Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'αυτοεκδοση'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Πρόκειται για ένα μικρό φανζινάκι, σε σενάριο και σχέδιο της Βασιλικής Δάφνη, το οποίο αφηγείται πέντε ιστορίες από έναν φανταστικό μεσαιωνικό κόσμο. Αυτές οι ιστορίες φέρουν τους εξής τίτλους: ● "Το παραμύθι" ● "Σαμψών και Δαλιδά" ● "Το τάγμα του Γρύπα" ● "Το καινούργιο φόρεμα" ● "Η ωραία κοιμωμένη" Τα σενάρια είναι κωμικά και η υφή της πλοκής τους έχει την μορφή γελοιογραφικού γκαγκ. Πρωταγωνιστές είναι νέα πρόσωπα, τα οποία η δημιουργός φροντίζει να μας τα συστήσει στην πρώτη σελίδα του πονήματός της. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια τίμια προσπάθεια, που όμως σίγουρα επιδέχεται μεγάλης βελτίωσης. Το κωμικό στοιχείο, όπως εκείνο παρατίθεται στις σύντομες ιστορίες, είναι άνισο, μιας και κάποιες έχουν λίγο περισσότερο χιούμορ από τις υπόλοιπες. Μην περιμένετε, όμως, ότι κι αυτές θα σας κάνουν να κρατήσετε την κοιλιά σας από τα γέλια. Αυτές που ξεχώρισα ήταν οι δύο πρώτες. Σαν κατακλείδα, να πούμε ότι η συγκεκριμένη δουλειά προσφέρεται σε εκείνους που ακολουθούν την δημιουργό, αλλά και σε αυτούς που θέλουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο και σχετικά ευχάριστο. Ο εικαστικός τομέας δεν βρίθει ρεαλιστικών στοιχείων, αλλά συμβάλλει με τον τρόπο του στο χιούμορ που επιχειρεί να περιγράψει το σενάριο. Οι χαρακτήρες είναι χοντροκομμένοι κι από τα μάτια και το στόμα τους συμπεραίνουμε ότι η Βασιλική αντλεί τις επιρροές της από τον χώρο των Manga. Χρωματικά, αν και μονότονο, μπορώ να πω ότι με κάλυψε η παλέτα που χρησιμοποιήθηκε. Τα χρώματα ήταν γλυκά, ξεκούραστα στο μάτι, δεν μπέρδευαν το σκίτσο κι έβγαζαν νότες από μελί. Αυτό που εντυπωσιάζει από την έκδοση είναι το μέγεθός της. Το τεύχος θυμίζει ενοχικό fumetti μιας άλλης εποχής, που πρέπει να είναι μικροσκοπικό για να χωράει γρήγορα στην τσέπη! Με εξαίρεση, όμως, το μπόι της, κατά τα άλλα συναντάμε ένα πρώτης τάξεως χαρτί, μια καλή εκτύπωση κι ένα σχετικά παχύ εξώφυλλο. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα. Στο έξτρα υλικό έχουμε θέμα, καθώς δεν βλέπουμε πολλά πράγματα. Στην πρώτη σελίδα, όπως έγραψα και πιο πάνω, υπάρχουν οι προτομές και τα ονόματα των συμμετεχόντων στις ιστορίες, ενώ στην τελευταία σελίδα βρίσκουμε (μάλλον) την καρικατουρίστικη αυτοπροσωπογραφία της δημιουργού και μερικές σκόρπιες λέξεις για τα ενδιαφέροντά της. Τίποτε άλλο. Αν και φίλος του συνοδευτικού υλικού, που παρέχει πληροφορίες για ένα κόμικ, δεν μπορώ να πω ότι δυσανασχετώ όταν μια αυτοέκδοση δεν ικανοποιεί το βίτσιο μου. Αυτό που με εκνευρίζει, όμως, είναι όταν δεν υπάρχει ούτε μία ημερομηνία για το πότε δημιουργήθηκε το κόμικ… έτσι για την ιστορία. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  2. Indian

    ΜΙΚΑ & ΒΑΛΚΑ

    Ο Μίκα, ένα μικρό παιδί, έχει αναγκαστεί από την μοίρα κι από την αναλγησία των πολιτικών, να αφήσει την χώρα του και να μεταναστεύσει στην Ακαταλαβούπολη, μία πόλη, που έχει μεγάλες ομοιότητες με την Αθήνα (δυστυχώς) κι όπως είναι φυσικό γνωρίζει την κοινωνική αποξένωση και περιθωριοποίηση. Μόνος του, χωρίς γονείς και με μόνη του συντροφιά τον σκύλο του τον Βάλκα, θα γνωριστεί με τον Φειδία, έναν καλλιτέχνη του δρόμου, ο οποίος θα τον βοηθήσει να πάρει κάποιες απαντήσεις στα διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα κι ανησυχίες που τον ταλανίζουν και θα του μάθει, με έναν αισιόδοξο τρόπο, το τι χρειάζεται για να επιβιώσει ένας παρίας, σε μία αφιλόξενη και δυστοπική πόλη. Το κόμικ αυτό, λοιπόν, μας έρχεται δια χειρός Λάζαρου Αλεξάκη, ο οποίος έχει επιμεληθεί το σενάριο και Κλήμη Κεραμιτσόπουλου που έχει αναλάβει την οπτική αποτύπωσή του. Αμφότεροι οι δημιουργοί με το παρόν πόνημά τους επιχειρούν ν΄ αποτυπώσουν με χιουμοριστικό (??) τρόπο τα κακώς κείμενα που διέπουν την εποχή μας, όσον αφορά το μεταναστευτικό, αλλά παράλληλα να δώσουν τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Και πιστεύω ότι το πετυχαίνουν όχι απλά στην εντέλεια, αλλά ακόμα περισσότερο. Ο χαρακτήρας του Μίκα, ενός παιδιού ορφανού, είναι ο ορισμός της εγκατάλειψης και της δυστυχίας, την ίδια ώρα που ο Φειδίας, σαν άλλος φιλόσοφος του δρόμου, προσπαθεί να του δώσει τα εφόδια για την νέα (κι επώδυνη) πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει από εδώ και στο εξής. Μέσα από τα ολοσέλιδα στριπ βγαίνουν μεγάλες αλήθειες στην επιφάνεια για τον τρόπο που η πλειοψηφία του κόσμου αντιδρά με τους ανθρώπους που δεν έχουν την “πολυτέλεια” μίας πατρίδας και μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης κι όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι αλήθειες αυτές… πονάνε… Κάθε μικρή ιστορία που πραγματεύονται οι σελίδες, είναι εξαιρετική, καμία δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους και στο τέλος πιστεύω ότι θα κάνει τον αναγνώστη να αφήσει το κόμικ με μία γλυκιά θλίψη. Προσωπικά το “Μίκα & Βάλκα” το βρήκα ένα εξαιρετικό κόμικ για την θεματολογία του και για τον τρόπο που την παραθέτει, ενώ υπήρχαν και κάποια καρέ (που αν και σαραντάρης πλέον), λόγω του πρόσφατου χαμού των γονιών μου, μου έφεραν δάκρυα στα μάτια. Ομολογώ ότι είχε ΠΟΛΛΑ χρόνια να με επηρεάσει συναισθηματικά ένα κόμικ σε τέτοιο βαθμό. Πολλά μπράβο στους δημιουργούς. Εννοείται ότι προτείνεται σε όλους τους φιλελεύθερους κι ορθά σκεπτόμενους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν. Αυτό δεν κάνουν, άλλωστε? Ο εικαστικός τομέας φέρει την υπογραφή του έμπειρου κομίστα Κλήμη, επομένως ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα απολαύσουμε ένα αξιόλογο σχέδιο, όπως κι έγινε. Όλα τα καρέ χαρακτηρίζονται από μεγάλη πλαστικότητα κινήσεων, ενώ αποτυπώνονται αριστοτεχνικά τα συναισθήματα του μικρού μας πρωταγωνιστή (τρόμος, ευχαρίστηση, απορία, θλίψη). Οι γραμμές του είναι καθαρές και οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου, δένουν άψογα με το σχέδιο. Εντυπωσιασμένος έμεινα κι από το μελάνωμα. Συμπερασματικά, λοιπόν, έχουμε ένα άρτιο δέσιμο σεναρίου και σχεδίου! Η έκδοση είναι λιτή, αλλά συμπαθητική. Το φορμάτ της είναι στενόμακρο και το λευκό χρώμα επικρατεί κατά κόρον στο εξώφυλλο, με μοναδική εξαίρεση ένα κόκκινο μπαλόνι, που κι αυτό έχει τον συμβολισμό του. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο τα social media του κόμικ και των δημιουργών, που βρίσκονται στο οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Το “Μίκα & Βάλκα” στο Facebook Ο Λάζαρος Αλεξάκης στο Facebook Ο Κλήμης Κεραμιτσόπουλος στο Facebook
  3. Μια εικόνα, 278 λέξεις Ο Μίκα, ένα μικρό προσφυγόπουλο χωρίς στέγη που περιφέρεται στους δρόμους της Αθήνας μαζί με τον σκύλο του, τον Βάλκα. Μπορεί να είναι λίγο καθυστερημένη η αναφορά, καθώς το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2021, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να εκθειάσεις μια πολύ καλή δουλειά. Και το «Μίκα και Βάλκα», αυτοέκδοση σε σενάριο του Λάζαρου και σχέδια του Κλήμη, είναι πράγματι μια πολύ καλή δουλειά! Από κάθε άποψη. Πρωταγωνιστής είναι ο Μίκα, ένα μικρό προσφυγόπουλο χωρίς στέγη που περιφέρεται στους δρόμους της Αθήνας μαζί με τον σκύλο του, τον Βάλκα, αναζητώντας ζεστασιά, τροφή, μια προσωρινή κρυψώνα μα πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη επαφή. Αλλά δυστυχώς είναι ανεπιθύμητος παντού. Όλοι τον διώχνουν από πεζοδρόμια, εισόδους κτιρίων και μαγαζιών, βιτρίνες. Εκτός από έναν άλλον άστεγο, τον Φειδία, καλλιτέχνη του δρόμου και μόνο άνθρωπο που έχει τον χρόνο, τη διάθεση και την ανθρωπιά να πει δυο κουβέντες με ένα παιδί και να του προσφέρει λίγη αγάπη. Με ένα τέτοιο θέμα, το «Μίκα και Βάλκα» ακούγεται δραματικό, «βαρύ κι ασήκωτο» αλλά δεν είναι. Μέσα στην ατέλειωτη μοναξιά και τις επικίνδυνες περιπλανήσεις του μικρού αγοριού σε μια εχθρική πόλη, με τους χρυσαυγίτες να απειλούν και τους «καθωσπρέπει» πολίτες να ξεσπούν εναντίον των «λαθρομεταναστών», υπάρχουν και αχτίδες αισιοδοξίας: ένα κόκκινο μπαλόνι, μια κουβέρτα που την πήρε ο αέρας, λίγοι πεταμένοι μαρκαδόροι, οι χαρούμενες φωνές από άλλα παιδιά. Με τις έξυπνες ατάκες του Λάζαρου και τα γλυκύτατα και τρυφερά σχέδια του Κλήμη, το «Μίκα και Βάλκα» είναι ένα ευχάριστο και απαραίτητο, χωρίς διδακτισμούς, μάθημα προς όσους στρέφουν το βλέμμα από αυτά τα παιδιά. Με μικρές δόσεις απελευθερωτικού χιούμορ και ορισμένες σπαρακτικές σκηνές. Όπως αυτή με τον μικρό Μίκα, κοιμισμένο σε ένα παγκάκι, να δέχεται απαλά στο κεφάλι του ένα φθινοπωρινό φύλλο που τον ξυπνά. Για να ανοίξει αυτός τα μάτια του και να ψιθυρίσει: «Μαμά...;»
  4. nikolas12

    ΑΕΝΑΟΝ

    Μια από τις ενδιαφέρουσες αυτοεκδόσεις του Comicdom είναι και το ΑΕΝΑΟΝ, ένα κόμικ σε σενάριο και σχέδιο του Παναγιώτη Μητρούση. Το ΑΕΝΑΟΝ έχει να κάνει με δύο βασικές ιστορίες, τις οποίες ο συγγραφέας αναπτύσσει παράλληλα μέχρι που προφανώς φτάνουμε στο κοινό σημείο, στο οποίο οι δύο ιστορίες ενώνονται. Η πρώτη από τις δύο ιστορίες έχει πρωταγωνιστή έναν γέρο, ο οποίος ξυπνά σε ένα σαλούν και πηγαίνει σπίτι του. Είναι αλκοολικός και η ζωή που κάνει είναι πολύ κακή. Όταν βρίσκει σπίτι του ένα σημειωματάριο πάει στην κοντινότερη πόλη και ζητάει άντρες για μια αποστολή και παίρνει έναν καθοδηγητή και τρεις μπράβους μαζί του. Όσο γίνονται αυτά, βλέπουμε σκηνές από την ταραχώδη ζωή ενός νέου ζευγαριού, μιας κοπέλας και ενός νεαρού, οι οποίοι έχουν ένα παιδί. Η κοπέλα θέλει να σταματήσει να ζει στις ερημιές της Άγριας Δύσης, ενώ ο νεαρός σύντροφός της διαφωνεί κάθετα και θεωρεί πως πρέπει να συνεχίσουν να ζουν εκεί. Οι ιστορίες προφανώς συνδέονται μεταξύ τους, αλλά ο συγγραφέας δε δίνει περισσότερες λεπτομέρειες στο πως και αφήνει τον αναγνώστη να δώσει τη δική του ερμηνεία στο γιατί εξελίχθηκε και τελείωσε έτσι η ιστορία. Καλλιτεχνικά πρόκειται για ένα πολύ καλό κόμικ, αφού το στυλ και η τεχνοτροπία του συγγραφέα παραπέμπουν πολύ σε ελαιογραφία και ζωγραφικούς πίνακες και δεν έχει πάρα πολλή λεπτομέρεια. Ταυτόχρονα όπως αναφέρει ο ίδιος στη διπλωματική του εργασία πάνω στο ΑΕΝΑΟΝ, έχει επηρεαστεί όσον αφορά το στυλ, αλλά και τη western θεματολογία από ξένους καλλιτέχνες όπως Frank Frazetta, ο Jaime Jones και ο Glenn Dean. Είναι λοιπόν ένα western με όμορφη δουλειά, κάθε καρέ να μοιάζει με πίνακα και ένα ιδιότυπο σενάριο και όλο αυτό σε μια όμορφη αυτοέκδοση μεγάλου μεγέθους. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.
  5. Μία μεγάλη και πικρή αλήθεια έρχεται να τονίσει στο κοινό του ο Κλήμης Κεραμιτσόπουλος με το νέο του πόνημα που φέρει τον ευφάνταστο τίτλο: “Δουλειά στα καπάκια: Ένα αντικαπιταλιστικόμικ χωρίς στρογγυλέματα”. Ο ταλαντούχος κομίστας θα μας μιλήσει για τα απάνθρωπα ωράρια και τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες δουλεύουν πολλοί εργαζόμενοι στο τομέα της μαζικής παραγωγής και των απρόσωπων εργοστασίων, που ζητούν μόνο ασταμάτητη απασχόληση, με το ελάχιστο έξοδο. Σε αυτούς τους εργάτες αφιερώνεται και το συγκεκριμένο κόμικ. Βασικός πρωταγωνιστής είναι ένας ανειδίκευτος εργάτης, που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο παραγωγής πλαστικών μπουκαλιών, ο οποίος έχει σπουδάσει στο εξωτερικό και διετέλεσε και πρώην ελεύθερος επαγγελματίας, πριν οι συνθήκες που όλοι βιώσαμε (κι εξακολουθούμε να βιώνουμε) τα προηγούμενα χρόνια τον αναγκάσουν να χτυπήσει την πόρτα του. Ο συγκεκριμένος εργάτης, αν και λίγες μόνο ημέρες στο πόστο του, θα συνειδητοποιήσει πόσο σκληρή κι απάνθρωπη είναι η συγκεκριμένη δουλειά, μιας και δεν προλαβαίνει να βρει ούτε δύο λεπτά να πάρει μία ανάσα (μέσα στην αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού ), καθώς η βάρδια έχει λίγα άτομα και οι εργασίες που πρέπει να γίνουν είναι πάμπολλες, από την στιγμή που τα μηχανήματα στην γραμμή παραγωγής δεν σταματούν καθόλου ν’ απαιτούν την προσοχή τους. Απηυδισμένος από την όλη κατάσταση, θ΄ αποφασίσει να μιλήσει με τον Διευθυντή του εργοστασίου και μάλιστα εκ μέρους μίας μεγάλης μερίδας συναδέλφων του. Θα καταφέρει, άραγε, να κερδίσει έστω και το ελάχιστο και στοιχειώδες που θα τους διευκολύνει στην απασχόλησή τους ή θα μιλήσει εις ώτα μη ακουόντων? Η αλήθεια είναι ότι ο Κλήμης ποτέ δεν μας απογοητεύει και είναι από τους λίγους δημιουργούς που έχουν ένα σταθερό (ίσως κι αυξανόμενο) αναγνωστικό κοινό. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει το ταλέντο του, τόσο στην εμπνευσμένη συγγραφή, όσο και στο καλαίσθητο σχέδιό του. Έτσι και το παρόν πόνημα, με άφησε ικανοποιημένο κι ας στηρίζεται σε μία θεματολογία, που είναι άκρως θλιβερή για όποιον την έχει ζήσει ή έχει την ελάχιστη συνείδηση. Ο δημιουργός παρουσιάζει μέσα στο εργοστάσιο, αρκετά ρεαλιστικά στοιχεία με βασικότερο από όλα την κλειστή κοινωνία που υπάρχει σε τέτοια μέρη. Θα βρούμε, λοιπόν, άτομα που κάνουν τον χαβαλέ του, άτομα που είναι πιο σοβαρά, τσαντίλες, τα κλασικά λαμόγια και τους επονομαζόμενους “γλείφτες”, καθώς επίσης και τους “κουρασμένους” τύπους, που έχουν περάσει όλη τους την ζωή δίπλα στις μηχανές. Στο αντίποδα με τις συνθήκες εργασίας, θα δούμε τον Προϊστάμενο να κάθεται αναπαυτικά μπροστά από ένα υπολογιστή και με το air condition στο φουλ, να του παρέχει την ανάσα δροσιάς, που τόσο πολύ επιζητούν οι κάθιδροι εργαζόμενοι στην παραγωγή. (emoji βεντάλιας) Κι ενώ σίγουρα έρχονται στιγμές που συμπονούμε τον πρωταγωνιστή γι’ αυτά που τραβάει, ο Κλήμης φροντίζει να δώσει μερικά στοιχεία ποιοτικού χιούμορ (στα οποία στηρίζονται, κατά κύριο λόγο μερικοί διάλογοι), οι οποίοι μας φέρνουν ένα ενοχικό χαμόγελο στα χείλη. Το φινάλε, μπορεί να βγάζει ένα έντονο κωμικό στοιχείο, σίγουρα, όμως, δεν θα το χαρακτηρίζαμε ευτυχές, ακόμα μία απόδειξη ενός ρεαλιστικού κόσμου. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που αξίζει να διαβαστεί, όχι μόνο από τους υποστηρικτές του δημιουργού, αλλά κι από όλους όσοι συντάσσονται με το δίκιο του εργαζομένου. Όπως μας αποκαλύπτει, άλλωστε κι ο ίδιος ο Κλήμης, το παρόν κόμικ στηρίζεται αποκλειστικά σε πραγματικά γεγονότα και δεν είναι αποκύημα της φαντασίας του. Αυτό που μένει να εξακριβώσουμε είναι για το αν μιλάει εξ’ ονόματός του ή αν ήταν αυτόπτης ή αυτήκοος μάρτυρας. Ο εικαστικός τομέας με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Το σχέδιο του Κλήμη είναι χαρακτηριστικό και δίνει ακόμα και μόνο του το απαραίτητο χιουμοριστικό υλικό που είναι απαραίτητο για ένα κόμικ. Βρίθει λεπτομερειών, που δίνουν ένα ρεαλιστικό νόημα στην κίνηση και την πλαστικότητα των χαρακτήρων και το στυλ που έχει υιοθετηθεί (αν και φοβάμαι ότι θα με κατηγορήσετε για ιεροσυλία ) προσωπικά μου έφερε στο μυαλό τις σχεδιαστικές μανιέρες που υπάρχουν στα Αστερίξ και Ιζνογκούντ. Όσον αφορά το χρώμα, αυτό είναι μουντό και στηρίζεται στους τόνους του γκρι. Αν και θα περίμενα να με πειράξει, εντούτοις δεν το έκανε. Η συγκεκριμένη χρωματική παλέτα συνέβαλε στην οπτική αποτύπωση του θλιβερού κλίματος που υπάρχει στο εργοστάσιο. Πολλά μπράβο, λοιπόν, και σε αυτόν τον τομέα. Η έκδοση δεν προέρχεται από κάποιον εκδοτικό οίκο, αλλά μας έρχεται με την μορφή αυτοέκδοσης, αρκετά ποιοτικής, θα συμπλήρωνα. Το χαρτί που χρησιμοποιήθηκε είναι ματ κι αρκετά παχύ, ενώ το δέσιμό του έχει γίνει με την καθιερωμένη καρφίτσα. Στο συνοδευτικό υλικό θα βρούμε έναν πρόλογο του δημιουργού, στον οποίο αφιερώνει το πόνημά του στους απανταχού εργάτες που “συμπάσχουν” και στην συνέχεια θα έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε ένα πρωτότυπο μονοσέλιδο (για κόμικ), στο οποίο ο Κλήμης θα μας χαρίσει (σχετικά αναλυτικά) ένα επεξηγηματικό διάγραμμα με τα στάδια παραγωγής πλαστικών μπουκαλιών και καπακιών, το οποίο καταλήγει με μία εξομολόγηση, που με έκανε να σκάσω από τα γέλια. Δεν την αναφέρω για να μην χαλάσω το mood. Τέλος, θα πρέπει να τονίσουμε ότι το παρόν κόμικ απευθύνεται σε άτομα άνω των 18 ετών (όπως πολύ σωστά αναφέρεται και στο εξώφυλλο), καθώς χρησιμοποιείται αγοραία γλώσσα, που συνήθως ομιλείται σε ανδροκρατούμενους εργασιακούς χώρους. Και σαν τελευταία πληροφορία, να πούμε ότι η ιδέα για την “Δουλειά στα καπάκια” συνελήφθη το 2021 (από γεγονότα που διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι της συγκεκριμένης χρονιάς), ενώ δημιουργήθηκε και βρήκε τον δρόμο για το τυπογραφείο το σωτήριον έτος 2022. Ο Κλήμης Κεραμιτσόπουλος στο Facebook
  6. Indian

    ΟΥΝΤΙΝ: ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

    Το σωτήριο έτος 1534, η Ουντίν είναι μια νεαρή μάγισσα η οποία φαίνεται να απολαμβάνει την καθημερινότητά της στο μέρος όπου ζει. Παρέα με τον πιστό της φίλο, τον βάτραχο Γουίλεμ δείχνουν πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Την ίδια ώρα, αρκετά μίλια μακριά, η Λάουρα, η φίλη της Ουντίν, πέφτει σε μια καλοστημένη παγίδα, καθώς μία μάγισσα μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα, την καταδιώκει. Λίγο πριν την πιάσει, η Λάουρα καταφέρνει να μπει στο κάστρο της και μέσω ενός καθρέφτη χειρός, επικοινωνεί με την Ουντίν και της λέει να εγκαταλείψει το σπίτι της, να πάει στο δάσος και να συναντήσει μια μάγισσα, η οποία θα της δώσει περαιτέρω οδηγίες. Όπως είναι φυσικό, αυτά τα λόγια αναστατώνουν την πρωταγωνίστρια, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στην φίλη της, υπακούει στις εντολές της και μαζί με τον Γουίλεμ ξεκινούν το ταξίδι τους μέσα στο άγνωστο κι αφιλόξενο δάσος. Την ίδια ώρα η Λάουρα, φαίνεται ότι περνάει δύσκολες στιγμές, καθώς αιχμαλωτίζεται τελικά από την μοχθηρή μάγισσα… Έτσι ξεκινάει την ιστορία της η Μαρία Τζανάκη, στο κόμικ της, το οποίο κυκλοφόρησε το 2021. Η Μαρία δημιούργησε έναν ενδιαφέροντα κόσμο μεταφυσικού, που τοποθετείται στον Μεσαίωνα και φέρνει στο προσκήνιο δύο ηρωίδες, αλλά κι άλλα πρόσωπα του cast που διαδραματίζουν κομβικούς ρόλους. Στο πρώτο αυτό μέρος, δεν έχουμε ανούσιες μακρηγορίες, αλλά η πλοκή μπαίνει κατευθείαν στο ψητό, χωρίς όμως να εμφανίζει σημάδια βιασύνης. Υπάρχει ένταση και δυναμισμός στην ατμόσφαιρα, ενώ αφήνει τον αναγνώστη με πολλές (αλλά εποικοδομητικές) απορίες, καθώς κι αγωνία για την συνέχεια. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το παρόν φανζίν με κράτησε στις σελίδες του και τολμώ να πω ότι με εξέπληξε ευχάριστα με το σενάριό του. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, αν θα ήθελα να διαβάσω το δεύτερο μέρος, η απάντηση μου θα είναι ολοκληρωτικά καταφατική. Προτείνεται σε όλους τους φαν των κόμικς, που πραγματεύονται την συγκεκριμένη εποχή και κουλτούρα. Το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε, αλλά το βρήκα κατώτερο του σεναρίου. Στα δικά μου μάτια μου φάνηκε κάπως άκαμπτο κι επίπεδο. Ένα άλλο ψεγάδι (για εμένα) που εντόπισα είναι το ότι σε κάθε σελίδα εγκλωβίζονται πολλά σκόρπια καρέ κι έτσι έχουμε ένα τελικό αποτέλεσμα πέραν το δέοντος… μπουκωμένο. Όσον αφορά τον χρωματισμό, αυτός πιστεύω ότι αποτελεί το δυνατότερο σημείο του εικαστικού τομέα. Το κόμικ διαθέτει μία μεγάλη ποικιλία από φωτεινά χρώματα, τα οποία αλλάζουν όταν η πλοκή αλλάζει τις σκηνές της. Πραγματικά μία απολαυστική πανδαισία! Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα μικρό, σε διαστάσεις, τεύχος, το δέσιμο του οποίου έχει γίνει με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι πολυτελές και γυαλιστερό κι έτσι η εκτύπωση των χρωμάτων είναι πολύ ζωντανή. Το (πολύ όμορφο κι εμπνευσμένο) εξώφυλλο έχει ένα αρκετά τίμιο πάχος, αλλά αυτό δεν το εμποδίζει να στραβώνει στις άκρες του με την παραμικρή υγρασία ή τις συχνές αναγνώσεις (μην ανησυχείς Νίκο, δεν στο έχω χαλάσει! ). Γενικά, πάντως, δεν απογοητεύει. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία σελίδα, που περιγράφει τις ιδιότητες ενός λουλουδιού, το οποίο αναφέρεται στο κόμικ. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  7. Indian

    ΨΑΡΑΚΙΑ

    Ο λόγος για μία σειρά από τευχάκια (μέχρι στιγμής δύο κι ετοιμάζεται και τρίτο), του Αδριανού Σταγγίδη, ο οποίος επιχειρεί να μας μεταφέρει στον καιρό των πειρατών και των κουρσάρων και τολμώ να πω ότι το πετυχαίνει άκρως ικανοποιητικά. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπαλαένας “Μπάλας” Τοτέρας, ένας γεροδεμένος κλέφτης, αλλά κάπως περιορισμένης νοητικής ικανότητας, ο οποίος ανήκει σε ένα τσούρμο πειρατών, που όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα. Αυτό είναι ότι δεν έχουν δικό τους καράβι… Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να κλέψουν ένα άλλο πειρατικό σκαρί. Ο κλήρος πέφτει στον φίλο μας, για να ανέβει επάνω στο πλοίο, να λύσει τους κάβους και να το πάρει. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, καθώς γίνεται αντιληπτός από τον σκοπό του πλοίου (που είναι κι αυτός το ίδιο χειροδύναμος) κι έτσι ο “Μπάλας” καταλήγει να συλληφθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σύντομη, αλλά καταπέλτης. Εκτέλεση, δια αποκεφαλισμού! Τα πράγματα, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρά κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, τόσο για τον πρωταγωνιστή, όσο και για την υπόλοιπη συμμορία, που βλέπει το σχέδιό της να ναυαγεί. Μήπως, όμως, τα γεγονότα δεν είναι όπως πραγματικά φαίνονται, αλλά το περίφημο σχέδιο είναι άλλο…? Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα, με διασκέδασε, με εξέπληξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία και με έκανε να θέλω να διαβάσω και την συνέχεια. Αποσπά, λοιπόν, το θετικό πρόσημο της γνώμης μου. Ο δημιουργός, έχει στήσει έναν κόσμο εποχής, αλλά δεν παραλείπει να εισάγει και διάφορους νεοτερισμούς στα καρέ του, όπως κάποια από τα ρούχα ή τις συνήθειες που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές. Το cast, μπορεί να επικεντρώνεται στον “Μπάλα”, αλλά περιέχει κι άλλους χαρακτήρες, με εξίσου δυνατές προσωπικότητες. Το δυνατότερο σημείο του σεναρίου πιστεύω ότι είναι τα μεγάλα plot twists που υπάρχουν και στα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι στιγμής), τα οποία είναι καλογραμμένα και δουλεμένα με επιμονή, ώστε και να βγαίνει ένα αποτέλεσμα που να εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα να μην βαραίνει την πλοκή. Και μιας και μιλάμε για πλοκή, να πούμε ότι συναντάμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό μονομαχιών και υπέρτατου ξύλου, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ο Αδριανός. Εννοείται ότι δεν με πείραξε στο ελάχιστο. Αυτό που ίσως να με ενόχλησε είναι ο αγοραίος λόγος που υπάρχει σε πολλά σημεία των διαλόγων. Φυσικά και δεν περιμένω κοτζάμ πειρατές να μιλούν κόσμια, αλλά εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί βωμολοχίες του… 21ου αιώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των πειρατικών ιστοριών, σε αυτούς που αρέσκονται σε σενάρια ανατροπών, αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι κεφάτο (παρόλη την βία και την σκηνή της καρατόμησης ) και με έντονο το κωμικό στοιχείο. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς. Ο εικαστικός τομέας όχι μόνο είναι φανερά κι απροκάλυπτα επηρεασμένος από την σχολή των Manga, αλλά κάνει σαφείς αναφορές και σε διάφορα anime. Ποια ακριβώς δεν γνωρίζω, μιας και δεν τα έβλεπα πολύ. Σίγουρα, όμως, οι γνώστες του αθλήματος θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν επί του θέματος. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με καθαρές γραμμές κι όμορφες σκιάσεις, ενώ δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χαρακτήρων κατά την διάρκεια μίας μονομαχίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει στην εντέλεια και κάθε απόπειρα χρωματισμού νομίζω ότι θα κατέστρεφε το συνολικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό μου παράπονο εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τα καρέ είναι μικρά και το σχέδιο ασφυκτιά, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να εμφανίζεται παραφορτωμένο. Αυτό θα λυνόταν με μία έκδοση μεγαλύτερου φορμάτ. Η έκδοση, όπως προ-έγραψα, είναι πολύ μικρή στο μέγεθος, που χωράει άνετα σε μία ανοιχτή παλάμη. Παρόλα αυτά η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή, ενώ και το χαρτί, μπορεί να είναι ματ, έχει όμως καλή υφή κι αποδίδει αξιόλογα τα καρέ. Όσον αφορά την επιμέλεια, να πούμε ότι της έχουν ξεφύγει μερικά μικρά ορθογραφικά λαθάκια. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μικρή περίληψη των προηγουμένων στο εσωτερικό του εξωφύλλου του δεύτερου τεύχους. Για να μην μείνουμε, όμως παραπονεμένοι, ο δημιουργός φρόντισε να δώσει και δύο (ίδια) αυτοκόλλητα μαζί με την αγορά του κόμικ του. Ας παραθέσουμε και μία συνέντευξη στο YouTube, του δημιουργού στο “Συγγραφικό Στέκι”. Καθώς και μία σύντομη βιογραφία του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  8. nikolas12

    ΟΙ ΣΟΛΟΜΟΙ

    Με αφορμή το Comicdom κυκλοφόρησε μια νέα αυτοέκδοση από τον συγγραφέα, εικονογράφο και δημιουργό κόμικς Αποστόλη Ιωάννου. Όπως αναφέρει στο βιογραφικό του ο δημιουργός ζει και κατοικεί στα Τρίκαλα και νομίζω ότι εν πολλοίς αυτό ακριβώς θέλει να πει και με τη συγκεκριμένη ιστορία του που αφορά το συγκρότημα Οι Σολομοί. Το κόμικ ξεκινάει με ένα εκ των μελών της μπάντας, τον Φάνη να λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τη Μαργαρίτα, η οποία έχει κλείσει για το συγκρότημα μια ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα και μια συνέντευξη σε αθηναϊκό μέσο. Εξαρχής φαίνεται ότι ο Φάνης δεν βλέπει με καλό μάτι το να παίξουν στην Αθήνα και το συζητάνε με τα άλλα μέλη της μπάντας. Όπως φαίνεται λοιπόν στην αρχή της ιστορίας, και τα τρία μέλη είναι φίλοι και κατοικούν στην επαρχία και δεν έχουν καμία όρεξη να έρθουν στην πρωτεύουσα που θεωρούν σκέτη τσιμεντούπολη και δεν τους αρέσουν οι άνθρωποί της. Η ιστορία χωρίζεται σε διάφορα κεφάλαια και το επόμενο εξ αυτών είναι το ταξίδι που κάνει το συγκρότημα από την πόλη του για να πάει στην Αθήνα. Λόγω ενός τεχνικού προβλήματος σταματάνε σε μια άλλη μικρή πόλη όπου παρατηρούν ηλικιωμένους ανθρώπους στα καφενεία να βλέπουν ειδήσεις, ειδήσεις δυστοπικές σαν αυτές που βλέπουμε καθημερινά και να αντιδρούν με ένα απλό γέλιο. Ειδικότερα σε ειδήσεις που αφορούν τον εκσυγχρονισμό, οι ντόπιοι γελούν πιο έντονα σαν να δείχνουν να μην πιστεύουν ιδιαίτερα στις αλλαγές. Τα επόμενα δύο κεφάλαια είναι ουσιαστικά η συναυλία και η συνέντευξη όπου οι στίχοι του συγκροτήματος που απευθύνονται δεικτικά στον απρόσωπο σύγχρονο τρόπο ζωής και η παραδοσιακή μουσική τους οδηγεί στο να ατονήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να θέλει να μεταφερθεί προς μια πιο "κουλ" μουσική επιλογή. Τέλος δείχνουν με τον τρόπο τους ότι απ' όσα πουν στη συνέντευξη, τα μισά θα λογοκριθούν, οπότε τελειώνουν με ένα εκτενές λογύδριο σχετικά με τη διαφθορά που υπάρχει σε όλο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Από άποψη σχεδίου είναι αρκετά ενδιαφέρον, ασπρόμαυρο σχέδιο, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, περισσότερο έχει να κάνει με λίγα καρέ ανά σελίδα που εξασφαλίζουν αρκετά καλή ροή στην ιστορία μας. Έχει πολύ ωραίο εξώφυλλο και χαρτί και διαβάζεται αρκετά γρήγορα. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.
  9. nikolas12

    #ΠΑΝΙΚ ΑΤΤΑΚ

    Από το οπισθόφυλλο: Μια εικοσάχρονη κοκκινομάλλα παρουσιάζει μερικά "χαιλάϊτς" από την ζωή της. Μέσα από μικρές αφηγήσεις που δεν συνδέονται ημερολογιακά, βγάζει το "άχτι" της και περιγράφει την καθημερινότητα ενός ατόμου που ζει και παλεύει με τις κρίσεις πανικού. Εντωμεταξύ κανείς δεν την ρώτησε, αλλά είναι αποφασισμένη να τα βγάλει από μέσα της. Σχολιασμός έκδοσης: To #Πανικ Αττάκ είναι μια αυτοέκδοση που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη συγγραφέα και σχεδιάστρια Ίτζι. Μπορείτε να το βρείτε μέσα από το e-shop της: https://www.itzi.gr/etaireia. Το κόμικ είναι εμπνευσμένο από την προσωπική ζωή της δημιουργού και αφηγείται διάφορα σκηνικά που η ίδια έχει ζήσει από μικρή ηλικία μέχρι σήμερα που είναι μια εικοσάχρονη φοιτήτρια, εστιάζοντας στις κρίσεις πανικού. Αν και οι κρίσεις πανικού δεν είναι το πιο αστείο θέμα για κάποιον, η Ίτζι θέλει να δώσει μια χιουμοριστική νότα σε ένα βαθύ προσωπικό της πρόβλημα. Ξεκινάει με το να δείξει τον εαυτό της σε μικρή ηλικία να ταλαιπωρείται από διάφορους δαίμονες που σχεδιάζει με τη μορφή φαντασμάτων και ύστερα κάνει ένα μεγάλο άλμα στο χρόνο δείχνοντας μας την ηρωίδα σε ηλικία για το πανεπιστήμιο. Όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο, οι κρίσεις πανικού έχουν την εικόνα ενός μωβ χταποδιού και ύστερα η Ίτζι σχεδιάζει σχετικά με αυτό. Η ζωή στη σχολή, η ρουτίνα, η καθημερινότητα του πανεπιστήμιου, οι φίλοι, τα κακά ραντεβού όπου ο άλλος δε δείχνει κατανόηση, όλα περνάνε από τις σελίδες μας με το μωβ χταπόδι να καραδοκεί πάντα ώστε να φέρει σε κρίση πανικού την ηρωίδα μας. Κάπου εκεί και προς το τέλος της ιστορίας, έρχεται το κεφάλαιο που τα αλλάζει όλα, όπου μέσα από μια εικονική και νοητή μάχη με το τέρας του χταποδιού, η Ίτζι δείχνει να κοιτάει αυτόν τον δαίμονα που την ταλαιπωρεί στα μάτια και εν τέλει τον νικάει, προκειμένου να ζήσει μια ζωή χειραφετημένη και μακριά από εκείνον. Η επόμενη ιστορία δείχνει την πρωταγωνίστρια επιτέλους απαλλαγμένη από μια ενδεχόμενη κρίση πανικού. Εικαστικά το σχέδιο της Ίτζι θυμίζει πολύ κλασικές παιδικές εικονογραφήσεις και ταιριάζει απόλυτα με το χιουμοριστικό μέρος του κόμικ, δείχνοντας τους δαίμονες και την κρίση πανικού με έναν πιο παιχνιδιάρικο τρόπο και εμπνέοντας όσους έχουν παρόμοια θέματα να υπερνικήσουν και εκείνοι τους δικούς τους δαίμονες και να κοιτάξουν στα μάτια οτιδήποτε τους ταλανίζει. Μια ωραία δουλειά. Η σελίδα της Ίτζι στο Instagram: https://www.instagram.com/itzi.artz/ Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.
  10. nikolas12

    ΟΙ 6 ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΕΚΕΙ

    Από το οπισθόφυλλο: Ένα στοιχειωμένο, λαϊκό παραμύθι των Εσκιμώων συναντά την σκληρή πραγματικότητα, ένας πεζοπόρος "χάνεται" για πάντα στα φαράγγια των Χανίων, κάποιος ψάχνει τη δροσιά στον καύσωνα όπως ένας κοσμοναύτης το μεγάλο μυστικό του σύμπαντος, μια βιβλική μάχη μαίνεται σε ουρανό και σάρκα, δύο (;) άνθρωποι εξερευνούν συζητώντας σε δύο δωμάτια και μια γυναίκα παίρνει έναν υπνάκο για λίγο ή για πάντα. Οι 6 ιστορίες αυτής της αυτοέκδοσης έχουν σαν γενική θεματική την ρευστότητα της πραγματικότητας και την υποκειμενικότητα της ανθρώπινης αντίληψης. Δημιουργήθηκαν με προοπτική την εξερεύνηση των ορίων του μέσου και την ενδεχόμενη ανακάλυψη μίας προσωπικής, ανά περίπτωση, εμπειρίας. Σχολιασμός έκδοσης: Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση είναι η νέα δουλειά του Δανιήλ Γουδέλη και περιέχει έξι πολύ περίεργες και πολύ διαφορετικές ιστορίες. Σε κάποιες εξ αυτών συμμετέχει και κάποιος συγγραφέας. Επίσης κάποιες από αυτές τις ιστορίες αναφέρεται ότι έχουν δημιουργηθεί και για άλλα μέσα όπως το LA Comics Festival και το περιοδικό Comic Cultura. Άλλες ιστορίες είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος, άλλες μικρότερες και όπως αναφέρει ο Δανιήλ Γουδέλης στο οπισθόφυλλο, θέλει πολύ να εξερευνήσει τα όρια του μέσου των κόμικς. Χαρακτηριστική τέτοια ιστορία είναι οι Περσείδες, όπου ουσιαστικά βρίσκεται στη μέση του κόμικ και έχει εκτυπωθεί έτσι ώστε οι σελίδες να ανοίγουν διάπλατα και να βλέπουμε τέσσερις σελίδες που αποκαλύπτουν ένα πολύ μεγάλο πάνελ, στα οποία μπαίνουν τα μπαλονάκια, οπότε η ιστορία εξιστορείται σε μια και μόνο μεγάλη εικόνα. Έχουμε τα Μπλουζ της Ακτής Σκελετού που δημοσιεύθηκε στο Comic Cultura, το Χανιά & Φαράγγια για το Chaniartoon International Comics & Animation Festival, την Καρκαμπίλα για το LA Comics Festival, την προαναφερόμενη Περσείδες, την Επιστροφή και τον Υπνάκο. Η τελευταία είναι και η μόνη ιστορία που είναι ασπρόμαυρη, ενώ προσωπική μου αγαπημένη η Επιστροφή όπου σε τρία καρέ ανά σελίδα και με το κάθε καρέ να χωρίζεται στα δύο, δύο άνθρωποι μοιράζονται τις σκέψεις τους, αλλά είναι πραγματικά δύο; Όσον αφορά το σχέδιο, είναι αρκετά πολύχρωμο και ιδιαίτερα αφαιρετικό, όποτε θέλει να προσδώσει λεπτομέρειες το κάνει, αλλά γενικότερα ο εικαστικός τομέας θυμίζει λίγο πίνακα και δείχνει ότι σκοπός του συγγραφέα είναι να παρέχει ροή στο σενάριό του και δεν είναι αυτοσκοπός το σχέδιο να βγαίνει μπροστά, αλλά να τονίζει τα μηνύματα και όσα θέλει να περάσει η κάθε ιστορία. Μπορείτε να βρείτε τον Δανιήλ Γουδέλη εδώ: Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100063368401533 Instagram: https://www.instagram.com/danielgoudelis/ Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.
  11. nikolas12

    ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ

    H συγκεκριμένη αυτοέκδοση από το εξώφυλλο και το ασπρόμαυρο σχέδιο κέρδισε το ενδιαφέρον μου για παρουσίαση. Μπορεί να μη γνώριζα τον Θωμά Κεφαλά ως δημιουργό, σίγουρα όμως τον έμαθα μετά από το συγκεκριμένο κόμικ που αν και μικρό σε αριθμό σελίδων, με κέρδισε πάρα πολύ με το περιεχόμενο του. Η ιστορία μας αφορά έναν άνδρα που βλέπουμε και στο εξώφυλλο και ο οποίος κάνει τη βόλτα του. Είναι τελείως άφραγκος και η σπιτονοικοκυρά του κάνει απευθείας θέμα για τη μη καταβολή ενοικίων και κοινοχρήστων. Εκείνος απλώς την αγνοεί και βλέπει την κοπέλα του ισογείου τραυματισμένη έξω από το σπίτι και θυμάται όλες τις φορές που άκουσε τον άνδρα ή σύντροφο της να τη βρίζει και να χειροδικεί εναντίον της. Αυτό που βλέπουμε στη συνέχεια είναι ότι ο άντρας συνεχίζει τη βόλτα του, αλλά δε βλέπει την πόλη μέσα από μπαλκόνια. Περισσότερο συνδυάζει το υπόγειο και το μπαλκόνι. Ο Θωμάς Κεφαλάς ζωγραφίζει άσχημες και γκροτέσκες φιγούρες για κάθε έναν χαρακτήρα ή ζώο που συναντά ο ήρωάς μας. Από ένα πολύ άσχημο περιστέρι μέχρι αστέγους και ληστές, ο πρωταγωνιστής βλέπει, συζητά, προβληματίζεται και γενικότερα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στη θλίψη του βλέποντας ότι δεν είναι μόνο εκείνος σε απελπιστική κατάσταση αλλά και οι υπόλοιποι γύρω του. Το σχέδιο είναι ασπρόμαυρο και είναι απλά φανταστικό. Τα μελάνια έντονα και το στυλ του δημιουργού φέρνει πολύ στα horror κόμικ που κάνει ο Malk, μου θύμισε κάπως το πρόσφατο Alone. Είναι μια πραγματικά εξαιρετική δημιουργία, έχει ελάχιστα horror στοιχεία, όμορφη εναλλαγή μεταξύ των καρέ και πολύ ωραία κινησιολογία σε όλη τη διάρκειά του. Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα. Η έκδοση έχει πολύ ωραίο χαρτί, μέγεθος αρκετά μεγάλο στα 26 εκατοστά ύψος, ωραίο εξώφυλλο, είναι γενικότερα προσεγμένη δουλειά και κυκλοφορεί σε 120 αντίτυπα. Μπορείτε να βρείτε το δημιουργό στα social: Facebook: https://www.facebook.com/thomaskefalasart Instagram: https://www.instagram.com/thomaskef/ και στο e-mail thomaskefalasart@gmail.com Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.
  12. germanicus

    ΠΟΥΛΙΑ

    Φανζινάκι δια χειρός Κλήμη. Χιουμοριστικά μονοσέλιδα (ως επί το πλείστον) με ιστορίες πουλιών. Ο λατρεμένος Κλήμης έχει από τα πιο γλυκά BD σχέδια έβερ. Έχει επίσης και γλυκό σενάριο. Ακόμα και στα πιο κάφρικά του, βγαίνει μια γλύκα. Σε αυτό μπορώ να πω ότι μου φέρνει στο νου τον Στάθη (Σταυρόπουλο βεβαίως βεβαίως. Τον γελοιογράφο. Στο GC βρισκόμαστε ) Δεν είναι εξαίρεση αυτό το κομιξάκι. Αναρωτιέμαι επίσης εάν τα γαλλοβελγικά χιουμοριστικά δεν κάνουν τόση αίσθηση διότι βασίζονται σε γαλλοβελγικές καταστάσεις ή διότι έχουν τόσες σελίδες που δε γίνεται να είναι όλες αστείες. Εδώ, έχουμε λίγες σελίδες (δυστυχώς) και ένα χιούμορ που ίσως να είναι πιο Ελληνικό. Δεν χέζουν τα πάντα τα περιστέρια στο Παρίσι? Well. Πιθανότατα ναι. Αλλά εδώ είναι έτσι φτιαγμένο, δεν έχω δει (δεν έχει μεταφραστεί πιθανότατα) κάτι αντίστοιχο ΓΒ, που αυτό εδώ αποπνέει Ελλαδάρα. Δείγμα από το εσωτερικό. Αφιερωμένο στον @ Dr Paingiver Αν και νομίζω πως του το έχω ξανααφιερώσει... O Κλήμης στο φβ για να παρακολουθείτε το πότε βγάζει τι
  13. Argail

    ΩΜΕΓΑ 2: ΑΣΤΕΙΑ ΛΙΠΑΡΑ

    Άλλο ένα κόμικ του Κλήμη, δεν έχω τα ΑΠΟΔΟΜΗΜΕΝΑ ΑΣΤΕΙΑ αλλά νομίζω πως πρόκειται για εκτεταμένη έκδοση αυτών τον στριπ, χωρίς την εξήγηση και τον τίτλο σε κάθε στριπ. Από τις 48 σελίδες οι 42 περιέχουν απο 2 στριπ, το σύνολο 84 στριπ, όλα με τα ψαράκια. Ημερομηνία κυκλοφορίας δεν λέει, από το eshop της jemma το πήρα εγώ και λέει 2020. Στο εσωτερικό του εξωφύλλου λέει "Τα στριπ που κρατάτε στα χέρια σας δημιουργήθηκαν την περίοδο μεταξύ Ιανουαρίου 2019 - Απριλίου 2019" Το άλμπουμ είναι αστείο, το σχέδιο είναι ωραίο αλλά αρκετά επαναλαμβανόμενο. Και μία εσωτερική σελίδα
  14. Indian

    ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΑ

    Πρόκειται για μία δουλειά της Αικατερίνης Σαραντινού, ή Erinto, όπως είναι το nickname της, προγενέστερη του “Απόπλου”. Στο παρόν κόμικ η δημιουργός θα αντλήσει την έμπνευσή της από μία ιστορία που διαδραματίζεται στον ευρύτερο κόσμο της σειράς επιτραπέζιων παιχνιδιών ρόλων του Μάριου Σαβοριανάκη, με τίτλο “World of Darkness”. Η Ολίβια, ο πατέρας της ο Βίκτωρ κι ο Χένρι, τρεις επιστήμονες παίρνουν μαζί το πρωινό τους και συζητούν για εφευρέσεις. Κάποια στιγμή η Ολίβια συνειδητοποιεί ότι η βάφλα που τρώει έχει μία περίεργη μεταλλική γεύση. Μέχρι να καταλάβει τι συμβαίνει, πέφτει σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο πάτωμα, βγάζοντας αίμα από την μύτη και το στόμα. Ο πατέρας της τρέχει να βρει μία ένεση, παραγωγής του ιδρύματος Dawson Industries, που περιέχει ένα μυστηριώδες μοβ υγρό και μόλις την βρίσκει, της την κάνει στο μπράτσο. Η “κάμερα” θα αλλάξει τοποθεσία και θα εστιάσουμε στο έτος 2120, όπου η Γη πλέον έχει εκκενωθεί και την όλη λειτουργία παραγωγής ενέργειας και θρέψης του πληθυσμού την επιμελείται το Ίδρυμα Dawson, το οποίο διαφημίζει περήφανα τα επιτεύγματά του. Την ίδια ώρα, οι πρωταγωνιστές ψάχνουν συντονισμένα, αλλά κι απεγνωσμένα, να βρουν κάποιους σπόρους που θα τους επιτρέψουν να τραφούν σωστά και να δημιουργήσουν πάλι το εύφορο κλίμα του πλανήτη τους. Εκτίμησή μου είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία που προσωπικά με μπέρδεψε στην αρχή, ενώ στην πορεία κατάλαβα που το πηγαίνει πάνω - κάτω. Η βασική ιδέα αναφέρεται στα διάφορα δυστοπικά σενάρια, που μπορεί να επαληθευτούν αν ο κόσμος δεν προσέξει και δεν έχει την απαραίτητη οικολογική συνείδηση. Νομίζω ότι είναι περιττό, λοιπόν, να πούμε ότι προσφέρεται για άπλετο προβληματισμό. Μου άρεσε, επίσης και η έντονη ειρωνική διάθεση που υπάρχει όταν η πλοκή εστιάζει στα επιτεύγματα του ιδρύματος, σε σχέση με την συνολική κατάσταση του κλίματος. Πολύ εύστοχη κίνηση, κατά την γνώμη μου. Από εκεί και πέρα βλέπουμε μία σκηνοθεσία που αλλάζει απότομα τις σκηνές της πλοκής και δεν δίνει τον χρόνο στον αναγνώστη να καταλάβει τα πώς και τα γιατί. Αν αναλογιστούμε και το βιαστικό στυλ που έχει υιοθετηθεί, το τελικό αποτέλεσμα νομίζω ότι θέλει να πει πολλά, αλλά καταλήγει να τα λέει μαζεμένα και να μπερδεύει κάπως τα αμύητα μάτια. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που θα πρέπει να διαβαστεί περισσότερο από μία φορά και θα ήταν προτιμητέο να υπάρχει και το απαραίτητο υπόβαθρο γνώσης του επιτραπέζιου παιχνιδιού, επάνω στο οποίο στηρίχθηκε. Προσωπικά μου άρεσε, αν και θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη φροντίδα κι έκταση. Προτείνεται στους ανοιχτόμυαλους, τα ανήσυχα πνεύματα και φυσικά στους λάτρεις του “World of Darkness”. Ο εικαστικός τομέας είναι από τα δυνατότερα χαρτιά του κόμικ κι αποδεικνύει ότι η Enrito διαθέτει ταλέντο τόσο στην συγγραφή, όσο και στο σχέδιο. Κάθε καρέ είναι προσεγμένο, ενώ έχει υιοθετηθεί η καθαρή γραμμή στην πλειοψηφία του κόμικ, χωρίς φυσικά να παραλείπονται και οι απαραίτητες λεπτομέρειες, όπου κι όταν εκείνες χρειάζονται. Μοναδικό μου παράπονο είναι η έλλειψη πλαστικότητας στην κίνηση των χαρακτήρων. Ο χρωματισμός διαθέτει ποικιλία, ενώ κυριαρχούν έντονοι και χαρούμενοι τόνοι, γεγονός που ίσως να θέλει να δείξει την αισιόδοξη αντίθεσή του, σε σχέση με την απαισιόδοξη άποψη που περνάει το σενάριο. Η έκδοση, μπορεί να είναι υποδεέστερη του “Απόπλου”, αλλά δεν θα την χαρακτηρίζαμε άσχημη, για φανζίν. Είναι μικρή στο μέγεθος, ενώ το δέσιμο έχει πραγματοποιηθεί με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει ωραία υφή και η εκτύπωση είναι καθαρή. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να μην τσαλακωθεί, αν φυσικά του φερθούμε με αγάπη. Στο εσωτερικό μέρος του εξώφυλλου, η Enrito θα μας εκμυστηρευτεί ότι το παρόν κόμικ δημιουργήθηκε σαν εργασία στο ΣΤ’ Εξάμηνο της Σχολής της. Στην απέναντι σελίδα (και λίγο πριν αρχίσει η ιστορία να ξετυλίγεται) θα έχουμε την δυνατότητα να διαβάσουμε ένα συντομότατο κι άκρως λιτό βιογραφικό της. Μετά το τέλος της ιστορίας, θα δοθούν ευχαριστίες στον εμπνευστή του “World of Darkness” και θα δοθούν στον αναγνώστη μερικές εικονογραφήσεις και σκίτσα. Μην φανταστείτε, όμως, πολλά. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  15. Indian

    ΑΠΟΠΛΟΥΣ

    Η Erinto, κατά κόσμον Αικατερίνη Σαραντινού, με το παρόν της κόμικ (το οποίο κυκλοφόρησε στα πλαίσια του 16ου Comicdom Con Athens 2022) θα μας συστήσει τον νεαρό Γκρίφιν, ο οποίος κατοικεί σε ένα μικρό χωριό κι ασχολείται με τις διάφορες κοπιαστικές αγροτικές εργασίες, που του εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Ο φίλος μας, μπορεί να ζει μία φαινομενικά λιτή ζωή μέσα στην φύση, φαίνεται όμως ότι η ευτυχία έχει χαθεί από την καρδιά του. Έτσι, θα πάρει την μεγάλη απόφαση. Να εγκαταλείψει το χωριό και να ανοίξει τα φτερά του στον έξω κόσμο, προκειμένου να βιώσει νέες εμπειρίες, αλλά και να γίνει (ξανά) ο κυρίαρχος του εαυτού του. Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να περάσει μέσα από ένα τεράστιο φράγμα και να κινδυνεύσει να χαθεί στην απέραντη θάλασσα. Αξίζει, άραγε, αυτό το ρίσκο? Και ποια θα είναι η κατάληξη για τον πρωταγωνιστή? Όπως καταλάβατε, έχουμε να κάνουμε με μία δουλειά, η οποία προσφέρεται περισσότερο για προβληματισμό, παρά έχει σαν βάση μία απλή αφήγηση κάποιων γεγονότων και καταστάσεων. Η δημιουργός, φροντίζει να περάσει διάφορα αλληγορικά μηνύματα περί ύπαρξης, αλλά κι ευτυχίας. Όπως εγώ το κατάλαβα, ένιωσα ότι το όλο πόνημα επικεντρώνεται στο συμπέρασμα ότι για να αλλάξεις την ζωή σου προς το καλύτερο, θα πρέπει να ρισκάρεις. Αρκετά “ψαγμένη” φιλοσοφία, αν αναλογιστούμε ότι προέρχεται από ένα νεαρό κορίτσι. Για να πούμε και δύο λόγια και για το κόμικ γενικότερα, νομίζω ότι διακατέχεται από μία βιασύνη, που αλλοίωνε το τελικό αποτέλεσμα. Δεν έχουμε μία αξιόλογη εισαγωγή, δεν έχουμε μία περιγραφή του χωριού, των κατοίκων και γενικά του σκηνικού, καθώς επίσης δεν υπάρχει κι ένα συγγραφικό “στήσιμο” του χαρακτήρα, που να μας εισάγει καλύτερα στον μύθο. Δεν λέω ότι κι έτσι το κόμικ δεν περνάει τα νοήματα που επιχειρεί, απλώς προσωπικά θα ήθελα να υπήρχε μεγαλύτερη συγγραφική ποικιλία και γλαφυρότητα. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα βαθυστόχαστο πόνημα, που ενδείκνυται σε εκείνους που αρέσκονται σε τέτοια. Οι υπόλοιποι νομίζω ότι καλά θα κάνουν να προσπεράσουν. Ο εικαστικός τομέας μαρτυράει περίτρανα ότι η Erinto είναι μία καλή φοιτήτρια Γραφιστικής. Το σχέδιό της είναι ιδιαίτερο και τα καρέ της θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής. Ίσως από το κόμικ να λείπει η μεγάλη πλαστικότητα και η κίνηση, αλλά μας αποζημιώνει με μερικά καρέ, που έχουν τίμιες λεπτομέρειες, επικεντρωμένες περισσότερο στην περιγραφή των προσώπων και των σωμάτων των χαρακτήρων. Η εναλλαγή των καρέ γίνεται με όμορφο τρόπο, συμβάλλοντας έτσι στην εξαιρετική σκηνοθεσία του κόμικ. Το χρώμα είναι γλυκό, με συμπαθητικές αποχρώσεις του μελιού. Δυστυχώς, όμως, το βρήκα πολύ σκουρόχρωμο καθ όλη την διάρκεια της ιστορίας. Η έκδοση, δεν θυμίζει σε τίποτα φανζίν. Είναι μεγάλη σε μέγεθος, η ράχη έχει γερή κόλληση και γενικά η συνολική κατασκευή της μου έφερε στο μυαλό τα τεύχη του Κόρτο, αλλά και τα διάφορα παραμύθια που κυκλοφορούν, κατά καιρούς, οι εκδόσεις “Μικρός Ήρως” με την Εφημερίδα των Συντακτών. Πολλά μπράβο σε αυτόν τον τομέα. Το χαρτί τόσο στο εξώφυλλο, όσο και στις εσωτερικές σελίδες είναι άριστο και η εκτύπωση αποδίδει το σχέδιο και τα χρώματα στην εντέλεια. Στο συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε πολλά. Θα ξεκινήσουμε με μία σελίδα, όπου η δημιουργός θα δώσει τις ευχαριστίες της και θα ακολουθήσει ακόμα μία σελίδα, όπου θα μας παραθέσει ένα link για την εφαρμογή του Spotify, στο οποίο περιέχεται μία playlist, που άκουγε η Erinto κατά την διάρκεια της δημιουργίας του “Απόπλου”. Τα εξτραδάκια θα κλείσουν με ένα εξαιρετικά σύντομο βιογραφικό της δημιουργού, που θα βρούμε μετά το πέρας της ιστορίας. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  16. Indian

    ΞΟΡΚΙΑ, ΤΣΑΝΤΑ + ΚΟΠΑΝΑ

    Οι παλαιότεροι σίγουρα θα καταλάβατε ότι ο τίτλος του κόμικ παραπέμπει σε μία αξέχαστη σειρά ταινιών της δεκαετίας του 1980, η οποία διαδραματίζεται σε ένα σχολείο. Έτσι κι εδώ, μπορεί να μην έχουμε τους κλασικούς ταραξίες που απολαμβάναμε στις ταινίες, αλλά το τοπικό πλαίσιο, στο οποίο κινείται το σενάριο (τουλάχιστον στην αρχή) είναι ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Το κουδούνι σημαίνει την λήξη του μαθήματος και δύο αγαπημένες συμμαθήτριες αποφασίζουν να επισκεφτούν την βιβλιοθήκη του σχολείου, προκειμένου να προτείνει η μία στην άλλη (που μόλις είχε αποφασίσει να διαβάσει κάτι) ένα καλό βιβλίο. Κάποια στιγμή το ένα κορίτσι απομακρύνεται και ψάχνει μόνο του τα ράφια. Τότε, εμφανίζεται πίσω της ένα φάντασμα μία γριάς γυναίκας, το οποίο της προτείνει ένα βιβλίο, που δεν είναι άλλο από ένα εγχειρίδιο Μαύρης Μαγείας! Οι δύο φιλενάδες φεύγουν από την βιβλιοθήκη και κλείνουν ραντεβού σε ένα σπίτι, όπου η μία κάνει babysitting σε τρία μωράκια. Εκεί θα ανοίξουν το βιβλίο και θα αρχίσουν να διαβάζουν το μακάβριο κι επικίνδυνο περιεχόμενό του… Πρόκειται για ένα κόμικ που συνδυάζει την ανεμελιά και την αθωότητα που υπάρχει σε ένα σχολείο, με το καλογραμμένο horror στοιχείο, που συναντάμε σε ιστορίες με φαντάσματα και Σολομωνική. Η σκηνοθεσία είναι ικανή να κρατήσει τον αναγνώστη στα καρέ και να του εντείνει την αγωνία, όσο κυλούν οι σελίδες. Δυστυχώς, όμως, κι εδώ έχουμε το φαινόμενο που ταλανίζει σχεδόν όλα τα φανζίν, που δεν είναι άλλο από την βιασύνη. Οι λίγες σελίδες που έχει στην διάθεσή του, δεν επιτρέπουν στον δημιουργό, ο οποίος ονομάζεται Σέμπερε, να διανθίσει την ιστορία του με περισσότερες περιγραφές και λεπτομέρειες. Έτσι, διαβάζουμε κάτι ενδιαφέρον, αλλά τρομερά γρήγορο… Το μόνο θετικό είναι ότι τουλάχιστον η ιστορία υπόσχεται συνέχεια, την οποία ανυπομονώ να την διαβάσω. Σαν κατακλείδα, να πούμε ότι η παρούσα δουλειά, προτείνεται στους λάτρεις των horror κόμικς με “μαύρη” υπόθεση, καθώς αυτό είναι το κυρίαρχο μοτίβο, που υπάρχει. Το σχολείο μάλλον είναι ένας αντιπερισπασμός, που τον βρήκα πρωτότυπο. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, είναι προφανές ότι ο/η δημιουργός είναι επηρεασμένος/η από την μεγάλη των Manga Σχολή. Το σχέδιο βρίθει λεπτομερειών, τα μάτια των χαρακτήρων είναι μεγάλα και γενικά υπάρχει ένα πολύ όμορφο και ζωντανό αποτέλεσμα. Εκτός από το σενάριο, λοιπόν, και το σχέδιο αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά του κόμικ. Το χρώμα δίνει την θέση του στους τόνους του άσπρου και του μαύρου, με όμορφα μελάνια και σκιές, αλλά με μοναδικό παρατράγουδο το γαλάζιο φόντο, που υπάρχει στα πλαίσια των καρέ, το οποίο αλλοιώνει (κατά την ταπεινή μου άποψη) την αξιόλογη ασπρόμαυρη φιλοσοφία που υπάρχει στα σκίτσα. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι δεν με πείραξε πολύ, αλλά θα προτιμούσα να έλειπε. Η έκδοση, μπορεί να είναι καλαίσθητη, σίγουρα όμως μαρτυρά το ότι πρόκειται για ένα φανζίν. Είναι μικρή το δέμας, ενώ το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με την κλασική καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει καλή υφή, το ίδιο και στο εξώφυλλο, το οποίο μοιάζει με γκοφρέ. Δυστυχώς δεν υπάρχει ίχνος συνοδευτικού υλικού, με μοναδική μικρή εξαίρεση τον λογαριασμό του/της δημιουργού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ούτε καν το έτος που κυκλοφόρησε… Αν κάποιο παιδάκι έχει κάποιες επιπλέον πληροφορίες για το κόμικ, θα μας υποχρέωνε. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  17. germanicus

    ΟΙ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ

    Τι σημαίνει το να πας φοιτητής σε μια άλλη πόλη και να συγκατοικήσεις με κάποιον ομοιοπαθή που δεν ξέρεις; Αυτή την απορία προσπαθούν να μας λύσουν οι Παύλος και Περικλής μέσα από το webcomic τους. Στην αρχή μέσω φβ και πλέον μέσω του wordpress με ένα μικρό πέρασμα από την AthensVoice. Εδώ μάζεψαν σε μια χορταστική έκδοση 60 γυαλιστερών σελίδων σε μεγάλο φορμά τις σελίδες του webcomic μέχρι το #45 από 16/4/2016 συν ένα 3σέλιδο επίλογο. Οι 4 πρώτες σελίδες αλιευμένες από το blog τους
  18. Indian

    ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

    Το κόμικ της Άννας Μπότσου, που κυκλοφόρησε στο 16ο Comicdom Con Athens, τον Απρίλιο του 2022, αναφέρεται σε ένα “Γράμμα”, το οποίο στέκεται η αφορμή να έρθουν πιο κοντά δύο άνθρωποι εντελώς άγνωστοι και να ερωτευθούν, που σε αντίθετη περίπτωση, ούτε που θα γνώριζε ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Όλα ξεκινούν, όταν ο ταχυδρόμος αφήνει ένα γράμμα στο σπίτι, που έμενε παλαιότερα η Ισμήνη Ριντ. Η νέα ιδιοκτήτρια, σαστισμένη, αποφασίζει να βρει την παραλήπτρια και να της το δώσει. Έκπληκτη θα διαπιστώσει ότι η δεσποινίς Ριντ είναι πλέον κυρία και δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον αποστολέα του γράμματος, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η σχέση μεταξύ τους έχει τελειώσει άσχημα, μάταια κι άδοξα. Οι ημέρες περνούν και η κοπέλα που έχει, πλέον, το γράμμα, αποφασίζει να το ανοίξει και να το διαβάσει. Μετά την ανάγνωση, παίρνει ακόμα μία απόφαση, περισσότερο αδιάκριτη από την προηγούμενη. Παίρνει μολύβι και χαρτί και γράφει εκείνη στον νεαρό, για να του ανακοινώσει τις προθέσεις της κυρίας Ριντ, αλλά και την συμπαράστασή της προς το πρόσωπό του. Ο ευγενικός νεαρός, αν και βρίσκεται στον πόλεμο, καθώς έχει στρατευθεί, της απαντά, εκείνη ανταπαντά και το ένα γράμμα διαδέχεται το άλλο. Οι δύο άγνωστοι, γνωρίζονται μέσα από τις γραμμές και μία αρχική συμπάθεια, δίνει την θέση της σε έναν πλατωνικό έρωτα. Εκτός, όμως, από το πρόβλημα της απόστασης, η συγκεκριμένη σχέση, δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο, καθώς ο νεαρός θα πρέπει να φύγει για το μέτωπο, προκειμένου να πολεμήσει, με αποτέλεσμα το μέλλον του να κρίνεται εξαιρετικά αβέβαιο. Η δεσποινίς Μπότσου, με το πόνημά της αυτό, επιχειρεί να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα εποχής, όπου ο έρωτας ήταν αγνός και οι άνθρωποι ευγενείς, ακόμα κι αν είχαν να διαχειριστούν δύσκολες κι άσχημες καταστάσεις στις ζωές τους. Αυτό το κλίμα, πιστεύω, ότι το πετυχαίνει στην εντέλεια. Μοναδική παραφωνία, που αποστασιοποιείται από την συγκεκριμένη εποχή είναι η… ταμπελίτσα με το σύμβολο του Ευρώ (“€”), που βλέπουμε στην σελίδα 16. Μικρό το κακό πάντως. Σε αντίθεση με άλλα φανζίν (που είναι δυστυχώς τα περισσότερα) που εμμένουν να πραγματεύονται κλισέ της επιστημονικής φαντασίας, μακάβριο horror κι άκρατο πεσιμισμό, έρχεται το παρόν κόμικ να μας δώσει μία μεστή υπόθεση, με καλοστημένη πλοκή και ρομαντισμό. Και πάνω από όλα… ένα ευτυχές τέλος. Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ!!! Καιρό είχα να δω happy end σε φανζίν και μάλιστα δεν κρύβω ότι εξεπλάγην με την κατάληξη αυτή! Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ που μου άρεσε, αλλά πιστεύω ότι θα κερδίσει περισσότερο το γυναικείο αναγνωστικό κοινό, που αρέσκεται σε ρομαντικά στοιχεία. Εμείς τα αγοράκια, όπως και να το κάνουμε, αποζητούμε πιο… βάρβαρες καταστάσεις. Ο εικαστικός τομέας μου ήταν συμπαθής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίασε. Ενώ στο σύνολό τους έχουμε μία αξιόλογη εναλλαγή των σκηνών και μία πολύ καλή σκηνοθεσία, τα καρέ μεμονωμένα ήταν άκαμπτα και χωρίς μεγάλη ζωντάνια. Πολλές φορές διακρίνεται το αρχικό περίγραμμα που έχει γίνει με μολύβι, ενώ και τον χρωματισμό τον βρήκα κάπως μονότονο, με αυτές τις αποχρώσεις του… μουσταρδί! Για να μην με χαρακτηρίσετε, όμως, γκρινιάρη, να πω ότι είχε και τις στιγμές του. Κι αυτές είναι οι όμορφες περιγραφές των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών, όπως εκείνες αποτυπώνονται στο βλέμμα τους. Και φυσικά θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο και στο πανέμορφο κι εμπνευσμένο σχέδιο στο εξώφυλλο, το οποίο περιγράφει παραστατικά και λακωνικά μία μικρή περίληψη του σεναρίου. Με το που πιάνουμε στα χέρια μας ένα αντίτυπο, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φανζίν. Καλοφτιαγμένο μεν, φανζίν δε. Το χαρτί στο εσωτερικό προσφέρει μία κάποια ποιότητα, που κάνει την ανάγνωση εύκολη, αλλά το εξώφυλλο είναι πέραν του δέοντος, λεπτό, με αποτέλεσμα να τσαλακώνεται ακόμα και με το βλέμμα! Μένοντας στο εξώφυλλο, να πούμε ότι δεν έχει και την καλύτερη δυνατή γραφιστική επιμέλεια, αλλά κινείται σε σχετικά minimal ρυθμούς. Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα συμπαθητικό τευχάκι κι από πλευράς ποιότητας. Το έξτρα υλικό απουσιάζει επιδεικτικά. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  19. Indian

    Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

    Πρόκειται για ένα πόνημα σε σενάριο του Χάρη Γιουλάτου (γνωστού για την συμμετοχή του στον “Νηφάλιο Νάνο” και τον “Μυθομάχο”) και σχέδιο του Ιωσήφ Φαντέλ, το οποίο βρήκε τον δρόμο για το τυπογραφείο, κάπου μέσα στο 2021. Το συγκεκριμένο κόμικ πραγματεύεται, σε μία πρώτη ανάγνωση, την καθημερινότητα δύο γατών, μέσα σε μία πολύβουη, απρόσωπη κι επικίνδυνη μεγαλούπολη. Η γνωριμία τους ξεκίνησε εντελώς συμπτωματικά κι εξελίχθηκε σε μία δυνατή σχέση φιλίας (ή κι έρωτα), που δυστυχώς η κατάληξή της ήταν άκρως θλιβερή κι άδοξη… Όταν λέω σε πρώτη ανάγνωση, εννοώ ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία απλή δημιουργία, αλλά (πιστεύω) το νόημα είναι βαθύτερο και με έναν όμορφα αλληγορικό τρόπο, μεταφέρεται και στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Προσωπικά, ήταν ένα κόμικ που με κράτησε, με συγκίνησε και μου χτύπησε ευαίσθητες χορδές. Έχει μία άρτια ροή στην πλοκή, η οποία είναι κλιμακούμενη και σε πολλά σημεία, διακρίνεται δράση κι ένταση, μέχρι φυσικά το φινάλε, το οποίο βρίθει συναισθημάτων και συγκίνησης. Πολλά εύσημα, πιστεύω, ότι θα πρέπει να πάρει η σκηνοθετική άποψη, επάνω στην οποία στηρίχθηκε το κόμικ. Η ιστορία ξεκινάει με αναφορές στους ανθρώπους και την μοναξιά τους, για να μονοπωλήσει, στην συνέχεια, το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε δύο χαριτωμένα αιλουροειδή και στο τέλος να γίνει μία άψογη σύνδεση αυτών των δύο… κόσμων. Μία προσέγγιση, που άνετα θα χαρακτηρίζαμε δεξιοτεχνική! Εν κατακλείδι, προτείνω το κόμικ σε όλους τους φιλόζωους, αλλά και σ’ εκείνους που τους αρέσει να προβληματίζονται και να αναζητούν κάτι βαθύτερο. Εσείς, είμαι 100% σίγουρος, ότι θα αφήσετε το τεύχος στο κομοδίνο σας, με βουρκωμένα μάτια. Το ίδιο αξιόλογη δουλειά έχει γίνει και στον εικαστικό τομέα. Έχουμε να κάνουμε με ένα σχέδιο απολαυστικό, καθώς τα ρεαλιστικά στοιχεία που περιέχει, είναι πολλά. Ειδικά η απόδοση των γατών είναι πανέμορφη! Ο χρωματισμός είναι ζωηρός κι έντονος, αλλά παράλληλα τον βρήκα, πέραν του δέοντος, μουντό. Οι τόνοι που έχουν χρησιμοποιηθεί, τείνουν περισσότερο προς το μαύρο, ενώ οι πολλές σκιές και το μαύρο χρώμα που καλύπτει τα περιγράμματα των καρέ, “σκουραίνουν” επικίνδυνα την συνολική εικόνα. Εννοείται ότι δεν αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα κατά την ανάγνωση, αλλά θα ένιωθα πιο βολικά αν ήταν πιο φωτεινές οι σελίδες. Η έκδοση μάς δίνει ένα μικρό, προς μέτριο σε διαστάσεις τεύχος, το οποίο φέρει γυαλιστερό χαρτί και πιστή εκτύπωση. Δυστυχώς, όμως, το εξώφυλλο είναι λεπτοκαμωμένο και κατά συνέπεια, επιρρεπές στα τσαλακώματα. Το δέσιμο έχει γίνει με την γνωστή μας καρφίτσα, ενώ σαν συνοδευτικό υλικό, ο αναγνώστης το μόνο που θα βρει είναι τα σύντομα βιογραφικά των δύο δημιουργών. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  20. GeoTrou

    ΟΙ ΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ

    Στο Comicdom Con 2019, η Κατερίνα Μεραμβελιωτάκη μας παρουσίασε το δεύτερο κόμικ της, Οι Πότες της Λάσπης. Οι σιδηρόφραχτοι ιππότες από το Για Πότες Ιππότες, μια πρωτάρα οδηγός λεωφορείου, τέρατα που προσπαθούν να γλυτώσουν εισιτήριο, εκδικητικά κοράκια και πολλά άλλα αλλόκοτα πλάσματα αποτελούν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, η οποία λαμβάνει χώρα σ' ένα μαγικό δάσος. Ορίστε και η πρώτη σελίδα: Όπως και στο προηγούμενο κόμικ της, αυτό που πραγματικά μετράει είναι το σενάριο. Εμπνευσμένη από την ιαπωνική μυθολογία και ποπ κουλτούρα, η Μεραμβελιωτάκη χτίζει ένα πολύ ελκυστικό σύμπαν, χωρίς να προσφέρει πολλές λεπτομέρειες στον αναγνώστη. Το χιούμορ κινείται στα ίδια μονοπάτια, κάτι που γούσταρα πολύ. Δυστυχώς, όμως, στο κομμάτι της ροής έχουν γίνει βήματα προς τα πίσω. Κι επιπλέον, η πληθώρα ορθογραφικών λαθών χτυπάει πολύ άσχημα. Μια μικρή απογοήτευση την ένιωσα, γιατί το Για Πότες Ιππότες μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Ακόμη κι έτσι, θα έχω το νου μου για τις επόμενες δουλειές της δημιουργού.
  21. Indian

    ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΩΝ ΝΙΝΤΖΑ

    Εμπνευσμένος από την ομότιτλη ταινία του 2006,στην οποία και συμμετείχε,ο ταλαντούχος Γιάννης Ρουμπούλιας δημιουργεί ένα φανζίν που κυκλοφόρησε στα πλαίσια του 3ου Athnescon που διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 2017. Η υπόθεση μάς μεταφέρει σε ένα οικοτροφείο,το οποίο το διοικούν η Deborah Jones κι ο βιολογικός της πατέρας,ο μπαρμπα-Τάκης.Κι ενώ όλα μοιάζουν φυσιολογικά,κάνει την εμφάνισή του ο Ετεοκλής Λούκουλλος,ένας περίεργος εφοριακός,που μαζί με τους νεονίντζα του,προσπαθεί να εισπράξει το αντίστοιχο (βαρύ) χαράτσι προκειμένου να μην κλείσει το οικοτροφείο.Οι απειλές του δεν στέκονται μόνο εκεί,καθώς απειλεί ότι θα φάει τα ορφανά ωμά. Η κουβέντα οξύνεται,τα πράγματα εκτραχύνονται και τελικά τρεις,φαινομενικά συνηθισμένοι τύποι,μετατρέπονται σε υπερήρωες για να υπερασπιστούν τους αδυνάτους και το λουτρό αίματος αρχίζει. Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για μία εντελώς καμμένη δημιουργία που όμως προσφέρει γέλιο κι έχει αναφορές σε ταινίες,κινούμενα σχέδια που αγαπήσαμε την δεκαετία του `80,αλλά και την σκληρή πραγματικότητα.Κι όλα αυτά,ενώ σε κάθε σελίδα υμνείται το Ελληνικό σουβλάκι. Το σενάριο θα το χαρακτηρίζαμε επιμελώς ατημέλητο,κάτι που του προσδίνει μία γοητεία.Σχεδιαστικά θα βρούμε εντυπωσιακές σκηνές μάχης και γεμάτα καρέ,που όμως δεν κουράζουν.Τα χρώματα είναι έντονα κι έχουν μεγάλη ποικιλία. Η έκδοση είναι αξιόλογη.Έχει,πέραν του δέοντος,παχύ χαρτί που καθιστά το κόμικ ανθεκτικό στον χρόνο.Η συρραφή γίνεται με συνδετήρες,ενώ στα δύο εσώφυλλα υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού (στου εξωφύλλου) και μία διαφήμιση της συνέχειας (στου οπισθόφυλλου) που προβλέπεται να είναι καταιγιστική. Ας βάλουμε και δύο σελίδες από το εσωτερικό για να πάρετε μία ιδέα. Να πούμε ότι το κόμικ συνοδευόταν κι από ένα αυτοκόλλητο. Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρουμπούλια Το κόμικ του 2008
  22. Indian

    Η ΜΙΚΡΗ GOTH ΓΟΡΓΟΝΑ

    Όλοι ξέρουμε τους μύθους και τους θρύλους που έχουν γραφτεί για τις γοργόνες, τα πανέμορφα πλάσματα που έχουν από την μέση και πάνω γυναικεία μορφή κι από την μέση και κάτω ουρά ψαριού. Μάλιστα ένα ανέκδοτο αναφέρει ότι είναι τα πιο άχρηστα πλάσματα γιατί… τέλος πάντων, δεν είναι της παρούσης. Μία μοντέρνα εκδοχή της γοργόνας, λοιπόν, μας έρχεται από το χέρι της Fokshee. Ο λόγος για μία γκοθ εκδοχή μίας γοργόνας, η οποία είναι ένα ον απελευθερωμένο από τα κλισέ και τις συμβάσεις. Χορεύει στα μπαράκια, ακούει ιδιαίτερη μουσική κι όταν ο φουκαράς ο Μανώλης της κάνει απροκάλυπτο φλερτ, με σκοπό να την προσεγγίσει, η προσπάθειά του πέφτει στο κενό. Η φίλη μας δεν ενδιαφέρεται, πρώτον γιατί έχει διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και δεύτερον γιατί στέκεται φύσει αδύνατο να έρθουν αυτοί οι δύο σε πιο… στενή σχέση. Ένα ιδιαίτερο φανζινάκι, λοιπόν, μας έρχεται από την Συμπρωτεύουσα, το σενάριο του οποίου βασίζεται σε μία πρωτότυπη ιδέα, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι με κάλυψε. Η πλοκή αποτελείται από στριπάκια, η εναλλαγή των οποίων γίνεται άτσαλα σκηνοθετικά, με αποτέλεσμα να χάνεται η ομαλή ροή της. Ο λόγος που χρησιμοποιείται είναι κάπως αγοραίος κι έτσι δεν θα το πρότεινα στους μικρούς αναγνώστες. Γενικά θα προτιμούσα να υπήρχε περισσότερη φροντίδα στο παρόν πόνημα, το οποίο με περισσότερες σελίδες στην διάθεσή του, ίσως να είχε καλύτερο αποτέλεσμα. Το σχέδιο αποδίδει σε πολύ καλό βαθμό τον ρεαλισμό των προσώπων και των κινήσεων, ενώ κι από τα backgrounds (όπου υπάρχουν) δεν έχω μεγάλο παράπονο. Το χρώμα, μοιάζει να έχει επεξεργαστεί με την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά αυτό δεν το επηρεάζει αρνητικά. Η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μία μουντάδα, η οποία, όμως, νομίζω ότι δεν είναι υπερβολική. Απεναντίας, ένιωσα ότι ταιριάζει. Η έκδοση είναι αυτή που πρέπει να έχει ένα τίμιο φανζινάκι. Μιλάμε για ένα μικρό έντυπο, δεμένο με καρφίτσα, αλλά αρκετά στιβαρό, τολμώ να πω. Η ποιότητα του χαρτιού είναι σε υψηλά επίπεδα (γυαλιστερό και παχύ) και η εκτύπωση είναι πιστή. Όπως μας αποκαλύπτει η ίδια η δημιουργός, το παρόν project δημιουργήθηκε μέσα στην καραντίνα, την Άνοιξη του 2021, ενώ πήρε τον δρόμο για το τυπογραφείο τον Αύγουστο του 2021, με την πρώτη του έκδοση να αριθμεί 50 αντίτυπα. Στο έξτρα υλικό βρίσκουμε τις μονοσέλιδες δημιουργίες τριών συναδέλφων της Fokshee κι αυτοί είναι οι: Μαρία Καιρίδου, Μάρκος Ευλογημένος κι ο Μάνος Κοτσιφάκης. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους. Η σελίδα της δημιουργού στο Facebook Η σελίδα της δημιουργού στο Devian Art
  23. CitizenX

    SONI DE WAR

    Τίτλος: SONI DE WAR Δημιουργός: Γιώργος Κωνσταντίνου Εκδοτική: ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗ Πρώτη Έκδοση: Οκτώβριος 1991 Τεύχη: 1 Σελίδες: 65 + 4 Εξώφυλλα Διαστάσεις: 48x13 [Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι μαύρο κανσόν. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι ξεχωριστό κομμάτι χαρτί που έχει κολληθεί πάνω στο κανσόν. Το άλμπουμ είναι δεμένο με σπιράλ και ανοίγει από την επάνω πλευρά, όπως τα μπλοκ ζωγραφικής] Χρώμα: Ασπρόμαυρο Τιμή: 1000δρχ ISBN: - Πρωτότυπος τίτλος: - Τυπώθηκε το 1991, σε 1000 αντίτυπα στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για αυτοέκδοση η οποία κυκλοφορούσε για πολλά χρόνια (και ίσως να κυκλοφορεί ακόμα) χέρι με χέρι από τον ίδιο τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και στην Σπηλιά των Comics αλλά η προσωπική επαφή με τον δημιουργό ήταν ο συνήθης τρόπος για να το αποκτήσει κανείς. Το άλμπουμ ξεχωρίζει για το μοναδικό του format (προσωπικά δεν έχω συναντήσει ξανά κάτι παρόμοιο) το οποίο είναι μακρόστενο (αλλά πολύ μακρόστενο!) και δεμένο με σπιράλ. Περιλαμβάνει comic-strips χωρίς λόγια (πέρα από κάποια λογοπαιγνια που γίνονται με τον τίτλο, ο οποίος αλλάζει σχεδόν σε κάθε strip) που κινούνται στον χώρο του σουρεαλισμού και του συμβολισμού. Τα strips αυτά δημιουργήθηκαν το χρονικό διάστημα που ο δημιουργός ζούσε στη Γερμανία και δημοσιεύτηκαν στην πολιτιστική εφημερίδα Sonntag, στο Ανατολικό Βερολίνο. Ιδιαιτέρως εγκεφαλικό, αποτελεί μια πολύ όμορφη και "δύσκολη" δουλειά που απαιτεί πολλαπλές αναγνώσεις. Προσωπικά, το θεωρώ ένα από τα δέκα πιο ενδιαφέροντα κόμικς της ελληνικής σκηνής. Παραθέτω το λήμμα που αναφέρονταν στον Γιώργο Κωσταντίνου σχετικά με το συγκεκριμένο άλμπουμ από το ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ: ΕΡΓΟC (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ) ? Ο ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ Ανάλογη καλλιτεχνική και αφηγηματική προσέγγιση με το Γιώργο Τραγάκη ακολουθεί στις ιστορίες του και ο Γιώργος Κωνσταντίνου (συνήθως υπογράφει ως Έργοc). Στη μοναδική του, μέχρι σήμερα, επίσημη προσωπική δουλειά (τουλάχιστον στην Ελλάδα, γιατί από το 1998 ζει μόνιμα στην Ισπανία) με τίτλο Sonny De War, συνθέτει ένα σουρεαλιστικό και μινιμαλιστικό σύμπαν ανθρωπόμορφων όντων που κινούνται στο χώρο και το χρόνο παίζοντας με τους φυσικούς νόμους (και χλευάζοντας τους). Πρόκειται για μια σειρά από comic strips που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδα του Βερολίνου το διάστημα 1994-1995 κάτω από το συγκεκριμένο αινιγματικό τίτλο (που συνεχώς παραλλάσσεται, άλλοτε σημαίνοντας κάτι και άλλοτε όχι), και τα οποία ο δημιουργός τους συγκέντρωσε και κυκλοφόρησε σε ένα (ασυνήθιστο, ομολογουμένως, σε εμφάνιση) άλμπουμ το 1996. Οι συγκεκριμένες ιστορίες δεν έχουν επιτηδευμένα δουλεμένο σχέδιο, ούτε λόγια, ούτε λογική συνέχεια, ούτε σφικτή αφηγηματική δομή. Τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο. Η αφήγηση άλλοτε ακολουθεί κάποιους υποτυπώδεις κανόνες και άλλοτε τους καταλύει εντελώς, το τοπίο συνεχώς μεταβάλλεται, τα σώματα μεταλλάσσονται και ο χωροχρόνος μετουσιώνεται σε ονειρική πραγματικότητα. Οι σχεδιαστικές γραμμές είναι απλές και ουσιαστικές, αρκούνται στα περιγράμματα των αντικειμένων και στο περιεχόμενο τους. Ο κόσμος του Γιώργου Κωνσταντίνου λατρεύει τη λιτότητα και αποφεύγει κάθε μορφή φλυαρίας λεκτικής και σχεδιαστικής. Πάντα όμως σε ένα πρώτο επίπεδο, γιατί κάτω από τις σιωπηλές γραμμές και τα περιγράμματα ξετυλίγονται ολόκληρα έπη... Παραθέτω, επίσης, και μια σελίδα από το εσωτερικό. Δυστυχώς το "άβολο" μεγεθος του απαιτεί επαγγελματικό σκάνερ για σωστό σκανάρισμα, το οποίο όμως δεν διαθέτω. Φανταστείτε λοιπόν την εικόνα το εξωφύλλο σε μαύρο φόντο. Στην εσωτερική σελίδα, κόβονται λίγο οι άκρες, άφησα, όμως, τα ίχνη από το σπιράλ για να έχετε μια πιο συνολική εικόνα. Το χρονικό διάστημα που ο Γιώργος Κωνσταντίνου ζούσε στη Γερμανία, δημιούργησε, μαζί με τον Marcus Mazzoni, μια σειρα ταχύριθμων μαθημάτων κόμικς για νέους, με τίτλο Comix Crash Kurs. Στο τέλος κάθε σαιζόν, εκδίδονταν ένας κατάλογος με τα κόμικς των μαθητευομένων. Το χρονικό διάστημα 1997-1998, μιά τέτοια σειρά μαθημάτων έγινε στη Θεσσαλονίκη, στο εντευκτήριο του Δήμου Αγ. Παύλου, όπου, υπό την καθοδήγηση του, δημιουργήθηκε το κόμικ ΧΩΜΑΤΕΡΗ και η ομάδα Εικονοστρόβιλος. Παραθέτω τα εξώφυλλα από τους αντίστοιχους καταλόγους/κόμικς/fanzines που προηγήθηκαν από τις αντίστοιχες ομάδες της Γερμανίας. LUKAS 15 Κυκλοφόρησε το 1993 και είχε ως κεντρικό θέμα ένα εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο οι δημιουργοί σχολίαζαν ποικιλοτρόπως. CRASH COMIX Κυκλοφόρησε το 1994. Pope Fiction Κυκλοφόρησε το 1996 και είχε ως κεντρικό θέμα τον Πάπα. Αυτά! Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Melandros.
  24. Indian

    ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

    Ο λόγος για ένα γελοιογραφικό φανζινάκι, εμπνευσμένο από την πένα του Κωνσταντίνου Κάτσου, γνωστού για την παλαβή την “Πριγκίπσσά” του. Το σενάριο περιγράφει, με απόλυτα γλαφυρό τρόπο, δύο αστροναύτες, μέλη μίας ερευνητικής αποστολής, οι οποίοι προσεδαφίστηκαν στην Σελήνη αλλά κατά μία τραγική απερισκεψία (ή μάλλον πολλές ) το διαστημόπλοιό τους χάθηκε στο διάστημα κι ανατινάχθηκε! Έτσι έχουν μείνει άπρακτοι μακριά από τον πλανήτη μας, με συντροφιά τους… θρυλικούς τσακωμούς τους. Βλέπετε, ο ένας (που ονομάζεται ΕΝΑ) είναι σχετικά έξυπνος, ενώ για τον άλλο (που τον λέμε ΔΥΟ) θα λέγαμε ότι μάλλον ήταν μία ατυχής επιλογή γι’ αυτή την αποστολή. Προσωπικά, το συγκεκριμένο δίδυμο μού έφερε στο μυαλό την χημεία που έχουν μεταξύ τους ο Pinky και ο Brain. Η ώρα περνάει, λοιπόν, λύση στο πρόβλημά τους δεν φαίνεται να βρίσκεται εύκολα, το οξυγόνο τελειώνει και οι παραισθήσεις αρχίζουν. Όταν, κάποια στιγμή, ο ΔΥΟ εξαφανίζεται μυστηριωδώς, κατά την διάρκεια της έρευνας για τον εντοπισμό του, θα αποκαλυφθεί κάτι που θα τους αφήσει με ανοιχτό το στόμα! Δύο στα δύο, λοιπόν, για τις δουλειές του Κάτσου, όσον αφορά το χιούμορ. Ο δημιουργός, όπως και στην “Πριγκίππσα”, παίρνει ένα απλό και “φορεμένο” story και το οδηγεί σε σατιρικά μονοπάτια και μάλιστα σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Εδώ έχουμε μία ιστορία με σωστή ροή, ενώ παράλληλα δημιουργούνται γκαγκ, που μοιάζουν με στριπ και τα περισσότερα με διασκέδασαν. Το φινάλε ανοίγει την όρεξή μας και μας υπενθυμίζει ότι η ιστορία δεν έχει μόνο μία στείρα παράθεση κωμικών σκετς, αλλά έχει και υπόθεση. Η λέξη “Συνεχίζεται” στο τελευταίο καρέ, υπόσχεται και δεύτερο μέρος, το οποίο φαίνεται να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα τίμιο τευχάκι, που το απόλαυσα. Ο εικαστικός τομέας, αυτή την φορά, είναι κάπως ατημέλητος, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μεγαλύτερο πάτημα στο σενάριο να δείξει τι αξίζει. Τα καρέ είναι κάπως ατσούμπαλα, αλλά αυτό δεν επηρεάζει την ανάγνωση. Αυτό που επικρατεί είναι οι ασπρόμαυροι τόνοι, τους οποίους προσωπικά τους βρήκα του γούστου μου. Η έκδοση είναι υποδεέστερη σε σχέση με την “Πριγκίππσα”. Έχει μικρό μέγεθος και δέσιμο με καρφίτσα. Το χαρτί είναι ματ, αλλά τόσο οι εσωτερικές σελίδες, όσο και τα εξώφυλλα είναι αρκετά παχιά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μεγάλο πρόβλημα τσαλακώματος. Κι εδώ το συνοδευτικό υλικό απουσιάζει, με μοναδική εξαίρεση (αν και δεν νομίζω να θεωρείται συνοδευτικό υλικό αυτό ) μερικές χαριτωμένες ατάκες, στο οπισθόφυλλο, μία πρακτική που μου θυμίζει τα φανζίν του Ρουμπούλια. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του κόμικ.
  25. Indian

    Η ΠΡΙΓΚΙΠΣΣΑ

    Σίγουρα όλοι μας έχουμε διαβάσει ή ακούσει ιστορίες από τον μακρινό Μεσαίωνα, όπου οι ατρόμητοι ιππότες σώζουν τις ανυπεράσπιστες πριγκίπισσες. Μία ωραία εποχή άκρατου ρομαντισμού, αλλά και ηρωικών κατορθωμάτων. Αυτή την εποχή, λοιπόν, έρχεται να σατιρίσει μέχρι τελικής πτώσης, ο Κωνσταντίνος Κάτσος με το κόμικ του “Η Πριγκίπσσα”. Όχι, μην νομίζετε ότι υπάρχει κάποιο λάθος στην ορθογραφία της λέξης. Ο δημιουργός αποφάσισε να τιτλοφορήσει με αυτόν τον τρόπο το κόμικ του, δίνοντας από την πρώτη κιόλας εντύπωση τον χαρακτήρα που θέλει ν΄ αποδώσει σε αυτό. Το σενάριο πραγματεύεται την ιστορία μίας νεαρής πριγκίπισσας, με πολύ πυκνά και μακριά κόκκινα μαλλιά, η οποία είναι φυλακισμένη μέσα σε έναν πύργο, με μοναδική της συντροφιά μερικά βιβλία, αλλά κι ένα αντρόγυνο ποντικιών, με το αρσενικό να αντιδρά στην φασαρία και να έχει καρδιολογικά προβλήματα. Μέσα στην ανία της και την προσμονή να γίνει ένα θαύμα και να ελευθερωθεί από τα δεσμά της, εμφανίζεται ένα γενναίο παλικάρι, το οποίο τηρεί την παράδοση κι αποφασίζει να την βοηθήσει να εγκαταλείψει το κάστρο-φυλακή της. Σε αντίθεση, όμως, με τα υπόλοιπα παραμύθια αντίστοιχης θεματολογίας, αυτό φαίνεται να είναι αρκετά δύσκολο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία με διασκέδασε σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει δυνατά με τα παθήματα των δύο επίδοξων εραστών. Τα περισσότερα γκαγκ έχουν σαν βάση την ασυνεννοησία των δύο πρωταγωνιστών να συντονιστούν στην αποφυλάκιση, βγάζοντας ένα έντονο σατιρικό και κωμικό στοιχείο, καλής ποιότητας. Σημαντικό ρόλο στο χιούμορ έπαιξε κι ο… Χαρίλαος, το αρσενικό ποντίκι, ο οποίος χάνει συχνά την ψυχραιμία του κι αυτό δεν είναι καλό, γιατί πάσχει από την καρδιά του, με την γυναίκα του μάταια να προσπαθεί να τον επαναφέρει στην ηρεμία. Το φινάλε, με μία πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι ευτυχές, αλλά έρχεται το τελευταίο, ολοσέλιδο καρέ να μας κάνει να κλείσουμε το άλμπουμ με ένα τρανταχτό γέλιο. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη δουλειά στον τομέα της, που αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις των αντίστοιχων ιστοριών και του καλού χιούμορ. Τον εικαστικό τομέα σίγουρα δεν θα τον χαρακτηρίζαμε το δυνατότερο στοιχείο της ιστορίας. Το σχέδιο είναι τίμιο, απαντά στις κωμικές επιταγές του σεναρίου, αλλά πιστεύω ότι δεν στέκεται ικανό να υπερκεράσει το ίδιο το σενάριο. Το χρώμα είναι αρκετά έντονο και διαχειρίζεται με καλό τρόπο το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία αισιόδοξη (για το μάτι) νότα στην ανάγνωση. Η έκδοση είναι αρκετά ποιοτική και μιας και δεν αναφέρεται το αντίθετο, εικάζω ότι πρόκειται για φανζίν. Οι διαστάσεις της είναι μεγάλες, το χαρτί είναι γυαλιστερό κι αρκετά παχύ και η θερμοκόλληση στην ράχη υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Σίγουρα είναι ένα έντυπο που ανταγωνίζεται επάξια επαγγελματικές εκδόσεις του χώρου. Το συνοδευτικό υλικό είναι εντελώς ανύπαρκτο. Μετά το εξώφυλλο έχουμε την ιστορία, η οποία μόλις τελειώνει, έρχεται το οπισθόφυλλο. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παράθεση του κόμικ.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.