Search the Community
Showing results for tags 'Ο Αστερίξ και ο αγώνας της Ρώμης'.
-
Στην 37η συνέχεια του γνωστού κόμικ, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, οι δύο ανυπότακτοι Γαλάτες ταξιδεύουν στις ιταλικές πόλεις και φέρνουν νέους χαρακτήρες όπως αποκαλύπτουν οι δημιουργοί της ιστορίας. Βρισκόμαστε στο 50 π.Χ., σύμφωνα με την πρώτη ρουμπρίκα, και τα εδάφη που αποτελούν τη σημερινή Ιταλία βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του φοβερού και τρομερού Ιούλιου Καίσαρα. Ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται ως συνήθως. Αλλά η ίδια σπίθα της αντίστασης αχνοφαίνεται και σε αρκετά χωριά της ιταλικής υπαίθρου που δεν επιθυμούν την ενός ανδρός αρχή και δηλώνουν την ψυχική απόσταση που τους χωρίζει από το «κράτος της Ρώμης» ( πώς λέμε «κράτος των Αθηνών»; ). Και κάπως έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται η 37η ιστορία του «Αστερίξ», η οποία αναμένεται στα βιβλιοπωλεία της Γαλλίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών στις 19 Οκτωβρίου. Επειδή όμως τον Καίσαρα πολλοί εμίσησαν, την δόξα του (καλού) μάρκετινγκ ουδείς, οι δημιουργοί της ιστορίας «Ο Αστερίξ και ο αγώνας της Ρώμης» (αυτός είναι ο τίτλος), δηλαδή ο συγγραφέας Ζαν Ιβ Φερί και ο σχεδιαστής Ντιντιέ Κονράντ, άνοιξαν με ελεγχόμενη ροή τη στρόφιγγα των διαρροών. Ύστερα από δεκαετίες μαχών, λοιπόν, μεταξύ του Καίσαρα και των λεγεώνων του, από τη μια, και του ακατανίκητου διδύμου, από την άλλη, οι Αστερίξ και Οβελίξ καταφέρνουν να τρυπώσουν στην άλλη Ιταλία, όπως αποκάλυψε ο 57χρονος Ιβ Φερί σε συνέντευξή του στην τελευταία Έκθεση Κόμικς της Μπολόνια. «Από τη στιγμή που ο πόλεμος μεταξύ τους δεν σταματούσε πουθενά, η ιδέα να βάλω τον Αστερίξ στην Ιταλία ήταν πάντα στο μυαλό μου. Και αυτός ήταν ένας τρόπος να αναγνωρίσω τις ιταλικές ρίζες του Αλμπέρ Ουντερζό» δήλωσε ο Φερί τιμώντας έτσι στον εικονογράφο που δημιούργησε τους χαρακτήρες μαζί με τον εκλιπόντα Ρενέ Γκοσινί. Οι πρώτες ιστορίες του Αστερίξ είχαν κυκλοφορήσει στο γαλλοβελγικό κόμικ Pilote το 1959 και ο Ουντερζό σταμάτησε να γράφει το 2011, επιμένοντας μόνος χωρίς τον Γκοσινί, ο οποίος είχε πεθάνει ήδη το 1977. Η 37η συνέχεια διαπερνά μέρη από τη Σικελία ως τη Βενετία (την «κλυδωνιζόμενη, αλλά ποτέ βυθιζόμενη»: «fluctuat nec mergitur» επί το λατινικότερον) και είναι η τρίτη που δημιουργούν από κοινού ο Ιβ Φερί και ο Κονράντ. Είχαν προηγηθεί ο «Αστερίξ και οι Picts» (2013), ιστορία που διαδραματιζόταν στη Σκωτία, καθώς και το «Αστερίξ και το χαμένο scroll», μια σάτιρα της σύγχρονης βιομηχανίας ειδήσεων, με εύρημα την έκδοση των απομνημονευμάτων του Καίσαρα. Ο Οβελίξ και οι άλλοι Στη νέα ιστορία, όπως αποκάλυψε ο Φερί, ο ρόλος του Οβελίξ προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ εμφανίζεται ένα καστ πολλών νέων χαρακτήρων. Οι μυημένοι πάντως στο εκδοτικό φαινόμενο που μετράει μισόν αιώνα περιμένουν προφανώς να δουν πώς το συγγραφικό δίδυμο αντιμετωπίζει ένα από τα βασικότερα ζητήματα - ναι, κι όμως, είναι ζήτημα: το φαγητό. Με δεδομένο μάλιστα ότι η πίτσα, το σπαγκέτι και η ντομάτα δεν υπήρχαν στην Ιταλία τη συγκεκριμένη εποχή. Το ίδιο πρόβλημα είχε επιλυθεί με ένα τρικ στην ιστορία «Ο Αστερίξ στη Βρετανία», όπου οι ντόπιοι έκαναν διάλειμμα από τη μάχη για να πιουν ζεστό νερό - με μια σταγόνα γάλα - μέχρι που ο Αστερίξ τούς έμαθε το τσάι! Οι περιπέτειες του Αστερίξ έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 100 γλώσσες και διαλέκτους, ανάμεσά τους τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα ποντιακά. Οι συνολικές τους πωλήσεις ξεπερνούν πλέον τα 370 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ μία υποβιομηχανία έχει ξεκινήσει από την πρώτη μεταφορά κόμικς στον κινηματογράφο: το «Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα» το 1999 από τον Κλοντ Ζιντί. Στην Ελλάδα ο «Αστερίξ» πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τις εκδόσεις Σπανός. Το 1978 τα δικαιώματα απέκτησε η Anglo - Hellenic Agency του Ψαρόπουλου η οποία κυκλοφόρησε σταδιακά όλα τα τότε υπάρχοντα άλμπουμ της σειράς σε μετάφραση Αργύρη Χιόνη. Από το 1989 οι ιστορίες του Αστερίξ κυκλοφορούν από τη Μαμούθ Comix σε άλμπουμ των 50 περίπου σελίδων. Η χύτρα της πολιτικής Και ενώ ο Κονράντ χρίστηκε από τον ίδιο τον Ουντερζό διάδοχός του, ο Φερί ομολογεί ότι νιώθει βαριά την κληρονομιά και το ευθύβολο ύφος του Γκοσινί. «Αισθάνομαι συνεχώς ότι είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και εμείς δεν μπορούμε γι' αυτόν τον λόγο να απογοητεύσουμε τους αναγνώστες. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να μείνω πιστός στη φόρμα που καθιέρωσε ο Γκοσινί». Και οι κατηγορίες ότι ο Αστερίξ εκφράζει εν μέρει μια γαλλοκεντρική θεώρηση του κόσμου και μια κάπως σοβινιστική διάθεση απέναντι σε άλλες εθνικότητες; «Δεν το πιστεύω. Ο Αστερίξ είχε πάντα μια σχέση με άλλες κουλτούρες που βασιζόταν στη φιλία και το ενδιαφέρον. Προστρέχει σε βοήθεια των Κορσικανών, των Βέλγων, των Βρετανών και των Ισπανών. Οσο για τα υπόλοιπα, ο Γκοσινί και ο Ουντερζό δεν ενδιαφέρονταν για πολιτική και ιδεολογίες» δήλωσε στη συνέντευξή του. «Μην ξεχνάτε ότι ο πρώτος ήταν γιος Εβραίων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη και ο δεύτερος προερχόταν από οικογένεια ιταλών μεταναστών στη Γαλλία». Για την ιστορία, ο Ουντερζό εμφανίζεται σαν θεατής στο θέατρο της Κονδάτης («Ο Αστερίξ και η χύτρα»), σαν ανάγλυφο («Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες») και σαν λεγεωνάριος που κουβαλάει τον μεθυσμένο λεγεωνάριο (καρικατούρα του Τσερνιά) με τη βοήθεια ενός άλλου λεγεωνάριου που είναι καρικατούρα του Γκοσινί («Οβελίξ και Σία»). Και το σχετικό link...
- 1 reply
-
- 11
-
- Αστερίξ
- Ζαν Ιβ Φερί
- (and 8 more)