Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ερβέ νταρμεντόν'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο Ασντέ, ο Γάλλος σχεδιαστής του αγαπημένου καουμπόη, μιλάει στην «Κ». Όταν στο τέλος της συνέντευξής μας ο Ασντέ, ο σχεδιαστής και συν-σεναριογράφος του Λούκυ Λουκ εδώ και είκοσι χρόνια, πρότεινε ευγενικά να μου αφιερώσει ένα μικρό σκίτσο με τον φτωχό και μόνο καουμπόη, η αντίδρασή μου δεν ήταν ακριβώς ενήλικη: αφού ψέλλισα ένα τρεμάμενο «ευχαριστώ» και περίμενα να ολοκληρωθεί το σχέδιο, το παρέλαβα δήθεν ψύχραιμα, ευχαρίστησα τον δημιουργό του και έπειτα απομακρύνθηκα κοιτώντας το άναυδος. Ήταν λες και εκείνος ο αγαπημένος ήρωας, χάρτινος, αλλά τόσο αγαπημένος, βρισκόταν εκεί και χαμογελούσε γενναιόδωρα μόνο σε εμένα, όπως ένας παλιός, λίγο πιο έμπειρος φίλος. Την ίδια αποκλειστικότητα βίωναν πιθανότατα πολλοί ακόμη. Εκείνη η συνέντευξη, στο πλαίσιο του πρόσφατου 7ου The Comic Con στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε με τον Ασντέ να δηλώνει πόσο εντυπωσιάζεται κάθε φορά από τη δημοφιλία του ήρωα που σχεδιάζει. «Όλοι τον γνωρίζουν», έλεγε με θαυμασμό, «είτε βρίσκομαι στις σκανδιναβικές χώρες είτε στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα ή στην Κίνα. Για μένα, είναι πάντα μαγικό». Οι απαρχές αυτής της μαγείας εντοπίζονται ίσως δεκαετίες πριν, όταν ο 61χρονος σήμερα Γάλλος κομίστας συνεργάστηκε με τον «πατέρα» του Λούκυ Λουκ, τον σπουδαίο Μορίς, σε μια σειρά ιστοριών του Ραντανπλάν (ως γνωστόν, «το πιο χαζό σκυλί στο σύμπαν»). Όταν ο Μορίς πέθανε το 2001, η χήρα του, κατά παραγγελία του Βέλγου δημιουργού, ζήτησε από τον Ασντέ να συνεχίσει το έργο του. «Βίωσα ταυτόχρονα μεγάλη τιμή και τον απόλυτο εφιάλτη!» θυμάται γελώντας τρανταχτά ο Γάλλος. Καθόλου παράξενο: ένα εμβληματικό κόμικς θα συνεχιζόταν από το πενάκι του. Να όμως που ο Ασντέ (του οποίου το παρατσούκλι προέκυψε από τη γαλλική προφορά των αρχικών του ονόματός του, Hervé Darmenton) έφτασε να έχει συνυπογράψει, μαζί με σεναριογράφους όπως ο Λορέντ Γκερά και εσχάτως ο Ζιλ, περί τα δέκα επιτυχημένα τεύχη, χώρια το spin off «Λούκυ Κιντ» (στα ελληνικά από τη Μαμούθ Κόμιξ). Πλέον νιώθει να ανήκει στο σύμπαν του Λούκυ Λουκ. «Και μετά από εμένα», προσθέτει σοβαρά αυτή τη φορά, «θα συνεχίσει κάποιος άλλος. Ο Λούκυ Λουκ είναι αθάνατος». Ο Λούκυ Λουκ είναι βέβαια και γενναίος, ατάραχος, δίκαιος και επινοητικός, ανίκητος στο σημάδι και αξιοποιεί τις ικανότητές του για να κυνηγήσει τους Ντάλτον, για να αναλάβει μαζί με την Ντόλυ κάποια αποστολή στις εσχατιές των Ηνωμένων Πολιτειών κ.ά. Οι ιστορίες του αποτίουν φόρο τιμής και ταυτόχρονα παρωδούν τα γουέστερν και αν τα βασικά συστατικά τους παραμένουν σταθερά, δεν ισχύει το ίδιο για τα δευτερεύοντα. «Στην αρχή υπήρχαν οι καλοί και οι κακοί», εξηγεί ο Γάλλος κομίστας. «Πλέον κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό. Θέλησα λοιπόν να παρουσιάσω βήμα βήμα ένα χαρακτήρα πιο σύνθετο. Με όρους γουέστερν, ο Λούκυ Λουκ δεν ήταν Τζον Γουέιν αλλά Τζέιμς Στιούαρτ, και τώρα είναι σαν τη σειρά “Deadwood”. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι καινούργια. Ή μάλλον, ενώ και στον 19ο αιώνα υπήρχαν θέματα δικαιοσύνης, ρατσισμού, ανισοτήτων, οικονομικά και άλλα, τώρα τα προσεγγίζουμε για να φωτίσουμε τη δική μας εποχή». Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον» του 2008. Ο Λούκυ Λουκ συνοδεύει τον υποψήφιο πρόεδρο Ράδερφορντ Χέιζ στην προεκλογική του εκστρατεία και στο ταξίδι τους συναντούν μαύρους μουσικούς που κινδυνεύουν με λιντσάρισμα από μια οργάνωση με άσπρες κουκούλες, Kινέζους εργάτες που διεκδικούν σεβασμό στις… διατροφικές τους συνήθειες και έναν διεφθαρμένο πολιτικό αντίπαλο, φτυστό ο Τζορτζ Μπους. «Καμιά φορά, αυτή η λοξή οδός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις ένα ευθύ μήνυμα», λέει ο Ασντέ κάνοντας μια πλάγια κίνηση με το χέρι του, για να εικονοποιήσει αυτή την παλιά παράδοση των cameo, που τόσο διασκεδαστικά αξιοποιούσε ο Μορίς και ο σημαντικότερος σεναριογράφος του, ο τρομερός Ρενέ Γκοσινί. «Κάποιοι αναγνώστες το βρίσκουν πολύ αστείο», συνεχίζει ο Ασντέ ξεκαρδισμένος, «αλλά εμείς το κάναμε και γιατί δεν γουστάραμε καθόλου τον Μπους!». Ο κομίστας Ερβέ Νταρμεντόν, γνωστός ως Ασντέ. Μια άλλη παράδοση είναι οι πινακίδες στις εισόδους πόλεων, χωριών ή αγροκτημάτων, που συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία των κατοίκων και των ιδιοκτητών τους. «Ξένε, εμείς δεν είμαστε τόσο γρήγοροι, όμως οι σφαίρες μας είναι», διάβαζε όποιος έφτανε στο Ποκοπόκο Πουέμπλο «Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους». «Θα φυτέψω δέντρα σε αυτή τη γη και μολύβι σε όποιον την πατήσει», έγραφε ο Πίστολ Πιτ έξω από το χωράφι του «Προς την Οκλαχόμα». Στον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον», η πινακίδα στην είσοδο του Τέξας γράφει: «Έχουμε πετρέλαιο, αγελάδες, τράπεζες και καθόλου χιούμορ». Ο Ασντέ γελάει με τα παραδείγματα και εξηγεί: «Ναι, είναι μια παράδοση. Οι αναγνώστες χρειάζονται κάποιες σταθερές αναφορές – είναι πολύ σημαντικό. Τρεις γενιές διαβάζουν Λούκυ Λουκ και έρχεται η τέταρτη. Παππούδες και πατεράδες μεταφέρουν τις ιστορίες του στα παιδιά τους. Παράλληλα βέβαια, τους εξηγούν και γιατί ο Λούκυ Λουκ σταμάτησε να καπνίζει ή γιατί δεν χρησιμοποιεί το όπλο του για ψύλλου πήδημα». Ενώ πάντως ο καουμπόης έκοψε το τσιγάρο στη δεκαετία του ’80 για να αρέσει στο αμερικανικό κοινό, ο Ασντέ σήμερα θεωρεί ότι η «woke culture» είναι απλώς κάτι «ηλίθιο». Κάποτε του είπαν ότι δεν μπορεί να σχεδιάζει μαύρους, γιατί δεν είναι και ο ίδιος μαύρος. «Αν συνεχίσουμε έτσι», σχολιάζει, «τότε καθένας θα περιορίζεται στην ταυτότητά του και κανείς δεν θα μιλάει σε κανέναν». Το τελευταίο τεύχος του Λούκυ Λουκ «L’ Arche de Rantanplan» (Η κιβωτός του Ραντανπλάν) καταπιάνεται με τα δικαιώματα των ζώων. Ο Γάλλος κομίστας δεν αφηγείται όλη την ιστορία. Σημειώνει όμως ότι υπάρχει ένας βίγκαν ντεσπεράντο με το όνομα «Κινόα Μπομπ», ότι στο φινάλε «όλα είναι τέλεια όπως πάντα», ενώ υπογραμμίζει και τη διαχρονική ανεξιθρησκία του Λούκυ Λουκ. «Με τον σεβασμό του, μπορεί να βγάλει το καλύτερο στοιχείο από τον καθένα», λέει ο Ασντέ λίγο πριν προτείνει να μου αφιερώσει εκείνο το σκίτσο. «Σε όλους μπορεί να βρει κάτι καλό. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να το κάνει ακόμη και για τον Τζο Ντάλτον». Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.