Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'κυριακος μαυριδης'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Το κλασικό βιβλίο του Νάνι Μπαλεστρίνι για τον απεργιακό αγώνα των Ιταλών εργατών το 1969, σε μια άψογα τεκμηριωμένη προσαρμογή του Κυριάκου Μαυρίδη. Έναν χρόνο μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68 στη Γαλλία και με δεδομένες τις παρακαταθήκες που άφησε στην Ευρώπη η γενικευμένη κοινωνική εξέγερση, η Ιταλία έζησε έναν μικρότερης κλίμακας αλλά όχι μικρότερης σημασίας λαϊκό ξεσηκωμό με επίκεντρο τους απεργιακούς αγώνες των εργατών του Βορρά. Το μυθιστόρημα του Νάνι Μπαλεστρίνι με τον τίτλο που έγινε σύνθημα, «Τα θέλουμε όλα», καταγράφει τη ζωή ενός βιομηχανικού εργάτη που ξεκινά από τον ιταλικό Νότο προς αναζήτηση εργασίας και καταλήγει στο Τορίνο, στο εργοστάσιο της Fiat για να πάρει μέρος στη μεγάλη απεργία του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 1969, να συνειδητοποιηθεί πολιτικά, να αποκτήσει συντρόφους, να αλλάξει τη ζωή του για πάντα και να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο. Αυτή την προσωπική διαδρομή και μαζί της τη διαδρομή του εργατικού ξεσηκωμού μεταφέρει σε κόμικς ο Κυριάκος Μαυρίδης στο ομότιτλο «Τα θέλουμε όλα» (Εκδόσεις των Συναδέλφων, 124 σελίδες). Δεν κάνει όμως μια ουδέτερη προσαρμογή από την πολιτική λογοτεχνία του Μπαλεστρίνι στο μέσο των κόμικς, ούτε απλώς εικονογραφεί το κείμενο του Ιταλού συγγραφέα, αλλά προχωρεί σε μια εις βάθος ανάλυση την οποία τεκμηριώνει υποδειγματικά. Στις σημειώσεις του ο Μαυρίδης παραθέτει μια σειρά από παρατηρήσεις, σχόλια, διευκρινίσεις και απολογίες που αιτιολογούν απολύτως τη μεθοδολογία του και δίνουν στον αναγνώστη που δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες εκείνης της θερμής εποχής τη δυνατότητα να μπει στο κλίμα, να μάθει τη σειρά των γεγονότων, να κατανοήσει τις πολιτικές ζυμώσεις και ανακατατάξεις, να αντιληφθεί τις διαφορές τού τότε από το σήμερα. Ενθέτει εν είδει επιλόγου μάλιστα και ένα μικρό φωτογραφικό υλικό από τις διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου, από τις αστυνομικές διώξεις και την κρατική καταστολή εναντίον των εργατών που ως εικόνες προσφέρουν περαιτέρω γνώση. Μια γνώση που αποκτά σταδιακά αλλά λυτρωτικά ο αναγνώστης όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής του Μπαλεστρίνι και του Μαυρίδη. Ο οποίος λίγο πριν από την κορύφωση του καλοκαιριού του ’69 συνειδητοποιεί ότι: «Όλες οι δουλειές είναι ίδιες, σου κλέβουν όλη σου τη ζωντάνια, όλο τον ελεύθερό σου χρόνο. Δουλειά ίσον εκμετάλλευση και τέρμα. Όμως τι να κάνω τώρα; Να αφομοιωθώ στο σύστημα; Πάλι θα πρέπει να πληρώνω. Για ν’ αγοράσεις το οτιδήποτε, να πιεις έναν καφέ, να πας ένα σινεμά, πρέπει να δουλέψεις υπερωρίες. Ό,τι κι αν επιθυμήσεις μέσα στο σύστημα πρέπει να πληρώσεις – να πληρώσεις με την ίδια σου τη ζωή. Ο μοναδικός τρόπος για να τα αποκτήσω όλα, για να ικανοποιήσω τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου δίχως να καταστρέψω τον εαυτό μου, είναι να καταστρέψω αυτό το σύστημα των αφεντικών έτσι όπως λειτουργεί». Και το σχετικό link...
  2. Νύχτες με Αέρα – Η ανατρεπτική ποίηση συναντά το πολιτικό comic Οι τέχνες συχνά συνομιλούν μεταξύ τους και συνήθως όταν το κάνουν αυτό μας προσφέρουν μαγευτικά αποτελέσματα. Η συχνότερη και πιο δημοφιλής επικοινωνία είναι αυτή μεταξύ της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Όμως και άλλες τέχνες, που βασίζονται στην εικόνα εμπνέονται συχνά απ’ τη λογοτεχνία. Από αυτές δεν θα μπορούσε να λείπει και η τέχνη των comics. Όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε και το ελληνικό comic (το οποίο βρίσκεται σε φάση ποιοτικής και ποσοτικής ανάπτυξης) να εμπνέεται από λογοτεχνικά κείμενα όλων των ειδών. Χαρακτηριστικότερη, ίσως, είναι η περίπτωση της comic μεταφοράς του Ερωτόκριτου απ’ τους Γούση, Παπαμάρκο και Ράγκο, αλλά και η comic απόδοση της Πάπισσας Ιωάννας, από τον Λευτέρη Παπαθανάση. Αλλά και πολλά ακόμα έργα της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας έχουν εμπνεύσει τους έλληνες κομίστες τα τελευταία χρόνια, ενώ μια ενδιαφέρουσα απόδειξη του υπαρκτού ενδιαφέροντος για συνομιλία, από την πλευρά του ελληνικού comic, είναι η συχνή παρουσία ποιημάτων σε comic μεταφορά απ’ τον Μπλέ Κομήτη, ένα περιοδικό που φιλοδοξεί τον τελευταίο χρόνο μέσα από τις σελίδες του να αναδείξει το ταλέντο και τις τάσεις της ελληνικής comic σκηνής. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και το έργο του Κυριάκου Μαυρίδη, τον οποίο γνωρίσαμε πριν λίγα χρόνια, απ’ τις εκδόσεις ΚΨΜ, με τις comic μεταφορές ποιημάτων του Νίκου Καββαδία στο «Ο θάνατος του William George Allum». Συνεχίζοντας σε παρόμοιο ύφος ο Μαυρίδης στις «Νύχτες με Αέρα», πάλι απ’ τις εκδόσεις ΚΨΜ, εικονογραφεί 5 ποιήματα, τα οποία αναμετρώνται -με διαφορετικό τρόπο το καθένα- με εκφάνσεις του φασισμού. Ο Ναζίμ Χικμέτ και ο Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα είναι ανάμεσα στους ποιητές, που εμπνέουν τον Μαυρίδη και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο… Οι ιστορίες που εικονογραφεί ο Μαυρίδης ασχολούνται με θέματα όπως οι πρόσφυγες και ο ρατσισμός, ο ισπανικός εμφύλιος και η αντιφασιστική πάλη, αλλά και οι μετανάστες στη σύγχρονη εργασιακή καπιταλιστική εκμετάλλευση. Έτσι, στις ιστορίες του comic του αλληλοδιαπλέκονται ο ιστορικός προβληματισμός με την σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, καταδεικνύοντας τους υπαίτιους για την κατάσταση των πρωταγωνιστών, δείχνοντας ότι φταίνε από κοινού οι ρατσιστικές – αντιμεταναστευτικές πολιτικές, οι φασίστες και τελικά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Με αυτό τον τρόπο το comic του Κυριάκου Μαυρίδη δεν μένει μόνο στον αντιφασισμό, αλλά μέσα στις σελίδες του ασκεί κριτική συνολικά στο καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Πέρα από τα ποιήματα, τα οποία αποτελούν το κέντρο των ιστοριών του comic, ο Μαυρίδης αναφέρει και τις άλλες πηγές απ’ τις οποίες εμπνεύστηκε, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν πολιτικά βιβλία, όπως ο «Έβδομος άνθρωπος» των Τζων Μπέργκερ και Τζην Μορ, που κυκλοφορεί στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Antifa Scripta και αφορά την εμπειρία της μετανάστευσης πριν το 1975. Μάλιστα, ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά δισέλιδα του comic προέρχεται από μια φωτογραφία του συγκεκριμένου βιβλίου, την οποία εικονογράφησε και η οποία παρουσιάζει μετανάστες σε αλυσίδες έτοιμους να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Η εικονογραφημένη αποτύπωση της ριζοσπαστικοποίησης των μεταναστών συνοδεύεται και από ένα δυνατό παράθεμα του βιβλίου των Μπέργκερ και Μορ σχετικό με την πολιτικοποίηση των μεταναστών – εργατών: «Στη ζωή του ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο -και πάντοτε αρνητικά- με το όλο σύστημα. Τα στάδια της σκέψης του διευρύνονται, ανάλογα γίνονται πολύ πιο πλατιά απ’ αυτά των θεωρητικών μέσα στο σύστημα. Έτσι, πολύ λίγοι μετανάστες, μια χούφτα ίσως, γίνονται επαναστάτες.» Το σχέδιο του Κυριάκου Μαυρίδη είναι ιδιαίτερο. Το comic του σε καμία περίπτωση δεν έχει τις καρτουνίστικες απεικονίσεις που συναντάμε συχνά στα δημοφιλή comic της μαζικής κουλτούρας. Αντίθετα, ο Μαυρίδης πειραματίζεται με διάφορες τεχνοτροπίες. Χαρακτηριστικότερη ιστορία για το επίπεδο του πειραματισμού του καλλιτέχνη είναι η εικονογράφηση του ποιήματος «Let us describe», στο οποίο συνδυάζει το comic με το κυβιστικό στυλ, δίνοντας ένα αρκετά πρωτότυπο αποτέλεσμα. Αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, η εικονογράφηση του Μαυρίδη θα μας θυμίσει λιγότερο comic και περισσότερο μικρούς ζωγραφικούς πίνακες, εμπλουτισμένους με ποιητικούς στίχους. Τέλος, σημαντικό είναι ότι στην τελευταία σελίδα κάθε εικονογραφημένου ποιήματος βρίσκουμε τα σχόλια του σχεδιαστή, ο οποίος προσπαθεί να μας ξεναγήσει στο καλλιτεχνικό του εργαστήρι. Άλλες φορές μιλάει για τις πηγές απ’ τις οποίες εμπνεύστηκε την εικονογράφηση, ενώ άλλες φορές σχολιάζει το ποίημα που επέλεξε να εικονογραφήσει. Σε κάθε περίπτωση τα σχόλια του Μαυρίδη είναι ιδιαίτερα εύστοχα, προκειμένου να αναστοχαστούμε τις προηγούμενες σελίδες του comic και ίσως να ξαναγυρίσουμε σε αυτές και να τις ξαναδιαβάσουμε υπό το πρίσμα των όσων μας επισήμανε ο σχεδιαστής. Αυτή είναι άλλη μια ιδιαίτερη πινελιά σε ένα διαφορετικό comic, από αυτά που μας έχουν συνηθίσει εδώ και πολλά χρόνια οι εκδόσεις ΚΨΜ, δηλαδή τα comics με κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό. Πηγή
  3. saveapenguin

    Ο ΘΑΝΑΤΟΣ TOY WILLIAM GEORGE ALLUM

    Εγνώρισα κάποια φορά σ’ ένα καράβι ξένο έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή... Έτσι μας πρωτοπαρουσιάζεται ο William George Allum στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Καββαδία, στους στίχους του οποίου βασίζεται η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία. Ο Μαυρίδης συνθέτει τους στίχους των Μαραμπού και William George Allum για να μας δώσει την τραγική ιστορία του λιγομίλητου αυτού ναυτικού... Μόνο που αυτή τη φορά θα μάθουμε και γιατί ακριβώς κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky, μ’ ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί. Συνολικά πρόκειται για πολύ καλή προσπάθεια που αξίζει την προσοχή μας. Ειδικά όσοι αγαπούν την ποίηση του Καββαδία θα πρέπει να την τιμήσουν ασυζητητί. Περιττό να πω φυσικά, ότι επιβάλλεται να διαβαστεί με την ανάλογη μουσική υπόκρουση.
  4. Πριν από επτά χρόνια η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή μέσα στο πλοίο κατά τη μεταγωγή της από τις Φυλακές της Θήβας στην Κρήτη. Οι συνθήκες του θανάτου της πιθανότατα σχετίζονται με τους ανυποχώρητους αγώνες της για τα δικαιώματα των κρατουμένων. Ένα νέο κόμικς άλμπουμ μιλά για τη βαρβαρότητα ενάντια στις κρατούμενες και είναι αφιερωμένο στη μνήμη της. «Με λένε Κατερίνα… Είναι 3 του Οκτώβρη. Όχι! Είναι 4, νομίζω. Δεν ξέρω… Ξεχνιέμαι. Δεν πρέπει να ξεχάσω! Δεν πρέπει να αφεθώ!». Έτσι ξεκινά η περιπέτεια της Κατερίνας στο «Για μια ανάσα ελευθερίας» (εκδόσεις Ασύμμετρη Απειλή) του Κυριάκου Μαυρίδη. Και αφορά κάθε «Κατερίνα» που βρίσκεται έγκλειστη στις ελληνικές φυλακές υπό συνθήκες που προσβάλλουν βάναυσα κάθε έννοια ανθρωπισμού. Το άλμπουμ δεν αποτελεί βιογραφία καμιάς συγκεκριμένης κρατούμενης ούτε ακολουθεί κατά γράμμα κάποια πραγματικά γεγονότα. Βασίζεται όμως σ' αυτά που όλοι και όλες λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν πίσω από τα κάγκελα, σε μαρτυρίες και αφηγήσεις γυναικών που βίωσαν τη βιαιότητα και την εκδικητικότητα του σωφρονιστικού συστήματος και, φυσικά, στις καταγγελίες και τις επιστολές της έγκλειστης Κατερίνας Γκουλιώνη αναφορικά με το όνειδος που λέγεται «ελληνικές φυλακές». Ο Μαυρίδης στο εκτενές επιλογικό του σημείωμα αναφέρεται στις «ειδικές συνθήκης κράτησης» ως θεσμού και μεθόδου των τελευταίων δεκαετιών που προέκυψε ως απότοκο της κρατικής καταστολής των αγώνων και των διεκδικήσεων των κρατουμένων αλλά και ως φόβητρο για τους «ελεύθερους». Η αφόρητη μοναξιά και τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλει την κάθε «Κατερίνα» το εκδικητικό σωφρονιστικό σύστημα, βρίσκονται στο επίκεντρο του βιβλίου του Κυριάκου Μαυρίδη Η πλήρης απομόνωση των καταδικασμένων, η καταρρακωμένη αξιοπρέπεια, τα λευκά κελιά με τον διαρκή φωτισμό, η εικοσιτετράωρη επιτήρηση με ηλεκτρονικά μέσα, η απαγόρευση επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, η στέρηση αδειών, ο ατομικός προαυλισμός, η σωματική και ψυχολογική βία, η επέμβαση όχι μόνο στο πνεύμα και τη σκέψη αλλά και στο σώμα των κρατουμένων μέσω ταπεινωτικών εξετάσεων κ.λπ. αποτελούν τα εργαλεία του τρόμου ενός σωφρονιστικού συστήματος που αντί να «σωφρονίσει» (όσο αμφιλεγόμενο κι αν είναι το νόημα του όρου) επιλέγει να εκδικηθεί και να παραδειγματίσει μέσω του φόβου. «Οι φυλακές, όχι μόνο δεν σωφρονίζουν, αλλά στην ουσία δημιουργούν εγκληματικότητα, διαχωρίζουν χωρικά τον (αστικό κυρίως) πληθυσμό, κατασκευάζουν στο φαντασιακό της κοινωνίας τον εσωτερικό εχθρό, τον “άλλο”, δημιουργούν την ανάγκη για “ασφάλεια”, για περισσότερη αστυνομία, περισσότερες φυλακές. Κι επίσης λειτουργώντας τις περισσότερες φορές μέσα στον αστικό ιστό φροντίζουν για την αυτοπειθάρχηση του πληθυσμού με το παράδειγμά τους, την ύπαρξή τους, την απειλή που θέτουν σε οποιονδήποτε περνά τα όρια της “τάξης”. Ταυτόχρονα θέτουν τα στάνταρ με τα οποία οργανώνονται κι άλλοι χώροι επιτήρησης κι ελέγχου όπως τα σχολεία ή τα εργοστάσια» σημειώνει ο Κυριάκος Μαυρίδης. Επιλέγοντας την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο για την πρωταγωνίστριά του της επιτρέπει να «μοιραστεί» τις δυσοίωνες σκέψεις της και την αφόρητη μοναξιά της αλλά και τη δικαιολογημένη οργή της που όταν συναντιέται με τα κινήματα συμπαράστασης των συντρόφων της μετατρέπονται σε θάρρος και κουράγιο. Τα ασπρόμαυρα σχέδια, η κατάτμηση των σελίδων σε ανομοιόμορφα καρέ, τα πανοραμικά πλάνα, η τοποθέτηση των σκέψεων σε λωρίδες που διαρρηγνύουν τον φυσικό τους χώρο παραπέμπουν στην κόμικς δημοσιογραφία του Joe Sacco. Δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι το «Για μια ανάσα ελευθερίας» δεν αποτελεί δημοσιογραφία, ρεπορτάζ ή ντοκουμέντο. Αυτά που περιγράφει είναι πέρα για πέρα αληθινά όχι για μια κρατούμενη αλλά για την πλειονότητα των κρατουμένων. Που παλεύουν να επιβιώσουν. Κι όπως λέει η Κατερίνα: «Δεν θα τα παρατήσω. Δεν θα τους κάνω αυτή τη χάρη! Οχι! Δεν είμαι μόνη μου! Ξέρω ποια είμαι. Τι πιστεύω. Με λένε Κατερίνα. Έχω χέρια. Έχω φωνή. Ό,τι κι αν κάνουν δεν θα μπορέσουν ποτέ να μας το πάρουν αυτό. Θα συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή. Για την ελευθερία». Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.