Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'Μυτιλήνη'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 3 results

  1. Οι Γλάροι του Βενέζη ξαναπετούν Ο φαροφύλακας του Μαραγκού, αντί για γλαρόπουλα, διασώζει και μεγαλώνει δύο προσφυγόπουλα. Μέχρι να επέμβει, καταστροφικά, το κράτος... Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Δεκατέσσερις δημιουργοί μεταφέρουν σε κόμικς το αλληγορικό διήγημα του μεγάλου λογοτέχνη Ηλία Βενέζη και δίνουν τη δική τους εκδοχή στους «Γλάρους», κάποιοι μάλιστα δίνοντάς τους μια μεταφορική υπόσταση. Η ιδέα ανήκε στην Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου Α.Ε. σε συνεργασία με το Δίκτυο Αναπτυξιακών Εταιριών Νησιωτικής Ελλάδας «Νήσων Περίπλους». Οι δεκατέσσερις δημιουργοί, όλοι καταγόμενοι από κάποιο νησί της Ελλάδας, συγκεντρώθηκαν στη Μυτιλήνη. Είχαν τρεις μέρες στη διάθεσή τους για να βάλουν τα θεμέλια μιας ιστορίας κόμικς εμπνευσμένης από τους «Γλάρους» του Ηλία Βενέζη. Η επιλογή του διηγήματος έγινε από τον Soloup, που ήταν ο γενικός καθοδηγητής και υπεύθυνος του καλλιτεχνικού εργαστηρίου. Παρούσα ήταν και η Αννα Βενέζη-Κοσμετάτου, κόρη του μεγάλου Ελληνα συγγραφέα που είχε φτάσει στη Μυτιλήνη ως πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία έναν αιώνα πριν. Με συγκίνηση σημειώνει στο προλογικό σημείωμα του τόμου: «Ο Βενέζης είχε περάσει τρία μαθητικά χρόνια στη Μυτιλήνη κατά τον πρώτο διωγμό του 1915. Επέστρεψε στο νησί, αφού απελευθερώθηκε από τα τουρκικά τάγματα εργασίας, στο τέλος του 1923, για να ξαναβρεί τους δικούς του. Δυο φορές πρόσφυγας, λοιπόν». Ο Soloup, οργανωτής του εργαστηρίου, παραμένει πιστός στο έργο του Βενέζη, αποδίδοντας σπαρακτικά τη μοναξιά και την θλίψη του φαροφύλακα… Χρόνια αργότερα, το 1941, ο Βενέζης συγγράφει ένα σπαρακτικό και αλληγορικό διήγημα για τον πόλεμο, την προσφυγιά, την απώλεια. Οι «Γλάροι» επαινέθηκαν από κοινό και κριτικούς και μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Ηταν ένα έργο με τη Λέσβο στο επίκεντρο. Τη Λέσβο, στην οποία κατά την επιθυμία του σπουδαίου λογοτέχνη βρίσκεται και ο τάφος του, ανώνυμος και χωρίς καμιά επιγραφή παρά μόνο με τη λέξη «Γαλήνη». «Οι σχέσεις του Βενέζη με τη Λέσβο υπήρξαν στενές, ιδιαίτερα στην αρχή και στο τέλος του βίου του. Οι "Γλάροι", από τη συλλογή διηγημάτων "Αιγαίο", που κυκλοφόρησε το 1941, συνδέουν το νησί με τη γενέθλια αιολική γη του συγγραφέα μέσα από τα συμβάντα και το νόημά τους. Ο γερο-φαροφύλακας, που μένει μόνος στο νησάκι απέναντι από την Πέτρα, έχει χάσει τα δυο αγόρια του στον πόλεμο της Μικρασίας, αλλά δεν έχει πάψει να τα περιμένει. Τα δύο γλαρόπουλα που περιμαζεύει και ανασταίνει παίρνουν σιγά σιγά τη θέση των παιδιών του, τους δίνει το όνομά τους. Κι όταν φτάσει η στιγμή να τα ελευθερώσει, αυτά πετάνε μακριά, αλλά το βράδυ επιστρέφουν. Κάθε βράδυ. Αφού λοιπόν γυρίζουν, μπορεί και τα δυο συνονόματα αγόρια του να επιστρέψουν. Η ελπίδα γίνεται πια απτή, η πράξη της επιστροφής καθημερινή πραγματικότητα. Ωσπου οι γλάροι να σκοτωθούν από τους κυνηγούς. Και η ελπίδα να σβήσει κι αυτή οριστικά. Μένει η βεβαιότητα του φάρου, που αναβοσβήνει σταθερά και απαρέγκλιτα, σαν τη βεβαιότητα του θανάτου», συμπληρώνει η Αννα Βενέζη-Κοσμετάτου. Ο συντετριμμένος φαροφύλακας του Μανιατόπουλου κλαίει για τα χαμένα του παιδιά και για τους νεκρούς γλάρους Το διήγημα του Βενέζη, ιδιαίτερα στη σύγχρονη πραγματικότητα και με δεδομένη την αναφορά του στη Μυτιλήνη, δεν είναι απλώς επίκαιρο αλλά αποκτά μια αλληγορική και μεταφυσική διάσταση. Οπως γράφει και ο Αναστάσιος Περιμένης, συντονιστής της διοργάνωσης και εκπρόσωπος του δικτύου «Νήσων Περίπλους»: Η Λέσβος σε αυτή τη χρονική συγκυρία ξαναζεί το δράμα της "προσφυγιάς", αναβιώνουν στους νησιώτες κατοίκους μνήμες ανθρώπινου πόνου και απόγνωσης που οδηγεί για ακόμη μια φορά ανθρώπους μεσοπέλαγα σε βάρκες και στον ξεριζωμό από τις πατρίδες – τι σημασία έχει η καταγωγή και η φυλή του καθενός. Οι δημιουργοί κόμικς που δούλεψαν πάνω σ’ αυτό βρέθηκαν στο νησί όταν το θέμα με τους πρόσφυγες άρχισε να γιγαντώνεται. Το εργαστήριο, ο τόπος της συνεργασίας του ήταν ακριβώς δίπλα σε ανθρώπους που κατέφθαναν από εμπόλεμες ζώνες, κατάκοποι, άστεγοι, άρρωστοι. Οσοι τα κατάφερναν… Και οι γλάροι απέκτησαν στα έργα κάποιων δημιουργών κόμικς μια μεταφορική υπόσταση. Την οδύνη του φαροφύλακα στο άκουσμα του θανάτου των γλάρων διαδέχεται η απώλεια κάθε ελπίδας «Ολα μαζί φτιάχτηκαν τα κόμικς και όλα μαζί διαβάζονται. Αδέλφια μιας σφιχτής οικογένειας. Τα κοινά τους χαρακτηριστικά, στις εικόνες μας. Παντού θα βρείτε γλάρους και φάρους και ηλιοβασιλέματα. Σιλουέτες να περπατούν στα βράχια του νησιού. Ψαράδες να μιλούν, τον φαροφύλακα να αναστενάζει. Η αφήγηση είναι κοινή, όμως οι ιστορίες δεν είναι οι ίδιες. Κάθε μια έχει μια δική της ματιά, μια δικιά της κρυφή εκδοχή. Εχει τα διαφορετικά αποτυπώματα του καθενός μας. Και όσο για την αφήγηση, είναι σαν να πεταλουδίζουμε με τις μικρές μας φτερούγες –φτερούγες από χαρτί Α4– πλάι στις βαριές μάσκες της αρχαίας τραγωδίας. Εκεί που ο θεατής δεν λογαριάζει αν γνωρίζει εκ των προτέρων τον μύθο. Αναμένει την ηδονή που αποκομίζει καθώς βλέπει ξανά και ξανά, επί αιώνες, τον ίδιο μύθο από τον ίδιο τραγικό συγγραφέα να παίζεται και να ξαναπαίζεται, ευελπιστώντας να διακρίνει τη διαφορά στην ευαισθησία και την επικοινωνία, στην ένταση και το συναίσθημα του ερμηνευτή» σημειώνει ο Soloup στην επεξηγηματική εισαγωγή του με τίτλο «Οι Γλάροι! Εργαστήριο που… πετάει». Το θέμα, λοιπόν, ήταν κοινό για όλους τους συμμετέχοντες. Είχαν όμως την καλλιτεχνική άδεια και ελευθερία είτε να δουλέψουν πάνω στο πρωτότυπο κείμενο, είτε να χρησιμοποιήσουν μια δική τους σεναριακή εκδοχή είτε να διασκευάσουν το αρχικό κείμενο αναδεικνύοντας αυτά που θεωρούν σημαντικότερα σημεία, εμπλουτίζοντάς τα με τις δικές τους ιδέες. Γι’ αυτό και κάθε ιστορία λειτουργεί συμπληρωματικά στις υπόλοιπες. Κάθε δημιουργός, στις λίγες σελίδες της δικής του προσωπικής αφήγησης, προκρίνει άλλες εικόνες, άλλες λέξεις, άλλα καδραρίσματα, άλλες κορυφώσεις. Ο Αντώνης Χαρτοφύλης μεταφέρει τους γλάρους στις πλατείες και στις κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών που αντιμετωπίστηκαν με βία και καταστολή Στο κόμικς του Μάριου Ιωαννίδη αρκούν λίγες μόνο λέξεις για να συνοδεύσουν τις εικόνες: «Γέννηση, προστασία, ενηλικίωση, ελευθερία, απώλεια, μοναξιά, θάνατος». Ο Αλέξανδρος Καραβάς, ακολουθώντας τα λόγια του Βενέζη, αποδίδει με συγκλονιστικό τρόπο την έκφραση του φαροφύλακα απέναντι στη θλιβερή είδηση του θανάτου των γλάρων. Στην εκδοχή του Κωνσταντίνου Λαζαρίδη οι γλάροι μεταφέρουν με τα φτερά τους τον φαροφύλακα μέχρι τον ουρανό για να συναντήσει τα νεκρά παιδιά του. Τα ονόματα των νεκρών παιδιών αλλά και ονόματα των γλάρων, «Βασίλης και Αργύρης», είναι ο τίτλος της ιστορίας του Τάσου Μαραγκού. Μόνο που οι «γλάροι» είναι άνθρωποι με την ίδια τραγική κατάληξη: «Μου είχε φανεί ωραία η ιστορία και μια πρόκληση για εμένα να δουλέψω πάνω σε σενάριο άλλου. Φτάνοντας όμως στη Μυτιλήνη, το θέαμα που αντίκρισα δεν μπόρεσε να μην επηρεάσει το πώς θα προσέγγιζα τελικά την ιστορία του Βενέζη. Ακριβώς η ίδια ιστορία μόνο που στην δική μου εκδοχή, ο Βασίλης και ο Αργύρης δεν είναι δυο γλαρόπουλα, αλλά δυο προσφυγόπουλα» όπως επισημαίνει ο δημιουργός. Σε παρόμοιο κλίμα και ο Δημήτρης Μητσόπουλος με πρωταγωνιστές τους πρόσφυγες. Οπως γράφει: Οι δικοί μου γλάροι λειτουργούν ως "παρατηρητές – οδηγοί" για να πετάξουμε πάνω από το νησί της Λέσβου και να έρθουμε αντιμέτωποι με το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης προσφύγων πολέμου, ένα τραγικό γεγονός που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια αυτού του εργαστηρίου, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από τα σχεδιαστήριά μας. Το μικρό αυτό κόμικ το αφιερώνω σε όσους παλεύουν για την ελευθερία. Οι «Γλάροι» (εκδόσεις ΕΤΑΛ. Α.Ε.) αποτελούν το αποτέλεσμα του masterclass με τη συμμετοχή 14 δημιουργών κόμικς στη Μυτιλήνη (25 - 27 Μαΐου 2015) πάνω στο διήγημα του Ηλία Βενέζη Αντιθέτως, ο Soloup στην ιστορία του με τίτλο «Το Νησί» ντύνει εικαστικά την αφήγηση του Βενέζη, παραμένοντας όσο το δυνατόν πιστός στο πρωτότυπο. Οπως λέει: … Αποφάσισα στη δική μου παραλλαγή να παραμείνω πιστός στον Λόγο και τις φορτίσεις του συγγραφέα, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τον "εμπνευστή" του εργαστηρίου μας, Ηλία Βενέζη. Οι όποιες υπερβάσεις έτσι περιορίστηκαν στο αισθητικό κομμάτι του σκίτσου. Οι προαναφερθέντες δημιουργοί, αλλά και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, Paolo Incarnato, Μάρη Ιπληκτσιάδου, Κωνσταντίνα Δανάη Κουμούλη, Marcel Cruz Lizarraga, Κωνσταντίνος Μανιατόπουλος, Κυριακή Στέργου, Αντώνης Χαρτοφύλης, άλλοι αποδίδοντας περισσότερο το κλίμα του Βενέζη και άλλοι επιχειρώντας να το προσαρμόσουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, συνέθεσαν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα τόμο που αποτίνει φόρο τιμής στον Αϊβαλιώτη συγγραφέα, σε κάθε πρόσφυγα αυτού του κόσμου και σε κάθε «φαροφύλακα» που υποδέχεται και περιθάλπει με σεβασμό και αξιοπρέπεια ορφανούς «γλάρους». Πηγή
  2. Soloup. Ταξίδι στο χρόνο και στην Ιστορία μέχρι να πιάσουμε λιμάνι στο Αϊβαλί… «Λιμάνι. Το νερό γυαλί. Η Μυτιλήνη γλυκύτατη πάντα, για σονέτο, κάτι τέτοιο. Δεν είμαι Μυτιληνιός, μα ούτε και τουρίστας. Όμως επιστρέφω εδώ πάντα με μία καλή δικαιολογία. Χωριό δεν έχω. Μικρασιάτες οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Από απέναντι. Την πατρίδα, τον τόπο όπου επιστρέφει η ψυχή για να γαληνέψει, θέλησα στην εφηβεία μου να τη γυρέψω στην Κρήτη. Είχα παθιαστεί τότε με τον Καζαντζάκη. Βοήθησε βέβαια και μια μακρινή ρίζα απ’ τα χώματα της αρχαίας Κυδωνίας»… Αρχή του παραμυθιού. Καλημέρα σας. Αρχίζει ένα ταξίδι στο χρόνο μέχρι να πιάσουμε λιμάνι στο Αϊβαλί. Αφορμή το ομώνυμο βιβλίο του Soloup. Δικός του και ο πρόλογος. Να θυμίσω εδώ ότι δεν έχουμε στα χέρια μας ένα λογοτεχνικό βιβλίο, αλλά ένα τελείως διαφορετικό είδος, ένα graphic novel που έχει τους δικούς του κανόνες αφήγησης. Στις 444 σελίδες του θα «μιλήσετε» με τον Φώτη Αποστολλέλη, που δεν είναι άλλος από τον διάσημο Έλληνα ζωγράφο Φώτη Κόντογλου. Θα γνωρίσετε από κοντά και δύο αδέλφια, τον Ηλία Μέλλο και την Αγάπη. Είχαν ρίζες στην Κεφαλονιά και στη συνέχεια τίμησαν το επώνυμο Βενέζης που ήταν το αρχικό του πατέρα τους. Κάτι ιδιαίτερο που θα βρείτε στο βιβλίο είναι η χρήση μιας παλιάς γραμματοσειράς όταν «μιλά» ο Φώτης Κόντογλου ή ο Ηλίας Βενέζης. Να πω εδώ ότι τα υπόλοιπα κείμενα έχουν τη χειρόγραφη γραμματοσειρά της κυρίας Παυλίνας Καλλίδου. Την ιδέα για μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος και μια διαφορετική συνέντευξη μου την έδωσε το γλωσσάρι που υπάρχει στη σελίδα 417 του βιβλίου. Αρχίζω λοιπόν: - Καΐκι, (βάρκα): Το «Αϊβαλί» άνοιξε πανιά και είναι το πρώτο ελληνικό κόμικ που έγινε έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Η έκθεση ξεκίνησε για λιγότερο από ένα μήνα και τελικά κράτησε πάνω από τρεις μήνες. Εκεί παρουσιάστηκαν τα πρωτότυπα, τα προσχέδια και οι εκτυπώσεις του graphic novel. Επίσης κομμάτια της πολύχρονης έρευνας που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα του βιβλίου. - Κελεπούρι, (ανέλπιστο εύρημα): Στην έκθεση παρουσιάστηκε και μια σελίδα από την εφημερίδα της Μυτιλήνης «Ελεύθερος Λόγος» με ημερομηνία Κυριακή 2 Οκτωβρίου 1922. Εκεί ξεχωρίζει ένα σκίτσο. Μια εικονογράφηση με αγγλικό συνοδευτικό κείμενο: Το σκίτσο παρουσιάζει έναν Αμερικανό πεζοναύτη σε μια προκυμαία να κρατάει προστατευτικά μια προσφυγοπούλα η οποία με τη σειρά της βαστάει στην αγκαλιά ένα βρέφος. Στα πόδια της ακόμα ένα εξαντλημένο παιδί. Από πίσω στο φόντο, το τραγικό θέαμα ενός πλοίου ασφυκτικά γεμάτου από ψυχές προσφύγων. Πάνω δεξιά κυριαρχεί η αμερικανική σημαία. Και όμως, με μια προσεκτικότερη ματιά έμφανίζεται ένα ανέλπιστο εύρημα: Το σκίτσο είναι του Φώτη Κόντογλου. Υπογράφει μάλιστα με λατινικούς χαρακτήρες «Ph. Contoglous». Πρόκειται για ένα ιστορικό και εικαστικό ντοκουμέντο. Το ίδιο το σκίτσο δεν θυμίζει σε τίποτα το βυζαντινό ή και λαϊκότροπο ύφος που ανέπτυξε αργότερα ο Φώτης Κόντογλου. Πρόκειται για ένα σκίτσο που βρίσκεται εκεί, καρφωμένο στο πρωτοσέλιδο τη στιγμή που τόσα αλλάζουν στη ζωή του Φώτη Κόντογλου αλλά και χιλιάδων άλλων Μικρασιατών προσφύγων. Την ημέρα που κυκλοφορεί η εφημερίδα, η καταστροφή της Σμύρνης βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Φώτης Κόντογλου είναι μόλις λίγων εβδομάδων πρόσφυγας. Έχει φύγει από το οικογενειακό μετόχι της Αγίας Παρασκευής, απέναντι από το Αϊβαλί, έχει περάσει με βάρκα στις ακτές της Λέσβου, στη Θερμή, και βρίσκεται να… σκιτσάρει για τον «Ελεύθερο Λόγο». Την ίδια μέρα απέναντι, ο Ηλίας Βενέζης είναι λίγων εβδομάδων αιχμάλωτος στα Αμελέ Ταμπουρού (τα τάγματα εργασίας των Τούρκων), ενώ η αδελφή του Αγάπη Βενέζη έχει ξεχυθεί απεγνωσμένη στους δρόμους του Αϊβαλιού προσπαθώντας να τον βοηθήσει με κάποιον τρόπο. - Μπαξές, (περιβόλι, κήπος): Ένας πολύχρωμος «κήπος» με χρώματα, αρώματα και πολλή συγκίνηση στήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη σε εκδήλωση με τον τίτλο «Απόκριες στο Αϊβαλί». Με σκηνοθέτη και συντονιστή τη Λυδία Κονιόρδου, μουσική του Χάρη Λαμπράκη, φοιτητές δύο δραματικών σχολών και τη θεατρική ομάδα των αστέγων του περιοδικού «Σχεδία», σκηνικά και κοστούμια από το Εθνικό Θέατρο, το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου και την προσωπική συλλογή της κυρίας Κονιόρδου, τη συμμετοχή της ομάδας «Παίζουμε οικολογικά και διαπολιτισμικά» και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου Μπενάκη για παιδιά με σκίτσα και κόμικς από το βιβλίο πάνω στο κείμενο του Κόντογλου. Μετά το Μουσείο Μπενάκη, έκθεση με τον τίτλο «Soloup: Από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί - Ένα ταξίδι στο χρόνο» πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου, στην Αγία Παρασκευή Λέσβου ενώ στη συνέχεια η έκθεση σάλπαρε για μια άλλη από τις τρεις πατρίδες του βιβλίου. Τα Χανιά. - Χαμπάρια, (νέα): Το βιβλίο δεν έχει πορεία μόνο στην Ελλάδα. Ήδη εκτός από τα πανιά του ανοίγει και τα φτερά του για το εξωτερικό. Πρώτος σταθμός θα είναι η Γαλλία, όπου από τις 16 Σεπτεμβρίου 2015 η Ιστορία θα μιλήσει και στους πολίτες της πρωτεύουσας. Εκεί ο Φώτης Κόντογλου «θα βρεθεί» για άλλη μια φορά μετά το 1914 που πήγε τότε με σκοπό τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών. - Χουνέρι, (πάθημα): Εδώ πρέπει να αναφέρω και την περιπέτεια που είχε το «Αϊβαλί» με τα Ασφαλιστικά Μέτρα που κατέθεσαν οι κληρονόμοι του Κόντογλου. Το βιβλίο, σύμφωνα με δηλώσεις τους, «προσβάλλει κατάφωρα το πνευματικό έργο του Φώτη Κόντογλου, τόσο το εικαστικό όσο και το συγγραφικό», γι' αυτό είχε προηγηθεί και αίτηση Προσωρινής Διαταγής με την οποία ζητούσαν την άμεση κατάσχεση και απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου, η οποία όμως τελικά απορρίφθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. - Φετβάς, (η επίσημη απόφαση του μουφτή ή αντίστοιχου μουσουλμάνου δικαστικού λειτουργού): Εδώ υπάρχει η συνέχεια του προηγουμένου σχετικά με τη δικαστική διαφορά των δύο πλευρών. «Ο Εκδοτικός Οίκος Κέδρος, ο σκιτσογράφος Αντώνης Νικολόπουλος (Soloúp) και οι κληρονόμοι του Φώτη Κόντογλου, Παναγιώτης και Φώτης Μαρτίνος, ανακοινώνουν ότι σε σχέση με τη μεταξύ τους αντιδικία για το βιβλίο «Αϊβαλί» κατέληξαν, μετά από διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν σε κλίμα καλής θέλησης, σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την υπογραφή μιας έντιμης και ισότιμης συμφωνίας. Οι δύο πλευρές δηλώνουν ότι με την υπογραφή του συμφωνητικού θέτουν οριστικό τέλος στην αντιδικία τους και εκφράζουν τη χαρά τους για την ευτυχή κατάληξη της υποθέσεως καθώς και την αλληλοεκτίμηση και τον αλληλοσεβασμό τους. Ο Εκδοτικός Οίκος Κέδρος ευχαριστεί τους Κληρονόμους του Φώτη Κόντογλου για τη συμβολή τους στην ελεύθερη κυκλοφορία του βιβλίου». - Τσακίρ κέφι, (μεγάλο κέφι, κατάσταση έντονη ευφορίας και ελαφράς μέθης. Η φράση ετυμολογείται από την τουρκική λέξη cakirkeyif που σημαίνει ελαφρώς μεθυσμένος): «Ύστερ’ από τόσα σοβαρά και λυπηρά πράγματα που μας τριγυρίζουνε», όπως γράφει και ο Φώτης Κόντογλου, ας πούμε και κάτι «να χαράξει τα’ αχείλι μας»: Το «Αϊβαλί» πλέον κυκλοφορεί εντελώς ελεύθερο. Αυτά λέει ο Soloup και προσθέτει: «Μετά την πολύ θετική ετούτη κατάληξη, θα ήθελα να ευχαριστήσω ειλικρινά πολλούς από εσάς για το συγκινητικό ενδιαφέρον που δείξατε για το graphic novel "Αϊβαλί" και τη συμπαράστασή σας με δημόσια κείμενα, με υπογραφές, με τις καλές σας κουβέντες και με προσωπικά μηνύματα, όλο αυτό το διάστημα». - Συνάφι, (συντεχνία): Δύο σύντομα λόγια για την πορεία του συναδέλφου με τον οποίο βρισκόμαστε μαζί στη Λέσχη των Ελλήνων Γελοιογράφων. Ο Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup) έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αθήνα) και είναι διδάκτωρ του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Μυτιλήνη). Με γελοιογραφίες, κόμικς, comic strips (αλλά και με εικονογραφήσεις, γελοιογραφικά φωτομοντάζ και άρθρα σχετικά με τα σκίτσα) έχει εργαστεί σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά, όπως: Το Ποντίκι, Το Βήμα της Κυριακής, Goal News, Βαβέλ, Γαλέρα, Ως3, Σχεδία και αλλού. Εκτός από τις εκδόσεις Κέδρος έχει ακόμη συνεργαστεί με τους εκδοτικούς οίκους Πατάκη, Futura, Μεταίχμιο, ΚΨΜ, Στρατής, Τόπος και άλλους, όπως και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 13 προσωπικά άλμπουμ με comics και γελοιογραφίες ενώ το 2012 κυκλοφόρησε η διατριβή του «Τα ελληνικά comics». Πρόκειται για μια έρευνα για την ιστορία και την εξέλιξη των ελληνικών εικονογραφηγημάτων. To «Αϊβαλί» είναι το πρώτο του graphic novel. Στο Διαδίκτυο θα βρείτε τον Soloup στη διεύθυνση: www.soloup.gr και επίσης στο: anthropolikos.wordpress.com. Ο λόγος τώρα στον Soloup: Μετά τον τεράστιο –αλλά ελπίζω ενημερωτικό– πρόλογο είναι η κατάλληλη στιγμή για να δώσουμε τον λόγο στον Αντώνη Νικολόπουλο, ο οποίος απαντά στις ερωτήσεις - λέξεις που είναι παρμένες από το γλωσσάρι του βιβλίου του. Αρχίζουμε λοιπόν… Βιλαέτι, (διοικητική περιφέρεια): Αντώνη, θα θέλαμε να μας πεις για την καταγωγή σου. * Οι δικοί μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Καισαριανή αλλά η καταγωγή των παππούδων και των γιαγιάδων μου ήταν από τη Μικρά Ασία. Σμύρνη, Τσεσμές και Μπαϊντίρι. Η τελευταία είναι μια κωμόπολη στην κοιλάδα του Καΐστρου, στους πρόποδες του Τμόλου. Αν ψάξουμε όμως ακόμα πιο πίσω, θα βρούμε και ρίζες από την Κρήτη και την Κωνσταντινούπολη. Νενέ, (γιαγιά, από την τουρκική λέξη nene): Κάποιες αναμνήσεις από την οικογένειά σου; * Έζησα πιο πολύ τις δύο γιαγιάδες μου. Η μια, η Αυγή (η Χρυσαυγή), δεν μου έλεγε ποτέ τίποτα γι’ αυτά. Ήξερε ν’ αγαπάει χωρίς να πολυμιλάει. Στις 2 Οκτωβρίου του 1922 ήταν μαζί με την άλλη γιαγιά μου, τη Μαρία, εγκλωβισμένες με χιλιάδες άλλων ανθρώπων στην προκυμαία της Σμύρνης ανάμεσα στη φωτιά, τους τσέτες και τη θάλασσα. Η γιαγιά Μαρία, τα μεσημέρια μετά τα οικογενειακά τραπεζώματα, όταν οι… μεγάλοι διακτινίζονταν αριστερά και δεξιά σε ντιβάνια για σιέστα, εκείνη μου άνοιγε την ψυχή της. Μου έλεγε για την προκυμαία της Σμύρνης, για τη βουτιά στο νερό, για το αμερικανικό πλοίο που τη μάζεψε. Μου έδειχνε αποκόμματα από εφημερίδες στα αγγλικά με την ιστορία της. Με γράμματα του αξιωματικού που την έσωσε και την καλούσε να πάει να ζήσει στην Αμερική. Μεγαλώνοντας, αυτά τα πράγματα τα απώθησα. Δύσκολες ιστορίες για να τις καταλάβει ένα παιδί. Όλα αυτά όμως, κάποια στιγμή ξύπνησαν και το «Αϊβαλί» έγινε αιτία κι αφορμή. Τσεσμές, (σιντριβάνι, πηγή): Ποιοι δάσκαλοι σου πρόσφεραν δροσιά από την πηγή των γνώσεών τους; * Το «Αϊβαλί» υπήρξε μια ακόμα αφορμή να χωθώ στα αγαπημένα μου βιβλία. Σε μελέτες, σε λογοτεχνία, σε μαρτυρίες αλλά και σε αρχεία, βιβλιοθήκες… Υπήρξαν πολλοί που μου έδειξαν το δρόμο και άλλοι που με συντρόφευσαν. Σίγουρα θα αναφέρω τους συγγραφείς που ανθολογούνται στο βιβλίο όπως ο Ηλίας Βενέζης, η αδελφή του Αγάπη Βενέζη - Μολυβιάτη, ο Φώτης Κόντογλου και ο Αχμέτ Γιορουλμάζ. Όμως υπάρχουν και δεκάδες άλλοι που κάποιους θα σας αναφέρω εδώ ενδεικτικά: Διδώ Σωτηρίου, Στρατής Δούκας, Νίκος Θέμελης, Φεριντέ Τσιτσέκογλου, Μάρω Δούκα, Στρατής Μυριβήλης, Φετχιέ Τσετίν, Παντελής Πρεβελάκης, Θανάσης Βαλτινός... Ακόμα από τις έρευνες που με βοήθησαν να προσανατολιστώ, οι Μπρους Κλαρκ, Τζάιλς Μίλτον, Ρενέ Χίρσον, Ηρακλής Μήλλας και αρκετοί ακόμα. Ο κατάλογος ονομάτων είναι μεγάλος. Θα αναφέρω και δύο ονόματα ακόμα που δεν φαίνεται να σχετίζονται με τη συγκεκριμένη θεματογραφία, όμως η σκέψη τους στάθηκε καθοριστική στο να λύσω τους περισσότερους… κόμπους που προέκυψαν σε ένα τέτοιο πολυεπίπεδο βιβλίο. Τον Επίκτητο και τον Αλμπέρ Καμύ. Πρελούδιο, (προοίμιο): Πώς άρχισε και πώς συνεχίζεται η επαγγελματική σου πορεία; * Ξεκίνησε και συνεχίζεται ως παιχνίδι. Τα σκίτσα λειτουργούν σ’ εμένα σαν ένα υπαρξιακό παιχνίδι για να καταλαγιάζω τις αγωνίες μου. Όμως ένα παιχνίδι παραμένει πάντα παιχνίδι, και αυτό είναι ένα όμορφο κόλπο για να συνεχίζεις να παίζεις με τα παιχνίδια σου ακόμα και στην ενήλικη ζωή. Αν το σκεφτείς, πάλι, το παιχνίδι είναι μια έντιμη μάχη με το Παράλογο του ανθρώπινου βίου κι επειδή στα παιχνίδια δεν μας αρέσει να χάνουμε, στο τέλος, έστω και ως ψευδαίσθηση, μπορεί να βγούμε και νικητές. Ακόμα κι αν ήμαστε λιγάκι ζαβολιάρηδες. Γαζής, (νικητής, θριαμβευτής): Νιώθεις νικητής μετά την έκδοση του βιβλίου "Αϊβαλί"; Τι σου πρόσφεραν οι προηγούμενες εκδοτικές σου εμπειρίες; * Η λέξη «νικητής» είναι μια ακραία ματαιόδοξη και αλαζονική κατασκευή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Θα την αντικαθιστούσα με την αγωνία να κατανοήσεις αυτό που μας συμβαίνει και να κατορθώσεις ν’ αρθρώσεις έναν λόγο επάνω σε αυτό, έναν λόγο ο οποίος να γίνεται κατανοητός στους γύρω σου. Να μπορέσεις να μεταδώσεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου. Στο «Αϊβαλί» νιώθω πως γίνεται κάτι τέτοιο σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η αγωνία όμως υπάρχει σχεδόν αυτούσια, σε όλες μου τις προηγούμενες δουλειές. Στη ζωή συνήθως μας ακολουθούν οι ίδιες πάνω κάτω εμμονές. Αν κοιτάξετε λοιπόν προς τα πίσω, θα βρείτε παρόμοιες αγωνίες και στις παλαιότερες δουλειές μου, όμως τότε πιθανότατα να μην είχα καταφέρει να τις εκφράσω επαρκώς. Για παράδειγμα, έχω προσπαθήσει και έχω δουλέψει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο «Αϊβαλί», στον «Βασιλιά Μύγα» και στον «Big Porther» (που είναι ευθεία αναφορά στον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη). Φαίνεται όμως πως τότε κάτι δεν έκανα σωστά. Ξέρετε, όλες οι ενέργειές μας λειτουργούν και ως σκάλα. Δεν πρόκειται να φτάσεις στα πιο ψηλά σκαλιά αν δεν έχεις πατήσει στα πιο χαμηλά. Αλέστα, (γρήγορα, έτοιμοι): Σε ποιον και γιατί θα έδινες αυτό το παράγγελμα; * Το παράγγελμα αυτό το δίνει η ίδια η ζωή. Εμείς την επαναλαμβάνουμε ως προτροπή, συνήθως όταν είναι ήδη πολύ αργά, εκδηλώνοντας τη δική μας αγωνία μήπως δεν προλάβουμε τις καταστάσεις. Το ίδιο το «Αϊβαλί» ίσως να περιέχει μια τέτοια καλυμμένη προτροπή απέναντι σε όλους μας. Άι σιχτίρ, (άντε φύγε, τσακίσου): Υπάρχει κάποιος ή κάποιες καταστάσεις για τις οποίες θα χρησιμοποιούσες αυτή τη φράση; * Σαν φράση τη σκέφτομαι σχετικά συχνά. Είναι άλλωστε από τα λίγα… Τουρκικά που μας έμειναν στους Μικρασιάτες της τρίτης γενιάς. Τη λέμε κι έμμεσα εμείς οι γελοιογράφοι στα πολιτικά μας σκίτσα, εκφράζοντας το πηγαίο «Άι σιχτίρ» των ανθρώπων απέναντι στα ψέματα και στα εκάστοτε ξεγελάσματα των πολιτικών. Αλάμ ταρλάμ, (ανάκατα): Ισχύει αυτό στην ελληνική κοινωνία; * Απόλυτα! Μπουγάζι, (στενό πέρασμα): Η χώρα μας μπορεί να το περάσει; * Είναι δεδομένο. Δεν τελειώνει εδώ η Ιστορία της Ελλάδας ούτε καμίας χώρας. Το πάθημα όμως και το τίμημα που πληρώνουμε ή θα πληρώσουμε στη συνέχεια, θα πρέπει να γίνει οδηγός για καλύτερες μέρες. Και το πάθημα λέει να ξέρεις τις δυνατότητές σου, το μέγεθός σου και τα προτερήματά σου. Δεν χρειάζονται μεγαλοϊδεατισμοί. Αν θέλει η Ελλάδα να γίνει ο εαυτός της, θα πρέπει να μετατραπεί σε μια… Ελβετία πολιτισμού. Αυτά τα σύννεφα και αυτές οι θάλασσες παράγουν ιδέες και σκέψη. Τέχνες κι επιστήμες. Δεν πρέπει να χαλαρώνει κανείς στη σκέψη ότι οι πρόγονοί μας ήταν ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, ο Ευριπίδης και ο Φειδίας. Ούτε ότι θα σωθούμε αν βρούμε πετρέλαιο. Σήμερα όμως τη χώρα κατοικούν κατά πλειονότητα, πρόσφατα ξεβολεμένοι νεοσκυλάδες που δεν έχουν ανέβει ούτε μία μέρα στην Ακρόπολη. Όταν η επιθυμία μας για ένα καλύτερο αύριο δεν θα είναι ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο αλλά η σκέψη και ο πολιτισμός, κάτι θα έχει γίνει. Ντοάς, (δέηση, προσευχή). Τι θα προσευχόσουν να αλλάξει στη ζωή μας; * Οι άνθρωποι σε κάθε περίπτωση πριν πάρουν τις αποφάσεις τους να κοίταζαν νύχτα με ξάστερο ουρανό τον γαλαξία. Γιάγουμα, (αρπαγή, λεηλασία): Έχει γίνει κάτι τέτοιο στη ζωή μας; * Γίνεται και σε ατομικό επίπεδο και σε συλλογικό, όπως τώρα με την απροκάλυπτη κλοπή «πλούτου» με τα μνημόνια. Η Ελλάδα έχει "φάει" βέβαια και ακόμα πιο σκληρά… γιαγουμίσματα, όπως στον Εμφύλιο και την Κατοχή αλλά και πιο πίσω με τη Μικρασιατική καταστροφή. Φούγκα, (πολυφωνική σύνθεση): Υπάρχει αυτό το στοιχείο στον ελληνικό Τύπο; * Όχι. Και τέλος μια ερώτηση που υπάρχει σε όλες τις συνεντεύξεις στο catisart.gr Κατής ή κάτης, (γάτος): Έχεις κατοικίδιο; Ποια είναι η γνώμη σου για τα ζώα συντροφιάς; * Έχω μια ιδιαίτερη, σχεδόν υπαρξιακή σχέση με τα ζώα από παιδί. Με τα χρόνια όμως έχω συνειδητοποιήσει πως δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με τα σαρκοφάγα που κάνουν παρέα με ανθρώπους. Κι ας κάνουν αυτά τα σαρκοφάγα την καλύτερη παρέα με το είδος μας. Ξέρω ότι ακούγεται αυτό παράξενα σε πολλούς που ζουν αρμονικά με γάτες και σκύλους αλλά εμένα πάντα με γοήτευαν τα χορτοφάγα. Τα διάφορα πουλιά, τα άλογα, τα γαϊδούρια, οι σκίουροι, οι χελώνες… Και είχα πάντα στο σπίτι μου όσο διέθετε κήπο, κουνέλια, κότες, ορτύκια, κινέζικες κοτούλες, πάπιες, καναρίνια, καρδερίνες, χελώνες… Αυτό που σας λέω δεν περιέχει κάποια ερμηνεία ύστερα από σκέψη ή… καρφί για όσους αγαπούν και ζουν με σκύλους και γάτες. Απλά έτσι συνέβαινε πάντα στη σχέση μου με τα ζώα. Αντώνη Νικολόπουλε, αγαπημένε συνάδελφε Soloup, σε ευχαριστούμε για τη συνέντευξη, συγγνώμη για τον ενικό της οικειότητας, που πρώτη φορά τον χρησιμοποιώ, και εύχομαι στα ταξίδια σου να έχεις πάντα ήρεμες θάλασσες και να βρίσκεις στο τέλος αγαπημένα λιμάνια… * Κι εγώ ευχαριστώ για τη συζήτηση που πιστεύω να βοήθησε και τους αναγνώστες μας για «να χαράξει τα’ αχείλι τους». - Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Αντώνη Νικολόπουλου, από εκδηλώσεις που έγιναν για το βιβλίο. Επίσης από το «Αϊβαλί» είναι τα σκίτσα. Ανάμεσά τους και το σκίτσο του Φώτη Κόντογλου. πηγή: cat is art
  3. Πρόσκληση Εργαστηρίου για Δημιουργούς Κόμικς 25-27 Μαΐου 2015, Μυτιλήνη/ Λέσβος «Νήσων Περίπλους- Στεριές Θαλασσινών 10.000 Εντυπώσεις» Τριήμερο Εργαστήριο Comics 25-27 Μαϊου 2015, Μυτιλήνη Υπεύθυνος MasterClass Εργαστηρίου: Soloup - Αντώνης Νικολόπουλος (Δημιουργός κόμικς, Διδάκτωρ ΤΠΤΕ Παν. Αιγαίου) Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι 17 Απριλίου 2015 Περιγραφή Δράσης / Εργαστηρίου Η ΕΤΑΛ Α.Ε. (Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου) και το Δίκτυο Νησιωτικών περιοχών «Νήσων Περίπλους» μέσω των προγραμμάτων Leader διοργανώνουν για τον Μάιο του 2015 μια σειρά εργαστηρίων καλλιτεχνικής δημιουργίας. (Ζωγραφική, comics, φωτογραφία, γλυπτική- κεραμική κ.α.) Τα εργαστήρια θα πλαισιωθούν με διάφορες παράλληλες δράσεις όπως, εκθέσεις,, εκδόσεις, εκδηλώσεις κλπ. Ειδικά για το εργαστήριο comics, συμμετοχή μπορούν να δηλώσουν όλοι οι δημιουργοί κόμικς (επαγγελματίες και μη) από τις 11 νησιωτικές περιοχές που συμμετέχουν στο δίκτυο «Νήσων Περίπλους». Αυτές είναι: 1.Αναπτυξιακή Ηρακλείου (Συντονιστής Εταίρος) 2.Αναπτυξιακή Λασιθίου 3.Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτη (Χανιά) 4.Α.Κ.Ο.Μ.Μ.Ψηλορείτης, (Ανώγεια) 5.Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου 6.Αναπτυξιακή Εταιρεία Λήμνου 7.Αναπτυξιακή Δωδεκανήσου 8.Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων 9.Συνεταιριστική Αυτοδιοικητική Ζακύνθου 10.Αναπτυξιακή Ιονίων Νήσων 11.Αναπτυξιακή Εύβοιας Θα επιλεγούν 11 καλλιτέχνες, ένας δημιουργός από κάθε περιοχή. Σε περίπτωση που δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον από μία περιοχή, η θέση θα καλυφθεί από τις αιτήσεις άλλων περιοχών. Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής καλύπτονται από την διοργάνωση. Στόχος του εργαστηρίου είναι η συνύπαρξη και η συνδημιουργία των καλλιτεχνών με βάση κάποιο κοινό θέμα / σενάριο. Το έργο που θα προκύψει από τους καλλιτέχνες, υπάρχει σχεδιασμός για να εκτεθεί στην Μυτιλήνη και να υπάρξει σχετική έντυπη δημοσιοποίηση και κυκλοφορία του. Για περισσότερες πληροφορίες και για αιτήσεις συμμετοχής μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες: http://www.nissonart.com/ http://www.etal-sa.gr Επίσης για άμεση επικοινωνία με τον υπεύθυνο του εργαστηρίου, στο mail: soloup@soloup.net με την ένδειξη «Εργαστήριο κόμικς» και το όνομά σας.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.