Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο «Λάθος Ήρως» είναι ένα νέο κόμικς του Αδριανού Σταγγίδη, μάνγκα αισθητικής, που παρουσιάζει μια αποδομημένη εκδοχή του στερεοτυπικού αρρενωπού ήρωα. Τα μάνγκα, δηλαδή τα ιαπωνικά κόμικς, είναι αναμφίβολα το επιδραστικότερο είδος κόμικς των τελευταίων δεκαετιών με χιλιάδες αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Απόδειξη της επιρροής τους και στη χώρα μας είναι το φεστιβάλ AnimeCon: Run Thessaloniki που έλαβε χώρα την περασμένη Κυριακή στη συμπρωτεύουσα. Δεν κάνει εντύπωση λοιπόν η ύπαρξη μιας μερίδας Ελλήνων καλλιτεχνών που δημιουργούν τα δικά τους μάνγκα (αγγλόφωνα ή ελληνόφωνα) ή που βασίζουν κατά πολύ τα έργα τους στην ιαπωνική τεχνοτροπία. Ανάμεσα σε αυτούς τους δημιουργούς είναι και ο Αδριανός Σταγγίδης με το πρόσφατο κόμικς του «Λάθος Ήρως, Η Πριγκίπισσα και ο Εραστής» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Jemma Press. Ο Σταγγίδης, ο οποίος έχει αποδείξει στα προηγούμενα κόμικς-αυτοεκδόσεις του («ΚΑΤΑΝ», «Νερόκοτα: 10+1 Ιστορίες Αφροσύνης και Μωρίας») τις ικανότητές του στην κωμωδία και στο στιλ των μάνγκα, μπαίνει στον κόσμο των εκδοτικών με μια ασπρόμαυρη κωμική περιπέτεια 80 σελίδων. Ο (λάθος) ήρωας της ιστορίας είναι ο Τζίμις Καμάκης, ένας «επαγγελματίας ήρωας» από σόι, με ντύσιμο βγαλμένο από βιντεοταινία της δεκαετίας του ‘80, κούρεμα πομπαντούρ και παχύ μουστάκι. Φτάνοντας προσκεκλημένος σε ένα χωριό, ο δήμαρχος του αναθέτει την αποστολή του: τη διάσωση της Ροσελίας, κόρης του πλούσιου Εσμεράλδου φον Γουέλινγκτον, που έπεσε θύμα απαγωγής. Ο πρωταγωνιστής πέφτει με τα μούτρα στην αποστολή η οποία όμως του επιφυλάσσει μόνο εμπόδια και ανατροπές, με πρώτη και καλύτερη την ταυτότητα του απαγωγέα της Ροσελίας, ενός γιγάντιου ανίκητου δράκου. Η ιστορία είναι γεμάτη σουρεαλισμό, χιούμορ και ανατροπές – κατ’ αρχάς ο ίδιος ο χαρακτήρας του ήρωα: στιλάτος, αλαζόνας, φλερτάρει συνεχώς όποια γυναίκα βλέπει μπροστά του (χωρίς καμία ανταπόκριση), ενώ μιλώντας πετά ακατάσχετα αρχαιοελληνικές φράσεις. Ο Τζίμις ζει στον δικό του κόσμο στον οποίο είναι ο απόλυτος ήρωας-άντρας και όλες οι γυναίκες κρέμονται από τα στιβαρά του μπράτσα. Μα στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα επιδειξιομανές αρσενικό που έγινε ήρωας για… τα γκομενάκια, ο τύπος άντρα που ο σοφός λαός έχει βαφτίσει με τον νεολογισμό «κάγκουρας». Πρόκειται όμως για ανατροπή ή για την προαιώνια αλήθεια; Όπως ρωτά και η γραμματέας τον δήμαρχο του χωριού, «Πότε γίνανε τόσο μαλάκες οι ήρωες, ρε δήμαρχε;», για να πάρει την απάντηση: «Πάντα έτσι είναι, Κούλα, αλλά τους έχουμε ανάγκη…». Ο Σταγγίδης μέσα σε 80 σελίδες φτιάχνει μια παρωδία του στερεοτυπικού αρρενωπού ήρωα με αναφορές, φυσικά, στον Έλληνα «άντρα παλαιάς κοπής». Ταυτόχρονα, ο «Λάθος Ήρως» είναι μια μάνγκα παρωδία των ίδιων των μάνγκα και συγκεκριμένα των shonen, της κατηγορίας που προορίζονται για αγόρια, που θρύβουν ακόμα και σήμερα με τα στερεότυπα των μάτσο ανδρών ηρώων που σώζουν ολόκληρους κόσμους. Το σχέδιό του είναι καθαρό μάνγκα, σχεδιασμένο με μελάνι και πινέλο και τονικές διαβαθμίσεις του γκρι με κουκκίδες (halftones). Είναι γεμάτο γελοιογραφικές φιγούρες αλλά και έντονες ολοσέλιδες και δισέλιδες σκηνές δράσης που ρίχνουν κατευθείαν τον αναγνώστη στην άγρια μάχη του φινάλε. Ο «Λάθος Ήρως» είναι ένα διασκεδαστικό ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί, μια περιπέτεια γεμάτη χιούμορ και δράση που βάζει τους ήρωες, τους δράκους και τις δεσποσύνες σε μια αναπάντεχη, αποδομημένη θέση. ♦ Το κόμικς «Λάθος Ήρως» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Jemma Press. Και το σχετικό link...

Ο Αδριανός Σταγγίδης, γνωστός για τα πολύ όμορφα φανζίν του “Ψαράκια” και “Νερόκοτα: 10+1 ιστορίες αφροσύνης και μωρίας”, μπαίνει στα σαλόνια των επαγγελματικών εκδόσεων και τίθεται υπό την εκδοτική αιγίδα της JEMMA. Το νέο του πόνημα, στο οποίο έχει επιμεληθεί το σενάριο και το σχέδιο, ονομάζεται “Ο Λάθος Ήρως: Η πριγκίπισσα και ο εραστής” και στο οποίο γνωρίζουμε τον Τζίμι Καμάκη, έναν ριψοκίνδυνο χαρακτήρα, που όμως δεν είναι κι ο καλύτερος στις φιλοφρονήσεις προς το γυναικείο φύλλο. Το αντίθετο θα λέγαμε. Είναι ένας λίγδας πέφτουλας! Ο Τζίμις, λοιπόν, καλείται από τον Δήμαρχο της περιοχής “Δέκα Κατσίκια” (ο οποίος γνωρίζει τον πατέρα του) για να τον βοηθήσει σε μία τραγική περίπτωση. Η Ροσελία, κόρη του Εσμεράλδου Φον Γουέλινγκτον, μεγάλου ονόματος στην περιοχή, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο πλούσιος πατέρας της δίνει όσα-όσα για να την ελευθερώσει και να τιμωρήσει τον απαγωγέα. Επιστρατεύεται, λοιπόν, ο Τζίμις και ξεκινάει, μαζί με τον πιστό του Κορνήλιο (μία γιγαντιαία χελώνα) για το εξοχικό της οικογένειας Γουέλινγκτον, όπου ο απαγωγέας έχει κάνει κατάληψη. Και η περιπέτεια αρχίζει… Έχοντας διαβάσει το πειρατικό του κόμικ “Ψαράκια”, που μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις, ξεκίνησα να διαβάζω το παρόν κόμικ με καλή διάθεση κι ομολογώ ότι δεν με απογοήτευσε. Έχουμε ένα σενάριο, που στηρίζεται επάνω στο κωμικό στοιχείο, αλλά δεν αφήνεται μόνο στο αστείο και χτίζει μία ενδιαφέρουσα πλοκή, με αξιόλογη αφήγηση, καλοστημένους χαρακτήρες, ενώ δεν λείπει και το αναπάντεχο plot twist όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Η ένταση ανεβαίνει εκθετικά όσο πλησιάζουμε στην τελική αναμέτρηση, ενώ δεν λείπουν και οι σκηνές δράσης και μάχης. Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι είναι ένα κόμικ που πολλοί αναγνώστες θα το βρουν του γούστου τους, καθώς συνδυάζει το χιούμορ με την δράση και την έξυπνη πλοκή. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. Ο εικαστικός τομέας φέρνει πολύ σε manga, ενώ το όλο σουλούπι του κεντρικού πρωταγωνιστή μού έφερε στο μυαλό κάτι από την “Μαύρη Φουστανέλα”, του Χρήστου Σταμπουλή. Ίσως ο Αδριανός να άντλησε την έμπνευσή του από εκεί. Ποιος ξέρει? :thinking: Τα καρέ έχουν πολλές λεπτομέρειες και καλό μελάνωμα. Δυνατό σημείο, αν αναλογιστούμε ότι επικρατούν μόνο οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και καρέ που είναι παραφορτωμένα και αλλοιώνουν λίγο το τελικό αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές, πάντως και το σχέδιο ακολουθεί την πορεία του σεναρίου. Αυτή προς το θετικό πρόσημο. Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα μικρό προς μεσαίο έντυπο, το οποίο φέρει ματ και παχύ χαρτί στο εσωτερικό. Για την εκτύπωση διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, μιας και το μελάνωμα μού φάνηκε πολύ άτονο και ξεθωριασμένο. Δεν γνωρίζω αν μιλάμε για αστοχία του τυπογραφείου ή αν πρόκειται για κάποια τεχνοτροπία του καλλιτέχνη. Το εξώφυλλο έχει ικανοποιητικό πάχος, ενώ την κόλλα στην ράχη την βρήκα ανθεκτική. Δυστυχώς αυτός που θέλει τα κόμικς του να έχουν κάποιο εξτραδάκι (όπως η αφεντιά μου) θα απογοητευτεί οικτρά. Το τεύχος δεν… αποκλίνει ούτε μία μοίρα από την απλή παράθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Αφιέρωμα στην εκδοτική

Όταν έπιασα τη συγκεκριμένη αυτοέκδοση στα χέρια μου, ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα. Αρχικά είχα στα χέρια μου ένα ελληνικό μάνγκα, είδος που είχα ακούσει ότι υπάρχει καθώς φυσικά και αρκετοί Έλληνες δημιουργοί είναι επηρεασμένοι από τα μάνγκα, ήταν όμως η πρώτη φορά που έπιανα τέτοιο για να το διαβάσω και φυσικά είναι εντυπωσιακό το ότι μιλάμε για ένα κόμικ μικρό σε μέγεθος, αλλά με έναν τεράστιο αριθμό σελίδων που πλησιάζει τις 250. Κατά δεύτερον, έψαξα να βρω πληροφορίες στη σελίδα του Αδριανού Σταγγίδη (δημιουργού των κόμικ Ψαράκια και Νερόκοτα) στο Facebook και το Instagram καθώς και στη συγκεκριμένη συνέντευξη που επίσης παρέθετε ο @ Indian στην εξαιρετική του παρουσίαση: Ωστόσο οι πληροφορίες που μπορεί να βρει για το ΚΑΤΑΝ και οι φωτογραφίες είναι αρκετά περιορισμένες. Σύμφωνα λοιπόν με το εσώφυλλο, το KATAN κυκλοφόρησε το 2014 και το πρώτο πράγμα που μας πληροφορεί ο δημιουργός είναι ότι αυτό το μανγκάκι δεν διαβάζεται ανάποδα, αλλά σωστά δείχνοντας μας και τη συνήθη σειρά των καρέ. Με το μοναδικό του χιούμορ μας εξηγεί ότι η ιστορία είναι ό,τι καλύτερο θα ζήσουμε ποτέ, ίσως και όχι, ενώ παρουσίαση των χαρακτήρων υπάρχει στο τέλος του τόμου. Το KATAN εν ολίγοις είναι η ιστορία της κατάκτησης του Κάστρου του Μονόκερου το οποίο διοικεί ο Βασιλιάς. Ο Βασιλιάς δεν είναι ακριβώς κληρονόμος του θρόνου, αλλά τον κρατάει μέχρι να ενηλικιωθεί η μικρή του αδερφή, η Φεγγαροπριγκίπισσα. Το Κάστρο δεν έχει κατακτηθεί ποτέ, αλλά αυτό δε θα εμποδίσει τον Ήλιο, μια οπτικοποιημένη μορφή του γνωστού μας ήλιου ως πιο μικρός σε ηλίκία, να προσπαθήσει να δείξει ότι τελικά το Κάστρο είναι πορθητό. Το ΚΑΤΑΝ είναι ένα κλασικό μάνγκα στα ελληνικά και με ελληνικές φράσεις ή βρισίδια, πάρα πολλή δράση και παρά το μέγεθος του διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Χωρίζεται σε πρόλογο, εφτά κεφάλαια και επίλογο και αποτελεί μια μεγάλων διαστάσεων ιστορία που αργεί λίγο να πάρει μπρος, αλλά σε κερδίζει αργά και σταθερά χάρη στο ασπρόμαυρο σχέδιο και τις ιαπωνικές επιρροές, ειδικά σε εκφράσεις, πρόσωπα και σκηνές δράσης. Όπως πάντα παραθέτω τις σελίδες του δημιουργού και φαντάζομαι ότι μπορείτε να το βρείτε μέσω αυτού: https://www.facebook.com/SybiknomenoNero/ https://www.instagram.com/sybiknomenonero/ Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Ελληνικό μανγκάκι έχετε διαβάσει; Αν όχι, τότε ήρθε η ώρα, αφού η συγκεκριμένη αυτοέκδοση είναι το νέο κόμικ του Αδριανού Σταγγίδη, ενός δημιουργού που φτιάχνει πραγματικά πολύ πρωτότυπα κόμικς. Τι είναι λοιπόν η Νερόκοτα; Ο Αδριανός Σταγγίδης ως δημιουργός διαθέτει τη σελίδα Sybiknomeno Nero σε Facebook και Instagram όπου μπορείτε να τον βρείτε και στις οποίες ανέβαζε τα επεισόδια της Νερόκοτας. Φέτος πήρε τα επεισόδια και τις ιστοριούλες του και ουσιαστικά τα έβαλε σε μια αυτοέκδοση 100 σελίδων. Οι ιστορίες είναι οι εξής: Γλαροκεφτέδες Κομματόσκυλα Εύκολος Στόχος Επηρεαστής Η Κάθοδος των Κατσαρέων Ελεύθερη Απόδοση Βουκολικό Μεικ Ε Γουίς Αχ Κουνελάρα Το Κακό Δάχτυλο Έξτρα Μπατσοεπεισόδιο 1 Έξτρα Μπατσοεπεισόδιο 2 Πρωταγωνιστές σε όλες τις ιστορίες είναι η Μόνα και ο Τσούσκα και κάπου εδώ ο δημιουργός ξεκινάει και γράφει ιστορίες σχετικά με σύγχρονους κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς σε μια εποχή που φαντάζει τελείως διαφορετική. Όπως βλέπουμε, η αισθητική και οι επιρροές του καλλιτέχνη είναι ξεκάθαρα από την Ιαπωνία, αφού όπως φαίνεται οι δύο πρωταγωνιστές κατοικούν σε ένα χωριό, ψαρεύουν, υπάρχει Σοφός του χωριού, υπάρχουν παλιές αγορές με λυχνάρια και τζίνι, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν ηλεκτρικές συσκευές, influencers, social media και άλλα. Το πάντρεμα αυτό επιτυγχάνεται χάρη στο επιτυχημένο χιούμορ του καλλιτέχνη που προσαρμόζει στο manga ασπρόμαυρο σχέδιο του, τα σχόλια που θέλει να κάνει σχετικά με την κοινωνία του σήμερα. Το χιούμορ είναι αρκετά βιτριολικό ανά σημεία και δε διστάζει να επιρρίψει ευθύνες ακόμα και στον ίδιο τον αναγνώστη, καθώς κριτικάρει συνηθισμένες συμπεριφορές και τις καυτηριάζει με έναν τρόπο όχι δεικτικό, σίγουρα όμως έξυπνο. Αγαπημένο μου επεισόδιο προσωπικά ήταν αυτό με τον influencer όπου ο σοφός του χωριού πείθει τους υπόλοιπους να μην του επιτεθούν κάνοντας τους αρκετά διδάγματα και τελικά ξεσπάει και τον χτυπάει ο ίδιος. Δεν είναι όλες οι ιστορίες σχετικές με το σήμερα, υπάρχουν και πιο απλές χιουμοριστικές ιστορίες όπως η προσπάθεια ενός φίλου της Μόνα και του Τσούσκα να εκδικηθεί τους γλάρους παγιδεύοντας τους σε ένα φάρο και προσπαθώντας να τους ανατινάξει όλους προκειμένου να τους εκδικηθεί επειδή έφαγαν τους γονείς του, τα παζάρια που κάνουν για να αγοράσουν ένα λυχνάρι ή την ιστορία με το κουνέλι που ολίγον τι σατιρίζει και το τηλεοπτικό παιχνίδι του Master Chef. Κάθε ιστοριούλα είναι διασκεδαστική και έχει να δώσει ανεξαρτήτως αν συμφωνείς με τον δημιουργό ή όχι. Εικαστικά είναι ένα ενδιαφέρον κόμικ, δε διαβάζω manga, αλλά το συγκεκριμένο ήταν ευχάριστο και παρά το αρκετά μικρό μέγεθος της αυτοέκδοσης, δεν είχα δυσκολία να διακρίνω λεπτομέρειες κτλ. Το κόμικ είναι όλο ασπρόμαυρο, αλλά η πρώτη σελίδα είναι συνήθως πιο λεπτομερής με περισσότερες σκιές και μελάνια και αυτό συμβαίνει γιατί τα επεισόδια ανέβαιναν και online και η πρώτη σελίδα ήταν έγχρωμη, για λόγους ομοιομορφίας φαντάζομαι εδώ δεν έμεινε αυτό, πάντως το χρωματιστό σχέδιο είναι επίσης όμορφο. Γενικά μια ενδιαφέρουσα αυτοέκδοση που πιστεύω αξίζει να ψάξετε. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους.

Ο λόγος για μία σειρά από τευχάκια (μέχρι στιγμής δύο κι ετοιμάζεται και τρίτο), του Αδριανού Σταγγίδη, ο οποίος επιχειρεί να μας μεταφέρει στον καιρό των πειρατών και των κουρσάρων και τολμώ να πω ότι το πετυχαίνει άκρως ικανοποιητικά. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπαλαένας “Μπάλας” Τοτέρας, ένας γεροδεμένος κλέφτης, αλλά κάπως περιορισμένης νοητικής ικανότητας, ο οποίος ανήκει σε ένα τσούρμο πειρατών, που όμως έχουν ένα βασικό μειονέκτημα. Αυτό είναι ότι δεν έχουν δικό τους καράβι… Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να κλέψουν ένα άλλο πειρατικό σκαρί. Ο κλήρος πέφτει στον φίλο μας, για να ανέβει επάνω στο πλοίο, να λύσει τους κάβους και να το πάρει. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, καθώς γίνεται αντιληπτός από τον σκοπό του πλοίου (που είναι κι αυτός το ίδιο χειροδύναμος) κι έτσι ο “Μπάλας” καταλήγει να συλληφθεί. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σύντομη, αλλά καταπέλτης. Εκτέλεση, δια αποκεφαλισμού! Τα πράγματα, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρά κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, τόσο για τον πρωταγωνιστή, όσο και για την υπόλοιπη συμμορία, που βλέπει το σχέδιό της να ναυαγεί. Μήπως, όμως, τα γεγονότα δεν είναι όπως πραγματικά φαίνονται, αλλά το περίφημο σχέδιο είναι άλλο…? Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα, με διασκέδασε, με εξέπληξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία και με έκανε να θέλω να διαβάσω και την συνέχεια. Αποσπά, λοιπόν, το θετικό πρόσημο της γνώμης μου. Ο δημιουργός, έχει στήσει έναν κόσμο εποχής, αλλά δεν παραλείπει να εισάγει και διάφορους νεοτερισμούς στα καρέ του, όπως κάποια από τα ρούχα ή τις συνήθειες που υιοθετούν οι πρωταγωνιστές. Το cast, μπορεί να επικεντρώνεται στον “Μπάλα”, αλλά περιέχει κι άλλους χαρακτήρες, με εξίσου δυνατές προσωπικότητες. Το δυνατότερο σημείο του σεναρίου πιστεύω ότι είναι τα μεγάλα plot twists που υπάρχουν και στα δύο τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει (μέχρι στιγμής), τα οποία είναι καλογραμμένα και δουλεμένα με επιμονή, ώστε και να βγαίνει ένα αποτέλεσμα που να εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα να μην βαραίνει την πλοκή. Και μιας και μιλάμε για πλοκή, να πούμε ότι συναντάμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθμό μονομαχιών και υπέρτατου ξύλου, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ο Αδριανός. Εννοείται ότι δεν με πείραξε στο ελάχιστο. Αυτό που ίσως να με ενόχλησε είναι ο αγοραίος λόγος που υπάρχει σε πολλά σημεία των διαλόγων. Φυσικά και δεν περιμένω κοτζάμ πειρατές να μιλούν κόσμια, αλλά εδώ έχουν χρησιμοποιηθεί βωμολοχίες του… 21ου αιώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία προτείνεται σε όλους τους λάτρεις των πειρατικών ιστοριών, σε αυτούς που αρέσκονται σε σενάρια ανατροπών, αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι κεφάτο (παρόλη την βία και την σκηνή της καρατόμησης ) και με έντονο το κωμικό στοιχείο. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς. Ο εικαστικός τομέας όχι μόνο είναι φανερά κι απροκάλυπτα επηρεασμένος από την σχολή των Manga, αλλά κάνει σαφείς αναφορές και σε διάφορα anime. Ποια ακριβώς δεν γνωρίζω, μιας και δεν τα έβλεπα πολύ. Σίγουρα, όμως, οι γνώστες του αθλήματος θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν επί του θέματος. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με καθαρές γραμμές κι όμορφες σκιάσεις, ενώ δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χαρακτήρων κατά την διάρκεια μίας μονομαχίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει στην εντέλεια και κάθε απόπειρα χρωματισμού νομίζω ότι θα κατέστρεφε το συνολικό αποτέλεσμα. Το μοναδικό μου παράπονο εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τα καρέ είναι μικρά και το σχέδιο ασφυκτιά, με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να εμφανίζεται παραφορτωμένο. Αυτό θα λυνόταν με μία έκδοση μεγαλύτερου φορμάτ. Η έκδοση, όπως προ-έγραψα, είναι πολύ μικρή στο μέγεθος, που χωράει άνετα σε μία ανοιχτή παλάμη. Παρόλα αυτά η κόλληση στην ράχη είναι αρκετά στιβαρή, ενώ και το χαρτί, μπορεί να είναι ματ, έχει όμως καλή υφή κι αποδίδει αξιόλογα τα καρέ. Όσον αφορά την επιμέλεια, να πούμε ότι της έχουν ξεφύγει μερικά μικρά ορθογραφικά λαθάκια. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μία μικρή περίληψη των προηγουμένων στο εσωτερικό του εξωφύλλου του δεύτερου τεύχους. Για να μην μείνουμε, όμως παραπονεμένοι, ο δημιουργός φρόντισε να δώσει και δύο (ίδια) αυτοκόλλητα μαζί με την αγορά του κόμικ του. Ας παραθέσουμε και μία συνέντευξη στο YouTube, του δημιουργού στο “Συγγραφικό Στέκι”. Καθώς και μία σύντομη βιογραφία του. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.