Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μιχάλης κουντούρης'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Έκθεση του πολυβραβευμένου γελοιογράφου Μιχάλη Κουντούρη με σκίτσα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό δρόμου «Σχεδία», εγκαινιάζει το ξενοδοχείο Mediterranée Patras στις 22 Δεκεμβρίου (19.30). Η «σχεδία», από το 2013 μέχρι σήμερα, είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου (επίσημο μέλος του Διεθνούς Δικτύου Περιοδικών Δρόμου) που δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, αλλά αποκλειστικά στους δρόμους της πόλης από συνανθρώπους μας οι οποίοι προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν με αξιοπρέπεια ένα μικρό έστω έσοδο για να καλύψουν κάποιες από τις πιο βασικές τους ανάγκες. Επιπλέον, μέσα από ένα ευρύ φάσμα προγραμμάτων (όπως η ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων, οι κοινωνικές περιηγήσεις «Αόρατες Διαδρομές», το περιβαλλοντικό πρόγραμμα «σχεδία αρτ» κ.λ.π.) φροντίζει για την ενεργοποίηση, ενδυνάμωση, εκπαίδευση, επανένταξη και εντέλει, τη δημιουργία προοπτικών απασχόλησης σε συνανθρώπους μας που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε ακραίες μορφές. Ο σκιτσογράφος της «Εφ.Συν.» Μιχάλης Κουντούρης συντροφεύει και συμπορεύεται με το περιοδικό σε αυτό το ταξίδι της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς από το πρώτο του κιόλας τεύχος. Με την ευαισθησία που τον διακρίνει και την διεισδυτική ματιά με την οποία αντιλαμβάνεται την κοινωνία, αποτυπώνει θέματα όπως οι οικολογικές προκλήσεις, η κοινωνική δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε έναν μοναδικό συνδυασμό αιχμηρής κριτικής και χιούμορ. Στην έκθεση παρουσιάζονται τα σκίτσα του που έγιναν εξώφυλλα της «σχεδίας» καθώς και άλλα επιλεγμένα έργα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό και έχουν βραβευτεί στο εξωτερικό. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή καθημερινά (11.00-21.00) και θα διαρκέσει έως τις 21 Ιανουαρίου του 2024. Και το σχετικό link...
  2. ramirez

    ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ...

    Παραμονή των δεύτερων βουλευτικών εκλογών μέσα στο 2023, η Εφημερίδα των Συντακτών κυκλοφόρησε – έχοντας ως ένθετο – μια συλλογή με αντικυβερνητικά σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη, που είχαν πρωτοδημοσιευθεί στην εν λόγω εφημερίδα τα προηγούμενα έτη. 48 έγχρωμες σελίδες, λεπτό ιλουστρασιόν χαρτί, ενώ και στα εξώφυλλα χρησιμοποιείται η ίδια ποιότητα χαρτιού προς χάριν οικονομίας προφανώς. Στην έκδοση περιλαμβάνεται πρόλογος (άγνωστου συντάκτη) και βιογραφικό του σκιτσογράφου.
  3. Οι δημιουργίες για την έκδοση «Συνήθεις ύποπτοι της καρδιάς και των αγγείων» (εκδόσεις «Εν πλω») θα εκτεθούν σήμερα στον χώρο της «σχεδίας», που με αυτόν τον τρόπο γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς. Ο πολιτικός γελοιογράφος της «Εφ.Συν.» Μιχάλης Κουντούρης τείνει να καθιερωθεί και ως «γελοιογράφος υγείας», αν κρίνουμε από τη δουλειά του, με αποκορύφωμα την έκδοση «Συνήθεις ύποπτοι της καρδιάς και των αγγείων» (εκδόσεις «Εν πλω»), την οποία έντυσε εικαστικά με τα ευφάνταστα και εύστοχα σκίτσα του. Μεγάλο μέρος από αυτά και σε μεγάλο μέγεθος (40x50) θα εκτεθεί από σήμερα Τετάρτη στο σπίτι της «σχεδίας», του καλού περιοδικού δρόμου που με αυτόν τον τρόπο γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς. Την ίδια μέρα κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Οκτωβρίου της «σχεδίας» με εξώφυλλο του Κουντούρη και αφιέρωμα στην καρδιά που δεν θα είναι μόνο εικαστικό, αφού περιλαμβάνει και ένα ένθετο με τίτλο «Πάρε τα μέτρα σου», της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης (με την ευγενική υποστήριξη της Amgen Hellas), καθώς και μια συνέντευξη του προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης Ευάγγελου Λυμπερόπουλου. Πώς όμως μπόρεσε ο διεθνώς βραβευμένος γελοιογράφος μας να απεικονίσει και να μεταφέρει με χιούμορ και αμεσότητα το σοβαρό θέμα που αφορά τις παθήσεις της καρδιάς; «Ήταν μια μεγάλη πρόκληση το να προσεγγίσεις δύσκολα ιατρικά θέματα όπως το καρδιαγγειακό μέσα από τη γελοιογραφία, με τέτοιον τρόπο ώστε να τα αποφορτίσεις, να συμβάλεις ώστε το μήνυμα να αφήσει ένα πιο δυνατό αχνάρι και να είσαι εν τέλει χρήσιμος», δηλώνει ο Μιχάλης Κουντούρης, ενώ δεν διστάζει να μας αποκαλύψει το μυστικό του. «Πίσω από κάθε γελοιογραφία υπάρχει πολλή συζήτηση με τους γιατρούς της έκδοσης "Συνήθεις ύποπτοι της καρδιάς και των αγγείων", αρχίζοντας βεβαίως από τον Περικλή Γιόβα τον οποίο γνωρίζω εδώ και μια δεκαετία». Ο ίδιος παρατηρεί ότι «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φοβούνται τα θέματα γύρω από την υγεία της καρδιάς, αλλά η γελοιογραφία βοηθάει να τα προσεγγίσεις και στη συγκεκριμένη περίπτωση να τα κατανοήσεις. Στόχος μου ήταν να αποτυπώσω το νόημα με διαφορετική ένταση. Παρότι η γελοιογραφία είναι κι αυτή "άγχος", επειδή δεν έχει λεζάντα ώστε να «προστατεύεται», ταυτόχρονα προσφέρει πολλαπλές αναγνώσεις, μπορείς να διαβάσεις "αλλιώς" ένα σοβαρό θέμα», τονίζει ο Μιχάλης Κουντούρης. Το βιβλίο «Συνήθεις ύποπτοι της καρδιάς και των αγγείων» που υπογράφουν οι γιατροί-συγγραφείς Περικλής Γιόβας, Τανιέλα Ρήγα, Στέλιος Τζέης, Παρασκευή Σάββαρη, Ουρανία Παπαζάχου, Ευάγγελος Λυμπερόπουλος, Σπύρος Γαρζώνης, Christian Schmied, κυκλοφόρησε το 2020 σε μια περίοδο πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, όπου το λεξιλόγιο του Covid κυριαρχούσε (και κυριαρχεί) στα δελτία ειδήσεων. Αλλά οι επικίνδυνοι συνήθεις ύποπτοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας, προκαλώντας εμφράγματα και εγκεφαλικά... Πίεση, χοληστερόλη, κάπνισμα, σακχαρώδης διαβήτης, κολπική μαρμαρυγή αποτελούν τους σημαντικότερους συνήθεις υπόπτους που απειλούν την καρδιά και τα αγγεία. Παρότι συχνά αφήνουν αποτυπώματα, ο έγκαιρος εντοπισμός τους είναι στοίχημα ζωής, δεδομένου πως η καρδιαγγειακή νόσος παραμένει η πρώτη αιτία θανάτων στη χώρα μας. Η έκδοση μέσα από κατανοητά κείμενα των οκτώ εξειδικευμένων γιατρών και με «όπλο» τα μοναδικά σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη βοηθά τον αναγνώστη να ανακαλύψει και να εξουδετερώσει τις απειλές αυτές. Στο τέλος κάθε ενότητας, αντιπροσωπευτικές ερωτήσεις ασθενών που απαντώνται από τους γιατρούς και εύληπτα infographics συνοψίζουν κάθε κεφάλαιο. «Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία της εικονογράφησης;», ρωτάμε τον Μιχάλη Κουντούρη. «Καλλιτεχνικά αποκόμισα περισσότερα από τα ιατρικά», απαντάει γελώντας. «Έφυγα για λίγο από την επικαιρότητα, από την πολιτική γελοιογραφία που σε παίρνει μαζί της κι όσο παρακμάζει η πολιτική φτηναίνει η θεματολογία σου… Και καλλιτεχνικά ήταν μια διέξοδος. Ευχαριστήθηκα το όλο εγχείρημα και σίγουρα από τις συζητήσεις με τους γιατρούς έμαθα πολλά πράγματα για την υγεία». ⚫ INFO: Η έκθεση εγκαινιάζεται σήμερα στις 20.00 στο σπίτι της «σχεδίας» (Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2), τηλ. 210 3316849, info@shediahome.gr. Σύμφωνα με τα ισχύοντα υγειονομικά πρωτόκολλα, η είσοδος επιτρέπεται στους επισκέπτες που έχουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού/νόσησης ή αρνητικό rapid test. Και το σχετικό link...
  4. Ένας καλοσιδερωμένος πολιτικός απολαμβάνει τον καφέ του διαβάζοντας εφημερίδα σε έναν επιμελώς φροντισμένο χώρο. Τι αστείο μπορεί να υπάρχει σε αυτήν την εικόνα; Για έναν ευφυή γελοιογράφο όπως ο Μιχάλης Κουντούρης, τα πάντα! Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (πού να το φανταστεί κανείς πριν από λίγα χρόνια ότι οι προηγούμενες λέξεις θα ταίριαζαν στην ίδια πρόταση;) δεν φημίζεται για τις επιλογές του ως προς τη δημόσια εικόνα του. Λίγο η θλιβερή παρουσία του στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο και τα ανεκδιήγητα αστειάκια με βλοσυρούς κι ανέκφραστους βαθμοφόρους, λίγο το μοτοκρός στην Πάρνηθα με την υπέρκομψη σύζυγό του, λίγο το YOLO γεύμα του στην Ικαρία όταν η αστυνομία ξυλοφορτώνει οικογένειες στις πλατείες και σπάει χέρια δεκατριάχρονων, λίγο το δασύτριχο στέρνο του εν αναμονή εμβολιασμού (βλ. τελευταία σελίδα) και σε πολλές περιπτώσεις ανέμελων επισκέψεων στις παραλίες, λίγο το χαλαρό καφεδάκι στο Κολωνάκι όταν η μισή χώρα δεν είχε ρεύμα και η υπόλοιπη ήταν αποκλεισμένη από τα χιόνια, η εικόνα που βγάζει προς τα έξω είναι ενός ανθρώπου μειωμένων επαφών με την πραγματικότητα. Ή κάποιου που δεν του καίγεται καρφί. Ή και τα δύο. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 12.3.2021 Για να αμβλύνονται τέτοιες εντυπώσεις, οι πολιτικοί συχνά καταφεύγουν σε image makers και δημοσιοποιούν «αυθόρμητες» εικόνες τους που «διορθώνουν» την κατάσταση. Μια τέτοια τραβήχτηκε πριν από χρόνια με κεντρικό πρωταγωνιστή τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργό για να τον κάνει πιο δημοφιλή και αρεστό. Τότε ακόμα δεν είχε προλάβει να γίνει περίγελος και πάσχιζε να διαμορφώσει και να κατοχυρώσει ένα προφίλ σοβαρότητας και αποφασιστικότητας. Από τότε όμως, η εικόνα αυτή εντοπίστηκε και σχολιάστηκε χιουμοριστικά (βλ. παράπλευρη στήλη στην επόμενη σελίδα). Η ίδια εικόνα χρησιμοποιείται ακόμα συχνά-πυκνά από τα φίλια στον Κυριάκο Μητσοτάκη media. Αλλά πολύ περισσότερο από τα «εχθρικά». Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 26.11.2019 Μια τέτοια εικόνα μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο στα χέρια ενός γελοιογράφου, καθώς προσφέρεται για πολλή καζούρα. Η εικόνα του πρωθυπουργού με το εσπρεσάκι του στο ένα χέρι, μια εφημερίδα σε μεγάλο σχήμα (την «Καθημερινή» μάλλον για να τον υμνεί σε κάθε λέξη της) στο άλλο, το καλοσιδερωμένο γαλάζιο (πάντα!) πουκαμισάκι του, μια υπερπρωτότυπη γραβάτα και τις φωτογραφίες των μελών της οικογένειάς του να χωράνε πάντα στο πλάνο (εντύπωση προκαλεί η απουσία της Παναγίας), είναι θησαυρός. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη κι ανεκμετάλλευτη από τον ευφυή γελοιογράφο. Και ο Μιχάλης Κουντούρης, ένας από τους πολλούς σπουδαίους γελοιογράφους και δημιουργούς κόμικς της «Εφ. Συν.», έχει μια τέτοια σπάνια ευφυΐα και μια μοναδική συνθετική και σχεδιαστική ικανότητα που του επιτρέπει να κάνει χιούμορ και πολιτικό σχολιασμό χωρίς λόγια, με αφορμή τέτοιες εικόνες. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 16.9.2020 Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο ο πολυβραβευμένος Μιχάλης Κουντούρης «ανακάλυψε» αυτή την εικόνα και της άλλαξε τον αδόξαστο. Για καλό των αναγνωστών της εφημερίδας, με θαυμαστή συνέπεια και μια σχετική περιοδικότητα, ο Κουντούρης παίρνει τον Μητσοτάκη του εσπρέσο από το χεράκι και τον οδηγεί «μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη», τον παραμορφώνει, τον μεταμορφώνει, τον απογυμνώνει από τις πλαστές αξίες που (υποτίθεται πως) ενσωματώνονται στην αρχική φωτογραφία. Και μας τον δείχνει λίγο διαφορετικό. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 11.11.2020 Ο μεγάλος Γιάννης Καλαϊτζής συνήθιζε να επισημαίνει μια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της καθωσπρέπει και αποκαλούμενης υψηλής τέχνης που γίνεται αποδεκτή στα σαλόνια και της λαϊκής και «ταπεινής» τέχνης της γελοιογραφίας. Έλεγε ότι η «υψηλή» τέχνη, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία, μπορεί να περιλάβει τα σκατά και να τα παρουσιάσει σαν διαμάντια. Αλλά η σοβαρή γελοιογραφία μπορεί να κάνει το ακριβώς αντίθετο: να πάρει τα θεωρούμενα ως διαμάντια και να τα παρουσιάσει με την πραγματική τους μορφή, ως σκατά. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 23.3.2021 Αυτό ακριβώς έκανε και ο Μιχάλης Κουντούρης. Κι έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την ασφάλεια του σπιτιού του, το καφεδάκι του και την εφημερίδα του βρέθηκε σε γκρεμοτσακισμένο χαρταετό, έγινε Δούρειος Ίππος, αρχαίος Αιγύπτιος γύρω από UFO και ναζιστικούς χαιρετισμούς, σωλήνωση σε αποχέτευση τουαλέτας, μαριονέτα δίπλα στον Νονό. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 21.11.2020 Αν και είναι γνωστό ότι ο Μιχάλης Κουντούρης δεν μιλά συχνά για το έργο του προτιμώντας να αναλαμβάνουν αυτό τον ρόλο τα χωρίς λόγια σκίτσα του, τον ρωτήσαμε πού οφείλεται αυτό το πάθος με τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Και γιατί την έχει χρησιμοποιήσει δεκάδες φορές μέχρι σήμερα; «Καμία άλλη φωτογραφία δεν θα μπορούσε να συμβολίσει καλύτερα τον πρωθυπουργό αυτής της κυβέρνησης. Είναι το απόλυτο σύμβολο της αυταρέσκειας, της αλαζονείας, της ανεπάρκειας, της ανικανότητας, της αναλγησίας, της αναξιοπιστίας, της αμετροέπειας, της απληστίας… Και είμαστε ακόμα στο Α» μας απάντησε. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 12.3.2021 Τα «άλλα γράμματα» της αλφαβήτου τα μετέφερε στα υπόλοιπα σκίτσα του, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να νίπτει τας χείρας του που παραμένουν αιματοβαμμένα, να στολίζει τις μάσκες-αλεξίπτωτα της υπουργού του, να γίνεται το συρματόπλεγμα που φυλακίζει αθώους πρόσφυγες και το σήμα μιας προϊούσας Μπανανίας. Ποιες άλλες φωτογραφίες του πρωθυπουργού όμως, από αυτές που αναφέρονται στον πρόλογο, θα άξιζαν να γίνουν γελοιογραφίες; Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 2.3.2021 «Όλες αυτές οι “εμβληματικές” φωτογραφίες του έχουν γίνει γελοιογραφίες, όχι μόνο μία φορά και όχι μόνο εντός συνόρων. Η φωτογραφία με τα ποδήλατα και το μοτοκρός έχει… απογειωθεί στα χέρια του Πάνου Ζάχαρη και του Τάσου Αναστασίου. Μάλιστα ο Τάσος έχει κάνει αρκετές εξαιρετικές παραλλαγές πάνω στο θέμα. Η άλλη απίστευτη φωτογραφία με την πρωθυπουργική ρώγα έχει γίνει εξώφυλλο στο βρετανικό Spectator διά χειρός Morten Morland, του σκιτσογράφου των Times του Λονδίνου», μας ξεκαθαρίζει ο Μιχάλης Κουντούρης. Που μετατρέπει τον Μητσοτάκη σε χύτρα από την οποία τρώνε οι «δικοί του», σε κακέκτυπο Άγνωστου Στρατιώτη, σε άστρο χριστουγεννιάτικου δέντρου που αντί για στολίδια έχει λουκέτα και κουτάλες. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 3.5.2020 Τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι γελοιογράφοι φαίνεται να γίνονται όλο και πιο συγκεκριμένα μαχητικοί, όλο και πιο πολιτικά εξωστρεφείς με τα έργα τους (π.χ. η πρωτοβουλία Πενάκια «Εναντίον Γκλομπ»). Ρωτάμε τον Μιχάλη Κουντούρη αν αυτό είναι η εντύπωσή μας ή πράγματι συμβαίνει κάτι διαφορετικό. «Είναι λογικό. Οι σκιτσογράφοι γίνονται πιο μαχητικοί απέναντι στην κυβέρνηση όσο η κυβέρνηση γίνεται πιο επιθετική απέναντι στην κοινωνία», μας απαντά και ξεκινά το επόμενο σκίτσο του με πρωταγωνιστή κάποιον που νόμιζε πως είναι σπουδαίος επειδή πίνει το εσπρέσο του διαβάζοντας εφημερίδα. Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 12.3.2020 Πρωταγωνιστής Στον χιουμοριστικό διαδικτυακό τόπο Το Κουλούρι, από τον Οκτώβριο του 2016, η φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε αφορμή για ακόμη ένα πανέξυπνο και εσκεμμένο «fake news» που ίσως να έβαλε τον πρωθυπουργό σε σκέψεις για μια νέα και πιο πετυχημένη καριέρα. Σύμφωνα με το Κουλούρι, στο παρωδιακού τύπου άρθρο με τίτλο «Στη νέα διαφημιστική καμπάνια της Nespresso θα πρωταγωνιστήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης», ο αρθρογράφος επισημαίνει: Μιχάλης Κουντούρης, «ΕΦ.ΣΥΝ.» 9.7.2020 «Ένα όνειρο ετών φαίνεται πως γίνεται πραγματικότητα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς όπως ανακοινώθηκε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πρόκειται να αποτελέσει το κεντρικό πρόσωπο της νέας διαφημιστικής καμπάνιας της δημοφιλούς εταιρείας εμπορίας καφέ σε κάψουλες, Nespresso. Όπως ανακοινώθηκε, τα γυρίσματα για τα νέα διαφημιστικά σποτ του δημοφιλούς brand αναμένεται να ξεκινήσουν τον επόμενο μήνα στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, γεγονός που ίσως αναγκάσει τον Κ. Μητσοτάκη να απουσιάσει για σύντομο διάστημα από τις συνεδριάσεις της Βουλής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών θα ακολουθήσουν και άλλα γυρίσματα σε στούντιο της Βόρειας Ευρώπης, στη λίμνη του Κόμο της Ιταλίας, σε μυστική τοποθεσία δυο χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά καθώς και στη Μάνδρα Αττικής. Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αντικαταστήσει στον ρόλο του “πρέσβη” των μοδάτων καψουλών εσπρέσσο τον σταρ του Χόλιγουντ Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες αποσύρθηκε για να αφοσιωθεί μαζί με τη σύζυγό του, Αμάλ Αλαμουντίν, στην εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Συνεργάτες του 48χρονου πολιτικού κάνουν λόγο για σημαντική επιβράβευση της υπεύθυνης στάσης που τηρεί τον τελευταίο καιρό τόσο προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης όσο και συνολικά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ενώ υπενθυμίζουν πως “οι Έλληνες όταν θέλουν και προσπαθούν, μπορούν”. Σημειώνεται πως ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι από τους μεγαλύτερους φαν του εσπρέσσο και δη των καψουλών Nespresso, τις οποίες καταναλώνει καθημερινά από την ηλικία των επτά ετών. “Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να σου γουρλώσει το μάτι το πρωί από ένα φλυτζάνι δυνατό lungo”, συνηθίζει να λέει χαριτολογώντας σε ιδιωτικές συζητήσεις». Και το σχετικό link...
  5. Για την έκθεση στο Βούπερταλ με πολιτικές γελοιογραφίες «Μade in Europe», για την Ευρώπη των πολλαπλών κρίσεων με σαρκαστική διάθεση και κριτικό πνεύμα από τον πολυβραβευμένο πολιτικό γελοιογράφο της «Εφημερίδας των Συντακτών» και συνεργάτη διεθνών μέσων όπως το Courrier International, Μιχάλη Κουντούρη, γράφει η Deutsche Welle. Η επικαιρότητα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο τα τελευταία χρόνια προσφέρει άφθονο υλικό για πολιτικό σχολιασμό. Μέσα στον καταιγισμό πολιτικών εξελίξεων, τον ορυμαγδό της ευρωκρίσης, του Brexit, της εκλογής Τραμπ, του πολέμου στη Συρία και του προσφυγικού, της μεγαλύτερης ίσως τραγωδίας της σύγχρονης εποχής και οι πολιτικοί γελοιογράφοι κλήθηκαν να σχολιάσουν από τη δική τους σκοπιά τα γεγονότα. Με μελάνι, νερομπογιές και με το ισχυρότερο όπλο της πολιτικής γελοιογραφίας, τη σάτιρα. Για τον Μιχάλη Κουντούρη η πολιτική γελοιογραφία ως εικαστικό και δημοσιογραφικό είδος, τα τελευταία χρόνια «γίνεται ολοένα πιο περίπλοκη γιατί δυσκολεύει και η θεματολογία. Και όσο δυσκολεύει η θεματολογία γίνεται όλο και πιο δύσκολη η ψυχολογική διαχείρισή της από τον πολιτικό γελοιογράφο», λέει ο ίδιος, έχοντας ήδη διανύσει 34 χρόνια στον χώρο. Τα δύσκολα θέματα που καλείται να καταγράψει σήμερα ένας πολιτικός καρικατουρίστας φάνηκαν στην έκθεσή του με τίτλο «Μade in Europe», που παρουσίασε πρόσφατα στο Βούπερταλ στο πλαίσιο της εβδομάδας ανοιχτών ατελιέ της πόλης (WOGA). Στους τέσσερις ορόφους του κοινωφελούς οργανισμού «Der Paritätische» μπορούσε κανείς να δει μια ανασκόπηση της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής αλλά και περιβαλλοντικής πραγματικότητας των τελευταίων χρόνων. Ο δικός μας Μιχάλης Κουντούρης / Φωτογραφία: Πηνελόπη Κολοβού Δύσκολοι καιροί για τους πολιτικούς γελοιογράφους Για τα δύσκολα θέματα που πλέον έχει να διαχειριστεί ένας καρικατουρίστας, ο Μιχάλης Κουντούρης παρατηρεί: «Πέρα από την πολιτική γελοιογραφία πλέον καλούμαστε να ασχοληθούμε και με την κοινωνική γελοιογραφία, με γελοιογραφίες για την Ευρώπη και όλες τις αντιδράσεις που έβγαλε η προσφυγική κρίση: την ξενοφοβία, την ακροδεξιά που εμφανίστηκε ξαφνικά, τα εσωτερικά σύνορα που ξαναφάνηκαν στην Ευρώπη, την ανθρωπιστική κρίση που προέκυψε λόγω του προσφυγικού». O σκιτσογράφος θυμάται ότι μια από τις πιο δύσκολες στιγμές για τον ίδιο και άλλους συναδέλφους τους, ήταν όταν έπρεπε να αποτυπώσουν με σκίτσα την εικόνα του μικρού Αϊλάν, του προσφυγόπουλου που βρέθηκε νεκρό στις ακτές της Αλικαρνασσού το καλοκαίρι του 2015. Όπως σημειώνει ο Μ. Κουντούρης: «Αυτές τις δυσκολίες δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε όσοι ξεκινούσαμε πολιτική γελοιογραφία τη δεκαετία του '80 στην Ελλάδα και είχαμε απέναντί μας απλώς πολιτικούς π.χ. τον Ανδρέα Παπανδρέου και το τρένο της αλλαγής. Είχε κι αυτό την τεχνική δυσκολία του, αλλά όχι όπως σήμερα». Η πολιτική γελοιογραφία όμως εξελίσσεται, ακολουθώντας την εξέλιξη της πραγματικότητας. «Είναι κάποιες φορές που η επικαιρότητα σου επιβάλει να δουλέψεις με αυτές τις σκληρές εικόνες, όπως ο Αϊλάν», παρατηρεί ο ίδιος. Η ματιά του ευρωπαϊκού νότου και οι βορειοευρωπαίοι Αλλά πώς βλέπει το γερμανικό κοινό τα σκίτσα ενός Έλληνα πολιτικού γελοιογράφου, που αναπόφευκτα έχουν κάτι από την ελληνική πραγματικότητα, μέσα στην οποία δρα και από την οποία αναπόφευκτα επηρεάζεται; Ο Βίνφριντ Τάισεν, επιμελητής της έκθεσης αναφέρει: «Κάποιες από τις καρικατούρες του Μ. Κουντούρη έχουν κριτική διάθεση, κάποιες είναι αστείες. Νομίζω ότι αποτυπώνουν τη ματιά της νότιας Ευρώπης, την οποία εμείς οι βορειοευρωπαίοι συχνά ελάχιστα λαμβάνουμε υπόψη. Το πώς βλέπει η νότια Ευρώπη την ευρωκρίση, την προσφυγική κρίση… Αυτό ακριβώς δείχνουν οι καρικατούρες, ότι συχνά στη βόρεια Ευρώπη έχουμε μια λανθασμένη πρόσληψη του τι συμβαίνει στον νότο, εκεί που συμβαίνουν όλες αυτές οι κρίσεις. Γι αυτό βρίσκω σημαντικές αυτές τις καρικατούρες». Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που παρουσιάζονται σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη στο Βούπερταλ. Και την άνοιξη με αφορμή τις ευρωεκλογές παρουσιάστηκε η σειρά γελοιογραφιών «Μade in Europe» στον ίδιο χώρο -έκτοτε έχει εμπλουτιστεί με νέα σκίτσα και νέες θεματικές- ενώ ο ίδιος συμμετείχε και στην εικονογράφηση του βιβλίου «Προσφυγοποίηση», ένα βιβλίο του αδερφού του Αντώνη Κουντούρη, φιλολόγου στο ελληνικό σχολείο του Βούπερταλ, με αποσπάσματα από λογοτεχνικά έργα για την προσφυγιά και μετανάστευση – το οποίο σύντομα θα κυκλοφορήσει και στα γερμανικά. Όπως αναφέρει ο Βίνφριντ Τάισεν, ένας επιπλέον λόγος που κάνει σημαντική την παρουσίαση μιας τέτοιας έκθεσης στο Βούπερταλ είναι ότι πρόκειται για μια πόλη, στην οποία συμβιώνουν άνθρωποι πολλών εθνικοτήτων και καταβολών και στην οποία, λόγω του βιομηχανικού της παρελθόντος της, ζουν πολλοί οικονομικοί μετανάστες, μεταξύ των οποίων πολλοί Έλληνες. «Η σάτιρα είναι γροθιά στο στομάχι, γι' αυτό ενοχλεί» Βλέποντας την χορταστική έκθεση με τις πολιτικές γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη που βρίθει συμβολισμών και προκαλεί αναπόφευκτα έναν ευρύτερο προβληματισμό, γεννιέται κι ένα επιπλέον ερώτημα. Πόσο χιούμορ χωράει τελικά σε μια καρικατούρα όταν καλείται να αποτυπώσει με εικόνες σύγχρονα δράματα όπως το προσφυγικό; «Χωράει πολλή σάτιρα. Η σάτιρα δεν είναι μόνο χαμόγελο. Είναι κριτική, είναι γροθιά στο στομάχι, η σάτιρα και η γελοιογραφία ενοχλούν. Κορυφαία ενόχληση ήταν η γαλλική σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo. Από τη σάτιρα ενοχλούνται κυβερνήσεις, στην Τουρκία φυλακίζονται σκιτσογράφοι, σε πολλές άλλες χώρες καταδιώκονται», αναφέρει ο Μ. Κουντούρης. Για τον ίδιο, «όσο πιο οξεία είναι η κριτική που ασκεί η σάτιρα και η γελοιογραφία τόσο πιο δύσκολα την ανέχεται ο αποδέκτης της». Η σάτιρα προϋποθέτει και την ελευθερία, το να μπορείς να πεις πράγματα που δεν θα μπορούσε να πει άλλος βάσει των κανόνων «καλής συμπεριφοράς», αναφέρει ο σκιτσογράφος και κλείνοντας συμπληρώνει: «Η σάτιρα, που είναι στοιχείο της γελοιογραφίας, ενοχλεί γιατί συνήθως είναι στο πλευρό των αδυνάτων. Αυτός είναι και ο στόχος της, να γίνει η φωνή των ανθρώπων στον κόσμο. Γενικότερα η τέχνη, η δημοσιογραφία θα πρέπει να γίνουν η φωνή τους». Πηγή: Deutsche Welle Και το σχετικό link...
  6. Το τελευταίο λεύκωμα του Μιχάλη Κουντούρη είναι - θαρρώ - από τα καλύτερά του, τόσο αισθητικά όσο και καταγγελτικά - αποκαλυπτικά - παιδαγωγικά. Το μαύρο του φασισμού και το κόκκινο της σφαγής επικρατούν θα έλεγα εκβιαστικά εκ μέρους του σκιτσογράφου ώστε να μη μας αφήσει στιγμή αδιάφορους, να μην αποσπαστεί η προσοχή μας από το έγκλημα του φασισμού, που σηκώνει ξανά κεφάλι στη δυτική κυρίως πλευρά του «πολιτισμού». Εξαιρετικά αφαιρετικός και οξύνους, γεμάτος από οργή αλλά και φαντασία, στρέφει το πενάκι του κατά πάντων, τόσο κατά του εγχώριου φασισμού [πρώτη ενότητα] όσο και κατά του ευρωπαϊκού [δεύτερη ενότητα], αλλά και του αμερικανικού [τρίτη ενότητα]. Οι συλλήψεις των έργων του, εφυέστατες, ακόμη και τότε που προσδίδει χαρακτηριστικά ανεγκέφαλου σε μέλη της Χρυσής Αυγής ή βάζει αυτά τα μέλη να φωτογραφίζονται με εκπροσώπους της Εκκλησίας ή ακόμη τους ταυτίζει με συμπαθή κατά τα άλλα τετράποδα, τους χιμπατζήδες. Τα σκίτσα του ένα και ένα, όπως αυτό π.χ. με τη στρουθοκάμηλο που χώνει το κεφάλι της μες στο αυγό και απ’ αυτό βγαίνει το φίδι του φασισμού. Μια καταλυτική καταγγελία για όλους που αδιαφορήσαμε, στρουθοκαμηλίζοντας, υποβοηθώντας έτσι την εκκόλαψη του θηρίου. Το ίδιο φίδι βγαίνει και από το σφυρί της Δικαιοσύνης - άλλη καταγγελία με πολλαπλές προεκτάσεις. Κάτι στραβό έχει συμβεί σε όλους μας, θέλει να πει ο δημιουργός, κάπου όλοι αρκεστήκαμε να σφυρίζουμε κλέφτικα, κάπως λησμονήσαμε την πρόσφατη Ιστορία μας και, να, ο εφιάλτης του φασισμού επανακάμπτει και εισδύει στο σκοτάδι που έχει κυριεύσει τα μυαλά πολλών -κοσμικών και θρησκευτικών- ηγετών. Η υποκρισία της Ευρώπης στην κορύφωσή της· παρά τα συρματοπλέγματα που έχει υψώσει για τους πρόσφυγες είναι πλημμυρισμένη από αγκυλωτούς σταυρούς και χιτλερικά σύμβολα. Εκεί όμως νομίζω που απογειώνεται η τέχνη του είναι στα σκίτσα που στηλιτεύουν - τι στηλιτεύουν, ξεγυμνώνουν στην κυριολεξία - τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους κινδύνους που εγκυμονούν στην περίπτωση, πρωτοφανή ίσως στα αμερικανικά δεδομένα, του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Δεν είναι καιρός για τέτοια αστεία λέει ο σκιτσογράφος προσπαθώντας να μας γαλουχήσει στη σοβαρότητα με αστείο, δραματικά αστείο, εννοώ, τρόπο. Κρατώντας ένα ψαλίδι και έχοντας ως ντουντούκα την κουκούλα της Κουκ Κλουξ Κλαν, το αφρισμένο πρόσωπο του Τραμπ προκαλεί ρίγος και πανικό. Ο φασισμός κυκλοφορεί παντού, ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα, όπου το ζευγάρι δεν μπορεί να φυλαχτεί από τα μαχαίρια του φασισμού που εκτοξεύονται από την τηλεόραση. Η ευθύνη των δημοσιογράφων είναι μεγάλη στην εμφάνιση και γιγάντωση του ναζιστικού κόμματος· ας μην ποιούνται την νήσσαν τινές δημοσιογράφοι και ας μην ξελαρυγγιάζονται για τον φασιστικό κίνδυνο. Χρειάζεται γενναία αυτοκριτική ώστε να φύγει πάνω από τα κεφάλια μας η δαμόκλειος σπάθη του φασισμού. Μιχάλης Κουντούρης, «Η θεωρία των άκρων». Εκδόσεις CartoonArk. Πρόλογος Περικλής Κοροβέσης. Ο Μιχάλης τιτλοφορεί το βιβλίο του «Η θεωρία των άκρων». Και πολύ εύστοχα μας φανερώνει ότι η θεωρία αυτή είναι άστοχη, επίπλαστη. Μόνο ένα άκρο υπάρχει, ο φασισμός - στο άλλο άκρο είναι το αίμα, το έγκλημα, ο θάνατος. Ο φασισμός είναι η μόνη ιδεολογία που σαν κύριο σύνθημα προέταξε το «ζήτω ο θάνατος». Θλιβερές, μαύρες στιγμές για την ανθρωπότητα, για την εξέλιξη και το μέλλον του είδους άνθρωπος. Χρειάζεται -μας λέει- όλοι μας να αντιδράσουμε στον ευρύτερο ευρωπαϊκό και ατλαντικό εκφασισμό στον οποίο οδηγούν οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες, οι πολυεθνικές και οι τάχα δεξαμενές σκέψεις των τεχνοκρατών αλλά και όσων διανοουμένων υπηρετούν αυτό το οικονομικό - που είναι και πολιτισμικό - μοντέλο. Έχει σημασία ότι ο Μ. Κ. βλέπει μεν τον φασισμό ως το απόλυτο κακό, αλλά δεν το αποδίδει σε αρρωστημένους και διεστραμμένους τάχα εγκεφάλους. Βλέπει και προτρέπει και εμάς να δούμε ποια είναι τα πραγματικά αίτια, πόσο οργανωμένη είναι η φασιστική ιδεολογία, πόσο πρέπει να επανεξετάσουμε τη στάση μας, τις σχέσεις μας, τη συμπεριφορά μας απέναντι σε ότι ενέχει κινδύνους για τη δημοκρατία. Εκείνο επίσης που εντυπωσιάζει είναι το σθένος του. Όπου βλέπει το κακό [π.χ. θηριωδίες του Ισραήλ] το χτυπάει και δέχεται γι’ αυτό σφοδρές επιθέσεις. Αλλά έτσι είναι ο δημιουργός: ένας κοινωνικός αγωνιστής, διαφορετικά, αν ασχολείται με γλυκανάλατα και ακίνδυνα, ας πάει για βρούβες. Μερικοί ίσως απορήσουν με την ανελέητη, ίσως και ωμή κριτική του, ο στόχος του όμως επιτυγχάνεται, διότι τα σκίτσα του αν και προβληματίζουν μερικές φορές εντούτοις υποβοηθούν την κριτική μας ικανότητα, μας ωθεί εννοώ να οξύνουμε την κριτική μας ματιά. Το κάθε σκίτσο είναι ένας μικρός πίνακας ζωγραφικής - ένα έργο τέχνης. Ένα έργο υπάρχει ως έργο τέχνης όταν προκαλεί εσωτερική αναταραχή στον θεατή παρότι τα λόγια είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Κινεί μέσα μας εκείνες τις δυνάμεις, συνήθως ερωτικές, που καταλαμβάνουν το είναι μας και δονούμεθα από πρωτόγνωρες συγκινήσεις· επίσης ψάχνουμε να βρούμε τα λόγια που λείπουν, να καλύψουμε τα κενά της γραμματικής και του συντακτικού. Εάν τραυλίσουμε έστω και μία μικρή φράση, εάν σκεφτούμε έστω, ακόμα και ένα επιφώνημα να αναβρύσει, τότε επέρχεται η μέθεξη και το έργο είναι έργο τέχνης, άρα δημιουργία, που είναι και το ζητούμενο κάθε καλλιτέχνη. Έχω βρεθεί σε προηγούμενες εκθέσεις του και έχω δει την έκπληξη, την απορία αλλά και τον θαυμασμό στα πρόσωπα μικρών παιδιών και των γονιών τους, προσφύγων, μαθητών, φοιτητών... Αυτό μας λέει πολλά. Μας λέει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν καλλιτέχνη που επικοινωνεί με τον λαό, με την κοινωνία, στεκόμενος πάντοτε αξιοθαύμαστα κριτικά απέναντι σε όλες τις εξουσίες. Δεν χρειάζεται να τονίσω πόσο δηκτικό και διαβρωτικό είναι το χιούμορ του, ακόμη κι όταν δεν κρύβει την αγανάκτησή του· αλλ’ αυτό είναι που μας κρατάει όρθιους, ακόμη και τότε που κάποιος μπορεί να διαφωνεί ή να δυσφορεί με την αφοπλιστική αφαιρετικότητα των σκίτσων του - και εκείνος που αντιτίθεται ιδεολογικά. Πρέπει όμως να πω ότι μόνη ιδεολογία του είναι ο άνθρωπος και μάλιστα ο πάσχων· αυτόν θέλει να εμψυχώσει, να τον κάνει να ευθυμήσει, να χαμογελάσει, να νιώσει ότι δεν είναι μόνος του στον πόλεμο που δέχεται από ολοκληρωτικές νοοτροπίες και αβάσταχτες μνημονιακές πολιτικές. Δεν πειράζει αν τα σκίτσα του προκαλούν - αυτό σημαίνει υγεία σε μια δημοκρατική κοινωνία αλλά πρέπει, επιτέλους, να συστήσουμε και μια δημοκρατική Πολιτεία. Έπραξε σοφά που τα σκίτσα αυτά τα συγκέντρωσε σε βιβλίο γιατί δίνεται παραστατικά η άνοδος των φασιστικών μορφωμάτων όχι μόνο στη χώρα αλλά και στην Ευρώπη και την Αμερική. Έχουμε μπροστά μας ανάγλυφη τη φρίκη αλλά και την εικόνα του εαυτού μας που έχει παραιτηθεί από την κοινότητα, από την πολιτική ζωή. Το λεύκωμα είναι ο προσωπικός καθρέφτης του καθένα μας και απομένει στον καθένα μας να επαναξιολογήσει τη ζωή του ή να πυργωθεί σε αξιακούς κώδικες που σέβονται και υμνούν τον διπλανό, τον διαφορετικό, τον συνάνθρωπο. Έργο πολύτιμο. Και το σχετικό link...
  7. Έξι Έλληνες σκιτσογράφοι αποχαιρετούν το δάσκαλό τους Η πολιτική γελοιογραφία, για να είναι πραγματικά αιχμηρή και εύστοχη, απαιτεί πολλά χαρίσματα. Χιούμορ, ταλέντο, οξύνοια, αντικειμενικότητα, γνώση των ορίων, ήθος. Ο Γιάννης Ιωάννου, συνδύαζε όλα τα παραπάνω και πολλά χαρίσματα ακόμη, γεγονός που τον έκανε τον κατά γενική ομολογία κορυφαίο Έλληνα πολιτικό γελοιογράφο της μεταπολίτευσης. Μέσα από το 'Αντί', τον θρυλικό 'Τρίτο Δρόμο' και πληθώρα μέσων, από εφημερίδες μέχρι και το δικό του μπλογκ, η σατιρική ματιά του Γιάννη Ιωάννου υπήρξε πάντοτε εύστοχη και επίκαιρη. Μα κυρίως, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος, ενέπνευσε πολλούς ακόμη σκιτσογράφους να ακολουθήσουν το δρόμο του και να μάθουν δίπλα του. Σήμερα, μέσα από το Oneman, ήρθε η ώρα κάποιοι από τους μαθητές αυτούς να αποχαιρετήσουν με τα δικά τους λόγια -ή και σκίτσα- τον Δάσκαλο, ο οποίος στις 9 του περασμένου Μαΐου έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα έργο διαχρονικό και παιδευτικό, το οποίο θα αποτελεί για πάντα σημείο αναφοράς. 'Η αρχεία Ελλάδα', το τελευταίο σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου στο μπλογκ του, το οποίο δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών Σπύρος Δερβενιώτης Προσπαθώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τη σάτιρα του Γιάννη Ιωάννου, και το μυαλό μου είναι κενό. Θυμάμαι πολύ καθαρά (παρ’ ότι παιδί) την πρώτη εντύπωση που μου έκανε η λιτή απέριττη γραμμή και η ιδιόλεκτος του ΚΥΡ. Θυμάμαι πολύ καθαρά (καθ’ ότι έφηβος) την πρώτη φορά που είδα σε δράση τον οδοστρωτήρα που ήταν ο Αρκάς, στον ‘Κόκκορα’. Αλλά δε θυμάμαι την πρώτη φορά που εκτέθηκα στη νευρώδη και διαβρωτική ματιά του Γιάννη, που επηρέασε τη δική μου προσέγγιση όσο όλοι οι υπόλοιποι Δάσκαλοι συνδυαστικά, και ίσως και λίγο παραπάνω. Προσπαθώντας να σκεφτώ γιατί συμβαίνει αυτό, κατέληξα σ’ ένα συμπέρασμα που θέλω να πιστεύω ότι βγάζει νόημα: Ο εγκέφαλός μου κατέγραψε το Γιάννη σα να ήταν Πάντα εκεί. Σαν η οξυδερκής ματιά του, η βίαιη εισβολή του στα άδυτα των μυαλών των Στιβαρών Ηγετών μας στην ησυχία του σπιτιού τους, αυτό το εμμονικά τεκμηριωμένο ξεγύμνωμα των πιο ιδιοτελών κινήτρων κάθε εξουσίας, αυτός ο διαρκής υποτιτλισμός της ζωής που ζήσαμε, να ήταν πάντα εκεί. Σαν, παρ΄ όλο που το έργο του συνιστούσε μια τομή στην ελληνική γελοιογραφία, ταυτόχρονα να έγινε το σημείο μηδέν, ένα event horizon που καμπύλωσε το σατιρικό χωροχρόνο, ενώνοντας το Πριν (την εποχή μιας γλυκιάς. ασφαλούς γελοιογραφίας) με το Μετά (τη Γιακωβίνικη αναίδεια που μας μεταλαμπάδευσαν από το Γαλλικό Μάη οι καλύτεροι εκπρόσωποι της Μεταπολιτευτικής γελοιογραφίας) σε ένα σώμα: την Ευγενή Αναίδεια που τόσους σύγχρονους και κατοπινούς συναδέλφους του καθόρισε. Είναι ένα συμπέρασμα που γλυκαίνει κάπως τη βαθιά θλίψη για την απώλεια ενός βαθιά ευγενικού ανθρώπου που ευτύχησα να γνωρίσω από κοντά. Γιατί σημαίνει ότι, όπως πάντα ήταν, έτσι πάντα και θα είναι εδώ. Μιχάλης Κουντούρης Ήταν λίγο μετά την Άλλη Επταετία όταν συστηθήκαμε με τον Κοσμά τον Ευρωπαίο και το Μεγάλο Αφεντικό. Τους ακολουθήσαμε με την Πρώτη στον Τρίτο Δρόμο, ένα δρόμο που μας οδήγησε στο πιο σημαντικό σταυροδρόμι της ελληνικής πολιτικής γελοιογραφίας μετά τη μεταπολίτευση. Πολιτικού σκίτσου και κόμικς γωνία. Εκεί γνωρίσαμε, θαυμάσαμε, εμπνευστήκαμε, επηρεαστήκαμε και αγαπήσαμε τον Γιάννη Ιωάννου. Εκεί, σ ’εκείνη τη γωνία, θέλω να αφήσω αυτό το σκίτσο στη μνήμη του. Να το αφήσω με μια βαθιά υπόκλιση, Όσο βαθύς είναι ο σεβασμός που αισθάνομαι, Όσο βαθιά είναι η θλίψη για το χαμό του. Μια υπόκλιση τόσο βαθιά που δεν θα αφήσει να φανεί το δάκρυ για το δάσκαλο που έφυγε, για το συνάδελφο που χάσαμε για το φίλο που θα μας λείψει. Ο τρίτος δρόμος ορφάνεψε… Πέτρος Ζερβός Τον Γιάννη Ιωάννου τον πρωτοείδα στα γραφεία του Σχολιαστή, μέσα δεκαετίας ’80. Ήταν ήδη γνωστός γελοιογράφος, εγώ στα πρώτα μου βήματα. Όμως δεν ανταλλάξαμε ποτέ κουβέντα! Εγώ πολύ ντροπαλός, αυτός από τη φύση του απόμακρος δούλευε απομονωμένος στο βάθος, σε κάποιο τραπέζι… Τον ξανασυνάντησα το 2006, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Πάτρα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, όπου φιλοξενηθήκαμε Έλληνες και Ευρωπαίοι γελοιογράφοι για να φτιάξουμε επί τόπου έργα με θέμα το Καρναβάλι. Γνώρισα έναν διαφορετικό άνθρωπο! Ήταν κοινωνικός, φιλικός, εξωστρεφής και ένα βράδυ σε τραπέζι, όσοι ξέραμε τον κλειστό του χαρακτήρα, με έκπληξη τον είδαμε να χορεύει! Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον άνθρωπο Ιωάννου, όταν στήναμε τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων στη σημερινή της μορφή. Εξαιρετικά ευφυής, με χιούμορ, ολιγόλογος, κάθε του κουβέντα μεστή και καθαρή. Κρεμόμασταν από το στόμα του γιατί πάντα είχε κάτι ουσιαστικό να πει και πάντα έδινε διέξοδο σε πολλές δυσκολίες που προέκυπταν. Ήταν ακέραιος άνθρωπος, με ήθος και πεντακάθαρο βλέμμα. Θυμάμαι, σε κάποιο βραδινό τραπέζι, με έκπληξη να απαξιώνει μπροστά σε άλλους συναδέλφους σκίτσα μου που με τα δικά του κριτήρια έβρισκε «χυδαία»! Αυτό δεν επηρέασε την εκτίμησή μου γι’ αυτόν, αντίθετα μ’ έκανε να σκεφτώ πάνω στη δουλειά μου και να μην κάνω το λάθος να μπερδεύω το χιούμορ με την εμπάθεια!... Ο Γιάννης Ιωάννου ήταν ανοιχτός σε νέους γελοιογράφους που εντάσσονταν στη Λέσχη αλλά και απρόθυμος να δεχτεί όσους δεν θεωρούσε άξιους! Δεν θα μιλήσω για το έργο του. Κατ’ εμέ είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας γελοιογράφος μεταπολεμικά! Η δουλειά του είναι μια τοιχογραφία των τελευταίων δεκαετιών της χώρας. Ένας ιστορικός δεν θα κατανοήσει π.χ. την δεκαετία του ’80, που ήταν καθοριστική ακόμα και για το σήμερα, αν δεν μελετήσει τα αντίστοιχα βιβλία του Ιωάννου! Τα τελευταία χρόνια μια μικρή παρέα γελοιογράφων συναντιόμασταν και εκτός Λέσχης, συχνά με τον Γιάννη. Πάντα ένιωθα δέος και σεβασμό δίπλα του! Ο Γιάννης εξακολουθούσε να είναι για μένα απόμακρος, όχι πια από παραξενιά του χαρακτήρα του αλλά γιατί καταλάβαινα την βαθιά αξία του ως δημιουργού και ως ανθρώπου... Παναγιώτης Μητσομπόνος Αντί κειμένου, ο Παναγιώτης Μητσομπόνος προτίμησε να αποχαιρετίσει τον Γιάννη Ιωάννου με μια διαφορετική μεταξύ τους 'συνομιλία', η οποία δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην Εφημερίδα των Συντακτών το 2017 Πάνος Ζάχαρης Όταν καλείσαι να μιλήσεις για έναν Μεγάλο που έφυγε, φλερτάρεις μοιραία με την αυτοαναφορικότητα. Τον ήξερες; Σε ήξερε; Τι του είχες πει και τι σου απάντησε… Πόσο μάλλον όταν αυτός που έφυγε καθόρισε όχι απλώς τον τρόπο με τον οποίο δουλεύεις αλλά και την ίδια την επιλογή της δουλειάς σου, την επιλογή του –τρίτου;- δρόμου που επέλεξες να τραβήξεις στη ζωή σου. Το αποτύπωμα του Γιάννη Ιωάννου στην Ελληνική Γελοιογραφία, είναι γιγαντιαίο και βαθύ. Τόσο μεγάλο που όσο κι αν το θες είναι δύσκολο να βαδίσεις παράλληλα με αυτό γιατί νιώθεις πως καταλαμβάνει όλο το μονοπάτι που ο ίδιος άνοιξε λίγο πριν το ’80. Έτσι, προχωράς προσεκτικά, βρίσκοντας τα δικά σου μονοπατάκια, τις γελοιογραφικές παρακάμψεις που όμως συχνά, ενίοτε ασυναίσθητα καταλήγουν ξανά στα χνάρια του. Το παρήγορο είναι ότι σε αυτόν τον δρόμο έχεις καλή παρέα. Συναντάς πολλούς, όλους σχεδόν τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Άλλους τους βλέπεις μπροστά να προπορεύονται σημαντικά, άλλους στο πλάι, άλλους να ξεκινούν τώρα να τον βαδίζουν. Χάσαμε τον Γιάννη Ιωάννου, αλλά δεν πρόκειται να χαθούμε στον δρόμο του που κάναμε δικό μας. Το σκίτσο της κεντρικής φωτογραφίας μάς το παραχώρησε ευγενικά ο κύριος Πάνος Μαραγκός, ο οποίος προτίμησε να αποχαιρετήσει τον φίλο του με ένα σχέδιο, το οποίο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εφημερίδα 'Έθνος'. Και το σχετικό link...
  8. GreekComicFan

    UTOPIA

    Ένα ακόμα από τα άλμπουμ του Μιχάλη Κουντούρη. Το θέμα του; Η Ευρώπη που προφανώς είναι η Ουτοπία στην οποία αναφέρεται ειρωνικά ο τίτλος του άλμπουμ. Και μέσα στις σελίδες του, βλέπουμε με γλαφυρό τρόπο τα κακώς κείμενα και τις τάσεις που κάνουν εμφανές το γιατί δεν είναι μια ουτοπική ένωση.
  9. Την Κυριακή 6 Μαΐου και ώρα 19.00, στη Δημοτική Πινακοθήκη Παλαιού Φαλήρου θα παρουσιαστεί το πρόγραμμα για την ψηφιακή κοινωνία του μέλλοντος «Σερφάρω Ασφαλώς» και θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης γελοιογραφίας του Μιχάλη Κουντούρη και του Angel Boligan. Το πρόγραμμα οργανώνεται από την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο και την EDUCARTOON – Η γελοιογραφία στην Εκπαίδευση, με την υποστήριξη της COSMOTE. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αφορά μαθητές και γονείς που έρχονται αντιμέτωποι με τις νέες τεχνολογίες και ένα θαυμαστό ψηφιακό μέλλον, με άπειρες προοπτικές, δυνατότητες ευκαιρίες, αλλά και πιθανούς κινδύνους. Σκοπός του προγράμματος είναι να βοηθήσει τους γονείς, τους μαθητές αλλά και τους δασκάλους τους να κατανοήσουν την καινοτομία, τις ευκαιρίες αλλά και την πολυπλοκότητα της ψηφιακής εποχής και να διαχειρίζονται δημιουργικά την ψηφιακή τους παρουσία. Ταυτόχρονα, να ενημερώσει τους νέους για τα ψηφιακά δικαιώματά τους και για θέματα που αφορούν στην προστασία τους στο διαδίκτυο, όπως ο κυβερνοεθισμός (cyberaddiction), ο κυβερνοεκφοβισμός (cyberbullying), η αποπλάνηση ανηλίκου (grooming). Το πρόγραμμα στηρίζεται από την COSMOTE στο πλαίσιο των δράσεων ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο για όλη την οικογένεια. Διάρκεια έκθεσης: 6-15 Μαΐου Δημοτική Πινακοθήκη Παλαιού Φαλήρου: Πολιτιστικό Κέντρο «Φλοίσβος», Λεωφ. Ποσειδώνος 25, Παλαιό Φάληρο Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Κυριακή 09:00 – 14:00, 17:00 – 21:00 Είσοδος ελεύθερη
  10. Ion

    Made in Europe [ 4 - 19/3/2017 @ MOB Café, Θεσσαλονίκη ]

    Το αργήσαμε λίγο, αλλά η έκθεση τρέχει ακόμα: MADE IN EUROPE Έκθεση γελοιογραφίας του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα την προσφυγική κρίση 4 - 19 Μαρτίου 2017 Η έκθεση γελοιογραφίας «made in Europe» θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και θα φιλοξενηθεί, από το Σάββατο 4 Μαρτίου ώς την Κυριακή 19 Μαρτίου, στο MOB Café (Ίωνος Δραγούμη & Παπαδοπούλου 2). Η έκθεση είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα των παράλληλων εκδηλώσεων του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι και συνδιοργανωτής της έκθεσης. Μια έκθεση που μιλάει, χωρίς λόγια, για την προσφυγική κρίση, την ξενοφοβική Ευρώπη, τις κοινωνίες των κλειστών συνόρων και των συρματοπλεγμάτων. Τα σκίτσα έχουν δημοσιευτεί τα τελευταία δύο χρόνια στη «σχεδία» και στην «Εφημερίδα των Συντακτών», καθώς και, μέσα από πρακτορεία με τα οποία συνεργάζεται ο Μιχάλης, σε έντυπα και ιστοσελίδες σε όλο τον κόσμο. Στο διάστημα των δύο εβδομάδων που θα μείνει η έκθεση στο φιλόξενο MOB Café θα πραγματοποιηθούν μια σειρά από εκδηλώσεις-δράσεις, ξεκινώντας από την παρουσίαση του βιβλίου «made in Europe», την πρώτη μέρα των εγκαινίων (Σάββατο 4/3, στις 12:00 μμ.), συζητήσεις για το προσφυγικό, αλλά και για τη «σχεδία», εργαστήρια γελοιογραφίας και άλλα πολλά. Στην παρουσίαση του βιβλίου θα μιλήσουν ο ίδιος ο δημιουργός Μιχάλης Κουντούρης, ο δημοσιογράφος Απόστολος Λυκεσάς και ο διευθυντής σύνταξής της «σχεδίας» Χρήστος Αλεφάντης. Να σημειωθεί ότι ήδη η έκθεση έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό (στο Ντίσελντορφ, μάλιστα, παρουσιάστηκε στη γκαλερί του περιοδικού δρόμου της πόλης «Fiftyfifty»), αλλά και στο Ηράκλειο Κρήτης, τον περασμένο μήνα. Τον περασμένο Δεκέμβριο φιλοξενήθηκε στο μουσείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» του Δήμου Ζωγράφου. left.gr
  11. MADE IN EUROPE Έκθεση γελοιογραφίας του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα την προσφυγική κρίση 15 - 24 Μαρτίου 2017 Την Τετάρτη 15 Μάρτη, στο Ινστιτούτο Κομμούνα (Ιουλιανού 67), θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης «Made in Europe», του σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη που έχει παρουσιαστεί ήδη σε πολλές πόλεις της Ελλάδας προσελκύοντας εκατοντάδες επισκέπτες. Στα εγκαίνια θα μιλήσουν για το βιβλίο και τη δουλειά του καλλιτέχνη, ο σκιτσογράφος soloup, ο δημοσιογράφος της ΕΦΣΥΝ Γιώργος Σταματόπουλος, εκπρόσωπος του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και ο ίδιος ο δημιουργός. Το βιβλίο που θα παρουσιαστεί αποτελείται από 64 σελίδες με σκίτσα που δημοσιεύτηκαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και στη «Σχεδία». Σκίτσα που τα γέννησε η προσφυγική κρίση, η ξενοφοβική Ευρώπη, οι κοινωνίες των κλειστών συνόρων και των συρματοπλεγμάτων. Σκίτσα αφιερωμένα στα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα των πολέμων. Την παραγωγή του βιβλίου υπογράφει η CartoonArk. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν επίσης και έργα του Μιχάλη Κουντούρη που δεν περιλαμβάνονται στο βιβλίο, εμπνευσμένα από την πιο πρόσφατη επικαιρότητα που εκτίθενται για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό. Η έκθεση γίνεται με αφορμή την παγκόσμια μέρα του μετανάστη (21η Μάρτη) καθώς και της διαδήλωσης που καλείται για τον ίδιο σκοπό την 18η Μάρτη. Θα φιλοξενηθεί στον πολυχώρο Κομμούνα του Ινστιτούτου κοινωνικής, οικονομικής και ιστορικής έρευνας που βρίσκεται στην Ιουλιανού 67. Η έκθεση θα διαρκέσει από την Τετάρτη 15 Μάρτη μέχρι την Παρασκευή 24 Μάρτη και θα λειτουργεί από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ. Η είσοδος είναι ελεύθερη. ergasia.net
  12. «Είναι σπάνια τα σκίτσα, σαν κι αυτό του Μιχάλη Κουντούρη, που προσπαθεί να συνδυάσει με δυναμισμό και αισιοδοξία τις αρχαίες αξίες με τα σύγχρονα πολιτικά κινήματα» παρατηρεί ο ερευνητής. Δεξιά: σκίτσο του Latuff (21-10-2012) Δεν είναι και λίγες οι φορές που τα πολιτικά σκίτσα βρέθηκαν στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Αρκεί να θυμηθούμε την Αφροδίτη της Μήλου στο Focus ή τους ναζί Μέρκελ και Σόιμπλε. Μάλιστα, η διαμάχη με όπλο τη γελοιογραφία όχι απλώς έλαβε διαστάσεις που ανέδειξαν το ιστορικό βάθος της αντιπαράθεσης των δύο χωρών, που φτάνει ώς τον Μέτερνιχ, αλλά προβλημάτισε και σχετικά με το αν είναι θεμιτή η ερμηνεία του σήμερα με ιστορικά σχήματα του παρελθόντος, οδηγώντας τους ίδιους τους σκιτσογράφους στην υπεράσπιση των επιλογών τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι «στα τέλη του 19ου αιώνα η γελοιογραφική αποτύπωση της κρίσης στις ελληνογερμανικές σχέσεις ακολούθησε παρόμοια σχήματα αναπαράστασης και αφήγησης, με τους Γερμανούς τραπεζίτες να προσπαθούν με ανάλογες βίαιες διαθέσεις και πρακτικές να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων που είχαν χορηγήσει, αλλά και την οικονομική αφαίμαξη της Ελλάδας». Τα παραπάνω προέρχονται από την έρευνα του δρα Δημήτρη Παπαχαραλάμπους «Πολιτισμικές αναπαραστάσεις της ελληνικής κρίσης στην πολιτική γελοιογραφία»: σε αυτήν μελέτησε 700 γελοιογραφίες του διεθνούς και 700 του ελληνικού Τύπου, της περιόδου 2010-2013. Ποιες είναι οι βασικές διαπιστώσεις του, πέρα από τον σημαντικό ρόλο που έχει διαδραματίσει η Ιστορία στις γελοιογραφικές αποτυπώσεις της σύγχρονης πραγματικότητας; ♦ Στην πλειονότητά τους (65%) οι διεθνείς γελοιογραφίες χρησιμοποιούν στοιχεία της Ελληνικής Αρχαιότητας για να παρουσιάσουν τη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και για να ερμηνεύσουν την ευρωπαϊκή κρίση. Η μεγαλύτερη ομάδα -150 σκίτσα- αφορά τον αρχαίο ναό, που κι αν δεν κατονομάζεται ταυτίζεται με τον Παρθενώνα, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις όπου δηλώνεται ρητώς ο Παρθενώνας αυτό γίνεται για να ανακοινωθεί η πώλησή του. Σκίτσο του Kamensky (17-9-2010) Σε αυτό το σημείο δεν εγείρονται σύμφωνα με τον ερευνητή απλώς ζητήματα σχετικά με το ποιος εξαναγκάζει στην πώληση ή ποιος πουλά και ποιος αγοράζει, αλλά και νέοι προβληματισμοί «για το αν η πώληση του Παρθενώνα δεν εκφράζει μόνο τον υπέρτατο φόβο για την Ελλάδα, αλλά ίσως και τον υπέρτατο ιστορικό φθόνο…», για να συνδέσει το θέμα με την πραγματικότητα και τις προτροπές για πώληση μνημείων ή νησιών από Ευρωπαίους πολιτικούς κι ακόμη με την τάση για ανάθεση της διαχείρισης μνημείων και δημόσιων πολιτιστικών οργανισμών σε ιδιώτες, με οικονομικά κριτήρια. Πέρα από τα ερείπια των ναών που προκαλούν αυτόματους συσχετισμούς με τα σημερινά οικονομικά ερείπια, μια άλλη μεγάλη κατηγορία 100 σκίτσων φιλοξενεί αρχαία αγάλματα, με πιο δημοφιλή την Αφροδίτη της Μήλου και τον Δισκοβόλο του Μύρωνα, ενώ δεν λείπουν αναφορές στον χώρο της μυθολογίας (Δούρειος Ίππος), των μυθικών ηρώων (Σίσυφος, Άτλας). «Τα χαμένα χέρια της Αφροδίτης, αποτέλεσμα πολιτισμικής λεηλασίας, έρχονται στο επίκεντρο μιας νέας αντιπαράθεσης. Πού βρίσκονται, ποιος τα έχει στην κατοχή του, ποιος έχει το δικαίωμα ή τη δυνατότητα να τα διεκδικήσει ή να τα αποκαταστήσει; Η Αφροδίτη, ως σύμβολο της ανάπηρης και πτωχευμένης ελληνικής οικονομίας, εμφανίζεται συχνά να δέχεται τις επίμονες προσπάθειες των διεθνών θεσμών να αποκαταστήσουν της αρτιμέλειά της, οι οποίες όμως δείχνουν μάταιες είτε γιατί η κατάστασή της δεν επιδέχεται διόρθωση είτε γιατί η προσφερόμενη βοήθεια είναι ανεπαρκής ή εντελώς λανθασμένη», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο ερευνητής, που με τις εμβριθείς παρατηρήσεις του διεισδύει πέρα από τις ρητές για να αποκαλύψει τις υπόρρητες διαστάσεις των πολιτισμικών αναπαραστάσεων στις σκιτσογραφικές απεικονίσεις του διεθνούς και ελληνικού Τύπου. ♦ Στο υπόλοιπο 35% των σκίτσων (250) με αναφορές στη σύγχρονη Ελλάδα, επικρατούν οι συμβολικές αναπαραστάσεις της χώρας (150 σκίτσα), με κυριότερη αυτή του βυθιζόμενου πλοίου (50 σκίτσα). Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και γελοιογράφοι με φιλελληνική στάση που απεικονίζουν την Ελλάδα ως θύμα βασανιστηρίων, αμφισβητώντας έτσι την αποτελεσματικότητα δανείων ή μέτρων και παρουσιάζοντάς τα ως μέρος ενός σχεδίου εξόντωσης. «Η αναπαράσταση του σύγχρονου Έλληνα ακολουθεί απόλυτα στερεοτυπικούς δρόμους, στερεότυπα όμως που είχε χρησιμοποιήσει και διαδώσει η ίδια Ελλάδα στο παρελθόν για τον εαυτό της», επισημαίνει ο ερευνητής. Τυπικό παράδειγμα, ο εύζωνας που από τον πόλεμο του 1940 «όταν εκπροσωπούσε την ελληνική ανδρεία, στην πρώτη γραμμή ενός κοινού ευρωπαϊκού αγώνα» μετατράπηκε «σε αναμνηστικό τσολιαδάκι, σύμβολο πολιτιστικής εκποίησης και πνευματικής αλλοτρίωσης», για να καταλήξει στις μέρες μας μια αναχρονιστική φιγούρα, ενώ παράλληλη πορεία ακολουθεί και η εικόνα του ξέγνοιαστου Έλληνα γλεντζέ ή του Ζορμπά… Ελληνικές γελοιογραφίες Γιάννης Καλαϊτζής (10-3-2013) Σε αντίθεση με τα διεθνή, τα ελληνικά σκίτσα που αναφέρονται στην Αρχαία Ελλάδα είναι συντριπτικά λιγότερα, μόλις 80, ενώ σε αυτά η αρχαιότητα όχι μόνο δεν αποτελεί πηγή εθνικής υπερηφάνειας, αλλά «λειτουργεί συνήθως ως ένας αμείλικτος καθρέφτης για το ντροπιαστικό σήμερα». Η ελληνική Ιστορία, που διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο σε 300 σκίτσα, εκλαμβάνεται όμως ως μια σταδιακή πορεία παρακμής από την Αρχαιότητα έως τις μέρες μας. «Η επανάσταση του 1821 προκαλεί κι αυτή θλιβερές συγκρίσεις, ενώ ο αγώνας του 1940 συνδυάζεται με την ανάγκη να ειπωθεί ξανά ένα καινούργιο ΟΧΙ», επισημαίνει ο ερευνητής. Ωστόσο, η μεγαλύτερη ιστορική κατηγορία είναι αυτή στην οποία πρόσωπα της σύγχρονης γερμανικής πολιτικής και οι πράξεις τους συνδέονται με τον ναζισμό και τα εγκλήματά του: αγκυλωτοί σταυροί, εκτελέσεις, εθνική αντίσταση, τάγματα ασφαλείας, κρεματόρια «επιστρέφουν από την τραυματισμένη συλλογική μνήμη για να προβληθούν με επιθετικότητα αλλά και πόνο πάνω στους θεωρούμενους νέους κατακτητές». Είναι αυτές οι γελοιογραφίες -κυρίως των Στάθη, Ιωάννου, Καλαϊτζή- που αποδίδουν στη Γερμανία τα σύγχρονα δεινά της χώρας, που ενόχλησαν περισσότερο και προκάλεσαν αντιδράσεις, καθώς η διεθνής κοινή γνώμη τα αντιμετώπισε «ως παραδείγματα αλλά και παράγοντες διαμόρφωσης του αντιγερμανικού κλίματος στην Ελλάδα. Η εμφάνισή τους στον ελληνικό Τύπο, σε μεγάλο βαθμό αποτελεί απάντηση στις γερμανικές προσβολές προς τη χώρα μας οι οποίες έχουν προηγηθεί, με αφετηρία την Αφροδίτη της Μήλου στο Focus», επισημαίνεται στη μελέτη. Στο στόχαστρο μπαίνει η γερμανική ηγεσία, ωστόσο η Μέρκελ αναπαρίσταται ως Χίτλερ/ναζί και από τους διεθνείς γελοιογράφους, καθώς η γερμανική προσπάθεια κυριαρχίας στην Ε.Ε. ως άλλο 4ο Ράιχ απασχόλησε ακόμη και τα πιο έγκυρα γερμανικά έντυπα. Στη συμβολική απεικόνιση της σύγχρονης Ελλάδας, οι σκιτσογράφοι, ανεξαρτήτως προέλευσης, φαίνεται να συμπλέουν, με τα ελληνικά να υπερτερούν στην παρουσίαση της χώρας ως θύματος βίας. Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα; «Ερευνώντας και συγκρίνοντας τις πολιτισμικές αναπαραστάσεις της κρίσης στη διεθνή και ελληνική πολιτική γελοιογραφία -μας λέει ο κ. Παπαχαραλάμπους- παρατηρούμε ότι: ► Η συντριπτική πλειονότητα των ξένων σκιτσογράφων χρησιμοποιούν στοιχεία της ελληνικής αρχαιότητας για να σχολιάσουν τη σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα. ► Τα διεθνή σκίτσα εκφράζουν με επιθετικό και ειρωνικό τρόπο την παρακμή της Ελλάδας. Τα ελληνικά αναπαριστούν συνήθως την –κατά τη γνώμη τους– άδικη επίθεση των ξένων θεσμών στην Ελλάδα». Το πιο ενδιαφέρον από όσα διαπιστώνει ο ερευνητής; «Η κριτική της ελληνικής γελοιογραφίας σχεδόν πάντα απευθύνεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, αποφεύγοντας τη στερεοτυπική απεικόνιση άλλων λαών. Αντίθετα, στη διεθνή γελοιογραφία είναι έκδηλη η τάση να αποδίδονται μονοδιάστατα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά στο σύνολο των Ελλήνων ή στον ελληνικό πολιτισμό». Ο ερευνητής δίνει μερικές ακόμη ερμηνείες σχετικά με την εμμονή των ξένων σκιτσογράφων με την Αρχαία Ελλάδα: ότι αφενός φανερώνει μια πολιτισμική καθήλωση, η οποία δεν παρατηρείται στους Έλληνες σκιτσογράφους και αφετέρου, καθώς η προσήλωση συνδυάζεται με την υποτίμηση της σημερινής Ελλάδας, δείχνει να αμφισβητεί την αρχαία κληρονομιά της. Και το σχετικό link...
  13. Συνέντευξη του Μιχάλη Κουντούρη στο περιοδικό Σχεδία σχετικά με την προσφυγική κρίση και όχι μόνο. Πολύ ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου.
  14. Η εκδήλωση αυτή δεν λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα αλλά στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στη Ρώμη και την Art Gallery "Tricromia". Μας αφορά όμως άμεσα: H Ελλάδα της κρίσης μέσα από τα μάτια 6 Ελλήνων καλλιτεχνών: Μιχάλης Κουντούρης Πέτρος Χριστούλιας Soloup Θανάσης Δήμου Θανάσης Πέτρου Γιώργος Μπότσος To opening είναι στις 30 Σεπτεμβρίου. Δεν βλέπω κάπου πόσο θα διαρκέσει.
  15. dionik

    HOME SWEET HOME

    Περιέχει γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα το περιβάλλον και την οικολογία. Κάποια από τα έργα είναι βραβευμένα σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις, άλλα δημοσιευμένα στον εθνικό και διεθνή τύπο και άλλα αδημοσίευτα. ΕΔΩ μία προηγούμενη συζήτηση. Αφιέρωμα στον Μιχάλη Κουντούρη
  16. dionik

    GAME OVER

    Περιέχει γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα την οικονομία. Κάποια από τα έργα είναι βραβευμένα σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις, άλλα δημοσιευμένα στον εθνικό και διεθνή τύπο και άλλα αδημοσίευτα. ΕΔΩ μία προηγούμενη συζήτηση. Αφιέρωμα στον Μιχάλη Κουντούρη
  17. dionik

    POLITICOSAURUS

    Περιέχει γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη με θέμα την πολιτική και τους πολιτικούς. Κάποια από τα έργα είναι βραβευμένα σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις, άλλα δημοσιευμένα στον εθνικό και διεθνή τύπο και άλλα αδημοσίευτα. ΕΔΩ μία προηγούμενη συζήτηση. Αφιέρωμα στον Μιχάλη Κουντούρη
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.