Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Ούγκο Πρατ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο θρυλικός ήρωας του Ούγκο Πρατ ζωντανεύει μέσα από την πένα του Ισπανού διαδόχου του, Χουάν Ντίαθ Κανάλες, ο οποίος φέρνει τα κλασικά κόμικς στη νέα εποχή και μιλάει στο «Κ» με αγάπη και σεβασμό για τις ιστορίες που μας μεγάλωσαν. Ο Χουάν Κανάλες «Ποια βιβλία έχουν μια θέση στη μνήμη σας;» Αυτή την ερώτηση έθεσε η εφημερίδα Le Monde και από τις απαντήσεις 17.000 Γάλλων προέκυψε η λίστα των 100 βιβλίων του 20ού αιώνα, η οποία δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 1999. Ανάμεσα στα μυθιστορήματα του Καμί, του Τζόις και του Προυστ, βρίσκεται και το όνομα του Ιταλού κομίστα Ούγκο Πρατ με την Μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας, την πρώτη περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Il Sergente Kirk στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και κυκλοφόρησε ως αυτοτελής ιστορία λίγα χρόνια αργότερα. Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή, έχει την ίδια ηλικία με τον Χουάν Ντίαθ Κανάλες, τον Ισπανό δημιουργό στον οποίο ανατέθηκε από το ίδρυμα που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Πρατ να συνεχίσει τον μύθο των ιστοριών του. «Είναι τεράστια η ευθύνη, αλλά ευτυχώς η χαρά και ο ενθουσιασμός αυτής της αποστολής υπερτερούν», μου λέει ο ίδιος και σχολιάζει τη «γενναιοδωρία» του Πρατ να «αφήσει ανοιχτή την πόρτα για τους επόμενους». Ξεκινάμε την κουβέντα από το προφανές. Διάβαζε Κόρτο Μαλτέζε μικρός; «Ήμουν 14 χρονών όταν τον ανακάλυψα, ενώ έψαχνα παλιά κόμικς με τον μεγάλο μου αδερφό. Στην αρχή δεν μου άρεσε». Γιατί; «Μου φαινόταν πολύ “φλύαρο” και όχι ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένο. Τότε προτιμούσα πολύχρωμες εικόνες και απλές ιστορίες και απέφευγα να τον διαβάσω. Όταν τελικά το έκανα, ερωτεύτηκα το σύμπαν του Πρατ για πάντα». Με θητεία στο animation και έχοντας στο βιογραφικό του το παγκόσμιο μπεστ σέλερ Blacksad, μια σειρά graphic novel με ήρωα μια ανθρωπόμορφη γάτα σε νουάρ στιλ Ρέιμοντ Τσάντλερ, ο Κανάλες έχει πλέον ολοκληρώσει τρεις καινούργιες ιστορίες με τον Κόρτο Μαλτέζε, σε συνεργασία με τον σχεδιαστή Ρουμπέν Πεγεχέρο, οι οποίες κυκλοφορούν και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Μάλιστα το Εκουατόρια επανακυκλοφόρησε πρόσφατα σε μια εμπλουτισμένη έκδοση. Ο Κόρτο Μαλτέζε σχεδιασμένος από τον Ρουμπέν Πεγεχέρο, πιστό αντίγραφο του ήρωα που δημιούργησε στο τέλος της δεκαετίας του ’60 ο Ούγκο Πρατ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ Ο Κόρτο Μαλτέζε λοιπόν. Γιος μιας Τσιγγάνας από τη Σεβίλλη και ενός ναυτικού από την Κορνουάλη, γεννήθηκε στη Βαλέτα, στην καρδιά της Μεσογείου, παιδί της θάλασσας και του fin de siècle, με έμφυτη λαχτάρα για περιπέτεια. Στις ιστορίες τον γνωρίζουμε ενήλικο, σε τυχαίες στιγμές των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Ο κόσμος του είναι ένας χαμένος κόσμος, είναι ο κόσμος του χθες όπως θα έλεγε ο Τσβάιχ, αλλά πώς συνδέεται με το παρόν; Πώς γίνεται επίκαιρος 100 χρόνια μετά; «Ένας καλός φίλος και σπουδαίος μελετητής του Κόρτο Μαλτέζε, ο κομίστας Άνχελ ντε λα Κάγιε, λέει πως κάθε φορά που γράφουμε για κάτι ιστορικό και γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν, μιλάμε τελικά για το παρόν μας. Ο Κόρτο Μαλτέζε δεν νομίζω ότι αποτελεί εξαίρεση». Το εξώφυλλο από το Εκουατόρια Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 υπήρξε βασικό στοιχείο στην κουλτούρα της κομίστικης κοινότητας, ειδικά στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα έγινε ένα σύμβολο με τεράστια αισθητική (και εμπορική) αξία. Συζητάμε τι τον έκανε τόσο επιτυχημένο. «Υπάρχουν πολλοί λόγοι», λέει ο Κανάλες. «Πρώτα απ’ όλα, ο Κόρτο Μαλτέζε είναι κάποιος που όλοι θα ήθελαν να έχουν φίλο: είναι έξυπνος, κουλ, αστείος και πιστός. Επίσης, ζει περιπέτειες σε εξωτικά μέρη, σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, γεγονός που εξάπτει τη φαντασία μας. Και το πιο σημαντικό είναι ότι οι ιστορίες του είναι γεμάτες λογοτεχνία, πολιτισμό, μαγεία, πολιτική και ιστορία». Καρέ από το Εκουατόρια, συγκεκριμένα από τη συνάντηση του Κόρτο με τον Καβάφη. Στο Εκουατόρια ο Κόρτο φτάνει κάποια στιγμή στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας και προς μεγάλη μου έκπληξη τον βλέπω να συναντάει τον φίλο του, όπως λέει, Κωνσταντίνο Καβάφη. «Δεν είχα κάποια ιδιαίτερη γνώση για την ποίηση του Καβάφη μέχρι που έγραψα το σενάριο», λέει ο Κανάλες. «Ευτυχώς πλέον έχω αποκτήσει αρκετή εξοικείωση. Είναι το υπέροχο πλεονέκτημα του να είσαι αφηγητής μιας ιστορίας, μαθαίνεις συνέχεια». Εν προκειμένω φαίνεται ότι έμαθε αρκετά, φτάνοντας στο σημείο να σχολιάσει τις εκδοτικές πρακτικές του ποιητή (που δεν δημοσίευε τα ποιήματά του), ενώ παραθέτει στίχους από το ποίημα Η πόλις και, παραδόξως, ένας από αυτούς («Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες») δένει αρμονικά με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου που έχει ο μονίμως εν κινήσει Κόρτο Μαλτέζε. Όλες οι παλιές και νέες ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Ο ΚΟΡΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ Διαβάζοντας τα καινούργια κόμικς, και με σημαντική χρονική απόσταση από τις τελευταίες ιστορίες του Πρατ, δεν βρίσκω σημαντικές διαφοροποιήσεις ούτε στο σχέδιο ούτε στο ύφος της αφήγησης. Ο Κανάλες και ο Πεγεχέρο έχουν σεβαστεί το υλικό τους και έχουν προχωρήσει «ξεπατικώνοντας» τις βασικές αρχές. Αυτό που ίσως αλλάζει είναι ότι ο ρομαντικός μποέμ ήρωας του Πρατ στον 21ο αιώνα προσλαμβάνεται ως ένα μετα-χίπστερ πρότυπο. Θα μπορούσε εύκολα να αφομοιωθεί από κάποιο αθηναϊκό μπαρ με τη βίντατζ αισθητική του, το τσιγάρο του, το επιλεκτικό του βλέμμα, τη στιλιζαρισμένη κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία και τις αρετές του μοντέρνου αντιήρωα. Επιστρέφοντας στην ιστορία του Εκουατόρια και στην Αλεξάνδρεια, εκτός από τον Καβάφη, ο Κόρτο γνωρίζει τον νεαρό Βρετανό πολιτικό Γουίνστον Τσόρτσιλ που επισκέπτεται την πόλη – μάλιστα του σώζει τη ζωή. Αυτή ήταν μια πάγια σεναριακή τακτική του Πρατ, ο οποίος έβαζε τον ήρωά του να συναντιέται με ένα σωρό υπαρκτά πρόσωπα της εποχής του, από τον Χέμινγουεϊ μέχρι τον Στάλιν. Αυτή την ανάμειξη μυθοπλασίας και πραγματικότητας ο Κανάλες τη συνεχίζει στις νέες ιστορίες, αλλά την εφαρμόζει και στο Blacksad. «Πράγματι», παραδέχεται. «Ως αναγνώστης πάντα θαύμαζα τον τρόπο που ο Πρατ συνδύαζε τη μυθοπλασία με ιστορικά πρόσωπα ή γεγονότα. Είναι ένα είδος αφήγησης που προσπαθώ να χρησιμοποιώ κι εγώ. Η ιδέα στο Blacksad ήταν να αναμείξω τον μύθο, ένα από τα αρχαιότερα λογοτεχνικά είδη, με το νουάρ, ένα από τα σύγχρονα». Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει παράλληλα το έβδομο Blacksad, ένα βιογραφικό graphic novel για την Αμερικανίδα μουσικό Τζούντι Σιλ, μια κομίστικη sci fi περιπέτεια και φυσικά έναν ακόμα Κόρτο Μαλτέζε, τον τέταρτο δικό του – και το ταξίδι συνεχίζεται. Και το σχετικό link...
  2. Ο Κόρτο Μαλτέζε, ο τυχοδιώκτης κυνηγός της περιπέτειας του Ούγκο Πρατ, «επιστρέφει» στο παρόν και ταξιδεύει στις θάλασσες του Τόκιο και στα βουνά του Περού τις μέρες της πτώσης των Δίδυμων Πύργων. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια (1967-1989), ο Ούγκο Πρατ φιλοτεχνούσε ιστορίες με πρωταγωνιστή έναν τυχοδιώκτη ναυτικό στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο μοναχικός και λιγομίλητος Κόρτο Μαλτέζε, ταγμένος πάντα στο πλευρό των αδύναμων και φύσει ενάντια σε εξουσιαστές και αποικιοκράτες, ταξίδεψε όπου γραφόταν η Ιστορία. Μετά τον θάνατο του Πρατ το 1995, ο Κόρτο Μαλτέζε έμεινε «ορφανός» για είκοσι χρόνια μέχρι οι Ruben Pellejero και Juan Díaz Canales, διατηρώντας το πνεύμα της δουλειάς του μεγάλου δασκάλου, να αναβιώσουν τον δημοφιλή χαρακτήρα. Μέχρι σήμερα οι δυο Ισπανοί καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει τρεις ιστορίες με τον Κόρτο Μαλτέζε με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Η μεγάλη στροφή στη νέα περίοδο του πολυδιάστατου ήρωα ήρθε όμως με το έργο των Γάλλων δημιουργών Martin Quenehen και Bastien Vivès που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες. Κι αυτό γιατί «Ο Μαύρος Ωκεανός» (μετάφραση: Τατιάνα Ραπακούλια, Γαβριήλ Τομπαλίδης, εκδόσεις Μικρός Ήρως) ανανεώνει ριζικά και αναπάντεχα τον μύθο του ταξιδευτή και θαλασσοπόρου Κόρτο, μεταφέροντάς τον στη σύγχρονη εποχή. Κάτι παρόμοιο είχαν εφαρμόσει λίγα χρόνια νωρίτερα οι δημιουργοί του Mister No στη σειρά «Revolution» πάνω σε μια ιδέα του σεναριογράφου Michele Masiero: αφηγήθηκαν μια συναρπαστική ιστορία του διάσημου πολεμιστή και πιλότου στη Νότιο Αμερική, τοποθετώντας τον όμως 25 ολόκληρα χρόνια μετά από το κανονικό χρονικό πεδίο δράσης του. Ακόμα πιο τολμηροί οι Quenehen και Vivès, μετέφεραν τον Κόρτο Μαλτέζε έναν αιώνα μετά από την εποχή του. Ο νέος Κόρτο Μαλτέζε μοιάζει πολύ με τον πρωτότυπο, φορά το ίδιο σκουλαρίκι-κρίκο αλλά όχι την κλασική ναυτική στολή. Θυμίζει περισσότερο έναν νέο της σύγχρονης εποχής με τα t-shirts του και τα χακί πουκάμισα, την μπαντάνα του και το τζόκεϊ. Η ζωή του όμως είναι τελείως διαφορετική. Η περιπέτειά του στον «Μαύρο Ωκεανό» ξεκινά από μια πειρατεία και συνεχίζεται στην Ιαπωνία, μέσα σε παραδοσιακά θέατρα και στα βουνά του Περού, στην αναζήτηση ιερών αντικειμένων αμύθητης οικονομικής και πολιτικής αξίας. Και όπως πάντα, ο Κόρτο θα πάρει το μέρος της δικαιοσύνης και της αλήθειας, θα προστατέψει όσους αθώους κινδυνεύουν, θα σεβαστεί την ανθρώπινη ζωή, θα αντιταχθεί σε νοσταλγούς του φασισμού και εμπόρους κοκαΐνης, θα βυθιστεί σε κόσμους γεμάτους παραισθήσεις και μαγικό ρεαλισμό αλλά όχι το 1901 όπως συνήθως. Το 2001! Αυτή την αλλαγή στη μορφή και το πεδίο δράσης του Κόρτο Μαλτέζε υπερασπίζεται η Patrizia Zanotti, επικεφαλής του οργανισμού CONGSA που διαχειρίζεται παγκοσμίως το έργο του Ούγκο Πρατ, σε συνέντευξή της που δημοσιεύεται στο βιβλίο: «Το να έβλεπε [ο Ούγκο Πρατ] τον Κόρτο στη νέα χιλιετία αντιμέτωπο με θεματικές της εποχής, θα του προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον μα πάνω απ’ όλα θα εκτιμούσε το γεγονός πως δύο νεαροί δημιουργοί εξέφρασαν την επιθυμία να ερμηνεύσουν εκ νέου τον ήρωά του, δίνοντάς του μια νέα ζωή και μια καινούργια νιότη! Για έναν δημιουργό, το να βλέπει τον ήρωά του να καταφέρνει να μεταδώσει τις αξίες που τον έκαναν σύμβολο σε επόμενες γενιές, σημαίνει να συνεχίσει να ζει και σε μια εποχή διαφορετική. Είναι κάτι το φανταστικό, μια μαρτυρία της δύναμης και της οικουμενικότητας του ήρωα που τον καθιστούν ικανό να ανεξαρτητοποιηθεί από τον δημιουργό του». Και συνεχίζει ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία η ναυτική στολή αλλά οι πράξεις: «Το σημαντικό είναι η ουσία, όχι η μορφή, ο χαρακτήρας του Κόρτο είναι τόσο ισχυρός ώστε να του επιτρέπει να μπορεί να βγάλει τη στολή του χωρίς να χάσει τίποτα από το ελεύθερο πνεύμα του και το ενδιαφέρον που δείχνει για τους συνανθρώπους του». Αυτή η ικανότητα προσαρμογής είναι απολύτως ταιριαστή με το ελεύθερο πνεύμα του κοσμοπολίτη Κόρτο που μάχεται διαρκώς για την ελευθερία να απολαμβάνει τη θάλασσα και τα ταξίδια. Όπως επισημαίνει και ο Benoit Mouchart στον επίλογό του: «Γεμάτος περιέργεια για άλλους πολιτισμούς, ο Κόρτο είναι πολίτης του κόσμου χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τα δεσμά καμιάς θρησκείας ή ιδεολογίας. Ενώ προτιμά να σταθεί στο πλευρό των καταπιεσμένων παρά των ισχυρών, ρίχνεται στη μάχη για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των φίλων του ή… τα δικά του! Απαλλαγμένος από κάθε μορφή αφελούς ιδεαλισμού, αυτός ο σύγχρονος και ελευθερόφρονας Οδυσσέας, αρνείται σθεναρά να χαρακτηριστεί “ήρωας”». Δεν είναι ακόμη γνωστό αν η απόπειρα των Quenehen και Vivès θα έχει συνέχεια. Η τόλμη τους όμως να αναμετρηθούν με έναν θρύλο και να τον επανεπικαιροποιήσουν τόσο έξυπνα είναι σίγουρα αξιέπαινη και ενδιαφέρουσα. Και το σχετικό link...
  3. Με την κυκλοφορία του τέταρτου μέρους της ολοκληρώνεται σήμερα στην «Εφ. Συν.» η «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» του Ούγκο Πρατ (1927 – 1995). Με αυτή την αφορμή το Καρέ Καρέ ξαναθυμάται τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ιταλού δημιουργού και τις περιπέτειες του πιο δημοφιλούς χαρακτήρα του. Η πρώτη του εμφάνιση στα κόμικς, το 1967, δεν προμήνυε τη συνέχεια. Ήταν σφιχτά δεμένος, σταυρωμένος σε μια σχεδία, κάτω από τον καυτό ήλιο, στη μέση του ωκεανού. Ο θάνατός του ήταν βέβαιος. Και θα ήταν αργός και βασανιστικός. Είχε πέσει θύμα της ανταρσίας των ναυτών του για να του αρπάξουν τα όπλα που έκρυβε στο αμπάρι. Επιπλέον, είχε τάξει γάμο στην αδερφή του λοστρόμου και δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Τον πέταξαν στη θάλασσα. Ο Κόρτο Μαλτέζε, όμως, κατάφερνε να επιβιώνει ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Κάτι απροσδόκητο θα συνέβαινε πάντα για να σωθεί. Στη «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας», η έκπληξη εμφανίζεται με το πρόσωπο ενός τυχοδιώκτη, πρώην καλόγερου και άσπονδου φίλου του Κόρτο. Ο καπετάν Ρασπούτιν σώζει τον Κόρτο από τους καρχαρίες, τη δίψα και την αλμύρα και οι περιπέτειες του σκουλαρικοφόρου ναυτικού στον κόσμο των κόμικς ξεκινούν. «Μπράβο Ρασπούτιν, μια μέρα θα το θυμηθώ αυτό...», λέει ο ψύχραιμος και λακωνικός ναύτης που ήξερε πάντα να αναγνωρίζει το δίκαιο, να βοηθά τους φίλους του αλλά και τους αδύναμους αυτού του κόσμου όπου γης. Ήταν γεννημένος στη Μάλτα, γιος ενός Άγγλου αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού και μιας Ανδαλουσιανής Τσιγγάνας, και έγινε κοσμοπολίτης εκ των πραγμάτων, ωθημένος πάντα από ένα κίνητρο αναζήτησης της περιπέτειας. Ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της Γης, σε τόπους φορτισμένους με μνήμες, σε περιπέτειες που λάμβαναν χώρα κατά το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα, σε όλα τα μέρη που γράφτηκε η Ιστορία και συνάντησε «πραγματικά» πρόσωπα από τον χώρο της λογοτεχνίας και της πολιτικής που συμμετείχαν ως ισότιμοι με αυτόν σε φανταστικές αφηγήσεις, με φόντο πραγματικά γεγονότα. Η εμμονή του Κόρτο στα ταξίδια οφειλόταν στη ζωή του δημιουργού του που ήταν κι αυτή γεμάτη ταξίδια. Αν και είχε γεννηθεί στο Ρίμινι της Ιταλίας με ρίζες βενετσιάνικες αγγλονορμανδικές, τουρκικές και σεφαραδίτικες, μεγάλωσε στην αποικιοκρατούμενη Αβησσυνία (σημερινή Αιθιοπία) κατά τα χρόνια της ιταλικής κατοχής. Στη συνέχεια ταξίδεψε, έζησε και δούλεψε επί σειρά ετών σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, κυρίως στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, ενώ μετά την επιστροφή του στην Ιταλία συνέχισε να ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα σε μέρη μακρινά και «εξωτικά» που γίνονταν στη συνέχεια τα σκηνικά των ιστοριών του. Από το 1967 που ξεκίνησε τις περιπέτειες με πρωταγωνιστή τον Κόρτο Μαλτέζε, τον τοποθέτησε σε κάθε πιθανό μέρος του πλανήτη αλλά πάντα με τα ίδια βασικά συστατικά του χαρακτήρα του: γενναίο αλλά και ικανό να ξεγλιστρά από τον κίνδυνο, δίκαιο και αποφασιστικό, αντιρατσιστή και βαθιά καλλιεργημένο, μοναχικό και λιγομίλητο, αυτάρκη και χωρίς καμιά περιουσία, φίλο με τους φίλους και εχθρό με τους εχθρούς. «Ο Κόρτο είναι ένας αντιαποικιοκράτης, ένας άνθρωπος που δεν έχει γεωγραφικούς δεσμούς και δεν γνωρίζει ρατσιστικές προκαταλήψεις. Έχει μαύρες αδελφές, ξαδέλφια Ινδιάνους. Η οικογένειά του Κόρτο δεν γνωρίζει προβλήματα. Έχει σχέσεις με όλες τις άλλες φυλές. Ο Κόρτο βρίσκει συγγενείς παντού όπου πηγαίνει» είχε πει ο Πρατ σε συνέντευξή του στον Κλοντ Μολιτερνί. Και επιπλέον ότι «... είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Ο Οκτάβιο Παζ, ένας Μεξικανός ποιητής, είχε πει ότι το να έχουμε κάποια πράγματα που μας ανήκουν είναι τελικά κάτι το αρνητικό που μας στερεί τη δυνατότητα της ελευθερίας. Αν ο Κόρτο είχε ένα πλοίο, θα βρισκόταν με πολύ ενοχλητικές γι’ αυτόν υποχρεώσεις, θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω σ’ αυτό το πλοίο. Έτσι όπως είναι όμως χαίρεται μια ελευθερία κινήσεων που του επιτρέπει να βρίσκεται άλλοτε στο γιοτ ενός εκατομμυριούχου, άλλοτε σ’ ένα ιστιοφόρο και άλλοτε σ’ ένα εμπορικό πλοίο...». Τα βιβλία με τον Κόρτο Μαλτέζε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μαμούθ Κόμιξ», εκτός από την «Μπαλάντα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ars Longa» και στη συνέχεια από τις εκδόσεις «Μικρός Ήρως», που εκδίδουν και τις νέες περιπέτειές του. Ο Κόρτο δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία αλλά σέβεται κάθε θρησκεία και κάθε πολιτισμό. Είναι ένας ασταμάτητος ταξιδευτής χωρίς κάποιο σκοπό των ταξιδιών του, λειτουργεί ενστικτωδώς, η αδιάκοπη κίνηση είναι ο μόνος τρόπος του να επιβιώνει. Και ακόμα και όταν δεν κυνηγά την περιπέτεια αλλά επιδιώκει να ξαπλώσει στην παραλία το ηλιοβασίλεμα, να πιει το ποτό του σε ένα ήσυχο καφέ ή να απολαύσει το πούρο του διαβάζοντας το αγαπημένο του βιβλίο, την «Ουτοπία» του Τόμας Μορ, θα βρεθεί μια αφορμή για να τον κινητοποιήσει: μια άδικη συμπεριφορά με θύμα κάποιον ανήμπορο, μια ληστεία, ένας χαμένος θησαυρός, μια πολιτική αναταραχή, ένα έγκλημα πάθους ή, απλά, μια όμορφη γυναίκα που τον γλυκοκοιτά. Είναι σαρκαστικός προς τους ιμπεριαλιστές και τους πλούσιους και προστατευτικός προς τους καταπιεσμένους και τους αδύναμους. Στον κώδικα τιμής του η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια βρίσκονται στην πρώτη θέση και γι’ αυτό τις διαφυλάσσει με κάθε τρόπο. Αν, όμως, χρειαστεί να σκοτώσει θα το κάνει. Χωρίς να χαίρεται γι’ αυτό. Ο Ούγκο Πρατ συμπορεύτηκε με τον Κόρτο (το alter ego του;) σχεδόν είκοσι χρόνια. Ο Κόρτο «ταξίδεψε» μπρος και πίσω στον χρόνο από το 1900 μέχρι τον Ισπανικό Εμφύλιο, σε ζούγκλες, ερήμους και φουρτουνιασμένα πελάγη, σε παγωμένα βουνά και καυτά πολεμικά μέτωπα, σε εξεγέρσεις και επαναστάσεις, σε μέρη ποτισμένα με θρύλους, αίμα και Ιστορία. Με τέτοιες προσωπικές διαδρομές, οι Ούγκο Πρατ και Κόρτο Μαλτέζε, σχεδόν σαν ένα πρόσωπο, έχουν καταγραφεί στην ιστορία των φανταστικών αφηγήσεων ως άξιοι εκπρόσωποι της Περιπέτειας. Που καταφέρνει να μη γίνεται αυτοσκοπός και να μην είναι ανιαρά διδακτική όταν υμνεί τη διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη και την ισότητα των ανθρώπων πέρα από χρώματα, φυλές και εθνικές προελεύσεις. Εκτός από τις ιστορίες που δημιουργούσε μόνος του, ο Ούγκο Πρατ συνεργάστηκε και με άλλους καλλιτέχνες είτε ως σεναριογράφος είτε ως σχεδιαστής. Η πιο γνωστή του συνεργασία ήταν, ίσως, αυτή με τον συμπατριώτη και φίλο του, Μίλο Μανάρα, στο «Ινδιάνικο Καλοκαίρι» (1983, στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βαβέλ το 1990). Ο Πρατ υπέγραψε το σενάριο μιας σκληρής ιστορίας και ο Μανάρα φιλοτέχνησε τα σχέδια της περιπέτειας στην Άγρια Δύση πριν οι λευκοί επικρατήσουν ολοκληρωτικά και αφανίσουν τον πολιτισμό των γηγενών. Εμπνευσμένο από το «Άλικο Γράμμα» του Ναθάνιελ Χόθορν αλλά και από τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, το «Ινδιάνικο Καλοκαίρι» αποτελεί ένα παραμύθι ενάντια στη βία που προκαλεί η σύγκρουση των πολιτισμών, καθώς και ο θρησκευτικός φανατισμός και πουριτανισμός των εισβολέων αποικιοκρατών Χριστιανών. Η συνεργασία των δύο φίλων συνεχίστηκε το 1991 με το «El Gaucho», μια ακόμη ιστορική περιπέτεια, τοποθετημένη στα ανοικτά του Μπουένος Άιρες κατά τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ένα πλωτό μπορντέλο με γυναίκες ετοιμάζεται να υποδεχτεί Άγγλους ναυτικούς. Η αγάπη και ο σεβασμός του Μανάρα προς τον Πρατ εκφράστηκε έντονα και στο βιβλίο του «H.P. και Τζιουζέπε Μπέργκμαν» (άρχισε να δημοσιεύεται το 1978, στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βαβέλ το 1986). Σ’ αυτό δεν υπήρξε κάποια καλλιτεχνική συμβολή του Πρατ, αλλά ο ίδιος έγινε από τον Μανάρα, χαρακτήρας της υπόθεσης (τα αρχικά H.P. αναφέρονται στο όνομά του, Hugo Pratt) και μάλιστα αυτός που φαίνεται να κινεί υπογείως τα νήματα μιας παραληρηματικής περιπέτειας εντός της οποίας βυθίζεται ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Αρκετά νωρίτερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Ούγκο Πρατ είχε συνεργαστεί με έναν ακόμα σπουδαίο δημιουργό, τον Αργεντινό Έκτορ Έστερχελντ που μετέπειτα, το 1977, δολοφονήθηκε («εξαφανίστηκε» ήταν η κρατική εκδοχή) από τη χούντα της Αργεντινής ως κομμουνιστής. Σ’ αυτή τη συνεργασία όμως, ο Πρατ υπέγραψε τα σχέδια ενώ τα σενάρια ανήκαν στον Αργεντινό συγγραφέα που σχεδόν παράλληλα είχε ξεκινήσει να συγγράφει το εμβληματικό «Eternauta». Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά συγκλονιστικών αντιπολεμικών ιστοριών υπό τον γενικό τίτλο «Ερνι Πάικ» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ars Longa/Παρά Πέντε, 1995) και κεντρικό χαρακτήρα έναν πολεμικό ανταποκριτή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ήταν βασισμένος στον πραγματικό Αμερικανό πολεμικό ανταποκριτή Έρνι Πάιλ, βραβευμένο με Πούλιτζερ το 1944. Στα ελληνικά, οι ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ εκτός από τη «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» που κυκλοφόρησε πρώτα από τις εκδόσεις Ars Longa και πρόσφατα επανακυκλοφόρησε επιχρωματισμένη από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Οι νέες περιπέτειες που δημιουργούν οι Juan Díaz Canales και Rubén Pellejero κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Και το σχετικό link...
  4. Ο σχεδιαστής που πήρε τον ερωτισμό και τον έκανε ποπ κουλτούρα Αν η εφηβεία σου έτυχε να πέσει πάνω στο αβέβαιο ξεκίνημα του εικοστού πρώτου αιώνα, τότε σίγουρα έχεις διαβάσει κόμικ. Μάλλον Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, ίσως Σκρουτζ - Ντόναλντ και λοιπά παπιά, μπορεί Μάρβελ - DC και υπερήρωες, πιθανώς και ευρωπαϊκά κουλτουριάρικα (δόξα και τιμή, Τζον Μπλάκσαντ!). Αλλά εμάς δεν μας απασχολούν τα ίσως και τα μπορεί. Μας απασχολεί το σίγουρα. Και ΣΙΓΟΥΡΑ έχεις περάσει τα καλοκαιρινά σου μεσημέρια διαβάζοντας κρυφά και ένοχα (ή φανερά και άνετα) τη Φωτεινή. Τι εννοείς ποια Φωτεινή; ΜΙΑ είναι η Φωτεινή! Η Φωτεινή που λες, ήτανε σταυροδρόμι. Ή που θα την ξεπερνούσες όταν θα 'βλεπες πρώτη φορά τη Μαλένα, ή που θα σου άνοιγε την πόρτα για τα καλά σ' έναν κόσμο "απαγορευμένο για καθώς πρέπει ανθρώπους". Αν λοιπόν μπήκες ποτέ σ' αυτό τον κόσμο, γνωρίζεις κι αναγνωρίζει μονάχα έναν βασιλιά... Τον βασιλιά με το πιο προβοκατόρικα (α)κατάλληλο επώνυμο γι' αυτό το θρόνο: Μίλο Μανάρα. Θρύλος. Με ρεαλιστικό σκίτσο, με πολλές προσεγμένες λεπτομέρειες (που ίσως δεν τις προσέχεις καν, αλλά υπάρχουν!), με ψηλαφητή ατμόσφαιρα, αλλά το πιο σημαντικό: με τον έρωτα πάντα στο κέντρο. Κι όπου έρωτας, η γυναίκα. Η γυναίκα με το σώμα - πειρασμό, το αγνό πρόσωπό, τα πεινασμένα μάτια και το αθώο χαμόγελο. Μπορεί κι ανάποδα. Όπως και να 'χει, η γυμνή γυναίκα! Τι τον κάνει αυτό; Τον κάνει "πορνογράφο" για τον πρόχειρο αναγνώστη... Αλλά μπορεί και να 'ναι πορνογράφος - η εικόνα του είναι ερεθιστική, δεν είναι; Όμως αν είναι πορνογράφος, είναι όσο κι ο Τομ Ρόμπινς, ο Ναμπόκοβ, ο Όσκαρ Ουάιλντ κι ο Μπουκόβσκι. Όσο ο Μπερτολούτσι, ο Μπουνιουέλ κι ο Παζολίνι. Κι αν είναι έτσι το λοιπόν, τιμή του και καμάρι του! Ο τολμηρός παραμυθάς με την καλύτερη παρέα Την ώρα ωστόσο που κάποιοι κοιτούσαν στα συννεφάκια και τα καρέ του Μίλο και βλέπανε τσόντες, εκείνος πρόσφερε διασκεδαστικά μαθήματα ιστορίας, παραμυθιών, κοινωνιολογίας και σεξ. Με "Βοργίες" γεμάτους μεσαιωνική διαφθορά, και με "Καραβάτζιο" γεμάτο πάθος για την τέχνη, και με τη "Γκιουλιβεριάνα" ν' αναστατώνει (και ν' αναστατώνεται απ') τη Λιλιπούτη. Με την πρώτη μεγάλη του επιτυχία "Το Κουμπί της" και με συμμετοχή του στον τελευταίο "Sandman". Κι αυτά είναι μόνο λίγα, απ' τα πολλά. Έχει εμπιστοσύνη στο δικό του μυαλό, το δικό του μάτι και χέρι, όμως ο Ιταλός είχε συχνά και την εκτίμηση σπουδαίας παρέας: ο Φελίνι, ο Ούγκο Πρατ, ο Αλμοδοβάρ, ο Νιλ Γκέινμαν, κι ο Γιοντορόβσκι πρόσφεραν χρώμα, σχέδιο, λέξεις ή σκέψεις στις δουλειές του. Κι ίσως το "δείξε μου το φίλο σου" δεν είναι πια και κάνα αξίωμα, όμως όταν διαλέγει να μπουκάρει στις δουλειές σου όλο αυτό το τσούρμο της τέχνης, ε, δεν μπορεί να 'ναι και τυχαίο έτσι; Ως κι ο τεράστιος "γιατρός" του motoGP, ο Βαλεντίνο Ρόσι, πρώτα έγινε ο ίδιος κόμικ, κι έπειτα πρόσφερε το κράνος του, για να τρέχει στις πίστες μόνιμα μ' ένα κορίτσι του Μίλο να τον προστατεύει! Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα (κι ο Μανάρα την αγάπησε!) Το πιο σημαντικό ωστόσο: Αν υπήρξε ποτέ σχεδιαστής που αγάπησε τη γυναίκα, αυτός είναι ο Μανάρα. Αγάπησε το σώμα της με την παθιασμένη ορμή του 4ου αμαρτήματος (που τελικά ποιος ξέρει για ποιο λόγο το μετράμε γι' αμάρτημα;). Aγάπησε την ίδια και την έκανε πρωταγωνίστρια στις ιστορίες του, όταν όλοι οι υπόλοιποι χρησιμοποιούσαν άντρες. Αγάπησε τα θέλω της και της χάρισε την πιο μεγάλη ελευθερία που ακόμα σήμερα ο κόσμος αρνείται να της δώσει: Η γυναίκα του Μίλο είναι μια χαρούμενη, μα πάνω απ' όλα μια ζωντανή γυναίκα. Κι είναι χαρούμενη και ζωντανή γιατί μπορεί να ερωτεύεται (με ψυχή και με σάρκα), ανερυθρίαστα. Ή τέλος πάντων, μάλλον κοκκινίζει, όμως στα σίγουρα δεν κοκκινίζει από ντροπή... Y.Γ. Κι ο τίτλος πάει στο Αλκαζάρα, μάγκες... Και το σχετικό link...
  5. Κάθε ιστορία του Ούγκο Πρατ με πρωταγωνιστή τον δίκαιο και ευάλωτο τυχοδιώκτη ναυτικό Κόρτο Μαλτέζε ήταν ένα ταξίδι σε έναν από τους πολλούς και διαφορετικούς, υπό διαμόρφωση ή υπό κατάρρευση, «κόσμους» των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Οι διάδοχοί του, Juan Diaz Canales και Ruben Pellejero, συνεχίζουν επάξια το έργο του με μια βαθιά πολιτική ιστορία στον παγωμένο Βορρά. Η απόφαση των Ισπανών δημιουργών Juan Diaz Canales και Ruben Pellejero να «αναμετρηθούν» με έναν ογκόλιθο των παγκόσμιων κόμικς, τον Ούγκο Πρατ, και να αναλάβουν τις τύχες του πιο διάσημου χαρακτήρα του, του Κόρτο Μαλτέζε, φιλοτεχνώντας νέες ιστορίες με αυτόν ως πρωταγωνιστή ήταν ιδιαίτερα τολμηρή και έκρυβε αμέτρητα ρίσκα. Δυο άλμπουμ μετά, κρίνεται και ως απολύτως επιτυχημένη. Εξίσου τολμηρή ήταν και η απόφαση των εκδόσεων Μικρός Ήρως να κυκλοφορήσουν αυτές τις ιστορίες στην Ελλάδα και μάλιστα με μικρή σχετικά χρονική απόσταση από την πρώτη τους έκδοση στη Δυτική Ευρώπη. Η πρώτη περιπέτεια των Canales και Pellejero που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα ήταν το «Εκουατόρια», με τον Κόρτο Μαλτέζε να συναντά τον Καβάφη στην Αλεξάνδρεια και να περιπλανιέται στην αφρικανική ήπειρο. Η δεύτερη, που κυκλοφόρησε σε δύο μέρη τον περασμένο Απρίλιο με τίτλο «Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου» (μετάφραση: Ντίνα Φατούρου) και είναι η πρώτη κατά σειρά που δημιούργησαν οι Ισπανοί καλλιτέχνες το 2015, βρίσκει τον εμβληματικό ναυτικό στον Αρκτικό Κύκλο του 1915, εκεί όπου συγκεντρώνονται τυχοδιώκτες απ’ όλο τον κόσμο σε αναζήτηση χρυσού και πετρελαίου, φαλαινοθήρες, επιστήμονες, εξερευνητές, έμποροι όπλων, Άγγλοι, Αμερικανοί και Ιρλανδοί, στρατιώτες και στρατοί που διεκδικούν εδάφη. Κι όλα αυτά στον τόπο των Ινουίτ που βλέπουν τη γη τους να καταστρέφεται. «Οι λευκοί είμαστε κατάρα για τους Ινουίτ! Οι ιθαγενείς αποδεκατίστηκαν από τις αρρώστιες που έφεραν τα αμερικανικά φαλαινοθηρικά!» ομολογεί ο Κόρτο Μαλτέζε, αλλά είναι ένας από τους ελάχιστους «εισβολείς» που έχει φιλικές διαθέσεις απέναντι στους ντόπιους και σέβεται τον τόπο που τον φιλοξενεί. Οι υπόλοιποι βρίσκονται εκεί για να κερδίσουν κάτι. Αλλά δεν θα το καταφέρουν εύκολα. Με ηγέτη και καθοδηγητή τον Ουλκουρίμπ, έναν τυφλωμένο από το δικαιολογημένο μίσος Ινουίτ, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας ως εξωτικό ανθρώπινο έκθεμα στην Ευρώπη αλλά κατάφερε να μορφωθεί και τώρα διαβάζει και θαυμάζει τον Ροβεσπιέρο και τη σωφρονιστική τρομοκρατία, στήνονται και γυαλίζονται οι γκιλοτίνες. Και οι γκιλοτίνες κόβουν κεφάλια. Ο Κόρτο Μαλτέζε, με ένα γράμμα του αδελφικού του φίλου Τζακ Λόντον να τον συντροφεύει, θα καταφέρει κι αυτή τη φορά να τα βγάλει πέρα, να σωθεί από κάθε δύσκολη κατάσταση και να σώσει όσους, αδύναμους κι αβοήθητους, χρειάζονται τη βοήθειά του κόντρα στους ισχυρούς και στα όπλα τους. Έτσι ώστε να συνεχίσει τα μακρινά ταξίδια του σε τόπους μαγικούς κι ονειρεμένους, σε κάθε μέρος που γραφόταν η Ιστορία. Η επιτυχία των δυο πρώτων ιστοριών του Κόρτο Μαλτέζε μετά το θάνατο του πνευματικού του πατέρα, Ούγκο Πρατ, εγγυάται ότι οι άξιοι διάδοχοί του, Juan Diaz Canales και Ruben Pellejero θα εξακολουθήσουν για πολύ καιρό ακόμα να δίνουν ζωή και περιπέτειες στον μοναδικό και τόσο διαφορετικό ήρωα. Και το σχετικό link...
  6. Ο Κόρτο Μαλτέζε σε σπάνια στιγµή ειρηνικής χαλάρωσης. Τίτλος του έργου «Κόρτο Μαλτέζε - Δυτικό ηµισφαίριο» Σχεδόν δεκαέξι χρόνια µετά τον θάνατο του δηµιουργού του θρυλικού ήρωα κόµικς Κόρτο Μαλτέζε, µια µεγάλη έκθεση στην Πινακοθήκη του Παρισιού εστιάζει στις εξαιρετικές - και άγνωστες στο ευρύ κοινό - ακουαρέλες του. «Το φανταστικό ταξίδι του Ούγκο Πρατ»… Αυτός είναι ο τίτλος της αναδροµικής έκθεσης του ανθρώπου για τον οποίο ο Ουµπέρτο Εκο είχε γράψει παλαιότερα: «Οταν θέλω να χαλαρώσω, διαβάζω δοκίµια του Ενγκελς, όταν όµως θέλω να εµπλακώ ολοκληρωτικά σε µια αφήγηση, διαβάζω τα κόµικς του Ούγκο Πρατ». Στη ρετροσπεκτίβα, η οποία θα διαρκέσει µέχρι τις 21 Αυγούστου, παρουσιάζονται πάνω από 150 ακουαρέλες άγνωστες στο ευρύ κοινό, καθώς και τα 164 κάδρα της θρυλικής «Μπαλάντας της αλµυρής θάλασσας» (1967), το έργο που σύστησε στους αναγνώστες των κόµικς τη µορφή του γοητευτικού τυχοδιώκτη Κόρτο Μαλτέζε. Και η ίδια η ζωή όµως του Πρατ θυµίζει εξωτική περιπέτεια λογοτεχνικών προδιαγραφών, βασισµένη στα κείµενα των αγαπηµένων του συγγραφέων (Ρόµπερτ Λούις Στίβενσον,Τζόζεφ Κόνραντ, Χέρµαν Μέλβιλ, Τζακ Λόντον, Έρνεστ Χέµινγουεϊ, Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί) αλλά και στα ταξίδια του στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Το κοσµοπολίτικο DNA έµοιαζε να είναι έντονα εγγεγραµµένο στη φύση του, από τη στιγµή που αυτός ο απόγονος βρετανών και ισπανοεβραίων εµιγκρέδων είδε το φως της ηµέρας στο Ρίµινι το 1927. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Βενετία, ώσπου στα 14 ο πατέρας του τον έστειλε να καταταγεί στην ιταλική αποικιοκρατική αστυνοµία της Αβησσυνίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1943, επιστρέφει στην Ιταλία και ξεκινά τις αναζητήσεις του στον αφηγηµατικό κόσµο των κόµικς και έξι χρόνια µετά εγκαθίσταται στο Μπουένος Αϊρες, ξεκινώντας την πιο δηµιουργική του περίοδο. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 περνά δύο χρόνια στο Λονδίνο και το 1962 προβληµατισµένος από την οικονοµική κρίση της Αργεντινής επιστρέφει στην Ιταλία, εξακολουθεί όµως να µην έχει µόνιµη βάση, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσµο από το Μεξικό ώς την Καραϊβική όπου το 1967 εµπνέεται τον χαρακτήρα του Κόρτο Μαλτέζε. Επρεπε να διαβεί την έβδοµη δεκαετία της ζωής του για να επιλέξει έναν µόνιµο τόπο διαµονής. Ηταν η λίµνη της Λωζάννης, όπου έζησε από το 1983 ώς τον θάνατό του τον Αύγουστο του 1995. Η αφοσίωσή του στην τεχνική της ακουαρέλας έγινε γνωστή µόλις τα τελευταία χρόνια, όταν παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά αυτά τα έργα στα οποία ξεδιπλώνονται υψηλής αισθητικής ελεγειακές εικόνες µε πρωταγωνιστές τον µυθικό θίασο των κόµικς του Πρατ (µάγοι, σαµάνοι, ιθαγενείς, πόρνες, ναύτες, φαντάροι) και µια πανδαισία σκηνικών (από τα άγρια καναδικά δάση και το χρυσό φως του Νότιου Ειρηνικού ώς την απεραντοσύνη της αφρικανικής ερήµου) που αποκαλύπτουν το πάθος του Πρατ για έναν κόσµο όπου έχουν ακόµα θέση η περιπέτεια και το ταξίδι προς το άγνωστο. Πηγή
  7. Όταν είναι παθιασμένοι μαζί σου ο Γούντι Άλεν, ο Τιμ Μπάρτον, ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ουμπέρτο Έκο, τότε μάλλον έχεις αφήσει το διαχρονικό αποτύπωμά σου στον πολιτισμό. Μάλιστα, ο τελευταίος φέρεται να έχει δηλώσει ότι «όταν θέλω να χαλαρώσω, διαβάζω δοκίμια του Ενγκελς, όταν όμως θέλω να διαβάσω κάτι σοβαρό, διαβάζω Κόρτο Μαλτέζε». Ο λόγος για τον Ούγκο Πρατ (Hugo Eugenio Pratt), τον δημιουργό του Κόρτο Μαλτέζε, του πιο διάσημου και ρομαντικού ναυτικού στην ιστορία των κόμικ, που έφυγε από τη ζωή πριν από 22 χρόνια στις 20 Αυγούστου 1995. Ο 20ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας των πιο αιματηρών πολέμων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μια εποχή που στο πρώτο μισό της -και ιδιαίτερα μετά το 1914- χάραξε με πιο βαθιές γραμμές τα σύνορα μεταξύ των κρατών και υποδαύλισε εθνικισμούς και ανταγωνισμούς που αφάνισαν πληθυσμούς και άφησαν βαριά τραύματα στις κοινωνίες. Σε αυτή την περίοδο, οι πραγματικοί κοσμοπολίτες περνούσαν τα χερσαία και υδάτινα σύνορα είτε αναγκασμένοι σε διωγμό είτε αναζητώντας την περιπέτεια. Πόσο μάλλον αυτοί που μετέφεραν στα γονίδιά τους τον κοσμοπολιτισμό. Ο Ιταλός Ούγκο Πρατ με αγγλική, εβραϊκή-σεφαρδίτικη και τουρκική καταγωγή, γεννημένος στο Ρίμινι της Ιταλίας και ζώντας μέρος των παιδικών του χρόνων στη Βενετία και στην Αιθιοπία, είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές προσωπικότητες της τέχνης, γιατί τα κόμικ είναι υψηλή τέχνη, που προϋποθέτουν ταυτόχρονα σχέδιο και λόγο, του 20ου αιώνα που ενσαρκώνει την έννοια του κοσμοπολίτη. Και αυτή του την ιδιότητα ο Πρατ την πέρασε με τον πιο αριστουργηματικό τρόπο στον Κόρτο Μαλτέζε. Ο Κόρτο Μαλτέζε, αυτός ο μοναχικός τυχοδιώκτης ναυτικός, που μπορεί να συγκριθεί με τον Τεν Τεν, τον Λούκι Λουκ και τον Αστερίξ, έκανε την εμφάνισή του το 1967, με το πιο δημοφιλές έργο του Πρατ, την «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας». Για να θυμηθούμε τον Αντρέ Μπρετόν όταν μιλούσε για βιβλία, είναι ένα κόμικ που σε ταξιδεύει διαβάζοντας και όχι ένα κόμικ για να το διαβάζεις απλώς ταξιδεύοντας. Σε ταξιδεύει στην «αλμυρή» θάλασσα των λέξεων, της αριστουργηματικής λογοτεχνικής αφήγησης, της ιστορίας, των ηδονών και του μυστικισμού, που εκτυλίσσεται την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στα νησιά του Ειρηνικού, εμπνεόμενος από τις ιστορίες του αγαπημένου του δημιουργού Λούις Στίβενσον. Ο δημιουργός περνά στον χαρακτήρα του ναυτικού, με το σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί και τη χαρακτηριστική φαβορίτα, στοιχεία που παραπέμπουν λίγο έως πολύ στη ζωή του και τη δική του ιδιοσυγκρασία. Ο Μαλτέζε είναι γιος Άγγλου ναυτικού από την Κορνουάλη και του «Κοριτσιού του Γιβραλτάρ», μιας Ανδαλουσιανής τσιγγάνας πόρνης. Ο Μαλτέζε είναι πια πειρατής, αλλά είναι έντιμος και ακέραιος. Ο Μαλτέζε έχει τη φήμη του μεγάλου εραστή, που οι ερωμένες διαδέχονται η μία την άλλη (αυτό συνέβαινε στην πραγματική ζωή του Πρατ), αλλά τον συναντάμε στη ρομαντική του διάσταση μέσα από τους πλατωνικούς έρωτές του. Όπως ο ίδιος είχε αναφέρει σε συνέντευξή του: «Με τον Κόρτο Μαλτέζε κοιταζόμαστε στα μάτια. Από εκεί ξεκινούν όλα. Μόλις σχεδιάσω το πρόσωπό του και του δώσω ζωή με κοιτάει κατευθείαν στα μάτια και ρωτάει: ‘‘Και τώρα; Τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;’’». Οι περιπλανήσεις, οι παραμονές και η ανάγκη του Πρατ να συνομιλήσει με την ιστορία και τις προσωπικότητές της σε διάφορες εποχές είναι πασίδηλες στον Κόρτο Μαλτέζε. Ο τυχοδιωκτισμός-κοσμοπολιτισμός του ήρωά του έχει, επίσης, ένα βαθιά πολιτικό ή -καλύτερα- διεθνικό υπόβαθρο. Ο Μαλτέζε είναι φίλος με αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Ρασπούτιν, ενώ συνομιλεί με τον Τζακ Λόντον, τον Αρθούρο Ρεμπό, τον Έρνεστ Χεμινγουέι και τον Έρμαν Έσσε. Από το Ρίμινι μέσω Βενετίας, Αντίς Αμπέμπα, Μπουένος Άϊρες, Παρισιού, Λονδίνου και Ελβετίας, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ούγκο Πρατ, θα διαμορφώσει μια περισσότερο ολιστική αντίληψη τόσο για τη ζωή όσο και για τα τεκταινόμενα στον πλανήτη. Απολαμβάνει και απορρίπτει ταυτόχρονα εφήμερες καταστάσεις, όπως κάνει ο ήρωάς του. Στην «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας», που κυκλοφορεί το 1967, ο Πρατ μέσω του Μαλτέζε και της συναρπαστικής ιστορίας του εκφράζει το πνεύμα της αμφισβήτησης που διαπνέει τις δυτικές κοινωνίες και θα εκφραστεί έναν χρόνο αργότερα με τον Μάη του 1968 στη Γαλλία. Αυτό είναι και το μυστικό της μεγάλης επιτυχίας του. Η απήχηση που είχε η ιστορία του Κόρτο Μαλτέζε σε όσους αμφισβητούσαν το κατεστημένο. Έτσι, αυτόματα ο Μαλτέζε, εκτός από τις υπόλοιπες «ταυτότητες» που του προσδίδει ο Πρατ, γίνεται φίλος με τους παντός είδους κατατρεγμένους πέρα και πάνω από έθνη, θρησκείες και φυλές. Ο πολυβραβευμένος Πρατ, μέσω του ιδιόμορφου και πολλές φορές αρμονικά αντιφατικού ήρωά του, θέλει να περάσει το μήνυμα ότι οι άνθρωποι πρέπει να παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να ξεπερνούν τα όρια που τους επιβάλλουν οι άλλοι και αυτές οι απροσδιόριστες έννοιες που λέγονται μοίρα και πεπρωμένο. Όπως ο Κόρτο Μαλτέζε, που, όταν συνειδητοποίησε ότι είχε μικρή «γραμμή ζωής» στην παλάμη του, χάραξε με το ξυράφι μια δική του, όσο την ήθελε ο ίδιος… Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.