Αναζήτηση στην Κοινότητα

Αυτό το καλοκαίρι ξαναδιαβάζουμε όλη τη βιβλιογραφία του Carl Barks από την αρχή. Για χρόνια περίμενα να συμβεί αυτό: Η ολοκλήρωση του must-have εκδοτικού εγχειρήματος της 'Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney' (που στην πραγματικότητα είναι απλώς 'Μεγάλη Βιβλιοθήκη Carl Barks', αλλά τελοσπάντων), της οποίας οι τόμοι δεν ακολούθησαν ακριβώς χρονολογική σειρά. Η έκδοση ξεκίνησε από τις ιστορίες του 1950, πιάνοντας κατευθείαν το peak του Barks, αλλά προσπερνώντας έτσι μερικές αληθινά σπουδαίες ιστορίες του όπως το 'Χαμένοι στις Άνδεις', ας πούμε. Προσωπικά μιλώντας κιόλας, αυτή η πρώιμη περίοδος του Barks είναι και ακόμα πιο αγαπημένη μου από τα '50s. Η δεκαετία του '40 είχε το 'Δαχτυλίδι της Μούμιας', είχε πρώτη εμφάνιση Σκρουτζ, είχε το 'Μυστικό του Παλιού Πύργου', μυθικά πράγματα. Πώς επιβιώνει κανείς τον θερινό καύσωνα λοιπόν; Να μια επιλογή: Ξαπλώνεις στον καναπέ, βρίσκεις μια ωραία λίστα στο Spotify, ανοίγεις το κλιματιστικό, και ξαναδιαβάζεις από την αρχή όλες τις δροσιστικές περιπέτειες που έγραψε και σχεδίασε ο Carl Barks. Εμείς τουλάχιστον αυτό κάνουμε. Και στην πορεία θα γράφουμε και μερικά λόγια για τις πιο σημαντικές από αυτές. ΤΟ ΕΤΟΣ 1942, ο Carl Barks ξεκίνησε να δημιουργεί παπιο-ιστορίες μέσα από μια περίεργη συγκυρία. Στα μέσα των ‘30s εργαζόταν στο τμήμα animation της Disney ως inbetweener, που είναι τα άτομα εκείνα που δημιουργούν τα καρέ-γέφυρες ανάμεσα στα διάφορα σχεδιαστικά στάδια ενός animation. (Μας τα έχει πει πιο αναλυτικά αυτά η Ελληνίδα animator Αλίκη Θεοφιλόπουλος που εργάζεται στη Disney.) Εύκολα αποδίδει λοιπόν κανείς σε αυτή την αρχική του εκπαίδευση το γεγονός ότι ο Barks ήταν τόσο καλός πάντα στη δημιουργία gags μέσα σε ιστορίες που γίνονται ολοένα και πιο καθαρόαιμα κομιξικές. Μπορεί δηλαδή σταδιακά ο Barks να άρχισε να φτιάχνει αυτές τις περιπέτειες που ταξίδευαν όλο τον κόσμο σε αναζητήσεις θησαυρών, όμως την τέχνη του gag δε την απώλεσε ποτέ, κι αυτός ήταν ένας λόγος που οι ιστορίες του ήταν πάντοτε απολαυστικές και ξεχώριζαν. "Δούλεψα επτά χρόνια στα Στούντιο Disney, στο τμήμα που φτιάχνονταν οι ιστορίες. Εκεί φτιάχναμε με χοντρά μολύβια τα προσχέδια, που στερεώναμε στους πίνακες των τοίχων," έγραφε ο Barks σε ένα γράμμα του στον εκδότη Jeffrey Bloom, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την έκδοση της βιβλιοθήκης του πλήρους έργου του σχεδιαστή. Ειδικά σε αυτό το πρώιμο στάδιο του έργου του, οι παχιές αυτές γραμμές φαίνονται ξεκάθαρα. Και συνεχίζει: "Έμαθα πολλά από τον τρόπο με τον οποίο δουλεύαμε και ξαναδουλεύαμε τα σενάρια στις παλιές ταινίες μικρού μήκους με τον Ντόναλντ Ντακ. Έπρεπε να έχουν γερή πλοκή και σπαρταριστά επεισόδια. Έπρεπε, επίσης, να στήνουμε τις κωμικές σκηνές χρησιμοποιώντας χαρακτήρες με τέτοιον παλμό και εκφραστικότητα, που να μπορεί ο θεατής να πιάνει το νόημα μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου." "Όλη εκείνη η λεπτοδουλειά ίσως να φαίνεται ακόμα στη δουλειά μου," κατέληγε ο Barks, διαπιστώνοντας κάτι όντως εμφανές, όπως θα δούμε και παρακάτω μιλώντας για το 'Χρυσάφι του Πειρατή'. Ο Barks μαζί με τον συνεργάτη του Jack Hannah άρχισαν να προσφέρουν όλο και περισσότερες ιδέες για τα animation αυτά, σε επίπεδο συγγραφής πια κι όχι σχεδιασμού. Όταν λοιπόν το τμήμα των έντυπων εκδόσεων άρχισε να ψαχουλεύει παρατημένα σενάρια για animation με ντισνεϊκούς ήρωες, που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί εκδίδοντας κομιξικές μεταφορές τους, το δίδυμο των Barks/Hannah ήταν μια φυσική επιλογή. Η πρώτη τους δουλειά στην πραγματικότητα ήταν ένα αρκετά obscure κόμικ του 1942, με τίτλο ‘Ο Πλούτο Σώζει Το Πλοίο’ (‘Pluto Saves the Ship’). Η ιστορία, κατά κύριο λόγο δίχως διάλογο και με πρωταγωνιστή τον Πλούτο σε αναζήτηση ενός μεγάλου κόκαλου (αναζήτηση που στην πορεία έχει ως αποτέλεσμα να σωθεί ένα πλοίο από μια βομβιστική επίθεση), μέχρι την πρόσφατη έκδοση του πρώτου τόμου της ‘Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney’, είχε εκδοθεί στην Ελλάδα μόνο ως μια σπάνια αυτοτελής έκδοση το 1997, που αν θυμάμαι καλά δινόταν ως δώρο σε συνδρομητές του τότε ΚΟΜΙΞ. Ήταν μικρού μεγέθους και ασπρόμαυρη στο εσωτερικό, με ένα χαρακτηριστικό χτύπημα στο εξώφυλλο: Η ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΠΑΡΚΣ. Στην πραγματικότητα το ‘Pluto Saves the Ship’ ήταν αγνώστου σχεδιαστή (κανείς ποτέ δεν έμαθε, καθότι εκείνες τις προ-Barks εποχές οι δημιουργοί αυτών των κόμικς ήταν καθαρά corporate minions) και ο Barks με τον Hannah, παρέα με τον επίσης animator Nick George, απλώς συνέγραψαν το σκριπτ. Εδώ οι animation καταβολές της ομάδας είναι πασιφανείς. Σελίδες ολόκληρες του κόμικ αφιερώνονται σε gags ρυθμού και κίνησης. Είναι σα να διαβάζεις ένα storyboard για ένα short τριών λεπτών. Αργότερα την ίδια χρονιά λοιπόν, το τιμ των Barks και Hannah προσεγγίστηκαν για να δουλέψουν από κοινού πάνω στο διασκευασμένο σενάριο μιας μισοτελειωμένης (σε επίπεδο storyboards) ιδέας για animation φιλμάκι με ήρωες, αρχικά, τον Ντόναλντ, τον Μίκι και τον Γκούφι. Το σενάριο του Bob Carp βασιζόταν στις υπάρχουσες ιδέες πλοκής του παρατημένου animation, και ο Barks με τον Hannah μοίρασαν τις σελίδες. Αυτές ήταν και οι πρώτες πραγματικές σελίδες της παπιο-καριέρας του Carl Barks. ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΤΗ Στην κόμικ εκδοχή της ιστορίας ο Γκούφι κι ο Μίκυ αντικαταστάθηκαν από τα τρία ανιψάκια αλλά ο Μαύρος Πητ παρέμεινε ως βασικός εχθρός, όπως και θα παρέμενε και για αρκετό καιρό ακόμα πριν ο Barks αρχίσει να δημιουργεί τη δική του γκαλερί χαρακτήρων (ηρώων και villains). Ο Πητ ακολουθεί τον παπαγάλο Κιτρινομύτη, ο οποίος φτάνει στο πανδοχείο του Ντόναλντ με την πληροφορία για ένα χάρτη και την ύπαρξη ενός πειρατικού θησαυρού αιώνων σε ένα κοντινό νησί. Η ιστορία (η πρώτη ολοκληρωμένη περιπέτεια του Ντόναλντ στα κόμικς) χωρίζεται, σε πολύ γενικές γραμμές, σε τρεις πράξεις πολύ διακριτές μεταξύ τους. Η πρώτη είναι η πιο ατμοσφαιρική. Στο πανδοχείο, συστήνονται όλοι οι χαρακτήρες της ιστορίας, τα κίνητρά τους, και όλα τα χρήσιμα στοιχεία της περιπέτειας που θα ακολουθήσει. Είναι αρκετά βασικά πράγματα όμως λειτουργούν χάρη όχι μόνο στην άμεση εμβληματικότητα κάθε είδους κυνηγιού θησαυρού, αλλά και χάρη στο πώς ο Barks κι ο Hannah έχουν φέρει αυτά τα αρχετυπικά στοιχεία στη ζωή. Ο Barks, που γενικά δεν πολυταξίδευε αλλά είχε πάντα τεράστια αγάπη για τα εξωτικά μέρη και για την έρευνα κάθε λογής αποδράσεων ανά την υφήλιο μέσα από τις σελίδες του National Geographic, έδειξε από την κυριολεκτικά πρώτη σελίδα της καριέρας του πως δεν αστειευόταν όταν ασχολείτο με φυσικά τοπία ως background. Ποτέ δεν θα δούμε ιστορία του Barks που να μοιάζει βαριεστημένα ζωντανεμένη, τουλάχιστον όχι μέχρι πολύ αργά στην καριέρα του. Τα πρώτα καρέ που σχεδίασε ποτέ του ήταν αυτά, μιας βάρκας υπό τον κίνδυνο της Φύσης με τα παπιά απλώς κουκίδες μες στη δράση. Όλο το πρώτο δισέλιδο φτιάχνει καθηλωτικά το set-up της περιπέτειας σε αυτό μουντά απειλητικό παραθαλλάσιο μέρος. Η 5η σελίδα, επίσης δική του, είναι ένας μικρός θρίαμβος οριακού τρόμου ως προς το πώς συστήνει τον Πητ μέσα σε αυτή την απειλητική νύχτα. Η σκηνή λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά και στις δύο εκδοχές με τις οποίες έχει εμφανιστεί στις Ελληνικές εκδόσεις. Τόσο στην πιο άρτια πρόσφατη έκδοση στο πλαίσιο της ‘Μεγάλης Βιβλιοθήκης’, αλλά και ακόμα και στον πιο πρωτόλειο χρωματισμό από την πρωτότυπη εκτύπωση στο ΚΟΜΙΞ #25 του 1990. Τα έντονα κίτρινα κάνουν τη σκηνή να θυμίζει ακόμα περισσότερο θρίλερ. Μπορείς να δεις τη σύγκριση: Η δεύτερη πράξη είναι η πιο διασκεδαστική της ιστορίας, διαδραματίζεται επάνω στο πλοίο το οποίο έχουν μισθώσει οι Ντακ για να βρουν το θησαυρό (παίρνοντας μαζί τους, χωρίς να το έχουν καταλάβει αρχικά, τον Μαύρο Πητ μασκαρεμένο ως γηραία, ανήμπορη χήρα) και είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου σχεδιασμένο από τον Barks. Φαίνονται κι εδώ οι animation καταβολές του πρωτάρη τότε Barks. Παρόμοια με το ‘Pluto Saves the Ship’, αυτό εδώ το μέρος της ιστορίας είναι γεμάτο gags που κρατούν πολλά καρέ, συχνά χωρίς διάλογο, καθαρά οπτικής φύσεως και ρυθμού. Ο αφηγηματικός ιστός που τα συνδέει είναι οι προσπάθειες του Πητ να βρει τον χάρτη και παρά τη ροή της ιστορίας, θα μπορούσαν να είναι ακόμα και διαφορετικά στριπάκια. Εδώ, ο Πητ ψαχουλεύει την αιώρα του Ντόναλντ. Εδώ, ξεγελιέται από τον υπνοβάτη Χιούη ( Λιούη; Ντιούη; ) Εδώ, πέφτει στη θάλασσα. Είναι απολαυστικό, σχεδόν αποκλειστικά χάρη στην ικανότητα του Barks να ζωντανέψει το καρέ και να σε κάνει να φαντάζεσαι όλη την κίνηση ανάμεσα στις εικόνες, να βλέπεις στη φαντασία σου το ρυθμό και το εύρος των αντιδράσεων, που δύσκολα μπορούν να αποδοθούν στο χαρτί. Δες ας πούμε αυτή την εκπληκτική σκηνή με τον Ντόναλντ να κοιτάζει άναυδος τα πυρομαχικά που ξεφορτώνει η ‘χήρα’ από την καμπίνα του καπετάνιου. Κωμικό timing δίχως την ύπαρξη αλληλουχίας εικόνων; Ο Barks το καταφέρνει. Όταν κοιτάς τον ακίνητο Ντόναλντ δεν γίνεται να μην τον φαντάζεσαι να τραβάει διακριτικά τα ρούχα των συνομιλητών του για να τους επιστήσει την προσοχή σε αυτό που συμβαίνει από πίσω. Όλη αυτή η δεύτερη πράξη είναι γεμάτη με φανταστικές εκφράσεις και ακίνητες κινήσεις. Ο Barks είναι τόσο καλός σε αυτό, που όταν η δράση μεταφέρεται στο νησί του θησαυρού στην τρίτη πράξη της ιστορίας, και τα σχεδιαστικά ηνία αναλαμβάνει ο Hannah, η ιστορία υποφέρει: Καταλήγει βέβαια κάπου, και υπάρχουν μερικά πραγματικά εντυπωσιακά καρέ (όπως αυτό το δέντρου-φαντάσματος), όμως σε πολλά σημεία απλά εύχεσαι να μπορούσες να δεις τι θα έκανε ο Barks με το υλικό, όπως ας πούμε στη σκηνή που ο Πητ τρομάζει τους Ντακ ντυμένος φάντασμα. ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΔΕΝ Το ‘Χρυσάφι του Πειρατή’ είναι στην πραγματικότητα κάτι σαν Ιστορία Μηδέν για τον Carl Barks. Δουλεύοντας πάνω σε έτοιμο σενάριο, δοκιμάζει παρόλαυτά αρκετά από τα στοιχεία για το οποία στη συνέχεια θα γινόταν θρυλικός: Τα επιβλητικά φυσικά τοπία, την κωμική εκφραστικότητα των ηρώων του μέσα σε απλά αλλά λειτουργικά gags, την ατμοσφαιρικότητα των απειλητικών σκηνών και εχθρών. Σύντομα μετά την ιστορία αυτή, παραιτήθηκε από τη δουλειά του στα στούντιο Disney, όμως εξερεύνησε το ενδεχόμενο μιας εξωτερικής συνεργασίας με την εκδοτική των κόμικς. Λίγους μήνες μετά θα άρχιζε ήδη να γράφει και σχεδιάζει τις πρώτες από τις θρυλικές του δεκασέλιδες για το Walt Disney’s Comics and Stories και τις εμβληματικές μεγαλύτερες περιπέτειές του στο ‘Four Color Comics’, όπου δημοσιεύτηκε και το ‘Χρυσάφι’. Ένα χρόνο μετά από εκείνη την ιστορία, στο τεύχος 29, θα δημοσιεύονταν οι δύο πρώτες μεγάλες περιπέτειες εξ ολοκλήρου γραμμένες και σχεδιασμένες από τον Carl Barks. (‘Το Δαχτυλίδι της Μούμιας’ και ‘Αμέτρητα Κατοικίδια’.) Υπό αυτή την έννοια, το ‘Χρυσάφι του Πειρατή’ σηματοδοτεί την απόλυτη μετάβαση. Μια ιστορία που βγήκε από τα σκουπίδια του animation για να βρει ζωή σε μορφή κόμικς, κατάφερε ουσιαστικά να συμπαρασύρει μαζί της κι έναν animator που, εν μια νυκτί, αναγεννήθηκε ως σχεδιαστής κόμικς. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ‘Donald Duck Finds Pirate Gold’ (‘Το Χρυσάφι του Πειρατή’) Πρώτη έκδοση: Four Color Comics #9, Οκτώβριος 1942 Πρώτη έκδοση, Ελλάδα: ΚΟΜΙΞ #25, Ιούλιος 1990 ‘Pluto Saves the Ship’ (‘O Πλούτο Σώζει το Πλοίο’) Πρώτη έκδοση: Large Feature Comics #7, 1942 Πρώτη Έκδοση, Ελλάδα: Ο Πλούτο Σώζει το Πλοίο #1, 1997 Και το σχετικό link...

Καιρο τωρα θελω να διακοσμησω το δωματιο μου με ενα μη-συνηθισμενο τροπο, και προσφατα μου ηρθε η ιδεα να κανο κολλαζ-τοιχογραφια με κομιξ. Θα αγορασω καποια τευχη που εχω ηδη (μην πανε και χαμενα) και θα διακοσμησω ετσι τον εναν τοιχο του δωματιου μου. Λογικα θα προτιμησω τευχη των marvel/dc/image καθως εχουν πιο ζωντανα και ενδιαφερον σκιτσα/χρωματα, αν ομως παει καλα ισως κανω καποιον αλλο τοιχο με κομιξ disney. Αν οι σελιδες θα ειναι στην σειρα ή αν θα ναι σε περιεργες γωνιες και η μια πανω στην αλλη σαν σχολικο κολλαζ δεν εχω αποφασισει ακομα. Το προβλημα μου ομως ειναι οτι δεν ξερω πως να εκτελεσω ενα τοσο περιπλοκο εργο. Στο ιντερνετ δεν βρηκα καποια diy λυση καθως τα περισσοτερα αντιστοιχα αποτελεσματα αναζητησης παραπεμπουν σε ετοιμο wallpaper. Αν δω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να βγει καλο θα καταφυγω στην ετοιματζιδικη λυση αναγκαστικα. Ειχα καποιες ιδεες, οπως το να παρω μεγαλα χαρτονια (πχ 1x1) και να κολλησω πανω σε αυτα τις σελιδες αλλα ακομα και τοτε δεν ειμαι σιγουρος πως θα κολλησω τα χαρτονια αποτελεσματικα στον τοιχο. Το να βαλω απλω σελοτειπ δεν υπαρχει περιπτωση γιατι περα το οτι φαινεται φτηνο, δεν κολλαει καλα και με τον καιρο ειτε ξεκολλανε μονα τους καποια, ειτε σκιζονται. Εχετε ξανακουσει να δοκιμαζει καποιος κατι αναλογο και αν ναι πως το προσπαθησε?

Κάποιοι μου πρότειναν να κάνω ένα tutorial σχετικά με το πως να χρωματίσετε ένα κόμικ στο Photohop. Συγνώμη για την απαίσια φωνή και τα λάθη, είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω tutorial. Μπορεί πολλά από αυτά να τα ξέρετε ήδη, όμως είπα να μοιραστώ τον τρόπο που δουλεύω, σε περίπτωση που βοηθήσει κάποιον. (κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε το video)

Τhant's enough, back on the street, did my time , took my chances within the distance I am back on my feet just a man and his will to surviveeee It's the EYE OF THE TIGER Ώπα ώπα ώπα. Παρασύρθηκα. Δεν μπήκατε εδώ για να διαβάσετε τους στίχους από το ΆΗ ΟΦ ΔΕ ΤΑΗΓΚΕΡ, αλλά δεν σας χάλασε κιόλας. Μπήκατε για να δείτε τι πουλάω. Πουλάω λοιπόν όλα τα παρακάτω Τερζοπουλικά ΚΟΜΙΞ, με τιμή 1 € το καθένα. Ναι αυτό που ακούτε 1 € . Οι καταστάσεις σχεδόν σε όλα είναι πάνω του 8, σε μερικά που δεν είναι, το γράφω. Θα προτιμήσω να φύγουν σαν πακέτο για να μπορέσω κι εγώ να τα ξεφορτωθώ, αλλά εσείς αποφασίζετε. Άμα κάνα καλό παιδί τα πάρει όλα θα του κάνω και έκπτωση. Όχι παίζουμε! Αν είστε από οπουδήποτε αλλού εκτός από τα Γιάννενα , θα επιβαρυνθείτε με έξοδα αποαστολής, εκτός άμα γουστάρετε να περιμένετε μέχρι να έρθω στην Αθήνα (τέλη Οκτώβρη) να σας τα φέρω τότες. Τα τεύχη είναι τα : 100 174 182 188 194 196 199 <-- 6 κατασταση, γιατι εβγαλα την τιμή και βγήκε και λίγο το χρώμα 201 202 203 <-- 6 κατασταση, γιατι εβγαλα την τιμή και βγήκε και λίγο το χρώμα 204 <-- 4 κατάσταση, γιατί μου χει γρατζουνηθεί το εξώφυλλο 212 214 214 <-- ξανά, το χω δυό φορές 216 220 248 253 255 256 257 267 268 270 273 279 Αυτά. τα τεύχη δεν υπάρχουν πια τα πούλησα ο μάγκας...

Λοιπόν μιας και πέρασε ένας χρόνος θα ήθελα να σχολιάσουμε πως τα πάνε τα αγαπημένα περιοδικά με λίγα όπως θα δείτε να κάνω και εγώ κάποια σχόλια... Μπορείτε να ποστάρετε τι θέλετε να δείτε από αλλαγές ως ιστορίες σε κάποια έκδοση αλλά και εάν θα θέλατε έναν ακόμα τίτλο όπως πχ τα Κλασικά: ΚΟΜΙΞ: Για μένα πέρα από κάποιες μικροεξαιρέσεις το ΚΟΜΙΞ τα πάει πάρα πολύ καλά. Έχουμε ωραίες ιστορίες και όχι δευτεροκλασάτες όπως γινόταν μετά από ΚΟΜΙΞ 200 του Τερζοπουλου τις περισσότερες φορές. Όμως μπορεί να μου αρέσει πολύ ο Κάστυ αλλά θα ήθελα να δω και κάποιες μεγάλες ιστορίες με τα παπιά. Και αυτό το λέω καθώς υπάρχει πολύ υλικό... Πχ μια υπέροχη από ότι φαίνεται ιστορία του Πατ Μπλοκ. Μίκυ Μάους: Το Μίκυ Μάους άρχισε πολύ δυνατά αλλά μας τα χάλασε στη διαδρομή. Όπως είχα πει πριν πολλούς μήνες η πορεία του είναι σαν καρδιογράφημα. Κανένα από τα τελευταία τεύχη εξ ολοκλήρου δεν είναι πολύ καλό και δεν αγγίζουν ούτε τα πρώτα τεύχη της σειράς ούτε τα τοπ 10 τεύχη του ΜΜ της Καθημερινής. Ώρες ώρες πιστεύω ότι πάρα πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε τεύχη στα ίδια επίπεδα με τα πρώτα. Το λέω αυτό διότι είχαμε μια κακή δεκάδα τευχών 50-59 αλλά και πριν αυτήν τα τεύχη ήταν πολύ μέτρια... (Ας μην ξεχνάμε και το Αρμαντίλο παιδιά ) Θα ήθελα στο μέλλον για το ΜΜ, να γίνεται πιο σωστή και προσεγμένη επιλογή ιστοριών καθώς είναι χαζό να βάζουμε ότι ιστορία έχουν βγάλει οι Ιταλοί τον "τελευταίο καιρό" όπως το RaceWorld. Το προτελευταίο τεύχος μου άρεσε να πω την αλήθεια αλλά κυρίως η ιστορία του Πητ. Ελπίζω να συνεχίσει καλύτερα... Ντόναλντ: Ομολογώ ότι το Ντόναλντ στην αρχή δεν με ενθουσίασε. Άλλοτε γινόταν καλύτερο αλλά είχε και κανα 2-3 χάλια τεύχη... Το Ντόναλντ 4 πχ.... Βέβαια, το Ντόναλντ 14 ήταν ίσως το το καλύτερο ή από τα καλύτερα τεύχη της σειράς. Και ξεπερνάει πολλά τεύχη μέτρια που έχουμε δει στο ΜΜ στους τελευταίους μήνες! Εάν συνεχίσει έτσι το Ντόναλντ το βλέπω να πηγαίνει πολύ καλά και ίσως καλύτερα και από το ΜΜ εάν συνεχίσει έτσι όπως πήγαινε τους τελευταίους μήνες. Πρώτη φορά επέλεξα να αγοράσω Ντόναλντ αντί για ΜΜ της εβδομάδας όταν πήρα το Ντόναλντ 14 και τελικά έκανα σωστή επιλογή! Φάντομ: Σταθερή αξία(συνήθως) και πολύ καλύτερη σαν έκδοση από αυτή του Τερζό. Έχει τα πάνω του και τα κάτω του αλλά τα τεύχη του δεν σε απογοητεύουν. Σουπερ Μίκυ: Δεν το διαβάζω αλλά σαν έκδοση τη θεωρώ τη χειρότερη καθώς είναι και ακριβή αλλά με πολλές μονοσέλιδες ιστορίες και άντε μια καλή 10σελιδη μια στο τόσο. Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney: Μεγάλο συν είναι ότι συνεχίστηκε και ξεπέρασε του Τερζο. Και η τιμή είναι τίποτα ουσιαστικά. Ωραία έκδοση στην οποία δεν θα επεκταθώ αλλά θα πω ότι συμφωνώ απόλυτα με ότι γράφει ο Γίωργος/Φάντομ στο αντίστοιχο τόπικ. Άλλες εκδόσεις τόμοι που θα ήθελα: Κλασικά: Δεν ξέρω αλλά τελικά μου λείψανε τα Κλασικά με τις πιο παλιές και κλασικές ιστορίες. Θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια έκδοση για το πιο ώριμο κοινό... Είναι κρίμα που δεν αξιοποιούν και τις παλιές ιστορίες που πολλοί από εμας θέλουν να διαβάσουν. Βιβλιοθήκη Φλούντ Γκοτφρεντσον: Αυτή η καημένη έκδοση δεν λέει να ξεκινήσει. Βγάλανε και τους κωδικούς και τα λοιπά για αυτή που είχα δει πριν μήνες στο site της Εθνικής Βιβλιοθήκης... Μακάρι να βγει... Υπάρχει όπως είπε ο Τερζο υλικό και για το δεύτερο τόμο της σειράς μεταφρασμένο! Βιβλιοθήκη Ρομάνο Σκάρπα: Θα το ήθελα πολύ αλλά δεν το βλέπω σύντομα... Μέχρι να τελειώσει ο Μπαρκς ας πούμε... Μετά ίσως.

Αφού ο φίλτατος aprositos ασχολήθηκε με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου κάποιος έπρεπε να ασχοληθεί και με τις γάτες που έχουμε αγαπήσει-λατρέψει να μισούμε στο χαρτί και στην οθόνη... Ξεκινάμε λοιπόν... Με τον ποιο διάσημο ,λογικά, γάτο που τόσα χρόνια κυνηγάει τον καυμένο τον Jerry... Από την ίδια σειρά (Tom & Jerry)... Lightning... Meathead... Claude... Επόμενος αγαπημένος ο γάτος του μυστηριώδους Dr. Mad από τον Αστυνόμο Σαίνη... Ο Mad cat... H Azrael (Ψιψινέλ στην Ελληνική μεταγλώττιση) του Κακού μάγου Δρακουμέλ από τα Στρουμφάκια... Ο λάτρης των λαζανιών και αγαπημένος όλων Garfield... Η φιλενάδα του Arlene... Το πιο γλυκό γατάκι του κόσμου ο Nermal... Felix ο γάτος... Η Streaky απο την σειρά Krypto the Superdog... Ο κακός γάτος από την σειρά Krypto the superdog o Mechanikat... O Snooky Wookums υπασπιστής του Mechanikat... Οι διάσημες "Αριστόγατες" (Aristocats) του Walt Disney... Marie... Berlioz... Toulouze... Ο προστάτης τους Thomas O' Malley ( Τρυφών μου) Και η Δούκισσα (Duchess)... Οι 5 κεραμιδόγατοι από την ίδια ταινία... Boris... Chino... Cyril... Luigi... Scat Cat... O Cheshire Cat από την Αλίκη στην "Χώρα των Θαυμάτων..." Ο Heathcliff... Η κοπέλα του Sonya... Οι Catillac Cats συνοδοιπόροι του Heathcliff... Ο Riff Raff... Η κοπέλα του Riff Raff, Cleo... Ο Hector... O Wordsworth W. Wordsworth (μιλάει πάντα με ρίμα)... Η Tammy... Η Lulubelle... Dixie... Ο Mungo McMungo... Ο Pecks Beefcake... Οι Siamese Twins... Οι δίδυμες σιαμαίες γάτες από την ταινία "Η Λαίδη και ο Αλήτης" Si και Am... Η γάτα του Ντόναλντ Tabby ( Μίτση ή Μίτσα στα Ελληνικά)... Sylvester (Συλβέστρος στην Ελληνική μεταγλώττιση) που χρόνια παιδεύει τον καυμένο τον Tweety (ή μήπως το ανάποδο? ) Καστράτο από τον "Καστράτο" του Άρκά Και η καταδικασμένη να μείνει παρθένα γάτα και με το βιτριολικό humor Λουκρητία από την ίδια σειρά... Και μερικά καρε με το γατάκι που είχε κάνει μια guest εμφάνιση... Billy the cat. Πρώτη εμφάνιση στο comic Bloom County από την δεκαετία του '80... John Blacksad από την ομώνυμη σειρά comic albums... Bucky B. Katt από την σειρά ημερήσιων strip "Get Fuzzy"... Ο Figaro απο την ταινία "Πινόκιο" του Walt Disney... O Horse από την σειρά comic strip "Footrot Flats"... O Krazy Kat από την ομώνυμη σειρά... O Mooch από το comic Mutts του Patrick McDonnell... Ο Mr. Kat από την σειρά κινουμένων σχεδίων "Kid vs. Kat"... Η Peneloe Pussycat από τα "Looney Tunes"... Ο Puss in Boots (Παπουτσομένος Γάτος στην Εληνική Μεταγλώττιση). Πρωτοεμφανίστηκε στην σειρά ταινιών "Shrek" αλλά έκανε και δικές του ομώνυμες ταινίες... Ο Scratchy από την σειρά κινουμένωσ σχεδίων "The Itch and Scratchy Show". Είχε κάνει και μία guest εμφάνιση σε ένα επεισόδιο της σειράς "The Simpsons" (There's no disgrace like home του 1990)... Η γάτα του Simon (Simon's Cat) από την ομώνυμη σειρά album και κινουμένων σχεδίων... Ο Snowball από την τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων "The Simpsons"... Ο Stimpy απο την σειρά κινουμένων σχεδίων "The Ren and Stimpy Show"... Streaky the Supercat από την DC Comics... (Πρώτη εμφάνιση) Ο Top Cat των Hanna-Barbera από την ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων... Ο Lucifer από την "Cinderella (Σταχτοπούτα στην Ελληνική μεταγλώττιση) Η Pom-Pom από την ταινία "Cinderella 2: Dreams come true... Ο Salem από την σειρά κινουμένων σχεδίων "Sabrina the teenage witch" (Σαμπρίνα η μικρή μάγισσα στην Ελληνική μεταγλώττιση) Οι τρεις γάτες από την Iαπωνική σειρά κινουμένων σχεδίων "Sailor Moon" (Παρακαλείται όποιος γνωρίζει τα ονόματά τους, τα ξένα, να τα γράψει)... Η Kitty White πιο γνωστή ως "Hello Kitty"... O Fat Cat (Χοντρόγατος στην Ελληνική Μετάφραση). Ο Αρχηγός των Κακών στην σειρά "Rescue Rangers" ("Υπερασπιστές του Δικαίου"). Το τσιράκι του ο Mepps... Ο Λοχαγός Tibbs από τα 101 "Σκυλιά της Δαλματίας..." Ο Mittens από την ταινία "Bolt..." Η Νόελ από την ταινία "Χριστουγεννιατκή Ευχή.." Ο Snarf από τους Thundercats... Οι γάτες του Μίλτου Περσίδη... Ο Rufus από την ταινία της Disney "The Rescuers" (Κομάντος Σωτηρίας στην Ελληνική Μεταγλώττιση)... Η Jiji απο την ταινία anime Kiki's Delivery Service... Η Lily... Αντιπαθεί στην αρχή την Jiji αλλά έρχονται πιο κοντά στο τέλος... Και μία σκηνή από την ίδια ταινία με τρία αγνώστων στοιχείων γατάκια... Από την ταινία anime "The Cat Returns..." The Baron... Muta... The Cat King... Prince Lune... Yuki... Natoru... Natori... Aπό την ταινία "My Neighbor Totoro..." Ο Cat Bus... Η Τζουλιέτα από την παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων "Πινόκιο..." Οι παρακάτω χαρακτήρες είναι από την σειρά κινουμένων σχεδίων "Samurai Pizza Cats..." Speedy Cerviche... Polly Esther... Guido Anchovy... Francine Sonriendo... Spritz T. Cat... The Sundance Kid... Deedee... Cosmo... H Rescue team από την εν λόγω σειρά... General Gatton... Bat Cat... Meowzma O' Tool... Η Pussyfoot από τα Looney Tunes... Eek! The Cat (Ικ ο τρελλόγατος στην Ελληνική μεταγλώττιση),,, Η κοπέλα του Annabelle... Ο φίλος του Mittens... "That Darn Katz!" από το έκτο επεισόδιο του έβδομου κύκλου της σειράς Futurama... Ο Σουήτη ο γάτος της Μαμάς των Dalton... Ο Μυδραλάκης-Χαμίνης- Μίου-Μίου των Μουργολύκων... Αυτές είναι όσες γνωρίζω και κατάφερα να βρω μέσω γούγλη... Αν γνωρίζεται κάποιον άλλον ήρωα σχολιάστε και θα τον προσθέσω...

Μεγαλα σηριαλ : 31 , 32 , 33 , 37 , 38 , 39 Μικυ Μυστηριο Β' κυκλος (Α' εκδοση - Μεγαλο μεγεθος) : 8 ΚΟΜΙΞ : 162 , 300 Περιπετεια : 239, 260, 312, 314, Τομος 179

Γειά σας παιδιά! Είχα κάποιες ιδέες τις οποίες και επεξεργάστηκα. Εδώ σας παρουσιάζω εντελώς περιλιπτικά την πρώτη μου ολοκληρωμένη ιδέα. Είναι ένα μυστήριο ανάμεσα στους δύο ήρωές μας για την ύπαρξή τους στο νησί Πίκο. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης κρύβεται στο που θα καταλήξει η ιστορία(την έχω βάλει στο τελευταίο spoiler για να πάρετε μια ιδέα για το που οδηγείτε η ιστορία). Εδώ σας περιγράφω συνοπτικά την αρχή της ιστορίας μόνο και μόνο για να μπείτε στο νόημα(Εεε είναι πολύ μεγάλο να το βάλω ολόκληρο). Δεν έχω περιγράψει ούτε το τοπίο ούτε σκηνές μάχης/διαλόγων κτλ. Παρόλα αυτά στο πρώτο spoiler έβαλα τον διάλογο των ηρώων μας γιατί το κρίνω ενδιαφέρων. Τα ονόματα μπορούν να αλλάξουν καθώς και οι εθνικότητές τους(Μπορούμε να πούμε για παράδειγμα πως ο ένας είναι ο υιός του βασιλιά των Vikings για παράδειγμα). ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Τόπος: Νησί Pico(από το Picolo). Βρίσκεται μεταξύ Ιταλίας και Ισπανίας. Το νησί ανήκει στην ιταλία Χρόνος: 4 Μαρτίου 1932 Η ιστορία ξεκινά με τον Vladimir Krepkov, ένα νεαρό παλικάρι πάνω-κάτω 20 χρονών. Ο Vladimir βρίσκεται αιχμάλωτος σε ένα πλοίο που όδευε προς την Ισπανία. Χάρη στην εξυπνάδα και την δύναμή του καταφέρνει να απελευθερωθεί και να κολυμπήσει μέχρι το νησί Πίκο. Με το που φτάνει όμως στο νησί, θα τον συλλάβει ο Ιταλικός στρατός. Τότε είναι που θα τον πάρουν για ανάκριση. Ωστόσο ο Vladimir δεν έχει κάτι να κρύψει και απαντά σε όλες τις ερωτήσεις. Ο Vladimir είναι εξουθενωμένος και ο ανακριτής του θυμωμένος καθώς τον υποψιάζεται για διάφορα. Έτσι, όσες πιο πολλές ερωτήσεις απαντά ο Vladimir, τόσο πιο πολύ θυμώνει ο ανακριτής. Δεν θα του δώσουν άδεια να φύγει παρά μόνο όταν η κόρη του διοικητή Isabella Nizabilci, τους πει πως πράγματι δεν έχει κάτι για να ανησυχούν. Ο Vladimir τρέχει να προλάβει την Isabella και κόβουν την πρώτη τους κουβεντούλα. Στη συνέχεια, ο Vladimir, ψάχνει ένα τόπο να μείνει και βρίσκει ένα φτωχό σπιτικό μεν, αλλά μια οικοδέσπινα με μεγάλη καρδιά. Ξυπνά την επόμενη μέρα και ψάχνει να βρει την Isabella. Ο Vladimir θα την βρει να ψωνίζει σε μια αγορά και θα την κυνηγήσει μέχρι που θα γίνει μάρτυρας στην απαγωγή της Isabella Fridecci….. Πείτε μου πως σας φαίνεται. Κάθε ιδέα ή αλλαγή είναι καλοδεχούμενη!

(Δεν το έβαλα στο "Που είναι τα κόμικς;" γιατί είναι λιγότερο γενικό και όχι σχετικό με τον καθημερινό λόγο. Αν όμως υπάρχει κάποιο παρόμοιο θέμα που δεν είδα, ας συμπτυχθεί. ) Η αφορμή για το θέμα ήρθε από μία διαφήμιση που πέτυχα πριν λίγο. Δεν εννοώ τις ταινίες οι οποίες είναι βασισμένες σε κόμικς (π.χ. τις περισσότερες υπερηρωϊκές) ούτε τις εκπομπές - ντοκιμαντέρ που αναφέρονται στον χώρο της 9ης τέχνης. Μιλάω για σειρές ή ταινίες που μέσα στην πλοκή - σενάριο να έχουν... κόμικς. Είτε είναι περιοδικά κόμικς, είτε στριπ εφημερίδων ή γενικά οτιδήποτε σχετικό με τον χώρο. Και όχι απλά κάποιον να διαβάζει ένα τυχαίο περιοδικό σε μερικά καρέ, αλλά να έχουν συμμετοχή στην ανάπτυξη της υπόθεσης. Κάνω την αρχή: ΤΑΙΝΙΕΣ: She Wouldn't Say Yes - 1945 Δεν μπόρεσα να βρω την ταινία, επομένως δεν ξέρω πολλά για αυτήν (πέρα από το ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η πολύ καλή Rosalind Russell ) αλλά η Wikipedia γράφει: "Before she leaves, she encounters a patient reading a comic strip by Michael Kent. The comic's character, the Nixie, encourages people to act on their impulses by whistling in their ear. Dr. Lane explains to the patient that it's not good to act on their impulses. [...] Later, at Grand Central Station, Dr. Lane picks up her train ticket and gets knocked down by another customer who apologizes. Several bumps and bruises later, she leaves and the customer—who turns out to be comic writer Michael Kent—picks up his ticket. At the last minute, the clerk—acting on his impulse because of the Nixie—switches Kent's ticket to be the same compartment as Dr. Lane's ticket." Artists and Models - 1955 Η όλη ταινία είναι σχετική με χαρακτήρες από κόμικς, εκδοτικούς οίκους (με κόμικς), κομίστες... Ο Τζέρι Λούις έχει μανία με την Bat Lady, έναν θηλυκό κομικο-χαρακτήρα, η δημιουργός της οποίας έχει σαν μοντέλο γι' αυτή, τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει η Σίρλεϊ Μακ Λέιν. How to Murder Your Wife - 1965 Ο Τζακ Λέμμον υποδύεται έναν σχεδιαστή γνωστού κόμικ-στριπ, ο οποίος αντλεί φαντασία για τα σενάρια του από την πραγματικότητα. Για να διαφημιστεί η ταινία, ο Άλεξ Τοθ εικονογράφησε ένα σύντομο κόμικ στριπ, σχετικό με το σενάριο, που δημοσιεύτηκε για λίγες μέρες σε εφημερίδες της εποχής. ΣΕΙΡΕΣ: Utopia - 2013 Η σειρά που ανέφερα παραπάνω. Δεν την έχω δει, αλλά η διαφήμιση περιέχει την βασική πλοκή (που φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα, αν και ακόμα και τα άτομα στα οποία άρεσε η σειρά δυσανασχέτησαν με την βία που περιέχει, σύμφωνα με την Wikipedia).

Γειά χαρά σε όλους! Αν και διαβάζω από παλιά κόμικς (συλλέγω 12 χρόνια αμερικάνικα) είπα να ξεκινήσω να μαζεύω και τα κόμιξ που για πρώτη φορά δίαβασα πριν 2-3 μήνες από τη βιβλιοθήκη Ρόσα και ενθουσιάστηκα. Διαβάζοντας από δω και απο κεί κατάλαβα ότι στις ιστορίες δεν υπάρχει το λεγόμενο continuity- συνοχή που τυπικά υπάρχει στα υπερηρωικά κομικς (αν εξαιρέσουμε βιους κ πολιτείες κλπ) και εδώ έρχεται και η πρώτη απορία μου: Επειδή μου αρέσει να διαβάζω τα κόμικς με τη συνοχή που έχουν έστω και χρονολογικά, με το περιοδικό κόμιξ, τα βρήκα λίγο σκούρα τα πράγματα γιατί από το inducks συνειδητοποίησα πως έμπαινε ότι άρεσε στους εκδότες και όχι με κάποια λογική συνέχεια. Έτσι λοιπόν ρωτάω: Υπάρχει κάποια λίστα που να ταξινομεί τις ιστορίες των τευχών ανά χρονολογία ή με οποιαδήποτε ταξινόμηση; Η΄να το πάρω απόφαση και να διαβάζω ότι βρίσκω μπροστά μου χωρίς να με ενοχλεί το ζιζάνιο; Επόμενη ερώτηση, μέχρι το 303 έχει κυκλοφορήσει κάθε ιστορία που έχει κάνει ο Μπάρκς και ο Ρόσα? Για τον Ρόσα το υποψιάζομαι μιας και η βιβλιοθήκη του δεν είναι τόσο μεγάλη όσο του Μπάρκς που κάπου είδα πως είναι 40+ τόμοι και όχι 16 που εκδόθηκαν. Αν πράγματι δεν έχουν εκδοθεί όλες υπάρχει αρχείο ή αναφορά ποιές είναι οι έξτρα ( οι εκτός δηλαδή της βιβλιοθήκης που είναι δημοσιευμένες στο κόμιξ) ; Μια γενικότερη ερώτηση: Πως οι ιστορίες ντίσνευ λειτουργούν; Εννοώ πως όλες οι εκδοτικές ανά τον κόσμο βρίσκονται υπό τη σκέπη της Ντίσνευ και ο κάθε εκδότης με τα δικαιώματα έχει τους δημιουργούς που βγάζουν ό,τι θέλουν; Ρωτάω γιατι υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες και τόσα περιοδικά και κανένα continuity που η όλη λογική με μπερδεύει. Τα μόνο που γνωρίζω είναι πως υπήρξε/υπάρχει( ; ) η μεγάλη ιταλική σχολή και η αμερικάνικη αλλά γενικά είχαν σύνδεση μεταξύ τους; (εννοώ επιχειρηματικά, δημιουργικά κλπ) Τώρα πως λειτουργούν οι καινούριες ιστορίες που εκδίδονται; και γενικώς απορίες με το πως λειτουργεί η όλη κατάσταση... Ελπίζω να μην κούρασα, πρώτο μου πόστ χαιρετώ άπαντες, καλά ευρήματα σε όλους και ευχαριστώ εκ των προτέρων για όποια απάντηση! Γιώργος

Σε μια στιγμή μ@λ@κίας έμπνευσης έφτιαξα αυτο το δισέλιδο. Είναι μια ιστορία ντίσνευ βγαλμένη μέσα απο τη ζωή, ένα συγνώμη εκ των προτέρων για την σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιείτε.. άρχισα να το φτιάχνω λίγο στο pc αλλα βαρέθηκα και το άφησα έτσι. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι: 2 κόλλες Α4, 1 μολύβι, 1 γόμα, 1 ξύστρα, 1 μαρκαδοράκι μαύρο, το σκάνερ ενός φίλου και λίγο corel draw. Βγάλτε τα φτυάρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο.Κ. Το έχουμε "ξετινάξει" το ΚΟΜΙΞ! Ας δούμε όμως και σε ποιούς πιστεύουμε οτι απευθύνεται...

Στην Αθήνα βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες ο Ντον Ρόσα, ο θρυλικός Αμερικανός σχεδιαστής και συγγραφέας κόμικ. (21/4) Βίντεο ΕΔΩ!!! Ειδική μνεία στον αγαπητό Τρύφων μου

Φρέσκια φρέσκια η συνέντευξη μας με τον αρθρογράφο του ΚΟΜΙΞ! ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ! Κώστας (ΚΟΜΙΞ Wiki): Μέσω της ιστοσελίδας σας, παρουσιάσατε τα περιεχόμενα των Κόμιξ που δεν κυκλοφόρησαν. Ποιο πιστεύετε από τα ακυκλοφόρητα αυτά τεύχη θα ήταν το καλύτερο; Δημήτρης Δημακόπουλος: Μέχρι πρόσφατα, τα τεύχη του Κόμιξ στήνονταν με βάση έναν ετήσιο προγραμματισμό, αν και τα τελευταία χρόνια, λειτουργούσαμε με πιο πιεστικές προθεσμίες. Όταν ανακοινώθηκε η αναστολή της κυκλοφορίας του περιοδικού, η δουλειά για τα επόμενα τεύχη είχε προχωρήσει σημαντικά. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα μπορούσα να μοιραστώ με τους φίλους που μας διάβαζαν τόσα χρόνια, όχι φυσικά το ίδιο το υλικό, αλλά τα δικά μου σχέδια για το περιοδικό. Ποιο από αυτά τα τεύχη θα ήταν το καλύτερο; Αυτό θα το κρίνουν, όπως πάντα, οι αναγνώστες. Κώστας: Πως σας φάνηκε όταν το Κόμιξ έκλεισε, σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης; Δ.Δ: Διαβάζω αυτά τα περιοδικά από μικρός και συνεργαζόμουν με το Κόμιξ – και όχι μόνο – από το 1990, οπότε είναι επόμενο να τα πονάω λίγο παραπάνω. Όλα αυτά τα περιοδικά – κι ανάμεσά τους το Κόμιξ – φτιάχνονταν από μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονταν τις γνώσεις, την καλλιέργεια, το μεράκι και το κέφι τους με χιλιάδες αναγνώστες. Αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν τους ήρωες του Ουώλτ Ντίσνεϋ να μιλούν ελληνικά και τις ιστορίες τους να φαντάζουν τόσο οικείες, τόσο «δικές μας», έχασαν τη δουλειά τους από τη μια μέρα στην άλλη. Και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Τέλος πάντων. Ό,τι έγινε, έγινε και είναι κρίμα να στενοχωριόμαστε για ένα περιοδικό που φτιαχνόταν για να χαρίζει το χαμόγελο. Κώστας: Τι έχετε να πείτε για την εμπειρία σας σε ένα περιοδικό όπως το Κόμιξ; Δ.Δ: Είχα την τύχη να αρχίσω να συνεργάζομαι με το Κόμιξ σε μια από τις πιο συναρπαστικές στιγμές της ιστορίας του ντισνεϋκού κόμικς, όπως άλλωστε και ο Στέλιος Νικολάου, ο άνθρωπος που συντόνιζε το επιτελείο. Η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση της δουλειάς του Καρλ Μπαρκς είχε μόλις ολοκληρωθεί, περιοδικά όπως οι τίτλοι που εξέδιδε η Gladstone και στη συνέχεια η Ντίσνεϋ στις ΗΠΑ ή το Zio Paperone στην Ιταλία άνοιγαν νέους δρόμους. Αυτό το πλαίσιο ανέβαζε πολύ τον πήχη για το καινούργιο επιτελείο που σχηματίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Έκτοτε έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια: έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και μάθαμε πολλά πράγματα στην πορεία. Όμως η δουλειά στον χώρο του ντισνεϋκού κόμικς είναι μια πολύ ιδιόμορφη εμπειρία και είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς γι’ αυτήν. Νομίζω ότι, σε γενικές γραμμές, ήμασταν συντονισμένοι με τα τεκταινόμενα στον χώρο του ντισνεϋκού κόμικς σε διεθνές επίπεδο: αν ξεφυλλίσετε το τελευταίο τεύχος του γαλλικού Trésors de Picsou, θα δείτε εξώφυλλα από παλιά τεύχη του Κόμιξ να συνοδεύουν σύντομα κείμενα για τον Ντον Ρόσα και τα ντισνεϋκά κόμικς προϊστορικής θεματολογίας, πλάι στα εξώφυλλα περιοδικών από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όσον αφορά ειδικότερα το ελληνικό εκδοτικό τοπίο, πιστεύω ότι, με τη σειρά μας, ανεβάσαμε κάπως τον ποιοτικό πήχη για τα κόμικς στη χώρα μας. Φαίδων (Duckburg Wiki): Έχετε διαβάσει ένα σωρό ντισνεϋκά κόμικς, από πολλές διαφορετικές χώρες. Σε κάποιες από αυτές, όπως η Ιταλία, η Δανία ή η Βραζιλία, τα εγχώρια ντισνεϋκά κόμικς έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να θεωρηθούν ότι αντιπροσωπεύουν ξεχωριστές «σχολές». Κατά πόσο θα λέγατε ότι ο τρόπος σκέψης αυτών των σχολών διαφέρει μεταξύ τους, αλλά και με την Αμερικάνικη Σχολή; Δ.Δ: Το ντισνεϋκό κόμικς είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της Ένατης Τέχνης, το οποίο περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές παραδόσεις, τις περίφημες «σχολές» που αναφέρετε. Κοινός παρονομαστής είναι οι ήρωες του Ουώλτ Ντίσνεϋ, οι οποίοι απέδειξαν ότι διαθέτουν το μοναδικό χάρισμα να νιώθουν παντού σαν στο σπίτι τους, να εγκλιματίζονται στις διάφορες χώρες στις οποίες δημοσιεύονταν οι ιστορίες τους. Ήδη από τη δεκαετία του 1930, όταν κυκλοφόρησαν τα πρώτα ντισνεϋκά περιοδικά στην Ευρώπη, οι Ιταλοί ή οι Γάλλοι αναγνώστες ένιωσαν ότι αυτοί οι Αμερικανοί ήρωες που μιλούσαν τη γλώσσα τους ήταν, κατά κάποιο περίεργο τρόπο, «δικοί τους». Έτσι, όταν Ευρωπαίοι καλλιτέχνες άρχισαν να γράφουν και να σχεδιάζουν πρωτότυπες ιστορίες για τις ανάγκες των οίκων που εξέδιδαν αυτά τα κόμικς στη χώρα τους, ήταν επόμενο το πρωτότυπο αυτό υλικό να έχει κάποιο τοπικό χρώμα, άλλοτε πιο έντονο, άλλοτε πιο διακριτικό. Παραδόξως, αυτό δεν εμπόδισε ποτέ την επιτυχία αυτών των ιστοριών σε άλλες χώρες: οι ιστορίες ενός Ιταλού δημιουργού όπως ο Ρομάνο Σκάρπα, λόγου χάρη, έγιναν εξίσου αγαπητές στην Ελλάδα, στη Γαλλία ή στην Γερμανία. Από την άποψη αυτή, υπάρχουν μεν ιδιαιτερότητες – για τις οποίες θα μου επιτρέψετε να σας παραπέμψω σε όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς στο Κόμιξ –, όμως το ντισνεϋκό κόμικς αποτελεί ένα σύνολο πολύπλευρο αλλά ενιαίο. Αυτή είναι η πιο εντυπωσιακή ιδιομορφία των ηρώων του Ουώλτ Ντίσνεϋ, μια ιδιομορφία που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους περισσότερους άλλους μεγάλους ήρωες των κόμικς. Η ιστορία των ντισνεϋκών κόμικς είναι το χρονικό μιας τεράστιας συλλογικής δημιουργίας και οι όποιες διαφορές ανάμεσα σε «σχολές» ή σε «εποχές» δεν είναι πιο σημαντικές από την παρουσία αυτής της παρέας που όλοι μας, αναγνώστες και δημιουργοί, Ιταλοί και Αμερικανοί, Βραζιλιάνοι και Δανοί, Ολλανδοί και Έλληνες, νιώθουμε τόσο «δική μας». Φαίδων: Κάποια τέτοια «σχολή», δεν υπάρχει βέβαια στην Ελλάδα. Για ποιο λόγο θα λέγατε ότι δεν υπάρχουν Έλληνες δημιουργοί, παρά την δημοτικότητα των ντισνεϋκών κόμικς στον ελληνικό χώρο; Δ.Δ: Το θέμα είναι τεράστιο και δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συζητιέται δημόσια, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Θα έπρεπε ίσως να αντιστρέψετε το ερώτημα: παρ’ όλο που δεν υπάρχει μια «ελληνική» σχολή, τα ντισνεϋκά κόμικς ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στη χώρα μας και νομίζω ότι αυτό σημαίνει πως το επιτελείο των περιοδικών είχε καταφέρει να εντάξει την ιδιαιτερότητα των ηρώων και των περιπετειών τους στη δική μας πραγματικότητα. Φαίδων: Πιστεύετε ότι η εποχή που ζούμε σήμερα είναι μια εποχή ακμής ή παρακμής για τα ντισνεϋκά κόμικς και τα κόμικς ως μέσο γενικότερα; Δ.Δ: Πέρσι, μια ταινία βασισμένη σε ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2010, γραμμένο από μια δημιουργό που δεν έχει κλείσει τα τριάντα, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Χρειάζεται κάτι άλλο για να πειστεί κανείς ότι το σύγχρονο κόμικς χαίρει άκρας υγείας; Το ντισνεϋκό κόμικς τα πάει κι εκείνο μια χαρά, αν κρίνουμε από την ποιότητα των καινούργιων ιστοριών, τις εξαιρετικές επανεκδόσεις της δουλειάς παλαιότερων δημιουργών, την επιτυχημένη πορεία των μεγάλων ιστορικών τίτλων: πέρσι, το ιταλικό Topolino συμπλήρωσε αισίως τα 3000 τεύχη και φέτος το Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ, η πιο μεγάλη γιορτή των κόμικς στην Ευρώπη, τιμά τα 80 χρόνια του γαλλικού Journal de Mickey! Φαίδων: Ιστορίες όπως ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ χαρακτηρίζονται συνεχώς ως «έπη». Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν μια τέτοια ιστορία επική; Δ.Δ: Στον χώρο των κόμικς, και οι φαν και οι άνθρωποι της δουλειάς, έχουμε μια τάση για τις φραστικές υπερβολές. Όχι μόνο στην Ελλάδα: η νέα γαλλική έκδοση του Βίου και της Πολιτείας έχει ακριβώς τον τίτλο Το μεγάλο έπος του Σκρουτζ. Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να αγοράσει κατά λάθος το άλμπουμ αυτό κάποιος που θέλει να διαβάσει κάτι σαν την Ιλιάδα, την Αινειάδα ή τη Ραμαγιάνα; Όπως και εμείς παλιότερα, οι Γάλλοι συνάδελφοί μας χρησιμοποιούν τον όρο «έπος» προφανώς επειδή πρόκειται για αφήγηση μεγάλη σε έκταση, με θέμα την ιστορία και τους «άθλους» ενός ήρωα που μπορεί να μην έχει το λεβέντικο παράστημα του Αχιλλέα, αλλά κατάφερε πολλά στην πολυτάραχη ζωή του. Πάντως, αν δεν σας αρέσουν κάτι τέτοιοι βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί, επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι θεωρώ πιο εύστοχο τον όρο που έχω χρησιμοποιήσει στο εισαγωγικό κείμενο της πρώτης συγκεντρωτικής έκδοσης στην Ελλάδα: ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι μια εικονογραφημένη μυθιστορηματική βιογραφία, μια βιογραφία που δίνει το βάθος ενός μυθιστορηματικού ήρωα σε μια φιγούρα εξ ορισμού δισδιάστατη, όπως όλοι οι ήρωες των κόμικς. Είναι λιγότερο πομπώδες από το «έπος», αλλά δεν είναι λίγο. Φαίδων: Κρίνοντας από τα κείμενά σας, θα πρέπει να σας αρέσει πολύ το γαλλοβελγικό κόμικς... Δ.Δ: Και όχι μόνο. ;-) Φαίδων: Ποια συγκεκριμένη σειρά πιστεύετε ότι θα είχε ένα πετυχημένο crossover με το σύμπαν των παπιών; Δ.Δ: Όπως θα γνωρίζετε, κάποια μικρά crossover έχουν γίνει: οι Ντακ έχουν συναντήσει τον Αστερίξ, ο Μίκυ έχει συναντήσει τον Τεντέν. Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε και το Kingdom Hearts, αν και είναι διαφορετική περίπτωση. Υπάρχουν και τα καλλιτεχνικά crossover, όταν δημιουργοί που έχουν διακριθεί σε άλλους χώρους καλούνται να γράψουν και να σχεδιάσουν ιστορίες με τους ήρωες του Ουώλτ Ντίσνεϋ: ο Πήτερ Ντέιβιντ, που προέρχεται από το υπερηρωικό κόμικς, έγραψε το σενάριο του Epic Mickey, ο Φάμπιο Τσελόνι, που προέρχεται από τον χώρο του Ιταλικού κόμικς τρόμου, εικονογράφησε μια θαυμάσια ντισνεϋκή διασκευή του Δράκουλα του Μπραμ Στόουκερ. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, πιο απρόβλεπτο και, κατά τη γνώμη μου, πιο συναρπαστικό: αυτό που συμβαίνει όταν τα βήματα των ηρώων του Ουώλτ Ντίσνεϋ διασταυρώνονται με τα βήματα άλλων μεγάλων ηρώων. Ο Ερζέ έστειλε τον Τεντέν στο Θιβέτ το 1958, ενώ οι Ντακ είχαν ήδη επισκεφθεί τα Ιμαλάϊα και είχαν συναντήσει τον θρυλικό Χιονάνθρωπο δυο χρόνια νωρίτερα στο Στέμμα του Τζένγκις Χαν του Καρλ Μπαρκς. Στο Μυστικό του Ολλανδού, ο Ντον Ρόσα τοποθέτησε μια περιπέτεια των Ντακ στο σκηνικό όπου διαδραματίζεται μια από τις καλύτερες ιστορίες των Σαρλιέ και Ζιρώ με τον Μπλούμπερυ: όπως μου είχε πει τότε, χρησιμοποίησε τα σχέδια του Ζιρώ, ο οποίος ήξερε καλά τα μέρη αυτά, ως πηγή έμπνευσης για τα δικά του καρέ. Θυμάμαι ακόμα πόσο ενθουσιάστηκα όταν, διαβάζοντας για πρώτη φορά την ιστορία του Ντον, είδα την ντισνεϋκή εκδοχή του σκηνικού μιας από τις καλύτερες περιπέτειες ενός από τους αγαπημένους μου ήρωες.

Άρθρο για τις την παραμονή του Don Rosa στην Ελλάδα! Inducks

Λοιπόν. Απλά τα πράγματα. Ποια σειρά είχε τα καλύτερα εξώφυλλα? Το Κόμιξ ή το Golden. Δημόσιοι οι ψήφοι ώστε να ξεχωρίσουν τα στέρφα από τα γαλάρια, η ήρα από το στάρι, αυτοί που ξεχωρίζουν με τη γεύση ένα MacPhail's 50 Year Old 1938 από ένα Kinclaith 32 Year Old 1963 - Private Collection με αυτούς που τι Μαλαματίνα, τι Amstel, βάλε εκεί να πιούμε.

Έχω αποθηκευμένα τα Κόμιξ μου μέσα σε μεταλλικά κουτιά, το ένα πά' στο άλλο. Εδώ και καιρό βλεπω ότι από την μεταξύ τους επαφή κάνουν λεκέδες/σημάδια, ιδίως στο λευκό περίγραμμα του εξώφυλλου, μάλλον από το χρώμα. Οπότε θα ήθελα να μου πείτε πώς τα αποθηκευετε, μήπως και κάνω καμιά κίνηση (αν δεν βαρεθώ). Ναι το ξέρω ότι υπάρχει το γνωστό θέμα περί αποθήκευσης-διατήρησης. Όμως: 1. Είναι πάαααραπολλέςσελίδες 2. Με ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο η αποθήκευση των Κόμιξ (και όχι των κόμικς και θέλω πληροφορίες με συγκεκριμένα υλικά για τον συγκεκριμένο τίτλο από συγκεκριμένους ανθρώπους (αυτούς που χρησιμοποιούν κάποια ιδιαίτερη και αποτελεσματική μέθοδο αποθήκευσης).

Καλημέρα! πόσα ποστ πρέπει να κάνω για να μπορώ να βάλω αγγελεία για πώληση; [Διαγραφή αγγελίας] βοήθεια!

Απορώ πώς με τόση συζήτηση στο αντίστοιχο θέμα δεν έγινε ακόμη μια δημοσκόπηση.

Εχω φτιαξει για το περιοδικο ΚΟΜΙΞ μια βικι την ΚΟΜΙΞ Wiki, επειδη ειναι το αγαπημενο μου περιοδικο. Θα ομως να βοηθησετε (οποιος θελει και μπορει) γιατι εχει πολυ δουλεια. Εκει θα μπορειτε να φτιαξετε νεα αρθρα η να επεξεργαστειτε τα ηδη υπαρχοντα σχετικα με τους ηρωες, τους κακους, διαφορες περιοχες και πολεις , με ιστοριες του Ροσα, του Μπαρκς και αλλων σχεδιαστων και αλλα πολλα πραγματα. Για οσους ενδιαφερονται η θελουν να ριξουν μια ματια το λινκ της ιστοσελιδας ειναι http://el.komix.wiki...E%99%CE%9E_Wiki. Οποιος θελει να βοηθησει θα ειναι καλυτερο πρωτα να φτιαξει εναν κωδικο/χρηστη (ακριβως οπως εδω). ΣΤΟΧΟΙ-FEATURES -Παρασιαση ολων των τευχων του ΚΟΜΙΞ. -Χρονολογικη σειρα ολων γεγονότων. -Featured ιστοριες του περιοδικου ΚΟΜΙΞ. -Αφιερωματα/Αρθρα σε ολους τους χαρακτήρες του ΚΟΜΙΞ αλλα και αλλα στοιχεια που μπορει να υπαρχουν για αυτους. -Αφιερωματα σε τοποθεσειες, αντικειμενα. -Αναγνωση ολων των σημαντικών ιστοριων Μπάρκς, Ροσα και αλλων δημιουργων. (αναλυτικη παρουσιαση) -Achievements με ''ΚΟΜΙΞ'' χαρακτηρα. -Galleries για ολους τους σημαντικους χαρακτηρες. -Παρουσιαση της Βιβλιοθηκης ΚΟΜΙΞ και η Μεγαλη Βιβλιοθηκη του Καρλ Μπαρκς.

Θυμαται κανεις σε ποιο τευχος του κομιξ εχει μπει η ιστορια που ο Σκρουτζ αντιλαμβανεται οτι ο Ντοναλντ εχει εξασκησει σε μεγαλο βαθμο τα ματια του (λογω του οτι μπορει να ξεχωριζει τα 3 ανιψακια ακομα και χωρις τα καπελα) και τον βαζει να επιθεωρει κατι υποστυλωματα για μια κατασκευη; Το χα διαβασει πολυ παλια αλλα δε θυμαμαι τιτλο....

Άρθρο από τον Ιούλιο του 2008 για τα 20 χρόνια του ΚΟΜΙΞ. Χεμ... τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε πως κάτι σας θυμίζει; Δεν πιστεύω να υπονοείτε πως είναι πιστή αντιγραφή αυτού του άρθρου; Inducks Τεύχους ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ.

Λοιπόν... Στο συγκεκριμένο τεύχος του ΚΟΜΙΞ, υπήρχε αυτή η ιστορία του Καρλ Μπαρκς εικονογραφημένη από τον Νταάν Γίππες. Είναι μια νέα έκδοση αυτής, η οποία ήταν σχεδιασμένη από τον Τόνυ Στρομπλ. Το συγκεκριμένο άρθρο λοιπόν, παρουσιάζει τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές τις δύο εκδόσεις, το χρονικό του τελευταίου σεναρίου του Μπαρκς, αλλά και της μετέπειτα πορείας του... Από το τωρινό ΚΟΜΙΞ (Δεκέμβριος του 2011). Inducks ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ.

Το συγκεκριμένο καρτούν δεν είναι τόσο γνωστό, όσο άλλα εκείνης της περιόδου. Παρόλα αυτά, εδώ κάνει για πρώτη φορά την εμφάνιση του ο Mortimer Mouse, ο οποίος τα επόμενα χρόνια, θα καθιερωθεί ως από τις πιο αντιπαθητικές φυσιογνωμίες του σύμπαντος των ποντικιών. Από το ΚΟΜΙΞ 231 (Σεπτέμβριος 2007). IMDB Inducks ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ

Ένα ενδιαφέρον άρθρο, σχετικά με τη δημιουργία των σκηνικών (τα οποία σπάνια παρατηρούμε ) στις διάφορες ταινίες του Ντίσνευ. Από το ΚΟΜΙΞ 231 (Σεπτέμβριος 2007). Inducks ________________ Τα υπόλοιπα άρθρα του ΚΟΜΙΞ βρίσκονται εδώ.