Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'κόμιξ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. (εικόνα από inducks) Βαρέθηκες! Θες να διαβάσεις κάτι πέρα από τα τετριμμένα, κάτι διαφορετικό, κάτι εναλλακτικό, αλλά θες να είναι και Disney; Ε, τότε βγες, τρέξε, αγόρασε το ΚΟΜΙΞ #64( Β' περίοδος) και πήγαινε στη σελίδα #91. Βλέπουμε μια ιστορία του πατέρα Βαν Χορν, ονόματι Μονοκοντυλιά. Ωπ, μόνο και μόνο από το όνομα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη ιστορία. Εφτασέλιδη, μα σε καμία περίπτωση τυπική- βαρετή. Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη ιστορία, είναι εντελώς ανατρεπτική. Δεν έχω συναντήσει ιστορία Disney με σενάριο τέτοιας υφής. ΠΕΡΙΛΗΨΗ~ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕΝΑΡΙΟΥ Τόση ώρα, μιλάω θεωρητικά. Η πλοκή είναι η εξής. Ο Ντόναλντ μια μέρα έχει πολύ καλή διάθεση κι έτσι κυκλοφορεί με μια τσάντα γεμάτη μολύβια στο κέντρο της Λιμνούπολης και ζωγραφίζει παντού. Στους δρόμους, τα φορτηγά, τα συντριβάνια, τους τοίχους, ακόμη και τις πόρτες. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε πλήθος Λιμνουπολιτών, έξαλλους, να ζητούν εξηγήσεις από τον Ντόναλντ, που έχει γεμίσει την πόλη μολυβιές. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πολίτες- σαφώς σαστισμένοι- μα και πιο συγκρατημένοι που απλά τον περνούν για: "Καλλιτέχνη ή τρελό" κι αποφασίζουν να καλέσουν τις αρχές. Έπειτα, ο Ντόναλντ, αποφασίζει ν' αρχίσει να ζωγραφίζει το πάρκο. Εκεί, βρίσκεται η προτομή του (ανώνυμου) δημάρχου της πόλης, παίρνει το μολύβι του, τη μουτζουρώνει. Αυτό( όπως είναι ευνόητο) τραβάει την προσοχή των αρχών αλλά και του ίδιου του δημάρχου. Χωρίς χρονοτριβή λοιπόν, αυτοί βρίσκονται στο πάρκο και λένε του Ντόναλντ( μεταφέρω αυτούσιο τον διάλογο Ντόναλντ- Δημάρχου, όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε στα δύο τελευταία καρέ της ιστορίας): -Οφείλω να σας επαναφέρω στην τάξη κύριε Ντακ! Έχετε υπερβεί κάθε όριο! -Όχι κύριε Δήμαρχε! Εγώ απλώς σχεδίασα την γραμμή(του δείχνει τις μολυβιές, πάνω στις οποίες ο Δήμαρχος πατάει)! Έβαλα το όριο! Εσείς, είστε εκείνοι που το ξεπεράσατε! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- (Εναλλαγή καρέ) -Αργά ή γρήγορα, κάποιος έπρεπε να το κάνει! Σωστά; Είναι ό,τι πιο καμένο έχω διαβάσει σεναριακά. Δηλαδή, το τέλος δεν έβγαζε νόημα! Το "Σουρεαλιστικό ταξίδι" του Cavazzano, λιγότερο σουρεαλ είναι από αυτό ΣΧΕΔΙΟ Το σχέδιο, είναι το τυπικό του Βαν Χορν. Άσχημο αν με ρωτάτε. Ή αν θέλετε, πολύ μέτριο. Στην παρουσίαση του τεύχους, έχουν κάνει κάποια σχόλια οι @ Indian και @ Μενίγ Πουαγώ ( ποιοι άλλοι). Θα ήθελα να ακούσω κι άλλες απόψεις πάνω στην ιστορία. Οπότε όποιος έχει όρεξη, να βρει ένα παλιό ΚΟΜΙΞ και να διαβάσει μια ιστορία, ας το κάνει!
  2. Anton Duck

    ΚΟΜΙΞ 84 [Μια παλαβή Οδύσσεια]

    ΚΟΜΙΞ #84 [ΜΙΑ ΠΑΛΑΒΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ] Το τεύχος #84 κυκλοφορεί στα περίπτερα της χώρας την Τετάρτη 30/06/2021 και φιλοξενεί τις εξής 11 ιστορίες: Μια Παλαβή Οδύσσεια Oddball Odyssey Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς Επικίνδυνες καταδύσεις McDuck takes a dive Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς Σιωπητήριο Noise Nullifier Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς Το αστέρι του σκέητμπορντ The Skatepunk Μια ιστορία που έγραψε ο Τέρρυ Λάμπαν και σχεδίασε ο Βικάρ Όταν ήμασταν νέοι When We Were Young Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Κάρι Κάρχομεν Γείτονες και γειτόνισσες Neighbours Μια ιστορία που έγραψε o Περ Έρικ Χέντμαν και σχεδίασε ο Βάντα Γκατίνο Θησαυροί της Θάλασσας The Keepsake Sea Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Νόελ Βαν Χόρν Όλα δικά μου! Mine! All Mine! Μια ιστορία που έγραψε ο Αντρέας Πιλ και σχεδίασε ο Σίλβιο Γκαμπόνι Μάστερ Σεφ Master chef Μια ιδέα του Γκέιλ Ρενάρντ, σε σενάριο του Πέτερ Σνέιμπεργκ και εικονογράφηση της Μάργκα O Μεγάλος Τελικός The play-off contest Ένα σενάριο του Τομ Άντερσον εικονογραφημένο από τον Ντάνιελ Μπράνκα Τα λάφυρα της ομορφιάς The Beauty Booty Μια ιστορία σε σενάριο της Τζάνετ Γκίλμπερτ και σχέδιο του Ροντρίγκεζ Επίλογος Το περιοδικό εξακολουθεί να διατηρεί το στυλ του προηγούμενο τεύχος (#83), όσον αφορά το έργο του Καρλ Μπαρκς (1 ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ+2 ΜΟΝΟΣΕΛΙΔΕΣ). Αρκετά αξιόλογο αλλά θα έπρεπε να είναι πιο περιποιημένο... (ας μην επαναλαμβανόμαστε) Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 30/07 Επιπλέον....
  3. Black Panther

    Γνωριμία

    Καλημέρα σας είμαι ο Λούνφβιχ Φον Ντρέηκ και μου αρέσουν ιδιαίτερα τα κόμικς της Disney και της ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ
  4. Ανταλλάσονται/πωλούνται τα τεύχη ΚΟΜΙΞ #13, 18 και 20 Εννοειται επειδη τα εχω διπλά κατα συνέπεια δεν ειναι στην καλύτερη κατάσταση- αλίμονο αν έδινα την καλύτερη εκδοχή των τευχών κι ας αφορά ενα σκισιματάκι 1cm. #20 σε σχεδον αριστη κατασταση/near mint (8-9) κατα την ταπεινη μου γνωμη. #18 εχει σκίσιμο στην γωνια που δεν επηρεαζει το δεσιμο αλλα ειναι ζημιά για εναν συλλεκτη οπως και να το κανουμε (6?). #13 σε μετρια κατασταση, φθορα απο χρόνο ωσπου να βρεθει στα χερια μου και μπει σε μπακμπορντ με ζελατινα+ενα μικρο σκισιμο στο πανω μερος του εξωφυλλου (6-7?). Εννοειται δεκτος καθε ελεγχος με σεβασμό, προτιμούνται ανταλλαγες με καποιο εκ των 3 τευχων που αναζητω απο εκει και περα στο παζαρι ειμεθα το παζαρευουμε μεχρι να'ναι win-win situation αγαπητες/οι.Κατα τ'αλλα ακολουθειται ο τιμοκαταλογος που εχει κατατεθεί ως "manual"/οδηγός στην ιστοσελιδα σχετικα με την τιμολογηση των τευχων παρα την αποκλιση του με την ωμη πραγματικοτητα.
  5. BarksRosaKOMIX

    Μπαρκς & Ρόσα ΚΟΜΙΞ

    Καλησπέρα στην παρέα, θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα νέο fanzine που κυκλοφορούμε στις 20 του μήνα με τίτλο Μπαρκς & Ρόσα ΚΟΜΙΞ. Το περιοδικό θα περιέχει ιστορίες Μπαρκς και τις συνέχειες τους ή σχετιζόμενες ιστορίες από Ντον Ρόσα. Κάτι δηλαδή σαν την The Barks/Rosa Collection αλλά με λίγο πιο free επιλογή ιστοριών. Οι ελληνικές ιστορίες θα παίρνονται απτο παλιό ΚΟΜΙΞ μαζί με τα άρθρα τους ενώ το περιοδικό θα έχει κ δικές του στήλες με έμφαση στο χαβαλέ και στην έλλειψη σοβαρότητας (μέχρι παρεξηγήσεως). Το site είναι https://barksrosakomix.wordpress.com/ και στο facebook: https://www.facebook.com/barksrosakomix Ο φίλτατος @PhantomDuckμας έδωσε τα πολύτιμα σχόλια του για τη προ-δημοσίευση του πρώτου τεύχους και τον ευχαριστούμε δημόσια για αυτό. Ακολουθεί το εξώφυλλο του τεύχους #1 και όσοι πιστοί επισκεφθείτε τα παραπάνω links στις 20 Σεπτεμβρίου να το κατεβάσετε (PDF). Θα ποστάρω και τα links εδώ βέβαια. Update (20/09/20): Το τεύχος κυκλοφόρησε μαζί με ένα μικρό ένθετο. Καλή ανάγνωση!!! ΜΠΑΡΚΣ & ΡΟΣΑ ΚΟΜΙΞ Τεύχος #1 (PDF, 98 σελίδες, 137ΜΒ) Link: http://bit.ly/brk01-link1 Εναλλακτικό link: http://bit.ly/brk01-link2 Ένθετο τεύχους #1 (PDF, 26 σελίδες, 38ΜΒ) Link: http://bit.ly/brk01en-link1 Εναλλακτικό link: http://bit.ly/brk01en-link2
  6. 8 χρόνια πριν τον Ντομ Κομπ, ήταν οι ήρωες του Ντον Ρόσα που ταξίδεψαν στον κόσμο των ονείρων. Στην αρχή, έχεις ένα όνειρο. Ένα όνειρο και μια μηχανή. Στην πραγματικότητα είναι να απορεί κανείς που υπάρχουν τόσες λίγες παρεμφερείς ιστορίες βγαλμένες από αυτή την κεντρική ιδέα, για είναι τόσο διαολεμένα κουλ και ανεξάντλητο το πού μπορείς να πας και τι μπορείς να κάνεις από εκεί και μετά. Ένα όνειρο, και μια μηχανή ονείρων. Πώς γίνεται να μη θες να δεις τι γίνεται μετά; Ο Κρίστοφερ Νόλαν είχε παραδώσει ένα πρώτο draft για το ‘Inception’ στην Warner ήδη από το 2000, όμως θεωρούσε πως ακόμα δεν ήταν έτοιμος (είτε ο ίδιος, είτε το σενάριο) ώστε να προχωρήσει σε μια τόσο φιλόδοξη παραγωγή, οπότε έβαλε μπροστά άλλα πρότζεκτ πρώτα. Στην διαδρομή το όνομά του γιγαντώθηκε χάρη και στις ταινίες με τον Σκοτεινό Ιππότη, σε σημείο που πλέον ναι, μπορούσε να πουλήσει ένα φιλόδοξο high-concept sci-fi πάνω στη δύναμη του ονόματός του. Κι έτσι το ‘Inception’ πήρε μπροστά, κυκλοφορώντας στις αίθουσες το 2010. Στην δεκαετία που μεσολάβησε όμως υπήρξε κι άλλη μία σχετική εξέλιξη. Το 2002 ο Ντον Ρόσα, άλλος ένας από αυτούς τους δημιουργούς που μπορούν στον χώρο τους να πουλάνε μια ιστορία απλώς και μόνο με την υπογραφή τους, πρωτοδημοσίευσε αυτήν που από πολλούς θεωρείται η κορυφαία ιστορία της καριέρας του. Το “Όνειρο Μιας Ζωής” (“Dream of a Lifetime”) ντεμπούταρε στη Δανία ενώ 2 χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2004 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά και στις ΗΠΑ. Χρόνια μετά την δημιουργία του καθοριστικού έργου “Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ ΜακΝτακ”, ο Ρόσα πολύ απλά δε μπορούσε να αφήσει τον Σκρουτζ - και το παρελθόν του - σε ησυχία. Όπως κι ο αγαπημένος του ήρωας, έτσι κι ο Ρόσα συνέχιζε να ονειρεύεται το Κλοντάικ και την Γκόλντι, συνέχιζε να βλέπει τα όνειρα μιας ζωής - όχι της δικής του ζωής, αλλά του μεγάλου του ήρωα, κάτι που τελικά ίσως και να μην διαφέρει και πολύ. Το έργο του Ρόσα περιστρέφεται διαρκώς γύρω από τον Σκρουτζ και τα χρόνια που τον σχημάτισαν ως ήρωα, έτσι όπως τέθηκαν δεκαετίες νωρίτερα από τον Καρλ Μπαρκς, στις κλασικές περιπέτειες των ‘40s και των ‘50s. Γύρω από αυτές τις ιστορίες έγραφε πάντα ο Ρόσα, βάζοντας γεγονότα σε σειρά, αναπτύσσοντας ένα είδος continuity που ποτέ πριν δεν υπήρχε στα ντισνεϊκά κόμικς, και προσπαθώντας διαρκώς να δουλέψει - κατά κάποιο τρόπο - ανάμεσα στα κενά του Μπαρκς. Η τελευταία του ιστορία, η “Αιχμάλωτη του Χειμάρρου της Αγωνίας” διαδραματίζεται κυριολεκτικά ανάμεσα σε μερικά καρέ μιας ιστορίας του Μπαρκς. Αυτοί οι ήρωες, διαχρονικοί, απαράλλαχτοι, δε θα μπορούσαν ποτέ να αλλάξουν, να γεράσουν, να παντρευτούν, να αλλάξουν σκηνικό, δε θα γινόταν ποτέ να αποκτήσουν άλλες πορείες ή άλλα επίπεδα, όμως ο Ρόσα με έναν μαεστρικό τρόπο το κατάφερε, δουλεύοντας έτσι, ακριβώς. Ανάμεσα στα κενά των καρέ. Εμπλούτισε έτσι τον κόσμο και το παρελθόν του Σκρουτζ, δίνοντάς του ακόμα και μια ευτυχή κατάληξη (στην θαυμάσια ιστορία “Γράμμα από το Σπίτι”). Όμως αν το σκεφτείς, ο κόσμος των ονείρων ήταν πάντα ιδανικός για έναν αφηγητή που δούλευε με τους περιορισμούς του Ρόσα. Όλη του η καριέρα μοιάζει υπό μία έννοια με όνειρα του Σκρουτζ κάπου πίσω από τα καρέ του Μπαρκς, κι εξάλλου στα όνειρα η ελευθερία είναι δεδομένη. Εκεί, κανείς editor δε μπορούσε να απαγορεύσει τίποτα. Εκεί, ο Σκρουτζ θα μπορούσε να πετύχει ότι ζητά η καρδιά του - όπως και η καρδιά του Ρόσα. Σύμφωνα με τον θρύλο, η ιδέα προήλθε από κάποιον Γάλλο φαν που του είπε, Δε θα ήταν κουλ αν υπήρχε μια μηχανή ονείρων με τους Μουργόλυκους να θέλουν να κλέψουν από τα όνειρα του Σκρουτζ; Ο αναγνώστης εκείνος πιθανότατα είχε δει το “Κελί” με την Τζένιφερ Λόπεζ πρόσφατα (του φίλου του σάιτ Ταρσέμ Σινγκ) αλλά σε κάθε περίπτωση ο Ρόσα το βρήκε ενδιαφέρον και έχτισε μια ιστορία πάνω σε αυτό. Στο “Όνειρο” που προέκυψε ως αποτέλεσμα, οι ομοιότητες με το μετέπειτα φιλμ του Νόλαν είναι εντυπωσιακές. Όχι απλώς η πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια μηχανή με τη βοήθεια της οποίας κάποιας εισβάλουν στα όνειρα ενός άλλου ανθρώπου, αλλά υπάρχουν κι αρκετές ακόμα συγκεκριμένες λεπτομέρειες που μοιράζεται με το φιλμ. Ο στόχος των εισβολέων είναι να κλέψουν τον συνδυασμό ενός θησαυροφυλακίου. Η πτώση εντός του ονείρου είναι ο τρόπος για να βγεις από αυτό. Ο Κύρος προειδοποιεί πως ο Ντόναλντ δεν πρέπει να χαθεί μες στο όνειρο του Σκρουτζ αν εκείνος ξυπνήσει - κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό, μπορεί να μείνει για πάντα εκεί μέσα. Μια σειρά πραγμάτων συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο που παρουσιάζονται με κάποιο τρόπο μες στα όνειρα. Στην ιστορία του Ρόσα, τα ανιψάκια διαρκώς παράγουν ήχους ή προσπαθούν με κάποιους τρόπους να κάνουν τον Σκρουτζ να σκεφτεί υποσυνείδητα κάποια πράγματα που χρειάζεται ο Ντόναλντ, ώστε αυτά να εμφανιστούν μες στο όνειρο. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως ο Νόλαν έκλεψε το ‘Inception’ από τον Ρόσα - αν μη τι άλλο, ακόμα και στην περίπτωση που το διάβασε και χρησιμοποίησε στοιχεία στην βελτίωση του αρχικού draft, αυτό που δείχνει όλη αυτή η ιστορία είναι πως οι δημιουργικοί σπόροι μεταφέρονται από στόμα σε στόμα κι από ιστορία σε ιστορία, όπως ακριβώς θα συνέβαινε με κάποιον εισβολέα ονείρων. Εξάλλου, ο κόσμος ονείρων που χτίζει ο Ρόσα είναι σαφώς πιο απλός (ή έστω, γραμμικός), χρησιμοποιώντας τα περίπου ως fan fiction φλάσμπακ εκδοχές των ίδιων των ιστοριών του. Η περιπλοκότητα στην ιστορία του Ρόσα δεν αφορά τα όνειρα και τους κανόνες που τα διέπουν, όσο τον τρόπο που οι ιστορίες του, δηλαδή του παρελθόν του ήρωά του όσο και της ίδιας της καριέρας του ίδιου του συγγραφέα, πλέκονται σε μια λυτρωτική νοσταλγία. Τελικά, ύστερα από μια απολαυστική περιπέτεια που δίνει την αφορμή στον Ρόσα να μας ξεναγήσει εκ νέου σε ένα αφαιρετικό best of hits των περιπετειών του Σκρουτζ, όλα καταλήγουν στην πηγή του ονείρου κατά κάποιο τρόπο, εκεί όπου ο Σκρουτζ έχει φυλαγμένη την ξεχασμένη του αγάπη. Η Γκόλντι δεν είναι νεκρή όπως συμβαίνει βέβαια με τις διάσημες πια Νεκρές Συζύγους του έργου του Νόλαν, όμως εκπροσωπεί δραματουργικά το ίδιο ψυχολογικό κεφάλαιο. Είναι ο χαμένος έρωτας του Σκρουτζ, ζωντανή αλλά μακριά από αυτόν, πηγή νοσταλγίας, πάθους αλλά και αμέτρητων ενοχών- όπως συμβαίνει και με τον Κομπ στο ‘Inception’. Στο τέλος της ιστορίας, αφού ο Ντόναλντ έχει καταφέρει να διώξει έναν-έναν από το όνειρο τους Μουργόλυκους, γίνεται μάρτυρας μιας συγκινητικής στιγμής που ο Σκρουτζ δεν έχει βιώσει ποτέ ως τώρα, ούτε καν στα όνειρά του. Χάρη στην παρέμβαση των Μουργόλυκων, η έκβαση εκείνου του ονείρου ενοχής έχει αλλάξει και είναι για πρώτη φορά μπροστά στην Γκόλντι, στο τέλειο μέρος, την τέλεια στιγμή που ποτέ δεν είχε υπάρξει. Είναι σαν ο Ντόναλντ να έχει ξεκλειδώσει κάποια μπόνους σκηνή, σα να έχει ξεκλειδώσει το “αληθινό φινάλε”. Βγαίνει από το όνειρο αφήνοντας τον Σκρουτζ σε μια στιγμή πρωτοφανούς ευτυχίας, σε ένα όνειρο όπου ζει αυτό που πάντα ήθελε. Είναι ένα ιδανικό, γλυκόπικρο φινάλε για αυτή τη σχέση που ο Ρόσα εξερευνούσε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, μη μπορώντας ποτέ να την φέρει σε αληθινή πλήρωση, αλλά καταφέρνοντας πάντα να βρίσκει τρόπους να την εμπλουτίσει και να τη ζήσει ξανά και ξανά. Εκεί, ανάμεσα στα καρέ. Μέσα στα όνειρα. * Το ‘Inception’ κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer για την επέτειο των 10 χρόνων. Το ‘Όνειρο Μιας Ζωής’ έχει δημοσιευτεί στην Ελλάδα στο Κόμιξ #196 και πιο πρόσφατα στο Κόμιξ Β’ Περίοδος #61. Και το σχετικό link... ΥΓ. Ένα παρόμοιο άρθρο με το ίδιο θέμα βρίσκεται εδώ...
  7. Dimitris L.

    Αναζητήσεις Μίκυ Μάους - Dimitris L.

    Καλησπέρα σας, Θα χρειαστώ την βοήθεια σας σε κάποια τεύχη Μίκυ Μάους. Θα τα ξεχωρίσω σύμφωνα με τα νούμερα τους από τα νεότερα (μεγαλύτερο νούμερο) στο παλαιότερο ( μικρότερο νούμερο) Τεύχη 2400+ 2445,2444,2443,2440,2439,2438,2436,2432,2420,2419,2418,2417,2416,2402,2401 Τεύχη 2300-2399 2398,2396,2395,2394,2387,2383,2381,2379,2378,2377,2376,2375,2369,2368,2366,2365,2361,2360,2352,2351,2345,2344,2343,2334,2313,2312,2305,2300 Τεύχη 2200-2299 2292,2270,2269,2262,2254,2236,2234,2226 Τεύχη 2100-2199 2194,2193,2180,2178,2175,2166,2165,2163,2162,2161,2159,2158,2157,2156,2155,2154,2153,2152,2151,2150,2147,2145,2144,2141,2132,2131,2129,2127,2121,2119,2117,2115,2114,2111,2110,2109,2106,2104,2103,2101,2102 Τεύχη 2000-2099 2097,2092,2047,2046,2035,2008,2007,2006,2005 Τεύχη 1900-1999 1996,1994,1993,1992,1986,1985
  8. Το ελληνικό περιοδικό που ήταν συλλεκτικό ήδη από το πρώτο τεύχος Σαφάρι στα παλαιά βιβλιοπωλεία και το άδοξο φινάλε Το θυμάμαι σαν χθες: τέλη Αυγούστου του 2013. Το νέο τεύχος του ΚΟΜΙΞ είχε μόλις κυκλοφορήσει και το αγόρασα από ένα περίπτερο στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι. Ήταν το μοναδικό περιοδικό που αγόραζα ακόμα - ναι, κόντευα να κλείσω τα 30, κι όμως το διάβαζα φανατικά. Τίποτα δεν προμήνυε στο εξώφυλλό του το δυσάρεστο νέο που ανακοίνωναν διακριτικά σε μία μόλις σελίδα οι Χρήστος και Ντέιβιντ Τερζόπουλος: ότι αυτό ήταν το τελευταίο του τεύχος. Ήταν ένα άδοξο φινάλε για ένα περιοδικό που κυκλοφορούσε αδιάκοπα από τον Ιούνιο του 1988: 25 ολόκληρα χρόνια, 303 τεύχη. Και αμέτρητες στιγμές διασκέδασης. Σίγουρα δεν ήταν το πρώτο περιοδικό με κόμικς που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Δεν ήταν καν το πρώτο με ιστορίες του Ντίσνεϊ. Είχαν προηγηθεί περιοδικά όπως το θρυλικό εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, τα μηνιαία Σούπερ Μίκυ και Μεγάλο Μίκυ, και τα Κλασικά του Ντίσνεϊ. Όλα αυτά τα περιοδικά ήταν των Εκδόσεων Τερζόπουλου. Και όλα είχαν το ίδιο κοινό: τα παιδιά διαφόρων ηλικιών. Συγκριτικά με αυτά τα περιοδικά, το ΚΟΜΙΞ μοιάζει με ένα ασυνήθιστο πείραμα των εκδόσεων Τερζόπουλου. Ένα περιοδικό με κόμικς, που όμως δεν απευθυνόταν μόνο σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους - ίσως περισσότερο στους μεγάλους, παρά στα παιδιά. Σε μία εποχή που οι παλιοί αποκαλούσαν τα κόμικς συλλήβδην «μικυμάου» και πίστευαν ότι είναι μόνο για μικρά παιδιά (πόσοι από μας δεν έχουμε ακούσει από γονείς και παππούδες αυτό το «πάλι μικυμάου διαβάζεις, πιάσε ένα κανονικό βιβλίο, ολόκληρος/η άντρας/γυναίκα»;), το ΚΟΜΙΞ τόλμησε να δει τα κόμικς από μία άλλη σκοπιά, τόλμησε να πάρει τα κόμικς στα σοβαρά και να απευθυνθεί σε ένα κοινό που ενδεχομένως να μην ήταν ακόμα ώριμο. Στα τεύχη του ΚΟΜΙΞ, ανάμεσα στις ιστορίες με πρωταγωνιστές τον Ντόναλντ Ντακ, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, τους Χιούι, Λιούι και Ντιούι, και σπανιότερα τον Μίκυ Μάους και τον Γκούφυ, έβρισκε κανείς ενδελεχείς αναλύσεις που θα ταίριαζαν περισσότερο σε μία λογοτεχνική επιθεώρηση παρά σε ένα περιοδικό με κόμικς. Καλογραμμένα, προσεγμένα, «μεγαλίστικα» κείμενα που σε ένα παιδί πιθανότατα δεν έλεγαν τίποτα, και αποτελούσαν απλά μία βαρετή σελίδα πριν περάσει στην επόμενη ιστορία, όμως ήταν πολύ ενδιαφέροντα για αυτούς που ήθελαν το κάτι παραπάνω, για αυτούς που ήθελαν να μάθουν τι κρύβεται πίσω από ένα κόμικ. Με το πέρασμα του χρόνου, το ΚΟΜΙΞ άρχισε να μεγαλώνει. Από τις 32 σελίδες πήγε στις 48, κατά καιρούς υπήρχαν διπλά τεύχη των 64 σελίδων, και τα τελευταία χρόνια ξεπερνούσε τις 100 σελίδες. Ανάλογα αυξήθηκαν και οι αναλύσεις, τα άρθρα, οι συνεντεύξεις με δημιουργούς, οι ειδικές εκδόσεις. Στο απόγειο της δόξας του, το ΚΟΜΙΞ ήταν ένα περιοδικό που δεν το ξεφύλλιζες απλά, αλλά το «ρούφαγες» ολόκληρο, έστω κι αν χρειάζονταν ώρες για να το τελειώσεις. «Συλλεκτικό Τεύχος» Ήδη από το πρώτο τεύχος του περιοδικού, στην κάτω δεξιά γωνία υπήρχε η χαρακτηριστική κόκκινη κορδέλα με τις λέξεις «Συλλεκτικό Τεύχος» γραμμένες με καλλιγραφικά. Τι σημαίνει όμως «Συλλεκτικό τεύχος»; Μπορεί ένα περιοδικό να γίνει συλλεκτικό αντικείμενο απλά επειδή έχει αυτήν την επιγραφή πάνω του; Ποιος είναι σε τελική ανάλυση αυτός που αποφασίζει αν ένα αντικείμενο είναι συλλεκτικό ή όχι; Πάντως, το ΚΟΜΙΞ τα κατάφερε: έγινε πράγματι συλλεκτικό αντικείμενο. Δεν ξέρω πόσοι το πίστεψαν από την αρχή και άρχισαν να το συλλέγουν, όμως ξέρω ότι πολλοί το ανακάλυψαν στην πορεία και έψαχναν μανιωδώς παλιά τεύχη για να συμπληρώσουν τη συλλογή τους. Το ξέρω, γιατί ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς. Σαφάρι στα παλαιοβιβλιοπωλεία Ανακάλυψα το ΚΟΜΙΞ το καλοκαίρι του 1995, σε ηλικία 11 ετών. Ήταν το τεύχος #85, «Ένας Θεόμουρλος Μίδας» που μόλις είχε κυκλοφορήσει, και το εξώφυλλό του μου τράβηξε την προσοχή. Από τότε έγινα φανατικός αναγνώστης του. Δεν έχασα τεύχος του ξανά. Έχω μέσα μου αμέτρητες μνήμες από ιστορίες που με ταξίδεψαν από την Τράλλα Λα στα βάθη του Θιβέτ μέχρι τη Χαμένη Ατλαντίδα και από τον Βόρειο Πόλο μέχρι τον πλανήτη Αφροδίτη. Η αγαπημένη μου ιστορία παραμένει οι «Φύλακες της Χαμένης Βιβλιοθήκης», χάρη στην οποία έγραψα στη Β’ Γυμνασίου την καλύτερή μου έκθεση: ο καθηγητής μας έβαλε θέμα «Μία μέρα στη βιβλιοθήκη», και ενώ όλοι οι άλλοι έγραψαν για τις βαρετές τους μέρες σε μία κλασική βιβλιοθήκη, εγώ έγραψα μία επική (όσο και εξωφρενική) περιπέτεια με φόντο τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Πήρα 18 και ο καθηγητής διάβασε την έκθεσή μου σε όλους ως παράδειγμα προς μίμηση. Όμως είχαν προηγηθεί 84 ολόκληρα τεύχη που είχαν περάσει και έπρεπε να γίνουν δικά μου. Πράγμα που, όπως διαπίστωσα, δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γιατί εν τω μεταξύ το ΚΟΜΙΞ είχε γίνει συλλεκτικό αντικείμενο, και το να βρεις ένα από τα πρώτα τεύχη ήταν τόσο πιθανό όσο το να βρεις το θησαυρό του πειρατή Μαυρογένη κρυμμένο στην ντουλάπα σου. Δηλαδή όχι και πολύ πιθανό. Και ακόμα κι αν τα βρεις, θα πρέπει να πληρώσεις εκατοντάδες ευρώ για να τα αποκτήσεις. Όμως τα υπόλοιπα τεύχη απλά θέλουν ψάξιμο πολύ ψάξιμο. Και κάπως έτσι άρχισε το… σαφάρι. Όπου κι αν πήγαινα έψαχνα να βρω για παλιά κόμιξ. Βρήκα κάποια σπάνια τεύχη καταχωνιασμένα πίσω από κάτι κιτρινισμένα σταυρόλεξα σε ένα περίπτερο στο Μαρούσι. Στα νησιά που πηγαίναμε διακοπές με την οικογένειά μου το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να εντοπίσω το Κέντρο Τύπου, όπου πάντα έβρισκα κάποιο παλιό τεύχος που είχε ξεμείνει. Αρκετά τεύχη τα βρήκα σε παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι, όπου πήγαινα σχεδόν κάθε Κυριακή. Δυο-τρία σπάνια τεύχη τα αντάλλαξα με έναν φίλο μου από το σχολείο για κάτι αυτοκόλλητα Panini - άλλη τρέλα κι αυτή. Και κάπως έτσι έφτασα να έχω μία αρκετά αξιοπρεπή συλλογή. Μια συλλογή όπου κάθε τεύχος μου θυμίζει το μέρος όπου το βρήκα και την περιπέτεια που πέρασα για να το βρω. Το παλιότερο τεύχος μου είναι το #12: Το Μυστήριο του Βάλτου. Με κάποιον τρόπο κατάφερα να το αγοράσω από το Μοναστηράκι σε εξευτελιστική τιμή από έναν μαγαζάτορα που μάλλον δεν ήξερε την αξία του. Το #26 το βρήκα στο Κέντρο Τύπου στα Καλάβρυτα. Το #27 με περίμενε σε ένα περίπτερο στην Κηφισιά. Το #32 το βρήκα στην Άνδρο. Το #34 στην Κεφαλονιά. Το #51 στη Θάσο. Μπορεί να μη θυμάμαι ποια χρονιά πήγα στη Θάσο ή πώς λεγόταν το μέρος όπου έμενα, αλλά θυμάμαι ότι σε ένα παρακμιακό μαγαζάκι βρήκα αυτό το τεύχος που δεν το είχα ξαναδεί μέχρι τότε. Επίλογος Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έκλεισε το ΚΟΜΙΞ. Οι εκδότες στον επίλογό τους δεν έδωσαν κάποια εξήγηση. Έχει όμως ενδιαφέρον αυτό που παρατηρεί στο δικό του αποχαιρετιστήριο κειμενάκι ο Ντέιβιντ Τερζόπουλος, απευθυνόμενος στους αναγνώστες: «Πιστεύω πως τα περιοδικά μας δεν προσέφεραν μόνο ψυχαγωγία αλλά παράλληλα κατάφεραν να δώσουν σημαντικά μαθήματα και να καλλιεργήσουν μια ιδιαίτερη νοοτροπία ζωής. Δεν το θεωρώ τυχαίο το πόσοι πολλοί από εσάς γίνατε δημοσιογράφοι, δικηγόροι και ιατροί. Εξ άλλου αυτός ήταν πάντα ο σκοπός μας. Να διευρύνουμε τους πνευματικούς ορίζοντες των αναγνωστών μας. Το πετύχαμε». Πράγματι, το πέτυχαν. Και το λέω ως ένας από αυτούς τους αναγνώστες που κουβαλάνε (και πάντα θα κουβαλάνε) μέσα τους το ΚΟΜΙΞ. Πηγή
  9. «Θέλω να λιώσω αυτήν την δεκάρα στις φλόγες του Βεζούβιου! Χάρη στις μαγικές της δυνάμεις θα φτιάξω ένα πανίσχυρο φυλαχτό που θα με κάνει πλούσια! Πλούσια! Πλούσια!»... Υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη εχθρός του Σκρούτζ. Η μάγισσα Μάτζικα ντε Σπέλ, δεν θα ησυχάσει αν δεν κλέψει την τυχερή δεκάρα του Μακ Ντακ. Θέλει να την λιώσει μαζί με τις δεκάρες άλλων εκατομμυριούχων στις φλόγες του Βεζούβιου, για να δημιουργήσει το φυλαχτό που θα την κάνει πανίσχυρη! Την έχουν χαρακτηρίσει ως την σκοτεινή εκδοχή του Σκρούτζ. Έχουν όμως μια βασική διαφορά. Η Μάτζικα θέλει να γίνει πλούσια χωρίς να μοχθήσει, κοιτάζοντας απλά μέσα από τη μαγική της σφαίρα, ενώ ο Σκρούτζ απολαμβάνει να βρίσκει τρόπους συνεχώς για να κερδίζει χρήματα. Το ξεχωριστό αυτό καρτούν έκανε το ντεμπούτο του στο αμερικανικό κοινό τον Δεκέμβριο του 1961, στο τριμηνιαίο τεύχος του περιοδικού «Scrooge». Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1968 στο περιοδικό Μίκυ Μάους, τεύχος 125 και στο ΚΟΜΙΞ 70, με τίτλο «Το άγγιγμα του Μίδα». Την δημιούργησε ο σκιτσογράφος της Ντίσνεϊ, Κάρλ Μπαρκς, με εντελώς διαφορετικά πρότυπα. Την έκανε σαγηνευτική, χυμώδη με γοητευτικό βλέμμα και μαύρα μαλλιά. Λέγεται ότι ο Μπάρκς έπλασε το ταπεραμέντο της με τα πρότυπα της ιταλίδας ντίβας, Σοφίας Λόρεν, αλλά επηρεάστηκε φανερά από τον σκιτσογράφο Τσάρλς Άνταμς της εφημερίδας “New Yorker” που είχε δημιουργήσει την μάγισσα «Μορτίσια». Καρτούν που αγάπησε πολύ ο Μπαρκς.... Αριστερά η Μορτίσια και δεξιά η Μάτζικα... Όπως είχε αποκαλύψει: «Η Μάτζικα είναι ένα φανταστικό ον. Είναι άλλη μια απειλή που δημιούργησα επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιώ συνεχώς τους Λύκους. Όλες οι ταινίες του Ντίσνεϊ είχαν μάγισσες, τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ. Και έτσι σκέφτηκα: «Γιατί να μην πλάσω και εγώ μία μάγισσα; Αν, μάλιστα, αντί να την κάνω να μοιάζει μ’ εκείνες τις χοντρές, γριές μάγισσες με την γαμψή μύτη, την έκανα να δείχνει γοητευτική, με λαμπερά μαύρα μαλλιά και λοξά μάτια, θα μπορούσε να γίνει μια ελκυστική μάγισσα. Η ιδέα μου αυτή βρήκε ενθουσιώδη ανταπόκριση στην Ιταλία, όπου όλοι ξετρελάθηκαν αμέσως μαζί της. Εκεί κάτω ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηρωίδες. Άλλωστε μένει στον Βεζούβιο».... Και το σχετικό link...
  10. Από το ΚΟΜΙΞ (Α΄περιόδου) #211 Μια ιστορία με τον Donald, του Carl Barks.
  11. Η τσιγκουνιά δεν είναι καλό πράγμα. Ιδιαίτερα αν είσαι και τσιγκούνης και δύστροπος, δύσκολα να σε συμπαθήσει κάποιος. Εκτός αν είσαι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Το πιο πλούσιο και φιλάργυρο παπί του κόσμου εμφανίστηκε την 1η Δεκεμβρίου 1947 και από τότε μέχρι σήμερα παραμένει ο αγαπημένος μας... τσιγκούνης. Ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες του παπιόκοσμου του Καρλ Μπαρκς, ο διασημότερος κάτοικος της Λιμνούπολης, ο πιο κοντινός συγγενής του Ντόναλντ Ντακ, ο πιο μεγάλος τσιγκούνης όλων των εποχών. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι το πλουσιότερο παπί του κόσμου και εμφανίστηκε σαν σήμερα, την 1η Δεκεμβρίου 1947. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Καρλ Μπαρκς σχεδίαζε μία χριστουγεννιάτικη ιστορία για το εορταστικό τεύχος του περιοδικού ‘Ντόναλντ Ντακ’ και χρειαζόταν ένα δευτερεύοντα χαρακτήρα, ένα θείο του μόνιμου ήρωά του, τον οποίο δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει σε άλλες ιστορίες. Μιας και επρόκειτο για ένα δύστροπο τσιγκούνη, ο Μπαρκς εμπνεύστηκε το όνομά του από το χαρακτήρα του Kαρόλου Ντίκενς, του Εμπενίζερ Σκρουτζ. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ είχε μόλις γεννηθεί, και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία «Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας», το 1947. Εκεί, τον βλέπουμε ως ηλικιωμένο πάπιο, με φαβορίτες και ματογυάλια, φορώντας ρόμπα. Έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση και περνάει το χρόνο του κλεισμένος στην απομονωμένη έπαυλή του, ενώ το φημισμένο Θησαυροφυλάκιό του είναι κλειστό κι εγκαταλειμμένο. Όμως ο Παπιάνθρωπος (το παρατσούκλι που έδωσαν στον Καρλ Μπαρκς συνάδελφοι και θαυμαστές του) είχε υπολογίσει χωρίς την απήχηση που θα είχε ο νέος του ήρωας στο κοινό, το οποίο λάτρεψε το θείο Σκρουτζ ήδη από την πρώτη του εμφάνιση. Οι επόμενες ιστορίες του είχαν την ίδια επιτυχία, κι έτσι σύντομα ο θείος έγινε εξίσου διάσημος με τον ανιψιό. Το 1952 μάλιστα, απέκτησε και το ολόδικό του περιοδικό, με τίτλο το όνομά του: ‘Θείος Σκρουτζ’. Το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη έγινε το 1955, στην τηλεοπτική εκπομπή “The Mickey Mouse Club”, ενώ στη μεγάλη το 1967, στην μεσαίου μήκους ταινία “Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ και το χρήμα”. Το πιο πλούσιο παπί του κόσμου γεννήθηκε στη Σκωτία, και συγκεκριμένα στη Γλασκώβη, το 1867. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, κάτι που τον ανάγκασε να μεταναστεύσει στην Αμερική ήδη από νεαρή ηλικία, και δούλεψε σκληρά επί πολλά χρόνια για να καταφέρει να συγκεντρώσει την αμύθητη περιουσία του. Κάθε νόμισμα που βρίσκεται στο Θησαυροφυλάκιό του, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει τη δική του ιστορία, γι’ αυτό και δε θέλει να τα αποχωρίζεται ποτέ. Είναι συναισθηματικά δεμένος με την περιουσία του περισσότερο, παρά με το χρήμα ως έννοια. Μετά την πρώτη του εμφάνιση σ’ εκείνη την ιστορία του 1947, ο Καρλ Μπαρκς άλλαξε την εμφάνιση του Σκρουτζ, διαμορφώνοντας την εικόνα του ήρωά του σε αυτήν που έχουμε γνωρίσει κι αγαπήσει: φοράει το μόνιμο μάλλινο κόκκινο πανωφόρι του, που είχε αγοράσει στη Σκωτία το 1902, γκέτες, ημίψηλο καπέλο, γυαλιά χωρίς σκελετό, που είχε αγοράσει το 1885, ενίοτε κρατάει μπαστούνι, ενώ συνεχίζει να διατηρεί τις περιβόητες φαβορίτες του. Ζει μόνιμα στο Θησαυροφυλάκιό του, που βρίσκεται χτισμένο σ’ έναν λόφο της Λιμνούπολης, απ’ όπου διευθύνει την αχανή αυτοκρατορία του και όπου φυλάει όλα του τα χρήματα – εκτός από την ακίνητη περιουσία που διαθέτει σ’ όλα τα γνωστά και άγνωστα μέρη του κόσμου! Μπορεί τα νούμερα της ακριβούς του περιουσίας να ποικίλλουν από ιστορία σε ιστορία σε αρκετά φανταστικοαπιθανικομμύρια αλλά, χοντρικά, καλύπτουν τρία κυβικά στρέμματα του Θησαυροφυλακίου του! Τα αγαπημένα του χόμπι είναι τα καθημερινά μακροβούτια στα λεφτά του, τα οποία περιποιείται σαν να είναι παιδιά του! Σε αντίθεση με τον ανιψιό του, τον αργόσχολο Ντόναλντ, ο Σκρουτζ έχει έμφυτο το αίσθημα της περιπέτειας. Η περιπέτεια και το χιούμορ, άλλωστε, είναι τα δύο στοιχεία που κυριαρχούν σε όλες τις ιστορίες με κεντρικό ήρωα το παπί με το φλογερό ταμπεραμέντο. Έχοντας μόνιμους συντρόφους στα ταξίδια τον ανιψιό του, τον οποίο πληρώνει με το ‘εξωφρενικό’ ποσό των τριών δεκάρων την ώρα, και τα τρία ανιψάκια τους, τον Χιούη, τον Λιούη και τον Ντιούη, έχουν γυρίσει όλον τον κόσμο, προς αναζήτηση περιπέτειας και… χαμένων θησαυρών! Ο Καρλ Μπαρκς, μεγάλος λάτρης των ταξιδιών ο ίδιος, είχε έτσι την ευκαιρία να παρουσιάσει και να σκιτσάρει υπαρκτά και φανταστικά μέρη, όπου λάμβαναν χώρα οι ιστορίες του κάθε φορά, πληροφορίες για τα οποία ξεσήκωνε κυρίως μέσα από τα άρθρα και τις φωτογραφίες του περιοδικού ‘National Geographic’. Ένας ήρωας με τόσο περιπετειώδες παρελθόν και με τέτοια αμύθητη περιουσία δε θα μπορούσε βέβαια να μην έχει εχθρούς. Οι Μουργόλυκοι, η απίστευτη συμμορία των ηλίθιων κλεφταράδων της Λιμνούπολης, που το μεγαλύτερό τους όνειρο είναι να αδειάσουν το Θησαυροφυλάκιο, ο Τζον Ρόμπαξ, επιχειρηματικός αντίπαλος του Σκρουτζ και η μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπελ, που ποτέ δεν κουράζεται να προσπαθεί –πάντα ανεπιτυχώς– να κλέψει την πρώτη του δεκάρα, είναι οι κυριότεροι ‘κακοί’ που εμφανίζονται κατά καιρούς στις ιστορίες του θείου Σκρουτζ. Από τη στιγμή που ο Καρλ Μπαρκς αποφάσισε να χρησιμοποιήσει, μόνιμα πια, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ στις ιστορίες του, άρχισε να εμπλουτίζει τη ζωή του με αναφορές σε περιπέτειες που είχε ζήσει ο ήρωάς μας στα νιάτα του. Οι πληροφορίες αυτές ήταν διάσπαρτες στις διάφορες ιστορίες του Μπαρκς, κάνοντας δύσκολο το έργο των πιστών αναγνωστών, που έπρεπε να ανατρέχουν κάθε φορά σε αμέτρητα καρέ, ψάχνοντας λεπτομέρειες για το αγαπημένο τους παπί. Έπρεπε να έρθει ο Ντον Ρόσα, ο σημαντικότερος συνεχιστής του Μπαρκς στον κόσμο των κόμιξ, για να συγκεντρώσει όλες τις μικρές και τις μεγάλες αναφορές του Παπιάνθρωπου σε ένα έργο, που αποτελεί τη Βίβλο όλων των φανατικών θαυμαστών του Σκρουτζ: το έργο «Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ». Στα 12 κεφάλαια αυτού του επικού πραγματικά έργου παρουσιάζονται τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Σκρουτζ από τα παιδικά του χρόνια, στη Σκωτία του 1877, έως και τα Χριστούγεννα του 1947, στη Λιμνούπολη. Ο Ντον Ρόσα χρειάστηκε πολλή μελέτη, πολλή έρευνα και δύο χρόνια προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του, το οποίο άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες το 1994, όμως σίγουρα άξιζε τον κόπο. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη, τη σημαντικότερη και την πληρέστερη βιογραφία του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο ελληνικό περιοδικό ‘Κόμιξ’ (τεύχη 100 έως και 111) αλλά κυκλοφορεί και σε ξεχωριστή έκδοση. Ένας πραγματικός θησαυρός για όλους τους θαυμαστές του Σκρουτζ! Σύμφωνα με δηλώσεις του Ντον Ρόσα, ο Σκρουτζ ‘πέθανε’ το 1967 – τη χρονιά δηλαδή που ο δημιουργός του, Καρλ Μπαρκς, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση – σε ηλικία 100 ετών. Φυσικά, τέτοια ιστορία δε γράφτηκε ποτέ, ούτε και θα γίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Το πλουσιότερο παπί του κόσμου ζει, και θα συνεχίσει να ζει για πάντα, μέσα από τα πενάκια των ταλαντούχων συνεχιστών του άξιου δημιουργού του. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Σκρουτζ είναι τα απίστευτα πλούτη του (είναι μακράν το πιο πλούσιο άτομο στον κόσμο της Ντίσνεϋ αλλά και ίσως σε όλο τον κόσμο της φαντασίας - μυθοπλασίας) αλλά και η απύθμενη τσιγκουνιά του. Ο θείος Σκρουτζ είναι οξύθυμος στις συναλλαγές του. Δεν διστάζει να κυνηγήσει και να ξυλοφορτώσει όσους προκαλούν την οργή του, ή όσους τολμούν να απειλήσουν την περιουσία του, όπως οι περίφημοι Μουργόλυκοι. Ο Σκρούτζ θα είναι πάντα μια φιγούρα-σύμβολο της αθεράπευτης φιλαργυρίας. Ότι κι αν κάνει αδυνατεί να δραπετεύσει απ’ αυτήν την ταυτότητα. Ακόμη και όταν αποφασίζει να αρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό. "Δεν ήμουν σίγουρος για το πώς ήθελα να διαμορφώσω τον Σκρουτζ… Πόσο τσιγκούνη ή πόσο δύστροπο θα έπρεπε να τον κάνω… Φοβόμουν ότι, αν τον έκανα υπερβολικά καλόκαρδο, θα καταντούσε ανούσιος". - Καρλ Μπαρκς Ο πλούσιος θείος του Ντόναλντ δεν ήταν απλώς ένας στριμμένος γερο-τσιγκούνης, ήταν ένα σκληροτράχηλο παπί που διψούσε για δράση. Η αμύθητη περιουσία του, λοιπόν, καρπός, αν όχι ενθύμιο, μιας ζωής γεμάτης αγώνες και περιπέτειες. Όπως κάθε θρυλικός μεγιστάνας, έτσι και ο Σκρουτζ έχει κάτι από την αίγλη και την σκληρότητα ενός αυτοδημιούργητου, χωρίς όμως να είναι αδίστακτος τυχοδιώκτης, και με το πέρασμα των χρόνων εξελίσσεται σε δύστροπο και ζάπλουτο μαγκούφη. Ο Μπαρκς δεν ακολούθησε προκαθορισμένο σχέδιο για την ανάπτυξη του ήρωά του, όμως ήξερε ότι, αν ήθελε να τον ξαναχρησιμοποιήσει, έπρεπε να του χαρίσει πιο σύνθετη προσωπικότητα. Ο Σκρουτζ παρουσιάστηκε στο Ελληνικό κοινό από πολύ παλιά και είναι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του περιοδικού Μίκυ Μάους όπως και άλλων περιοδικών της Ντίσνεϋ. Από το 1988 με την κυκλοφορία του περιοδικού ΚΟΜΙΞ το ελληνικό κοινό ήρθε σε επαφή και με τα κλασσικά αριστουργήματα του Καρλ Μπαρκς αλλά και των διαδόχων του, όπως ο Ντον Ρόσα. Η σειρά επεισοδίων «Ο Βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» αφού δημοσιεύτηκε στο ΚΟΜΙΞ σε συνέχειες, κυκλοφόρησε το 2004 σε έναν τόμο από τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα Α.Ε. Το 2006 κυκλοφόρησε και ο συμπληρωματικός τόμος "Τα Xαμένα Eπεισόδια". Επίσης τα κλασσικά αριστουργήματα του Μπαρκς και του Ρόσα με τον Σκρουτζ κυκλοφόρησαν και μέσα από τις σειρές συλλεκτικών τόμων όπως Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney και η Βιβλιοθήκη Κόμιξ. Και το σχετικό link...
  12. Retroplaymo

    Προσφόρες Retroplaymo

    Να που ηρθε η ωρα να διωξω μερικα πραγματακια. Τροπος παραδοσης/παραλαβης στην λεσχη. Τροπος πληρωμης, επισης στην λεσχη, μεσα σε φακελακι και μεσα στο ειδικο κουτι. Για τους εντος Αττικης μονο. Ετσι λοιπον εχουμε τα παρακατω που βγαινουν στο σεργιανι και αναζητουν νεα στεγη... Κομιξ #48 (1988 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει μια μικρη φθορα στο οπισθοφυλλο και μια καμπυλοτητα κατα μηκος του τευχους. Τιμη: 2 ευρω Μικυ Μαους #2400 & #2409 (1966 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Μετρια. Μικρα χτυπηματα/ τσακισματα στις γωνιες. Υπαρχει ενα μικρο σχισιμο στο οπισθοφυλλο του #2409. Τιμη: 0,50/τευχος Μεγαλη Βιβλιοθηκη Disney #34 (2014 / Καθημερινη) Κατασταση: Καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ χτυπημα στο πανω μερος και γραψιμο στο εσωτερικο μερος του οπισθοφυλλου. Τιμη: 2,00 ευρω DC Universe #8 (2005, Anubis) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ τσακισμα πανω δεξια και ενα μικρο ξεφτισμα στο οπισθοφυλλο. Τιμη: 2,00 Παρακαλω, συγχωρνατε με αν εχω κανει καποιο λαθος στην περιγραφη των καταστασεων, αλλα ειμαι πρωταρης στο αθλημα.
  13. Φτιάχνω διαφορετικό θρεαντ από την κουβεντούλα διότι εκεί θα χαθεί η συζήτηση... Κάθε εκδοτική όσων αφορά τις εκδόσεις της έχει κάνει και καλά αλλά και "κακά" πράγματα Εδώ θα ήθελα να εστιάσουμε πιο πολύ στα λάθη της Καθημερινής που πιστεύει ο καθένας μας ότι έκανε. Να πω ότι το έναυσμα για το θρεαντ μου το έδωσε το παραπάνω ποστ του GreekComicFan σε διαφορικό τόπικ. Για αρχή θα εστιάσω σε αυτό... Το θέμα της προώθησης Ένα μεγάλο θέμα που θα το χωρίσω σε ενότητες. Ta Social Media Το θεωρώ το πιο σημαντικό μειονέκτημα της εκδοτικής. Εν έτη 2017 δεν ξέρουν πως να διαφημίσουν τα περιοδικά τους μέσω των social media. Για παράδειγμα το facebook τους όπως πολλές φορές έχω πει είναι άχρηστο παντελώς διότι το μόνο που κάνουν εκεί είναι να ανεβάζουν όποτε θυμηθούν τα εξώφυλλα των εκδόσεων. Άμα δει κάποιος το facebook είτε του Topolino είτε της Βραζιλίας θα δει μεγάλη διαφορά. Άτομα με μεράκι ή τουλάχιστον άτομα ικανά να προωθήσουν σωστά τα Κόμικς τους. Όχι βάζω το εξώφυλλο και όποιος το δει Ακόμα πολλά εξώφυλλα έχουν λίγα likes και παρατηρώ αρκετές φορές ότι η Καθημερινή στο φβ για τα περιοδικά χρησιμοποιεί την λειτουργία προώθηση όπου δίνεις ένα ποσό και τα ποστ σου "διαφημίζονται" πιο πολύ. Δεν είναι κακό αυτό αλλά δεν αρκεί, διότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ακόμα, καλό είναι που υπάρχει η ιστοσελίδα τους για τη διαφήμιση των τευχών αλλά και πάλι και αυτή σελίδα πρέπει να αποκτήσει κάτι παραπάνω από το απλώς να διαφημίζει ξερά τα τεύχη με τις ιστορίες τους. Φάντομ Ακόμα, τα τελευταία 3 χρόνια υπάρχουν αρκετά άτομα με τα οποία έχω μιλήσει στα social media και με ρωτούν έκπληκτοι εάν συνεχίζει το ΚΟΜΙΞ, το Μίκυ Μάους κλπ Δηλαδή δεν ξέρουν τίποτα. Έγινε ντόρος όταν έκλεισαν τα περιοδικά που ακόμα "επικρατεί" από ότι φαίνεται. Και αυτό διότι δεν έγινε ντόρος και η προώθηση που θα έπρεπε όταν επέστρεψαν τα περιοδικά το 2014. Ακόμα, είπαν ότι το Φάντομ είχε χαμηλές πωλήσεις. Μπορεί να μην άρεσε και είναι λογικό. Αλλά δεν το προώθησαν και όσο έπρεπε και δεν έδειξαν ότι είναι κάτι το διαφορετικό από το Αλμανάκο. Μια σειρά ιστοριών που εξαρτιόνται η μια με την άλλη. Μέχρι πέρσι έβλεπα στο facebook να ψάχνουν τα 15 πρώτα τεύχη του Τερζόπουλου. Για μένα κανονικά η Καθημερινή αφού ξεκίνησε από το 1 όλες τις σειρές το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και εδώ. Ο κόσμος μπερδεύτηκε και μπορεί όσοι δεν έβρισκαν τα 15 πρώτα τεύχη να μην ήθελαν για διάφορους λόγους να συνεχίσουν. Και αφού δεν πούλαγε γιατί έκοψαν τον τίτλο λίγα τεύχη πριν την ολοκλήρωση του; Εάν δεν πούλαγε ας τον έκοβαν στα πρώτα 10 τεύχη. Θα υπήρχε πάλι γκρίνια αλλά θα ήταν κατανοητό πιο πολύ ότι κόπηκε διότι δεν πούλησε και όχι όπως τώρα που μας πήραν την μπουκιά από το στόμα. Γιατί όχι προώθηση μέσω των Κον; Τέλος όσον αφορά το θέμα της προώθησης να πως, ότι εκδόσεις τύπου Editor's Choice θα μπορούσαν να έχουν το δικό τους σταντ στα κον. Για παράδειγμα όταν ήρθε η Τζικε διάφοροι ρώταγαν από πήραμε εγώ και φίλοι μου το Editor's Choice με τον Μεγάλο Σπλας. Δεν θα έπρεπε η Καθημερινή να κάνει μια προσπάθεια να προσελκύσει και αυτά τα άτομα που ενδιαφέρονται αλλά δεν ξέρουν ότι κυκλοφορούν εκδόσεις όπως ο Σπλας; Να τους να κάνει να μάθουν για την ύπαρξη τους; Και γιατί όχι να μην είχαν και το δικό τους χώρο στα Κον με τις εκδόσεις τους. Ή άντε όπως είπα ένα σταντ μικρό και έτσι ας πούμε για την περίπτωση του Σπλας και θα το παίρναν άτομα για υπογραφή και η Καθημερινή θα κέρδιζε με τις πωλήσεις που θα είχε το τομάκι. Απλά πράγματα. Το ΚΟΜΙΞ & οι συνεχείς ανατυπώσεις Το επόμενο μεγάλο θέμα για μένα (η προώθηση θα μπορούσε να χωριστεί σε πολλά όπως και έδειξα παραπάνω) είναι το ΚΟΜΙΞ. Συνεχείς Ανατυπώσεις Κάτι που έχω πει πολλές φορές ότι έχει καταντήσει βαρετό και άσχημο είναι οι συνεχείς ανατυπώσεις στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ. Δεν είναι ότι είχαμε 1,2,5 συνεχείς ανατυπώσεις αλλά κοντεύουν 1,5 χρόνο τώρα και σε λίγους μήνες κλείνουμε τα 2 χρόνια με συνεχείς ανατυπώσεις ιστοριών του Ρόσα στο περιοδικό. Και φανατικός να είσαι και του περιοδικού και του Ρόσα νομίζω πως όλο αυτό καταντάει βαρετό. Δεν έχει ουσία να βλέπεις κάθε μήνα τους ίδιους δημιουργούς και πέραν των ανατυπώσεων οι τοπ ιστορίες των Ρότα κλπ έχουν τελειώσει. Τώρα βάζουν ότι μέτριο ή κακό σε κάποιες περιπτώσεις έχει μείνει από αυτούς. Και βάζουν συνεχώς τους ίδιους. Εκεί που είχες ένα περιοδικό με πολλούς δημιουργούς τώρα είναι λες και τα τεύχη τα φτιάχνουν Ρομπότ κάθε μήνα. Μην πω για τα άρθρα που είναι είναι μόνο για τις ιστορίες του Ρόσα. Δηλαδή όλο αυτό έχει κουράσει. Ακόμα θεωρώ άσκοπη κίνηση να μπαίνει ο Βίος στα εξώφυλλα ή ως κεντρικές οι ιστορίες του εν έτη 2017 που μπορεί κάποιος να βρει το Βίο με διάφορους τρόπους. Δεν είναι η δεκαετία του '90 αλλά και ότι μπαίνει συνεχώς δεν φέρνει το αίσθημα της ανυπομονησίας για το θα δούμε στο επόμενο τεύχος. Θα πρέπει δηλαδή αν υπομείνει κάποιος 1,5 χρόνο τον Βίο στο ΚΟΜΙΞ. Γιατί οι ιστορίες του Ρόσα να μην έμπαιναν ως συμπληρωματικές; Και να είχαμε και νέες και αδημοσίευτες ιστορίες στο περιοδικό ως κεντρικές; Πήγε κάτι να γίνει στα πρώτα 18 τεύχη και μετά τίποτα. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί να μην υπάρχει η χρυσή τομή όπου όλοι θα είναι ευχαριστημένοι; Κεντρική κάτι νέο με συμπληρωματική μια ιστορία του Ρόσα στο τέλος... Θα πέσει γέλιο όμως εάν βγει η βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ. Κάποια άτομα στο φβ τώρα τελευταία μου είπαν ότι κάτι τους είπε η Καθημερινή της Κυριακής σε μήνυμα για τομάκια τον Ιούλιο. Για να δούμε... Περιοδικό Ασταθές και χωρίς Ταυτότητα Τόση αστάθεια στο ΚΟΜΙΞ είχα να δω από την κακή εποχή του Τερζό με τα τεύχη μετά το 200. Το ΚΟΜΙΞ πλέον δεν έχει ταυτότητα. Εάν μου πει κάποιος να θυμηθώ μια ιστορία του Ρόσα θα του πω είναι η τάδε που διάβασα στο ΚΟΜΙΞ της Α΄ Περιόδου ή στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ. Δεν θα πω κάτι για το ΚΟΜΙΞ της Β΄ Περιόδου (για όσα τεύχη του Ρόσα έχω, γιατί έχω σταματήσει να αγοράζω το περιοδικό εδώ και καιρό). Τρομερή αστάθεια και πως με αυτόν τον τρόπο να οριστικοποιηθεί το κοινό του περιοδικού; Πως θα αποκτήσει ξανά δική του ταυτότητα; Να δω τι θα κάνουν μετά τον Ρόσα γιατί αυτός τελειώνει... Θα βάλουν μυαλό ή θα επιστρέψουν στα τεύχη ΚΟΜΙΞ του Τερζο μετά του 200; Μη ουσιαστική επικοινωνία με τους φανς των εκδόσεων Κάτι άλλο που θεωρώ κακό είναι η μη ουσιαστική επικοινωνία. Γιατί να μην υπάρχει μια πιο ζεστή επικοινωνία με τους φαν και μέσα από τα social media ή με άλλους τόπους όπως μια εκδήλωση για παράδειγμα για όλες τις ηλικίες. Τολμώ να πω ότι ζήλεψα απίστευτα το μήνα Μικρος Ήρως στη Λέσχη διότι οι φαν αυτών των εκδόσεων μπόρεσαν να μιλήσουν με τον εκδότη και να περάσουν από τη λέσχη να αγοράσουν τα αγαπημένα τους κόμικς. Ο Ανεμοδουράς μπράβο του και πολλά που έκανε μαζί με την Λέσχη αυτήν την εκδήλωση αλλά και μίλησε στους φανς με τις ερωτήσεις που του έκαναν και έγινε παρουσίαση νέας έκδοσης. Η Καθημερινή γιατί να μην τα κάνει αυτά; Γιατί να μην προσπαθεί καθόλου να έρθει πιο κοντά με το κοινό και να πουλήσει καλύτερα; Αυτές ήταν οι σκέψεις που ήταν και πολλές Ποια η δικιά σας γνώμη;
  14. ΚΟΜΙΞ

    Τοπ 5 ΚΟΜΙΞ Β΄ Περιόδου

    Έχει περάσει αρκετός καιρός και αρκετά τεύχη... Οπότε σκέφτηκα θα ήταν ωραίο να έφτιαχνα ένα θρεαντ όπου ο καθένας μας θα μπορούσε να πει ποια θεωρεί τα τοπ 5 τεύχη της σειράς εξηγώντας με δυο λόγια την κάθε επιλογή του Η δική μου πεντάδα μπορεί να θεωρηθεί λίγο αναμενόμενη αλλά οκ... 1. ΚΟΜΙΞ 1 - Μόμπυ Ντικ Το συγκεκριμένο ΚΟΜΙΞ έχει μια πολύ ωραία ιστορία. Το Μόμπυ Ντικ το λάτρεψα με το που είδα τις εικόνες, τα σκανς όταν βγήκε στα Ιταλικά στο Topolino 3003, το 2013. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα τότε όταν είδα ότι ο Τερζό είχε στο νου του να βάλει στα μελλοντικά τεύχη την ιστορία σύμφωνα με το ΚΟΜΙΞ 302. Αλλά η χαρά μου σύντομα εξαφανίστηκε... Ξέρετε γιατί... Από τότε βρήκα scalations του Ιταλικού τεύχους και άρχισα να μεταφράζω την ιστορία σιγά σιγά και κάναμε μέχρι και πρότζεκτ στην ΚΟΜΙΞ Wiki για αυτήν. Όταν την έβαλε η Καθημερινή το καταευχαριστήθηκα! Θα μου πείτε πόσο πιά; Εδώ, όταν ήρθε ο Μοττούρα πρώτο πρώτο πήγα το τευχάκι και του είπα να μου σχεδιάσει την Μάτζικα ως Φεντάλλα. Μας έστειλε κιόλας και τον Άχαμπ Σκρουτζ Και μου έστειλε την Ιταλική Deluxe έκδοση της ιστορίας. Η ιστορία είχε υπέροχο χρωματισμό, ήταν μεγάλη και ενδιαφέρουσα σαν παρωδία. Με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα για την κανονική εκδοχή της. Θα συνεχίσω λέγοντας ότι το τεύχος είχε μια καταπληκτική χορταστική ιστορία + μια δεκασέλιδη ιστορία Μπαρκς + πολύ ωραία δομημένα και ενδιαφέροντα άρθρα που τα διάβασα αρκετές φορές. Ήταν ότι πρέπει. Ένα ΚΟΜΙΞ με δική του ταυτότητα. 2. ΚΟΜΙΞ 11 - Το Νησί του Χρόνου 70σέλιδη ιστοριάρα του Κάστυ. Ενδιαφέρουσα η πλοκή και με οικολογικό μήνυμα. Βέβαια, ο Κάστυ μας έχει περάσει και οικολογικά μηνύματα και στην ιστορία ο Μεγάλος Αδερφός που διαβάσαμε πριν λίγα χρόνια στο Μίκυ Μάους του Τερζό. Μου θύμιζε λίγο το Lost διότι είχε μυστήριο, δράση, ένταση. Πάλι έχουμε όμορφη δομή με το ΚΟΜΙΞ να έχει ταυτότητα βάζοντας μια μεγάλη κεντρική ιστορία και κάποιες δεκασέλιδες. Πάντως αυτή η θέση μαζί με την τρίτη ήταν από τις δύσκολες επιλογές μου. Θα μπορούσαν τα 2 τεύχη να πάνε ανάποδα. 3. ΚΟΜΙΞ 3 - Σκοτεινός Κόσμος Ιστορία 75 σελίδων του τιτανομέγιστου Κάστυ Απολαυστικότατη με τον Μαύρο Πητ και την Τρούντυ να έχουν πιο απειλητικά σχέδια από ότι συνήθως. Μου άρεσε πολύ που και ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ έπαιξε το ρόλο του Εάν θυμάμαι καλά θα έχουμε και συνέχεια της συγκεκριμένης κάποια στιγμή. Είχαμε πολύ ωραία άρθρα σχετικά με την ιστορία και με τον δημιουργό. Δεν ξέρω αλλά μου αρέσει πολύ ο τρόπος που ο Κάστυ σχεδιάζει τον Μίκυ και τον Μάυρο Πητ. Ο Πητ φαίνεται αρκετά πιο μοντέρνος σχεδιαστικά. 4. ΚΟΜΙΞ 5 - Τα Ορυχεία της Ατλαντίδας Τι να πρωτοπει κανείς για αυτό το τεύχος. Τευχάκι με τοπ ονόματα δημιουργών όπως ο Κάστυ, ο Τζερβάζιο με την υπέροχη ιστορία του Φαντομία, ο Σηζαρ Φεριόλι, ο Μπαρκς. Πολύ ωραίο τευχάκι. Και με παπιά και τα ποντίκια να έχουν πολύ ωραίες ιστορίες. Θα έλεγα ότι είναι το πιο ισορροπημένο τεύχος της Καθημερινής. Με καλές ιστορίες και από τις δυο μεριές και ικανοποιεί και τους φαν των παπιών και των ποντικιών (όσο γίνεται ) Τέτοια τευχάκια παρόμοια σε δομή περίμενα να δούμε από την εκδοτική αλλά όλοι ξέρουμε τη συνέχεια... Από το 2016 και μετά τσουπ, έχουμε ρομποτάκι να κάνει τη δουλειά. 5. ΚΟΜΙΞ 17 - Οι 7 Μπόγκλιν Και πάλι Κάστυ θα βάλω στην τελευταία θέση της τοπ πεντάδας μου. Άλλη μια ιστορία 70 σελίδων (68 για την ακρίβεια) όπου είχε ένα πολύ ενδιαφέρον κακό και μας έδειξε το πόσο καλός γνώστης της ιστορίας του Μίκυ είναι ο Κάστυ για άλλη μια φορά. Με έξυπνο τρόπο επανέφερε στο προσκήνιο χαρακτήρα από την εποχή του θρυλικού Φλουντ Γκοτφρεντσον. Θα ήταν πιο πάνω στη λίστα αλλά δεν μου άρεσε τόσο το πρώτο μέρος της ιστορίας διότι ήταν σχεδιασμένο από τον Φατσίνι. Το δεύτερο μέρος το βρήκα πολύ ανώτερο ειδικά σχεδιαστικά. Και εδώ ωραία δομή έχουμε και καλά άρθρα. Όσον αφορά τις επιλογές μου, πέρα από την πρώτη μου ήταν αρκετά δύσκολο να αποφασίσω για τις υπόλοιπες διότι υπάρχουν πολλά ωραία τευχάκια. Άλλα δυο τεύχη που δεν έχω εδώ αλλά σίγουρα είναι στο τοπ 10 είναι τα τεύχη με τον Μαύρο Κεραυνό. Είπα να κάνουμε πεντάδα διότι όπως και να το κάνουμε δέκα είναι πολλά για να γράψεις για το καθένα Τέλος να πω ότι στην ΚΟΜΙΞ Wiki έχουμε μια μεγάλη ψηφοφορία (σε μέρη) για το ποιο θεωρείτε το καλύτερο ΚΟΜΙΞ της Β΄ Περιόδου. Όποιος θέλει ας μπει να ψηφίσει για το πρώτο μέρος το οποίο θα κλείσει αύριο
  15. Δινονται σε δημοπρασια υπερ ΛΕΦΙΚ τα εξης τευχη ΚΟΜΙΞ #26-κρησφυγετο στη Χαβαη κατασταση 7 (τιμη στο εξωφυλλο,γραψιμο στο εξωφυλλο,τσακιση στη ΔΕ κατω γωνια λογω πιεσης,αναστρεψιμη ομως) ΚΟΜΙΞ #29-Συλλέκτης κροκοδειλων κατασταση 7(τιμη στο εξωφυλλο,μικρο σκισιμο στο εξωφυλλο και τις πρωτες σελιδες) MILO MANARA_O χάρτινος ανθρωπος,εκδοσεις παρα πεντε- κατασταση 10 Πονταρετε για καθε τευχακι ξεχωριστα και με αρχικη τιμη για το καθε ενα 1€. Eλαχιστο ανεβασμα 0,50€ Τα τευχακια θα παραδοθουν στη ΛΕΦΙΚ ή 23 ή 24 του μηνα και η δημοπρασια ληγει το βραδυ της 1ης μερας του 2017 (δηλαδη 1/1/2017 στις 9 το βραδυ). Για καθε ποσταρισμα που θα γινεται την τελευταια ωρα πριν τη ληξη της δημοπρασιας η διαρκεια της δημοπρασιας θα παρατεινεται κατα μια ωρα εως οτου υπαρξει καποιο bid χωρις απαντηση για 1 ωρα. Για αυτο μη στοχευετε στην αφηρημαδα των καλοπροαιρετων μελων, χτυπατε τωρα που ειναι νωρις, αλλωστε πανε για καλο σκοπο
  16. Τον τελευταίο καιρό αφού διάβασα το ΚΟΜΙΞ #26 της Β΄ Περιόδου και ξεφύλλισα διάφορα παλιά τεύχη του ΚΟΜΙΞ σκεφτόμουν γιατί να μην κάνω μια λίστα με τοπ 10 χειρότερα τεύχη; Τα 10 καλύτερα είναι επίσης δύσκολο διότι έχουμε πολλά καλά τεύχη για δεκάδα αλλά θεώρησα πιο ενδιαφέρον να δούμε πως είναι τα χειρότερα. Αφορμή για αυτό αποτέλεσαν και τα τελευταία ΚΟΜΙΞ της Β΄ Περιόδου με τις κακές συνοδευτικές. Θα αρχίσω με την δική μου δεκάδα παρακάτω: ΚΟΜΙΞ 23Β - Η αυτού μεγαλειότης Σκρουτζ Μακ Ντακ ΚΟΜΙΞ 248 - Ο Στοιχειωμένος Μύλος, ΚΟΜΙΞ 297 - Γαστρονομική μονομαχία ΚΟΜΙΞ 292 - Ένα ποντίκι στο διάστημα , ΚΟΜΙΞ 289 - Απόρρητες διακοπές ΚΟΜΙΞ 215 - Ο μικρός Δράκος ΚΟΜΙΞ 239 - Ουρανοκατέβατο Αυγό ΚΟΜΙΞ 225 - Η Ούνα πάει για ψώνια! , ΚΟΜΙΞ 264 - Ο Άρχοντας της Ζούγκλας ΚΟΜΙΞ 269 - Το σπαθί των Σαμουράϊ ΚΟΜΙΞ 260 - Ομαδικό πνεύμα , ΚΟΜΙΞ 26Β - Ο πόλεμος των Ουέντιγκο ΚΟΜΙΞ 265 - Στα ίχνη της αλεπούς ΚΟΜΙΞ 22Β - Επιστροφή στη Μονοτονία Όπως βλέπετε υπάρχουν μερικές ισοπαλίες διότι δεν μπορούσα να ξεχωρίσω πιο τεύχος ήταν χειρότερο από το άλλο... Πάμε τώρα στα εξώφυλλα. 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) 10) Θα γράψω αναλυτικά αυτές τις μέρες γιατί πιστεύω το κάθε ΚΟΜΙΞ πήρα τη θέση του στα Τοπ 10. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει το ίδιο. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε κάπου με τη δεκάδα;
  17. Μετά από ολιγοήμερες διακοπές στο νησί της Ζακύνθου ανακάλυψα ένα ψιλικατζίδικο με παλιά και νέα περιοδικά. Είχε κυρίως Κόμιξ του Τερζό άνω του 200 αλλά και πολλά πολεμικά Κράνος και Τανκς τεύχη και τομάκια με 1 ευρώ και 1,5 ευρώ αντίστοιχα. Δεν τα συλλέγω αυτά αλλά τσίμπησα μερικά μιας και η κατάσταση και η τιμή ήταν πολύ καλή! Σε ερώτησή μου αν έχει άλλα παλιά περιοδικά μου είπε πως έχει στην αποθήκη του κι άλλα πολεμικά. Προς πληροφόρηση τα τεύχη των πολεμικών ήταν 400αρια και κυρίως 500αρια και 600αρια. Όσον αφορά τους τόμους είχε και μικρά νούμερα π.χ. 5, 7, 20 με δυο τεύχη μέσα στη ζελατίνα τους. Έναν που ήταν χωρίς ζελατίνα τον άνοιξα να δω ποια τεύχη έχει μέσα και είχε δυο 600αρια! Τα στοιχεία του: ΤΥΠΟΣ PRESS Τεμπονέρας Νικόλαος Βενιζέλου Ελευθερίου 5, Ζάκυνθος, 29100 Τηλ. 2695048329 2695048329
  18. adams

    ΚΟΜΙΞ

    έχουν ξεμείνει κάποια ΚΟΜΙΞ (Α' περιόδου) στο μαγαζί και δεν έχω πλέον χώρο οπότε λέω πριν τα βάλω στο site να δω εδώ μήπως τα θέλει κανένας Η κατάστασή τους είναι 7-8 διότι κάποια έχουν κολλημένες τιμές και κάποια είχαν που όταν αποκολλήθηκαν άφησαν σημάδια. Κατά τ'άλλα είναι αδιάβαστα. Η τιμή για το καθένα είναι €5 #23 (3 2 1 αντίτυπο) #25 #26 (3 2 1 αντίτυπο) #27 #28 #29 #30 (3 2 1 αντίτυπο) #31 #32 #33 #34 #36 Παραλαβή από το μαγαζί στην Αγία Παρασκευή ή αποστολή με ΕΛΤΑ μετά από κατάθεση (έξοδα αποστολής €1.50)
  19. ΕΚΟ: «Το καλοκαίρι ξεκινά με κόμικς» Η ΕΚΟ εγκαινίασε μια νέα προωθητική ενέργεια με τίτλο «ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΚΟΜΙΚΣ», με ένα προϊόν για μικρά και μεγάλα παιδιά. Τώρα, βάζοντας καύσιμα από την ΕΚΟ ο καταναλωτής μπορεί να αποκτήσει ένα από τα συλλεκτικά τεύχη του περιοδικού ΚΟΜΙΞ, στην μοναδική τιμή του 1 ευρώ. Το νέο πρόγραμμα θα προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής μέσα από μια μεγάλη γκάμα συλλεκτικών τευχών ΚΟΜΙΞ, που θα κάνουν το καλοκαίρι μας αξέχαστο! Πρόκειται για τις διασκεδαστικές ιστορίες των αγαπημένων μας ηρώων, που αποτελούν ένα ευχάριστο και χαλαρωτικό ανάγνωσμα για τους μικρούς μας φίλους, φέρνουν ζεστές αναμνήσεις στους γονείς που μεγάλωσαν μ’ αυτές τις ιστορίες και έχουν γι’ αυτούς συλλεκτική αξία. Πηγαίνετε σε ένα πρατήριο EKO μέχρι και το τέλος Αυγούστου, αποκτήστε και τα 99 τεύχη της συλλογής και... «ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»! Δική μου σημείωση: το διάβασα και δεν το πίστευα και δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν είναι πλαστή είδηση, αλλά από την άλλη.... Μην αρχίσετε να ρωτάτε τι ΚΟΜΙΞ είναι και γενικώς άλλες λεπτομέρειες, εγώ δεν έχω ιδέα. Θα μας πούνε όσοι πάνε στα πρατήρια. Το πρωτοδιάβασα εδώ, αλλά έχει αναδημοσιευθεί κι αλλού.
  20. ΚΟΜΙΞ

    ΚΟΜΙΞ WIKI! FANZINE

    Το πρώτο φανζινάκι με ιστορίες Disney είναι γεγονός! Η ομάδα της ΚΟΜΙΞ Wiki παρευρέθηκε στο Φεστιβάλ Πενάκι & Σκαπάνη 3 και είμαστε πολύ χαρούμενοι που έγινε η πρώτη κυκλοφορία εκεί Και στο παρακαλώ! Αρχικά να σας δείξουμε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο από τον JimR Πριν πάμε όμως στις ιστορίες κλπ ας πιάσουμε πρώτα κάποιες ερωτήσεις μαζί με τις απαντήσεις τους Πως άρχισε το εγχείρημα; Η ιδέα μας μπήκε στο μυαλό όταν λέγαμε ότι πρέπει να γίνει κάτι για τα 5 χρόνια της ΚΟΜΙΞ Wiki! Η σελίδα έκλεισε 5 χρόνια τον Ιανουάριο οπότε σκεφτήκαμε να κάναμε κάτι που θα το θυμόμασταν για καιρό. Στην αρχή λέγαμε για κάποια εκδήλωση αλλά μετά από συζήτηση και με τον φίλτατο Φαντομ καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το καλύτερο θα ήταν κάτι το πιο χειροπιαστό, Και έτσι οργανωθήκαμε όλοι σαν ομάδα και αποφασίσαμε να φτιάξουμε φανζίν. Νομίζω δύσκολα θα βρει κάποιος φανζίν με ιστορίες Ντισνεϋ στη χώρα μας. Και όπως λέω στην αρχή πρέπει να είναι το μοναδικό. Ποιο Τυπογραφείο; Πέρασε καιρός για να βρούμε τυπογραφείο με καλή προσφορά αλλά τελικά βρήκαμε! Το typografos (που ήταν και σε εκδόσεις φανζιν στο ComicDom) έκανε άψογα τη δουλειά του όσον αφορά και το τεύχος και τις αφίσες. Πραγματικά το τεύχος σαν έκδοση ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Στην Εκδήλωση Πενάκι & Σκαπάνη; Θέλαμε να βγάλουμε κάπου το φανζιν το Καλοκαίρι και αυτή η εκδήλωση μας ήρθε κουτί Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει το δεύτερο τεύχος αλλά τελικά μπήκε το πρώτο. Το δεύτερο έχει κάποιο καιρό ακόμα. Και θα ενημερωθείτε σύντομα για το πως πάει. Ομάδα του Φανζίν ΚΟΜΙΞ PhantomDuck Qui-Gon Jinn JimR Sans the Skeleton/Angel.tze Darrell Τι ανέλαβε ο καθένας; Τα άρθρα και την επιμέλεια του περιοδικού τα αναλάβαμε εγώ και ο Φαντομ (βέβαια ο Γιώργος έγραψε τα περισσότερα και εάν τον άφηνα θα είχαμε άλλες 10 σελίδες άρθρα αλλά δεν θα χώραγαν να βάλουμε ιστορίες ). Τα υπόλοιπα παιδιά ανέλαβαν ιστορίες που ήταν σε δικό τους σχέδιο και σενάριο. Κεντρική ήταν Το Καπέλο Φωλιά του JimR! Μια δεκασέλιδη ιστορία με ξεκαρδιστικά καρέ με τον Ντόναλντ και τον μισητό κατά εκείνο τυχερό ξάδερφο του Γκαστόνε Ενώ ο Qui-Gon Jinn δημιούργησε μια όμορφη Post Credits σκηνή που συνδέει το Καπέλο Φωλιά με μια γνωστή ιστορία που ίσως έχετε διαβάσει στο Ηλεκτρονικό περιοδικό μας. Ποια άραγε; Η δεύτερη πιο μεγάλη ιστορία μας ήταν Η Τηλεοπτική Αποτυχία του Darrell με τον Θείο Σκρουτζ να γκρινιάζει γιατί το κανάλι του Ρόμπαξ να είναι καλύτερο και να προσπαθεί να κάνει το κανάλι του καλύτερο αλλά... Οι υπόλοιπες ιστορίες μονοσέλιδες αλλά με αρκετό χιούμορ. Τελικά αρέσει στο Θείο Σκρουτζ ο Πατσάς και η Νταίζυ βγάζει DuckSelfie; Ηδού η απορία Όσον αφορά το design έλεγα στην αρχή να μοιάζει με του ηλεκτρονικού περιοδικού αλλά τελικά έφτιαξα κάτι παρόμοιο αλλά πολύ καλύτερο. Ευχαριστώ και το Γιώργο διότι με τις διευκρινίσεις και ιδέες του όχι μόνο διόρθωσα πράγματα αλλά έγινα καλύτερος και βγήκε και όμορφο το τελικό αποτέλεσμα. Σχέδιο από τον Μοττούρα Μέσα στο τευχάκι θα βρείτε και αποκλειστικό σχέδιο του εκπληκτικού Πάολο Μοττούρα. Του προτείναμε εάν μπορεί να μας ζωγραφίσει κάτι για το φανζίν και τελικά μας έστειλε σκαναρισμένο ένα εκπληκτικό σχέδιο με τον Σκρουτζ. Είναι full page και θα σας αρέσει πολύ. Μαζί και εντυπώσεις από το The Comic Con όσον αφορά τον Μοττούρα. Συνέντευξη με το Μαρκο Τζερβαζιο Μίλησα μέσω φβ στο Τζερβαζιο και με χαρά δέχτηκε τις ερωτήσεις μας. Του είπα κιολας να γράψει τις απαντήσεις στα Ιταλικά. Και εδώ μας βοήθησε πολύ ο JohnnyMz που έκανε τη μετάφραση και το ευχαριστώ πολύ και ελπίζουμε και σε άλλες τέτοιες μεταφράσεις στο μέλλον. Προσωπικά ευχαριστώ πολύ όλα τα παιδιά! Εάν και ήταν δύσκολο στην αρχή τελικά η δουλειά μας απέδωσε και το φανζιν της ΚΟΜΙΞ Wiki έγινε πραγματικότητα Με το καλό σιγά σιγά για το δεύτερο τευχάκι Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους τον Indian.
  21. Αυτό το καλοκαίρι ξαναδιαβάζουμε όλη τη βιβλιογραφία του Carl Barks από την αρχή. Για χρόνια περίμενα να συμβεί αυτό: Η ολοκλήρωση του must-have εκδοτικού εγχειρήματος της 'Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney' (που στην πραγματικότητα είναι απλώς 'Μεγάλη Βιβλιοθήκη Carl Barks', αλλά τελοσπάντων), της οποίας οι τόμοι δεν ακολούθησαν ακριβώς χρονολογική σειρά. Η έκδοση ξεκίνησε από τις ιστορίες του 1950, πιάνοντας κατευθείαν το peak του Barks, αλλά προσπερνώντας έτσι μερικές αληθινά σπουδαίες ιστορίες του όπως το 'Χαμένοι στις Άνδεις', ας πούμε. Προσωπικά μιλώντας κιόλας, αυτή η πρώιμη περίοδος του Barks είναι και ακόμα πιο αγαπημένη μου από τα '50s. Η δεκαετία του '40 είχε το 'Δαχτυλίδι της Μούμιας', είχε πρώτη εμφάνιση Σκρουτζ, είχε το 'Μυστικό του Παλιού Πύργου', μυθικά πράγματα. Πώς επιβιώνει κανείς τον θερινό καύσωνα λοιπόν; Να μια επιλογή: Ξαπλώνεις στον καναπέ, βρίσκεις μια ωραία λίστα στο Spotify, ανοίγεις το κλιματιστικό, και ξαναδιαβάζεις από την αρχή όλες τις δροσιστικές περιπέτειες που έγραψε και σχεδίασε ο Carl Barks. Εμείς τουλάχιστον αυτό κάνουμε. Και στην πορεία θα γράφουμε και μερικά λόγια για τις πιο σημαντικές από αυτές. ΤΟ ΕΤΟΣ 1942, ο Carl Barks ξεκίνησε να δημιουργεί παπιο-ιστορίες μέσα από μια περίεργη συγκυρία. Στα μέσα των ‘30s εργαζόταν στο τμήμα animation της Disney ως inbetweener, που είναι τα άτομα εκείνα που δημιουργούν τα καρέ-γέφυρες ανάμεσα στα διάφορα σχεδιαστικά στάδια ενός animation. (Μας τα έχει πει πιο αναλυτικά αυτά η Ελληνίδα animator Αλίκη Θεοφιλόπουλος που εργάζεται στη Disney.) Εύκολα αποδίδει λοιπόν κανείς σε αυτή την αρχική του εκπαίδευση το γεγονός ότι ο Barks ήταν τόσο καλός πάντα στη δημιουργία gags μέσα σε ιστορίες που γίνονται ολοένα και πιο καθαρόαιμα κομιξικές. Μπορεί δηλαδή σταδιακά ο Barks να άρχισε να φτιάχνει αυτές τις περιπέτειες που ταξίδευαν όλο τον κόσμο σε αναζητήσεις θησαυρών, όμως την τέχνη του gag δε την απώλεσε ποτέ, κι αυτός ήταν ένας λόγος που οι ιστορίες του ήταν πάντοτε απολαυστικές και ξεχώριζαν. "Δούλεψα επτά χρόνια στα Στούντιο Disney, στο τμήμα που φτιάχνονταν οι ιστορίες. Εκεί φτιάχναμε με χοντρά μολύβια τα προσχέδια, που στερεώναμε στους πίνακες των τοίχων," έγραφε ο Barks σε ένα γράμμα του στον εκδότη Jeffrey Bloom, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την έκδοση της βιβλιοθήκης του πλήρους έργου του σχεδιαστή. Ειδικά σε αυτό το πρώιμο στάδιο του έργου του, οι παχιές αυτές γραμμές φαίνονται ξεκάθαρα. Και συνεχίζει: "Έμαθα πολλά από τον τρόπο με τον οποίο δουλεύαμε και ξαναδουλεύαμε τα σενάρια στις παλιές ταινίες μικρού μήκους με τον Ντόναλντ Ντακ. Έπρεπε να έχουν γερή πλοκή και σπαρταριστά επεισόδια. Έπρεπε, επίσης, να στήνουμε τις κωμικές σκηνές χρησιμοποιώντας χαρακτήρες με τέτοιον παλμό και εκφραστικότητα, που να μπορεί ο θεατής να πιάνει το νόημα μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου." "Όλη εκείνη η λεπτοδουλειά ίσως να φαίνεται ακόμα στη δουλειά μου," κατέληγε ο Barks, διαπιστώνοντας κάτι όντως εμφανές, όπως θα δούμε και παρακάτω μιλώντας για το 'Χρυσάφι του Πειρατή'. Ο Barks μαζί με τον συνεργάτη του Jack Hannah άρχισαν να προσφέρουν όλο και περισσότερες ιδέες για τα animation αυτά, σε επίπεδο συγγραφής πια κι όχι σχεδιασμού. Όταν λοιπόν το τμήμα των έντυπων εκδόσεων άρχισε να ψαχουλεύει παρατημένα σενάρια για animation με ντισνεϊκούς ήρωες, που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί εκδίδοντας κομιξικές μεταφορές τους, το δίδυμο των Barks/Hannah ήταν μια φυσική επιλογή. Η πρώτη τους δουλειά στην πραγματικότητα ήταν ένα αρκετά obscure κόμικ του 1942, με τίτλο ‘Ο Πλούτο Σώζει Το Πλοίο’ (‘Pluto Saves the Ship’). Η ιστορία, κατά κύριο λόγο δίχως διάλογο και με πρωταγωνιστή τον Πλούτο σε αναζήτηση ενός μεγάλου κόκαλου (αναζήτηση που στην πορεία έχει ως αποτέλεσμα να σωθεί ένα πλοίο από μια βομβιστική επίθεση), μέχρι την πρόσφατη έκδοση του πρώτου τόμου της ‘Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney’, είχε εκδοθεί στην Ελλάδα μόνο ως μια σπάνια αυτοτελής έκδοση το 1997, που αν θυμάμαι καλά δινόταν ως δώρο σε συνδρομητές του τότε ΚΟΜΙΞ. Ήταν μικρού μεγέθους και ασπρόμαυρη στο εσωτερικό, με ένα χαρακτηριστικό χτύπημα στο εξώφυλλο: Η ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΠΑΡΚΣ. Στην πραγματικότητα το ‘Pluto Saves the Ship’ ήταν αγνώστου σχεδιαστή (κανείς ποτέ δεν έμαθε, καθότι εκείνες τις προ-Barks εποχές οι δημιουργοί αυτών των κόμικς ήταν καθαρά corporate minions) και ο Barks με τον Hannah, παρέα με τον επίσης animator Nick George, απλώς συνέγραψαν το σκριπτ. Εδώ οι animation καταβολές της ομάδας είναι πασιφανείς. Σελίδες ολόκληρες του κόμικ αφιερώνονται σε gags ρυθμού και κίνησης. Είναι σα να διαβάζεις ένα storyboard για ένα short τριών λεπτών. Αργότερα την ίδια χρονιά λοιπόν, το τιμ των Barks και Hannah προσεγγίστηκαν για να δουλέψουν από κοινού πάνω στο διασκευασμένο σενάριο μιας μισοτελειωμένης (σε επίπεδο storyboards) ιδέας για animation φιλμάκι με ήρωες, αρχικά, τον Ντόναλντ, τον Μίκι και τον Γκούφι. Το σενάριο του Bob Carp βασιζόταν στις υπάρχουσες ιδέες πλοκής του παρατημένου animation, και ο Barks με τον Hannah μοίρασαν τις σελίδες. Αυτές ήταν και οι πρώτες πραγματικές σελίδες της παπιο-καριέρας του Carl Barks. ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΤΗ Στην κόμικ εκδοχή της ιστορίας ο Γκούφι κι ο Μίκυ αντικαταστάθηκαν από τα τρία ανιψάκια αλλά ο Μαύρος Πητ παρέμεινε ως βασικός εχθρός, όπως και θα παρέμενε και για αρκετό καιρό ακόμα πριν ο Barks αρχίσει να δημιουργεί τη δική του γκαλερί χαρακτήρων (ηρώων και villains). Ο Πητ ακολουθεί τον παπαγάλο Κιτρινομύτη, ο οποίος φτάνει στο πανδοχείο του Ντόναλντ με την πληροφορία για ένα χάρτη και την ύπαρξη ενός πειρατικού θησαυρού αιώνων σε ένα κοντινό νησί. Η ιστορία (η πρώτη ολοκληρωμένη περιπέτεια του Ντόναλντ στα κόμικς) χωρίζεται, σε πολύ γενικές γραμμές, σε τρεις πράξεις πολύ διακριτές μεταξύ τους. Η πρώτη είναι η πιο ατμοσφαιρική. Στο πανδοχείο, συστήνονται όλοι οι χαρακτήρες της ιστορίας, τα κίνητρά τους, και όλα τα χρήσιμα στοιχεία της περιπέτειας που θα ακολουθήσει. Είναι αρκετά βασικά πράγματα όμως λειτουργούν χάρη όχι μόνο στην άμεση εμβληματικότητα κάθε είδους κυνηγιού θησαυρού, αλλά και χάρη στο πώς ο Barks κι ο Hannah έχουν φέρει αυτά τα αρχετυπικά στοιχεία στη ζωή. Ο Barks, που γενικά δεν πολυταξίδευε αλλά είχε πάντα τεράστια αγάπη για τα εξωτικά μέρη και για την έρευνα κάθε λογής αποδράσεων ανά την υφήλιο μέσα από τις σελίδες του National Geographic, έδειξε από την κυριολεκτικά πρώτη σελίδα της καριέρας του πως δεν αστειευόταν όταν ασχολείτο με φυσικά τοπία ως background. Ποτέ δεν θα δούμε ιστορία του Barks που να μοιάζει βαριεστημένα ζωντανεμένη, τουλάχιστον όχι μέχρι πολύ αργά στην καριέρα του. Τα πρώτα καρέ που σχεδίασε ποτέ του ήταν αυτά, μιας βάρκας υπό τον κίνδυνο της Φύσης με τα παπιά απλώς κουκίδες μες στη δράση. Όλο το πρώτο δισέλιδο φτιάχνει καθηλωτικά το set-up της περιπέτειας σε αυτό μουντά απειλητικό παραθαλλάσιο μέρος. Η 5η σελίδα, επίσης δική του, είναι ένας μικρός θρίαμβος οριακού τρόμου ως προς το πώς συστήνει τον Πητ μέσα σε αυτή την απειλητική νύχτα. Η σκηνή λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά και στις δύο εκδοχές με τις οποίες έχει εμφανιστεί στις Ελληνικές εκδόσεις. Τόσο στην πιο άρτια πρόσφατη έκδοση στο πλαίσιο της ‘Μεγάλης Βιβλιοθήκης’, αλλά και ακόμα και στον πιο πρωτόλειο χρωματισμό από την πρωτότυπη εκτύπωση στο ΚΟΜΙΞ #25 του 1990. Τα έντονα κίτρινα κάνουν τη σκηνή να θυμίζει ακόμα περισσότερο θρίλερ. Μπορείς να δεις τη σύγκριση: Η δεύτερη πράξη είναι η πιο διασκεδαστική της ιστορίας, διαδραματίζεται επάνω στο πλοίο το οποίο έχουν μισθώσει οι Ντακ για να βρουν το θησαυρό (παίρνοντας μαζί τους, χωρίς να το έχουν καταλάβει αρχικά, τον Μαύρο Πητ μασκαρεμένο ως γηραία, ανήμπορη χήρα) και είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου σχεδιασμένο από τον Barks. Φαίνονται κι εδώ οι animation καταβολές του πρωτάρη τότε Barks. Παρόμοια με το ‘Pluto Saves the Ship’, αυτό εδώ το μέρος της ιστορίας είναι γεμάτο gags που κρατούν πολλά καρέ, συχνά χωρίς διάλογο, καθαρά οπτικής φύσεως και ρυθμού. Ο αφηγηματικός ιστός που τα συνδέει είναι οι προσπάθειες του Πητ να βρει τον χάρτη και παρά τη ροή της ιστορίας, θα μπορούσαν να είναι ακόμα και διαφορετικά στριπάκια. Εδώ, ο Πητ ψαχουλεύει την αιώρα του Ντόναλντ. Εδώ, ξεγελιέται από τον υπνοβάτη Χιούη ( Λιούη; Ντιούη; ) Εδώ, πέφτει στη θάλασσα. Είναι απολαυστικό, σχεδόν αποκλειστικά χάρη στην ικανότητα του Barks να ζωντανέψει το καρέ και να σε κάνει να φαντάζεσαι όλη την κίνηση ανάμεσα στις εικόνες, να βλέπεις στη φαντασία σου το ρυθμό και το εύρος των αντιδράσεων, που δύσκολα μπορούν να αποδοθούν στο χαρτί. Δες ας πούμε αυτή την εκπληκτική σκηνή με τον Ντόναλντ να κοιτάζει άναυδος τα πυρομαχικά που ξεφορτώνει η ‘χήρα’ από την καμπίνα του καπετάνιου. Κωμικό timing δίχως την ύπαρξη αλληλουχίας εικόνων; Ο Barks το καταφέρνει. Όταν κοιτάς τον ακίνητο Ντόναλντ δεν γίνεται να μην τον φαντάζεσαι να τραβάει διακριτικά τα ρούχα των συνομιλητών του για να τους επιστήσει την προσοχή σε αυτό που συμβαίνει από πίσω. Όλη αυτή η δεύτερη πράξη είναι γεμάτη με φανταστικές εκφράσεις και ακίνητες κινήσεις. Ο Barks είναι τόσο καλός σε αυτό, που όταν η δράση μεταφέρεται στο νησί του θησαυρού στην τρίτη πράξη της ιστορίας, και τα σχεδιαστικά ηνία αναλαμβάνει ο Hannah, η ιστορία υποφέρει: Καταλήγει βέβαια κάπου, και υπάρχουν μερικά πραγματικά εντυπωσιακά καρέ (όπως αυτό το δέντρου-φαντάσματος), όμως σε πολλά σημεία απλά εύχεσαι να μπορούσες να δεις τι θα έκανε ο Barks με το υλικό, όπως ας πούμε στη σκηνή που ο Πητ τρομάζει τους Ντακ ντυμένος φάντασμα. ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΔΕΝ Το ‘Χρυσάφι του Πειρατή’ είναι στην πραγματικότητα κάτι σαν Ιστορία Μηδέν για τον Carl Barks. Δουλεύοντας πάνω σε έτοιμο σενάριο, δοκιμάζει παρόλαυτά αρκετά από τα στοιχεία για το οποία στη συνέχεια θα γινόταν θρυλικός: Τα επιβλητικά φυσικά τοπία, την κωμική εκφραστικότητα των ηρώων του μέσα σε απλά αλλά λειτουργικά gags, την ατμοσφαιρικότητα των απειλητικών σκηνών και εχθρών. Σύντομα μετά την ιστορία αυτή, παραιτήθηκε από τη δουλειά του στα στούντιο Disney, όμως εξερεύνησε το ενδεχόμενο μιας εξωτερικής συνεργασίας με την εκδοτική των κόμικς. Λίγους μήνες μετά θα άρχιζε ήδη να γράφει και σχεδιάζει τις πρώτες από τις θρυλικές του δεκασέλιδες για το Walt Disney’s Comics and Stories και τις εμβληματικές μεγαλύτερες περιπέτειές του στο ‘Four Color Comics’, όπου δημοσιεύτηκε και το ‘Χρυσάφι’. Ένα χρόνο μετά από εκείνη την ιστορία, στο τεύχος 29, θα δημοσιεύονταν οι δύο πρώτες μεγάλες περιπέτειες εξ ολοκλήρου γραμμένες και σχεδιασμένες από τον Carl Barks. (‘Το Δαχτυλίδι της Μούμιας’ και ‘Αμέτρητα Κατοικίδια’.) Υπό αυτή την έννοια, το ‘Χρυσάφι του Πειρατή’ σηματοδοτεί την απόλυτη μετάβαση. Μια ιστορία που βγήκε από τα σκουπίδια του animation για να βρει ζωή σε μορφή κόμικς, κατάφερε ουσιαστικά να συμπαρασύρει μαζί της κι έναν animator που, εν μια νυκτί, αναγεννήθηκε ως σχεδιαστής κόμικς. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ‘Donald Duck Finds Pirate Gold’ (‘Το Χρυσάφι του Πειρατή’) Πρώτη έκδοση: Four Color Comics #9, Οκτώβριος 1942 Πρώτη έκδοση, Ελλάδα: ΚΟΜΙΞ #25, Ιούλιος 1990 ‘Pluto Saves the Ship’ (‘O Πλούτο Σώζει το Πλοίο’) Πρώτη έκδοση: Large Feature Comics #7, 1942 Πρώτη Έκδοση, Ελλάδα: Ο Πλούτο Σώζει το Πλοίο #1, 1997 Και το σχετικό link...
  22. Καιρο τωρα θελω να διακοσμησω το δωματιο μου με ενα μη-συνηθισμενο τροπο, και προσφατα μου ηρθε η ιδεα να κανο κολλαζ-τοιχογραφια με κομιξ. Θα αγορασω καποια τευχη που εχω ηδη (μην πανε και χαμενα) και θα διακοσμησω ετσι τον εναν τοιχο του δωματιου μου. Λογικα θα προτιμησω τευχη των marvel/dc/image καθως εχουν πιο ζωντανα και ενδιαφερον σκιτσα/χρωματα, αν ομως παει καλα ισως κανω καποιον αλλο τοιχο με κομιξ disney. Αν οι σελιδες θα ειναι στην σειρα ή αν θα ναι σε περιεργες γωνιες και η μια πανω στην αλλη σαν σχολικο κολλαζ δεν εχω αποφασισει ακομα. Το προβλημα μου ομως ειναι οτι δεν ξερω πως να εκτελεσω ενα τοσο περιπλοκο εργο. Στο ιντερνετ δεν βρηκα καποια diy λυση καθως τα περισσοτερα αντιστοιχα αποτελεσματα αναζητησης παραπεμπουν σε ετοιμο wallpaper. Αν δω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να βγει καλο θα καταφυγω στην ετοιματζιδικη λυση αναγκαστικα. Ειχα καποιες ιδεες, οπως το να παρω μεγαλα χαρτονια (πχ 1x1) και να κολλησω πανω σε αυτα τις σελιδες αλλα ακομα και τοτε δεν ειμαι σιγουρος πως θα κολλησω τα χαρτονια αποτελεσματικα στον τοιχο. Το να βαλω απλω σελοτειπ δεν υπαρχει περιπτωση γιατι περα το οτι φαινεται φτηνο, δεν κολλαει καλα και με τον καιρο ειτε ξεκολλανε μονα τους καποια, ειτε σκιζονται. Εχετε ξανακουσει να δοκιμαζει καποιος κατι αναλογο και αν ναι πως το προσπαθησε?
  23. Alex7795

    Πως να χρωματίσετε ένα σκίτσο στο Photoshop

    Κάποιοι μου πρότειναν να κάνω ένα tutorial σχετικά με το πως να χρωματίσετε ένα κόμικ στο Photohop. Συγνώμη για την απαίσια φωνή και τα λάθη, είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω tutorial. Μπορεί πολλά από αυτά να τα ξέρετε ήδη, όμως είπα να μοιραστώ τον τρόπο που δουλεύω, σε περίπτωση που βοηθήσει κάποιον. (κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε το video)
  24. zade

    ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΚΟΜΙΞ

    Τhant's enough, back on the street, did my time , took my chances within the distance I am back on my feet just a man and his will to surviveeee It's the EYE OF THE TIGER Ώπα ώπα ώπα. Παρασύρθηκα. Δεν μπήκατε εδώ για να διαβάσετε τους στίχους από το ΆΗ ΟΦ ΔΕ ΤΑΗΓΚΕΡ, αλλά δεν σας χάλασε κιόλας. Μπήκατε για να δείτε τι πουλάω. Πουλάω λοιπόν όλα τα παρακάτω Τερζοπουλικά ΚΟΜΙΞ, με τιμή 1 € το καθένα. Ναι αυτό που ακούτε 1 € . Οι καταστάσεις σχεδόν σε όλα είναι πάνω του 8, σε μερικά που δεν είναι, το γράφω. Θα προτιμήσω να φύγουν σαν πακέτο για να μπορέσω κι εγώ να τα ξεφορτωθώ, αλλά εσείς αποφασίζετε. Άμα κάνα καλό παιδί τα πάρει όλα θα του κάνω και έκπτωση. Όχι παίζουμε! Αν είστε από οπουδήποτε αλλού εκτός από τα Γιάννενα , θα επιβαρυνθείτε με έξοδα αποαστολής, εκτός άμα γουστάρετε να περιμένετε μέχρι να έρθω στην Αθήνα (τέλη Οκτώβρη) να σας τα φέρω τότες. Τα τεύχη είναι τα : 100 174 182 188 194 196 199 <-- 6 κατασταση, γιατι εβγαλα την τιμή και βγήκε και λίγο το χρώμα 201 202 203 <-- 6 κατασταση, γιατι εβγαλα την τιμή και βγήκε και λίγο το χρώμα 204 <-- 4 κατάσταση, γιατί μου χει γρατζουνηθεί το εξώφυλλο 212 214 214 <-- ξανά, το χω δυό φορές 216 220 248 253 255 256 257 267 268 270 273 279 Αυτά. τα τεύχη δεν υπάρχουν πια τα πούλησα ο μάγκας...
  25. Λοιπόν μιας και πέρασε ένας χρόνος θα ήθελα να σχολιάσουμε πως τα πάνε τα αγαπημένα περιοδικά με λίγα όπως θα δείτε να κάνω και εγώ κάποια σχόλια... Μπορείτε να ποστάρετε τι θέλετε να δείτε από αλλαγές ως ιστορίες σε κάποια έκδοση αλλά και εάν θα θέλατε έναν ακόμα τίτλο όπως πχ τα Κλασικά: ΚΟΜΙΞ: Για μένα πέρα από κάποιες μικροεξαιρέσεις το ΚΟΜΙΞ τα πάει πάρα πολύ καλά. Έχουμε ωραίες ιστορίες και όχι δευτεροκλασάτες όπως γινόταν μετά από ΚΟΜΙΞ 200 του Τερζοπουλου τις περισσότερες φορές. Όμως μπορεί να μου αρέσει πολύ ο Κάστυ αλλά θα ήθελα να δω και κάποιες μεγάλες ιστορίες με τα παπιά. Και αυτό το λέω καθώς υπάρχει πολύ υλικό... Πχ μια υπέροχη από ότι φαίνεται ιστορία του Πατ Μπλοκ. Μίκυ Μάους: Το Μίκυ Μάους άρχισε πολύ δυνατά αλλά μας τα χάλασε στη διαδρομή. Όπως είχα πει πριν πολλούς μήνες η πορεία του είναι σαν καρδιογράφημα. Κανένα από τα τελευταία τεύχη εξ ολοκλήρου δεν είναι πολύ καλό και δεν αγγίζουν ούτε τα πρώτα τεύχη της σειράς ούτε τα τοπ 10 τεύχη του ΜΜ της Καθημερινής. Ώρες ώρες πιστεύω ότι πάρα πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε τεύχη στα ίδια επίπεδα με τα πρώτα. Το λέω αυτό διότι είχαμε μια κακή δεκάδα τευχών 50-59 αλλά και πριν αυτήν τα τεύχη ήταν πολύ μέτρια... (Ας μην ξεχνάμε και το Αρμαντίλο παιδιά ) Θα ήθελα στο μέλλον για το ΜΜ, να γίνεται πιο σωστή και προσεγμένη επιλογή ιστοριών καθώς είναι χαζό να βάζουμε ότι ιστορία έχουν βγάλει οι Ιταλοί τον "τελευταίο καιρό" όπως το RaceWorld. Το προτελευταίο τεύχος μου άρεσε να πω την αλήθεια αλλά κυρίως η ιστορία του Πητ. Ελπίζω να συνεχίσει καλύτερα... Ντόναλντ: Ομολογώ ότι το Ντόναλντ στην αρχή δεν με ενθουσίασε. Άλλοτε γινόταν καλύτερο αλλά είχε και κανα 2-3 χάλια τεύχη... Το Ντόναλντ 4 πχ.... Βέβαια, το Ντόναλντ 14 ήταν ίσως το το καλύτερο ή από τα καλύτερα τεύχη της σειράς. Και ξεπερνάει πολλά τεύχη μέτρια που έχουμε δει στο ΜΜ στους τελευταίους μήνες! Εάν συνεχίσει έτσι το Ντόναλντ το βλέπω να πηγαίνει πολύ καλά και ίσως καλύτερα και από το ΜΜ εάν συνεχίσει έτσι όπως πήγαινε τους τελευταίους μήνες. Πρώτη φορά επέλεξα να αγοράσω Ντόναλντ αντί για ΜΜ της εβδομάδας όταν πήρα το Ντόναλντ 14 και τελικά έκανα σωστή επιλογή! Φάντομ: Σταθερή αξία(συνήθως) και πολύ καλύτερη σαν έκδοση από αυτή του Τερζό. Έχει τα πάνω του και τα κάτω του αλλά τα τεύχη του δεν σε απογοητεύουν. Σουπερ Μίκυ: Δεν το διαβάζω αλλά σαν έκδοση τη θεωρώ τη χειρότερη καθώς είναι και ακριβή αλλά με πολλές μονοσέλιδες ιστορίες και άντε μια καλή 10σελιδη μια στο τόσο. Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney: Μεγάλο συν είναι ότι συνεχίστηκε και ξεπέρασε του Τερζο. Και η τιμή είναι τίποτα ουσιαστικά. Ωραία έκδοση στην οποία δεν θα επεκταθώ αλλά θα πω ότι συμφωνώ απόλυτα με ότι γράφει ο Γίωργος/Φάντομ στο αντίστοιχο τόπικ. Άλλες εκδόσεις τόμοι που θα ήθελα: Κλασικά: Δεν ξέρω αλλά τελικά μου λείψανε τα Κλασικά με τις πιο παλιές και κλασικές ιστορίες. Θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια έκδοση για το πιο ώριμο κοινό... Είναι κρίμα που δεν αξιοποιούν και τις παλιές ιστορίες που πολλοί από εμας θέλουν να διαβάσουν. Βιβλιοθήκη Φλούντ Γκοτφρεντσον: Αυτή η καημένη έκδοση δεν λέει να ξεκινήσει. Βγάλανε και τους κωδικούς και τα λοιπά για αυτή που είχα δει πριν μήνες στο site της Εθνικής Βιβλιοθήκης... Μακάρι να βγει... Υπάρχει όπως είπε ο Τερζο υλικό και για το δεύτερο τόμο της σειράς μεταφρασμένο! Βιβλιοθήκη Ρομάνο Σκάρπα: Θα το ήθελα πολύ αλλά δεν το βλέπω σύντομα... Μέχρι να τελειώσει ο Μπαρκς ας πούμε... Μετά ίσως.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.