Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το κόμικ “Όταν ξυπνάνε οι νεκροί…” αποτελεί μία δημιουργία του Θόδωρου Πανάγου, ο οποίος έγραψε το σενάριο και της Σταυρούλας Παπαδάκη, που επιμελήθηκε τον εικαστικό τομέα. Η υπόθεση ξεκινάει με ένα άνδρα και μία γυναίκα που πλέον είναι νεκροί, να βγαίνουν από τους τάφους τους με σκοπό να συναντήσουν τον Κόσμο, τον άρχοντα του Ουρανού, προκειμένου να πάρουν εκδίκηση. Ο Κόσμος έχει σκοτώσει τον πατέρα του άνδρα κι άρπαξε όλη την οικογενειακή του περιουσία. Έτσι εκείνος έχει δώσει μία βαριά υπόσχεση στην μητέρα του ότι θα τον βρει και θα τον βγάλει από την μέση. Το ταξίδι τους ξεκινάει, λοιπόν, και κατά την διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσουν ακόμα ένα ζευγάρι πεθαμένων κι έτσι και οι τέσσερίς τους και με την βοήθεια του… γρουσούζη Χάρου, που αναλαμβάνει να τους περάσει από τον Αχέροντα, φτάνουν μέχρι το λημέρι του Κόσμου. Η συνέχεια στα τεύχη σας… Είναι φανερό ότι οι συντελεστές του κόμικ συνθέτουν μία ιστορία εξαιρετικά μακάβρια, αλλά σε καμία περίπτωση horror. Πολλοί από τους διαλόγους αναφέρονται εμμέσως στην σημερινή πολιτική κατάσταση, ενώ ο κύριος κορμός του σεναρίου αποτελεί μία υπόθεση με βάση κι αξιόλογη ροή. Η αλήθεια είναι ότι σε πολλά σημεία του έργου εντόπισα μία ακατάσχετη φλυαρία που δεν προσέφερε πολλά και με κούρασε, αλλά στο σύνολό του με ικανοποίησε. Το φινάλε το βρήκα έξυπνο, λυτρωτικό, αλλά και με αλληγορία. Εν κατακλείδι, προτείνεται σε εκείνους που αρέσκονται σε μία τέτοια θεματολογία, αλλά και σε εκείνους που θα ήθελαν να διαβάσουν κάτι γρήγορο, αλλά όχι πρόχειρο. Το σχέδιο δυστυχώς το βρήκα υποδεέστερο του σεναρίου. Ήταν πολύ αφηρημένο και στατικό και σε συνδυασμό με την δυσαναλογία που υπάρχει ανάμεσα στα (σχετικά) μικρά καρέ και τα τεράστια “μπαλονάκια” διαλόγων, το αποτέλεσμα δεν έβγαινε παντού εξίσου ικανοποιητικό. Επίσης, από την στιγμή που μιλάμε για ένα απλοϊκό σχέδιο, το ασπρόμαυρο χρώμα που υπάρχει εδώ, θεωρώ ότι είναι το πλέον κατάλληλο για την περίσταση. Η έκδοση είναι μικρή στο μέγεθος και μοιάζει με φανζίν. Το χαρτί στο εξώφυλλο έχει υφή χαρτονιού, ενώ οι σελίδες από τις οποίες αποτελείται το εσωτερικό είναι ματ και με μέτριο πάχος. Το μόνο συνοδευτικό υλικό που βρίσκει ο αναγνώστης στο έντυπο είναι μία σελίδα που διαφημίζει τα υπόλοιπα κόμικς της Σταυρούλας Παπαδάκη που έχουν κυκλοφορήσει από την συγκεκριμένη εκδοτική. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός της εκδοτικής στο Facebook

Όταν ξυπνάνε οι νεκροί σχεδιάζουν την εκδίκησή τους. Και ξεκινούν το ταξίδι τους με βαρκάρη τον Χάρο για να συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο Θεό (;) και να απαλλάξουν τους ανθρώπους από την παρουσία του. Το underground κίνημα του τέλους της δεκαετίας του 1960 στα αμερικανικά κόμικς και λίγο αργότερα σε πολλά ευρωπαϊκά απέδειξε ότι η «σχεδιαστική αρτιότητα» είναι μια αυταπάτη, αυτό που έχει σημασία είναι η αφήγηση και ο τρόπος που το σχέδιο υπηρετεί το σενάριο και αντιστρόφως. Με μια καθυστέρηση σε σχέση με τις εικαστικές τέχνες, στα κόμικς εισέβαλαν το dada και ο σουρεαλισμός μαζί με μια απίστευτη σκληρότητα, συχνά συνοδευμένη με μια αλλόκοτη ψυχρότητα, ένα στέγνωμα από συναισθήματα. Το περιοδικό «Raw» του Art Spiegelman τη δεκαετία του 1980 συνέβαλε καθοριστικά στην εμπέδωση μιας τέτοιας τάσης, δημοσιεύοντας έργα μιας νεοπαγούς για τα κόμικς «art brut». Ο Gary Panter με τον Jimbo σε μια μεταμοντέρνα και μεταλλαγμένη Θεία Κωμωδία, οι βίαιες και τραχιές εικόνες του Mark Beyer, τα παραμορφωμένα πρόσωπα και σώματα του Savage Pencil, οι αντικαρτουνίστικοι ψυχεδελικοί κόσμοι του Jim Woodring, διαμόρφωσαν ένα νέο «Ποπ Αλλόκοτο» σύμπαν, όπως εύστοχα το ονομάζουν οι Θανάσης Μουτσόπουλος και Χριστόφορος Μαρίνος στο ομότιτλο βιβλίο τους («Ποπ Αλλόκοτο», εκδ. Futura, 2003). Χαρακτηριστικά, ο Θανάσης Μουτσόπουλος γράφει για τον Savage Pencil: «Μέσα από τα χαοτικά σκαριφήματά του, τη βία, τη βρομιά, τη μουτζούρα, μπορεί να δει κανείς και ένα σίγουρο φλέγμα. Τι είδους χαρακτήρες είναι οι σταθεροί ήρωές του όπως ο Dead Duck ή ο Mr. Inferno δύσκολο να τους περιγράψεις, αλλά μια κοινοτοπία που μπορεί να βοηθούσε είναι “κάτι σαν ζωάκια του Disney μετά από ανεπανόρθωτη ψυχική διαταραχή”. Ή ίσως, μονοκοντυλιές ψυχασθενών με εμμονές γύρω από την ποπ κουλτούρα. Ή νορμάλ αμερικάνικο κόμικ στριπ που μεταλλάχτηκε μέσα σε λουτρό από ψυχοδηλωτικά φάρμακα. Ή το φλέγμα των Monty Python μέσα από τον punk προκρούστη και μια χαλασμένη πένα. Ή…». Μια τέτοια περιγραφή ταιριάζει ιδανικά και στα κόμικς της, μεταξύ άλλων και εικαστικής καλλιτέχνιδος, Σταυρούλας Παπαδάκη, τόσο σε αυτά που έχουν προηγηθεί («Μόνες στο Σπίτι», «Το Φονικό Κουνέλι», «Μέσα στον Σπασμένο Καθρέφτη» κ.ά.) όσο και στο πιο πρόσφατο με τίτλο «Όταν Ξυπνάνε οι Νεκροί…» σε σενάριο του Θόδωρου Πανάγου (εκδόσεις Ρενιέρη / comicon-shop). Η Παπαδάκη πλάθει μια ιστορία που ξεκινά με το ξύπνημα δύο νεκρών και συνεχίζεται με το οδοιπορικό τους σε ένα αφιλόξενο και εχθρικό περιβάλλον με προορισμό τον Κόσμο, τον Άρχοντα του Σύμπαντος και σκοπό την εξόντωσή του για λόγους εκδίκησης. Το ταξίδι αυτό, γεμάτο ψυχαναλυτικές προεκτάσεις και επιτηδευμένους διαλόγους για τη ζωή, την ψυχή, τον θάνατο, με βαρκάρη τον Χάρο στα νερά του Αχέροντα δεν θα είναι ανέφελο και θα οδηγήσει σε συγκρούσεις με τους συνεπιβάτες στη βάρκα, σε απρόσμενες συναντήσεις, σε απογοητεύσεις αλλά και σε χαρές. Οι χαρακτήρες, σχεδιασμένοι επιμελώς σχηματικά και ατημέλητα, με τριγωνικά κεφάλια, με πρόσωπο αρκούδας ή κουνελιού, περιπλανώνται σε αναζήτηση κάποιου υποτιθέμενου ανώτερου πλάσματος. Μέχρι την πλήρη απομυθοποίησή του και την «ανάσταση» των νεκρών. «O Κόσμος πήγαινε πακέτο με τα όπλα, πέθανε αυτός, πέθαναν κι αυτά», λέει ένας μονόφθαλμος «αναστημένος» με πρισματικό κεφάλι. Για να έρθει η λύτρωση και η έλευση του Ανθρώπου. Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τον Θανάση Μουτσόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης και Θεωρίας του Πολιτισμού, παρουσία της δημιουργού, στο καφέ του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Πανεπιστημίου 12), την Κυριακή 11 Ιουλίου και ώρα 19.30 (είσοδος ελεύθερη). Και το σχετικό link...

Κωμικο-δολοφονικό κόμικ της Σταυρούλας Παπαδάκη και του Θόδωρου Πανάγου από τις εκδόσεις Ρενιέρη. Ένα κοριτσάκι βρίσκει έξω απ' την πόρτα του σπιτιού της ένα κουνέλι που μιλάει και σκέφτεται σαν κανονικός άνθρωπος. Εκείνη το μαζεύει και το φέρνει μέσα, όμως οι γονείς αντιδρούν περίεργα με το νέο κατοικίδιο της κόρης τους, κάτι που ξυπνάει τα δολοφονικά ένστικτα του κουνελιού.

Αυτή είναι η καινούργια δουλειά της Σταυρούλας Παπαδάκη. Περιέχει έξι ιστορίες, τις εξής: 1- Η μηχανή του καφέ 2- Τα ελάφια 3- Το λουλούδι 4- Το μαχαίρι 5- Το παράθυρο 6- Το βατράχι Έξι σκοτεινές και πολύ ιδιαίτερες ιστορίες. Κάποιες αρκετά "μαύρες" και σίγουρα βγαλμένες βαθιά μέσα από την δημιουργό. Ίσως να προέρχονται και από προσωπικά της βιώματα, συνεπώς να γίνονται δυσκολότερα αντιληπτές σε κάποιον που δεν γνωρίζει καλά την Σταυρούλα. Σε γενικές γραμμές πάντως μιά αξιοπρεπής έκδοση.