Search the Community

Αρχές Δεκέμβρη του πολύπαθου 2020 η εκδοτική "Μικρός Ήρως" προχωρά στην κυκλοφορία μιας "ειδικής" έκδοσης του βασικού της ήρωα Μπλεκ. Η έκδοση αυτή μέχρι την ώρα που γράφεται το κείμενο δεν έχει κυκλοφορήσει στο εμπόριο και μπορεί κάποιος να την προμηθευτεί μόνο από το e - shop της εταιρείας (www.mikrosiros.gr) με παραγγελίες άνω των 30 euro. To τεύχος δεν φέρει τιμή πάνω του ούτε ISBN .Δεν γνωρίζω αν θα κυκλοφορήσει αργότερα αυτόνομο. Πρόκειται για μια ιστορία των δημιουργών της ΣερβοΚροατικής σχολής σχεδιαστών - σεναριογράφων και συγκεκριμένα των Svetoraz Obradovic (σενάριο) και Sibin Slavkovic, Branko Plavsic (σχέδιο). Σαν βετεράνος αναγνώστης του Μπλεκ ,μεγαλωμένος με τα σχέδια των δημιουργών του ήρωα ,θρυλικών EsseGesse παραμένω "αλλεργικός" στους περισσότερους επίγονούς τους με μικρή εξαίρεση τον Ιταλό Carlo Cendroni τον μοναδικό και πιο άξιο κατά την ταπεινή μου άποψη συνεχιστή τους . Σε οτι αφορά δε τη συγκεκριμένη σχολή η πρώτη μου επαφή στο τεύχος 50 του ΝΕΟΥ ΜΠΛΕΚ υπήρξε μια " τραυματική" εμπειρία ,ικανή να με κάνει να τους αντιπαθήσω σφόδρα !!!! Όταν λοιπόν άνοιξα την πρώτη σελίδα του τεύχους και είδα ότι ήταν δική τους ιστορία έπαθα σοκ. Αυτό όμως δεν κράτησε παρά ελάχιστα . Από τις επόμενες κιόλας σελίδες το σχέδιο άρχισε να με κερδίζει ολοένα και περισσότερο ,ενώ και το σενάριο άρχισε να αφήνει υποσχέσεις . Η έκπληξή μου μεγάλωνε καθώς διάβαζα όλο και περισσότερες σελίδες της ιστορίας . Ένα αναπάντεχα καλό σκίτσο εμφανίζονταν σε κάθε καρέ και ταυτόχρονα το σενάριο έδενε όλο και πιο σφιχτά σε βαθμό που με έκανε να αναρωτιέμαι αν διαβάζω Μπλεκ ή κάποιο πιο ψαγμένο κομικ .... Μέχρι το τέλος της η ιστορία με κράτησε σε αγωνία . Πρόκειται για μια από τις καλύτερες που έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια !! Οφείλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον υπεύθυνο επιλογής της. Και δυο λόγια για την ίδια την ιστορία η οποία έχει τίτλο : "Κλέφτες Γούνας" . Μια συμμορία η οποία έχει στενούς δεσμούς με τους Άγγλους , λυμαίνεται τους κυνηγούς κλέβοντας τις γούνες που εμπορεύονται ,εκβιάζοντας και δολοφονώντας τους. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο Μπλεκ και οι φίλοι του οι οποίοι προσπαθούν να τους βοηθήσουν .Μετά από μάχες και πολλές ανατροπές η ιστορία φτάνει στο αναπάντεχο φινάλε της . Αν και πιθανολογώ ότι το σενάριο βασίστηκε σε μια πολύ παλιά ιστορία την "Εταιρεία Γουναρικών " που είχε δημοσιευθεί στη χώρα μας τη δεκαετία του 70 στα ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ εδώ μιλάμε για κλάσεις ανώτερη δουλειά . Κοντολογίς ένα τεύχος διαμαντάκι και must have για τους φίλους του ήρωα . Οι διστάσεις του περιοδικού ειναι 20χ 14,5 και είναι ασπρόμαυρο ,δεμένο με συνδετήρες και εξώφυλλο από μαλακό χαρτόνι.Έχει 68 σελίδες (η ιστορία καταλαμβάνει 60 από αυτές). Στη μετάφραση ο φίλος Γ.Τομπαλιδης και στην επιμέλεια ο φίλτατος Λ Ανεμοδουράς Παραθέτω τα εξώφυλλο ,οπισθόφυλλο καθώς και μερικές σελίδες . Ευχαριστούμε τα μέλη @ pnikitaskomics , @ james768 , @ hudson , @ albert & @ chrisbouk για την διάθεση των υπόλοιπων τευχών.

. Κυκλοφόρησε λοιπόν αυτή η επετειακή έκδοση με αφορμή τα 70 από τη δημιουργία του θρυλικού, του μοναδικού, του ανυπέρβλητου πατριώτη, Μπλεκ! Η έκδοση περιλαμβάνει μία εκτενή περιπέτεια περίπου 100 σελίδων, η οποία δεν έχει επιλεγεί τυχαία, καθώς είναι η τελευταία ιστορία που το σενάριο γράφτηκε από έναν εκ της τριάδας EsseGesse( Dario Guzzon). Λόγω της μεγάλης της έκτασης, η δράση έχει χωριστεί σε τέσσερα- πέντε κεφάλαια, τα οποία δεν είναι σαφώς διαχωρισμένα μεταξύ τους από τον δημιουργό ή τον εκδότη, παρ' όλα αυτά, ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να καταλάβει πότε εισάγεται σε νέο κεφάλαιο. ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ SPOILERS- ΠΡΟΧΩΡΑΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ Οι συνήθεις ύποπτοι, Μπλεκ, Καθηγητής Μυστήριος και Ρόντι, επιστρέφοντας από μια επικερδή εξόρμηση στο Μπλουτάουν, όπου είχαν πάει για να πουλήσουν τομάρια και δέρματα, σταματούν για ανεφοδιασμό στο Ρίβερχιλ. Ο Μπλεκ προειδοποιεί τους συντρόφους του, ότι δεν θα γίνουν απαραίτητα αποδεκτοί, μιας που η μικρή κωμόπολη, δεν συμμετέχει στην επανάσταση κατά των Βρετανών. Ωστόσο, ο ξανθός γίγας θα διαψευστεί, όταν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι θα τους καλοδεχτούν ως ήρωες! Ο Τζων Γκάρλαν, βρίσκεται πίσω από την υποδοχή αυτή, καθώς κατάφερε να συσπειρώσει τους άνδρες της πόλης σε μία μικρή και ευέλικτη ομάδα που είναι διατεθειμένη να λάβει μέρος στην αντίσταση. Ακολουθεί ένα μυστικό συμβούλιο, του οποίου η τοποθεσία προδίδεται στους Άγγλους και ακολουθούν μεγάλες μάχες, ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, ομηρίες, προδοσίες, μια πράκτορας που παίζει σε διπλό ταμπλό, ακόμα και ένα ρομαντικό ειδύλλιο... Όσο για τη δράση... Αυτή διαδραματίζεται σε λιβάδια, σε πεδιάδες σε φρούρια, μέχρι και στα παγωμένα δάση του Καναδά! ΣΕΝΑΡΙΟ( ΠΡΟΣΟΧΗ SPOILERS) Είναι μία πολύ καλή ιστορία, που όπως είπα έχει μια συνέχεια, είναι σπονδυλωτή.... Πιο συγκεκριμένα, θα χώριζα τα "κεφάλαια" της περιπέτειας αυτής ως εξής: Σελίδες #19-#25: Εισαγωγή Σελίδες #25-#48: Η μυστηριώδης κυρία Μπανκροφτ Σελίδες #49-#69: Η διάσωση του Γκάρλαν Σελίδες #70-#83: Ο Μπλεκ αιχμάλωτος Σελίδες #83-#114: Στον δρόμο για τον Καναδά Βέβαια, ειδικά το τελευταίο κεφάλαιο, θα μπορούσε να χωριστεί περαιτέρω σε μικρότερες ενότητες... Τέλος πάντων, οπωσδήποτε παρατηρούνται αρκετά μεγάλες διακυμάνσεις από κεφάλαιο σε κεφάλαιο... Προσωπικά, τα αγαπημένα μου είναι τα τρία μεσαία και θα εξηγήσω το γιατί. Τα τρία αυτά κεφάλαια, αν θέλετε τη γνώμη μου, αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά και συνάμα την ουσία της ιστορίας. Η γνωριμία με τη δίδα Μπάνκροφτ συντελείται με έναν πραγματικά επεισοδιακό τρόπο, ενώ η διάσωση του Γκάρλαν πρόκειται για ένα εικοσασέλιδο γεμάτο δράση, διαρκείς μάχες και αγωνία, ενώ οι ήρωές μας φαίνεται να φλερτάρουν με τον θάνατο αρκετές φορές! Τέλος, το μέρος που έχει αφιερωθεί για την εξιστόρηση της ομηρίας του Μπλεκ, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό δωδεκασέλιδο, αφού πραγματεύεται κάτι που δεν συναντά κανείς καθημερινά, δηλαδή τον Μπλεκ να καθίσταται έρμαιο των Άγγλων, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να το εξευτελίσουν και να τον βασανίσουν... Κάτι ακόμα που μου άρεσε και το παρατηρούμε καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας, είναι ο ρεαλισμός των μαχών! Στα υπερηρωικά λόγου χάρη, όσο και να χτυπηθούν οι χαρακτήρες, δεν παθαίνουν τίποτα! Εν προκειμένω, η κατάσταση διαφοροποιείται και παρουσιάζονται ρεαλιστικά οι θάνατοι πάνω στη μάχη, χωρίς όμως το κόμικ να γίνεται βίαιο! Επιπλέον, λάτρεψα το ειδύλλιο μεταξύ Μπλεκ και Μπάνκροφτ! Χωρίς να είμαι ειδήμων στα των EsseGesse, θεωρώ ότι δεν παρατηρείται συχνά ο Μπλεκ να αποκτά κάποιο αίσθημα... Πόσο μάλλον να εμπλέκεται σε ερωτικό τρίγωνο, όπως στο παρόν κόμικ( δεν θα υπεισέλθω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, όποιος θέλει να μάθει περισσότερα κουτσομπολιά, ας προμηθευτεί ένα αντίτυπο). Κάτι που δεν μου άρεσε ωστόσο, ήταν το τελευταίο μέρος, το οποίο βρήκα κάπως φλύαρο, κουραστικό και αχρείαστο, με την έννοια ότι η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα να τερματιστεί στη διάσωση του Μπλεκ και όλο το τελευταίο μέρος να αποτελέσει την αφετηρία μιας καινούριας περιπέτειας...Πιο σωστά λοιπόν, θα έλεγα ότι ήταν ασύνδετο με τα υπόλοιπα στοιχεία της ιστορίας... Ακόμα και ο τόπος διαδραμάτισης που έχει επιλεγεί( Κεμπέκ) είναι παράταιρος με τα όσα είδαμε στις προηγούμενες σελίδες(Βόρειες Πολιτείες)... Επιπλέον, θα ήθελα να δω λίγο παραπάνω μυστήριο( δεν εννοώ τον καθηγητή)! Θυμάμαι μία εκπληκτική περιπέτεια με έναν άκρως μυστηριώδη κακό, ο οποίος εμφανιζόταν σε όλο το τεύχος ενδεδυμένος μία πορφυρή κάπα που απέκρυπτε το πρόσωπό του, κάτι που τον καθιστούσε πιο τρομακτικό και αναμφίβολα συντελούσε στη διαμόρφωση μιας εκπληκτικής ατμόσφαιρας! Εδώ πάλι, έχουμε άλλον τύπο ιστορίας, που δίνει έμφαση στη δράση και όχι στο μυστήριο, απλά προσωπικά προτιμώ το δεύτερο! ΣΧΕΔΙΟ Το σχέδιο χωράει λιγότερη ανάλυση. Θα έλεγα ότι έχει πετύχει τον στόχο του, χωρίς να γίνεται διεκπεραιωτικό. Όμορφα τοπία, καλοδουλεμένα, με πολλές λεπτομέρειες. Οι σκιάσεις επίσης ήταν αρκετά επιτυχημένες, αλλά το φόντο σε αρκετά καρέ ήταν από αδιάφορο ως ανύπαρκτο... Καλά, αυτό δεν ήταν τόσο πρόβλημα, όσο οι περίεργες εκφράσεις/ κινήσεις των ηρώων( και ειδικά του Μπλεκ) σε διάφορα καρέ... Ίσως θα έπρεπε να αφιερώσω ένα ποστ σε διάφορες στιγμές στις οποίες η ανατομία του Μπλεκ είναι πολύ περίεργη ( λόγου χάρη, το χέρι του σε ένα καρέ μοιάζει να έχει γυρίσει 360 μοίρες). Καλά, αυτό βέβαια είναι πταίσμα μπροστά στον ωραίο και ζωντανό σχεδιασμό του υπόλοιπου άλμπουμ... Μάλιστα, μπορείς να γελάσεις σε κάποια καρέ με τις εκφράσεις του Μπλεκ!!! Παρ' όλα αυτά σε γενικό επίπεδο είναι άνω του μετρίου, συγκριτικά με άλλες περιπέτειες που είχαν δημοσιευτεί στον Νέο Μπλεκ... Ίσως σε αυτό συνέδραμε και η εκπληκτική εκδοτική ποιότητα. ΕΚΔΟΣΗ Μιας και πήρα πάσα... Ας αναφερθώ εν συντομία στο εκδοτικό κομμάτι... Είναι εκπληκτικό! Το επιτελείο του Μικρού Ήρωα, θέλοντας να αναδείξει το επετειακό του συγκεκριμένου πονήματος, έβαλε τα δυνατά του! Ως προοίμιο έχει μπει μια εκπληκτική, άκρως αναλυτική και διαφωτιστική σειρά άρθρων, ενώ η επιμέλεια είναι Α-Ψ-Ε-Γ-Α-Δ-Ι-Α-Σ-Τ-Η!!!! Ειλικρινά διάβασα με πολλή προσοχή όλα τα πάνελ και ζήτημα να βρήκα ένα λάθος( κάτι αχρείαστα διαλυτικά)! Μέχρι και στα σημεία στίξης είχε γίνει άψογη δουλειά! Αλλά πέραν αυτών, η καθεαυτή έκδοση είναι ένα μικρό διαμάντι! Μικρός, επειδή όντως το μέγεθος είναι σαν αυτό του ΚΟΜΙΞ! Τέλος πάντων, πρόκειται για μια σκληρόδετη, με ιλουστρασιόν χαρτί εσωτερικά και ιδιαίτερα ζωντανή, αλλά και έντονη χρωματική παλέτα( αν και λίγο περιορισμένη· φαντάζομαι βέβαια, ότι γι' αυτό ευθύνεται ο Ιταλός χρωματιστής κι όχι η εκδοτική), ενώ απλά λάτρεψα τον στυλ- ρετρό χρωματισμό του εξωφύλλου!!! Πολλά σε όποιον είχε την έμπνευση! Η τιμή δε, είναι επίσης εκπληκτική! Κοστολογείται 15€, αλλά με την έκπτωση αγγίζει τα 13,5€! Τα μόνα που θα μπορούσαν καλύτερα, είναι το εξώφυλλο, το οποίο είναι μεν σκληρόδετο, δεν είναι δε όσο στιβαρό θα μπορούσε, ενώ θα ήθελα το εκπληκτικό κειμενάκι από την ιστοσελίδα της εκδοτικής, να έχει προστεθεί στο οπισθόφυλλο... Αλλά αυτά δεν είναι παρά απειροελάχιστα πταίσματα μπροστά σε μία έκδοση που κάθε φίλος του Μπλεκ που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη του! ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Προφανώς, ο Μπλεκ δεν έχει την ίδια απήχηση... Οι γεροντότεροι είμαι σίγουρος ότι θα απολαύσουν την ανάγνωση του τομιδίου, αλλά οι νεότεροι... Όσον αφορά τους νεότερους λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα! Εξαρτάται καθαρά από το γούστο του καθενός! Κάποιοι θα το θεωρήσουν αξιοπρεπές, άλλοι( όπως κι εγώ) θα το αποκτήσουν για το επετειακό του πράγματος κι άλλοι... θα το δουν και θα αλλάξουν πεζοδρόμιο! Εγώ πάντως, θα το πρότεινα σε όσους ενδιαφέρονται για ρετρό κόμικς και δεν έχουν θέμα με τις συμβάσεις αυτών( σεναριακές ευκολίες, απλό έως απλοϊκό κείμενο κτλ)! Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο τον katanablade

Ο χάρτινος ήρωας των παιδικών μας χρόνων κλείνει τα 70 και επιστρέφει σε μια ειδική επετειακή έκδοση. Ο Μπλεκ, ο Ξανθός Γίγας των κόμικς, δημιουργήθηκε από την ομάδα EsseGesse το 1954 για λογαριασμό των εκδόσεων Dardo, και πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο αγαπητούς ήρωες στη γειτονική Ιταλία αλλά και στη χώρα μας, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1969 από τον Στέλιο Ανεμοδουρά, με εκατοντάδες χιλιάδων πωλήσεων. Περιοδικό που κατάφερε να ξεφύγει της λογοκρισίας της Χούντας λόγω του Αμερικάνου πρωταγωνιστή του, ενώ το σενάριό του μιλάει για τον αγώνα για την ελευθερία, με έντονο το αντιστασιακό και αντιαποικιοκρατικό στοιχείο. Όπως αναφέρει και ο Gabriele Ferrero στην εισαγωγή του στην έκδοση: «Εβδομήντα χρόνια εκδοτικής ζωής στον κόσμο των κόμικς αποτελούν ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα που έχουν κατορθώσει μόνο ελάχιστες σειρές. Τον Οκτώβριο του 2024 θα μπει και ο Μπλεκ σε αυτό το κλειστό κλαμπ των ηρώων που είναι ικανοί, όχι μόνο να σμπαραλιάζουν τους εχθρούς τους, αλλά και να ξεπερνούν άθικτοι τις διάφορες μόδες που κυριάρχησαν στα κόμικς τα χρόνια που ακολούθησαν τη γέννησή τους. Εν ολίγοις, μπορούμε να πούμε χωρίς δισταγμό πως ξεπέρασε το επίπεδο του απλού ήρωα έχοντας πλέον μετατραπεί σε διαχρονικό σύμβολο». Η ιστορία «Η Λαχτάρα για τη Λευτεριά», που δημοσιεύεται σε αυτόν τον επετειακό τόμο, έχει σχεδιαστεί από τον βετεράνο καλλιτέχνη Vladimiro Missaglia, που μας προσφέρει μια πολύ προσωπική όσο και επιτυχημένη εκδοχή του ξανθού γίγαντα. Σε ότι αφορά στα κείμενα, πρόκειται για την τελευταία ιστορία του Μπλεκ που έγραψε ο τελευταίος (εκ των τριών) της ομάδας EsseGesse, Dario Guzzon, μαζί με τον Mario Volta, και έχει έντονο τον επαναστατικό λόγο καθώς εμβαθύνει στην βίαιη πραγματικότητα του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Και το σχετικό link...

Η συμπλήρωση των 70 ετών από τη γέννηση του Μπλεκ, του «χάρτινου» ήρωα που μαχόταν για την ανεξαρτησία των ΗΠΑ και κατά της αποικιοκρατίας των Άγγλων, αναδεικνύει το αποτύπωμα που έχει αφήσει στις αναμνήσεις των αναγνωστών του. Κάπου στα μέσα της μακρινής πια δεκαετίας του ΄70, πηγαίνω με τον πατέρα μου στο περίπτερο της γειτονιάς μου στον Άη Μελέτη. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Αλλά εκείνο το απόγευμα το μάτι μου, «κόλλησε» και «γυάλισε» βλέποντας έναν περίεργο – για τα τότε μάτια μου – τύπο. Ντυμένο με γιλέκο και σκουφί που δεν είχα ξαναδεί μέχρι τότε. Να μου πείτε είχα δει τέτοιο γιλέκο; Δεν θα είχα δει, αλλά αυτό ο γούνινος σκούφος με είχε εντυπωσιάσει. Καλή η σοκολάτα που μου πήρε ο πατέρας μου, αλλά εγώ δεν έφευγα από το περίπτερο χωρίς τον ήρωα μου, που ταυτίστηκα μαζί του με την πρώτη ματιά. Τον Μπλεκ. Μυθικό όνομα για τα παιδικά μου χρόνια. Με συντρόφευσε δεκάδες φορές, με έκανε να αισθάνομαι μέρος της ομάδας του και με έκανε με αγωνία να περιμένω το επόμενο επεισόδιο – όπως και το επόμενο ματς του Ολυμπιακού – την επόμενή του ιστορία, στην οποία μοίραζε γροθιές δεξιά και αριστερά γροθιές στους αποικιοκράτες Άγγλους. Μπορεί τότε να μην γνώριζα τι σημαίνει αποικιοκρατία αλλά καταλάβαινα ότι ένας λαός, δεν μπορεί να στερεί την ελευθερία σε έναν άλλο. «Μα τα χίλια ελάφια», αυτός ο ξανθός γίγαντας μαζί με τους κολλητούς του, τον καθηγητή Μυστήριο και τον Ρόντι αλλά και τους κυνηγούς που τον ακολουθούσαν, μου έμαθε πολλά. Με έκανε να ψάξω όσο μπορούσα τότε τον αγώνα της Ανεξαρτησίας των Αμερικανών από τους Άγγλους, να συναντηθώ με τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» του Τζέιμς – Φέμινορ Κούπερ (μέσω των κλασσικών εικονογραφημένων) και αργότερα μέσω της ταινίας, να μάθω για τον Γαλλοϊνδιάνικο Πόλεμο, τον Αμερικανό Εμφύλιο και σιγά σιγά να περάσω και σε άλλους αγώνες Ανεξαρτησίας, Επαναστάσεις, Εξεγέρσεις κ.ο.κ. Αυτά όμως έγιναν σιγά σιγά. Μέχρι τότε εγώ αναζητούσα να αγοράσω αντίστοιχο γιλέκο και σκούφο – δεν θυμάμαι αν τα κατάφερα ποτέ ή έκανα την ανάγκη φιλοτιμία με κάποιες, για την εποχή κακές αντιγραφές – και να καταλάβω γιατί έδερνε και τους Ινδιάνους. «Μα τον αλλήθωρο ήλιο», το τελευταίο μου έκανε τρομερή εντύπωση, χωρίς τότε να καταλαβαίνω το γιατί, αλλά σκεφτόμουνα ότι για το κάνει κάποιο (καλό) λόγο είχε. «Μα τους χίλιους πλανήτες», η χαρά μου ήταν μοναδική όταν σε κάποιο οικογενειακό ταξίδι στην Χαλκιδική, ένα καλοκαίρι σε κάποιο χωριουδάκι που είχε μαγαζάκι με περιοδικά, βρήκα με τον αδερφό μου θησαυρό. Δεκάδες παλιά τεύχη του Μπλεκ (και όχι μόνο). Η γκρίνια τεράστια στον πατέρα μας, να τα αγοράσουμε όλα. Δεν ξέρω πόσα αγοράσαμε αλλά επιστρέψαμε στην Αθήνα με μια τεράστια μαύρη σακούλα με τον Μπλεκ (και άλλους ήρωες της εποχής) που κακώς μετά από χρόνια, πετάχτηκε από την μάνα μου – εν αγνοία μου – στα σκουπίδια. Ποιος ξέρει πόσοι και ποιοι πολύτιμοι θησαυροί χάθηκαν τότε. «Μα τους χίλιους κάστορες», η σχέση μου με τον Μπλεκ ήταν κατά κάποιο τρόπο βιωματική. Ήθελα να μιλάω σαν εκείνον. Έψαξα να βρω τι σήμαιναν όλοι αυτοί οι ιδιωματισμοί/εκφράσεις που χρησιμοποιούσε τόσο ο ίδιος όσο και οι άμεσοι συνεργάτες του «Μα τον αλλήθωρο ήλιο», «Μα τους χίλιους πλανήτες», «Μα τα χίλια ελάφια», «Μα τους χίλιους κάστορες», τι σήμαιναν. Κανένας όμως «μεγάλος» δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Τι να ήξεραν και εκείνοι… Μήπως είχαν κυνηγήσει ποτέ τους κάστορες; Ή μήπως είχαν κολυμπήσει σε μεγάλες παγωμένες λίμνες ή μήπως τους είχαν παρασύρει ορμητικά ποτάμια; Έζησα μαζί του, είχα συμπάσχει μαζί του στις περιπέτειές του στον χιονισμένο βορρά των Ηνωμένων Πολιτειών ή όπου αλλού κυνηγούσε τους εχθρούς της πατρίδας του, με προβλημάτιζε όταν κυνηγούσε Ινδιάνους ή κάστορες αλλά όλοι οι ήρωες έχουν και κάποιες πλευρές που μπορεί να συμφωνούμε απόλυτα. «Μα τις χίλιες αρκούδες», σήμερα στην συμπλήρωση των 70 ετών από την… γέννησή του, έχω να εξομολογηθώ ότι κάποια στιγμή – μεγαλώνοντας φυσικά – τον πρόδωσα. Σταμάτησα να με απασχολούν οι περιπέτειες του, τα προβλήματά του, οι αγώνες του κ.ο.κ. Μεγάλωσα εγώ; Άλλαξα μυαλά; Έγινα (πολιτικά) σοβαρός; Δεν ξέρω τι έγινε. Ή μάλλον ξέρω αλλά δεν είναι της παρούσης. Εδώ μιλάω για τον ΗΡΩΑ των παιδικών μου χρόνων. «Μα τις χίλιες φάλαινες», νιώθω την ανάγκη να ξαναγυρίσω και πάλι κοντά του. Υ.Γ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς με αυτό το γιλέκο δεν κρύωνε τον χειμώνα. Και το σχετικό link...

Μια επετειακή έκδοση για τα 70ά γενέθλια του εμβληματικού ήρωα μας ξύπνησε αισθήματα βαθιάς νοσταλγίας. Έχει κοινό σήμερα; Υπάρχουν ακόμη παιδιά που μεγαλώνουν με τις περιπέτειες του ξανθομάλλη επαναστάτη; «Όπως και να έχει, το οχυρό θα γίνει δικό μας», λέει ο Μπλεκ καθώς πυροβολεί ενάντια στους Άγγλους στρατιώτες με το ντουφέκι του. «Ζήτω η επανάσταση!» φωνάζουν οι σύντροφοί του, έχοντας πάρει κουράγιο από τον αρχηγό τους. Βρισκόμαστε στα τέλη του 18ου αιώνα, κάπου στα νότια σύνορα του Καναδά, εκεί όπου οι άποικοι αγωνίζονται για την ελευθερία τους ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία. Ή αλλιώς στις σελίδες του ομώνυμου κόμικ, που φέτος κλείνει 70 χρόνια ανελλιπούς έκδοσης. Στην περιπέτεια με τίτλο Λαχτάρα για τη Λευτεριά (εκδ. Μικρός Ήρως), που κυκλοφόρησε επ’ αφορμή της επετείου, τα δομικά στοιχεία είναι όλα εκεί: ο αγώνας για αυτονομία, οι νικηφόρες μάχες ενάντια σε κάθε προγνωστικό, οι προδοσίες, οι δεσποσύνες σε κίνδυνο, το παρεΐστικο χιούμορ, οι μοχθηροί «κακοί» που δεν διστάζουν να πάρουν αμάχους ως αιχμαλώτους, οι «καλοί» που υπακούν σε έναν κώδικα υψηλών ιδανικών και αυτοθυσίας. Για όσους δεν γνωρίζουν τον Μπλεκ, ίσως αυτά να μη λένε τίποτα. Για όσους από εμάς όμως κοιτούσαμε τα σταντ των περιπτέρων με μάτια όλα λαχτάρα, αποτελούν εισιτήριο για ένα ταξίδι στη χώρα της νοσταλγίας. Πώς όμως συνδέεται το ιταλικό δημιουργικό δαιμόνιο με τα παιδικά χρόνια των άνω των 35 Ελλήνων αναγνωστών και πώς σχετίζεται το ελληνικό πνεύμα ανυπακοής με την ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών; Στα κόμικς όλα είναι δυνατά. Η Αγία Τριάδα των ΈσεΓκέσε «Μεταξύ Οκτωβρίου 1954 και Ιανουαρίου 1965, οι Σινκέτο, Γκουτσόν και Σαρτόρις ολοκλήρωσαν 540 άλμπουμ του Il Grande Blek σε μορφή στριπ, χωρισμένα σε είκοσι επτά ιστορίες ή, αν προτιμάτε, είκοσι επτά μακρο-επεισόδια», διαβάζουμε στην εισαγωγή του τόμου, την οποία υπογράφει ο Γκαμπριέλε Φερέρο. Λίγο αργότερα, η δημιουργική τριάδα, πιο γνωστή ως ΈσεΓκέσε (EsseGesse), θα ερχόταν σε ρήξη με τον εκδοτικό ιταλικό οίκο, αφού, όπως είχε δηλώσει ο Ντάριο Γκουτσόν σε συνέντευξή του, «η απληστία κάποιων εκδοτών είναι τόσο μεγάλη που, αφού πλουτίσουν σε υπερβολικό βαθμό από το έργο των συνεργατών τους, δεν προτίθενται να τους ανταμείψουν καταλλήλως». Αν και αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα του μακρυμάλλη ήρωα με τα υπερμεγέθη μπράτσα και το γούνινο καπέλο, λίγα χρόνια αργότερα ο Μπλεκ θα άνοιγε τα φτερά του και θα πετούσε πέρα από τα ιταλικά εκδοτικά σύνορα. Επόμενοι σταθμοί του; Γαλλία, Γιουγκοσλαβία και, φυσικά, Ελλάδα. «Ο συνολικός αριθμός ιστοριών Μπλεκ που έχουν φτιαχτεί παγκοσμίως είναι 379», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, εκδότης του Μικρού Ήρωα. Καθόλου άσχημα, δηλαδή, για έναν χαρακτήρα που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε Ρομπέν των Δασών και Κόναν τον Βάρβαρο, σε κάπως πιο εξευγενισμένη μορφή, αφού προτιμούσε να μάχεται με τις γροθιές του αντί με τουφέκια και μαχαίρια (όχι, βέβαια, ότι δίσταζε να τα πιάσει στα χέρια του). Οι ιστορίες του ήταν ένας είδος πρώιμου γουέστερν που έφεραν και φέρνουν τους νεαρούς αναγνώστες σε επαφή με τους θρύλους αλλά και τις πραγματικές ιστορίες της Βορείου Αμερικής. Ναι, ήταν πολύ συχνά απλοϊκές. Την ίδια στιγμή όμως είχαν κάτι πιο σημαντικό: ήταν «χορταστικές» με απλό και απέριττο τρόπο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιζαν και οι πιστοί σύντροφοι του ήρωα: ο Ρόντι Λάσιτερ, ένας αξιαγάπητος πιτσιρικάς με φακίδες που δεν μεγάλωνε ποτέ, και ο Καθηγητής Μυστήριο, ένα πρωτότυπο μείγμα επιστήμονα-γητευτή που στον (λίγο) ελεύθερο χρόνο του εξελισσόταν σε μπον βιβέρ. Όλοι μαζί ταξίδευαν από δάσος σε δάσος, από πανδοχείο σε πανδοχείο, από περιπέτεια σε περιπέτεια και από μάχη σε μάχη ενάντια σε φοβερούς και τρομερούς «κακούς», έχοντας πάντα στο μυαλό έναν και μοναδικό σκοπό: την Ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ανάσα ελευθερίας «Σκέφτηκα λοιπόν: αν βρω ένα ανάγνωσμα, όπου να αγωνίζονται για την ελευθερία οι Αμερικανοί, η λογοκρισία της Χούντας δε θα μου το απαγορεύσει», έγραφε ο Στέλιος Ανεμοδουράς στο editorial του για τα 15 χρόνια του περιοδικού στην Ελλάδα, το 1984. Ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και δημιουργός του Μικρού Ήρωα ήταν εκείνος που έφερε τον Μπλεκ στη χώρα μας. Και το έκανε για να «αντικαταστήσει» τρόπον τινά το δικό του δημιούργημα, το οποίο είχε πέσει θύμα της λογοκρίσιας των Συνταγματαρχών. «Ο Μπλεκ ως Αμερικανός επιτρεπόταν να λέει πράγματα που απαγορεύονταν στα χείλη ενός Έλληνα», συμπλήρωνε με νόημα στο κείμενό του. «Δεν πρόκειται να εκδώσω κάτι που δεν θα δώσω στο παιδί μου να το διαβάσει»: αυτό ήταν το μότο του, σύμφωνα με τον σημερινό εκδότη και εγγονό του. «Είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες όσον αφορά το περιεχόμενο, ακριβώς επειδή ήταν και ο ίδιος συγγραφέας. Επιμελούνταν τις εκδόσεις αυτές με πολύ μεράκι και πολλή προσοχή. Ίσως γι’ αυτό και να ήταν τόσο επιτυχημένες», λέει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς. «Σκέφτηκα λοιπόν: αν βρω ένα ανάγνωσμα, όπου να αγωνίζονται για την ελευθερία οι Αμερικανοί, η λογοκρισία της Χούντας δε θα μου το απαγορεύσει». ― Στέλιος Ανεμοδουράς, ο πρώτος εκδότης του Μπλεκ στην Ελλάδα Τα αριθμημένα τεύχη του Μπλεκ στην Ελλάδα έχουν φτάσει στον αριθμό 1.668, περνώντας από πολλές και διαφορετικές φάσεις. Μάλιστα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίοδος που, ακολουθώντας τις επιταγές των ’80s, το Μπλεκ έγινε πολυθεματικό περιοδικό. Τότε, κυκλοφορούσε με εξώφυλλο τον Δημήτρη Σαραβάκο, έδινε αφίσες ως δώρο, φιλοξενούσε αφιερώματα σε αθλητές αλλά και άλλα κόμικς: Ερίκ Καστέλ, Φλας Γκόρντον, Τερματοφύλακας Γιατρός κ.ά. Κάπως έτσι, τα φύλλα του Μπλεκ ξεπερνούσαν ακόμα και τα 100.000 (!) τη δεκαετία του 1980, ενώ στα ’70s κυμαίνονταν ανάμεσα στις 30 και τις 40.000. «Οι πωλήσεις σε σχέση με την αναγνωσιμότητα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό», σημειώνει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς. «Το Μπλεκ κυκλοφορούσε χέρι με χέρι, με αποτέλεσμα ο αριθμός των αναγνωστών να είναι υπερπολλαπλάσιος σε σχέση αυτόν των αντιτύπων». Οι άγραφοι κανόνες «Καθαρές γραμμές των χαρακτήρων, τέσσερα με έξι καρέ ανά σελίδα, πολλά close-up των κεντρικών ηρώων, “κακοί” με σατανικό χαμόγελο ή ουλές σε αντιδιαστολή με τις καλοσυνάτες φυσιογνωμίες των “καλών”» είναι κάποιοι από τους άγραφους σχεδιαστικούς κανόνες που ακολουθούσε στα χρόνια της ακμής του το Μπλεκ, σύμφωνα με τον Κώστα Φραγκιαδάκη, σχεδιαστή κόμικς, που τα τελευταία χρόνια σχεδίασε και ο ίδιος περιπέτειες του μακρυμάλλη ήρωα. Γιατί όμως ένας ιταλικός εκδοτικός οίκος να επενδύσει σε έναν Αμερικανό ήρωα; «Οι ιστορίες του Μπλεκ διαδραματίζονται στις αρχές της Αμερικής, όπου η ευρωπαϊκή επιρροή ήταν ακόμη ισχυρή. Η επένδυση δεν είναι τόσο σε έναν Αμερικανό ήρωα όσο σε ένα σύμβολο που μπορεί να οριστεί ως παγκόσμιο», απαντάει ο Τζιάνι Μπόνο, σημερινός εκδότης του ήρωα στις Ιf Edizioni. Κουβαλώντας τους συντρόφους του στα χέρια: τον Καθηγητή Μυστήριο και τον μικρούλη Ρόντι Λάσιτερ. Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στα παλιά εξώφυλλα, κατακλύζεται από αίσθημα νοσταλγίας και vintage απόλαυσης. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι φανερό ότι οι ιστορίες δεν ξεφεύγουν από ένα μανιχαϊστικό πλαίσιο. Δύσκολα, λοιπόν, αφορούν έναν σημερινό έφηβο που έχει συνηθίσει σε πολύ πιο σύνθετες ιστορίες. Σωστά; «Είναι ένα μοντέλο που έχει ξεπεραστεί», παραδέχεται ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς. «Η σχεδιαστική προσέγγιση του Μπλεκ μπορεί εύκολα σήμερα να χαρακτηριστεί ως “αφελής” ή και “παιδική”, πράγμα βέβαια που την εποχή που το κόμικ ευδοκιμούσε αποτελούσε ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματά του», συμπληρώνει ο Κώστας Φραγκιαδάκης, δείχνοντας την άλλη όψη του νομίσματος. Χαρακτηριστική σκηνή μάχης, ενάντια στους στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Τι νόημα έχει σήμερα; Σήμερα, το Μπλεκ εκδίδεται κάθε τέσσερις μήνες και γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να πουλήσει 1.500 φύλλα, σύμφωνα με τον εκδότη του. Πού απευθύνονται λοιπόν οι σημερινές επανεκδόσεις; «Όταν εκδίδουμε κάτι που αφορά το παρελθόν, απευθυνόμαστε βασικά στο κοινό ηλικίας άνω των 35. Η πραγματικά ειλικρινής απάντηση όμως είναι άλλη: το βγάζουμε για εμάς, για να αναβιώσουμε τα παιδικά μας χρόνια. Εγώ, ως εκδότης, θέλω να νιώσω ξανά το ίδιο συναίσθημα. Αν, τώρα, το Μπλεκ βρεθεί και στα χέρια των παιδιών των αναγνωστών, τότε ακόμα καλύτερα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ανεμοδουράς. «Η αξία του συγκεκριμένου κόμικ έγκειται στη στοργή που νιώθουν πολλές γενιές αναγνωστών γι’ αυτό, αλλά και στη δυνατότητα να το μοιραστούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα», συμπληρώνει ο Τζιάνι Μπόνο. Προσωπικά, διαβάζοντας το επετειακό τεύχος, ερχόμουν όλο και πιο κοντά στα καλοκαίρια των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού. Όταν μια παρέα τεσσάρων παιδιών έψαχναν μετά μανίας στα περίπτερα για να βρουν τόμους του Μπλεκ. Και μετά το μπάνιο και το μεσημεριανό φαγητό, βυθίζονταν αργά και απολαυστικά σε περιπέτειες στα δάση του Μέιν, όπου ένας ξανθομάλλης επαναστάτης με τεράστια μπράτσα τα έβαζε ξανά και ξανά με τους «κακούς» Άγγλους που είχαν υποδουλώσει την πατρίδα του. Ακούγεται απλοϊκό, αλλά είναι μια αναγνωστική εμπειρία που ελπίζω να ζήσει μια μέρα ο δύο χρονών γιος μου· δεν το θεωρώ πιθανό, αφού ο κόσμος των κόμικς έχει προχωρήσει πολύ, σίγουρα όμως θα το ήθελα. Η επετειακή έκδοση για τα 70 χρόνια του ήρωα φιλοξένησε την περιπέτεια Λαχτάρα για τη λευτεριά, σε σενάριο Ντάριο Γκουτσόν και Μάριο Βόλτα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Πηγή: https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/563267629/o-mplek-zei-kai-vasileyei/

Ένα κόμικ που κατάφερε να ξεφύγει της λογοκρισίας της Χούντας λόγω του Αμερικάνου πρωταγωνιστή του, του Μπλεκ, ενώ το σενάριό του μιλάει για τον αγώνα για την ελευθερία, με έντονο το αντιστασιακό και αντιαποικιοκρατικό στοιχείο, κλείνει τα 70 χρόνια του κι επιστρέφει. Ο Μπλεκ, ο Ξανθός Γίγας των κόμικς, δημιουργήθηκε από την ομάδα EsseGesse το 1954 για λογαριασμό των εκδόσεων Dardo, και πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο αγαπητούς ήρωες στη γειτονική Ιταλία, αλλά και στη χώρα μας, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1969 από τον Στέλιο Ανεμοδουρά, με εκατοντάδες χιλιάδων πωλήσεων —νούμερο εξωπραγματικό για την εποχή. Ένα περιοδικό που κατάφερε να ξεφύγει της λογοκρισίας της Χούντας λόγω του Αμερικάνου πρωταγωνιστή του, ενώ το σενάριό του μιλάει για τον αγώνα για την ελευθερία, με έντονο το αντιστασιακό και αντιαποικιοκρατικό στοιχείο. «Τον Οκτώβριο του 2024, θα μπει και ο Μπλεκ σε αυτό το κλειστό κλαμπ των ηρώων που είναι ικανοί, όχι μόνο να σμπαραλιάζουν τους εχθρούς τους, αλλά και να ξεπερνούν άθικτοι τις διάφορες μόδες» Διαχρονικό σύμβολο Όπως αναφέρει και ο Gabriele Ferrero στην εισαγωγή του στην έκδοση: «Εβδομήντα χρόνια εκδοτικής ζωής στον κόσμο των κόμικς αποτελούν ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα, που έχουν κατορθώσει μόνο ελάχιστες σειρές. »Τον Οκτώβριο του 2024, θα μπει και ο Μπλεκ σε αυτό το κλειστό κλαμπ των ηρώων που είναι ικανοί, όχι μόνο να σμπαραλιάζουν τους εχθρούς τους, αλλά και να ξεπερνούν άθικτοι τις διάφορες μόδες που κυριάρχησαν στα κόμικς τα χρόνια που ακολούθησαν τη γέννησή τους. Εν ολίγοις, μπορούμε να πούμε χωρίς δισταγμό πως ξεπέρασε το επίπεδο του απλού ήρωα έχοντας πλέον μετατραπεί σε διαχρονικό σύμβολο». Επανασταστικός λόγος Το Λαχτάρα για τη Λευτεριά, η ιστορία που δημοσιεύεται σε αυτόν τον επετειακό τόμο, έχει σχεδιαστεί από τον βετεράνο καλλιτέχνη Vladimiro Missaglia, που μας προσφέρει μια πολύ προσωπική όσο και επιτυχημένη εκδοχή του ξανθού γίγαντα. Σε ό,τι αφορά στα κείμενα, πρόκειται για την τελευταία ιστορία του Μπλεκ που έγραψε ο τελευταίος (εκ των τριών) της ομάδας EsseGesse, Dario Guzzon, μαζί με τον Mario Volta, και έχει έντονο τον επαναστατικό λόγο καθώς εμβαθύνει στην βίαιη πραγματικότητα του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Η παρούσα έκδοση έχει ως στόχο να αποτελέσει κειμήλιο στα χέρια των λάτρεων του ήρωα, αλλά και μια ευκαιρία να τον γνωρίσουν ακόμα περισσότεροι. Με μια όμορφη σκληρόδετη έκδοση, όπως αξίζει στον χάρτινο ήρωα των παιδικών μας χρόνων, τον Μπλεκ. Σενάριο: Dario Guzzon & Mario Volta | Σχέδιο: Vladimiro Missaglia Σελίδες: 116 | Μέγεθος: 17 Χ 24 | Έγχρωμο | Σκληρόδετο Περισσότερες Πληροφορίες: mikrosiros.gr Πηγή: https://www.in.gr/2024/10/05/life/culture-live/o-mplek-katafere-na-ksefygei-tis-logokrisias-tis-xountas/

"Τερματοφύλακας Γιατρός". Ένας τίτλος που θα φέρει στους παλιότερους ευχάριστες αναμνήσεις αλλά αξίζει και της προσοχής των νεότερων λόγω των όμορφων μηνυμάτων που περνάει. Ο "Τερματοφύλακας Γιατρός" λοιπόν ή "This Goalie's Got Guts" όπως είναι ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος είναι βρετανικό κόμικ που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό Scoop από το 1978 εώς το 1981. Τον Αύγουστο του 1981 ξεκινάει και η εμφάνιση του στην Ελλάδα μέσα απο τις σελίδες του περιοδικού Μπλέκ Νέας Περιόδου (τεύχος 81). Δημοσιέυτηκε ολόκληρο μέχρι το τεύχος 261 και ήταν τέτοια η απήχηση στο κοινό όπου αναδημοσιεύτηκε άλλες δυο φορές. Μέτα απο μερικές δεκαετίες και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2022 οι εκδόσεις Μικρός Ήρως ξαναφέρνουν στην χώρα μας τον αγαπημένο αυτό ήρωα σε μια αυτόνομη χορταστική έκδοση μεγάλου μεγέθους που κυκλοφορεί με την εφημερίδα "Τα Νέα" στην έκδοση του Σαββατοκύριακου. Στα θετικά της έκδοσης αυτής είναι το μεγάλο μέγεθος φυσικά καθώς και η ψηφιακη επεξεργασία και καθαρισμός των αυθεντικών σελιδών καθώς λόγω παλαιότητας υπήρχαν πολλές φθορές. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολυ καλό. Στο κόμικ αυτό πρωταγωνιστής είναι ο Μπέν Λήπερ (Ben Leiper) ο οποίος είναι φοιτητής ιατρικής καθώς και τερματοφύλακας στην φανταστική ομάδα της Μάνκαστορ Σίτυ που αγωνίζεται στην Δ΄ κατηγορία της Αγγλίας. Οι περιπέτειες του αφορούν τα κατορθώματα του μέσα στο γήπεδο όπου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός παίκτης βοηθώντας την ομάδα του αλλά και τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του οπού πραγματικά κυριαρχεί η αγάπη και προσφορά στον συνάθρωπο. Ειναι υποδειγματικός γιατρός προσφέροντας τις υπηρεσίες σε όσους έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού υποβάθρου, πολλές φορες περιθάλπτει συμπαίκτες, αντιπάλους ή και θεατές στην διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων. Πολλές φορές κάνει και 3η δουλειά (εκτός της ιατρικής και του ποδοσφαίρου) προκειμένου να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά. Λόγω του καλού του χαρακτήρα έχει καλούς φιλούς και υποστηρικτές αλλά φυσικά υπάρχουν και διάφοροι "κακοί" στις ιστορίες του οι οποίοι προσπαθούν να τον κάνουν να σταματήσει το ποδόσφαιρο ή ακόμα και να τον διώξουν από την ιατρική. Αλλά ευτυχώς ο ήρωας μας καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες και φυσικά να συνεχίσει να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις στα γήπεδα. Εγω σαν νεότερος ομολογώ δεν είχα διαβάσει πότε τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ αλλά χθές που πήρα το τεύχος κόλλησα. Πιστεύω είναι μια καλή δουλειά με ένα ήρωα που δένεσαι και φυσικά περνάει κάποια όμορφα μηνήματα για την καλοσύνη και προσφορά στο συνάθρωπο. Μακάρι να ήταν όλοι οι γιατροί σαν τον Μπέν.

Το ποδοσφαιρικό κόμικς–φαινόμενο επιστρέφει με μια ιστορία έκπληξη από «δικούς» μας δημιουργούς και εμείς ρωτήσαμε τους Μι Δέλτα και Κώστα Φραγκιαδάκη για το πόσο εύκολο ήταν να φτιάξουν από την αρχή τον Μπεν Λήπερ. Το βρετανικής προέλευσης κόμικς Τερματοφύλακας Γιατρός αποτελούσε για δεκαετίες ολόκληρες το «Ιερό Τοτέμ» στο χώρο του αθλητικού κόμικς. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε, αγαπήθηκε από το αναγνωστικό κοινό τόσο στη Βρετανία, όσο και στην Ελλάδα όπου κυκλοφορούσε από το περιοδικό Μπλεκ. Ο ήρωας Μπεν Λήπερ ήταν ένας από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού και σήμερα, 43 χρόνια μετά, ξαναζωντανεύει. Αυτή τη φορά οι Έλληνες δημιουργοί Μι Δέλτα και Κώστας Φραγκιαδάκης παίρνουν τη σκυτάλη από τους Tom Tully και Tony Harding και επαναδημιουργούν τον Τερματοφύλακα Γιατρό, για τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως. Λίγα λόγια για τον σημερινό Μπεν Λήπερ Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας πολυάσχολος νέος. Μπορεί το απόγευμα να αγωνίζεται ως τερματοφύλακας της Μάνκαστορ Σίτυ, αλλά το πρωί είναι φοιτητής της Ιατρικής. Στη νέα ιστορία του ήρωα, ο Μπεν Λήπερ συμμετέχει σε μια ανθρωπιστική αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και προσγειώνεται το καλοκαίρι του 2014 στο Χαλέπι της Συρίας, το οποίο βιώνει τον τρόμο και τη δυστυχία του πολέμου. Ο Τερματοφύλακας Γιατρός σε αυτό το νέο τεύχος θα μας εξιστορήσει τη διττή σημασία του ποδοσφαίρου σήμερα. Ο σεναριογράφος του νέου Τερματοφύλακα Γιατρού Μι Δέλτα και ο σχεδιαστής του Κώστας Φραγκιαδάκης, μίλησαν στο OneMan για την πρόκληση του να επαναφέρουν το δημοφιλές κόμικς και για όλα όσα πέρασαν από το μυαλό τους φέρνοντας τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ στο σήμερα. Πότε σας γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσετε ξανά τον Μπεν Λήπερ και τον Τερματοφύλακα Γιατρό; Mι Δέλτα (ΜΔ): Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Στην πραγματικότητα ήρθε μέσα από μια εξελικτική διαδικασία. Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, ύστερα από πολλαπλά αιτήματα του αναγνωστικού κοινού, πήρε την απόφαση να εκδώσει και πάλι τις παλιές ιστορίες του Τερματοφύλακα Γιατρού και μου πρότεινε να γράψω τις εισαγωγές. Είδαμε πως υπήρχε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο και έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γραφτεί μια καινούργια ιστορία. Η πρόταση έγινε από τον Λεωκράτη σε μια έκθεση βιβλίου κατά τη διάρκεια της δουλειάς και στην αρχή δεν κατάλαβα πως εννοούσε να γράψω το σενάριο, αλλά νόμιζα πως ήθελε μια ακόμη εισαγωγή από εμένα για το επερχόμενο κόμικς. Κώστας Φραγκιαδάκης (ΚΦ): H ιδέα δεν ήταν δική μου, αλλά όταν μου προτάθηκε να σχεδιάσω την ιστορία, συμφώνησα αμέσως πριν ακόμη την διαβάσω. Ήξερα ότι θα ήταν μια ακόμη πρόκληση, αλλά εκτός από αυτό ήμουνα πάντα φαν του Μπεν Λήπερ. Τι ξέρατε πιο πριν για το δημοφιλές κόμικ; Το είχατε διαβάσει; ΜΔ: Κοίταξε, επειδή είναι μέρος της ενασχόλησης μου, οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αθλητισμό σε έντυπο το γνώριζα. Διαβάζω τα πάντα που έχουν να κάνουν με την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία και την ιστορία του αθλητισμού. Υπήρχαν άλλωστε φίλοι που ανήκαν σε παλαιότερη αναγνωστική γενιά οι οποίοι μου ζητούσαν συνεχώς να επανεκδοθούν οι παλιές ιστορίες. Το είχα διαβάσει αποσπασματικά μέσα από το παλιό Μπλεκ, όταν ήρθε όμως η ώρα της επανέκδοσης κάθισα και διάβασα ολόκληρη την ιστορία για να έχω πλήρη άποψη και να μπορώ να γράψω τις εισαγωγές των τευχών. ΚΦ: Ναι, το διάβαζα πριν από πολλά χρόνια στο Μπλεκ. Κυριολεκτικά μία από τις οκτώ με δέκα ιστορίες του περιοδικού που διάβαζα ανελλιπώς. Ποια ιστορία του παλιού Μπεν Λήπερ σας είχε αγγίξει περισσότερο; ΜΔ: Στα παλιότερα τεύχη εκείνο που με είχε αγγίξει περισσότερο ήταν η αγνότητα και ταπεινότητα που έδειχνε ο Μπεν Λήπερ ως ταλαντούχος τερματοφύλακας και ο αλτρουισμός που έδειχνε σα γιατρός. Στην καινούργια ιστορία προσπάθησα να κρατήσω αυτά τα δυο στοιχεία και να αναδείξω τις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα από ένα σύντομο ψυχογραφικό προφίλ του Μπέν Λήπερ με ένα νεαρό αγόρι που έχει βιώσει την φρίκη και τη θλίψη του πολέμου. ΚΦ: Αυτό που με είχε συναρπάσει περισσότερο ήταν η ιστορία εκείνη όπου ο Μπεν σώζει την ζωή του «φωνακλά/καραμούζα» Φλυν, και από τότε αυτός γίνεται ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας του. Ήμουν και μικρός τότε και με είχε συγκινήσει πολύ. Είναι εύκολο να σχεδιάζεις και να γράφεις για ρομαντισμό μιλώντας για ένα σπορ που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει πλήρως αυτό το στοιχείο του; Πώς το κάνεις να φαίνεται πιστευτό το 2024; ΜΔ: Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια έχει εργαλειοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα οικονομικά συμφέροντα και χάνει συνεχώς κάτι από την λαϊκή αφετηρία του. Στον καιρό του ακραίου νεοφιλελευθερισμού βλέπουμε πως το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως «πλυντήριο» μαύρου χρήματος και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Θα σου πω κάτι το οποίο ήταν για εμένα η κόκκινη γραμμή μου για το πώς βλέπω και βιώνω το ποδόσφαιρο στις μέρες μας. Το σημείο μηδέν μου λοιπόν ήταν το Μουντιάλ του Κατάρ. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο για να ανοίξει μια καινούργια αγορά στο «προϊόν» που ονομάζεται ποδόσφαιρο, διεξήχθη για πρώτη φορά φθινόπωρο-χειμώνα και κόστισε τη ζωή σε πέντε χιλιάδες εργάτες/τριες για να κατασκευαστούν τα στάδια. Όταν είδα λοιπόν πως το γεγονός της μαζικής αυτής δολοφονίας αποσιωπάται, κατάλαβα πως πλέον δεν με συνδέουν και δεν θέλω να με συνδέουν πολλά πράγματα με αυτή την εξέλιξη του ποδοσφαίρου. Αν δεις ανά τον πλανήτη εδώ και κάποια χρόνια από τους οπαδούς υπάρχει το μότο “Against Modern Football”. Αυτό σαν φράση εμένα προσωπικά δεν μου λέει και πολλά. Καλά τα σλόγκαν αλλά χωρίς πράξη είναι κενά περιεχομένου. Το να μποϊκοτάρουμε το Μουντιάλ στο Κατάρ ήταν μια πράξη που θα είχε ένα νόημα, στο βαθμό που μας αναλογεί πάντα, να μην το δούμε στην τηλεόραση, να μιλήσουμε ανοιχτά για τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν. Αυτό ναι, θα είχε νόημα. Δυστυχώς αυτά συνέβησαν από μειοψηφίες για ακόμη μια φορά. Και για να σου απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, αυτό που κρατά μέσα μας το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό ρομαντικά είναι το συναίσθημα. Αυτό διαφοροποιεί τα πάντα. Είναι η ανάμνηση της μπάλας που προλάβαμε και παίξαμε στις αλάνες, τα ματωμένα γόνατα, η πρώτη φορά που πήγαμε γήπεδο να υποστηρίξουμε την ομάδα που αγαπάμε, η πρώτη εκδρομή που πήγαμε, τότε που επιτρεπόταν. Το συναίσθημα λοιπόν κινητοποιεί το ρομαντισμό και είναι το τελευταίο μας καταφύγιο, γνωρίζοντας φυσικά πάντα πως όλα αυτά περιέχουν μεγάλες αντιφάσεις με τις οποίες συμβιώνουμε ως άνθρωποι. ΚΦ: Το να σχεδιάζεις είναι αρκετά απαιτητικό. Ειδικά όταν έχεις να δημιουργήσεις κτίρια και τοποθεσίες που υπάρχουν στην πραγματικότητα, όπως π.χ. το αεροδρόμιο και το νοσοκομείο του Χαλεπίου. Τώρα για τον ρομαντισμό, δεν νομίζω ότι έχει χαθεί από το ποδόσφαιρο. Αν ψάξεις καλά, μπορείς να τον βρεις και εκεί. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού στο σήμερα; ΜΔ: Έγραψα και στην εισαγωγή πως είναι ευθύνη να γράψεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού γιατί οι ιστορίες του Μπέν Λήπερ αφορούν τις αναμνήσεις της παιδικής, προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας μιας ολόκληρης γενιάς. Θα ήθελα πολύ οι άνθρωποι που θα πάρουν να διαβάσουν αυτό το κομιξάκι να θυμηθούν κάτι από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτό θα ήταν για εμένα η καλύτερη ανταμοιβή και η μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύω ακράδαντα πως η μοναδική πατρίδα του ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Είναι συγκινητικό να βλέπω ανθρώπους σαράντα, πενήντα, εξήντα ετών και να μου λένε «Ξέρεις τι μου θύμησες;» Το συναίσθημα και ο ρομαντισμός είναι καταφύγια σε μια τόσο απάνθρωπη εποχή όπως αυτή που ζούμε. Από εκεί και πέρα επειδή θεωρώ πως ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο έχουν πολλές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις. Θέλησα να το μεταφέρω αυτό στην καινούργια ιστορία του Τερματοφύλακα Γιατρού. Υπήρξαν δύο πράγματα τα οποία με έκαναν να γράψω αυτό το σενάριο. Το πρώτο είναι αυτό που μόλις σου είπα σχετικά με την διεπιστημονικότητα του αθλητισμού. Το δεύτερο είναι η τεράστια έλευση προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά το 2016. Χιλιάδες άνθρωποι έζησαν στις πύλες του Λιμανιού του Πειραιά για μήνες μετά την γενίκευση του πολέμου στη Συρία. Αυτή η εμπειρία παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις σπουδαίες που έχω ζήσει και έχει χαραχτεί μέσα μου. Θέλησα λοιπόν να γράψω κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που οι εξουσίες τους θεωρούν «αόρατους», για να τους τιμήσω με τον δικό μου μικρό τρόπο. Αυτό λοιπόν που προσπάθησα να συνδυάσω ήταν ο σεβασμός στις παλιές ιστορίες με την σύνδεση των κοινωνικών προεκτάσεων του ποδοσφαίρου. Βλέπω ότι ο σημερινός Μπεν Λήπερ προσπαθεί να βοηθήσει παιδιά να επανέλθουν από το σοκ του πολέμου. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 43 χρόνια. Η κοινωνία όμως; ΜΔ: Όπως είπα και πριν, το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα αυτόνομο θεωρητικό αγαθό, αλλάζει και συνδιαμορφώνεται από την κοινωνία. Αντιφάσεις δεν ζούμε μόνο σε όσα έχουν να κάνουν με το γήπεδο και τον αθλητισμό, ζούμε σχεδόν στα πάντα. Φοράμε ρούχα, έχουμε ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, μηχανές, κινητά από πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες καταστρέφουν το περιβάλλον, μειώνουν την εργατική μας δύναμη, έχουν κανονικοποίησει την παιδική εργασία. Πολλά από αυτά που ζούμε είναι αντιφάσεις, το θέμα είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο να κατανοούμε την αντίφαση και να ορθώνουμε λόγο απέναντι σε όλα αυτά και φυσικά να διαμαρτυρόμαστε, να βάζουμε όρια. Το ποδόσφαιρο ζει και αναπνέει σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικό και αυτό το επηρεάζει. Το Μουντιάλ του Κατάρ ήταν ένα από τα δεκάδες παραδείγματα “sportswashing” το οποίο ώθησε τον κόσμο να δει τι συμβαίνει στο γήπεδο και να μην δει τις δολοφονίες εργατών-τριών. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως μέσα στον αθλητισμό δεν υπάρχουν και σπουδαίες ιστορίες αντίστασης. Το γήπεδο είναι ένα ακόμη σημείο κοινωνικής διαπάλης που ο εκάστοτε συσχετισμός δυνάμεων γέρνει προς την μια ή την άλλη πλευρά. Τα λεγόμενα νοσταλγικά κόμικς λοιπόν μπορούν να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο που έχει στην καρδιά του ο απλός κόσμος, να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της αντίστασης. Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας χάρτινος ήρωας, όμως έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές και ομάδες που έχουν ορθώσει το ανάστημά τους ανά διαστήματα σε αυτή την άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλήματος. Δεν είναι λοιπόν ένα φανταστικό ρομαντικό σενάριο όλο αυτό αλλά και μια αποτύπωση όψεων της πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι αυτά τα παραδείγματα να αγγίξουν όσο περισσότερο γίνεται τον κόσμο και να επαναφέρουν το ποδόσφαιρο σε μια τροχιά πιο ανθρώπινη και προσιτή. Και για να κλείσω με ένα παράδειγμα, αυτή τη στιγμή έχουμε δυο ενεργά πολεμικά μέτωπα. Θα ασχοληθώ με τον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Έχουν υπάρξει πολλές ενέργειες από ποδοσφαιριστές-στριες, αθλητές-τριες και οπαδούς που παίρνουν θέση απέναντι σε αυτή τη γενοκτονία. Το θέμα είναι αυτά τα παραδείγματα να πολλαπλασιάζονται. Πάνω σε αυτή τη λογική γράφτηκε και το σενάριο για τον Τερματοφύλακα Γιατρό. Ποια ήταν η κεντρική ιδέα ζωγραφίζοντας ξανά τον Μπεν Λήπερ; Πάτησες κάπως πάνω στο σχέδιο του Tony Harding; ΚΦ: Ναι, ξεκάθαρα. Δεν θα μπορούσε νομίζω να γίνει και διαφορετικά. Ασφαλώς και έβαλα και δικά μου στοιχεία, προσπάθησα να τον κάνω να φαίνεται λίγο πιο «σύγχρονος», αλλά ο ήρωας είναι δημιουργία του Harding και αυτό όφειλα να το σεβαστώ όσο περισσότερο μπορούσα. Είσαι 25 χρόνια στον χώρο, έχοντας σχεδιάσει μερικούς από τους πιο αγαπημένους ήρωες μικρών και μεγάλων. Τι ιδιαίτερο έχει ο συγκεκριμένος ήρωας; ΚΦ: Το ιδιαίτερο είναι ότι είναι ένας απλός άνθρωπος. Ένας καθημερινός απλός τύπος σαν όλους μας χωρίς καμία υπερδύναμη ή κάτι αντίστοιχο. Το ότι είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας (και ενδεχομένως και ένας καλός γιατρός) δεν είναι δα και τόσο ξεχωριστό. Ο Μπεν Λήπερ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι π.χ. ο Παντελής Νικολάου, ο παλιός ποδοσφαιριστής της Α.Ε.Κ. ή οποιοσδήποτε άλλος. Και το σχετικό link...

Πόσο αγγελικά πλασμένος είναι ο κόσμος των μεγάλων πολυεθνικών; Πόση καινοτομία και υγιής ανταγωνισμός υπάρχει στην πολυδιαφημισμένη επιχειρηματικότητα; Πόση φιλανθρωπία μπορούν να προσφέρουν τα μεγαλοστελέχη και ποια η εταιρική ευθύνη των κολοσσών τους; Τρίχες… Ένας βρόμικος κόσμος βίας, ίντριγκας, δολοπλοκίας, ραδιουργίας και απάτης είναι. Με στόχο την επέκταση και την επικράτηση με κάθε μέσο. Αυτόν τον κόσμο περιγράφει σε ένα άψογο περιτύλιγμα η σειρά «Λάργκο Γουίντς», η οποία αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο στη Γαλλία και σε άλλες χώρες. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει 21 άλμπουμ, με το καθένα να ξεπερνά σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα, σε μια ιστορία ξέφρενης δράσης και περιπέτειας. Στην Ελλάδα έχουν δημοσιευτεί τα 8 πρώτα μέρη στα περιοδικά «Μπλεκ» και «Non-Stop Comics» των εκδόσεων «Μικρός Ήρως», ενώ οι συνέχειες ξεκίνησαν να κυκλοφορούν σε αυτόνομους τόμους. Ο πρώτος από αυτούς σε σενάριο του Jean Van Hamme και σχέδια του Philippe Francq με τίτλο «Χρυσή Πύλη» (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης) εκτυλίσσεται από τη Βενετία μέχρι τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νεβάδα και τα Βραχώδη Όρη με πρωταγωνιστή τον 26χρονο βαθύπλουτο κληρονόμο με τα τζιν, Λάργκο Γουίντς, να προσπαθεί να προστατέψει την αυτοκρατορία του και τον εαυτό του απέναντι σε δολοφονικές πλεκτάνες αδίστακτων οικονομικών και πολιτικών κέντρων. Δεν είναι όμως αυτό το σημαντικότερο. Γιατί τον τόνο στη σειρά μέσα στην καλώς εννοούμενη ψυχαγωγική της ελαφρότητα δίνει η αριστοτεχνικά δοσμένη αφήγηση και το άψογο σχέδιο. Τοπία, κτίρια, δρόμοι, μνημεία και μουσεία του κόσμου αποδίδονται με πιστότητα και γίνονται σκηνικά για ερωτικές συνευρέσεις, αγωνιώδεις καταδιώξεις και μυστικές συμφωνίες των εκπροσώπων ενός καλογυαλισμένου και ακριβοντυμένου κόσμου που «κάνει τις δουλίτσες του» και λύνει τα προβλήματά του σε ουρανοξύστες, γιοτ και πολυτελείς βίλες, πάντα με τα όπλα, χωρίς να τον παίρνουμε χαμπάρι. Γι’ αυτό και οι Van Hamme και Francq φροντίζουν ευφυώς να «ραγίζουν» συχνά την απαστράπτουσα επιφάνεια αυτού του κόσμου παρεμβάλλοντας φανερά ή υπόγεια γνωστά έργα τέχνης κλείνοντας μας το μάτι. Όπως το γεύμα των οικονομικών μεγιστάνων κάτω από τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν» του Πικάσο ή, ακόμα πιο παιχνιδιάρικα, η απόδοση μιας ράθυμης πρωινής συνάντησης της υψηλής κοινωνίας ως παρωδίας του «Προγεύματος των βαρκάρηδων» του Ρενουάρ. Σπάζοντας έτσι τη μονοτονία του κυνηγιού του πλούτου με έξυπνα τοποθετημένες πινελιές τέχνης. Και το σχετικό link...

Το Παιδί Πάνθηρας είναι μια βρετανική εκδοχή του Σπάιντερ-Μαν αλλά με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Είναι συνηθισμένο να δημιουργείται ένας χαρακτήρας των κόμικς στα πρότυπα κάποιου δημοφιλούς προγενέστερου. Το επιβεβαιώνει ολόκληρη η γενεαλογία του υπερηρωικού είδους. Πάντα όμως έχουν ενδιαφέρον οι μικρές διαφοροποιήσεις, ακόμα και εκεί που οι ομοιότητες είναι κραυγαλέες. Τέτοια περίπτωση αποτελεί το Παιδί Πάνθηρας, μια βρετανική εκδοχή του Σπάιντερ-Μαν αλλά με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Με πρωτότυπο τίτλο The Leopard from Lime Street, οι ιστορίες των Tom Tully (σενάριο) και Mike Western – Eric Bradbury (σχέδια) δημοσιεύονταν στο βρετανικό περιοδικό Buster (1976-1985) και μεταφράζονταν στο ελληνικό περιοδικό Μπλεκ από τη δεκαετία του 1980 και πιο πρόσφατα στο Νέος Μπλεκ των εκδόσεων Μικρός Ήρως. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε πρόσφατα (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 68 σελίδες) μια ολόκληρη ενότητα ιστοριών του Παιδιού Πάνθηρα που υπενθυμίζει νοσταλγικά τον «ξεχασμένο» ήρωα στους μεγαλύτερους αναγνώστες και τον συστήνει στους νεότερους. Ο Γαβριήλ Τομπαλίδης στο κατατοπιστικό εισαγωγικό του σημείωμα με τίτλο «Ε, όχι και “Spider-Man” των φτωχών» επισημαίνει τα κοινά στοιχεία του Βρετανού πρωταγωνιστή με τον Άνθρωπο Αράχνη, αλλά τονίζει και τις ουσιαστικές διαφορές τους. Ο Πίτερ Πάρκερ τσιμπήθηκε από ραδιενεργό αράχνη, ο Μπίλυ Φάρμερ γρατζουνίστηκε από ραδιενεργό πάνθηρα. Και οι δύο μεγάλωναν χωρίς γονείς με τη θεία και τον θείο τους. Και οι δύο έβγαζαν χρήματα πουλώντας φωτογραφίες του εαυτού τους εν ώρα δράσης. Και οι δύο μεταμφιέζονταν για να μην αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Και οι δύο αφιερώθηκαν στον αγώνα ενάντια στο Κακό. Όμως… Ο έγχρωμος Σπάιντερ-Μαν δρα σε μια πελώρια, εχθρική Νέα Υόρκη πηδώντας ανάμεσα σε ουρανοξύστες και ο ασπρόμαυρος Μπίλυ στο λασπωμένο επαρχιακό Σέλμπριτζ, ο πρώτος τα βάζει με παράφρονες υπερκακοποιούς ενώ ο δεύτερος με τοπικούς μικρολωποδύτες, ο ένας βασανίζεται από τις σχέσεις του με τα κορίτσια, ο άλλος αδιαφορεί, ο Σπάιντερ-Μαν λάτρευε τον αδικοχαμένο θείο Μπεν, ενώ ο θείος Τσάρλι είναι ένας άξεστος κακοποιητής, ο Πίτερ ήθελε να σώσει τον κόσμο, ο Μπίλυ πάσχιζε να σώσει τα ζώα ενός ζωολογικού κήπου κ.ά. Ο Πίτερ Πάρκερ ήταν ο Σπάιντερ-Μαν, ενώ ο Μπίλυ Φάρμερ ήταν ένας Σπάιντερ-Μαν των φτωχών. Συμπαθέστατος και διαχρονικά αγαπημένος. Και το σχετικό link...

Ενθετο που κυκλοφορησε μαζι με το τελευταιο "ΜΠΛΕΚ-ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ" Νο 32 (12.2023) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/40410-μπλεκ/ Περιεχει συγκεντρωτικά τις ιστοριες που κυκλοφορησαν μεσα απο τις σελιδες του περιοδικου αλλα αυτη την φορα ασπρομαυρες και συνεχιζει εκει που εμεινε η ιστορια (στο τευχος Μπλεκ 32) και ολοκληρωνεται. Η ιστορία πρωτοδημοσιευθηκε στο Αγγλικο περιοδικο "ΒUSTER" σε τρισελιδα στριπάκια απο την 01/10/77 εως και την 11/02/78. Οπως μας εχει συνηθισει ο εκδοτης αφου εχει πάρει και ΙSBN θα κυκλοφορησει στην αναγραφομενη τιμη (4,5 ευρω) αυτονομο για οσους το χασαν ή δεν το προλαβαν

Στο μέλλον όταν είσαι άνεργος κα οι μόνες δουλειές δεν και τόσο της προκοπής κάνεις θελήματα ,όχι τα συνηθισμένα αλλά...τα επικίνδυνα και παράνομα.Ενας τέτοιος τύπος είναι και ο 30χρόνος Τζέις ένα αμετανόητο καθαρματάκι ,εγωιστης που κοιτάει μόνο το δικό του συμφέρον και το πως θα περάσει καλά .Ωσπου μια μέρα φορτωνεται τον 13χρόνο ετεροθαλή αδερφό του.Θα γίνει επιτέλους υπεύθυνος ; ή οχι ; Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία που διαδραματίζεται σε 5 τεύχη που εδώ στην Ελλαδα εκδίδονται σε ένα τόμο (που είναι το συνηθές) Μία ιστορία που κατορθώνει να συνδιάσει την δράση με το χιούμορ αλλά και τον δεσμό δύο διαφορετικών αδερφων ,μια σχέση που πραγματεύεται την απώλεια και την οικογένειας . Το σενάριο του ΚΙRKBRIDE αλλά και το σχέδιο με το υπέροχο χρώμα του Νίκου Κούτση απογειώνει τό κόμικς.Το άλμπουμ συμπλήρωνεται με μικρές ιστορίες με την συμβολή των Λαγουβάρδο ,Κωνσταντόπουλο, Καμπούρη και Δημόπουλο,έξτρα σχέδια από τον Νίκο και με εισαγωγικό σημείωμα και βιογραφίες συντελεστών απο τον αγαπητό μου φίλο Γ.Τομπαλίδη . Η έκδοση στα γνωστά πρότυπα των εκδόσεων Μ.Η. .Επιτέλους και λίγο IMAGE που έχουμε πήξει σε D.C & MARVEL Λεοκράτη θέλουμε κ άλλα τέτοια . Η έκδοση επίσημα κυκλοφορεί την 1 Σεπτεμβρίου αλλά μπορεί να το παραγγείλετε από τώρα στο e-shop της εταιρίας .Στην ταυτότητα του κόμιξ-αλμπουμ γράφει για ημερομηνία κυκλοφορίας τον Απρίλιο του φετινου έτους προφανώς για το Comicdom-con και το Thecon που αναβλήθηκαν λόγω επιδημίας ,ετσι αναστέλλειγια τώρα μήπως και το Comicdom-con γινόταν τώρα . Καλή αναγνωση ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ

Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, στην συνέχεια της προσπάθειάς του να αναβιώσει το εκδοτικό μεγαλείο που κατέκτησε ο αείμνηστος παππούς του, προβαίνει στην έκδοση ενός ακόμα μεγάλου τίτλου από τα παλιά. Ο λόγος για το περιοδικό "Μπλεκ των διακοπών", το οποίο κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", αρχής γενομένης στις 09/07/22. Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει την ιστορία "Τα γαλάζια βέλη", μία δημιουργία του Στέλιου Ανεμοδουρά (στο σενάριο) και του Βύρωνα Απτόσογλου (στο σχέδιο), η οποία αποτελεί ανατύπωση της ιστορίας που κυκλοφόρησε με τον "Μεγάλο Μπλεκ" #73, τον μακρινό Δεκέμβριο του 1976. Πρόκειται για μία αυτοτελή περιπέτεια, 45 σελίδων, με πρωταγωνιστή τον Ξανθό Γίγαντα και την παρέα του. Όσον αφορά την ποιότητα της έκδοσης, ομολογώ ότι περίμενα κάτι πιο λουσάτο. Το τεύχος έχει μικρό μέγεθος και είναι δεμένο με καρφίτσα, ενώ το εξώφυλλο είναι λεπτό και κατά συνέπεια επιρρεπές στα τσακίσματα και την υγρασία. Οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν μία περίεργη υφή (δεν είναι ούτε ματ, αλλά ούτε και γυαλιστερές), αλλά δεν είναι κι άσχημες στην όψη. Σαν συνοδευτικό υλικό, διατίθενται δύο σελίδες με τρία άρθρα για τον πρωταγωνιστή, που φέρουν τους τίτλους: "Με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού..." "Γιατί αγαπήσαμε τον Μπλεκ;" "Οι δημιουργοί του Μπλεκ" Τα επόμενα Σάββατα θα κυκλοφορήσουν (όπως είναι προγραμματισμένο) άλλα 3 τεύχη, τα οποία θα φιλοξενούν ιστορίες - δημιουργήματα του θρυλικού ελληνικού διδύμου. Αυτές είναι οι εξής: "Το κατόρθωμα δύο παιδιών!" (κυκλοφορεί στις 16/07) "Το άστρο των πατριωτών!" (κυκλοφορεί στις 23/07) "Άτιμη πλεκτάνη!" (κυκλοφορεί στις 30/07)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ H ιστορία της Ιταλικής καλλιτεχνικής ομάδας των EsseGesse πρίν και πάνω απ όλα είναι μια ιστορία φιλίας και δημιουργικής συνεργασίας . Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ,πέρα από την όποια (μεγάλη) επιτυχία μπορεί να είχαν .Ή για να το θέσουμε διαφορετικά , η επιτυχία τους κατα ένα μεγάλο ποσοστό (περα απο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους) βασίστηκε στην χημεία που εξ αρχής υπήρξε μεταξύ τους και η οποία οδήγησε στην μεγάλη φιλία και την αμοιβαία εκτίμηση. Η πορεία τους στην Ιταλική σκηνή κομικς ήταν οπωσδήποτε ξεχωριστή και απόλυτα επιτυχημένη και τους κατέταξε ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς του είδους στη γείτονα χώρα . Μελετώντας την κάποιος, μπορεί να δεί πως διαμορφώνοταν το τοπίο στο χώρo της Ένατης Τέχνης αμέσως μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη ,πως οι καλλιτέχνες αναζητούσαν επαγγελματικές ευκαιρίες σε μια αγορά κομικς που αρχισε να ανθεί , με τα δεκάδες έντυπα και studios παραγωγής των εκδοτικών που διαρκως εμφανίζονταν ,αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Σίγουρα αποτελούν ύψιστη αναγνώριση και τίτλο τιμής τα λόγια που είπε κάποτε γι αυτούς ένας άλλος θρύλος της Ιταλικής σκηνης και των εκδόσεων ,ο Sergio Bonelli : Pietro Sartoris,Dario Guzzon and Giovanni Sinchetto ,τρείς άνθρωποι που η μοίρα φαίνεται οτι θέλησε να ενώσει για να δώσουν ζωή σε μια αυθεντική «Φάμπρικα Ονείρων». Η αγάπη και το μεράκι τους για την Τέχνη τους και ο ρομαντικός τρόπος που την αντιμετώπιζαν, τους συνόδευσε ως το τέλος και μπορούμε με σιγουριά να πούμε οτι με το χαμό και του τελευταίου απ αυτούς (Guzzon),έκλεισε μια όμορφη εποχή στην Ιταλική σκηνή κομικς. Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ξετυλίγοντας το φιλμ της πορείας τους ,αρχικά θα δούμε πως συναντήθηκαν τα βήματα των Tορινέζων Dario Guzzon,Pietro Sartoris και Giovanni Sinchetto. Βρισκόμαστε στο Τορίνο της Ιταλίας το 1950 ,όταν μέ την μεσολάβηση κάποιου γιατρού (ξαδέρφου του Sinchetto) ,λαμβάνει χώρα η συνάντηση των τριών.Eχει ήδη προηγηθεί χρονικά η γνωριμία των Sartoris και Guzzon το 1948 όντας συμφοιτητές στην ίδια σχολή . Το όνομα της ομάδας (είναι το ακρωνύμιο από τα αρχικά των ονομάτων τους ) το εμπνεύστηκε ο Satoris που είχε πάθος με τα ακρωνύμια . Απο κείνη τη στιγμή τα πράγματα πήραν το δρόμο τους,ενας δρόμος πάνω από 40 χρόνια... μακρύς γεμάτος επιτυχίες ,απογοητεύσεις ,αλλαγές .Ο επίλογος αυτής της πορείας είναι ο θρύλος των ΕsseGesse.. Η πρώτη δουλειά τους δημοσιεύεται στις σελίδες του «Journal of Small» του Τορίνο με τον χαρακτήρα OLENWALD THE NIBELUG ,αποτίοντας μ΄αυτό τον τρόπο , φόρο τιμης στον «Πρίγκιπα Valiant” του Hal Foster . Στη συνέχεια, τον Μάη της ίδιας χρονιάς (1950) ,δημοσιεύουν στην εκδοτική ΜEDIOLANUM ,τις 2 πρώτες σειρές του χαρακτήρα γουέστερν ΚINOWA έχοντας στο σενάριο τον Αndrea Lavezzolo. Υστερα από λίγους μήνες μεταπηδούν στην εκδοτική Dardo , ιδιοκτησίας Gino Casarotti , όπου θα μεγαλουργήσουν αλλά και θα απογοητευτούν όπως θα δουμε στη συνέχεια. Αρχικά συνεχίζουν για λίγο ακόμα την ιστορία του Sam Βoyle (KINOWA) . Ενας ανδρας δέχεται επίθεση σε ένα καραβάνι, χάνει την οικογένειά του ,του παίρνουν το σκαλπ και τον αφήνουν μισοπεθαμένο .Οταν αναρρώνει από τα τραυματα του φτιάχνει μια μάσκα από δέρμα με τη μορφή διαβόλου και μεταμορφώνεται στο πνεύμα του KINOWA ζητώντας εκδίκηση από τους επιδρομείς.Το σενάριο του Lavezzolo απέχει αρκετά από τα στανταρτς και το ύφος τους κι έτσι σύντομα εγκαταλείπουν τη σειρά (μετα το 10ο επεισόδιο του τρίτου κύκλου). Το κομικ αυτό γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Τουρκία όπου γυρίστηκαν και 3 ταινίες για τον συγκεκριμένο ηρωα.

Τι αναζητώ (και ελπίζω οτι και με την βοήθειά σας θα βρω) 20/02/2023 ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ : 1 ΜΙΚΡΟ ΤΕΝ ΤΕΝ : 22 ΤΕΝ ΤΕΝ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ (ΦΩΤΟΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ) : 23 ΜΠΛΕΚ ΝΕΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ (Γ) : (Τα ψάχνω κομπλέ με όλα τα ένθετά τους) 101-200 129,132,136,158,180,182 201-300 238,284 301-400 337,385 401-500 430,464,473,483,488,495 501-600 517,533,559,594 601-700 608,611 701-756 720 Aναζητήσεις που ολοκληρώθηκαν : Θέλω να ευχαριστήσω όσους φίλους του GC συνέβαλλαν και συμβάλλουν στην αναζήτηση τευχών και στην ολοκλήρωση της συλλογής μου ...

Το πρώτο από τα 4 τεύχη της συνεργασίας της COMICS & CROSSROADS PUBLICATIONS (Λ.Ανεμοδουράς) και του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ για το καλοκαίρι του 2016 είναι γεγονός. Η Ειδική έκδοση Νο1 περιλαμβανει 3 ιστορίες του Μπλεκ σχεδιασμένες από τον Β.Απτόσογλου σε σεναριο Σ.Ανεμοδουρά. Πρόκειται για τις : "Ο μικρός όμηρος" ,"Το Αστρο των Πατριωτών " και "Ατιμη Πλεκτάνη " που είχαν δημοσιευθεί τη δεκαετία του 1970 στο Μεγαλο Μπλεκ στα τευχη #47 (10/1974),#68 (7/1976) και #69 (8/1976) αντίστοιχα. Οι δυο τελευταίες ιστορίες είναι στην ουσία η μια συνέχεια της άλλης . Πρόκειται για χαρακτηριστικά δείγματα ιστοριών Ελληνικής εμπνευσης από τους μοναδικούς στο είδος δημιουργούς.Πρόσφατα το Ιταλικό "Il Grande Blek" τις δημοσίευσε επίσης στο τευχος του Νο157. Το τευχος είναι έγχρωμο ,έχει 132 σελίδες ,τιμή 3,50 euro και ISSN 2459-4334.Υπάρχει στις πρώτες σελίδες δισέλιδο αφιέρωμα στον ήρωα και τους δημιουργούς του από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο ,για τους παλιούς στο φόρουμ tounas1. Eνα χρόνο μετά ,κυκλοφόρησε το τεύχος Νο 7 της Ειδικής Εκδοσης του Μπλεκ με την εφημερίδα Ελευθερος Τύπος. Περιέχει 2 αδημοσίευτες ιστορίες Μπλεκ των Mitton -Navaro ,η πρώτη αυτοτελής και η δεύτερη θα συνεχιστεί στο τεύχος 8 της Ειδικής Εκδοσης . Επίσης από τις 100 σελίδες του τεύχους οι 30 ανήκουν στο Παιδί Πάνθηρα που δημοσιεύεται μετα από πολλά χρόνια . Ευχαριστούμε για τις υπόλοιπες πληροφορίες τον Βασιλέα των κόμικς και για τα εξώφυλλα τους φλοκ, nquees, KILLMATH & Billy Uchiha.

Αποστάσεις από την φωτογραφία που έγινε viral και δείχνει γραφικό οπαδό του Τραμπ από την εισβολή του μέσα στο Καπιτώλιο να… μοιάζει με τον Μπλεκ, παίρνουν οι εκδόσεις του περιοδικού στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος οπαδός του Τραμπ προκάλεσε πλήθος σχολίων ενώ αρκετοί παρομοίασαν την αμφίεσή του με τον ήρωα παιδικών χρόνων, εμπλέκοντας το κόμικ με τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Το περιοδικό Μπλεκ σε ανάρτησή του καταδικάζει τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, και διαχωρίζει «την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Ειδικότερα τονίζει, «μετά τα τραγικά και δυσάρεστα γεγονότα στο Καπιτώλιο της Αμερικής τα οποία ακολούθησε πλήθος δημοσιευμάτων που ταύτιζαν τον επικεφαλής των γεγονότων με τον ήρωα μας, Μπλεκ, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα: Καταδικάζοντας τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, θέλουμε να διαχωρίσουμε την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Παράλληλα επισημαίνουν ότι «ο Μπλεκ ήταν και παραμένει για εμάς μια αγνή φιγούρα που συντρόφεψε πολλούς από εμάς στα παιδικά μας χρόνια και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Πρεσβεύει αξίες και ιδανικά όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον εχθρό, η ανιδιοτέλεια, που στα μάτια μας λειτουργούσαν και θα λειτουργούν μόνο θετικά. Παλεύει με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του για να επιβληθεί σε ένα κόσμο ισχυρών και υπερασπίζοντας τους αδύναμους. Τους αδύναμους κοινωνικά και ταξικά. Αυτούς που βρίσκονται δηλαδή στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Η ίδια άλλωστε η επιλογή του Μπλεκ από τον αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά ήρθε σαν μια λογική συνέχεια όταν ολοκλήρωσε τον συγγραφικό κύκλο του Μικρού Ήρωα, λαϊκό ανάγνωσμα με σαφή αντιναζιστικά χαρακτηριστικά, θέλοντας να δώσει έναν νέο ήρωα που θα εμπνεύσει με αξίες και ιδανικά τη νεολαία της εποχής». Τέλος αναφέρουν «αντιλαμβανόμαστε πως σε μια εποχή με οξυμένα κοινωνικά συμβάντα, υπάρχει μια γενικότερη ανάγκη ιστορικής σύνδεσης των γεγονότων, ωστόσο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ως εκδόσεις πως η ρητορική και η πρακτική του μίσους, του τυφλού φανατισμού και του ρατσισμού μας βρίσκουν απέναντι τους». Και το σχετικό link...

Έχουν περάσει πέντε ολόκληρες δεκαετίες από την χρονιά που ο Ξανθός Γίγας και η θρυλική παρέα του πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και ήρθαν στα περίπτερα της χώρας μας. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, ένα τέτοιο γεγονός να μην τιμηθεί όπως του αρμόζει. Έτσι, οι εκδόσεις “Μικρός Ήρως”, κυκλοφόρησαν στα τέλη του Νοέμβρη ένα επετειακό τεύχος, που περιέχει μία αυτοτελή ιστορία του χαρακτήρα. Η πρώτη επαφή του τεύχους με το κοινό έγινε στις 30/11/19, στα πλαίσια του 5ου AthensCon. Η κεντρική ιστορία φέρει τον τίτλο “Ο Μπλεκ στο Λονδίνο” και είναι “γέννημα” του Marcel Navarro (το σενάριο) και του Jean-Yves Mitton (το σχέδιο). Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Γαλλικό περιοδικό “Kiwi”, στα τεύχη #253-254, το μακρινό 1976. Η υπόθεση παρουσιάζει μεγάλη πρωτοτυπία, καθώς βλέπουμε τον πρωταγωνιστή και τους συντρόφους του να αφήνουν (μετά από σατανικές συμπτώσεις) την κατακτημένη Αμερική και να φτάνουν μέχρι και το παλάτι του Μπάκιγχαμ. Το σενάριο μπλέκει αριστοτεχνικά αρκετά ιστορικά μέρη, μάχες, αλλά και σημαντικά πρόσωπα της εποχής, με τον μύθο του Μπλεκ και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό. Ο αναγνώστης θα βρει όμορφες σκηνές δράσης κι ανατροπών, αλλά κι έναν Μπλεκ να σηκώνει βαγόνια, να γκρεμίζει ορυχεία και γενικά να προβαίνει σε ενέργειες που θα έκαναν ακόμα και τον Superman να αισθανθεί μειονεκτικά. Με χάλασε λίγο αυτό. Η πλοκή εκτός από το βασικό της μέρος, μας δίνει μερικές μικρές περιπέτειες των φίλων μας σε διάφορα σημεία της Αγγλίας. Το φινάλε νομίζω ότι πλατειάζει, σαν να μην ήθελαν οι δημιουργοί να ολοκληρώσουν την ιστορία. Προσωπικά θα ήθελα η πλοκή να σταματήσει μέχρι και πριν την επίσκεψη στην λίμνη Λοχ Νες. Εν κατακλείδι, δηλώνω γοητευμένος από την εν λόγω ιστορία. Ο Λεωκράτης διατείνεται ότι είναι η καλύτερη ιστορία του Μπλεκ, που έχουμε διαβάσει. Δεν είμαι επαΐων του σύμπαντος του Ξανθού Γίγαντα κι έτσι δεν δικαιούμαι να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω. Σίγουρα, όμως, είναι από τις πιο ωραίες ιστορίες που έχω διαβάσει. Εικαστικά δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πολλά. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, καθαρό κι αρκετά ειρωνικό, όσον αφορά την απόδοση των “κακών” χαρακτήρων. Στον χρωματισμό, υπάρχει μεγάλη ποικιλία, με το αποτέλεσμα να βγαίνει εξαιρετικό. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη. Η ράχη της έχει γερή κόλληση και παχύ εξώφυλλο, ενώ και το πολυτελές χαρτί στο εσωτερικό είναι ανθεκτικό και με καλή εκτύπωση των χρωμάτων. Ο έφιππος Μπλεκ που εμφανίζεται στο εξώφυλλο, καθώς και το λογότυπο του περιοδικού, είναι ανάγλυφα. Αυτό, βέβαια, που είναι εντυπωσιακό στην έκδοση είναι το έξτρα υλικό που περιέχεται. Στην αρχή φιγουράρουν τα βιογραφικά των δύο δημιουργών της ιστορίας, για να ακολουθήσει το editorial, επιμελημένο από τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά και τον κ. Νίκο Νικολαΐδη. Στην συνέχεια ο αναγνώστης θα βρει μία δισέλιδη ιστορία, που αναφέρει την εκκίνηση και την πορεία των περιοδικών του Μπλεκ στην Ελλάδα. Το σχέδιο είναι του Γαβριήλ Τομπαλίδη, ενώ τον χρωματισμό τον έχει επιμεληθεί η Τίνα Χελιώτη. Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι το σενάριο το έχει γράψει ο ίδιος ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, γεγονός που δηλώνει ότι δεν είναι μόνο ένας απλός επαγγελματίας εκδότης, αλλά κι ένας γνήσιος φίλος των κόμικς. Τα εξτραδάκια, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την ιστορία αυτή και πριν την κεντρική, υπάρχει ένα δισέλιδο αφιέρωμα του Γαβριήλ Τομπαλίδη, που αναφέρεται στις υπαρκτές ιστορικές προσωπικότητες που συμμετέχουν στην ιστορία. Δεν μένει, λοιπόν, να πούμε κάτι άλλο εκτός από το να ευχηθούμε στον αγαπημένο μας ήρωα να τα εκατοστίσει και στην εκδοτική “Μικρός Ήρως” να συνεχίσει για πολλά χρόνια να μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο του Μπλεκ.

Είσαι teenager και googlάρεις τις εφηβκές ανησυχίες σου; Το ίδιο κάναμε κι εμείς! Ενημερωνόμασταν από εγκυκλοπαιδικές σειρές, μέσα από τα αγαπημένα μας tabl...εεεεε... περιοδικά! Ψάχνεσαι να βρεις τις κατάλληλες ασκήσεις, για τεράστια "ποντίκια"; Ο Νίκος Ατσαλής, ήταν εκεί για μας... Μπήκες στο αγαπημένο σου αθλητικό site σήμερα; Εμείς ενημερωνόμασταν αδιάκοπα! Δεν υπήρχε Wikipedia, όμως ξέραμε τα πάντα για τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, μέσω των αφιερωμάτων... Μπήκατε σήμερα στο αγαπημένο σας gossip-site, για ¨πικάντικα νέα", από το χώρο της show-biz; Ω, ναι! Είχαμε και αυτό! Όλοι μπαίνουμε στο YouTube, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα... Ε λοιπόν, και τότε "μπαίναμε" στο δικό μας YT, και τραγουδούσαμε και τους στίχους! Μα καλά... Ποστάραμε τότε στα social media; Φυσικά! Αρκούσε ένα γράμμα στη "Λέσχη Φίλων", να πυροδοτήσει ατελείωτα σχόλια για τον "πόλεμο" χεβιμεταλάδων και "φλώρων" και όχι μόνο! Τύπωσες στο πολυμηχάνημα, την φωτογραφία του αγαπημένου σου ηθοποιού ή τραγουδιστή; Μάντεψε... Εμάς μας τις έδιναν έτοιμες! Για τα σιδερότυπα μιλήσαμε; Για τις εκπληκτικές εικονογραφημένες ιστορίες από την αφρόκρεμα των Ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, studios; Τέλος, το δικό μας "tablet", ξεφόρτιζε μετά από μια εβδομάδα... Ανάλογα τη χρήση, κάποιοι το ξεφόρτιζαν νωρίτερα και απλά περίμεναν λιγάκι παραπάνω να "φορτίσει", δηλαδή μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους!

SOS: Ζητούνται τεύχη Μπλεκ τρίτης περιόδου,πλήρη με ένθετα, μεταξύ τευχών 413-446 !! Όποιος έχει ή μπορεί να βοηθήσει ,παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου !!! Στο παρόν , συγκεντρώνω όλες μου τις αναζητήσεις. Παρακαλώ τα μέλη να ρίξουν μια ματιά μήπως μπορούν να συμβάλλουν στη συρρίκνωση της λίστας :). Τα παρακάτω τεύχη τα αγοράζω ή τα ανταλλάζω με άλλα που έχω!! Κόμικς ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ 1) ΥΠΕΡΗΡΩΪΚΑ : ΧΟΥΛΚ 13 ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2001: 3(ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ), 4 ΒΑΡΒΑΡΟΙ: 6. ΜΑΡΒΕΛ STAR COMICS: 16,20,22,23,24,25,26,31,51,45. JLA (Modern Times) # 10 . ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ (Πέργαμος): 42 (αντικατ). 2) ΑΓΟΡΙ σειρά Γ (1989-1992) 120-150-170 Δραχμών (Πλήρη): 40(678),46(684),50,52(690),54(692),56(694),58(696),60(698),64(702),66(704),84(722),85(723),91(729),100, 103,123(761),127(765). 3) Μπλέκ Γ περιόδου: 413 έως και 446 πλήρη με ένθετα. Μπλέκ Γ περιόδου ΤΟΜΟΣ: 229,230 (πλήρεις). 4) ΤΡΟΥΕΝΟ σειρά Β (1989) 80-100-150 δραχμών : 9(215),11,13(219),16(222),19(225), 27,28,29,45,48,54,57, 64,65,71,72,73,74,75,76,77,78,79, 80,81,82. 5)ΑΣΤΡΑΠΗ (1985): Όπου ** τα ψάχνω μόνο με την αφίσα τους. 6,9*,10*,14*, 18*,20*,23*,27,29,30*. 6) ΚΡΑΚ COMICS : 4,7,8. 7) ΠΑΡΑ ΠΈΝΤΕ : 56,57,59. 8) KONAN ΜΟDERN TIMES: 6,9,10,11,12,13 ή οι σχετικοί τόμοι! 9) ΚΟΝΑΝ Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Modern times: 2,3 ή ο τόμος Επίσης, αν και δεν αποτελούν κόμικς , αναζητώ παλαιά sticker albums στην ελληνική γλώσσα , σε καλή / πολύ καλή κατάσταση, με αυτοκόλλητα, και συγκεκριμένα τα εξής : - BOOMER TEAM (άλμπουμ με χαρτάκια ή μόνο χαρτάκια). - ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ (άλμπουμ με χαρτάκια ή μόνο χαρτάκια). - ΚΑΝΤΥ ΚΑΝΤΥ # 2 (Panini) Για τα παραπάνω άλμπουμς εκτός από αγορά, τα ανταλλάζω επίσης με "καλά" κομμάτια κόμικς που διαθέτω, όπως πχ. Μάρβελ Καμπανά δεκαετίας 70. Ευχαριστώ!!!

Αφιέρωμα στο Έψιλον της Κυριακάτικης για τα εφηβικά περιοδικά. Ξέρει κανείς αυτό το καρέ στην τελευταία σελίδα κάτω αριστερά από ποια ιστορία είναι;

Το Μπλεκ επέστρεψε με το 2ο τεύχος του και αυτό τον μήνα, αυτή τη φορά συνεχίζοντας στον δρόμο που χτίσθηκε από το πρώτο τεύχος, και τώρα εξερευνώντας νέους τρόπους ψυχαγωγίας του κοινού, και ενδυνάμωσης της ύλης. Το περιοδικό με το νέο του τεύχος μας δίνει ξανά τα καλά του πρώτου τεύχους, εν δίδοντας σε αυτό ακόμα περισσότερο. Όπως εμείς πλέον εμπιστευόμαστε τον εκδότη Λεωκράτη Ανεμοδουρά στις κινήσεις του, έτσι και εκείνος εμπιστεύεται εμάς, όπως μας δείχνει στο Editorial του τεύχους. Στις εκπλήξεις του #2 διακρίνουμε την νέα ένταξη, ή μάλλον επανένταξη, του Υπεράνθρωπου, ενός αφηγήματος της δεκαετίας του ’50, που ο Θάνος Κόλλιας – γνωστός για την δουλειά του στο Ύψιλον – αναλαμβάνει τα χρέη σεναριογράφου και σκιτσογράφου, σε ένα πολλά υποσχόμενο ριμέικ. Το τεύχος επαναφέρει τίτλους φαβορί του πρώτου τεύχους, ανάμεσά τους ο Μάντυ Ρίλεϋ, ο Δικαστής Ντρεντ, ο Ταρζάν και φυσικά τον Στορμ. Ο Φάντομ, ο Λ-Ο και το Παιδί Πάνθηρας συνεχίζουν τις ιστορίες του από το πρώτο τεύχος, και ο Μπλεκ – ο πρωταγωνιστής ουσιαστικά – μας δίνει μία νέα ιστορία, ερχόμενη να κλείσει τα στόματα παραπονεμένων αναγνωστών. Στις 164 σελίδες που τον περιλαμβάνουν, μπορούν να βρεθούν και άρθρα – γραμμένα από γνώστες του αντικειμένου, τον Λευτέρη Ταρλαντέζο [που στην στήλη Κόμικς Νέα αναφέρει και το περιοδικό μας Comic Cultura] , τον Μάνο Νομικού και τον Νίκο Δημ. Νικολαΐδη -, τόσο για τα κόμικς όσο και για την ποπ κουλτούρα, με νέα, αφιερώματα και μία συνέντευξη του Θάνου Κόλλια, όπως επίσης το χιουμοριστικό μονοσέλιδο «Μα Τα Χίλια…» του Βαγγέλη Σαΐτη. Το εξώφυλλο αποτίνει τιμή στον Φάντομ – σε σκίτσο των Bret Blevins & Terry Austin -, ήρωα που φιλοξενείται στο παρόν τεύχος. Ας περάσουμε όμως στο κάθε κόμικς ξεχωριστά… ΜΠΛΕΚ – Οι Κλέφτες Του Βορρά [EsseGesse - "I Ladri Del Nord", Collana Freccia #1-21, 1958 / Μεγάλος Μπλεκ #77, 02/1975] – σελίδες 6-43 Το πρώτο, και πολυσέλιδο, κόμικς του τεύχους δεν είναι άλλο από αυτό του Μπλεκ. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, δημοσιεύεται ξανά ιστορία εκ χειρός EsseGesse, ακόμα και αν αποτελεί αναδημοσίευση – με τον πρώτο τίτλο που του δόθηκε να ήταν «Η Εκδίκηση Του Αδελφού». Η πλοκή έχει ως εξής: ένας πρώην δοιηκητής των Αγγλων και ένας χωρικός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκδικηθούν τον Μπλεκ. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά η ιστορία, αν και την καταλαμβάνει μία παιδική αφέλεια καθ’ όλη τη διάρκεια. Διαβάζοντας την νιώθεις αυτόματα την νοσταλγία, και την ηλικία του έντυπου, πράγμα που σε απομακρύνει από την ανάγνωση του. Το σκίτσο είναι αρκετά καλό, και ο χρωματισμός που έγινε αρκετά καλά μελετημένος, μετατρέποντάς σε μία ιστορία που απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις του ήρωα, και σε μεγάλης ηλικίας κοινό. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνει μία πολύ ψυχαγωγική ανάγνωση! ΜΑΝΤΥ ΡΙΛΕΫ – Το Πρώτο Δάκρυ [Ray Collins / Ernesto Garcia Seijas - "La Primera Lagrima", Scorpio #113, 1985] – σελίδες 46-55 Το αγόρι που αποτέλεσε την απόλυτη έκπληξη του πρώτου τεύχους, επέστρεψε, με αυτή τη φορά μία δεκασέλιδη περιπέτειά του. «Το Πρώτο Δάκρυ» ακουμπά – όπως κατά κύριο λόγο οι ιστορίες του Ρίλεϋ – λεπτά θέματα, με αυτή τη φορά, την ορφάνια, την έννοια της μητριάς, την οικογένεια και τέλος, την ενηλικίωση. Η λέξη «συγγνώμη» παίζει σημαντικό ρόλο στη ροή της ιστορίας, αυτή τη φορά δίνοντας τη δυνατότητα και σε αναγνώστες άγνωστοι με τον ήρωα, να συμπαθήσουν και πάνω από όλα, να κατανοήσουν. Ο Collins με τους εξαιρετικούς διαλόγους του, που μπορεί μέχρι και να σε στοιχειώσουν, σε ταξιδεύει στον κόσμο του Ρίλεϋ λες και είναι κάτι φυσικό. Το σχέδιο του Garcia Seijas πανέμορφο από κάθε άποψη, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά των προσώπων του κάθε ήρωα, βοηθώντας μας να συνδεθούμε με τον καθένα συναισθηματικά. Να προσθέσω, πως ο συμβολισμός του φιδιού τελικά έχει μεγαλύτερο νόημα από ότι είδαμε στο πρώτο τεύχος, καθώς ουσιαστικά δείχνει τα κακά αισθήματα, και το κόψιμο του κεφαλιού σηματοδοτεί την ελευθέρωση από τα δεσμά των κακών αυτών συναισθημάτων… Λ-Ο: ΠΗΓΑΣΟΣ 4-Ω [Σπύρος Ορνεράκη - Το Ρόδι, 1981] – σελίδες 56-59 Η συνέχεια του Λ-Ο ακουμπά αυτή τη φορά ένα ακόμα μεγάλο ιστορικό γεγονός, που μας γυρνά στις ρίζες της Ελληνικής ιστορίας, και αυτό να είναι ο θάνατος του Αθανάσιου Διάκου. Στις 4 σελίδες που αποτελείται, σας υπόσχομαι δεν θα έχετε ούτε ένα ερέθισμα. Μία πραγματικά αδιάφορη ιστορία, χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης. Η πραγματική απογοήτευση είναι το γεγονός πως ο Λ-Ο παίρνει 3η θέση στην ιστορία, αντί για πρώτη όπως στο #1, όπου σε εκείνο βοήθησε την πλοκή, ενώ σε αυτό απλά τα κοιτάει να γίνονται. Στα καλά του όμως συγκαταλέγουμε το σκίτσο, που ο Ορνεράκης απλά διαπρέπει. ΦΑΝΤΟΜ – Οι Πέντε Ημέρες Του Δράκου (Μέρος Β’) [Tony Bedard / Allan Goldman - "The Five Days Of The Dragon", The Phantom Annual#1, 01/2007] – σελίδες 60-69 Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του τεύχους είναι ο Φάντομ, και η υπέροχη ιστορία του. Το β’ μέρος στο «Οι Πέντε Ημέρες Του Δράκου» εξερευνά το έπος του ενδέκατου Φάντομ, αυτή τη φορά στο χρονικό πλαίσιο του Πολέμου Της Ανεξαρτησίας, το 1782, με τον νέο αυτό Φάντομ να προσπαθήσει να αποκτήσει το δεύτερο κομμάτι του Δράκου. Η συγκεκριμένη ιστορία πιστεύω θα σοκάρει με το περιεχόμενό της, και πόσο ιστορικά ακριβής είναι. Μας δείχνει τις κακουχίες της περιόδου, με μία πιο σκληρή ματιά, μία πιο ρεαλιστική σκοπιά, αποτυπωμένα στα πρόσωπα των χαρακτήρων – αλλά και στα σώματα με παράδειγμα τον Ινδό -, αλλά ακόμα περισσότερο στην ενδυμασία του Φάντομ, που – αν και over the top – δουλεύει με το περιεχόμενο και είναι κατανοήτη. Ο Goldman, ένας από τους καλύτερους Βρετανούς καλλιτέχνες του σήμερα, μετατρέπει αυτή την ιστορία σε αληθινό διαμάντι. Το χρώμα είναι απίστευτο. Το σενάριο και οι διάλογοι του Bedard αρκετά καλοί για το υλικό που έχει στα χέρια του. Το τέλος είναι αρκετά συγκινητικό, διδάσκοντάς μας πράγματα. ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΤΡΕΝΤ – Όλα Βρίσκονται Στον Κήπο [John Wagner / Arthur Ranson - "Everyhing On The Garden", 2000AD #1465, 11/2005] – σελίδες 70-75 Μία «φτωχή» ιστορία θα την έλεγα, στα ίδια επίπεδα με αυτή του πρώτου τεύχους, βέβαια αυτή τη φορά με κάποιο μάθημα στο τέλος, και πολλούς κρυφά νοήματα. Τα «κρυφά» αυτά μηνύματα δεν είναι άλλα από τον κήπο, το πράσινο, που πεθαίνει, και που οι γέροι προσπαθούν να επαναφέρουν στη μνήμη τους, με τα λουλούδια να συμβολίζουν την εξέλιξη και τα έντομα την κατάρριψη, εννοώντας πως κατάρριψη θα είναι ένα μέλλον δίχως το πράσινο. Το βασικό της πρόβλημα όμως είναι η συντομία της, και οι 6 σελίδες που δεν την αφήνουν να αναπτυχθεί όπως θα έπρεπε, με ειδικά τις τελευταίες σελίδες να μπορούσαν άνετα να είναι 4 με 6. Το τέλος μας δίνει ένα μήνυμα, ίσως προφητικό, αλλά ποιοι είμαστε εμείς να το κρίνουμε… Ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ – Η Γέφυρα (Μέρος Α’) [Θάνος Κόλλιας - βασισμένο στον χαρακτήρα των Στέλιος Ανεμοδουράς και Βύρωνας Απτόσογλου] – σελίδες 79-90 Μετά από ένα κατατοπιστικό 2-σέλιδο αφιέρωμα και μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του δημιουργού, το πρώτο μέρος του νέου έπους του Θάνου Κόλλια, το υπ’ αριθμόν νο.97 στην ιστορία του Υπεράνθρωπου. Το νέο Ελληνικό κόμικς αποτελεί και την απόλυτη ευχάριστη έκπληξη του τεύχους. Το πρώτο μέρος από πολλά εύχομαι, επιστρέφει τον Κόλλια στο χώρο μετά από πολύ καιρό, ειδικευμένος στον υπερηρωικό τομέα, δημιουργώντας τι θα μπορούσε να ήταν και το καλύτερο μέχρι στιγμής έργο του. Αν και είναι πάρα πολύ α’ μέρος μίας ιστορίας, με τον Υπεράνθρωπο να εμφανίζεται μονάχα στην τελευταία σελίδα, σε μία άβολη για εκείνον στιγμή, η εξέλιξη της είναι πραγματικά απίθανη. Οι διάλογοι με εντυπωσίασαν, με την χρήση ελεύθερης γλώσσας κατά κύριο μέρος, αλλά και popculture αναφορές αναμεταξύ. Το σενάριο κινείται γρήγορα, με πολλά jumps-and-cuts, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο από την αρχή ως το τέλος, με πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μας έρχονται στη συνέχεια… Το σκίτσο είναι τόσο υπέροχο, απλά προσκυνάω. Οι γραμμές ξεκάθαρες, χαρακτηριστικά προσώπου, λεπτομέρειες, και σε πολλά panels έπαιζε με την συνείδησή μας. Το χρώμα δουλεύει εξαιρετικά με το σχέδιο, με έναν από τους καλύτερους συνδυασμούς σε κόμικ. Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι περαιτέρω σε σχέση με την πλοκή από την άποψη πως, ακόμα δεν έχουμε δει κάτι που να φέρει στον μυαλό μας τον Υπεράνθρωπο. Πάντως κάτι που μας υπόσχεται είναι ένα θεότρελο ταξίδι… Ανυπομονώ για την συνέχεια όσο τίποτε άλλο! TARZAN – Παγωμένη Ζούγκλα [Joe Kubert - "Ice Jungle", Tarzan #227, 01/1974] – σελίδες 91-108 Η νέα περιπέτεια του Tarzan του Joe Kubertείναι μία ακόμα όμορφη προσθήκη του τεύχους. Το σενάριο αν και εργό σε φάσεις, εξυπηρετεί απίστευτα το περιεχόμενο, και ιδιαίτερα το σκίτσο που για άλλη μία φορά αποτελεί έργο τέχνης. Μπορείς να χαζεύεις με τις ώρες το σκίτσο του κόμικς. Η πλοκή έχει ως εξής: Η ιστορία ακουμπά ξανά ρατσιστικά θέματα, αλλά και θέματα κακομεταχείρισης ζώων, και τέλος το θέμα της ενηλικίωσης. Η ιστορία σε σχέση με την προηγούμενη περιπέτεια έχει κορύφωση και καταλήγει σε ένα όμορφο συμπέρασμα. Το να διαβάζεις Tarzan του Kubert είναι απλά θεϊκό δώρο… ΣΤΟΡΜ – Τα Κυνηγόσκυλα Του Μάρντουκ [Martin Lodewijk / Don Lawrence - "De Honden Van De Mardouk", Storm #14, 1986] – σελίδες 109-155 Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείψει από το περιοδικό το εξαιρετικό κόμικς επιστημονικής φαντασίας, Στορμ, του αγαπημένου Don Lawrence, μετά από την θετική ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού, μετατρέποντάς τον αναπόσπαστο κομμάτι του τίτλου πλέον. Στο 14ο κατά σειρά άλμπουμ – που δημοσιεύεται στο τεύχος ξανά με το εξώφυλλό του – που αποτελεί ταυτόχρονα το 5ο και τελευταίο κεφάλαιο στα «Χρονικά Της Πανταρβέ» - τελευταίο μόνο εικονικά, υπάρχουν άλλες 8 ιστορίες – και είναι για ακόμη μία φορά ένα αληθινό αριστούργημα. Σε αυτή την ιστορία βέβαια, έχει περισσότερη πλοκή από αυτή στο #1, όπου εκεί η ιστορία ήταν περισσότερο straight-forward παρά αυτή στο #2. Στην ιστορία επεκτείνεται σε μεγάλα επίπεδα ο μύθος του ήρωα, γνωρίζοντάς μας αρκετούς νέους χαρακτήρες, που θα μας απασχολήσουν και στη συνέχεια. Για άλλη μία φορά το σκίτσο του Lawrence σε συνδυασμό με τα χρώματα, μετατρέπει κάθε panel σε καλλιτεχνικό πίνακα. Αναμένουμε τη συνέχεια… ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΝΘΗΡΑΣ [Tom Tully / Mike Western & Brad Bradburry - "The Leopard From Lime Street", Buster, 1976 / Μπλεκ Νέας Περιόδου, 1983] – σελίδες 157-162 Το #2 κλείνει για άλλη μία φορά το Βρετανικό υπερηρωικό κόμικς «Το Παιδί Πάνθηρας» του Tom Tully, συνεχίζοντας εκεί που σταμάτησε το #1. Αυτό το μέρος είχε πολλή δράση, και η πλοκή κινούταν με γρήγορο και εύθυμο τρόπο. Το σχέδιο και το σκίτσο αρκετά καλά. Περιμένουμε για την συνέχεια… Σε γενικές γραμμές, ένα τεύχος σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με το πρώτο, με 9 υπέροχα κόμικς, σε καλύτερη διανομή σελίδων, και ένα άκρως «χορταστικό» τεύχος. Άμα είχατε κάποιους ενδοιασμούς με την αγορά του πρώτου τεύχους, σας διαβεβαιώνω πως με το δεύτερο δεν θα απογοητευτείτε! Πολλά συγχαρητήρια ξανά στην εκδοτική για την απίθανη έκδοση και περιμένουμε και συνέχεια… Πηγή

Καλησπερα σε ολους τους φιλους της σελιδας μετα απο καιρο επανερχομαι με μια νεα λιστα αναζητησης Μπλεκ Α περιοδου Τα τευχακια που αναζητω ειναι τα εξης: ΜΠΛΕΚ Α ΠΕΡΙΟΔΟΥ: 1,3,4, 18, 21,22,23, 35,37, 257,278, 334, ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ: 1, MIΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ: 112,158,166,173,174,210,218, Mε ενδιαφερουν σε αρτια κατασταση αλλα οχι παραλογα πραγματα! Περιμενω την οποια πολυτιμη βοηθεια σας!

Με πολλές φιλοδοξίες και υποσχέσεις για το μέλλον, το νέο διμηνιαίο περιοδικό «Μπλεκ» θυμίζει στους παλαιότερους και συστήνει στους νεότερους αναγνώστες μια πλειάδα εμβληματικών ηρωικών χαρακτήρων των κόμικς. Τη δεκαετία του 1970, χωρίς κινητά, βιντεοπαιχνίδια, DVD και με την τηλεόραση σε πρωτόγονο επίπεδο, τα παιδικά περιοδικά κόμικς στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτά που απευθύνονταν στα αγόρια, γνώρισαν μέρες δόξας. Ήρωες κάθε είδους, αινιγματικοί τυχοδιώκτες, γενναίοι πολεμιστές, ατρόμητοι ταξιδιώτες στον χρόνο και τον χώρο συντρόφευσαν τους πιτσιρικάδες στην πορεία τους προς την εφηβεία και την ενηλικίωση. Περιοδικά όπως το «Αγόρι», το «Μπλεκ», το «Τρουένο» και το «Ζαγκόρ», άλλα εβδομαδιαία και άλλα μηνιαία, έφτασαν να πουλάνε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και να διαβάζονται από το σύνολο σχεδόν του αγορίστικου πληθυσμού. Τη δεκαετία του 1980 όμως, τα παιδιά σιγά σιγά μεγάλωσαν, οι διέξοδοι για ψυχαγωγία και διασκέδαση πολλαπλασιάστηκαν και ο περιοδικός Τύπος για παιδιά άρχισε να φθίνει. Τα περισσότερα περιοδικά είδαν τις πωλήσεις τους να κατρακυλάνε και εν τέλει έκλεισαν. Οι ήρωες όμως δεν ξεχάστηκαν από όσους τους γνώρισαν τότε. Το περιοδικό «Μπλεκ» των εκδόσεων Μικρός Ήρως του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, με αρχισυντάκτη τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει μια νέα σχέση των αναγνωστών, μεγαλύτερων και μικρότερων σε ηλικία, με τους ήρωες αυτούς, παρουσιάζοντας παλαιότερες και νεότερες ιστορίες. Απόσπασμα από τη σειρά «Στορμ» των Don Lawrence και Martin Lodewijk Αν και διμηνιαίο, το «Μπλεκ» είναι ιδιαίτερα χορταστικό (164 έγχρωμες σελίδες) και όπως διευκρινίζει το editorial του πρώτου τεύχους, θα είναι προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού: «Ο "Μπλεκ" θα είναι πια ένα πολυθεματικό περιοδικό, με αρκετές (πάνω από δέκα) ιστορίες κόμικς, κατά βάση αυτοτελείς, με ήρωες που έχετε διαβάσει στο παρελθόν αλλά και νέους από τον χώρο της 9ης Τέχνης, αφιερώματα, μια Pop αλλά και μια ρετρό γωνιά, συνεντεύξεις από σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και κόμικς αυτών, γελοιογραφίες και πολλές εκπλήξεις. Το σημαντικότερο είναι όμως ότι θα αποπνέει μια καινούργια, ανανεωμένη και πιο μοντέρνα αισθητική, σε μεγαλύτερο σχήμα και πολυτελές χαρτί… και όπως αναφέρει και το νέο μας μότο, θα περιλαμβάνει τα καλύτερα κόμικς από τους κορυφαίους δημιουργούς της 9ης Τέχνης. Η ιστορία συνεχίζεται…». Στο πρώτο τεύχος περιλαμβάνονται ιστορίες με τον Μπλεκ, τον Κόρτο Μαλτέζε, τον Φάντομ, τον Δικαστή Ντρεντ, τον Ταρζάν, τον Στορμ, τον Γιορ, το Παιδί Πάνθηρα κ.ά., ενώ στα θετικά της έκδοσης είναι ότι σε κάθε ιστορία αναφέρονται τα ονόματα των δημιουργών της (σεναριογράφου και σχεδιαστή), η ημερομηνία πρώτης δημοσίευσής της και το έντυπο στο οποίο δημοσιεύτηκε. Οι Σπύρος Ορνεράκης, Ελένη Αργύρη, Νίκος Κούτσης και Βαγγέλης Σαΐτης εκπροσωπούν την Ελλάδα σε μια πλούσια έκδοση που συνοδεύεται από νέα και ειδήσεις γύρω από τα κόμικς, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αφιέρωμα στον συνδημιουργό του Αστερίξ, Rene Goscinny, συνέντευξη της Patrizia Zanotti, διαχειρίστριας των δικαιωμάτων του Hugo Pratt, συνέντευξη του εικονογράφου και δημιουργού κόμικς Νίκου Κούτση κ.ά. Η συνταγή του «Μπλεκ», δηλαδή μιας ανθολογίας κόμικς διαφορετικών δημιουργών με διαφορετικά στιλ που πωλείται φτηνά και όχι μόνο σε εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στις ευρωπαϊκές χώρες κατά το παρελθόν. Σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η συνταγή έπαψε να εφαρμόζεται καθώς επικράτησαν τα άλμπουμ των μεμονωμένων δημιουργών, με εκτενέστερες ιστορίες και πολύ ακριβότερη τιμή. Το «Μπλεκ», επιλέγοντας ιστορίες με πρωταγωνιστές, δημοφιλείς χαρακτήρες από τα παλιά που παραμένουν όμως ζωντανοί στις μνήμες, επιχειρεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Στοχεύοντας σε ένα κοινό που διάβαζε κάποτε μανιωδώς κόμικς και ελπίζοντας ότι θα προσεγγίσει και νέους αναγνώστες, παρά τη δυσμενή κατάσταση στον χώρο του ψυχαγωγικού περιοδικού Τύπου, έχει πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Από το «Καρέ Καρέ» ευχόμαστε κάθε επιτυχία! Και το σχετικό link...