Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η Βασιλική Δάφνη, μετά το μικρό και χιουμοριστικό της πόνημα “Η ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, επιστρέφει με ακόμα μία αυτοέκδοση, αυτή την φορά πιο “σοβαρή” και με περισσότερο σασπένς. Ο λόγος για το “TALES”, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τσέστερ, ένας φέρελπις κι ανερχόμενος αφηγητής παραμυθιών. Κάποια ημέρα, ο Τσέστερ δέχεται μία απρόσμενη πρόσκληση που τον γεμίζει ανείπωτη χαρά. Ο ίδιος ο Βασιλιάς της περιοχής τον καλεί, προκειμένου να αφηγηθεί ένα από τα παραμύθια του, συνοδεία μουσικής, για να διασκεδάσει τους αυλικούς του. Ο φίλος μας, λοιπόν, επιστρατεύει όλο του το θάρρος και παρουσιάζεται στο παλάτι, όπου την επομένη το βράδυ θα δώσει την παράσταση της ζωής του. Εκείνο το βράδυ έρχεται και γεμάτος ενθουσιασμό, ξεκινάει να αφηγείται ένα παραμύθι, στο οποίο μία νεαρή βασίλισσα, μεταμορφώθηκε σε χρυσό ελάφι, από έναν σφετεριστή μάγο κι εκδιώχτηκε από το παλάτι της, περιφερόμενη πλέον στο δάσος, μέχρι που την ανακάλυψε ένα όμορφο παλικάρι, το οποίο πήρε την απόφαση να την βοηθήσει να λυθούν τα μάγια και να επιστρέψει στον θρόνο της. Τότε ο μάγος οργίστηκε, σημειώθηκαν ταραχές κι όλο εκείνο το σκηνικό αποτυπώθηκε σε έναν πίνακα. Τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο Βασιλιάς δεν δείχνει μεγάλη ικανοποίηση. Την ίδια ώρα η νεαρή πριγκίπισσα, γεμάτη έκπληξη, θα πει στον Τσέστερ ότι ένας τέτοιος πίνακας υπάρχει στα υπόγεια του παλατιού! Όταν, όμως, οι φίλοι μας πηγαίνουν να τον δουν, η έκπληξή τους θα μετατραπεί σε τρόμο, μιας κι ο φρουρός που είχε σκοπιά εκεί κείτεται νεκρός κι ο πίνακας έχει εξαφανιστεί! Τόσο ο Τσέστερ, όσο και η πριγκίπισσα καταδιώκονται κι ένα μεγάλο ανθρωποκυνηγητό ξεκινά. Η Βασιλική, λοιπόν, πιστή στο συγγραφικό μοτίβο που έχει υιοθετήσει, με ιππότες, πριγκίπισσες και μεσαιωνικά κάστρα, δημιουργεί αυτή την φορά μία ιστορία άξια λόγου, με συνοχή, όμορφη δομή και… μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί το σενάριο να φανερώνει αμέσως τον villain και τα κίνητρά του, από την άλλη όμως δημιουργεί μία πλοκή νουάρ και με έντονο το στοιχείο της δράσης και της αγωνίας για την συνέχεια. Η σκηνοθεσία είναι άρτια δομημένη, με μοναδικές παραφωνίες, τις διάφορες απότομες εισόδους χαρακτήρων, για τους οποίους η δημιουργός δεν φροντίζει να μας τους συστήσει σωστά. Η πλοκή είναι γρήγορη, δεν φλυαρεί στο ελάχιστο και μας βάζει κατευθείαν στο νόημα της κατεύθυνσης που επιχειρεί να περάσει η δημιουργός. Οι βασικοί χαρακτήρες (τόσο οι καλοί, όσο και οι κακοί) διαθέτουν δυνατές προσωπικότητες και ξεχωρίζουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Τόσο ο τίτλος, όσο και το φινάλε, υπόσχονται ότι η ιστορία θα συνεχιστεί και προσωπικά ανυπομονώ γι’ αυτό. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία δουλειά που βρίσκεται πολύ άνω του μετρίου και σίγουρα μπορεί να συγκριθεί με πολλές άλλες από τις λεγόμενες “επαγγελματικές”. Προτείνεται σε εκείνους που τους αρέσει να διαβάζουν κόμικς που αναφέρονται στην συγκεκριμένη εποχή, αλλά και ιστορίες με δυνατή πλοκή, ένταση κι αγωνία. Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι και το “TALES”. Ο εικαστικός, τομέας, σε σχέση με την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, εμφανίζει περισσότερη ωριμότητα και πρόοδο. Τόσο τα εξαιρετικά αποδοσμένα τοπία, όσο και η πλαστικότητα στις κινήσεις, δίνουν μεγάλη πνοή στο κόμικ και βοηθούν στην καλύτερη ανάδειξη αυτού που θέλει να περάσει το σενάριο. Όσον αφορά τον χρωματισμό, η παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον είναι εκείνη του πυρόξανθου, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία “γλύκα” στα καρέ και μία χαλαρωτική θαλπωρή στο μάτι. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα μία μεγαλύτερη ποικιλία χρωμάτων για να αποφύγουμε το φαινόμενο της μονοτονίας. Και πάμε τώρα στα της έκδοσης. Κι εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία πολύ όμορφη δουλειά, πάντα σε σύγκριση με την προηγούμενη εκδοτική προσπάθεια της Βασιλικής. Το μέγεθος είναι περίπου όσο μία κόλλα Α4 και η ποιότητα του χαρτιού είναι άψογη. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να αντέξει αρκετές αναγνώσεις. Όσον αφορά το δέσιμο του εντύπου, στην αρχή την πάτησα, γιατί νόμιζα ότι έχει γίνει με κόλλα κι ο λόγος ήταν ότι με μία πρώτη ματιά φαίνεται ότι υπάρχει μία κλασική ράχη ορθογώνιου σχήματος. Τελικά αποδείχτηκε ότι οι σελίδες είναι ενωμένες με καρφίτσα. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε μία σελίδα με ευχαριστίες της δημιουργού, αρκετά πρωτότυπη θα έλεγα, μιας και μας εμφανίζει εκείνους που ευχαριστεί σκιτσαρισμένους, μέσα σε καρέ. Επίσης βρίσκουμε ένα απόφθεγμα του J. R. R. Tolkien από τον “Άρχοντα των δακτυλιδιών” και μία φωτογραφία της Βασιλικής με ένα ομοίωμα του Henri de Toulouse-Lautrec. Εικάζω ότι η παρούσα δουλειά έχει γίνει μετά την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου” κι ο λόγος είναι ότι εδώ υπάρχει μία αναφορά στην συγκεκριμένη ταβέρνα. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Πρόκειται για ένα μικρό φανζινάκι, σε σενάριο και σχέδιο της Βασιλικής Δάφνη, το οποίο αφηγείται πέντε ιστορίες από έναν φανταστικό μεσαιωνικό κόσμο. Αυτές οι ιστορίες φέρουν τους εξής τίτλους: ● "Το παραμύθι" ● "Σαμψών και Δαλιδά" ● "Το τάγμα του Γρύπα" ● "Το καινούργιο φόρεμα" ● "Η ωραία κοιμωμένη" Τα σενάρια είναι κωμικά και η υφή της πλοκής τους έχει την μορφή γελοιογραφικού γκαγκ. Πρωταγωνιστές είναι νέα πρόσωπα, τα οποία η δημιουργός φροντίζει να μας τα συστήσει στην πρώτη σελίδα του πονήματός της. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια τίμια προσπάθεια, που όμως σίγουρα επιδέχεται μεγάλης βελτίωσης. Το κωμικό στοιχείο, όπως εκείνο παρατίθεται στις σύντομες ιστορίες, είναι άνισο, μιας και κάποιες έχουν λίγο περισσότερο χιούμορ από τις υπόλοιπες. Μην περιμένετε, όμως, ότι κι αυτές θα σας κάνουν να κρατήσετε την κοιλιά σας από τα γέλια. Αυτές που ξεχώρισα ήταν οι δύο πρώτες. Σαν κατακλείδα, να πούμε ότι η συγκεκριμένη δουλειά προσφέρεται σε εκείνους που ακολουθούν την δημιουργό, αλλά και σε αυτούς που θέλουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο και σχετικά ευχάριστο. Ο εικαστικός τομέας δεν βρίθει ρεαλιστικών στοιχείων, αλλά συμβάλλει με τον τρόπο του στο χιούμορ που επιχειρεί να περιγράψει το σενάριο. Οι χαρακτήρες είναι χοντροκομμένοι κι από τα μάτια και το στόμα τους συμπεραίνουμε ότι η Βασιλική αντλεί τις επιρροές της από τον χώρο των Manga. Χρωματικά, αν και μονότονο, μπορώ να πω ότι με κάλυψε η παλέτα που χρησιμοποιήθηκε. Τα χρώματα ήταν γλυκά, ξεκούραστα στο μάτι, δεν μπέρδευαν το σκίτσο κι έβγαζαν νότες από μελί. Αυτό που εντυπωσιάζει από την έκδοση είναι το μέγεθός της. Το τεύχος θυμίζει ενοχικό fumetti μιας άλλης εποχής, που πρέπει να είναι μικροσκοπικό για να χωράει γρήγορα στην τσέπη! Με εξαίρεση, όμως, το μπόι της, κατά τα άλλα συναντάμε ένα πρώτης τάξεως χαρτί, μια καλή εκτύπωση κι ένα σχετικά παχύ εξώφυλλο. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα. Στο έξτρα υλικό έχουμε θέμα, καθώς δεν βλέπουμε πολλά πράγματα. Στην πρώτη σελίδα, όπως έγραψα και πιο πάνω, υπάρχουν οι προτομές και τα ονόματα των συμμετεχόντων στις ιστορίες, ενώ στην τελευταία σελίδα βρίσκουμε (μάλλον) την καρικατουρίστικη αυτοπροσωπογραφία της δημιουργού και μερικές σκόρπιες λέξεις για τα ενδιαφέροντά της. Τίποτε άλλο. Αν και φίλος του συνοδευτικού υλικού, που παρέχει πληροφορίες για ένα κόμικ, δεν μπορώ να πω ότι δυσανασχετώ όταν μια αυτοέκδοση δεν ικανοποιεί το βίτσιο μου. Αυτό που με εκνευρίζει, όμως, είναι όταν δεν υπάρχει ούτε μία ημερομηνία για το πότε δημιουργήθηκε το κόμικ… έτσι για την ιστορία. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.