Αναζήτηση στην Κοινότητα

Όταν ήμουν μαθήτρια της β γυμνασίου κάναμε ως φιλολογικό μάθημα την Ιλιάδα -ακόμη το διδάσκουν στην εν λόγω βαθμίδα- Όμως -Δεν ένιωθα κάτι να με τραβά σε αυτό το έπος διότι πίστευα ότι ήταν μόνο για αγόρια -. Όλο σκοτωμούς Επίσης πίστευα ότι υπήρχε ένα απίστευτο δούλεμα κάτω από όλα αυτά και η ουσία ήταν Ο τσακωμός δύο αρσενικών ενός μεσήλικα και ενός νέου άντρα για μια γυναίκα Όμως υπάρχει ένας από αυτούς τους ήρωες ο οποίος με στοιχειώνει ακόμη και σήμερα Αυτός ήταν ο Θερσίτης και αν ήμουν ένας επιτυχημένος σχεδιαστής κόμικ με πένα τύπου Ντόχερτι και Αλκατένα θα του έκανα ενα ξεχωριστό κόμικ μονάχα για αυτόν Ποιος ήταν αυτός ο χαρακτήρας, για τον οποίο θα ήθελα να κάνω σενάριο για κόμικς; Και γιατί ; Καταρχάς, για όσους δεν γνωρίζουν ο Θερσίτης ήταν ένας απλός στρατιώτης. Ένας, από τους εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν την ατυχία να παλεύουν για τα συμφέροντα άλλων τα οποία, δεν είχαν καμία σχέση ούτε με την ζωή του ούτε και με εκείνη των υπολοίπων Αχαιών ούτε και τον Τρώων. Ωστόσο, όπως όλοι οι υπόλοιποι έτσι και αυτός, ενεπλάκη παρά την θέληση του σε έναν αιματηρό πόλεμο βασιζόμενο, σε μια προσωπική υπόθεση κάποιου άλλου.Στην συνέχεια με το σενάριό μου και την σχεδιαστική πένα μου, θα έκανα μια σύντομη απεικόνιση του ομηρικού κόσμου στον οποίο, είχε την ατυχία να γεννηθεί και να μεγαλώσει ο Θερσίτης. Τα πάντα, και οι πάντες άνοικαν στον βασιλιά ενώ οι υπόλοιποι, δούλευαν και πλήρωναν φόρους για την τσέπη του βασιλιά–διότι έτσι, το ήθελαν οι θεοί- δεν υπήρχε ιδιοκτησία γης διότι αυτό, θα σήμαινε δύναμη και η δύναμη, αμφισβήτηση της τότε τάξης πραγμάτων- Συν των άλλων, δεν μπορούσε κάποιος να εκφέρει γνώμη διότι θα έχανε και το κεραμίδι του, (που άλλωστε δεν ήταν δικό του) ακόμη και την ζωή του Ακολούθως, το σενάριό μου θα παρουσίαζε τον Θερσίτη να ασκεί κάθε είδους εργασία: εργάτης, μισθωτός αγρότης στα χωράφια, κτίστης, δάσκαλος, επιχειρηματίας και βεβαίως, να συζητά με φίλους από την δουλειά- να αμφισβητεί με την λογική και το χιούμορ του τα πράγματα – να αμφιβάλει ακόμη και για τους θεούς –με αποτέλεσμα οι φίλοι του να τον προειδοποιούν ότι με αυτά που λέει κάποια μέρα θα χάσει το κεφάλι του και τον συμβούλευαν να προσέχει. Και ο Φίλος μας θα τους απαντούσε ότι το κακό συμβαίνει όταν τα μέλη μιας πολιτείας αδιαφορούν για αυτήν δεν βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει και βεβαίως όταν κάποιοι πολίτες ενεργούν ιδιοτελώς εις βάρος του συνόλου στο τέλος ζημιώνονται και αυτοί και όλοι οι υπόλοιποι Παράλληλα, θα έβαζα τους καλύτερους σε χιούμορ κειμενογράφους διότι ο εν λόγω ήρωας, ήταν ένας απίθανος πλακατζής αλλά με χιούμορ υψηλής ευφυΐας και μοναδικής πολιτικής οξυδέρκειας και όχι μόνο. Με τον τρόπο αυτό, έβγαζε τις μάσκες, απομυθοποιούσε εκείνα τα πρόσωπα και πράγματα τα οποία λαθεμένα ο κόσμος πίστευε ότι ήταν σπουδαία και σημαντικά και κατόπιν τα παρουσίαζε με τις πραγματικές τους διαστάσεις Που ήταν, από το επίπεδο του ρεαλισμού έως και του γελοίου. Ταυτόχρονα, Ήταν πολύ παρατηρητικός και σκεπτόταν πολύ βαθιά και ευρυγώνια στοιχεία, που δεν τα είχε ο πολύς ο κόσμος(όπως συμβαίνει και σήμερα) ούτε πίστευε, στην τότε προπαγάνδα ότι όλοι οι ανώτεροι ήρωες και βασιλιάδες προερχόταν από θεούς – Προφανώς, γνώριζε ότι όλοι οι άνθρωποι βάση της φύσης τους δεν ήταν ίσοι αλλά αυτό, δεν σήμαινε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει σεβασμός προς όλους- και για αυτό πάλευε στην καθημερινότητά του δια μέσω του γέλιου – Και επομένως βάση του πιστεύω του αυτού, θα καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα και πιστεύω της κοινωνίας όπου ζούσε θα έλεγε στους άλλους να ξυπνήσουν να σταθούν στα πόδια τους να αποτινάξουν την ανόητη πίστη περί υπεραξία των θεϊκών παιδιών έναντι των άλλων να παλεύουν για μια αξιοπρεπή θέση σε αυτόν τον κόσμο για την αξία τους με την αξία τους αυτό θα ήθελε να δείξει το καρέ μου…Επιπρόσθετα, Αν κάποιοι ρωτούσαν τον Θερσίτη γιατί δεν σπούδαζε στον Κένταυρο Χείρωνα προκειμένου να σπάσουν πλάκα θα απαντούσε ότι εκεί σπουδάζουν μονάχα οι μεγάλοι ήρωες για να βάλουν μυαλό και επειδή ο Θερσίτης αρνήθηκε αφενός επειδή έχει μυαλό ώστε να πιαστεί κορόιδο μιας μαρκίζας και αφετέρου επειδή δεν είναι ήρωας και γιος θεού δεν τον δέχθηκε ο Κένταυρος Όμως θα προσέθετε ότι όποιος έχει πραγματικό μυαλό δεν θα πήγαινε σε ένα δάσκαλο ο οποίος (ο Χείρων δηλαδή) στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας πετυχημένος αλλά στυγνός επιχειρηματίας και δη μέγας κόλακας που κοιτάζει μονάχα το κύρος των γονέων και δη το πορτοφόλι των μαθητών του ανεξαρτήτου ευφυίας και όχι δάσκαλος που ενδιαφέρεται για την σωστή παιδεία τους κολακεύοντας τα παιδιά αυτά με το αζημίωτο(μερικά όντως να είναι έξυπνα ομως πολλά άλλα παιδιά θεών είναι; Αν δεν είναι για τον Κένταυρο δεν υπάρχει θέμα απλώς να υπάρχει το ανάλογο χρηματικό ποσό το οποίο να καταθέτεται στο ειδικό λογαριασμό που έχει στην τράπεζα.) Επιπρόσθετα, θα τους ρωτούσε:- είναι τυχαίο ότι εκεί πηγαίνουν μονάχα τα παιδιά των εν λόγω παραγόντων ;Όχι διότι ο Κένταυρος όντας ως επιχειρηματίας θα ήθελε να τα έχει καλά με όλους αυτούς.Διότι από αυτούς ζεί και υπάρχει.θα δεχόταν ποτέ, ο Κένταυρος Χ είρωνας οποιονδήποτε άλλο παιδί χωρίς να κοιτάξει πρώτα την κοινωνική θέση και δή το εισόδημα των γονέων του που είναι το πιο σημαντικό για αυτόν ; Και θα συνέχιζε σε εκείνους που τον δούλευαν: θα δεχόταν εσάς που οι γονείς σας είναι έμποροι και επιχειρηματίες και συνεπώς διαθέτουν τα ποσά που απαιτούνται για τις σπουδές στην σχολή του Παρνάσσιου Κένταυρου ; Ποτέ και έχει το δικαίωμα να το κάνει και γιατί όχι ; αφού το δικαίωμα στην άρνηση είναι προνόμιο μονάχα για κάποιους όσον αφορά τον κόσμο που ζούμε και με αυτές τις απαντήσεις θα τους αποστόμωνε Στο σενάριο μου, φαντάζομαι τον Θερσίτη να παρατηρεί με φίλους του από μακριά, την πολυτελή συνοδεία του Βασιλιά του και του γιου του. Και στην συνέχεια, να εμφανίζεται ο Ποιητής Όμηρος και να σου ο Θερσίτης να απευθύνεται στους φίλους του και να λέει- ότι ήρθε ο μεγάλος παραμυθάς με την λύρα του και με το γκράν γκρούν, θα βγάλει τον βασιλιά θεό και τον γιο του ωραίο ψηλό και ήρωα –την στιγμή που είναι το ακριβώς αντίθετο Να όμως τι κάνει ο ικανός και πειστικός λόγος. Όλοι θα θυμούνται μονάχα την κολακεία του Βάρδου και όχι την αλήθεια για το πώς ήταν ο βασιλίσκος και ο γόνος της πόλης κράτους θα αναφέρει με αστείο τρόπο ο Θερσίτης Και βεβαίως, να πεθαίνουν όλοι στα γέλια ….Όμως, για εκείνον τον άνθρωπο η ζωή θα ήταν σύντομη με άδικο και ατιμωτικό τέλος –Το οποίο, θα αρχίσει όταν ο βασιλιάς της πόλης κράτους πολίτης του οποίου ήταν ο Θερσίτης, θα κηρύξει επιστράτευση για τον πόλεμο εναντίων της Τροίας.Τότε, ο ήρωας του υποθετικού σεναρίου με βαριά καρδιά θα πάει στρατιώτης ,και θα μένει για δέκα χρόνια μέσα σε μια άθλια σκηνή μαζί με δεκαπέντε άτομα. Και εκεί, δεν θα είναι μόνος- θα είναι αγαπητός φίλος με όλους και με εχθρούς από όλες τις τάξεις- από τον ρουφιάνο στρατιώτη της απέναντι σκηνής μέχρι, και τους βασιλιάδες Οδυσσέα και Αχιλλέα. Γιατί όμως αυτούς τους δύο; Τι είχαν αυτοί, οι ισόθεοι άνδρες να μοιράσουν με έναν κοινό θνητό; Αυτοί οι δύο, δεν τον χώνευαν διότι έλεγε αλήθειες οι οποίες τους προκαλούσε τον κυριότερο τρόμο.Ο οποίος ήταν στο Να μην τους καταλάβουν οι απλοί στρατιώτες τι είδους χαρακτήρες ήταν οι συγκεκριμένοι και οι λοιποί αρχηγοί τους και ξεσηκωθούν- και προκειμένου να απομακρύνουν το ενδεχόμενο ανταρσίας των στρατευμάτων τον μείωναν συνεχώς. τον αποκαλούσαν δειλό διότι φώναζε ότι η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ιερή και κανείς δεν είχε δικαίωμα να την αφαιρέσει για έναν ευτελή σκοπό .Δηλαδή για την απιστία μιας κυρίας στον σύζυγο της Και ζητιάνο επειδή δεν είχε γή ομως κάθε φορά που τον αποκαλούσαν έτσι ο Θερσίτης τους αντιγυρηζε ότι μεν δεν είχε γή αλλά δουλευε σκληρά δημιουργούσε κέρδηζε πολλά χρηματα δεν ζούσε παρασιττικά επάνω στο σβέρκο των άλλων ως γραμμάτιο Το ίδιο αγωνιστές ήταν και οι λοιποί στρατιώτες στις τάξεις των οποίων υπήρχαν πετυχημένοι επαγγελματίες οπως γιατροί δάσκαλοι καλλιτέχνες έμποροι και επιχειρηματίες και συνεπώς ολοι τους δέχθηκαν να πολεμίσουν απο φόβο για τους ανθρώπους τους που η ζωή και το βίος τους εξαρτιούνται δυστυχώς από την απόφαση των ηγεμόνων τους Αυτό και πολλά άλλα ο Θερσίτης με το χιουμοριστικό του λόγο υπενθύμιζε συνεχώς στον Βασιλιά της Ιθάκης και μπροστά στους απλούς στρατιώτες ότι αυτός τα δημιούργησε όλα στοιχεία που θα τα ανέφερα στο κόμικ μου -Εσείς δεν πήγατε να γυρέψετε το χέρι της κυρίας ; εσείς δεν βάλατε αυτήν την ιδέα στους άλλους αρχηγούς; να που πέσατε μαζί μας στα κόπρανα οπότε κύριέ μου να με συγχωρέσετε αλλά δεν είστε πιο έξυπνος ή από εμένα ή από όλους τους άλλους εδώ που δεν ζητήσαμε όχι το χέρι της θεϊκά όμορφης Ελένης αλλά ούτε ένα ποτήρι νερό .Και χάρη στην δική σας ευφυΐα είμαστε εδώ δέκα χρόνια - και απευθυνόμενος στους συντρόφους ανέφερε να δείτε κύριοί μου ότι κάτι έξυπνο θα σκεφτεί για να μας βγάλει από τα σκατά αλλά θα πάρει λίγο ακόμη χρόνο ήδη μας πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια μέγα βασιλιά της Ιθάκης .Βοηθήστε μας κύριε με την σοφία μας να μην χαθούν άλλοι πραγματικοί ένδοξοι ανδρες εκτός και αν έχετε σκοπό να μας ξεκάνετε όλους όπως κάνατε στον Παλαμήδη .Και τότε ξεκαρδίζονταν οι στρατιώτες στα γέλια με τον ευτελισμό του Πολυμήχανου από έναν απλό στρατιώτη. Και συνεπώς ο Πολυμήχανος Οδυσσέας δεν μπορούσε να το ανεχθεί (ότι υπήρχε ένας που τον κατάλαβε και ήταν πιο έξυπνος από αυτόν και οτι αυτός δεν ήταν παρά ενας φτωχός στρατιώτης ένα τίποτε) Ταυτόχρονα, στο σενάριο μου ο Θερσίτης με το χιούμορ του θα συνέχιζε στους συντρόφους συνστρατιώτες του για τον Αχιλλέα΄΄πρέπει η μηχανή να έχει μυαλό; Όχι, αλλιώς θα ήταν κάτι χρήσιμο και όχι κάτι ηλίθιο χωρίς βούληση θα είχε με άλλα λόγια σκέψη και αυτοκριτική –Είναι ο Αχιλλέας άνθρωπος; Όχι αλλιώς θα ήταν ανθρώπινος και θα σεβόταν τους νεκρούς και τους ηττημένους.Γιατί τον θεωρούμε ήρωα; Τι πραγματικά καλό έκανε τί πραγματικά όμορφο έχουν οι πράξεις του ή στο πεδίο της μάχης ή στην συνέλευση των αρχηγών ; Να φανταστείτε κύριοι θα συνέχιζε ο ήρωας του σεναρίου για να νικήσει τον εχθρό του, έβαλε την μάνα του που ήταν μια νεράιδα να παρακαλέσει τον Δία και τον Ήφαιστο να τον βοηθήσουν– Δύναται θα συνέχιζε ο Θερσίτης ο αγώνας, μεταξύ του Αχιλλέα με υπεροπλία θεών και του Εκτωρα με όπλα του σιδηρουργού της πόλης του να είναι δίκαιος; Και γιατί να μην νικούσε ο Εκτωρας που είχε όλα τα δίκαια ;Εκείνος ο άνθρωπος πάλευε για την υπεράσπιση της χώρας του και της οικογένειάς του πάλευε για τους άνδρες που πέθαιναν και θα πεθάνουν και για τις γυναίκες της Τροίας και όχι μονάχα αυτό Ο Εκτωρας σεβόταν ακόμη και τον απλό ταπεινό στρατιώτη του Τον είδα πως συμπεριφερόταν όχι σαν εμάς που μας συμπεριφέρονται χειρότερα και από τα σκυλιά Επίσης αν είχαμε και εμείς έναν τέτοιο αρχηγό θα δίναμε και την ζωή μας ακόμη και όχι να μας σέρνουν με το ζόρι προκειμένου να σκοτώνουμε αθώους και να σκοτωθούμε Ακόμη συνέχιζε ο δόλιος ο Θερσίτης .Τα κίνητρά του δήθεν εχθρού ήταν βασισμένα επάνω σε αγνές αρχές και πραγματικό καθήκον στοιχεία που και εμείς τα λατρεύουμε Ο Εκτωρας είναι πραγματικός ήρωας και οχι ο Αχιλλέας διότι δεν στράφηκε στους θεούς για στρατιωτική προμήθεια. Αντιθέτως οι ικανότητές του ως πολεμιστής κρινόταν στο πεδίο της μάχης και μόνο Συν των άλλων δεν έκλεψε δεν σκότωσε όπως κάνομε εμείς...... και εμείς τα ίδια με αυτόν θα κάναμε αν εχθροί επιβουλεύονταν τα δικά μας πρόσωπα και πράγματα Μήπως μπερδεύουμε την εντολή από άνωθεν με το καθήκον; θα αναρωτιόταν και δικαίως...... Και οι λοιποί στρατιώτες συμφωνούσαν σιωπηλά...........Ετσι με αυτόν τον τρόπο δηλαδή με τον χιούμορ ξεσκέπαζε τον πραγματικό χαρακτήρα των Οδυσσέα και τον Αχιλλέα Ο μεν πρώτος ήταν ιοβόλος –διαβολικός νους, ένα εγωπαθή άτομο με φοβερή υποκρισία και σύμπλεγμα ο οποίος για τον σκοπό του θα σκότωνε τους πάντες ακόμη και την ίδια του την μάνα-πόσο δίκαιο είχε ο Θερσίτης; Τεράστιο .Ενώ ο δεύτερος δηλαδή ο Αχιλλέας,δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια κρεατομηχανή του κιμά, διψασμένος μόνο για πόλεμο που ζούσε μονάχα για αυτόν, θρασύς και ασεβής προς τους ηττημένους, χωρίς μυαλό, χωρίς θέληση, πιόνι και αυτός στα χέρια ενός πολυμήχανου Οδυσσέα ο οποίος, τον ήθελε για αυτόν τον σκοπό Το χιούμορ του τον σκότωσε διότι αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο άνοιγε τα μάτια των Αχαιών . Όταν ο Αχιλλέας σκότωσε την βασίλισσα των αμαζόνων τον ξεσκέπασε ακόμη μια φορά με το να τον αποκαλέσει υποκριτή και ότι δεν ένιωθε τίποτε ήταν ανίκανος να νιώσει και ότι τα δάκρυά του ήταν ψεύτικα.Και τότε ο Αχιλλέας τον έσφαξε .Όμως μετά από αυτό οι Αχαιοί ξεσηκώθηκαν αλλά ήταν πλέον πολύ αργά για όλα,Και βεβαίως ο Αχιλλέας από ότι διαπιστώθηκε αργότερα δεν ενέργησε βάση δικής του βούλησης αλλά τον είχε επηρεάσει ο Οδυσσέας για να το κάνει Επιπρόσθετα σύμφωνα με τα λεγάμενα του Ομήρου , τόσο η Θέση του όσο και η εμφάνιση του δεν τον βοηθούσαν . Ο Όμηρος τον παρουσιάζει ως κακομούτσουνο, άσχημο, φαλακρό, και στραβοκάνη με αστεία φωνή. Όμως δεν ήταν έτσι .Ο Όμηρος γνώριζε από έρευνες πως ήταν ο Θερσίτης .Είχε κορμί σμιλευμένο με ιδρώτα και πόνο από την δουλειά- ήταν ένα πλάσμα με πονεμένα πόδια –χέρια που μπορεί να έπιαναν ακαθαρσίες όμως ήταν έντιμα και καθαρά πολύ καθαρά από τον κάθε ήρωα του ελληνικού πανθέου ο οποίος είχε τετράγωνους μύες οι οποίοι έγιναν από σφαγές ανθρώπων και ζώων .Έβγαζε το ψωμί του με τον ιδρώτα του σε αντίθεση με θεούς και ήρωες οι τρόποι ζωής των οποίων συγκροτούν το σύνολο που λέγεται ελληνική μυθολογία.Με άλλα λόγια ήταν ένας απλός καθημερινός ρεαλιστικός άνθρωπος σαν όλους εμάς ......... Ταυτόχρονα ο μεγάλος ποιητής γνώριζε και άλλα στοιχεία του εν λόγω ατόμου .Ο Θερσίτης αντίθετα με τους λοιπούς άσπλαχνους ήρωες της Ιλιάδας διέθετε αληθινά καλόκαρδο χαρακτήρα οποίος εξέπεμπε πραγματική αξιοπρέπεια και ευγένεια, παρότι την χαμηλή κοινωνική του στάθμη. Βεβαίως είχε και ελαττώματα όπως όλοι μας και όχι εξωπραγματικά΄προτερήματα που μόνο ανθρώπινα δεν είναι ούτε βεβαίως διέθετε σκοτεινή ψυχή και δειλία όπως πχ ο Μενέλαος ή ο Αγαμέμνονας ή ο Αχιλλέας και οι λοιποί χαρακτήρες της Ιλιάδας.Όσον αφορά την φωνή του; αυτή θα ήταν ήρεμη με χαμηλούς τόνους η οποία ξεκούραζε και ηρεμούσε τον ακροατή Όχι σαν τον Αγαμέμνονα ο οποίος γάβγιζε.Επιπρόσθετα ο λόγος του Θερσίτη θα ήταν μεστός ώριμος λογικός και με πειθώ-θα έβαζε με τρόπο τους άλλους να σκέπτονται χωρίς να τους προσβάλει. Αλλά δυστυχώς, η αλήθεια δείχνει το εξής Την άδικη τύχη του παρότι τα καλά που διέθετε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Διότι αν ήταν ευγενής θα ήταν πασίγνωστος και δη γιος θεού και τύποι σαν τον μέγα Ποιητή των Επών θα κτυπούσαν την πόρτα του λαμπερού παλατιού του προκειμένου να τον δοξάζουν μέσω της Μούσας .Όμως ο Όμηρος που είχε ανάγκη το ψωμί του κάθε βασιλίσκου προτίμησε να πει τα ακριβώς αντίθετα. Διότι ήταν καλλιτέχνης και είχε ανάγκη από πλούσιους πάτρωνες – άλλωστε στην ηλικία που ήταν ήταν δύσκολο έως και απίθανο να βρει άλλη δουλειά συν των άλλων,δεν ήξερε να κάνει και τίποτε και αυτήν την αλήθεια θα ήθελα να παρουσιάζεται στο σενάριό και το κόμικ μου. Σε αυτό και δη στο καρέ μου θα απεικόνιζα έναν πανέξυπνο και παρατηρητικό δημοσιογράφο της εποχής να ρωτά τον Μεγάλο ποιητή για τον Θερσίτη και αυτός να απαντά: ήταν ανάγκη να το κάνω διότι, θα είχα θέμα με τους εργοδότες μου ξέρετε η ζωή για έναν γέρο βάρδο είναι πολύ δύσκολη και ο ανταγωνισμός σκληρός. Εύκολα λοιπόν θα με άλλαζαν, με κάποιον άλλον νεότερο ίσως και ικανότερο από εμένα-Ταυτόχρονα θα συνέχιζε ο ποιητής ήθελα διαμέσω του χαρακτήρα αυτού να τονίσω την αδικία του Ισχυρού να εκφράσω, την διαμαρτυρία μου και παράλληλα να δείξω ότι το χιούμορ είναι καλό αλλά όχι πάντοτε όπως επίσης το πώς λειτουργούν οι πολιτικές και οι δολοπλοκίες έτσι ώστε οι επόμενες γενιές και από την μεριά του ηγέτη (Αγαμέμνων) όπως και του απλού κόσμου να μην πέσουν θύματα, πονηρών και ιδιοτελών συμβούλων (Οδυσσέας ) ούτε σε προπαγάνδες βάση ψευδαισθήσεων πόλεμος για την ιδέα και το περιεχόμενο των ερώτων και απιστιών όπως ( Ελένη) ή εξαιτίας μιας μεσήλικης ερωτικής/σεξουαλικής κρίσης και την σύγκρουση με εναν νέο επιβήτορα οπως ο Αχιλλέας όπως συνέβη στην περίπτωση του Αγαμέμνονας για την σκλάβα Χρυσιδα .Τελος το πρόσωπο του όπως θα τον παρουσίαζα με την πένα μου θα ήταν κοινό με φακίδες ίσως με λοξά μάτια και ψιλά ζυγωματικά.Βεβαίως δεν θα ήταν και κανένας όμορφος με την στάθμη των ομηρικών και λοιπών μυθολογικών επών αλλά θα είχε και κάποια όμορφα στοιχεία όπως όλοι μας . Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και περιμένω κριτικές και βεβαίως την απάντηση σας-Και αυτό το σενάριο το αφιερώνω για το θέμα που θα υπάρχει στην Λέσχη με τίτλο Η αμφισβήτηση δια μέσω των κόμικς -διότι κάποια πράγματα στο υποθετικό σενάριο αυτό αμφισβητούνται για την αλήθεια του Θερσίτη Διευκρινήσεις Ο Παλαμήδης ήταν γιος του Ναυπλίου ενός αρχιπειρατή η γενιά του οποίου αναγόταν στον Ποσειδώνα .Ήταν πολύ σοφός καλοσυνάτος και έξυπνος .Δεν είχε σκλάβες και δεν ενδιαφερόταν για τίποτε άλλο παρά την προστασία των απλών στρατιωτών. Επίσης γνώριζε τόσο την βλακεία όσο και τον φθόνο του Οδυσσέα και συνεχώς τον απέτρεπε -Όμως ο Πολυμήχανος όπως συνέβη και στην περίπτωση του Αχιλλέα εναντίων του Θερσίτη επηρέαζε με ψέμματα τον Αγαμέμνονα ότι ο Παλαμήδης ήθελε να γίνει αρχηγός του στρατού.Και τότε ο Αρχηγός των Αχαιών έδωσε εντολή να τον σκοτώσουν με την κάλπικη κατηγορία της προδοσίας επι χρηματισμό -το ποσό μαζί με το ψεύτικο γράμμα το είχε τοποθετήσει ο Οδυσσέας).Για αυτό ο Ποσειδώνας εκτός από τον Κύκλωπα εκδικήθηκε τον Οδυσσέα και για τον Παλαμήδη. Πρώτα του έστειλε τις γνωστές δοκιμασίες όπως αυτές αναφέρονται στην Οδύσσεια και στο τέλος τον νόθο γιο του με την Κίρκη Τηλέγονος ο οποίος ήταν ναυτικός και ο οποίος σκότωσε τον Οδυσσέα με ακόντιο που είχε ως όπλο το κόκκαλο ενός δηλητηρίωδους θαλάσσιου σαλαχιού) Ο Οδυσσέας στο σενάριό μου ήθελε να σκοτώσει απευθείας τον γενναίο αλλά άτυχο Θερσίτη όμως επειδή ήταν ύπουλος σκέφτηκε ότι την δουλειά θα την έκανε κάποιος που το στράτευμα τον είχε ανάγκη ανεξάρτητα το πόσο σωστός χαρακτήρας ήταν.Και αυτό διότι αν εκείνος ο άνθρωπος που θα βούλωνε το στόμα του Θερσίτη δια παντός ήταν στο μέγεθος του Αχιλλέα τότε το στράτευμα δεν θα έκανε τίποτε.Αν το έκανε ο Οδυσσέας τότε θα τον σκότωναν διότι η ιδέα του πολέμου άνηκε σε αυτόν και μόνο Όμως έπεσε έξω. Διότι με το θάνατο του Θερσίτη τα Στρατεύματα ξεσηκώθηκαν και για αυτό ο Αχιλλέας έδειξε μεταμέλεια και έκανε θυσίες στους θεούς για τον άτυχο Θερσίτη Η ιδέα του πολέμου άνηκε εξ ολοκλήρου στον Βασιλιά της Ιθάκη-όταν ο Πατέρας της Ελένης Τυνδάρεως θα είχε θέμα με τους υπόλοιπους μνηστήρες τότε ο Οδυσσέας του πρότεινε να ορκιστούν όλοι προκειμένου να υπερασπιστούν την επιλογή της Νύφης και την προστασία του γάμου σε περίπτωση προσβολής Ο όρκος αυτός είναι γνωστός ως ο Όρκος του Τυνδάρεω .Όμως με την ιδέα του αυτή ενεπλάκη και ο ίδιος και όταν ήρθε ο καιρός να παρουσιαστεί και αυτός για την Τροία έκανε τον τρελό .Όμως ο Παλαμήδης κατάλαβε την απάτη και τον ξεσκέπασε .(και αυτό είναι μια από τις αιτίες που ο Οδυσσέας τον εκδικήθηκε και τον σκότωσε ) Σημείωση : αν Θελήσετε να μάθετε περισσότερα για αυτόν τον χαρακτήρα τότε θα παραπεμφθείτε στα εξής : Bikipedia Αλέξης ΤότσικαςΦιλόλογος – Συγγραφέας Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού Θερσίτης Posted by XΕΙΛΩΝ on 04/09/2013 Θερσίτης Δρ Ανδρέας Κρίγκος Ο θερσίτης ανάμεσά μας Καθημερινή ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12.12.2013