Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Πατάκη'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Loss

    Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

    Από την εισαγωγή της Άλις Κάπλαν στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Η ύπαρξη του Πρώτου ανθρώπου οφείλεται σε ένα θαύμα. Ένα θαύμα που γεννήθηκε από μια φοβερή τραγωδία. Στις 4 Ιανουαρίου του 1960, ύστερα από ένα ευχάριστο γεύμα στην εξοχή, ο Αλμπέρ Καμύ και οι φίλοι του ξεκινούν για το Παρίσι. Στο τιμόνι του Facel Vega, ο εκδότης του, Μισέλ Γκαλλιμάρ. Κοντά στην πόλη Σανς, στην Eθνική Oδό 5, το αυτοκίνητο καρφώνεται σ’ έναν πλάτανο. Ο Καμύ σκοτώνεται ακαριαία, ο Μισέλ θα πεθάνει μερικές μέρες αργότερα, η σύζυγός του, Ζανίν, και η κόρη της, Ανν, θα επιζήσουν. Ο σκύλος τους, ο Φλοκ, θα εξαφανιστεί. Δεν απομένει σχεδόν τίποτα από το αυτοκίνητο, που τα συντρίμμια του σκορπίστηκαν σε δεκάδες μέτρα ολόγυρα. Ανάμεσά τους, ωστόσο, βρέθηκε άθικτη μια δερμάτινη τσάντα. Στο εσωτερικό της, ένα αντίτυπο του βιβλίου "Η χαρούμενη γνώση του Νίτσε", δυο σημειωματάρια και 144 χειρόγραφες σελίδες που φέρουν τον τίτλο: Ο πρώτος άνθρωπος. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Καμύ δεν αποχωριζόταν πια το μυθιστόρημα που έγραφε. Το φανταζόταν σαν αφήγηση μιας μεγάλης εποποιίας των Γάλλων στην Αλγερία, κάτι σαν το Πόλεμος και ειρήνη. Η μεγάλη πρόκληση για τον Ζακ Φερραντέζ ήταν να μεταβιβάσει (στον αναγνώστη) την ουσία του έργου, διατηρώντας συνάμα τις πτυχές του μυστηρίου του. Το κόμικ, λοιπόν, αποδεικνύεται ακριβώς το τέλειο μέσο για να το επιτύχει. Ανάμεσα στα καρέ υπάρχει πάντα το κενό, η έλλειψη, που επιτρέπει κάθε στιγμή στον αναγνώστη να ταξιδέψει πέρα από ό,τι λέγεται, από ό,τι φαίνεται. Ο Ζακ Φερραντέζ γνωρίζει απέξω και ανακατωτά το Αλγέρι, τις λαϊκές γειτονιές του, τον βοτανικό κήπο, τα σιντριβάνια, τις παραλίες του. Αλλά ο τρόπος που έχει να αναδομεί αυτούς τους χώρους, με καρέ μεγάλα ή μικρά, με χρώματα έντονα ή με απαλούς τόνους, να περνά τον διάλογο με κραυγές ή με ψίθυρους, τούτος ακριβώς ο τρόπος προσδίδει το βάθος και την πυκνότητα στην αφήγηση." Ένα λογοτεχνικό graphic novel από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε προσεγμένη πολυτελή έκδοση σε μέγεθος 21 x 28. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  2. Valtasar

    WOW

    Ιούνιο του 2016 κυκλοφορεί το κόμικ για τον Γιάνη Βαρουφάκη από τις εκδόσεις Πατάκη. Σε σενάριο Χρύσα Ariadni Κουσελά, Ari Παπαδόπουλου και εικονογράφηση Δημήτρη Jimkos Σωτηράκη, περιγράφει την άποψή της σεναριογράφου για τα γεγονότα της εποχής που ήταν υπουργός Οικονομικών. Παραθέτω μια σελίδα για να δείτε το σχέδιο. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.
  3. Οι Μαρξ και Φρόιντ «αυτο»βιογραφούνται Δύο νέες εκδόσεις για μια πρώτη γνωριμία με τη ζωή και το έργο των μεγάλων στοχαστών Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μελετήσει το έργο του Μαρξ και του Φρόιντ, αν και θα του ήταν χρήσιμο να το κάνει για να κατανοήσει περισσότερο τον κόσμο όπου ζει, να τον ερμηνεύσει και, ίσως, να τον αλλάξει. Αν όμως θέλει να τους μελετήσει και δεν ξέρει από πού να αρχίσει, ίσως τα κόμικς να αποτελούν τη λύση. Με τους (πιο απλά δεν γίνεται…) τίτλους «Μαρξ» και «Φρόιντ» σε σενάρια της Corinne Maier και σχέδια της Anne Simon (μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου), οι εκδόσεις Πατάκη κυκλοφόρησαν δύο πολύ ενδιαφέρουσες και ευσύνοπτες εκδοχές της ζωής και του έργου των μεγάλων στοχαστών που εκτός από εισαγωγικές για τους ενήλικους αναγνώστες, είναι ιδανικές και για το εφηβικό κοινό. Και στις δύο εκδόσεις, οι Γαλλίδες δημιουργοί προσφέρουν όλα τα απαραίτητα βιογραφικά στοιχεία που απαιτούνται για να μπει ο αναγνώστης στο κλίμα της εποχής και να τοποθετήσει αυτά που συμβαίνουν στις ζωές των Μαρξ και Φρόιντ σε κάποιο συγκεκριμένο χωρικό και χρονικό πλαίσιο ώστε να κατανοήσει σε ένα πρώτο επίπεδο τις αιτίες και τις αφορμές που τους ώθησαν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις αναφορικά με το ερευνητικό-επιστημονικό τους έργο και τις πολιτικές αποχρώσεις που αυτό είχε. Ακόμα πιο ελκυστικές και ενδιαφέρουσες γίνονται οι δύο βιογραφίες από την επιλογή των Maier και Simon να παρουσιάσουν τους πρωταγωνιστές τους να μιλούν σε πρώτο πρόσωπο και να αυτοσυστήνονται στους αναγνώστες: «Με λένε Καρλ Μαρξ. Κάποτε με ονόμασαν Διάβολο! Επειδή θέλησα τον θάνατο του καπιταλισμού. Η ανθρωπότητα πρέπει να απελευθερωθεί από την εξαθλίωση, από τις ανισότητες, από την εκμετάλλευση, από την ανεργία. Τίποτα δεν έχει αλλάξει! Η κρίση σας μοιάζει με τις κρίσεις που έζησα εγώ στην εποχή μου! Μία είναι η λύση: η επανάσταση!», λέει ο Μαρξ, φορώντας στολή υπερήρωα και «κοιτώντας» κατά πρόσωπο τους αναγνώστες στην πρώτη σελίδα-πρόλογο. Κι η ιστορία αρχίζει από τις 5 Μαΐου του 1818 στην Τριρ, μια μικρή πόλη της Ρηνανίας στην Πρωσία όπου γεννήθηκε ο μικρός Καρλ. Ολοι και όλες (μάλλον…) γνωρίζουν ότι κάποτε υπήρξε κάποιος φιλόσοφος ονόματι Καρλ Μαρξ και κάποιος που αποκαλούμε «πατέρα της ψυχανάλυσης» ονόματι Ζίγκμουντ Φρόιντ. Αν εκεί σταματά η γνώση κάποιου για τα δύο ιερά τέρατα της διανόησης, δύο νέα βιβλία έρχονται να καλύψουν το κενό και να αποτελέσουν μια γρήγορη και όμορφα δοσμένη εισαγωγή στο έργο τους Η συνέχεια περιλαμβάνει περιληπτικά τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βόνης, τη γνωριμία του με το έργο του Γκέτε, του Ομήρου, του Σέξπιρ, του Χέγκελ, την απάρνηση της λουθηρανικής θρησκείας, τα διαβάσματά του, τη γνωριμία του με τη μέλλουσα σύζυγό του. Από κει και πέρα, η ιστορία εξελίσσεται με έναν καταιγιστικό ρυθμό ώστε να χωρέσουν σε εξήντα μόλις σελίδες όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του και να αναφερθούν έστω και επιγραμματικά, έστω και ως συνθήματα σε τοίχους, ορισμένες από τις εμβληματικές ρήσεις του: «Η αστική βιομηχανική επανάσταση είναι προοίμιο του κομμουνισμού», «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», «Οι καταπιεσμένοι πρέπει να ελευθερωθούν μόνοι τους», «Ο κομμουνισμός είναι κίνηση προς την ελευθερία» κ.ά. Η γνωριμία και συνεργασία του με τον Ενγκελς, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το Κεφάλαιο, η σχέση του με τον Λαφάργκ δεν θα μπορούσαν να λείπουν καθώς και ένα οιονεί επίμετρο όπου ο ίδιος ο Μαρξ, πάλι σαν ιπτάμενος υπερήρωας, αποτιμά το έργο του από το μέλλον (το δικό μας παρόν) και παραμένει πιστός στον ανυποχώρητο αγώνα των προλετάριων ενάντια στους καταπιεστές τους και, πάνω απ’ όλα, ενάντια σε όσους, ψευδώς, διακηρύττουν το Τέλος της Ιστορίας. «Το όνειρο μεταμορφώνει» Σε αντίστοιχους, φρενήρεις ρυθμούς κινείται και η «αυτο»βιογραφία του Φρόιντ: «Εζησα στη Βιέννη πριν από έναν αιώνα. Είμαι διάσημος όσο ο Σέξπιρ και ο Αϊνστάιν. Εχουν γραφτεί για μένα χιλιάδες βιβλία. Εξερεύνησα μιαν άγνωστη ήπειρο, το ανθρώπινο πνεύμα. Ποιος είμαι; Είμαι ο Φρόιντ. Ο εφευρέτης της ψυχανάλυσης. Η πορεία μου δεν ήταν ούτε απαλή ούτε γλυκιά σαν βιεννέζικη μηλόπιτα», είναι τα πρώτα του λόγια καθώς περιπλανιέται στα μονοπάτια και στις πτυχώσεις ενός υπερμεγέθους ανθρώπινου εγκεφάλου. Η δική του ιστορία ξεκινά από τις σπουδές του στην ιατρική, τα πειράματά του με την κοκαΐνη, την επαφή του με τη νευρολογία και την ύπνωση, τις πρώτες του απόπειρες να εφαρμόσει σε ασθενείς την πρωτοποριακή ψυχαναλυτική μέθοδο του ντιβανιού, την εμμονή του με το γράψιμο, την προσπάθειά του να ερμηνεύσει τα όνειρα: «Το όνειρο είναι η βασιλική οδός προς το ασυνείδητο. Τα συρτάρια μένουν ανοιχτά στη διάρκεια του ύπνου και μπορούμε να τα ψαχουλέψουμε στη διάρκεια του ονείρου. Το όνειρο είναι η ικανοποίηση μιας επιθυμίας και ο φύλακας του ύπνου. Το όνειρο δεν κρίνει, δεν υπολογίζει. Μεταμορφώνει». Βοηθούντος φυσικά και του θέματος, η εικονογράφηση είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα στα σημεία όπου εικονοποιούνται και αποδίδονται εικαστικά τα όνειρα ή οι σκέψεις του Φρόιντ. Επιπλέον, η αναφορά συγκεκριμένων περιπτώσεων από τους ατέλειωτους ασθενείς που είχε την ευκαιρία να γνωρίσει ως θεραπευτής ο πρωτοπόρος ψυχαναλυτής («Η περίπτωση Ντόρα», «Το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα», «Η περίπτωση του ανθρώπου με τους αρουραίους», «Η περίπτωση του μικρού Χανς» κ.ά.) καθώς και η θεωρία του για το Ασυνείδητο, το Συνειδητό και το Υποσυνείδητο αλλά και το Αυτό, το Εγώ και το Υπερεγώ δίνουν στη Simon την ευκαιρία να φιλοτεχνήσει πανέμορφες σουρεαλιστικές εικόνες που βοηθούν στην κατανόηση των τόσο δύσκολων και δυσεξήγητων φροϊδικών εννοιών. Οπως και ο Μαρξ έτσι και ο Φρόιντ στο τέλος του βιβλίου κάνει ένα post mortem σχόλιο για την πρόσληψη του έργου του από τους μελλοντικούς αποδέκτες του και δηλώνει απογοητευμένος και οργισμένος από τις παρερμηνείες και υπεραπλουστεύσεις υπενθυμίζοντας μια βασική αρχή του: «Η επιθυμία καταπιέζεται παντού. Αποστολή της ψυχανάλυσης είναι να την απελευθερώσει». Μια από τις πιο καταπιεσμένες επιθυμίες είναι και η επιθυμία για γνώση. Οι «Μαρξ» και «Φρόιντ» των Corinne Maier και Anne Simon αποτελούν για τους ανεξοικείωτους αλλά ανήσυχους αναγνώστες μια καλή προτροπή για εμβάθυνση σε μια γνώση αναμφίβολα επίκαιρη. Πηγή
  4. Σκληρό εξώφυλλο, μυρωδιά ξεχασμένης παιδικότητας όταν το ανοίγεις και χρώματα που σε βάζουν μέσα στην ιστορία. «Οφείλουν να μας βοηθήσουν. Είμαστε άνθρωποι» αναφωνεί ο κεντρικός ήρωας του εξαιρετικά καλοφτιαγμένου graphic novel «Πρόσφυγες» των Όουεν Κόλφερ και Άντριου Ντονκιν, που εξιστορούν με τον πιο αληθινό τρόπο το επικό ταξίδι ελπίδας και επιβίωσης του δωδεκάχρονου Όμπο από την κεντρική Αφρική με προορισμό την Ευρώπη. Η Ευρώπη, στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, μοιάζει σαν τη γη της επαγγελίας. Άνθρωποι που είναι πιο πιθανό να έχουν smartphone παρά πρόσβαση σε καθαρό νερό, βλέπουν μέσα από μια οθόνη τις εξωραϊσμένες ζωές των Ευρωπαίων στα social media. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε την ανισότητα» γράφει ο Stephen Hawking στην εφημερίδα Guardian, σε ένα άρθρο για «την πιο επικίνδυνη εποχή στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας». «Γιατί έχουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον κόσμο που ζούμε, αλλά όχι τον τρόπο για να φύγουμε από αυτόν» σχολιάζει ο θεωρητικός φυσικός. Οι μετακινήσεις πληθυσμών συνέβαιναν πάντοτε στην ανθρώπινη ιστορία με σκοπό την εύρεση μιας καλύτερης ζωής. Κι όμως, ακόμη σήμερα θεωρούμε ότι υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι. «Εσείς, που σας αποκαλούν λαθρομετανάστες, πρέπει να γνωρίζετε ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος. Είναι αντίφαση. Οι άνθρωποι μπορεί να είναι όμορφοι ή πιο όμορφοι, μπορεί να είναι παχουλοί ή κοκαλιάρηδες, μπορεί να έχουν δίκιο ή άδικο, αλλά λαθραίοι; Πως γίνεται ένας άνθρωπος να είναι λαθραίος;» γράφει ο Έλι Βιζέλ, βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης και επιζών του Ολοκαυτώματος, στην πρώτη σελίδα του κόμικ. Η ιστορία του Ίμπο σε συνδυασμό με την τρομερή εικονογράφηση του Τζιοβάννι Ριγκάνο σε κάνει να θες να τελειώσεις το κόμικ με μια ρουφηξιά. Η αφήγηση ξεκινάει με το απέραντο, σκοτεινό μπλε. Ένα παιδί 12 ετών, ο Ίμπο, έχει μπει σε μια από τις αμέτρητες φουσκωτές λέμβους που κατευθύνονται προς την Γηραία Ήπειρο, με μέγιστο φορτίο 6 άτομα κι όμως κουβαλάει 14 επιβάτες. «Στη φωτογραφία μας είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούργια, με χώρο για όλους» σκέφτεται ο Ίμπο, αλλά όπως παρατηρούν όλοι στη βάρκα αργότερα, αφού οι έμποροι τους πήραν τα λεφτά, δίνοντάς τους ένα μικρό φουσκωτό, δεν τους νοιάζει τι θα απογίνουν. Το δεύτερο κεφάλαιο γυρνάει πίσω στο χρόνο, συγκεκριμένα 19 μήνες νωρίτερα. Ο Ίμπο είναι στο χωριό του και μαθαίνει ότι ο αδερφός του έχει φύγει χωρίς καν να τον χαιρετήσει. Έτσι, ξεκινάει να πάει να τον βρει, και μαζί να ψάξουν να βρουν τη Σίσι, την αδερφή τους που είχε φύγει νωρίτερα. Συνεχίζει έτσι η παράλληλη αφήγηση, εντείνοντας το ενδιαφέρον και την αγωνία του αναγνώστη, μέχρι και το τέλος της αφήγησης. «Φοβάμαι που φεύγω, αλλά φοβάμαι και να μείνω» λέει ο Ίμπο στον μεγάλο του αδερφό, αφού πέρασαν την έρημο και δούλευαν από πόλη σε πόλη για να μαζέψουν λεφτά, ώστε να βρουν μια θέση στο πλοίο «μιας καλύτερης ζωής». Συνοψίζει έτσι τα αντιφατικά συναισθήματα που πλημμυρίζουν αθώες ψυχές, οι οποίες αναγκάζονται να ακολουθήσουν επικίνδυνες διαδρομές για να γλιτώσουν από πόλεμο, φτώχεια, υποσιτισμό ή κάθε είδους κακοποιήσεις και βασανιστήρια στην χώρα όπου έτυχε να γεννηθούν, παίζοντας κορόνα-γράμματα την ζωή τους. Χάνοντάς την πολλές φορές από ψεύτικες υποσχέσεις ανθρώπων που κοιτούσαν μόνο πως να γεμίσουν την τσέπη τους, μην λογαριάζοντας καθόλου την αξία της ανθρώπινης ζωής. Η συγκινητική ιστορία του Ίμπο σε βάζει στην θέση του (άλλου) και δεν σε αποστασιοποιεί, όπως πιθανόν κάνουν τα δελτία ειδήσεων. Γι’ αυτό συνιστά μια πολύ καλή επιλογή για μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες, ώστε να έρθουν σε επαφή με το τι συμβαίνει δίπλα τους. Αυτές οι ιστορίες πρέπει να ακουστούν. Εύστοχα σημειώνουν οι τρεις δημιουργοί του κόμικ «Πρόσφυγες» στην τελευταία σελίδα: «Δεν είναι ταξίδι που πραγματοποιείται αψήφιστα. Όποιος κάνει την επιλογή να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Και όλοι τους είναι άνθρωποι.» ΠΗΓΗ
  5. Mετά τον Μπάτμαν... ο Βαρουφάκης Είναι ο κεντρικός ήρωας του πολιτικού κόμικς «WΟW» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη Συντάκτης: Βασιλική Τζεβελέκου Εναν χρόνο μετά την παραίτησή του και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, ο οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης εξακολουθεί να «μονοπωλεί» το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, των Μέσων Ενημέρωσης, των συζητήσεων για το Grexit, για το Plan B, της δραχμής... Οι απόψεις του για τη δυσχερή οικονομική θέση της χώρας και οι εναλλακτικές προτάσεις του για την αντιμετώπιση του οικονομικού αδιέξοδου προκάλεσαν αντιδράσεις από τη στιγμή που εμφανίστηκε ως υπουργός Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα. Ανετος, απείθαρχος, τολμηρός, δεινός -μάλλον- συνομιλητής, με δυνατές οικονομικές γνώσεις για τις οποίες έτσι κι αλλιώς διακρίθηκε στους πανεπιστημιακούς κύκλους και αγαπήθηκε από τους φοιτητές του, έκανε «πιρουέτες» στα Eurogroup. Στοχοποιήθηκε, λοιδορήθηκε, απομονώθηκε και τελικά απομακρύνθηκε... Τη στιγμή που οι οικονομικοί και οι πολιτικοί αναλυτές ασχολούνται με το «φαινόμενο Βαρουφάκη», κάποιοι άλλοι με τη δύναμη του σκίτσου καταγράφουν τις επικές μάχες που έδωσε ο V. Είναι ο κεντρικός ήρωας του πολιτικού κόμικς «WΟW» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Με το κωδικό όνομα V είναι ο «ήρωας» της Ευρώπης που μαζί με τους συμμάχους του, την Αριάδνη και τον λαό κυρίως, αλλά όχι μόνον, δίνει επικές μάχες απέναντι στα «τέρατα της ευρωπαϊκής σκηνής» που έχουν εγκλωβίσει τους λαούς σε έναν λαβύρινθο, με τον αιμοδιψή Ευρωπαϊκό Μινώταυρο να ζητάει διαρκώς τροφή. Νοεροί συμπαραστάτες του, οι Καρλ Μαρξ, Τζον Μέιναρντ Κέινς, Ανταμ Σμιθ και Τζον φον Νιούμαν. «Η αφετηρία μου ήταν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, η σύνοδος κορυφής που ακολούθησε και, τέλος, η ψήφιση του 3ου Μνημονίου. Απογοητευμένη και αηδιασμένη από την καταστροφική πορεία της χώρας μου και από τη ματαίωση της λαϊκής δημοκρατικής ετυμηγορίας, το μόνο που επικρατούσε ήταν θυμός. Λίγες μέρες μετά ο θυμός και η απογοήτευση μετατράπηκαν σε δημιουργία. Kάπως έτσι γεννήθηκε η σκέψη του "WOW". Και η σκέψη έγινε σενάριο και διάλογοι με τη συμβολή του συνεργάτη μου Aris», μας λέει η Χρύσα Αριάδνη Κουσελά, που υπογράφει το σενάριο μαζί με τον Aris (Παπαδόπουλο). Επίσης μαζί με τον Δημήτρη Jimkos Σωτηράκη δημιούργησαν τα σκίτσα των 136 σελίδων. Καταλυτική επιρροή γι' αυτή τη δουλειά άσκησαν οι Chip Kido & Dave Taylor από το «Batman death by Design». Επικές σκηνές μάχης, με τον Σόιμπλε σε ρόλο απόλυτου άρχοντα, τον Ντάισελμπλουμ πειθήνιο όργανό του και κάπου εκεί τον Αδωνι Γεωργιάδη σαν νυχτερίδα... Ολα τα γνωστά πρόσωπα της Ελλάδας και της Ευρώπης έχουν τη θέση τους στις σελίδες, αλλά και οι μεγάλες συγκεντρώσεις, το προσφυγικό, η οικονομική κρίση. Κάπου προς το τέλος εμφανίζονται ο Τσε Γκεβάρα και ο Αρης Βελουχιώτης που «τραβούν το αυτί» του Τσίπρα. • Πρόθεσή σας ήταν να καταγράψετε με τη δύναμη του σκίτσου τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ευρώπη και στη χώρα μας; Θα ήταν πολύ βαρετό για τις επόμενες γενιές, αλλά και για τις σημερινές, να έχουν ως σημείο αναφοράς κατά κύριο λόγο τις εικόνες των δελτίων ειδήσεων. Είναι ενδιαφέρον να αποδοθούν με μια εικαστική προσέγγιση τα γεγονότα της εποχής των μνημονίων, της ανθρωπιστικής κρίσης, της κρίσης των θεσμών και των αξιών. Η μεταμοντέρνα οπτική θεωρώ πως αφήνει αρκετό χώρο και για τέτοιες εκφάνσεις. • Ποια είναι η Αριάδνη που στέκεται δίπλα στον κεντρικό ήρωα; Η ιστορία του «WOW» παντρεύει την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Εκτυλίσσεται μέσα σε έναν λαβύρινθο όπου είναι εγκλωβισμένες όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον λαβύρινθο χωρίς την Αριάδνη. Θα ήταν σαν να μην πίστευα πως υπάρχει λύση. Η μετεξελιγμένη μυθική Αριάδνη έχει τις ρίζες της στον αρχαίο μύθο του Θησέα με τον Μινώταυρο. Μόνο που εδώ ο Μινώταυρος είναι ευρωπαϊκός και επί της ουσίας παγκόσμιος. Είναι ένας άγριος μηχανισμός διατήρησης της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Ο μίτος της Αριάδνης είναι αυτός που εξασφαλίζει και εδώ την έξοδο από τον λαβύρινθο, μόνο που η έξοδος δεν επιτυγχάνεται ακόμη. Απομένει να σκεφτούμε τι αντιστοιχεί στον καθένα μας να κάνουμε για να λυθεί ο γρίφος της εξόδου της χώρας μας από την ανθρωπιστική και οικονομική κρίση. Τότε η Αριάδνη και ο μίτος θα έχουν πετύχει τον στόχο τους. Υπομονή λοιπόν για το επόμενο κόμικς μας. • Διαβάζοντας το «WΟW», σχηματίζει κανείς την εικόνα ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης «πολέμησε» μόνος εναντίον όλων. Θεωρείτε ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αυτή η άποψη; Ο ήρωας πολέμησε με συμμάχους του, την Αριάδνη, τον Μαρξ, τον Νιούμαν, τον Σμιθ... και κυρίως τον λαό. Στον υπαρκτό γήινο κόσμο, ο Γιάνης Βαρουφάκης έδωσε τις μάχες του με αξιόλογους συμμάχους εντός και εκτός Ελλάδας, κάποιοι από αυτούς απεικονίζονται μέσα στο κόμικς. Αδιαμφισβήτητα, επωμίστηκε την ευθύνη της διαπραγμάτευσης. • Ο Γιάνης Βαρουφάκης το είδε; Τι σας είπε; Ναι, τον προσεγγίσαμε και του εκφράσαμε την πρόθεσή μας, δείχνοντας ένα κομμάτι της δουλειάς μας. Μας εμπιστεύτηκε και μας παραχώρησε, ύστερα από δικό μας αίτημα, τέσσερα χειρόγραφα κείμενά του αποκλειστικά για το κόμικς μας. • Είστε αισιόδοξη για το μέλλον; Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη για το παρελθόν και το παρόν. Το μέλλον κυοφορεί θαύματα. Ας έχουμε τη σοφία, την υπευθυνότητα και τη διαύγεια να επιλέξουμε και να ακολουθήσουμε το καλύτερο για το μέλλον της πατρίδας μας και του λαού της. Ιnfo: Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 136, τιμή 15 ευρώ. Πηγή
  6. Η φασαριόζικη παιδική παρέα του Μικρού Νικόλα είναι και πάλι εδώ ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Οι εκδόσεις Πατάκη επανακυκλοφορούν σε όμορφες εκδόσεις τα βιβλία με τις περιπέτειες του Μικρού Νικόλα και μας ωθούν να θυμηθούμε εκ νέου το αγαπημένο (και ακούραστα χιλιοδιαβασμένο) αγόρι με την αφοπλιστική ευγένεια, τις αποστομωτικές απορίες και την αγιάτρευτη προδιάθεση στη σκανδαλιά. Ηταν στη δεκαετία του 1950, όταν ο Ζαν-Ζακ Σενπέ εικονογραφούσε ιστορίες με ένα αγοράκι που ονομαζόταν Νικόλας. Ο Ρενέ Γκοσινί, αυτός ο επαγγελματίας χιουμορίστας, ο δημιουργός του Αστερίξ (μαζί με τον Αλμπέρ Ουντερζό) και σεναριογράφος των καλύτερων ιστοριών του Λούκυ Λουκ (στα σχέδια του Μορίς), πλησίασε τον Σενπέ και του πρότεινε να δημιουργήσει κόμικς με αυτόν τον χαρακτήρα. Κάτι τέτοιο έγινε τον Σεπτέμβριο του 1955. Καθώς όμως δεν είχε συνηθίσει αυτήν τη μορφή έκφρασης, ο Σενπέ ανέθεσε τη συγγραφή στον Γκοσινί, ο οποίος ανέλαβε τα σενάρια, υιοθετώντας το ψευδώνυμο Agostini. Ομως ο Σενπέ δεν ένιωσε ποτέ άνετα ως δημιουργός κόμικς και επέστρεψε στο κλασικό εικονογραφημένο κείμενο. Με τη μορφή αυτή –κείμενα Ρενέ Γκοσινί, σχέδια Ζαν-Ζακ Σενπέ– κάνει την εμφάνισή του το 1959 στο ιστορικό εβδομαδιαίο περιοδικό Pilote ο Μικρός Νικόλας. Οι ιστορίες του Μικρού Νικόλα έγιναν λατρεία. Αυτή η φασαριόζικη παιδική παρέα που ζει σε μια ανώνυμη πόλη της Γαλλίας τη δεκαετία του ’50 (και που πολλές ομοιότητες έχει με κάποιους ανυπότακτους Γαλάτες) χαρίζει ακόμη γέλιο. Γέλιο και συγκίνηση. Οι μεγάλοι νοσταλγούν ενθυμούμενοι τα δικά τους κατορθώματα και οι μικροί βρίσκουν τον εαυτό τους. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που οι ιστορίες αυτές τυπώθηκαν για πρώτη φορά, ίχνος από τη μαγεία τους δεν έχει χαθεί. Μαγεία που οφείλεται εν πολλοίς στο άριστο ταίριασμα συγγραφέα και σκιτσογράφου. Είναι η χροιά παιδικής αφέλειας και ξεγνοιασιάς στη γραφή του Γκοσινί, η οπτική από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, και τα παιχνιδιάρικα σκίτσα του Σενπέ, που εναρμονίζονται δημιουργώντας έναν ιδανικό παιδικό μικρόκοσμο. «Το σύμπαν του Μικρού Νικόλα είναι ένας ιδανικός κόσμος», λέει ο Σενπέ. «Είναι η παιδική ηλικία που ο Γκοσινί κι εγώ θα θέλαμε να έχουμε. Είναι το μεγάλο ταλέντο του Γκοσινί που κατάφερε να δημιουργήσει έναν κόσμο παιδιών όπως όλοι μας τον ονειρευόμαστε. Δεν υπάρχει κανένα δράμα στη ζωή του Νικόλα». Και ερωτηθείς ο Γκοσινί αν ταυτίζεται με τον Μικρό Νικόλα θα πει: «Κατά μία έννοια, ναι. Δεν ήμουν ποτέ Γαλάτης, ούτε καουμπόης, ήμουν όμως παιδί, και ο Σενπέ το ίδιο, φυσικά. Οι ιστορίες γεννήθηκαν από τις δικές του αναμνήσεις, όπως μου τις αφηγήθηκε, και από τις δικές μου στην Αργεντινή· εντυπώσεις ήταν μάλλον παρά αναμνήσεις... Η μυρωδιά του κρουασάν με σοκολάτα μετά το σχολείο, η ατμόσφαιρα του διαλείμματος, όλο αυτό το ατελείωτο πηγαινέλα της παιδικής ηλικίας που ο Σενπέ, από την πλευρά του, είχε τόσο έντονα νιώσει». Να και το λινκ.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.