Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μαριαννα μισιου'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Τα ιαπωνικά κόμικς κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες. Στην Ιαπωνία κάνουν θραύση. Το «Sailor Moon» της Ελένης Λουκάκη παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την κατανόηση αυτού του πολύπλοκου εκδοτικού, πολιτιστικού και κοινωνικού φαινομένου. Μεγάλα μάτια, μικρές μυτούλες, εντυπωσιακές σκηνές δράσης, μετα-πυρηνικά τοπία, πολυσέλιδες ιστορίες σε πολυετείς συνέχειες, πρωτότυπες ονοματοποιίες και πολλά ακόμα ξεχωριστά χαρακτηριστικά καθιστούν τα σύγχρονα ιαπωνικά κόμικς ένα διακριτό είδος της ένατης τέχνης. Η τεράστια αναγνωσιμότητά τους στην Ιαπωνία, όπου υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο πωλούνται περισσότερα από 450 εκατομμύρια αντίτυπα, και η διάδοσή τους με ταχείς ρυθμούς στον δυτικό κόσμο έχουν προσελκύσει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον πολιτισμικών αναλυτών, ιστορικών και θεωρητικών της τέχνης, παιδαγωγών και άλλων ειδικών επιστημόνων σε θέματα αφήγησης, εικόνας, μαζικής κουλτούρας κ.λ.π. Στην Ελλάδα μέχρι πρότινος η μόνη ολοκληρωμένη μελέτη των ιαπωνικών κόμικς ήταν αυτή της Μυρτώς Τσελέντη στο εξαιρετικό βιβλίο της «Manga: Φαντασία και Πραγματικότητα – Θραύσματα Κόσμων Κοντινών» (εκδόσεις Αιγόκερως, 2007). Πριν από λίγες μέρες στην πενιχρή βιβλιογραφία προστέθηκε ακόμα ένα βιβλίο, μικρό σε μέγεθος αλλά πλήρες ως προς τα θέματα που καλύπτει. Στο «Sailor Moon, Τα Μαγικά Κορίτσια στα Shojo Manga» (εκδόσεις Δίσιγμα, 80 σελίδες), όπως περιγράφει και ο υπότιτλος του βιβλίου («Μια αναδρομή στην ιστορία και την εξέλιξη των manga») η Ελένη Λουκάκη επιχειρεί να μεταφέρει ευσύνοπτα και απλά τη σύγχρονη κατάσταση των manga, να καταγράψει το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύχθηκαν και να ερμηνεύσει τη διείσδυσή τους στο αναγνωστικό κοινό με περίπτωση μελέτης τη γνωστή σειρά «Sailor Moon». «Sailor moon», της Naoko Takeuchi Το βιβλίο προλογίζει η Μαριάννα Μίσιου, πανεπιστημιακός με ειδίκευση στην αφηγηματική λειτουργία των κόμικς και συγγραφέας μεταξύ άλλων των «Τα Κόμικς από το Περίπτερο στη Σχολική Τάξη: ...ξεφυλλίζοντας τον Γκοσινί : θεωρητικές, ερμηνευτικές και διδακτικές διαστάσεις» (εκδ. ΚΨΜ) και «Βουβά Κόμικς και Εικονοβιβλία – Τεχνικές αφήγησης στα κόμικς χωρίς λόγια» (εκδ. Καλειδοσκόπιο). Στον πρόλογό της παρουσιάζει συνοπτικά ορισμένες από τις αφηγηματικές, γλωσσικές και σχεδιαστικές ιδιαιτερότητες των manga (κατηγορίες αναγνωστικού κοινού, σχεδιαστικές λεπτομέρειες, φορά ανάγνωσης, ασπρόμαυρο χρώμα, κεντρικοί χαρακτήρες, μακρές αφηγήσεις κ.ά.) και υπογραμμίζει τη μεγάλη τους διαφορά από τα δυτικά κόμικς που δεν αποτελεί τροχοπέδη, αλλά πρόκληση για τον δυτικό αναγνώστη: «Μαζί με τις οπτικές και σχεδιαστικές ιδιαιτερότητες των manga, φραγμούς στην κατανόηση μπορεί να αποτελέσουν και η θεματολογία τους, οι πολιτισμικές αναφορές, οι μύθοι και οι άγνωστες για το δυτικό κοινό ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται σε αυτά. Ωστόσο ο αναγνώστης μπορεί να γοητευθεί ακριβώς γι’ αυτές τις ιδιαιτερότητες και να ενθαρρυνθεί στο να ανακαλύψει το σημαντικό αυτό πεδίο της πολιτισμικής κληρονομιάς της Ιαπωνίας, αλλά και γενικότερα του σύγχρονου πολιτισμού. Όταν δε ο αναγνώστης τυχαίνει να είναι παράλληλα και ερευνητής, όπως η συγγραφέας αυτού του βιβλίου, τότε τα manga από αγαπημένο ανάγνωσμα μετατρέπονται σε αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. Ανοίγεται έτσι και στη χώρα μας ο δρόμος για την υποδοχή μιας κουλτούρας που έχει πολλά να προσφέρει στο ευρύτερο πεδίο της τέχνης των εικόνων σε αλληλοδιαδοχή». «Αkira», του Katsuhiro Otomo και «Naruto», του Masashi Kishimoto Στο πρώτο κεφάλαιο με τίτλο «Θεωρητική προσέγγιση των manga», η Ελένη Λουκάκη αναφέρει διάφορους ορισμούς που έχουν προταθεί για το είδος και καταγράφει τις κατηγορίες των manga τόσο ως προς το αναγνωστικό τους κοινό (Kodomo για μικρά παιδιά, Shonen για μεγαλύτερα αγόρια και Shojo για μεγαλύτερα κορίτσια, Seinen για άνδρες, Josei για γυναίκες) όσο και ως προς το περιεχόμενο στο οποίο παρουσιάζεται μεγάλη εξειδίκευση (φαντασίας, τρόμου, δράσης, ερωτικά, πολεμικών τεχνών κ.ά.). Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα Shojo manga, αναγνωρίζει την τεράστια επιρροή που άσκησε ο Osamu Tezuka στους μεταγενέστερους δημιουργούς διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τη σύγχρονη τυπολογία με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μεγάλα μάτια των πρωταγωνιστριών. Κατά τη συγγραφέα που στο συγκεκριμένο σημείο παραπέμπει στον Paul Gravett, ο Tezuka υιοθέτησε την τεχνική αυτή επηρεασμένος από τις εμφανίσεις και το βαρύ μακιγιάζ των ηθοποιών του τοπικού θεάτρου Takarazuka που παρακολουθούσε σε νεαρή ηλικία. «Death Note» των T. Ohba kai T. Obata και «Fullmetal Alchemist», του Hiromu Arakawa Όπως αναφέρει: «Η συμπάθεια του Tezuka για τις παραστάσεις αυτές τον επηρέασε, με αποτέλεσμα να απεικονίζει γυναικείους χαρακτήρες με πολύ μεγάλα λαμπερά μάτια, πλημμυρισμένα συχνά από καταρράκτες δακρύων». Στη συνέχεια κάνει μια ιστορική αναδρομή των Shojo manga εκκινώντας από τις αρχές του εικοστού αιώνα και επιχειρώντας να ερμηνεύσει το φαινόμενο με βάση την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας σε κρίσιμες στιγμές όπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η μεταπολεμική περίοδος κατά την οποία οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται μαζικά αλλά και να διαβάζουν κόμικς πιο συστηματικά. Μετά τα ενδιαφέροντα σχόλιά της πάνω στον ερωτισμό των συγκεκριμένων manga, περνά στο δεύτερο κεφάλαιο («Magical Girl στα Shojo Manga») στο οποίο περιγράφει την έννοια του «magical girl» σε μια γενικώς ανδροκρατούμενη κοινωνία καθώς και την αμφισβήτηση των στερεότυπων αναφορικά με τις γυναίκες σε ανάλογα σύγχρονα manga: «Από τη θέση τους, δηλαδή ως νοικοκυρές ή ως γκέισες με κιμονό και γενικά ως παρουσίες στην κοινωνία της Ιαπωνίας όπου υπάρχουν μόνο για να υπηρετούν τους άνδρες, μετατρέπονται σε δυναμικές ηρωίδες με τόλμη και αυτοπεποίθηση. Στην κατηγορία αυτή μάλιστα, οι γυναικείοι χαρακτήρες απεικονίζονται πολύ πιο δυναμικοί από τους άνδρες, σε σημείο να τους ξεπερνούν όχι μόνο ως προς τη σωματική τους δύναμη, αλλά και ως προς την κοινωνική τους θέση». «One Piece», του Eiichiro Oda και «Dragon Ball», του Akira Toriyama Στο τρίτο κεφάλαιο («Sailor Moon: Ένα χαρισματικό magical girl») επικεντρώνεται στη συγκεκριμένη δημοφιλή σειρά, τα χαρακτηριστικά της, τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα και τις αξίες που πηγάζουν από τη σεναριακή ιδέα και την εξέλιξη των ιστοριών. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο με τίτλο «Τα manga ως κλασική αξία: διάδοση, υποδοχή, αποδοχή», αναφέρεται στον τρόπο με το οποίο τα ιαπωνικά manga διείσδυσαν σταδιακά στον ευρωπαϊκό εκδοτικό χώρο και αύξησαν προοδευτικά τους αναγνώστες τους εντοπίζοντας ως πρώτο παράδειγμα το εμβληματικό «Akira» του Katsuhiro Otomo, που με την τεράστια επιτυχία του έστρωσε τον δρόμο στους μεταγενέστερους δημιουργούς βοηθώντας να αρθούν ή τουλάχιστον να μετριαστούν οι πρότερες επιφυλάξεις: «Οι χώρες της Δύσης για παράδειγμα, είχαν – και εξακολουθούν να έχουν – πολλές προκαταλήψεις όσον αφορά τα manga, τα οποία ήταν παρεξηγημένα και υποτιμημένα ως έργα. Οι αναγνώστες έκαναν συχνά αρνητικά σχόλια του τύπου “όλοι οι χαρακτήρες έχουν μεγάλα μάτια που μοιάζουν με αυτά του Bambi”, “τα περιοδικά είναι παχιά σαν τηλεφωνικοί κατάλογοι”, “οι επιχειρηματίες τα καταβροχθίζουν σε τρένα ή δημόσιους χώρους”, “είναι γεμάτα σεξ και βία”». Η μεγάλη ποικιλία όμως των manga των τελευταίων δεκαετιών σε συνδυασμό με τη στρατηγική μάρκετινγκ των ιαπωνικών εκδοτικών οίκων και το, δειλό στην αρχή, πιο τολμηρό στη συνέχεια, άνοιγμα μεγάλων αγορών όπως η γαλλική και η γερμανική αλλά και οι πολυάριθμες λέσχες, ομάδες, διαδικτυακά στέκια κ.λ.π. που δημιουργήθηκαν, σταδιακά έφεραν αποτέλεσμα και τα manga συναγωνίζονται πια επί ίσοις όροις τα ευρωπαϊκά κόμικς ως προς τον αριθμό των εκδόσεων και τη μερίδα του αναγνωστικού κοινού που διεκδικούν. Σημαντικό ρόλο παίζει φυσικά και η ολοένα και μεγαλύτερη ενσωμάτωση της κουλτούρας των manga στις νεότερες γενιές, που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν με δεδομένη την ύπαρξη του συγκεκριμένου πολιτισμικού προϊόντος, σε αντίθεση με παλαιότερες γενιές. Εξίσου σπουδαίο ρόλο παίζει και η παράλληλη ή και προηγηθείσα διάδοση των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων, γνωστών ως anime, σε τηλεοπτικές σειρές που έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλείς τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθώντας παρόμοια σεναριακά μονοπάτια και αντίστοιχες σχεδιαστικές τεχνοτροπίες με αυτές των manga. Διαμορφώνοντας έτσι μια σύγχρονη πραγματικότητα στην οποία τα ιαπωνικά κόμικς και κινούμενα σχέδια είναι άμεσα αναγνωρίσιμα στα περισσότερα νέα παιδιά, χωρίς να τα ξενίζουν ή να τα απωθούν λόγω των εμφανών διαφορών τους από τα δυτικά. Από την άλλη είναι αυτονόητο ότι μέσα στην τεράστια παραγωγή των manga υπάρχουν έργα πολλών ταχυτήτων που δεν είναι δυνατόν να καλύπτουν τα γούστα κάθε αναγνώστη. Οι πολιτισμικές ορίζουσες ωστόσο και οι συνθήκες εντός των οποίων αυτά τα αναγνώσματα παράγονται και διαδίδονται, είναι πάντα ενδιαφέρον να ερευνούνται και να ερμηνεύονται. Ως προς αυτό το βιβλίο της Ελένης Λουκάκη έχει να προσφέρει πολλά στους αναγνώστες των manga αλλά και σε όσους ενδιαφέρονται να κατανοήσουν αυτό το τόσο σύνθετο και δημοφιλές είδος κόμικς. Και το σχετικό link...
  2. Τα «βουβά» ή «σιωπηλά» κόμικς αποτελούσαν πάντοτε μια ειδική κατηγορία της ένατης τέχνης. Σε μια διεξοδική μελέτη, η πανε­πιστημιακός Μαριάννα Μίσιου ερευνά και παρουσιάζει τους μηχανισμούς τους, τις τεχνικές τους και την πρόσληψή τους από το κοινό. Πριν από περίπου δύο αιώνες, ο πρωτοπόρος των κόμικς Rodolphe Töpffer είχε αναπτύξει με μια σπουδαία επιχειρηματολογία τους λόγους για τους οποίους οι εικόνες ως αφηγηματικά εργαλεία συγκινούν τους αναγνώστες και θεατές τους και έχουν τόσο μεγάλη διάδοση και διείσδυση στο κοινό. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τον Töpffer μέχρι σήμερα αμέτρητοι δημιουργοί κόμικς για ποικίλους λόγους επέλεξαν να αφηγηθούν μικρές ή μεγαλύτερες ιστορίες μόνο με εικόνες σε βαθμό που τα «βουβά» ή «σιωπηλά» κόμικς αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία του είδους. Αυτή την τόσο ιδιαίτερη κατηγορία μελετά η Μαριάννα Μίσιου στο νέο βιβλίο της με τίτλο «Βουβά Κόμικς και Εικονοβιβλία – Τεχνικές αφήγησης στα βιβλία χωρίς λέξεις» (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο). Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου καταπιάνεται με ένα θέμα σχετικό με τα κόμικς, καθώς τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εδώ και χρόνια αφορούν σχεδόν αποκλειστικά την αφήγηση μέσω εικόνων και λόγου. Στο προηγούμενο βιβλίο της («Τα Κόμικς, από το Περίπτερο στη Σχολική Τάξη», εκδόσεις ΚΨΜ, 2010) είχε ασχοληθεί εξαντλητικά με τα ζητήματα της παιδαγωγικής και διδακτικής διάστασης της ένατης τέχνης, ενώ τα μαθήματα που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο σχετίζονται με τα κόμικς και τις εικονιστικές αφηγήσεις γενικότερα, την πολυτροπικότητα των κειμένων, την αφηγηματικότητα των βουβών αφηγήσεων κ.ά. Απόσπασμα από το «Flotsam» του David-Wiesner Για το νέο της βιβλίο, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου Διαμάντη Αναγνωστοπούλου επισημαίνει στον πρόλογό της: «Τα βουβά βιβλία λειτουργούν συχνά ως “ανοιχτά έργα”, με την έννοια που έδινε στον όρο ο Ουμπέρτο Έκο, δηλαδή έργα που χρειάζονται την ενεργή συνεργασία του αναγνώστη τους. Η Μαριάννα Μίσιου στον ανά χείρας τόμο συνοδεύει τον αναγνώστη των βιβλίων αυτών στη διαδικασία κατανόησης και ερμηνείας τους, προσφέροντας μια σύνθεση των θεωρητικών προσεγγίσεων του είδους, μια ενδελεχή εξέταση των ιδιαίτερων αφηγηματικών και σχεδιαστικών τεχνικών τους, δίνοντας χαρακτηριστικά παραδείγματα που φωτίσουν τις αναλύσεις αυτές. Προτείνει στον αναγνώστη της μια ανάλυση του “συστήματος των βουβών βιβλίων” επιχειρώντας να αναδείξει τις σύνθετες λειτουργίες τους. Μέσα από την ιστορική, θεωρητική και αναλυτική τεκμηρίωση της μελέτης της, η ανάγνωση των βιβλίων χωρίς λέξεις αναδεικνύεται σε παιχνίδι της ανακάλυψης και της επινόησης, της παρατηρητικότητας και της αναγνώρισης, της μνημονικής ανάκλησης και της έκπληξης του καινούργιου, της ευχαρίστησης και της ενσυναίσθησης». Απόσπασμα από το «The Arrival» του Shaun Tan Η ίδια η συγγραφέας στην ιδιαιτέρως κατατοπιστική εισαγωγή της εξηγεί μεταξύ άλλων τις αιτίες που την οδήγησαν στη μελέτη αυτού του είδους και τονίζει: «Βουβά κόμικς (συμπεριλαμβανομένων και των graphic novels) και εικονοβιβλία διέπονται από κειμενικότητα, παρουσιάζουν δηλαδή όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τα καθιστούν “κείμενα”, δομημένα με εικόνες που συμπαρατίθενται σε αλληλουχία. Πρόκειται για οπτικά κείμενα, ανοιχτά σε πολλαπλές και διαφορετικές αναγνώσεις και ερμηνείες. Πολλά από αυτά ανοίγονται ευρέως στη διακειμενικότητα, την ειρωνεία, τη μεταμυθοπλασία και άλλες τεχνικές της αφήγησης. Προτρέπουν τον αναγνώστη να χρησιμοποιήσει με κριτικό τρόπο ερμηνευτικές δεξιότητες και να συλλογιστεί πάνω σε σύνθετες ιδέες και έννοιες. Επιπλέον, η εικόνα των βουβών βιβλίων μπορεί να γίνει πολύσημη, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα να διαβαστούν αυτά από παιδιά και ενήλικες κάθε ηλικίας. Η γλώσσα της εικόνας κυκλοφορεί ευκολότερα ανάμεσα στους ανθρώπους, χωρίς να περνά από τα φίλτρα της μεταφραστικής διαμόρφωσης. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά οδηγούν στη διαπίστωση ότι τέτοια βιβλία δεν απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, αλλά σε αναγνώστες γενικά». Απόσπασμα από το «Η φάλαινα, το αγόρι και η θάλασσα ανάμεσά τους» της Πέρσας Ζαχαριά Και κάνοντας έναν ανάλογο παραλληλισμό, θα προσθέταμε ότι όπως τα βουβά βιβλία απευθύνονται σε όλους τους αναγνώστες ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και προσλαμβανουσών, έτσι και το βιβλίο της Μίσιου απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες που επιθυμούν να αποκωδικοποιήσουν την πολύσημη γλώσσα των κόμικς και των εικόνων, ακόμα και χωρίς την παρουσία λόγου και λέξεων. Φυσικά από ένα τέτοιο βιβλίο δε θα μπορούσε να λείπει η απαραίτητη τεχνική ορολογία, μια αποσαφήνιση των πολύπλοκων εννοιών και τα κατάλληλα ιστορικά στοιχεία που δίνονται από την αρχή. Στη συνέχεια όμως, η συγγραφέας προχωρεί με μια ευφυή αρχιτεκτονικά διάρθρωση του έργου της στην απολύτως τεκμηριωμένη τόσο θεωρητικά όσο και από τα κατάλληλα κατά περίπτωση παραδείγματα σε μια διεξοδική κάλυψη του θέματος. Απόσπασμα από το «The-Only-Child» της Guojing Εξετάζει τον ρόλο του δημιουργού και του αναγνώστη και τις συμβάσεις που είναι απαραίτητες στη μεταξύ τους άτυπη σχέση, ασχολείται με τον κινησιολογικό κώδικα καθώς και με τις βασικές και σύνθετες εκφράσεις και κινήσεις που διέπουν τα κόμικς, μελετά τη λειτουργία του χώρου και του χρόνου καθώς και την αμοιβαία διαπερατότητά τους αλλά και την έννοια της διαδοχικότητας και της συγχρονίας. Ερευνά τη σύνθεση της εικόνας ως προς κάθε λεπτομέρειά της (γραμμές, σχήματα, λειτουργίες χρωμάτων, κάδρο και καδράρισμα) και αναλύει τα πλάνα και τις γωνίες θέασης που επιλέγουν οι δημιουργοί για να υπηρετηθεί η σιωπηλή αφηγηματικότητα. Εξετάζει τη συμβολή των συμπληρωματικών και παρακειμενικών στοιχείων των κόμικς όπως τα εξώφυλλα, τα οπισθόφυλλα κ.λ.π. και τέλος, παραθέτει κριτικά μια σειρά από απόψεις και θεωρητικά μοντέλα ερευνητών και μελετητών του είδους όπως ο Thierry Groensteen, ο Harry Morgan, o Achim Hescher κ.ά. Με την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του βιβλίου της Μαριάννας Μίσιου, ο αναγνώστης (και, επιμένω, ταυτόχρονα θεατής) είναι βέβαιο ότι αποκτά τη δυνατότητα να βλέπει και να διαβάζει με περισσότερα ερμηνευτικά εργαλεία τα βουβά κόμικς και τα κόμικς γενικότερα. Και, ακόμα σπουδαιότερο, να τα αναζητήσει και να τα απολαύσει ακόμα πιο έντονα. Και το σχετικό link...
  3. Μια μελέτη της Μαριάννας Μίσιου σχετικά με τα κόμικς που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε και παρουσιάσουμε στη ΛΕΦΙΚ. Όπως λέει η ίδια : Τα κόμικς από το περίπτερο στη σχολική τάξη Θεωρητικές, ερμηνευτικές και διδακτικές διαστάσεις Θεωρητικές προσεγγίσεις για τα κόμικς και παραδείγματα λογοτεχνικής ανάγνωσης, μέσα από τα δημοφιλή έργα του σεναριογράφου Goscinny Παιδική και νεανική τρέλα και εμμονή, τα κόμικς ενηλικιώθηκαν μαζί με το κοινό τους. Σήμερα έχουν βρει επίσημα τη θέση τους στα ράφια των βιβλιοπωλείων και των βιβλιοθηκών. Έφτασαν πια και πάνω στα σχολικά θρανία. Από τους πιο αγαπημένους ήρωες, ο Λούκυ Λουκ, ο Αστερίξ και ο Ιζνογκούντ ακολούθησαν την ίδια πορεία, συντροφεύοντας παλιότερες και νεότερες γενιές. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με τη νοσταλγία του παρελθόντος και την πεποίθηση του παρόντος ότι τα κόμικς έχουν να προσφέρουν πολλά στον σημερινό πολυπολιτισμικό, πολύμορφο κόσμο των νέων τεχνολογιών και της εικόνας. Λάτρεις της Ένατης Τέχνης, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και μελετητές θα βρουν στον παρόντα τόμο αρχικά θεωρητικές προσεγγίσεις για τα κόμικς και στη συνέχεια παραδείγματα λογοτεχνικής ανάγνωσης, μέσα από τα δημοφιλή έργα του σεναριογράφου Goscinny με τους εικονογράφους Morris, Uderzo και Tabary. Τέλος, με μια σειρά από φύλλα εργασίας, τα κόμικς προτείνονται και στους μαθητές ως αυτούσιο αντικείμενο διδασκαλίας, συνδυάζοντας την αναγνωστική απόλαυση με μια ουσιαστικότερη γνωριμία. Η Μαριάννα Μίσιου είναι διδάσκουσα στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Ρόδο.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.