Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'αντιρίξ και συμφωνίξ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Η ιστορία του σουρεαλιστικού περιοδικού που έκανε όλους τους πιτσιρικάδες να γελάνε πονηρά. Η πρώτη μου επαφή με την 'Βαβούρα' ήταν από τον συγχωρεμένο τον κυρ Τάκη που είχε το ψιλικατζίδικο απέναντι από το σπίτι, στα Κάτω Πατήσια. Κάθε Παρασκευή η μάνα μου με έστελνε να της πάρω το 7 Μέρες TV (στύβει την TV - υπάρχει ένα κενό στο μυαλό μου για το αν αυτή η διαφημιστική ατάκα είναι πραγματική ή την έχω βγάλει από το μυαλό μου). Τα περιοδικά ήταν απλωμένα πάνω στο ψυγείο των παγωτών. Μέχρι να έρθει από μέσα ο κυρ Τάκης, σε εκείνο το μικρό γραφειάκι που καθόταν στο βάθος του ημιυπογείου, έριχνα κλεφτές ματιές στα άλλα περιοδικά. Από Playboy και Penthouse, τα οποία ήταν επιμελώς κρυμμένα - αλλά το βλέμμα δεν γινόταν να μην πέσει πάνω τους - μέχρι ένα περιοδικό, σχετικά μικρό στο σχήμα, το οποίο για ένα παράξενο λόγο ήταν πάντα γυρισμένο από την ανάποδη. Από το οπισθόφυλλο. Σε αυτό απεικονίζονταν μία πολυκατοικία όπου σε κάθε διαμέρισμα εκτυλίσσονταν διάφορες ιστορίες, ενώ στα αριστερά ξεχώριζε η μεγάλη επιγραφή: 'Οδός τρέλας 13'. Για πολύ καιρό, μέχρι την πρώτη μέρα που το αγόρασα, πίστευα πως αυτή είναι η ονομασία του περιοδικού. Όταν έφτασε η μέρα για την αγορά του ο ψιλικατζής με αυστηρό ύφος με απέτρεψε: "Δεν είναι αυτά για την ηλικία σου". Εδώ ακριβώς έρχονται οι σωτήριες περιπτώσεις όταν έχεις μεγαλύτερα από εσένα αδέρφια. Ένα "δεν είναι για μένα" και καθάρισες. Βαβούρα. Από το όνομα και μόνο ξεχώριζε. Σαν τον Τζώνυ τον Βαβούρα που τον θυμάμαι πιτσιρικάς στο Μοναστηράκι, στο μαγαζί του πατέρα μου, να ανεβοκατεβαίνει την Πανδρόσου, να τον πειράζουν οι μαγαζάτορες, να είναι το παιδί για τα θελήματα. Με σήμα κατατεθέν το δερμάτινο καπέλο του. Πριν γίνει Τζώνυ Βαβούρας, όταν ήταν σκέτο 'ο Βαβούρας'. Η Βαβούρα, λοιπόν, δεν ήταν Μίκι Μάους. Ούτε Ποπάυ ούτε καν Σεραφίνο που το πλάσαραν ως κάτι διαφορετικό. Η Βαβούρα ήταν ότι πιο σουρεαλιστικό μπορούσες να διαβάσεις εκείνη την εποχή, τέλη δεκαετίας '80 αρχές '90. Είναι τα σημερινά memes, οι τρολιές στα σόσιαλ μίντια, το χιούμορ του Σεφερλή, ή για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος, αυτός ο Max, το σύντομο σκετσάκι με τον τύπο με το καπέλο του σαφάρι που έπαιζε πρώτα στο Mega και μετά στο Star, ανάμεσα στις διαφημίσεις. Ο υπότιτλος κάτω από την πολύχρωμη λέξη Βαβούρα, υποδήλωνε ακριβώς αυτό που ήταν. 'Εβδομαδιαίο περιοδικό της πλάκας'. Σουρεαλισμός στο μεγαλείο του, σύντομες ιστοριούλες, το τέλος των οποίων έκρυβε μία εξυπνάδα, ενίοτε χοντροκομμένη, αλλά για τους πιτσιρικάδες ξεκαρδιστική. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να είναι ελληνική πατέντα. Πολύ προχωρημένο για την εποχή του, ακόμα και για την Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Αν γκουγκλάρετε θα δείτε ότι ουσιαστικά ήταν ένα περιοδικό που δανειζόταν σκετσάκια από αγγλικά και ισπανικά κόμικς. Ας πούμε, το αγαπημένο μου, η 'οδός Τρέλας 13' ήταν το '13, Rue del Percebe' που κυκλοφορούσε στην Ισπανία και προσαρμοζόταν στα ελληνικά. Μικρή σημασία είχε για το μυαλό ενός πιτσιρικά, ακόμα και για εκείνο ενός μεγάλου θέλοντας να ανακαλύψει τον παλιό του 'έρωτα'. Κάποια στιγμή το περιοδικό φιλοξένησε και τον Γκάρφιλντ - με τον οποίο αν δεν κάνω λάθος αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία με το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και μάλιστα γινόταν ιδιαίτερο 'χτύπημα' στο εξώφυλλο η παρουσία του, ενώ το 'μαμόθρεφτο' και το 'Αντιρίξ και Συμφωνίξ' ήταν αυτά με τη μεγαλύτερη απήχηση. Η 'Βαβούρα' δεν ήταν αυτό που λέμε 'hardcore', πιο πολύ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως 'προχωρημένο'. Μεμονωμένες και αυτοτελείς ιστορίες, μια κι έξω. Ειδικά στην περίπτωση του οπισθόφυλλου με την περίφημη 'Οδό Τρέλας' όπου σε κάθε 'κουτάκι', το διαμέρισμα δηλαδή, έφτανε μία ατάκα και το σκίτσο για να ολοκληρώσει την ιστορία. Κι αυτό επαναλαμβανόταν και στους τέσσερις ορόφους του. Όσο περνούσε ο καιρός και η Βαβούρα γνώριζε μεγάλη επιτυχία, η πολυκατοικία μεγάλωνε. Θύμιζε αυτές της πυκνοκατοικημένης Κυψέλης, περισσότερα διαμερίσματα, περισσότερες ιστορίες, μεγαλύτερη βαβούρα. Όπως το λέει το όνομά του. Αν κάτι μπορεί να ενοχλούσε τις μανάδες έτσι και έπεφτε το περιοδικό στα χέρια τους ήταν το 'μαμόθρεφτο' και ο 'πόλεμος στην τάξη'. Τι είναι αυτά που διαβάζεις, δεν είναι αυτά για σένα, δίνουν το κακό παράδειγμα, άνοιξε και κανά βιβλίο, ξέρετε τώρα, όλα όσα ακολουθούσαν της γκρίνιας μέχρι να βάλεις ζακέτα και να ξεχαστούν όλα. Αν η Βαβούρα υπήρχε στη σημερινή εποχή θα ήταν η χαρά της κοινοποίησης. Η έμπνευση του Twitter, η ατάκα στο Facebook, το ξεκαρδιστικό gif, το meme του χαβαλέ. Γιατί η Βαβούρα θα εξελισσόταν. Θα ακολουθούσε την εποχή, ήταν, έτσι κι αλλιώς, μπροστά από την εποχή της. Τότε που γελούσαμε με το Σουσάμι Άνοιξε, βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι και περιμέναμε τον Μάπετ Σόου και τον Μπένι Χιλ. Ναι! Η Βαβούρα ήταν ο Μπένι Χιλ των πιτσιρικάδων. Με το καλύτερο φινάλε, όπως το κλασικό κυνηγητό σε κάθε επεισόδιο της βρετανικής σειράς. Φωτογραφίες: FB Page Βαβούρα - εβδομαδιαίο περιοδικό της πλάκας Και το σχετικό link...
  2. 50 χρόνια... αντιρρήσεις και συμφωνίες Ο ένας έχει μια έμφυτη ικανότητα στις μεταμφιέσεις κι ένα μοναδικό ταλέντο να μπλέκεται σε μπελάδες. Ο άλλος είναι, θεωρητικά, ο εγκέφαλος του διδύμου και αυτός που «λούζεται» τις γκάφες του συνεταίρου του, πληρώνοντας πάντα… βαρύ τίμημα. Και οι δυο μαζί, συνθέτουν το πιο γκαφατζίδικο ντουέτο ντετέκτιβ (και αργότερα πρακτόρων), που κάνει τις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου να τραβάνε μεγάλα ζόρια εξαιτίας τους. Ο λόγος για τους Mortadelo και Filemon, δημιουργήματα του Ισπανού σεναριογράφου και σχεδιαστή Φρανσίσκο Ιμπάνιεθ, που συστήθηκαν στο ελληνικό κοινό ως Αντιρίξ και Συμφωνίξ. Ονοματοδοσία που φανερώνει την προσπάθεια εκμετάλλευσης της φήμης του Αστερίξ, πρωταθλητή (τότε, όπως και τώρα) στις ελληνικές πωλήσεις περιοδικών κόμικς. Και όμως! Οι δύο ανεκδιήγητοι ήρωες δεν είχαν ανάγκη από ξένα δεκανίκια. Το απέδειξαν με την επιτυχημένη εκδοτική πορεία τους, τόσο στην Ισπανία όσο και στο εξωτερικό. Ο Αντιρίξ και ο Συμφωνίξ έκαναν το -ανεπίσημο- ντεμπούτο τους το 1958, στις σελίδες του περιοδικού «Πουλγκαρσίτο». Το 1964, ωστόσο, θεωρείται η ουσιαστική αφετηρία και το εφαλτήριο για την επιτυχία που ακολούθησε. Πριν από πενήντα χρόνια ακριβώς, «κατέλαβαν» για πρώτη φορά τις κεντρικές σελίδες του περιοδικού και κυριάρχησαν στα εξώφυλλά του, υποχρεώνοντας το κοινό να υποκλιθεί στο… καταστροφικό ταλέντο τους, ξεκαρδισμένο από τα γέλια. Το χιούμορ που εκπροσωπούν παραπέμπει στις slapstick κωμωδίες του βουβού κινηματογράφου, αλλά και στα καρτούν. Υφίστανται τα πάνδεινα στις ιστορίες τους, αλλά οι συνέπειες δεν διαρκούν περισσότερο από 3-4 καρέ. Επιστρέφουν ακμαίοι και δυνατοί, έτοιμοι να υποστούν εκ νέου τη… συμπαιγνία της κακής τύχης. Ο κανόνας της Φυσικής που λέει ότι τα ετερώνυμα έλκονται, βρήκε ιδανική εφαρμογή σε αυτούς τους δύο αντιήρωες. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στον προθάλαμο της μυστικής υπηρεσίας με την ονομασία TIA (παρήχηση της θείας και σατιρική αναφορά στην CIA), που ζητούσε να προσλάβει «αρχηγό και βοηθό». Πιο γρήγορος ο Συμφωνίξ, έδωσε κουτουλιά στον Αντιρίξ τη στιγμή που επιχειρούσαν να διαβούν την είσοδο των γραφείων και πέρασε πρώτος. Από τότε οριστικοποιήθηκαν οι ρόλοι: ο ένας αυτοανακυρήχθηκε αρχηγός και ο άλλος υποχρεώθηκε να γίνει βοηθός του, καταφέρνοντας να τα κάνουν μαντάρα όποια κι αν ήταν η αποστολή τους. Βαδίζοντας στα χνάρια του Τζέιμς Μποντ (και ανατρέποντας τα δεδομένα) οι δύο πράκτορες έχουν (στη θέση του «Μ») έναν ανεγκέφαλο αρχηγό, που σκαρφίζεται τους πιο αλλόκοτους τρόπους για να επικοινωνεί κρυφά μαζί τους και ο οποίος συνηθίζει να τους τιμωρεί για τις γκάφες τους, αναθέτοντας όλο και πιο επικίνδυνες αποστολές. Στο πλευρό τους εμφανίζεται (ως άλλος «Q») ο καθηγητής Μπακτέριους, ένας επιστήμονας που εφευρίσκει τα πιο άχρηστα γκάτζετ για τον εξοπλισμό τους, καθώς και η δεσποινίς Οφηλία (διάβαζε: Μονεϊπένι στις περιπέτειες του πράκτορα 007), γραμματέας του αρχηγού και τρελά ερωτευμένη με τον Αντιρίξ, παρόλο που αυτός την κερνάει συνεχώς χυλόπιτα. Οι δύο πρωταγωνιστές θεωρούνται ισπανική απάντηση στο γαλλοβελγικό άξονα των Αστερίξ και Τεντέν. Η επιτυχημένη έκδοση (που έφθασε σε ετήσιο ρυθμό 6 άλμπουμ) ξεπερνά τα 160 άλμπουμ, με τις πωλήσεις να ανέρχονται στα 150 εκ. αντίτυπα. Εχει, επίσης, μεταφερθεί στην τηλεόραση ως κινούμενα σχέδιο και δύο φορές στον κινηματογράφο με κανονικούς ηθοποιούς («Η μεγάλη περιπέτεια», παραγωγής 2003, προβλήθηκε μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τους Ρένο Χαραλαμπίδη και Κώστα Αποστολίδη να «δανείζουν» τις φωνές τους στους δύο πρωταγωνιστές). Το κόμικς έχει κυκλοφορήσει σε δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στην Ισπανία εκδίδεται επίσης στα καταλανικά και τα βασκικά. Στη χώρα μας πρωτοεμφανίστηκαν το 1980, σε αυτοτελή τεύχη από τις εκδόσεις Oscar Press/Παπαχρυσάνθου, συνεχίζοντας… απτόητοι μέχρι το 2001. Για τις 8 εκδοτικές εμφανίσεις του θεότρελου αυτού διδύμου στη χώρα μας, ανατρέξτε στην Ομαδοποίησή τους.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.