Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'α’ παγκόσμιος πόλεμος'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί που μεταφέρθηκαν στο γερμανικό Γκαίρλιτς κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μπαίνουν στο καλλιτεχνικό μικροσκόπιο του Θανάση Πέτρου στο νέο του βιβλίο. Ξέρω τον Θανάση Πέτρου κάτι περισσότερο από 30 χρόνια και έχω παρακολουθήσει την καλλιτεχνική του διαδρομή από κοντά, οπότε είναι δύσκολο να παραμείνω αντικειμενικός και αποστασιοποιημένος. Ο Θανάσης, με την ευρυμάθειά του, την πολυσχιδή παρουσία του στα κόμικς και την εικονογράφηση, με τη μουσική και τα ρεμπέτικά του, με την πολυετή θητεία του στον χώρο της εκπαίδευσης γύρω από τα κόμικς, αποτελεί μια σπάνια περίπτωση δημιουργού. Τα μοναδικά σχέδιά του στις προσαρμογές έργων της ελληνικής λογοτεχνίας (Βουτυράς, Καρκαβίτσας, Παπαδιαμάντης, Καραγάτσης, Καβάφης, Καρυωτάκης κ.ά.) αλλά και η εμπεριστατωμένη και άψογα τεκμηριωμένη βιογραφία του «Γιαννούλη Χαλεπά», σε σενάρια του Δημήτρη Βανέλη, το «Πτώμα» που φιλοτέχνησε σε σενάριο του Γιάννη Παλαβού και του Τάσου Ζαφειριάδη, το «Αμανίτα Μουσκάρια» του συγγραφέα Παύλου Μεθενίτη και τόσες ακόμα δουλειές του, μεταξύ άλλων και η μηνιαία παρουσία του στο «Λεξικό της Κρίσης» σε αυτές εδώ τις σελίδες, είναι αποδείξεις της σπάνιας καλλιτεχνικής του συνέπειας και ακρίβειας. Με το νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Ίκαρος με τίτλο «Οι όμηροι του Γκαίρλιτς», ρίχνει φως σε μια από τις λιγότερο γνωστές πτυχές της ελληνικής ιστορίας. Οι «όμηροι», φαντάροι και αξιωματικοί του ελληνικού στρατού που, λόγω μιας σειράς δυσμενών συγκυριών, ανάμεσα σε Βούλγαρους και Αγγλογάλλους και λόγω των ελληνικών παλινωδιών, αφέθηκαν στη μοίρα τους το 1916 και κατέληξαν στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας. Ο Θανάσης Πέτρου εξηγεί στο «Καρέ Καρέ» τις λεπτομέρειες αυτού του συγκλονιστικού και τραγικού οδοιπορικού των άτυχων φαντάρων. Μετά από περίπου 30 χρόνια παρουσίας στα ελληνικά κόμικς και πολλές συνεργασίες με σεναριογράφους και συγγραφείς, αποφάσισες πρώτη φορά να αναλάβεις ο ίδιος το σενάριο του έργου σου. Τι άλλαξε; Ακούγεται σαν να είμαι ο… Μαθουσάλας των κόμικς στην Ελλάδα. Όντως το πρώτο μου κόμικς το έκανα κάπου το 1991, αλλά η πρώτη μου δημοσίευση έγινε το 2002 στο «9» της Ελευθεροτυπίας, ενώ σε άλμπουμ οι δουλειές μου άρχισαν να εκδίδονται από το 2008. Η επιλογή του θέματος ήταν αρκετά ιδιαίτερη και, πολύ απλά, ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και στο κομμάτι του σεναρίου. Έχεις ασχοληθεί με πολέμους στην αρχαιότητα στη σειρά σου από τις εκδόσεις Πατάκη, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο «Αμανίτα Μουσκάρια» και τη συμμετοχή σου στο «Ένα Γλυκό Ξημέρωμα» και τώρα έρχεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Πώς είναι να κάνεις κόμικς για πολέμους; Ο πόλεμος είναι μια σύγκρουση σε μαζική κλίμακα και είναι κυριολεκτικά συνυφασμένος με τη ζωή και την ύπαρξη του ανθρώπου στον πλανήτη. Επομένως, το να ασχολείσαι με ένα «πολεμικό» θέμα σημαίνει ουσιαστικά ότι ψάχνεις τις προεκτάσεις μιας ιστορίας σε πολλά επίπεδα: κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, προσωπικό. Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον στην ιστορία του Γκαίρλιτς; Μια ομολογουμένως γενικά άγνωστη ιστορία… Αφενός ότι πρόκειται για μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της ελληνικής ιστορίας, στην οποία αντικατοπτρίζονται οι πολιτικές συνθήκες της εποχής, και αφετέρου το ότι τα ίδια τα γεγονότα είχαν συναρπαστικό ενδιαφέρον. Χαρακτηρίζεις την ιστορία ως μια περίπτωση «διχασμού και πολέμου». Είναι τελικά η ελληνική ιστορία γεμάτη διχασμούς; Φταίει η μαύρη μας η μοίρα, η βαλκανική μας παράδοση, η διαρκής εξάρτησή μας; Είτε αναφερθούμε σε αυτοκρατορίες και φεουδαρχικά καθεστώτα, είτε σε εθνικά κράτη, η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από διχασμούς, εμφύλιους σπαραγμούς, ανίερες συμμαχίες, προδοσίες, δολοπλοκίες και παρόμοια μπλεξίματα, οπότε δεν νομίζω πως είμαστε σε χειρότερη μοίρα από άλλες περιοχές όπου εμφανίστηκαν παρόμοιες καταστάσεις. Τελικά η Ιστορία γράφεται από τα μεγάλα γεγονότα, από τις μάζες και τους λαούς ή από μικρές ιστορίες που πρέπει να συναρμολογήσουμε για να την κατανοήσουμε; Δεν είμαι ειδικός για να απαντήσω για την ιστοριογραφία και τις ιστορικές σχολές, πάντως οι ιστορικοί που συνδέθηκαν ή επηρεάστηκαν από το περιοδικό Annales πρότειναν μια ιστορία η οποία προκύπτει από τη σύνθεση πολλών στοιχείων από ευρύτερους χώρους και δεν περιορίζεται στην καταγραφή μεγάλων γεγονότων. Φημίζεσαι για την τεκμηρίωση στα έργα σου, για την ακρίβεια και την επιμονή στην πιστότητα. Μετά τον Χαλεπά και την εξαντλητική έρευνα που κάνατε με τον σεναριογράφο Δημήτρη Βανέλη, πώς εργάστηκες στο Γκαίρλιτς; Η βιβλιογραφία για την ιστορία του Γκαίρλιτς είναι αρκετά μικρή σε αριθμό έργων, ωστόσο άντλησα πολύ βοηθητικό υλικό από τις δύο ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στο Γκαίρλιτς και γενικά στη Γερμανία, τα «Νέα του Görlitz» και τα «Ελληνικά Φύλλα» (είναι διαθέσιμες από το αρχείο της Βουλής), όπως και από τον ελλαδικό ημερήσιο Τύπο. Όσον αφορά το φωτογραφικό υλικό, βρήκα πολλές πηγές σε γερμανικές και πολωνικές ιστοσελίδες. Οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί της ιστορίας σου ήταν προδότες ή ήρωες; Όπως λέει και ένας από τους χαρακτήρες σου ήταν «τυχεροί ή άτυχοι»; Ή η Ιστορία δεν μπορεί να γράφεται με μανιχαϊστικά δίπολα; Για μένα προσωπικά δεν ήταν ούτε ήρωες ούτε προδότες. Βρέθηκαν σε πρωτόγνωρες συνθήκες και προσπάθησαν να προσαρμοστούν σ’ αυτές και να επιβιώσουν. Υπήρχαν ανθρώπινες απώλειες, ενώ αρκετοί μάλιστα ρίζωσαν στο Γκαίρλιτς και έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους εκεί. Βεβαίως, οι περισσότεροι επέστρεψαν στην Ελλάδα και ξαναβρέθηκαν σε συνθήκες έντονης πολιτικής πόλωσης, οπότε θεωρήθηκαν συλλήβδην προδότες και ριψάσπιδες. Ο δημοσιογράφος Στέφανος Κρατερός κυκλοφόρησε το 1918 ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Γκαίρλιτς», όπου χαρακτηρίζει, με λάβρο ύφος, το Γκαίρλιτς ως «εφιάλτη» και «φυτώριο προδοτών» και λέει ότι η ιστορία του θα είναι «μια μουντζούρα άσβεστη στους χρόνους τους κατοπινούς». Ωστόσο, πιο νηφάλια, το 1931, ο Γεώργιος Βεντήρης στο βιβλίο του «Η Ελλάς του 1910-1920» έγραφε: «Η ατίμωσις και η συμφορά της Καβάλας δεν έχουν ούτε θα έχουν συγχώρησιν ή δικαιολογίαν. Έχουν εξήγηση. Την τύφλωσιν εκ του εμφυλίου πολέμου». Έχεις μια πλούσια καριέρα στα κόμικς. Ταυτόχρονα είσαι καθηγητής στον ΑΚΤΟ, ενώ έχεις σπουδές στη γλωσσολογία και έχεις ασχοληθεί με τη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Στο βιβλίο σου αυτό αισθάνθηκα ότι συνδυάζεις όλες αυτές τις ιδιότητες. Ισχύει κάτι τέτοιο; Εφόσον ήμουν και στη θέση του σεναριογράφου, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα, τα στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτήρα μου και έχουν σχέση με τις καταβολές, τις εμπειρίες και τις προτιμήσεις μου πέρασαν στο αφηγηματικό κομμάτι του κόμικς πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλες δουλειές που είχαν γίνει συνεργατικά. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες δημιουργοί στρέφονται στην ελληνική ιστορία, σύγχρονη ή παλαιότερη, για να φιλοτεχνήσουν τα έργα τους. Πού το αποδίδεις αυτό; Και πώς βλέπεις να εξελίσσεται η προσπάθεια για τον εορτασμό των 200 ετών από το 1821, σε καλλιτεχνικό επίπεδο εννοώ. Σκέφτεσαι να δημιουργήσεις κάτι για την επέτειο αυτή; Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Υποθετικά μιλώντας, ενδεχομένως να αλλάζουν τα γούστα και οι προτιμήσεις τους και αντίστοιχα τα θέματα που τους ενδιαφέρουν. Ίσως να υπάρχουν τέτοιες προτάσεις από εκδότες προς δημιουργούς. Όσο για τον εορτασμό των 200 ετών, ελπίζω να μην εξελιχθεί σε μια πατριωτική θριαμβολογία που ακολουθεί τα στεγανά των σχολικών εθνικών αφηγήσεων. Θα έχω μια μικρή συμμετοχή σε μια συλλογική έκδοση που ετοιμάζεται και νομίζω πως θα είναι λίγο πιο νηφάλια. Στον επίλογο του βιβλίου σου αναφέρεσαι στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ήταν, μεταφορικά μιλώντας, η τραγική κατάληξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου; Πράγματι, όπως αναφέρεις, σκέφτεσαι σε μια μελλοντική σου δουλειά να ασχοληθείς με αυτή την περίοδο της Ιστορίας; Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν μια τραγική κατάληξη γενικά για τον ελληνισμό, αλλά ταυτόχρονα, για τον ελλαδικό χώρο σήμανε την αρχή μιας νέας εποχής. Αυτό που αναφέρω ως μελλοντική δουλειά έχει πάρει πλέον μια σαφή μορφή και είναι στο στάδιο της δημιουργίας - ελπίζω να την έχω ολοκληρώσει στον επόμενο χρόνο. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια; Συνεργασία με κάποιον σεναριογράφο; Μια νέα προσωπική σου δουλειά; Δουλεύεις ήδη πάνω σε κάτι καινούργιο; Όπως προανέφερα ήδη δουλεύω τη «συνέχεια» του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε, προσπαθώντας να παρουσιάσω τα ιστορικά γεγονότα μέχρι το 1922. Παράλληλα συζητάμε για μια μελλοντική συνεργασία με τον Τάσο Ζαφειριάδη, αλλά γι' αυτήν είναι πολύ νωρίς για να αναφέρω λεπτομέρειες. Και το σχετικό link...
  2. Ο Σβέτκο Πόποβιτς ήταν από τους λίγους συναγωνιστές του Πρίντσιπ που έμεινε ζωντανός μετά τη λήξη του πολέμου Η έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχε μια αφορμή και χιλιάδες αιτίες. Η αφορμή ήταν το πιστόλι που σήκωσε ένας Σέρβος εθνικιστής με σοσιαλιστικές και αναρχικές ιδέες για να σκοτώσει τον αρχιδούκα Φερδινάνδο. Οι αιτίες ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών σε έναν ανελέητο αγώνα εξουσίας. Ο Henrik Rehr σε ένα νέο κόμικς φιλοτεχνεί το πορτρέτο του ανθρώπου που πάτησε τη σκανδάλη. «Τα φαντάσματά μας θα περπατήσουν μέχρι τη Βιέννη και θα περιφέρονται στο παλάτι, τρομάζοντας τους αφεντάδες» Γκαβρίλο Πρίντσιπ Είναι δυνατό ένας μόνο άνθρωπος να οδηγήσει μια ολόκληρη ήπειρο σε έναν τετραετή πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς; Φυσικά, όχι. Ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ απλώς έδωσε το έναυσμα και, πιθανώς, την αφορμή που περίμεναν –αν δεν την προετοίμαζαν και την υποδαύλιζαν– οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις το 1914. Γι’ αυτό και ο τίτλος του νέου βιβλίου του Δανού δημιουργού κόμικς Henrik Rehr υπονομεύει συνειδητά και σκόπιμα το περιεχόμενο της ιστορίας: «Γκαβρίλο Πρίντσιπ - Ο άνθρωπος που άλλαξε τον αιώνα» (εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ). Δεν άλλαξε ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ τον δέκατο ένατο αιώνα με τον εικοστό. Εγινε, όμως, ο άνθρωπος-σύμβολο που ενοχοποιήθηκε και δαιμονοποιήθηκε από τη μία πλευρά ως το απόλυτο κακό και ηρωοποιήθηκε από την άλλη ως πατριώτης και ελευθερωτής. Αναμφίβολα, μέσω της πράξης του, έγινε ο καταλύτης που επιτάχυνε τις εξελίξεις, αλλά πίσω από το όνομα που μισήθηκε και λατρεύτηκε βρισκόταν ένας ιδεαλιστής αγωνιστής, ουσιαστικά παιδί, που μαχόταν για τα δίκαια του λαού του. Η ιστορία του Rehr εστιάζει ακριβώς σε αυτά τα ανθρώπινα στοιχεία του χαρακτήρα του, στην οικογενειακή του κατάσταση, στην ερωτική του ζωή, στις παρέες του, ενώ στο φόντο εξελίσσεται μια από τις πιο ταραγμένες και περίπλοκες περιόδους της Ιστορίας. «Η Ευρώπη σήμερα είναι μια μπαρουταποθήκη και οι ηγέτες της μοιάζουν με άνδρες που καπνίζουν μέσα σε οπλοστάσιο… Μια σπίθα θα προκαλέσει την έκρηξη που θα μας καταστρέψει όλους… Δεν μπορώ να σας πω το πότε θα γίνει αυτή η έκρηξη. Μπορώ, όμως, να σας πω το πού… Είναι στα Βαλκάνια που κάποια βλακώδης ενέργεια θα την προκαλέσει». Με αυτά τα λόγια του καγκελάριου της Γερμανίας, Ότο Φον Μπίσμαρκ, στο εισαγωγικό μέρος του βιβλίου, ο Rehr συνοψίζει την εκρηκτική κατάσταση της Ευρώπης λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου το 1914. Η εξουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια είχε αρχίσει να φθίνει ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, ενώ η Σερβία, το Μαυροβούνιο, η Ρουμανία και η Βουλγαρία ήταν ήδη ανεξάρτητα κράτη. Ωστόσο, η Σλοβενία και η Κροατία παρέμεναν υπό καθεστώς κατοχής από την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, η οποία έθεσε υπό τον έλεγχό της και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, παρόλο που οι κάτοικοί της συνέχισαν να βρίσκονται υπό την επικυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Τρίφκο Γκράμπεζ, σύντροφος και ομοϊδεάτης του Πρίντσιπ, αγωνίστηκε μαζί του μέχρι το τέλος Υπ’ αυτές τις συνθήκες ζούσε η πάμφτωχη αγροτική οικογένεια Πρίντσιπ στο χωριό Ομπλεϊ, στην Κράινα της δυτικής Σερβίας, όταν γεννήθηκε ο Γκαβρίλο, το 1894. Οι γονείς του τον έστειλαν στο Σαράγεβο για να σπουδάσει σε στρατιωτική ακαδημία, αλλά υπό την καθοδήγηση του μεγαλύτερου αδελφού του, του Γιόβο, ο Γκαβρίλο άρχισε να φοιτά σε μια εμπορική σχολή χωρίς να τα καταφέρνει και τόσο καλά. Εκεί γνώρισε φοιτητές και άλλους νέους Σέρβους που επιχειρούσαν να οργανωθούν ενάντια στο καταπιεστικό καθεστώς. «Η λέξη “σκλάβος” προέρχεται από τη λέξη “Σλάβος” επειδή οι περισσότεροι δούλοι των Ρωμαίων ήταν από αυτήν την περιοχή. Θυμηθείτε τον Σπάρτακο! Μεγάλωσε στη Δαλματία, σκλαβώθηκε από τους Ρωμαίους και κατέληξε να γίνει μονομάχος, καταδικασμένος να πεθάνει για να διασκεδάζει την άρχουσα τάξη. Ο Σπάρτακος, όμως, δεν αποδέχθηκε τη μοίρα του. Ξεκίνησε μια εξέγερση στη σχολή των μονομάχων και έσφαξε τους καταπιεστές του…» είναι τα λόγια ενός από τους καθοδηγητές του Γκαβρίλο, που αν και παραχαράσσουν τα γνωστά ιστορικά γεγονότα είναι αρκετά για να εμφυσήσουν το πατριωτικό συναίσθημα και να συμβάλουν στην οικοδόμηση των εθνικών μύθων. Ο Γκαβρίλο, ωστόσο, αν και διαθέτει το κριτήριο της αμφισβήτησης ακόμα και των ιδεολογημάτων της «δικής» του πλευράς, σύντομα θα ταχθεί με το μέρος των καταπιεσμένων. Ιδιαίτερα μετά το 1908, όταν οι Αυστριακοί ανακοινώνουν την προσάρτηση της Βοσνίας υπό τις ευλογίες της Γερμανίας και της Ιταλίας και παρά την αντίθεση Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας και η κατάσταση στα Βαλκάνια γίνεται πιο σύνθετη από ποτέ, ο Γκαβρίλο παίρνει τις οριστικές αποφάσεις του. Διαβάζει Κροπότκιν και Μπακούνιν, που τον συγκινούν περισσότερο από τους Μαρξ και Ενγκελς αναφορικά με την προοπτική του σερβικού λαού, και έλκεται από την ιδέα ενός επαναστατικού βολονταρισμού με πατριωτικά χαρακτηριστικά που θα απελευθερώσει τη Σερβία από τους ξένους κατακτητές: «Ο Μπακούνιν έχει δίκιο, μόνο η αναρχία θα φέρει την πραγματική ελευθερία στον λαό! Αυτός είναι ο μοναδικός αληθινός δρόμος!» Η απογοήτευση θα έρθει όμως το 1912, όταν ο δεκαοκτάχρονος Γκαβρίλο προσπαθεί να καταταγεί στις ένοπλες ομάδες ανταρτών, αλλά απορρίπτεται για λόγους υγείας από τους Σέρβους παρτιζάνους. Η φυματίωση τον τυραννούσε ήδη καιρό… Ο πυροβολισμός του Γκαβρίλο Πρίντσιπ ήταν η θρυαλλίδα. Οι νεκροί του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που ακολούθησε ήταν εκατομμύρια. Τον Οκτώβριο του 1912 το Μαυροβούνιο κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία και λίγες μέρες αργότερα ακολουθούν η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα. Η ήττα της Τουρκίας, ωστόσο, δεν θα φέρει τη γαλήνη στην περιοχή, καθώς οι νικητές, με επίκεντρο κυρίως τη Μακεδονία, θα επιδοθούν σε έναν μεταξύ τους ανταγωνισμό για το μοίρασμα της πίτας. Ο Γκαβρίλο βρίσκεται πια στο Βελιγράδι, αλλά η Βοσνία εξακολουθεί να τελεί υπό τον ζυγό της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Γίνεται μέλος της παραστρατιωτικής οργάνωσης Μαύρη Χείρα, εκπαιδεύεται στα όπλα και το 1914, μαζί με τους συντρόφους του αποφασίζoυν να δολοφονήσουν τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο. Αν και οι ερασιτεχνικά σχεδιασμένες κινήσεις τους γίνονται γνωστές τόσο στη σερβική κυβέρνηση όσο και στην αυτοκρατορία, ουσιαστικά κανείς δεν φαίνεται να επιθυμεί να τις αποτρέψει με αποφασιστικότητα. «Η ζωή είναι ένα τίποτα. Η ζωή είναι μουντή και ανιαρή, γεμάτη πόνο και απογοητεύσεις. Ο θάνατος είναι γεμάτος… ομορφιά! Δόξα! Έκσταση! Και ο θάνατος είναι το τέλος. Εξαίσιο, θεσπέσιο, οριστικό» φέρεται να λέει ο Γκαβρίλο στους συναγωνιστές του λίγο πριν από το τελευταίο ταξίδι προς το Σαράγεβο, όπου ζει στους ρυθμούς της επίσκεψης του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του. Εκεί, παρά τις απανωτές ατυχίες και τα λάθη στην οργάνωση, ο Γκαβρίλο θα πατήσει τη σκανδάλη. Η Σοφία πέφτει ακαριαία νεκρή και ο Φραγκίσκος ξεψυχά λίγα λεπτά αργότερα. Ο Γκαβρίλο είναι για μια ακόμη φορά άτυχος. Το δηλητήριο που καταπίνει για να αυτοκτονήσει ώστε να μη συλληφθεί είναι ληγμένο, ενώ η απόπειρά του να αυτοπυροβοληθεί είναι αποτυχημένη. Πέφτει στα χέρια της αστυνομίας. Αν και στην αγγλική γλώσσα το βιβλίο κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Terrorist», προς τιμήν τους οι Ελληνες εκδότες (Μαμούθ Κόμιξ) επέλεξαν να ακολουθήσουν την πρωτότυπη έκδοση και να τιτλοφορήσουν το έργο με το όνομα του πρωταγωνιστή του Η Αυστρία κηρύσσει τον πόλεμο στη Σερβία. Η Γερμανία εισβάλλει στο Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Σε λίγες εβδομάδες οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες διαλέγουν στρατόπεδο και πολεμούν. Ο Γκαβρίλο δικάζεται αλλά λόγω της ηλικίας του (δεν έχει κλείσει ακόμη τα είκοσί του χρόνια), βάσει νόμου της αυστροουγγρικής κυβέρνησης, δεν μπορεί να καταδικαστεί σε θάνατο ή ισόβια. Η ποινή του είναι είκοσι χρόνια. Τα βασανιστήρια, οι κακουχίες και η φυματίωση (ζύγιζε μόλις σαράντα κιλά) θα τον σκοτώσουν τέσσερα χρόνια αργότερα στη φυλακή του οχυρού Τερέζιενστατ, λίγο πριν από τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησε και γενικεύτηκε με αφορμή τον δικό του πυροβολισμό, αλλά με αιτίες βαθύτερες και πολύ πιο σύνθετες από την αστείρευτη επαναστατικότητα και την αυτοθυσία ενός νεαρού. Ο Henrik Rehr, με τη διεξοδικά τεκμηριωμένη και ιστορικά λεπτομερή έρευνά του, αν και επιλέγει να «βιογραφήσει» τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ουσιαστικά φιλοτεχνεί ένα μωσαϊκό της εποχής και των συνθηκών που οδήγησαν στον Μεγάλο Πόλεμο. Με τα ασπρόμαυρα σχέδιά του και με τις συνεχείς παρεμβολές ονείρων, κυρίως εφιαλτών, και σκέψεων του πρωταγωνιστή, χτίζει μια ατμόσφαιρα δυσοίωνης προσμονής προς το αναπόφευκτο. Ο ευφυής τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τη θλιβερή και «σκοτεινή» καθημερινότητα των φτωχών και άκληρων χωρικών σε αντίστιξη με τη φωτεινή και γεμάτη διασκεδάσεις ζωή των ευγενών λειτουργεί ως υπόμνηση αυτού που ήταν αναμενόμενο να συμβεί στο γενικότερο πλαίσιο των καπιταλιστικών και εθνικιστικών ανταγωνισμών. Και συνέβη. Παράλληλα, οι διαρκείς παρεμβολές με λόγια φιλοσόφων, πολιτικών και προσωπικοτήτων της εποχής επιτείνουν το κλίμα βεβαιότητας προς την οδυνηρή κατάληξη, την έναρξη του πολέμου. Με εμβληματικό πρόσωπο αυτό του Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να πατήσει τη σκανδάλη. Αν και σήμερα έχει ξεχαστεί από τους περισσότερους, στο παρελθόν λατρεύτηκε ως ήρωας από ένα μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού και μισήθηκε ως στυγνός δολοφόνος από ένα άλλο. Τα έχει αυτά η πολιτική δράση και στράτευση. Πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Και το σχετικό link...
  3. Ο εικονογράφος Marko δίνει μέσα από τα σχέδιά του στη σειρά κόμικ Les godillots μια πιο ελαφριά και συνάμα σοβαρή ματιά στα γεγονότα Σχεδιάζοντας κόμικ με θέμα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ Να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας και να δώσουν μια πιο ελαφριά νότα σε ένα θέμα όπως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, που ακόμη και σήμερα βαραίνει την κοινή γνώμη επιχείρησαν, ο Marko ή Marc Armspach μαζί με τον Olier στη σειρά κόμικ Les godillots (Οι αρβύλες). Ο πρώτος τόμος, που τοποθετείται χρονικά στο 1916 και περιέγραφε τις περιπέτειες μιας διμοιρίας στο μέτωπο, κέρδισε το πρώτο βραβείο στην έκθεση Bédéciné. Ακολούθησε και δεύτερος. Και το φθινόπωρο που μας έρχεται θα κυκλοφορήσει ο τρίτος, ενώ για το τέταρτο οι δύο δημιουργοί έχουν αποφασίσει το θέμα και την περίοδο. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και με αφορμή την 11η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης προσκάλεσε τον Γάλλο εικονογράφο για να μιλήσει στο κοινό για τις «Αρβύλες». Εμείς συναντήσαμε τον Marko το απόγευμα του Σαββάτου, λίγο πριν την παρουσίαση αυτή, και αφότου είχε κάνει σε κάθε αναγνώστη μοναδικές αφιερώσεις. Μην φανταστείτε απλά μια υπογραφή, αλλά ένα ξεχωριστό σχέδιο για κάθε άτομο που έφερνε από ένα βιβλίο της σειράς Les godillots. -Ποιο ήταν το αγαπημένο σας κινούμενο σχέδιο; -Μου άρεσε πολύ η δουλειά του Μοεμπούς (Mœbius), αλλά μεγάλωσα με τα κόμικς του Γκαστόν Λαγκάφ (Gaston Lagaffe). -Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με αυτή τη δουλειά; -Σχεδίαζα από μικρός και από πάντα θυμάμαι ότι ήθελαν να κάνω σκίτσα αλλά τα πρώτα χρήματα που έβγαλα με τον κόπο μου ήταν 20. Δούλευα σε ένα τηλεοπτικό στούντιο στο Παρίσι και σχεδίαζα για την σειρά που είχε ήρωα τον ελέφαντα Μπαμπάρ. Αλλά τα πρώτα μου κόμικ (πρόκειται για τα Orregea & Pedro Mari) την εποχή εκείνη ήταν στη βασική γλώσσα (σημ. ο ίδιος είναι Βάσκος). Παλιά σχεδιάζοντας κόμικς δεν έβγαζα αρκετά χρήματα. Περισσότερα κέρδιζα στην τηλεόραση, κάνοντας film animation, ή κάνοντας σκίτσα στις διαφημίσεις. Αλλά σε κάποιο σημείο της ζωής μου είχα ένα πρόβλημα υγείας και αυτό με έκανε να σκεφτώ τι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου και ποιο ήταν το όνειρό μου όταν ήμουν παιδί. Αυτό λοιπόν που ήθελα να κάνω ήταν κόμικς. -Οπότε επιλέξατε κάτι που θα σας έκανε ευτυχισμένο… -Ναι! Ξέρετε τα πράγματα έρχονται κατά περίεργο τρόπο στη ζωή γιατί τη στιγμή που είχα πει ότι θα σταματήσω με τα κόμικς, έτυχε να υπογράψω ταυτόχρονα για δύο άλμπουμ : το Les Godillots και ένα άλλο στον οίκο Dargaud. Και έφτασα στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν μπορείς να λες «αυτό δεν θα το σταματήσω» ή αντιθέτως «αυτό το σταματάω» γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει. -Το Les godillots είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από το γεγονός αυτό. Ποιες οι δικές σας σκέψεις για αυτή τη θλιβερή επέτειο; -Δεν ξέρω πως θα διαχειριστεί ο πολιτικός χώρος αυτή την επέτειο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι τώρα έχω δει ότι ο κάθε πρωθυπουργός το χειρίζεται αλλιώς, άλλος επιλέγει ένα σημείο για να κάνει εορτασμούς, άλλος ένα διαφορετικό, ένας τρίτος επιλέγει να δώσει φόρο τιμής στα θύματα κλπ. Πιστεύω ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ένα θέμα που βαραίνει ακόμα την εθνική συνείδηση και δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί κανείς. Στο δικό μου κομμάτι, μέσω του κόμικς Les godillots που κάνω, προσπαθώ να δείξω κάποια πράγματα που έχω επιλέξει. -Ήταν δύσκολο να κάνετε κόμικ για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο; -Είναι δύσκολο να κάνω κόμικς για τον συγκεκριμένο πόλεμο και με το ύφος που του δώσαμε με τον σεναριογράφο. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό, αλλά και με χιούμορ. Αλλά ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ποτέ, γιατί μένει ένα θέμα που βαραίνει την κοινή γνώμη. Ήταν η αρχική μου επιλογή να αντιμετωπίσω αυτό τον πόλεμο με έναν τρόπο διαφορετικό, με ένα ελαφρύ τρόπο και ταυτόχρονα σοβαρό. Γι’ αυτό πιστεύω ότι έχει επιτυχία αυτό το βιβλίο. Επειδή δεν κοροϊδεύω κανέναν μέσω του κόμικς. Ούτε τους ιστορικούς, ούτε την κοινή γνώμη . Παίρνω στα σοβαρά όλους, άσχετα αν το κόμικ αυτό έχει ύφος ελαφρύ. -Και μετά τι θα ακολουθήσει; -Ετοιμάζω τον τρίτο τόμο που θα βγει τον Νοέμβριο του 2014. Και εδώ και ένα μήνα ξέρουμε ότι θα υπάρξει και ένας τέταρτος τόμος, αλλά δεν το έχουμε ανακοινώσει επισήμως. Έχουμε ήδη το θέμα, την περίοδο. Και θα ακολουθήσει πολύ brainstorming, αρκετή έρευνα στα αρχεία και θα συμβουλευτούμε τους ειδικούς για να έχουμε μια πληρέστερη ενημέρωση. Η προετοιμασία μπορεί να είναι πεντάμηνη μέχρι να καταλήξουμε με τον σεναριογράφο στο σενάριο. Πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας. πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.