Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΙΑΣ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Θρηνωδός

    ΨΗΦΙΔΩΤΟ

    Το ψηφιδωτό του χρόνου έσπασε. Η ιστορία που διηγείται ανακατεύτηκε. Μπορεί το σύνολο να ξαναγεννηθεί από τα κομμάτια του; Ο επίμονος αναγνώστης θα ανασυνθέσει την ιστορία από τα θραύσματα... Ο Πέτρος Χριστούλιας και ο Τάσος Ζαφειριάδης, το δίδυμο πίσω από τα Χαρακώματα, επιστρέφει μια νέο κόμικ ονόματι Ψηφιδωτό. Διηγούνται μια ιστορία μέσα από τον χώρο και το χρόνο με πρωταγωνιστή τον Κύριλλο, έναν άντρα που κρύβεται όταν οι Σταυροφόροι βιάζουν την γυναίκα του, σφάζουν και αυτήν και το παιδί τους και ως τιμωρία ο θάνατος τον αφήνει να περιπλανιέται μεταξύ ζωντανών και νεκρών για αιώνες με φόντο το Βυζάντιο στην παρακμή του. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, με τα επεισόδια της ιστορίας του Κυρίλλου να εμφανίζονται στο κόμικ ανακατεμένα (π.χ. πρώτο κεφάλαιο είναι το χρονικά τελευταίο) αφήνοντας τον αναγνώστη να τα τοποθετήσει στην σωστή σειρά ανασυνθέτοντας το ψηφιδωτό της ιστορίας. Αυτή η ασυνήθιστη επιλογή αφήγησης είναι το στοιχείο που κάνει το κόμικ τόσο ιδιαίτερο. Πέρα από τις προσωπικές συμπάθειες στο στιλ γραφής του Ζαφειριάδη και το σχέδιο του Χριστούλια (τις οποίες έχω αμφότερες), το να επιλέξουν να ανακατέψουν την ιστορία τιμώντας τον τίτλο προσέφερε και σε αυτούς και στον αναγνώστη μια πρόκληση αν θέλετε, που κάνει το κόμικ πιο χαρακτηριστικό και ξεχωριστό. Νομίζω πως είναι ένα πείραμα που έπιασε και ελπίζω να τραβήξει βλέμματα γιατί του αξίζει. Για όσους πάντως μπερδευτούν με το έντυπο, μπορούν πάντα να διαβάσουν την ψηφιακή μορφή η οποία πρωτοδημοσιεύθηκε στο socomic.gr από 5/6/18 έως 28/11/18 ή να ακολουθήσουν την σειρά που είναι στημένες οι ψηφίδες στο εσώφυλλο (κάθε ψηφίδα αντιστοιχεί σε ένα κεφάλαιο και στο εσώφυλλο έχουν μπει με χρονολογική σειρά). Μόνο μείον της καλαίσθητης έκδοσης της Jemma Press με την ωραία αντίθεση που κάνει το χρυσό εξώφυλλο είναι αυτό το ίδιο το χρυσό εξώφυλλο. Χαράζει πανεύκολα και μετά από 1-2 μπες βγες σε τσάντα έχει γεμίσει μεγάλες γραμμές. Κυκλοφόρησε αρχικά στο ComicDom 2019 και αν και αντιμετωπίζεται ως fiction έργο, στον ενδιαφέροντα επίλογο οι δημιουργοί αναφέρουν διάφορα υπαρκτά ιστορικά στοιχεία που ενσωμάτωσαν στην ιστορία. *οι εσωτερικές σελίδες είναι από το socomic.gr ΕΔΩ μπορείτε να δείτε συνέντευξη των δημιουργών για το κόμικ
  2. Το Comic N’ Play, το χειμερινό φεστιβάλ κόμικς και επιτραπέζιων παιχνιδιών, λαμβάνει και πάλι χώρα στη συμπρωτεύουσα με δράσεις, εκθέσεις και πολλά πολλά κόμικς. Το τριήμερο 8 έως 10 Δεκεμβρίου, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, το παλαιότερο ραντεβού για κόμικς στην Ελλάδα λαμβάνει και πάλι χώρα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης: το Comic N’ Play, το φεστιβάλ κόμικς και επιτραπέζιων παιχνιδιών, θα πραγματοποιηθεί για 21η φορά από τις εκδόσεις 9η Διάσταση και τον Ελληνικό Σύλλογο Φίλων Ιστορίας & Παιχνιδιών Στρατηγικής (ΕΣΦΙΠΣ). To Comic N’ Play έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα μέσα στον χρόνο. Από έκθεση κόμικς φοιτητών κατά τη Φοιτητική Εβδομάδα του ΑΠΘ στη δεκαετία του 2000 (όπου αρκετοί σημερινοί Έλληνες δημιουργοί κόμικς έκαναν το ξεκίνημά τους) έως την τριήμερη διοργάνωση στο κτίριο του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης μέχρι και τη σημερινή του μορφή με δράσεις, εκθέσεις και δημιουργούς από όλη την Ελλάδα στη Γ’ Αποθήκη του λιμανιού, η διοργάνωση έχει εξελιχθεί μέσα σε 20 χρόνια σε ένα πολυδιάστατο φεστιβάλ με βασικό γνώμονα την αγάπη για την 9η Τέχνη. Έκθεση «Εποχές για ήρωες» Κεντρικός της άξονας όπως κάθε χρόνο, η έκθεση πρωτότυπων δισέλιδων κόμικς με συγκεκριμένο θέμα. Η φετινή έκθεση ονομάζεται «Εποχές για ήρωες» και (όπως δηλώνει ο τίτλος) επικεντρώνεται στην ηρωικότητα και στην «ιδέα της υπέρβασης της ανθρώπινης φύσης μέσα στον χρόνο». Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους 60 καλλιτέχνες, περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά, τα έργα των οποίων θα εκδοθούν στην ομότιτλη ανθολογία του φεστιβάλ, αφιερωμένη φέτος στη μνήμη της εξωτερικής συνεργάτιδος και φίλης της διοργάνωσης Μαριάνθης Πάσχου. Τιμώμενος καλλιτέχνης για φέτος είναι ο Πέτρος Χριστούλιας, εικονογράφος, animator και δημιουργός κόμικς, άρρηκτα συνδεδεμένος με τη διοργάνωση μιας και αποτελούσε μέλος της ομάδας της από φοιτητής κατά τη δεκαετία του 2000. Δράσεις, δράσεις, δράσεις Φέτος οι δράσεις της διοργάνωσης έχουν αυξηθεί, όπως και οι καλεσμένοι εκδοτικοί οίκοι, καταστήματα ειδών ποπ κουλτούρας και καλλιτέχνες κόμικς που θα περιμένουν το κοινό σε bazaar με τα κόμικς τους, κατάλληλα δώρα για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές. Το κοινό επίσης θα μπορεί να συμμετέχει σε παιχνίδια από τον ΕΣΦΙΠΣ και άλλους συλλόγους επιτραπέζιων παιχνιδιών και να γνωρίσει τα origami, το cosplay, το bodypainting και τη βαφή μινιατούρας. Θα υπάρχουν επίσης δράσεις για παιδιά και σχολεία, όπως η παρουσίαση «Ιστορίες και μύθοι από τα βάθη της σπηλιάς» από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας. Με όλα αυτά το Comic N’ Play περιμένει, με την πάντα ελεύθερή του είσοδο, τους επισκέπτες του για το 21ο τους ετήσιο χειμωνιάτικο ραντεβού για να τους ζεστάνει με κόμικς, επιτραπέζια, ποπ κουλτούρα και δημιουργία. ♦ 21ο Comic N' Play Πού: Γ’ Αποθήκη Λιμανιού Θεσσαλονίκης Πότε: Παρασκευή 8, Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Δεκεμβρίου Είσοδος: Ελεύθερη Για περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ: www.comic-n-play.gr Και το σχετικό link...
  3. nikolas12

    Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ

    Σύνοψη από την εκδοτική: Ένας συγκεντρωτικός τόμος που περιλαμβάνει όλες τις περιπέτειες του Καπετάν Νυχτερίδα που έχει γράψει και σχεδιάσει ο Πέτρος Χριστούλιας! Αναλυτικά περιλαμβάνονται τα: “Γυρνώ σαν Νυχτερίδα”, “ Τριγυρνώ μες στην Αθήνα”, “ Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ”, το αδημοσίευτο “Η Νυχτερίδα της ασφάλτου”, αρχειακό υλικό και επίλογος από τον δημιουργό της σειράς, καθώς και fan-art από τους: Ηλία Κυριαζή, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Γιάννη Ρουμπούλια, Παύλο Κιζιρίδη και Θανάση Πέτρου! Μια από τις καλύτερες ελληνικές κόμικς σειρές της τελευταίας δεκαετίας, μαζεμένη σε έναν τόμο! Λίγα λόγια για την έκδοση: Μετά το Μπάτμαν αυτή η Αδερφή 2 του Πέτρου Χριστούλια, η σειρά του Έλληνα δημιουργού φιλοξενήθηκε στο socomic.gr και στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, η Jemma ξεκίνησε να εκδίδει άλμπουμ σχετικά με τη σειρά. Κατά την προσφιλή της τακτική τελευταία (και κατά τη γνώμη μου ολόσωστα), η εκδοτική προχωράει σε έκδοση και των τριών άλμπουμ μαζί με αδημοσίευτο υλικό και fan art που αφορούν τον Κάπτεν Νυχτερίδα. Κάθε άλμπουμ διαθέτει τέσσερα κεφάλαια και πιο συγκεκριμένα: 1. Γυρνώ σαν Νυχτερίδα: - Αυτή η αδερφή - Ο ζητιάνος της αγάπης - Που να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό; - Όταν μπουκάρω στον τεκέ 2. Τριγυρνώ μες στην Αθήνα - Ου γαρ έρχεται μόνον - Ο γάμος του Καραγκιόζη - Το είπε το φλιτζάνι - Εκείνο το κρύο πρωινό 3. Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ - Για ένα καθαρό κούτελο - Εμπορική πανήγυρις - Βραδινή παράσταση - Ρουφιανιά και κουτσομπολιό Η έκδοση είναι στα πρότυπα του Τέζα Omnibus, ένα ωραίο βιβλίο με ασπρόμαυρο σχέδιο και τις περιπέτειες του Καπετάν Νυχτερίδα που είναι πολύ διασκεδαστικές, ενώ είναι χορταστικότατη αφού περιέχει 280 σελίδες. Μερικοί ακόμα σύνδεσμοι για το κόμικ στο φόρουμ: Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια Παρουσίαση του Γυρνώ σαν Νυχτερίδα Παρουσίαση του Τριγυρνώ μες στην Αθήνα Παρουσίαση του Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ Το Κανάλι του Νυχτερίδα στο Youtube με making of της σειράς και άλλα βίντεο Καλό διάβασμα σε όλους
  4. Ο Πέτρος Χριστούλιας γεννήθηκε, μεγάλωσε και έφτιαξε τις πρώτες του εικόνες στη Χαλκίδα. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εικονογράφος και δημιουργός κόμικς και πολλές φορές εικονογραφεί τις δικές του ιστορίες. Έχει βραβευτεί με το χρυσό ΕΒΓΕ εικονογράφησης, ενώ κόμικς του έχουν διακριθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το βιβλίο του Δρ. ΠΑΠ: Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν. Παπανικολάου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη. Τι σας ώθησε να γράψετε το βιβλίο Δρ. ΠΑΠ, για τον διάσημο γιατρό Γιώργο Παπανικολάου; Η αρχική ιδέα για αυτό το βιβλίο ήταν των Εκδόσεων Παπαδόπουλος, που αποφάσισαν να συνεχίσουν τη σειρά των βιογραφιών σπουδαίων Ελλήνων σε graphic novel, μετά το βιβλίο για τον Κ. Καραθεοδωρή που είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο νωρίτερα. Φυσικά, όταν άκουσα αρχικά την πρόταση να είμαι μόνο ο σχεδιαστής του βιβλίου αμέσως δήλωσα ότι αν χρειαστεί μπορώ να το αναλάβω συνολικά, γιατί και πριν ξεκινήσω την έρευνα, έχοντας στο μυαλό μου μερικές σκόρπιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ήξερα ότι είχα να κάνω με μια προσωπικότητα που είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Η ανήσυχη περιπλάνηση μέχρι να φτάσει στο τελικό του κατόρθωμα υποσχόταν ότι εκτός από ενδιαφέρουσες εικόνες, απαραίτητες για ένα κόμικ, θα μου αποκάλυπτε και έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Δημιουργήσατε λοιπόν όχι μόνο τα σχέδια αλλά και τα κείμενα. Είχατε την απαραίτητη συγγραφική πείρα; Παρότι πολύ συχνά έχω συνεργαστεί με πολύ καλούς συγγραφείς, πάντα είχα και μια προσωπική πορεία ως αφηγητής. Έχω γράψει και εικονογραφήσει τα τελευταία χρόνια αρκετά, οπότε ένιωσα την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να αναλάβω ένα τέτοιο εγχείρημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανακάνει βιογραφία, αλλά είχα την εμπειρία της ιστορικής έρευνας για βιβλίο και αποφάσισα να το τολμήσω. Ποιες δυσκολίες συναντήσατε τόσο στο συγγραφικό, όσο και στο σχεδιαστικό κομμάτι; Η τεκμηρίωση για ένα τέτοιο έργο είναι πάντα η πρώτη δυσκολία. Ευτυχώς οι πηγές που συγκέντρωσα ήταν αρκετές και πλούσιες και κάλυπταν τις ανάγκες ενός 80σέλιδου κόμικ. Το επόμενο ζήτημα ήταν το θέμα του αφηγητή. Σε αυτή τη δύσκολη θέση έβαλα έναν νεαρό σπουδαστή ιατρικής στη Νέα Υόρκη, που αφηγείται τη ζωή του ήρωά του στη φίλη του σε μια βόλτα στο φθινοπωρινό Σέντραλ Παρκ. Η δυσκολία που αφορούσε το σχεδιαστικό μέρος είχε να κάνει με την επιμέρους οπτική τεκμηρίωση για κάθε σκηνή. Πώς έμοιαζε το σπίτι του Χαρίλαου Τρικούπη εξωτερικά και εσωτερικά; Πώς έμοιαζε η Κύμη, η Αθήνα, το Μόναχο, η Νέα Υόρκη εκείνες τις εποχές; Πού υποδέχτηκε ο Τόμας Χ. Μόργκαν τον Παπανικολάου όταν τον επισκέφτηκε στο Κολούμπια; Αυτές ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που γεννήθηκαν κατά την εξέλιξη του έργου. Τι είναι αυτό που γοητεύει τον αναγνώστη όταν ανοίγει ένα βιβλίο με κόμικς; Ως δημιουργός κόμικ και ο ίδιος και έχοντας αποκωδικοποιήσει, θέλω να πιστεύω, εν μέρει πώς λειτουργεί ο μηχανισμός του μέσου μου, θα μπορούσα να ξεκινήσω να αναλύω για μέρες πάνω στο θέμα. Έχουν γραφτεί άλλωστε και αρκετά θεωρητικά βιβλία πάνω σε αυτό. Σίγουρα το σχέδιο είναι μια αισθητική απόλαυση, αλλά αυτό μπορεί κανείς να το έχει και από ένα ανιμέισον. Ένα στοιχείο που θεωρώ ότι διαφοροποιεί το κόμικ από άλλα μέσα είναι ο ρυθμός με τον οποίο ένας αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία: είναι άλλος από αυτόν του κινηματογράφου και του βιβλίου και το κάνει μια ιδιαίτερη εμπειρία. Η αφήγηση της ζωής του πρωτοπόρου γιατρού Γιώργου Παπανικολάου γίνεται με αναφορά σε στιγμιότυπα της ζωής του. Δεν είναι δύσκολο να ισορροπεί κανείς μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας; Προσπάθησα να μην ξεφύγω πολύ από τις πηγές μου, οπότε τα στιγμιότυπα πέρα από τη φαντασία του σκηνογράφου λίγο-πολύ πατούν σε μαρτυρίες και αναφορές. Φυσικά σε κάποια σημεία μπορεί να ξεφύγει σε κάποια σουρεαλιστική αφήγηση, όπως όταν επενδύοντας ένα όχι τόσο ενδιαφέρον εικονογραφικά σημείο έστησα μια σεκάνς με τον χαρακτήρα μου ως εξερευνητή της εποχής του Κολόμβου. Σε ένα σημείο μόνο κατασκεύασα μια σκηνή και αναφέρω στο επίμετρο του βιβλίου τους λόγους. Από τα γραφόμενά σας καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι ο γιατρός Παπανικολάου εργάστηκε σκληρά όλη τη ζωή του και έκανε συνεχή έρευνα. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να πιστεύει ότι θα έχει αποτέλεσμα; Από ότι φαίνεται, είχε από μικρός ένα αίσθημα αποστολής. Μια φιλοδοξία να κάνει κάτι σημαντικό, που η πορεία του στην επιστήμη και η σκληρή δουλειά του σιγά σιγά του έδωσε σχήμα. Από τις επιστολές του πάντως φαίνεται ότι σε νεαρή ηλικία δεν ήταν καθόλου σίγουρος ότι θα καταφέρει να βρει τα μέσα. Αυτό είναι όμως πολύ ανθρώπινο και κάνει την προσπάθειά του να μοιάζει ακόμα πιο σπουδαία. Πολλοί τον αγνόησαν, τον πολέμησαν, αλλά στο τέλος δημιούργησε το τεστ Παπ. Πώς να ένιωσε άραγε για το επίτευγμα αυτό; Απ’ την ανακάλυψη της διάγνωσης του καρκίνου της μήτρας από τη μελέτη του κολπικού επιχρίσματος, μέχρι την εδραίωση του τεστ Παπ ως εξέταση ρουτίνας πέρασαν αρκετά χρόνια και, πέρα από τη σκληρή του δουλειά και την επιμονή του κόντρα σε κάποιο κατεστημένο στον τομέα αυτό, λειτούργησαν και άλλοι παράγοντες. Φαντάζομαι ότι η επιβράβευση με το βραβείο Λάσκερ ήταν μια σημαντική στιγμή, αλλά όπως έχω καταλάβει τον χαρακτήρα και όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, η πρώτη παρατήρηση και αναγνώριση στο μικροσκόπιο των καρκινικών κυττάρων ήταν και η πιο συναρπαστική στιγμή στην επιστημονική του πορεία. Θα μπορούσε να εργαστεί στην Ελλάδα και να πετύχει την προληπτική ιατρική και τη διάγνωση του καρκίνου; Εκείνη την εποχή, όχι. Ακόμα και να οδηγούνταν στην ανακάλυψη, μάλλον το τεστ Παπ θα ήταν δύσκολο να γίνει μια παγκόσμια μέθοδος διάγνωσης. Τι σας κάνει να ασχολείστε ιδιαίτερα με τα graphic novel; Προσπαθώ να ασχολούμαι όσο μπορώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον μου μοιράζεται και στον τομέα του παιδικού βιβλίου. Γενικά θα έλεγα ότι αυτό που με τραβάει σε αυτά τα μέσα είναι η αφήγηση με τη βοήθεια της εικόνας. Διαβάζοντας το βιβλίο σας, σημείωσα κάποιες φράσεις και σταμάτησα να πάρω ανάσες για να το απολαύσω. Υπάρχουν τεχνικές και μυστικά στα βιβλία για να γοητεύονται οι αναγνώστες; Στο συγκεκριμένο βιβλίο νομίζω ότι αυτό το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο τον Γεώργιο Παπανικολάου, που ο χαρακτήρας του και η ζωή του έκαναν την ιστορία συναρπαστική. Από εκεί και πέρα θέλω να πιστεύω ότι απέφυγα την επιπλέον δραματοποίηση και ο σκοπός μου ήταν η σαφήνεια και ο σωστός ρυθμός. Παρ’ όλα αυτά, το μέσο του κόμικ με τη βοήθεια της εικόνας μπορεί να μεταφέρει ένταση και συναίσθημα. Η οπτική αφήγηση μοιάζει με την κινηματογραφική απεικόνιση. Η ζωή όμως δεν είναι γεμάτη από άπειρες εικόνες; Η ζωή είναι μια συνεχής εικόνα. Ο κινηματογράφος, τα κόμικς και γενικότερα όλα τα αφηγηματικά μέσα αυτό που κάνουν είναι να επιλέγουν κομμάτια χρόνου που περιέχουν εικόνα, αλλά μερικές φορές διαχειρίζονται και αφηρημένες ιδέες που βρίσκονται πίσω από τον αισθητό κόσμο. Είναι λίγο πλατωνικό αυτό, αλλά νομίζω ότι αν δεν το δούμε έτσι χάνουμε πολλά. Για να επιστρέψουμε στο graphic novel Δρ. ΠΑΠ, κατά πόσο έχουν σχέση με την πραγματικότητα οι χαρακτήρες του βιβλίου; Προσπάθησα πολύ να μη βάλω λόγια στο στόμα των πραγματικών χαρακτήρων, τουλάχιστον όχι σημαντικά. Όπου το έκανα, πιστεύω ότι δεν αλλοιώνουν τις πηγές, απλώς ενισχύουν κάποιο συμπέρασμα που προέκυψε από αυτές. Μπορεί ένα graphic novel να επηρεάσει θετικά τους εφήβους και τους ενήλικες, ώστε να γίνουν καλοί αναγνώστες; Είναι και αυτή μια εμπειρία ανάγνωσης, οπότε από αυτή την άποψη είναι μόνο θετικό. Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας; Αν δεν το έχουν κάνει ήδη, θα τους πρότεινα να προσέξουν αυτή την άνθηση των ελληνικών κόμικς που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Δρ. ΠΑΠ: Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν. Παπανικολάου Πέτρος Χριστούλιας εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας Εκδόσεις Παπαδόπουλος σελ. 80 ISBN: 978-960-484-881-2 Τιμή: 12,98€ Και το σχετικό link...
  5. Με το καινούργιο του κόμικ, ο Πέτρος Χριστούλιας μάς εισάγει στη ζωή του ερευνητή γιατρού Γεωργίου Ν. Παπανικολάου, του οποίου το διαγνωστικό τεστ έχει σώσει αμέτρητες γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο. Τρία γράμματα παραπέμπουν σε μια ηρωική μορφή. Και δεν είναι άλλα από τα γράμματα που φέρει το διαγνωστικό τεστ το οποίο έχει σώσει τις ζωές αμέτρητων γυναικών. Πρόκειται για το τεστ ΠΑΠ, που προέρχεται από τα πρώτα τρία γράμματα του επωνύμου του Γεωργίου Ν. Παπανικολάου, του ερευνητή γιατρού διεθνούς εμβέλειας και ταυτόχρονα μιας εξέχουσας προσωπικότητας της ιατρικής επιστήμης κατά τον 20ό αιώνα. Πόσα όμως γνωρίζουμε για αυτόν τον πρωτοπόρο γιατρό; Και εννοούμε εδώ πόσα πραγματικά γνωρίζουμε ως προς τη ζωή του, την περιπλάνησή του, την κοσμοθεωρία του, τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις, τις… ιδιοτροπίες του, το συνολικό ερευνητικό του έργο. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δηλαδή, τα οποία του παρείχαν την ώθηση, το πεδίο και τα κίνητρα για τις ανακαλύψεις του. Χάρη στον Πέτρο Χριστούλια η ζωή του Γ. Παπανικολάου μάς γίνεται προσιτή μέσα από το εξαιρετικό κόμικ «Δρ. ΠΑΠ», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Στο επίμετρο του βιβλίου ο δημιουργός εξηγεί τι τον οδήγησε στην απόφαση να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη φυσιογνωμία: «Προτού ξεκινήσω την έρευνα, οι γνώσεις μου γύρω από αυτή την ιστορική προσωπικότητα περιορίζονταν σε κάποιες πληροφορίες εγκυκλοπαιδικού τύπου και μια οικεία εικόνα πάνω σ’ ένα χαρτονόμισμα. Η μόνη ξεχωριστή σύνδεση που ένιωθα με τον μεγάλο επιστήμονα οφειλόταν στο ότι μεγάλωσα στην Εύβοια, στο νησί από το οποίο καταγόταν. Πολύ γρήγορα όμως, καθώς διάβαζα περισσότερα πράγματα γι’ αυτόν, ξεκίνησα να αναγνωρίζω κίνητρα και ιδιαιτερότητες, θετικά στοιχεία αλλά και γκρίζες αποχρώσεις ενός χαρακτήρα. Συναντούσα στοιχεία που μπορούσαν να μου εξηγήσουν γιατί αυτός ο άνθρωπος ξεχώρισε και κατάφερε να προσφέρει κάτι πάρα πολύ σημαντικό σε παγκόσμια κλίμακα». Ο Πέτρος Χριστούλιας είναι αναμφισβήτητα ένας από τους λίγους σχεδιαστές που θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας με επιτυχία την εξιστόρηση αυτής της βιογραφίας, συνδυάζοντας τη ρεαλιστική απεικόνιση εσωτερικών χώρων και κτιρίων με το καρτουνίστικο στιλ των μορφών, το οποίο μας είναι γνώριμο από προηγούμενες σχεδιαστικές δουλειές του (όπως το «Intra Muros», τα «Χαρακώματα» και το «Ψηφιδωτό»). Και όλα αυτά με κινηματογραφική ροή, σεναριακή λιτότητα, εικονογραφική αισθητική. Γενικώς είναι ευτύχημα το γεγονός ότι πληθαίνουν οι εκδόσεις κόμικς, είτε σε ελληνική μετάφραση είτε εγχώριας παραγωγής, τα οποία καταπιάνονται με τις βιογραφίες επιστημόνων αφιερωμένων στο προχώρημα της γνώσης και στην υπηρεσία του κοινού καλού, με όλες φυσικά τις ανθρώπινες αντιφάσεις τους. Τέτοιες εκδόσεις είναι για παράδειγμα γκράφικ νόβελ, κάποια από τα οποία έχουμε παρουσιάσει στο παρελθόν, όπως για τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, τον Άλαν Τούρινγκ, τον Ρίτσαρντ Φάινμαν κ.ά. Ας ελπίσουμε τέτοια εγχειρήματα να αυξηθούν. Και το σχετικό link...
  6. Δρ. ΠΑΠ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ Γ.Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Το τελευταίο πόνημα του Πέτρου Χριστούλια (σχέδιο και σενάριο) είναι το "Δρ. ΠΑΠ" και κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2023 από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Νομίζω είναι εύκολα κατανοητό από τον τίτλο οτι ασχολείται με την ζωή του σπουδαίου Έλληνα γιατρού ερευνητή Γεωργίου Παπανικολάου. Θέλω να πιστεύω οτι όλες οι γυναίκες αλλά και οι περισσότεροι άνδρες γνωρίζουν ή έχουν ακούσει για το περίφημο Τεστ ΠΑΠ το οποίο σώζει ζωές καθώς μπορεί εύκολα να διαγνώσει σε πρώιμα στάδια τον καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας. Επίσης οι λίγο μεγαλύτεροι που πρόλαβαν τις δραχμές σίγουρα θυμούνται τον κύριο που ήταν πάνω στο μεγαλύτερο τότε χαρτονόμισμα των 10.000 δραχμών. Με τη ζωή αυτού του σπουδαίου Έλληνα καταπιάνεται το κόμικ αυτο και μας δείχνει διάφορες σημαντικές στιγμές. Από τα παιδικά του χρόνια στην Κύμη Ευβοίας όπου γεννηθηκε, τις σπουδες στην ιατρική στο πανεπιστημίο Αθηνών, την μεγάλη αγάπη του για την φιλοσοφία και την μουσική, τα μεταπτυχιακά του στα Γερμανικά πανεπιστήμια και φυσικά την ζωή του στις ΗΠΑ όπου μετανάστευσε μαζί με την συζυγό του Ανδρομάχη Μαυρογένη και εκεί σαν καθηγητής και ερευνητής στο πανεπιστήμιο Κορνέλ στην Νέα Υόρκη πραγματικά έλαμψε και εν τέλει βοήθησε πολλους ασθενείς με την ανακάλυψη του. Ήταν σίγουρα ένας σημαντικός άνθρωπος που πρόσφερε στο κοινωνικό σύνολο και νομίζω οι Έλληνες οφείλουμε να ξέρουμε δυο πράγματα έστω για την ζωή του (εκτός από το δεκαχίλιαρο που ανέφερα πιο πάνω). Εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Έχω και μια αδυναμία στις βιογραφίες, ήξερα και τον Γεώργιο Παπανικολάου οπότε ένα κόμικ βασισμένο στη ζωή του ήταν σίγουρη αγορά. Ο Χριστούλιας έχει ωραίο σχέδιο, μου αρέσαν τα πρόσωπα που αναγνωρίζονται αμέσως αλλά και κάποια καρέ πανοραμικά με κτίρια κτλ Στο σενάριο επίσης έχει κάνει καλή δουλίτσα και έρευνα (φαίνεται και στην βιβλιογραφία στις πηγές του στο τέλος) οπότε νομίζω συνολικά μια ωραία δουλειά. Ένα ελληνικό κόμικ, από Έλληνα δημιουργό που αφορά ένα σπουδαίο Έλληνα που το όνομα του είναι γνωστό παγκοσμίως και μνημονεύεται ακόμα και σήμερα 60 χρόνια από τον θάνατο του. ΥΓ 1. Ευχαριστώ τον φίλο @ ramirez για μία ακόμα χρήσιμη αποδελτίωση που έκανε και έμαθα το κόμικ αυτό. Αυτό εδώ το θέμα είναι και μάλιστα πηρα και τις φωτογραφίες για την παρουσίαση. 'Οπως καταλαβαίνετε χθες έμαθα για την ύπαρξη του και επειδή σήμερα ήμουν κέντρο συμπτωματικά δεν αντιστάθηκα και το πήρα, το διάβασα μονορούφι και σας το παρουσιάζω. ΥΓ 2. Και κάτι προσωπικό. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου γεννήθηκε, μεγάλωσε και καταγόταν από το ίδιο χωριο με τον Παπανικολάου. Εγώ δεν έχω μεγαλώσει εκεί αλλα πήγαινα και πηγαίνω συχνά όσο μπορώ για να βλέπω το μισό σόι και φυσικά θεωρώ οτί η μισή μου καταγωγή είναι από εκεί οπότε θεωρώ τον Παπανικολάου συντοπίτη μου οπότε με μεγάλη χαρά και ενδιαφέρον έκανα αυτή την παρουσίαση.
  7. Ο Πέτρος Χριστούλιας μιλάει με αφορμή τη νέα του δουλειά, το γκράφικ νόβελ για τη ζωή του γιατρού Γεωργίου Παπανικολάου. Κουρέντι, Χαλκίδα. Δίπλα στα «τρελά νερά» του Ευρίπου, πάνω σε ένα σχεδιαστήριο, ένα πενάκι σχηματίζει ακούραστα με τα μελάνια του εικόνες και ιστορίες. Ανήκει στον Πέτρο Χριστούλια, γέννημα-θρέμμα της Ευβοιωτικής πρωτεύουσας και έναν από τους πιο παραγωγικούς εικονογράφους της ολοένα και ζωηρότερης εγχώριας σκηνής των κόμικς. Με στυλ που παραπέμπει στη γαλλοβελγική σχολή των «μπαντ-ντεσινέ» του ’80 και του ’90, βαθιά και περιπαθή μελέτη στους χαρακτήρες και στα τοπία που σχεδιάζει και μια σοφή αρμονία δράματος και κωμωδίας, ο 43χρονος Χαλκιδαίος δημιουργός εργάζεται επαγγελματικά από το 1997 και έκτοτε έχει συνεργαστεί με φανζίν, περιοδικά και εφημερίδες και έχει σχεδιάσει σειρές όπως οι «Intramuros» και «Χαρακώματα», ενώ έχει δημιουργήσει εξ ολοκλήρου άλλες, όπως η «Μυστική Ταυτότητα» και η «Τριλογία του Νυχτερίδα», που έχουν γίνει ήδη κλασικές. Η τελευταία του δουλειά, ένα γκράφικ νόβελ-βιογραφία ενός σπουδαίου, διεθνούς Έλληνα, του ερευνητή ιατρού Γεωργίου Ν. Παπανικολάου, μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος και αποτελεί την αφορμή για να κάνουμε μια συζήτηση μαζί του. – Οι αντιήρωες και τα τοπία είναι πρωταγωνιστές στις ιστορίες σου. Ίσως μέσα και στα δύο αυτά στοιχεία βλέπεις τον ίδιο σου τον εαυτό; – Είναι αλήθεια ότι οι πρωταγωνιστές στις ιστορίες μου δεν είναι κάποιοι υπεράνθρωποι, αλλά αντιθέτως νιώθουν διαφορετικοί και παράταιροι με το περιβάλλον τους και πασχίζουν να γίνουν αποδεκτοί. Μάλιστα το σκηνικό των ιστοριών αυτών είναι εκεί για να τονίζει αυτό το στοιχείο, είτε πρόκειται για μια χαοτική ελληνική πόλη του παρόντος είτε για τη νοσταλγική εκδοχή της πόλης μιας άλλης εποχής ή ακόμα και κάποιο εξωτικό τοπίο. Πολλές φορές άλλωστε, ο τόπος παίζει σημαντικό ρόλο στην πλοκή. Ακόμα και στο τελευταίο βιβλίο μου, που αποτελεί βιογραφία μιας τόσο γνωστής προσωπικότητας, μπορεί κανείς να δει, από τόπο σε τόπο, την περιπέτεια ενός ανθρώπου που νιώθει ιδιαίτερος. Και ναι, έχω σιγουρευτεί πια πως όλα αυτά δεν είναι τυχαία και πως δείχνουν κάτι και για τον δικό μου χαρακτήρα, τις δικές μου ανασφάλειες και εμμονές. – Ο χαρακτήρας του «Δρ. ΠΑΠ», με την τριγωνική μύτη και τις τελείες για μάτια, έχει κάτι αφαιρετικό σε ένα πλαίσιο που είναι, κατά τα άλλα, αρκετά ρεαλιστικό. Είναι αυτή μια προσπάθειά σου για ισορροπία ανάμεσα στο αστείο και το σοβαρό; – Μου αρέσει η απλότητα και γι’ αυτό προσπαθώ να επικοινωνήσω την ιδέα πίσω από την εικόνα με τη λιγότερη δυνατή φλυαρία. Θέλοντας να κρατήσω μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά του Παπανικολάου που θα μου ήταν απαραίτητα για να διατηρήσει την εκφραστικότητά του, οδηγήθηκα σε μια απλοποίηση της φόρμας τους. Αυτήν την απόφαση θέλησα να την τονίσω με την τριγωνική μύτη γιατί πιστεύω ότι ενδυναμώνει τελικά το σχέδιο και ίσως συνολικά η «καρτουνίστικη» αντιμετώπιση να δίνει μια αναγκαία ελαφρότητα, η οποία κιόλας ταιριάζει και στο γενικότερο ύφος μου. – Η πατρίδα και τόπος κατοικίας σου, η Χαλκίδα, φαίνεται πως υπάρχει κάπου πάντα μέσα στη δουλειά σου, στον νου και στην καρδιά σου. Είναι άραγε τα νερά του Ευρίπου που γοητεύουν και εμπνέουν; – Η Χαλκίδα είναι η πόλη στην οποία μεγάλωσα, και όταν έφυγα από αυτήν ήταν φορτισμένη στη συνείδησή μου – όπως ήταν φυσικό – και με θετικό και αρνητικό τρόπο. Όταν πριν από κάποια χρόνια επέστρεψα σε αυτήν μόνιμα, προσπάθησα να την δω με φρέσκια ματιά και να την ξαναγνωρίσω. Ζώντας εδώ, κάθε τόσο μια μυρωδιά ή μια εικόνα με στέλνει πίσω σε μικρά ταξίδια στον χρόνο, κάτι που με βοηθάει να κρατάω μια επαφή με τον νεότερο εαυτό μου και να μην ξεχνώ τα δημιουργικά μου κίνητρα. – Έκανες σπουδές ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά αποφάσισες να μπεις στον επαγγελματικό στίβο των κόμικς. Πώς ήρθε αυτή η απόφαση; – Η φοίτηση στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) ήταν ένα πολύτιμο στάδιο στην εκπαίδευση και την αισθητική μου καλλιέργεια, όμως αυτό που με συγκινούσε και πριν και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου – και προφανώς μετά – ήταν τα κόμικς και η εικονογράφηση. Και αυτό μάλλον έχει να κάνει με τις αναφορές που είχα μεγαλώνοντας, όπως π.χ. όλοι αυτοί οι φοβεροί Ευρωπαίοι κομίστες που έμαθα από το περιοδικό «Βαβέλ» αλλά και με το ότι με αυτά τα αφηγηματικά μέσα έκφρασης μπορούσα να φτιάχνω ιστορίες χαρακτήρων, κάτι που πάντα ήθελα. Επίσης, σε αυτόν τον χώρο βρήκα μια κοινότητα ανθρώπων που μου αρέσει πολύ και που αισθάνομαι ότι μοιραζόμαστε μαζί κάτι κοινό, παρόλο που είμαστε τόσο διαφορετικοί σε στυλ και χαρακτήρα ο ένας από τον άλλο. – Τι συνιστά τη διαδικασία της δημιουργίας ενός γκράφικ νόβελ; – Είναι δύσκολο να αναλύσεις τη δημιουργία ενός τόσο σύνθετου μέσου, αλλά μπορώ σίγουρα να πω ότι σε σχέση με μια κινηματογραφική ταινία, που είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς, ένα γκράφικ νόβελ μπορεί να δημιουργηθεί ακόμα και από έναν μόνο άνθρωπο. Και παρότι αυτό ακούγεται μοναχικό, έχει και καλές πλευρές, όπως π.χ. η συγκρότηση και η δημιουργική ηρεμία που μπορεί να έχει κανείς όταν δουλεύει πάνω σε κάτι μόνος του. – Ενώ είσαι επαγγελματίας εικονογράφος, τελευταία σε συναντάμε και στον ρόλο του συγγραφέα. Μπορείς να μας μιλήσεις για αυτό; – Πάντα έγραφα τις δικές μου ιστορίες κι αυτό έχει να κάνει με την ανάγκη μου να αφηγούμαι και να δημιουργώ κόσμους. Έχω όμως συνεργαστεί και με πολλούς καλούς συγγραφείς παιδικών βιβλίων και κόμικς, και κάθε φορά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, που με μάθαινε πολλά. – Ποια ιδιαίτερη θέση έχει στην έως στιγμής καριέρα σου ο «Δρ. ΠΑΠ» και τι πιστεύεις ότι κάνει αυτή την έκδοση ξεχωριστή; – Το ίδιο το θέμα του βιβλίου έκανε αυτό το πρότζεκτ σημαντικό για μένα, εφόσον πρόκειται για τη βιογραφία μιας πολύ σημαντικής προσωπικότητας που ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας μας. Η προσφορά του Παπανικολάου στην ανθρωπότητα είναι αδιαμφισβήτητη. Επιπλέον, ήταν για μένα και μια ευκαιρία να αφηγηθώ ένα είδος ιστορίας που δεν είχα δοκιμάσει στο παρελθόν. – Τι προκλήσεις και δυσκολίες συνάντησες δουλεύοντας για αυτή την έκδοση και τι μαθήματα πήρες; – Δεν ήταν η πρώτη φορά που, στο πλαίσιο της δουλειάς μου, έκανα έρευνα με ιστορικό περιεχόμενο, αλλά στην περίπτωση αυτή, στην απόπειρα της βιογραφίας ενός τόσο σπουδαίου Έλληνα, αισθανόμουν βαριά την ευθύνη. Προσπάθησα να μην πέσω στην παγίδα υποκειμενικών κρίσεων καθώς και να μη δημιουργήσω μια χλιαρή αγιογραφία, και πιστεύω ότι ο ίδιος ο Δρ. ΠΑΠ, με τις πολύ ανθρώπινες πλευρές του, με βοήθησε να αποφύγω κάτι τέτοιο. Όταν ήρθε η ώρα της δημιουργίας του σεναρίου, μετά την αρχική έρευνα, ήρθα αντιμέτωπος με την ιδιαιτερότητα του ίδιου του μέσου, που απαιτεί τεκμηρίωση και στο επίπεδο της εικόνας. Η κάθε σκηνή χρειαζόταν τη δική της έρευνα και συχνά αυτή η διαδικασία με οδηγούσε σε μικρές αποκαλύψεις που φώτιζαν συναρπαστικές λεπτομέρειες που βρίσκονταν στο περιθώριο της κεντρικής ιστορίας. – Μπορείς να μοιραστείς με εμάς ένα περιστατικό από τη δημιουργία του «Δρ. ΠΑΠ»; – Κάπου στην αρχή της έρευνάς μου έπεσα πάνω σε ένα γεγονός που ήθελα να το χρησιμοποιήσω ως αφηγηματικό εργαλείο. Μετά τον θάνατο του Παπανικολάου, ένας Αμερικανός γιατρός έφερε πίσω στη χώρα του ένα κλωνάρι από τον πλάτανο που υπάρχει ακόμα στην Κω, κάτω από τον οποίο δίδασκε ο Ιπποκράτης. Το φύτεψε στο προαύλιο της κλινικής του Πανεπιστημίου του Κορνέλ και το αφιέρωσε στον Έλληνα ερευνητή, ο οποίος εργαζόταν εκεί. Ψάχνοντας πληροφορίες πάνω σε αυτό, δεν μπορούσα να εξακριβώσω πού βρίσκεται το δέντρο ή αν ζει ακόμα. Σε μια τελευταία προσπάθεια, έστειλα ένα e-mail στην υπηρεσία των αρχείων του Κορνέλ. Θυμάμαι ακόμα τον χαζό, παιδικό ενθουσιασμό μου, όταν πήρα την απάντηση με τις απαραίτητες πληροφορίες γι’ αυτόν τον ακόμα ζωντανό πλάτανο στο Μανχάταν. Και το σχετικό link...
  8. Δύο απολαυστικές σειρές του Πέτρου Χριστούλια, με πρωταγωνιστές που παλεύουν να μοιάσουν με υπερήρωες αλλά δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά, κυκλοφόρησαν σε δύο υπέροχες εκδόσεις. «Ο παππούς μου, που μοιραζόμαστε το ίδιο ονοματεπώνυμο, ήταν ράφτης. Γεννηθείς το 1901, είχε ήδη δικό του μαγαζί στην Κωνσταντινούπολη όταν αναγκάστηκε να φύγει μετά την καταστροφή. Συνέχισε αυτήν τη δουλειά στη νέα του πατρίδα για το υπόλοιπο της επαγγελματικής του ζωής. Όταν γύρισα στην πόλη μου μετά τις σπουδές στη συμπρωτεύουσα, κυριεύτηκα από μια μανία να ερευνήσω την οικογενειακή μου μικροϊστορία και στην κυριολεξία να σκαλίζω το σπίτι που μεγάλωσα. Σκέφτηκα ότι έτσι μπορώ να συνειδητοποιήσω από πού προέρχομαι ώστε κάποια στιγμή να πάω παραπέρα. Έπρεπε να συμφιλιωθώ με το μέρος που ποτέ δεν ένιωθα ότι ανήκω και ίσως κάποτε κατάφερνα να το οικειοποιηθώ. Μια ραπτομηχανή σε αχρηστία από την εποχή που η μητέρα μου περνούσε μια περίοδο εξερεύνησης της κοπτικής-ραπτικής, σε συνδυασμό με το επάγγελμα του παππού μου και τη δική μου ενασχόληση με τα κόμικς, ίσως ήταν το μείγμα μέσα στο οποίο πήρε μορφή η ιδέα ενός χάρτινου ήρωα που κατασκευάζει ο ίδιος μια υπερηρωική στολή και με τη μυστική του ταυτότητα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το μέρος από όπου κατάγεται». Με αυτόν τον προσωπικό πρόλογο, ο Πέτρος Χριστούλιας διευκρινίζει τα κίνητρα και τις αφορμές που είχε για να φιλοτεχνήσει μια χιουμοριστική και πολύ συναισθηματική ιστορία με επίκεντρο τη γενέτειρά του, τη Χαλκίδα. «Η Μυστική Ταυτότητα» (εκδόσεις Ένατη Διάσταση, δημοσιευόταν από το 2009 ως το 2019 στο περιοδικό «Αν») έχει πρωταγωνιστή κάποιον καλοσυνάτο νέο άνδρα που φιλοδοξεί να σώσει τον κόσμο. Κι αν όχι ολόκληρο τον κόσμο, τουλάχιστον τον δικό του μικρόκοσμο, τη γειτονιά του. Ράβει στη ραπτομηχανή μια αυτοσχέδια στολή, φορά ένα σουρωτήρι στο πιγούνι κι ένα σορτσάκι πάνω από τη φόρμα του και ξεχύνεται στην πόλη με τα αθλητικά του παπούτσια. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τις πιο μεγάλες προκλήσεις: με τους παλιούς του συμμαθητές, με τον καύσωνα, με τα λασπόνερα που εκτοξεύουν τα αυτοκίνητα, με πλανόδιους πωλητές καρπουζιών, με τις απορίες των παιδιών, με τις γιαγιάδες που κολυμπούν, με τους πολιτικάντηδες που μοιράζουν υποσχέσεις, με τον Αϊ-Βασίλη. Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως είναι ο έρωτας της ζωής του, η γυναίκα μπρος στην οποία όλες οι «υπερηρωικές» δυνάμεις πάνε περίπατο. Τόση κούραση όμως έχει και συνέπειες. Κι έτσι ο φιλόδοξος και καλοπροαίρετος «υπερήρωας», που μόνο αυτός αντιλαμβάνεται ως τέτοιον τον εαυτό του, ταξιδεύει στα όνειρά του στη Μικρασιατική Καταστροφή, καταδιώκεται από την Γκεστάπο, ζει τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη για να ξυπνήσει απότομα και να προσγειωθεί στην πεζότητα των όμορφων, ατομικών φαντασιώσεών του. Το πολύ προσεγμένο επίμετρο του βιβλίου με το φωτογραφικό και εικονογραφικό υλικό που συνοδεύει το παράρτημα εξηγούν ακόμα καλύτερα τη δράση του μοναχικού vigilante μιας μικρής επαρχιακής πόλης στην επαρχία του κόσμου την ώρα που αυτός ονειρεύεται τη μητρόπολη. Ολοκληρώνοντας αυτήν την όμορφη συλλογή για τα όνειρα και τις πτήσεις που όσο πιο ψηλές είναι τόσο περισσότερο πονάνε οι πτώσεις. Ένας άλλος αλλόκοτος «υπερήρωας» ή, καλύτερα, μια υπερηρωική καρικατούρα μεταφερμένη στον μεταπολεμικό Πειραιά είναι ο Νυχτερίδας, πρωταγωνιστής στην «Τριλογία του Νυχτερίδα» (εκδόσεις Jemma Press). Ο ογκώδης τόμος του Πέτρου Χριστούλια περιλαμβάνει τις ιστορίες «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα», «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» και «Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ», που είχαν κυκλοφορήσει τα προηγούμενα χρόνια σε αυτοτελείς εκδόσεις, καθώς και το ακυκλοφόρητο «Η Νυχτερίδα της Ασφάλτου». Και στις τρεις συνέχειες είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερα τεύχη του Καρέ Καρέ, αλλά η επίτομη έκδοση με το σύνολο του έως τώρα παραχθέντος υλικού με κεντρικό χαρακτήρα τον Έλληνα αξύριστο «Μπάτμαν» δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να αποκτήσει μια συνολική εικόνα του παράξενου πρωταγωνιστή. Όλες οι ιστορίες εκτυλίσσονται τη δεκαετία του 1950, σε μια Ελλάδα τόσο μακρινή αλλά και τόσο κοντινή. Με μια αυτοσχέδια στολή κι αυτός, φανατικός καπνιστής, με πεσμένα αυτιά και με επιτηδευμένα αφημένα γένια, ο Νυχτερίδας πνίγει τον πόνο του στη ρετσίνα και ξεχνά τη μοναξιά του σε κουτούκια και ρεμπετάδικα. Ερωτευμένος με την τραγουδιάρα τη Θοδώρα, εξομολογείται τη ζωή του στον κάπελα: «Εμένα που με βλέπεις φίλε μου, ορφάνεψα νωρίς! Τους γονείς μου τούς έφαγε μπαμπέσικα κάποιος τζουτζές σε ένα στενοσόκακο κάτω στην Κοκκινιά. Εγώ έρχομαι εδώ να ακούω τη Θοδώρα και να ματώνει η καρδούλα μου». Και με την προφανή αναφορά στον Μπάτμαν που ορφάνεψε σε ένα στενοσόκακο στο Γκόθαμ, συστήνεται ως Κάπτεν-Μπατ ή «Καπετάν Νυχτερίδας στα ξένα». Υπηρέτης του και φωνή της λογικής είναι φυσικά κάποιος Άλμπερτ και βοηθός του ο Δεκαοχτούρας στον ρόλο του Ρόμπιν. Από παρόμοιες αναφορές σφύζει το πρώτο μέρος της τριλογίας που, εκτός από τις νύξεις στην πολιτική πραγματικότητα της εποχής της μαύρης Δεξιάς και το πανταχού παρόν χιούμορ, αποτελεί μια σπάνια ηθογραφία της ελληνικής μικροαστικής και λαϊκής τάξης. Στο δεύτερο μέρος της σειράς, ο Καπετάν Νυχτερίδας αφήνει για λίγο τον Πειραιά και τις συνοικίες του και μεταφέρει τη δράση του στην Αθήνα, όχι με τόση ευχαρίστηση είναι αλήθεια: «Δεν μου αρέσει να ανεβαίνω στην Αθήνα. Ειδικά στο Κολωνάκι με όλους αυτούς τους ξιπασμένους αστούς», μονολογεί οδηγώντας το ιδιότυπο μπάτμομπίλ του. Θα ζήσει την περιπέτεια στην Πλάκα, στη σκιά της Ακρόπολης, θα γνωρίσει έναν νέο έρωτα, την Ασημίνα, και θα κατορθώσει να λύσει ακόμη ένα μυστήριο. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, η δράση ξαναγυρίζει στον Πειραιά και συγκεκριμένα στα Ταμπούρια, όπου ο Νυχτερίδας θα γνωρίσει το μέντιουμ Ζαΐρα, θα μπλεχτεί με τα μέλη ενός περιφερόμενου μπουλουκιού, θα γίνει φίλος με τον Μίμη τον Άτλα και θα ξεφύγει από τους ασφαλίτες που τον καταδιώκουν σε έναν μεταφορικό «Γύρο του Θανάτου», θα αποκαλύψει το σκοτεινό έργο ενός μαυραγορίτη. Και θα στεφθεί και πάλι νικητής κατορθώνοντας να περιστείλει τον αυθορμητισμό και τον συνήθη υπερηρωικό ναρκισσισμό του λέγοντας στον απορημένο Δεκαοχτούρα: «Αυτή τη φορά δεν θα αφήσω το υπερεγώ μου να γίνει εμπόδιο». Στην μπόνους ιστορία του τόμου μάλιστα, ο αναγνώστης μαθαίνει ότι ο Νυχτερίδας συνεχίζει το έργο του τρεις δεκαετίες μετά, σε προχωρημένη ηλικία, αλλά ακόμη ακμαίος και ακαταπόνητος όπως ο Μπάτμαν στη σειρά «Σκοτεινός Ιππότης» του Φρανκ Μίλερ. Με την Εντούρο του Δεκαοχτούρα, πάνε μαζί σε μια ντίσκο των 80s και μπλέκουν σε έναν καβγά για να ακολουθήσει καταδίωξη με μηχανές υπό το βλέμμα των αφισών με τον Ανδρέα Παπανδρέου να διαλαλεί την «Αλλαγή». Για να κλείσει έτσι αυτή η ιδιότυπη τετραλογία – όχι όμως και η χάρτινη «ζωή» του αλλόκοτου χαρακτήρα – που συνοδεύεται από ένα παράρτημα με τις επιπλέον εμφανίσεις του Νυχτερίδα σε άλλα μέσα και έναν επίλογο του Πέτρου Χριστούλια που καταλήγει ως εξής: «Πουθενά δεν εξηγείται επαρκώς γιατί ο Νυχτερίδας κυκλοφορεί ντυμένος έτσι σαν μασκαράς. Ίσως έχει να κάνει με κάποιο τραύμα από την εποχή που τα αλητάκια του λιμανιού τον κορόιδευαν που οι γονείς του τον έντυναν ναυτάκι και τον έσερναν στους παραλιακούς τους περιπάτους στον Πειραιά. Μπορεί απλά πίσω από τη μάσκα να νιώθει ότι κρύβει όλα εκείνα που δεν θα του επέτρεπαν να κυκλοφορεί στα στέκια που δεν πιστεύει ότι ανήκει πραγματικά. Εγώ πάντως πίσω από τη μάσκα του Νυχτερίδα είχα την ευκαιρία να κρυφοκοιτάξω εποχές που πάντα με γοήτευαν». Και το σχετικό link...
  9. Δημιουργός κόμικς, εικονογράφος, σχεδιαστής, είναι κάποιες από τις ιδιότητες με τις οποίες είναι γνωστός ο Πέτρος Χριστούλιας. Όλες σχετικές με την εικόνα. Σε αυτές προστέθηκε πρόσφατα κι ακόμα μία, αυτή του συγγραφέα παιδικών βιβλίων. «Η Ατμομηχανή του Χρόνου» είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά. Και είναι συναρπαστική. Τα ταξίδια στον χρόνο αποτελούσαν πάντα προκλήσεις για συγγραφικές επινοήσεις και αγαπημένα θέματα των αναγνωστών. Συνήθως τέτοια ταξίδια στη λογοτεχνία – αλλά και στον κινηματογράφο, στα κόμικς κ.λ.π. – συνδυάζονταν με τρελές περιπέτειες, με απρόσμενα σενάρια, με εντυπωσιακά ειδικά εφέ. Επιπλέον, οι επιστροφές στον χρόνο συνήθως αφορούν συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, που είναι φορτισμένες με ιστορική σημασία και συγκεκριμένα μέρη που είναι ικανά να εξάψουν τη φαντασία. Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο ένα θέμα τόσο εξωπραγματικό να «περιορίζεται» σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας και να μην έχει ούτε πανίσχυρα υπερόπλα ούτε καταστροφές και φιλοσοφικά παράδοξα ούτε απαστράπτουσες χρονομηχανές. Ο Πέτρος Χριστούλιας το κατάφερε όμως. Στο βιβλίο του μπορεί να μην υπάρχουν τα αναμενόμενα σε ένα τέτοιο έργο. Και κυρίως να μην υπάρχει μια μηχανή του χρόνου. Είναι αρκετή όμως μια «Ατμομηχανή του Χρόνου» (εκδόσεις Ίκαρος, 152 σελίδες) η οποία μεταφέρει τον Άλκη και τη Φωτεινή σε μια προηγούμενη εποχή της ίδιας τους της πόλης και σε ένα μυστήριο που πρέπει να λυθεί. Αν και δεν δηλώνεται ρητά πουθενά στο βιβλίο αυτή η πόλη είναι η Χαλκίδα, πόλη στην οποία ζει, εργάζεται και δημιουργεί ο Χριστούλιας. Και είναι μια υπέροχη Χαλκίδα. Με τις ιδιαιτερότητές της, με τα παράξενα υδάτινα φαινόμενά της, με τα καραβάκια στο στενό που τη χωρίζει από την απέναντι στεριά, με τα ήσυχα και κατάφυτα δρομάκια της. Όλα αυτά, ιδιαίτερα στην παλαιά εποχή κατά την οποία εξελίσσεται το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, υποκαθιστούν και με το παραπάνω την απουσία όλων των συμβατικών «αναμενόμενων» που προαναφέραμε. Μετατρέποντας έτσι την «Ατμομηχανή του Χρόνου» σε ένα πανέμορφο ταξίδι στον χρόνο, σε μια πανέμορφη πόλη, με πρωταγωνιστές δύο μικρά παιδιά που γνωρίζουν από κοντά τη μαγεία και τη γοητεία της απλότητας και της αθωότητας μιας άλλης, οριστικά χαμένης εποχής: «Σε λίγο περπατούσαν στις γειτονιές της πόλης τους, που τώρα, με όλα αυτά τα σπίτια με τις κεραμοσκεπές και τις αυλές τους, που από τα κάγκελά τους ξεχείλιζαν διάφορα φυτά, έμοιαζε περισσότερο με κάποιο χωριό. Οι μεθυστικές μυρωδιές από τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα ήταν σίγουρα πιο ευχάριστες από τις αναθυμιάσεις των αυτοκινήτων που είχαν συνηθίσει». Η γραφή του Πέτρου Χριστούλια είναι απλή, κατανοητή και γεμάτη νοήματα και συναισθήματα για τα παιδιά άνω των 9 ετών στα οποία απευθύνεται η έκδοση, ενώ η αφήγηση συμπληρώνεται από τα έξυπνα, δεκάδες σχέδια του δημιουργού που προσφέρουν σε ορισμένα σημεία του βιβλίου την απαραίτητη οπτικοποίηση που κάνει την ιστορία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Σε ένα ακόμα παράδειγμα παιδικής, εφηβικής και νεανικής λογοτεχνίας που τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας γνωρίζουν και θα συνεχίζουν να γνωρίζουν μεγάλη ανάπτυξη και εξέλιξη. Και το σχετικό link...
  10. Πηγή Πώς μπορείς να μιλήσεις για την υπερχιλιετή ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από λίγες πολύχρωμες ψηφίδες ενός παλαιού επιτοίχιου; Η απάντηση βρίσκεται στο «Ψηφιδωτό», ένα κόμικς που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από την πάντα δραστήρια Jemma Press. Το υπογράφουν δύο φίλοι και συνεργάτες από παλαιά: ο σεναριογράφος Τάσος Ζαφειριάδης (γνωστός και από τις δημοσιεύσεις του στον «Χάρτη») και ο σχεδιαστής Πέτρος Χριστούλιας. Το αποτέλεσμα είναι μια ενδιαφέρουσα συνάρθρωση αφήγησης και εικόνων που συνθέτει, κομματάκι-κομματάκι, το «Ψηφιδωτό». Ένα κόμικς που πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο ιστολόγιο socomic.gr, αποκαλύπτοντας τώρα, στην έντυπη εκδοχή του, τον ιδιαίτερο τρόπο ανάγνωσης που προβλέπει η κατασκευή του. Πρωτότυπο στη σύλληψη και καινοτόμο στον τρόπο που ζητά από τους αναγνώστες να διαβάσουν την ιστορία, το κόμικς δεν ακολουθεί την… πεπατημένη, από την πρώτη προς την τελευταία σελίδα. Ζητά, αντίθετα, να αναδιατάξουν τις 14 ψηφίδες-κεφάλαια του βιβλίου, βάζοντάς τα στη σωστή σειρά, ώστε να έχουν την γραμμική εξέλιξη της ιστορίας. Οδηγός και βοηθός σε αυτή την ιδιαίτερη διαδικασία ανάγνωσης (που θυμίζει ανασύσταση διαλυμένου ψηφιδωτού) είναι η χρωματική ταυτότητα κάθε μιας από τις 14 ψηφίδες που παρατίθενται στην αρχή του βιβλίου. Με οδηγό το χρώμα, αλλά και τη σειρά με την οποία είναι βαλμένα τα πετραδάκια, ο «επίμονος» (σύμφωνα με τον ορισμό των δύο δημιουργών) αναγνώστης μπορεί να διαβάσει, κινούμενος μπρος-πίσω στις σελίδες, τα αντίστοιχα κεφάλαια που ξεκλειδώνουν το νόημα της ιστορίας. Στις 96 σελίδες αυτής της καλαίσθητης έκδοσης, εικονογραφημένες με μαεστρία από τον Πέτρο Χριστούλια, ο έτερος των συμβαλλομένων, Τάσος Ζαφειριάδης, μπόλιασε την ιστορία του με ενδιαφέροντα ιστορικά, λαογραφικά, αλλά και φαντασιακά στοιχεία: Η μοιραία Δ΄ Σταυροφορία του 1201-1204, ο Μαύρος Θάνατος του 14ου αιώνα, τα έθιμα ταφής, τα μυθικά τζιν και τα ιφρίτ των Αράβων, η Πλατυτέρα, η ρωμαϊκή γέφυρα του Σεπτιμίου Σεβήρου στον Ευφράτη, όπου έχτισε τον τάφο του ο Διγενής Ακρίτας σύμφωνα με το ομώνυμο έπος, ο όσιος Σισώης που σε μεταβυζαντινές απεικονίσεις θρηνεί μπροστά στο λείψανο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μέχρι μια βυζαντινή εκδοχή κρεμμυδόσουπας με ψωμί… Η πληθώρα των στοιχείων που εμπλουτίζουν με την παρουσία τους τις λέξεις και τις εικόνες του κόμικς, αποτελούν μία επιπλέον πρόκληση για τους «επίμονους» που θα εντρυφήσουν στις σελίδες του. Αρκεί να έχουν κατά νου ότι δεν πρόκειται για ιστορικό αφήγημα, αλλά για μια παιγνιώδη ιστορία του φανταστικού. Πώς προέκυψε το «Ψηφιδωτό»; Τάσος Ζαφειριάδης: Οι προπαππούδες μου όταν πέρασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών από την Μεσσήνη Ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκαν στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στα λιγοστά πράγματα που έφεραν μαζί τους ήταν και εννιά ψηφίδες από ένα παλιό ψηφιδωτό. Αυτά τα γυαλιστερά πετραδάκια τα κατέβαζε η βροχή από τα ερείπια ενός βυζαντινού φρουρίου στο χωριό (σήμερα ονομάζεται Μισινλί). Στα μάτια μου είχε μια μαγική ιδιότητα εκείνο το οικογενειακό κειμήλιο και η μυστηριώδης του προέλευση δυνάμωνε αυτήν την εντύπωση ακόμη περισσότερο. Αργότερα έμαθα ότι στο ίδιο μέρος βρισκόταν η ρωμαϊκή πόλη Δρουσιπάρα, με τη Βασιλική του μάρτυρα Αγίου Αλέξανδρου του Ρωμαίου, η οποία κάηκε ολοσχερώς από τους Αβάρους τον 6ο αιώνα. Οι ψηφίδες προέρχονταν άραγε από αυτή την εκκλησία ή κάποια μεταγενέστερη; Τι εικόνα σχημάτιζαν αυτές οι ψηφίδες; Η ιστορία του “Ψηφιδωτού” άρχισε να παίρνει σχήμα καθώς παρατηρούσα σε παλιές εκκλησίες τα βγαλμένα μάτια στα πρόσωπα των αγίων, τα βανδαλισμένα από πιστούς ή απίστους, που έδιναν μια πιθανή απάντηση. Μεγάλη επιρροή στο ύφος ήταν τα γραπτά του Σέρβου Μίλοραντ Πάβιτς. Το αγαπημένο μου Λεξικό των Χαζάρων, αλλά και άλλα έργα του, διακρίνονται από αυτό το –βαλκανικό και βυζαντινό– μείγμα μυθοπλασίας και ιστορίας, του οποίου η εγγύτητα στην ελληνική πραγματικότητα το έκαναν να μου φαίνεται πιο ανοίκειο και συναρπαστικό. Άλλο στοιχείο του έργου του είναι η μη γραμμική σειρά ανάγνωσης. Σύντομα αποφάσισα ότι κάθε κεφάλαιο θα ήταν μια ψηφίδα με διαφορετική απόχρωση. Όλες μαζί θα σχημάτιζαν μια ιστορία-ψηφιδωτό, προτρέποντας τον αναγνώστη να βάλει μια τάξη στη διαλυμένη πλοκή. Άρα θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς ένα κόμικς περιπλάνησης και φανταστικού με ύφος «βυζαντινό». Εννέα ψηφίδες με διαφορετική απόχρωση… Πότε και με ποιο τρόπο ενώθηκαν σε αυτή την σκόπιμα μπλεγμένη πλοκή; Τ.Ζ.: Η πρώτη εκδοχή του σεναρίου γράφτηκε το 2009. Δύο σχεδιαστές επρόκειτο να το σχεδιάσουν σε διαφορετικές φάσεις, αλλά ο χρόνος τελικά δεν τους το επέτρεψε. Η καθυστέρηση στον σχεδιασμό επέβαλλε κάθε τόσο προσθήκες και αλλαγές, με την τελική εκδοχή να είναι η πέμπτη ή έκτη, καθώς όσο περνάει ο καιρός, αλλάζει κανείς οπτική ή άποψη για το έργο του και θέλει να το βελτιώσει. Το έργο ανέλαβε τελικά τον ένατο χρόνο ο Πέτρος Χριστούλιας, ο οποίος και το ολοκλήρωσε, με τη πολύτιμη οικονομική συμβολή του socomic.gr, όπου και πρωτοδημοσιεύτηκε. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2019, άρα συνολικά πήρε δέκα χρόνια! Με ποιο τρόπο συνεργαστήκατε; Ποιοι ήταν οι τρόποι παρέμβασης, αλληλεπίδρασης και τελικής διαμόρφωσης της ιστορίας και της εικονογράφησης; Πέτρος Χριστούλιας: Το ότι η ιστορία ήταν ένα ψηφιδωτό βοήθησε και στο κομμάτι της οργάνωσης της παραγωγής. Ο Τάσος είχε ήδη το σενάριο σε μικρές ενότητες κεφάλαια και παρότι ο τελικός σκοπός ήταν να μπουν ανακατεμένα, τα ξεκινήσαμε ένα-ένα κατά κανόνα γραμμικά. Όπως δηλαδή δημοσιεύθηκε και στο socomic.gr αφού από ένα σημείο και μετά η εβδομαδιαία δημοσίευση μάς πρόλαβε. Σκηνή-σκηνή λοιπόν έστηνα τις σελίδες σε προσχέδια και τα έστελνα στον Τάσο. Εκτός μερικών εξαιρέσεων δε χρειάστηκε ιδιαίτερη συζήτηση πριν ξεκινήσω τα τελικά μολύβια, το μελάνωμα και το χρώμα. Αυτά είναι τα καλά της μακρόχρονης συνεργασίας. Ξέρει τι περιμένει ο ένας από τον άλλο και αφήνει χώρο. Τ.Ζ.: Ο Πέτρος ανέλαβε να δώσει στο κόμικς την τελική μορφή του, συμπληρώνοντας με μικρές πινελιές το κείμενο και τη δράση, όπου αυτός έκρινε απαραίτητο κατά το στήσιμο των σελίδων. Προχώρησε δηλαδή σε –τρόπον τινά– αποκατάσταση αρχαιοτήτων, σε μία περίοδο που εγώ ολοκλήρωνα το διδακτορικό μου και δεν είχα πολύ χρόνο να «επιβλέπω». Είχα ήδη αρκετό φωτογραφικό υλικό για αναφορά από βιβλία ή το διαδίκτυο, οπότε έδινα κάποιες σχετικές οδηγίες ανά κεφάλαιο που δουλευόταν, ώστε να ελαχιστοποιείται ο όγκος της δουλειάς που έπρεπε να γίνει άμεσα. Έγιναν πολλές αλλαγές στον διάλογο, αλλά ακόμα και στο σχέδιο, ακόμα και προσθήκες τελευταίας στιγμής, όπως π.χ. η αναφορά στον Όσιο Σισώη που θρηνεί μπροστά στο λείψανο του Μεγαλέξανδρου – έμπνευση κυριολεκτικά στο παρά πέντε πριν τη δημοσίευση. Πόση ιστορική αλήθεια και πόση φαντασία υπάρχουν στη σύνθεση του σεναρίου; Τ.Ζ.: Ο κεντρικός μύθος, η βασική πλοκή, παραμένει μία ιστορία φαντασίας. Αφότου υπήρχε αυτή έγινε έρευνα και δανείστηκα πολλά στοιχεία από σύγχρονες έρευνες, αλλά και κείμενα της περιόδου (έθιμα, θρύλοι, στολές, αρχιτεκτονική κ.ά.), ώστε να αποδίδεται όσο το δυνατόν γίνεται ένα βυζαντινό «άρωμα», χωρίς να χρησιμοποιείται το κατεξοχήν βυζαντινό εικονογραφικό ύφος της αγιογραφίας. Τα δάνεια επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές, όπως π.χ. η Βενετία, ή κι εποχές, όπως τα μεταβυζαντινά μαρμαρένια αλώνια όπου μάχεται ο Διγενής Ακρίτας τον Θάνατο. Ελπίζω να πετύχαμε αυτήν την αίσθηση. Αγαπημένη μου λεπτομέρεια, η οποία μάλλον δεν είναι εμφανής με την πρώτη ανάγνωση, τα πουλιά των δημοτικών τραγουδιών πανταχού παρόντα ως θεατές της δράσης (πουλάκια είναι κι ας κιλαηδούν, πουλάκια είναι κι ας λένε). Σε κάθε ψηφίδα εμφανίζεται και άλλο πουλί, ενώ στο κεφάλαιο που εμφανίζεται ο ξένος έχουμε μια νυχτερίδα! Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε και τι προβλήματα χρειάστηκε να επιλύσετε; Π.Χ.: Αρχικά έπρεπε να πάρουμε κάποιες αποφάσεις όσον αφορά στο ντιζάιν. Το καθαρό καρτουνίστικο σχέδιο που γενικά προτιμώ, φάνηκε να μας εξυπηρετεί μια χαρά, παρά το δραματικό ύφος της ιστορίας, ενώ το χρώμα του κάθε κεφαλαίου ήταν σημαντικό στοιχείο της αφήγησης, οπότε η παλέτα έπρεπε να είναι αποφασισμένη και καθαρή. Αυτοί οι αυτοπεριορισμοί όμως προσωπικά μόνο με βοηθούν και πιστεύω ότι περισσότερο δίνουν στη δουλειά παρά της στερούν ο,τιδήποτε. Τ.Ζ.: Το Βυζάντιο είναι μία χιλιόχρονη περίοδος για την οποία από τη μια έχουμε αποσπασματικές ή ελλιπείς πληροφορίες, από την άλλη όμως ο όγκος των πληροφοριών που έχουμε (αρχαιολογικά, ιστορικά, κ.λπ.) είναι ήδη τεράστιος για μη ειδικούς σαν κι εμάς. Αυτό σημαίνει πως ό,τι και να επιχειρήσει κανείς πραγματολογικά θα είναι λάθος, οπότε έπρεπε να συμφιλιωθούμε προκαταβολικά με αυτήν την αποτυχία. Η επιλογή της σειράς των κεφαλαίων ήταν ένα άλλο πρόβλημα προς επίλυση. Έπρεπε να βρούμε μία ισορροπία μεταξύ του τυχαίου και του πλήρως γραμμικού, ώστε να μην είναι ο αναγνώστης τελείως ξεκρέμαστος. Κάναμε τρεις εκδοχές και τις δοκιμάσαμε στέλνοντάς τις σε φίλους να μας πουν τι καταλαβαίνουν. Κάποια άλλα στοιχεία «βοηθούν» λίγο την ανάγνωση, είτε στο κείμενο είτε οπτικά, π.χ. η γενειάδα του πρωταγωνιστή. Υπάρχει φυσικά και ένα χρωματικό «λυσάρι» στο βιβλίο, ενώ στο socomic.gr η ιστορία ανέβηκε γραμμικά, γιατί ως webcomic θα ήταν μάλλον υπερβολικά πολύπλοκο αυτό το μπρος-πίσω. Πείτε μας λίγα λόγια για το στιλ με το οποίο αποδόθηκαν οι χαρακτήρες. Π.Χ.: Όσον αφορά στο στιλ του σχεδίου, πάντα με γοήτευαν οι σχεδιαστές που κρατούν μια ισορροπία μεταξύ της απλότητας και της ελευθερίας που τους προσφέρει το καρτουνίστικο στιλιζάρισμα και του απαραίτητου νατουραλισμού ώστε η εικόνα που περιγράφεται να έχει την υφή που χρειάζεται για να υπηρετήσει την ιστορία. Προσπάθησα να βρω αυτήν την ισορροπία για την συγκεκριμένη ιστορία του Τάσου. Ξέρω όμως ότι αυτή η προσέγγιση έχει και έναν υποκειμενισμό και κάποιος άλλος μπορεί να την σχεδίαζε πολύ διαφορετικά. Ελπίζω η προσωπική μου επιλογή να βρει ένα κοινό που θα το ικανοποιήσει. Τι βοηθήματα είχατε για τον σχεδιασμό των ρούχων, των όπλων, της αρχιτεκτονικής και του διακόσμου; Π.Χ.: Από τη στιγμή που σχεδιάζεις μια ιστορία που αναφέρεται σε συγκεκριμένη εποχή ακόμα και αν έχεις την δικαιολογία ότι πρόκειται για ιστορία με φανταστικά στοιχεία, πρέπει να ανατρέξεις σε πηγές. Φυσικά το καρτουνίστικο στιλ επιτρέπει λίγη γενικολογία αλλά πρέπει να δημιουργήσεις στον αναγνώστη μια υφή και μια γεύση της εποχής που αναφέρεσαι. Ο Τάσος όπως συνήθως συνόδευε το σενάριο με πλούσιες αναφορές εικόνας όπου χρειαζόταν αλλά χρειάστηκε και εγώ να κάνω πάντα την προσωπική μου έρευνα. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της εικονογράφησης της Κωνσταντινούπολης λίγο πριν την άλωση, που χρειάστηκε να κατεβάσω από την βιβλιοθήκη μου τον σκονισμένο Β΄ τόμο της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του Χαράλαμπου Μπούρα, που είχα να τον ανοίξω από τα χρόνια της Σχολής Καλών Τεχνών. Τελικά, πόσο δύσκολη ήταν η μεταφορά αυτής της «θρυμματισμένης» ιστορίας σε κόμικς; Τ.Ζ.: Η επιλογή της μη γραμμικής αφήγησης ήταν μέρος της αρχικής έμπνευσης, γράφτηκε έτσι, άρα αυτή η δυσκολία ήταν εξαρχής στο παιχνίδι. Σίγουρα δεν είναι επιλογή φιλική προς όλους τους αναγνώστες. Αυτό που με δυσκόλεψε κυρίως όμως είναι ότι πήρε καιρό να υλοποιηθεί το κόμικς και όλες αυτές οι καθυστερήσεις επιβάλανε συνεχείς αλλαγές στο σενάριο. Όταν δουλεύεις κάτι τόσον καιρό, θέλει υπομονή, σε κυριεύουν οι αμφιβολίες για το αν βγάζει νόημα, αν είναι αποτελεσματικό κ.λπ. Σε αυτό εμπιστεύτηκα την κρίση του Πέτρου».
  11. Μύθοι, θρύλοι και αλήθειες γύρω από το Βυζάντιο μπλέκονται σε μια εξαιρετική ιστορία των Τάσου Ζαφειριάδη και Πέτρου Χριστούλια. Μια ιστορία που μπορεί να διαβαστεί είτε γραμμικά είτε όπως προτείνουν οι δημιουργοί της. Είτε, κι αυτό είναι ίσως ακόμα πιο ενδιαφέρον, όπως επιθυμεί ο αναγνώστης. «Το 1923 οι προπαππούδες μου πέρασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών από τη Μεσσήνη (ή Μεσινή) Ανατολικής Θράκης στη νέα τους πατρίδα, την Ελλάδα, κι εγκαταστάθηκαν στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης. Ανάμεσα στα λιγοστά πράγματα που έφεραν μαζί τους ήταν και εννιά ψηφίδες από ένα παλιό ψηφιδωτό. Οι επόμενες γενιές θυμούνται τις παλαιότερες να λένε πως αυτά τα γυαλιστερά πετραδάκια τα κατέβαζε η βροχή από τα ερείπια ενός βυζαντινού φρουρίου σε ένα ύψωμα της περιοχής. Μήπως υπήρχε εκεί κάποια παλιά εκκλησία; Τι εικόνα σχημάτιζαν αυτές οι ψηφίδες; Στα μάτια μου είχε μια μαγική ιδιότητα εκείνο το οικογενειακό κειμήλιο που δυνάμωνε ακόμη περισσότερο χάρη στη μυστηριώδη του προέλευση». Με αυτά τα λόγια ξεκινά ο Τάσος Ζαφειριάδης («Το Σκορποχώρι», «Οι Απίθανες Περιπέτειες του Σπιφ και του Σπαφ», «Ο Κυρ Κονγκ και Άλλες Ιστορίες» κ.ά.) το επιλογικό του σημείωμα στο «Ψηφιδωτό» (εκδόσεις Jemma Press) δίνοντας τις απαντήσεις στον αναγνώστη που έχει μόλις ολοκληρώσει το βιβλίο απολαμβάνοντάς το και ταυτόχρονα συλλέγοντας απορίες. Κι αυτό γιατί οι εννιά ιστορίες που ως ψηφίδες συνθέτουν το «Ψηφιδωτό» τοποθετούνται χωρίς τη χρονολογική σειρά με την οποία έλαβαν χώρα. Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός και τα θραύσματα της αφήγησης δίνονται με μια φαινομενικά αυθαίρετη σειρά. Οι δημιουργοί του βιβλίου προτείνουν με την ολοκλήρωσή του μια νέα ανάγνωση που ακολουθεί τον πραγματικό χρόνο, έτσι όπως είχε παρουσιαστεί στην πρώτη του ηλεκτρονική δημοσίευση στην πλατφόρμα socomic.gr. Κάτι τέτοιο είναι συναρπαστικό σε δεύτερο χρόνο αν και όχι απαραίτητο καθώς η χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία καλύπτεται από ένα τόσο παχύ πέπλο μυστηρίου και είναι τόσα αυτά που δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γι’ αυτήν που οι έννοιες του γεγονότος, του πραγματικού, του μυθικού, του φανταστικού, του επινοημένου κ.ά. είναι τόσο συγκεχυμένες. Σε μια τέτοια ιστορία, η αφήγηση δύσκολα μπορεί να είναι γραμμική. Μπορεί, μάλιστα, να ξεκινά από την τελευταία πράξη. Και να ξετυλίγεται προς τα πίσω ακολουθώντας τεθλασμένες διαδρομές και κάνοντας χρονικά άλματα στο πριν και στο μετά. Ο Σέργιος, πρωταγωνιστής της ιστορίας και προσωποποίηση της μοναξιάς και της στερημένης ελπίδας μετά την καταστροφή, ταξιδεύει στα πέρατα της αυτοκρατορίας όταν αυτή καταρρέει κουβαλώντας τις ψηφίδες απ’ τον Παντοκράτορα της κατεστραμμένης εκκλησίας του λεηλατημένου από τους Σταυροφόρους χωριού του. Εκτός από τις χρωματιστές πετρούλες, όμως, κουβαλά και την ενοχή για τον θάνατο της γυναίκας του και του μικρού παιδιού του. Όταν οι Σταυροφόροι έσπερναν τον τρόμο, αυτός κρύφτηκε στην κουφάλα ενός γέρικου πλάτανου. Και σώθηκε. Αναγκασμένος να ζει για πάντα στην κόλαση των αιώνιων ενοχών, να βλέπει αυτά που δεν βλέπουν οι άλλοι, να αντικρίζει τα αβάπτιστα παιδιά ως μαυρόφτερα πλάσματα και να σέρνει μαζί του τα σκαφτικά του εργαλεία ως όπλα που σκορπίζουν τον θάνατο μέχρι να επιστρέψει στον γνώριμο πλάτανο όχι πια για να κρυφτεί. Τη σαγηνευτική αφήγηση, εκτός από το πανέξυπνο σενάριο του Ζαφειριάδη, συνθέτουν και τα υπέροχα σχέδια του Χριστούλια («Χαρακώματα» και «Intra Muros» με τον Τάσο Ζαφειριάδη, η τριλογία του «Νυχτερίδα» κ.ά.) που με τα διαφορετικά του χρώματα (καθένα αντιστοιχεί σε καθεμιά από τις εννιά ψηφίδες) και την ικανότητά του να ελίσσεται ιδανικά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, δημιουργεί πολύ δυνατές, ορισμένες σπαρακτικές, εικόνες. Ο ίδιος συμπληρώνει στον επίλογο του βιβλίου: «Όταν σχεδίαζα τον Σέργιο να περιπλανιέται μέσα στον χρόνο, δεν μπορούσα παρά να σκέφτομαι το θέμα της ανθρώπινης ζωής που απλώνεται στην Ιστορία: πέρα από υλικό παραδοσιακού παραμυθιού, δημοτικού τραγουδιού ή απόκρυφου κειμένου, θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως προσωποποίηση της παρακμής του αρχαίου κόσμου, από την απαρχή μέχρι το αναπόφευκτο τέλος του και την αντικατάστασή του από κάτι καινούργιο». Αυτό είναι εντέλει και το θέμα του «Ψηφιδωτού»: το αναπάντητο ερώτημα του πώς μπορεί να αφηγηθεί κάποιος την περιπέτεια της ανθρώπινης ζωής μέσα στον χρόνο όταν αυτή είναι αναπόφευκτα φιλτραρισμένη από μύθους, δοξασίες, πίκρες, απογοητεύσεις, μεταγενέστερες ερμηνείες και απανωτές επανεγγραφές της Ιστορίας από την πλευρά των εκάστοτε νικητών και της ηγεμονεύουσας κατά περιόδους άποψης. Κάποιες πιθανώς αδόκιμες επιλογές λέξεων, όπως οι «πιστοί» και «άπιστοι» από τον Ζαφειριάδη ή οι «βαρβαρικοί λαοί» από τον Χριστούλια στον επίλογο του βιβλίου δεν είναι ικανές να μειώσουν τη μεγάλη του αφηγηματική και σχεδιαστική αξία και την τοποθέτησή του στα σπάνια και διαφορετικά βιβλία της σύγχρονης ελληνικής παραγωγής. Και το σχετικό link...
  12. “Καλωσορίσατε στην Οδό Γάγγραινας, ένα γραφικό χαράκωμα του Δυτικού Μετώπου με μαγευτική θέα στο Ύψωμα 35, ένα τυπικό μέρος για να περάσει κανείς τον Μεγάλο Πόλεμο. Οι «κάτοικοι» της Οδού Γάγγραινας βρίσκονται συνεχώς σε αναβρασμό. Ασκήσεις, επιθέσεις, αναφορές, αγγαρείες… Σύντομα αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα στα χαρακώματα από τους εχθρούς: η λάσπη, τα ποντίκια, οι λοχίες και η… ποίηση. Όταν έρχεται η ώρα, η επίθεση για 8η φορά στο Ύψωμα 35 είναι σχεδόν ανακουφιστική”! Μια συλλογή που έχοντας διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος της ψηφιακά, ανυπομονούσα να δω και σε έντυπη μορφή. Σαν έκδοση είναι υπέροχη. Ενώ ψηφιακά τα Χαρακώματα δημοσιεύθηκαν ασπρόμαυρα με τόνους του γκρι, στην έντυπη έκδοση επιστρατεύτηκε η Σοφία Σπυρλιάδου (των Frogs & Dogs) και ανέλαβε να περάσει μπλε τόνους στις στολές των στρατιωτών. Εκείνο που ουσιαστικά κάνει την διαφορά είναι το ότι εκτός από τις ιστορίες των Χαρακωμάτων, περιλαμβάνονται και 22 σελίδες με σημειώσεις και σχόλια για τα γεγονότα στα οποία βασίστηκε (σχεδόν) η κάθε ιστορία. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα της επανέκδοσης τον germanicus.
  13. Στα χρόνια που η παλιά αυτοκρατορία σιγά-σιγά καταρρέει οι κάτοικοι των ακριτικών χωριών δοκιμάζονται. Μπροστά στους εισβολείς θα ξεχωρίσουν οι ήρωες από τους δειλούς. Ο χρόνος τελικά σβήνει τα πάντα. Όταν όμως το κρίμα είναι τέτοιο που το δικαίωμα στη λύτρωση αφαιρείται, το τέλος απομακρύνεται και το ψηφιδωτό του χρόνου κατακερματίζεται. Ο αεικίνητος Τάσος Ζαφειριάδης και ο συνήθης συνένοχος Πέτρος Χριστούλιας ετοίμασαν νέο κόμικ. Το Ψηφιδωτό λαμβάνει χώρα στα χρόνια του Βυζαντίου, την εποχή που η εισβολή των Σταυροφόρων απειλεί με διάλυση την Αυτοκρατορία. Πρωταγωνιστής, τουλάχιστον από το πρώτο δείγμα που έχουμε, είναι ο Σέργιος, ένας απλός άνθρωπος της υπαίθρου, που μοχθεί για να θρέψει την οικογένειά του. Περιττό να πω πόσο ενθουσιασμένος είμαι. Ζαφειριάδης και Χριστούλιας είναι αγαπημένο δίδυμο και τα ιστορικά κόμικς λείπουν από την εγχώρια παραγωγή. Δεν ξέρω αν θα το παρακολουθώ συστηματικά, γιατί προτιμώ να το διαβάσω μια και καλή όταν τυπωθεί (το θεωρώ απίθανο να μην), αλλά σίγουρα θα τσεκάρω τις πρώτες καταχωρήσεις για να δω πώς κινείται. Συνολικά, θα είναι γύρω στις 70 σελίδες. Το ντεμπούτο του κόμικ έγινε σήμερα στο socomic. Καινούργιες σελίδες θα ανεβαίνουν κάθε Τρίτη και Τετάρτη.
  14. Από τα Χαρακώματα - Ιστορίες από την οδό Γάγγραινας των Τάσου Ζαφειριάδη και Πέτρου Χριστούλια.
  15. Από τα "Χαρακώματα, Ιστορίες από την οδό Γάγγραινας", Σπίρτα, κανείς; των Τάσου Ζαφειριάδη (ΤΑΖ) και Πέτρου Χριστούλια.
  16. Indian

    ΓΥΡΝΩ ΣΑΝ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ

    Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο "Στα μέσα του 20ου αιώνα κάπου κοντά στο λιμάνι του Πειραιά διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται.Το προλεταριάτο με τους αστούς.Η ανατολή με τη δύση.Η σκληρή πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδας με την υπερηρωική φαντασία. Θα κερδίσει τελικά ο Καπετά-Νυχτερίδας την καρδιά της Θοδώρας?Το να τη ρίξει στο κρεβάτι είναι εύκολο.Για να την κερδίσει όμως πραγματικά,πρέπει να νικήσει το περιθώριο που της ασκεί τόση γοητεία." Πρόκειται για το γνωστό χιουμοριστικό web comic που φιλοξενήθηκε στο socomic.gr και το οποίο με την βοήθεια της Jemma γίνεται άλμπουμ...!Σαν έκδοση είναι πολύ όμορφη...!Έχει καλή ποιότητα χαρτιού και σκληρό εξώφυλλο (κάτι που προσωπικά νομίζω ότι δεν χρειαζόταν)...!Την τιμή του την βρήκα λίγο τσιμπημένη...! Στα συμπληρωματικά στοιχεία να πούμε ότι την σελιδοποίηση την έκανε ο Φραγκίσκος Ζουταλούρης,την εκτύπωση η εταιρεία Πλέτσας Κ. - Κάρδαρη Ζ. ΟΕ και την βιβλιοδεσία η εταιρεία Μάντης Ι. και Υιοί ΕΕ - Βιβλιοδετική Αττικής...!
  17. Ελληνικά κόμικς στο... μετρό του Πεκίνου; «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΘΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ» on line comic-μυθιστόρημα στα μανδαρινικά Πώς θα αντιδρούσατε αν σας έλεγαν ότι στο μετρό του Πεκίνου, στην καρδιά του Χειμώνα, σε ώρα αιχμής, εκατομμύρια στριμωγμένοι επιβάτες ταξιδεύουν, μέσα από τα κινητά τους, σε μια άλλη πραγματικότητα, τόσο όμορφη για να είναι αληθινή, τόσο φωτεινή και τόσο φιλόξενη για να είναι πραγματική, στη φύση του Ιονίου Πελάγους; Αυτή τη μοναδική εμπειρία σκοπεύει να προσφέρει στους κινέζους φίλους των κόμικς (manhua), η μη κερδοσκοπική AΛΑΣ PLAYFUL MEDIA, με την έκδοση του δωρεάν on line comic-μυθιστορήματος ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΘΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ, στα μανδαρινικά. Πρόκειται για την ομάδα που στην προ-ολυμπιακών αγώνων Ελλάδα, είχε την ιδέα να δημιούργησει την LOOKOUT, τη μεγαλύτερων διαστάσεων δημόσια photo art gallery, που είδαμε ποτέ στη χώρα μας. 800 φωτογραφικά έργα από γνωστούς και άγνωστους δημιουργούς, από 41 χώρες, έντυναν για 11 συνεχόμενες νύχτες τις προσόψεις 17 εμβληματικών κτιρίων, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της τέχνης σε δημόσιο χώρο (public art) και στέλνοντας παντού το μήνυμα ότι η Αθήνα ως ένας ζωντανός κανβάς ανήκει σε όλους. Κινούμενη στο ίδιο πλαίσιο εκδημοκρατισμού και συμμετοχικότητας αλλά με περισσότερο χιούμορ και παιγνιώδη διάθεση η ΑΛΑΣ βάζει πλώρη για την Κίνα, την μεγαλύτερη αγορά κινητής τηλεφωνίας και τεχνολογίας αιχμής. “Έχουμε χρέος να ομορφύνουμε τη ζωή των νέων κινέζων - των ανθρώπων που θα ορίζουν τον πλανήτη του αύριο”, λέει ο Γιάννης Σκουρογιάννης, ο επί 18 έτη καλλιτεχνικός διευθυντής της AΛΑΣ. “Κάθε βδομάδα και για έναν ολόκληρο χρόνο, θα ανεβάζουμε ένα καινούργιο επεισόδιο στα κινεζικά social media. Με αυτόν τον τρόπο, οι περιπέτειες των ηρώων μας θα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ως ενεργός δέκτης, πλέον, ο αναγνώστης θα συμμετέχει διαβάζοντας τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ιστορία κόμικς”, σημειώνει ο κ. Σκουρογιάννης, θυμίζοντας ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες της ηλεκτρονικής μας εποχής. Αξιοποιώντας την πρόσφατη τάση εξωστρέφειας της Κίνας, την πλούσια κινέζικη κουλτούρα κόμικς και την αγάπη των κινέζων για την ελληνική φύση - το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας - το ΤΑΞΙΔΙ σκοπεύει να φέρει πιο κοντά τους δύο πανάρχαιους πολιτισμούς, μέσα από μια νέα προσέγγιση του πάλαι ποτέ “Δρόμου του Μεταξιού”. Το ΤΑΞΙΔΙ διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή και αφορά στη φιλία δύο νέων, ενός Κινέζου και ενός Κεφαλλονίτη, ενώ προσπαθούν να λύσουν ένα περιβαλλοντολογικό μυστήριο που ταλανίζει τα νησιά του Ιονίου. Μυθιστόρημα ενηλικίωσης αλλά και ντετέκτιβ στόρυ με στοιχεία φαντασίας, το ΤΑΞΙΔΙ αγγίζει οικουμενικά θέματα, όπως παγκοσμιοποίηση, διαφορετικότητα, άνθρωπος και περιβάλλον. Το σενάριο υπογράφει ο Γιάννης Σκουρογιάννης και την επιμέλεια ο interactive storyteller Yiming Niu. Οι έλληνες δημιουργοί comics που συνέβαλαν στα δοκιμαστικά, είναι η Δανάη Κηλαηδόνη (DaΝi), ο Μάνος Λαγουβάρδος, ο Στάθης Πετρόπουλος, η Αγγελική Σαλαμαλίκη και ο Πέτρος Χριστούλιας. Απευθυνόμενο σε ηλικίες εξοικειωμένες με τον κινηματογράφο και τα κόμικς, τα social media και τα video games, το ΤΑΞΙΔΙ θα αξιοποιεί και τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία της Εικονικής Πραγματικότητας (VR). “Στα έξτρα επεισόδια VR, οι δύο ντετέκτιβ ήρωές μας βουτάνε στο βυθό για να εξιχνιάσουν το μυστήριο. Παράλληλα, στον δικό μας κόσμο, οι αναγνώστες θα φορούν μάσκες VR και, μέσω του κινητού τους, θα μπορούν να ταξιδεψουν, από όποιο σημείο βρίσκονται, στο μαγικό κόσμο του Μεσογειακού βυθού και στις ομορφιές της Ελλάδας. Κανείς δεν θα θέλει να επιστρέψει από αυτό το ταξίδι!”, δηλώνει ο Γιάννης Σκουρογιάννης, ευχαριστημένος από τη θετική ανταπόκριση του κινεζικού κοινού που συνάντησε στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Κίνα. Το πρώτο από τα συνολικά 48 επεισόδια του ελληνικού κόμικ θα σαλπάρει για το ταξίδι του στο WeChat, τη μεγαλύτερη social media πλατφόρμα κινητής τηλεφώνιας στην Ασία, με 900 εκ. χρήστες, στις αρχές του 2018. Την έκδοση του πολυμεσικού κόμικ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΘΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ, που συμπίπτει με το Έτος Φιλίας Ελλάδας-Κίνας, υποστηρίζουν το Υπουργείο Πολιτισμού, το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού, η Πρεσβεία της Ελλάδος στο Πεκίνο, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, ο Δήμος Κεφαλλονιάς, η PostScriptum και η Comicdom Press. Πηγή
  18. «Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών», το «Game of Thrones» και τόσα άλλα παραδείγματα του fantasy τα τελευταία χρόνια στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στη λογοτεχνία, στα κόμικς επιβεβαιώνουν το διαχρονικό ενδιαφέρον του κοινού για το είδος. Σε υπερβολικό βαθμό, ίσως. Όπου υπάρχει υπερβολή όμως, υπάρχει και αντίδραση. Μια μορφή αντίδρασης είναι και η παρωδία. Η «Νάνσι» (εκδόσεις Πατάκη) του Σπύρου Γιαννακόπουλου είναι μια απολαυστική παρωδία κάθε σύμβασης και κάθε μανιέρας των κλασικών παραμυθιών χωρίς να γίνεται προσβλητική. Ανατρέποντας τα κλισέ, αξιοποιεί με μαεστρία όλα τα συστατικά της παραδοσιακής συνταγής, συνδυάζοντάς τα, ωστόσο, με έναν εντελώς πρωτότυπο τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύγχρονο παραμύθι για μεγάλα παιδιά με δράκους, ιππότες, μάγους, πριγκίπισσες, γκουβερνάντες και βασιλιάδες. Με ίντριγκες, δολοπλοκίες, προδοσίες, μονομαχίες και γάμους. Και, πάνω απ’ όλα, απρόβλεπτες εξελίξεις. Όλα τα παραπάνω απαιτούν βαθιά γνώση των «γραφών» και των ανάλογων «νόμιμων» κειμένων. Ο Γιαννακόπουλος δείχνει να τη διαθέτει και να τη μετουσιώνει σε ένα παιχνίδι ευρείας χρήσης εκπλήξεων που ο αναγνώστης ξέρει πως θα έρθουν και τις περιμένει ανυπόμονα, αλλά δεν φαντάζεται ποιες ακριβώς θα είναι. Ακόμα και στην πιο μικρή του λεπτομέρεια, το μυθιστόρημα κρύβει επιμελώς στοιχεία που ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει: από τα ονόματα των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων μέχρι τα τοπωνύμια και από τους ευφυείς αναχρονισμούς μέχρι τις περιγραφές των ενδυμασιών και των κτιρίων. Και είναι δομημένο σαν σελίδες και κεφάλαια από κόμικς. Σε αυτό βοηθάει τον συγγραφέα του η ιδιότητά του ως αρθρογράφου στην εφημερίδα «Καθημερινή» σε θέματα που άπτονται των κόμικς, αλλά και το μέχρι τώρα συγγραφικό του έργο («Ο Τρύφωνας από τη Δρακολανδία», «Πορτοκαλάδα με ανθρακικό», «Το κορίτσι με το ξύλινο σπαθί», όλα εντασσόμενα στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία που μπορεί να διαβαστεί και από καλοπροαίρετους ενήλικες με το ίδιο ενδιαφέρον). Επιπλέον, το εισαγωγικό μέρος με τις εξαιρετικές εικονογραφήσεις του Πέτρου Χριστούλια προσφέρει και τα απαραίτητα οπτικά δεδομένα γνωριμίας με τα πρόσωπα του δράματος, «προειδοποιώντας» έξυπνα για την εσκεμμένη θεματική αυτοϋπονόμευση που θα ακολουθήσει. Με μια πριγκίπισσα που δεν θέλει να παντρευτεί με το ζόρι: «Αν δεν ήταν αυτός ο γενναίος ιππότης, τώρα μπορεί να ήσασταν ακόμη στον πύργο. Παγιδευμένη εκεί από αυτό τον δράκο. Ή, ακόμη χειρότερα, μπορεί αυτός ο δράκος να σας είχε φάει, να σας κατασπαράξει, να σας είχε κάνει μια μπουκιά. Λίγες νομίζετε είναι οι πριγκίπισσες που έχουν φαγωθεί από δράκους; Εγώ είμαι μεγάλη γυναίκα και έχουν φτάσει στ’ αυτιά μου ένα σωρό ιστορίες για πριγκίπισσες που δεν είχαν την τύχη σας. Αυτή την ανέλπιστη τύχη να σας σώσει αυτός ο ιππότης. Αχ, είστε τόσο τυχερή. Τόσο τυχερή που βρήκατε τον ιππότη σας. Τον ιππότη που περιμένατε όλη σας τη ζωή». «Κανέναν ιππότη δεν περίμενα ποτέ!» Και το σχετικό link...
  19. Τριγυρνώ μες στην Αθήνα: Η νυχτερίδα ωρίμασε και βγήκε πάλι παγανιά Ο λόγος γίνεται προφανώς για το comic «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» του Πέτρου Χριστούλια, το δεύτερο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Καπετάν Νυχτερίδα, το οποίο είναι υποψήφιο σε διάφορες κατηγορίες των φετινών βραβείων κόμικς, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου καλύτερου κόμικ. Πρόκειται για μια σειρά κόμικς, τα οποία δημοσιεύτηκαν αρχικά διαδικτυακά στο socomic.gr και στη συνέχεια τυπώθηκαν απ’ την Jemma Press. Την πρώτη περιπέτεια του Καπετάν Νυχτερίδα την γνωρίσαμε πέρσι με το «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα», ενώ στο comicdom-con Athens θα κυκλοφορήσει και η τρίτη περιπέτεια, την οποία αναμένουμε να διαβάσουμε. Το «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» σαν γενική εικόνα μας προσφέρει μια ωριμότερη προσπάθεια του Πέτρου Χριστούλια να αφηγηθεί την ιστορία του Καπετάν Νυχτερίδα. Ο Χριστούλιας αφού μας γνώρισε τους πρωταγωνιστές, την ιστορία και τη δικιά του μετεμφυλιακή Αθήνα στο «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», αυτή τη φορά αναπτύσσει τις ιδέες του πιο άνετα και εμβαθύνοντας περισσότερο, όμως απ’ την άλλη δεν καταφέρνει να ξεπεράσει κάποια αρνητικά στοιχεία που υπήρχαν και στο πρώτο έργο. Αρχικά, λοιπόν, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» μας προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία που έχει εμβαθύνει στην ατμόσφαιρα της μετεμφυλιακής Ελλάδας και στους χαρακτήρες της. Η Αθήνα της δεκαετίας του ’50 είναι στο επίκεντρο της ιστορίας. Είναι μια Αθήνα πολυδιάστατη, με διαφορετικούς ανθρώπους και διαφορετικές ιστορίες. Θα γνωρίσουμε την Αθήνα της «υψηλής κοινωνίας», μέσα από το ιατρείο του δρ. Μπουζιανόπουλου. Ο Μπουζιανόπουλος είναι μια τυπική φιγούρα ενός συντηρητικού της εποχής, με ιδιωτικό ιατρείο και φανερή οικονομική άνεση, ο οποίος μιλάει κοφτά στην καθαρεύουσα, χωρίς να σου αφήνει πολλά περιθώρια να τον συμπαθήσεις. Είναι άνθρωπος της ίδια πάστας με τον Μπουγιουρντόπουλο, το μαυραγορίτη που πλούτισε στην κατοχή, αλλά τα πλούτη του έμειναν κρυμμένα μετά το θάνατό του στην Απελευθέρωση. Οι μαυραγορίτες ήταν ένα φαινόμενο με μεγάλη έξαρση στην κατοχική Αθήνα και ιδιαίτερα την περίοδο του μεγάλου λιμού, όπου συγκέντρωσαν τεράστια πλούτη απ’ τη δυστυχία του λαού. Όμως συγκέντρωσαν και μεγάλο μίσος απ’ την κοινωνία και τις δυνάμεις της Αντίστασης. Η ιστορία του Μπουγιουρντόπουλου είναι μια απ’ τις τόσες ιστορίες των συνεργατών των κατακτητών, που ξεκοκάλισαν το λαό αφού επένδυσαν στον πόλεμο, την πείνα και τον θάνατο. Όμως (spoiler) τα πλούτη αποδείχτηκε ότι κανείς δεν τα παίρνει στον τάφο του, σε αντίθεση με το μίσος και την απαξίωση που θα κυνηγάει για πάντα τη μνήμη του. Απ’ την άλλη όμως στο «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» υπάρχει και η άλλη Αθήνα των απλών λαϊκών ανθρώπων, του «προλεταριάτου» που λέει και ο Καπετάν Νυχτερίδας, ο οποίος μπορεί να είναι πλούσιος, αλλά προτιμάει να συχνάζει στα δικά τους μέρη. Αυτή η Αθήνα διασκεδάζει στα ρεμπετάδικα ή απλά εκεί πίνει για να πνίξει τον πόνο της. Το ρεμπέτικο έχει μάλιστα εξέχουσα θέση σε όλο το κόμικ, αφού με έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο ο Χριστούλιας έχει δημιουργήσει soundtrack στο κόμικ με τραγούδια του Τσιτσάνη, του Μητσάκη και άλλων. Η Αθήνα του ρεμπέτικου είναι και η Αθήνα ανθρώπων, κτηρίων και επαγγελμάτων για τα οποία ακούγαμε μικροί και ίσως έχουμε δει σε παλιές ελληνικές ταινίες. Οι Αθηναίοι πηγαίνουν τα παιδιά τους το βράδυ στον Καραγκιόζη, ο οποίος εμφανίζεται με ζωντανή ορχήστρα. Ασκούν επαγγέλματα, τα οποία δεν υπάρχουν σήμερα, όπως ο παγοπώλης, ο θυρωρός ή ακόμα και η χαρτορίχτρα που διαβάζει το φλιτζάνι. Και όλοι αυτοί ζουν σε μια πόλη με κτήρια με σιδερένια ασανσέρ που βρίσκει κανείς πια μόνο σε πολύ παλιές πολυκατοικίες. Και φυσικά είναι μια Αθήνα που περιπολείται από αστυνομικούς που περισσότερο θυμίζουν χωροφύλακες με τα καπέλα που κρύβουν το πρόσωπό τους και όποια υποψία προσωπικότητας και ανθρωπιάς, με την αυταρχική φωνή και το αυστηρό ύφος. Σε αυτή την Αθήνα τριγυρνά ο Καπετάν Νυχτερίδας, ο οποίος δεν έχει ξεπεράσει παλιότερα κουσούρια που κουβαλάει από το «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα». Ίσως το βασικότερο κουσούρι του είναι ότι θα μπορούσε και να μην υπάρχει στην ιστορία. Η προσπάθεια μιας μεταφοράς – παρωδίας του Μπάτμαν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα παραμένει ασταθής, αφού ο Καπετάν Νυχτερίδας δεν έχει καταφέρει να μας αποδείξει την αξία του ως πρωταγωνιστής μαζί με τον πιστό του Ρόμπιν, τον Δεκαοχτούρα. Και αυτή τη φορά ο Καπετάν Νυχτερίδας δεν έχει να μας προσφέρει πολλά αστεία, πέρα από γκάφες που προκαλούν εύκολο γέλιο. Όμως αυτή τη φορά και η ίδια η ιστορία του Καπετάν Νυχτερίδα παρουσιάζεται πιο ώριμη. Πέρα από την έξυπνη εξέλιξη της ιστορίας με ανατροπές και δουλεμένους χαρακτήρες που τη βοηθάνε να προχωρήσει, το μεγάλο ατού της νέας ιστορίας του Χριστούλια είναι ότι βρήκε έναν κακό που χρειαζόταν το κόμικ. (Από εδώ και πέρα όντως ακολουθούν spoiler για το τέλος της ιστορίας.) Ο δρ. Μπουτζιανόπουλος, ο οποίος είναι θύμα του μαυραγορίτη Μπουγιουρντόπουλου μετά το θάνατο της γυναίκας του δεν έχει πλέον κανέναν ενδοιασμό να γίνει θύτης και να σκοτώσει τον εκμεταλλευτή του. Με έναν τυπικό μονόλογο villain αλλά και με όλα τα χαρακτηριστικά του ιδιοφυούς εγκληματία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, που μιλάει σαν να απειλεί τους ήρωές μας και αφηγείται τα γεγονότα στην καθαρεύουσα ο Μπουζιανόπουλος συμπλήρωνε ένα μεγάλο κενό στην ιστορία και μας άφησε τελικά με μια ωραία γεύση. Με το «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» οι ιστορίες του Καπετάν Νυχτερίδα, παρά τα κάποια ελαττώματα που παραμένουν, έχουν πια βρει το σωστό δρόμο, έχουν ωριμάσει και έχουν τη δυνατότητα να μας προσφέρουν κι άλλες όμορφες στιγμές στο μέλλον. Και πώς αλλιώς να αποχαιρετήσουμε αυτό το κόμικ; Με το να του ευχηθούμε καλή επιτυχία στα βραβεία την Παρασκευή, αλλά και βάζοντας να ακούσουμε το soundtrack του… Πηγή
  20. Indian

    ΑΦΟΥ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΥΡΝΩ

    Για τρίτη συνεχόμενη φορά μετά το "Γυρνώ σαν την νυχτερίδα" και το "Τριγυρνώ μες την Αθήνα",η θρυλική παρωδία του Σκοτεινού ιππότη ξαναέρχεται στα χέρια μας...! Η έκδοση κυκλοφόρησε στο ComicDom 2017,από την JEMMA και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις δύο προηγούμενες εκδόσεις...!Γι'ακόμα μία φορά ο Πέτρος Χριστούλιας μας ξεναγεί στην "ασπρόμαυρη" Αθήνα του μεταπολέμου και μας πλημμυρίζει με έξυπνο χιούμορ κι όμορφες μελωδίες...!Το κόμικ πρωτοκυκλοφόρησε σε συνέχειες στο SoComic...! Περιέχει 4 κεφάλαια...! Για ένα καθαρό κούτελο Εμπορική πανήγυρις Βραδινή παράσταση Ρουφιανιά και κουτσομπολιό Επίσης υπάρχει κι ένα μικρό παράρτημα με την λίστα των τραγουδιών που ακούστηκαν,καθώς κι ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού...! Η σελιδοποίηση έγινε από τον Φραγκίσκο Ζουταλούρη,την εκτύπωση την ανέλαβε η εταιρεία Πλέτσας Κ. - Κάρδαρη Ζ. ΟΕ και την βιβλιοδεσία η εταιρεία Μάντης Ι. και Υιοί ΕΕ - Βιβλιοδετική Αττικής...! Η έκδοση της JEMMA είναι κι αυτή την φορά απίστευτη κι ανθεκτικότατη...! Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια
  21. Μετά το «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» (2015) και το «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» (2016), ο Πέτρος Χριστούλιας και ο wannabe «υπερήρωάς» του παραμένουν πιστοί στο ετήσιο ραντεβού τους με τους αναγνώστες. Το τρίτο μέρος των περιπετειών του Νυχτερίδα με τον εξομολογητικό τίτλο «Αφού μ’ Αρέσει να Γυρνώ» μόλις κυκλοφόρησε. Και είναι εξίσου απολαυστικό. Οι υπερηρωικές παρωδίες έχουν κατακλύσει τα κόμικς τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μετά τον αποδομητικό οδοστρωτήρα του 1986 με τον «Σκοτεινό Ιππότη» του Frank Miller και τους «Watchmen» των Alan Moore και Dave Gibbons, οι μασκοφόροι ήρωες με τις μπέρτες, τα κολάν και τα βρακιά πάνω από το παντελόνι έγιναν αντικείμενο ανελέητης σάτιρας και σκληρής κριτικής από το ίδιο τους το μέσο. Ωστόσο, ακόμα και αυτή η πρωτότυπη, κάποτε, τάση δείχνει να έχει πλέον κορεστεί. Για να ανανεωθεί και να παραμείνει επίκαιρη η θεματολογία της απαιτεί φρέσκο χιούμορ, νέα σεναριακά ευρήματα και τοποθέτηση της δράσης σε ακόμη πιο ανοίκεια «σύμπαντα» και «περιβάλλοντα». Ένα τέτοιο επινόησε ο Πέτρος Χριστούλιας πριν από τρία χρόνια και τοποθέτησε εντός του έναν αξύριστο μεσήλικα με αυτοσχέδια στολή που θέλει να μοιάσει στον Μπάτμαν και ονειρεύεται να γίνει κάποτε λαϊκός ήρωας. Και έχει πολλούς λόγους να προσπαθεί να το πετύχει μια και ζει στον μουντό Πειραιά και στη σκοτεινή Αθήνα της δεκαετίας του 1950. Που δεν μοιάζουν καθόλου με τις glamorous αναπαραστάσεις τους στον παλιό εμπορικό κινηματογράφο. Αλλά σφύζουν από φτώχεια, μιζέρια, ασφαλίτες, πόρνες, κουτσαβάκια και χαφιέδες. Ιδανικοί τόποι για τη δράση ενός υπερήρωα που μπορεί να μη σώζει τον κόσμο από θεομηνίες, βιβλικές καταστροφές, πυρηνικούς πολέμους, εισβολές εξωγήινων και παρανοϊκούς εξουσιομανείς αλλά τουλάχιστον καταφέρνει να βοηθήσει τον φίλο του τον Ανέστο που έχει μεταμφιεστεί σε ουρακοτάγκο ως μέλος ενός περιφερόμενου μπουλουκιού. Και να τον προτρέψει να μπαρκάρει με προορισμό μια «λαϊκή δημοκρατία» για να γλιτώσει από τους διώκτες του. Στο «Αφού μ’ Αρέσει να Γυρνώ» (εκδ. Jemma Press, πρώτη δημοσίευση στην πλατφόρμα socomic.gr) ο πιστός και αγράμματος sidekick με το όνομα Δεκαοχτούρας είναι και πάλι στο πλευρό του Νυχτερίδα που διασταυρώνεται με χαρακτηριστικές φιγούρες των 50's όπως τον Μίμη τον Άτλα, την «Ασώματο Κεφαλή του Πλάτωνος», έναν ρουφιάνο κάπελα, ρεμπέτες και χορεύτριες. Σε μια Ελλάδα ουδόλως εξωραϊσμένη αλλά αποδιδόμενη με μεγεθυμένα τα χαρακτηριστικά της μετεμφυλιακής παθογένειάς της, με τη σκληρή Δεξιά να έχει κυριαρχήσει και να ευαγγελίζεται την πρόοδο πάνω στα κορμιά των αντιφρονούντων «ηττημένων». Σ’ αυτήν την Ελλάδα, η ταμπέλα για την τουαλέτα γράφει «Αποχωρητήριο», αλλά επειδή κανείς από τους θαμώνες του κουτουκιού δεν την καταλαβαίνει, δίπλα είναι συμπληρωμένο χειρόγραφα το ξεκάθαρο και κατανοητό «Καμπινές», τα ρεμπετάδικα ονομάζονται «Τα δυο Περιστέρια» ή «Χατζή Μπαξέ», ο κόσμος διασκεδάζει στην «Εμπορική Πανήγυρη» και τρώει πάστες στα ζαχαροπλαστεία, οι αυλές είναι γεμάτες λάσπες και στις πλατείες ανάμεσα στους χωματόδρομους δεσπόζει το άγαλμα του Αδαμάντιου Κοραή, βορά στις κουτσουλιές. Κι ο Δεκαοχτούρας πασχίζει να πείσει τον Νυχτερίδα: «Πρέπει να ξεπεράσεις την επίδραση του Υπερεγώ σου. Η δομή αυτή του ασυνείδητου που αντιπροσωπεύει τις ηθικές και κοινωνικές αξίες είναι που κρύβει πίσω από τις μάσκες τις πραγματικές σου δυνατότητες». Και το σχετικό link...
  22. kwtsos

    INTRA MUROS: Η ΠΛΗΡΗΣ ΕΚΔΟΣΗ

    Όπως πληροφορουμαστε και απο το οπισθοφυλλο η εκδοση αυτη συγκεντρωνει για πρωτη φορα ολα τα επεισοδια που δημοσιευθηκαν αρχικα μεσα απο τις σελιδες του 9. Επισης στο τελος υπαρχει εξτρα υλικο, με σχολια του Τασου Ζαφειριαδη, προσχεδια και σχεδια αλλων δημιουργων. Προκειται για μονοσελιδες ιστοριες ενιοτε χιουμοριστικες και ενιοτε πιο μελαγχολικες που περιγραφουν τις εντυπωσεις του δημιουργου απο την ζωη στην Αθηνα. Παρολο που σαν γνησιο τεκνο της πολης που δεν μπορω να με φανταστω να την εγκαταλειπω, δεν συμμεριζομαι την οπτικη του σεναριογραφου αυτο δεν σημαινει οτι δεν μου αρεσε. Αντιθετως το θεωρω ενα αρκετα καλο "αυτοβιογραφικο" κομικ με αρκετα πετυχημενο χιουμορ. Ακομα με εντυπωσιασε η ιδεα του σε-σμικρυνση-πρωταγωνιστη που αφηνει την πολη να παιρνει τον πρωτο ρολο ενω αυτος προσπαθει να επιβιωσει στους ρυθμους της. Φανταζομαι οτι σε ανθρωπους που αφησαν τον τοπο καταγωγης τους για να πανε σε μια μεγαλη πολη να ζησουν θα τους αρεσει ακομα περισσοτερο και σιγουρα θα βρουν αρκετα σημεια με τα οποια θα ταυτιστουν. Το σχεδιο ειναι πολυ πετυχημενο και δενει με το υφος των ιστοριων και η εκδοση ειναι πολυ προσεγμενη και σιγουρα τα αξιζει τα χρηματα της. Για την εκδοση του αλμπουμ Intra Muros απο την Ελευθεροτυπια δες ΕΔΩ Επισης χρησιμα λινκς : Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια - Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα
  23. Indian

    ΤΡΙΓΥΡΝΩ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

    Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Πρόκειται για την συνέχεια των περιπετειών του Καπετάν Νυχτερίδα,της παρωδίας του Batman,από τον Πέτρο Χριστούλια...!Φιλοξενήθηκε κι αυτό στην ιστοσελίδα socomic.gr (εκτός από τις σελίδες 75,76,77) και ήρθε στα χέρια μας σε χάρτινη μορφή από την Jemma...! Περιέχονται τέσσερα κεφάλαια : Ου γαρ έρχεται μόνον Ο γάμος του Καραγκιόζη Το είπε το φλιτζάνι Εκείνο το κρύο πρωινό Στις τελευταίες σελίδες υπάρχει μία λίστα με πληροφορίες από τα τραγούδια που "ακούστηκαν",καθώς επίσης κι ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού...! Η σελιδοποίηση έγινε από τον Φραγκίσκο Ζουταλούρη,την εκτύπωση την ανέλαβε η εταιρεία Πλέτσας Κ. - Κάρδαρη Ζ. ΟΕ και την βιβλιοδεσία η εταιρεία Μάντης Ι. και Υιοί ΕΕ - Βιβλιοδετική Αττικής...! Η έκδοση είναι στα ίδια ακριβώς επίπεδα με το άλμπουμ "Γυρνώ σαν νυχτερίδα"...!Σκληρό εξώφυλλο και γυαλιστερό χαρτί...!Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν χρειαζόταν τέτοια ποιότητα...!Ίσως η τιμή να ήταν καλύτερη τότε...! Κι ένα "making of" του κόμικ...!
  24. Ένας Γερμανός ψυχολόγος, που έρχεται στην Αθήνα, μη μπορώντας να κατανοήσει την ψυχολογία των Ελλήνων που αντιστέκονται στους ναζί. Ένας γέρος, πρώην μέλος της οργάνωσης ΟΠΛΑ, που περιγράφει σε έναν δημοσιογράφο το πώς σκότωσε Έλληνες προδότες. Ένας πατέρας, που έχασε τον γιο του από Γερμανούς και βρίσκει τη δύναμη να συγχωρήσει τους γείτονές του, που δεν τον έσωσαν γιατί φοβήθηκαν. Κεντρικό πρόσωπο στο σκίτσο του Δημήτρη Καμένου ένας Γερμανός ψυχολόγος Πρόκειται για μερικές από τις 15 πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες από την Αθήνα της Κατοχής, της Αντίστασης και της Απελευθέρωσης, που διηγούνται μέσα από κόμικς κορυφαίοι δημιουργοί. Τα έργα θα παρουσιαστούν στο κοινό από σήμερα και μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, στην έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα. Ιστορίες κόμικς για την Κατοχική Αθήνα», που θα στεγαστεί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» στην Αθήνα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «12 Οκτωβρίου - Η Αθήνα Ελεύθερη». «Με τις εκδηλώσεις έχουμε δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των πολιτών για την Ιστορία. Δεύτερον, να γιορτάσουμε την Απελευθέρωση της Αθήνας, ένα πολύ σημαντικό γεγονός, που το έχουμε παραμελήσει», εξηγεί ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης, που είναι και ο ένας από τους επιμελητές των εκδηλώσεων. Οι εκδηλώσεις έχουν στόχο να φέρουν το κοινό σε επαφή με την επιστημονική έρευνα. «Η διδακτορική μου διατριβή αφορούσε την Κατοχή και την Αντίσταση στην Αθήνα. Το 2012 ξεκίνησα με τη διοργάνωση περιπάτων σε περιοχές της Αθήνας που συνδέονται με σημαντικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τεράστια. Πέρυσι, για πρώτη φορά, διοργανώθηκαν εκδηλώσεις, ενώ φέτος φιλοδοξούμε να έχουν μεγαλύτερη κλίμακα, ενώ έχουμε εντάξει ένα σύνολο δράσεων», επισημαίνει. Υλικό Σκίτσο του Γιώργου Γούση για την εκτέλεση των 200 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής Μία από αυτές τις δράσεις είναι και η έκθεση κόμικς. Ο ιστορικός δούλεψε στενά με τους δημιουργούς, παρέχοντάς τους υλικό για να στηρίξουν το έργο τους, ενώ διοργανώθηκαν workshops για την προετοιμασία της έκθεσης. «Οι Γερμανοί απαγόρευαν τις κάμερες. Συνεπώς, υπάρχουν λίγα βίντεο μερικών δευτερολέπτων, καθώς και σκόρπιες φωτογραφίες που αφορούσαν κυρίως οικογενειακές στιγμές», λέει από την πλευρά του ο επιμελητής της έκθεσης Γιάννης Κουκουλάς. «Ανταλλάξαμε απόψεις, τους δώσαμε αρχεία, φωτογραφίες και στοιχεία τεκμηρίωσης. Αφού κάναμε την προεργασία, καταστάλαξαν στο θέμα τους. Κάποιες ιστορίες είναι πραγματικές, ενώ κάποιες άλλες αποτελούν μυθοπλασία, που στηρίζεται όμως σε πραγματικά γεγονότα. Όμως το ενδιαφέρον και στις δύο πλευρές, είναι το υποκειμενικό στοιχείο των δημιουργών, ακόμη και στις πραγματικές ιστορίες», σημειώνει. Σύμφωνα με τον κ. Κουκουλά, η έκθεση είναι εναρμονισμένη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, ενώ ένας από τους στόχους της είναι «να αποδείξουμε ότι τα κόμικς, ως μορφή τέχνης, είναι αντάξια της σημαντικότητας του γεγονότος. Αυτό ήταν ακόμη και για εμάς ερώτημα, αλλά νομίζω ότι η απάντηση είναι καταφατική». Η αποτύπωση της σύγχρονης Ιστορίας σε κόμικς ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα για τους δημιουργούς. «Η σύγχρονη Ιστορία θεωρείται από πολλούς ταμπού, καθώς θίγονται δύσκολα ζητήματα που άπτονται της πολιτικής και της ιδεολογίας. Υπάρχει ένας φόβος να προσεγγίζουμε τέτοια θέματα», λέει από την πλευρά του ο Soloup, γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς που μετέχει στην έκθεση. Ο ίδιος δηλώνει πολύ ικανοποιημένος με το «υψηλό επίπεδο της έκθεσης», ενώ εστίασε την εργασία του στην αναζήτηση ισορροπιών, ανάμεσα στην τότε εποχή και στο σήμερα. Αναζήτηση στοιχείων Νεκρός από τις σφαίρες των ναζί. Από τον Πέτρο Χριστούλια Ο Πέτρος Ζερβός κάνει λόγο για μια «ενδιαφέρουσα έκθεση, που αφορά μια κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας. Οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές». Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν η αναζήτηση στοιχείων, πώς ήταν η Αθήνα εκείνη την εποχή. «Η ιστορική έρευνα έχει αναδείξει πληθώρα στοιχείων και πληροφοριών. Κάποια από αυτά απουσιάζουν από μία αμιγώς επιστημονική παρουσίαση. Όμως, αποτελούν χρήσιμο υλικό για μία καλλιτεχνική δημιουργία. Εκεί θέλαμε να δείξουμε πώς λειτουργούσε η πόλη, πώς ήταν η ζωή για παράδειγμα στην Πανεπιστημίου ή στο Κολωνάκι. Υπέφεραν όλοι; Υπήρχαν κάποιοι που διασκέδαζαν;», σημειώνει ο κ. Χαραλαμπίδης. «Τα κόμικς βοηθούν να συζητηθεί η περίοδος της Κατοχής με έναν τρόπο που δεν είναι κλασικός. Δεν θέλαμε να περιγράψουμε ούτε την ηρωική αντίσταση, ούτε τη στερεοτυπική εικόνα. Θέλαμε να δείξουμε καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που ζούσαν στην πόλη, με εικόνες που αντικατοπτρίζουν το ιστορικό κλίμα και τις κοινωνικές καταβολές», λέει από την πλευρά του ο Γιώργος Φαραζής. Ο διερμηνέας και οι δύο αεροπόροι Ιστορία Soloup Το ανθρώπινο πρόσωπο δύο Γερμανών αεροπόρων, του Σουλτς και του Σαχτ, παρουσιάζει ο Soloup, που διηγείται μια πραγματική ιστορία με αφηγητή τον πατέρα του. «Ο παππούς μου γνώριζε γερμανικά και τον είχαν επιτάξει ως διερμηνεία. Γνώρισε τους δύο 20χρονους στρατιωτικούς το 1942, στο φρουραρχείο του Ασπροπύργου. Παρά τον φόβο τους, χαλάρωσαν με τον παππού μου και του έλεγαν ότι ήταν ενάντια στον πόλεμο. Μάλιστα, φοβόντουσαν ότι θα χάσουν τη ζωή τους πέφτοντας με το αεροπλάνο. Αργότερα μάθαμε ότι οι φόβοι τους επαληθεύθηκαν κι ότι έτσι έχασαν τη ζωή τους», περιγράφει ο δημιουργός του κόμικ. Σύμφωνα με τον Soloup, στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται οι προκαταλήψεις. «Στην αρχή, οι Γερμανοί έχουν τη μορφή γάτας, παραπέμποντας στο "Μάους" του Σπίγκελμαν, όπου εμφανίζονται άγριοι και κακοί. Όμως, ουσιαστικά, πίσω από αυτήν την κυρίαρχη εικόνα, ήταν δύο αεροπόροι, με ανθρώπινο πρόσωπο, που κι αυτοί έπεσαν θύματα του πολέμου», εξηγεί, προσθέτοντας «δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Έχουν πολλές αποχρώσεις». Η ανατίναξη των γραφείων Ιστορία Πέτρου Ζερβού Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ, ανατίναξαν τα γραφεία της ΕΣΠΟ, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς για να στρατολογήσει Έλληνες στην εκστρατεία κατά της ΕΣΣΔ. Η κορυφαία αυτή αντιστασιακή πράξη, με πρωταγωνίστρια τη νεαρή δασκάλα Ιουλία Μπίμπα που ανέλαβε να μεταφέρει τη βόμβα, βρίσκεται στο επίκεντρο του κόμικ που δημιούργησε ο Πέτρος Ζερβός. «Μου έκανε εντύπωση το θάρρος της και ο ηρωισμός της. Μάλιστα την τιμώρησαν πιο αυστηρά από τους υπόλοιπους, καθώς την καταδίκασαν δις εις θάνατον και την εκτέλεσαν με αποκεφαλισμό στη Γερμανία», λέει ο κ. Ζερβός. Ο ίδιος γνώριζε την ιστορία από φοιτητής του Πολυτεχνείου, περνώντας συνεχώς από το σημείο της ανατίναξης. «Πολλοί απ' όσους μετείχαν, εκτελέστηκαν. Έμαθα για την ιστορία μέσα από τις αφηγήσεις όσων επιβίωσαν. Όμως το μεγάλο πρόβλημα ήταν να βρω στοιχεία για την εικόνα της Αθήνας εκείνη την εποχή», σημειώνει. Η πόρνη και η παγίδα στον αξιωματικό Ιστορία Γιώργου Φαραζή «Η ιστορία μου είναι μυθοπλαστική. Αφορά το πώς η εμπειρία του πολέμου ανέτρεψε τη ζωή ανθρώπων που έκαναν τα πάντα για να επιβιώσουν. Τέτοιου είδους εμπειρίες ανατρέπουν κοινωνικά standards. Πολλές γυναίκες αναγκάστηκαν να στραφούν στην πορνεία», επισημαίνει ο Γιώργος Φαραζής. Το κόμικ του αφορά την ιστορία μιας πόρνης που για να επιβιώσει προσέγγισε έναν μαυραγορίτη με μεγάλη ισχύ και μαζί επισκέπτονται στέκια μαυραγοριτών Γερμανών πρακτόρων και αξιωματικών. Παρά την κοινωνική της κατρακύλα, τον οδηγεί σε μπλόκο ανταρτών, που τον εκτελούν. «Είναι στην ουσία μια ιστορία ενός κομματιού της κοινωνίας που επέλεξε να βάλει ένα ανάχωμα στην κοινωνική κατρακύλα», εξηγεί ο δημιουργός. «Τοποθέτησα τα στέκια σε πραγματικά σημεία, αφού κάναμε ταυτοποίηση με τον Μ. Χαραλαμπίδη. Το στέκι των μαυραγοριτών βρίσκεται στη Στοά του Βιβλίου, ενώ το μπλόκο στην αρχή της Πανεπιστημίου. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο κοντά στις πραγματικές αναφορές», σημειώνει. Και το σχετικό link...
  25. Ένας Έλληνας Μπάτμαν στη σκιά της Ακρόπολης Σαν κάθε vigilante που σέβεται τον εαυτό του, ο Νυχτερίδας απεχθάνεται τους μπάτσους και το δηλώνει ανεπιφύλακτα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Το είδος της υπερηρωικής παρωδίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι μεταμορφώσεις των σωτήρων της ανθρωπότητας σε ό,τι πιο παράταιρο και τα «ταξίδια» τους στα πιο ανοίκεια μέρη, σε μακρινές εποχές, αποτελούν σταθερή και συχνά επιτυχημένη συνταγή. Μία παρωδία με τον Μπάτμαν στη μεταπολεμική Αθήνα δεν είναι όμως και πολύ συνηθισμένη. Μήπως όμως δεν παρωδείται ο Μπάτμαν αλλά η εικόνα μας για την μεταπολεμική Αθήνα; Μετά το βραβευμένο (καλύτερο διαδικτυακό κόμικς στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2015) «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα», μια αστική, σατιρικά ερωτική περιπέτεια στην Τρούμπα της δεκαετίας του 1950 με πρωταγωνιστή έναν μασκοφόρο κατ’ εικόνα αλλά όχι κατ’ ομοίωση του Μπάτμαν, ο Πέτρος Χριστούλιας επιστρέφει στον αλλόκοτο χαρακτήρα και τον τοποθετεί στα σοκάκια της μεταπολεμικής Αθήνας με το «Τριγυρνώ Μες στην Αθήνα» (εκδόσεις Jemma Press). Βοηθός του, «sidekick» όπως θα χαρακτηριζόταν σε έναν συμβατικό υπερηρωικό τίτλο, ας πούμε κάτι σαν Robin, είναι ο Δεκαοχτούρας, ένα πεινασμένο χαμίνι της μεταπολεμικής περιόδου και φλεγματικός μπάτλερ του ο Αλμπερτ (με σπεσιαλιτέ του τα γεμιστά), κατ’ αντιστοιχία με τον Αλφρεντ του αυθεντικού Μπάτμαν. Ο καπετάν Νυχτερίδας του Χριστούλια δεν διαθέτει καμιά υπερηρωική δύναμη, όπως άλλωστε και το «πρωτότυπό» του. Ο Μπάτμαν, ωστόσο, είναι τουλάχιστον πολυμήχανος, ευρηματικός, μυώδης και οικονομικά εύρωστος. Ο Νυχτερίδας έχει κοιλίτσα, είναι αξύριστος, φτωχός κι επιρρεπής στο αλκοόλ και στους έρωτες «με την πρώτη ματιά». Για αδιευκρίνιστους και τεχνηέντως συσκοτισμένους λόγους, φορά ένα φτηνό και παλιομοδίτικο υπερηρωικό κοστούμι, μάσκα, μπέρτα και μπότες που δεν φαίνεται να του χρησιμεύουν σε τίποτε. Οδηγεί όμως ένα «εντυπωσιακό» αυτοκίνητο, με κομπολόι κρεμασμένο στον καθρέφτη του, όχι ακριβώς στα πρότυπα του μπάτμομπιλ. Κι από τις περιπέτειές του στις ταράτσες δεν αντικρίζει το Γκόθαμ αλλά μπουγάδες, απλωμένα σώβρακα, καμινάδες, κεραμίδια, ακάλυπτους, παράγκες και αυλές με πηγάδια σε μια ασπρόμαυρη και ρημαγμένη Αθήνα που πασχίζει να ξεπεράσει το τραύμα της κατοχής και του εμφυλίου, χωρίς να τα καταφέρνει και πολύ καλά. Το σήμα στη στολή του (θα ήθελε να) παραπέμπει στην αφαιρετική νυχτερίδα του Μπάτμαν αλλά μοιάζει περισσότερο με κακοσχεδιασμένο κουνούπι. Και οι εχθροί του δεν θυμίζουν καθόλου τους φαντεζί ψυχοπαθείς και εκκεντρικούς εγκληματίες Joker, Riddler, Two-Face, Penguin κ.ά. αλλά είναι κουτσαβάκια, πορτοφολάδες και παλιοί κατοχικοί μαυραγορίτες. Ασε που πονάει αφάνταστα ο ώμος του με πιθανότητες αρθριτικών… Η Αθήνα του ’50 και τα χαρακτηριστικά σημεία της παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πλοκή (αριστερά) όπως επίσης και ένας πρώην μαυραγορίτης της κατοχής (κέντρο) αλλά πίσω απ' όλα κρύβεται ένας μεγάλος (και ανεκπλήρωτος) έρωτας (δεξιά) Η Αθήνα που αναπλάθει ο Χριστούλιας, ως εξωτικός, ανεξερεύνητος και αφιλόξενος τόπος για έναν Πειραιώτη wannabe υπερήρωα («Δεν μου αρέσει να ανεβαίνω στην Αθήνα. Ειδικά το Κολωνάκι με όλους αυτούς τους ξιπασμένους αστούς» μονολογεί ο Νυχτερίδας) είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι αυτής της σύνθεσης. Ασπρόμαυρη, βρόμικη και καθόλου λαμπερή όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι νοσταλγοί ενός εξωραϊσμένου και ωραιοποιημένου παρελθόντος κατά το οποίο, τάχα, όλα ήταν πιο αληθινά, πιο αγνά και πιο όμορφα. Τα ασανσέρ είναι συχνά χαλασμένα, οι παγοπώλες κάνουν χρυσές δουλειές καθώς τα ψυγεία είναι ακόμα πολυτέλεια, στα καταστήματα κάτω από την Ακρόπολη πωλούνται «Υφάσματα», «Νεωτερισμοί» και «Υποδήματα», στα ταβερνεία και στα καταγώγια η ρετσίνα πάει κι έρχεται, πλανόδιοι κουλουράδες και εφημεριδοπώλες διαλαλούν την πραμάτειά τους και η διασκέδαση του πληθυσμού είναι το Θέατρο Σκιών με τον Καραγκιόζη σε πρώτο ρόλο αλλά και το μπαρμπούτι και τα ρεμπετάδικα. Αυτοί που διαχρονικά παραμένουν ίδιοι είναι οι αστυνομικοί («Α, όλα κι όλα! Εγώ δεν έχω σχέση με τους μπάτσους» ξεκαθαρίζει ο Νυχτερίδας στον Φιόγκο σε μια σκηνή, ενώ σε μια άλλη η δράση εξελίσσεται μπροστά από το 16ο Αστυνομικό Τμήμα φέρνοντας στον νου τον γκαφατζή, μεταμφιεσμένο σε αστυνομικό Κώστα Χατζηχρήστο) και οι ηλικιωμένες γυναίκες που διαβάζουν τον καφέ. Σε αυτήν την Αθήνα προσπαθεί να βάλει τάξη ο καπετάν Νυχτερίδας, ωσάν νέος Δον Κιχώτης, όταν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ούτε με τον Αργύρη, τον αυστηρό αδερφό της όμορφης Ασημίνας. Οι λεπτομέρειες στην αναπαράσταση αυτής της Αθήνας, άλλες καλά κρυμμένες στα περιθώρια των εικόνων κι άλλες αμεσότερες, και οι αναφορές-παραπομπές στην πολιτική ιστορία της, ακόμα και τη μεταγενέστερη της δεκαετίας του ’50, δημιουργούν ένα μωσαϊκό από καταστάσεις και γεγονότα που αποσιωπούν οι τουριστικοί οδηγοί. Οι χαφιέδες που καιροφυλακτούν και καταδίδουν, το κτίριο (της Μάρφιν; ) που τυλίγεται στις φλόγες και πάνω απ’ όλα η κατοχική Αθήνα με τους μαυραγορίτες και τις γερμανικές περιπόλους, τον αγκυλωτό σταυρό και τους νεκρούς από έλλειψη φαρμάκων και τροφίμων αποδίδονται ως ψηφίδες της ιστορίας αυτής της πόλης, ενός κοντινού παρελθόντος που θέλει να ξεχάσει. Και το πιο παράξενο; Αποδίδονται με χιουμοριστικό τρόπο μέσα από τις παρανοϊκές περιπέτειες ενός διαταραγμένου κι αλλοπαρμένου, κατά τα άλλα συμπαθέστατου και φιλόδοξου μεσήλικα. Και με το ιδιαίτερο, ελκυστικό σχεδιαστικό στυλ του Πέτρου Χριστούλια (βραβείο καλύτερου Ελληνα σχεδιαστή το 2015) που με την ίδια δεξιοτεχνία εικονογραφεί κωμικές και τραγικές σκηνές, πρόσωπα-καρικατούρες και πρόσωπα εκφραστικά, σκηνές μέσα σε ένα αμάξι και απόψεις μιας ολόκληρης πόλης από «ευρυγώνιο» φακό. Το «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» του Πέτρου Χριστούλια (εκδόσεις Jemma Press) είναι το σίκουελ του βραβευμένου «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα» και δημοσιεύτηκε σε πρώτη φάση στον ιστότοπο socomic.gr Σε μια φαινομενικά ανορθόδοξη ιστορία που σε πρώτη ανάγνωση στοχεύει στην αποδόμηση των στερεοτύπων αλλά ουσιαστικά σχολιάζει την ανθρωπολογικά σύνθετη Ιστορία μιας συγκεκριμένης περιόδου. Με χιούμορ που προκύπτει από το (όχι και τόσο) ανοίκειο των καταστάσεων. Πηγή Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια Ακολoυθήστε τα λινκ για να διαβάσετε και τις πολύ ωραίες παρουσιάσεις των δύο έργων, αμφότερες από τον Indian.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.