Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Φεστιβάλ Βαβέλ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Bonadrug

    ΒΑΒΕΛ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

    Πρόκειται για ένα τομίδιο που εξέδωσε η Βαβέλ με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση των κόμικς, τα οποία εορτάστηκαν σε εκδήλωση στο Γκάζι (27/9 - 4/10 1996), σε συνδιοργάνωση με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι του Pablo Echaurren . Τον τόμο προλογίζει ο ...Δημήτρης Αβραμόπουλος. Περιλαμβάνονται 25 ολοσέλιδες συνθέσεις μεσόγειων δημιουργών όπως και τα βιογραφικά αυτών. Οι δημιουργοί που περιέχονται: Οι Έλληνες: Διαμαντής Αϊδίνης, Αρκάς, Βερύκιος, Δερβενιώτης, Χρίστος Δημητρίου, Γιάννης Ιωάννου, Γιάννης Καλαϊτζής, Λεάνδρος Κοκκόρης, Νίκος Κούρτης, Γιώργος Μπότσος, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Φώτης Πεχλιβανίδης, Στάθης, Γιώργος Τραγάκης και οι ξένοι: Altan, Cabanes, Echaurren, Edika, Giardino, Loustal, Margerin, Mattotti, Prado, Vuillemin.
  2. Ο ζωγράφος και κριτικός από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ Μάνι Φάρμπερ, όρισε ως «τέχνη των τερμιτών» αυτή που βρίσκεται «εκεί όπου το επίκεντρο του πολιτισμού δεν εντοπίζεται πουθενά ξεκάθαρο, με αποτέλεσμα ο τεχνίτης να μπορεί να είναι πρόστυχος, πεισματάρης, καλλωπιστικός και πεισματικά συγκεντρωμένος, κάνοντας τέχνη που δεν του εξασφαλίζει τα προς το ζην και δεν ενδιαφέρεται για το τελικό αποτέλεσμά της». Αυτή η ανάγκη, το να είναι η τέχνη τρόπον τινά «άσχημη», να κατευθύνεται εκεί όπου δεν είναι επιθυμητή, χτίζοντας και καταστρέφοντας χαοτικά λαγούμια σαν τους τερμίτες, ήταν ισχυρή στη δημιουργία του περιοδικού Βαβέλ σαράντα χρόνια πριν τον Φεβρουάριο του 1981. Η Βαβέλ ήταν ένα περιοδικό «κόμικς – και όχι μόνο» όπως καυχιόταν, χρησιμοποιώντας μια – μάλλον μέτρια – μετάφραση του σλόγκαν του θρυλικού ιταλικού περιοδικού κόμικς Linus που άνθιζε εκείνη την περίοδο. Αέρας ανανέωσης Σε μια εποχή μεγάλου κοινωνικού αναβρασμού και εντονότατης πολιτικοποίησης, μια παρέα νέων με σπουδές στην Ιταλία, αγάπη για τα κόμικς και με τα λεφτά των διακοπών που δεν πήγαν, εξέδωσε ένα περιοδικό κόμικς. Πρωτεργάτες η Νίκη Τζούδα και ο Γιώργος Μπαζίνας – ο οποίος στην πορεία διαφώνησε και αποχώρησε για να δημιουργήσει το δικό του περιοδικό κόμικς, το Παρά Πέντε. Επηρεασμένη από το περιοδικό Linus και τα γαλλικά Charlie Hebdo και τον πρόγονό του, το Hara-Kiri, η Βαβέλ προσέφερε σε ένα ουσιαστικά αμύητο κοινό, από το πρώτο κιόλας τεύχος της, σατιρικά κόμικς και στριπ. Λεγόταν τότε ότι η Βαβέλ (και το περιοδικό Μαμούθ που είχε προηγηθεί) είναι περιοδικό ανθολογίας κόμικς όχι για παιδιά, που θεωρούνταν το βασικό κοινό των κόμικς, αλλά για ενήλικους. Αλλά προφανώς, ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ήταν αρκετός. Τα κόμικς που φιλοξένησε η Βαβέλ, σε πολύ μεγάλο βαθμό κυμαίνονταν στο γενικότερο κλίμα ελευθεριότητας και ριζοσπαστισμού που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή στα ευρωπαϊκά έντυπα, φιλοξενώντας τη δουλειά δημιουργών όπως ο Altan, ο Copi, ο Reiser, ο πατέρας της Μαφάλντα Quino, ο Wolinski, αλλά και ο Crepax, ο Moebius, o Enki Bilal, οι Munoz-Sampayo να κάνουν την εμφάνισή τους από τα πρώτα κιόλας τεύχη της. Συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την έκδοση του πρώτου τεύχος της Βαβέλ Δυσανάλογα επιδραστική ειδικά αν αναλογιστούμε πως επρόκειτο για κόμικς, η Βαβέλ ήταν ένα έντυπο στο οποίο στράφηκε το κομμάτι εκείνο της νεολαίας της δεκαετίας του 1980 το οποίο ήταν μπουχτισμένο από τον συντηρητισμό των υπαρχόντων μίντια και την αναχρονιστική στάση της κυρίαρχης Αριστεράς απέναντι στην κουλτούρα. Εκτός από διάφορες μοντέρνες αφηγηματικές εκδοχές στα κόμικς και εκτός της καταλυτικής παρουσίας εκπροσώπων του χιουμοριστικού κόμικς που γεννήθηκαν μέσα στον ριζοσπαστισμό του Μάη του ’68, η Βαβέλ λειτούργησε ταυτόχρονα ως υπέρμαχος πολιτικού φιλελευθερισμού σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής. Στις σελίδες της φιλοξενήθηκαν – μεταξύ άλλων – εξαιρετικά κείμενα για τον κινηματογράφο, τη γραφιστική, αλλά και κείμενα παρέμβασης για το AIDS, τα ναρκωτικά κ.ά. Όλα αυτά συνοδευόμενα από πολλών λογιών στήλες, κείμενα και διηγήματα, μα κυρίως γουστόζικα ενορχηστρωμένα, τυλιγμένα μέσα σε εντυπωσιακούς γραφιστικούς πειραματισμούς, με τον Σταύρο Κούλα να αφήνει το αποτύπωμα των «γουορχολικών» και ποπ επιρροών του (μετά την αποχώρηση του Γιώργου Μπαζίνα, η γραφιστική πρωτοπορία που ερχόταν από περιοδικά τύπου Actuelle αλλά και από αμιγώς κόμικς προσπάθειες όπως το Frigidaire επικράτησαν), αλλά και αργότερα τον Soto Anagno να αφήνει το στίγμα του στο lay-out του περιοδικού. Κόμικς και άλλα κόμικς Η Βαβέλ σύστησε στο ελληνικό κοινό σπουδαίους δημιουργούς και μεταξύ τους ορισμένους κλασικούς, όπως ο δημιουργός του ντετέκτιβ Σπίριτ Will Eisner, o δημιουργός του Κόρτο Μαλτέζε Hugo Pratt, o «μάγος» από την Αργεντινή Alberto Breccia που πειραματιζόταν όσο κανείς με το χρώμα και την «αφή» της γραμμής, ο υπερρεαλιστής Caza, o Gotlib, o Pazienza, o Vuillemin, ο Mordillo, o Margerin, ο Liberatore, o Loustal, o Igort, o Tardi, o Daniel Clowes (που στην Ελλάδα μας συστήθηκε καλύτερα με το κόμικς Υπομονή, εκδ. Οξύ), ο Ralf König που με τα κόμικς του σατίριζε τον κοινοτισμό των γκέι, και τόσοι άλλοι. Παράλληλα όμως έδωσε βήμα σε σπουδαίους Έλληνες δημιουργούς να αναδειχθούν μέσα από τις σελίδες της. Από τη Βαβέλ ξεκίνησε ο Αρκάς που πρωτοδημοσίευσε τα στριπ του με τον Κόκορα, στη Βαβέλ άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες ο Γιάννης Καλαϊτζής την Τσιγγάνικη ορχήστρα, το πρώτο μοντέρνο ελληνικό graphic novel, έναν συναρπαστικό εικονογραφικό περίπατο στην μεταπολιτευτική Αθήνα του 1980, εκεί πρωτοεμφανίστηκε ο χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο οποίος δημοσίευσε κυρίως τη δεκαετία του ‘90 συναρπαστικά γκέι κόμικς με θέμα τον έρωτα, τον εικαστικό Γιώργο Μπότσο, την Έλενα Ναβροζίδου και τον Κώστα Βιτάλη με τα ποιητικά και «ακραίου ερωτισμού» κόμικς που δημιούργησαν, τον Νίκο Κούτση, τον Νικόλα Κούρτη, τον Κώστα Μανιατόπουλο, τον Λέανδρο με την χαοτική και ιδιοφυή σχεδιαστική γραμμή του που κατάφερε να ενθουσιάσει ακόμα και τον θρύλο Moebius σ’ ένα από τα φεστιβάλ της Βαβέλ στο Γκάζι, τη Μαρία - Ηλέκτρα Ζογλοπίτου, τον Σπύρο Βερύκιο κ.ά. Μια από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές του περιοδικού, κατά την κρίση μου, ήταν μια δημιουργική σύγκρουση που φιλοξενήθηκε στα τεύχη 32-33. Στο τεύχος 32 πρωτοδημοσίευσε τον «Ευρύμαχο» ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, πεντασέλιδο εικαστικής καταγωγής κόμικς που συνοδευόταν από μια «συστατική επιστολή» του καθηγητή του, Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος ισχυριζόταν ότι «η ζωγραφική και το χρώμα οδηγεί σε άλλου είδους κόμικς» σε αντίθεση με «τα παραμύθια των μυών, τα κακοσχεδιασμένα ή τα υποπαράγωγα της σιχασιάς και της απογοητεύσεως». Ο Τσαρούχης αντιτασσόταν στα κόμικς ηρωικής φαντασίας, που κατά τη γνώμη του δεν ήταν παρά «τροποποιημένες από τον ρατσιστικό μικροαστισμό και ισχνό ρασιοναλισμό, απεικονίσεις των ζωοφόρων του 4ου αιώνα». Στο επόμενο τεύχος στον Τσαρούχη απάντησε ο Αντώνης Ευδαίμων (ο Αρκάς, πριν γίνει ευρύτερα γνωστός), υποστηρίζοντας ότι ο Τσαρούχης είναι εγκλωβισμένος στα κλισέ που ακολουθούν την τέχνη των κόμικς, και όπως και άλλοι διανοούμενοι, έτσι και αυτός, όταν δεν την αφορίζουν ως αντιδραστικό προϊόν της δυτικής υποκουλτούρας προσπαθούν να βρουν συγγενείς της στις άλλες τέχνες ή στην ιστορία, για να καταδείξουν αφενός μεν ότι δεν είναι μια ξεχωριστή και ανεξάρτητη τέχνη, αφετέρου ότι υπάρχουν και πολύ καλύτερα παραδείγματα. Αντίθετα, λέει, τα κόμικς είναι μια εντελώς καινούργια τέχνη με τους δικούς της κανόνες και τα δικά της μέσα, η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο σε έντυπη μορφή καθώς «η ένταξή τους μέσα στο είδος του εντύπου, η προσαρμογή τους στο μέγεθός του, η σελιδοποίησή του, δεν είναι απλά τεχνικά θέματα, είναι αισθητικά προβλήματα, καθώς τα κόμικς αποκτούν πλήρη υπόσταση μόνο όταν τυπωθούν». Τέλος αναφέρει πως, όπως κάθε καινούργια τέχνη, έτσι και τα κόμικς δανείζονται από τις προηγούμενες, ενώ όσοι κάνουν κόμικς δεν έχουν καμία υποχρέωση να αποδείξουν πως είναι λογοτέχνες, πως ξέρουν να κάνουν κινηματογράφο, πως ξέρουν να ζωγραφίζουν, ούτε καν πως ξέρουν να σχεδιάζουν. Τα κόμικς χειρίζονται κάτι ξένο στις εικαστικές τέχνες: τον χρόνο. Κάθε καρέ είναι ανολοκλήρωτο χωρίς το επόμενο και το προηγούμενο, ενώ όσο πιο ολοκληρωμένο είναι τόσο πιο δυσκίνητο γίνεται. Επιδραστικότητα με αντίκτυπο Η επιδραστικότητα της Βαβέλ δεν φαινόταν μόνο στην απήχησή της ιδίως στις τάξεις των νέων – οι φοιτητές κυκλοφορούσαν με μια Βαβέλ στο χέρι. Η επιδραστικότητα του εντύπου αυτού καθώς και η δουλειά που είχε ρίξει η ομάδα πίσω από το περιοδικό, αναφορικά με την απενοχοποίηση των κόμικς και την γνωριμία σπουδαίων δειγμάτων της τέχνης αυτής με το αναγνωστικό κοινό, φάνηκε στα φεστιβάλ που διοργάνωσε το περιοδικό. Στα 14 Φεστιβάλ που διοργανώθηκαν συνολικά από το 1996 (επέτειος 15 χρόνων κυκλοφορίας του περιοδικού) μέχρι και το 2012 (όλα πραγματοποιήθηκαν στην Τεχνόπολη, πλην του τελευταίου που έλαβε χώρα στη Διπλάρειο Σχολή), έγιναν δεκάδες εκθέσεις και εκδηλώσεις, ενώ σπουδαίοι δημιουργοί τίμησαν με την παρουσία τους το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς της Αθήνας ή Φεστιβάλ της Βαβέλ, όπως έμεινε τελικά στην ιστορία. Από τον – πατέρα της Μαφάλντα και πρόσφατα εκλιπόντα – Quino, ο οποίος όπως μας αναφέρει η συνεκδότρια του περιοδικού Νίκη Τζούδα, ακούραστος έμενε στους χώρους του Φεστιβάλ ολημερίς μιλώντας με το κοινό και υπογράφοντας τις δουλειές του, τους Francesco Tulio Altan, Daniele Brolli, Max Cabanes, Pablo Echaurren, Édika, Vittorio Giardino, Jacques de Loustal, Frank Margerin, Lorenzo Mattotti, Miguelanxo Prado, Philippe Vuillemin, αλλά και τον Moebius, τον Jeff Smith του Bone, τον Max Andersson, τον Thomas Ott, τον König, τη δημιουργό του Περσέπολις Marjane Satrapi, τον μαιτρ του νουάρ José Muñoz, τις δημιουργικές ομάδες όπως η L’ Association των Lewis Trondheim και David B. και η Ultrapop. Προφανώς συμμετείχαν και σπουδαίοι έλληνες καλλιτέχνες, ο Αρκάς, ο Διαμαντής Αϊδίνης, ο Σπύρος Βερύκιος, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Λέανδρος, ο Γιάννης Ιωάννου, ο Νίκος Κούρτης, ο Γιάννης Καλαϊτζής, η Έλενα Ναβροζίδου, κ.ά., με έργα τους και μοναδικές εγκαταστάσεις. Μοναδική στιγμή των Φεστιβάλ, η έκθεση πρωτότυπων έργων του Will Eisner. Η Βαβέλ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κοινό προσλαμβάνει τα κόμικς ενώ ταυτόχρονα συνέβαλε στην αισθητική και την πολιτική χειραφέτηση των αναγνωστών της. Της είμαστε ευγνώμονες. Και το σχετικό link...
  3. Αφιέρωμα στο φεστιβάλ της Βαβέλ Τα κόμικ αντέχουν 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικ - η επιστροφή Παναγιώτης Μένεγος «Αντοχή υλικών» είναι ο τίτλος με την τόσο συμβολική σημασία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κόμικ της Αθήνας, που επιβιώνει και επιστρέφει μετά από τρία χρόνια απουσίας σε καινούργιο χώρο («Διπλάρειος Σχολή», πλατεία Θεάτρου). Από 2 έως 11 Νοεμβρίου, με «μεγάλο καλεσμένο» τον David Lloyd (συνδημιουργό του «V for Vendetta»), Diabolikή άφιξη τον Giuseppe Palumbo, το ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας αφιέρωμα στον Λάζαρο Ζήκο και πολύ, ακόμα, πλούσιο πρόγραμμα (διάβασε αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ). Στη μεγάλη γιορτή των κόμικ συμμετέχουν και δύο «δικοί μας άνθρωποι», αγαπημένοι εικονογράφοι: ο Sotos Anagnos και ο Θοδωρής Μπαργιώτας. Τους ανακρίναμε λιγάκι… «Είμαι ο Sotos Anagnos, εικονογράφος (χα, την πατήσατε, όχι "κανονικός" κομίστας) και μου αρέσει να "κλέβω", να αποδομώ, να καταστρέφω και να ξαναδημιουργώ εικόνες». Το έργο σου για το φεστιβάλ: "Doppelganger". Ποια είναι η ιδέα του; Βάφτισα έτσι το έργο γιατί μου άρεσε η λέξη. Σύμφωνα με τους αγγλοσαξονικούς μύθους έχει διάφορες ερμηνείες. Έμεινα σε αυτή που έλεγε πως είναι ο προάγγελος του κακού (οιωνός θανάτου). Οι βασικότερες επιρροές σου, εντός κι εκτός των κόμικ; Οι περισσότερες εκτός. Μουσική: Έχω χοντρό κόλλημα με τους Pink Floyd, αλλά ακούω τα πάντα εκτός λαϊκοπόπ. Σινεμά: Είμαι Κιουμπρικός, στους συγγραφείς Μπουκοφσκικός, αλλά και στιγματισμένος από την beat γενιά. Στα κόμικ αγάπησα Pratt, Munoz, Pazienza κ.ά. αλλά τελικά με κέρδισαν οι βόρειοι Andersson, Bastian... Από την τρέχουσα επικαιρότητα τι σε κάνει να θες να φτιάξεις μια κόμικ ιστορία; Πλέον, από την ώρα που θα ξυπνήσεις τα πάντα είναι τραγελαφικά, δεν χρειάζεται να ψάξεις. Ζούμε καταστάσεις τρανς (και πού' σαι ακόμα). Ποιος Έλληνας πολιτικός θα μπορούσε να είναι κόμικ ήρωας; Όλοι, αλλά στο δικό μου freak character set είναι ο Βενιζέλος. Τι βουλιμικό αδηφάγο βλέμμα είναι αυτό! I love it! Πώς αποφορτίζεσαι από την πίεση της καθημερινότητας στο ατελιέ της Athens Voice κι αφοσιώνεσαι στα καλλιτεχνικά σου πρότζεκτ; Το παν είναι να έχεις καλό φαρμακοποιό (ευχαριστώ, Αλεξάνδρα). Ποιος υπερήρωας ταιριάζει στην Αθήνα της κρίσης; "NOMORE HEROES ANY MORE"... just you and me, baby. Μερικοί Έλληνες κομίστες που εκτιμάς... Δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα πια, ειδικά από τότε που έκλεισε το βιβλιοπωλείο της "Βαβέλ" κι έχασα την επαφή με τα fanzines. Μου αρέσουν όμως ο Κυριακάκης και ο Γούσης. Και οι δύο δένουν πολύ καλά τα σχέδια με το σενάριό τους. Τι ξεχωρίζεις/περιμένεις από το φετινό φεστιβάλ; Τον David Lloyd. Γενικά, όμως, επειδή επανέρχεται μετά από 3 χρόνια κενό σε νέο χώρο με περισσότερες μέρες και αλλιώς διαμορφωμένο πρόγραμμα, το περιμένω με έντονο ενδιαφέρον. Τι άλλο ετοιμάζεις; Μόνο sketchbooks. Και μόλις έφυγε για τυπογραφείο το δεύτερο και εξαντλημένο βιβλίο του Κωστάκη Ανάν "Τελική λήθη" (εκδ. babelart) με καινούργια σκληροπυρηνικά εξώφυλλα. Τι κόμικ διαβάζεις στο αγοράκι σου; Δεν γουστάρει τίποτα, βλέπει μόνο Μπομπ Σφουγγαράκη φανατικά. Παλιότερα, ο "συνάδελφος" Λέανδρος μου είχε πει πως ο Μπομπ έχει βαθύτερα νοήματα. Το ότι ο Kaz είναι πίσω από τη δημιουργική ομάδα πολλών επεισοδίων δεν είναι τυχαίο, κύριες και κύριοι. Θοδωρής Μπαργιώτας Ήμουν δικηγόρος με Κουστούμι και Μεταπτυχιακό. Όταν μια μέρα στην Ευελπίδων είδα ένα περιστέρι να ψοφάει στον αέρα και να πέφτει στα πόδια μου, το εξέλαβα ως οιωνό, παράτησα τη δικηγορία και ξεκίνησα να γράφω το "Pernilongo". Πλέον, φοιτητής της Καλών Τεχνών, εικονογραφώ και σχεδιάζω κόμικ που αφήνουν την υφήλιο άναυδη. Στον ελεύθερό μου χρόνο παρακολουθώ τα ηλιοτρόπιά μου να μεγαλώνουν, αναπολώντας τον Νότο της Αμερικής όπου πέρασα δέκα τέλεια χρόνιαÈ. Γιατί χρειάστηκες 160 σελίδες για να μιλήσεις για ένα κουνούπι; Pernilongo είναι το κουνούπι στα πορτογαλικά (της Βραζιλίας) και το όνομα μιας (φανταστικής αρχαίας φυλής του Αμαζονίου, που θα γνωρίσουμε στο βιβλίο. Προφανώς και έχει συμβολική διάσταση, ιδίως όταν οι μυστικιστικές συνήθειες της φυλής έρχονται σε επικοινωνία με την Ελλάδα του 2012. Έκαστος αναγνώστης θα τη μεταφράσει σε διάφορα επίπεδα: πολιτική, ύπαρξη, έρωτας, μοναχισμός, δικαιοσύνη, αγάπη ή και μια απλή ιστορία ενώ πίνεις καφέ... Αν το "Pernilongo" ήταν φαγητό ποια θα ήταν τα υλικά του βάση των επιρροών σου; Moebius, Mike Mignola ("Hellboy"), Katsuhiro Otomo ("Akira"), Jeff Smith ("Bone"), Hayao Miyazaki, Milo Manara, Hugo Pratt, Edmond Baudoin από κόμικ. Melville, Nabokov, Golding, Twain, Celine, Καζαντζάκης, Nathanael West, Salinger από λογοτεχνία. Δεν ξεκινάω απαρίθμηση ζωγράφων, δατ γουντ τέικ ολ ντέι. Oποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις στο "Pernilongo" είναι στ' αλήθεια "συμπτωματική"; Όσο συμπτωματική είναι η κόλαση που ζει η ανθρωπότητα στον πλανήτη. Ποιος είναι ο δικός σου τρόπος; Πρώτα έρχεται η ιστορία ή το σχέδιο; Η ιστορία. Είναι η ουσία/προορισμός και το σχέδιο το όχημα. Χρειάζεται βέβαια να έχει λείους τροχούς και λαδωμένα γρανάζια. Νομικό υπόβαθρο και σχεδιαστικό ταλέντο. Σε τι βοηθάει το ένα το άλλο; Δεν μετεωρίζομαι μεταξύ τους καθόλου. Η ενασχόλησή μου με τη δικηγορία με έφερε σε συνουσιακή επαφή με τη χώρα που ζούμε, τη γραφειοκρατία, τους άθλιους, τους μίζερους, τους κακούς, τη διαφθορά, τη ματαιότητα, το απόλυτο μηδέν. Εξού και τη μούντζωσα με όλη μου την ψυχή και θα προσπαθήσω να απολυμανθώ, να πάψω να είμαι καταστροφέας. Ποιος υπερήρωας ταιριάζει στην Αθήνα της κρίσης; Λυπάμαι που το λέω αλλά θέλει Judge Dredd η κατάσταση, κι ας με κρίνει κι εμένα ένοχο. Eναλλακτικά, η χώρα (και ο πλανήτης) θέλει σούπερ πυρηνικό ολοκαύτωμα και μετά ψέκασμα με coca-cola μήπως έχει επιζήσει τίποτα. 2-3 Έλληνες κομίστες που εκτιμάς ιδιαίτερα; Αποδίδω εύσημα στον Αρκά γιατί κατόρθωσε να απεικονίσει την Ελλάδα της μεταπολίτευσης μέσα από τους κόκορες, τους ισοβίτες και τα γουρούνια. Δεν γελάω ιδιαίτερα με τις εξυπνάδες των ηρώων, αλλά το σχέδιο είναι ακομπλεξάριστο και ευθύ. Εκτιμώ oποιονδήποτε καθίσει σε ένα τραπέζι με μολύβι, χαρτί, σινική, photoshop κ.λπ. και μια ιστορία στο εσωτερικό της κεφαλής του, παλεύοντας σε μια χώρα όπου ελάχιστοι θα ασχοληθούν με το έργο του. Ένα DO κι ένα DON'T, αν βρεθούμε ποτέ στο Τενεσί; Do: Να γίνετε χάλια με το χύμα ουίσκι και να έρθετε στα καλά σας με μερικά pancakes με βατόμουρο και αυγά σκραμπλ. Don't: Μην πάτε Κυριακή πρωί στην Εκκλησία των Βαπτιστών του Bean Station, αν δεν είστε έτοιμοι να τραγουδήσετε. Τι όνειρα βλέπεις αυτό τον καιρό; Ετοιμάζω στον ύπνο μου διάφορα, αλλά όλο τα ξεχνάω με το που ξυπνάω... Ο Θ.Μ. θα υπογράφει αντίτυπα του "Pernilongo" (εκδ. Jemma Press, στα βιβλιοπωλεία από 16/11) στις 3, 4, 10 & 11 Νοεμβρίου 12.00-14.00 & 17.00-19.00 Εδώ το λινκ.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.