Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'αρκάς'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΙΧΟΥ 2024

    Το 2024 έκανε την εμφάνισή του κι όπως ήταν φυσικό δεν μπορεί να πάει καλά η χρονιά χωρίς το καθιερωμένο ημερολόγιο τοίχου του Αρκά! Στις 31/12/2023 η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ κυκλοφόρησε μαζί με το κυριακάτικο φύλλο της το κλασικό ημερολόγιο τοίχου, το οποίο έχει για πρωταγωνιστή τον θρυλικό (πλέον) Θανασάκη και την παρέα του. Η δομή του ημερολογίου δεν φαίνεται να διαφοροποιείται από εκείνα των προηγούμενων χρόνων. Είναι Το δέσιμό του είναι με καρφίτσα, ανοίγει κάθετα και στο επάνω (ή το κάτω, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς ) μέρος της κάθε σελίδας υπάρχει μία τρύπα για να κρεμιέται στον τοίχο. Κρατώντας το κάθετα, βλέπουμε ότι στην επάνω σελίδα φιλοξενείται ένα γκαγκ του Αρκά, το οποίο μπορεί να κυμαίνεται από ένα μέχρι και τρία καρέ, ενώ στην κάτω σελίδα βρίσκουμε το ημερολόγιο του κάθε μήνα ξεχωριστά. Τα σκίτσα του βετεράνου δημιουργού συγκεντρώνονται στο οπισθόφυλλο του έντυπου. Και του χρόνου! Αφιέρωμα στον Αρκά
  2. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αρκάς μέσα από ένα σκίτσο του γίνεται viral για όλους τους λάθος λόγους. Έχει στο ενεργητικό του σκίτσα που «σατιρίζουν» άτομα για το βάρος και την εμφάνισή τους, που «σατιρίζουν» τη συμπερίληψη, που διαιωνίζουν έμφυλα στερεότυπα, που, που, που... Αυτή τη φορά αποφάσισε να αστειευτεί με τον αυτοπροσδιορισμό φύλου. Κι αν έχεις κάποια αντίρρηση καθόλου δεν τον νοιάζει. Ο Αρκάς ανήκει σε αυτή την κατηγορία που οποιονδήποτε εκφράζει κάποια κριτική επί του χιούμορ του, τον εντάσσει στους «πολιτικά ορθούς πολέμιους της σάτιρας», που έχουν φτιαχτεί για να αφήσουν τους αστείους ανθρώπους χωρίς αστεία (στο μυαλό του αυτός φαίνεται να είναι ο αποκλειστικός σκοπός της πολιτικής ορθότητας). Ο Αρκάς δημοσίευσε ένα τρανσφοβικό σκίτσο το οποίου για μία ακόμα φορά με το επιχείρημα της σάτιρας, αποδομεί τους αγώνες των τρανς ατόμων να αναγνωριστεί το δικαίωμά τους να μην ορίζεται η ταυτότητά τους από το φύλο με το οποίο γεννήθηκαν, αλλά με εκείνο με το οποίο νιώθουν να ταυτίζονται πραγματικά. Η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, είναι ένα δικαίωμα για το οποίο τρανς άτομα σε όλο τον κόσμο ακόμα παλεύουν. Τον Απρίλιο του 2015 το Συμβούλιο της Ευρώπης με ψήφισμά του, τόνισε την ανάγκη καταπολέμησης των διακρίσεων εις βάρος των τρανς ανθρώπων. Το ψήφισμα καλεί τα Κράτη Μέλη «…να αναπτύξουν γρήγορες, διαφανείς και προσβάσιμες διαδικασίες, βασισμένες στον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου, για την αλλαγή του ονόματος και του αναγραφόμενου φύλου των τρανς ατόμων στα πιστοποιητικά γεννήσεως, τις ταυτότητες, τα διαβατήρια, τα εκπαιδευτικά πιστοποιητικά και άλλα παρόμοια έγγραφα [και] να κάνουν αυτές τις διαδικασίες διαθέσιμες για όλους τους ανθρώπους που επιδιώκουν να της χρησιμοποιήσουν, ανεξαρτήτως ηλικίας, ιατρικής κατάστασης, οικονομικής κατάστασης ή ποινικού μητρώου». Μόνο 37 χώρες της Ευρώπης έχουν προβεί στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου (ανάμεσα τους και η Ελλάδα) και 23 από αυτές θέτουν ως προϋπόθεση την προηγούμενη υποχρεωτική στείρωση του ατόμου. Για να γίνει η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου στην Ελλάδα απαιτείται μία χρονοβόρα διαδικασία που προϋποθέτει φυλομετάβαση, στείρωση, διάγνωση ψυχολόγου, ορμονοθεραπεία και έκδοση διαζυγίου για τα παντρεμένα τρανς άτομα και δεν είναι προσβάσιμη σε ανηλίκους, όπως διαβάζουμε στην colouryouth.gr. Αλλά ναι, ας κοροϊδέψουμε λίγο ακόμα τον αυτοπροσδιορισμό φύλου. Μπορούμε. -Λυπάμαι, αλλά η θέση στην αγγελία είναι για γυναίκα! -Γυναίκα είμαι! -Ορίστε; -Δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού φύλου! Πότε πιάνω δουλειά; Ο παραπάνω διάλογος περιλαμβάνεται στο σκίτσο που δημοσίευσε ο Αρκάς στην επίσημη σελίδα του στο Facebook τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου, έτσι για να μας πάει καλά η εβδομάδα. Όπως σου έγραψα, δεν ήταν κάτι που δεν περιμέναμε. Ο Αρκάς άλλωστε έχει δείξει με πολλούς τρόπους ότι δεν έχει σκοπό να αλλάξει το χιούμορ του όσο κι αν η εποχή προχωρήσει. Στέκεται απέναντι στην πολιτική ορθότητα λες και αυτή είναι εχθρός του χιούμορ. Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η πολιτική ορθότητα είναι ζήτημα που προέκυψε από την ανάγκη να αφήσουμε το παρελθόν εκεί που ανήκει, να πάμε παρακάτω, να εξελιχθούμε, να μη μαθαίνουμε σε μία ακόμα γενιά που δεν έχει αναπτύξει την κριτική της σκέψη, ότι είναι ok να «πειράζεις» και να «αστειεύεσαι» με οποιονδήποτε δεν μοιάζει ακριβώς σε σένα κι όσα εσύ θεωρείς «κανονικά». Ότι είναι ok να θεωρείς οτιδήποτε «κανονικό» και ό,τι βρίσκεται έξω από αυτό «αφύσικο». Αυτό που είναι πραγματικά θλιβερό ωστόσο είναι η απήχηση που είχε το επίμαχο «αστείο». 7.500 αντιδράσεις συγκέντρωσε κι ανάμεσά τους μόνο 43 αρνητικές. «Θα παλαβώσει και πιο πολύ ακόμα άραγε ο κόσμος μας;», «Μπορούμε να αυτοπροσδιορίζουμε το φύλο μας κάθε εβδομάδα;», «Γελάμε αλλά μας έρχεται», «Δυστυχώς για εκεί το πάμε», τού έγραψαν κάποιοι από τους σχολιαστές του ενώ άλλοι προέβλεπαν ότι έρχεται το «ορθοπολιτικό τσουνάμι». Ήρθε. Και καλώς ήρθε γιατί η πολιτική ορθότητα είναι ένας από τους τρόπους που βρήκε ο κόσμος να απαντήσει στην λεκτική κακοποίηση, στις διακρίσεις, στην ομοφοβία, στον ρατσισμό στην τρανσφοβία, που για χρόνια καμουφλάρονταν και με το χιούμορ και συνέχιζαν να διαδίδονται από γενιά σε γενιά ως μία καθόλου υπέροχη κληρονομιά μίσους. Κι αυτή την κληρονομιά δεν τη θέλουμε ρε παιδιά άλλο. Να γελάσουμε θέλουμε, αρκεί να μην το κάνουμε εις βάρος κάποιου άλλου. Και το σχετικό link...
  3. Οι «Χαμηλές Πτήσεις» έπιαναν ένα ολόκληρο ράφι στη βιβλιοθήκη μου. Λάτρευα τις μικρές ιστορίες του μπαμπά με τον γιο για πολλούς λόγους. Γιατί ο μικρός έδινε πάντα πολύ έξυπνες και κυνικές απαντήσεις και δεν φοβόταν να «την πει» στον πατέρα του. Ατάκες που πέρασαν στην ιστορία και δημιούργησαν (στη δική μου γενιά τουλάχιστον) έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. «Εγώ σου δείχνω κάθε μέρα την αγάπη μου. Δείξε μου κι εσύ κάτι. – Να, εκεί μένει ένας φίλος μου» ή «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; – Ορφανός». Αστεία που επαναλαμβάναμε ως παιδιά και μάς έκαναν να νιώθουμε πολύ σημαντικά, επειδή προκαλούσαμε τα γέλια των μεγάλων. Ο Ισοβίτης, ο Καστράτο με τη Λουκρητία, ο Παντελής και το Λιοντάρι, η Ζωή Μετά. Μερικές ακόμα αγαπημένες συλλογές που καταβρόχθιζα, κυρίως τα καλοκαίρια, και λάτρευα για τις φαρμακερές ατάκες. Δεν ξέρω πότε έγινε η αλλαγή αλλά δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ αλλαγή. Θέλω να πω ότι αλλιώς διαβάζεις τα αστεία όταν διανύεις τα 90s και αλλιώς όταν βρίσκεσαι στο 2021. Η Θέκλα περιγραφόταν ως γενειοφόρος γυναίκα και αυτό ήταν μάλλον μία καλή προειδοποίηση για το τι έρχεται. Δεν ξέρουμε ποιος κρύβεται πίσω από τον Αρκά. Ακούγεται ότι πλέον έχει αναλάβει ολόκληρη ομάδα, αλλά μικρή σημασία έχει. Το όνομα Αρκάς σε κάνει πλέον να νιώθεις άβολα και αμήχανα, κάθε φορά που πέφτεις σε κάποιο «σχόλιό» του. Ο Αρκάς αγαπάει τις γυναίκες και το φωνάζει #not Έχω δει πολλά τους τελευταίους μήνες και από ότι φαίνεται, υπάρχουν πολλοί που λατρεύουν ακόμα τον Αρκά. Για την ακρίβεια, πάνω από 1 εκατομμύριο στην επίσημη σελίδα του στο Facebook. Το πιο πρόσφατο όμως σχέδιο του μικρού Θαναθάκη (μία ακόμα προτροπή για bullying στα ψευδά παιδάκια) ήταν οριακά επικίνδυνο. Ο Θανασάκης που λέτε, είναι ένα μικρό αγόρι του σήμερα που μας εξηγεί συνοπτικά ότι μία γυναίκα μπορεί να σε γουστάρει και να σε αγαπάει, αλλά να μην σου το δείχνει. Αν δεν σου το δείχνει, είναι επειδή δεν το έχει καταλάβει και η ίδια. Αυτό τουλάχιστον εξηγεί στη μεγάλη του αδερφή, η οποία στο τέλος πείθεται και εκείνος τη λέει χαζή (θυγγνώμη, χαδή). Σε μία εποχή όπου το όχι δεν είναι ξεκάθαρο όχι σε επίδοξους κακοποιητές και βιαστές, οι γυναίκες επιστρέφουν σπίτι τους ενώ ένας νεαρός τις ακολουθεί με το πέος σε κοινή θέα και αιχμαλωτίζονται σε σπίτι αστυνομικών, αν και λένε όχι, ο Αρκάς βρίσκει τρομερά αθτείο και χιουμοριθτικό να εξηγεί μέσα από ένα κόμικ την κουλτούρα του βιασμού. Σε περίπτωση που οι νέες γενιές παιδιών δεν τα ακούσουν στο σπίτι τους, ο Αρκάς είναι εδώ για να σου πει να μην χαμπαριάζεις με τα όχι μιας γυναίκας. Να είσαι αρσενικό παλαιάς κοπής. Τα κοινωνικά μηνύματα του Αρκά Θυμάσαι τότε που οι γυναίκες απεικονίζονταν είτε ως βαρετές σύζυγοι που πλένουν όλη μέρα και αντέχουν τον μπερμπάντη σύζυγο ή ως τσούλες που σε παρατάνε για να κάνουν σεξ με κάποιον άλλον; Ε κάπως έτσι συνεχίζει να συμβαίνει στο μυαλό του Αρκά. Το ανδρόγυνο συνυπάρχει μόνο μέσα από εκατέρωθεν προσβολές και η γυναίκα είτε φορά ποδιά είτε είναι μία πολύ θυμωμένη φεμινίστρια που δεν αφήνει κανένα να μιλήσει. Ένα πρόσφατο σκίτσο του αφορούσε το πιο επίκαιρο κοινωνικό θέμα, που δεν είναι άλλο από τον εμβολιασμό. Ξεσήκωσε βέβαια θυελλώδεις αντιδράσεις γιατί το μήνυμά του έπαιρνε θέση, όχι τόσο προτρέποντας τους αντιεμβολιαστές, όσο κοροϊδεύοντας εκείνους που φοβούνται. Τι έχει πάθει ο Αρκάς; Και κυρίως, γιατί πρέπει να το υπομένουμε όλο αυτό; Πώς περάσαμε από τον κυνισμό και από τη μονογονεϊκή οικογένεια των «Χαμηλών Πτήσεων» στην προώθηση της κουλτούρας του βιασμού, στην υποτίμηση του φεμινισμού και στο 60s χιούμορ που μας κάνει και παγώνουμε; Πώς περάσαμε από την απελευθερωμένη και ερωτική Λουκρητία που μιλούσε ανοιχτά για την όρεξη για σεξ, σε αποστειρωμένα κοινωνικά σχόλια που πάντα έχουν ως στόχο την προσβολή κάποιας κοινωνικής ομάδας; Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα βήμα πίσω αν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε με τις εξελίξεις; Μήπως να κάνουμε τόπο σε πιο ανοιχτά μυαλά που δεν μας προκαλούν ετεροντροπή; Μήπως να αρκεστούμε στον Αρκά των ένδοξων εποχών; Και το σχετικό link...
  4. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει να «δικαιολογούμε απολύτως» οποιονδήποτε πόλεμο. Τίποτα δεν είναι αρκετό για να δικαιολογήσει το να στρεφόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο με δολοφονική πρόθεση αφήνοντας πίσω μας νεκρούς αμάχους, οικογένειες ξεκληρισμένες, πόλεις που κάποτε έσφυζαν από ζωή συντρίμμια, επιβιώσαντες με μετατραυματικό στρες και τίποτα στο οποίο να μπορούν να γυρίσουν για να τους θυμίσει την προηγούμενη ζωή τους. Τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει να «δικαιολογούμε απόλυτα» τον πόνο. Ο Αρκάς θέλησε να εκφράσει τη δική του «απόλυτη δικαιολόγηση» στα αντίποινα του Ισραήλ κατά της Γάζας, μετά την εισβολή της Χαμάς στα εδάφη του. Και το έκανε με ένα σκίτσο που συνάντησε αντιδράσεις στο Twitter/X. Το σκίτσο που δημοσίευσε ο Αρκάς για τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς την Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου, απεικόνιζε τη φιγούρα μίας δεμένης πισθάγκωνα γυναίκας που μοιάζει εμφανώς κακοποιημένη. Η εικόνα είναι αναφορά στις εικόνες που μας προκάλεσαν ανατριχίλα και τρόμο από την εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ που εκτός από θανάτους έφερε και αιχμαλωσίες ομήρων, αρπαγές και σκληρές κακοποιήσεις αμάχων. Στη δεύτερη εικόνα του σκίτσου παρουσιάζεται μία πόλη να βομβαρδίζεται ολοσχερώς από αεροσκάφη που απομακρύνονται. Η αναφορά είναι στην απάντηση του Ισραήλ στην εισβολή του περασμένου Σαββάτου με μαζικούς βομβαρδισμούς εις βάρος των Παλαιστίνιων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Το σκίτσο που προκάλεσε αντιδράσεις «Εκείνο που μισώ περισσότερο σε αυτήν την κτηνωδία», γράφει δίπλα στο πρώτο σκίτσο και προσθέτει πλάι στο δεύτερο: «είναι ότι με κάνει να δικαιολογώ απόλυτα αυτό». Εκείνο που απεχθάνομαι εγώ σε σκίτσα σαν το παραπάνω είναι ότι ο κύκλος της εκδίκησης, των αντίποινων, της εχθρότητας, της βίας δεν κλείνει. «Δικαιολογείται απόλυτα», από τον Αρκά, που θα απευθύνεται σε ένα κοινό που επίσης «δικαιολογεί απόλυτα» το σφυροκόπημα της Γάζας με πυραύλους, τον πλήρη αποκλεισμό των κατοίκων της που κατ’ εντολή του Ισραήλ έχουν μείνει χωρίς ρεύμα, νερό, τροφή και καύσιμα, ως αντίποινα στην επίθεση της Χαμάς στα εδάφη του. Κι η διαμάχη που δεν μπορώ καν να θυμηθώ πότε ξεκίνησε, συνεχίζεται. Εισβολή, απόγνωση, πένθος, αντίδραση, ισοπέδωση, απόγνωση, πένθος, ριζοσπαστικοποίηση, εισβολή, απόγνωση… Ο κύκλος φαντάζει αέναος και δεν χωρούν εδώ δικαιολογίες. Ξέρεις κάτι; Δεν είναι από τη μία άνθρωποι και από την άλλη κτίρια, όπως περιγράφει το σκίτσο του Αρκά. Είναι από τη μία άνθρωποι κι από την άλλη επίσης άνθρωποι, μέσα σε αυτά τα κτίρια, μέσα σε γειτονιές που ισοπεδώνονται. Αλλά αν είχαν μπει άνθρωποι στο δεύτερο σκίτσο, μάλλον η «απόλυτη δικαιολόγηση» θα ήταν πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Η Χαμάς είναι μία παραστρατιωτική οργάνωση που ιδρύθηκε στη βάση 3 πυλώνων, τη θρησκεία, την κοινωνική υποστήριξη των Παλαιστινίων και τον αγώνα κατά του Ισραήλ. Από το 2007 διοικεί τη Λωρίδα της Γάζας. Η Χαμάς δεν είναι ολόκληρη η Γάζα, μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμο με 2,1 εκατομμύρια κατοίκους. Κι όσοι «δικαιολογούν απόλυτα» τον βομβαρδισμό που δεν σταματά στιγμή, είναι σαν να δικαιολογούν τον χαμό όχι της Χαμάς, αλλά όλης της Λωρίδας της Γάζας. Ο Αρκάς βάζει σε ένα σκίτσο #MeToo και Παλαιστίνη. Τρικυμία εν κρανίω. Οι αντιδράσεις έφεραν ένα νέο σκίτσο του Αρκά, που εκτός από «πολέμιους» στο Twitter/X είχε και υποστηρικτές. Κι αυτό γιατί κατάφερε μέσα σε ένα σκίτσο να κάνει κριτική σε όσους έκριναν εκείνον, φέρνοντας και το #ΜeToo στο τραπέζι, το κίνημα που όλοι μοιάζουν να αγαπούν να αποδομούν. Στο σκίτσο-απάντησή του, επικαλείται μία ρήση του Γκράουτσο Μαρξ η οποία αναφέρει «Αυτές είναι οι αρχές μου. Αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες». Στο πρώτο του σκίτσο μία γυναίκα κρατά μία ταμπέλα που γράφει #Metoo, στη δεύτερη μία σημαία της Παλαιστίνης. Δίπλα της, γυναίκες κακοποιημένες και νεκρές που παραπέμπουν στις εικόνες της εισβολής της Χαμάς στο Ισραήλ. Τρικυμία εν κρανίω, θα πω εγώ. Τι σχέση έχει το #MeToo με όλα αυτά; Ποιος δεν καταδίκασε τις επιθέσεις της Χαμάς και τα εγκλήματα κατά των γυναικών του Ισραήλ κατά την εισβολή του Σαββάτου; Κι αν τις καταδίκασε, τι εμποδίζει το ίδιο πρόσωπο να μιλά για την ιστορία της Παλαιστίνης και τη συστηματική καταπίεση που έχει υποστεί ο λαός της από το Ισραήλ; Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Και τι σημασία έχει η γνώμη μας τελικά και οι αναλύσεις περί του ποιος και τι φταίει, όσο παιδιά χάνουν τη ζωή τους σε εκείνη την πολύπαθη γωνιά της γης μας; Όπως συμψηφίζει όλη την Παλαιστίνη με τη Χαμάς ο Αρκάς, συμψηφίζει όσους υπερασπίζονται την Παλαιστίνη σε αυτόν τον πόλεμο με όσους υποστηρίζουν το κίνημα #MeToo. «Μοιράζει πόνο ο Αρκάς» έγραψαν κάποιοι χρήστες στο Twitter/X, ενώ άλλοι τον επέκριναν. Το επώδυνο σε όλα αυτά δεν είναι το σκίτσο του Αρκά, είναι το πόσο εύκολα ο ένας τσουβαλιάζει τον άλλο σε αυτή τη χώρα. Πόσο εύκολο είναι να πιστέψουμε ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» κι όχι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκέφτονται αποκλειστικά σε μαύρο–άσπρο δίπολο. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για τις γυναίκες του Ισραήλ και για τα παιδιά της Παλαιστίνης εξίσου, ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τους λαούς να αιματοκυλιούνται ξανά και ξανά και ξανά χωρίς κανείς να κάνει τη διαφορά, ότι τα όπλα κυκλοφορούν σε αυτόν τον κόσμο και εξοπλίζουν και τους μεν και τους δε, ότι μετά από κάθε βομβαρδισμό όσοι ανοικοδομούν πλουτίζουν, ενώ τα θύματα κάθε μίας από αυτές τις συγκρούσεις μένουν εκτοπισμένα, φοβισμένα, με απώλειες, τραυματισμένα για μία ζωή. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν δικαιολογούν ποτέ, πόσο μάλλον απόλυτα τον χαμό χωρίς ατζέντες. Μόνο από ατόφια ανθρωπιά. Και το σχετικό link...
  5. Μετά από ένα ομολογουμένως αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Αρκάς σταμάτησε να απασχολεί για τα πολιτικά του σκίτσα (με εξαίρεση ένα σκίτσο για τον Τσίπρα), σήμερα το πρωί έγινε πάλι αντικείμενο σχολιασμού λόγω ενός σκίτσου που έκανε σχετικά με τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει από το περασμένο Σάββατο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων. Στο συγκεκριμένο σκίτσο ο Αρκάς απεικονίζει τη φιγούρα μίας δεμένης πισθάγκωνα γυναίκας, η οποία είναι εμφανώς κακοποιημένη (μάλλον και βιασμένη). Η εικόνα αυτή προφανώς λειτουργεί ως αναφορά στις σοκαριστικές εικόνες που είδαμε με την απαγωγή και την ομηρία άμαχων Ισραηλινών από μαχητές της Χαμάς. Στη δεύτερη σεκάνς του σκίτσου παρουσιάζεται μία πόλη να βομβαρδίζεται ολοσχερώς με πολεμικά αεροσκάφη να απομακρύνονται. Στο κομμάτι αυτό προφανώς αναφέρεται στην απάντηση του κράτους του Ισραήλ με τους μαζικούς βομβαρδισμούς που καταγράφονται τις τελευταίες ώρες εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Ως λεζάντα στις δύο εικόνες, ο Αρκάς γράφει «εκείνο που μισώ περισσότερο σε αυτήν την κτηνωδία…» για να συνεχίσει στο δεύτερο κομμάτι του σκίτσου στο «είναι ότι με κάνει να δικαιολογώ απόλυτα αυτό» ξεσηκώνοντας προφανώς πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις. Tι είναι αυτό που προκάλεσε τις αντιδράσεις Στην ουσία, το εν λόγω σκίτσο λειτουργεί ως μία ενοχική μεν («εκείνο που μισώ») ρητή δε («δικαιολογώ απόλυτα») υποστήριξη των βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας. Σε ένα πλαίσιο που βέβαια ταυτίζει όλον τον λαό της Παλαιστίνης με τις κτηνωδίες που έλαβαν χώρα στα εδάφη του Ισραήλ τα ξημερώματα του Σαββάτου. Ας αφήσουμε ασχολίαστο ότι αυτό που μισεί ο Αρκάς για την κτηνωδία που είδαμε όλοι μπροστά στα μάτια μας ήταν το πώς ένιωσε ο ίδιος για τον εαυτό του. Οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν μετά τη δημοσίευση του σκίτσου προκύπτουν από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη επιλογή του σκιτσογράφου ουσιαστικά επεκτείνει τη λογική της εκδίκησης και της συνέχισης του κύκλου της βίας η οποία τελικά ανατροφοδοτείται οδηγώντας σε νέες πολεμικές συγκρούσεις και σε νέες ανθρώπινες τραγωδίες. Είναι ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες πολλές οι φωνές χρηστών στα social media που – παίρνοντας ως αφορμή την τραγωδία και τα βασανιστήρια που έχουν περάσει Ισραηλινοί αιχμάλωτοι στα χέρια της Χαμάς – καλούν ουσιαστικά σε αφανισμό όχι της Χαμάς αλλά όλης της Λωρίδας της Γάζας. Υπενθυμίζεται ότι η Γάζα είναι μία από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη στην οποία ζουν εκατομμύρια άνθρωποι, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με όσα έγιναν και ενδεχομένως να μην έχουν καμία σχέση και με τη Χαμάς. Σε κάθε περίπτωση, η ψυχραιμία είναι μάλλον ο καλύτερος σύμβουλος ιδίως από τη στιγμή που διακυβεύονται πραγματικές ζωές και όχι απλά κτήρια πίσω από τα οποία κρύφτηκε σκιτσογραφικά ο Αρκάς. Και το σχετικό link...
  6. Κάθε φορά που η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ένα συλλογικό γεγονός, σε ένα συλλογικό τραύμα, σπεύδουν όλες οι ιστοσελίδες της κουταμάρας να δουν τι σκίτσο ανέβασε ο Αρκάς και να το παρουσιάσουν σαν έργο εφάμιλλο της Έναστρης Νύχτας του Βαν Γκογκ. Οκ, δεν χρειάζεται μπροστά σε μια τραγωδία όπως η απώλεια δύο ανθρώπων στην προσπάθεια τους να σβήσουν μια φωτιά, να καθόμαστε να ξεψειρίζουμε ή να ζητάμε το υπέρτατο. Σε τέτοιες περιπτώσεις η σιωπή και το λακωνίζειν είναι που επιβάλλονται. Αλλά δε μας αφήνουν και να αγιάσουμε. Να με συγχωρείτε βαθιά, αλλά βρίσκω κακά αισθητικά και παντελώς ανέμπνευστα τα σκίτσα που αναρτά ο Αρκάς στα social media του εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Πολιτικά ξεπολιτικά, όλα τους χαρακτηρίζονται από στερητικά άλφα. Ειδικά αυτό για τους δύο νεκρούς πιλότους του Canadair παρουσιάστηκε σαν κάποιο τρομερό έργο τέχνης, συγκινητικό και συγκλονιστικό χαρακτηρίστηκε από πολλές ιστοσελίδες. Προφανώς και είναι συγκινητικό. Οτιδήποτε και να κάνεις στην προσπάθεια σου να υποκλιθείς στην θυσία δύο νέων παιδιών, συγκινητικό θα είναι. Κι ένα σκέτο «Αθάνατοι» ή «Ήρωες» να γράψεις ως συνοδεία σε μια φωτογραφία τους, μια συγκίνηση θα την προκαλέσεις. Εσύ όμως, κι εγώ και όλοι, δεν είμαστε ο Αρκάς. Από τον Αρκά περιμένεις κάτι περισσότερο. Σίγουρα κάτι ελαφρά καλύτερο από αυτό το ανούσιο που συναντάμε τους τελευταίους πολλούς, πάρα πολλούς μήνες στα σκίτσα του. Η αλήθεια είναι πως ο Αρκάς δεν το έχει καθόλου με το δράμα, με καταστάσεις όπως αυτές. Θα τον έλεγα έναν Έλληνα Κοέλιο της σκιτσογραφίας ή, ακόμα χειρότερα, έναν Δεγαμινιώτη. Αντλεί έμπνευση από τις κλισεδιές και τις λαϊκίστικες μπούρδες που γράφονται σωρηδόν στα social media και τις κάνει σκίτσο και μετά αποθεώνεται. Το χιούμορ είναι αυτό που τον ανέδειξε, η καυστικότητα, όχι ο κοπετός και ο κλαυθμός. Φυσικά, κουμάντο στα σκίτσα του δεν θα κάνω εγώ ή κάποιος άλλος και δεν είναι και αυτό το επίμαχο ζήτημα. Το ζήτημα είναι γιατί ψάχνουμε συνέχεια να αναδείξουμε ακόμα και το τίποτα, εμείς που δουλεύουμε στις ιστοσελίδες, μόνο και μόνο για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του αδαή από κουτοπόνηρους τακτικισμούς αναγνώστη. Και το σχετικό link...
  7. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΙΧΟΥ 2023

    Τέλος του χρόνου κι όλες οι εφημερίδες ξεκινούν να φιλοξενούν διάφορα ημερολόγια κι ατζέντες, που θα μας κρατούν συντροφιά την νέα χρονιά. Έτσι και φέτος, λοιπόν, η εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”, πιστή στο ραντεβού της, έδωσε σαν ένθετο, στις 23/12/2022 το κλασικό πλέον “Ημερολόγιο τοίχου του Αρκά”. Πρωταγωνιστής κι αυτή την χρονιά είναι ο χαρακτήρας που μεσουρανεί τα τελευταία χρόνια στο σύμπαν του βετεράνου κομίστα, ο Θανασάκης, ο οποίος μαζί με την λιλιπούτεια παρέα του (αλλά και μόνος του μερικές φορές), συμμετέχει σε απολαυστικά καρέ, που φέρνουν γέλιο. Η έκδοση αποτελεί ένα τέλειο τετράγωνο αρκετά μεγάλου μεγέθους (30cm) και φέρει την κλασική τρύπα για να μπορεί να κρεμαστεί στον τοίχο. Η μία σελίδα του κάθε “σαλονιού” του εντύπου έχει ένα ξεκαρδιστικό γκαγκ, που εκτείνεται από ένα μέχρι και τέσσερα καρέ, ενώ στην απέναντι σελίδα φιλοξενείται το ημερολόγιο του εκάστοτε μήνα. Η υφή του χαρτιού είναι ματ και μοιάζει περισσότερο με χαρτόνι, ενώ το πάχος του είναι αρκετά ανθεκτικό, υποσχόμενο να αντέξει το βάρος του επάνω στον τοίχο. Αφιέρωμα στον Αρκά
  8. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

    Ο Αρκάς, επιστρέφει ακόμα μία εποχή του χρόνου με το χαρακτηριστικό του Σημειωματάριο. Συγκεκριμένα, η εφημερίδα "Το ΒΗΜΑ" έδωσε σαν ένθετο με το φύλλο της Κυριακής, 16/10/22, το Σημειωματάριο του φθινοπώρου. Ο βετεράνος δημιουργός, που γαλούχησε με το χιούμορ του πολλές γενιές αναγνωστών, παρουσιάζει κι αυτό το φθινόπωρο, λοιπόν, μία ανθολογία από 80 καρέ, εμπνευσμένα από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες. Οι σειρές, από τις οποίες αντλήθηκε το υλικό είναι οι εξής: ● "Ισοβίτης" ● "Καστράτο" ● "Ναπολέων" ● "Θανασάκης" ● "Φεβρουάριος" ● "Ζευγάρια" Το έντυπο δεν αλλάζει στο ελάχιστο από τα υπόλοιπα της σειράς. Εκτός από σημειωματάριο, προσφέρεται και για χρήση σαν ετήσιο ημερολόγιο, ενώ παράλληλα λειτουργεί και σαν ατζέντα που περιέχει τις παγκόσμιες ημέρες, το ετήσιο εορτολόγιο, αλλά και διάφορα χρήσιμα τηλέφωνα. Ενδεικτικά μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τα υπόλοιπα σημειωματάρια, αν ρίξετε μία ματιά ΕΔΩ. Εύλογα, λοιπόν, εξάγεται το συμπέρασμα ότι κάποιος αναγνώστης, που έχει ήδη προμηθευτεί κάποιο από τα προηγούμενα σημειωματάρια, θα πάρει το συγκεκριμένο για τρεις και μόνο λόγους. Πρώτος: επειδή είναι λάτρης του Αρκά και θέλει να έχει ό,τι βγαίνει και φέρει το όνομά του, δεύτερος: γιατί θέλει να διαβάσει τα γελοιογραφικά καρέ κι αυτής της δουλειάς και τρίτος: γιατί θέλει να κάνει παρουσίαση και να το ανεβάσει στην βάση κάποιου φόρουμ. Μαντέψτε σε ποια κατηγορία ανήκω εγώ! Αυτά τα ολίγα! Εύχομαι σε όσους το έχουν στην κατοχή τους, καλή ανάγνωση και μόνο ευχάριστες σημειώσεις. Η διαφήμιση του σημειωματάριου από την εφημερίδα Αφιέρωμα στον Αρκά
  9. Το podcast βρίσκεται ολόκληρο εδώ. Ο Αρκάς, ίσως ο πιο επιφανής μα και συνάμα ο πιο αφανής κομίστας της χώρας μας. Πώς γίνεται αυτό; Όλοι μας έχουμε διαβάσει έστω και ένα στριπ του κάπου, κάπως, κάποτε, αλλά κανένας δε γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα. Ε, εδώ ο Δημοκίδης, τα ανατρέπει όλα κι αποκαλύπτει την ταυτότητα του μυστηριώδη δημιουργού.
  10. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

    Πιστός στο εποχιακό ραντεβού του με τους αναγνώστες του, ο βετεράνος κομίστας Αρκάς, κυκλοφορεί, μέσω της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” της Κυριακής, ακόμα ένα από τα γνωστά σημειωματάριά του, αυτή την φορά για το καλοκαίρι. Το συγκεκριμένο σημειωματάριο, κυκλοφόρησε (εκτάκτως, λόγω της γιορτής του Αγίου Πνεύματος) το Σάββατο 11/06/2022 κι έχει ακριβώς τον ίδιο σκελετό και δομή με τα υπόλοιπα σημειωματάρια που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς. Οι χαρακτήρες-δημιουργήματα του μεγάλου καλλιτέχνη, που επιστρατεύτηκαν εδώ προέρχονται από τις σειρές: ● “Θανασάκης” ("Η Ρόζα") ● “Ο Φεβρουάριος και οι έντεκα μήνες” ● “Επικίνδυνα νερά” ● “Ζευγάρια” ● “Περιμένοντας τη βροχή” Και υπόσχονται να μας κάνουν να γελάσουμε (ή τουλάχιστον να μειδιάσουμε) μέσα από 80 σκίτσα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το γέλιο αποτελεί πηγή ζωής! Αφιέρωμα στον Αρκά
  11. Το σημειωματάριο του Καλοκαιριού! Με 80 ξεκαρδιστικά σκίτσα! Ένα συλλεκτικό σημειωματάριο με τις πιο εμβληματικές δημιουργίες του κορυφαίου Έλληνα κομίστα: Επικίνδυνα νερά, Ζευγάρια, Περιμένοντας τη βροχή, Μήνες, Θανασάκης! Αυθόρμητο χιούμορ και απολαυστικές ατάκες σε ένα σπιράλ σημειωματάριο, 160 σελίδων που περιλαμβάνει: ετήσιο ημερολόγιο, παγκόσμιες ημέρες, εορτολόγιο, χρήσιμα τηλέφωνα. Το αυθεντικό χιούμορ είναι πιο σπάνιο από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Το δημιουργικό χιούμορ, εκείνο δηλαδή που λαμβάνει και καλλιτεχνική μορφή, αναγνωρίσιμη και δημοφιλή, είναι ακόμη σπανιότερο. Αυτό ακριβώς το πολυδιάστατο πράγμα ενσαρκώνει ο Αρκάς τα τελευταία σαράντα χρόνια. Γέλιο και προβληματισμός γεννιούνται αδιαχώριστα και εκρηκτικά μέσα από το χιούμορ του Αρκά, αυτό το πολύτροπο, ανελέητο, δηκτικό και πνευματώδες χιούμορ. Κανένας άλλος δεν μας επιτρέπει, όπως ο Αρκάς, να ξεκαρδιστούμε τόσο απελευθερωτικά με τα ανθρώπινα, από την ανοησία και την αυταρέσκεια μέχρι την απελπισία και τον θάνατο. Το χιούμορ του Αρκά μπορεί να εκκινεί από το καθημερινό, το τετριμμένο και μπορεί να αγγίξει το υπαρξιακό, το μεταφυσικό. Ο Αρκάς είναι, αναμφίβολα, μια μοναδική περίπτωση για τα ελληνικά δεδομένα. Η διάρκειά του και η εμπιστοσύνη που επιδεικνύουν προς το (αφανές) πρόσωπό του διαφορετικές γενιές επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Ας θυμηθούμε, τέλος, τι έχει πει η ποιήτρια Κική Δημουλά για τον Αρκά, ότι «μας βοηθάει να ανοίγουμε και να κλείνουμε το πικρό τετράδιο της μέρας με την άλλη όψη του δραματικού: το υπέροχα κωμικό». ΠΗΓΗ
  12. Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα της εποχής είναι ο Αρκάς. Τον τελευταίο καιρό άπειρος τόνος διαδικτυακής μελάνης έχει χυθεί ασκώντας κριτική, αποθεώνοντας ή και καταρρίπτοντας το μύθο του μέχρι πρότινος αγαπητού από όλους μας ευθυμογράφου. Το κείμενο αυτό δεν γράφεται με σκοπό να παραθέσει απόψεις σχετικά με τις πολιτικές πεποιθήσεις του Άρη Καστρινού-όνομα το οποίο του αποδίδεται καθώς τα αρχικά του συμπληρώνουν το ίσως αρκτικόλεξο όνομα του. Το κείμενο αυτό επίσης δεν έχει σκοπό να διαδώσει τις ομολογουμένως σπαρταριστές θεωρίες συνωμοσίας που συνδέονται με τη καλλιτεχνική φύση του πνευματικού πατέρα του «Ζωή Μετά». Δεν έχουμε σκοπό να αναφέρουμε πως ακούγεται πως ο Αρκάς έχει «πουλήσει» τον χαρακτήρα του σε κάποιον και κάνει διακοπές σε εξωτικά νησιά. Η αλήθεια είναι πως όσοι λένε πως ο Αρκάς έχει χάσει το παλιό, καλό και φλεγματικό του χιούμορ έχουν δίκιο. Είναι άσχημο να βλέπεις μπροστά στα μάτια σου να καταρρέει καλλιτεχνικά ο άνθρωπος που σε έκανε σαν πιτσιρικά να γελάς, να προβληματίζεσαι, να ψυχαγωγείσαι και γιατί όχι, ακόμα και να συγκινείσαι όσο παράλληλα χτίζεις χαρακτήρα. Ξέρουμε όλοι πως δεν μας είναι εύκολο να βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας τη «πτώση» των μύθων που μας μεγάλωσαν. Ίσως γιατί νιώθουμε πως μαζί τους παίρνουν και ένα κομμάτι μας, κάτι δικό μας το οποίο τους εμπιστευτήκαμε. Όπως και να έχει, ο μύθος του Αρκά συντηρείται και θα μας απασχολεί για όσο καιρό αποφασίζει εκείνος- όποιος είναι αυτός- να σκιτσογραφεί. Ο λόγος που τον κάνει τόσο ξεχωριστό όλα αυτά τα χρόνια είναι πως δεν έχουμε δει ποτέ την πραγματική του εικόνα. Ποτέ; Κι όμως αυτό δεν ισχύει μιας και το 1982, οι αναγνώστες του «Βαβέλ» μετά από έντονες πιέσεις, αποζημιώθηκαν. Έτσι, οι άνθρωποι του περιοδικού ζήτησαν από τον διάσημο σκιτσογράφο να σχεδιάσει τον εαυτό του. Το σχόλιο του περιοδικού ήταν το εξής « Πολλοί αναγνώστες μας ζήτησαν επίμονα μια παρουσίαση του Αρκά, πιστεύοντας πως μετά από έναν χρόνο και ένα μήνα ζωής στις σελίδες της Βαβέλ είναι καιρός να γίνουν οι συστάσεις. Εμείς πιστεύουμε πως το αίτημα είναι λογικό και δίκαιο. Όμως ο Αρκάς είναι τύπος εξαιρετικά συνεσταλμένος γα να δεχτεί οποιαδήποτε προβολή του. Χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή για να υπερνικήσουμε αυτή την έμφυτη σεμνότητα και ιδού το αποτέλεσμα.» Ο ίδιος αποτύπωσε τον εαυτό του ως έναν ψηλό γεροδεμένο, γενειοφόρο άνδρα. Να είναι άραγε έτσι; Πάντως έχει πολύ ενδιαφέρον αν σκεφτείς πως ενώ σχολιάζεις, γελάς, ξεκαρδίζεσαι, κατηγορείς τον Αρκά, μπορεί το μεσημέρι να του παραχώρησες τη σειρά σου στο σούπερ μάρκετ χωρίς να έχεις ιδέα…. ΠΗΓΗ
  13. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

    Το καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε, μπήκε ο Οκτώβριος, τα δέντρα άρχισαν να ρίχνουν τα φύλλα τους, άρχισε μία ελαφριά ψύχρα κι ο Αρκάς είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει ο ότι το φθινόπωρο είναι προ των πυλών. Ο βετεράνος δημιουργός, μέσω της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής", που κυκλοφόρησε στις 03/10/2021, μας χάρισε ένα ακόμα από τα σημειωματάρια - ημερολόγιά του, που αντλούν την θεματολογία τους από τους κλασικούς (αλλά και νεότερους) χαρακτήρες των σειρών του. Όπως γνωρίζουμε και από τις προηγούμενες αντίστοιχες δουλειές του για την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και (μετέπειτα) τον Χειμώνα, έτσι και το συγκεκριμένο σπιράλ τομάκι δεν έρχεται να μας εκπλήξει με την πρωτοτυπία στην μορφή του, καθώς ο αναγνώστης που έχει προμηθευτεί τουλάχιστον ένα από αυτά τα σημειωματάρια, ξέρει τι θα συναντήσει, ξεφυλλίζοντας κι αυτό. Αν εσείς, πάντως, δεν γνωρίζετε, μπορείτε να αντλήσετε τις πληροφορίες σας από το σημειωματάριο της Άνοιξης. Κι εδώ αναφέρεται ότι την εικονογράφηση την επιμελήθηκε ο ίδιος ο δημιουργός, ενώ ο σχεδιασμός είναι της Κατερίνας Μαρούσιτς. Όσον αφορά τον κύριο λόγο που κάποιος θα θελήσει να προμηθευτεί κι αυτό το σημειωματάριο, εννοείται ότι είναι οι πρωταγωνιστές των κόμικς που όλοι αγαπήσαμε κι αυτοί είναι οι εξής: "Θανασάκης" "Μήνες" "Ισοβίτης" "Προφήτης" "Ναπολέων και Ασημίνα" "Καστράτο" Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα καλαίσθητο σημειωματάριο, που δεν θα έπρεπε να λείπει από το γραφείο κανενός φίλου του Αρκά. Τώρα, αν χρειάζεται να αποκτηθούν και τα τέσσερα τομάκια, αυτό είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση. Αφιέρωμα στον Αρκά
  14. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

    Ήρθαν τα χιόνια σε όλη την Ελλάδα, η θερμοκρασία έπεσε κάτω από το μηδέν, τα αυτοκίνητα εγκλωβίστηκαν στην Αττική Οδό για δύο ημέρες κι ακόμα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι ήρθε η πιο κρύα εποχή του χρόνου. Γι' αυτούς τους άπιστους, λοιπόν, ο Αρκάς ξαναχτυπά και μας παρουσιάζει το "Σημειωματάριο του χειμώνα" για να τους θυμίσει να φορέσουν κάτι χοντρό! Στις 06/02/2022, η εφημερίδα "Το Βήμα της Κυριακής" έδινε σαν ένθετο το συγκεκριμένο σπιράλ τομάκι, το οποίο ακολουθεί ακριβώς τα ίδια μοτίβα με τις προηγούμενες αντίστοιχες δουλειές του βετεράνου δημιουργού, που κυκλοφόρησαν για τις υπόλοιπες εποχές, την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο. Στο θέμα της δομής του σημειωματάριου, αυτοί που έχουν ήδη στην κατοχή τους κάποιο από τα προηγούμενα, δεν θα εντοπίσουν διαφορές. Επομένως, το ζητούμενο είναι ποιοι χαρακτήρες από τα κόμικς του θα πλαισιώνουν την συγκεκριμένη δουλειά, τον σχεδιασμό της οποίας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) να τον έχει επιμεληθεί η Κατερίνα Μαρούσιτς. Οι πρωταγωνιστές των 80 σκίτσων, που παρατίθενται εδώ, λοιπόν, είναι οι εξής: "Ξυπνάς μέσα μου το ζώο" "Θανασάκης" "Χαμηλές πτήσεις" "Καστράτο" "Ισοβίτης" "Προφήτης" "Ζαχαρίας" "Φεβρουάριος" "Ναπολέων και Ασημίνα" Νομίζω ότι δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, οπότε το μόνο που σας εύχομαι είναι... καλή ανάγνωση. Η διαφήμιση του σημειωματάριου από την εφημερίδα Αφιέρωμα στον Αρκά
  15. Indian

    ΑΡΚΑΣ: Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ

    Την τελευταία ημέρα του 2021, η εφημερίδα "Βήμα", μαζί με την επανακυκλοφορία του ημερολογίου τοίχου του Αρκά, που είχε κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα, χαρίζει στους αναγνώστες κι ένα μικρό βιβλίο με τίτλο "Η Κυριακή και οι εργάσιμες". Αφήνουμε για λίγο ήσυχο τον Θανασάκη να φάει τις πατάτες του κι ασχολούμαστε, λοιπόν, με τις ημέρες της εβδομάδας, οι οποίες λειτουργούν σαν κανονικοί άνθρωποι και μάλιστα με αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ. Σε αυτές ξεχωρίζει, βέβαια, η Κυριακή, η οποία είναι πιο ανέμελη και ράθυμη από τις υπόλοιπες ημέρες κι αυτό στέκεται αφορμή να ξεσπάσουν διάφορα ειρωνικά πειράγματα, πάντα με το βιτριολικό χιούμορ του βετεράνου κομίστα. Η έκδοση έρχεται σε μικρές διαστάσεις, έχει τίμιο πάχος στο εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό. Η κόλληση φαίνεται ανθεκτική. Γενικά θα την χαρακτήριζα μία απλή δουλειά, που όμως δεν θα απογοητεύσει εκείνους που δεν ζητούν μεγάλη πολυτέλεια από τις εκδόσεις περιπτέρου. Αφιέρωμα στον Αρκά
  16. Εκτάκτως την Παρασκευή με ΤΟ ΒΗΜΑ, ο Αρκάς σας εύχεται...Ευτυχιθμένο το 2022! Eνα μεγάλο, συλλεκτικό ημερολόγιο τοίχου με τις περιπέτειες του απολαυστικού Θανασάκη! Οι σπαρταριστοί διάλογοι με τη μαμά του και τους φίλους του, αλλά και ο μεγάλος του έρωτας για τη Σίσσυ! Αυθεντικό χιούμορ και απολαυστικές ατάκες από τον φοβερό πιτσιρικά με τη θεληματική φράντζα. Αφεθείτε στην παιδική αθωότητα, που τόσο έχουμε ανάγκη! Το αυθεντικό χιούμορ είναι πιο σπάνιο από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Το δημιουργικό χιούμορ, εκείνο δηλαδή που λαμβάνει και καλλιτεχνική μορφή, αναγνωρίσιμη και δημοφιλή, είναι ακόμη σπανιότερο. Αυτό ακριβώς το πολυδιάστατο πράγμα ενσαρκώνει ο Αρκάς τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ο Θανασάκης ή Σάκης ή «Αθανάθιοθ», όπως λέει ο ίδιος το όνομά του, επειδή δεν μπορεί να πει το σίγμα, ανήκει στις πρόσφατες δημιουργίες του κορυφαίου έλληνα κομίστα. Συνιστά μια δική του σπουδή πάνω στην παιδική αθωότητα, που, μοιραία, όλοι χάνουμε και στην οποία, ευτυχώς, συχνά επανερχόμαστε. Ο Θανασάκης, αυτός ο φοβερός πιτσιρικάς με τη θεληματική φράντζα, ικανός για τον πλέον συντριπτικό κυνισμό αλλά και την πιο γλυκιά τρυφερότητα, είναι η επιτομή εκείνου του μικρού και του τρελού από το οποίο, κατά το κοινώς λεγόμενο, μαθαίνουμε την αλήθεια. Ο Θανασάκης, αφελής και δηκτικός, ένα αυθόρμητο παιδί, αυτό το απίθανο ζιζάνιο, αυτός ο γκρινιάρης αισθηματίας, πρωταγωνιστεί στη νέα προσφορά του «Βήματος». Οι αναγνώστες παρακολουθούν τις περιπέτειές του κατά το 2022, ημερολογιακά, μήνα τον μήνα. Ο Θανασάκης είναι απολαυστικός και έχει μέλλον μπροστά του! ΠΗΓΗ
  17. Τρεις μήνες μετά ,απο το πρώτο σημειωματάριο που εκδόθηκε από την εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΚΥΡΙΑΚΗΣ” η εφημερίς ετοίμασε ένα άλλο για το καλοκαίρι του 2021, με τίτλο “Το σημειωματάριο του Καλοκαιριού” με την υπογραφή του Αρκά. Το οποίο περιέχει 80 σκίτσα του, προερχόμενα από γνωστούς χαρακτήρες διαφόρων τίτλων, τα σκίτσα δεν είναι καινούργια αλλά έχουν ξαναδημοσιευτεί ,οι ήρωες που θα απολαύσουμε τις ατάκες τους είναι: “ Ο ΘΑΝΑΘΑΚΗΣ ”“ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ ” “ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ” "EΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΕΡΑ''και “ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ”. Ο σχεδιασμός είναι πανομοιότυπος με το προηγούμενο σημειωματάριο πού είχε βγει την Άνοιξη. Παρουσίαση του είχε κάνει ο @ Indian που λεπτομερώς μας είχε αναλύσει το πως είναι φτιαγμένο. Καλύτερη δεν θα μπορούσα να κάνω και για αυτό σας παραπέμπω https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/44107-αρκασ-το-σημειωματαριο-τησ-ανοιξησ-2021/ Θα διαφωνήσω με τον Γιάννη που το θεωρεί συλλεκτικό ,εγώ θα το θεωρήσω μία απλή ξεπέτα που ο δημιουργός πληρώνεται για δουλειές που έχει κάνει στο παρελθόν. Η δουλειά όλη έχει γίνει από την Κ. Μάρουσιτς. Είναι κρίμα με τόσους καλούς ατακαδόρους σχεδιαστές που υπάρχουν, να μην γίνονται τέτοιες δουλειές και με αυτούς αλλά ο ΑΡΚΑΣ έχει το χρυσό άγγιγμα του Μίδα ,οι εφημερίδες τον εμπιστεύονται. Και η ''ξεπέτα" συνεχίστηκε για τις 2 επόμενες εβδομάδες που η εφημερίδα έδωσε σακίδια πλάτης με σκίτσο του δημιουργού . ΓΙΑ ΤΟ G.C. ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ
  18. Indian

    ΑΡΚΑΣ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

    Στις 11/04/2021 η εφημερίδα “Το Βήμα της Κυριακής” κυκλοφορεί ένα σημειωματάριο του Αρκά, το οποίο το ονομάζει “Το σημειωματάριο της Άνοιξης”. Πρόκειται για ένα έντυπο, που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε συλλεκτικό και το οποίο περιέχει 80 σκίτσα του βετεράνου δημιουργού, προερχόμενα από γνωστούς του τίτλους, όπως: “Η Ρόζα” “Ξυπνάς μέσα μου το ζώο” “Οι μήνες” “Χαμηλές Πτήσεις” “Συνομήλικοι” Εκτός από το σημειωματάριο και τα σκίτσα, ο αναγνώστης θα βρει την κλασική σελίδα στην οποία ο κάτοχος μπορεί να συμπληρώσει τα προσωπικά του στοιχεία, για να ακολουθήσουν οι σελίδες με τα χρήσιμα τηλέφωνα, παγκόσμιες και διεθνείς ημέρες, παγκόσμιες ημέρες του ΟΗΕ, συνοπτικά ημερολόγια του 2021 και του 2021 και τέλος το αλφαβητικό εορτολόγιο και η επίσημες αργίες του 2021. Στην συνέχεια, στον κύριο κορμό του εντύπου, θα βρούμε ένα πρωτότυπο ημερολόγιο, do it yourself, στο οποίο δεν αναγράφεται η ημερομηνία, αλλά την βάζει ο ίδιος ο κάτοχος. Με αυτόν τον τρόπο, το παρόν σημειωματάριο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ημερολόγιο και μετέπειτα. Ορίστε κι ένα δείγμα για να καταλάβετε τι εννοώ. Το όλο πόνημα φαίνεται ότι έχει πολλές ομοιότητες (τουλάχιστον στην κατανομή των σκίτσων στις σελίδες) με την σειρά σημειωματάριων, που κυκλοφορούσε το 2019 σχεδόν κάθε μήνα, αλλά δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί. Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι του “Βήματος”, αποφάσισαν να μην κάνουν το λάθος που έκανε το “Πρώτο Θέμα” κι έτσι το σημειωματάριο είναι one-shot, χωρίς βέβαια να αποκλείεται (αν και δύσκολο κατά την ταπεινή μου γνώμη) να έχει εποχιακή κυκλοφορία. Όσον αφορά την έκδοση, η βασική της πρωτοτυπία έγκειται στο γεγονός ότι το δέσιμο έχει γίνει με λευκό σπιράλ έλασμα, κάτι το οποίο είναι καλό γιατί επιτρέπει το ανεμπόδιστο γύρισμα των σελίδων, αλλά από την άλλη το σημειωματάριο είναι επιρρεπές στο σκίσιμο. Το εξώφυλλο είναι καλαίσθητο και γυαλιστερό, ενώ το εσωτερικό χαρτί είναι παχύ και ματ. Αφιέρωμα στον Αρκά
  19. Είναι πρωτοφανής για ορισμένους δημιουργούς, που στο παρελθόν έχουν καταφέρει να πείσουν άπαντες για το ταλέντο τους, η δίχως όρια πτώση της έμπνευσής τους. Μέχρι ένα σημείο βέβαια εξηγείται: πόση έμπνευση και πόση δημιουργικότητα μπορεί να απελευθερώσει ένα ανθρώπινο μυαλό; Λογικό είναι κάποια στιγμή να στερεύει. Για κάποιες περιπτώσεις ωστόσο, αυτή η τόσο έντονη αλλαγή ποιότητας προκαλεί πραγματικά τεράστια έκπληξη. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από αυτό του Αρκά: ο σκιτσογράφος που στο παρελθόν χάρισε διαμάντια απόλυτου γέλιου, πλέον βγάζει τη μια σειρά σκίτσων μετά την άλλη, που αν τις συγκρίνεις με εκείνες του παρελθόντος, θα ορκιζόσουν ότι τις έχει φτιάξει άλλο χέρι. Η ποσότητα των σκίτσων έχει αυξηθεί (για τις ανάγκες του Facebook), δυστυχώς όμως η ποιότητα έχει πέσει πάρα πολύ… Είναι να απορεί κανείς αν θα γελούσε κάποιος με τα αστεία που κάνει πλέον ο Αρκάς ακόμα και τη δεκαετία του ’60, που το χιούμορ δεν ήταν τόσο εξελιγμένο και πατούσε σε πιο απλοϊκά γούστα. Και είναι να απορεί κανείς πως αυτή η θλιβερή αλήθεια αφορά έναν σκιτσογράφο που στα '80s και στα '90s έκανε χιούμορ πολύ μπροστά από την εποχή του. Οι φήμες που τον θέλουν να έχει πουλήσει το brand name του και να μην βγάζει πλέον ο ίδιος τα σκίτσα του, ασφαλώς και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όμως ο λόγος που έχουν φουντώσει δεν έχει να κάνει τόσο με θεωρίες συνωμοσίες, όσο κυρίως με την τόσο μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στην παλιά και την σύγχρονη εκδοχή του. Η τελευταία σειρά σκίτσων του Αρκά ωστόσο, πρέπει να βρίσκεται σε αληθινά ιστορικά χαμηλά όσον αφορά την ποιότητα των δημιουργημάτων που φέρουν την υπογραφή του. Ο λόγος για τη σειρά με πρωταγωνιστή τον Θανασάκη… Ο Θανασάκης είναι ένας γκρινιάρης πιτσιρικάς που βρίσκεται στο ίδιο σύμπαν με μια άλλη ηρωίδα του Αρκά, τη Ρόζα (άλλος ανέμπνευστος χαρακτήρας…). Έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να μοιάζει αστείο σε ορισμένα παιδιά δημοτικού, αλλά για ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει αυτή την ηλικία και βρίσκονται από το γυμνάσιο και πάνω, είναι μάλλον ο ορισμός της κρυάδας: ο Θανασάκης δεν μπορεί να πει το «σίγμα», και έτσι ψευδίζει. Ούτε στις ελληνικές ταινίες που έβγαιναν σε βιντεοκασέτες το ’80 δεν πρέπει να ήταν αστείο κάτι τέτοιο, αντίθετα αυτό το χιούμορ πρέπει να ήταν από τότε ξεπερασμένο. Ο Θανασάκης λοιπόν λέει διάφορα αδιάφορα πράγματα που δεν προκαλούν καν ένα μικρό χαμόγελο. Το ψεύδισμά του δε χρησιμεύει απλά στο να γίνεται πιο δύσκολη η ανάγνωση των κοινοτοπιών υπό μορφή χιούμορ που μας σερβίρει ο Αρκάς. Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί και άλλα ανούσια ευρήματα που υποτίθεται πως πρέπει να μας κάνουν να γελάσουμε, που έχουν να κάνουν με την απροσεξία του Θανασάκη, ο οποίος χτυπάει κατά λάθος σε κάτι έπιπλα (ναι, αυτό είναι αστείο υποτίθεται) και διάφορα άλλα τέτοια. Αναρωτιέται κανείς: ποιος γελάει με όλα αυτά; Και άντε, ας πούμε πως υπάρχουν κάποιοι που γελάνε. Ο ίδιος ο Αρκάς γελάει πράγματι με αυτά; Ο άνθρωπος με το πάλαι ποτέ τόσο κοφτερό χιούμορ, αλήθεια τα βρίσκει αστεία αυτά που μας σερβίρει με το Θανασάκη του; Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Μοιάζει με… κακό αστείο. Εκτός αν απλώς μεγαλώσαμε και γίναμε εμείς γεροπαράξενοι και το χιούμορ του Αρκά παραμένει το ίδιο καλό. Αυτή θα ήταν μια κάποια λύση, για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων… Και το σχετικό link...
  20. Ο κάθε ένας και η κάθε μία που έχουν μπλεχτεί στην μικροκαθημερινότητα των social media, γνωρίζουν πολύ καλά πόσο έντονος μπορεί να είναι ο παραμορφωτικός φακός μέσα από τον οποίο συνηθίζεις να βλέπεις την πραγματικότητα. Τα like που λαμβάνεις, τα σχόλια που γίνονται στα ποσταρίσματά του, οι αντιδράσεις άγνωστων ανθρώπων σε αυτά που λες: όλα αυτά γίνονται ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα στο μυαλό σου. Όμως, προφανώς, ζεις σε μια πλάνη. Είναι τόσο γοητευτική και ταυτόχρονα, τόσο ελκυστικό να «μετακομίσεις» στη δική της ρουτίνα όμως ταυτόχρονα, είναι και ο τέλειος δρόμος για να χαθείς από την αλήθεια. Οι διαδικτυακές παρωπίδες φοριούνται πανεύκολα και μετά, άντε να βγουν. Και δεν έχει σημασία αν είσαι ένας απλός ανώνυμος χρήστης ή μια ήδη διάσημη περσόνα. Και στις δυο περιπτώσεις, η παραμόρφωση των τεκταινόμενων είναι ένας ύπουλος και εξαιρετικά πιθανός κίνδυνος. Σε αυτή τη μεγάλη μαρμίτα της εικονικής πραγματικότητας φαίνεται πως έχει πέσει για τα καλά εδώ και μπόλικο καιρό ο Αρκάς, ένας από τους πιο πολυσυζητημένους σκιτσογράφους της Ελλάδας με φανατικούς οπαδούς αλλά - τα τελευταία χρόνια μέσω των εξαιρετικά αμφιλεγόμενων σκίτσων του - και με φανατικούς εχθρούς. Είναι άλλωστε μια παγίδα στην οποία πέφτουν κατά βάση άνθρωποι άνω των 50, που με δυσκολία μπορούν να προσαρμοστούν στις ειδικές συνθήκες του διαδικτύου. Ο Αρκάς είναι αυτό ακριβώς: κάποιος που η βασική περίοδος δραστηριοποίησής του έλαβε χώρα σε μια εποχή πριν το διαδίκτυο και συνεπώς, η προσαρμογή του σε αυτά τα νέα δεδομένα είναι μια δύσκολη υπόθεση, κάνει διάτρητες τις άμυνες του και ελλειπτικό τον τρόπο διαχείρισης των πραγμάτων από μεριάς του. Για έναν τέτοιο άνθρωπο, οι παρεξηγήσεις των social media έρχονται τόσο φυσικά όσο το ανθρώπινο σώμα παράγει ιδρώτα. Προφανώς, το κύριο και μεγαλύτερο πρόβλημα του Αρκά είναι η ελαχιστοποίηση του κοινωνικού του ενστίκτου και μέσω αυτού η συντηρητική στροφή του σε πολιτικό επίπεδο. Όμως, η κατακραυγή που δέχεται από μεγάλη μερίδα ανθρώπων που στο παρελθόν αγαπούσαν το χιούμορ του είναι μια διαδικασία που θα μπορούσε να τον διορθώσει, θα μπορούσε να τον κάνει να προβληματιστεί. Δυστυχώς για τον Αρκά ωστόσο, αυτή η δυσαρέσκεια, για λόγους που αναλύθηκαν παραπάνω, δεν είναι ορατή. Ο Αρκάς ανεβάζει κάθε μέρα στο προσωπικό του προφίλ το ένα μέτριο αστείο μετά το άλλο και η μια συντηρητική αστοχία του ακολουθεί την άλλη. Ωστόσο, αυτό που λαμβάνει ο ίδιος ως αντίδραση στις δημιουργίες του προέρχεται από τον στενό πυρήνα των φίλων του και των ακολούθων του. Και τα «χαχα», οι καρδούλες, τα like και τα θετικά σχόλια που παράγονται από τον στενό πυρήνα του Αρκά αγγίζουν καθημερινά κάτι δεκάδες χιλιάδες: σαν τον μέσο παραπλανημένο χρήστη του Facebook που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, έτσι και ο Αρκάς, έχει διαμορφώσει μια παρεξήγηση στο κεφάλι του: νομίζει πως αυτός ο κύκλος είναι ο κόσμος όλος. Και κάπως έτσι, ο Αρκάς ακολούθησε μέσα από το Facebook μια διαδρομή αντίθετη από εκείνη που ακολουθούν πολλοί σε επίπεδο καριέρας: αντί να απογειωθεί από αυτό, χάλασε εξαιτίας του. Και το να φτιάξει αυτή η παραφωνία στην διαδρομή του μέσα στον δημόσιο διάλογο μοιάζει μια υπόθεση πολύ δύσκολη πλέον… Και το σχετικό link...
  21. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

    Την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου και για την ακρίβεια στις 29 του μηνός, η εφημερίδα Πρώτο Θέμα της Κυριακής, θα κυκλοφορήσει το (αναμενόμενο πλέον) σημειωματάριο - ημερολόγιο του Αρκά. Το σημειωματάριο έρχεται σε πράσινο χρώμα, το χρώμα του στρατού, μιας κι αυτόν τον μήνα έχουμε μία από τις Εθνικές μας γιορτές. Η δομή του διατηρείται ίδια κι απαράλλαχτη με τα σημειωματάρια των προηγούμενων μηνών. Υπάρχει το εορτολόγιο, οι παγκόσμιες ημέρες του μήνα, ένα συνοπτικό ημερολόγιο του 2019 και του 2020, ένα συνοπτικό ημερολόγιο του Οκτωβρίου, για να ξεκινήσουν αμέσως μετά οι διπλές σελίδες με την κάθε ημέρα ξεχωριστά και φυσικά τα καρέ του βετεράνου δημιουργού (τα οποία φαντάζομαι είναι κι ο λόγος που το αγοράζουμε ). Μόλις ολοκληρωθούν οι μέρες του μήνα, το τομάκι έχει μία δεύτερη ενότητα, όπου είναι ο χώρος για σημειώσεις. Στα σκίτσα φαίνεται να υπάρχει ποικιλία από διάφορες σειρές του μεγάλου δημιουργού, όπως οι Μήνες, ο Καστράτο, ο Ισοβίτης, Χαμηλές Πτήσεις, Ζευγάρια και Προφήτης. Επίσης, να τονίσουμε ότι υπάρχουν πολλά σκίτσα πολιτικής υφής. Ας βάλουμε και τις καθιερωμένες δύο σελίδες από το εσωτερικό, για να πάρετε μία ιδέα. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  22. Έχουν ειπωθεί πολλά για τον γελοιογράφο Αρκά · τα γνωστά «προοδευτικά». Το καλύτερο όλων το έγραψε ένας νέος συγγραφέας ονόματι Θωμάς Τσαλαπάτης. Ο Αρκάς, λέει, «εδώ και καιρό έχει υποπέσει στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σφάλμα στο οποίο μπορεί να υποπέσει ένας κωμικός καλλιτέχνης (...) Το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν είναι πια αστείος. Και αυτό δεν είναι μια υποκειμενική απόφανση...» («Ο Αρκάς και η πολιτική ορθότητα», «Εφημερίδα των Συντακτών», 25.08.2019). Έτσι, μετά τη «σωστή τέχνη» του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που άνθησε στα χρόνια του Στάλιν, αποκτήσαμε και το «λάθος χιούμορ». Δεν ξέρουμε πώς μετριέται η «υποκειμενικότητα» ή η αντικειμενικότητα μια κρίσης για έναν κωμικό καλλιτέχνη, το γεγονός όμως ότι εκατομμύρια παρακολουθούν τις αναρτήσεις του, και χιλιάδες τις αναπαράγουν στα social media, υποδηλώνει ότι κάτι βρίσκουν σε αυτές. Μάλλον θα γελάνε. Έτσι κι αλλιώς για το χιούμορ ισχύει ότι και περί ορέξεως: κολοκυθόπιτα. Γράψαμε και παλαιότερα για τις διαδικτυακές επιθέσεις που δέχθηκε ο σεμνός σκιτσογράφος όταν άρχισε να σχολιάζει τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως «Έχω εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα», ή «Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να αποτρέψει μια καταστροφή, η οποία δεν θα ερχόταν αν δεν κυβερνούσε» κ.ά. Τώρα, με τη νέα του σειρά, που θα μπορούσε να ονομαστεί «Κόκκινη Ρόζα», σαρκάζει με δηλητηριώδη ομολογουμένως τρόπο τη μόδα της πολιτικής ορθότητας που εισήχθη εσχάτως στη χώρα. Το μικρό κοριτσάκι με τις μακριές κοτσίδες και το κόκκινο φορεματάκι, ουρλιάζει «βρωμερέ φαλλοκράτη» στον συμμαθητή της, επειδή αυτός δήλωσε ευχαριστημένος που γεννήθηκε αγόρι. Σε αυτές τις καρικατούρες κάποιοι βλέπουν την εισαγωγή του Alt-Right κινήματος (Εναλλακτική Δεξιά, που στην ουσία είναι η αμερικανική Ακροδεξιά) στην Ελλάδα. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος «είναι η σφοδρή κριτική του στη λεγόμενη πολιτική ορθότητα, η οποία συνοδεύεται από μια προσπάθεια οικειοποίησης και διαστροφής τους νοήματος της ελεύθερης έκφρασης. Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση γίνεται – ή μάλλον επιχειρείται να γίνει – στα χέρια της Alt-Right μέσο κανονικοποίησης της ρητορικής μίσους ... ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Harvard Political Review αναφέρεται στην Alt-Right ως κίνημα αντι-κουλτούρας (counterculture). Ενάντια στην ηγεμονική κουλτούρα της πολιτικής ορθότητας, των δικαιωμάτων, της πολυπολιτισμικότητας κ.ο.κ.» (Αντώνης Γαλανόπουλος, «Είναι ο Αρκάς η φωνή της Alt-Right στην Ελλάδα;», parallaximag.gr 18.8.2019). Πέρα από το σφάλμα του συλλογισμού «αστυνομικός - μπουζούκι -όργανο», από το Harvard Political Review μαθαίνουμε ότι είναι ηγεμονική η κουλτούρα της πολιτικής ορθότητας που σαρκάζει ο Αρκάς. Επομένως, τι άλλο θα περίμεναν από έναν αιρετικό καλλιτέχνη; Και το σχετικό link...
  23. Σε έναν άθλιο κόσμο όπως ο δικός μας για κάποιους το αντικείμενο σάτιρας είναι η Ρόζα και οι χοντροί. Ένας σχολιαστής κάτω από ένα ποστ του Αρκά κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στην πολιτική ορθότητα με, όπως ο ίδιος το τονίζει, μπροστάρη τον Αρκά. Και εγώ να πω την αλήθεια μου, επειδή ασχολούμαι πολύ με το ζήτημα, έχω δει πολλούς - πάρα πολλούς - δεν φαντάζεστε πόσους μπροστάρηδες στη μάχη ενάντια στην πολιτική ορθότητα, μια έννοια που κατασκευάστηκε από τους Aμερικανούς συντηρητικούς τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο: να την εχθρεύονται. Μέσα λοιπόν, στην κατάνυξη του ελληνικού Αυγούστου, όταν όλοι ακολουθούσαν την ιεροτελεστία των διακοπών, ο Αρκάς, ένας από τους αναμφισβήτητα σημαντικότερους - με όρους επίδρασης - γελοιογράφους στην Ελλάδα, ένιωθε στο πετσί του τη λογοκρισία. Στις 11 Αυγούστου κοινοποιεί ένα κείμενο σύμφωνα με το οποίο ο ίδιος αδυνατεί να κάνει οτιδήποτε στη σελίδα του για μια βδομάδα, επειδή σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, αυτή δέχτηκε σωρεία αναφορών υποθέτω λόγω κάποιων σκίτσων που έκανε εις βάρος, wait for it, των χοντρών. Πολύ θαρραλέα πράξη να κοροϊδεύεις τους χοντρούς σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της για ζητήματα body shaming. Ή και όχι. Στην πράξη όμως τα πράγματα φαίνεται ότι ίσως και να είναι διαφορετικά. Όπως διαβάζω, η ποινή περιορισμού δεν ισχύει για περιπτώσεις αναφορών, όπως ανακοινώνουν οι διαχειριστές της σελίδας στην αρχική τους ανάρτηση. Το πιθανότερο είναι πως η ποινή ανάρτησης προέκυψε μετά από ένα άλλο ποστ που είχε κάνει λίγες μέρες πριν ο Αρκάς το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να επισύρει μια ποινή λόγω ανάρμοστου υλικού (γυμνό, σεξ, κτλ). Για περισσότερα δείτε και εδώ. Και εδώ θα βρει κανείς μια πολύ όμορφη εκδοχή όλης αυτής της ιστορίας που αφορά όσους εχθρεύονται την πολιτική ορθότητα. Η κατασκευή ενός τέρατος που απειλεί με διανοητική τυραννία, με καταστροφή της αρχής της ελευθερίας του λόγου, με έναν πυρηνικό όλεθρο που έρχεται να ισοπεδώσει κάθε τι δεδομένο για τη σύγχρονη δυτική κοινωνία: το χιούμορ, το φλερτ, τον έρωτα. Ωστόσο, ακριβώς επειδή αυτή η ρητορική προκύπτει ως κατασκευή από το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Reagan και επειδή δεν υπάρχει καμία πραγματική απειλή για όλα αυτά, το concept της πολιτικής ορθότητας έπρεπε να διανθιστεί με ψεύτικες ιστορίες, προκειμένου να κατορθώσει να σταθεί ως ηθικός πανικός. Ήδη λοιπόν από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και μέσα στη δεκαετία του '90, στον συντηρητικό αγγλοσαξωνικό τύπο κυκλοφορούν ιστορίες φόβου και παράνοιας, πολλές από τις οποίες παρμένες από βιβλία με ανέκδοτα για την πολιτική ορθότητα αλλά παρουσιασμένες ως πραγματικές ιστορίες. Η πιο συχνή αυτή που δήθεν κάποιος παρήγγειλε τον καφέ του ‘black’ (χωρίς γάλα) και δήθεν κάποιος από το μαγαζί ή ο σερβιτόρος (ανάλογα με την εκδοχή του μύθου) θίχτηκε και τον πέταξε έξω από το μαγαζί). Ιστορία που προφανώς ουδέποτε συνέβη και δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί. Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι το χιούμορ είναι το πεδίο που έχει επικεντρωθεί περισσότερο από κάθε άλλο στην κριτική της πολιτικής ορθότητας. Από την αρχή του το χιουμοριστικό πεδίο είτε ήταν στην καθημερινότητα είτε φτιαγμένο από καλλιτέχνες, έχει τη λειτουργία του χώρου που μπορεί να καταπιάνεται με θέματα ταμπού με μια παιγνιώδη πάντα διάθεση. Το ίδιο το πλαίσιο του χιουμοριστικού κειμένου θεωρητικά σε εντάσσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορείς να μιλήσεις για τη σεξουαλικότητα, την εξουσία, την πολιτική, τις καθημερινές σου συνήθειες χωρίς να έχει την αγωνία της σοβαροφάνειας. Το ασφαλές όμως είναι πάντα σχετικό. Τα παραδείγματα ηγετών ή ισχυρών που φοβήθηκαν περισσότερο τον εξευτελισμό που θα τους προσφέρει απλόχερα ένα χιουμοριστικό κείμενο, με αυτή την υπερβολή που έχει μέσα της η σάτιρα, από μια σκληρή μη χιουμοριστική κριτική είναι άπειρα. Καλώς ή κακώς, αυτή τη διάκριση μεταξύ του χιούμορ από τα κάτω προς τα πάνω και το αντίστροφο δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Ο κωμικός λοιπόν, βλέπει το κοινό του και εν μέρει το διαμορφώνει, προκειμένου να βρει μια αλληλεπίδραση μαζί του. O Aρκάς, απευθυνόμενος και αυτός σε ένα κοινό που έστησε μέσα από τη μεταστροφή του από έναν πολιτικό αλλά υπερκομματικό γελοιογράφο σε έναν γελοιογράφο που ασχολήθηκε με την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά, όταν η κατάσταση άλλαξε, έπρεπε κάπως να κρατήσει το αντισυστημικό του προφίλ. Η πολιτική ορθότητα του προσέφερε την κατάλληλη ευκαιρία, ενώ με την επινοημένη δίωξη των ιδεών ο τέντζερης κούμπωσε για τα καλά με το καπάκι. Στην εμπροσθοφυλακή της εκστρατεία του κατά της πολιτικής ορθότητας είναι η διεκδίκηση ή καλύτερα η προάσπιση της ελευθερίας του λόγου. Ο ίδιος ο Αρκάς βλέπει τον εαυτό του ως διωκόμενο και το χιούμορ του ως λόγο υπό διωγμό. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η ελευθερία του λόγου είναι κάτι που πρέπει να κατοχυρώνεται νομικά για κάθε κοινωνία, όσο και αν είναι αρκετά γοητευτικό να σκεφτεί κανείς σε φιλοσοφικό επίπεδο γιατί προκρίνεται τόσο η ελευθερία του λόγου σε σχέση με την ελευθερία των πράξεων. Ωστόσο είναι εξίσου αλήθεια ότι μια απόλυτη ελευθερία του λόγου δεν είναι παρά μια φαντασίωση σε οποιαδήποτε περίπτωση φεύγουμε από το νομικό σκέλος. Όταν παράγουμε λόγο, όπου και αν το κάνουμε αυτό, είτε είμαστε σε δεξίωση του Προεδρικού Μεγάρου είτε τρώμε σουβλάκια με τον κολλητό μας, κινούμαστε εντός ενός πλαισίου κανόνων και συμβάσεων. Η απόλυτη ελευθερία λοιπόν, που ταυτίζεται με το να πετάω οτιδήποτε έρχεται στο μυαλό μου σε οποιαδήποτε περίσταση και αν βρισκόμαστε είναι κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά. Εξάλλου, μέρος της ελευθερίας του λόγου είναι και η ελευθερία στην κριτική αυτών που εκφράζει ελεύθερα ο απέναντι. Από τη στιγμή λοιπόν που κανείς δεν διεκδικεί την ποινικοποίηση των σκίτσων του Αρκά και ταυτόχρονα το concept της απόλυτης ελευθερίας του λόγου είναι ουσιαστικά μια φαντασίωση, εναντίον τίνος αγωνίζεται ο Αρκάς και οι οπαδοί του; Γιατί πράγματι υπάρχει μια αλλαγή σε σχέση με αυτό που συνέβαινε τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτό που περιγράφεται ως πολιτική ορθότητα και κατασκευάστηκε τις δεκαετίες που η συντηρητική παράταξη είχε κυριαρχήσει στην Αγγλία και την Αμερική, δημιουργήθηκε για να κάνει μια ανακατάληψη σε όσα επιτεύχθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες από τα κινήματα των civil rights. Αυτό που διεκδικεί λοιπόν ο Αρκάς και οι οπαδοί του, δεν είναι το προνόμιο να λέει τη γνώμη του. Διεκδικεί το για τον ίδιο χαμένο προνόμιο να γράφει και να μιλάει μόνο αυτός χωρίς κανέναν αντίλογο. Γιατί αυτό που κάνει η πολιτική ορθότητα, όχι ο μύθος της τώρα, είναι να διεκδικεί χώρο για εκείνους που μέχρι πρότινος δεν είχαν φωνή, να προωθεί ένα διαφορετικό λόγο με βάση τον εξουσιαστικό. Εδώ που τα λέμε είναι δικαίωμα του καθενός να ασχολείται με αυτό ακριβώς που θέλει όταν κάνει χιούμορ. Είναι επίσης δικαίωμά του μέσα σε έναν κόσμο, όπως είναι ο κόσμος μας, να επιλέγει να βάλει στο στόχαστρο τους χοντρούς που πάνε στην παραλία. Το να παριστάνει όμως τον ζωσμένο με εκρηκτικά αστεία επαναστάτη που δεν μπορεί να κοροϊδέψει ελεύθερα τις χοντρές που πάνε παραλία, ε, είναι αρκετά γελοίο. Το ίδιο και τα κηρύγματα περί τέλους του χιούμορ. Εδώ που τα λέμε, αν το χιούμορ γενικότερα ταυτίζεται με τα αστεία με τους χοντρούς, αυτό είναι πρόβλημα του δικού σου χιούμορ και όχι κίνδυνος για το χιούμορ γενικά. Και το σχετικό link...
  24. Νομίζω πως δεν θα συγκατέλεγα τον εαυτό μου ανάμεσα σ' αυτούς που έχουν απαίτηση από ανθρώπους ή καλλιτέχνες, που κάποτε τους συγκίνησαν ή έστω τους έκαναν να γελάσουν, να μην τους απογοητεύσουν στην πορεία. Πιστεύω πως ένα έργο έχει την αυτοτέλειά του. Τόσο από τα έργα που θα το ακολουθήσουν όσο και από τον ίδιο τον δημιουργό. Νομίζω πως η κουλτούρα της προδοσίας δεν μου λέει -και δεν θέλω να μου λέει- κάτι. Η λέξη ξεπούλημα, η δίκαιη ή άδικη καταδίκη δεν είναι αυτό που αναζητούμε. Μεγαλώσαμε μέσα σ' αυτό. Το βαρεθήκαμε. Και μάθαμε να μένουμε ικανοποιημένοι ακόμα και με την ανάμνηση. Δεν δικαιολογώ. Προσπαθώ να περιγράψω μια εξάντληση του φορέα των απαιτήσεων. Και λίγο να τονίσω πως οι άνθρωποι που συνεχίζουν με την ίδια συνέπεια και την ίδια ένταση το έργο τους δεν επιτελούν κάτι αυτονόητο και κατακτημένο. Αλλά καταφέρνουν μια ισόπαλη διαδικασία με διαρκή ένταση. Και αυτό είναι εντυπωσιακό και ποτέ αυτονόητο. Ο Αρκάς σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας από αυτούς. Εδώ και καιρό έχει υποπέσει στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σφάλμα στο οποίο μπορεί να υποπέσει ένας κωμικός καλλιτέχνης. Και δεν αναφέρομαι στην ξαφνική πολιτική επιφοίτηση που, όσο ξένη και να μου είναι, δεν νομίζω πως με ενοχλεί τόσο. Το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν είναι πια αστείος. Και αυτό δεν είναι μια υποκειμενική απόφανση. Το σχέδιο έχει γίνει πρόχειρο, πολλές φορές copy paste, οι χαρακτήρες των σχεδίων έχουν καταλήξει δισδιάστατες καρικατούρες χωρίς βάθος, που στην καλύτερη περίπτωση εκφράζουν εμμονές (και όχι πραγματικά αφηγηματικά χαρακτηριστικά), στη χειρότερη είναι απλώς γεμάτα στόματα που εκφράζουν άδειες φράσεις, τα αστεία είναι ανιαρά λογοπαίγνια, χωρίς ειρωνεία ή αυτοσαρκασμό, χωρίς τα στοιχεία αυτά που είναι απαραίτητα σε κάθε κωμική στιγμή: την ανατροπή και το τσαλάκωμα. Το χιούμορ έχει γίνει προβλέψιμο, όχι επειδή επαναλαμβάνει παλαιότερα μοτίβα, αλλά ακριβώς γιατί αποκλίνει από αυτά. Γιατί είναι μια κοινότοπη πλακίτσα που το μόνο που δικαιολογεί την εικονογράφησή της είναι η υπογραφή του δημιουργού της. Όλες αυτές οι παθογένειες έγιναν εκκωφαντικές στα τελευταία σκίτσα του δημιουργού. Μαζί με μια γενναία δόση μικροψυχίας, κακογουστιάς και νοηματικής αφυδάτωσης. Μιλώ για τη στρατευμένη επίθεση στο πολιτικά ορθό με την εμμονή του φανατικού και την κομψότητα του φονταμενταλιστή. Και βεβαίως χωρίς ίχνος κωμικής έμπνευσης. Τα τελευταία σκιτσάκια του Αρκά είναι απλώς θέση. Και μάλιστα μια θέση παρωχημένης θέασης του φεμινισμού της δεκαετίας του '80 και αναπαραγωγή στάσεων και αντιλήψεων της σύγχρονης alt-right ακροδεξιάς ιδεολογίας. Όταν αφαιρέσεις την κωμωδία από την πολιτική γελοιογραφία, καταλήγεις απλώς να κάνεις προπαγάνδα. Αλλά ακόμα και η θέση που υπερασπίζονται τα σκίτσα είναι για κλάματα. Για έναν απλό λόγο. Σε μια χώρα που οι δολοφονίες γυναικών και η ενδοοικογενειακή βία είναι καθημερινές πρακτικές, σε μια χώρα που μπορεί να γίνει δημοσίως συζήτηση για το αν η ενδυμασία της γυναίκας επιφέρει τον βιασμό της, σε μια χώρα όπου ακόμα και θεσμικά υπάρχουν μόνο 5 γυναίκες σε υπουργικές θέσεις είναι ανέκδοτο να μιλάς όχι για κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας, αλλά ακόμα και για την ύπαρξή της. Στην Ελλάδα το επίπεδο της πολιτικής ορθότητας φτάνει στο όριο του να μη ρεύεσαι δημοσίως ή να μην κατουράς την πόρτα του γείτονα (τουλάχιστον τη μέρα). Δεν διαφέρει από τη στοιχειώδη ευγένεια ή τους απαραίτητους τρόπους συμπεριφοράς. Είναι γελοίο να μιλάς για περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης από την πολιτική ορθότητα σε μια χώρα που το «Μακελειό» κυκλοφορεί έξω ελεύθερο. Γιατί η συζήτηση γύρω από την πολιτική ορθότητα αντλεί την ουσία της ανάλογα με τον χρόνο και τον χώρο στον οποίο διατυπώνεται. Κόντρα στο πολιτικά ορθό μπορεί να υπάρξει κριτική από τα αριστερά και κριτική από τα δεξιά, κριτική από γλωσσολογική ή από φιλοσοφική σκοπιά. Αυτό όμως που είναι απόλυτη προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι η ύπαρξη και η εφαρμογή της πολιτικής ορθότητας. Εδώ όμως δεν βρισκόμαστε μπροστά σ' αυτό. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στην κατασκευή ενός ανύπαρκτου περιορισμού με στόχο την αυτοθυματοποίηση. Έναν χλευασμό των δικαιωμάτων της γυναίκας, των ομοφυλόφιλων, των περιορισμένων στο όνομα της προσωπικής αχαλίνωτης ελευθερίας τού «έτσι γουστάρω». Μια επίδειξη ισχύος ενός ατόμου που, ενώ κλαψουρίζει για τον περιορισμό της ισχύος του, στην πραγματικότητα την επεκτείνει μέχρι το όριο της άνευ όρων καφρίλας. Και οι αντιδράσεις που έχουν επιφέρει αυτά τα γελοία σχέδια δεν είναι μόνο πολιτικές. Είναι και ορθές. Και το σχετικό link...
  25. Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο και πριν τελειώσει ο Αύγουστος και ο κολιός έρχεται και το ημερολόγιο του ΑΡΚΑ όπως και κάθε μήνα τον παρόντα χρόνο. Για άλλη μια φορά μια πολυτελής σκληρόδετη έκδοση 120 με ειδικό λάστιχο και σελιδοδείκτη, αναλυτικό ημερολόγιο και αρκετές σελίδες για σημειώσεις. Σε αυτή τη σειρά συλλεκτικών εκδόσεων, οι χαρακτήρες που έχουν επιλεγεί για τον μήνα Σεπτεμβρίου είναι από τις ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ, ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ! και φυσικά από τους ΜΗΝΕΣ. ΚΑΛΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Αφιέρωμα στον Αρκά
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.