Αναζήτηση στην Κοινότητα

Οι Περιπέτειες Ενός Καθιηγητή Εικαστικών... Ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά από το μάθημα των εικαστικών σε διάφορα δημοτικά σχολεία της Ελλάδας. Συμπρωταγωνιστούν: η Μονοκερίνα, το Λυκανθρωπάκι, το Θυμωμένο Νιάου και όλο το υπόλοιπο διαβολισμένο καστ από μαθητές! Όταν ο κομίστας Διονύσης Φάκος κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια σε ιδιωτική έκδοση το πρώτο «Teacherrific», με τις περιπέτειες ενός καθηγητή εικαστικών στο σχολείο, όλοι όσοι το διάβασαν αναζητούσαν τη συνέχεια. Ήρθε η ώρα της λοιπόν. Το νέο «Teacherrific» με καινούριες περιπέτειες του καθηγητή και με μια επιλογή από τις παλιότερες, κυκλοφόρησε και ήδη τόσο ο πρωταγωνιστής του όσο και οι μαθητές του έχουν φανατικούς θαυμαστές. Ο Διονύσης Φάκος είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών και εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ζει στην Πάτρα. Το «Teacherrific» είναι το τρίτο του κόμικ που κυκλοφορεί από το «Δόντι» Έχουν προηγηθεί τα «London» (2017) και «Transylvania» (2018). Παρουσιασης της σχετικης αυτοεκδοσης του 2017 απο το "Βασιλεύς των κόμικς" : https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/39174-teacherrific/ Eυχαριστούμε για την διαθεση του κομικ τον φιλο @nikos99

Το είχε πει και η Άννα Παναγιωτόπουλου πριν αρκετά χρόνια σε επιθεώρηση της Ελεύθερης(ο) Σκηνής(Θέατρο) «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Κ@@Ο...ΠΑΙΔΑ.» Τι γίνεται όταν μαθητές δημοτικού σχολείου αφήνουν άναυδο με την συμπεριφορά και με τις''ιδιοφυές''ερωτήσεις τους τον καθηγητή τους των εικαστικών; Και αν ο καθηγητή τους δεν είναι μόνο φαν των κόμικς αλλά και δημιουργός-κομίστας; Πολύ απλό κάνει κόμικς τις κωμικές καταστάσεις που ζει. Βασισμένο σε αληθινά περιστατικά που έζησε σαν δάσκαλος εικαστικών σε δημοτικό σχολείο ο Διονύσης Φάκος μαζεύει τα καλυτερα και τα κάνει μονοσέλιδα στριπάκια. Διασκεδαστικά, σε αφήνουν με μια ωραία διάθεση για αρκετή ώρα μετά που θα τα διαβάσεις. Αξίζει όταν το δείτε μπροστά σας να το πάρετε. Ωραίος χρωματισμός, χονδρό εξώφυλλο, το ίδιο και οι σελίδες, ωραία εκτύπωση και βιβλιοδεσία. H παρούσα αυτοέκδοση παρουσιάστηκε στο Athens-con 2017. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Αν θέλετε να επικοινωνήσετε με τον Διονύση: F.B. -DIONUSIOS FAKOS COMIC ART BY DENNIS FAKOS INSTAGRAM- DENNISFAKOS

Συνέντευξη στον κόσμο των κόμικς Πότε ασπρόμαυρος και πότε πολύχρωμος, μα πάντα μαγικός και συναρπαστικός, ο κόσμος των κόμικς έχει όσα χρειάζεται ώστε να χαθείς μέσα του. Όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο, είτε από την πλευρά του δημιουργού είτε του αναγνώστη, το γνωρίζουν ήδη, όπως και γνωρίζουν ότι τα κόμικς δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά- κάτι που αποτελεί κοινή παρανόηση των μεγαλύτερων ηλικιών. Ιστορίες που κινούνται μέσα σε φανταστικά κυρίως σύμπαντα, με καλοδουλεμένους χαρακτήρες, δράση, μυστήριο αλλά και χιούμορ: μια εύκολη διέξοδος από την δική μας πραγματικότητα, που μερικές φορές είναι αναγκαία για τον καθένα. Ποιοι βρίσκονται όμως πίσω από τις εικονογραφημένες σελίδες και τι έχει συμβεί μέχρι να φτάσει ένα κόμικ στα χέρια μας; Μαζί μου έχω σήμερα την Έλενα Γώγου και το Διονύση Φάκο, δύο νέους εκκολαπτόμενους comic artists, οι οποίοι θα μας πουν παραπάνω για το θέμα και θα μας φωτίσουν, μέσα από τις εμπειρίες τους, τον φανταστικό κόσμο των κόμικς. Η Έλενα και ο Διονύσης έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και παραμένουν στην Πάτρα. Μοιράζονται φυσικά την ίδια αγάπη για τη ζωγραφική, με την οποία να ασχολούνται από μικρή ηλικία, για να φτάσουν σήμερα να δημιουργούν δικά τους έργα, ο καθένας με το απόλυτα προσωπικό του στυλ. Παιδιά καλησπέρα! Χαίρομαι πολύ που δεχτήκατε να παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη στο citycampus. Ας ξεκινήσουμε με τα τετριμμένα, πείτε μου πρώτα λίγα λόγια για εσάς. Ποιοι είναι ο Διονύσης και η Έλενα, εκτός από comic artists; Δ.Φ: Καλησπέρα. Είμαι ο Διονύσης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Σπούδασα στην Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας και πλέον εργάζομαι σαν καθηγητής εικαστικών σε δημοτικό σχολείο. Ε.Γ: Γειά! Είμαι η Έλενα. Σπουδάζω στο τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών στην Πάτρα και στον ελεύθερο χρόνο μου ζωγραφίζω κόμικς. Μερικές δουλειές μου είναι ένα τρίτευχο αυτόεκδιδόμενο κόμικ με τίτλο “Undead”, ένα webcomic με τίτλο “Bloodfest” και μια ολιγοσέλιδη συμμετοχή στο άλμπουμ «Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Νηφάλιος Νάνος». Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη ζωγραφική και πώς μπήκε το κόμικ στη ζωή σας; Δ.Φ: Θα ακουστεί κλισέ αλλά απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με ενα μολύβι στο χέρι. Ανέκαθεν ζωγράφιζα και σταδιακά αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα. Κόμικς διάβαζα απο μικρή ηλικία. Στο δημοτικό. Μια μέρα πήγα στο περίπτερο και είδα στο stand κόμικς. Πήρα να διαβάσω απο περιέργεια ενα και αμέσως ερωτεύτηκα. Ε.Γ: Η ζωγραφική και τα κόμικς πάντα μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Όταν ήμουν μικρή διάβαζα W.I.T.C.H. και ζωγράφιζα κόμικς με τους αγαπημένους μου ήρωες από ταινίες, βιβλία κ.τ.λ., αργότερα άρχισα να διαβάζω Marvel και αγάπησα τους X-Men και ακόμη πιο μετά ανακάλυψα ότι μπορώ να διαβάσω εκατοντάδες webcomics στο ίντερνετ. Αυτό που με έπεισε να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τα κόμικς, όμως, ήταν η πρώτη συμμετοχή μου στις αυτοεκδόσεις του Comicdom. Πώς έχουν εξελιχθεί ο τρόπος που σχεδιάζετε και τα θέματα με τα οποία ασχολείστε από τη στιγμή που ξεκινήσατε; Δ.Φ: Αν εννοείς το τεχνικό ζήτημα για μένα δεν έχει αλλάξει κάτι. Είμαι παραδοσιακός. Μολύβι, πενάκι και χαρτί. Δεν είμαι φίλος του ψηφιακού. Η τεχνική μου φυσικά έχει αλλάξει. Έπαιξαν ρόλο οι σπουδές μου βέβαια. Η Καλών Τεχνών μπορεί να μην έχει τμήμα κόμικς αλλα μαθαίνοντας ελεύθερο σχέδιο γίνεσαι καλύτερος σε οτι έχει να κάνει με σκίτσο. Ε.Γ: Η τεχνοτροπία μου συνεχώς αλλάζει καθώς συνεχώς μαθαίνω καινούρια πράγματα. Επίσης επηρεάζεται αρκετά από τα ενδιαφέροντα μου και τους καλλιτέχνες που θαυμάζω κάθε περίοδο. Η θεματολογία μου, από την άλλη, νομίζω παραμένει ίδια. Δράση, φαντασία και ρόμανς! Πότε και πώς αποφασίσατε να φτιάξετε το πρώτο σας κόμικ; Ποια είναι η υπόθεσή του; Δ.Φ: Το «London» σαν ιδέα μου ήρθε τελείως ξαφνικά. Είμαι φαν των κλασσικών ασπρόμαυρων ταινιών τρόμου. Ένα βράδυ έφαγα φλασιά και άρχισα να το αναπτύσσω σιγά σιγά στο μυαλό μου. Αρχικά το ξεκίνησα σαν εξάσκηση αλλά εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο οπότε είπα να το κυνηγήσω και για έκδοση. Αν όλα πάνε καλά θα είναι ιστορία σε 3 μέρη. Ε.Γ: Το πρώτο μου ολοκληρωμένο κόμικ είναι το “Undead”. Ξεκίνησα να δουλεύω την ιστορία το 2014. Το έγραψα, το σχεδίασα, το τύπωσα και το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε αισίως στις αυτοεκδόσεις του Comicdom το 2015. Πριν δύο εβδομάδες κυκλοφόρησε το τρίτο και τελευταίο τεύχος! Η υπόθεση στην αρχή ήταν απλή: ζόμπι επιτίθενται στην Πάτρα! Στην πορεία όμως πήρε μια… φανταστική τροπή. Δεν θα σας τίποτα άλλο σε περίπτωση που θέλετε να το διαβάσετε! Με ποιον τρόπο προωθείτε τη δουλειά σας; Δ.Φ: Ίντερνετ. Είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος στην εποχή μας. Υπάρχουν σχετικά σαιτ που ασχολούνται με την προώθηση της τέχνης γενικότερα. Φυσικά μια σελίδα στο Facebook βοηθάει επίσης. Προσωπικά στάθηκα τυχερός γιατί έχω εκδότη ο οποίος αναλαμβάνει τα παραδοσιακά μέσα. Εφημερίδες, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις σε περιοδικά κλπ. Είναι πιό άμεσο σε τοπικό επίπεδο. Ε.Γ: Μέσω των social media και σε comic conventions. Γνωρίζω ότι κατά καιρούς συμμετέχετε σε διάφορα φεστιβάλ κόμικς, όπως π.χ. στο πρόσφατο ComicDom που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Ποιες οι εμπειρίες σας από εκεί; Δ.Φ: Προσωπικά τον τελευταίο χρόνο συμμετείχα σαν καλλιτέχνης στα φεστιβάλ αυτά. Είναι πολύ ωραία αν και κουραστική εμπειρία. Παρουσιάζεις το κόμικ σου σε κοινό που ασχολείται αποκλειστικά με αυτό. Φυσικά γνωρίζεις καλλιτέχνες που θαυμάζεις από το ίντερνετ αλλά δεν είχες την ευκαιρία να δεις από κοντά. Ανταλλάσετε υλικό, κανονίζετε πιθανές συνεργασίες, αλληλοπροωθείστε κλπ. Σίγουρα βοηθάει στην προώθηση της δουλειάς διότι τα φεστιβάλ αυτά είναι αφιερωμένα σχεδόν αποκλειστικά στα κόμικς, αλλά και την ποπ κουλτούρα γενικότερα. Ε.Γ: Νομίζω ότι το Comicdom είναι ιδανικό για νέους καλλιτέχνες γιατί μπορείς να προωθήσεις τη δουλειά σου και να γνωρίσεις άλλους Έλληνες καλλιτέχνες, επαγγελματίες και μη. Ειδικά αν μένεις σε κάποια μικρή πόλη όπου δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για κόμικς είναι καλό να συμμετέχεις σε τέτοια φεστιβάλ. Υπάρχει τρόπος στην Ελλάδα του σήμερα να ασχοληθεί κανείς επαγγελματικά αποκλειστικά με τα κόμικς; Τι προκλήσεις έχετε να αντιμετωπίσετε; Δ.Φ: Και ναι και οχι. Μπορείς να ασχοληθείς επαγγελματικά με το κόμικ στην Ελλάδα αλλα θα πρέπει να συνεργάζεσαι με εταιρεία του εξωτερικού. Το καλό με το κόμικ είναι οτι μπορείς να μένεις οπουδήποτε στον πλανήτη και να εργάζεσαι σε όποια εταιρεία θες. Η συνεργασία γίνεται μέσω ίντερνετ. Μπορέις πχ να μένεις Πάτρα και να δουλεύεις για εταιρεία του Καναδά. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες εταιρείες στην Ελλάδα όμως. Μόνο σαν χόμπι μπορείς να το κανεις διαφορετικά. Ε.Γ: Είμαι ερασιτέχνης, οπότε δεν έχω προσωπική εμπειρία. Ωστόσο υπάρχουν όντως αρκετοί Έλληνες καλλιτέχνες που μένουν στην Ελλάδα αλλά δουλεύουν για εταιρείες του εξωτερικού. Ποια τα συναισθήματα σας κατά τη διάρκεια δημιουργίας και μετά την ολοκλήρωση ενός κόμικ; Δ.Φ: Άγχος, απογοήτευση, τάσεις αυτοκτονίας, χαρά κλπ. Η φάση της δημιουργίας είναι κουραστική και αγχωτική για μένα. Η ολοκλήρωση είναι κάτι μαγικό. Δημιουργείς κάτι δικό σου. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου. Μετά βέβαια έρχεται η ώρα να εκτεθείς στο κοινό. Μεγάλο βάσανο αυτό. Ε.Γ: Νομίζω πως όσο είσαι ερασιτέχνης και ζωγραφίζεις ό,τι σου αρέσει, η όλη διαδικασία είναι αρκετά διασκεδαστική. Καμία φορά υπάρχει μονοτονία και άγχος. Αλλά η ικανοποίηση είναι τεράστια όταν ο κόσμος απολαμβάνει το δημιούργημά σου. Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης για τους χαρακτήρες ή/και τις ιστορίες σας γενικά; Δ.Φ: Για μένα είναι τα πάντα. Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Ειδικότερα μπορώ να πω τα χόμπι μου. Τα βιβλία, οι ταινίες, τα βιντεοπαιχνίδια και φυσικά τα κόμικς που διαβάζω με επηρεάζουν. Για το London συγκεκριμένα είναι οι παλιές ταινίες τρόμου της Universal και η κλασσική λογοτεχνία τρόμου. Δράκουλας, Φρανκενσταιν κλπ. Ε.Γ: Ταινίες, σειρές, βιβλία, παιχνίδια, κόμικς, ιστορίες και χαρακτήρες που θα ήθελα να δω μέσα σε όλα αυτά αλλά σπανίζουν. Και φυσικά οι απλοί άνθρωποι που βλέπω γύρω μου. Πόσο εύκολο είναι να συνεργαστείτε μ’ έναν σεναριογράφο ώστε να αποτυπωθούν οι χαρακτήρες όπως τους φαντάζεται εκείνος χωρίς να αλλάξετε το προσωπικό σας στυλ; Δ.Φ: Προσωπικά δεν μου έχει τύχει. Το σενάριο το γράφω εγώ οπότε είναι πιο εύκολο. Απο εμπειρίες φίλων ξέρω οτι δεν είναι δύσκολο. Υπάρχει ελευθερία και κατανόηση απο τις 2 πλευρές. Υπάρχουν σεναριογράφοι που αφήνουν τον σχεδιαστή τελείως ελεύθερο. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Ε.Γ: Όσες φορές έχει χρειαστεί να συνεργαστώ με έναν σεναριογράφο δεν είχα πρόβλημα. Αν υπάρχει επικοινωνία και συνέπεια είναι όλα μια χαρά! Μου αρέσει όμως να έχω ελευθερία στον σχεδιασμό των χαρακτήρων και της ιστορίας, γι’ αυτό μερικές φορές προτιμώ να γράφω εγώ το σενάριο. Τι έχετε να πείτε σε αυτούς που συγκαταλέγουν τα κόμικς στα «παιδικά» αναγνώσματα; Δ.Φ: Θα τους έλεγα να διαβάσουν το κόμικ μου. Μπορεί αρχικά να ξεκίνησαν σαν παιδικά αναγνώσματα αλλα πλεόν υπάρχουν κόμικς για όλες τις ηλικίες και τα γούστα. Υπάρχουν κόμικς τρόμου, ρομαντικά, πολιτικά, φαντασίας κλπ. Οπως ακριβώς συμβαίνει με τις ταινίες, τα βιβλία, τα παιχνίδια κοκ. Ε.Γ: Αυτοί χάνουν! Τι στοιχεία θεωρείτε ότι πρέπει να διαθέτει ένα κόμικ για να θεωρείται καλό; Δ.Φ: Καλό σενάριο και έναν σχεδιαστή που να μπορεί να εικονογραφήσει. Το σχέδιο δεν χρειάζεται να είναι εντυπωσιακό η λεπτομερές αρκεί να μπορεί να διηγηθεί σωστά την ιστορία. Το λεγόμενο storytelling. Όσο εντυπωσιακά σκίτσα και να κάνεις, αν δεν μπορείς να αποδώσεις σωστά το σενάριο και ο αναγνώστης δεν μπορεί να καταλάβει τι βλέπει, έχεις χάσει το παιχνίδι. Ιδανικά μιλώντας θα πρέπει ο αναγνώστης να καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην κάθε σελίδα χωρίς να χρειαστεί καν να διαβάσει τα λόγια. Ε.Γ: Συμφωνώ με τον Διονύση. Επίσης πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ταιριάζει το στυλ του σχεδιαστή με το ύφος της ιστορίας. Σε άλλες ιστορίες ταιριάζει ο ρεαλισμός και σε άλλες ένα πιο απλό και αφαιρετικό στυλ. Σε περίπτωση που θέλετε να πάρετε μια γεύση της δουλειάς του Διονύση και της Έλενας και μένετε στη Θεσσαλονίκη, θα έχετε την ευκαιρία να τους γνωρίσετε στο Thessaloniki Comic Convention, που θα πραγματοποιηθεί 5-7 Μαΐου 2017 (Λιμάνι Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Γ’). Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε τις σελίδες τους στο facebook: Διονύσης Φάκος Έλενα Γώγου citycampus.gr

Διονύσης Φάκος: Ο Πατρινός comic artist μας ταξιδεύει στο Βικτωριανό Λονδίνο με εκδότη "Το Δόντι" και μιλά στο thebest.gr της Κωνσταντίνας Τσίχλα Ένα κόμικ που γεννήθηκε στην Πάτρα υποδέχθηκαν πριν λίγο καιρό τα βιβλιοπωλεία της πόλης. Πρόκειται για το "London" του εικαστικού Δημήτρη Φάκου. Μια ιδέα που έλειπε και που η υλοποίηση της μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Ο Διονύσης Φάκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Από μικρή ηλικία σχεδίαζε και ήθελε να φτιάξει τα δικά του κόμικς. Σπούδασε στην Καλών Τεχνών Φλώρινας όπου και αποφοίτησε το 2014. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής. Σκίτσα του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα ''Πελοπόννησο'' και στο ηλεκτρονικό περιοδικό ''Ο Πουά Σαλίγκαρος και η Ιοκάστη''. Το 2016 συμμετείχε σε διάφορα συνέδρια κόμικς ανά την Ελλάδα με δικές του ιστορίες και αυτοεκδόσεις. Τον Δεκέμβρη κυκλοφόρησε το πρώτο του κόμικ με τίτλο ''London'' από τις εκδόσεις ''Το Δόντι". Εργάζεται ως καθηγητής εικαστικών σε σχολείο και στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να περιφέρεται σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Μίλησε για όλα στο thebest.gr και χωρίς αμφιβολία μας έμαθε πολλά. -Πριν από όλα, θα ήθελα να μιλήσουμε για την σχέση σας με τα εικαστικά γενικότερα… Σπούδασα στη Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Φλώρινα. Από μικρός ζωγράφιζα και αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα. Κατά πόσο είναι εύκολο στην Ελλάδα βέβαια είναι άλλο θέμα. -Πότε και πώς μπήκε στη ζωή σας το κόμικ; Πάντα με ενθουσίαζαν οι υπερήρωες. Από μικρός έβλεπα κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, και ακόμα βλέπω μανιωδώς. Μια μέρα αποφάσισα να αγοράσω ένα κόμικ του Spider-Man από περιέργεια. Από τότε ερωτεύθηκα το κόμικ. -Μέχρι να φτιάξετε το δικό σας, ποιο θα λέγατε ότι ήταν το αγαπημένο σας; Χωρίς δεύτερη σκέψη το Amazing Spider-Man. Ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του κι ας μην έχω τέτοια μπράτσα. -Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού κόμικ; Για αρχή, το σενάριο. Δεν με συμφέρει αυτό που λέω σαν σχεδιαστής, αλλά αν η ιστορία δεν είναι καλή τότε το κόμικ δεν αξίζει όσο καλοσχεδιασμένο και να είναι. Θεωρώ ότι είναι και το αδύναμο σημείο μου το οποίο ελπίζω να βελτιωθεί με τον καιρό. Επίσης σημαντική είναι και η εικονογράφηση. Δεν εννοώ μόνο ένα καλό σχέδιο αλλά και μια καλή ροή της ιστορίας. Ο σκιτσογράφος πρέπει να έχει την ικανότητα να διηγείται την ιστορία μέσα από τα σχέδια του και να είναι πάντα ξεκάθαρο το τι συμβαίνει σε κάθε καρέ. -Πότε αρχίσατε να σχεδιάζετε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πάντα στο σχολείο ήμουν με ένα μολύβι στο χέρι, και όχι για να κρατάω σημειώσεις. Κατά καιρούς πήγαινα σε φροντιστήρια σχεδίου για να το αναπτύξω. Στο λύκειο αποφάσισα να δώσω για την Καλών Τεχνών οπότε και τα μαθήματα έγιναν πιο εντατικά. -Ποια ήταν η διαδρομή μέχρι το «London» Η διαδρομή παραδόξως δεν ήταν μεγάλη. Ανέκαθεν ήθελα να φτιάξω ένα κόμικ τρόμου και απλά μου ήρθε η ιδέα, το σχεδίασα και σε σχετικά μικρό διάστημα εκδόθηκε. -Ποια είναι η υπόθεση του; Πώς την εμπνευστήκατε; Έχει να κάνει με έναν κυνηγό επικηρυγμένων ο οποίος ταξιδεύει στο Βικτωριανό Λονδίνο για να βρει τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται. Mπλέκονται διάφορα υπερφυσικά στοιχεία. Πάντα με γοήτευαν οι παλιές κλασσικές ταινίες τρόμου με βρικόλακες και λυκάνθρωπους. Το καλοκαίρι λοιπόν, ένα βράδυ μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι αντίστοιχο. Να σχεδιάσω ένα κόμικ που θα ήθελα εγώ κυρίως να διαβάσω. Δεν υπάρχουν και πολλά κόμικ τρόμου, οπότε είπα να συμβάλλω σε αυτόν τον τομέα λίγο. Η ιδέα μου ήρθε ένα βράδυ ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ. Σηκώθηκα, άρχισα να κρατάω σημειώσεις και να κάνω μερικά πρόχειρα σχέδια. Τις επόμενες μέρες ξεκίνησα εντατικά να το σχεδιάζω αφού ολοκλήρωσα το σενάριο. -Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να το ολοκληρώσετε; Ένα καλοκαίρι περίπου. Δεν δούλευα πάνω σε αυτό βέβαια όλη μέρα. Και ήταν και η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο, οπότε το πήγαινα σχετικά αργά. Στο μέλλον ελπίζω να γίνω πιο γρήγορος με την εμπειρία που απέκτησα από αυτό. -Πώς πήρατε την απόφαση να το εκδώσετε; Μα, αυτό θέλει ο κάθε σκιτσογράφος. Να δει τη δουλειά του στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Μόλις το ολοκλήρωσα άρχισα να ψάχνω εκδότες. Αν δεν κατάφερνα να βρω εκδοτική θα έκανα αυτοέκδοση. -Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε μέχρι να φτάσει τελικά στα χέρια μας; Δυσκολίες δεν θα έλεγα ότι αντιμετώπισα. Υπήρξαν κάποιες απορρίψεις μέχρι να βρω εκδότη βέβαια. Αλλά όλες οι γνώμες είναι καλοδεχούμενες. -Ποιοι υπήρξαν αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια; Η μητέρα μου ανέκαθεν με στήριζε και χωρίς αυτή, μάλλον δε θα το τελείωνα ποτέ το κόμικ. Υπήρξαν φίλοι και συγγενείς που μου έλεγαν τη γνώμη τους και με βοηθούσε αρκετά αυτό. Και φυσικά ο κ. Τσιλήρας που χωρίς αυτόν δεν θα είχε εκδοθεί. -Τι σχεδιάζετε για το μέλλον; Ακόμα περισσότερα κόμικς. Το ‘’London’’ το έχω στο μυαλό μου σαν εισαγωγή για μεγαλύτερη ιστορία. Αν όλα πάνε καλά θα είναι σε τρία μέρη. Έχω ήδη αρχίσει να δουλεύω το σενάριο για τον δεύτερο τόμο ο οποίος θα είναι και μεγαλύτερος σε μέγεθος. Ταυτόχρονα σχεδιάζω χιουμοριστικά στριπάκια εμπνευσμένα από τις εμπειρίες μου ως καθηγητής εικαστικών σε δημοτικό σχολείο, τα οποία ίσως εκδοθούν στο μέλλον.

Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω για την εκδήλωση, από όσα γράφονται στο παρακάτω κείμενο. Παραθέτω κάποιες φωτογραφίες και ακολουθώντας το λινκ, μπορείτε να δείτε περισσότερες. Υπερήρωες με μαγιό. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνει ο superman στον ελεύθερο χρόνο του; Πως περνάει ο spiderman τις ώρες του, όταν δεν πετάει από κτίριο σε κτίριο; Τι κάνει ο πλούσιος batman όταν δεν σώζει το Γκόθαμ Σίτυ; Η catwoman κοιτάζει βιτρίνες με παπούτσια; Πηγαίνουν οι σούπερ ήρωες διακοπές; Αγοράζουν μαγιό; Πίνουν το ποτό τους στην παραλία ή προτιμούν το κέντρο της πόλης; Από τους ήρωες του Ουώλντ Ντίσνεϊ και τον Τεν-Τεν του Ερζέ, έως τους υπερήρωες της δεκαετίας του ’60 και της Αμερικάνικης Marvel, όλοι οι «κομιξάδες» παρακάμπτουν επιμελώς την καθημερινότητα των χαρακτήρων τους. Με άλλα λόγια επιλέγουν αξιωματικά οι ίδιοι μόνο τις ιστορίες εκείνες που τους ξεχωρίζουν από τους κοινούς ανθρώπους, που τους μεγαλώνουν στα μάτια μας, και που αυτόματα τους κάνουν υπερασπιστές του καλού. Είναι όμως οι υπερήρωες των κόμικς μόνο αυτό; Ο Διονύσης Φάκος, απόφοιτος του 2014 της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας, επιμένει πως οι σούπερ ήρωες έχουν ελεύθερο χρόνο, κάνουν τα ψώνια τους στο supermarket, βλέπουν τηλεόραση και πίνουν το καφεδάκι τους στο διπλανό τραπέζι. Ζουν ανάμεσά μας και κάνουν κι αυτοί τις καλοκαιρινές διακοπές τους όπως εμείς. Αν δεν τον πιστεύεις, μπορείς να κάνεις μια βόλτα από τη στοά της αγοράς στη Φλώρινα. Από τις 15 έως και το τέλος Αυγούστου όλοι οι χαρακτήρες που θαύμασες ή και θαυμάζεις στα κόμικς, ακόμα πίνουνε το καφεδάκι τους στη σκιά. [ Χ. Σ. ] Η εικαστική εγκατάσταση των έργων του Διονύση Φάκου προτείνονται στον εικαστικό Αύγουστο της πόλης της Φλώρινας ως μια δυνητική συνθήκη της πραγματικότητας. Τα πρωτότυπα σχέδια του κρεμιούνται από σχοινιά σε μια γωνιά της Στοάς Σπυράκη, όπως κάποτε οι περιπτεράδες άπλωναν τα προς πώληση κόμικς. Στην τρέχουσα ―των απλωμένων εικόνων― πρόταση, οι super heroes κρεμάμενοι, όπως ηρωικά πετάνε, ατονούν την ενεργοβόρα δράση τους αλλά εμφανώς και πολύ χονδροειδώς υπάρχουν στην καθημερινότητα. Το δυνητικό τείνει να ενεργοποιηθεί, χωρίς εντούτοις να έχει περάσει στην πραγματική ή τυπική συγκεκριμενοποίηση. Το δέντρο είναι δυνητικά παρόν μέσα στον σπόρο. Δυνητικότητα και εν ενεργεία ύπαρξη είναι δυο διαφορετικοί τρόποι του Είναι. «Χρειάζεται εδώ να εισαγάγουμε μια διάκριση μεταξύ δυνατού και δυνητικού, την οποία έφερε στο φως ο Gilles Deleuse στο Διαφορά και επανάληψη. Το δυνατό είναι ήδη πλήρως συγκροτημένο αλλά παραμένει στην περιφέρεια της πραγματικότητας. Το δυνατό θα πραγματοποιηθεί χωρίς να αλλάξει τίποτα από τους προσδιορισμούς ή τη φύση του. Πρόκειται για ένα πραγματικά λανθάνον και φαντασματικό. Το δυνατό είναι όπως και το πραγματικό: δεν του λείπει παρά η ύπαρξη. Η πραγματοποίηση ενός δυνατού δεν είναι δημιουργία με το πλήρες νόημα αυτού του όρου, επειδή η δημιουργία συνεπάγεται επίσης την καινοτόμο παραγωγή μιας ιδέας ή μιας μορφής. Η διαφορά μεταξύ δυνατού και πραγματικού είναι συνεπώς καθαρά λογική» (Pierre Levy, Δυνητική πραγματικότητα, σελ. 22, 1η παρ., εκδόσεις Κριτική) Στην περίπτωση του Φάκου η διαφορά μεταξύ υπερηρωισμού και καθημερινότητας εντοπίζεται σε γεγονότα καθημερινά, το ξύρισμα, τα ψώνια, τον έρωτα, ως συμβάντα δυνητικά, θεωρώντας τον υπερηρωισμό ως πραγματικότητα. Οι ήρωες βγαίνουν από την πραγματικότητα τους όταν είναι καθημερινοί. Οι ήρωες βιώνουν [εργάζονται] δυνητικά τον ηρωισμό τους ως την καθημερινότητα εν ενεργεία φάση, ενώ εμείς ως καθημερινοί πρέπει να εργαζόμαστε δυνητικά την καθημερινότητα ως ηρωική εν ενεργεία φάση. Κάθε οντότητα λειτουργεί τις δυνητικότητές της: ένα συμβάν, την αποφασιστικότητα, την αναγκαιότητα λύσεων που τη ζωογονούν, τα προβλήματα που την κινητοποιούν, συνιστούν ένα ουσιώδες τμήμα των προσδιορισμών που το συναποτελούν. Αυτή η εν ενεργεία φάση, η ενεργοποίηση είναι δημιουργία, επινόηση μιας μορφής με αφετηρία και στόχευση δυνάμεων και σκοπών. Μέσα σε ένα προκαθορισμένο σύνολο δυνατοτήτων οι υπερήρωες χρειάζονται την καθημερινότητα ως μια δυνητική φάση συγκρότησης των απελεύθερων πράξεών τους. Η μικροαστικότητα της καθημερινότητας χρειάζεται την ηρωικότητα ως μια δυνητική στόχευση απελευθερωτικών πράξεων. Συνειδητοποιείστε τη δυνητικότητα της ζωής και η συμμετοχή σας σε μια οντολογική ζωή είναι η ενάγουσα δύναμη αυτοδημιουργίας και ενανθρωπισμού. Οι τρεις δυνητικοποιήσεις που παρήγαγαν το ανθρώπινο ον είναι οι γλώσσες ως δυνητικοποίηση του παρόντος, του εδώ και τώρα, η τεχνική ως δυνητικοποιήση των πράξεων, των ενεργειών του σώματος και του φυσικού περιβάλλοντος και, τέλος, το συμβόλαιο ή τη συμφωνία που δυνητικοποιεί τις κοινωνικές σχέσεις: δηλαδή τη βία. Μόνο η τέχνη από τις δυνητικές επινοήσεις του ανθρώπου αποτελεί την δυνητικοποίηση της δυνητικότητας. Ανήκει στο πεδίο της γλώσσας για αυτό και δεν την κατηγοριοποιούμε. «Η δυνητικότητα είναι ένας πόλεμος ενάντια στην ευθραυστότητα, στην οδύνη, στη φθορά. Αναζητώντας ασφάλεια και έλεγχο επί των πραγμάτων επιδιώκουμε το δυνητικό, επειδή μας οδηγεί προς οντολογικές περιοχές, που οι συνήθεις κίνδυνοι δεν μπορούν να αγγίξουν. Η τέχνη θέτει ερωτήματα σ’ αυτή την τάση και συνεπώς δυνητικοποιεί τη δυνητικοποιήση, επειδή επιζητεί ταυτόχρονα μια διέξοδο από το εδώ και τώρα, καθώς και την έξαρση των αισθήσεων». (Pierre Levy, Δυνητική πραγματικότητα, σελ. 103, 2η παρ. εκδόσεις Κριτική) [Χ.Κ.] Χρήστος Σκούρτης – Χάρης Κοντοσφύρης