Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Μικυ Μαους'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Πωλούσαν ναρκωτικά με φίρμα τον... Μίκυ Μάους Τρίτη, 02 Απριλίου 2019 19:26 Ναρκωτικά με το λογότυπο του... Μίκι Μάους στη συσκευασία τους κατείχαν και διακινούσαν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας οι δύο αλλοδαποί κι ο Έλληνας που συνελήφθησαν το βράδυ της Δευτέρας στα Πατήσια, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής. Εντοπίστηκαν έπειτα από αξιοποίηση πληροφοριών σχετικά με τη δράση ομάδας ατόμων που διακινεί ηρωίνη και κοκαΐνη, και μάλιστα με το λογότυπο του Μίκι Μάους, που δείχνει την προέλευση των ναρκωτικών από εργαστήριο στη Λατινική Αμερικής. Σε έρευνες στα σπίτια τους στα Πατήσια βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 4.791,5 γραμμάρια ηρωίνης, 1.010 γραμμάρια κοκαΐνης, δύο ζυγαριές ακριβείας, 3.400 ευρώ, Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο κι επτά κινητά τηλέφωνα. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών. === Πηγή Γλαυκα εις Αθήνας! που και να χαμπαριασουν την υπαρξη καποιων που παθαινουν αμοκ εάν κάτι λέγεται Κομιξ και εχει σταφ που εχουν ξαναπαρει ή εαν λεγεται Κοσμος Ντίσνεϋ και εχει μεσα σταφ που δεν ειναι κομικ... αχαχουχα! καλά. υπάρχουν κι αλλες φυλες εθισμενων απο αυτους που τους πιανει μονο εαν το ειχαν διαβασει πριν απο 40 χρονια μεχρι αυτους που τους πιανει μονο εαν δεν ειναι πανω απο 5 ετών υλικό
  2. Αναρωτηθήκατε ποτέ, πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά εικονογράφηση του Μίκυ σε σελίδα ελληνικού περιοδικού? Εγώ βρήκα αυτό. Εσείς έχετε συναντήσει τον Μίκυ σε παλαιότερη έκδοση??? ============================================================= -- edit -- Το παρόν Θέμα ξεκίνησε με την πιο πάνω ερώτηση πριν από περίπου 4 χρόνια. Μετά τις απαντήσεις που πήραμε στις καταχωρήσεις που ακολουθούν, η (μέχρι στιγμής) παλαιότερη εμφάνιση του Μίκυ σε ελληνικό περιοδικό βρέθηκε να χρονολογείται από το 1931. Αντιγράφουμε πιο κάτω τις λεπτομέρειες (από αυτήν ΕΔΩ την καταχώρηση): ============================================================= Ο Μίκυ Μαόυς, μετά τη δημιουργία του από τον Walt Disney, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο test screening της ταινίας βωβού κινηματογράφου Plane Crazy στις 15 Μαΐου 1928. Όσοι την παρακολούθησαν τότε, δεν έδειξαν κανέναν ενθουσιασμό και, αφού δεν βρέθηκε διανομέας για την ταινία, ο Walt την έβαλε στην πάντα και έφτιαξε μια δεύτερη, το The Gallopin' Gaucho που έκανε την ανεπίσημη της πρεμιέρα στις 7 Αυγούστου 1928. Όμως, ούτε αυτή η ταινία βρήκε διανομέα και έτσι ο Μίκυ έμεινε και πάλι μακριά από το ευρύ κοινό. Στην τρίτη του προσπάθεια, ο Walt βρήκε την αποδοχή που αναζητούσε και η ταινία Steamboat Willie παρουσίασε τον Μίκυ επίσημα στο παγκόσμιο κοινό, στις 18 Νοεμβρίου 1928. Η πρώτη εμφάνιση του Μίκυ σε κόμικ στριπ έγινε στις 13 Ιανουαρίου 1930, σε σενάριο Walt Disney και σχέδιο Ub Iwerks: ====================================================== Στα πάτρια εδάφη: Με βάση τα όσα έχουν καταγραφεί στις καταχωρήσεις πιο πάνω, η μέχρι στιγμής πρώτη εμφάνιση του Μίκυ στην Ελλάδα είναι αυτή στο περιοδικό Ἑβδομάς, στο τεύχος 212 που κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου 1931 (και ίσως πρόκειται για αυτήν εδώ την έκδοση). Οι σχετικές εικόνες του Μίκυ φαίνονται πιο κάτω, όπως τις παρουσίασε στο GC ο @rotagiatipino εδώ: Συγκριτικά με τις πρώτες εμφανίσεις του Μίκυ στο ευρύ κοινό, στην Ελλάδα έφτασε μόλις 3 χρόνια και περίπου 5 μήνες μετά την πρώτη-πρώτη του εμφάνιση, 3 χρόνια και κάτι μέρες μετά την επίσημη του πρώτη εμφάνιση με διανομέα και όλα τα σχετικά, και 1 χρόνο και 9 μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση σε κόμικς. Όχι κι άσχημα αν λάβουμε υπόψη τις τηλεπικοινωνίες της εποχής ------------------------------------------------------------------------------------------- Ευχαριστούμε τον @rotagiatipino για τις πληροφορίες και τον @PhantomDuck που τις έφερε εις γνώσιν του παρόντος Θέματος.
  3. Στο Νέο Μίκυ Μάους 237, διαβάσαμε την ιστορία "Αυτοί που έσωσαν τα Χριστούγεννα". Στην πρότελευταια σελίδα της ιστορίας (σελίδα 69 του τεύχους), βλέπουμε πολλούς ήρωες, και από τη Λιμνούπολη και από το Μίκυ Σίτυ, να εμφανίζονται ξαφνικά και να κάνουν έκπληξη στον Μίκυ και στον Ντόναλντ. Ανάμεσα τους βρίσκεται και ένας χαρακτήρας που, αρχικά, μας φαίνεται άγνωστος, αλλά με μια δεύτερη ματιά μπορούμε να αντιληφθούμε ότι (το κεφάλι του τουλάχιστον) είναι ένας συνδυασμός του Σκρουτζ και του Μίκυ. Φαβορίτες/καπέλο/γυαλιά μαζί με αυτιά/μύτη ποντικιού: Μετά από αυτό το καρέ, ο άγνωστος χαρακτήρας εξαφανίζεται... Το inducks δεν αναφέρει κάτι σχετικό. Έχει κανείς πληροφορίες?? Κάποια ιδέα?? Σχόλια?? Υγ.: τα ρούχα του αγνώστου κάτι μου θυμίζουν πάλι -ο γιακάς συγκεκριμένα- αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι...
  4. Όταν έχεις καλό εκπαιδευτή, αυτά παθαίνεις από το Μίκυ Μάους #1071, Μόμπυ Ντακ δια χειρός Tony Strobl.
  5. Εσένα ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από τη Disney; Με αφορμή τα 90 χρόνια του Mickey Mouse, το πλήρωμα του PopCode σκαλίζει τις πρώτες του αναμνήσεις από ένα στούντιο που σημάδεψε τη ζωή μας όσο κανένα άλλο. Τον ξέρεις αυτόν τον τύπο. Βρίσκεται γύρω σου. Τρώει δίπλα σου στο γραφείο. Μπορεί και να έχεις κάτσει μαζί του για καφέ. Είναι τόσο σπάνιος που δεν έχεις καν στο μυαλό σου ότι υπάρχει, μέχρι να σου αποκαλυφθεί από μόνος του. Συνήθως σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι Αυτός Που Δεν Βλέπει Disney. Όχι τώρα. Και ως παιδί. Οι τρύπες της ποπ κουλτούρας που έχουμε όλοι μας στη δική του περίπτωση είναι μαύρες και συμπαντικές. Πώς τον αντιμετωπίζεις αυτόν τον άνθρωπο, πώς τον χειρίζεσαι; Και κυρίως, τι άλλο μπορεί να σου κρύβει; Μην φοβάσαι, αναγνώστη. Το PopCode είναι safe space. Εδώ είσαι ανάμεσα σε φίλους. Με αφορμή τα 90 χρόνια που κλείνει φέτος ο Mickey Mouse, ταξιδέψαμε μέχρι τα γραφεία της Disney και γυρίσαμε για να φτιάξουμε τη δική μας Mickeypedia. Στο σημερινό της κεφάλαιο, το πλήρωμά μας σκαλίζει τις πρώτες του αναμνήσεις από ένα στούντιο που σημάδεψε τη ζωή μας όσο κανένα άλλο. Τα υψωμένα αυτιά του Πλούτο για τον Γρηγόρη Μπάτη https://youtu.be/5iy_W7F6how?t=2 Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, αλλά ένα απ' αυτά που μου 'χουν μείνει στο μυαλό είναι η απορία και το πόσο μου "κλώτσαγε" να βλέπω ζώα να συμπεριφέρονται και κυρίως να μιλούν σαν άνθρωποι στα καρτούν. Την πρώτη κρυάδα την πήρα με τον Mickey Mouse που σχεδόν έναν αιώνα έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Απεριόριστο respect σ' αυτόν τον ποντικό που έχτισε μια ολόκληρη δυναστεία, απεριόριστη αγάπη για όλα τα ωραία μηνύματα που μας έχει περάσει, αλλά η δική μου πρώτη Disney ανάμνηση μπορεί να έχει μέσα Mickey αλλά επικεντρώνεται στον Πλούτο. Αυτό το πάντα χαμογελαστό σκυλί, που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να είναι απλά ένα σκυλί. Με την αθωότητα στα μάτια, με την λαχτάρα στο βλέμμα κάθε που έβλεπε φαγητό, με τον αυθορμητισμό στη συμπεριφορά και με την ατέλειωτη αγάπη και χαρά, για τα απλά όμορφα πράγματα της ζωής. Ο Πλούτο είναι ο μόνος από την super εξάδα της Disney (Mickey, Minnie, Donald, Daisy, Goofy) που δεν είχε ανθρώπινη μορφή ή συμπεριφορά, γιατί δεν είχε κάτι να ζηλέψει από τους ανθρώπους. Αντίθετα, εμείς οι άνθρωποι έχουμε πολλά να ζηλέψουμε από τον απλότητα και την αληθινή αγάπη του Πλούτο και γενικά των ζώων. Αυτό φρονώ πως ήταν και το πιο σπουδαίο μήνυμα που πέρασε ο Walt Disney και το οποίο χρειάστηκε να περάσουν τρεις δεκαετίες για να καταλάβω. O Ντόναλντ μου έκλεψε την καρδιά για τον Πάνο Κοκκίνη (απόσπασμα από εδώ) Μόνο αγάπη για το αγέρωχο παπί που μπήκε στη ζωή μου (κάτι που προφανώς δεν θυμάμαι) ήδη από το μαιευτήριο καθώς ήταν μια από τις πρώτες κούκλες που έφεραν στους γονείς μου ως δώρο. Και, όπως ίσως κατάλαβες, κατέληξε να γίνει η αγαπημένη μου. Ένας ήρωας με τον οποίον έπαθα τέτοια ταύτιση (και όχι μόνο επειδή και οι δυο μας έχουμε την ίδια καταπληκτική άρθρωση) ώστε πήγα ντυμένος ως Ντόναλντ σε πάνω από ένα πάρτι κατά τη διάρκεια του δημοτικού. Επίσης τις δικές του ιστορίες ήταν που καταβρόχθιζα με μανία ευλαβικά κάθε εβδομάδα, με τα χρήματα που μου έδινε η θεία μου (μιλάμε για υπερβολικό ποσό, επειδή ήθελε να την πει στην μάνα μου) για να πάω στο γειτονικό ψιλικατζίδικο. Τσαντίλας και ευαίσθητος. Ερωτοχτυπημένος και μαχητής. Απλά υπέροχος. Και διαχρονικός. Η επιστροφή του άσωτου Lion King για τον Νίκο Σταματίνη Ο Simba ήταν ο πρωταγωνιστής της πρώτης ταινίας που είδα ποτέ μου και της ταινίας που μάλλον συνεχίζω να έχω δει περισσότερες φορές από κάθε άλλη. Καθισμένος στο πάτωμα σε αυτή την κλασική στάση στην οποία βολεύεται μόνο ο Βούδας και οι άνθρωποι με μονοψήφιο αριθμό ηλικίας, όταν βλέπουν κάτι που τους ενθουσιάζει. Εδώ που τα λέμε, όταν απέναντι έχεις έναν τόσο καλογραμμένο villain, όπως είναι ο Scar, τότε κάτι έχεις κάνει και συ με τη ζωή σου. Ο Simba είναι σαν το στερεότυπο της χαμένης γενιάς που τελικά έκανε κάτι. Γόνος πλούσιας οικογένειας με τραυματικές εμπειρίες που, αφού έζησε παρατεταμένη φοιτητική ζωή με κάμπιες, χορούς και πανηγύρια πλάι στους αληταράδες Timon και Pumbaa, διαφοροποιήθηκε και πήρε τη ζωή του στα χέρια του. Η σκηνή με τον θάνατο του Μufasa έχει διαμορφώσει μια ολόκληρη γενιά λίγο λιγότερο από όσο διαμόρφωσε τον Simba. Το Lion King, ακόμα και σήμερα, είναι μια σπουδαία ταινία. Κι όμως, το 'Beauty and the Beast' για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή Λατρεύω τον Ντόναλντ, διάβαζα από μικρός Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο κι όποιο περιοδικό ακόμη είχε τις περιπέτειες των ηρώων της Disney, όμως η πρώτη μου 'κανονική΄ ανάμνηση από το σύμπαν της, είναι το animated 'Beauty and the Beast' που κυκλοφόρησε το 1991, όταν δηλαδή ήμουν μόλις πέντε ετών. Θυμάμαι ότι είχα πάει να το δω στο σινεμά με την μητέρα μου και τον αδερφό μου και πως η υπόθεση του τέρατος που το ερωτεύτηκε η πριγκίπισσα μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, αφού με έμαθε σε μια τρυφερή ηλικία ότι όλα είναι πιθανά. Στο τέλος έγινε πάλι πρίγκιπιας βέβαια, οπότε κάπου εκεί χάθηκε το ηθικό δίδαγμα αλλά τότε παραήμουν μικρός για να τα συνειδητοποιήσω όλα αυτά και έτσι απλά περιορίστηκα να ζωγραφίζω το τέρας σε κάτι χαρτιά που θυμάμαι ότι μας είχαν δώσει στο σινεμά. Ήταν ένα ωραίο απόγευμα, ένα ωραίο ορεκτικό από τις τεράστιες ποσότητες Disney που θα κατανάλωνα καθώς μεγάλωνα, μέχρι ακόμη και σήμερα που ευτυχώς για όλους, έχω σταματήσει να ζωγραφίζω. Ο Mickey και το μυστήριο για τη Λία Παπαϊωάννου Παιδικό δωμάτιο που σέβεται τον εαυτό του χωρίς έστω ένα λούτρινο Mickey, Minnie, Donald, Daisy κλπ, δεν υπάρχει. Έτσι και το δικό μου. Αλλά αυτό δεν είναι η πρώτη πραγματική ανάμνησή μου από τον κόσμο της Disney. Η πρώτη φορά που η Disney αιχμαλώτισε την παιδική μου καρδιά ήταν όταν έπεσε στα χέρια μου το πρώτο μου «Μίκυ Μυστήριο». Ο Mickey Mouse ντυμένος σε στυλ ντετέκτιβ σε film noir αντιμέτωπος με ευφάνταστους ληστές, γυναίκες αράχνες που τον γοήτευαν, επικίνδυνες συμμορίες. Ήταν μέσα δεκαετίας του 1990, και θυμάμαι να καταβροχθίζω κάθε τεύχος μέσα σε λίγα λεπτά και μόλις τέλειωνε αναγκαζόμουν να πάρω και Μίκυ Μάους και Ντόναλντ και όλα τα υπόλοιπα υποκατάστατα -τα οποία ναι, ομολογώ, αγοράζω καμιά φορά ακόμα και σήμερα. Κατάφερα να μαζέψω όλα τα «Μίκυ Μυστήριο» εκείνων των πρώτων κύκλων, κατάφερα να δανείσω -και να χάσω- τα περισσότερα. Αλλά ο τυπάκος με την καπαρντίνα και το κοφτερό μυαλό που λύνει κάθε μυστήριο υπάρχει ακόμα μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου. Ο απαραίτητος Σκρουτζ Μακ Ντακ για τον Δημήτρη Μπούτσικο Δεν θέλω να κάνω τον Κινέζο (και να ήθελα εδώ που τα λέμε, δεν μπορώ). Ξέρω πόσο αιρετική δείχνει η συμπάθειά μου προς τον Σκρουτζ Μακ Ντακ αφού για μία μεγάλη μερίδα φίλων των κόμιξ, είναι ο πιο μισητός, ο πιο αντιπαθητικός και ο πιο μίζερος χαρακτήρας που σκέφτηκαν στη Ντίσνεϋ. Υπάρχει όμως και μία δεύτερη ανάγνωση, η δικιά μου που σε μεγάλο βαθμό προέκυψε κατά τη διάρκεια της πρώτης μου κατασκηνωτικής εμπειρίας (θα μιλήσουμε αναλυτικότερα σε άλλο κείμενο για αυτό το παιδικό δράμα). Τον όγδοο Ιούλιο της ζωής μου, τον πέρασα σε μία αδιάφορη κατασκήνωση διαβάζοντας κόμιξ. Ολόκληρα μεσημέρια και ολόκληρα βράδια. Με πορτοκαλάδα ή λεμονάδα. Με κρουασάν κεράσι ή τοστ χωρίς τυρί. Τότε, γεννήθηκε και η πιο παράξενη παιδική μου θεωρία. Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω ότι όλοι οι ήρωες της Λιμνούπολης 'χτίστηκαν' στα πρότυπα του διπόλου 'καλός ή κακός'. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, το πλουσιότερο παπί του κόσμου, δεν ασπάζεται αυτή τη διάκριση. Είναι ξεχωριστός. Ναι, αυτό είναι. Χωρίς το θησαυροφυλάκιο, τους θανάσιμους εχθρούς και την εικονογραφημένη του αφέλεια, ο Τζον Ρόμπαξ θα έπληττε αφόρητα, ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι θα πήγαιναν καθημερινά στο σχολείο και ο Μουργόλυκοι θα βοηθούσαν τις παπιογιαγιάδες να περάσουν με ασφάλεια το δρόμο (πρωτοφανές φιάσκο). Πάνω από όλα, ο Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι απαραίτητος. Για την ίδια τη πλοκή των κόμιξ, για τον συμπαγή τους σκελετό αλλά και για εμένα. Κατά βάθος, ίσως να είναι απαραίτητος και για όλους μας. Οι ιερές Παρασκευές του Μίκυ Μάους για τον Μάνο Μίχαλο Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι αν και πως θα πείσω τα παιδιά μου να διαβάσουν οτιδήποτε έχει σχέση με τη Disney και συγκεκριμένα Μίκυ Μάους, ΚΟΜΙΞ και όλο το χρωματιστό κόσμο που αγόραζα ευλαβικά κάθε Παρασκευή και χανόμουν μέσα του το σαββατοκύριακο. Μέσα από τις σελίδες του Μίκυ Μάους γνώρισα μια διαφορετική πραγματικότητα, η οποία για ορισμένους είναι παραπλανητική επειδή δεν υπάρχουν παπιά και ποντίκια που μιλάνε, ούτε εκατομμυριούχος που κολυμπάει σε κέρματα χωρίς να πονάει. Όμως, οι ιστορίες από τη Λιμνούπολη και το Μίκυ Σίτυ είναι μια μεταφορά των ανθρωπίνων σχέσεων, μια σκιτσαρισμένη ερμηνεία της οικογένειας, της φιλίας, της αντιπαλότητας, του έρωτα, της σκληρής ή καθόλου δουλειάς, της ορφάνιας και πολλών άλλων χαρακτηριστικών μιας κοινωνίας. Δεν θυμάμαι πόσα τεύχη είχα, ήταν πολλά και στεναχωριέμαι που σε μια μετακόμιση από τις πολλές που έκανε η οικογένεια, το έπαιξα "μεγάλος" και είπα δεν θα τα κρατήσω. Είναι από τις πιο λάθος αποφάσεις της παιδικής μου ηλικίας. Από την άλλη, όμως, ίσως και να ήταν για καλό. Από του χρόνου που ο μεγάλος γιος θα διαβάζει, θα αρχίσω πάλι τη συλλογή. Θέλω να δω αν στα χρόνια που μεσολάβησαν η Νταίζη σταμάτησε να το παίζει διπλό ταμπλό. Το 'Bambi' δεν είχε μπέσα για την Ιωσηφίνα Γριβέα Φήμες λένε ότι είχα δει ταινία και νωρίτερα από το 'Bambi' στο θερινό της Σαρωνίδας, κάπου στις αρχές των '90s. Να 'ναι καλά η μεγαλύτερη αδελφή μου που με μύησε στην ποπ κουλτούρα. Της χρεώνω κατά 50% την εμμονή και αργότερα επαγγελματική μου ενασχόληση μαζί της. Σίγουρα λοιπόν είχε αναλάβει να με μυήσει και νωρίτερα. Η πρώτη μου όμως κινηματογραφική ανάμνηση που ταυτόχρονα ήταν και Disney, είναι να πλαντάζω για τη μητέρα του Bambi σαν να τη σκότωσαν στην αυλή μου. Ο θάνατός της ήταν το πρώτο από τα πολλά Disney χαστούκια που θα βίωνα (ΓΙΑΤΙ ΡΕ MUFASA;!;!). Ήταν τόσο έντονη η συγκεκριμένη εμπειρία που μου εντυπώθηκε στο μυαλό ως έναρξη της ταινίας, ενώ στην πραγματικότητα είχαν μετρήσει αρκετά λεπτά μέχρι τον μοιραίο πυροβολισμό. Μέχρι να την ξαναδώ όμως χρόνια αργότερα, ό,τι είχε προηγηθεί είχε σβηστεί από τη μνήμη μου. Αργότερα θα μάθαινα ότι στην ορίτζιναλ σκηνή, η Disney σχεδίαζε να βάλει τον Bambi να δει τη μητέρα του μέσα στη λίμνη του αίματός της. Τα σχέδια αυτά τελικά ακυρώθηκαν ως πολύ σκληρά. Ευτυχώς γιατί θα χτυπιόμουν ακόμη απαρηγόρητη πάνω στα χαλίκια. Τότε η αδερφή μου είχε βρει μια δραστική λύση. Λίγες μέρες αργότερα, με πήγε στα '101 Σκυλιά της Δαλματίας'. Η ψηφοφορία για το όνομα των Μουργόλυκων για τον Γιάννη Σαχανίδη Κάπου στις αρχές του 1992 ξεκίνησε για μένα η φάση που θα ονομάσω φάση Τακτικού Αναγνώστη Περιοδικών της Disney. Και μπορεί να αγάπησα το Κόμιξ και το Αλμανάκο στη συνέχεια περισσότερο από τα υπόλοιπα, αλλά έχω περάσει και από Κλασικά και από Ντόναλντ και από Χαρούμενες Ιστορίες και από Μίκυ Μυστήριο και από Μίκυ Μάους, από όλα. Σε αυτό το τελευταίο έκανε την εμφάνισή του εκείνη τη χρονιά ένα μεγάλο δημοψήφισμα για το πώς θα ονομαστεί στα ελληνικά η μέχρι τότε Συμμορία των Λύκων. Έκοβες το ψηφοδέλτιο, επέλεγες μεταξύ "Συμμορία των Λύκων" και "Συμμορία των Μούργων" και το έστελνες στα γραφεία του περιοδικού, περιμένοντας ανυπόμονα το αποτέλεσμα. Εμείς θέλαμε να τους πούνε Μούργους, το Λύκοι μας φαινόταν πολύ απλό. Βέβαια την επόμενη χρονιά ο Βασίλης Λεβέντης θα ανέβαζε επίπεδο τη λέξη "μούργα", αλλά εμείς μικροί ήμασταν, τι ξέραμε από αυτά. (τα αποκόμματα είναι από εδώ) Μερικούς μήνες αργότερα το δημοψήφισμα επαναλαμβάνεται, αφού το περιοδικό λέει πως οι ψήφοι ήταν μοιρασμένες, μεγάλη κόντρα, Λύκοι-Μούργοι 1-1. Η παράταση ξαναδίνει μοιρασμένο αποτέλεσμα και, σε μια από τις συγκλονιστικότερες αποφάσεις του ελληνικού εκδοτικού κόσμου, το Μίκυ Μάους προχωρά σε συμβιβαστική λύση: Μουργόλυκοι. Ολόκληρη η σχέση μου με τη Disney ξεκίνησε από μια συναρπαστική ψηφοφορία. Τα Κόμιξ από την βιβλιοθήκη της Disney για τον Θωμά Ζάμπρα Ο πατέρας μου αγόραζε τα πάντα. Από το ΚΟΜΙΞ μέχρι το Μίκυ Μυστήριο και τα Αλμανάκο μέχρι το Ντόναλντ. Είχαμε εκατοντάδες τεύχη στιβαγμένα παντού και δεν θυμάμαι την ακριβή ηλικία που ξεκίνησα να τα διαβάζω, αλλά ήταν η αρχή σημαντικού κεφαλαίου. Το διάβασμα τους και η συλλογή τους έγινε εμμονή. Ολόκληρη η ενασχόληση μου με αυτά έγινε τελετουργική. Από την αγορά των τευχών κάθε βδομάδα μέχρι το διάβασμα τους σε ειδική καρέκλα στο σπίτι. Είναι μια φοβερή παιδική ανάμνηση και συνήθεια που συνεχίστηκε μέχρι σχεδόν σήμερα. Και από αυτή την ενασχόληση μου έμεινε ένας από τους αγαπημένους μου δημιουργούς σε οποιαδήποτε κατηγορία. Ο Ντον Ρόσα. Το Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι ακόμα ένα από τα ομορφότερα πράγματα που έχω διαβάσει. Τα Μίκι Μάους απογεύματα Παρασκευής για τον Ευθύμιο Σαββάκη (φωτογραφία από εδώ) Αν για κάθε παιδί του Δημοτικού η Παρασκευή ήταν η ομορφότερη μέρα της εβδομάδας για 4 χιλιάδες λόγους, εγώ είχα 4001: κυκλοφορούσε και στην Πτολεμαΐδα το καινούριο τεύχος του Μίκι Μάους. Η ιεροτελεστία είχε ως εξής. Σχολούσα τύπου 13:30 κι αντί να πάω σπίτι να διαβάσω πήγαινα στο μαγαζί που είχαν εκείνη την εποχή οι γονείς μου και απολάμβανα το υπέροχο συναίσθημα του ότι ερχόταν ΣΚ έχοντας μία τεράστια ανυπομονησία: Να εμφανιστεί ο κύριος Πέτρος. Ο συμπαθητικός γκριζομάλλης παππούλης ήταν ο περιπτεράς απέναντι ακριβώς από το μαγαζί μας και έπιανε βάρδια από τις 17:00 μέχρι τα ξημερώματα. Η άφιξή του προκαλούσε τέτοιο χαμόγελο στο κολλημένο στο τζάμι πρόσωπό μου που αμέσως ανακοίνωνα (φωναχτά) στους γονείς μου ότι ο κύριος Πέτρος έμπαινε στο περίπτερο. Άρα θα άνοιγε τις κούτες που περίμεναν, άρα θα έβγαζε και το καινούριο τεύχος του Μίκι Μάους, άρα εντός 10λεπτου θα το είχα στα χέρια μου. Κι έτσι γινόταν. Για πολλά χρόνια. Έπαιρνα το περιοδικό μέχρι το Λύκειο. Κάθε Παρασκευή. Με άλλο περιπτερά, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια. Αλλά με την ίδια χαρά στο πρόσωπό μου. Είναι απίστευτο το σε πόσες προσωπικές μας ιστορίες έχει πρωταγωνιστήσει αυτό το θρυλικό ποντίκι. Χωρίς να μπορεί καν να το υποψιαστεί. Ο Aladdin για τον Κώστα Μανιάτη https://youtu.be/1bslM1ll6zw?t=12 Όταν βγήκε ο Aladdin και άρχισε να αλωνίζει στα σινεμά, ήμουν 9 χρονών, ψιλομεγάλος δηλαδή, και άρα δεν έχω δικαιολογία γι' αυτό που θα πω στη συνέχεια. Μέχρι τότε, παρότι διάβαζα κόμιξ σαν μανιακός κι έβλεπα κινούμενα σχέδια τα πρωινά σαν να μην υπήρχε αύριο, δεν είχα ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου ακόμα ποιος είναι ποιος. Είτε μου έλεγες 'Ποπάι', είτε 'Μίκυ Μάους', είτε τα σιδερότυπα του Hulk Hogan που έβρισκες στο Μπλέηκ, θα σου έλεγα ότι τα φτιάχνει ένας άνθρωπος. Ποιος; Δεν ξέρω, κάποιος που ζωγραφίζει, κάποιος που πάει το πρωί στο γραφείο του, λέει “τι να φτιάξω σήμερα” και σχεδιάζει μία πάπια που μιλάει. Όταν τελείωσε όμως αυτή η ταινία που με είχε πάει ο πατέρας μου να δω σε ένα θερινό σινεμά των Καμμένων Βούρλων, είπα “όπα. Τι γίνεται εδώ; Στου 'Κουτιού τα παραμύθια' δεν έχει τέτοια”. Και όταν λέω “τέτοια”, εννοώ αυτόν τον πρωτοποριακό τρόπο στο να ζωντανεύουν οι εικόνες, σε αυτήν πλαστικότητα στις κινήσεις των χαρακτήρων που εισήγαγε και δεν είχαμε ξαναδεί μέχρι τότε. Εκείνο το βράδυ πρόσεξα ότι το 'Aladdin' είχε γίνει από κάποιους που λέγονταν 'Disney' και από τότε και μετά, όπου έβλεπα το 'Disney' κολλημένο δίπλα σε κάποιον τίτλο, έτρεχα να το δω. Στο μυαλό μου έγινε κάτι σαν “σαν μόνοι της και όλοι τους”. Και κάπως έτσι το βλέπω και σήμερα. Ο Μίκυ που δεν φοβόταν τίποτα για τον Αντώνη Τζαβάρα Ήμουν πέντε ετών όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο Μίκυ Μάους. Ήμουν στο χωριό και ήμουν στο σπίτι ενός μεγαλύτερου ξαδέρφου. Και ήμουν σίγουρα πέντε ετών, γιατί πήγαινα στην Α' Δημοτικού και είχα μόλις αρχίσει να διαβάζω τις πρώτες μου λέξεις. Το Μίκυ Μάους ήταν μια άλλη ανάγνωση. Ένας δεύτερος τρόπος να διαβάζω πριν καλά – καλά μάθω τον πρώτο. Το μάτι και η πλοκή περνούσαν από το ένα καρέ στο διπλανό, μετά στο κάτω, μετά πάλι δίπλα. Ήταν η πρώτη μου επαφή με την αναρχική κι ενστικτώδη ανάγνωση των κόμικς, την οποία δεν εγκατέλειψα ποτέ. Σε εκείνη την παρθενική ιστορία (μου πήρε μήνες να τη διαβάσω κανονικά), ο Μίκυ με βοηθό τον Γκούφυ προσπαθούσαν να ανακαλύψουν μια ανάποδη πυραμίδα που έκρυβε αμύθητους θησαυρούς. Και τη βρήκαν, εννοείται. Η βάση της ήταν λίγα μέτρα κάτω απ' το έδαφος και η κορυφή της έφτανε βαθιά μέσα στη Γη. Τα καρέ της κατάβασης των ηρώων είχαν μια ασφυκτική κλειστοφοβική αίσθηση, αλλά ο Μίκυ ήταν ατρόμητος. Συνέχιζε την εξερεύνησή του περιφρονώντας τις αρχαίες κατάρες των φαραώ και αψηφώντας όλους τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε μια ανάποδη πυραμίδα. Στην πορεία της ζωής μου αγάπησα περισσότερο τον Ντόναλντ και τις ανασφάλειές του, αλλά μπορώ μετά βεβαιότητας να δηλώσω ότι ο πρώτος αληθινός ήρωας που γνώρισα ήταν ένα φανταστικό ποντίκι που δεν είπε ποτέ 'όχι' σε μια καλή περιπέτεια. Η κούπα με τον Μίκυ και τον Πλούτο για τη Ναστάζια Καπέλλα Πιθανότατα η πιο παλιά μου ανάμνηση να είναι από αυτή την κούπα. Μου την είχε κάνει δώρο η νονά μου και πίνω ακόμα καθημερινά από αυτή (παλαιότερα το hemo, πλέον τον καφέ). Μια ακόμα ανάμνηση που χάνεται στην άβυσσο του παρελθόντος είναι το πότε ξεκίνησα να βλέπω Disney Club. Υποθέτω από τότε που ξεκίνησε, που ήμουν 2. Αυτό, που θυμάμαι ακριβώς πότε έγινε, ήταν η πρώτη φορά που διάβασα και έμαθα τι ήταν τα "κόμικς". Είχα τελειώσει την πρώτη δημοτικού το 1997 και πήγα κατασκήνωση στο 'Μαγεμένο Δάσος' με μια φίλη μου τη Μαίρη, που έχω να δω σχεδόν από τότε. Ήταν το μεσημεριανό σιωπητήριο και η Μαίρη διάβαζε τα 'Κλασικά'. Εγώ δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κόμικς και τι ρώτησα τι είναι. Θυμάμαι ακόμα ότι μου είπε ότι είναι "βιβλίο". Θυμάμαι ακόμα με πόση περιέργεια αντιμετώπισα το γεγονός ότι ήταν βιβλίο, αφού δεν έμοιαζε με κανένα βιβλίο που είχα δει. Της ζήτησα να διαβάσω και μου έδωσε μια ιστορία με την Έιπριλ, τη Μέι και την Τζουν. Ήταν κάπου στη μέση του "βιβλίου" και ήταν πολύ λίγες σελίδες. Τη ρώτησα πού συνεχίζεται και μου είπε ότι δεν συνεχίζεται, αυτό είναι και ότι έχει και άλλες τέτοιες ιστορίες. Το διάβασα ολόκληρο εκείνο το μεσημέρι και ζήτησα από τους γονείς μου να μου φέρουν και άλλα τέτοια στο επόμενο σιωπητήριο. Από τότε ξεκίνησε η σχέση μου με τα κόμικς και ήμουν και εγώ το παιδί της Παρασκευής για το 'Μίκυ Μάους' και του μήνα για το 'Κομιξ', το 'Μεγάλο Μίκυ', το 'Ντόναλντ', τη 'Μίννι', το 'Αλμανάκο' και τα 'Κλασικά' (το οποίο αν και με μύησε, έμελλε να γίνει το λιγότερο αγαπημένο μου από τα κόμικ της Disney). Μάλλον η στιγμή της γέννησης για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο Με παιδεύει κάποιες μέρες τώρα αυτό το ερώτημα. Θα μπορούσε το θέμα του άρθρου να είναι "ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη" ή "τι ήταν το πρώτο πράγμα που είδες όταν γεννήθηκες" και μπορεί να ήταν οριακά πιο εύκολο να το απαντήσω. (Η πρώτη μου σκέψη λογικά θα ήταν "ΠΕΙΝΑΩ", το πρώτο που είδα θα ήταν κάποιος χαζοχαρούμενος γονιός, ορίστε, πιο εύκολο όντως.) Κάθε φορά που σκέφτομαι πως κάτι θα ήταν η πρώτη μου Disney ανάμνηση, σκέφτομαι μετά κάτι άλλο που πάει ακόμα πιο πίσω. Φίλες, φίλοι, δεν έχω ιδέα. Και φανταστείτε πόσο πιο δύσκολο θα είναι το να σορτάρεις τις ντισνεϊκές σου αναμνήσεις ως παιδί του 2000, με τον κολοσό να προσθέτει διαρκώς μέγεθος στο ήδη δυσθεώρητο μπόι του. Το έχω ξαναγράψει εδώ σε κάποιο άρθρο, αλλά υπάρχει λόγος που στο μέλλον του 'Cloud Atlas' τις ταινίες τις λένε 'τα ντίσνεϊ'. Αλλά αρκετά με το μέλλον, ας ασχοληθούμε με το παρελθόν. Να μια παντελώς ελλιπής, τυχαία λίστα πιθανών πρώτων ντισνεϊκών αναμνήσεων: * Η παντελώς φθαρμένη βιντεοκασέτα του 'Beauty & the Beast', της αγαπημένης μου animation ταινίας μεγαλώνοντας. * Τα κουπόνια των αβάν πρεμιέρ για τις ταινίες Disney που μαζεύαμε από τα διάφορα περιοδικά της Ακτίνας για να βλέπουμε τις νέες ταινίες πρώτοι-πρώτοι. * Το εξώφυλλο ΚΟΜΙΞ για 'Τα Πολλά Πρόσωπα της Μάτζικα Ντε Σπελ', μιας εφιαλτικής τότε, για μένα, ιστορίας (ακόμα θυμάμαι τους ιθαγενείς χωρίς τα πρόσωπα). Αυτό ξέρω ότι δεν είναι η πρώτη μου ανάμνηση γιατί θυμάμαι πολύ καθαρά το αμέσως προηγούμενο τεύχος, 'Το Μυστικό του Παλιού Πύργου', το οποίο το είχα διαβάσει τόσες φορές που είχα χάσει το εξώφυλλο. Για δεκαετίες είχα αυτό το τεύχος στη συλλογή μου χωρίς εξώφυλλο. Όταν το αγόρασα σε καλή κατάσταση πριν λίγα χρόνια μαζί με κάποια άλλα τεύχη που μου λείπαν, το κοίταζα για ώρα σαν χαζός. Είχα διαβάσει το τεύχος δεκάδες φορές, πρώτη φορά θυμόμουν να βλέπω το εξώφυλλο. (Προφανώς το είχα ξαναδεί αλλά το είχα στο μεταξύ ξεχάσει.) * Το Disney Club. * Α Λ Μ Α Ν Α Κ Ο * Υπήρχε περιοδικό Τσιπ & Ντέιλ και φυσικά έχω ακόμα ένα κάρο τεύχη. Ειλικρινά αν μου έλεγες όταν ήμουν μικρός πως τα περιοδικά Disney στην Ελλάδα τα έβγαζαν οι ίδιοι οι γονείς θα το είχα θεωρήσει απολύτως λογικό. * Οι Σφηγκάνθρωποι του Ρομάνο Σκάρπα στο Μίκυ Μάους. Ήταν ιστορία δημοσιευμένη σε μορφή στριπ, σε συνέχειες για αρκετά τεύχη. Φυσικά είχα κάνει τα τεύχη μου φύλλο και φτερό, κόβοντας τις σελίδες της ιστορίας και ενώνοντάς τες μεταξύ τους με σελοτέιπ για να τις διαβάζω ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα προφανώς ήταν όλες οι σελίδες του κάθε τεύχος να σκορπίζονται παντού στο πάτωμα. Ήμουν πανέξυπνο παιδί. Τελοσπάντων. Από τότε άλλαξαν πολλά. Τα ΚΟΜΙΞ μου πλέον δεν είναι φθαρμένα (γιατί τις ιστορίες του Don Rosa τις έχω αγορασμένες σε 4-5 διαφορετικές εκδόσεις) και το "Beauty & the Beast' δεν είναι ακόμα η αγαπημένη μου animation ταινία (είναι το 'Lilo & Stitch'). Χμ, τώρα που το σκέφτομαι. Πηγή
  6. Dimitris L.

    Αναζητήσεις Μίκυ Μάους - Dimitris L.

    Καλησπέρα σας, Θα χρειαστώ την βοήθεια σας σε κάποια τεύχη Μίκυ Μάους. Θα τα ξεχωρίσω σύμφωνα με τα νούμερα τους από τα νεότερα (μεγαλύτερο νούμερο) στο παλαιότερο ( μικρότερο νούμερο) Τεύχη 2400+ 2445,2444,2443,2440,2439,2438,2436,2432,2420,2419,2418,2417,2416,2402,2401 Τεύχη 2300-2399 2398,2396,2395,2394,2387,2383,2381,2379,2378,2377,2376,2375,2369,2368,2366,2365,2361,2360,2352,2351,2345,2344,2343,2334,2313,2312,2305,2300 Τεύχη 2200-2299 2292,2270,2269,2262,2254,2236,2234,2226 Τεύχη 2100-2199 2194,2193,2180,2178,2175,2166,2165,2163,2162,2161,2159,2158,2157,2156,2155,2154,2153,2152,2151,2150,2147,2145,2144,2141,2132,2131,2129,2127,2121,2119,2117,2115,2114,2111,2110,2109,2106,2104,2103,2101,2102 Τεύχη 2000-2099 2097,2092,2047,2046,2035,2008,2007,2006,2005 Τεύχη 1900-1999 1996,1994,1993,1992,1986,1985
  7. Αναζητω τα στοιχεια χαρτονενιας αφισας με τυπωμενο τον Μικυ Μαους ντυμενο Αγιο Βασιλη. Εκτος απο τις σχετικες ευχες στην αφισα αναγραφεται και ο τιτλος "Περιοδικο συγχρονο παιδι".. Ξερει κανεις τα στοιχεια αυτου του περιοδικου,να μας διαφωτισει;
  8. Άρθρο του Στέλιου Κυριάκογλου για τα comics, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 13 του περιοδικού MAXIM, τον Ιούνιο του 2006. Και σε μεγαλύτερη ανάλυση. Comics from here to eternity.zip
  9. Πριν λίγο καιρό είχα σχολιάσει ένα θέμα στην ιστοσελίδα του φίλτατου @Kriton (comics loft) σχετικά με μια μπαλίτσα που χρησιμοποιήθηκε από τους Φατσίνι και Κάστυ σε δύο ιστορίες: Το Φάντασμα του Φρίξμπουργκ & Το Κουκλοθέατρο του Τρόμου. Εκτός από ένα σύντομο σχόλιο του Κρίτωνα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια άλλη σχετική πληροφορία. Παραθέτω πιο κάτω το σχόλιο μου από το comics loft, σχεδόν αυτούσιο, σε περίπτωση που θέλετε να σχολιάσετε. Δεν θα χρησιμοποιήσω το κουτάκι του spoiler, γι'αυτό όσοι δεν διαβάσατε και τις δύο ιστορίες, να επανέλθετε κάποια άλλη φορά! Υπάρχουν και οι σχετικές προειδοποιήσεις. _________________________________________ (αρχικό σχόλιο στο comics loft, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017) Διάβασα ψες την ιστορία με το τρομακτικό κουκλοθέατρο, την οποία βρήκα πολύ σπουδαία. Μία λεπτομέρεια μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία του Φατσίνι, στην οποία μου είχε μείνει μία απορία την οποία είχα ξεχάσει και τώρα που την θυμήθηκα πρέπει να την δικαιολογήσω (λόγω ψυχαναγκασμού κυρίως). Παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου: Υπάρχουν και μερικά spoilers, γι’αυτό όποιοι δεν διάβασαν ακόμα την ιστορία, προσοχή! SPOILERS είπα. SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS Λοιπόν… Στο ‘Κουκλοθέατρο’, εμφανίζεται μπροστά στον Μίκυ μια άσπρη μπάλα που τον οδηγεί μέσα στο άντρο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος κακός, μετατρέπει ανθρώπους σε μαριονέτες με τη χρήση ενός αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αφού το φίλτρο είναι αρχαίο, τότε θα μπορούσε να υπάρχει και στο έτος 1870. Θα μπορούσε να υπάρχει και 100 χρόνια πριν από το 1870. Τώρα, πάμε στην άλλη ιστορία του Φατσίνι, αυτήν με το Φρίξμπουργκ, η οποία δημιουργήθηκε πριν από το ‘Κουκλοθέατρο’. Εκεί βλέπουμε την ίδια άσπρη μπάλα, να εμφανίζεται πρώτα στα χέρια του υποτιθέμενου φαντάσματος και αργότερα, στο τέλος της ιστορίας, να πετάγεται εντός του καρέ από μόνη της. Εμφανίζεται και στο 1ο καρέ της ιστορίας: Επιπλέον, στην ιστορία του Φρίξμπουργκ, το παιδί φαντασματάκι βγαίνει παγανιά μοναχό του μια νύχτα, και κάποιος μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) το φορτώνεται και το παίρνει πίσω, εκεί όπου διαμένει, φαντάζομαι. Προκαταρκτικό Συμπέρασμα: Το φαντασματάκι του Φρίξμπουργκ, είναι άτομο που μαριονετοποιήθηκε από τον μυστηριώδη ενήλικα που κατείχε τη συνταγή του αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αυτό θα συνέβηκε κάποια στιγμή κατά την εκατονταετία που προηγήθηκε του 1870 (όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία μας). Όπως και στην περίπτωση του ντετέκτιβ φίλου του Μίκυ στο ‘Κουκλοθέατρο’, ο οποίος δεν ήταν 100% υπό την επήρεια του Πάπετ Μάστερ και μπόρεσε να κάνει νεύμα στον Μίκυ, έτσι και το παιδί φαντασματάκι έβγαινε έξω από μόνο του για παιχνίδι. Επιπλέον, όποιος χρησιμοποιούσε το φίλτρο, μπορούσε να χρησιμοποιεί και μια ημιζώντανη άσπρη μπάλα για τους αχρείους σκοπούς του. 1) Παραμένει όμως η ερώτηση: Ποιός είναι ο μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) στο Φρίξμπουργκ και τί αποσκοπούσε με την άσκηση εξουσίας επί του μικρού με την μπάλα? 2) Η άλλη ερώτηση, φυσικά, είναι: Η μπάλα που εμφανίζεται στο ‘Κουκλοθέατρο’ είναι η ίδια με αυτήν που εμφανίστηκε στο Φρίξμπουργκ και ο Φατσίνι είχε σκοπό να συνδέσει τις δύο αυτές ιστορίες? Το ‘Κουκλοθέατρο’ όμως είναι σε σενάριο Κάστυ, όχι Φατσίνι όπως το Φρίξμπουργκ. Όποιος έχει την καλοσύνη, μπορεί να παραθέσει σχόλια για τα παραπάνω, λιτά ή εκτεταμένα. Η οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη. _________________________________________________________________ Ακολούθως, ο Κρίτωνας είχε αναφέρει το εξής: ______________________________ Ενδιαφέρουσα παρατήρηση! Αν και δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την ίδια μπάλα (στο Φρίξμπουργκ η μπάλα ήταν αυτή με την οποία έπαιζε το παιδί-φάντασμα), σίγουρα κάτι κοινό υπάρχει. Ίσως να πρόκειται για τη «μικρή αναφορά» σ’ εκείνη την ιστορία, στην οποία αναφέρεται κάποιος στο papersera. (Ο σύνδεσμος αυτή τη στιγμή είναι ανενεργός, αλλά τα περιεχόμενά του είναι διαθέσιμα μέσω google.) ______________________________ Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσα να προβάλω τους πιο πάνω συνδέσμους, έτσι μείναμε χωρίς κάποια σχετική πληροφορία. Σχόλια???
  10. «Θέλω να λιώσω αυτήν την δεκάρα στις φλόγες του Βεζούβιου! Χάρη στις μαγικές της δυνάμεις θα φτιάξω ένα πανίσχυρο φυλαχτό που θα με κάνει πλούσια! Πλούσια! Πλούσια!»... Υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη εχθρός του Σκρούτζ. Η μάγισσα Μάτζικα ντε Σπέλ, δεν θα ησυχάσει αν δεν κλέψει την τυχερή δεκάρα του Μακ Ντακ. Θέλει να την λιώσει μαζί με τις δεκάρες άλλων εκατομμυριούχων στις φλόγες του Βεζούβιου, για να δημιουργήσει το φυλαχτό που θα την κάνει πανίσχυρη! Την έχουν χαρακτηρίσει ως την σκοτεινή εκδοχή του Σκρούτζ. Έχουν όμως μια βασική διαφορά. Η Μάτζικα θέλει να γίνει πλούσια χωρίς να μοχθήσει, κοιτάζοντας απλά μέσα από τη μαγική της σφαίρα, ενώ ο Σκρούτζ απολαμβάνει να βρίσκει τρόπους συνεχώς για να κερδίζει χρήματα. Το ξεχωριστό αυτό καρτούν έκανε το ντεμπούτο του στο αμερικανικό κοινό τον Δεκέμβριο του 1961, στο τριμηνιαίο τεύχος του περιοδικού «Scrooge». Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1968 στο περιοδικό Μίκυ Μάους, τεύχος 125 και στο ΚΟΜΙΞ 70, με τίτλο «Το άγγιγμα του Μίδα». Την δημιούργησε ο σκιτσογράφος της Ντίσνεϊ, Κάρλ Μπαρκς, με εντελώς διαφορετικά πρότυπα. Την έκανε σαγηνευτική, χυμώδη με γοητευτικό βλέμμα και μαύρα μαλλιά. Λέγεται ότι ο Μπάρκς έπλασε το ταπεραμέντο της με τα πρότυπα της ιταλίδας ντίβας, Σοφίας Λόρεν, αλλά επηρεάστηκε φανερά από τον σκιτσογράφο Τσάρλς Άνταμς της εφημερίδας “New Yorker” που είχε δημιουργήσει την μάγισσα «Μορτίσια». Καρτούν που αγάπησε πολύ ο Μπαρκς.... Αριστερά η Μορτίσια και δεξιά η Μάτζικα... Όπως είχε αποκαλύψει: «Η Μάτζικα είναι ένα φανταστικό ον. Είναι άλλη μια απειλή που δημιούργησα επειδή δεν μπορούσα να χρησιμοποιώ συνεχώς τους Λύκους. Όλες οι ταινίες του Ντίσνεϊ είχαν μάγισσες, τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ. Και έτσι σκέφτηκα: «Γιατί να μην πλάσω και εγώ μία μάγισσα; Αν, μάλιστα, αντί να την κάνω να μοιάζει μ’ εκείνες τις χοντρές, γριές μάγισσες με την γαμψή μύτη, την έκανα να δείχνει γοητευτική, με λαμπερά μαύρα μαλλιά και λοξά μάτια, θα μπορούσε να γίνει μια ελκυστική μάγισσα. Η ιδέα μου αυτή βρήκε ενθουσιώδη ανταπόκριση στην Ιταλία, όπου όλοι ξετρελάθηκαν αμέσως μαζί της. Εκεί κάτω ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηρωίδες. Άλλωστε μένει στον Βεζούβιο».... Και το σχετικό link...
  11. Retroplaymo

    Προσφόρες Retroplaymo

    Να που ηρθε η ωρα να διωξω μερικα πραγματακια. Τροπος παραδοσης/παραλαβης στην λεσχη. Τροπος πληρωμης, επισης στην λεσχη, μεσα σε φακελακι και μεσα στο ειδικο κουτι. Για τους εντος Αττικης μονο. Ετσι λοιπον εχουμε τα παρακατω που βγαινουν στο σεργιανι και αναζητουν νεα στεγη... Κομιξ #48 (1988 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει μια μικρη φθορα στο οπισθοφυλλο και μια καμπυλοτητα κατα μηκος του τευχους. Τιμη: 2 ευρω Μικυ Μαους #2400 & #2409 (1966 / Νεα Ακτινα) Κατασταση: Μετρια. Μικρα χτυπηματα/ τσακισματα στις γωνιες. Υπαρχει ενα μικρο σχισιμο στο οπισθοφυλλο του #2409. Τιμη: 0,50/τευχος Μεγαλη Βιβλιοθηκη Disney #34 (2014 / Καθημερινη) Κατασταση: Καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ χτυπημα στο πανω μερος και γραψιμο στο εσωτερικο μερος του οπισθοφυλλου. Τιμη: 2,00 ευρω DC Universe #8 (2005, Anubis) Κατασταση: Σχετικα καλη. Υπαρχει ενα ελαφρυ τσακισμα πανω δεξια και ενα μικρο ξεφτισμα στο οπισθοφυλλο. Τιμη: 2,00 Παρακαλω, συγχωρνατε με αν εχω κανει καποιο λαθος στην περιγραφη των καταστασεων, αλλα ειμαι πρωταρης στο αθλημα.
  12. Συμπλήρωσε 80 χρόνια ζωής Τρία πράγματα που δεν ξέρατε για τον Μίκυ Μάους Το περασμένο Σαββατοκύριακο, το πιο διάσημο ποντίκι στον κόσμο γιόρταζε τα 80α γενέθλιά του. Γνωρίζατε όμως ότι: 1. Αυτό το ποντίκι είχε για «μπαμπά» ένα... κουνέλι: Ο πρώτος χαρακτήρας που εφευρέθηκε από τον Γουόλτ Ντίσνεϋ ήταν ένα κουνέλι που ονομαζόταν Όσβαλτ. Όταν συνειδητοποίησε, όμως, ότι οι ιδιοκτήτες του στούντιο τού έκλεψαν τα πνευματικά δικαιώματα, παραιτήθηκε και αποφάσισε να δημιουργήσει έναν νέο ήρωα. Στο εργαστήριό του, στο Κάνσας Σίτι, ο Γουόλτ Ντίσνεϋ είχε ένα μικρό ποντίκι σαν κατοικίδιο και του έδινε τυρί. Το είχε βαπτίσει Μόρτιμερ. Ήταν, λοιπόν, «Μόρτιμερ» το πρώτο όνομα αυτού του διάσημου ποντικιού, προτού η σύζυγος του Γουόλτ Ντίσνεϋ τον συμβουλεύσει να τον αποκαλέσει... Μίκυ! 2. Οι σύμμαχοι κέρδισαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο εν μέρει χάρη στον Μίκυ. Ένα από τα κωδικά ονόματα που χρησιμοποιήθηκαν για την απόβαση στην Νορμανδία τον Ιούνιο του 1940 ήταν «Μίκυ Μάους». Στη συνέχεια, προκειμένου να παγιδεύσουν τους Ναζί, η επιχείρηση «Σωματοφύλακας» (Fortitude) είχε στόχο να κάνει τους Ναζί να πιστέψουν ότι οι σύμμαχοι θα αποβιβάζονταν αλλού και ένας από τους τρόπους εξαπάτησης των γερμανικών αεροσκαφών αναγνώρισης ήταν να φτιάξουν φουσκωτά συμμαχικά άρματα μάχης. Από ψηλά, οι Γερμανοί πίστευαν ότι τα άρματα κατευθύνονταν προς το Πα ντε Καλέ, ενώ οι σύμμαχοι αποβιβάζονταν στις ακτές της Νορμανδίας. Εμπνευστής αυτής της λαμπρής στρατηγικής ήταν ένας από τους Αμερικανούς αξιωματικούς της επιχείρησης «Σωματοφύλακας», ο Ραλφ Ίνγκερσολ, ο οποίος είχε την ιδέα των φουσκωτών αρμάτων ενθυμούμενος μια παρέλαση την ημέρα των Ευχαριστιών όταν ήταν παιδί. Είχε μείνει εκστασιασμένος από τα γιγαντιαία μπαλόνια που απεικόνιζαν τον Μίκυ Μάους. 3. Ο Μίκυ μίλησε για πρώτη φορά το 1923 και οι πρώτες του λέξεις ήταν «χοτ ντογκ». Η φωνή του Μίκυ δεν ήταν άλλη από αυτή του Γουόλτ Ντίσνεϋ. Ο δημιουργός ερμήνευσε την φωνή του Μίκυ μέχρι το 1946, οπότε έπρεπε να σταματήσει επειδή κάπνιζε πολύ και δεν μπορούσε πλέον να κάνει την λεπτή οξεία φωνή του Μίκυ. ΠΗΓΗ: in.gr
  13. Στην ιστορία Το Άλλο Πρόσωπο του Μαύρου Πητ του 1998 (σε σενάριο Fabio Michelini και σχέδιο Roberto Vian), σε δύο φάσεις, ο Μίκυ σκέφτεται πέντε από τους παλιούς του εχθρούς, χωρίς να δίνονται περαιτέρω λεπτομέρειες: Στα δύο καρέ που παραθέτω παραπάνω, αναγνωρίζω τους τρεις από τους 5 χαρακτήρες. Από κάτω προς τα πάνω, έχουμε: 1. Ο σκοτεινός αυτός χαρακτήρας είναι του Floyd Gottfredson και ονομάζεται Don Jollio. Εμφανίστηκε μόνο στην ιστορία του 1934 The Bat Bandit of Inferno Gulch, η οποία δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Σχεδιάστηκε και σε κάποια εξώφυλλα. Παρ'όλα αυτά, έχει ελληνικό όνομα: 2. Ο δεύτερος χαρακτήρας δεν μου είναι οικείος. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για κάποιον αντίπαλο του Μίκυ σε ιστορία του Floyd Gottfredson, αλλά δεν έχω καμία πληροφορία. Τον έψαξα αρκετά, αλλά τίποτα... 3. Ο τρίτος είναι το γνωστό Μαύρο Φάντασμα και δεν χρειάζεται συστάσεις. 4. Ο τέταρτος χαρακτήρας είναι ο Δόκτωρ Βούλτερ, δημιούργημα του Floyd Gottfredson για την ιστορία του 1935 The Pirate Submarine. Έκανε αρκετές εμφανίσεις, ξεκινώντας από ένα χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση το 1936, μέχρι και το φετινό 2017. 5. Ο πέμπτος και τελευταίος χαρακτήρας πάνω πάνω, μου είναι και αυτός άγνωστος. Μόλις τον είδα νόμισα ότι τον αναγνώρισα, αλλά τελικά δεν κατάφερα να τον ταυτοποιήσω. Για κάποιο λόγο μου θυμίζει ιστορία του Romano Scarpa, αλλά πιθανόν να είναι και αυτός από παλιά ιστορία του Floyd Gottfredson. Περιμένω τους fellow Ντισνεάκιδες να με διαφωτίσουν για τον 2ο και τον 5ο χαρακτήρα! @PhantomDuck @rorschach @ΚΟΜΙΞ @κάποιος άλλος ??????
  14. Μια ωδή στην πάπια που θα έπρεπε να αποτελεί τον αληθινό σταρ του σύμπαντος της Ντίσνεϊ. Στο δημοτικό, η αγαπημένη μου ημέρα ήταν πάντα η Παρασκευή (από κοντά με την Κυριακή, αλλά αυτή την παραξενιά θα τη συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή). Πίσω απ’ την αγάπη αυτή δεν κρυβόταν το τέλος της σχολικής εβδομάδας, ποσώς με απασχολούσε αυτό, τουναντίον το γεγονός ότι δεν θα ξαναέβλεπα τους φίλους μου μέχρι τη Δευτέρα ίσως και να με στεναχωρούσε λίγο. Οι λόγοι που έκαναν την Παρασκευή ξεχωριστή στο κεφάλι του μικρού Κωνσταντίνου, ήταν εντελώς διαφορετικοί: Πρώτον, ήταν η μοναδική ημέρα που η μητέρα μου με άφηνε να πιω κόκα κόλα στο μεσημεριανό και δεύτερον, στο σπίτι με περίμενε το καινούριο τεύχος του Μίκυ Μάους. Ο συνδυασμός τυρόπιτα-κόκα κόλα-Μίκυ Μάους ήταν απλά άχαστος και αποτελούσε για μένα ένα πρώτο ατράνταχτο πειστήριο ότι η ζωή είναι ωραία. Μεγαλώνοντας, η αγάπη μου για την Παρασκευή, την τυρόπιτα και την κόκα κόλα, έμεινε ίδια κι απαράλλακτη, ου μην και μεγάλωσε. Σε ότι αφορά τα κόμιξ όμως, έγινε κάπως πιο συγκεκριμένη. Το Μίκυ Μάους, δεν με κάλυπτε πια, αφού η μεγάλη μου αδυναμία ήταν ο Ντόναλντ Ντακ. Δεν θα το κρύψω, βαριόμουν αφόρητα τον Μίκυ, τους ηρωισμούς του, το σύμπαν του Μίκυ Σίτυ, τη συμβατική του σχέση με τη Μίνι και τη φιλία του με τον Γκούφη. Δεν με ενδιέφερε ένας χαρακτήρας που έλυνε αστυνομικές υποθέσεις και εκπροσωπούσε το καλό, όντας πάντα ο ήρωας της ημέρας. Για όνομα του Θεού, ο ποντικός αυτός βοηθούσε αφιλοκερδώς την αστυνομία, τι να συμπαθήσω σε αυτόν; Εγώ ήθελα Λιμνούπολη κι έναν πρωταγωνιστή θνητό, με αδυναμίες, μια πάπια με την οποία μπορούσα να ταυτιστώ και να κάνω παρέα. Κι αυτή η πάπια, ήταν ο Ντόναλντ. Πολύ γρήγορα, έκανα το πέρασμα στο υπέροχο Κόμιξ και τις περιπέτειες της οικογένειας Ντακ σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η αληθινή ευτυχία όμως, ήρθε όταν κυκλοφόρησε το ‘Ντόναλντ’, το οποίο όπως ίσως να φαντάστηκες κι απ’ το όνομά του, ήταν ένα περιοδικό αφιερωμένο μόνο στον αγαπημένο μου ήρωα. Ένα περιοδικό γεμάτο Λιμνούπολη, γκαντεμιές, ύπνους σε αιώρες και τσακωμούς με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ. Μέσα απ’ τις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς, του Ντον Ρόσα, του Μάρκο Ρότα και των άλλων σχεδιαστών που με αγάπη και μεράκι ανέλαβαν να δώσουν ζωή στην ξεχωριστή πάπια με τη στολή ναύτη, ένιωθα να μεγαλώνω και να μαθαίνω κι εγώ κάποια ρεαλιστικά πράγματα για τη ζωή. Έστω κι αν επρόκειτο για πάπιες που στην ουσία δεν μεγαλώνουν ποτέ και μερικές φορές τα έβαζαν με εξωγήινους και ταξίδευαν στο χρόνο. Αυτή ήταν η αληθινή μαγεία των κόμιξ, ότι το νόημα και τον συμβολισμό δεν τα έχανες ποτέ. Γιατί λοιπόν, ενώ ο σταρ της Ντίσνεϊ είναι κατά γενική ομολογία ο Μίκυ Μάους, εγώ θα αποτελώ για πάντα πιστό στρατιώτη του Ντόναλντ; Οι παρακάτω λόγοι, ίσως είναι αρκετοί για να με νιώσεις. ΤΟ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ Ο ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ Μιλώντας στο Popcode, ο θρυλικός Ντον Ρόσα είχε πει: “Όσο για τον Ντόναλντ; Αυτός ΕΙΝΑΙ χαρακτήρας δημιουργίας Disney (αν και ο Μπαρκς δημιούργησε μια νέα εκδοχή του χαρακτήρα για τα κόμικς) και έχει υπάρξει πολύ πιο δημοφιλής χαρακτήρας από εκείνον τον ποντικό από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1934. Αλλά πώς μπορείς να έχεις έναν εκρηκτικό χαρακτήρα ή έναν πλούσιο, άπληστο ( ; ) χαρακτήρα σαν εταιρικό σύμβολο μιας εταιρείας που νοιάζεται τόσο πολύ για την δημόσια εικόνα της ως Disney; Χρειάζονται έναν χαριτωμένο, ακίνδυνο, γελαστό χαρακτήρα που δίνει βαρετές ιστορίες αλλά μοιάζει ωραίος σε μπλουζάκια. Μίκι Μάους”. Πραγματικά θα μπορούσε να τελειώσει εδώ αυτό το άρθρο και να πάμε σπίτια μας, αλλά επειδή λατρεύω τον Ντόναλντ, θέλω να συνεχίσω να γράφω αποθεωτικά πράγματα για εκείνον. ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΤΕΜΠΕΛΗΣ Παρότι ζει σε μια κοινωνία στην οποία όλες οι ενήλικες πάπιες οφείλουν να έχουν δουλειά, ο Ντόναλντ προτιμάει να αράζει στην αιώρα του και να αποφεύγει με τέχνη τα επίμονα τηλεφωνήματα του Σκρουτζ. Λατρεύει τον ύπνο, σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα κι αν μπορούσε να περνάει ολόκληρη τη ζωή του σε ένα κρεβάτι, θα το έκανε με χαρά. Δικός μου άνθρωπος. Ή πάπια τέλος πάντων, κατάλαβες. ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΡΟΥΤΖ Είναι ο ανιψιός του πλουσιότερου ανθρώπου στον πλανήτη και όχι απλά δεν έχει πάρει κάποια μόνιμη θέση στις επιχειρήσεις του, αλλά όταν δουλεύει για εκείνον, συνήθως γυαλίζει τις δεκάρες του. Μπορεί κατά καιρούς να δανείζεται λεφτά από τον Σκρουτζ, όμως ποτέ δεν είναι αγύριστα (τουλάχιστον θεωρητικά) και για να επιβιώσει έχει κάνει όλες τις δουλειές του κόσμου, από φύλακας μουσείου μέχρι συνοδός σκύλων. Αυτό θα πει φιλότιμο κύριοι, αντί να ζητήσει ένα απιθανακομμύριο για να λύσει όλα του τα προβλήματα για 30 ζωές. ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ 3 ΠΑΠΙΑ Τα οποία δεν είναι καν δικά του. Μιλάμε για τέτοια ψυχούλα, που έχει υιοθετήσει τα 3 ανίψια του και τα μεγαλώνει καλύτερα κι απ’ τον πιο υπεύθυνο πατέρα. Τα μαλώνει και τα βάζει τιμωρίες όποτε χρειαστεί, τα προστατεύει από τις κακοτοπιές, τα παίρνει μαζί του στις προκλήσεις στην άλλη άκρη του κόσμου κυνηγώντας θησαυρούς, μέχρι και στο μέλλον και το παρελθόν τα έχει ταξιδέψει. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως αγαπάει τον Χιούι, τον Λιούι και τον Ντιούι, σαν να είναι τα δικά του παπιά και θα έκανε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα. Α, και τους φτιάχνει άχαστο πρωινό με τηγανίτες, που κάθε φορά κάνουν τα σάλια μου να τρέχουν. ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΤΟΕΙΤΑΙ Κάτι που αυτόματα τον καθιστά τρομερά συμπαθή. Σε αντίθεση με τον εκνευριστικό ξάδερφο Γκαστόνε, ο Ντόναλντ μοιάζει σαν να έχει καταπιεί μαύρη γάτα. Οδηγεί το θρυλικό 313 που χαλάει συνέχεια, μένει στην οδό Ατυχίας 1313 (ή Κουάκ 13 σύμφωνα με άλλες πηγές), σπάει χέρια, πόδια, τον χτυπάνε κεραυνοί, προκαλεί καταστροφές, χάνει συνέχεια τη δουλειά του, αλλά δεν τα παρατάει και δεν το βάζει κάτω ποτέ. Είναι ο πρώτος που θα ρισκάρει σε μια περιπέτεια, είτε αυτή είναι σε άλλον πλανήτη, είτε στην Ατλαντίδα, είτε στον Αμαζόνιο και πολλές φορές είναι αυτός που θα σώσει την παρέα από τους κινδύνους. ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΥΛΑ Είναι τεμπέλης, είναι ευέξαπτος, είναι γκαντέμης, όμως είναι πάντα ο πρώτος που προσφέρεται για να βοηθήσει. Κάτι ξέρει άλλωστε ο Σκρουτζ που κάθε φορά που χρειάζεται κάτι, τον παίρνει τηλέφωνο. Ναι εντάξει, χρωστάει στο θείο του και μερικά φανταστικομμύρια, αλλά κάτι μου λέει ότι και χωρίς τα χρωστούμενα, ο Ντόναλντ θα ήταν και πάλι εκεί για να βοηθήσει. ΕΧΕΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ Για τον Μίκυ τα είπαμε. Το κλασικό καλό ποντίκι, που κάνει πάντα το σωστό, δίνει το καλό παράδειγμα και κερδίζει το κορίτσι. Βαριέμαι. Ο Ντόναλντ τσακώνεται με τον Γκαστόνε, ‘αρπάζεται’ με την Νταίζη, παίζει ξύλο με τον γείτονά του, τον κύριο Τζόουνς (σε σημείο που ο ένας καταστρέφει το σπίτι του άλλου), διαφωνεί με τα αφεντικά του, κυνηγάει τον θείο του με το τουφέκι. Γενικά, έχει γνώμη και δεν φοβάται να την εκφράσει έντονα και δεν δέχεται την αδικία. Ωραίος τύπος ρε παιδί μου, με πάθη και αδυναμίες, όχι ο ακίνδυνος τύπος για τον οποίο μίλησε και ο Ρόσα. ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο χαρακτήρας της Νταίζη έχει τα θεματάκια του, κάτι που έχουν αναγνωρίσει τόσο ο Μπαρκς, όσο και ο Ρόσα, χαρακτηρίζοντάς τον στερεοτυπικό. Ο Ντόναλντ πάντως, την διεκδικούσε πάντα σαν κύριος, καταφεύγοντας κατά καιρούς σε ακραία ρομαντικές ενέργειες, οι οποίες συνήθως είχαν για αντίπαλο είτε την γκαντεμιά του, είτε την υπερφυσική τύχη του Γκαστόνε. Αλλά γι’ αυτό τον αγαπάμε, γιατί δεν κέρδιζε πάντα το κορίτσι. ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΑΣ Θα το ξεκαθαρίσω. Οι αγαπημένες μου ιστορίες με τον Ντόναλντ, ήταν πάντα οι απλές, οι καθημερινές, που εκτυλίσσονταν με σκηνικό την Λιμνούπολη. Επομένως, δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος φαν του Φάντομ Ντακ, αφού δεν με μου ταίριαζε με τη γενικότερη ψυχοσύνθεση και το ταμπεραμέντο του Ντόναλντ. Είχε όμως και αυτή την πλευρά για κάποιους δημιουργούς, προς ικανοποίηση όσων αγαπάνε τους ήρωες και όχι τα παπιά της διπλανής πόρτας. ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ Ο κυριότερος λόγος που αγάπησα απ’ την αρχή τον Ντόναλντ, είναι επειδή είναι εύκολο να ταυτιστείς μαζί του. Είναι θνητός, έχει αδυναμίες, έχει στραβά στον χαρακτήρα του, βαριέται, συναντάει συνέχεια αναποδιές, κάνει γκάφες. Είναι σαφώς πιο εύκολο να ταυτιστείς μαζί του, παρά με έναν ζάμπλουτο εκκεντρικό επιχειρηματία ή έναν ανιδιοτελή ντετέκτιβ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην πορεία των χρόνων, ο Ντόναλντ ξεπέρασε τον Μίκυ σε δημοφιλία και γύρω του χτίστηκε ένα ολόκληρο σύμπαν. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος Ντόναλντ και όλοι μας βρίσκουμε τον εαυτό μας στους Ντόναλντ και στις δικές του ιστορίες μη τελειότητας. Στο τέλος της ημέρας άλλωστε, μας μαθαίνει να δεχόμαστε τα πάντα με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια, να μην το βάζουμε κάτω, να προσφέρουμε χωρίς ανταλλάγματα και να αγγίζουμε τα όρια του ηρωισμού. Κι όταν αυτός ο ηρωισμός προέρχεται από κοινά θνητά παπιά, αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και το σχετικό link...
  15. Dredd

    Διάφορα Ελληνικά και Ξένα

    Μετά από 5 χρόνια, ας προσπαθήσω και εγώ να πουλήσω μερικά που πιάνουν χώρο, έτσι ώστε να πάρω άλλα για να πιάσουν πιο πολύ χώρο! Προσπάθησα πάρα πολύ να βάλω τιμές κάτω από το μέσο όρο. Αν κάπου έκανα λάθος, παρακαλούνται οι πιο έμπειροι να επικοινωνήσουν με πμ έτσι ώστε να διορθώσω τυχόν λάθη. Τα διάφορα σετάκια δεν σπάνε. Έκανα πολύ κόπο να τα ταξινομήσω και δεν θέλω πάλι να ξαναψάχνω και να ανακατεύω κούτες και σακούλες. Πιστεύω ότι οι τιμές συμφέρουν ιδιαίτερα και μπορούν εύκολα να μεταπωληθούν πιο ακριβά. Μίνιμουμ ποσό συναλλαγής τα €10,00. Χρήματα δέχομαι μέσω κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό, μέσω ταχυδρομικής επιταγής, μέσω αντικαταβολής ή με συνάντηση στο σπίτι μου (Καλλιθέα, Αθήνα) όπου μπορεί να γίνει και η αυτοψία. Στις πρώτες περιπτώσεις, η αποστολή γίνεται μέσω ΕΛΤΑ και ο αγοραστής επιβαρύνεται το κόστος αποστολής. Για αγορές άνω των €50,00 το κόστος της αποστολής το αναλαμβάνω εγώ. Σε οποιαδήποτε συναλλαγή, ο αγοραστής μπορεί να διαλέξει ένα ή και παραπάνω ( ανάλογα με το ποσό της αγοράς του ) από τα δώρα που αναγράφονται στην αντίστοιχη κατηγορία. Μπλε χρώμα = Κρατημένα Κόκκινο Χρώμα = Έφυγαν Ευχαριστώ πολύ and let the games begin.... ΔΙΑΦΟΡΑ COMICS ΞΕΝΑ 1. Marvel Ultimate Graphic Novel Collection : Οι πρώτοι 120 τόμοι της συλλογής. Οι καλύτερες ιστορίες της Marvel από όλη την ιστορία της εκδοτικής. Όλα Hardcovers και όλα σε τέλεια κατάσταση, η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ανοιχτεί. Τιμή : €1200 2. Judge Dredd Complete Case Files : Οι πρώτοι 19 τόμοι της σειράς. Όλες οι εμφανίσεις του Judge Dredd από την πρώτη εμφάνιση του στο 2ο τεύχος του 2000AD. Η ίδια σειρά που βγάζει η Selini. Οι 11 πρώτοι τόμοι είναι ασπρόμαυροι και έχουν 384 σελίδες και οι υπόλοιποι 192 σελίδες και έγχρωμοι. Τιμή : €230 3. Nikolai Dante : Γνωστός ήρωας από τις σελίδες του 2000AD. 11 trades που συγκεντρώνουν όλες τις ιστορίες που έχουν εκδοθεί. Τέλεια κατάσταση. Τιμή : €120 Τα 3 παραπάνω πακέτα δεν σπάνε. Τιμές συζητήσιμες. - MORNING GLORIES (TPB) 1-3 (€8,00 το καθένα) - HARBINGER (TPB) 2 (€8,00) SUPERMAN BATMAN (TPB) ABSOLUTE POWER (€8,00) STAR WARS JEDI ACADEMY (TPB) LEVIATHAN (€8,00) MARVEL MASTERWORKS (TPB) THE AVENGERS 2 (€8,00) STAR WARS (TPB) THE LAST COMMAND (€8,00) STAR WARS (TPB) DARK FORCE RISING (€8,00) THE ABSOLUTE DEATH (€70,00) MOBY DICK (HC) (€10,00) (MARVEL - ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ) THE PULSE 1-3 (TPB) (€15,00) MARVEL 1602 1-3 (MARVEL 1602-MARVEL 1602 SPIDER-MAN-MARVEL 1602 NEW WORLD/FANTASTIC FOUR) (TPB) (€30,00) ( Όλη η σειρά ) BLADE:SINS OF THE FATHER (TPB) (€8,00) MARVEL NOIR 1-5 (IRON MAN, X-MEN, X-MEN MARK OF CAIN, SPIDER-MAN, SPIDER-MAN EYES WITHOUT A FACE) (TPB) (€50,00) ( Όλη η σειρά ) MARVEL ILLUSTRATED - 3 ΤΕΥΧΗ (THE THREE MUSKETEERS, KIDNAPPED, THE LAST OF THE MOHICANS) (TPB) (€30,00)
  16. Eνα μικρό δισέλιδο αφιέρωμα στον Disney και στον μαγικό του κόσμο με αφορμη την εναρξη του του Disney Channel στην Νοva ,βρήκα στο αρχείο μου και σκαναρισα για να υπαρχει στη στηλη αυτη. Τα στοιχεια που γνωρίζω ειναι οτι είναι απο το ενθετο περιοδικό του Εθνους "ΤV Εθνος" και οτι αρθρογράφος του είναι η Νατάσα Παπανικολάου. Σχετικες χρονολογίες και λοιπα περαιτέρω στοιχειά δυστυχώς δεν συγκράτησα..Εικάζω πως ειναι καπου στα 2009 απο σχετικη αναζητηση.. https://el.wikipedia.org/wiki/Disney_Channel Ελπιζω να σας αρεσει..
  17. Marvel Duck

    ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Marvel Duck!

    ΠΡΟΣΦΕΡΩ για ανταλλαγή με αυτά που αναζητώ (ή πώληση) τα τεύχη: - COMICON No46 Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος 2010 Κατάσταση: 10 (0,50 e) -Τρελο-ΤΣΟΥΛΗΘΡΕΣ Νο3 - Κοκορομονομάχοι Κατάσταση: 8 (έχω γράψει το όνομά μου στην πρώτη σελίδα! Είναι και συλλεκτικό! λολ) (1 e) - The Amazing SPIDER-MAN #5, MODERN TIMES 1997 Κατάσταση: 9 (ελαφρώς κιτρινισμένες σελίδες, λόγω παλαιότητας) SOLD! - ΦΑΝΤΟΜ, Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ #29 (Αύγουστος 2015) Το Λυκόφως των Θεών (1,90 e) Η κατάστασή τους είναι άριστη, καθώς τα αγόρασα και κατόπιν ανακάλυψα ότι τα είχα ήδη...
  18. batigoal

    Πακετακι για ολα τα γουστα!

    Πακετακι για ολα τα γουστα, πολλα απο τα τευχη ειναι σε μετρια κατασταση, καποια αλλα (λιγα) ειναι απο καλη εως πολυ καλη κατασταση! Εχουμε και λεμε: Η οδυσσεια του Asterix (Μαμουθ) Ο Asterix Στην Ισπανια (Μαμουθ) Το δωρο του Καισαρα (Ψαροπουλος) Λουκυ Λουκ: Συρματα στα λιβαδια & Ο δικαστης (Μαμουθ) Παρα Πεντε #22,25,26 (το τελευταιο χωρις εξωφυλλο) Βαβελ #56,86,98 Μικρο Παρα Πεντε #11 Μικυ Μαους #2038 Τα φιλαρακια #76 Ποπαυ τομος #260 (τευχη #1107,1108,1109) Μονο σε πακετο 7€ 5€
  19. Φίλoi καλο Σ/Κ να εχετε! Μια ερωτηση θα ηθελα να σας κανω μιας κ ειλικρινα δεν βλεπω αλλα πιο καταληλα ατομα για να ρωτησω. Θα σας εχει τυχει πολλες φορες φανταζομαι να βρισκετε κομματια-μικρα- απο παλια κομιξ μικυ μαους κτλ που δυστυχως σαν παιδι δεν ειχατε αντιληφθει οτι οταν τα κατεστρεφατε (κοβοντας τα σχιζοντας τα και πολλα αλλα ¨ωραια") μετα δεν θα μπορουσατε να βρειτε καποια στοιχεια (εστω κ απο τα μικρα αποκομματα που εχουν απομεινει δυστυχως..) Εχω στα χερια μου δυο μικρα αποκομματα απο περιοδικα disney (μικυ μαους προφανως καπου τελη 80s αρχες 90s υποθετω) Μηπως μπορειτε να μου δωσετε καποιο στοιχειο;ο,τι μα ο,τι στοιχειο βρεθει θα το εκτιμουσα δεοντος.. Τα εχω σκαναρει (κ τις 2 οψεις τους) ετσι ωστε αν γνωριζετε κατι-απο ποιο τευχος ειναι αν ξερετε οτιδηποτε-σχεδιαστη ο,τιδηποτε θα ηταν θετικο.. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΙΕΥΚΡΥΝΗΣΗ!! Το 1ο (α οψη με τον Μίκυ-εχω την εντυπωση..οτι μαλλον ειναι απο μικυ μαους απο μια στηλη με ζωδια."Τα αστροπαιχνιδισματα" αν θυμαστε ετσι τα λεγαν αλλα στο inducks που εψαξα -ολο αρκετες φορες-κ οπου αλλου δεν βρηκα κατι σιγουρο...) Η 2η οψη του δευτερου αποκομματος-με τον Ντοναλντ αν βοηθαει-μου θυμιζει ιστορια με Φερθρυ κ Σκρουτζ νομιζω απο το χερι του Jack Bradbury-εικάζω- Ευχαριστω ακομα κ για τον κοπο να ριξετε μια ματια.. Το 2ο αποκομμα ειναι πιο δυσκολο σιγουρα κ σιγουρα εχω λιγοτερες πιθανοτητες να βρεθει κατι αλλα ας σας ρωτησω.. ποιος ξερει;Διακρινεται ενα μουργολυκος..Μηπως μπορει να αναγνωριστει εστω ποιος ειναι ο σχεδιαστης της ιστοριας;;
  20. Οι ταινίες του Μίκυ Μάους που δεν προβλήθηκαν στο ευρύ κοινό, επειδή κάπνιζε, έπινε και κυνηγούσε τη Μίνι. Η φωνή του Μίκυ ήταν του Ντίσνεϋ, που κέρδισε συνολικά 26 Όσκαρ... Στις 18 Νοεμβρίου του 1928 προβλήθηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο η ταινία «Steamboat Willie». Ήταν το επίσημο ντεμπούτο του Μίκυ Μάους. Η Γούολτ Ντίσνευ έχει κρατήσει τη συγκεκριμένη ημερομηνία ως «τα γενέθλια» του Μίκυ. Ωστόσο, δεν ήταν αυτή η πρώτη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ο δαιμόνιος ποντικός. Δύο άλλες ταινίες γυρίστηκαν την ίδια χρονιά (1928). Η πρώτη ήταν το «Plane Crazy». Σε αυτή ο Μίκυ αποπειράται να μιμηθεί τον Αμερικανό αεροπόρο Τσαρλς Λίντμπεργκ, κατασκευάζοντας ένα αεροπλάνο. Όμως, περνά το μεγαλύτερο διάστημα της πρώτης πτήσης προσπαθώντας να κερδίσει ένα φιλί από τη Μίνι, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να τσακιστεί τελικά στο έδαφος.... https://youtu.be/kCZPzHg0h80 Η δεύτερη ταινία με τίτλο «The Gallopin Gaucho», ήταν μια επίκαιρη παρωδία της ταινίας «The Gaucho» με πρωταγωνιστή το είδωλο της εποχής, Ντάγκλας Φαίρμπανκς Τζούνιορ. Διαδραματίζονταν σε ένα μπαρ στις αργεντίνικες πεδιάδες, όπου ο Μίκυ καπνίζει, πίνει, χορεύει ταγκό και τσακώνεται με τον μοχθηρό παράνομο Μαύρο Πιτ, προκειμένου να κερδίσει την Μίνι που κάνει την τσαχπίνα σερβιτόρα.... https://youtu.be/DnjSVSykNsA Και οι δύο ταινίες, για τα δεδομένα της εποχής, εμφανίζουν μια πιο άσεμνη εκδοχή του Μίκυ συγκριτικά με τον αγνό χαρακτήρα που κατέληξε να έχει. Όμως, δεν έγινε ποτέ ευρεία διανομή τους και δεν τα πήγαν καλά σε εισιτήρια. Ο Γουόλτ Ντίσνευ και ο σχεδιαστής Αμπ Αϊγουέρκς είχαν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία με μια σειρά ταινιών μικρού μήκους με τον πρώτο τους χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων, τον λαγό Όσβαλντ. Τα στούντιο της Γιουνιβέρσαλ ήταν ο διανομέας του Όσβαλντ, όμως όταν ο Ντίσνεϋ ζήτησε αύξηση του προϋπολογισμού κατά 20% και του το αρνήθηκαν έφυγε από την εταιρεία, χωρίς τα δικαιώματα για τον Όσβαλντ και χωρίς την ομάδα του. Μόνο ο Αϊγουέρκς τον ακολούθησε. Οι δύο τους αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι. Δοκίμασαν κινούμενα σχέδια με σκύλους γάτες, άλογα και αγελάδες, αλλά τελικά ο Ντίσνεϋ βρήκε την έμπνευση στο ποντικάκι που είχε για κατοικίδιο, στο αγρόκτημα του Μιζούρι όπου μεγάλωσε. Ο Μόρτιμερ Μάους μετονομάστηκε σε Μίκυ έπειτα από πρόταση της συζύγου του Ντίσνεϋ, της Λίλλιαν. Στις πρώτες δύο ταινίες μικρού μήκους ο Μίκυ διέφερε ελάχιστα από τον Όσβαλντ και αυτό καθαρά για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων. Ίσως για αυτό και δεν πέτυχε επειδή δεν ήταν πρωτότυπη ιδέα. Η λύση του Ντίσνεϋ ήταν να πραγματοποιήσει το τεχνικό άλμα που θα γινόταν σήμα κατατεθέν των ταινιών του. Για την Τρίτη ταινία μικρού μήκους με τον Μίκυ, το «Steamboat Willie», ηχογράφησε μουσική την οποία συγχρόνισε με τις κινήσεις του καρτούν. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο και πρωτοποριακό. Το «Steamboat Willie» δεν ήταν απλώς η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με πλήρως συγχρονισμένη μουσική επένδυση, αλλά επίσης για πρώτη φορά υπήρχε μουσική επένδυση σε κωμωδία. Η ταινία βρήκε διανομέα και το κοινό τη λάτρεψε. Σε ένα χρόνο ο Μίκυ Μάους ήταν ο δημοφιλέστερος χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στην Αμερική. Ο Γουόλτ Ντίσνεϋ κατέληξε ο πλέον πολυβραβευμένος κινηματογραφιστής όλων των εποχών κερδίζοντας τον αριθμό ρεκόρ των 26 Όσκαρ από συνολικά 59 υποψηφιότητες. Ο Μίκυ Μάους παρέμεινε το γούρι σε όλη του τη ζωή, ενώ από το 1929 έως το 1947 δάνειζε ο ίδιος τη φωνή του στο διασημότερο δημιούργημά του. Όπως το έθεσε ένας από τους υπαλλήλους του, «Ο Αμπ έδωσε στον Μίκυ την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά ο Γουόλτ του έδωσε την ψυχή του».... Πηγή ΥΓ Έψαξα, αλλά δεν βρήκα να έχει αναρτηθεί πιο πριν στο φόρουμ. Αν έκανα λάθος, ζητώ συγγνώμη.
  21. Λοιπόν μιας και πέρασε ένας χρόνος θα ήθελα να σχολιάσουμε πως τα πάνε τα αγαπημένα περιοδικά με λίγα όπως θα δείτε να κάνω και εγώ κάποια σχόλια... Μπορείτε να ποστάρετε τι θέλετε να δείτε από αλλαγές ως ιστορίες σε κάποια έκδοση αλλά και εάν θα θέλατε έναν ακόμα τίτλο όπως πχ τα Κλασικά: ΚΟΜΙΞ: Για μένα πέρα από κάποιες μικροεξαιρέσεις το ΚΟΜΙΞ τα πάει πάρα πολύ καλά. Έχουμε ωραίες ιστορίες και όχι δευτεροκλασάτες όπως γινόταν μετά από ΚΟΜΙΞ 200 του Τερζοπουλου τις περισσότερες φορές. Όμως μπορεί να μου αρέσει πολύ ο Κάστυ αλλά θα ήθελα να δω και κάποιες μεγάλες ιστορίες με τα παπιά. Και αυτό το λέω καθώς υπάρχει πολύ υλικό... Πχ μια υπέροχη από ότι φαίνεται ιστορία του Πατ Μπλοκ. Μίκυ Μάους: Το Μίκυ Μάους άρχισε πολύ δυνατά αλλά μας τα χάλασε στη διαδρομή. Όπως είχα πει πριν πολλούς μήνες η πορεία του είναι σαν καρδιογράφημα. Κανένα από τα τελευταία τεύχη εξ ολοκλήρου δεν είναι πολύ καλό και δεν αγγίζουν ούτε τα πρώτα τεύχη της σειράς ούτε τα τοπ 10 τεύχη του ΜΜ της Καθημερινής. Ώρες ώρες πιστεύω ότι πάρα πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε τεύχη στα ίδια επίπεδα με τα πρώτα. Το λέω αυτό διότι είχαμε μια κακή δεκάδα τευχών 50-59 αλλά και πριν αυτήν τα τεύχη ήταν πολύ μέτρια... (Ας μην ξεχνάμε και το Αρμαντίλο παιδιά ) Θα ήθελα στο μέλλον για το ΜΜ, να γίνεται πιο σωστή και προσεγμένη επιλογή ιστοριών καθώς είναι χαζό να βάζουμε ότι ιστορία έχουν βγάλει οι Ιταλοί τον "τελευταίο καιρό" όπως το RaceWorld. Το προτελευταίο τεύχος μου άρεσε να πω την αλήθεια αλλά κυρίως η ιστορία του Πητ. Ελπίζω να συνεχίσει καλύτερα... Ντόναλντ: Ομολογώ ότι το Ντόναλντ στην αρχή δεν με ενθουσίασε. Άλλοτε γινόταν καλύτερο αλλά είχε και κανα 2-3 χάλια τεύχη... Το Ντόναλντ 4 πχ.... Βέβαια, το Ντόναλντ 14 ήταν ίσως το το καλύτερο ή από τα καλύτερα τεύχη της σειράς. Και ξεπερνάει πολλά τεύχη μέτρια που έχουμε δει στο ΜΜ στους τελευταίους μήνες! Εάν συνεχίσει έτσι το Ντόναλντ το βλέπω να πηγαίνει πολύ καλά και ίσως καλύτερα και από το ΜΜ εάν συνεχίσει έτσι όπως πήγαινε τους τελευταίους μήνες. Πρώτη φορά επέλεξα να αγοράσω Ντόναλντ αντί για ΜΜ της εβδομάδας όταν πήρα το Ντόναλντ 14 και τελικά έκανα σωστή επιλογή! Φάντομ: Σταθερή αξία(συνήθως) και πολύ καλύτερη σαν έκδοση από αυτή του Τερζό. Έχει τα πάνω του και τα κάτω του αλλά τα τεύχη του δεν σε απογοητεύουν. Σουπερ Μίκυ: Δεν το διαβάζω αλλά σαν έκδοση τη θεωρώ τη χειρότερη καθώς είναι και ακριβή αλλά με πολλές μονοσέλιδες ιστορίες και άντε μια καλή 10σελιδη μια στο τόσο. Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney: Μεγάλο συν είναι ότι συνεχίστηκε και ξεπέρασε του Τερζο. Και η τιμή είναι τίποτα ουσιαστικά. Ωραία έκδοση στην οποία δεν θα επεκταθώ αλλά θα πω ότι συμφωνώ απόλυτα με ότι γράφει ο Γίωργος/Φάντομ στο αντίστοιχο τόπικ. Άλλες εκδόσεις τόμοι που θα ήθελα: Κλασικά: Δεν ξέρω αλλά τελικά μου λείψανε τα Κλασικά με τις πιο παλιές και κλασικές ιστορίες. Θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια έκδοση για το πιο ώριμο κοινό... Είναι κρίμα που δεν αξιοποιούν και τις παλιές ιστορίες που πολλοί από εμας θέλουν να διαβάσουν. Βιβλιοθήκη Φλούντ Γκοτφρεντσον: Αυτή η καημένη έκδοση δεν λέει να ξεκινήσει. Βγάλανε και τους κωδικούς και τα λοιπά για αυτή που είχα δει πριν μήνες στο site της Εθνικής Βιβλιοθήκης... Μακάρι να βγει... Υπάρχει όπως είπε ο Τερζο υλικό και για το δεύτερο τόμο της σειράς μεταφρασμένο! Βιβλιοθήκη Ρομάνο Σκάρπα: Θα το ήθελα πολύ αλλά δεν το βλέπω σύντομα... Μέχρι να τελειώσει ο Μπαρκς ας πούμε... Μετά ίσως.
  22. Πρόσεξα ότι πρόσφατα υπήρξε μια συζήτηση στην Κουβεντούλα για τα Ντίσνεϋ που Κυκλοφορούν, σχετικά με το κατά πόσο η βαθμολογία και η κατάταξη των ιστοριών στο inducks ανταποκρίνεται στην πραγματική τους αξία. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο απασχόλησε και μένα από τον πρώτο καιρό που είχα ανακαλύψει το inducks (νομίζω γύρω στο 2008 ή 2007), τότε που οι ψήφοι για την κάθε ιστορία ήταν ελάχιστοι. Κατά τη διάρκεια των 7-8 ετών που μεσολάβησαν, οι ψήφοι για τις πιο γνωστές και συνεπώς πιο αξιόλογες ιστορίες πλήθαιναν και η κατάταξη καθίστατο πιο αξιόπιστη. Όμως, η αριθμητική βαθμολογία των ιστοριών δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτική. Για παράδειγμα: ο χαμηλότερος βαθμός που δίνεται σήμερα είναι 5,3/10, επομένως, θεωρητικά, αυτή θα έπρεπε να είναι και η χειρότερη ιστορία βάσει της γνώμης των αναγνωστών. Αλλά, ο βαθμός της είναι πάνω από τη βάση! (πράγμα που δεν συμβαίνει στο imdb, το οποίο αναφέρθηκε στην προαναφερθείσα συζήτηση, και στο οποίο βασίστηκε η μεθοδολογία με την οποία το inducks βαθμολογεί τις ιστορίες). Επομένως, να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν καθόλου ιστορίες Ντίσνεϋ που δεν αξίζουν ?? Χμμ, δεν το νομίζω... Παρόλα αυτά, κάποιες σπουδαίες -κατά τη γνώμη μου- ιστορίες της ιταλικής σχολής δεν λαμβάνουν την αναγνώριση που θεωρώ ότι τους αξίζει (μιλώντας πάντα λαμβάνοντας υπόψη μόνο την κατάταξη των ιστοριών στο inducks και αγνοώντας την επιμέρους αριθμητική βαθμολογία που θεωρώ ότι δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμη). Να αναφέρω ότι, πιο κάτω ασχολούμαι μόνο με ιστορίες ιταλικών δημιουργών, αφού κατά τη γνώμη μου το θέμα περί συζήτησης σχετικά με τις κλασσικές αμερικανικές ιστορίες είναι πλέον κορεσμένο (κάποιος που θα διαβάσει τα πιο κάτω μπορεί να πει ότι είμαι λίγο προκατειλημμένος υπέρ των αστυνομικών ιστοριών με τον Μίκυ, αλλά αυτό δεν ισχύει!). Τώρα, πάμε για τα ουσιαστικά σχόλια του άρθρου... να μιλήσουμε για παλιούς και για πρόσφατους σπουδαίους δημιουργούς: Sergio Asteriti Θεωρώ τον Sergio Asteriti ως τον πλέον αδικημένο Ιταλό σχεδιαστή. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός, σχεδιάζει ιστορίες, κυρίως με τον Μίκυ, από το 1963 μέχρι και σήμερα!!! (σε ηλικία 85 ετών!!!). Πάντα μου άρεσε το σχέδιο του και μπορούσα να το αναγνωρίζω από τον καιρό που ήμουν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, τότε που δεν γνώριζα το όνομα κανενός δημιουργού (και, που έτσι κι αλλιώς, ούτε υπήρχε τρόπος να τους μάθω). Αν και είναι από τους λίγους που σχεδιάζουν τη φιγούρα του Μίκυ πιο μικρή σε σχέση με τον διαθέσιμο χώρο εντός ενός καρέ, θεωρώ το σχέδιο του ως κλασσικό έστω και αν κάποιος μπορεί να βρει μεγάλες αντιθέσεις αν το συγκρίνει με άλλους κλασσικούς σχεδιαστές π.χ. Massimo De Vita. Άλλο έντονο στοιχείο που προσδιορίζει το σχέδιο του Asteriti, είναι οι χαρακτηριστικοί ανθρωπόμορφοι χαρακτήρες που περιλαμβάνει στις ιστορίες του. Απλά, υπέροχες προσθήκες σε ήδη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ιστορίες! Ο Asteriti ασχολήθηκε εν μέρει και με τη συγγραφή σεναρίων. Από το 1986 μέχρι και το 1994 έγραψε τα σενάρια για 6 ιστορίες, αλλά καμία από αυτές δεν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα ώστε να μπορούμε να τις σχολιάσουμε. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ιταλούς δημιουργούς της εποχής του Asteriti, το inducks κατατάσσει μόνο δύο ιστορίες του στις πρώτες 1000 καλύτερες (εκ των οποίων η πρώτη είναι μια τεράστια ιστορία 217 σελίδων που δεν έχει εκδοθεί σε καμία άλλη χώρα εκτός από την Ιταλία), ενώ αρκετές δεκάδες από τις ιστορίες του κατατάσσονται μεταξύ των 1000ων και 5000ων καλύτερων. Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να θεωρώ ότι αρκετές από αυτές θα μπορούσαν να βρίσκονται πολύ πιο ψηλά στην κατάταξη, αφού στις περισσότερες το σενάριο (πάντα προϊόν σπουδαίων σεναριογράφων της εποχής) είναι αντάξιο πολλών γνωστών κλασσικών ιστοριών και το σχέδιο του Asteriti δένει πολύ ωραία με την πλοκή εμπλουτίζοντας την όλη υπόθεση της ιστορίας. Ανάμεσα στις πολλές αξιέπαινες ιστορίες του Asteriti, ξεχωρίζω τις ακόλουθες τρεις, τις οποίες θεωρώ ως τις καλύτερες του αστυνομικές ιστορίες με τον Μίκυ: Μινιμίκ Γ.Κ.Ζ. (1970) Η Νύχτα της Μεγάλης Κλοπής! (1972) Η Συμμορία του Τούνελ! (1979) Δυστυχώς, οι τρεις αυτές ιστορίες δεν έχουν διακριθεί ιδιαίτερα (μιλώντας πάντα βάσει της κατάταξης τους στο inducks) όπως και πιστεύω ότι θα τους άξιζε. Το σενάριο στις πρώτες δύο φέρει την υπογραφή του μεγάλου Guido Martina, ενώ η τρίτη γράφτηκε από τον σχετικά πιο πρόσφατο, αλλά εξίσου σπουδαίο δημιουργό, Giorgio Pezzin. Τρία εξαιρετικά διαμάντια για όσους απολαμβάνουν τις ιστορίες μυστηρίου / αστυνομικές περιπέτειες με τον Μίκυ! Giuseppe Dalla Santa Ακόμα ένας αξιόλογος ιταλός σχεδιαστής με λιγοστές ιστορίες εντός των πρώτων 1000ων της κατάταξης του inducks, είναι ο Giuseppe Dalla Santa (μόνο 5 ιστορίες του περιλαμβάνονται στις πρώτες 1000, και η μοναδική που διαδραματίζεται στο σύμπαν του Μίκυ είναι σε συνεργασία με τον Κάστυ και άλλους). Αυτό που μου επίστησε την προσοχή στο σχέδιο του ώστε να το ξεχωρίσω από τους άλλους Ιταλούς συναδέλφους του, είναι ο χαρακτηριστικός σχεδιασμός του προσώπου του Μίκυ και των εκφράσεων του. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο αυτό το στοιχείο επηρέασε το σχέδιο του Κάστυ, ιδιαίτερα όσον αφορά τον σχεδιασμό των ματιών του Μίκυ. Επίσης, αυτή η ιστορία μου θυμίζει αρκετά το σχέδιο του Dalla Santa. Η πρώτη φορά που ασχολήθηκα συγκεκριμένα με ιστορία του Dalla Santa πρέπει να ήταν εντός της τελευταίας πενταετίας (όταν και, αναγκαστικά, συμπλήρωσε την καριέρα του). Θεωρώ ότι στάθηκε και λίγο άτυχος, διότι άρχισε λίγο αργά την καριέρα του στον χώρο του ιταλικού ντισνεϋκού κόμικς (το 1989 σε ηλικία 39 ετών) και δεν είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Guido Martina, ο οποίος είχε το χάρισμα να αναδεικνύει τους αξιέπαινους σχεδιαστές. Κάποιες από τις ιστορίες του Dalla Santa που ξεχώρισα (από διάφορους σεναριογράφους), οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν πολύ καλύτερη κατάταξη στο inducks, είναι οι ακόλουθες (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες εξίσου καλές): Η Εκδίκηση του Λούθερ Μπλοτ (2000) Το Μονόγραμμα του Βλαδίμηρου Ζ (2007) Καταδίωξη στην Χιονισμένη Ακτή (2008) Μυστήριο στον Γαληνίτη (2002) Το Χάος των Εποχών (2004) Υπόθεση Εξωγήινου Πλαστικού (1999) Άλλοι Πρόσφατοι Ιταλοί Σχεδιαστές Για όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν περαιτέρω και με άλλες ιστορίες που θα μπορούσαν να διακριθούν (κατά τη γνώμη μου εννοείται) αλλά προς το παρόν αδικούνται από την κατάταξη του inducks, παραθέτω και τις πιο κάτω (όλες από Ιταλούς δημιουργούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να συγκριθούν ακόμα και με τους πρωτοκλασάτους κλασσικούς): Στιγμές Τρόμου (2008) Η Χαμένη Σταρ του Σινεμά (2008) Ληστές Υπεράνω Πάσης Υποψίας (2009) Κύμα Βανδαλισμών (2003) Η Μπλόφα του Φρέντυ Μπλοφ (2012) Καλά διαβάσματα!!!
  23. apetoussis82

    Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ (ΚΥΠΡΟΣ)

    Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ Η σειρά Ο Μίκυ και τα Αθλήματα, η οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τον Νοέμβριο του 2003 μέχρι τον Ιανουάριο του 2004 ως ένθετο της ελληνικής εφημερίδας Η ΑΞΙΑ, επανεκδόθηκε στην Κύπρο και διανεμήθηκε ως ένθετο της κυπριακής εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ. Η αρίθμηση των 10 τευχών της κυπριακής έκδοσης είναι η ίδια με αυτήν της ελληνικής. Από τις πληροφορίες που δίνονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους, φαίνεται ότι η επανέκδοση της σειράς αυτής τυπώθηκε στην Κύπρο, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για έκδοση Ντίσνεϋ (και για έκδοση σειράς κόμικς γενικά) αφού οι μόνες σειρές κόμικς που γνωρίζω ότι τυπώθηκαν στην Κύπρο είναι αυτή εδώ και η κυπριακή επανέκδοση της σχετικής σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους εμφανίζεται και η αρίθμηση (κατ’ ακρίβειαν μόνο εκεί αναγράφεται ο αριθμός τεύχους, ούτε καν στο εξώφυλλο), αλλά δυστυχώς δεν αναγράφεται ημερομηνία στα κυπριακά τεύχη. Όμως, αναγράφεται το εξής: ©Disney 2004 «Ελληνικά Γράμματα». Το ίδιο συμβαίνει και στην κυπριακή έκδοση της σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Κάπου εδώ έχω συγχυστεί με τους εκδότες, διότι στο inducks παρουσιάζεται ως εκδότης των ελληνικών εκδόσεων για τις δύο αυτές σειρές ο Αντώνης Πίκουλας και όχι τα Ελληνικά Γράμματα. Δεν γνωρίζω εάν οι δύο αυτοί εκδότες σχετίζονται μεταξύ τους. Κάποιες από τις άλλες πληροφορίες που αναφέρονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους της κυπριακής έκδοσης περιλαμβάνουν τα εξής: Ιδιοκτησία: Εκδοτική Εταιρεία ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ ΛΤΔ (η οποία απ’ ότι αντιλαμβάνομαι είναι και ο Ιδιοκτήτης της διανεμήτριας εφημερίδας) Σε συνεργασία με την The Walt Disney Company Greece Παραγωγή: Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Α.Ε. Εκτύπωση: PRINTCO LTD (κυπριακή εταιρεία, η οποία στεγάζεται στη Λευκωσία) Η κυπριακή επανέκδοση είχε κάποιες μικροδιαφορές σε σύγκριση με την ελληνική έκδοση. Οι διαφορές αυτές περιλαμβάνουν τις πληροφορίες σχετικά με τον εκδότη κλπ, καθώς και τα λογότυπα της εφημερίδας και του χορηγού που παρουσιάζονται στο εξώφυλλο και στις εσωτερικές σελίδες του κάθε τεύχους. Δεν μπόρεσα να ελέγξω εάν υπάρχουν άλλες διαφορές ως προς το ντισνεϋκό ή το αθλητικογραφικό περιεχόμενο των περιοδικών, διότι δεν έχω την ελληνική έκδοση (όλες οι πληροφορίες που χρησιμοποίησα εδώ για την ελληνική έκδοση έχουν αντληθεί από την άλλη Παρουσίαση και από το inducks). Όμως, βάσει των καταχωρήσεων στο GreekComics και στο inducks, το ουσιαστικό περιεχόμενο των δύο εκδόσεων φαίνεται να είναι το ίδιο. Ωστόσο, πριν να προχωρήσω, πρέπει να αναφέρω ότι στην πρώτη καταχώρηση της ελληνικής έκδοσης, ο αγαπητός Τρύφωνας (@tryfev) μας πληροφορεί ότι η ιστορία του τεύχους #8 έχει τίτλο ‘Χωρίς Όρια’ (το ίδιο έχει καταχωρήσει και στο inducks), ενώ η εν λόγω ιστορία στο αντίστοιχο κυπριακό τεύχος που έχω στα χέρια μου φέρει τον τίτλο ‘Χωρίς Σύνορα’. Προς Τρύφωνα: Αν μπορείς, σε παρακαλώ, επιβεβαίωσε εάν ο τίτλος της ιστορίας στο ελληνικό τεύχος #8 είναι πράγματι ‘Χωρίς Όρια’ και ότι δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Σχετικά με τους χορηγούς των δύο εκδόσεων, μπορούν να ειπωθούν τα ακόλουθα: Στο κάτω μέρος κάθε εξωφύλλου της ελληνικής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας Η ΑΞΙΑ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΟΤΕ». Στα αντίστοιχα εξώφυλλα της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΑ Colfresh» στο πρώτο τεύχος, και η φράση «ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΑ Goldies» στα υπόλοιπα τεύχη. Ο χορηγός Colfresh του πρώτου τεύχους της σειράς αυτής ήταν ο ίδιος που χορήγησε και την κυπριακή έκδοση της σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Εδώ να υποθέσουμε ότι κάπου δεν τα βρήκαν με τον πρώτο τους χορηγό που υποστήριξε τη διανομή 11 τευχών με την εν λόγω εφημερίδα και προχώρησαν σε νέο χορηγό?? Όμως, παρόλο που η Colfresh παύει να αποκαλείται χορηγός, διατηρεί μια ολοσέλιδη διαφήμιση σε κάθε τεύχος μέχρι το τέλος της σειράς. Παρ' όλα αυτά, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι το κύριο συμπέρασμα που εξάγεται από τη σύγκριση των εξωφύλλων των δύο εκδόσεων είναι το ότι, η υποστήριξη των Colfresh και Goldies δεν ήταν τόσο ευγενική όσο εκείνη του ΟΤΕ!!! Στο κάτω μέρος κάθε δεξιάς εσωτερικής σελίδας του περιοδικού παρουσιάζεται το λογότυπο του χορηγού, ενώ στο κάτω μέρος κάθε αριστερής σελίδας παρουσιάζεται το λογότυπο της διανεμήτριας εφημερίδας. Επίσης, οι διαφημίσεις των δύο εκδόσεων διαφέρουν. Παρατηρώντας προσεκτικά τις σαρώσεις των εξωφύλλων της ελληνικής έκδοσης στην Παρουσίαση, διακρίνω στο πίσω τους μέρος διαφορετικές διαφημίσεις από αυτές στα αντίστοιχα τεύχη της κυπριακής έκδοσης. Παραδείγματα των εσωτερικών σελίδων για τα πρώτα δύο τεύχη της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζονται πιο κάτω: Τεύχος 1 Τεύχος 2 Και τέλος, ο σχετικός σύνδεσμος στο inducks!
  24. Είναι ο Μίκυ Μάους γκέι; Posted on September 14th, 2007 at 10:33 am by Jean-Lyc Από αυτό το blog Ακανθώδες το ζήτημα. Χρόνια τώρα υποψιάζομαι πως ο Μίκυ Μάους είναι κρυφο-γκέι. Κι όχι μόνο αυτό, είμαι σίγουρος πως διατηρεί ένα κρυφό ερωτικό πάθος για τον - ασεξουαλικό - Γκούφη. Τα σημάδια, πολλά. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς, θα κάνω συγκρίσεις με τον κρυφο-στρέιτ Ντόναλντ. Ας πούμε ο Μίκυ τι δικαιολογία έχει που έχει αφήσει τη Μίννι αστεφάνωτη τόσα χρόνια; Ο Ντόναλντ, το ξέρουμε, είναι άφραγκος και τον δέρνει η ατυχία. Δε θα άντεχε οικονομικά να αποκαταστήσει την Νταίζη. Ο Μίκυ όμως ποτέ δεν είχε τέτοιου είδους προβλήματα. Γιατί δεν το παίρνει το κορίτσι; Βεβαίως, πολλοί θα παρατηρήσουν πως η σχέση είναι ούτως ή άλλως προβληματική. Έχετε δει ποτέ το Μίκυ να πηγαίνει με χαρά στο ραντεβού του με τη Μίννι; Εκεί που ο Ντόναλντ θα φτιαχτεί, θα βάλει το καλό ναυτικό του κουστούμι και θα παρφουμαριστεί, για τον Μίκυ, το ραντεβού με την Μίννι μοιάζει με αγγαρεία. Και, φυσικά, πρέπει να λάβουμε υπόψη πως ο Μίκι ποτέ δεν έχει βγει ένα κανονικό ραντεβού με τη Μίννι. Πάντα κάτι πάει στραβά, πάντα ο Μίκυ έχει κάνει μια σημαντική παράλειψη (προφανώς γιατί υποσυνείδητα ήθελε να αποφύγει το ραντεβού) είτε βάζει μπροστά άλλες προτεραιότητες. Αντίθετα, ο Ντόναλντ έχει προσπαθήσει πάρα πολύ και σε κάποιες περιπτώσεις έχει καταφέρει να βγει ρομαντικά ραντεβού με την Νταίζη. Αλλά πέρα από τη Μίννι και την Νταίζη, ο Μίκυ, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάποια όμορφη γυναίκα, απαντά με μια τεράστια συστολή, εκεί που ο Ντόναλντ απαντά με μια έκρηξη παπιοτεστοστερόνης - πάντα με αστεία αποτελέσματα, ας όψεται η ατυχία του. Θα μου πείτε τώρα, πώς είναι δυνατόν η Μίννι να αποδέχεται μια τέτοια σχέση; Προφανώς και η ίδια είναι υπερβολικά απασχολημένη με τον εαυτό της, οπότε η σχέση της με τον Μίκυ που δεν της ζητά πολύ χρόνο από τη ζωή της να είναι ένα πολύ καλό άλλοθι. Φυσικά, και ο ελάχιστος χρόνος που περνάνε μαζί, είναι ένα θέμα, ειδικά αν κάνουμε τη σύγκριση με το χρόνο που ο Μίκυ περνά με τον Γκούφη. Ο οποίος Μίκυ αποζητά το χρόνο του Γκούφη και πολλες φορές εκλιπαρεί για την προσοχή του ψηλέα φίλου που είναι «πέρα βρέχει». Ακριβώς το αντίθετο με αυτό που συμβαίνει μεταξύ του Ντόναλντ και του ξάδερφού του Φέθρυ Ντακ. Ακόμα χειρότερα, ο Μίκυ δεν πρόκειται να πει ποτέ του καμμιά κακή κουβέντα για τον Γκούφη, τη στιγμή που οι δήθεν αθώες κακιούλες για τις γυναίκες (και τη Μίννι) δίνουν και παίρνουν. Κι όσο κι αν τον εκνευρίζει η ανεύθυνη συμπεριφορά του ψηλού, πάντα θα του βρει μια δικαιολογία. Εν τω μεταξύ, καθώς τα έγραφα αυτά, λέω «δε γίνεται, όλο και κάποιος άλλος θα έχει κάνει τις ίδιες παρατηρήσεις». Κι η επιβεβαίωση μου ήρθε σφοντύλι! Το όνομα Μίκυ Μάους, υπήρξε ήδη από τη δεκαετία του 1930 αναγνωριστικό των γκέι μεταξύ τους! Ηλίου φαεινότερον για μένα, πως έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα θλιβερή περίπτωση καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας στη συντηρητική Αμερική του 1950. Το άσχημο είναι πως, ενώ τα ήθη έχουν αλλάξει, ο Μίκυ αρνείται ακόμα να αποδεχτεί τη σεξουαλική του ταυτότητα και να εκδηλωθεί.
  25. leonidio

    Μίκυ Μάους παντού!

    Να πώς έχουν τα πράγματα: Αποτελεί κάτι σαν αστικό μύθο για τους λάτρεις των ταινιών Ντίσνεϊ. Ο πιο διάσημος ποντικός στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, συνηθίζει να βρίσκεται κάπου στο βάθος σχεδόν σε κάθε μετέπειτα ταινία της εταιρίας. Είναι ενσωματωμένος στα σκηνικά και τις εγκαταστάσεις των θεματικών πάρκων και με έναν τρόπο κάνει αισθητή την παρουσία του σε οτιδήποτε φέρει την υπογραφή Walt Disney! Μπορεί να βρίσκεται εκεί με το κλασικό πια έμβλημα των τριών κύκλων που συμβολίζουν το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του αυτιά ή ακόμη και με την κανονική του μορφή. Αν και δεν υπάρχει κάποια επίσημη αναφορά στο φετίχ των δημιουργών της εταιρίας να μαρκάρουν τα έργα τους με τον Μίκυ Μάους, υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις πως ο Μίκυ είναι παντού. Εσύ μπορείς να τον ανακαλύψεις; Δες τις φωτογραφίες και παρατήρησε προσεκτικά... Και πηγαίνετε εδώ και κοιτάτε τις πρώτες εικόνες, γιατί πιο κάτω υπάρχουν και οι απαντήσεις...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.