Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'γνώση'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Τα μανιτάρια των αισθήσεων και των παραισθήσεων Ο Παύλος Μεθενίτης Συντάκτης: Βασιλική Τζεβελέκου Αν ζητήσεις από παιδί ή ενήλικα να ζωγραφίσει ένα μανιτάρι, είναι βέβαιο ότι θα σχεδιάσει ένα ολοκόκκινο κεφάλι με λευκά στίγματα επάνω στο κλασικό ποδαράκι. Μια Αμανίτα Μουσκάρια δηλαδή, το αθώο και τόσο ψυχεδελικό μανιτάρι των παραμυθιών, της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, των φωτιστικών στους κήπους των εξοχικών. Ο Αμανίτης ο Μυγοκτόνος, όπως ονομάζεται, δεν είναι άλλο από το παραισθησιογόνο ιερό φυτό, άμεσα συνδεδεμένο με το ανθρώπινο υποσυνείδητο και πασίγνωστο από τους μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων και τους σαμάνους της Σιβηρίας που το έτρωγαν για να ταξιδέψει η ψυχή τους, μέχρι τους κατοίκους της Γουατεμάλας ή της Αυστραλίας που το θεωρούσαν μαγικό. Οι αντάρτες και οι αντάρτισσες διά χειρός Θανάση Πέτρου Είναι εκείνα τα μανιτάρια που ξεκλήρισαν τη διμοιρία των Ελασιτών στο Πάικο της Μακεδονίας το φθινόπωρο του ‘43, όταν οι πεινασμένοι αντάρτες και οι αντάρτισσες τα μαγείρεψαν και τα έφαγαν κι ας έλεγε ο Γιαννάκος «είναι ζουρλομάνταρα, τρελομάνταρα, ζουρλομανίταρα. Στο χωριό μου δεν τ’ αγγίζουμε». Ο Θανάσης Πέτρου με το εμπνευσμένο πενάκι του αφηγείται με εικόνες την αληθινή ιστορία των ανταρτών στο graphic novel «Αμανίτα Μουσκάρια» (εκδόσεις Γνώση) που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο. Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα «Αμανίτα Μουσκάρια» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2007) του Παύλου Μεθενίτη, που έγραψε το σενάριο του κόμικς για τα σχέδια του Θανάση Πέτρου, ο οποίος και στο παρελθόν έχει μεταφέρει λογοτεχνικά κείμενα στο χαρτί με εξαιρετική επιτυχία. «Το δουλεύαμε δύο χρόνια, παράλληλα με άλλες ασχολίες, δίναμε από το έλλειμμα του χρόνου μας. Είναι τεράστιο έργο με φοβερή δουλειά, ιδιαίτερα για τον Θανάση. Ο κομίστας είναι ο σκηνοθέτης και δημιουργεί καρέ καρέ, όπως ο σκηνοθέτης πλάνο πλάνο, την ιστορία που βλέπουμε. Ο κομίστας βγάζει την ατμόσφαιρα. »Ο Θανάσης σκηνοθέτησε λοιπόν, έκανε κανονικά ντεκουπάζ όλο το βιβλίο στο χαρτί και δημιούργησε μια έντυπη ταινία. Ηταν κοπιαστική, δημιουργική διαρκής διαδικασία. Λίγα αποσπάσματα έχουν παραλειφθεί από το βιβλίο, οι διάλογοι είναι ελάχιστα τροποποιημένοι και όλες οι πληροφορίες για τη δράση των ηρώων προκύπτουν από την εικόνα», μας λέει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Παύλος Μεθενίτης. Ενα road movie, λοιπόν, είναι το κόμικς, που μας ταξιδεύει από την καρδιά της Αθήνας στα βουνά της Κεντρικής Μακεδονίας και έχει στο επίκεντρο την αληθινή ιστορία των ανταρτών η οποία συνδέεται με το σήμερα. Μια ιστορία με παραισθησιογόνα και έκπτωτους αγγέλους, που μιλάει για το «χρέος και τα πάθη, για τις ουσίες και τους ανθρώπους που μαθαίνουν, πάντα σκληρά, πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία αλλά και τρόμος». Ο Ηλίας, δημοσιογράφος ταξιδιωτικού ρεπορτάζ, είναι ο κεντρικός ήρωας. Με οικογενειακές εκκρεμότητες, τον θάνατο του τζάνκι αδελφού του να τον βαραίνει και συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, δραπετεύει συχνά με τη μοτοσικλέτα του. Σ’ ένα τέτοιο ταξίδι βρίσκεται στο Πάικο. Τυχαία μένει στο πανδοχείο του Ντρούγκαρου, του τελευταίου αντάρτη από τους δύο επιζήσαντες της αλληλοσφαγής που ακολούθησε μετά την κατάποση των μανιταριών το ‘43. Ολα αυτά τα χρόνια ο Ντρούγκαρος ζει αποτραβηγμένος, με τις αναμνήσεις και τα ερωτήματα να τον βασανίζουν. Οταν ο Ηλίας ύστερα από μια βόλτα στο δάσος τού φέρνει αμανίτες και του ζητάει να φάνε, ο Ντρούγκαρος έξαλλος του απαντάει: Ζουρλομάνταρα σαν και τούτα ρίξανε κάτω άντρες δράκους, θεριά, όχι αποσπόρια σαν κι εσένα και εμένα... Αντρες με πέντε κιλά αρχίδια ο καθένας! Που κρατάγανε ντουφέκι, όχι κομπιουτεράκια! Που ανέβαιναν τρέχοντας το βουνό με είκοσι κιλά στην πλάτη, που μπαίνανε στη φωτιά τραγουδώντας ρε! Τέτοιους άντρες λέω! Που μπορεί να μην είχαν το δικό σου μπόι αλλά ήταν γίγαντες. Τ’ ακούς; Γίγαντες Ωστόσο, ο νεαρός και ο ηλικιωμένος άντρας θα έρθουν κοντά, θα ανοίξουν τις καρδιές τους, θα καπνίσουν μπάφο, θα εξομολογηθούν ο ένας στον άλλον και τελικά θα φάνε αμανίτες αλλάζοντας διάσταση και βιώνοντας ο καθένας το δικό του ταξίδι, εκείνο που επιθυμούσε για να δραπετεύσει και να λυτρωθεί. • Οταν γράψατε το μυθιστόρημα θέλατε να αναδείξετε την ιστορία των ανταρτών ή να αναφερθείτε στην επίδραση των παραισθησιογόνων στον άνθρωπο; Παρακινήθηκα από την πραγματική ιστορία των ανταρτών, που υπάρχει στην αυτοβιογραφία του Στέφανου Χουζούρη «Γιατρός σε τρεις πολέμους». Αυτός είναι ο πυρήνας στο μυθιστόρημα και στο κόμικς. Ηθελα να συνδέσω την ιστορία του ‘43 με το σήμερα, με γέφυρα τις παραισθησιογόνους ουσίες και τους ανθρώπους που κινούνται μεταξύ καθήκοντος και πάθους. Οι αντάρτες ήταν άνθρωποι που είχαν αφοσιωθεί στο καθήκον. Η χρήση των μανιταριών λειτούργησε σαν κλειδί για να ξεκλειδώσει το ασυνείδητο των ανταρτών. Αυτό που βγήκε φανερώνει τι κρύβει κάθε άνθρωπος στην ψυχή του. Πως κάποιος που είναι ταγμένος σε μια ιδέα, σ’ ένα ιδανικό, καταπιέζει κατά κάποιο τρόπο τον ψυχισμό, τις επιθυμίες, τις τάσεις, τις ορέξεις, τις κλίσεις του, ακριβώς γιατί έχει να επιτελέσει τον σκοπό του. Στην ιστορία σήμερα, έχουμε έναν δημοσιογράφο που δεν τα πάει πολύ καλά με τον εαυτό του και κάτι ψάχνει για να αυτοπραγματωθεί. Για να ανακτήσει την αξιοπρέπεια που κάπου έχει χάσει. Τα μανιτάρια και η ιστορία του Ντρούγκαρου τον κάνουν με τον πιο σκληρό τρόπο να γίνει αυτός που θέλει να είναι. Μετά από αυτό γράφει το βιβλίο του και έρχεται σε εσωτερική αρμονία. Κλείνει τα χρέη προς τον εαυτό του, προς τους γονείς του, την πρώην κοπέλα του, την κοινωνία γενικότερα. Η σχέση πάθους-καθήκοντος που έλεγα πριν, φαίνεται στην ιστορία του αδελφού του. Πρεζάκι, χάνει τη ζωή του, όταν τον σκοτώνει ένας αστυφύλακας. Ο πατέρας είναι στρατιωτικός, άνθρωπος του καθήκοντος, και η μάνα δασκάλα -άλλο ένα πρόσωπο ταγμένο σε ιδανικό σκοπό. Ωστόσο όλοι, είτε είμαστε ταγμένοι στα πάθη, είτε στο καθήκον, δεν είμαστε μονοδιάστατοι. Στο τέλος ο ήρωας καταφέρνει να ισορροπήσει και ο Ντρούγκαρος, σε μεγάλη ηλικία πια, τρώει για πρώτη φορά αμανίτες. Σαν να θέλει να συνδεθεί με το παρελθόν του με τίμημα τη ζωή του. Αφού βγάζει τη φρίκη που είχε μέσα του για μισό αιώνα, πεθαίνει ήσυχος. • Πώς έγινε η συνεργασία με τον Θανάση Πέτρου; Οταν βγήκε το βιβλίο σημειώθηκε ένα χλιαρό ενδιαφέρον να μεταφερθεί στον κινηματογράφο, τουλάχιστον η σεκάνς με τους αντάρτες, να γίνει κάτι σαν αυτόνομη ταινία μικρού μήκους. Ατόνησε το σχέδιο και δεν προχώρησε, ωστόσο υπήρχε μια μορφή σεναρίου. Αργότερα γνωριστήκαμε με τον Πέτρου μέσω της «Ελευθεροτυπίας» όπου εργαζόμασταν. Με το μαγικό χέρι του έχει μεταφέρει διηγήματα μεγάλων συγγραφέων -Καραγάτση, Δημοσθένη Βουτυρά και άλλων- με φοβερή επιτυχία, με γλυκύτητα και ευαισθησία. Μου είπε ότι ενδιαφερόταν να κάνει το «Αμανίτα Μουσκάρια» graphic novel και φυσικά χάρηκα. Ετσι άρχισε η συνεργασία μας. • Ποια η σχέση σας με τα κόμικς; Τα λατρεύω. Αρχισα όπως όλοι της γενιάς μου από «Μίκι Μάους», «Σεραφίνο», «Τιραμόλα» και μετά τα διαπλανητικά της Μarvel. Δεν παρακολουθώ πλέον όλη την παραγωγή γιατί είναι τεράστια. Εκδίδονται καταπληκτικά πράγματα, έχουν εξελιχθεί σημαντικά το σενάριο και οι εικόνες. Ωστόσο ο πρώτος που μου έρχεται πάντα στο μυαλό είναι ο Ούγκο Πρατ. Τον αγαπώ πολύ, εκείνος κι αν έχει κάνει χάρτινες ταινίες! Και δεν μιλάμε για δημιουργούς όπως ο Ρεζέ και οι άλλοι φοβεροί που κάνουν ένα στριπ σε εφημερίδα και τα λένε όλα, αλλά για σχεδιαστές, για κομίστες που εκδίδουν μεγάλα άλμπουμ. • Τα κόμικς έχουν πάντα μια διαδραστική σχέση με τις νέες γενιές. Θεωρείτε ότι έτσι η ιστορία σας θα φτάσει ευκολότερα στους νεότερους αναγνώστες; Το ελπίζω. Η εικόνα πάντα είναι πιο εύληπτη. Δεν χρειάζεται πολλές επεξηγήσεις. Την εικόνα χωρίς λέξεις μπορεί να την προσλάβει κάθε άνθρωπος στον κόσμο. Η εικόνα είναι οικουμενική και οι νέες γενιές λειτουργούν κυρίως μέσω των εικόνων, έναντι των λέξεων. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ανοίγω «Ρόμπαξ» και «Μπλεκ» και να τρελαίνομαι ή να βλέπουμε τηλεόραση... με μόνο δύο κανάλια. Ημασταν πεινασμένοι για εικόνες. Τώρα ο γιος μου έχει το τάμπλετ με εικόνα απίστευτης ευκρίνειας και παίζει παιχνίδια που τα βλέπω και πάλι χαζεύω. Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα γοήτευσε τον άνθρωπο από την αρχή. Από τα πρώτα κόμικς είναι εκείνα των αρχαίων Αιγυπτίων που σκαλίζουν την ιστορία και τη μορφή του βασιλιά και της βασίλισσάς τους. • Κόμικς ή βιβλία θα προτείνατε; Βυθίστηκα σε ένα βιβλίο γύρω στα 14 κι έκτοτε κολυμπάω σ’ αυτή τη θάλασσα. Θεωρώ ότι το βιβλίο είναι θέμα αποκάλυψης. Δεν είναι θέμα μαθητείας. Είτε ερωτεύεται κάποιος τη λογοτεχνία και δεν ξαναβγαίνει από εκεί, είτε έχει μια σχέση περιστασιακή, διαβάζει για τη δουλειά, τις σπουδές του ή γιατί κάποιος του πρότεινε ένα καλό βιβλίο. Δεν είναι όμως ο παθιασμένος αναγνώστης, ο βιβλιόφιλος που θα πεθάνει μ’ ένα βιβλίο στο χέρι. Ωστόσο και οι εικόνες, όπως και οι λέξεις, είναι το μέσο για να εκφράσει κανείς ιδέες και συναισθήματα. Πηγή
  2. Μόλις βγήκαν από τον φούρνο 2 νέα κόμικ σε σχέδιο του Θανάση Πέτρου. Αναμένονται Δελτία Τύπου, αλλά θέλει ο Πέτρου να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει, οπότε ανέβασε 2 φώτο στο φβ (α, β) Στη Μάχη των Θερμοπυλών από την εκδοτική Πατάκη. Σε συνεργασία με την Κατερίνα Σέρβη με την οποία πέρυσι έβγαλαν το Στη Μάχη του Μαραθώνα. Η θεματολογία φαντάζομαι ότι είναι προφανής Αμανίτα Μουσκάρια από την εκδοτική Γνώση (aka Πρωτοπορία) σε σενάριο του Παύλου Μεθενίτη το οποίο αποτελεί και διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Μεθενίτη (εκδόσεις Καστανιώτη). Η θεματολογία στο 2ο σύμφωνα με την περίληψη που υπάρχει στο σάητ του Καστανιώτη για το βιβλίο. "Αμανίτα Μουσκάρια είναι το παραισθησιογόνο μανιτάρι που ξεκλειδώνει τις πύλες της ψυχής, επιτρέποντας στους αγγέλους και τους δαίμονες –που κρύβονται εκεί– να βγουν στο φως του συνειδητού. Ο ιερός μύκητας που μασούσαν οι αρχαίοι σαμάνοι για να μπουν στον κόσμο των πνευμάτων. Η αιτία που ξεκλήρισε μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών στη Μακεδονία το 1943. Αμανίτα Μουσκάρια, όμως, είναι και η ιστορία του Ηλία, ενός σαραντάρη δημοσιογράφου που βγάζει το ψωμί του οργώνοντας την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα του. Ενός ανθρώπου που γράφει σε ταξιδιωτικό περιοδικό, αλλά που περισσότερο θα ήθελε να ήταν συγγραφέας... Ένα μυθιστόρημα δρόμου για το χρέος και τα ανθρώπινα πάθη· για το καθήκον και την απόλαυση· για τις ευφορικές ουσίες, τις εθιστικές, και τα χημικά κλειδιά του υποσυνείδητου. Ένα βιβλίο για τους αντιήρωες της ζωής, που μαθαίνουν πάντοτε με σκληρό τρόπο πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία, αλλά και τρόμος." 124 σελίδες το κόμικ και είναι το μεγαλύτερο που έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Θανάσης Καλοτάξιδα!
  3. Τιμή: 11 € Μία έξοχη βιογραφία του Πόε σε κόμιξ. Η τραγική ζωή του μεγάλου συγγραφέα που έβλεπε διαρκώς το θάνατο δίπλα του να παίρνει προσφιλή του πρόσωπα. Παρ΄ όλα αυτά κατάφερε υπό αντίξοες συνθήκες να καθιερωθεί αρχικά τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Αγγλία σαν ποιητής, πεζογράφος, κυρίως διηγημάτων, και βιβλιοκριτικός. Σήμερα το έργο του κυκλοφορεί σ΄ όλο τον κόσμο σε εκατομμύρια αντίτυπα. Το μοναδικό του μυθιστόρημα Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ συνέχισε ο Ιούλιος Βερν με τη Σφίγγα των πάγων. Γνωστό ποίημά του Το κοράκι. Η εικονοαφήγηση διαβάζεται ευχάριστα στην πολύ καλή έκδοση της Γνώσης. Vaios
  4. Φυσικός, νομπελίστας, συγγραφέας, μουσικός, διαρρήκτης. Ο Ρίτσαρντ Φάινμαν (1918-1988) με την ευφυΐα του, την ευρυμάθειά του και το πολυσχιδές έργο του σε διάφορους τομείς της Φυσικής, σημάδεψε όσο ελάχιστοι την επιστήμη του εικοστού αιώνα. «Τον καιρό που σπούδαζα υπήρχαν τρία είδη παραδόσεων: κακές, καλές και οι παραδόσεις του Φάινμαν. Είναι δύσκολο να ειπωθεί τι ήταν αυτό που τις έκανε τόσο ξεχωριστές: ήταν η χαρισματική προσωπικότητα, η κατανοητή παρουσίαση περίπλοκων καταστάσεων ή η ικανότητα να προλαβαίνει διαισθητικά τις ερωτήσεις των ακροατών;» αναρωτιέται ο Γιόζεφ Γκάσνερ στον πρόλογο του «Φάινμαν» σε κείμενο του Τζιμ Οταβιάνι, σχέδια του Λέλαντ Μύρικ και χρώμα της Χίλαρι Σάικαμορ (εκδόσεις Γνώση, μετάφραση Αντώνης Μπίκος). Στις σελίδες του βιβλίου δίνεται μεγάλη βαρύτητα και ιδιαίτερη σημασία στην απόδοση αυτής της διαισθητικής ικανότητας του σπουδαίου Αμερικανού φυσικού. Γι’ αυτό και οι δημιουργοί του δεν παραμένουν μόνο στο επιστημονικό επίπεδο και την ψυχρή καταγραφή των επιτευγμάτων και των επινοήσεων του Φάινμαν αλλά επικεντρώνονται στον άνθρωπο πίσω από τον θεωρητικό φυσικό. Γιατί μπορεί ο Φάινμαν να σχετίζεται με την κβαντική ηλεκτροδυναμική, με το σωματίδιο του Χιγκς και με πολλές ακόμα αναζητήσεις της σύγχρονης φυσικής, αλλά παράλληλα ήταν ερασιτέχνης μουσικός, είχε σπουδάσει ζωγραφική, ταξίδευε πολύ, ήταν ένας ιδανικός πανεπιστημιακός δάσκαλος, είχε ως χόμπι του τις διαρρήξεις και την αποκάλυψη των κενών ασφαλείας, σύχναζε σε «κακόφημα» μπαρ και τα υπερασπιζόταν σθεναρά απέναντι στους σεμνότυφους. Η αισιοδοξία της πρώτης επιτυχούς δοκιμής της ατομικής βόμβας έδωσε σταδιακά τη θέση της σε έντονους προβληματισμούς και τύψεις μετά την εκατόμβη της Χιροσίμα Είχε γνωρίσει όλους τους σύγχρονούς του μεγάλους φυσικούς όπως τον Αϊνστάιν, τον Πάουλι, τον Οπενχάιμερ, τον Μπορ, τον Ντιράκ και είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί με πολλούς από αυτούς. Όλοι τους αναγνώριζαν τις τεράστιες συνθετικές του ικανότητες και τον συνδυασμό σκέψεων που όσο κι αν εκκινούσαν από τη θεωρητική έρευνα, κατέληγαν σε χειροπιαστά αποτελέσματα που είχαν αντίκτυπο στην ανθρώπινη ζωή. Το 1941 καλείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να εργαστεί πάνω στον σχεδιασμό μηχανικών κομπιούτερ σε στρατιωτικά εργαστήρια που θα χρησιμοποιούνταν ως πρώιμα ραντάρ για την πρόβλεψη της πορείας των εχθρικών αεροπλάνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύντομα όμως αναλαμβάνει δράση στο πλαίσιο του μυστικού σχεδίου Μανχάταν στο Νέο Μεξικό με στόχο τη διάσπαση ισοτόπων του ουρανίου και απώτερο σκοπό τη δημιουργία της ατομικής βόμβας πριν από τους Γερμανούς και υπό τη διεύθυνση του Οπενχάιμερ. Λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας που τον γέμισε με απέραντη θλίψη, η πρώτη ατομική βόμβα πέφτει στη Χιροσίμα και σηματοδοτεί τη λήξη του πολέμου. Για το τρομερό αυτό γεγονός και την προσωπική του συμβολή στην υλοποίηση του πιο θανατηφόρου, έως τότε, υπερόπλου δεν αισθανόταν ποτέ βολικά και οι τύψεις φαίνεται πως τον κατάτρυχαν πάντα. «Η αρχική αιτία, να τη φτιάξουμε, ήταν ο φόβος πως θα την έφτιαχναν οι Γερμανοί. Το αποτέλεσμα ήταν -πρώτα στο Πρίνστον και μετά στο Λος Άλαμος- να σχεδιάσουμε μια πολύ “χειρότερη” βόμβα. Όταν το αποδεχτήκαμε, δουλέψαμε σκληρά, συνεργαστήκαμε και πασχίσαμε να τη φτιάξουμε. Η ηθική μου αποτυχία έγκειται στο ότι ξέχασα την αρχική αιτία. Όταν ηττήθηκε η Γερμανία δεν μου πέρασε καν απ’ το μυαλό. Ότι έπρεπε να σκεφτώ: γιατί συνεχίζω να το κάνω; Απ’ αυτό διδάχτηκα πως πρέπει μονίμως να αναρωτιόμαστε τον λόγο που κάνουμε κάτι, γιατί οι συνθήκες μπορεί να έχουν αλλάξει», φέρεται να μονολογεί ο Φάινμαν σε ένα από τα ωραιότερα και πιο προσωπικά στιγμιότυπα του βιβλίου. Το 1965 βραβεύεται με το Νόμπελ Φυσικής για τη συμβολή του στις εξελίξεις της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Αν και νιώθει άβολα και αμήχανα, παραλαμβάνει το βραβείο και είναι πλέον ένας σούπερ σταρ της επιστήμης. Η ευρυμάθειά του και η δυνατότητά του να ελίσσεται σε διάφορους τομείς των επιστημών, οδηγούν τη ΝΑSΑ να τον καλέσει ως εμπειρογνώμονα κατά την αναζήτηση των αιτίων της πτώσης του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ, με επτά νεκρούς, το 1986. Μετά από πολλές διενέξεις ανάμεσα στα μέλη της επιτροπής και έντονες πολιτικές πιέσεις, ο Φάινμαν, ξεροκέφαλος και ισχυρογνώμων όπως πάντα, μειοψηφεί και προτείνει το δικό του πόρισμα για το τραγικό ατύχημα. Δεν έχει άλλωστε να φοβηθεί τίποτα, ούτε χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Γνωρίζει εδώ και καιρό ότι πάσχει από καρκίνο. Θα πεθάνει το 1988, πριν προλάβει να ταξιδέψει στη Μόσχα ως επίσημος προσκεκλημένος της σοβιετικής κυβέρνησης. Όλη αυτή η πολυτάραχη και πλούσια ζωή αποδίδεται με συναρπαστικό τρόπο στο βιβλίο των Οταβιάνι και Μύρικ. Τα σχέδια του δεύτερου, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με τα όνειρα και τις σκέψεις του μεγάλου φυσικού ή ακόμα και με τις πρωτότυπες γραφικές παραστάσεις του και τα καινοτόμα διαγράμματά του, το καθιστούν εικαστικά γοητευτικό και πολύ ελκυστικό ακόμα και για τον μη εξοικειωμένο με τη φυσική, αναγνώστη. Και μετατρέπεται έτσι, όχι σε ένα ακόμη βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης αλλά σε μια ευσύνοπτη βιογραφία, αποδοσμένη με εύστοχα και υπέροχα σχέδια που επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση μιας μεγαλοφυΐας. Και το σχετικό link...
  5. Σκοτεινό το συγκεκριμμένο βιογραφικό κόμικ, που αναφέρεται σε επεισόδεια της ζωής του τραγουδιστή των Doors, Jim Morrison. Δεν είναι ακριβώς βιογραφικό με την αυστηρή έννοια του όρου. Επικεντρώνεται σε μοναδικές στιγμές από την ζωή του Μόρισον, στιγμές που σημάδεψαν την όλη πορεία του. Χρησιμοποιεί την μέθοδο του μπρος-πίσω και αναφέρεται κυρίως στην αυτοκαταστροφική πλευρά του, αυτήν που τελικά τον έφερε στον θάνατο. Εξαιρετικό μαυρόασπρο σκίτσο και εξίσου σκοτεινό σενάριο. Προσωπικά μου προξένησε θλίψη για τον πρόωρο χαμό ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμα στα δρώμενα της εποχής του. Όμως ακόμα κι έτσι του χρωστάμε πολλά. Γίνεται σημαντική αναφορά στην σχέση του με τους Doors, όχι με τα άτομα που αποτελούσαν το συγκρότημα, αλλά με το ίδιο το συγκρότημα, που φαίνεται σαν να τον καταπίεζε πολύ, να μην τον άφηνε να απελευθερωθεί από τα δεσμά που τον κρατούσαν περιορισμένο. Γίνεται επίσης αναφορά στην διαφορετική κουλτούρα ΗΠΑ και Παρισιού (ίσως και λόγω των συντελεστών). Πάντως προσφέρεται για πολύ συζήτηση και σίγουρα θα προκύψουν ενστάσεις, που όμως θα είναι συμπληρωματικές της όμορφης αυτής προσπάθειας.
  6. Τιμή: 7,70 Ο nquees μας ενημέρωσε πρώτος εδώ για την κυκλοφορία στα ελληνικά ενός από τα γνωστότερα έργα του Μανάρα. Φυσικά, βασίζεται στο πικάντικο και σκαμπρόζικο μυθιστόρημα του Λατίνου Απουλήιου, που αποτελεί, αν δεν κάνω λάθος, και το αρχαιότερο δείγμα μυθιστορήματος που γνωρίζουμε (παρεμπιπτόντως, έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, δεν ξέρω αν είναι εξαντλημένο πλέον). "Πικάντικο" και "σκαμπρόζικο" είναι φυσικά βούτυρο στο ψωμί του Μανάρα, ο οποίος βρίσκει εδώ εύφορη πρώτη ύλη για να μας προσφέρει αφιλοκερδώς τα γνωστά σκίτσα του και τη συνήθη θεματολογία του. Σεναριακά, έχει περικόψει αρκετά το βιβλίο, αφαιρώντας όλες τις δευτερεύουσες αφηγήσεις και συμπτύσσοντας αρκετά τη δράση κρατώντας κυρίως τις (αρκετές, η αλήθεια είναι) αφηγήσεις που προσφέρουν ευκαιρίες για ερωτική εικονογράφηση. Κατά τη γνώμη μου είναι οριακά διασκεδαστικό, εφόσον κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τέτοιου είδους λογοτεχνικά έργα. Η εικονογράφηση από το Μανάρα είναι πάντως, εντυπωσιακή, κατά τη γνώμη μου πάντα. Πολύ καλή έκδοση, σκληρόδετη με εξαιρετική σελιδοποίηση και χρώματα και πάρα πολύ λογική τιμή. Οι φίλοι του Μανάρα θα το απολαύσουν. Η καλή μετάφραση έχει γίνει προφανώς από τα Γαλλικά (δεν γνωρίζω αν το έργο κυκλοφόρησε πρώτα στα Γαλλικά ή στα Ιταλικά).
  7. Τρία έργα του Μπορίς Βιάν έχω διαβάσει και κανένα δεν μου άρεσε. Δεν ξέρω αν έπεσα στα χειρότερα από τα βιβλία του, αλλά υποψιάζομαι πως δεν θα μου αρέσουν και τα υπόλοιπα. Όπως δεν μου άρεσε και το συγκεκριμένο κόμικ. Το σκίτσο είναι μεν ενδιαφέρον και κάποιες σελίδες έχουν πολύ όμορφο layout, αλλά το γεγονός ότι πρέπει να περάσουν 60 σελίδες για να αρχίσει να σου προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον η ιστορία νομίζω τα λέει όλα. Θα χαρακτήριζα το κόμικ δραματική κομεντί, με χαρακτήρες όμως δισδιάστατους κατά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, που αποκτούν "υπόσταση" μετά την εκδήλωση ασθένειας σε έναν απ' αυτούς. Δεν ξέρω αν το βιβλίο του Βιάν (στο οποίο βασίζεται το κόμικ) πάσχει κι αυτό από την ίδια "ασθένεια", αλλά και δεν με ενδιαφέρει να μάθω...
  8. ΝΑ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟ ΚΟΜΙΞ 1! Που να το ανταγωνιστεί... Εδώ έχουμε, σε χαμηλότερη τιμή και καλύτερη εκτύπωση, τις γνωστές «Βίβλους», ως μετάφραση μάλλον από κάποιον τόμο. Γιατί ούτε εισαγωγή έχει ούτε τίποτα. Εισαγωγή έχει μονάχα ανά ιστορία, κυρίως για τις πολυσέλιδες. Κάτι είναι και αυτό... Σε αυτό το τομάκι έχουμε 4 αρκετών σελίδων ιστορίες, έγχρωμες, με Τεν-Τεν, Χιονάτη & Λούκυ Λουκ εις διπλούν και μετά ακολουθούνε 48 ασπρόμαυρες ιστορίες των 8 καρέ σε δισέλιδα, με αριστερά το εξώφυλλο και δεξιά μονταρισμένη την ιστορία σε 1 σελίδα. Τι το καλό έχει αυτό το τομάκι; Είναι πιο φθηνό από το τσέπης της Άγρα αν και 1/3 σε ύλη, ενώ είναι καθαρά best of. Ανάμεσα στις 48 μονοσέλιδες θα βρείτε και τη διαβόητη ιστορία με βασικούς χαρακτήρες της Ντίσνεϋ. Ακολουθεί σε spoiler για άνω των 16 και μια ενδεικτική σελίδα... Btw, το εξώφυλλο προέρχεται από το 6ο καρέ της ιστορίας «Η Ευγνωμωνούσα Κυρία», την οποία θα βρείτε στη σελίδα 122. Overall, 6.669/10! Προτείνεται εάν θέτε κάτι αντιπροσωπευτικό από Tijuanas σε καλή έκδοση και τιμή, στα Ελληνικά. > Βρόμικα Κόμικς (Άγρα, 2012) > Pineiada Bibles > Αφιέρωμα στα Dirty Comics
  9. Ο Stephane Heuet ξεκίνησε πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια το τιτάνιο έργο της απεικόνισης - σε μορφή κόμικ - του επτάτομου βιογραφικού έργου του Marcel Proust "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο". Σύμφωνα με το πρόγραμμά του η σειρά θα ολοκληρωθεί σε δεκατρία άλμπουμ, εκ των οποίων έχουν κυκλοφορήσει πέντε μέχρι σήμερα (στα Γαλλικά). Η σειρά ξεκίνησε να κυκλοφορεί και στα Αγγλικά από την ΝΒΜ, αλλά σταμάτησαν την προσπάθεια στα τρία άλμπουμ. Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ της σειράς στα Ελληνικά πλέον από τις εκδόσεις Γνώση. Το μέγεθος του κόμικ είναι μικρότερο από το φορμάτ ευρωπαϊκού άλμπουμ των ξένων εκδόσεων, αλλά χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ανάγνωσή του. Το βιβλίο εξιστορεί τις αναμνήσεις του Προυστ στην κωμόπολη του Κομπρέ, όπου μεγάλωσε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ουσιαστικά ο σκοπός του έργου είναι η καταγραφή της νοσταλγίας για το παρελθόν και την παιδική ηλικία, μια εποχή που για τον καθένα μας έμοιαζε πιο απλή και αθώα. Δύσκολο κόμικ, αρκετά "ακαδημαϊκό", με υπερβολική τυπικότητα στις συνήθειες των μεσοαστών της εποχής και εμμονή σε λεπτομέρειες. Παραθέτω και μια σελίδα (από τη γαλλική έκδοση) προς γνώσιν του σχεδιαστικού ύφους.
  10. Το blurb του βιβλίου Οκ , μην περιμένετε να μάθετε τα πάντα για τον αναρχισμό σε αυτό το βιβλίο, αλλά καλαίσθητο είναι , περισσότερο εικόνες παρά κείμενο έχει, μια γενική ιδέα θα την πιάσετε. Δείγμα γραφής.
  11. Νέο κόμικ άλμπουμ του Μίλο Μανάρα φαίνεται ότι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις γνώση. Milo Manara:Ο χρυσός γάιδαρος Περιγραφή: Ο νεαρός Λεύκιος, νεοφερμένος στην Υπάτη, έχει μεγάλη περιέργεια να μάθει τα μυστικά της αρχοντικής κυρίας που τον φιλοξενεί, και που κατέχει καλά όλες τις μαγικές τέχνες. Κι όταν βλέπει την οικοδέσποινά του να μεταμορφώνεται σε πουλί, αποφασίζει να δοκιμάσει κι αυτός το μαγικό της φίλτρο, και να κάνει φτερά. Ένα απλό μπέρδεμα στα δοχεία όμως, τον μεταμορφώνει σε γάιδαρο, και τον οδηγεί σε εξωφρενικές περιπέτειες... Το παραμύθι του Απουλήιου (Λεύκιος ή Όνος) είναι αντάξιο της σχεδόν μυθικής βιογραφίας του δημιουργού του. Ο Απουλήιος (123-170), περίφημος φιλόσοφος, ρήτορας και ποιητής, πολυταξιδεμένος και ανήσυχος, σπούδασε στην Καρχηδόνα, στην Ελλάδα και στη Ρώμη, μυήθηκε στη λατρεία της Ίσιδας και του Όσιρη, και παρόλο που απέκτησε τον τίτλο του «νεοπλατωνικού», δεν παρέλειψε να μελετήσει και όλες τις μαγικές τέχνες της Ανατολής. Ο γάμος του με μια πλούσια χήρα, και ο αιφνίδιος θάνατος του γιου της, τον οδήγησαν στο δικαστήριο, με την κατηγορία της μαγείας και της φαρμακείας. Αθωώθηκε όμως, και λίγο αργότερα έλαβε το ανώτατο ιερατικό αξίωμα του sacerdos provinciae στην Καρχηδόνα. Η μαγική του φήμη τον ακολούθησε και μετά θάνατον: ολοένα και περισσότεροι άρχισαν να τον θεωρούν θαυματουργό, και τα αγάλματά του στήθηκαν σε διάφορες πόλεις. Κυκλοφορίες 2011 Κυκλοφορίες 2012
  12. Ο εκδοτικός οίκος ΓΝΩΣΗ από τον Ιούνιο του 1982 έως τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους κυκλοφορεί ένα περιοδικό με τον τίτλο Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ. Περιείχε διηγήματα ελλήνων και ξένων συγγραφέων (Φώντας Λάδης, Άλκης Τροπαιάτης, Ισαάκ Ασίμωφ, Χ.Φ.Λόβεκραφτ, κά.), σταυρόλεξα, πνευματικές ασκήσεις, σκάκι, γελοιογραφίες και κόμικς ελλήνων δημιουργών. Στις σελίδες του, υπό τον ενιαίο τίτλο ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, εμφανίστηκαν έργα των Καμένου, Καλαμάρα, Λογοθέτη, Μαρουλάκη (Στο Βασίλειο του μικρόκοσμου), Ορνεράκη (Τ΄Αρχαιοελληνικά) , Παπαγεωργίου, κ.ά. Το περιοδικό άρχισε με 80 σελίδες και έφτασε να έχει στο 7ο τεύχος 100 σελίδες. Τέτοιες εκδόσεις δεν γίνονται σήμερα! Ο τόμος των επτά τευχών είναι δική μου χειροποίητη βιβλιοδεσία. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον georio. vaios/12-9-2009
  13. Μετάφραση του The Cartoon Guide To Sex, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1999. Πρόκειται για ίσως τον καλύτερο κομιξοεικονογραφημένο οδηγό για τον έρωτα, την ερωτική συνεύρεση και τη συντήρηση μιας υγειούς σχέσης. Αναλυτικά τα κεφάλαια: 1-Τα Παράδοξα Του Σεξ 2-Όλοι Είμαστε Ζώα! Για Την Αναπαραγωγή Χρειάζεται Το Σεξ 3-Η Ανθρώπινη Σεξουαλική Ανατομία 4-Η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση 5-Ποιανού Είναι Τα Κενά; Τα Δυο Φύλα Και Η Σεξουαλικότητα Στην Ενήλικη Ζωή 6-Η Επικοινωνία 7-Ο Έρωτας 8-"Το Κάνουμε"; 9-Για Ν'Αποφύγουμε Την Εγκυμοσύνη 10-Η Σεξουαλική Υγεία Και Οι Εναλλακτικές Επιλογές 11-Μη Συναινετικό Σεξ 12-Προβλήματα Και Λύσεις Ένα ενδεικτικό δισέλιδο: Γενικά, είναι απίστευτα καλογραμμένο και τα αντιμετωπίζει όλα σφαιρικά, αντικειμενικά και με βάσεις. Εξού και έχει μέχρι και μύθους και αλήθειες για το Aids. Και μέσα σε όλα, έχει κάτι ατάκες οι οποίες σε κάνουν να κυλιέσαι στα πατώματα απ'τα γέλια, για να ξεφύγει το μυαλό από τον όγκο των πληροφοριών. Το αντιδιαμετρικά αντίθετο δηλαδή από τη σειρά βιβλίων των Νέων όπου μπούκωνες από τις πρώτες σελίδες. πχ: ~ Ο πολιτισμός είναι καταδικασμένος αν δεν κρύψουμε το πιπί μας - Γιαγιά υπάρχει κοινή συναινέσει Νεκροφιλία; - Να διαβάσεις τη διαθήκη μου! (τύπος κοιτάζει ημίγυμνο μοντέλο) Αα! Δείχνεις πολύ καλός άνθρωπος! ^ Σύνδρομο του Φωτοστέφανου ^ Σε αυτό το έργο - ειλικρινή μελέτη χωρίς ταμπού (τα κατακεραυνώνει) οδηγοί μας είναι η Μητέρα Φύση και το Ξωτικό επί της εθιμοτυπίας και ναι, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Θα μάθετε 1000 φορές περισσότερα και σωστότερα πράματα από ότι η Βιολογία Γυμνασίου. Αλλά και εκτός αυτού, 9.90€ είναι πραγματικό value for money για την καλύτερη & πιο τίμια κομιξοεικονογραφημένη μελέτη που έγινε ποτέ για το σεξ. Μιλάμε για 244 σελίδες... Είχε κυκλοφορήσει και παλιότερα, από τις εκδόσεις Περίπλους. Καθαρό 10' από εμέ. Must have.
  14. Μετά την γκάφα που έκανα λοιπόν να ανεβάσω ξανά το ίδιο θέμα επανέρχομαι να συμπληρώσω εδώ αναλυτικά τι ανακάλυψα: Τεύχος 1 (Ιούνιος 1982): χωρίς τίτλο: χωρίς τίτλο (Ορνεράκης): Εικονογραφημένο πρόβλημα (εικονογράφος Ritotoko] και η λύση: του Δ. Καμένου: Επίσης γελοιογραφίες των: Α. Καλαμάρα (σελ. 2), Άκη (22), ΛΟΓΟ (30), της Κ. Σχοινά (44) Τεύχος 2: εικονογραφημένο πρόβλημα (Ritokoko)(απ. το 513): του Γήση Παπαγεωργίου και του Σπύρου Ορνεράκη Επίσης γελοιογραφίες των: Καλαμάρα (50), Δ. Καμένου (51), ΛΟΓΟ (54), Άκι (55) Τεύχος 3: εικονογραφημένο πρόβλημα (Γιώργος Ταμβάκης): και η λύση του: Ξεκινά το αφιέρωμα στο ελληνικό χιουμορ, οπότε τα κόμικς και οι γελοιογραφίες συγκεντρώνονται στις επόμενες σελίδες κι όχι σκόρπια στο τεύχος (τα σκάναρα εκτάκτως όλα ως δείγμα): ΛΟΓΟ: Γήσης Παπαγεωργίου: Δ. Καμένος: Καλαμάρας: Άκις: Ο Ορνεράκης ξεκινά τα Αρχαιοελληνικά του: Τεύχος 4: εικονογραφημένο πρόβλημα (Γιώργος Ταμβάκης): και η λύση του: Γήσης Παπαγεωργίου: Μαρουλάκης: ΛΟΓΟ: Δ. Καμένος: Τα Αρχαιοελληνικά του Ορνεράκη: Επίσης, γελοιογραφίες των: Γήση Παπαγεωργίου (45), Καλαμάρα (50), Άκι (51). Τεύχος 5: εικονογραφημένο πρόβλημα (Γιώργος Ταμβάκης): και η λύση του: Ξεκινά ο Μαρουλάκης Το βασίλειο του μικρόκοσμου: Γήσης Παπαγεωργίου: Τα αρχαιοελληνικά του Ορνεράκη: Νίκος Μπουκλής: ΛΟΓΟ: Δ. Καμένος: Επίσης γελοιογραφίες των: Άκη (53, 60), Καλαμάρα (61), αφιέρωμα στη γελοιογραφία του 1940 (64-65). Τεύχος 6: εικονογραφημένο πρόβλημα (Γιώργος Ταμβάκης): και η λύση του: Γήσης Παπαγεωργίου: Μαρουλάκης και Βασίλειο του μικρόκοσμου: Τα αρχαιοελληνικά του Ορνεράκη: και γελοιογραφίες των: ΛΟΓΟ (49, 57), Μ. Ι. (50), Ακι (51), Καλαμάρα (54), Νίκου Μπουκλή (56). Τεύχος 7: εικονογραφημένο πρόβλημα (Γιώργος Ταμβάκης): και η λύση του: Γελοιογραφία του Ορνεράκη: Δ. Καμένος: Τα αρχαιοελληνικά του Ορνεράκη: Μαρουλάκης και Το βασίλειο του μικρόκοσμου: Γήσης Παπαγεωργίου: και γελοιογραφίες των: Νίκου Μπουκλή (54), ΛΟΓΟ (56), Καλαμάρας (57), Ακις (59). Πηγή: Βιβλιοθήκη Ε.Λ.Ι.Α.
  15. O Γ. Λογοθέτης σε αυτό το βιβλίο του ασχολείτε με διάφορα θέματα εκτός απο την ιστοριούλα με την Φίρμα....Άλλα θέματα είνα τα φτωχαδάκια,οι απατημένοι, οι βυζανθρωποι (και λίγο σεξουαλικού περιεχομένου γελοιογραφίες με πολυ κωμικό χαρακτήρα....), επίσης με τους χορτοφαγους και γελοιογραφίες για τα οικογενειακα.... Αφιέρωμα στον Γιάννη Λογοθέτη
  16. Ένα βιβλίο με πάρα πολύ όμορφα σκίτσα και καρικατούρες πολιτικών προσώπων από τον Γήση Παπαγεωργίου. Οι περισσότερες καρικατούρες και σκίτσα έχουν δημοσιευθεί στο Βήμα τα τρία τελευταία χρόνια μέχρι το 1991 που εκδόθηκε το βιβλίο, αλλά περιέχονται μέσα και άλλες δημιουργίες αδημοσίευτες. Προλογίζει ο Βασίλης Καββαθάς.. Τέλος άλλη μια φορά να πω για το πάρα πολύ ωραίο και χαρακτηριστικό σχέδιο του Γήση Παπαγεωργίου, (... όπου μαζί με του Β. Παυλίδη, είναι από τα αγαπημένα μου).
  17. O Ουμπερτο Εκο γεννηθηκε το 1932 στην Αλεσσαντρια του Πιεμοντε. Πηρε πτυχιο φιλοσοφιας με την εργασια <Το αισθητικο προβλημα στο Θωμα τον Ακινατη>, που εκδοθηκε το 1956. Εργαστηκε στα πολιτιστικα προγραμματα της RAI, συμμετειχε σε διαφορες ομαδες, οπως, το <Gruppo '63>, διδαξε αισθητικη και σημειολογια σε πανεπιστημια της Ιταλιας, της Αμερικης και της Αργεντινης. Μεταξυ των εργων του ειναι το <Ανοιχτο εργο> (1962), <Ελαχιστο ημερολογιο> (1963), < Η ποιητικη του Τζους> (1965), <Ο ορισμος της τεχνης > (1968), <Η απουσα δομη> (1968), <Οι μορφες του περιεχομενου> (1971), <Πραγματεια γενικης σημειωτικης> (1975), <Απο την περιφερεια της Αυτοκρατοριας> (1976), <Πως γινεται μια πτυχιακη εργασια> (1977), <Lector in fabula> (1979), <Το ονομα του ροδου> (1980), <Εφτα χρονια ποθου> (1983), <Περι κατοπτρων> (1985). Για το <Ονομα του ροδου> τιμηθηκε με το βραβειο Strega και το Medicis Etranger. Το εργο <Κηνσορες και Θεραποντες> εκδοθηκε το 1964 και προκαλεσε πασης φυσεως αντιδρασεις για τη χρηση επιστημονικων μεσων σε <ευτελη θεματα>. Συνεχεια του μπορει να θεωρηθει <Ο Υπερανθρωπος των μαζων> που εντοπιζει την ερευνα στο θεμα του λαικου αφηγηματος, απο τα <Μυστηρια των Παρισιων> του Ευγενιου Συπ, ως τον Τζεημς Μποντ του Ιαν Φλεμινγκ. Ειναι ενα πολυ αξιολογο βιβλιο!!! Προτεινω να το αγωρασετε κι αφου το μελετησουμε να το συζητησουμε. Το διαβασα (βλεποντας τις σημειωσεις μου το 1989)χρονια πριν. Πρεπει να το ξαναμελετισω για να σας πω λεπτομερειες. Βεβαια αν καποιος το εχει διαβασει μπορει καλλιστα να μας πει την γνωμη του. Υ.Σ.Αν σας προβληματιζει το σκαναρισμα (για τον συγγραφεα) πεστε μου και θα τα γραψω ποιο καθαρα.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.