Αναζήτηση στην Κοινότητα

Λένε πως όποιο δάχτυλο χτυπήσεις, τον ίδιο πόνο θα έχεις. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να παραδέχονται τα δάχτυλα ενός χεριού, τα οποία έχουν την δική τους μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και νομίζουν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα, μιας και θεωρούν ότι διαθέτουν μοναδικά χαρίσματα! Μέσα σε αυτόν τον παροξυσμό αρχίζουν οι μεταξύ τους διαμάχες κι αναπόφευκτα ξεκινούν και οι ειρωνείες και τα κακεντρεχή σχόλια για τις διαστάσεις τους. Η φωνή της λογικής μέσα σε αυτόν τον (κατά τα άλλα χιουμοριστικό) χαμό είναι η μητέρα τους, που δεν είναι άλλη από την… παλάμη, η οποία τους θυμίζει την αξία της συνεργασίας και της ισότητας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος. Ο γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό Γιάννης Σερβετάς βάζει στο χαρτί μία ιδέα που του γεννήθηκε σε μία επίσκεψή του στο Επαγγελματικό Γυμνάσιο-Λύκειο Χαλκίδας και σε συνεργασία με τον ταλαντούχο καλλιτέχνη, τον Mr. Κουλούρι, Τόμεκ Γιοβάνη, ο οποίος ανάλαβε την οπτική μεταφορά αυτής της ιδέας, δημιουργούν μία ιστορία που μιλάει για ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας. Ο λόγος για το bullying, μία μάστιγα που δεν ταλανίζει μόνο τους μαθητές στα σχολεία, αλλά και πολλούς από τους ενήλικους στην καθημερινή τους ζωή. Το σενάριο της ιστορίας επικεντρώνεται εξολοκλήρου στα πέντε δάκτυλα του ενός χεριού, που μπορεί το καθένα να εκτελεί τουλάχιστον μία εργασία που δεν την εκτελούν τα υπόλοιπα, όλα μαζί όμως δίνουν απεριόριστη βοήθεια στο χέρι και το ανθρώπινο σώμα γενικότερα. Μέσω αυτού του τρόπου αφήγησης, επιχειρείται μία πανέξυπνη αλληγορία για την ισότητα που διέπει τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν διαφορετικές δεξιότητες και μορφή, όλοι τους όμως έχουν αυτό που λείπει από τους υπόλοιπους σε μία ομάδα. Προσωπικά, λοιπόν, θεωρώ το παρόν κόμικ ένα εξαιρετικό δώρο για ένα μικρό παιδί (κι όχι μόνο), καθώς η χιουμοριστική πένα του Σερβετά, νουθετεί και διαπαιδαγωγεί με καθόλου “δασκαλίστικο” τρόπο, την ίδια ώρα που η οπτικοποίηση του Τόμεκ, είναι εύστοχη (κι επίσης χιουμοριστική) και συμπληρώνει στην εντέλεια αυτό το όμορφο αποτέλεσμα. Προτείνεται σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, ύψους, πλάτους ή χρώματος. Και μιας κι αναφέρθηκα στο σχέδιο, να πούμε ότι όποιος αναγνωρίζει το εικαστικό στυλ του δημιουργού, άνετα θα καταλάβει ότι είναι δικό του. Τα μονοσέλιδα καρέ βρίθουν από λεπτομέρειες, ενώ το χιούμορ είναι πανταχού παρόν σε κάθε σελίδα. Το χρώμα είναι ζωηρό, αν και τα backgrounds μου φάνηκαν κάπως μονότονα χρωματικά. Μικρό το κακό πάντως. Η έκδοση έχει σχετικά μικρό μέγεθος και οι σελίδες στο εσωτερικό είναι ματ. Η εκτύπωση είναι τιμιότατη, χωρίς όμως να είναι κι ό,τι καλύτερο έχουν δει τα όμορφά μου μάτια! Η κόλληση στην ράχη φαίνεται ανθεκτική, αλλά δεν ξέρω το κατά πόσο θα αντέξει σε συχνή χρήση ή κάποια κακομεταχείριση. :thinking: Το… τρελούτσικο εξώφυλλο μου άρεσε αρκετά, ενώ ερωτεύτηκα την γραμματοσειρά στο εσωτερικό, την οποία και βρήκα υπέροχη! Μετά το τέλος της ιστορίας βρίσκουμε μερικές σελίδες που έχουν μόνο κείμενο, στο οποίο γίνονται πιο “σοβαρές” αναφορές στο φαινόμενο του bullying και δίνονται όμορφες συμβουλές για την αποφυγή του. Τέλος, νομίζω ότι αξίζει να αναφέρουμε ότι “Τα πέντε αδέρφια” έχουν βραβευτεί με το Βραβείο Public στην κατηγορία “Ελληνική Παιδική Λογοτεχνία”. Αφιέρωμα στον Τόμεκ Η επίσημη ιστοσελίδα του Τόμεκ Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.