Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Μαμούθ Comix'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ξεκινάω λοιπόν το topic αυτό για τη ΜΑΜΟΥΘ του 2024. Λέτε να δούμε καμιά έκπληξη φέτος και να έχουμε πάνω από τρεις νέες εκδόσεις(και καλή χρονιά )
  2. YOSHIMITSU

    ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ

    Μα τι πρωτοφανής μανία είναι αυτή; Τί είναι τελικά το μοναδικό πράγμα που θέλει από την ζωή του αυτός ο άνθρωπος; Μα φυσικά μιλάμε για τον ένα και μοναδικό Μεγάλο Βεζίρη ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Μέσα από μία σειρά 27 τευχών στην γνωστή ποιότητα και διαστάσεις (21 εκατ. Χ 28 εκατ.) με τις περίπου 50 έγχρωμες σελίδες που μας έχει συνηθίσει η εκδοτική εταιρεία ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ, θα γνωρίσουμε τον πιο υποχθόνιο αυλικό που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της Βαγδάτης. Οι περιπέτειες και μηχανουργίες πολλές και πάντα αποτυχημένες, ή μήπως όχι πάντα; Μήπως τελικά κατάφερε να "βγάλει από την μέση" τον απίστευτα καλό Χαλίφη και να πάρει την θέση του; Παρέα και συμμέτοχος (αλλά όχι συνένοχος) αναγκαστικά στις προσπάθειες του ο καλοκάγαθος υπηρέτης και μπράβος του. Τα εξώφυλλα ΕΔΩ. Οι βασικές φιγούρες της σειράς ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Λίστα των τευχών του ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Spoiler infos: IZNOGOOD_TEYXH.txt Έκδοση του Ψαρόπουλου Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: Ion13, GreekComicFan, golf20, constantinople & hudson.
  3. Το νέο άλμπουμ του Αστερίξ, «Η Λευκή Ίριδα» των Fabcaro και Didier Conrad, κυκλοφορεί στα ελληνικά και αποτελεί μία από τις διασκεδαστικότερες περιπέτειες των Γαλατών των τελευταίων δεκαετιών. Είναι δύσκολο να συνεχίζεις τον δρόμο που ξεκίνησαν γίγαντες. Στα κόμικς αυτή είναι η περίπτωση του Αστερίξ του Γαλάτη, τέκνου του ιδιοφυούς σεναριογράφου René Goscinny (Λούκυ Λουκ, Μικρός Νικόλας, Ιζνογκούντ) και του σπουδαίου σχεδιαστή Albert Uderzo. Με τον πρόωρο θάνατο του Goscinny το 1977, τη συνέχιση της σειράς ανέλαβε μόνος ο Uderzo, ώσπου το 2012 παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο δίδυμο, τον Jean-Yves Ferri στα σενάρια και τον Didier Conrad στα σχέδια. Η σκιά του Goscinny όμως, πάντα θα στέκει πάνω από το γαλατικό χωριό και όσο κι αν ο Ferri συνδύασε τα σωστά συστατικά, ο μαγικός του ζωμός δεν είχε την ίδια νοστιμιά με του θείου René. Το 2022 ο Ferri ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη σειρά (χωρίς να αποκλείει ενδεχόμενη επιστροφή του). Νέος σεναριογράφος ανέλαβε ο Fabcaro (κατά κόσμον Fabrice Caro), δημιουργός κόμικς, συγγραφέας και μουσικός γνωστός για το παράλογο χιούμορ του. Έτσι, τον περασμένο Οκτώβριο κυκλοφόρησε σε σχέδιο Conrad το πρώτο τους άλμπουμ «Η Λευκή Ίριδα», απαντώντας στα ερωτήματα των αναγνωστών για την σωστή επιλογή του ως σεναριογράφου. Και οι απαντήσεις ήταν πολύ θετικές. Μπούφλες ή «λευκές ίριδες»; Στο νέο τεύχος, ο ρωμαϊκός στρατός πάσχει από λιποταξίες και ο Καίσαρας ψάχνει τρόπο να σταματήσει αυτή τη «μεγάλη παραίτηση». Την προσοχή του κερδίζει ο αρχίατρος Λαοπλάνους και η νέα του μέθοδος «Λευκή Ίριδα»: ενδυνάμωση των λεγεωνάριων με θετική σκέψη και υγιεινή διατροφή. Ο Καίσαρας τον στέλνει δοκιμαστικά στο οχυρό Μπαμπαόρουμ, έξω από το γαλατικό χωριό, με στόχο να κάνει τη φρουρά του ικανή να υποτάξει τους περίφημους ανυπότακτους. Και πράγματι, ο Λαοπλάνους όχι απλά εκπαιδεύει τους Ρωμαίους αλλά και οι τακτικές του επισκέψεις στο χωριό κάνουν τους Γαλάτες να αποστραφούν τη βία και τα αγριογούρουνα! Μόνο οι Αστερίξ, Οβελίξ, Μαζεστίξ και Πανοραμίξ μένουν να σταματήσουν τον Ρωμαίο, ο οποίος δεν διστάζει να καταφύγει στα πιο αθέμιτα μέσα. Στις ιστορίες του Αστερίξ συνηθίζεται, μέσω αναχρονισμών, να σατιρίζονται πτυχές του σήμερα. Έτσι γίνεται και στη «Λευκή Ίριδα» με τους γκουρού της αυτοβελτίωσης και της «τοξικής θετικότητας». Σχεδιαστικά, ο Λαοπλάνους είναι μια καρικατούρα του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί (δημοφιλούς Γάλλου διανοούμενου) και μιλά με τσιτάτα που θα έκαναν τον Πάολο Κοέλιο περήφανο. «Λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα» σχολιάζει ο Αστερίξ. Από τη μέση της ιστορίας μάλιστα, η σάτιρα στρέφεται στους εναλλακτικούς φιλότεχνους κύκλους της Λουτέτιας (αρχαίου Παρισίου) με αξέχαστο αποκορύφωμα τη συνάντηση του Οβελίξ με τη nouvelle cuisine. Οι αναφορές του Fabcaro στη σύγχρονη Γαλλία είναι πολλές, όπως και τα γαλλικά λογοπαίγνια – τα οποία για άλλη μια φορά δεν μπορούν να μεταφερθούν στη διασκεδαστική τους ολότητα στα ελληνικά. Αυτό όμως ουδόλως εγκλωβίζει το σενάριο, που συνδυάζει κάθε στοιχείο της κλασικής συνταγής των «Αστερίξ» με αρκετές φρέσκες λεπτομέρειες. Σπουδαίο ρόλο στην ποιότητα της ιστορίας παίζουν φυσικά τα σκίτσα του Conrad. Ο σχεδιαστής έχει αποδείξει εδώ και χρόνια την αξία του, κρατώντας στοιχεία του σχεδίου του Uderzo από τη δεκαετία του 1960, χωρίς όμως να παγιδεύεται στη μίμηση και παραμένοντας αναγνωρίσιμος. Και το ερώτημα είναι ένα: Μπορούν οι Γαλάτες να αλλάξουν; Μπορούν οι ανυπότακτοι να αποβάλουν τη βία, την κρεατοφαγία, την επιθετικότητα που τόσο καθορίζουν την ταυτότητα και την ανεξαρτησία τους, να γίνουν φιλειρηνικοί, ψυχικά και σωματικά «υγιείς»; Κι αν μπορούν, πρέπει; Το κόμικ απαντά κατηγορηματικά «όχι» – δεν θα έχει πλάκα αν το κάνουν. Και στα «Αστερίξ» η πλάκα είναι πάντα η προτεραιότητα. «Ίσως να λειτουργήσει καλύτερα στις επόμενες γενιές, ποιος ξέρει;» συλλογίζεται ο Πανοραμίξ. Ίσως… Μια νέα (νέα) εποχή Τα «Αστερίξ» των Goscinny – Uderzo ήταν, είναι και θα είναι αξεπέραστα. Οποιαδήποτε σύγκριση των νέων ιστοριών με αυτά θα είναι άδικη – αλλά πάντα αναπόφευκτη. Ο Fabcaro στο ντεμπούτο του στην ιστορική σειρά έδειξε όρεξη, ταλέντο και χιούμορ, κάνοντας κοινό και κριτικούς να ενθουσιαστούν, με τον κριτικό Rich Johnston να χαρακτηρίσει την ιστορία ως την καλύτερη μετά τον θάνατο του Goscinny. Ακόμα κι αν οι νέες ιστορίες μοιάζουν πάντα «λιγότερες» μπροστά στις κλασικές, δεν σημαίνει πως δεν θα διαβάσουμε νέα διαμαντάκια, και η «Λευκή Ίριδα» των Fabcaro – Conrad είναι σίγουρα ένα από αυτά. ♦ Το κόμικ «Η Λευκή Ίριδα» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μαμούθ Comix. Και το σχετικό link...
  4. ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΙΦΗ ΧΑΡΟΥΝ ΕΛ ΠΑΤΣΑΧ Ή ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΖΙΡΗ ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μία ήσυχη ημέρα του 1961 δύο άτομα συζητούσαν κάπου στη Γαλλία για το κόμικ που θα έφτιαχναν για το νέο περιοδικό RECORD που θα κυκλοφορούσε τον Ιανουάριο του 1962. Τα δύο αυτά άτομα ήταν ο σεναριογράφος René Goscinny και ο συγγραφέας Jean Tabary… και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία των κόμικ… Κάποια πράγματα που πρέπει να πούμε πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι στο χρόνο: 1. Οι ιστορίες του Ιζνογκούντ αρχικά κυκλοφορούσαν μεμονωμένες στο πολυθεματικό γαλλικό περιοδικό RECORD και σύντομα άρχισαν να επανεκδίδονται από το επίσης πολυθεματικό PILOTE, στο οποίο αργότερα εκδιδόταν συγχρόνως, ενώ προς το τέλος πήρε και τα σκήπτρα από το RECORD. Στο ενδιάμεσο, όταν μαζευόταν αρκετές ιστορίες έβγαιναν σε άλμπουμ αλλά όχι με τη σειρά που εκδόθηκαν στα πολυθεματικά περιοδικά, εξ’ου και το πώς προέκυψε το πρόβλημα που πάμε να λύσουμε με αυτό το άρθρο. 2. Τρείς εκδότες έβγαλαν άλμπουμ με περιπέτειες του Ιζνογκούντ στην Ελλάδα, με απόσταση 10 περίπου έτη ο ένας από τον άλλον: Πρώτος ο Σπανός το 1968, δεύτερος ο Ψαρόπουλος το 1979 και τρίτη η Μαμούθ το 1990, η οποία έχει και τα δικαιώματα μέχρι σήμερα και παραμένει η ελπίδα μας για να δούμε κάποια στιγμή στα Ελληνικά και τα ανέκδοτα άλμπουμ των διαδόχων του Tabary. i) Ο Σπανός κυκλοφόρησε μόνο το πρώτο άλμπουμ του τίτλου σε αυτόνομη έκδοση, αλλά δημοσίευσε περιπέτειες και από τα επόμενα γαλλικά άλμπουμ μέσα στο εβδομαδιαίο πολυθεματικό περιοδικό Αστερίξ που έκδιδε εκείνη την εποχή, παίρνοντας τα κατευθείαν από το RECORD. ii) Ο Ψαρόπουλος κυκλοφόρησε τα 16 πρώτα άλμπουμ του ήρωα, πηδώντας για κάποιο λόγο το Νο.13 (Θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη). Ίσως να ήταν προληπτικός! iii) Η Μαμούθ έβγαλε όλα τα άλμπουμ του ήρωα μέχρι το Νο.27 (ρεκόρ στην Ευρώπη εκτός Γαλλίας) και περιμένουμε να εκδώσει και τα επόμενα (το 28ο άλμπουμ βγήκε στη Γαλλία το 2008, οπότε περιμένουμε πολύυυυυ καιρό) 3. Οι Γάλλοι ονόμασαν τον Χαλίφη «Haroun el Poussah» από το παιχνίδι poussah που είναι ένα ξύλινο ανθρωπάκι με στρογγυλό το κάτω μέρος και όταν το σπρώχνεις επιστρέφει στη θέση του μετά από πολλές ταλαντώσεις (οι άγγλοι το λένε tumbler) και γενικά η εμφάνιση του παραπέμπει σε «ευτραφείς» ανθρώπους. Αντίθετα οι άγγλοι ήταν πιο «πολιτικά ορθοί» και του έδωσαν το όνομα Haroun El Plassid από τη λέξη placid που σημαίνει «γαλήνιος». Εμείς ξεκινήσαμε με τον Σπανό που κράτησε αμετάφραστο το Χαρούν ελ Πουσσάχ των Γάλλων. Το ίδιο έκανε κι ο Ψαρόπουλος, αφαιρώντας όμως ένα σίγμα (Χαρούν ελ Πουσάχ). Η Μαμούθ προσπάθησε να εξελληνίσει τον τίτλο, ονομάζοντάς τον Χαρούν ελ Πατσάχ, προφανώς από τον… πατσά που παραπέμπει στη λαιμαργία του Χαλίφη. 4. Οι Γάλλοι επίσης ονόμασαν «Dilat Laraht» τον πιστό υπηρέτη του Ιζνογκούντ, από τη γαλλική φράση «se dilater la rate» που σημαίνει κατά γράμμα «διαστέλλω τη σπλήνα μου» και πρόκειται για γαλλική έκφραση που σημαίνει «σκάω από τα γέλια». Οι άγγλοι τον ονόμασαν παρομοίως Wa'at Alahf, από το what a laugh. Εδώ ο Σπανός πάλι το πήρε κατά γράμμα αποκαλώντας τον «Ντιλάτ Λαράχτ», ο Ψαρόπουλος (που φαίνεται πως είχε ακούσει κάποιον να μιλάει γαλλικά) το κράτησε ίδιο αλλά με τη σωστή προφορά («Ντιλά Λαρά»), ενώ η Μαμούθ τον είπε Μπλιάχ Χαχάτ, φαντάζομαι εκ του σατανικού… μπουα-χα-χα κι έτσι μπορούν να βγάλουν νόημα τα γαλλικά λογοπαίγνια για το όνομά του! 5. Ο Jean Tabary, σχεδιαστής της σειράς (και σεναριογράφος μετά το θάνατο του Goscinny) γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1930 και πέθανε στις 18 Αυγούστου 2011, σε ηλικία 81 ετών. Ο γιος του, Nicolas Tabary, γεννημένος στις 22 Ιουλίου 1966 συνεχίζει (;) το έργο του πατέρα του. Πατέρας και γιος 6. Ο René Goscinny, σεναριογράφος της σειράς μέχρι το θάνατό του, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1926 και πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1977 από έμφραγμα την ώρα που έκανε τεστ κοπώσεως. Τα τελευταία του λόγια ήταν η περιγραφή στον γιατρό του εμφράγματος που πάθαινε εκείνη τη στιγμή («νιώθω το χέρι μου να μουδιάζει, νιώθω πόνο στο στήθος» κλπ). Ήταν μόλις 51 ετών και με τον θάνατό του, εκτός του Ιζνογκούντ ορφάνεψαν και οι Αστερίξ, Λούκυ Λουκ και ένα σωρό άλλοι χαρακτήρες... Δεν επιτρέπεται να διαβάζεις BD και να μην αναγνωρίζεις αμέσως αυτή τη φυσιογνωμία. Ο Goscinny αρχικά όρισε ήρωα των περιπετειών τον Χαλίφη (τον Ιζνογκούντ με τέτοιο παλιοχαρακτήρα πως να τον πει ήρωα), συνεπώς τα πρώτα άλμπουμ τιτλοφορούνταν «Οι Περιπέτειες το Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Η δημοτικότητα όμως του Ιζνογκούντ υπερίσχυσε της… ηρωικής ορθότητας και σύντομα είχαμε αλλαγή των τίτλων των άλμπουμ σε «Οι Περιπέτειες του Μεγάλου Βεζίρη Ιζνογκούντ» (από το άλμπουμ Νο.9 και έπειτα). Παρ’όλα αυτά, ο Goscinny σε όλα τα σενάρια που έγραψε (μέχρι και της τελευταίας περιπέτειας που πρόλαβε να γράψει, «Τα αυγά της Ουρ», η οποία δημοσιεύθηκε στο άλμπουμ Νο. 13), εξακολουθούσε να βάζει τον τίτλο «Οι Περιπέτειες του Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Το τελευταίο σενάριο «Τα αυγά της Ουρ», δαχτυλογραφημένο από τον Goscinny 7. «Οι Επιστροφές του Ιζνογκούντ» είναι δισέλιδες ιστορίες που εξηγούν πως ο Ιζνογκούντ επέστρεψε από κάποια φαινομενικά οριστικά τέλη των περιπετειών του, π.χ. στο τέλος μιας περιπέτειας μεταμορφώθηκε σε καρφί. Πως επιστρέφεις από αυτό; Ε, με τις επιστροφές θα το δούμε! Παρόλο που όλες μαζί κυκλοφόρησαν σε άλμπουμ πολύ αργότερα (το 1994) είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται στο RECORD ήδη από το 1965 αλλά για κάποιο λόγο σταμάτησαν το 1967, μετά από 12 δισέλιδα. Το 1994 ο Tabary χρειάστηκε να σχεδιάσει 10 νέες δισέλιδες επιστροφές για να συμπληρώσει τις 44 σελίδες που χρειαζόταν για το άλμπουμ. Επίσης ξαναζωγράφισε και τις 7 από τις 12 παλαιές, αλλά σχεδόν αυτούσιες. Τη μία που έχει (κάπως) σημαντικές αλλαγές θα τη δούμε και στις δυο μορφές της. 8. «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ» είναι μπερδεμένη υπόθεση. Ξεκίνησαν να δημοσιεύονται σε κάθε φύλλο της Κυριακάτικης Εφημερίδας (ακριβώς αυτός είναι ο τίτλος της εφημερίδας: Le Journal du Dimanche) στις 27/10/1974 και συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Goscinny με σεναριογράφο τον Alain Buhler, δημοσιογράφο της εφημερίδας, ο οποίος μέχρι τότε είχε συμβουλευτικό ρόλο για τον σχολιασμό των γεγονότων (κάποιες… κακές γλώσσες βέβαια έλεγαν ότι από την αρχή τα έγραφε ο Buhler και το όνομα του Goscinny το έβαλαν μόνο για διαφήμιση. Προσωπικά πιστεύω ότι τους πρότεινε τα θέματα και έδινε τις κατευθύνσεις αλλά τα τελικά κείμενα ήταν του Goscinny). Τελικά το comic strip των «εφιαλτών» τελείωσε στο φύλλο της 14/06/1979 και αμέσως μετά, τον Οκτώβριο του 1979, δημοσιεύθηκαν οι πρώτοι 118 «εφιάλτες» (αυτοί που είχαν σεναριογράφο τον Goscinny) στο άλμπουμ με τίτλο «Les Cauchemars d'Iznogoud/Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ», ασπρόμαυροι όπως ήταν και στην εφημερίδα. Τον Μάρτιο του 1984 δημοσιεύθηκαν και οι μεταγενέστεροι 62 «εφιάλτες» του Buhler, στο άλμπουμ «Les Cauchemars d'Iznogoud (bis)», επίσης ασπρόμαυροι. Ο Ψαρόπουλος που έβγαλε το 2ο άλμπουμ με το ίδιο εξώφυλλο και τίτλο (αλλά διαφορετικά περιεχόμενα), το ονόμασε «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ (Μπιζ)», δηλαδή άφησε το bis αμετάφραστο. Θα μπορούσε να το ονομάσει «ξανά» ή «πάλι», μιας και αυτό σημαίνει το "μπιζ", το οποίο οι Γάλλοι π.χ. φωνάζουν στο τέλος μιας συναυλίας καλώντας τους τραγουδιστές να πουν άλλο ένα τραγούδι (Οι άγγλοι το λένε encore). Εν πάση περιπτώσει, το 1994 οι νέες εκδόσεις Tabary αποφάσισαν να χρωματίσουν τους «εφιάλτες» και να τους μοιράσουν σε 4 άλμπουμ με κανονικό αριθμό σελίδων (44/45) και αυτά είδαμε από τη Μαμούθ. Αντίθετα ο Ψαρόπουλος εξέδωσε μικρά τμήματα των παλαιών άλμπουμ με τους «εφιάλτες» σε τυχαία σειρά, αλλά χρωματισμένους (και το χρώμα δεν γνωρίζω αν το έβαλε ο Ψαρόπουλος ή υπήρξε κάποια ειδική χρωματισμένη διανομή για το εξωτερικό από τους Γάλλους). Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση για τους εφιάλτες, να πω ότι δεν θα ασχοληθώ μαζί τους σε αυτό το άρθρο, αλλά αν υπάρχει… ζήτηση, προτίθεμαι αργότερα να φτιάξω ένα νέα άρθρο αποκλειστικά γι’αυτούς, ώστε να καλύψουμε με λεπτομέρεια τα πολιτικά περιστατικά στα οποία αναφέρεται ο καθένας (είναι 180, ζωή να΄χουν!), τη λογοκρισία που δέχθηκαν όταν μεταφέρθηκαν από την εφημερίδα στα άλμπουμ (αφαίρεση πολιτικών ονομάτων: π.χ. τον εφιάλτη «Αν ήμουν ο Σαντάμ Χουσεΐν» δεν θα τον βρείτε με το ίδιο όνομα) αλλά και το πώς ακριβώς εκδόθηκαν, κάτι που δεν φαίνεται να το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι οι Γάλλοι, αν κρίνω από τα άρθρα τους στη Βικιπαίδεια και σε άλλους ιστοχώρους όπου γράφουν π.χ. πως ο τόμος 4 βγήκε πριν τους 2 & 3 και άλλες παρανοήσεις. Ε, πρέπει να τους βοηθήσουμε, έτσι δεν είναι; 9. Επανερχόμενοι σε αυτά με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ, το ερώτημα που σίγουρα σας απασχολεί είναι: τι χρειάζεται να κάνετε για να απολαύσετε αυτό εδώ το άρθρο; Μα φυσικά να διαβάσετε ξανά τα Ιζνογκούντ σας με τη σωστή σειρά! Και εντάξει, τις 2 πρώτες περιπέτειες που γράφτηκαν και δεν έχουν δημοσιευθεί από τη Μαμούθ στην πρωτότυπη τους μορφή θα σας τις προσφέρω εδώ, αλλά για τις υπόλοιπες φροντίστε να έχετε ανά χείρας όλα τα άλμπουμ των περιπετειών του Ιζνογκούντ, από την Μαμούθ ή τον Ψαρόπουλο μια και θα καλύψουμε όλους τους έλληνες εκδότες (δεν χρειάζονται μόνο τα άλμπουμ 21 ως 24 της Μαμούθ με τους Εφιάλτες του Ιζνογκούντ, όπως είπαμε παραπάνω). Και μην ακούσω για σκαν: Η αίσθηση του να κρατάς ένα τεύχος της Μαμούθ στα χέρια σου δεν αντικαθίσταται με τίποτα! Είμαστε πολύ τυχεροί εδώ στην Ελλάδα που είχαμε μια εκδοτική της οποίας οι εκδότες έδειξαν τέτοια προτίμηση στον Ιζνογκούντ που όταν το 2005 κυκλοφόρησε το 27ο άλμπουμ "Το Λάθος του Προγόνου", ήμασταν οι μόνοι στην Ευρώπη που μαζί με τους Γάλλους είχαμε όλες τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ στη γλώσσα μας! Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να έχετε τα πρώτα άλμπουμ με τις πολλές ιστορίες (1-13 της Μαμούθ ή 1-12 του Ψαρόπουλου) συν το άλμπουμ Νο.20 της Μαμούθ με τις επιστροφές του Ιζνογκούντ, μια και θα τις βάλουμε κι αυτές στη σειρά (είναι ευκαιρία να διαβάσετε την κάθε επιστροφή ακριβώς μετά από την ιστορία την οποία συνεχίζει). Μετά το άλμπουμ Νο.13 είναι εύκολο να βάλει κανείς τις ιστορίες στη σωστή σειρά οπότε δεν με χρειάζεστε εμένα! Τα λέμε λοιπόν όταν είναι έτοιμο το πρώτο μέρος του άρθρου!
  5. Θοδωρής Καραπάνος

    VIVA ΑΝΑΡΧΙΑ

    Πριν περίπου ένα μήνα(μέσα Δεκεμβρίου 2021) κυκλοφόρησε από τη ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ (η οποία παρεμπιπτόντως άλλαξε πάλι επωνυμία), αυτό το εξαιρετικό κόμικ, το οποίο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία δύο αναρχικών που έδρασαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Εννοείται, οι πρωταγωνιστές πλαισιώνονται από πολλά φιλικά ή εχθρικά πρόσωπα. Είναι όλο το τεύχος έγχρωμο, με υπέροχα ζωντανά χρώματα ενώ η κόλληση της ράχης φαίνεται πολύ ανθεκτική! Το εξώφυλλο, μπορεί να είναι μαλακό, όμως το φύλλο είναι παχύ και σέ κάνει να απολαμβάνεις και μόνο στο άγγιγμά του. το χαρτί στο εσωτερικό, είναι αντίστοιχο με αυτό των τελευταίων Λούκυ Λουκ και Αστερίξ, μόνο που είναι λιγότερο γυαλιστερό αλλά περισσότερο χοντρό. Επιπλέον, θα ήθελα να συμπληρώσω κάποια στοιχεία του τεύχους που δεν μπαίνουν στο πινακάκι. Αυτές είναι το ποια έκανε το lettering, η οποία δεν είναι άλλη από την Άννα Τριανταφύλλου, η οποία έχει αναλάβει τον τελευταίο καιρό τα γραφιστικά των εκδόσεων και η εκτύπωση έγινε από την PRINTFAIR Ε.Π.Ε. Αυτά όσον αφορά το εκδοτικό κομμάτι. Περίληψη της εκδοτικής: ''Στις 15 Ιουλίου 1927 έγινε κοντά στο Παρίσι μία αλησμόνητη συνάντηση ανάμεσα σε δύο αναρχικούς. Ο ένας ήταν Ουκρανός, ο άλλος Ισπανός. Ο πρώτος το 1917 ήταν επικεφαλής της ελευθεριακής επανάστασης στην Ουκρανία. Ο δεύτερος θα πολεμούσε σε όλη του τη ζωή ενάντια στις αδικίες την κυβερνώντων'' Αφιέρωση συγγραφέα: "Αφιερώνω το βιβλίο στον φίλο μου Alain Monclus από τον ελευθεριακό πυρήνα Jean- Barrue, που μάς άφησε πολύ νωρίς, Σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου που μέ βοήθησαν στην έκδοση αυτού του έργου, αφού τούς ζήτησα να τό διαβάσουν και να τό ξαναδιαβάσουν στις διάφορες μορφές που πήρε στην πορεία. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στους Progres Trave, Esmeralda Trave, Frank Minsk,Galien, Floreal Romero, Andre Bernard, Gaelle Loth" -Bruno Loth Πρόλογος του βιβλίου: "Στις 25 Ιουνίου 1926 τρεις Ισπανοί αναρχικοί ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, ο Φρανθίσκο Ασκάσο και ο ο Γρεγόρεορ Χοβέρ, συλλαμβάνονται από τις γαλλικές αρχές, που τους κατηγορούν ότι οργάνωσαν την απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά της Ισπανίας, Αλφόνσο ΙΓ' στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στο Παρίσι. Μόλις μαθαίνουν την σύλληψή τους, η Ισπανία και η Αργεντινή, όπου είναι ήδη καταδικασμένοι σε θάνατο απαιτούν την έκδοσή τους. Δικάζονται στο Παρίσι στις 17Οκτωβρίου 1926 και καταδικάζονται σε ποινή φυλάκισης για παράνομη οπλοφορία. Πού μπορώ να τό προμηθευτώ; Υπάρχει στα γνωστά κομικσάδικα του κέντρου, ή σε βιβλιοπωλεία πιθανότατα θα τό βρείτε, αλλά σε καμία περίπτωση στα περίπτερα, η αλήθεια είναι. ........................................................................................................................................................................................................................................................................................ Οι δικές μου απόψεις ΣΧΕΔΙΟ: Το σκίτσο, είναι το κλασικό γαλλικό σχέδιο, το οποίο προσωπικά λατρεύω! Οι γραμμές γενικά, είναι πολύ καθαρές αλλά έχουν τρομερή λεπτομέρεια! Οι εκφράσεις των προσώπων είναι ολοκάθαρες, με αποτέλεσμα όποιο συναίσθημα νοιώθουν οι χαρακτήρες, να φαίνεται καθαρά. Επιπλέον μού αρέσει πολύ ο τρόπος που πέφτουν οι σκιές σε κάποια καρέ. Τα τοπία, και γενικότερα το φόντο, πιστεύω ότι είναι πολύ ρεαλιστικά φτιαγμένα. Γενικά, το σκίτσο (όπως έχετε ήδη καταλάβει) μού αρέσει πολύ! Έχω μονάχα ένα παράπονο σ' αυτόν τον τομέα. Απεχθάνομαι τα χέρια των χαρακτήρων. Μού φαίνονται αρκετά κακοφτιαγμένα. Γενικά, όμως νομίζω πως σχεδιαστικά- με εξαίρεση τα χέρια- έχουν αποδώσει ωραία τα πρόσωπα, τα τοπία και το πνεύμα εκείνης της πολυτάραχης εποχής. ΧΡΩΜΑ: Εδώ θα είμαι σύντομος. Απλά πέτυχε. Έχουν φωτεινότερα χρώματα όταν οι πρωταγωνιστές είναι χαρούμενοι ή χαλαροί και πιο σκοτεινά, με περισσότερες σκιάσεις όταν είναι στενοχωρημένοι. Αρκετά κλασικός τρόπος να χρωματίσεις ένα κόμικ. Πάντως η παλέτα του χρωματιστή, έχει εκπληκτικά πολλές αποχρώσεις! Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Α, για να μη τό ξεχάσω, για κάποιες σελίδες, τρέχει ένα φλας-μπακ το οποίο έχει ένα χρώμα σαν σομόν, αλλά τείνει να γίνει λευκό. ΣΕΝΑΡΙΟ: Το αποκορύφωμα του κόμικ νομίζω. Ενώ είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, δεν είναι καθόλου βαρετό! Εκτίμησα πολύ ότι ίσα ίσα, το κόμικ ήταν γεμάτο δράση κι αρκετές ανατροπές. Πολλά πρόσωπα, όμως όλα είχαν ένα ουσιαστικό ρόλο(κατά την γνώμη μου τουλάχιστον). Κι εδώ θα κάνω την παρατήρηση που είχα κάνει παραπάνω, ότι έχουν αποδώσει με πολύ ωραίο τρόπο το πνεύμα εκείνης της εποχής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Νομίζω ότι είναι από τις καλές αγορές που έκανα τελευταία. Σίγουρα για 84 σελίδες 17,80 είναι πολλά, όμως αφ' ενός η έκδοση είναι εξαιρετικά ποιοτική κι αφ' ετέρου η Μαμούθ μία φορά τον χρόνο βγάζει κάτι εντελώς διαφορετικό από την πεπατημένη. Νομίζω λοιπόν ότι μία φορά τον χρόνο 15, 20 ή ακόμα και 25 ευρώ για τόσο ωραίες εκδόσεις και τόσο ωραίες ιστορίες αξίζουν. Ανυπομονώ για την συνέχεια! Υ.Γ. Τελικά, δεν ανέβασα εσωτερικές σελίδες, γιατί πιστεύω ότι αποκαλύπτω πολλά .
  6. Λοιπόν, προ ολίγου τηλεφώνησα στη Μαμουθ, και ρώτησα για τις νέες εκδόσεις τους. Ορίστε λοιπόν τι μου είπαν: 1)Αστερίξ #39-Κατά το Πάσχα(λίγο πριν, λίγο μετά) 2) Λούκυ Κιντ- Δεν είχε ακριβή ημερομηνία αλλά μού είπε ότι μέχρι το καλοκαίρι λογικά θα τό έχουμς 3) Τεντεν- Τον επόμενο μήνα, το άλμπουμ "Βήματα στη Σελήνη" και μετά από αυτό θα δούμε τον "Ναό του Ήλιου"(ημερομηνία δεν είπε) 4)Ιζνογκουντ #28-Μαζί με το Αστερίξ, κατά το Πάσχα κι αυτό 5)Μπλεϊκ και Μόρτιμερ- Το καλοκαίρι μού είχαν πει τον Σεπτέμβρη του 2022, τώρα μού είπε τον Απρίλιο- Μαϊο 6)Το β' μέρος του(εξαιρετικού) Viva Αναρχία πάλι κατά το Πάσχα Τέλος Μπλούμπερυ και Θόργκαλ μού είπε ότι σίγουρα μέχρι το καλοκάιρι ΔΕΝ θα βγουν και μετά ίσως.
  7. Tsaklas

    Η ΤΡΕΛΗ ΤΗΣ ΣΑΚΡΕ-ΚΕΡ

    Πληροφορίες από την σελίδα της εκδοτικής: "Ο Αλαίν Μανζέλ, ένας επιτυχημένος καθηγητής φιλοσοφίας της Σορβόννης, βρίσκεται ξαφνικά από το ζενίθ στο ναδίρ, καθώς η γυναίκα του τον εγκαταλείπει και οι «προχωρημένες» παραδόσεις του στο Πανεπιστήμιο αμφισβητούνται έντονα από τους φοιτητές του. Μέσα στην αβεβαιότητα εμφανίζεται η Ελιζαμπέτ, μια αλαφροΐσκιωτη φοιτήτρια που βλέπει οράματα και θα παρασύρει τον ώριμο Αλαίν σε έναν παροξυσμό περιπέτειας, ανεξήγητων ανατροπών και αδιάκοπης ενδοσκόπησης με επίκεντρο τη βιβλική ιστορία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. O Alejandro Jodorowsky και ο Moebius συνεργάζονται σε ένα κόμικ που κανείς δεν ξέρει αν εξελίσσεται χάρη σε τυχαία γεγονότα ή σε κάποια διαρκή μεταφυσική παρέμβαση. Αυστηρά για ενήλικες!" Σχολιασμός έκδοσης: Η Μαμούθ μας εξέπληξε για τα καλά φέτος όταν ξαφνικά μετά από το νέο Λούκυ Λουκ, ανακοίνωσε ότι θα εκδόσει ολοκαίνουργιο BD που δεν σχετίζεται με τους 2 δημοφιλέστερους χαρακτήρες τη εκδοτικής. "Η Τρελή της Σακρέ-Κερ" λοιπόν, από Moebius και Χοδορόφσκι. Οι γνώστες απ'όσο έχω διαβάσει, δεν το θεωρούν κι από τα κορυφαία τους, αλλά σίγουρα ότι έχουμε άλλη μια συνεργασία τους στα ελληνικά είναι κάτι απόλυτα θετικό. Μάλιστα η έκδοση περιέχει και τα 3 τεύχη που βγήκαν, σε έναν ενιαίο τόμο. Το μέγεθος είναι μικρότερο από το συνηθισμένο BD, πρέπει να 'ναι περίπου ίδιες διαστάσεις με το "Μπλάκσαντ" του Μικρού Ήρωα, ενώ οι σελίδες είναι ασπρόμαυρες. Το σχέδιο του Moebius είναι πολύ όμορφο ακόμα κι έτσι, αν και πάντα προτιμώ το έγχρωμο. Η έκδοση είναι εξαιρετική, πολύ σκληρό χαρτονένιο εξώφυλλο και γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό.
  8. Για περισσότερα από 40 χρόνια ο Πάνος Κουτρουλάρης ήταν ένας από τους αφανείς πρωταγωνιστές της ελληνικής σκηνής των κόμικς. Στις 5 Νοεμβρίου, λίγες ώρες πριν αρχίσει μια πολύ σημαντική ημερίδα για τη σχέση Λογοτεχνίας και Κόμικς στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, πέθανε ο Πάνος Κουτρουλάρης, ένας από τους ανθρώπους που με το εκδοτικό, καλλιτεχνικό και συγγραφικό του έργο συνέβαλε καθοριστικά στο να μην είναι πια «πολυτέλεια» τέτοιες ημερίδες. Για περισσότερα από 40 χρόνια ο Πάνος Κουτρουλάρης ήταν ένας από τους αφανείς πρωταγωνιστές της ελληνικής σκηνής των κόμικς. Το 1980 υπήρξε συνεκδότης στο βραχύβιο αλλά σημαντικό εβδομαδιαίο περιοδικό «Σκαθάρι» στο οποίο δημοσιεύτηκαν εμβληματικές ιστορίες όπως οι «Eternauta», «Κατάκτηση της Δύσης» κ.ά. Λίγους μήνες αργότερα με συνεργάτη τον Γιώργο Τσίτσοβιτς κυκλοφόρησαν το μηνιαίο περιοδικό «Μαμούθ» που μαζί με την «Κολούμπρα», τη «Βαβέλ» και το «Παρά Πέντε» καθιέρωσαν στην Ελλάδα τα κόμικς για ενήλικο κοινό, ενώ σύντομα έγινε συνεκδότης των ομώνυμων εκδόσεων. Ο Λούκι Λουκ, ο Τεν Τεν, ο Αστερίξ, ο Ιζνογκούντ και πολλοί ακόμα δημοφιλείς χαρακτήρες των ευρωπαϊκών κόμικς κυκλοφόρησαν από τη «Μαμούθ» με συστηματικό τρόπο και γνώρισαν αμέτρητες επανεκδόσεις, ενώ μια σειρά από σημαντικά έργα όπως το «Σιμμιόττο» του Μίλο Μανάρα, το «Φριτς ο Γάτος» του Ρόμπερτ Κραμπ, ο «Ύπνος του Τέρατος» και ο «Εξολοθρευτής 17» του Ενκί Μπιλάλ, το «Διαφθορείο των Μουσών» του Γκράντιμιρ Σμούτζα, η «Δεύτερη Γενιά» του Μισέλ Κίτσκα είδαν το φως μέσω της «Μαμούθ». Από τη «Μαμούθ» εκδόθηκαν επίσης σπουδαία ελληνικά κόμικς όπως οι περιπέτειες του «Φανούρη Άπλα» των Δημήτρη Βανέλλη, Δημήτρη Καλαϊτζή και Σπύρου Δερβενιώτη, αλλά και αμερικάνικα όπως η πολύτομη σειρά «Sin City» και οι «300» του Φρανκ Μίλερ. Ο Πάνος Κουτρουλάρης όμως υπήρξε και γελοιογράφος αλλά και εικονογράφος με πιο γνωστό βιβλίο του το «Στη Γειτονιά του Ήλιου» της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου καθώς και συγγραφέας. Το κείμενό του με τίτλο «Ο Κόρτο Μαλτέζε και η Αυλή των Θαυμάτων» συμπεριλαμβάνεται στην πρωτοποριακή έκδοση του Αιγόκερου, «Τα Κόμικς», του 1982. Λάτρευε άλλωστε τον Κόρτο Μαλτέζε και τον δημιουργό του, Ούγκο Πρατ, και είχε φροντίσει να εκδώσει τα περισσότερα βιβλία του στα ελληνικά. Με την απώλεια του Πάνου Κουτρουλάρη ο κόσμος των κόμικς γίνεται φτωχότερος, αλλά η βαθιά παρακαταθήκη του είναι βέβαιο πως θα παραμείνει ζωντανή. Και το σχετικό link...
  9. Ναι οκ, είναι μία επανέκδοση μπορεί να πει κάποιος οπότε σιγά το πράγμα. Όντως, όμως δεν πρέπει να αμελούμε ότι αυτή η επανέκδοση σηματοδοτεί την επανέναρξη των περιπετειών του Ιζνογκούντ, καθώς όπως γνωρίζουμε αυτό θα είναι μόνο η αρχή. Οι υπεύθυνοι της Μαμούθ σκοπεύουν να εκδώσουν όλα τα εξαντλημένα(2, 15- 20) ξανά ενώ θέλουν το Πάσχα να εκδώσουν και το 28ο άλμπουμ της σειράς το οποίο παρέμενε για χρόνια ανέκδοτο στην χώρα μας. Επίσης η δημοσκόπηση αυτή γίνεται βάσει της αντίστοιχης του @ Laz33 .
  10. Είμαι σε φάση που κάνω επανάληψη τα Μπλούμπερυ, με αφορμή και την κυκλοφορία του νέου τεύχους "Ο Άνθρωπος Που Αξίζει 500.000 Δολάρια". Κι επειδή στο αντίστοιχο θρεντ της σειράς δεν βλέπω πολύ κινητικότητα, έχω απορία πόσοι πήραμε το τελευταίο αυτό διπλό τεύχος. Έχει ακόμα πέραση το Μπλούμπερυ (και το western σαν είδος γενικότερα) ή άρχισε να θεωρείται ξεπερασμένο; Το αγοράσαμε αρκετοί (ώστε να ελπίζουμε σύντομα και στη συνέχεια) ή πήγε άκλαφτο; Εγώ πάντως προτείνω να το πάρετε. Ναι οκ, μπορεί όπως έγραψα στην κριτική μου να υπάρχουν κάποια μεταφραστικά λάθη στην ελληνική έκδοση, αλλά αυτό δεν επισκιάζει το γεγονός ότι πρόκειται για μια καταπληκτική ιστορία μ΄ένα καταπληκτικό σχέδιο
  11. Στην 37η συνέχεια του γνωστού κόμικ, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, οι δύο ανυπότακτοι Γαλάτες ταξιδεύουν στις ιταλικές πόλεις και φέρνουν νέους χαρακτήρες όπως αποκαλύπτουν οι δημιουργοί της ιστορίας. Βρισκόμαστε στο 50 π.Χ., σύμφωνα με την πρώτη ρουμπρίκα, και τα εδάφη που αποτελούν τη σημερινή Ιταλία βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του φοβερού και τρομερού Ιούλιου Καίσαρα. Ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται ως συνήθως. Αλλά η ίδια σπίθα της αντίστασης αχνοφαίνεται και σε αρκετά χωριά της ιταλικής υπαίθρου που δεν επιθυμούν την ενός ανδρός αρχή και δηλώνουν την ψυχική απόσταση που τους χωρίζει από το «κράτος της Ρώμης» ( πώς λέμε «κράτος των Αθηνών»; ). Και κάπως έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται η 37η ιστορία του «Αστερίξ», η οποία αναμένεται στα βιβλιοπωλεία της Γαλλίας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών στις 19 Οκτωβρίου. Επειδή όμως τον Καίσαρα πολλοί εμίσησαν, την δόξα του (καλού) μάρκετινγκ ουδείς, οι δημιουργοί της ιστορίας «Ο Αστερίξ και ο αγώνας της Ρώμης» (αυτός είναι ο τίτλος), δηλαδή ο συγγραφέας Ζαν Ιβ Φερί και ο σχεδιαστής Ντιντιέ Κονράντ, άνοιξαν με ελεγχόμενη ροή τη στρόφιγγα των διαρροών. Ύστερα από δεκαετίες μαχών, λοιπόν, μεταξύ του Καίσαρα και των λεγεώνων του, από τη μια, και του ακατανίκητου διδύμου, από την άλλη, οι Αστερίξ και Οβελίξ καταφέρνουν να τρυπώσουν στην άλλη Ιταλία, όπως αποκάλυψε ο 57χρονος Ιβ Φερί σε συνέντευξή του στην τελευταία Έκθεση Κόμικς της Μπολόνια. «Από τη στιγμή που ο πόλεμος μεταξύ τους δεν σταματούσε πουθενά, η ιδέα να βάλω τον Αστερίξ στην Ιταλία ήταν πάντα στο μυαλό μου. Και αυτός ήταν ένας τρόπος να αναγνωρίσω τις ιταλικές ρίζες του Αλμπέρ Ουντερζό» δήλωσε ο Φερί τιμώντας έτσι στον εικονογράφο που δημιούργησε τους χαρακτήρες μαζί με τον εκλιπόντα Ρενέ Γκοσινί. Οι πρώτες ιστορίες του Αστερίξ είχαν κυκλοφορήσει στο γαλλοβελγικό κόμικ Pilote το 1959 και ο Ουντερζό σταμάτησε να γράφει το 2011, επιμένοντας μόνος χωρίς τον Γκοσινί, ο οποίος είχε πεθάνει ήδη το 1977. Η 37η συνέχεια διαπερνά μέρη από τη Σικελία ως τη Βενετία (την «κλυδωνιζόμενη, αλλά ποτέ βυθιζόμενη»: «fluctuat nec mergitur» επί το λατινικότερον) και είναι η τρίτη που δημιουργούν από κοινού ο Ιβ Φερί και ο Κονράντ. Είχαν προηγηθεί ο «Αστερίξ και οι Picts» (2013), ιστορία που διαδραματιζόταν στη Σκωτία, καθώς και το «Αστερίξ και το χαμένο scroll», μια σάτιρα της σύγχρονης βιομηχανίας ειδήσεων, με εύρημα την έκδοση των απομνημονευμάτων του Καίσαρα. Ο Οβελίξ και οι άλλοι Στη νέα ιστορία, όπως αποκάλυψε ο Φερί, ο ρόλος του Οβελίξ προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ εμφανίζεται ένα καστ πολλών νέων χαρακτήρων. Οι μυημένοι πάντως στο εκδοτικό φαινόμενο που μετράει μισόν αιώνα περιμένουν προφανώς να δουν πώς το συγγραφικό δίδυμο αντιμετωπίζει ένα από τα βασικότερα ζητήματα - ναι, κι όμως, είναι ζήτημα: το φαγητό. Με δεδομένο μάλιστα ότι η πίτσα, το σπαγκέτι και η ντομάτα δεν υπήρχαν στην Ιταλία τη συγκεκριμένη εποχή. Το ίδιο πρόβλημα είχε επιλυθεί με ένα τρικ στην ιστορία «Ο Αστερίξ στη Βρετανία», όπου οι ντόπιοι έκαναν διάλειμμα από τη μάχη για να πιουν ζεστό νερό - με μια σταγόνα γάλα - μέχρι που ο Αστερίξ τούς έμαθε το τσάι! Οι περιπέτειες του Αστερίξ έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 100 γλώσσες και διαλέκτους, ανάμεσά τους τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα ποντιακά. Οι συνολικές τους πωλήσεις ξεπερνούν πλέον τα 370 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ μία υποβιομηχανία έχει ξεκινήσει από την πρώτη μεταφορά κόμικς στον κινηματογράφο: το «Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα» το 1999 από τον Κλοντ Ζιντί. Στην Ελλάδα ο «Αστερίξ» πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τις εκδόσεις Σπανός. Το 1978 τα δικαιώματα απέκτησε η Anglo - Hellenic Agency του Ψαρόπουλου η οποία κυκλοφόρησε σταδιακά όλα τα τότε υπάρχοντα άλμπουμ της σειράς σε μετάφραση Αργύρη Χιόνη. Από το 1989 οι ιστορίες του Αστερίξ κυκλοφορούν από τη Μαμούθ Comix σε άλμπουμ των 50 περίπου σελίδων. Η χύτρα της πολιτικής Και ενώ ο Κονράντ χρίστηκε από τον ίδιο τον Ουντερζό διάδοχός του, ο Φερί ομολογεί ότι νιώθει βαριά την κληρονομιά και το ευθύβολο ύφος του Γκοσινί. «Αισθάνομαι συνεχώς ότι είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και εμείς δεν μπορούμε γι' αυτόν τον λόγο να απογοητεύσουμε τους αναγνώστες. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να μείνω πιστός στη φόρμα που καθιέρωσε ο Γκοσινί». Και οι κατηγορίες ότι ο Αστερίξ εκφράζει εν μέρει μια γαλλοκεντρική θεώρηση του κόσμου και μια κάπως σοβινιστική διάθεση απέναντι σε άλλες εθνικότητες; «Δεν το πιστεύω. Ο Αστερίξ είχε πάντα μια σχέση με άλλες κουλτούρες που βασιζόταν στη φιλία και το ενδιαφέρον. Προστρέχει σε βοήθεια των Κορσικανών, των Βέλγων, των Βρετανών και των Ισπανών. Οσο για τα υπόλοιπα, ο Γκοσινί και ο Ουντερζό δεν ενδιαφέρονταν για πολιτική και ιδεολογίες» δήλωσε στη συνέντευξή του. «Μην ξεχνάτε ότι ο πρώτος ήταν γιος Εβραίων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη και ο δεύτερος προερχόταν από οικογένεια ιταλών μεταναστών στη Γαλλία». Για την ιστορία, ο Ουντερζό εμφανίζεται σαν θεατής στο θέατρο της Κονδάτης («Ο Αστερίξ και η χύτρα»), σαν ανάγλυφο («Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες») και σαν λεγεωνάριος που κουβαλάει τον μεθυσμένο λεγεωνάριο (καρικατούρα του Τσερνιά) με τη βοήθεια ενός άλλου λεγεωνάριου που είναι καρικατούρα του Γκοσινί («Οβελίξ και Σία»). Και το σχετικό link...
  12. Bonadrug

    ΤΣΑΚ!!! ΠΑΤ!!! ΜΠΟΥΜ!!!

    η περιγραφή που κυκλοφορεί στο Internet: Μια περιπλάνηση στον κόσμο των απίθανων κατασχέσεων, των παράξενων ηρώων και των οπτικοποιημένων ήχων. Μια προσπάθεια προσέγγισης του κόσμου των απίθανων καταστάσεων, των παράξενων ηρώων και των οπτικοποιημένων ήχων, μέσα στο περιβάλλον συνεχώς μεταβαλλόμενων κοινωνικών και πολιτιστικών συνθηκών. Ο 20ός αιώνας χαρακτηρίστηκε από πολλούς σαν αιώνας του κινηματογράφου. Αλλά και του ραδιοφώνου. Και της τζαζ. Και της κατάκτησης του διαστήματος. Και των υπολογιστών. Και των κόμικς βεβαίως-βεβαίως.Οι σχέσεις τους πολύπλοκες... Απλές αναφορές προσφέρονται απλά και μόνο σαν πιθανά ερεθίσματα για όποιον θα ήθελε να ψάξει πιο βαθειά και ουσιαστικά... Λοιπόν: Περίπου 70 άρθρα και κείμενα ενός σημαντικότατου ανθρώπου για το χώρο των κόμικς στην Ελλάδα. Από το Κίτρινο Παιδί μέχρι τον Αστέριο Πόλυπ. Και Index! και γλωσσάριο. Και παρουσίαση δημιουργών! Και χρονολόγιο!!! Και κατάλογοι όλων των σημαντικών βραβείων του χώρου! και βιβλιογραφία... Λοιπόν: επειδή με τσίγκλίσε ο Νίκος, θα γράψω και τη γνώμη μου ... : Είναι αυτή: Πάρτε το!
  13. 1974 ?2004 ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΙΚΣ 27-06-2005 Γράφει ο Άγγελος Μαστοράκης Υπεύθυνος έκδοσης του «9» Στην Ελλάδα η σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της 9ης τέχνης διαμορφώθηκε, ως επί το πλείστον, κατά τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή από τη Μεταπολίτευση και πέρα. Πιο πριν ελάχιστα πράγματα ήταν γνωστά και όλα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν ξένα κόμικς που κυκλοφορούσαν μεταφρασμένα στα ελληνικά. Τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, τα ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, η σειρά ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ με τους ήρωες του Ντίσνεϋ, τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ (Διαπλανητικά, Δυναμικά, Εκπληκτικά, Παράξενα), οι περιπέτειες του ΤΕΝΤΕΝ, του ΑΣΤΕΡΙΞ, του ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ. Με τη Μεταπολίτευση το 1974 και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ξεκινάει η άνθηση της από καιρό καταπιεσμένης πολιτικής γελοιογραφίας, αδελφής τέχνης των κόμικς, και παράλληλα της κάθε είδους σάτιρας. Το πρώτο περιοδικό της νέας εποχής είναι η ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ που εκδίδεται το 1978. Η ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ μας έμαθε τι θα πει ενήλικο κόμικς, παρουσιάζοντας μεγάλη γκάμα δημιουργών και ειδών. Από τον Λουαζέλ και τον Γκότλιμπ, τον Κίνο και τον Καμπάν, ώς τον πάπα του αμερικανικού αντεργκράουντ κόμικς Ρόμπερτ Κραμπ και τον Αργεντινό Αλμπέρτο Μπρέσια. Στις σελίδες της χαρτογράφησαν το ελληνικό κόμικς ο Λιαρμακόπουλος, ο Δαζέας, ο Βενέτης, ο Κουρτέσης, ο Ηλίας Πολίτης, ο Περρής, ο Πετρίδης και πολλοί άλλοι. Το περιοδικό έκλεισε τον εκδοτικό κύκλο του μετά από 16 τεύχη, το 1979. Το κενό της ΚΟΛΟΥΜΠΡΑΣ ήρθε να καλύψει τον Μάρτιο του 1980 το ΣΚΑΘΑΡΙ, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με προτίμηση στα περιπετειώδη κόμικς (δημοσίευσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την «Μπαλάντα της Αλμυρής θάλασσας» του Ούγκο Πρατ και το «Ετερνάουτα» των ΄Εστερχελντ και Λόπες) που κατάφερε να αντέξει 17 εβδομάδες κλείνοντας τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Η επόμενη αξιόλογη προσπάθεια ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1980 με το ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΚΣ, περιοδικό που έμελλε να καθορίσει τη μοίρα όλων των μετέπειτα προσπαθειών. Και αυτό, γιατί είχε, πρώτον, σχετική διάρκεια στο χρόνο - έβγαλε δεκαπέντε τεύχη σε διάστημα 17 μηνών. Δεύτερον, πραγματοποίησε το 1981 το πρώτο φεστιβάλ κόμικς στην Ελλάδα. Και τρίτον, οργάνωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα συζητήσεις γύρω από τα κόμικς. Από τις σελίδες του περιοδικού παρέλασαν ο Πρατ, ο Ράιζερ, ο Μπρέσια, ο Σουλτς, ο Αλτάν, ο Μανάρα, ο Κοπί, ο Βολίνσκι, και από Έλληνες ο Παγώνης, ο Ταμβάκης, ο Αλατάς και αρκετοί άλλοι. Τον επόμενο χρόνο, το 1981, ξεκινάει το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό κόμικς ? κυκλοφορεί ακόμα. Τον Φεβρουάριο, συγκεκριμένα, κυκλοφορεί η ΒΑΒΕΛ με υπότιτλο «Περιοδικό κόμικς και όχι μόνο». Με τη ΒΑΒΕΛ αρχίζει η χρυσή εποχή των ελληνικών περιοδικών κόμικς. Μεγάλο προσόν του περιοδικού ήταν από την αρχή η καλή εκτύπωση και η συνέπεια της εμφάνισής του στα περίπτερα κάθε μήνα. Από τις σελίδες του πέρασε, και περνάει, ολόκληρη η σύγχρονη παγκόσμια παραγωγή κόμικς. Μέσα απ' αυτό το περιοδικό μάθαμε τον Μπιλάλ, τον Μέμπιους, τον Κάζα, τον Κίνο, τον Λουστάλ, τον Μπερνέτ, τον Μπατάλια, τον Μπριγκς, τον Ταρντί, τον Πασιέντζα, τον Βαρέν, τον Τζιαρντίνο, τον Μανάρα, τον Σεγκρέλες, αλλά και τον Λέανδρο, τον Αρκά, τον Καλαϊτζή, τον Λάτα, τον Σούλα, τον Κομνηνό, τον Δημήτρη και τον Κώστα Βιτάλη, τον Ζερβό, τον Ταμπακέα, τη Ναβροζίδου, τη Ζογλοπίτου, τον Ελευθερίου. Ιανουάριο του 1985 ξεκινάει πολύχρωμο και σε μεγάλο σχήμα το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ. Θα βγάλει 48 τεύχη μέχρι το 1989, χρονική περίοδο μετά την οποία αρχίζει να αντιμετωπίζει μια κρίση για να σταματήσει εν τέλει να βγαίνει στο 57ο τεύχος, το 1992, ενώ οι εκδοτικές του συνέχειες ΝΕΟ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ και ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ δεν γνώρισαν ούτε και αυτές, δυστυχώς, κάποια μεγάλη επιτυχία. Το ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ μας γνώρισε δημιουργούς, όπως ο Σούιτεν, ο Μπιλάλ, ο Κριστέν, ο Σερπιέρι, ο Σουλτχάις, ο Φρανκ Μίλερ, ο Μάγκνους. Άλλη μια προσπάθεια από τους ίδιους εκδότες ήταν και η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, περιοδικό με κόμικς αποκλειστικά Επιστημονικής Φαντασίας που κυκλοφόρησε από τον Μάιο του 1985 ώς τον Μάιο του 1986. Μετά το κλείσιμο του ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ, το 1992, ξεκίνησε για τα Ελληνικά περιοδικά κόμικς μια περίοδος ύφεσης. Μοναδικό φωτεινό σημείο το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς που άρχισε να διοργανώνει η ΒΑΒΕΛ κάθε Σεπτέμβρη, τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ένα φεστιβάλ διεθνών προδιαγραφών με πραγματικά τεράστια επιτυχία. Τον Ιούνιο του 2000, όλα αυτά έμελλε να αλλάξουν, όταν η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποφάσισε να εκδώσει το «9», ένα ένθετο περιοδικό Κόμικς και Επιστημονικής Φαντασίας Το «9» εκδίδεται και κυκλοφορεί δωρεάν μαζί με την εφημερίδα μία φορά την εβδομάδα, καταφέρνοντας αυτό που κανένα περιοδικό δεν κατάφερε μέχρι σήμερα. Με τη συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία του κάθε Τετάρτη, με τιράζ περίπου 140.000 αντίτυπα, το «9» κατάφερε να βάλει τα κόμικς σε δεκάδες χιλιάδες ελληνικά σπίτια. Τα κόμικς είναι μια τέχνη λαϊκή που διαθέτει τεράστια δύναμη εξαιτίας του συγκερασμού εικόνας και λόγου και ήταν καιρός αυτές οι ποιότητές τους να γίνουν αποδεκτές και να αγγίξουν μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Το πείραμα στέφτηκε με επιτυχία και την πρωτοτυπία της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ακολούθησε σε λίγο και η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάθε Σάββατο με το ένθετό της COMICS, αποκλειστικά με επαναδημοσιεύσεις παλαιότερων κόμικς του εκδοτικού οίκου ΜΑΜΟΥΘ, και με την επανέκδοση των ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΩΝ. Μέσα από το «9» οι αναγνώστες είχαν και έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη δύναμη των εικόνων και των σεναρίων καταξιωμένων δημιουργών, όπως ο Φρανσουά Μπουκ, ο Καλαϊτζής, ο Κάζα, ο Λέανδρος, ο Γκελούκ, ο Ζερβός, ο Μπερνέτ, ο Ταμπακέας, ο Κίνο, ο Δημήτρης Βιτάλης, ο Βατίν, ο Σέμπερε, ο Αρώνης, ο Κούτσης, ο Τρίλο, ο Κρις, ο Δερβενιώτης, ο Χιμένες, ο Γιοντορόφσκι, ο Παπαμιχαλόπουλος και πολλοί άλλοι. Μπόρεσαν επίσης να ανακαλύψουν τη νέα γενιά δημιουργών, όπως ο Μαλφέν, ο Καετό, ο Τότα, ο Κυριαζής, ο Μαυρέας, ο Λώλος, η Βαμβασάκη, ο Πεκέρ, ο Πέτρου, ο Ζουριόν, ο Μητσομπόνος, ο Μηλιώρης, ο Φρεζάτο, με λίγα λόγια την εμπροσθοφυλακή των νέων δημιουργών της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας. Η υπόθεση κόμικς στην Ελλάδα είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Το μέσο έχει εδώ και χρόνια αποδείξει τις μεγάλες ποιότητές του, τη γονιμοποίηση την οποία φέρνει σε όλα τα είδη των τεχνών. Στα εικαστικά, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, ακόμα και στο θέατρο, βλέπουμε τα ίχνη των κόμικς, την ανατρεπτική οπτική τους, την ακαταμάχητη ζωντάνια τους, την επαφή τους με την ενέργεια και το σφρίγος των εφήβων και των εικοσάρηδων. Δεν ανησυχούμε πάντως. Η πόρτα που άνοιξε το «9» δεν κλείνει εύκολα. Εκείνο ωστόσο που έχει σημασία είναι να βοηθήσουμε την καινούργια γενιά των δημιουργών, να υποστηρίξουμε την έκφρασή της αλλά και την απόλαυση των αναγνωστών. Έτσι θα μπορούμε εν τέλει να είμαστε υπερήφανοι τόσο για τις εκδοτικές μας προσπάθειες όσο και για τους νέους κομίστες, την νέα ελληνική σχολή των κόμικς. Τo original αρθρο εδώ:
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.