Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'εκδόσεις web comics'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Διαβάζοντας τη λογοτεχνία τρόμου του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ ο αναγνώστης αναμετριέται με τους πιο μύχιους φόβους του. Αλλόκοτα τέρατα από άλλες διαστάσεις, φρικιαστικά πλάσματα με πολλά πλοκάμια, προαιώνια μυστικά θαμμένα στον χρόνο στοιχειώνουν τη σκέψη του. Με την εικονογράφηση του Φρανσουά Μπαρανζέ στο «Κάλεσμα του Κθούλου», τώρα στοιχειώνουν και το βλέμμα του. Ο τρόμος που μεταδίδουν τα βιβλία του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με λόγια σε κάποιον που δεν τα έχει διαβάσει. Κι αυτό γιατί χτίζεται σε κάθε διήγημα και κάθε μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα με απόλυτα μεθοδικό τρόπο, λέξη με τη λέξη, σελίδα με τη σελίδα. Μέχρι να κορυφωθεί και να χάσεις τον ύπνο σου. Εξίσου δύσκολο είναι να εικονοποιηθούν οι κόσμοι που συνθέτει. Γιατί είναι βουτηγμένοι σε μια ατμόσφαιρα εφιαλτική, σκοτεινή, ζοφερή. Εχουν υπάρξει μέχρι σήμερα πολλές απόπειρες από εικονογράφους και δημιουργούς κόμικς να αναπαραστήσουν αυτούς τους κόσμους, άλλες επιτυχημένα (για παράδειγμα αυτή του Χανς Ροντιόνοφ στο ημιβιογραφικό «Lovecraft» – εκδόσεις Anubis και «Η Σκιά Πέρα Από τον Χρόνο» του I. N. J. Culbard – εκδόσεις Αίολος) και άλλες λιγότερο. Η απόπειρα του Φρανσουά Μπαρανζέ να αποδώσει «Το Κάλεσμα του Κθούλου» (εκδόσεις Web Comics, μετάφραση: Γιώργος Μπαλάνος) ανήκει αναμφίβολα στην πρώτη κατηγορία. Μπορεί να μην είναι κόμικς αλλά εικονογράφηση που συνοδεύει ιδανικά την αφήγηση, ωστόσο ο τρόπος που στήνονται οι σελίδες και η μέθοδος παρεμβολής του κειμένου εντός των εικόνων θυμίζουν αρκετά κόμικς. Κάθε εικόνα είναι εντυπωσιακή και με το μέγεθός της όχι μόνο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεσπόζει επί του κειμένου (γραμμένο το 1926, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1928). Που είναι κι αυτό εντυπωσιακό με τον όλεθρο και την καταστροφή να διαπερνούν κάθε σελίδα του. Είτε αυτά που περιγράφονται συνέβησαν στην «πραγματικότητα» είτε βρίσκονταν στο μυαλό του αφηγητή. Τρικυμισμένες θάλασσες που βράζουν και ξεβράζουν γλοιώδη θηριώδη όντα, ηφαίστεια που εκρήγνυνται, αφιλόξενα άγρια δάση, φλεγόμενες πόλεις, μανιασμένοι άνεμοι, κατάμαυροι ουρανοί, όλα απειλούν τους ανθρώπους που είναι ανήμποροι να αντιδράσουν και ευφυώς αποδίδονται από τον Μπαρανζέ τόσο μικροί και τόσο ασήμαντοι, σαν μινιατούρες σε έναν εχθρικό κόσμο, τεράστιο, κυριευμένο από δαίμονες και θεούς που είναι έτοιμοι να τους καταπιούν: «Εκεί κοιμόταν ο Κθούλου και οι ορδές του, κρυμμένοι σε πράσινες γλοιώδεις κρύπτες, στέλνοντας ξανά, ύστερα από αμέτρητους χρονικούς κύκλους, τις σκέψεις που γέμιζαν με φόβο τα όνειρα των ευαίσθητων ανθρώπων και καλώντας επιτακτικά τους πιστούς να έρθουν σ’ ένα προσκύνημα απελευθέρωσης και παλινόρθωσης» γράφει ο Λάβκραφτ και ο αναγνώστης βλέπει ένα τεράστιο πλοίο να μοιάζει σαν καρυδότσουφλο στα φουρτουνιασμένα νερά και σχεδόν ακυβέρνητο να πλέει προς τον αφανισμό. Με τέτοιες σχεδιαστικές επινοήσεις και τέτοιες εικόνες όπως αυτές του Μπαρανζέ, η μυθολογία του Λάβκραφτ αποκτά ακόμη μία ενδιαφέρουσα διάσταση. Και η φαντασία του αναγνώστη δεν έχει να διαχειριστεί μόνο τον λόγο του συγγραφέα αλλά και τις αναπαραστάσεις του λόγου του. Απολαυστικό και τρομακτικό μαζί. Και το σχετικό link...
  2. Η κάποτε ακμάζουσα και πολυπολιτισμική αιγυπτιακή Αλεξάνδρεια υπήρξε δεύτερη (ή και πρώτη) πατρίδα πολλών Ελλήνων που έζησαν εκεί. Ένας από αυτούς ήταν και ο Γιώργος Στεφαδούρος κατά την παιδική του ηλικία. Πολλές δεκαετίες μετά την αναγκαστική αποχώρησή του αφηγείται τις μνήμες του στον γιο του, Νικόλα, και αυτός τις μεταφέρει σε κόμικς. Ο ελληνικός πληθυσμός της Αλεξάνδρειας στα μέσα του προηγούμενου αιώνα αριθμούσε δεκάδες χιλιάδες μέλη. Η πόλη ήταν ολοζώντανη και η ελληνική παροικία δραστήρια και ανήσυχη, με πιο διάσημο ίσως εκπρόσωπό της τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα ποιήματά του είναι άλλωστε και το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» με τους στίχους «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει» και την κατάληξη «…κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις» ως προτροπές επίδειξης αξιοπρέπειας προς τον πλέον ηττημένο και προδομένο αλλά κάποτε δοξασμένο Ρωμαίο στρατηγό Μάρκο Αντώνιο, λίγο πριν το τέλος του, εκεί στην Αλεξάνδρεια. Κάπως έτσι αποχαιρέτησαν την Αλεξάνδρεια, παρά τη θέλησή τους, οι περισσότεροι από τους Έλληνες μετά το 1952 λόγω της πολιτικής του Νάσερ από τη μία, με την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, την κρατικοποίηση βιομηχανιών, τις δημεύσεις περιουσιών αλλοδαπών πολιτών στο πλαίσιο της ενδυνάμωσης της εθνικής ανεξαρτησίας της Αιγύπτου, και από την άλλη της αλλοπρόσαλλης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Ένας από αυτούς ήταν και ο Γιώργος Στεφαδούρος, που σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών εγκατέλειψε με την οικογένειά του την Αλεξάνδρεια και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Δεν έβγαλε ποτέ από μέσα του, ωστόσο, την πόλη στην οποία μεγάλωσε. Και πενήντα χρόνια μετά την αναγκαστική αποχώρησή του, μετέφερε στον γιο του, Νικόλα, διάσπαρτες μνήμες και περιστατικά μιας πλούσιας παιδικής ηλικίας, σε έναν σπουδαίο και ιστορικό τόπο, στη χώρα που τον μεγάλωσε μακριά από τη χώρα καταγωγής της οικογένειάς του. Ο Νικόλας Στεφαδούρος, βραβευμένος και παραγωγικότατος τα τελευταία χρόνια («OMG, Zombie», «Memory Line», «Γιώργος Ζαμπέτας – Ο πιο Καλός ο Μαθητής» κ.ά.), αναλαμβάνει από κει και κάτω τη δουλειά. «Αντλώντας την έμπνευσή του από τη γενέτειρα του πατέρα του, Γιώργου Στεφαδούρου, την πόλη με “τον πολύχρωμο ουρανό και τους πολύγλωσσους δρόμους”, ο Νικόλας Στεφαδούρος αφηγείται την οικογενειακή τους ιστορία, με τρόπο ανεπιτήδευτα γλαφυρό και αφοπλιστικά ειλικρινή. Μια ιστορία, όμως, που ξεκινά από το προσωπικό για να καταλήξει στο συλλογικό, αφού πολλά από τα γεγονότα που περιγράφει αποτελούν ατόφια κομμάτια Ιστορίας πολλών Ελλήνων της διασποράς του προηγούμενου αιώνα. Εναλλάσσοντας τα πρόσημα των συναισθημάτων με αξιοθαύμαστη ευκολία, ο Στεφαδούρος αναπλάθει τη γοητευτική Αλεξάνδρεια του 1950, την άλλοτε πόλη των πέντε φυλών και πέντε γλωσσών στην αρχή της παρακμής της» επισημαίνει ο ζωγράφος Ανδρέας Γεωργιάδης προλογίζοντας την «Αλεξάνδρεια» (εκδόσεις Web Comics, πρώτη δημοσίευση στη διαδικτυακή πλατφόρμα socomic.gr της ΙΟΝ). Σε μια αφήγηση που μάλλον συνειδητά αποφεύγει κάθε πολιτική νύξη πέραν των απολύτως απαραίτητων, κάτι που δικαιολογείται από το τότε νεαρό της ηλικίας του αφηγητή, σε μια κατά τα άλλα ταραγμένη πολιτικά εποχή. Και, ευτυχώς, αποφεύγει να αναπαραστήσει οριενταλιστικά την Αλεξάνδρεια ως τόπο εξωτικό και ονειρεμένο, όπως συμβαίνει συχνά σε ανάλογες αυτοβιογραφικού τύπου ιστορίες. Αντιθέτως, την αντιμετωπίζει με αγάπη, κάτι που ο συγγραφέας δηλώνει με σαφήνεια: «Αυτή την όμορφη πόλη με την πυκνή, υγρή ατμόσφαιρα και τα χαμηλά σύννεφα που σαν να μην ήθελαν ποτέ να βρέξει. Τα αρώματά της, ένας συνδυασμός από λεμονιές και θάλασσα. Αγαπούσα τον πολύχρωμο ουρανό και τους πολύγλωσσους δρόμους. Τα μικρά καφενεδάκια που σύχναζε ο γέρος ποιητής. Τη γενέτειρά μου. Και σίγουρα αγαπούσα τον φιλόξενο κόσμο της». Αυτή η αγάπη είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο και αφορά όχι μόνο την παιδική ηλικία, εξωραϊσμένη πάντα και εκ των πραγμάτων από την επιλεκτική μνήμη, αλλά απλώνεται κυρίως στους ανθρώπους, Έλληνες και Αιγύπτιους, που περιγράφονται πάντα με σεβασμό και εκτίμηση. Η «Αλεξάνδρεια», πέρα όμως από το νοσταλγικό και τρυφερό περιεχόμενό της, γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα από τα ηθογραφικά, πραγματολογικά και ιστορικά στοιχεία της εποχής που αναπλάθει. Οι υπαίθριες αγορές, το ελληνικό σχολείο, οι βόλτες στην παραλία, το ψάρεμα, ο γαλατάς, οι πλανόδιοι πωλητές και μουσικοί, οι παγωτατζήδες, η μαγειρική, η ελληνική εκκλησία, τα έθιμα των Αιγυπτίων που περιγράφονται με θαυμασμό και αποδοχή, οι μουεζίνηδες αλλά ακόμα και κοσμοϊστορικά γεγονότα, όπως ο «Πόλεμος των Έξι Ημερών» με το Ισραήλ γίνονται αφορμές για να φιλοτεχνηθεί το μωσαϊκό μιας παγκοσμίως ιδιαίτερης και μοναδικής πόλης και των ανθρώπων της που προέρχονταν από όλες τις φυλές και όλους τους πολιτισμούς σε μια αρμονική συνύπαρξη. Γι’ αυτό και η νοσταλγία για την Αλεξάνδρεια, που χάθηκε μαζί με τα παιδικά ανέμελα χρόνια, σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά τέλος. Σε ένα τρυφερό βιβλίο που εξυμνεί τη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα, «διδάσκει» Ιστορία και πάνω απ’ όλα αποτελεί μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής του συγγραφέα του και μια άρτια προσαρμογή της σε κόμικς από τον σχεδιαστή του. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.