Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Παραλογοτεχνία'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Στα πλαίσια του αφιερώματος του τεύχους τον Φλεβάρη του 2000 στον λαικό πολιτισμό (επιμέλεια Χρήστος Δερμεντζόπουλος). Άλλα άρθρα, που δεν τα συμπεριλαμβάνω, είναι: - Λαικός πολιτισμός και παγλκοσμιοποίηση (Σωτήρης Δημητρίου) - Ο Καραγκιόζης είναι ο ίδιος ο καραγκιοζοπαίχτης (Γιάννης Κιουρτσάκης) - Λαίκές και επιστημονικές ονομασίες των ονείρων (Ιωάννης Κυριακάκης) - Η μαστοριά ως λαϊκή κουλτούρα (Μάνος Σπυριδάκης)
  2. Όταν η Αριστερά γύριζε την πλάτη στην αστυνομική λογοτεχνία Του Φίλιππου Φιλίππου* Την περίοδο του Εμφυλίου, οι εφημερίδες και τα περιοδικά εξακολουθούσαν να δημοσιεύουν αστυνομικά διηγήματα, καθώς και μυθιστορήματα ξένων συγγραφέων σε συνέχειες, όπως συνέβαινε και στη διάρκεια της Κατοχής. Το 1948, κι ενώ κυκλοφορούσε η Μάσκα που είχε εκδοθεί πριν από τον πόλεμο, η εφημερίδα Οι καιροί δημοσίευε σε συνέχειες το μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι Η ώρα του εγκλήματος, ενώ το περιοδικό Θησαυρός το Οι δέκα μελλοθάνατοι, πάλι της Κρίστι· το 1949 δημοσίευε Το μυστήριο των 12 Κινέζων και το Οι άνθρωποι του αίματος του Τζέιμς Τσέιζ. Ωστόσο, τα ειδικά αστυνομικά περιοδικά (Μάσκα, Μυστήριον και άλλα) δεν έχαιραν εκτίμησης από γονείς και δασκάλους, μολονότι οι ίδιοι τα διάβαζαν, επειδή φοβούνταν πως οι εγκληματικές πράξεις που περιγράφονταν σε αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο μίμησης. Την άνοιξη του 1953 η Μάσκα επανεκδόθηκε. Τα αναγνώσματά της δεν ήταν μόνο αστυνομικά· δημοσίευε επίσης περιπέτειες στην Αφρική και την Ασία, πειρατικές μα και κατοχικές ιστορίες. Μεγάλο μέρος των αναγνωστών των αστυνομικών περιοδικών ήταν παιδιά και έφηβοι. Ωστόσο, στην Ελλάδα δεν είχε αναπτυχθεί εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία. Η Μάσκα όμως αποτελούσε φυτώριο αστυνομικών συγγραφέων, αριστερών και μη, οι οποίοι έγραφαν διηγήματα με ξένους ήρωες (Ζορρό, Λέμι Κόσιον και άλλους): Απόστολος Μαγγανάρης, Γιώργος Τσουκαλάς, Νίκος Τσεκούρας, Γεωργία Δεληγιάννη (μετέπειτα και Αναστασιάδη), Ηλίας Μπακόπουλος, Στέλιος Ανεμοδουράς, Νίκος Μαράκης, Δημήτρης Χανός, Φάνης Κλεάνθης, Γιώργος Σεβαστίκογλου. Εξαιτίας της επιφυλακτικότητας γονέων και δασκάλων, κάποιοι δημοσιογράφοι σκέφτηκαν να εκδώσουν περιοδικά δράσης χωρίς εγκλήματα. Ένας από αυτούς ήταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς, ποιητής και μεταφραστής, εκ των συνεργατών της Μάσκας. Άρχισε τη συγγραφική-εκδοτική του πορεία με το νεανικό περιοδικό Υπεράνθρωπος. Το 1952 εξέδωσε το εβδομαδιαίο περιοδικό Μικρός Ήρως με ήρωες παιδιά που πολεμούσαν στην Αθήνα τους Γερμανούς: τον Γιώργο Θαλάσση ή Παιδί-Φάντασμα, την Κατερίνα και τον Σπίθα, τον αστείο της παρέας. Οι περιπέτειες των μικρών ηρώων (τις έγραφε ο ίδιος ως Θάνος Αστρίτης) περιείχαν βία και σκοτωμούς μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών. Ο Μικρός Ήρως, δηλαδή, ήταν αστυνομικό περιοδικό, μόνο που απευθυνόταν σε παιδιά. Στο αφιέρωμα που έκανε στον Μικρό Ήρωα το περιοδικό Ωλήν το 1982, ο ποιητής Ηλίας Λάγιος (ως Αλέξης Φωκάς) τον υπερασπίστηκε ενθέρμως: «Νόμιμο τέκνο του Τσακιτζή και της Μάσκας, θραμμένος με το αμνιακό υγρό της παραφιλολογίας, ο Μικρός Ήρως κομίζει την κορύφωση και τον αφανισμό του λαϊκού μυθιστορήματος. Κατάγεται από τη χώρα των μακάρων, τη χώρα του Αχιλλέα, του Μεγαλέξανδρου, του Διγενή και του Καραγκιόζη. Ενταγμένος στη διεθνή των λαϊκών ηρώων, συνδιαλέγεται με τον Χότζα, τον Ροκαμβόλ, τον Αρσέν Λουπέν και τον Σέρλοκ Χολμς». Ο πρώτος Έλληνας που έγραψε αστυνομικό μυθιστόρημα τη δεκαετία του '50 ήταν ο δημοσιογράφος Χρήστος Χαιρόπουλος. Τον Ιούλιο του 1952 άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες στην εφημερίδα Εμπρός το Καλλιστεία του θανάτου. Λίγο αργότερα, εμφανίστηκε ο Γιάννης Μαρής, δημοσιογράφος στη σοσιαλιστική Μάχη. Η σταδιοδρομία του ως αστυνομικού συγγραφέα άρχισε το καλοκαίρι του 1953, όταν με το πραγματικό του όνομα, Γιάννης Τσιριμώκος, δημοσίευσε σε συνέχειες το κλασικό πλέον Έγκλημα στο Κολωνάκι, στο εβδομαδιαίο περιοδικό Οικογένεια. Ήρωάς του ήταν ο αστυνόμος Γιώργης Μπέκας, ο οποίος βασίστηκε στον επιθεωρητή Ζιλ Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν. Το κοινό διψούσε για αστυνομικές περιπέτειες, ωστόσο ορισμένοι αριστεροί διανοούμενοι αντιμετώπιζαν το φαινόμενο με σκεπτικισμό έως εχθρότητα. Έγραφε ο Νίκος Παπαπερικλής στην Αυγή τον Φεβρουάριο του 1958: «Κι εδώ φτάνουμε στον θρίαμβο του ραδιοφώνου μας. Ο Τζον Γκρικ... Το ελληνοαμερικανικό ζευγάρωμα. Και Τζον και Γκρικ. Και η Ελλάδα και η Αμερική... Το ελληνικό δαιμόνιο που μας τιμά στην αλλοδαπή. Ο αστυνομικός της Ιντερπόλ που τα ξέρει όλα. Σιχαίνεσαι το αστυνομικό μυθιστόρημα, τους γκάνγκστερς, τους φόνους, τα πιστόλια, τους στραγγαλισμούς. Αμ δε… Και οι νεαροί βλαστοί μας, που παραδίνονται στο κουτί κάνουν όνειρα και διαλέγουν ρόλους: Τζον Γκρικ ή γκάνγκστερ; Θεός να τα φυλάει τα καημένα…» Η Αυγή, το δημοσιογραφικό όργανο της ΕΔΑ τότε, με διευθυντή τον Λεωνίδα Κύρκο, σε ανυπόγραφο κείμενο έγραφε στις 24 Οκτωβρίου 1961, παραμονές των εκλογών: «Ανοικτός ο δρόμος για τη διαφθορά - τα γκαγκστερικά φιλμ ελεύθερα για τη νεολαία. Τα έντυπα που διαφθείρουν τους νέους (Μάσκες κ.λπ.) κυκλοφορούν όχι μόνον ελεύθερα αλλά και σε αδασμολόγητο χαρτί, προς ευχερεστέραν κυκλοφορίαν της εντύπου αθλιότητος. Όμως ο Θούριος του Ρήγα, ο Ρουσώ και ο Ζολά απαγορεύονται». Λέει ο παλιός κομμουνιστής Στέλιος Ανεμοδουράς στο περιοδικό Ωλήν το 1982: «Η αντίδραση της κριτικής ήταν αρνητική. Και ιδίως της αριστερής. Η Αυγή επανειλημμένα έγραψε εναντίον του Μικρού Ήρωα. Κι όμως δεν είχαν διαβάσει το περιοδικό. Και οι γονείς αντέδρασαν αρνητικά αρχικά, και οι δάσκαλοι». Τα ίδια λέει στο ίδιο έντυπο κι ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο δημιουργός της Μάσκας: «Η αντίδραση των λογίων και της επίσημης κριτικής στα περιοδικά αυτά δεν ήταν καλή. Και να σας πω, ακόμη και ιδεολογικά. Πολλές φορές έφτασε διαφημίσεις της Μάσκας να μην τις δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης και η Αυγή λέγοντας ότι οι ήρωες, επειδή τα ονόματά τους τιμώνται, είναι αντίθετοι με τη σοσιαλιστική ιδεολογία». Βαθμιαία, η στάση της Αριστεράς άλλαξε, οι διανοούμενοί της άρχισαν να βλέπουν την αστυνομική λογοτεχνία θετικά. Τον Οκτώβριο του 1961 δημοσιευόταν σε συνέχειες στον φιλοκομμουνιστικό Ανεξάρτητο Τύπο (διευθυντές Ι.Α. Πουρνάρας - Κ.Μ. Κύρκος) το μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν Η γούνα της αγριόγατας. Το 1964, στο απογευματινό κομματικό όργανο της ΕΔΑ Δημοκρατική Αλλαγή (διευθυντής ο πρώην βουλευτής Γιάννης Ευαγγελίδης), δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημα Ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη της Άγκαθα Κρίστι. Σήμερα που η αστυνομική λογοτεχνία έχει πλέον αποενοχοποιηθεί, μπορούμε να ακούσουμε πλείστες φωνές που υποστηρίζουν τα ωφελήματά της. Ο εγκληματολόγος Γιάννης Πανούσης, σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη (και μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας), υπογραμμίζει: «Το αστυνομικό όχι μόνο δεν είναι 'ανήθικο' μυθιστόρημα αλλά συχνά μέσα από τον ρομαντικό, ιστορικό, ηθογραφικό, ψυχολογικό του χαρακτήρα χάνεται το noir στοιχείο και αναδύεται μια 'διδακτική διάπλαση' που διαμορφώνει ψυχές» (Γιάννης Πανούσης, Εγκληματικές επιστήμες και αστυνομικό μυθιστόρημα, εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2006). * Ο Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας Εδώ το λινκ. Τα σχόλια με προσοχή, επειδή, λόγω του θέματος, μπορεί να παρεκτραπούμε.
  3. Αρθράκι του Άρη Μαλανδράκη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία για τον παραλογοτεχνικό περιοδικό τύπο κατα τη διάρκεια της Κατοχής. Αναφορές σε έντυπα της εποχής με ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μεταφέρονται δια στόματος Δημήτριου Χάνου. "Ερχόταν τρέχοντας κάποιος υπάλληλος του εκδότη, με μια σφραγίδα στο χέρι. Τα περιοδικά είχαν τυπωμένη τιμή 20.000 δραχμές. Φθάνοντας στο πρακτορείο, είχαν πάει στις 30.000. Πριν σταλούν στα περίπτερα είχαν ανέβει στις 40.000. Ο Τιμάριθμος έτρεχε, το ίδιο και ο υπάλληλος με τη σφραγίδα που άλλαζε συνεχώς τιμή!"
  4. Αλιεύθηκε από εδώ και ασχολείται με το τότε δημοσιευθέν βιβλίο του Κάσση. === Η λαϊκή φιλολογική παραγωγή στην Ελλάδα. Από τον «Υπεράνθρωπο» και τον «Μικρό Ηρωα» ως τον «Ταρζάν», το «Ελληνόπουλο» και τα «Κλασικά Εικονογραφημένα». Εξωτικά και εγχώρια Φιλίππου Φίλιππος 14/02/1999 Με τη «λογοτεχνία αναψυχής» ή τη «λογοτεχνία φυγής», αυτή τη μεγάλη ειδολογική κατηγορία, όπου οι «ειδικοί» κατατάσσουν τα αστυνομικά, τα κατασκοπευτικά, τα γουέστερν, τα αισθηματικά, τα ερωτικά, τα πορνό αφηγήματα καθώς και τα επιστημονικής φαντασίας, ασχολείται ο Κυριάκος Δ. Κάσσης στη μελέτη του «Ελληνική παραλογοτεχνία και κόμικς». Ποιητής, ζωγράφος, ερευνητής, με σπουδές στα νομικά και στα κινούμενα σχέδια, ο συγγραφέας είναι ο πρώτος ­ ή από τους πρώτους ­ μελετητής του φαινομένου στην Ελλάδα. Συλλέκτης ο ίδιος ενός σημαντικού αριθμού εντύπων (βιβλίων, περιοδικών, φυλλαδίων) που ξεπερνά τα 100.000, έγραψε το 1981 τη μελέτη «Το ελληνικό λαϊκό μυθιστόρημα 1840-1940», το 1982 το «Σωτήρης Χρηστίδης, ο μεγάλος λαϊκός ζωγράφος» και το 1985 το «Η παραλογοτεχνία στην Ελλάδα 1830-1980». Το μεγάλου σχήματος (21Χ29,5) βιβλίο του, εντυπωσιακά εικονογραφημένο, αποτελεί σημαντική συμβολή στην ανάδειξη της λαϊκής λογοτεχνίας ως είδους με τεράστια απήχηση στο πλατύ αναγνωστικό κοινό. Το χωρίζει σε δύο μέρη. Το πρώτο αποτελείται από τρία κεφάλαια σχετικά με τα είδη της παραλογοτεχνίας και τα κόμικς. Το δεύτερο αναφέρεται στις μελέτες που έχουν γίνει επί του θέματος και περιέχει όλα τα ελληνικά έντυπα τα οποία έχουν δημοσιεύσει παραλογοτεχνικά κείμενα και κόμικς. Μιλώντας για τη «λαϊκή» και τη «δημοτική» λογοτεχνία, ο Κάσσης κάνει διαχωρισμό ανάμεσα σε εκείνη των ανωνύμων δημιουργών και στην άλλη των επωνύμων συγγραφέων που δημοσίευαν τα έργα τους είτε στα περιοδικώς εκδιδόμενα φυλλάδια είτε σε εφημερίδες και περιοδικά υπό μορφήν επιφυλλίδων. Στη σειρά των φυλλαδίων εντάσσονται ποικίλου περιεχομένου έντυπα. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα παιδικά αναγνώσματα του τύπου «Μικρός Ηρωας», «Γκαούρ-Ταρζάν», «Υπεράνθρωπος», «Γκρέκο», αλλά και σειρές αυτοτελών περιπετειών. Την περίοδο 1900-1950 τα λιθογραφημένα εξώφυλλα και το εσωτερικό αυτών των φυλλαδίων είχαν εικονογραφήσει οι Χρηστίδης, Φιλαδελφεύς, Χάουπτ, Αριστεύς, Ζωτιάδης, Σβώλος, Γεράσιμος Γρηγόρης, Μέντης Μποσταντζόγλου και άλλοι καλλιτέχνες, οι οποίοι είχαν ειδικευτεί στο συγκεκριμένο είδος και εργάζονταν με πλήρη απασχόληση. Οι επιφυλλίδες άρχισαν να δημοσιεύονται στις εφημερίδες της Αθήνας, της επαρχίας και των παροικιών του εξωτερικού (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια, Νέα Υόρκη και αλλού) από τα μέσα του 19ου αιώνα, τις έγραφαν δε οι επιφανέστεροι συγγραφείς περιπετειωδών ιστοριών: Α. Κυριακός, Η. Οικονομόπουλος, Σ. Χριστοδουλάτος, Κ. Ράδος, Γ. Ασπρέας, Σ. Νικολόπουλος, Φ. Φωτόπουλος, Σ. Ποταμιάνος, Α. Καρώνης, Π. Αργυρός, Ι. Σκουτερόπουλος ­ ως το 1926. (Ο Κάσσης παραλείπει να μνημονεύσει και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, που και αυτός δημοσίευε σε συνέχειες τα περιπετειώδη του μυθιστορήματα: «Η μετανάστις» δημοσιεύτηκε το 1879 στον «Νεολόγο» της Πόλης, το 1882 «Οι έμποροι των εθνών» και το 1884 «Η γυφτοπούλα» στην Αθήνα.) Τα πρώτα λαϊκά φυλλάδια με ομοιογενές περιεχόμενο ήταν περιλήψεις ή διασκευές πολυσέλιδων μυθιστορημάτων με ήρωες εκ του εξωτερικού: του Ροκαμβόλ, του Σέρλοκ Χολμς, του Νατ Πίνκερτον. Ο πρώτος έλληνας ήρωας αυτών των σειρών φαίνεται πως ήταν ο αστυνόμος Φον Κολοκοτρώνης (πρόσωπο υπαρκτό, εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη), τις περιπέτειες του οποίου έγραφε ο Αριστείδης Κυριακός κατ' απομίμηση των ιστοριών του Χολμς. Ενας από τους πρώτους «παραλογοτέχνες» (θα λέγαμε σήμερα) ήταν ο Ιωάννης Κονδυλάκης που δημοσίευε υπό μορφήν επιφυλλίδας τους «Αθλίους των Αθηνών», μεταφυτεύοντας στη χώρα μας την πλοκή και το μυστήριο των «Αθλίων» του Ουγκό και των «Μυστηρίων του Παρισιού» του Σύη. Κατά τον Κάσση, τα πρώτα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα ήταν ο «Μιχαήλ Στρογκόφ» του Βερν και ο «Κατάσκοπος» του Μπουβιέ. Ως τα πρώτα αναλόγου είδους μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα θεωρεί το «Η σύζυγος του κατάσκοπου ή Κάιζερ» (1918) του Αριστείδη Κυριακού και τα «Μυστήρια των κατασκόπων» (1931) του Γιώργου Τσουκαλά, έργα που οδήγησαν στα κατοχικά μυθιστορήματα του Γιάννη Β. Ιωαννίδη, του Θανάση Τσόγκα και του Νίκου Μαράκη ­ εκείνα που επηρέασαν τον Στέλιο Ανεμοδουρά στο γράψιμο του «Μικρού Ηρωα». Αλλά και στην περίφημη «Μάσκα» του Απόστολου Μαγγανάρη το 1935, όπως και στα «Διαλεχτά μυθιστορήματα» του Κώστα Βελμύρα την ίδια χρονιά, εμφανίστηκαν αρκετοί Ελληνες ως ήρωες περιπετειών, γραμμένων από ντόπιους συγγραφείς. Τα κόμικς, οι αλληλοδιάδοχες εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο μιας ιστορίας, είναι παλαιότατη μέθοδος αφήγησης. Ο συγγραφέας, αφού υπενθυμίσει ότι η ζωγραφική προηγήθηκε του γραπτού λόγου, πεζού ή έμμετρου, στον ανθρώπινο πολιτισμό, αποκαλύπτει ότι η εξέλιξη των κόμικς ξεκίνησε από τον Μεσαίωνα και την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Εχει στα χέρια του μια έκδοση του Αισώπου του 1607, όπου σε κάθε σελίδα του βιβλίου υπάρχει μια εικόνα και από κάτω η λεζάντα-κείμενο του μύθου. Ως γνωστόν, η περίοδος ακμής των κόμικς υπήρξε το διάστημα από το 1935 ως το 1950, ενώ τότε άρχισε η χρυσή εποχή των ευρωπαϊκών κόμικς που κράτησε ως το 1970. Στην Ελλάδα το είδος έκανε δειλά δειλά την εμφάνισή του τη δεκαετία του 1930, όταν έντυπα όπως «Το περιοδικό μας» δημοσίευαν μονοσέλιδα κόμικς. Από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με την εικονογράφηση αυτών των εντύπως ήταν ο Γεράσιμος Γρηγόρης, ο Αλέκος Κοντόπουλος, ο Βύρων Απτόσογλου, ο Θέμος Ανδρεόπουλος, ενώ το 1931 επιχείρησε να γοητεύσει τους Ελληνες η φιγούρα του Μίκυ Μάους μέσα από τις σελίδες ομώνυμου περιοδικού. Ωστόσο, τα κόμικς στη χώρα μας απέκτησαν πολλούς οπαδούς το 1952, όταν εκδόθηκαν από την «Ατλαντίδα» του Πεχλιβανίδη τα περίφημα «Κλασικά Εικονογραφημένα» που ­ είχαν το copyright ­ ήταν αντιγραφή των αμερικανικών «Classics Illustrated». Εκτός από τις μεταφράσεις των ξένων κειμένων που ήταν περιλήψεις γνωστών λογοτεχνικών έργων, στα «Κλασικά Εικονογραφημένα» παρουσιάστηκαν ελληνικά θέματα: η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια» του Ομήρου, ο Κολοκοτρώνης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Θησέας και ο Μινώταυρος, ο Περσέας και η Ανδρομέδα. Τα έγραφαν ο Β. Ρώτας και η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη και τα εικονογραφούσαν ο Μποστ, ο Γ. Γραμματόπουλος, ο Β. Ζήσης και άλλοι καλλιτέχνες. Ο επιμελημένος τόμος «Ελληνική παραλογοτεχνία και κόμικς», καρπός μόχθου και αγάπης, είναι ένα χρησιμότατο βιβλίο. Εκδόθηκε από τον Ιχώρ και το Α.Λ.Λ.Ε.Α.Σ. (Αρχείο Λαϊκής Λογογραφίας ­ Εντύπων Αναγνωσμάτων Σημειολογίας) που ίδρυσε το 1980 ο συγγραφέας. Οπως αναγγέλλεται σε αυτόν, θα ακολουθήσουν και άλλοι τόμοι με ομοειδή θέματα, επί παραδείγματι ο «γραφτός» Καραγκιόζης στην Ελλάδα, δηλαδή οι εκδόσεις σε φυλλάδια του ήρωα του θεάτρου σκιών. Ο κ. Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας. ===
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.