Αναζήτηση στην Κοινότητα

Σύνοψη από την εκδοτική: Ολομόναχος στο λιβάδι, ένας άνδρας αντιμετωπίζει με θάρρος την οργή των Κομάντσι του Μαύρου Φεγγαριού! Εκείνος ο άνδρας είναι ο Αετός της Νύχτας! Στην Άγρια Δύση, όταν ο μύθος γίνεται πραγματικότητα, επικρατεί πάντοτε ο μύθος. Αυτή η διάσημη φράση του Τζον Φορντ σηματοδοτεί τον τρόπο με τον οποίο ένας μεγάλος δάσκαλος της 9ης τέχνης, ο Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι, προσεγγίζει τον μύθο του αθάνατου Τεξ Ουίλερ! Ο Τεξ επιστρέφει ανανεωμένος, σε μία πανέμορφη ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι Η ιστορία: Πριν από πολλά χρόνια, οι εκδόσεις Μικρός Ήρως ξεκίνησαν την έκδοση τεσσάρων σειρών σε μορφή graphic novel: Mister No, Ζαγκόρ που συνεχίζονται έως σήμερα και Τεξ, Ντύλαν Ντογκ που κόπηκαν. Η αλήθεια είναι ότι η διακοπή του πολυθεματικού περιοδικού ΜΠΛΕΚ άφησε ένα κενό στις πιο ρετρό και ιταλικές ιστορίες, οπότε ο Τεξ επιστρέφει και επίσημα ως μια ολοκαίνουρια σειρά άλμπουμ και αυτή είναι η πρώτη ιστορία του. Και ω ρε φίλε τι ιστοριάρα ήταν αυτή. Στα χέρια του Πάολο Ελεουτέρι Σερπιέρι, βλέπουμε τον ηλικιωμένο Κάρσον, φίλο του Τεξ να αφηγείται σε έναν Ιταλό δημοσιογράφο όσα θυμόταν από τον Τεξ. Γίνεται γρήγορα σαφές ότι ο Κάρσον έχει ασθενή μνήμη και καλείται να θυμηθεί πράγματα που συνέβησαν σχεδόν εξήντα χρόνια πριν. Ως εκ τούτου, βλέπουμε έναν διαφορετικό Τεξ, πιο νέο και κυρίως πιο βίαιο να μάχεται φυλές Ινδιάνων αντίπαλες των Ναβάχο στους οποίους ο ίδιος ανήκει. Δεν έχω διαβάσει πάρα πολύ Τεξ, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η πιο δυναμική και βίαιη εκδοχή του ήρωα, ο οποίος δε φοβάται στρατιές Ινδιάνων ή σαδιστές αντίπαλους αρχηγούς φυλών και έχει το θάρρος να αντιμετωπίζει όσους έκαναν κακό στη φυλή του. Το σχέδιο και ο χρωματισμός του Σερπιέρι παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αφού δεν χρησιμοποιεί μελάνια, αντιθέτως σχεδιάζει κάθε σελίδα και ύστερα τη χρωματίζει. Το σχέδιο είναι πραγματικά υπέροχο και ο Σερπιέρι αποτυπώνει μοναδικά τον πόνο και τη θλίψη τόσο του πρωταγωνιστή μας όσο και αυτών που θα βρει στο διάβα του, γιατί όλοι κουβαλάνε μια τραγική ιστορία. Είναι αρκετά πυκνογραμμένο με μεγάλα μπαλονάκια, αλλά διαβάζεται ευχάριστα, ενώ φυσικά μας επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις και μικρά easter eggs προς το τέλος του. Ποιος είναι ο Κάρσον και ποιος είναι ο Τεξ που έχει στον νου του; Διαβάστε το και δε θα χάσετε. Η έκδοση: Μεγάλο σχήμα, στο κλασικό 21 x 28 των εκδόσεων του Μικρού Ήρωα που βοηθάει πολύ το σχέδιο να αναδείξει κάθε πτυχή του, ενώ και το χαρτί είναι αρκετά καλό. Φυσικά έχουμε ένα πολύ μεγάλο και εκτενές αφιέρωμα στον Τεξ και την ιστορία γενικά, από τα μεγαλύτερα που θυμάμαι σε άλμπουμ του Μικρού Ήρωα. To μόνο που δε με κέρδισε είναι το εξώφυλλα που κλασικά είναι υπερβολικά γυαλιστερό και ίσως στο λευκό φόντο του Κόρτο να μην έχω θέμα, αλλά εδώ μου χτύπησε στο μάτι. Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα, γιατί η αρχή της νέας σειράς του Τεξ είναι εξαιρετική, με μια πραγματικά τρομερή ιστορία με όμορφο σχέδιο. Ελπίζω να περπατήσει περισσότερο από τα graphic novels γιατί το αξίζει

Από την εκδοτική: Σε αυτό το κόμικ αποτυπώνονται με χιούμορ ο ερασιτεχνισμός, οι γκάφες, οι μωροφιλοδοξίες, οι ίντριγκες, η αγνωμοσύνη, τα ευτράπελα, οι αυτοσχεδιασμοί, οι κουτοπονηριές, οι ζαβολιές, οι γκάφες, μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν οι πρώτες βουβές ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα. Και, προπάντων, κυριαρχεί η μορφή του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. «Ήταν Κυριακή βράδυ και ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το μεγάλο αθηναϊκό θέατρο όπου επρόκειτο να εμφανιστώ ως παλιάτσος. Ήρθαν να γλεντήσουν με έναν παλιάτσο που η καρδιά του αιματωνόταν και πονούσε. Ήρθαν για έναν παλιάτσο που πονούσε και ήταν έτοιμος να ξεσπάσει όχι σε γέλιο, για να κάνει και τους άλλους να γελάσουν, μα σε κλάμα, σε κλάμα σπαραχτικό. Γυρνώντας στην πλατεία, τους λέω: Γέλα, παλιάτσο! Ο κόσμος πληρώνει!» γράφει στην αυτοβιογραφία του.Αυτός ο Έλλην Σαρλώ, ο «Σαχλό» όπως τον επονόμασαν οι συγκαιρινοί του. Ο οποίος, μετά από έναν αιώνα, «ο διασημότερος των άσημων ηθοποιών», όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, «ανασταίνεται» για πρώτη φορά μέσα σε αυτό το κόμικς. Πού να το φανταζόταν... Η ιστορία: Κάτι τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες με κερδίζουν γενικά πολύ εύκολα και όταν είδα αυτό το κόμικ ήθελα αμέσως να το πάρω και να το διαβάσω. Αρχικά να πούμε ότι η εκδοτική ξεκινάει το κόμικ με ένα πολύ μεγάλο και ωραίο αφιέρωμα στο πως ξεκίνησε και αναπτύχθηκε ο ελληνικός κινηματογράφος και πως πήγαμε στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 20. Μάλιστα εκεί αναφέρονται τα ονόματα διαφόρων ηθοποιών της εποχής που έμειναν σχετικά άγνωστοι αν και ξεχωρίζει της Γεωργίας Βασιλειάδου που κάνει την εμφάνισή της. Ο δημιουργός του κόμικ Δημήτρης-Κρις Αγκαράι διασκευάζει ουσιαστικά την παράσταση των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα που έκανε πρεμιέρα στις αρχές του 2024 και φέρνει στο φως περισσότερες λεπτομέρειες από τη ζωή και την καριέρα του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, ενός κωμικού ηθοποιού που αν και γνώρισε τις δόξες του, τελικά είχε ένα άσχημο τέλος μακριά από τη δημοσιότητα. Το κόμικ απεικονίζει ουσιαστικά τη μετάβαση από το θέατρο και την ηθοποιία σε εποχές υψηλής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και πως σιγά οδηγηθήκαμε στις πρώτες βουβές ταινίες στην Ελλάδα. Άγνωστες ιστορίες, κόντρες, συζητήσεις ηθοποιών, τουπέ αρκετών εξ αυτών, οι δημιουργοί καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χαρακτήρων παρά τη μικρή διάρκεια που χρειάζεται για να το διαβάσεις. Αποτυπώνει γλαφυρά και με χιούμορ μια εντελώς διαφορετική και σκοτεινή περίοδο όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι. Το σχέδιο είναι πολύ όμορφο και μου άρεσε πάρα πολύ η απόδοση των προσώπων και των εκφράσεων των ηθοποιών. Πρόκειται συνολικά για μια πολύ αξιόλογη δουλειά που μας μαθαίνει ποιος ήταν ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ και πως συνέβαλε στην ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου! Καλό διάβασμα σε όλους

Ακριβώς την ημέρα που κλείνει τα 71 του χρόνια ο Μικρός Ήρως, οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως σας προσκαλούν στην παρουσίαση δύο νέων επετειακών άλμπουμ που θα γίνει το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στις 19:00, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Στην παρουσίαση θα μιλήσουν οι εικονογράφοι Σπύρος Δερβενιώτης και Κώστας Φραγκιαδάκης οι οποίοι συμμετέχουν με έργα τους στα άλμπουμ και ο Ακαδημαϊκός και Ερευνητής Λαϊκών Αναγνωσμάτων Νίκος Φιλιππαίος. Τα δύο επετειακά άλμπουμ, περιέχουν μικρές αυτοτελείς ιστορίες του Μικρού Ήρωα, φόρος τιμής για τα 70 χρόνια, και σε αυτά συμμετέχουν συνολικά δεκαοχτώ Έλληνες καλλιτέχνες, χαρίζοντας μας εντυπωσιακές δημιουργίες που ποικίλουν σεναριακά! Στο πρώτο άλμπουμ συμμετέχουν οι: Εξώφυλλο: Δημήτρης Κάσδαγλης Σύμβολα: Βασίλης Γκογκτζιλάς (Σενάριο και Σχέδιο) Ο Μικρός, Μικρός Ήρως: Μάνος Λαγουβάρδος (Σενάριο και Σχέδιο) Παρίας: Γιώργος Μελισσαρόπουλος (Σενάριο και Σχέδιο) Μάχη στα Κατάβαθα Ενός Μουσείου: Δήμητρα Νικολαΐδη (Σενάριο και Σχέδιο) Κατερίνα, η Μικρή Ηρωίδα: Αγγελική Σαλαμαλίκη (Σενάριο και Σχέδιο) Ρουα-Ματ: Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης (Σενάριο και Σχέδιο) Μάχη Ενάντια στον Χρόνο... Μάχη Ενάντια στον Θάνατο: Γαβριήλ Τομπαλίδης (Σενάριο και Σχέδιο) Συναγερμός στο Αιγαίο: Γιώργος Βλάχος (Σενάριο) και Κώστας Φραγιαδάκης (Σχέδιο) Τον Τόμο Α' τον βρίσκετε εδώ! Στο δεύτερο άλμπουμ συμμετέχουν οι: Εξώφυλλο: Νίκος Κούτσης Η Τελευταία Περιπέτεια: Σπύρος Δερβενιώτης (Σενάριο και Σχέδιο) Στα Νύχια του Κόρακα: Δημήτρης Καμένος (Σενάριο και Σχέδιο) Πλατεία Αμερικής: Θανάσης Καραμπάλιος (Σενάριο και Σχέδιο) Παιδιά-Φαντάσματα: Δημήτρης Κάσδαγλης (Σενάριο και Σχέδιο) Κόμικς, Κεμπάπ και Φάπες: Τάσος Μαραγκός (Σενάριο και Σχέδιο) Η Μαύρη Κουκούλα: Θανάσης Πετρόπουλος (Σενάριο και Σχέδιο) Επιχείρησις: Uberbot: Γιάννης Ρουμπούλιας (Σενάριο και Σχέδιο) Ογκηθμός: Νικόλαος Τσουκνίδας (Σενάριο και Σχέδιο) Τον Τόμο Β' τον βρίσκετε εδώ! Ομιλητές: Σπύρος Δερβενιώτης – Εικονογράφος Κώστας Φραγκιαδάκης – Εικονογράφος Νίκος Φιλιππαίος – Ερευνητής Λαϊκών Αναγνωσμάτων Συντονιστής: Λεωκράτης Ανεμοδουράς – Εκδότης Ημερομηνία παρουσίασης: Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, 19:00 Χώρος έκθεσης: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος Αττική, 177 78 Είσοδος δωρεάν ΠΗΓΗ

Superman - Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος Marv Wolfman, Claudio Castellini 188 σελ - Έγχρωμο - 19,5 x 28 - 19,9 € ISBN: 978-618-206-161-9 Ο Κλαρκ Κεντ φτάνει στη Μητρόπολη σαν οποιοδήποτε άλλον νεαρό από την επαρχία που κυνηγά το όνειρό του. Αρπάζοντας κάθε δουλειά που μπορεί να βρει, παλεύει να γίνει δημοσιογράφος για τον Ημερήσιο Πλανήτη όπως το δημοσιογραφικό του ίνδαλμα, η Λόις Λέιν… και να βρει έναν τρόπο να χρησιμοποιήσει τις απίστευτες δυνάμεις του για να βοηθήσει την πόλη που αγαπά. Όμως, κάποιος άλλος έχει έρθει στη Μητρόπολη με πιο θανάσιμα σχέδια κατά νου. Χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, αυτός ο άγνωστος τρόμος έχει σκοπό να γονατίσει την πόλη… και να τη ξαναφτιάξει σύμφωνα με την εγωκεντρική εικόνα του. Ο Κλαρκ Κεντ δεν είναι έτοιμος να γίνει ήρωας. Δεν έχει όμως άλλη επιλογή. Έχει έρθει η ώρα για εκείνον να επιλέξει ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα… ανάμεσα στο σύνηθες και το ξεχωριστό… ανάμεσα στον άνθρωπο και τον υπεράνθρωπο. Η DC Comics παρουσιάζει με υπερηφάνεια την ιστορία του θρυλικού συγγραφέα Μαρβ Γούλφμαν για τις πρώτες μέρες του ανθρώπου από ατσάλι σαν υπερήρωας, με πανέμορφη εικονογράφηση από τον καταξιωμένο καλλιτέχνη Κλαούντιο Καστελίνι. Η νέα έκδοση του Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος συλλέγει ολόκληρη την ιστορία, επεξεργασμένη εκ νέου από τον Καστελίνι. Επίσης περιέχει μία εισαγωγή από τον Γούλφμαν, το τελικό προσχέδιο σεναρίου για ολόκληρο το πρώτο επεισόδιο, όπως και μία εκτενή ενότητα πίσω από τις κουίντες που επιμελήθηκε τόσο ο σεναριογράφος όσο και ο σχεδιαστής. Σχεδόν δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί, αυτή η έκδοση εξερευνά την εξέλιξη της ιστορίας και του σχεδίου αυτού του σύγχρονου κλασικού κόμικς καθώς οι Γούλφμαν και Καστελίνι σας ταξιδεύουν. Και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας στην εισαγωγή του: «Αφήστε με να το ξεκαθαρίσω από την αρχή: μπορεί να κάνω λάθος, αλλά πιστεύω πως αναμφισβήτητα, αυτή είναι η καλύτερη ιστορία του Σούπερμαν που έχω γράψει. Και ίσως ένα από τα καλύτερα πέντε κόμικς που έχω γράψει. Θεέ μου, πιστεύω πως αφού τη διαβάσετε, να μην νομίζετε πως τρελάθηκα.» Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 15 Ιανουαρίου Κλασικές Ιστορίες Popeye #3 Το Πλάσμα της Διπλανής Πόρτας (1974 - 1976) Bud Sagendorf 232 σελ - Έγχρωμο - 21 x 19 εκ - 19.9 € ISBN: 978-618-206-162-6 Ο Μπαντ Σάγκεντορφ είναι ο δημιουργός με τη μακροβιότερη πορεία στο στριπ του Ποπάυ. Δημιούργησε εκατοντάδες ιστορίες του αγαπητού ναυτικού, τόσο σε μορφή κόμικς όσο και σε μορφή ημερήσιων και κυριακάτικων στριπ εφημερίδων, και πλαισίωσε το σύμπαν του αγαπημένου μας ναυτικού με πολλούς νέους χαρακτήρες. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε μέσω των περιοδικών της εκδοτικής «Δραγούνης» που έβγαιναν στα περίπτερα από το 1973 έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως για πρακτικούς λόγους, οι ιστορίες του υπέστησαν αλλαγές, μιας και δημιουργούνταν για να τυπωθούν σε αμερικανικές εφημερίδες, όχι σε περιοδικά κόμικς του περιπτέρου. Στη σειρά Κλασικές Ιστορίες Popeye, οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως παρουσιάζουν τις ιστορίες αυτές στην αυθεντική, πρωτότυπη μορφή τους. Πρόκειται για μία σειρά ελληνικής παραγωγής, με σκοπό να διαβάσουμε τις περιπέτειες του διάσημου ναυτικού χωρίς καμία περικοπή, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκαν στην Αμερική. Ο κλασικός Ποπάυ διά χειρός Μπαντ Σάγκεντορφ επιστρέφει, και για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα διαβάσουμε τις ιστορίες του στην αυθεντική μορφή τους! Αυτός ήταν ένας από τους πιο δύσκολους τόμους από πλευράς οργάνωσης, επειδή είχε μία ιδιαίτερη πρόκληση. Οι περισσότερες από τις ιστορίες που περιλάμβανε ήταν ασπρόμαυρες, επομένως δεν θα ταίριαζε με τους υπόλοιπους, έγχρωμους τόμους. Γι’ αυτό η εκδοτική αποφάσισε να χρωματίσει τις περισσότερες! Επιλέχθηκαν για χρωματισμό οι μεγάλες περιπέτειες που συνεχίζονται σε επόμενες ιστορίες, ώστε να μη διακόπτεται η ροή της ανάγνωσης, ενώ αυτές που παραλείφθηκαν είναι εντελώς αυτόνομες. Φυσικά, όπως έχει γίνει και στους προηγούμενους τόμους, στη χρονολογική θέση των ιστοριών υπάρχουν οι περιλήψεις τους, μαζί με τις απαραίτητες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες και τα σημαντικότερα σημεία της πλοκής. Ο τρίτος τόμος περιλαμβάνει επτά περιπέτειες από την περίοδο 1974 - 1976 από τις οποίες οι περισσότερες ιστορίες δεν έχουν αναδιανεμηθεί από την King Features Syndicate: Μια Δουλειά για τον Παππού! Ο Βασιλιάς είναι Βασιλιάς! Σπανακίτης! Η Επιστροφή των Στριμμένων! Το Πλάσμα της Διπλανής Πόρτας! Η Προεδρίνα! Νοικοκυρά σε Απόγνωση! Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 15 Ιανουαρίου

Ενθετο που κυκλοφορησε μαζι με το τελευταιο "ΜΠΛΕΚ-ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ" Νο 32 (12.2023) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/40410-μπλεκ/ Περιεχει συγκεντρωτικά τις ιστοριες που κυκλοφορησαν μεσα απο τις σελιδες του περιοδικου αλλα αυτη την φορα ασπρομαυρες και συνεχιζει εκει που εμεινε η ιστορια (στο τευχος Μπλεκ 32) και ολοκληρωνεται. Η ιστορία πρωτοδημοσιευθηκε στο Αγγλικο περιοδικο "ΒUSTER" σε τρισελιδα στριπάκια απο την 01/10/77 εως και την 11/02/78. Οπως μας εχει συνηθισει ο εκδοτης αφου εχει πάρει και ΙSBN θα κυκλοφορησει στην αναγραφομενη τιμη (4,5 ευρω) αυτονομο για οσους το χασαν ή δεν το προλαβαν

Με αφορμή τη συμμετοχή του στην επετειακή έκδοση του Μικρού Ήρωα, μιλήσαμε με τον γνωστό σκιτσογράφο για την ακροδεξιά, τον Αλισάνογλου και τους Ράδιο Αρβύλα αλλά και για τον πατέρα του, τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη, Θόδωρο Δερβενιώτη. Μια αφορμή είναι το σκίτσο. Για εμένα για να πιάσω κουβέντα μαζί του και για εκείνον για να πιάσει κουβέντα με τους αναγνώστες του. Θέματα συζήτησης; Τα πάντα. Απ’ την πολιτική και τον κοινωνικό προβληματισμό μέχρι την πλάκα για την πλάκα. Αυτήν τη φορά ο Σπύρος Δερβενιώτης, ένας από τους πλέον καταξιωμένους δημιουργούς κόμικ, έβαλε τον μαρκαδόρο πάνω στο χαρτί κατά παραγγελία (δεν τον πειράζει να το λέμε έτσι, θα το δείτε) και σχεδίασε μία ιστορία με κεντρικό πρόσωπο τον Μικρό Ήρωα. Είναι ένας από τους 18 καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος στην επετειακή έκδοση για τα 70 χρόνια απ’ τη μέρα που ο Γιώργος Θαλάσσης συστήθηκε στο ελληνικό κοινό. Νέα σενάρια, νέες ιστορίες με τον Μικρό Ήρωα για να εορταστεί αυτή η καθοριστική στιγμή για την ελληνική ποπ κουλτούρα και με αυτήν την αφορμή είπαμε μερικές κουβέντες στο τηλέφωνο. Θες να μου πεις δυο λόγια γι’ αυτήν την προσπάθεια; Είναι μια επετειακή έκδοση για τα 70 χρόνια από το πρώτο τεύχος του Μικρού Ήρωα, εις διπλούν μάλιστα, καθώς είναι δύο τόμοι. Πλειάδα σύγχρονων σκιτσογράφων δίνουν ο καθένας τη δική του οπτική πάνω στον γνωστό ήρωα. Η ιδέα ήρθε απ’ τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά, τον εγγονό του Στέλιου Ανεμοδουρά που έγραφε τον Μικρό Ήρωα, και συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα έναν εκδοτικό με το ίδιο όνομα. Η δική μου προσέγγιση ήταν να τον φέρω στο σήμερα. Τον έχεις φέρει να ζει δέκα χρόνια πριν, στο 2013; Ναι, και από ότι είδα όχι μόνο εγώ αλλά τουλάχιστον άλλοι δύο συνάδελφοι είχαν την ίδια ιδέα. Ήθελα να τον φέρω στο σήμερα, να δέσω την ιστορία και με μια σημερινή συγκυρία, να δημιουργήσω ένα κουβάρι διαχρονίας. Και διότι η αλήθεια είναι ότι μέσα μου οι ιδέες έπεφταν βροχή γύρω απ’ το “αν ήταν σήμερα εδώ, τι θα γινόταν;”. Δηλαδή ένα από τα πράγματα το οποίο ήταν ελάσσονος σημασίας αλλά μείζονος απόδοσης για μένα, ήταν ότι ένας Γιώργος Θαλάσσης που θα ζούσε μέχρι σήμερα θα είχε ακούσει και το τραγούδι που γράφτηκε γι’ αυτόν από τον Κηλαηδόνη. Ήθελα να τον βάλω να αντιδρά σε αυτό. Τον έχεις φτιάξει ηλικιωμένο δηλαδή, 70-80 χρονών; Ναι, ακολούθησα τη χρονολογία, δηλαδή πόσο χρονών θα ήταν σήμερα με δεδομένου του πόσο ήταν όταν διαδραματίζονταν οι περιπέτειες του πρώτη φορά. Κάποιο σπόιλερ; Για παράδειγμα με τι ασχολείται; Ε, στην ηλικία του είναι συνταξιούχος. Ναι, αλλά πώς τον φαντάστηκες να έχει φτάσει μέχρι το σήμερα; Έχει αλλαξοπιστήσει; Ζει από ΕΣΠΑ π.χ.; Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε μια ιστορία δέκα σελίδων θα έπρεπε να είμαι τηλεγραφικός. Όλα αυτά θα είχαν απαντηθεί αν το έκανα σε σαράντα σελίδες. Πάντως, όσον αφορά το θέμα της ιστορίας, από την πρώτη σελίδα κιόλας δείχνει να υπάρχει μια προσέγγιση μεταξύ του Θαλάσση και μιας ακροδεξιάς ομάδας, η οποία όπως όλες βαφτίζεται “πατριωτική”. Από εκεί ξεκινάει το νήμα της αφήγησης. Οπότε θα τεθούν αυτά τα ερωτήματα: τι είναι πατριωτικό, τι πρέπει να είναι πατριωτικό, τι είναι εθνικιστικό και τι πρέπει να λέγεται εθνικιστικό σε αντίθεση με το πατριωτικό. Σύνταξη Εθνικής Αντίστασης θα παίρνει; Ε, προφανώς θα ‘χει πάρει. Επί Παπανδρέου. Πάντως ο Μικρός Ήρωας δεν είχε ιδεολογικό πρόσημο στην εποχή του, το είχε αποφύγει ο συγγραφέας του – ούτε κομμουνιστής ούτε ΕΔΕΣ… Ήταν πατριώτης, ναι. Εσύ του έχεις δώσει κάποιο ιδεολογικό πρόσημο; Όχι, κανένα. Όταν πρωτοείπα την ιδέα στον Λεωκράτη, μου είπε ότι “το μόνο που δεν θέλω είναι να κάνεις κάτι που δεν θα έκανε και ο συγγραφέας”, και τον διαβεβαίωσα ότι δεν ήταν ούτε στους σκοπούς ούτε στην ιστορία κάτι τέτοιο. Όταν ανακοινώθηκε αυτή η ιστορία υπήρξαν αντιδράσεις από ακροδεξιούς που μπήκαν και σχολίαζαν, οι οποίοι δεν είχαν διαβάσει ακόμα την ιστορία, και μου χρέωναν ιδεολογική ατζέντα. Ας το διαβάσει κάποιος και ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Μου κάνει εντύπωση… Δηλαδή υπήρξαν ακροδεξιοί που θεωρούσαν ότι αυτός ο ήρωας π.χ. μπορεί να τους εκφράζει; Να τους ανήκει κιόλας; Γενικά είναι λίγο μπερδεμένο να είσαι ακροδεξιός στην Ελλάδα δεδομένου ότι η μισή σου καρδιά ανήκει στους ναζί κατακτητές. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούσαν ότι ο Θαλάσσης είναι δικός τους. Νομίζω ότι η ιστορία που έχω γράψει θα το απαντήσει και αυτό. Τον σημερινό νέο τον αφορά ο Μικρός Ήρωας; Νομίζω ότι δεν τον ξέρει καν τον Μικρό Ήρωα αλλά από εκεί και πέρα, και τον σημερινό νέο όπως και όλους τους νέους, τον νοιάζει το που θεωρεί ότι ανήκει, ποια είναι η συλλογικότητα του και τι είναι αυτό που την απειλεί. Αυτή είναι μια διαχρονική ανησυχία γενικά κάθε κοινότητας. Για παράδειγμα αν σκέφτεται με όρους έθνους και πατρίδας, τον νοιάζει και τι θεωρεί ο ίδιος ως έθνος και πατρίδα, γιατί πατρίδα για αυτόν μπορεί να είναι οι φίλοι, το σπίτι, η διαδικτυακή του ομάδα, δηλαδή το που ορίζει ο καθένας ότι ανήκει. Και μαζί μ’ αυτό, ορίζει και από τι θέλει να την προστατεύσει, ποιον θεωρεί εχθρό του. Απλά αναρωτιέμαι αν ένας 20χρονος θα πάει μέχρι το βιβλιοπωλείο για να αγοράσει κάτι που θα αφορά τον Μικρό Ήρωα. Νομίζω ότι μια επετειακή έκδοση το τελευταίο που έχει ως στόχο είναι τι θα κάνει αυτός που δεν έζησε τη χρυσή εποχή αυτού που περιγράφει. Για παράδειγμα, αν βγει μια έκδοση επετειακή με τα Σπάιντερμαν της δεκαετίας του ‘60 κ.τ.λ., δεν νομίζω ότι θα ρωτήσουμε τι λέει στον σημερινό νέο ο Σπάιντερμαν. Κυρίως πάει σ’ αυτούς που τον έζησαν, συγκινήθηκαν και μεγάλωσαν με τις περιπέτειές του και θέλουν να κρατήσουν αναμμένο το κεράκι της μνήμης του. Όσο σκίτσαρες, το γεγονός ότι έπρεπε να πατήσεις πάνω σε κάτι που ήδη υπήρχε σε περιόρισε κάπως; Βρήκες μήπως τρόπο να το κάνεις λίγο πιο δικό σου ή όποιος το δει θα πει “αυτό είναι ίδιο με τον Θαλάσση του ‘50” π.χ.; Όχι, δεν είναι καθόλου ίδιο με τον Θαλάσση του ‘50 για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί δεν προσπάθησα καν, δηλαδή το να προσπαθήσεις να σχεδιάσεις σαν τον Απτόσογλου είναι προσβολή και για κείνον. Το δεύτερο είναι ότι ο “Μικρός Ήρωας” δεν ήταν κόμικ, ήταν εικονογραφημένες ιστορίες που σημαίνει ότι όντως δεν υπάρχει ένα πιστό template να πρέπει να πατήσεις πάνω του για να φαίνεται true. Αλλά και να υπήρχε, πάλι δεν θα είχε κανένα νόημα να ζωγραφίσω όπως τη δεκαετία του ‘50 ή του ‘60, γιατί είτε ξέρει είτε δεν ξέρει κάποιος τον ήρωα, η ιστορία μου απευθύνεται στα σημερινά μάτια, τα οποία έχουν εκπαιδευθεί σε μια σημερινή ας την πούμε ομοβροντία εικόνων – από την τηλεόραση, από τον κινηματογράφο, από τα κόμιξ κ.τ.λ. Προφανώς λοιπόν δεν μπορείς να τους πλασάρεις κάτι το οποίο φτιάχτηκε για άλλα μάτια μίας άλλης δεκαετίας. Εσύ θυμάσαι την πρώτη φορά που διάβασες τον Μικρό Ήρωα; Λοιπόν, εξομολόγηση: δεν έχω διαβάσει ποτέ Μικρό Ήρωα. Λογικά όμως τώρα θα διάβασες για τις ανάγκες του κόμικ, έτσι; Κοίταξε, και να μην έχεις διαβάσει ποτέ Μικρό Ήρωα, έχοντας ζήσει σ’ αυτή τη χώρα είσαι περιτριγυρισμένος απ’ αυτόν, είναι μέρος της συλλογικής μνήμης. Είναι σαν μην έχεις δει ποτέ Ζορό ή Ταρζάν. Παρόλα αυτά ξέρεις τι είναι. Για τις ανάγκες του σεναρίου κοίταξα τα βασικά εγκυκλοπαιδικά που έπρεπε, δηλαδή πόσο χρονών ήταν, ποιο είναι το πραγματικό όνομα του Σπίθα κ.τ.λ. Τον έχεις τοποθετήσει πάντως στο 2013, στη βαθιά κρίση. Μπορούμε να πούμε τι ρόλο παίζει το πολιτικό γίγνεσθαι στην ιστορία, μέχρι ενός σημείου, να μην κάνουμε σπόιλερ. Π.χ. βλέπω ότι και ο Σπίθας έχει “πεθάνει”. Εστιάζω πολύ στο σκέλος της ανόδου της ακροδεξιάς. Το ‘13 ήταν στο απόγειο της δυναμικής της. Απ’ την άλλη το ότι ο Σπίθας έχει πεθάνει είναι ένα απότοκο της κρίσης – και ας μη λέγεται – γιατί είναι ένας υπέρβαρος άνθρωπος, με βεβαρημένη υγεία και εδώ έβαλα μια προσωπική πινελιά από εκείνα τα χρόνια. Δυστυχώς, εγώ τότε πήγα σε κηδείες πολλών ανθρώπων των οποίων η ζωή άλλαξε άρδην από τη μία μέρα στην άλλη. Και αρκετοί ήταν και δημοσιογράφοι της παλιάς φρουράς της Ελευθεροτυπίας. Όταν η εφημερίδα κύλησε στο λουκέτο, πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν σε μια βαθιά υπαρξιακή κατάθλιψη. Ο υπέρβαρος φίλος μας λύγισε, ας το πούμε κάπως έτσι. Άσχετο αλλά επειδή είδα ένα σχόλιο σου κάπου στο Facebook εναντίον του Ράδιο Αρβύλα για αυτό που έκαναν στο Αλισάνογλου (εγώ είμαι με αυτούς που λένε ότι κακώς πειράχτηκε) θέλω να σε ρωτήσω το εξής: αν στο Ράδιο Αρβύλα πάρουν δύο σελίδες απ’ αυτό που σχεδίασες τώρα και το σατιρίσουν ή κάνουν πλάκα με αυτό στην εκπομπή τους, θα σε ενοχλήσει; Εμένα προσωπικά δεν θα με ενοχλήσει αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι από ποια σκοπιά κάνεις τι. Καταρχάς να βγάλουμε μια τεράστια παρεξήγηση απ’ τη μέση. Δεν απαγόρευσε ποτέ κανένας στο Ράδιο Αρβύλα να κάνει οτιδήποτε. Το γεγονός ότι υπήρξε αντίδραση βαφτίζεται ως “μα γιατί; Υπάρχουν όρια στη σάτιρα;”. Κάτσε ρε φίλε, αν εσύ που κάνεις τη σάτιρα ξεκινάς απ’ το αξίωμα ότι όλα επιδέχονται κριτικής, τότε και εσύ πρέπει να δεχτείς κριτική για τη σάτιρά σου. Οπότε δεν καταλαβαίνω τα μυξοκλάματα. Και πάμε τώρα στην ουσία. Έχει σημασία τι κάνεις και γιατί, από ποια θέση προς ποια θέση, πού βάζεις το κανόνι σου και πού στοχεύεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλω να το τονίσω όσο γίνεται πιο πολύ με κεφαλαία γράμματα, έχουμε ένα ιδιωτικό κανάλι που μπορούμε να πούμε με σχετικά μεγάλη βεβαιότητα ότι έχει ως σκοπό της ζωής του να πολεμήσει κάθε έννοια πνευματικότητας. Αυτό μπορεί να το δει κανείς στο περιεχόμενό του, μπορεί να το δει στις επιλογές του, ποια κουλτούρα προτείνει κ.τ.λ. Και από αυτό το κανάλι εσύ διαλέγεις να βάλεις στο στόχαστρο όχι κάποιον ισχυρό, γιατί δεν σε παίρνει, αλλά έναν άκακο που κατά τη γνώμη σου διαβάζει ποίηση με στόμφο; Ε, συγγνώμη, είσαι φάουλ. Απλά πέρασε προς τα έξω – και απ’ τα status που διάβασα – ότι εκ προοιμίου δεν μπορείς να κάνεις πλάκα με την ποίηση. Εμένα αυτό με βρήκε εντελώς αντίθετο. Αυτό νομίζω είναι υπερβολή, δεν νομίζω ότι οι ίδιοι εννοούσαν αυτό αλλά δεν μπορώ και να μιλήσω εκ μέρους τους. Προφανώς και μπορείς να κάνεις πλάκα και με την ποίηση. Μάλιστα, αναφέρθηκε και η σατιρική σελίδα “Ελύτης, ο ποιητής του Αιγαίου”, αλλά αυτή αφορούσε έναν ποιητή ο οποίος έχει τις δάφνες μίας πολυβραβευμένης πορείας, είναι θεσμικός, και έτσι οριακά μπορείς να πεις κι εδώ ότι έγινε μία σάτιρα προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Ωραία, έκαναν αυτήν τη σάτιρα (πετυχημένη/αποτυχημένη, όπως θέλει τη βλέπει ο καθένας, εγώ αποτυχημένη την είδα) αλλά μου φαίνεται ότι έρχεται από τόσο παλιά μέσα στον χρόνο αυτός ο τρόπος που “κορόιδεψαν” την ποίηση, ότι δηλαδή είναι ο κλασικός τρόπος με τον οποίο μια ζωή διακωμωδούν τους ποιητές (από τον Βέγγο στο “Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο” μέχρι σήμερα), που αυτό το γεγονός τον έχει κάνει κάπως αδύναμο αυτόν τον τρόπο. Είναι τόσο κλασικό και τόσο τετριμμένο που δεν ένιωσα ότι έκαναν κάτι κακό σε κάποιον, δηλαδή ήταν ο κλασικός τρόπος με τον οποίο “κοροϊδεύουν” την ποίηση και πια είναι τελείως αποδυναμωμένος αυτός. Υπάρχουν 600 αποχρώσεις, για παράδειγμα η σάτιρα του Βέγγου εντάσσεται σε μια λαϊκή περιρρέουσα πλάκα, κατά την οποία το μη απλό και κατανοητό ήταν εξοβελιστέο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και σωστό. Αυτή ήταν η άμυνα του αμόρφωτου (με την καλή έννοια “του αμόρφωτου”, δεν είναι ψόγος γιατί τότε δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να μορφωθούν), απέναντι σε κάτι που τους ξεπερνούσε. Τώρα έχουμε 2023. Και το ξαναλέω για να είμαι στην ουσία του πράγματος. Δεν ήταν π.χ. ένας youtuber, ένας τράπερ, ένας οτιδήποτε ο οποίος κάνει πλάκα. Ήταν ένα από τα πέντε κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας τα οποία καταστρέφουν κάθε έννοια πνευματικότητας, προβάλλουν δηλαδή αξίες, αισθητική και ιδεολογία, η οποία πάει κόντρα σε οτιδήποτε είναι ανθρώπινο. Και απ’ αυτό το κάστρο πολεμάς έναν ποιητή; Είναι τόσο απλό για μένα. Τα υπόλοιπα είναι Facebook σάλτσες. Αν θες να μου πεις κάποια πράγματα για σένα. Πόσα άλμπουμ έχεις βγάλει μέχρι σήμερα; Δεκαπέντε; Ε, κάπου τόσα ναι. Είναι η πρώτη, η δεύτερη φορά που κάνεις κάτι – αν πω κατά παραγγελία, θα σου ακουστεί άσχημο; Όχι καθόλου, το έχω κάνει πολλές φορές. Θες να μου δώσεις παραδείγματα; Καλούμαστε συχνά να συνεισφέρουμε τη ματιά μας σε διάφορους σκοπούς. Και με το περιοδικό Γαλέρα έχουμε κάνει κατά παραγγελία έργα για θεματικές εκθέσεις. Επίσης κατά παραγγελία ήταν και το “Βάλ’ τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Αθήνας”, που ήταν μια πρωτοβουλία χαρτογράφησης των χώρων της Αθήνας όπου είχαν γίνει χτυπήματα της Χρυσής Αυγής. Aυτοί που το έφτιαξαν είχαν παραγγείλει στον καθένα μας να εικονογραφήσει μία απ’ αυτές τις επιθέσεις. Όταν αποδέχομαι μία παραγγελία σημαίνει και ότι συμφωνώ μαζί της. Εσύ είσαι αφοσιωμένος στο πολιτικό σκίτσο, έτσι; Γιατί πιστεύεις σε τράβηξε τόσο πολύ αυτό και όχι κάποιο άλλο είδος; Mε τράβηξε και άλλο είδος. H εργογραφία μου περιλαμβάνει και μη πολιτικά έργα, στα οποία ίσως η πολιτική να μπαίνει από την πίσω πόρτα ή και καθόλου. Απλώς μεγαλώνοντας σε μια περίοδο όπου η πολιτική ήταν πανταχού παρούσα, οι εφημερίδες έμπαιναν στο σπίτι και οι γελοιογράφοι ήταν ο αφρός του αφρού, όλα αυτά δεν μπορούσαν να σε αφήσουν ανεπηρέαστο, ήταν μέρος της καθημερινότητάς σου. Οπότε η δύναμη που μου ασκούσε με έκανε να θέλω να μπορώ και εγώ να ασκήσω αυτήν τη δύναμη. Το έχεις σπουδάσει κάπου; Όχι, τότε δεν υπήρχαν καν σχολές. Και νομίζω κανένας γελοιογράφους από αυτούς που γνωρίζουμε δεν σπούδασε αυτό το αντικείμενο. Άλλοι έχουν σπουδές αρχιτεκτονικής, κάποιοι άλλοι νομικής και έχουμε και τον Πετρουλάκη ο οποίος είναι γιατρός. Γελοιογράφοι έρχονται από κάθε άλλη τέχνη εκτός από τη ζωγραφική. Εσύ πότε κατάλαβες ότι έχεις βρει το δικό σου στιλ και είπες ότι “από αυτήν τη δουλειά και μετά είμαι εγώ, πριν από αυτή τη δουλειά κάπως έψαχνα τον εαυτό μου”. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα δεν είμαι εγώ. Είμαι οι αναφορές μου, είμαι αυτά που αφομοιώνω, και για αυτό σχεδόν καμία δουλειά μου δεν μοιάζει με την άλλη. Ίσως το ενοποιητικό μου στοιχείο – πέρα από το πολιτικό σκίτσο – είναι που έχω βρει μια δική μου γραμμή, στην οποία κατέληξα θέλοντας και μη, χωρίς να πατήσω σε έναν σκιτσογράφο, να πω “θέλω να ζωγραφίσω σαν τον τάδε”. Έπαιρνα την ουσία τους δηλαδή την οπτική τους, το πνεύμα τους, την προσέγγισή τους αλλά όχι τη γραμμή τους. Απλά επειδή οι περισσότεροι σκιτσογράφοι έχουν τον δικό τους τρόπο να ζωγραφίζουν, ο οποίος είναι και άμεσα αναγνωρίσιμος απ’ αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με τα κόμικς. Κοίταξε, εμένα σε κάποιες δουλειές με αναγνωρίζεις από μακριά, σε κάποιες δουλειές όχι γιατί έχω κάνει πολλές τεχνοτροπίες. Ειδικά στα κόμικς αλλάζω τεχνοτροπία ανάλογα τις ανάγκες κάθε δουλειάς, δηλαδή αυτό που έχω κάνει στον Μικρό Ήρωα δεν μοιάζει με κάτι άλλο δικό μου. Και αυτό που έκανα στο “YESTERNOW” και στο “SHARK NATION” επίσης δεν μοιάζει με τίποτα που να είχα ξανακάνει. Άλλες δουλειές μου μοιάζαν λίγο περισσότερο με τις γελοιογραφικές μου οπότε εκεί έβλεπες ότι ο τρόπος που μπορώ να σχεδιάσω γελοιογραφικά μία ανθρώπινη φιγούρα είναι ίδιος. Αλλά στις ιστορίες που έχουν ανάγκη από άλλου είδους ατμόσφαιρα, αλλάζει και η γραμμή μου. Και εκεί ίσως να μην μπορεί κανένας να με αναγνωρίσει. Με τη μουσική είχες σκεφτεί να ασχοληθείς; Ποτέ. Με τον Θόδωρο Δερβενιώτη τι σχέση έχετε, συγγνώμη κιόλας. Ο πατέρας μου. Και πώς και δεν επηρεάστηκες; Ένα καλοκαίρι που ήμουν 15-16 χρονών, κάναμε εκατέρωθεν μια τίμια προσπάθεια να μου μάθει μπουζούκι, αλλά μέσα σε τρεις βδομάδες το παρατήσαμε και οι δυο σιχτιρισμένοι και δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ για αυτό. Ο πατέρας σου πώς το είδε το γεγονός ότι θα ζήσεις σκιτσάροντας; Αν είναι πολύ προσωπική ερώτηση, ας μην το πούμε, εντάξει. Όχι, δεν πειράζει. Είναι μια προσωπική ερώτηση που θα τη βάλω μάλιστα και σε ένα βιβλίο που θα βγάλω για εκείνον. Το βιβλίο έχει γραφτεί, είναι εν αναμονή εκδόσεως. Ο πατέρας μου είχε τον φόβο, ο οποίος δεν ήταν παράλογος, ότι αυτή η δουλειά δεν έχει σταθερότητα. Και προσπαθούσε να με πείσει να βρω έναν τρόπο να έχω μία ασφάλεια. Από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να πει και πολλά, διότι ακολουθούσα το δικό του παράδειγμα χωρίς όμως να ακολουθώ ακριβώς το δικό του παράδειγμα. Είχε κάνει το ίδιο; Και ναι και όχι. Από τη μία ο ίδιος “ευτύχησε” να ενταχθεί σε ένα κραταιό δισκογραφικό σύστημα που μπορούσε να ανταμείψει τους δημιουργούς του – τους συνθέτες, τους τραγουδιστές, τους πάντες. Απ’ την άλλη η σκιτσογραφία εξαρτιόταν απ’ το αν θα είσαι σε μια εφημερίδα γιατί μόνο εκεί υπήρχε ικανή αμοιβή και σταθερότητα. Οι εφημερίδες ήταν λίγες και η προσφορά εργασίας για αυτές μεγάλη, και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καταφέρει ποτέ να ενταχθώ σε μια απ’ αυτές. Οπότε οι υπόλοιπες σκιτσογραφικές δουλειές ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα gig economy. Βρήκες, δεν βρήκες, παραγγελίες, πελάτες, τέτοια. Ήξερε ότι όπως κάθε δουλειά θα ‘χει τα πάνω αλλά θα ‘χει και τα κάτω της και προσπαθούσε απλώς να με προειδοποιήσει για αυτό. Από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να κάνει και πολλά γιατί έβλεπε ότι ήμουν όλη μέρα με έναν μαρκαδόρο και ένα χαρτί στο χέρι, δεν μπορούσε να μου το ξεκολλήσει με το ζόρι. Φαντάζομαι ότι θα σε καταλάβαινε και ως έτερος καλλιτέχνης, άσχετα αν ασχοληθήκατε με διαφορετική τέχνη. Μωρέ ήμασταν ξένοι στην ίδια στέγη, ας το πούμε έτσι. Εγώ δεν καταλάβαινα καθόλου τον κόσμο του, ούτε μπορούσα να μεταβολίσω τη μουσική ούτε να καταλάβω τις αναφορές του γιατί ξεριζώθηκε απ’ το χωριό του και ήρθε στη ζούγκλα της Αθήνας. Εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα, ήξερα μόνο αυτήν τη ζούγκλα, δεν είχα ιδέα απ’ την αγροτική ζωή. Δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε σε τίποτα βασικό. Αλλά κάπου στο βάθος υπήρχε μια αλληλοεκτίμηση. Δεν είχαμε προστριβές. Απλώς ήμασταν άλλοι κόσμοι. Οπότε στο σπίτι σου μεγαλώνοντας έρχονταν καλλιτέχνες όπως ο Καζαντζίδης, ο Κολοκοτρώνης, η Πόλυ Πάνου; Τους έβλεπες αυτούς τους ανθρώπους; Δεν έρχονταν γιατί ο Θόδωρος Δερβενιώτης διαχώριζε με πολύ αυστηρό τρόπο την προσωπική από την επαγγελματική ζωή. Όταν έμπαινε στο σπίτι, έβγαινε το κοστούμι, έμπαινε η φανέλα, και δεν έμπαινε κανείς άλλος. Η σχολή του όμως ήταν πέρασμα. Όταν ήμουν μικρός πήγαινα από εκεί και έβλεπα τους πάντες – από τους αδερφούς Κατσάμπα μέχρι τον Βουτσά. Ο Καζαντζίδης ξημεροβραδιαζόταν εκεί. Τελευταία φορά που τον είδα στο σπίτι μου ήταν στον σεισμό του ‘81, όταν ο πατέρας μου είχε αναγκαστικά μετατρέψει το σπίτι μας σε σχολή και έκανε σε εμάς τα ραντεβού του. Τότε ο Καζαντζίδης ήταν απών απ’ τη δισκογραφία λόγω της διαμάχης του με τον Μάτσα οπότε ερχόταν και συζητούσαν, και μεσολαβούσε ο Δερβενιώτης να βρεθεί μία λύση. Και έτσι απλά έβλεπες τον Καζαντζίδη στο σπίτι σου. Άλλη μια συνηθισμένη ημέρα για σένα. Τώρα πια όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι θρύλοι αλλά τότε καλώς ή κακώς ήταν άνθρωποι με κοντά παντελονάκια και φανέλες, με λάστιχα στο χέρι να ποτίζουν τις αυλές τους κ.τ.λ. Δεν υπήρχε το φωτοστέφανο. Ήταν λαϊκοί – απ’ τον λαό για τον λαό. Όλες οι μεγάλες τραγουδίστριες που σήμερα ξέρουμε (η Πόλυ Πάνου, η Γιώτα Λύδια) ήταν κορδελιάστρες, μοδίστρες, παντρεμένες από μικρές… Ήταν λαϊκές κοπέλες, και που με μια καλή φωνή βγήκαν στη δισκογραφία. Και αυτή δεν είχε τότε την αίγλη που έχει σήμερα ένα σταρ σύστεμ, που έχει παρατρεχάμενους, στυλίστες, “να μιλήσετε με τη γραμματέα μου”… Τότε το σήκωνες εσύ το τηλέφωνο. Έχεις γράψει κάποιο κόμικ σχετικό με το τραγούδι, με τις εικόνες σου; Όχι και ο λόγος που δεν το ‘χω κάνει (ο οποίος όσο τον σκέφτομαι δεν είναι και πολύ σοβαρός), είναι ότι από ένα τέτοιο κόμικ θα λείπει το βασικό: ο ήχος. Θα μου πεις “στο βιβλίο σου δεν θα λείπει ο ήχος”; Ναι, θα λείπει, αλλά εκεί βάζεις μια εγκυκλοπαιδική πληροφορία που δεν θα τη βάλεις στο κόμικ γιατί θα το σκοτώσεις. Το βιβλίο τι είναι; Βιογραφία; Ναι, είναι η βιογραφία του πατέρα μου μέσα απ’ τα μάτια του γιου του. Και το σχετικό link...

Ο σπουδαίος εικονογράφος μιλάει για το νέο επετειακό τεύχος και τη φρέσκια ματιά στους χαρακτήρες του ιστορικού αναγνώσματος. Ο σχεδιαστής κόμικ Δημήτρης Κάσδαγλης μιλάει για την επετειακή έκδοση του «Μικρού Ήρωα» (2023), ένα συλλεκτικό άλμπουμ δεκαοχτώ Ελλήνων καλλιτεχνών σε δύο μέρη, στο πρώτο εκ των οποίων έχει επιμεληθεί ο ίδιος το εξώφυλλο. Ο Δημήτρης μιλάει για την πρώτη του γνωριμία με τον «Μικρό Ήρωα» ως παιδί, την ιστορία του κόμικ και το λόγο που συνεχίζει να κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού, 70 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του. Ο πρώτος τόμος του εκατοντασέλιδου άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου και ο δεύτερος θα κυκλοφορήσει στις 14 Δεκεμβρίου από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως. Πρώτα απ’ όλα, ειδικά για τις γενιές σαν τη δική μου που αγνοούν ίσως την ύπαρξη καν του αναγνώσματος «Μικρός Ήρως» (1953), μπορείς να μας πείτε δύο λόγια για αυτό; Πρόκειται για ένα πολύ δημοφιλές περιοδικό ανάγνωσμα για παιδιά, του οποίου φέτος γιορτάζουμε τα 70 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία, τον Φεβρουάριο του 1953. Κυκλοφόρησε σε συνεχόμενη εβδομαδιαία έκδοση για 16 χρόνια. Αυτό μεταφράζεται σε 798 τεύχη, γραμμένα αποκλειστικά από τον Στέλιο Ανεμοδουρά και εικονογραφημένα κυρίως από τον Βύρωνα Απτόσογλου. Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι τρία ορφανά Ελληνόπουλα, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα και ο Σπίθας, που τα βάζουν με τις Δυνάμεις του Άξονα την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι περιπέτειές τους ξεκινούν από την Κατοχική Αθήνα, σύντομα όμως θα γυρίζουν όλο τον κόσμο για να αγωνιστούν για την Ελευθερία. Τι σας τράβηξε αρχικά και σε τι ηλικία, στον «Μικρό Ήρωα»; Πείτε μας λίγο για την εμπειρία σας όταν το αγοράζατε και τι θυμάστε από εκείνη την εποχή. Το εξώφυλλο! Τον «Μικρό Ήρωα» τον γνώρισα στην τρίτη του επανέκδοση, αυτή των 100 τόμων, η οποία είχε ένα πολύ χαρακτηριστικό πορτραίτο των τριών πρωταγωνιστών, κοινό σε όλα της τα εξώφυλλα. Πήγαινα στο Δημοτικό, ήταν η εποχή που διάβαζα οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου, με το χαρτζιλίκι μου να πηγαίνει σχεδόν αποκλειστικά για κόμικς. Κάθε φορά που πήγαινα στο περίπτερο για… κατάθεση τους έβλεπα να με κοιτάζουν από το ράφι. Θυμάμαι την απογοήτευσή μου όταν τελικά αγόρασα έναν τόμο και συνειδητοποίησα εκ των υστέρων ότι δεν ήταν κόμικ! Η απογοήτευση δεν κράτησε πολύ. Μπορεί το ανάγνωσμα να φάνταζε ξεπερασμένο για τη δική μου εποχή, τη δεκαετία του 1980, όμως οι μικροί ήρωες του Ανεμοδουρά με είχαν βρει στη σωστή ηλικία και η γραφή του θα με κέρδιζε από τις πρώτες σελίδες. Έγινα φανατικός αναγνώστης. Οι τρεις πρωταγωνιστές των ιστοριών αγωνίζονται συχνά απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους κατακτητές με φασιστικές ιδεολογίες. Έπαιξε αυτή η θεματολογία κάποιο ρόλο στο ενδιαφέρον σας για το περιοδικό; Ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα και την εθνική μας ταυτότητα και ποια απέναντι στα συγκεντρωτικά καθεστώτα; Ήμουν πολύ μικρός για να παίξει. Για εμένα ήταν απλώς οι «κακοί» και με κάτι τέτοιους… αγκυλωτούς τα έβαζαν ο Ιντιάνα Τζόουνς, ο Κάπταιν Αμέρικα… ο Φασισμός ήταν κάτι που είχε γίνει παλιά και τον είχαμε αφήσει πίσω μας. Ώσπου ξυπνάς μια Δευτέρα πρωί και βλέπεις Χρυσαυγίτες στη Βουλή. Τότε αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πως η γοητεία μιας φασιστικής ιδεολογίας είναι διαχρονική και πόσο επίφοβο είναι να μην πάρεις τον κίνδυνο αυτό εγκαίρως στα σοβαρά. Γεννήθηκα Έλληνας, όμως παράλληλα με θεωρώ πολίτη του κόσμου, με την ελληνικότητά μου να με χαρακτηρίζει, όχι να με διαχωρίζει από το σύνολο. Είναι αδιαμφισβήτητο μέρος της ταυτότητάς μου, τη βιώνω ως κομμάτι υγιούς εξωστρέφειας και όχι κομπλεξικής άμυνας, θυμώνω με το πώς εγχώριοι «αγκυλωτοί» την καπηλεύονται. Με την καταπίεση δεν τα πηγαίνω καθόλου καλά, πόσο μάλλον με τα καθεστώτα που την επιβάλλουν. Τρομάζω με την ευκολία που η Ανθρωπότητα ξεχνάει και επαναλαμβάνει τα λάθη της. Έχουμε πολλά να ξαναμάθουμε ακόμα. Όπως ξέρουμε, κυκλοφόρησε ο πρώτος και αναμένεται ο δεύτερος επετειακός τόμος για τα 70 χρόνια του «Μικρού Ήρωα», με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών και βέβαια τη δική σας. Πείτε μας δυο λόγια για τη συμμετοχή σας σε αυτές τις επετειακές εκδόσεις. Ήμουν ο δημιουργός που επιλέχτηκε να εικονογραφήσει το εξώφυλλο του πρώτου τόμου και συμμετέχω με μια ιστορία στον δεύτερο. Το εξώφυλλο είναι εμπνευσμένο από εμβληματικό πορτραίτο των πρωταγωνιστών στα εξώφυλλα των τόμων, ζωγραφισμένο από τον Βύρωνα Απτόσογλου. Ήθελα να είναι σαφής η αναφορά, αλλά η απόδοση των χαρακτήρων να γίνει με φρέσκια ματιά. Ανάλογο ήταν το σκεπτικό πίσω από την ιστορία που έφτιαξα για τον δεύτερο τόμο. Την ήθελα νοσταλγική για τους παλιούς αναγνώστες, αλλά να λειτουργεί και ως εισαγωγή στον κόσμο του Μικρού Ήρωα για τους καινούργιους. Εδώ το προσπάθησα δίνοντας μια άλλη ερμηνεία στο προσωνύμιο Παιδί-Φάντασμα, τίτλο που είχαν δώσει οι εχθροί του στο Γιώργο Θαλάσση. Η θεματολογία του «Μικρού Ήρωα» ήταν πάντα κάπως σκληρή, σαν μια ταινία με τον Λι Μάρβιν ίσως, με πολεμικό χαρακτήρα και πολλά θύματα και από τις δύο πλευρές. Παρόλα αυτά, οι νέες περιπέτειες που εμπεριέχονται εδώ είναι κάπως σκληρότερες, γραφικότερες αν θέλετε από εκείνες του αρχικού αναγνώσματος. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Στην περίπτωση του «Μικρού Ήρωα», η θεματική είναι τέτοια που επιβάλλει μια σκληρή γραφική προσέγγιση, μιλάμε για περιπέτειες που διαδραματίζονται εν καιρώ πολέμου. Οι νέες ιστορίες ούτως ή άλλως απευθύνονται σε ένα κοινό που είναι ήδη αρκετά εξοικειωμένο με την απεικόνιση σκηνών βίας. Γραφικότερες πάντως υποθέτω πως τις κάνει να φαίνονται το μέσο, το ότι παρουσιάζονται δηλαδή σε μορφή κόμικ. Τα κόμικς είναι συνδυασμός λόγου και εικόνας όπου δεν αρκείσαι στην περιγραφή, δίνεις και οπτική πληροφορία. Ποιο από τα δυο υπερτερεί, είναι στην ευχέρεια και στο ταλέντο του εκάστοτε δημιουργού. Βέβαια και στην πρώτη έκδοση υπήρχε εικονογράφηση, εκεί όμως το κείμενο είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Προσωπικά πιστεύω ότι οι εικόνες που δημιουργεί με τη φαντασία του ο αναγνώστης διαβάζοντας μια περιγραφή, είναι πολύ πιο έντονες και αποτελεσματικές από το να τις δει αποτυπωμένες. Με αφορμή την ιστορία που είχα να κάνω, ξαναδιάβασα το καλοκαίρι που μας πέρασε τα πρώτα 40 περίπου τεύχη. Μου έκανε εντύπωση το πόσο σκληρή μπορούσε να γίνει η γραφή του Ανεμοδουρά, όμως τo 1953 οι πρώτοι αναγνώστες είναι παιδιά που είχαν γεννηθεί στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Είχαν βιώματα και αναμνήσεις από τα όσα περιγράφονται. Όλα τα παραπάνω βέβαια ο συγγραφέας κατάφερνε να τα εξισορροπεί με την παιδική αγνότητα των πρωταγωνιστών και το χιούμορ που έφερνε στις ιστορίες ο Σπίθας. Εικονογραφείτε, από όσο ξέρουμε, κυρίως βιβλία για παιδιά. Ωστόσο, στις ιστορίες του «Μικρού Ήρωα» εμπεριέχεται μεγαλύτερη πολιτική συνείδηση και ίσως ωριμότητα. Είναι αυτή μία στροφή στην καριέρα σας; Στροφή στην καριέρα μου θα ήταν να το γυρίσω στο τραγούδι! To χαίρομαι που η δουλειά μου είναι φιλική για παιδιά. Όσο αφηγούμαι με εικόνες όμως, είτε πρόκειται για βιβλίο για παιδιά, κόμικ ή αφίσα, στοχεύω για το ευρύτερο δυνατό κοινό. Κάθε δουλειά την αντιμετωπίζω με σεβασμό στο κείμενο που πάω να αποδώσω εικονογραφικά από τη μια, και στον αναγνώστη από την άλλη. Στον αναγνώστη κάθε ηλικίας, άντε και στο παιδί μέσα του! Όσον αφορά τώρα συγκεκριμένα στον «Μικρό Ήρωα», ο Γιώργος Θαλάσσης των 798 τευχών είναι ένας χαρακτήρας παγωμένος στο χρόνο: Ζει και αγωνίζεται σε έναν κόσμο εν καιρώ πολέμου, με το Καλό και το Κακό αντιδιαμετρικά και ξεκάθαρα, δίχως γκρίζες ζώνες και διλήμματα. Δεν προλαβαίνει να αναπτυχθεί πολιτικά και να ωριμάσει. Χαίρομαι που 70 χρόνια μετά, δίνεται η ευκαιρία σε δημιουργούς όχι μόνο να τιμήσουν το έργο των Ανεμοδουρά και Απτόσογλου με νέες ιστορίες – αυτό ήδη το έχουν κάνει εξαιρετικά άλλωστε ο Γιώργος Βλάχος και ο Κώστας Φραγκαδιάκης τα τελευταία χρόνια, αλλά να τολμήσουν να προχωρήσουν τους χαρακτήρες παρακάτω. Ποιο είναι το επόμενο πρότζεκτ που σχεδιάζετε; Τώρα που ζεστάθηκα με τον «Μικρό Ήρωα», λέω ξεκινήσω μια μικρή ιστορία σε κόμικ που θα ήθελα να κυκλοφορήσει στο ερχόμενο Comicdom Con. Θέλω σίγουρα να κάνω κάτι και με τις Παραμυθοκόρες, τις φίλες μου τις αφηγήτριες παραμυθιών που κάνουμε εργαστήρια κόμικς για παιδιά μαζί. Ιδανικά, θα ήθελα να ξαναεπισκεφτώ τον κόσμο του «Μικρού Ήρωα». Έκανα το εξώφυλλο του πρώτου τόμου, είχα μια ιστορία στον δεύτερο, περιμένω να τριτώσουν οι τόμοι και να δω τι θα κάνω εκεί! Και το σχετικό link...

Κόρτο Μαλτέζε - Η Βασίλισσα της Βαβυλώνας Hugo Pratt, Martin Quenehen, Bastien Vivès 196 σελ. - Ασπρόμαυρο - 21x28 - 17,5 € ISBN: 978-618-206-158-9 «Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου.» Φθινόπωρο 2002. Τη στιγμή που ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται στο Ιράκ, οι λαθρέμποροι γιορτάζουν στη Βενετία. Ο Κόρτο βρίσκεται εκεί, μαζί με τη Σεμίρα και τη βοσνιακή συμμορία της, για να το παίξει πειρατής. Όταν όμως ο έρωτας, η τιμή και η τύχη συγκρούονται, η ατυχία είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει... Από την Αδριατική ως τον Περσικό Κόλπο και από τα Βαλκάνια ως τη Βαβυλώνα, ανάμεσα σε σκύλους και λύκους, ο Κόρτο θα πρέπει για άλλη μια φορά να χαράξει την πορεία του, να αγαπήσει, να πολεμήσει και να ανακαλύψει ότι η περιπέτεια είναι μια κατάρα που τον εμποδίζει να επιστρέψει στο λιμάνι... Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου Ο Μικρός Ήρως - Επετειακή Έκδοση (Β' Τόμος) Συλλογικό 108 σελ - Έγχρωμο - 21 x 28 εκ - 16 € ISBN: 978-618-206-160-2 Για το τέλος του επετειακού έτους 2023 του Μικρού Ήρωα, σας ετοιμάσαμε κάτι ξεχωριστό! Πρόκειται για δύο άλμπουμ περίπου 100 σελίδων ο καθένας, που θα περιέχουν μικρές αυτοτελείς ιστορίες του Μικρού Ήρωα, φόρος τιμής για τα 70 χρόνια. Στο δεύτερο επετειακό άλμπουμ περιέχονται οι ιστορίες: Εξώφυλλο: Νίκος Κούτσης Η Τελευταία Περιπέτεια: Σπύρος Δερβενιώτης (Σενάριο και Σχέδιο) Στα Νύχια του Κόρακα: Δημήτρης Καμένος (Σενάριο και Σχέδιο) Πλατεία Αμερικής: Θανάσης Καραμπάλιος (Σενάριο και Σχέδιο) Παιδιά-Φαντάσματα: Δημήτρης Κάσδαγλης (Σενάριο και Σχέδιο) Κόμικς, Κεμπάπ και Φάπες: Τάσος Μαραγκός (Σενάριο και Σχέδιο) Η Μαύρη Κουκούλα: Θανάσης Πετρόπουλος (Σενάριο και Σχέδιο) Επιχείρησις: Uberbot: Γιάννης Ρουμπούλιας (Σενάριο και Σχέδιο) Ογκηθμός: Νικόλαος Τσουκνίδας (Σενάριο και Σχέδιο) Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου Μπλεκ #32 Συλλογικό 132 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 6,5 € ISBN: 2653-8806 Το τελευταίο τεύχος της σειράς Μπλεκ. Το Μπλεκ #32 περιέχει: - Μπλεκ - Στη Φωλιά του Θεριού (Μέρος Β') των Franco Frescura & Carlo Cedroni - Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Ε') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti - Φάντομ - Ο Αρουραίος Πρέπει να Πεθάνει (Μέρος Β') των Tony De Paul & Jeff Weigel - Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Ζ') των Victor Mora & Francisco Darnis - Τζόνι Ρεντ - Ο Τζόνι Ρεντ Εναντίον του Σκρίμερ των Στούκα των Garth Ennis & Keith Burns Και ακόμη: - Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη - Νούμερο 1: Οι Αριστοκράτες του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη - O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος ΔΩΡΟ, ένθετο 68 σελίδων με μία ολόκληρη ιστορία του Παιδιού Πάνθηρα! Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου

Ο θρυλικός ήρωας του Στέλιου Ανεμοδουρά επιστρέφει ως audiobook και ο ηθοποιός που αναλαμβάνει να μας τον επανασυστήσει με τη φωνή του μιλάει στην «Κ» για τους ήρωες των παιδικών του χρόνων, που τελικά, δεν έφυγαν από μέσα του ποτέ. Όταν ο Ερρίκος Λίτσης ήταν μικρός, καθόταν με ένα μεγαλύτερο παιδί στα σκαλάκια της πολυκατοικίας του στα Πετράλωνα και εκείνος του διάβαζε τεύχη του Μικρού Ήρωα. «Ήμουν 10-11 χρόνων και ο φίλος μου 15, και μου διάβαζε τις ιστορίες του Μικρού Ήρωα και ανέπτυσσα με τη φαντασία μου αυτά που διαβάζαμε. Τα προεφηβικά χρόνια τότε ήταν πιο αθώα και συχνά, αναπαριστούσαμε και πράγματα. Δηλαδή, μπορεί να κάναμε τον Μικρό Ήρωα και να κυνηγάγαμε αόρατους Γερμανούς στους δρόμους», θυμάται ο ηθοποιός. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’60 (αλλά και του ’50), τότε που με 2 δραχμές οι μικροί, αλλά γεμάτοι φαντασία, φίλοι του Μικρού Ήρωα, μπορούσαν να αγοράσουν κάθε εβδομάδα από το περίπτερο τις νέες περιπέτειες του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα. Τα εικονογραφημένα, δηλαδή, από τον Βύρωνα Απτόσογλου αφηγήματα που υπέγραψε ο Σ. Ανεμοδουράς ως Θάνος Αστρίτης, μιας παρέας τριών παιδιών στη διάρκεια της Κατοχής. Ήταν ένα απάγκιο φαντασίας, που κρεμόταν στα περίπτερα κάπου ανάμεσα στα κόμικς του Μίκυ Μάους και τα Κλασσικά Εικονογραφημένα, για τα παιδιά μιας εντελώς άλλης εποχής. Πολλά, πολλά χρόνια αργότερα ήρθε για τον Λίτση μια γνωριμία με τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά, εκδότη σήμερα του Μικρού Ήρωα και εγγονό του ιθύνοντα νου του, Στέλιου Ανεμοδουρά, σε ένα φεστιβάλ κόμικς στο Γκάζι, οπότε και ξεκίνησαν να μιλούν για κόμικς. Καθόλου παράξενο, μια και ο Ερρίκος Λίτσης είναι λάτρης και συλλέκτης κόμικς. Από αυτή την πρώτη γνωριμία οι δυο τους κράτησαν επαφές, ώσπου κάποια στιγμή έπεσε στο τραπέζι η πρόταση: «Τι θα έλεγες να δάνειζες τη φωνή σου σε ένα audiobook του Μικρού Ήρωα;» «Το βρήκα πολύ ελκυστικό και δημιουργικό ως ιδέα, με μάγεψε γιατί μου ξύπνησε αυτή την παιδική ανάμνηση και είπα κατευθείαν ναι, χωρίς να σκεφτώ ή να συζητήσω τις λεπτομέρειες», λέει ο ηθοποιός, πάλι από τη γειτονιά του τα Πετράλωνα, ένα ζεστό μεσημέρι, κάπου ανάμεσα σε πρόβες για την παράσταση «Ο βασιλιάς Ληρ» του Γιάννη Χουβαρδά στο Εθνικό Θέατρο. «Δεν γυρνάω στους παιδικούς μου ήρωες, γιατί τους κουβαλάω μαζί μου συνέχεια». Ο Ερρίκος Λίτσης επί το έργον. Φέτος ο Μικρός Ήρως κλείνει 70 χρόνια, μέσα στα οποία έχει βρει τον τρόπο να συστήνεται σε νέες γενιές ξανά και ξανά. Μετά την πρώτη του έκδοση (1953-1968) μεταμορφώθηκε σε κόμικς στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι ιστορίες επανατυπώθηκαν σε μικρούς τόμους το 1985, ενώ ο αφηγηματικός κύκλος του Μικρού Ήρωα έκλεισε τυπικά τη δεκαετία του ’90, οπότε και δύο νέες ιστορίες του, τα τεύχη 799 και 800, κυκλοφόρησαν με το περιοδικό Αντί. Έκτοτε, ο Μικρός Ήρως έχει γνωρίσει διάφορες ανατυπώσεις, έχει δοθεί μαζί με εφημερίδες, ενώ μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη σε αυτόν φιλοξενήθηκε νωρίτερα μέσα στη χρονιά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Και τώρα, όσοι πιστοί μπορούν να ακούσουν τα τέσσερα πρώτα τεύχη του Μικρού Ήρωα, «Μικρός Σκλάβος», «Ιπτάμενος Εκδικητής», «Οι Τύραννοι Τρέμουν!» και «Θα Τουφεκισθής την Αυγή!» – «Αυτά στα οποία ουσιαστικά βλέπουμε πώς διαμορφώθηκε η βασική τριάδα του Μικρού Ήρωα», όπως λέει ο Ερρίκος Λίτσης – σε audiobook, με τη φωνή του γνωστού ηθοποιού. Ο ίδιος δεν είχε κάνει ξανά κάποια παρόμοια δουλειά ως ηθοποιός, που να χρειάζεται να παίζει μόνο με τη φωνή και όχι με την παρουσία του, δεν είχε τύχει καν να κάνει, λόγου χάρη, μεταγλώττιση. «Με οδήγησε το ένστικτό μου», όπως λέει, «χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να παίζω διαφορετικά τις φωνές των ηρώων, χωρίς να αλλοιώνω καρτουνίστικα τη φωνή μου, παρά δίνοντας την αίσθηση του διαλόγου». Ήταν, ας πούμε, ένας άνθρωπος-ορχήστρα της αφήγησης. Το 1968, οπότε και ο πρώτος κύκλος του Μικρού Ήρωα έκλεισε και σταμάτησε να κυκλοφορεί ως αφήγημα επί χούντας, ο Ερρίκος Λίτσης ήταν 13 ετών. Ακόμα και τότε όμως, με τους φίλους του έψαχνε παλαιότερα τεύχη σε παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι. Πότε ανακάλυπταν εκεί κάτι που δεν είχαν, πότε αντάλλαζαν τεύχη μεταξύ τους. Όπως λέει για τη γοητεία του Μικρού Ήρωα, «ως αφήγημα έχει ναι μεν μια παιδικότητα, αλλά από την άλλη οι περιγραφές του Στέλιου Ανεμοδουρά σε ωθούν να πλάσεις εικόνες». Αγαπημένος του, ο πρωταγωνιστής των ιστοριών. Και για έναν λόγο που πάει πέρα από την ίδιο τον ήρωα: «Οι περισσότεροι τότε νομίζω ταυτιζόμασταν με τον Γιώργο Θαλάσση. Εξάλλου υπήρχε και η Κατερίνα, που με τη φαντασία μας ήταν μια όμορφη κοπέλα και ήμασταν στο μεταίχμιο που άρχιζαν να μας ενδιαφέρουν τα κορίτσια. Και ο Σπίθας εκπροσωπούσε τα πιο παραγκωνισμένα παιδιά. Κοντούλης, ασχημούλης, κουτός, αλλά πάντα ήταν ηρωικός». Τα βιβλιαράκια των ηρώων του Στέλιου Ανεμοδουρά ήταν, συν τοις άλλοις, και από τα λίγα που οι γονείς των παιδιών της εποχής δεν τους έλεγαν όχι στο να τα αγοράσουν, «ίσως γιατί στην ουσία έβλεπαν αυτά που είχαν ζήσει λίγα χρόνια πριν», εικάζει ο ηθοποιός. Εν έτει 2023 όμως, τι έχει να πει η ιστορία του Μικρού Ήρωα, που μοιάζει να αναδύεται από τα βάθη του χρόνου; Και εντέλει, σε ποιον μπορεί να απευθυνθεί; Ο Ερρίκος Λίτσης θεωρεί πως μπορεί να τραβήξει μεν τους μεγαλύτερους, κάπως νοσταλγικά, αλλά αφορά ένα κοινό πολύ ευρύτερο: «Και τα παιδιά μπορούν να αφεθούν σε αυτό το “παραμύθι” και να ακούνε ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ίσως έχουν ακούσει από τους παππούδες τους, με τον ίδιο τρόπο που βλέπουν, ας πούμε, ταινίες. Γιατί τα παιδιά του Μικρού Ήρωα είναι πρότυπα για τον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά, στον φασισμό και στο να μην ανέχεσαι την μπότα του όποιου κατακτητή στον σβέρκο σου», σκέφτεται ο ηθοποιός. Πάντως, μια και εδώ έχουμε να κάνουμε με audiobook, το να ακούμε αντί να διαβάζουμε είναι μια διαδικασία κάπως πιο «καταπραϋντική», το να ξέρουμε πως υπάρχει εκεί μια φωνή που θα μας πει μια ιστορία; Ο ίδιος ο ηθοποιός, συχνά τα βράδια πριν κοιμηθεί αναζητά να ακούσει «λίγο μπλα μπλα, να βάλω ας πούμε λίγο ραδιόφωνο. Μπορεί να ακούω και αναλύσεις για τα αθλητικά, ακόμα και αν δεν ασχολούμαι. Αλλά όλο αυτό μου φέρνει μια γαλήνη και το μυαλό μου ξεσκοτίζεται». Αντίστοιχα όταν ήταν μικρός άκουγε στο τρανζίστορ τη ραδιοφωνική βιβλιοθήκη ή το ραδιοφωνικό θέατρο, και θεωρεί πως ένα audiobook μπορεί και σήμερα να λειτουργήσει με παρόμοια λογική. Ο τρόπος με τον οποίο ο Ερρίκος Λίτσης μιλά για τον Μικρό Ήρωα, μα και για άλλους ήρωες των παιδικών του χρόνων που απαριθμεί συχνά στην κουβέντα μας, με κάνει να θέλω να τον ρωτήσω αν, όσο ο χρόνος προχωρά, τόσο αναζητούμε να γυρίσουμε στη ζεστασιά των παιδικών μας χρόνων. Για να λάβω την απάντηση πως «δεν γυρνάω στους παιδικούς μου ήρωες γιατί τους κουβαλάω μαζί μου συνέχεια». Και μάλλον έχει πλέον καταλάβει και γιατί: «Έχω συλλογές με κόμικς, με αυτοκινητάκια και έχω καταλήξει ότι μάλλον αυτός είναι ο ομφάλιος λώρος που με δένει ακόμη με την παιδική μου ηλικία. Και λόγω δουλειάς. Όπως μικρός έπαιζα φανταστικούς ρόλους, έτσι και σήμερα παίζω». Το πρώτο audiobook του Μικρού Ήρωα με τα τεύχη #1-4, με τη φωνή του Ερρίκου Λίτση, είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα της bookvoice.gr. Και το σχετικό link...

Ο Μικρός Ήρως - Επετειακή Έκδοση (Α' Τόμος) Συλλογικό 108 σελ. - Έγχρωμο - 21x28 - 16 € ISBN: 978-618-206-156-5 Για το τέλος του επετειακού έτους 2023 του Μικρού Ήρωα, σας ετοιμάσαμε κάτι ξεχωριστό! Πρόκειται για δύο άλμπουμ περίπου 100 σελίδων ο καθένας, που θα περιέχουν μικρές αυτοτελείς ιστορίες του Μικρού Ήρωα, φόρος τιμής για τα 70 χρόνια, ο πρώτος εκ των οποίων θα κυκλοφορήσει 26 Οκτωβρίου και ο δεύτερος 14 Δεκεμβρίου. Στους δύο τόμους θα συμμετάσχουν συνολικά δεκαοχτώ Έλληνες καλλιτέχνες, χαρίζοντας μας εντυπωσιακές δημιουργίες που ποικίλουν σεναριακά! Στο πρώτο επετειακό άλμπουμ συμμετέχουν οι: Δημήτρης Κάσδαγλης (Εξώφυλλο) Γιώργος Βλάχος (Σενάριο) και Κώστας Φραγιαδάκης (Σχέδιο) Βασίλης Γκογκτζιλάς (Σενάριο και Σχέδιο) Μάνος Λαγουβάρδος (Σενάριο και Σχέδιο) Γιώργος Μελισσαρόπουλος (Σενάριο και Σχέδιο) Δήμητρα Νικολαΐδη (Σενάριο και Σχέδιο) Αγγελική Σαλαμαλίκη (Σενάριο και Σχέδιο) Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης (Σενάριο και Σχέδιο) Γαβριήλ Τομπαλίδης (Σενάριο και Σχέδιο) Διαθέσιμο για αποστολή από 23 Οκτωβρίου! Μίστερ Νο GN #17 Tiziano Sclavi, Fabio Civitelli 204 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 16 € ISBN: 978-618-206-147-3 Ο Βορειοαμερικανός Τζέρι Ντρέικ ή Μίστερ Νο είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας των ιταλικών κόμικς που δημιουργήθηκε το 1975. Βίωσε πολλές περιπέτειες σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου πολέμησε ως στρατιώτης, πιλότος και μέλος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε πολλά μέρη και ονομάστηκε τελικά Μίστερ Νο από τους συμπολεμιστές του και από τους αντιπάλους του, εξαιτίας της περηφάνιας του και της πεισματικής του άρνησης να υποταχθεί σε εντολές. Στις αρχές του 1945 επαναπατρίστηκε. Διέσχισε τις Η.Π.Α. και κουρασμένος από τα λάθη του πολέμου, αηδιασμένος από τη βία του Δυτικού κόσμου και εντελώς ανίκανος να προσαρμοστεί σε μια φυσιολογική ζωή στην πατρίδα του, αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Μανάους της Βραζιλίας για να ζήσει τη ζωή του με τον δικό του τρόπο, σε έναν τόπο που κάποιοι άνθρωποι ονομάζουν το τελευταίο σύνορο του πολιτισμού. Στο κόμικς περιέχεται η ιστορία με τίτλο Ανάνγκα! (Mister No #90-92, Νοέμβριος 1982 - Ιανουάριος 1983) σε σενάριο Tiziano Sclavi και σχέδιο Fabio Civitelli ενώ το εξώφυλλο είναι του Gallieno Ferri. Ανάνγκα είναι το κακό πνεύμα που λατρεύεται από πολλές φυλές Ίντιο. Αφού η χειρομάντισσα Ισαούρα έχει προειδοποιήσει τον Μίστερ Νο για τη συνάντησή του με ένα κακό ον, ο ήρωάς μας δέχεται μια επίσκεψη από την Αμπιγκέιλ Γουλφ. Πρόκειται για τη σύζυγο του Πίτερ Γουλφ, ενός αινιγματικού πελάτη που πέφτει απρόσμενα μέσα στη ζούγκλα με αλεξίπτωτο από το Πάιπερ του Μίστερ Νο. Ο Τζέρι και η Αμπιγκέιλ θα αναζητήσουν τον Πίτερ στη ζούγκλα, για να καταλήξουν στα χέρια ιθαγενών που θα τους υποβάλουν σε μια σειρά από μυστηριώδη τελετουργικά.... Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου!

Μπλεκ #30 Συλλογικό 132 σελ. - Έγχρωμο - 17x24 - 6,5 € ISSN: 2653-8806 Περιεχόμενα: Μπλεκ - Με το Μαχαίρι στον Λαιμό (Μέρος Γ') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Μπλεκ - Παγίδα στο Χιόνι (Μέρος Α') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Γ') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti Φάντομ - Ο Θάνατος Παραμονεύει τον 5ο Φάντομ των Tony De Paul & Graham Nolan Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Ε') των Victor Mora & Francisco Darnis Το Παιδί Πάνθηρας των Tom Tully, Mike Western & Eric Bradbury Και ακόμη: Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη Νούμερο 1: Ρομπέν των Δασών του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου! Ζαγκόρ GN #17 Mauro Boselli, Gallieno Ferri 388 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 26 € ISBN: 978-618-206-150-3 Ο θρυλικός ήρωας των κόμικς Ζαγκόρ δημιουργήθηκε το 1961. Το αληθινό του όνομα είναι Πάτρικ Ουίλντινγκ, αλλά οι Ινδιάνοι τον αποκαλούν Ζαγκόρ ή Za-Gor-Te-Nay, «Το Πνεύμα με το Τσεκούρι». Η ιστορία του Ζαγκόρ τοποθετείται στο Βορειοανατολικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε μια ελώδη, δύσβατη περιοχή του φανταστικού δάσους του Ντάρκγουντ στην Πενσυλβάνια. Ο Ζαγκόρ είναι ο θρυλικός ήρωας των δασών, των βουνών και των λιμνών που τηρεί την ειρήνη ανάμεσα σε λευκούς και Ινδιάνους και τιμωρεί τους εγκληματίες. Οι γονείς του σφαγιάστηκαν από τους Ινδιάνους Αμπενάκι, που καθοδηγούνταν από έναν φανατικό λευκό αποστάτη. Ο Ζαγκόρ επέζησε της σφαγής και διασώθηκε μέσα από το ποτάμι από τον νομάδα κυνηγό, ποιητή και φιλόσοφο «Περιπλανώμενο» Φίτζι, που το πραγματικό του όνομα είναι Ναθάνιελ Φιτζέραλντσον. Ο Φίτζι τον μεγάλωσε σαν δικό του γιο και τον εκπαίδευσε ως κυνηγό και πολεμιστή. Στο κλασικό κόμικς Στα Πέρατα του Σύμπαντος (Zagor #376-379, Νοέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1997) σε σενάριο Mauro Boselli και σχέδιο Gallieno Ferri, ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο περιπλανιέται σε μία διάσταση έξω από την πραγματική. Ένα διαβολικό ον, το Γουέντιγκο, θέλει να επαναφέρει στη ζωή τον μεγαλύτερο εχθρό του Ζαγκόρ, συνδυάζοντας την επιστήμη με τη μαγεία. Μια σειρά από παράξενα γεγονότα συμβαίνουν: στο Ντάρκγουντ, οι Ινδιάνοι μεταμορφώνονται σε κένταυρους και ιπτάμενα όντα, ενώ στη Φιλαδέλφεια κάνει την εμφάνισή του ο άνθρωπος του πλήθους, ένας μυστηριώδης και κατά συρροή δολοφόνος! Ο τελευταίος θα εξιχνιαστεί από τον συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε, που λόγω του μοναδικού ταλέντου του στην κρυπτογραφική αποκωδικοποίηση, θα προσληφθεί από τη μυστική οργάνωση Αλλού για την αντιμετώπιση της νέας απειλής! Ο Πόε θεωρείται ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτή τη νέα αποστολή. Είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον Ζαγκόρ ενάντια σε έναν παλιό εχθρό που πρόκειται να ξαναζωντανέψει... Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου!

Κλασικές Ιστορίες Popeye #2 - Η Επιστροφή του Τζιπ Τόμος 2: 1972 - 1974 Bud Sagendorf - 232 σελ. - Έγχρωμο - 21x19 - 22 € ISBN: 978-618-206-149-7 Μπαντ Σάγκεντορφ. Αυτό είναι το όνομα ενός από τους σημαντικότερους δημιουργούς του Ποπάυ, τον οποίον γνωρίσαμε στην Ελλάδα μέσω των περιοδικών που έβγαιναν στα περίπτερα από το 1973 έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως για πρακτικούς λόγους, οι ιστορίες του υπέστησαν αλλαγές, μιας και δημιουργούνταν για να τυπωθούν σε αμερικανικές εφημερίδες, όχι σε περιοδικά κόμικς του περιπτέρου. Στη σειρά Κλασικές Ιστορίες Popeye, παρουσιάζουμε τις ιστορίες αυτές στην αυθεντική, πρωτότυπη μορφή τους. Ο Ποπάυ διά χειρός Μπαντ Σάγκεντορφ επιστρέφει στην Ελλάδα σε μία σειρά δικής μας παραγωγής, με σκοπό να διαβάσουμε για πρώτη φορά τις ιστορίες αυτές χωρίς καμία περικοπή, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκαν στην Αμερική. Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει οκτώ περιπέτειες από την περίοδο 1972 - 1974. Πρόκειται για ιστορίες που έχουν αναδιανεμηθεί πρόσφατα από την King Features Syndicate και διατίθενται επεξεργασμένες και έγχρωμες: Η Επιστροφή του Ευγένιου του Τζιπ! Η Κούκλα του Ολέθρου! Το Τρένο των 5:05 Το Αγόρι που θα Γινόταν Βασιλιάς! Η Κοιλάδα των Γκουν! Μπλιαχ! Το Φλερτ της Καουμπόισσας! Διασχίζοντας την Όγδοη Θάλασσα! Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 30 Ιουνίου! Μπλεκ #29 Συλλογικό 132 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 6,5 € ISSN: 2653-8806 Μπλεκ - Με το Μαχαίρι στον Λαιμό (Μέρος Β') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Β') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti Φάντομ - Ο Σιδερένιος Πύθωνας των Tony De Paul & Graham Nolan Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Δ') των Victor Mora & Francisco Darnis Το Παιδί Πάνθηρας των Tom Tully, Mike Western & Eric Bradbury Και ακόμη: Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη Νούμερο 1: Αμαζόνιος του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος Διαθέσιμο για αποστολή από σήμερα!

Μπλεκ των Διακοπών - Τόμος Στέλιος Ανεμοδουράς, Βύρων Απτόσογλου 352 σελ - Έγχρωμο - 16,5 x 23 εκ - 11 € ISBN: 978-618-206-145-9 Ο συγκεντρωτικός αυτός τόμος περιέχει τα τεύχη «Μπλεκ των Διακοπών» #1-7 που κυκλοφόρησαν τα Σάββατα του καλοκαιριού 2022, μέσα από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ! Μέσα του θα βρείτε τις κλασικές ιστορίες του Ξανθού Γίγα που δημιούργησαν ο Στέλιος Ανεμοδουράς και ο Βύρων Απτόσογλου, ξαναεπιμελημένες και με νέο lettering, καθώς και νέα πρωτότυπα άρθρα γραμμένα από τον μετρ του είδους Νίκο Νικολαΐδη! Αναλυτικά, ο τόμος περιέχει τις παρακάτω ιστορίες: Γαλάζια Βέλη Το Κατόρθωμα Δύο Παιδιών Το Άστρο των Πατριωτών Άτιμη Πλεκτάνη Δυναμική Δράση Μία Επικίνδυνη Αποστολή Ο Μικρός Όμηρος Επίσης περιλαμβάνονται τα παρακάτω άρθρα: Με την Αθωότητα ενός Μικρού Παιδιού Η Κορυφαία Ενδεκάδα του «Μπλεκ» Η Απήχηση του Μπλεκ Διαθέσιμο από Τετάρτη 14 Ιουνίου! Ρόυ Ρέης - Συλλεκτική Έκδοση (2η Έκδοση) Τοm Tully, David Sque 368 σελ - Έγχρωμο - 21 x 28 εκ - 7,9 € ISBN: 978-618-206-146-6 Ο συγκεντρωτικός τόμος περιέχει τα 7 άλμπουμ Ρόυ Ρέης που κυκλοφόρησαν το 2018 ως ένθετο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ. Ο φανταστικός ξανθομάλλης σέντερ φορ της Μέλτσεστερ Ρόβερς που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, επιστρέφει με τις καλύτερες ιστορίες των 70s και 80s! Ο ήρωας που κατέκτησε την Ελλάδα μέσα από το «Ζαγκόρ» και το «Δυναμικό αγόρι» κυκλοφορεί σε μία νέα συλλεκτική έκδοση. Η δεύτερη έκδοση του συγκεντρωτικού τόμου περιλαμβάνει νέο εξώφυλλο, μία συνέντευξη από τον σχεδιαστή του Ρόυ Ρέης, David Sque, και τις παρακάτω ιστορίες: Η Επιστροφή Του Ρόυ Ενωμένοι Ξανά Η Βολίδα Του Ρέης Καλωσόρισες, Ρόυ Το Ακατάρριπτο Ρεκόρ Ο Δρόμος Προς Τη Δόξα Ενάντια Στη Βία Διαθέσιμο από Τετάρτη 14 Ιουνίου!

Humour Sapiens Γιώργος Μελισσαρόπουλος (Meliss) 52 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 6,5 € ISBN: 978-618-206-142-8 Η συλλογή περιλαμβάνει στριπ και γελοιογραφίες του Γιώργου Μελισσαρόπουλου (Meliss) που παρουσιάστηκαν στην έκθεση Who I Was, What I've Become Vol. 3 με τίτλο A.I. Σιχτίρ. Επιπλέον περιλαμβάνει όλα τα στριπ της αυτοέκδοσης Ποτ Πουρέ που κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα στο φεστιβάλ του Comicdom το 2018, καθώς και νέο αδημοσίευτο υλικό που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτήν την έκδοση. Ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος έχει σπουδάσει κινούμενο σχέδιο και εικονογράφηση στην Αγγλία και εργάζεται επαγγελματικά ως εικονογράφος, σχεδιαστής κόμικς και σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων. Το Humour Sapiens είναι η πιο πρόσφατη δουλειά του, η οποία συνδυάζει στριπ με καυστικότητα και χιούμορ. Διαθέσιμο από Τετάρτη 24 Μαΐου! Ζαγκόρ GN #16 - Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου Guido Nolitta, Franco Donatelli 240 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 19 € ISBN: 978-618-206-143-5 Ο θρυλικός ήρωας των κόμικς Ζαγκόρ δημιουργήθηκε το 1961. Το αληθινό του όνομα είναι Πάτρικ Ουίλντινγκ, αλλά οι Ινδιάνοι τον αποκαλούν Ζαγκόρ ή Za-Gor-Te-Nay, «Το Πνεύμα με το Τσεκούρι». Η ιστορία του Ζαγκόρ τοποθετείται στο Βορειοανατολικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε μια ελώδη, δύσβατη περιοχή του φανταστικού δάσους του Ντάρκγουντ στην Πενσυλβάνια. Ο Ζαγκόρ είναι ο θρυλικός ήρωας των δασών, των βουνών και των λιμνών που τηρεί την ειρήνη ανάμεσα σε λευκούς και Ινδιάνους και τιμωρεί τους εγκληματίες. Οι γονείς του σφαγιάστηκαν από τους Ινδιάνους Αμπενάκι, που καθοδηγούνταν από έναν φανατικό λευκό αποστάτη. Ο Ζαγκόρ επέζησε της σφαγής και διασώθηκε μέσα από το ποτάμι από τον νομάδα κυνηγό, ποιητή και φιλόσοφο «Περιπλανώμενο» Φίτζι, που το πραγματικό του όνομα είναι Ναθάνιελ Φιτζέραλντσον. Ο Φίτζι τον μεγάλωσε σαν δικό του γιο και τον εκπαίδευσε ως κυνηγό και πολεμιστή. Στο κλασικό κόμικς Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου (Zagor #110-112, Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 1974) σε σενάριο Guido Nolitta και σχέδιο Franco Donatelli, ο Ζαγκόρ και ο Τσίκο συναντούν στο Μέισβιλ δύο παλιούς γνωστούς, τους Γερμανούς επιστήμονες Κρούγκερ και Μέγιερ, οι οποίοι, μαζί με τον συνάδελφό τους, Βάιζερ, κατευθύνονται στο Μιζούρι για να μελετήσουν μερικές ανεξήγητες μεταλλάξεις. Υπάρχει ένα τερατώδες πλάσμα που ζει στα νερά του Σκοτεινού Καναλιού, το οποίο οι Ινδιάνοι Ομάχα θεωρούν κακό πνεύμα και αποφασίζουν να θυσιάσουν τους ήρωές μας σε αυτό. Το πνεύμα με το τσεκούρι καταφέρνει να διασώσει τους συντρόφους του και πολύ σύντομα ανακαλύπτει τη φρικτή σπηλιά του αμφίβιου τέρατος. Ένα ημερολόγιο που θα πέσει στα χέρια του, σύντομα θα αποκαλύψει όλη την ανατριχιαστική αλήθεια... Διαθέσιμο από Τετάρτη 24 Μαΐου! Ζαγκόρ GN #16 - Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου Guido Nolitta, Franco Donatelli 240 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 19 € ISBN: 978-618-206-143-5 Ο θρυλικός ήρωας των κόμικς Ζαγκόρ δημιουργήθηκε το 1961. Το αληθινό του όνομα είναι Πάτρικ Ουίλντινγκ, αλλά οι Ινδιάνοι τον αποκαλούν Ζαγκόρ ή Za-Gor-Te-Nay, «Το Πνεύμα με το Τσεκούρι». Η ιστορία του Ζαγκόρ τοποθετείται στο Βορειοανατολικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε μια ελώδη, δύσβατη περιοχή του φανταστικού δάσους του Ντάρκγουντ στην Πενσυλβάνια. Ο Ζαγκόρ είναι ο θρυλικός ήρωας των δασών, των βουνών και των λιμνών που τηρεί την ειρήνη ανάμεσα σε λευκούς και Ινδιάνους και τιμωρεί τους εγκληματίες. Οι γονείς του σφαγιάστηκαν από τους Ινδιάνους Αμπενάκι, που καθοδηγούνταν από έναν φανατικό λευκό αποστάτη. Ο Ζαγκόρ επέζησε της σφαγής και διασώθηκε μέσα από το ποτάμι από τον νομάδα κυνηγό, ποιητή και φιλόσοφο «Περιπλανώμενο» Φίτζι, που το πραγματικό του όνομα είναι Ναθάνιελ Φιτζέραλντσον. Ο Φίτζι τον μεγάλωσε σαν δικό του γιο και τον εκπαίδευσε ως κυνηγό και πολεμιστή. Στο κλασικό κόμικς Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου (Zagor #110-112, Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 1974) σε σενάριο Guido Nolitta και σχέδιο Franco Donatelli, ο Ζαγκόρ και ο Τσίκο συναντούν στο Μέισβιλ δύο παλιούς γνωστούς, τους Γερμανούς επιστήμονες Κρούγκερ και Μέγιερ, οι οποίοι, μαζί με τον συνάδελφό τους, Βάιζερ, κατευθύνονται στο Μιζούρι για να μελετήσουν μερικές ανεξήγητες μεταλλάξεις. Υπάρχει ένα τερατώδες πλάσμα που ζει στα νερά του Σκοτεινού Καναλιού, το οποίο οι Ινδιάνοι Ομάχα θεωρούν κακό πνεύμα και αποφασίζουν να θυσιάσουν τους ήρωές μας σε αυτό. Το πνεύμα με το τσεκούρι καταφέρνει να διασώσει τους συντρόφους του και πολύ σύντομα ανακαλύπτει τη φρικτή σπηλιά του αμφίβιου τέρατος. Ένα ημερολόγιο που θα πέσει στα χέρια του, σύντομα θα αποκαλύψει όλη την ανατριχιαστική αλήθεια... Διαθέσιμο από Τετάρτη 24 Μαΐου! Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε βρείτε ΕΔΩ.

Σύνοψη από την εκδοτική Ο Γκαλάκτους φτάνει στη Γη για να ικανοποιήσει την τεράστια πείνα του και καταλήγει να λατρεύεται ως Θεός. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ένας τηλευαγγελιστής αυτοανακηρύσσεται ως προφήτης του, ο Γκαλάκτους μετατρέπει την ανθρωπότητα σε ακολούθους που τους οδηγεί στην καταστροφή τους! Ο μόνος αντίπαλος του γιγαντιαίου πλάσματος που καταστρέφει πλανήτες είναι ο ήρωας που ο ίδιος παγίδευσε στη Γη: ο Σίλβερ Σέρφερ! Παρ' όλο που η ανθρωπότητα τον έχει απορρίψει, ο Σίλβερ Σέρφερ αφυπνίζεται και τα βάζει με τον παλιό του άρχοντα. Είναι ένας πόλεμος για την εξουσία της Γης, αλλά πόσα θα απομείνουν όταν τελειώσει; Η Παραβολή είναι ένα τεράστιο ορόσημο που σηματοδοτεί τη συνεργασία δύο δασκάλων του χώρου, του Σταν Λι και του Μοέμπιους. Μία ιστορία κόμικς που ξεφεύγει από τις συνηθισμένες διαμάχες ηρώων και θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα και ηθικά διλήμματα. Ένα κόμικς ανεκτίμητης ιστορικής αξίας, που απευθύνεται τόσο σε λάτρεις υπερηρωικών, όσο και σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το είδος. Η ιστορία ενός Θεού Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι όντως ήρθε στα ελληνικά αυτή η ιστορία δια χειρός δύο τόσο τεράστιων ονομάτων. Το κόμικ ξεκινάει με μια εισαγωγή από τον Stan Lee που λέει για το πόσο θαύμαζε τον Moebius και πως έτυχε να συναντηθούν και να γευματίσουν μέχρι που έπεσε η ιδέα για μια συνεργασία. Ο Moebius ήθελε να κάνει μια ιστορία για τον Silver Surfer και ο Lee αποφάσισε ότι θα μπορούσε να φτιάξει κάτι πιο βαθύ, πιο φιλοσοφικό όπως τα πρώτα τεύχη του Silver Surfer που συμπτωματικά κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τη Hachette και διαβάζοντας το διαπίστωσα ότι έχει απόλυτο δίκιο. Πρόκειται χωρίς υπερβολή για μια από τις καλύτερες δουλειές του Stan Lee σεναριακά. Χωρίς πυκνογραμμένο κείμενο, ο Lee αποφασίζει μέσα από λίγους χαρακτήρες να προσδώσει ένα μεγαλύτερο νόημα. Και ποιο είναι αυτό; Προσπαθεί να ψυχογραφήσει την αντίδραση της ανθρώπινης φύσης απέναντι σε ανώτερα όντα που προσδιορίζονται ως θεϊκά, την ψυχολογία της μάζας και το πως συμπεριφέρεται η ανθρωπότητα σε μεγάλες καταστροφές και σπουδαία γεγονότα. Και η προσωποποίηση του Θεού στο εν λόγω κόμικ είναι ένας από τους καλύτερους κακούς της Marvel. O Γκαλάκτους. Η επιβλητική εμφάνιση και η φοβερή του παρουσία δίνουν στον ίδιο μια πολύ σπουδαία ιδέα. Παρά τον όρκο του στον Surfer να μην καταστρέψει τη Γη, θα παρουσιαστεί αφήνοντας τον κόσμο να αντιδράσει. Και η αντίδραση είναι υπέρ του. Ο Γκαλάκτους φαίνεται σε όλους ως ένας Θεός, ως ένα μεγάλο ον που όλοι φοβούνται και το οποίο θα προσφέρει στη Γη μια προστασία. Ένα subplot αφορά την Ελίνα και τον Κόλτον, δύο αδέρφια όπου ο τελευταίος είναι Ευαγγελιστής της τηλεόρασης και δε χάνει ευκαιρία να στρέψει την κοινή γνώμη υπέρ του νέου Θεού τους, του Γκαλάκτους. Ο Σίλβερ Σέρφερ στις πρώτες σελίδες κινείται χωρίς να τον γνωρίζει κανείς, ενώ άλλοι ήρωες δεν εμφανίζονται ποτέ. Γρήγορα όμως ο πρωταγωνιστής μας αποφασίζει να στραφεί κατά του παλιού του αφέντη και να τον πολεμήσει για να σώσει την ανθρωπότητα. Ποια ανθρωπότητα ωστόσο; Μια ανθρωπότητα που ποτέ δεν τον εκτίμησε παρά την προστασία του, μια ανθρωπότητα που ποτέ δεν τον σεβάστηκε παρά τα όσα έχει κάνει γι' αυτή. Αυτή η ανθρωπότητα στη μάχη του με τον Γκαλάκτους θα στραφεί ξανά εναντίον του και παρά τις καταστροφές που ο Καταστροφέας προκαλεί δύσκολα συνταράσσεται η κοινή γνώμη για αυτόν. Ο Lee δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η ψυχολογία της μάζας, πως μεταβάλλεται από μικρά γεγονότα ή πως μπαίνει ενδιάμεσα το προσωπικό ενδιαφέρον και συμφέρον αφού το να αλλάξει γνώμη ο Κόλτον και να στραφεί ενάντια στον αφέντη του πρέπει η Ελίνα να κινδυνεύσει. Η Ελίνα είναι πολύ σημαντικός χαρακτήρας και σίγουρα βοηθάει τον Σέρφερ στην αποστολή του. Το σημαντικότερο για μένα συμβαίνει μετά την αποχώρηση του Γκαλάκτους και το πως χειρίζεται ο Σέρφερ την ανθρωπότητα δείχνοντας της την υποκρισία και την έπαρσή της. Αλλά αυτό το αφήνω για εσάς Το εξαιρετικό σχέδιο του Moebius O Moebius δουλεύοντας με τον τρόπο της Marvel βρίσκει την ευκαιρία και την ελευθερία να ξεδιπλώσει όλο του το ταλέντο. Κακά τα ψέματα είναι φανταστικός. Έχοντας διαβάσει λίγο Moebius έχω να πω ότι εδώ ο Γάλλος σχεδιαστής ακολουθεί ένα λιγότερο λεπτομερές, περισσότερο αφαιρετικό σχέδιο το οποίο όμως δεν χάνει πουθενά. Αναπτύσσει άψογα την πλοκή της ιστορίας με εξαιρετική σκηνοθεσία σε διαλόγους και έντονες στιγμές και συγκλονιστικά όμορφη δράση με καταστροφές κτηρίων και επιβλητικές μάχες. Ειδική μνεία και στον πανέμορφο χρωματισμό. Στις τελευταίες σελίδες ο ίδιος αναλύει κάθε πτυχή του σχεδίου του και της δουλειάς του και το βρήκα υπέροχο από πολλές απόψεις. Η έκδοση Κλασικό μεγάλο σχέδιο του Μικρού Ήρωα, φανταστική επιλογή για το οπισθόφυλλο, ράχη και φυσικά οι σημειώσεις των δύο σπουδαίων δημιουργών. Πρόκειται για μια φανταστική δουλειά που δεν είναι κλασικό κόμικ με ντάπα ντούπα, έχει δραματουργία, έχει φιλοσοφικές αναζητήσεις, έχει ένα πολύ βαθύ νόημα που χρήζει τεράστιας ανάλυσης και κυρίως τη συνάντηση αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κόμικ καλύτερα από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον από τις λίγες που έχω δει. Μπράβο στο Μικρό Ήρωα που το έφερε στην Ελλάδα. Σπεύσατε να το τιμήσετε φίλοι μου. Είναι φανταστικό. Καλό διάβασμα σε όλους

Σύνοψη από την εκδοτική: Ο μικρός ορφανός Λάργκο Γουίντσλαβ, γεννήθηκε στο Μαυροβούνιο και υιοθετήθηκε κρυφά από τον δισεκατομμυριούχο Νέριο Γουίντς, για να τον διαδεχτεί μετά θάνατον στη διαχείριση της οικονομικής αυτοκρατορίας του. Όταν λοιπόν ο Νέριο δολοφονείται, ο εικοσιεξάχρονος Λάργκο, μέσα σε μια νύχτα, γίνεται ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Ο αγώνας για τη διατήρηση αυτής της περιουσίας, σε συνάρτηση με την αντικομφορμιστική και επαναστατική του φύση, θα οδηγήσει τον Λάργκο σε μεγάλες μάχες με κρυφούς εχθρούς και ανταγωνιστές. Έτσι, θα οδηγηθεί συχνά σε επικίνδυνες περιπέτειες που, όχι λίγες φορές, θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τον θάνατο και την αυτοκρατορία του —τον πανίσχυρο οικονομικά Όμιλο W— στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ο τόμος περιλαμβάνει τα παρακάτω άλμπουμ της γαλλικής σειράς: #9. Δες τη Βενετία… #10. …Και Πέθανε #11. Χρυσή Πύλη #12. Σάντοου Πως φτάσαμε στον αυτόνομο Λάργκο Γουίντς Είναι γεγονός φίλες και φίλοι του GreekComics. Αυτό που ζητούσαμε για πάρα πολύ καιρό, αυτό που θέλαμε να δούμε διακαώς, δηλαδή το Λάργκο Γουίντς να αποκτά δικό του αυτόνομο άλμπουμ πήρε σάρκα και οστά. Ως γνωστόν το Λάργκο δημοσιευόταν αρχικά στο ΜΠΛΕΚ με κάθε ένα άλμπουμ της σειράς να σπάει σε δύο τεύχη και στη συνέχεια το είδαμε επιτέλους σε μεγαλύτερο και ομορφότερο φορμάτ στο περιοδικό Non Stop Comics, το οποίο όμως έκλεισε τον κύκλο του κάπως άδοξα. Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση γενικά στο φόρουμ για τον Λάργκο. Οι περισσότεροι αναγνώστες γράφουν σχετικά με τη σειρά, το ότι τη βρίσκουν ποιοτική, ότι την αγαπάνε, ότι θέλανε να τη δουν αυτόνομα. Και η αλήθεια είναι ότι στις δημοσκοπήσεις της εκδοτικής ο Λάργκο δεν έχαιρε ανάλογης εκτίμησης οπότε πολλοί φοβηθήκαμε για το αν και πότε θα δούμε τη συνέχεια. Οι εκδόσεις Μικρός Ήρως πήραν βάσει και των δημοσκοπήσεων ένα μεγάλο ρίσκο. Στο στυλ του Kill or Be Killed έφτιαξαν έναν απίστευτο υπερμεγέθη και χορταστικό τόμο με όχι ένα, όχι δύο, αλλά τέσσερα άλμπουμ της σειράς. Η ιστορία έως τώρα Ο Μικρός Ήρωας σε όλες του τις εκδόσεις μας προσφέρει εκτενή αφιερώματα σχετικά με την έκδοση, αλλά στο Λάργκο κάνει κάτι πολύ καλύτερο. Μας κάνουν μια μικρή ανασκόπηση της ιστορίας έως τώρα γενικά και ύστερα μας βάζουν μια σύντομη περίληψη για το τι έγινε σε κάθε ζευγάρι άλμπουμ. Και τι εννοώ με το ζευγάρι; Ο Λάργκο με έναν νοητό τρόπο μπορεί να είχε σε κάθε άλμπουμ μια ιστορία, αλλά συνολικά οι ιστορίες του ανά δύο άλμπουμ συνδέονταν μεταξύ τους ή ήταν μια ενιαία (βλέπε στο Οχυρό Μακίλινγκ και την Ώρα της Τίγρης). Έτσι μπορεί ακόμα και κάποιος που δεν έχει ξαναδιαβάσει Λάργκο να βρει σε ποια τεύχη είναι τα προηγούμενα άλμπουμ και τι έχει γίνει περίπου σε κάθε ιστορία έως τώρα. Επίσης μας παρουσιάζει εν συντομία (με κλασικό τρόπο γαλλοβελγικού θα έλεγε κάποιος) τους τέσσερις χαρακτήρες που μένουν σταθεροί στις ιστορίες του ήρωα, δηλαδή τον Λάργκο, τον κακοποιό Οβρονάζ που είναι ο κολλητός του και τα δύο σημαντικότερα άτομα του W Group, τον κύριο Κόκρεν και την Μις Πένυγουικλ. Από εκεί και πέρα, αν θέλετε ένα σύντομο recap της ιστορίας, ο Λάργκο είναι ένα ορφανό που έχει υιοθετηθεί από τον Νέρο Γουίντς που κατέχει το W Group, έναν όμιλο επιχειρήσεων με αξία 10 δις. Ο Λάργκο κληρονομεί τον όμιλο, γρήγορα όμως θα δει ότι έχει εχθρούς εντός και εκτός αυτού και μάλιστα κάποιοι έχουν κάνει κακό στο θετό πατέρα του. Οι κακοί σε κάθε άλμπουμ προσπαθούν να ξεφορτωθούν τον Λάργκο είτε στριμώχνοντας το W Group οικονομικά είτε κατηγορώντας τον για φόνο και πάντα ο Λάργκο μέσα από τις περιπέτειες του σε κάθε μέρος του κόσμου βρίσκει έναν τρόπο να ξεπερνάει τις δυσκολίες. Οι ιστορίες του τόμου Όπως είπαμε αυτός ο υπερμεγέθης τόμος έχει τέσσερα άλμπουμ, κοινώς ιστορίες που θα διαβάζαμε σπαστά σε 8 τεύχη ΜΠΛΕΚ ή 8-10 Non Stop Comics ανά δίμηνο, άρα υπολογίστε περίπου δύο χρόνια δημοσίευσης. Συνεπώς αφού το Non Stop Comics σταμάτησε τον Απρίλιο του 2022, στερηθήκαμε μεν τον Λάργκο για ένα χρόνο αλλά έχουμε το ελεύθερο να διαβάσουμε όποτε και όπως θέλουμε τις ιστορίες του ολοκληρωμένες ενώ σπαστά θα τις διαβάζαμε σε 16-20 μήνες! Καθόλου άσχημα αντανακλαστικά. Όσον αφορά τα άλμπουμ θα μου επιτρέψετε να μην πλατειάσω κι άλλο στην παρουσίαση και να σας τα αναλύσω ξεχωριστά σε ποστ. Το πρώτο εξ αυτών (και ένατο της σειράς) είναι το Δες τη Βενετία… όπου ο Λάργκο Γουίντς λαμβάνει από έναν άγνωστο άντρα ένα φαξ. Ο άντρας στέλνει το φαξ ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από μυστήριους διώκτες του και τελικά σκοτώνεται πριν το ολοκληρώσει. Αυτό που προειδοποιεί τον ήρωα είναι να προσέχει τον Δόγη. Και όταν κατευθύνεται προς Ιταλία, τον καλεί σε ένα πάρτυ κάποιος Δόγης... Στο δεύτερο το …Και Πέθανε η ιστορία συνεχίζεται στην Ιταλία με δύο υπαλλήλους του Λάργκο να έχουν σκοτωθεί στα κεντρικά γραφεία του W Group, ενώ έχουν απαγάγει και την Τσάριτυ. Στο τρίτο, το Χρυσή Πύλη, ο φίλος του Λάργκο, ο Σάϊμον προσλαμβάνεται στη σειρά Χρυσή Πύλη όπου την παραγωγή κάνει μια θυγατρική του W Group. Ωστόσο ο Κόκρεν έχει κάποια ερωτήματα σχετικά με το πως εκτελείται ο προϋπολογισμός και στέλνει έναν ερευνητή που εξαφανίζεται. Λόγω του Σάϊμον ο Λάργκο αποφασίζει να ασχοληθεί ο ίδιος με την υπόθεση και να δει αν πρόκειται για κακή διαχείριση, φορολογική απάτη ή κάτι πολύ σημαντικό που θα χτυπήσει ανεπανόρθωτα τον όμιλο του. Στο τελευταίο άλμπουμ, το Σάντοου θα τον βρούμε ξανά μπλεγμένο και με κατηγορίες στην πλάτη του και θα δούμε πως για ακόμα μία φορά ο ορφανός δισεκατομμυριούχος θα κάνει το comeback. Η έκδοση Δεν είναι μόνο το ρίσκο του Μικρού Ήρωα με τον Λάργκο. Είναι όλο το πακέτο που προσφέρει. Ένας μεγάλος και χορταστικός τόμος με τέσσερα φοβερά γαλλοβελγικά άλμπουμ δεν είναι εύκολο. Γνώμη μου ότι η τιμή καταλόγου στα 24 ευρώ, δηλαδή 21,60 με την έκπτωση του 10% για διακόσιες σελίδες περιεχόμενο και Λάργκο στο υπέροχο μεγάλο φορμάτ που αναδεικνύει το τρομερά λεπτομερές σχέδιο, είναι ένα πολύ σεβαστό και λογικό ποσό. Μακάρι ο κόσμος να στηρίξει την έκδοση, μακάρι να επανεκδοθούν και οι προηγούμενες ιστορίες σε αυτό το υπέροχο φορμάτ, μακάρι να δούμε και άλλα αυτόνομα άλμπουμ του Λάργκο. Γιατί αυτό το κόμικ το αξίζει 100%! Καλό διάβασμα σε όλους

Το έτος είναι το 1953, ο μήνας Φεβρουάριος και στα περίπτερα της χώρας κάνει την εμφάνισή του ένα μικροκαμωμένο περιοδικό, με πρωταγωνιστές τρία νεαρά Ελληνόπουλα, τα οποία προβάλουν σθεναρή αντίσταση ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές. Αυτό το περιοδικό έτυχε μεγάλης αγάπης από την νεολαία της εποχής, αλλά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία αναγνώστες. Το στοίχημα φαίνεται να κερδίζεται, αλλά αυτό που θα επακολουθούσε, νομίζω ότι δεν το περίμενε κανείς. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ ευτύχισε να κυκλοφορήσει 798 τεύχη, ενώ στην συνέχεια δημιουργήθηκαν δύο ακόμα επανεκδόσεις, για να μην αναφέρουμε τα διάφορα… spin-offs (για να μιλήσουμε την γλώσσα της εποχής), ακόμα και την μεταφορά του στον χώρο της Έβδομης Τέχνης! Το φαινόμενο αυτό, άντεξε στον χρόνο πολύ περισσότερο από άλλα λαϊκά αναγνώσματα, δίδαξε ήθος, ελπίδα και σύμπνοια ενάντια στο γενικό κακό κι έφτασε να μνημονεύεται ακόμα και στις ημέρες μας. Τον Φεβρουάριο του 2023, ο Γιώργος Θαλάσσης και η παρέα του έκλεισαν αισίως τα 70 τους χρόνια κι ο συνεχιστής του έργου του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά, Λεωκράτης, αποφάσισε να γιορτάσει το γεγονός με μία έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, όπου το κοινό είχε την ευκαιρία να θαυμάσει σπάνιο υλικό, αλλά και μοναδικά σχέδια από 45 διακεκριμένους Έλληνες καλλιτέχνες, οι οποίοι τίμησαν με τον δικό τους τρόπο τον Μικρό Ήρωα. Σε ανάμνηση αυτής της έκθεσης δημιουργήθηκε ένα πρωτότυπο λεύκωμα, από τα πληρέστερα που έχουν βγει μέχρι στιγμής, το οποίο φέρει τον τίτλο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ: 70 ΧΡΟΝΙΑ 1953-2023. Ηθικός αυτουργός του όλου εγχειρήματος αποτελεί ο κ. Γιώργος Βλάχος, ο οποίος επιμελήθηκε τα κείμενα, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, πολλοί άνθρωποι επιστράτευσαν το μεράκι και τις γνώσεις τους για να έρθει στο φως ο συγκεκριμένος κατάλογος. Νομίζω ότι δεν θα ήταν σωστό να πούμε περισσότερα κι έτσι καλό θα είναι να επικεντρωθούμε στα περιεχόμενά του, τα οποία οφείλω να παραθέσω επιγραμματικά παρακάτω: Πίνακας Περιεχομένων Πρόλογος Editorial: Ήταν ένα περιοδικάκι που το έλεγαν Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ Ο Θάνος Αστρίτης σε Πρώτο Πρόσωπο για τον δικό του Μικρό Ήρωα (Πρόκειται για συνέντευξη του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά, ο οποίος μιλάει για το συγγραφικό του δημιούργημα, παρατίθεται σπάνιο φωτογραφικό υλικό από τις ιδιωτικές του στιγμές). Είπαν… για τον Μικρό Ήρωα (Αποσπάσματα από “λόγια” γνωστών ανθρώπων, οι οποίοι εξέθεσαν την γνώμη τους για το περιοδικό). Η εποποιία του Μικρού Ήρωα μέσα από τα μάτια των παιδιών (Η ιστορία της εποποιίας του περιοδικού). Η μυθοπλασία στην ιστορία ή η ιστορία στη μυθοπλασία (Αποσπάσματα από μία διάλεξη του κ. Βλάχου). Βιογραφία Γιώργου Θαλάσση. Βιογραφία Σπίθα. Βιογραφία Κατερίνας. Θάνατος στην πρώτη σελίδα με πολύ παρασκήνιο (Κείμενο του Νίκου Γαλανού για τις σκηνές θανάτου στα εξώφυλλα του περιοδικού). Η παρέα (Οι υπόλοιποι μικροί συμπρωταγωνιστές). Τετράποδοι ήρωες (Αφιέρωμα στα ζώα που συμμετείχαν στις ιστορίες). Ήταν όλοι τους εχθροί (Αφιέρωμα στους villains). Fraulein X (Ειδική μνεία στην όμορφη Πράκτορα). Και οι άλλες γένους θηλυκού. Τρεις Βασίλισσες (Βιογραφίες των Αλούνα, Ταγκανίκα και Καλόα). Οι σταθμοί (Σημαντικές ημερομηνίες της έκδοσης). Από την ανθολογία του Μικρού Ήρωα (Ιστορίες-ορόσημα που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό). Φράσεις-κλισέ (… που “ειπώθηκαν” στο περιοδικό). Μικρό ιστορικό λεξικό του Μικρού Ήρωα. Η γεωγραφία του Μικρού Ήρωα (Χώρες, πόλεις και χωριά στα οποία “έδρασε” ο Γιώργος Θαλάσσης και η παρέα του). Οι τίτλοι έχουν την δική τους ιστορία (Η τιτλογραφία των ιστοριών). Η Πρώτη Περίοδος. Εκδόσεις και επανεκδόσεις του Μικρού Ήρωα. Εκδόσεις αφιερωμένες στον Μικρό Ήρωα. Άλλες τέχνες (Ο Μικρός Ήρως εκτός των λαϊκών αναγνωσμάτων, με ιδιαίτερη μνεία στο θρυλικό τραγούδι και σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την οικογένεια του Λουκιανού Κηλαηδόνη). Ο Μικρός Ήρως στο διαδίκτυο. Η εικονογράφηση του Μικρού Ήρωα (από τον Βύρωνα Απτόσογλου στον Θέμο Ανδρεόπουλο). Κατάλογος τευχών. Αντιστοίχηση ιστοριών (Της πρώτης περιόδου με τις άλλες, αλλά και τον εικονογραφημένο). Έκδοση ΑΝΤΙ. Νέες εκδόσεις (Μεταγενέστερες εκδόσεις, που κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο του Στέλιου Ανεμοδουρά). Αφιέρωμα στον Βύρωνα Απτόσογλου (Τα ολοσέλιδα σχέδια των 45 καλλιτεχνών, που φιλοξενήθηκαν στην έκθεση). Ο Στέλιος Ανεμοδουράς θυμάται (Μία ανέκδοτη ιστορία από την ζωή του “πατριάρχη”). Και κάπου εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε τους Έλληνες δημιουργούς που φιλοτέχνησαν από ένα σχέδιο προς τιμήν του Μικρού Ήρωα. Αυτοί είναι οι: Σπύρος Ανδριανός, Γιάννης Αντωνόπουλος, Νίκος Γιαμαλάκης, Βασίλης Γκογκτζιλάς, Γιάννης Δαλκίδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Δημήτρης Καμένος, Πάνος Καμουλάκος, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Δημήτρης Κάσδαγλης, Κωνσταντίνος Κάτσος, Σταύρος Κιουτσιούκης, Θανάσης Κόλλιας, Γιώργος Κομιώτης, Δημήτρης Κοσκινάς, Αρινέλα Κοτσίκο, Περικλής Κουλιφέτης, Νίκος Κούτσης, Μάνος Λαγουβάρδος, Τάσος Μαραγκός, Γιώργος Μελισσαρόπουλος, Κωνσταντίνος Μοσχονάς, Γιώργος Μπότσος, Κώστας Νικέλλης, Δήμητρα Νικολαΐδη, Αντώνης Νικολόπουλος, Κώστας Παντούλας, Αλέκος Παπαδάτος, Παύλος Παυλίδης, Θανάσης Πετρόπουλος, Γιάννης Ρουμπούλιας, Βαγγέλης Σαΐτης, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Ειρήνη Σκούρα, Σοφία Σπυρλιάδου, Στέλλα Στεργίου, Νικόλας Στεφαδούρος, Κωστής Τζωρτζακάκης, Γαβριήλ Τομπαλίδης, Παναγιώτης Τσαούσης, Νίκος Τσουκνίδας, Γιώργος Φαραζής και Κώστας Φραγκιαδάκης. Ο καθένας αποτύπωσε το προσωπικό του καλλιτεχνικό στυλ, αλλά όλοι τους τόνισαν τον διαχρονικό σκοπό του Μικρού Ήρωα, ο οποίος φαίνεται να είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Μπορείτε να δείτε τα έργα τους στο αφιέρωμα της έκθεσης ΕΔΩ. Κλείνοντας, καλό θα ήταν να πούμε δύο λόγια για την έκδοση, η οποία τιμά τόσο το περιεχόμενό της, όσο και τον σκοπό για τον οποίο εκδόθηκε. Το μέγεθος είναι μεγάλο και το εξώφυλλο σκληρό, ενώ το χαρτί είναι όσο πιο πολυτελές θα μπορούσε. Βάζει κι εκείνη, λοιπόν, το λιθαράκι της στην καθολική ομολογία ότι ο Μικρός Ήρως μπορεί να ξεκίνησε σαν ένα περιπετειώδες ανάγνωσμα, αλλά με την πάροδο των ετών, μεταμορφώθηκε σε κάτι δυνατότερο. Μία επιτομή στην αντίσταση και την υγιή μάχη για τα ιδανικά. Εν κατακλείδι, το παρόν κόσμημα για τις απανταχού βιβλιοθήκες, προτείνεται στους λάτρεις του Παιδιού-Φάντασμα, τους μελετητές, αλλά και σε όλους τους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Αφιέρωμα στον Μικρό Ήρωα Αφιέρωμα στον Στέλιο Ανεμοδουρά Αφιέρωμα στον Βύρωνα Απτόσογλου

Ο εγγονός του δημιουργού μιλάει στην ATHENS VOICE πριν τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. To 1985, μικρός και έτοιμος για όλα, σαν τον Γιώργο Θαλάσση, ξεκίνησα την πρώτη μου δουλειά σαν γραφίστας και σκιτσογράφος στο ατελιέ των εκδόσεων Περιοδικός Τύπος του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά, μίας εταιρίας που έσφυζε από ζωή και απολάμβανε τη χρυσή εποχή των (εφηβικών της) περιοδικών – Κατερίνα, Σούπερ Κατερίνα, Αφισόραμα, Γρίφος, Μπλεκ κ.ά. Μία από τις πρώτες μου αναθέσεις ήταν όταν ένας από τους συνεργάτες του, μυθικού στα μάτια μου, εκδότη και δημιουργού του Μικρού Ήρωα, μου έφερε παλιά, φθαρμένα τεύχη του γνωστού, πολυαγαπημένου, μεταπολεμικού αναγνώσματος, για «αναστύλωση» των σκίτσων των εξωφύλλων. Ήταν μία συναρπαστική δουλειά, με τον ραπιντογράφο και με σταθερό χέρι, να πρέπει να ακολουθήσω τη γραμμή του δυναμικού σκίτσου του Βύρωνα Απτόσογλου, που απεικόνιζε τη δράση του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα εναντίον «της μπότας του κατακτητή». Στο παλιό μου παιδικό δωμάτιο, κάπου στοιβαγμένοι με τους Μικρούς Καουμπόηδες, τη Μάχη, το Τανκς και τα Μίκυ Μάους βρίσκονταν και οι Μικροί μου Ήρωες, περασμένοι από τα χέρια μπαμπάδων, παππούδων και θείων μου, τώρα πια σε μένα. Ήταν ένα «ιερό» ανάγνωσμα. Ο παππούς μου το έδινε σχεδόν επιτακτικά να το διαβάσω και να διδαχθώ από τον πατριωτισμό του Μικρού Ήρωα που, ίσως διέβλεπε σε μένα να εκλείπει, μέσα στα 80s, κυρίως λόγω «ξενόφερτων» μουσικών μου προτιμήσεων. Όμως το περιοδικό εκείνο ασκούσε επάνω μου μία περίεργη γοητεία, με αναστάτωνε να ξέρω ότι αυτές οι περιπέτειες είχαν συμβεί σε εκείνους τους ίδιους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας που ήξερα και περπατούσα. Κι αργότερα, Ο Μικρός Ήρωας με συγκινούσε γιατί ήταν κάτι βγαλμένο από τα ράφια της παιδικής μου ηλικίας, ήταν το pulp fiction των αντρών της οικογένειάς μου και ξαναήρθε μπροστά μου, με μισοσκισμένα και τρεμάμενα τα εξώφυλλα των πρώτων του τευχών, για να το ξαναζήσω με εκείνον τον ιδιαίτερο τρόπο, μια και οι εκδόσεις Ανεμοδουρά ετοίμαζαν, εκείνη τη χρονιά, το 1985, την ανατύπωση των τευχών που είχαν γράψει ιστορία. Σήμερα, 2023, ήρθε και πάλι μπροστά μου ο Γιώργος Θαλάσσης μέσα από τα χέρια νέων, εξαιρετικών Ελλήνων εικονογράφων που ξανασχεδίασαν με τον τρόπο τους το σύμπαν του ήρωα με αφορμή μία μεγάλη επετειακή έκθεση για τα 70 χρόνια του περιοδικού. Μαζί ήρθε και ο εγγονός του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, επικεφαλής των Εκδόσεων Μικρός Ήρως, συνέχειας των εκδόσεων Ανεμοδουρά που ξεκίνησαν το 1949, όταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς έκανε τα πρώτα του βήματα στον χώρο, με την έκδοση του περιοδικού Νυχτερίδα και λίγα χρόνια αργότερα (1953) με τη συγγραφή και έκδοση του θρυλικού αναγνώσματος Ο Μικρός Ήρως – τα σκίτσα του οποίου φιλοτεχνούσε ο Βύρωνας Απτόσογλου. Ο Μικρός Ήρως γαλούχησε τέσσερις γενιές αναγνωστών, μια επιτυχία που οφειλόταν στη λιτή και κατανοητή γλώσσα του, αλλά και στην ανάδειξη αισθήματος πατριωτικής υπερηφάνειας και ομόνοιας μέσα από τις περιπέτειες τριών ηρωικών ελληνόπουλων – του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα – κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Κυκλοφόρησε για μία ολόκληρη δεκαπενταετία, από τις 24 Φεβρουαρίου του 1953 έως τις 18 Ιουνίου του 1968, όταν και διακόπηκε απότομα στο τεύχος 798 για να συνεχισθεί άμεσα σαν κόμικ, με σελίδες πλήρους εικονογράφησης. Ο Λεωκράτης ήρθε κρατώντας στα χέρια του παλιά, φθαρμένα τεύχη του περιοδικού σαν να ήταν το ’85, για να με βρει και να μιλήσουμε για αυτήν τη θαυμάσια περιπέτεια και παράδοση που θα την τιμήσουμε όλοι, με αγάπη, στην έκθεση «70 χρόνια Μικρός Ήρως» που θα τρέχει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από 21 έως 28 Φεβρουαρίου 2023. Από τον παππού στον εγγονό Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, όταν έκλεισε το 2010 η μαμά-εταιρία, αποφάσισε να πιάσει πάλι από την αρχή, πίσω στις ρίζες, την ιστορία. Το 2013, όταν Ο Μικρός Ήρως μπήκε σαν ένθετο στο Πρώτο Θέμα και μίλησε για αυτό στην τηλεοπτική εκπομπή του ο Θέμος Αναστασιάδης, «έγινε ένα μπαμ» που πυροδότησε την επανακυκλοφορία του Μικρού αλλά και άλλων επιτυχημένων ηρώων που εξέδιδε ο Ανεμοδουράς παλιά: Μπλεκ, Ζαγκόρ, Μίστερ Νο, Κοκομπίλ κ.λπ. Η λίστα εμπλουτίστηκε σήμερα και με άλλες επιτυχημένες εκδόσεις: Κόρτο Μαλτέζε, Μπλάκσαντ, Ερίκ Καστέλ κ.ά. Για τη φετινή επέτειο, λέει ότι δεν θα ήθελε ο Μικρός Ήρωας να μείνει ένα μουσειακό είδος. Για αυτό ζήτησε από περίπου πενήντα νέους, διακεκριμένους σκιτσογράφους να εκθέσουν ένα μονοσέλιδο έργο σχετικό με το ιστορικό ανάγνωσμα – από μια εικονογράφηση έως ένα μονοσέλιδο κόμικς – με τη δική τους οπτική. Και εντυπωσιάστηκε από την ανταπόκρισή τους, τη ζεστασιά και την αγάπη που το κάνανε. «Αντιλήφθηκα» λέει «ότι και καλλιτέχνες που δεν είχανε διαβάσει τον Ήρωα, τους είχε μεταφερθεί από τους γονείς τους η αγάπη με την οποία μεγάλωσαν συντροφιά με αυτό το ανάγνωσμα και πόσα πολλά τους είχε δώσει. Αυτό το δέσιμο του παρόντος με το παρελθόν χάρισε κάτι πολύ ωραίο και ευελπιστούμε να έρθει ο κόσμος και να το δει». Μαζί, στην έκθεση, θα υπάρξει και ένα Λεύκωμα το οποίο θα είναι τα Άπαντα του Μικρού Ήρωα που έχει γράψει «ο μεγαλύτερος Μικρο-Ηρωολόγος», ο Γιώργος ο Βλάχος, ο οποίος είχε γράψει και το Λεξικό του Μικρού Ήρωα το 2005, μία εκπληκτική δουλειά με λήμματα, τοπωνύμια, χαρακτήρες, λέξεις, αποδελτίωση όλου του αναγνώσματος, περιλήψεις όλων των ιστοριών και ανάλυση όλων των κακών, όλων των μικρών αναλώσιμων ηρώων. «Κάτι παρόμοιο θα είναι και το φετινό Λεύκωμα: ένα πανόραμα με τα πάντα για τον Μικρό Ήρωα συν μία ιστορία του παππού Ανεμοδουρά» λέει ο Λεωκράτης «την οποία μου τη διηγούνταν όταν ήμουν πολύ μικρός – πώς βασανίστηκε για να μην καρφώσει έναν συμφοιτητή του. Στην αρχή την αντιλαμβανόμουν σαν παραμύθι αντίστασης ενός φοιτητή, αλλά σιγά σιγά μου έβαζε στη διήγηση πιο σκληρές λεπτομέρειες και, τελικά, πολύ μεγαλύτερος αντιλήφθηκα πόσο πολύ είχε βασανιστεί. Αυτήν την εμπειρία την οποία την έγραφε προς το τέλος της ζωής του, την πήραμε από χειρόγραφο, τη γράψαμε ξανά, την εμπλουτίσαμε με σκίτσα και την παρουσιάζουμε σαν το τεύχος μηδέν του Μικρού Ήρωα γιατί, κατ’ εμέ, αυτά τα βιώματα είναι η αρχή αυτού του ταξιδιού». Ο αντιστασιακός Μικρός Ήρωας «Το περιστατικό που περιγράφουμε μέσα στο Λεύκωμα είναι το εξής: Το 1936, όταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς ήταν 19 χρονών, είχανε κάνει, μαζί με έναν συμφοιτητή του ένα υπόμνημα στο οποίο έλεγαν ότι ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να πατάξουν το φασισμό είναι λάθος και αυτό πρέπει να γίνει τρομοκρατικά. Αυτό το υπόμνημα διέρρευσε και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες – και λόγω αυτού, ήταν καταζητούμενος επί Κατοχής και βασανίστηκε. Αργότερα, μόλις τελείωσε το στρατιωτικό του, ο Ανεμοδουράς έφυγε για την Ιταλοκρατούμενη τότε Σίφνο όπου δούλευε ο πατέρας του ως τελώνης. Εκεί ανέπτυξε και μία αντιστασιακή οργάνωση και οποιαδήποτε κίνηση των Γερμανών τη μετέφεραν σε έναν Νεοζηλανδό που ζούσε στο βουνό και αυτός την πήγαινε εκεί που έπρεπε να την πάει. Τότε λοιπόν είχε έρθει μία γερμανική φρεγάτα και αναθέσανε στον Ανεμοδουρά να εκμαιεύσει από τους Γερμανούς – επειδή ήταν και γλωσσομαθής – τον επόμενο σταθμό. Ο ίδιος έλεγε “κοιτάξτε, δεν ήμουνα ήρωας, ήμουνα τρομοκρατημένος αλλά το έκανα”. Έμαθε, λοιπόν, ότι ο επόμενος σταθμός ήταν η Σύρος και το μετέφερε. Την άλλη μέρα βλέπανε φλόγες από εκεί, είχανε έρθει συμμαχικά πλοία και είχαν αφανίσει τους Γερμανούς. Η θάλασσα ξέβραζε Γερμανούς. Κι εκεί αναφέρει πόσο ένοχος ένιωσε, πόσο αντικρουόμενο ήταν να ξέρει ότι αυτοί οι άνθρωποι, “για τους οποίους εγώ πήρα μία απόφαση και είπα κάτι”, είχαν οικογένειες και, εν τέλει, τι δεινά φέρνει ο πόλεμος». «Για μένα» λέει ο εγγονός του «Ο Μικρός Ήρωας, αν μπορούσε να απομονωθεί σε μία λέξη θα ήταν “Αντίσταση”. Η ιστορία του Στέλιου Ανεμοδουρά με τον βασανισμό είναι μία ιστορία αντίστασης. Εκεί που τον βασανίζανε να καταδώσει το όνομα του συνεργάτη του, ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές του και αντιστάθηκε – και αυτό προσπαθούσε να μου το περάσει, ότι η ζωή είναι αντίσταση». Τα πρώτα χρόνια του Μικρού Ήρωα, όταν ήταν ακόμα νωπές οι μνήμες από τον Εμφύλιο και χρειαζόταν ιδιαίτερη μαεστρία για να μπορεί να κρατάει μία ευθεία, υπήρξε κάποια αντίδραση από την αριστερά που θα προτιμούσε να είναι πιο εμφανής η πολιτική τοποθέτηση του Γιώργου Θαλάσση. Ο Λεωκράτης λέει ότι: «Τον παππού τον είχανε προσεγγίσει και οι δύο μεριές, αλλά Ο Μικρός Ήρωας ήταν μία ενωμένη ομάδα απέναντι σε έναν κατακτητή. Δεν υπήρχαν εκεί αποχρώσεις ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Αυτό βέβαια μπορεί να το έκανε γιατί εξυπηρετούσε και το αφήγημά του. Ήτανε και μία εκδοτική πολιτική, αλλά ήταν και μία πολιτική του “πρέπει να είμαστε ενωμένοι”. Μάλιστα, σε πολλά αποσπάσματα αναφέρει για τα δεινά του εμφυλίου και τα τονίζει ακόμα περισσότερο και από τα δεινά του κατακτητή. Ο Μικρός Ήρωας ένωνε, δεν δίχαζε». Ο υπερήρωας Γιώργος Θαλάσσης Τον ρωτάω αν έχει κάποια αγαπημένη ιστορία και, πολύ σωστά, απαντάει σαν συνεπής κόμικ-φαν: «Την πρώτη ιστορία, που δίνει τον όρκο ότι θα υπερασπιστεί την πατρίδα. Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική ιστορία αλλά υπάρχουν και αμέτρητες άλλες, όπως εκείνη που κατεβάζει τη σημαία των Γερμανών από την Ακρόπολη – κάνει μία αντιστοιχία με τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα. Μια άλλη ωραία ιστορία είναι εκείνη που χάνει την όρασή του ο Γιώργος Θαλάσσης και όταν την ξαναβρίσκει αποκτάει και την ικανότητα να βλέπει στο σκοτάδι». Ήταν άλλωστε η εποχή που κυκλοφορούσαν τα κόμικς με τους υπερήρωες. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς, πριν τον Μικρό Ήρωα έκανε τον Υπεράνθρωπο και ήταν και στη Μάσκα. «Όλα τα στοιχεία του Γιώργου Θαλάσση, αν το σκεφτείς, είναι υπερηρωικά: βλέπει στο σκοτάδι, γνωρίζει ξένες γλώσσες, γνωρίζει πολεμικές τέχνες, σφυρίζει και εξημερώνει σκυλιά, λύνει κωδικούς, και παρόλα αυτά είναι ανθρώπινος. Έκανε έναν υπερήρωα Έλληνα. Αν τα παιδιά ταυτίζονταν με έναν Σούπερμαν, πόσο μάλλον με αυτό το ιδανικό ελληνόπουλο που “θα ήθελα να είμαι εγώ”». Η Κατερίνα σέξι: ναι ή όχι; «Η Κατερίνα, ενώ ξεκινάει σαν κοριτσάκι βοηθητικού χαρακτήρα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε υπερηρωίδα κι αυτή. Γυμνάζεται, γίνεται η Νίκη, γίνεται η Γαλάζια Θύελλα. Θα έλεγα ότι, εδώ, εξυπηρετείται κάτι εκδοτικό γιατί ο Μικρός Ήρωας διαβαζόταν εξίσου και από κοριτσάκια εκείνη την εποχή. Δίπλα στο τέλειο ελληνόπουλο κόλλησε την τέλεια ελληνοπούλα. Μέχρι το τεύχος 16 λοιπόν, ο Στέλιος Ανεμοδουράς αποτυπώνει τον Γιώργο Θαλάσση γύρω στην ηλικία των 12-13. Τα λαϊκά αναγνώσματα συνήθως εκεί ήταν ηλικιακά. Αντιλαμβάνεται όμως ότι ο ήρωας έχει απήχηση και στις μεγαλύτερες ηλικίες, 16-17. Ξαφνικά, εν μία νυκτί, ο Γιώργος Θαλάσσης – και η Κατερίνα αργότερα – ενηλικιώνεται εικονογραφικά. Γίνεται 19-20. Έτσι και στα σκίτσα, οι δύο ήρωες γίνονται πιο ώριμοι. Ο Ανεμοδουράς έλεγε κάτι το οποίο για μένα είναι η αρχή μου εκδοτικά. Έλεγε ότι τον Μικρό Ήρωα δεν τον γράφουν οι συγγραφείς και οι εκδότες, τον γράφουν οι αναγνώστες. Είχε λοιπόν μία έντονη επαφή με τους αναγνώστες, έπαιρνε το feedback και το προσάρμοζε. Έτσι έκανε και με τον ήρωά του που, εικονογραφικά, τον μεγάλωσε από το 16ο τεύχος κιόλας. Η Κατερίνα ενηλικιώθηκε πιο μετά. Επίσης, πάντα υπήρχε ανάμεσά τους ένα αδιόρατο φλερτ, για τα πλαίσια και τα δεδομένα της εποχής. Ένας ανεκδήλωτος και ανεκπλήρωτος έρωτας, ένα παιχνίδι». Μιλάμε για τη φανερή τάση στα σκίτσα του Βύρωνα Απτόσογλου να κάνει όλο και περισσότερες καμπύλες στην Κατερίνα και ο Λεωκράτης λέει ότι αυτό ήταν η αφορμή μιας διαμάχης ανάμεσα στον δημιουργό και τον εικονογράφο. «Εκεί γύρω στο 200ό τεύχος είχανε μια κόντρα και σταματήσανε τη συνεργασία τους για περίπου 20 τεύχη και τότε ανέλαβε την εικονογράφηση και των εσωτερικών σελίδων και των εξώφυλλων ο Θέμος Ανδρεόπουλος, ο μετέπειτα σκιτσογράφος του Μικρού Σερίφη. Η κόντρα τους εικάζω ότι ήτανε οικονομική. Αυτό που ανέφερε ο ίδιος ο Απτόσογλου στα ντοκιμαντέρ είναι ότι όλα ήταν καλά, μόνο που ήθελε να κάνει την Κατερίνα λίγο πιο σέξι. Πάντως η συνεργασία τους ήταν πολύ καλή και ο Ανεμοδουράς πάντοτε τον εκθείαζε και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη». Ο Βύρωνας Απτόσογλου, εξαιρετικός σκιτσογράφος και γρήγορος, θεωρείται ότι υπό μία έννοια «εκπαιδεύτηκε» μέσα από τα αναγνώσματα του Στέλιου Ανεμοδουρά, εξελίσσοντας πολύ το σκίτσο του. Τα πιο τελευταία τεύχη σε σχέση με τα παλαιότερα δείχνουν πόσο ζωντανά είναι πια τα χρώματα, πόσο έχει βελτιωθεί η γραμμή του. Ο Λεωκράτης λέει ότι τα πιο ώριμα και τα πιο ωραία σκίτσα του είναι σε μία επανέκδοση του 1976, που είναι σαν πίνακες. Ο Σπίθας, το comic relief της ιστορίας «Ο Σπίθας ήταν ο πιο δημοφιλής ήρωας. Και τα γράμματα που λάμβανε ο Στέλιος Ανεμοδουράς, συνήθως αφορούσανε τον Σπίθα. Πάντοτε έλεγε ότι σε ένα ανάγνωσμα υπάρχει η δράση και υπάρχει και η κωμική πινελιά την οποία αποτύπωνε ο Σπίθας με βάση τα δεδομένα της εποχής. Ήταν ένα παιδί αθώο, ελαφρύ, όχι και πολύ έξυπνο και δημιουργούσε αυτές τις εύθυμες καταστάσεις». Του λέω ότι, για μένα, ο Σπίθας ήταν ένας τραγικός χαρακτήρας γιατί έπαιζε επάνω στο μεγάλο ταμπού της δεκαετίας του 1950 και του 1960, στην πείνα της Κατοχής. Αυτή η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα τον έκανε πιο ανθρώπινο κάτι που φάνηκε ακόμα και στις αναπαραστάσεις που έγιναν αργότερα θέατρο, τηλεόραση, ιδιαίτερα εκείνος ο Σπίθας του Δημήτρη Πιατά. Ο γνωστός ηθοποιός είχε «υιοθετήσει» με πολλή αγάπη τον ρόλο, «τον έπαιζε ως παιδί» σε ένα αφιέρωμα του Mega, το 1990, με τον Νινιό, την Καφαντάρη και τον ίδιο. Μιλάμε για τους μικρούς, αναλώσιμους χαρακτήρες και τους κακούς, τα ονόματα των οποίων ανέκαθεν με ενθουσίαζαν: Σέιταν Αλαμάν, Γιαχαμότο Κοτούλα, Πράκτωρ Ντράκουλα, Φρόιλάιν Χι, Καμικάζι κ.λ.π. Ο Λεωκράτης λέει ότι οι πράκτορες και οι αναλώσιμοι χαρακτήρες ήταν πολλοί, πάνω από 50. «Στην ουσία, μετά το 1960 το ιστορικό πλαίσιο απομακρύνεται λίγο από την Κατοχή. Αν πούμε ότι 7 χρόνια είναι μία γενιά εκδοτική, μετά το 1960 φεύγει η γενιά που έχει αυτά τα βιώματα. Δηλαδή, το αστείο ότι ο Σπίθας από την πείνα έτρωγε τις λεμονόκουπες, ίσως να μη λέει κάτι στο παιδί που το διαβάζει στα 60s. Οπότε, θεωρώ ότι ο παππούς προσπαθούσε να βρει τρόπους, αφηγηματικούς μηχανισμούς, για να ανανεώνει το ενδιαφέρον του νεανικού κοινού. Κάπου εκεί λοιπόν, μετά το 300ό τεύχος, συνεχώς υπάρχουν αναλώσιμοι χαρακτήρες, μικροί, όπως Τζιτζίκι, Διαβολάκος, Χαζούλης κ.λ.π., οι οποίοι υπάρχουν για 3-4 τεύχη μόνο. Το ίδιο έκανε και με τους πράκτορες κατά κάποιον τρόπο». «Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει...» Στα μέσα των 70s άρχισε και το πρώτο κύμα νοσταλγίας του Μικρού Ήρωα. Ήταν η εποχή που η γενιά που μεγάλωσε μαζί του ήταν πλέον στα πράγματα π.χ. οι ηθοποιοί του Ελεύθερου Θεάτρου κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που ήταν οι πρώτοι που τον νοστάλγησαν. Τότε, το 1976, στην επιθεώρηση «Το τραμ το τελευταίο» που είχε ανεβάζει η παρέα των Φασουλή, Παναγιωτοπούλου, Αρζόγλου κ.λ.π., είχαν το νούμερο για τον Μικρό Ήρωα όπου ο Σπίθας (Γιώργος Σαμπάνης), η Κατερίνα (Υβόνη Μαλτέζου) και ο Γιώργος Θαλάσσης (Ντίνος Λύρας) τραγουδούσαν το κλασικό πια τραγούδι του Λουκιανού «Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει / καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση». Ο Λεωκράτης λέει ότι μίλησε με τη Γιασεμή και τη Μαρία Κηλαηδόνη και έχουν δώσει για την έκθεση το χειρόγραφο με τους στίχους που είχε γράψει ο Λουκιανός, το οποίο θα υπάρχει και μέσα στο Λεύκωμα. Στην έκθεση θα προβάλλεται και ένα βίντεο στο οποίο μιλούν, από παλιά ντοκιμαντέρ, ο Ανεμοδουράς, ο Πιατάς, ο Γλέζος, ο Σαββόπουλος και διάφοροι άλλοι μαζί με νέους, σημερινούς καλλιτέχνες. Ο Γιώργος Θαλάσσης, στη σύγχρονη εποχή, πηδάει σαν να κάνει παρκούρ από τις ταράτσες της κατοχικής Αθήνας στους βιντεοτοίχους του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, από τα μισοσκισμένα παλιά εξώφυλλα των πρώτων τευχών, στα λαμπερά, θεαματικά illustrations των νέων δημιουργών και από τις κιτρινισμένες σελίδες του σε μία, γιατί όχι, νέα ζωή σε animation. Αυτό το παιδί τα καταφέρνει παντού. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Μουσική - στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης - Ελεύθερο Θέατρο) Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα, κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή: “νομίζω πως το κρύβει στην κουζίνα”. Εσύ να παίζεις με το θάνατο κρυφτό κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα, μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα. Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση. – “Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει, κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτηταί θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει”. Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο, θα σου αναθέσουν μια καινούργια αποστολή με ευχές για καλή τύχη απ’ τον «Χ2». Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες, χωρίς τον Σπίθα ίσως να ‘ταν πιο καλά παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες. Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι, σκέφτομαι, λέω, που να ξέραν μερικοί πως σ’ όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει. Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή μέσα στις σφαίρες, μες στο κρύο, μες στην πείνα, με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη “Χι” μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα. Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο, κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω. Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός γι’ αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του, και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του. Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά με κάποιο σφύριγμα που σού ‘μαθε τσοπάνος, κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος. Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω που να μην το ‘χει πει κανένας για κανέναν εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα. Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση όπου κι αν είσαι, θα ‘χεις γεράσει Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση. Οι χειρόγραφοι στίχοι του τραγουδιού από το προσωπικό αρχείο του Λουκιανού Κηλαηδόνη (www.loukianoskilaidonis.gr). Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος – αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη με τίτλο «Σ' ευχαριστώ Λουκιανέ» με πολλές συμμετοχές, ο οποίος περιέχει επανεκτέλεση του τραγουδιού του Μικρού Ήρωα από το συγκρότημα Ρεβάνς. Και το σχετικό link...

Έκθεση για τα 70 χρόνια Μικρού Ήρωα Σπάνια ένα περιοδικό έχει σημαδέψει τόσο πολύ τις καρδιές και τις ψυχές των αναγνωστών του, όσο ο Μικρός Ήρως, που έγραφε ο Στέλιος Ανεμοδουράς από το 1953 έως και το 1968 με το ψευδώνυμο «Θάνος Αστρίτης» και διάνθισε με τα σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου. Σπάνια ένα παιδικό περιοδικό του είδους του έφτασε, χωρίς διακοπή της έκδοσής του, στον μυθικό αριθμό των 800 σχεδόν τευχών, γραμμένο κάθε εβδομάδα από τον ίδιο πάντα συγγραφέα. Αυτό το περιοδικό των παιδικών μας αναμνήσεων, λοιπόν, ο Μικρός Ήρως μας, γιορτάζει φέτος εβδομήντα χρόνια ζωής. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πια «μικρός» και η εποχή μας έχει στρέψει την προσοχή της σε άλλους ήρωες... Πιο πεζούς, πιο αναλώσιμους, αλλά χάι τεκ! Ο δικός μας, όμως, ο «παππούς Μικρός Ήρως» δεν πτοείται… «Όσο ζει, ελπίζει…», όπως έλεγε κι ο ίδιος στις παλιές καλές μέρες. Σας προσκαλεί πιστούς και όχι, σε μια μοναδική έκθεση που θα λάβει χώρα στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από τις 21 έως και τις 28 Φεβρουαρίου, κατά την οποία 45 διακεκριμένοι Έλληνες εικονογράφοι αφιερώνουν τις δημιουργίες τους για τα εβδομηντάχρονα του αναγνώσματος. Τα 45 εκθέματα θα έχετε την ευκαιρία να τα απολαύσετε στον πρώτο όροφο του ιδρύματος. Στον δεύτερο όροφο θα βρείτε συλλεκτικά τεύχη και ένθετα της σειράς καθώς και σπάνια σκίτσα του εικονογράφου του αναγνώσματος, Βύρωνα Απτόσογλου, που μας παραχώρησε για τις ανάγκες της έκθεσης το Ίδρυμα Σ.Ο.Φ.Ι.Α.. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου στις 19:00, όπου θα μιλήσουν για το ανάγνωσμα ο Ιστορικός Τέχνης Γιάννης Κουκουλάς και ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς, ενώ θα προβληθεί βίντεο με αδημοσίευτο υλικό και συνεντεύξεις παλαιών και νέων προσωπικοτήτων. Ταυτόχρονα, όσοι παρευρεθούν, θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν το ολοκαίνουργιο λεύκωμα με πολύτιμες πληροφορίες για το ανάγνωσμα, τα νέα σκίτσα των καλλιτεχνών αλλά και μία αδημοσίευτη πραγματική ιστορία του Θάνου Αστρίτη σε σχέδια του Βασίλη Γκογκτζιλά, που αποτελεί την αφετηρία αυτής της τεράστιας διαδρομής που λέγεται Μικρός Ήρως. Σας περιμένουμε λοιπόν σε μία όμορφη βραδιά που ξυπνάει όμορφες μνήμες στους παλιούς, αλλά ταυτόχρονα ενώνει το χθες με το σήμερα! Για περισσότερες πληροφορίες ρίξτε μία ματιά ΕΔΩ.

Στην σημερινη βολτα μου για καφε σε γνωστο περιπτερο,παρατηρησα πως ηρθε και στα περιπτερα η συγκεκριμενη εκδοση της MARVEL μεσω της εκδοτικης ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ.Oπως καταλαβαινεται το αρπαξα χωρις δευτερη σκεψη.Δεν το εχω διαβασει, απλα εντυπωσεις απο το πρωτο ξεφυλλισμα που του εκανα. Η ποιοτητα της εκδοσης ειναι στα γνωστα στανταρ που μας εχει μαθει η εκδοτικη.Σκληρο εξωφυλλο (οχι σαν του τερματοφυλακα γιατρου).Ειναι το ιδιο ποιοτικο με την περσινη -πρωτη-αποπειρα/βλεπε "Spiderman-Tο μυστικο των κρυσταλλων"- με γυαλιστερες σελιδες. να βγαλει η εκδοτικη κυκλοφορια της Marvel. Στα θετικα που εντοπιζονται με την πρωτη ματια ειναι πως ειναι απο την αρχη ως το τελος ιστορια κομικ.Δεν λειπουν βεβαια τα credits των δημιουργων ειτε των συντελεστων στην αρχη και στο τελος της ιστοριας. Η συνταγη ειναι ιδια με την περσινη και αυτο δεν μας χαλαει (κατα την ταπεινη αποψη μου). Ερχονται σχεδιαστες απο αλλα studio (Disney,Mondatori Editions) που υπηρετουν χρονια με μεγαλες επιτυχιες στο παλμαρε τους (λ.χ. Tito Faraci: Oi νεες περιπετειες του Φαντομ Ντακ/Μικυ Μυστηριο Β'Κυκλος) απο το περιβαλλον των Disney Studios. Kαι ο Claudio Villa εχει καταξιωθει για δουλειες οπως τα Zagor,Tex,Mister No.. Νουαρ περιεχομενο επικρατει ξεφυλλιζοντας στις σελιδες -σκοτεινοι τονοι,πλοκη μυστηριου-.Η διαχειρηση των ηρωων της ΜARVEL σχεδιαστικα-μιας και δεν το εχω διαβασει ακομη-γινεται με εντονη περιγραφη των μυων και των εκφρασεων των προσώπων και εκφρασεων και ειναι κατι που κατατασεται στα θετικα της εκδοσης. Προς το παρων δεν εχω εντοπισει κατι αρνητικο.Και τιμια τιμη για αυτο που προσφερει (χαμηλοτερη της περσινης με τον Spiderman).. Και ας δουμε και την πλοκη-ιστορια συμφωνα με το επισημο site της εκδοτικης: Μια σειρά ανεξήγητων φόνων φέρνει στην επιφάνεια την υπόθεση ενός νεκρού κακοποιού που επέστρεψε από τον τάφο. Η αστυνομία της Νέας Υόρκης στρέφεται για βοήθεια στον Ντερντέβιλ, τον ατρόμητο υπερήρωα, για να διαλευκάνει το μυστήριο. Ο Ντερντέβιλ, ωστόσο, αγνοεί πως και ο Κάπταιν Αμέρικα ερευνά την υπόθεση για λογαριασμό του Νικ Φιούρι και της Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε μια περιπέτεια με καταιγιστική δράση, με δύο από τους πιο εμβληματικούς ήρωες της Marvel να ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια σε μία τρομερή απειλή.[..]

Οι εκδόσεις “Μικρός Ήρως”, πιστές στην παράδοση του ιδρυτή τους και με έντονο το πατριωτικό αίσθημα, κυκλοφορούν και φέτος, μέσω της Εφημερίδας των Συντακτών στις 29/10/2022, ένα μικρό κόμικ με τίτλο “Ο Μικρός Ήρως: Παιδί-Φάντασμα, είσαι προδότης!”. Αυτή την φορά δεν έχουμε να κάνουμε με ένα λαϊκό ανάγνωσμα, αλλά με ένα καθαρόαιμο κόμικ, το σενάριο του οποίου το έχει επιμεληθεί ο βιρτουόζος του χώρου Γιώργος Βλάχος, ενώ το σχέδιο είναι φιλοτεχνημένο από τον Mythos της ελληνικής Ένατης Τέχνης, τον Κώστα Φραγκιαδάκη. Ο σεναριογράφος βάζει το θρυλικό Παιδί-Φάντασμα σε θανάσιμο κίνδυνο, αυτή την φορά (και) από το φίλα προσκείμενο στρατόπεδο των Ελλήνων πατριωτών, οι οποίοι έχουν απτές αποδείξεις ότι ο Γιώργος Θαλάσσης έχει δώσει απόρρητες πληροφορίες στους Ναζί για την δράση της Εθνικής Αντίστασης! Ο πρωταγωνιστής, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυρά και προσπαθεί απελπισμένα να γλυτώσει από τα νύχια των Γερμανών την Κατερίνα (η οποία δυστυχώς δεν παίρνει πολλά λεπτά ενεργής συμμετοχής στην υπόθεση) και παράλληλα ν’ αποκαταστήσει το όνομά του. Το έργο του δύσκολο και γεμάτο περιπετειώδεις στιγμές. Η προσωπική μου γνώμη, λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για μία καλογραμμένη περιπέτεια, για την οποία θα ήθελα να είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της για να μπορέσει να εξελιχθεί με πιο πολλές λεπτομέρειες. Εννοείται ότι κι έτσι δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά πιστεύω ότι ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να υποστηρίξει περισσότερη… “σάλτσα”. Η πλοκή αποτελείται από αρκετές σκηνές ανατροπής, ενώ το στοιχείο της δράσης βρίσκεται πανταχού παρόν, σχεδόν σε κάθε σελίδα, χαρίζοντας στον αναγνώστη όμορφες στιγμές. Το επιστημονικό (που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού) στοιχείο κάνει κι εκείνο την εμφάνισή του, το οποίο όμως είναι διακριτικό και χωρίς να βγάζει υπερβολή. Επίσης, το γεγονός ότι η ιστορία έρχεται υπό την μορφή κόμικ, δίνει περισσότερους πόντους στην ανάγνωση κι από τις μικρότερες ηλικίες αναγνωστών. Όπως και να το κάνουμε ένα λαϊκό ανάγνωσμα είναι λιγότερο “εύπεπτο” από μία εικονογραφημένη ιστορία. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία αξιόλογη δουλειά τόσο σε σενάριο, όσο και σε σχέδιο, που εξάρει το πατριωτικό φρόνημα, ενώ παράλληλα προσφέρει στον αναγνώστη όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μία τίμια ιστορική περιπέτεια. Προτείνεται σε όλους τους φίλους του Μικρού Ήρωα, αλλά και σε όλους εκείνους που δεν θεωρούν τέτοιου είδους αναγνώσματα παρωχημένα. Στον εικαστικό τομέα αυτό που επικρατεί είναι η καθαρή γραμμή και ταυτόχρονα η εμμονή στην λεπτομέρεια. Ο κ. Φραγκιαδάκης έχει εκπονήσει μία εξαιρετική δουλειά, από αυτές που τον έχουν αναδείξει στον χώρο. Το ασπρόμαυρο χρώμα είναι ιδανικό σε μία τέτοιας τεχνοτροπίας σχέδιο, την ώρα που οι σκιάσεις είναι αριστοτεχνικές. Δυνατότερο σημείο νομίζω ότι είναι οι σκηνές δράσης και καταδιώξεων, με αποκορύφωμα εκείνες στις οποίες λαμβάνουν χώρα οι ανατινάξεις! Η έκδοση, με εξαίρεση το χαρτί, δεν έχει κάτι το αξιοσημείωτο, χωρίς όμως να είναι του πεταματού. Το χαρτί διαθέτει πολυτέλεια, είναι αρκετά παχύ (τόσο στις εσωτερικές σελίδες, όσο και στο εξώφυλλο) και είναι άρτιο στην υφή. Το δέσιμο των 28 μόλις σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ από συνοδευτικό υλικό θα βρούμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τον κ. Βλάχο, που υπάρχουν στο εσωτερικό του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου, που μας ενημερώνουν για τις μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις της εποχής. Έτερο ουδέν.