Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το σκέφτομαι καιρό το θέμα, κανά χρόνο+ αλλά τελικά σήμερα αποφάσισα να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου, που μάλλον θα κάνω αρκετό καιρό να δω νέο παρασκευιάτικο Μίκυ... Ας μπούμε λοιπόν κατευθείαν στο ψητό: Το νέο Μίκυ Μάους της Καθημερινής, αλλά και τα υπόλοιπα περιοδικά της Καθημερινής -με εξαίρεση το Φάντομ που έχει βελτιωθεί- μου φαίνονται λιγότερο ελκυστικά από αυτά του Τερζόπουλου... Κυρίως όμως το Μίκυ... Θυμάμαι ότι με το τερζοπουλικό Μίκυ, όποτε ήταν Παρασκευή έκανα τρελή χαρά που είχε βγει κ έτρεχα στο περίπτερο να το πάρω... Παρ' όλο που αυτό γινόταν καμιά 10αριά χρόνια ανελλιπώς. Με της Καθημερινής όμως για κάποιον λόγο δεν έχω ούτε στο ελάχιστο την ίδια αίσθηση προσμονής... Δε λέω, το ευχαριστιέμαι πάντα, και ειδικά όταν έχει και καμιά καλή ιστοριούλα, αλλά προσωπικά μου φαίνεται κάπως πιο... ψυχρό και άγευστο... Σαν όλα τα άλλα κόμικς, τίποτα το ιδιαίτερο όπως ένιωθα παλιότερα. Πραγματικά ανεξήγητο. Θα μου πείτε μεγάλωσα, ίσως να έχω βαρεθεί τις ιστορίες του Disney... Κι όμως αν βρω κανά τευχάκι του Τερζόπουλου είμαι μες την καλή χαρά και ανυπομονώ να το διαβάσω όπως έκανα όταν πρωτοπήρα κόμικ του είδους σε προσχολική ηλικία Για να μη μιλήσουμε γι' αυτά που έχω από μικρός. Τα διαβάζω ξανά και ξανά και ξανά μέχρι αηδίας, χωρίς να βαριέμαι, μιλάμε για ανίατη περίπτωση Τι λείπει λοιπόν από τα Μίκυ της Καθημερινής ή τι έχουν που τα κάνουν έτσι ψυχρότερα;;; Εδώ και καιρό έχω σκεφτεί κάποιους λόγους που να με εξωθούν στο αίσθημα της ψυχρότητας: Πολλές ιστορίες είναι πιο σύγχρονες και το σχέδιο τους είναι κάπως άσχημο στο μάτι, από τη εκφραστική ρεαλιστικότητα των 1990s μου φαίνεται ότι όλοι οι σχεδιαστές αρχίζουν να χαλάνε σιγά αλλά σταθερά κάνοντας το σχέδιο τους υπερβολικά αφηρημένο, και μάλλον πρόχειρο, τουλάχιστον για τα γούστα μου Ειδικά από το 2011 - 2012 οι περισσότεροι Ιταλοί που φτιάχνουν τις 2ες - 3ες - 4ες ιστορίες για το Topolino πήραν την κατιούσα, ενώ κάποιοι από αυτούς είχαν πολύ ωραίο σχέδιο παλιότερα, στα πρότυπα του Cavazzano. Αντίθετα κάποιοι ελάχιστοι, αντί να κάνουν αυτό το ''ξεπέταγμα'' που αποκαλούν πλέον οι άλλοι σχέδιο, το βελτίωσαν κιόλας και το έφτασαν σε πολύ ωραία επίπεδα (π.χ. Casty, Celoni, Mottura, Gervasio, Faccini)... Προσωπικά μου άρεσαν τα αρθράκια για κάποιες ιστορίες που είχε, γιατί έδινε μια αίσθηση επαφής με τον αναγνώστη. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έχει λείψει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στο στήσιμο της παρουσιάσης βιντεοπαιχνιδιών - μονοσέλιδων - ανεκδότων - σταυρόλεξων κλπ κλπ μετά από την κεντρική ιστορία! Τα τελευταία χρόνια φυσικά δε στεκόμουν πολύ, αλλά μου άρεσε να τα ξεφυλλίζω και πότε - πότε να διαβάζω και κανά (κρύο) ανεκδοτάκι Όπως και να το κάνουμε μια αλλαγή μετά από χρόνια παραδόσεων ( ) σε πειράζει. Το μεγάλωμα του μεγέθους του (πιστεύω ότι για το όχι πολύ λεπτομερές σχέδιο των ιταλικών συνοδευτικών ιστοριών ΔΕΝ πάει, το ιταλικό σχέδιο στο μικρότερο Τερζοπουλικό Μίκυ ήταν πολύ πιο ταιριαστό, εκτός κι αν μιλήσουμε για τους παραπάνω σχεδιαστές που ανέφερα, δλδ Casty και λοιποί), και η αλλαγή της ποιότητας του εξωφύλλου και του χαρτιού. Αν το δούμε από πρακτικής άποψης είναι καλύτερο έτσι, αλλά οι συνήθειες βλέπετε... Η γενικότερη αλλαγή του consept για να μην μακρηγορώ με πείραξε Και για να λέμε την αληθεια όποια αλλαγή και να έγινε, μου κακοφάνηκε γιατί το περιοδικό το έχω συνδυάσει με μια συγκεκριμένη μορφή, με την παιδική μου ηλικία και οποιαδήποτε διαφορά σε αυτήν την μορφή... με χαλάει ρε αδερφέ Εσείς αλήθεια, τι σκέφτεστε επ' αυτού; Έχετε την ίδια αίσθηση; Ανάλογα βέβαια με το πότε το αρχίσατε. Αν είστε βετεράνοι της δεκαετίας του '70 και του '80 τότε προφανώς σας είχε πειράξει το Μίκυ ήδη από τη νέα χιλιετία, για αν μην πω από τη δεκαετία του '90 και μετά με την αύξηση των σελίδων Με λίγα λόγια ο καθένας με τον πόνο του