Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Λογοκρισία'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. «Ε όχι και μέσα στο σπίτι μας» Το σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Η φράση του τίτλου ίσως να ήταν η αντίδραση της κοσμήτορος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όταν αντίκρισε τις γελοιογραφίες των 28 Ελλήνων δημιουργών που επρόκειτο να εκτεθούν εκεί λίγες ημέρες αργότερα. Πήρε μερικά post-it και άρχισε να ξεχωρίζει ποιες επιτρέπεται να δουν οι Ευρωπαίοι και ποιες όχι. Τελικά απέρριψε τις 12. Και η Ευρώπη μπορεί να κοιμάται ήσυχη πια, χωρίς να απειλείται από το πολιτικό χιούμορ. Τον περασμένο Μάιο, η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, διοργάνωσε στον εκθεσιακό χώρο του μετρό του Συντάγματος μια εξαιρετική έκθεση με τίτλο «Γλυκιά Ευρώπη» και με τη συμμετοχή κορυφαίων Ελλήνων και Βρετανών επαγγελματιών της γελοιογραφίας. Η έκθεση τότε είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις που εκφράστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και με περιέργως παρόμοια φρασεολογία από αρθρογράφους της «Καθημερινής», του «Πρώτου Θέματος», του «Βήματος», των «Νέων» κ.ά. Αυτό που τους ενόχλησε ήταν το καυστικό περιεχόμενο των γελοιογραφιών αναφορικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη στάση της απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού Επιπλέον, παραπονέθηκαν για τη συμβολή της Βουλής των Ελλήνων σε μια έκθεση με «αντιευρωπαϊκό περιεχόμενο». Χαρακτηριστικά, ο Στέφανος Κασιμάτης έγραφε τότε ότι τα έργα «εκφράζουν τον χοντροκομμένο και επιθετικό αντιευρωπαϊσμό της άκρας Αριστεράς» και αναρωτιόταν «είναι όμως δυνατόν η Βουλή να οργανώνει (και, υποθέτω, να πληρώνει) ολόκληρη έκθεση για την κακία του κάθε αποτυχημένου;» («Καθημερινή», 17/5). Η έκθεση αυτή μεταφέρθηκε πριν από λίγες ημέρες στις Βρυξέλλες για να παρουσιαστεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Για τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους και γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ωστόσο, αυτά δεν είναι παίξε-γέλασε. Το σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου Βάσει κανονισμού του Ευρωκοινοβουλίου, σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρέπεται να παρουσιάζονται εντός του χώρου του προσβλητικά έργα, έργα με φιλοναζιστικό περιεχόμενο κ.λπ., η κοσμήτορας Catherine Bearder έλεγξε τις γελοιογραφίες και έκρινε δώδεκα από αυτές ακατάλληλες! Μάλιστα, σε κάθε μία από τις «κομμένες» γελοιογραφίες κόλλησε ένα post-it με ένα μεγαλοπρεπές «Χ» ώστε να αποσυρθούν πάραυτα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σημειολογία της πράξης της έχει το γεγονός ότι τα χαρτάκια-ειδοποιητήρια που κόλλησε φέρουν τη σφραγίδα της πολιτικής ομάδας «Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη», που είναι η τέταρτη σε αριθμό βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο. Το σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη Μετά την εξέλιξη αυτή, οι εκ των διοργανωτών της έκθεσης ευρωβουλευτές Στέλιος Κούλογλου και Patrick Le Hyaric προχώρησαν σε συνέντευξη Τύπου κατά την οποία κατήγγειλαν το γεγονός, τονίζοντας πως «πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο απόπειρα λογοκρισίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» και δήλωσαν ότι θα προσφύγουν στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι. Τα σκίτσα που θεωρήθηκαν μη αποδεκτά από την κοσμήτορα ήταν των γελοιογράφων Γιάννη Αντωνόπουλου (John Antono), Δημήτρη Γεωργοπάλη, Γιάννη Δράκου (dranis), Πάνου Ζάχαρη, Πέτρου Ζερβού, Γιάννη Ιωάννου, Ηλία Μακρή, Εφης Ξένου, Σπύρου Ορνεράκη, Βασίλη Παπαγεωργίου, Στάθη και Βαγγέλη Χερουβείμ. Το σκίτσο του Γιάννη Αντωνόπουλου Το σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη Με το γεγονός αυτό καθεαυτό αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ο αντιδημοκρατικός, συγκεντρωτικός ουσιαστικά τρόπος λειτουργίας θεσμικών και παραθεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που λειτουργούν με βάση προσωπικές απόψεις και βεβιασμένες κρίσεις, ενταγμένες ωστόσο σε ένα συνολικότερο σχέδιο που με πρόφαση την πολιτική ορθότητα καταστέλλει τις αντίθετες γνώμες και περιορίζει τον αντίλογο. Εντύπωση προκαλούν επίσης η σπουδή και ο τρόπος χειρισμού του θέματος από τη συγκεκριμένη κοσμήτορα, που δεν δίστασε να «σταμπάρει» με το σήμα της διαγραφής έργα καλλιτεχνών. Το σκίτσο του Ηλία Μακρή Η πράξη αυτή, που ουσιαστικά ισοδυναμεί με απαγόρευση της έκθεσης, υπό μια άλλη οπτική μπορεί να θεωρηθεί και επίδειξη δύναμης αλλά και στρουθοκαμηλισμός, καθώς στα απόνερα μιας τέτοιας απόφασης, τα έργα θα γίνουν περισσότερο γνωστά και θα προβληθούν πολλαπλάσιες φορές από ό,τι σε μια απλή έκθεση. Ούτε αυτή την ευφυή σκέψη δεν μπορούσαν να κάνουν οι ιθύνοντες της απαγόρευσης, επιλέγοντας την τακτική του «κοψίματος» πιθανώς για να «παραδειγματίσουν» τους επόμενους υποψήφιους τολμηρούς καλλιτέχνες. Το σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ Δεν αποτελεί, όμως, έκπληξη ένα τέτοιο γεγονός και κατά τη γνώμη μου δεν συνιστά λογοκρισία. Αποτελεί εθελοτυφλία ή αφέλεια να διαμαρτύρεται κάποιος για λογοκρισία όταν δέχεται να εκτεθούν τα σκίτσα του εντός του ναού του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, του συμβόλου του αυταρχισμού, των μνημονίων, των ανισοτήτων. Οταν μπαίνεις εκεί μέσα, δέχεσαι να παίξεις με τους κανόνες και τους όρους του ισχυρότερου και όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι αυτός. Η μάχη μαζί του είναι χαμένη από χέρι όταν μένει στο επίπεδο των καταγγελιών μετά από αντίστοιχα κρούσματα. Το σκίτσο του Βασίλη Παπαγεωργίου Αυτό δεν αποτελεί καμιά μομφή για τις εξαιρετικές, πανέξυπνες και βαθύτατα πολιτικές γελοιογραφίες των ευφυέστατων Ελλήνων καλλιτεχνών που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους με αυτά τα έργα για ακόμη μια φορά. Και ορθώς επιχείρησαν να εκθέσουν τα έργα εκεί. Εχασαν τη μάχη αυτή αλλά τίποτα δεν τους απαγορεύει να εκθέσουν τα έργα ακριβώς απέναντι, στο πεζοδρόμιο, στους δρόμους, έξω από το ελληνικό κοινοβούλιο, έξω από τα γραφεία των κομμάτων της συγκυβέρνησης, να τα μοιράσουν σε φωτοτυπίες, να επιτρέψουν την ελεύθερη αναδημοσίευσή τους παντού. Να καλέσουν τους πολίτες να τα αναπαραγάγουν και να τα διαδώσουν όπως και όπου μπορούν. Το σκίτσο του Γιάννη Δράκου (Dranis) Τα σκίτσα των Εφης Ξένου (αριστερά) και Στάθη (δεξιά) Αυτό που υπέστησαν δεν ήταν λογοκρισία ούτε και βρέθηκαν σε μια κατάσταση εξαίρεσης. Επεσαν απλώς θύματα της αισχρής κανονικότητας ενός απρόσωπου και πολυδαίδαλου μηχανισμού που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, εφαρμόζοντας βαθύτατα αντιδραστικές πολιτικές αποφάσεις σε κάθε επίπεδο: ιδεολογικό, νομικό, αισθητικό, πολιτικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση «είμαστε όλοι Ελληνες γελοιογράφοι». Και δεν χρειάζεται να εκλιπαρούμε την Ευρωπαϊκή Ενωση να αναγνωρίσει το έργο μας. Δεν την έχουμε ανάγκη. Πηγή Ένα άλλο άρθρο που αναφέρεται στο ίδιο θέμα
  2. Ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, στην οποία κάλεσε σήμερα στο ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο, κατήγγειλε πρωτοφανή απόπειρα λογοκρισίας σε βάρος έκθεσης γελοιογραφίας που προετοίμαζε για τα 60 χρόνια της Ένωσης. Συγκεκριμένα, στην έκθεση, που θα λάμβανε χώρα στο ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με αφορμή την επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης και θα διαρκούσε μια εβδομάδα, θα παρουσιάζονταν σκίτσα Ελλήνων και Γάλλων γελοιογράφων με θέμα την Ευρώπη. Όπως ορίζεται από τον κανονισμό του ευρωκοινοβουλίου, το περιεχόμενο κάθε έκθεσης πρέπει να αξιολογείται προκειμένου να ελεγχθεί ότι δεν περιλαμβάνει φιλοναζιστικό ή άλλο προσβλητικό περιεχόμενο. Όμως εν προκειμένω, η κοσμήτορας, Catherine Bearder, απέρριψε 12 από τα 28 σκίτσα Ελλήνων γελοιογράφων, χωρίς αυτά να προσβάλλουν με κάποιο τρόπο τις αξίες της ΕΕ. Πρόκειται για τα σκίτσα των Γεωργοπάλη, Στάθη, Πάνου Μαραγκού, Γιάννη Ιωάννου, Γιάννη Αντωνόπουλου (john Antono), Γιάννη Δράκου (dranis), Ηλία Μακρή, Σπύρου Ορνεράκη, Έφης Ξένου, Βασίλη Παπαγεωργίου, Πέτρου Ζερβού και του σκιτσογράφου της «Αυγής» Βαγγέλη Χερουβείμ. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου στην συνέντευξη Τύπου «πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο απόπειρα λογοκρισίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πραγματικά λυπάμαι πολύ». Ο Στ. Κούλογλου τόνισε πως δεν θα αποδεχθεί αυτή την λογοκρισία και μαζί με τον ευρωβουλευτή Patrick Le Hyaric, με τον οποίο συνδιοργανώνουν την εκδήλωση, θα προσφύγει κατά αυτής της απόφασης της κοσμήτορος στον ίδιο τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Αντόνιο Ταγιάνι. Τα απορριφθέντα σκίτσα είναι τα εξής: Και το σχετικό link...
  3. 28/09/14 ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚΣ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΝΤΙ-ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ Πόλεμος στη λογοκρισία Τα κόμικς έχουν κατηγορηθεί για πολλά. Οι πολέμιοί τους βρίσκουν (ή εφευρίσκουν) ατέλειωτες αιτίες για να τα εξοβελίσουν από τα ράφια των βιβλιοθηκών. Συχνά επιδιώκουν να τα απαγορεύσουν από παντού και διά παντός. Αυτό είναι λογοκρισία. Η ετήσια εβδομάδα ενάντια στην απαγόρευση βιβλίων στις ΗΠΑ είναι φέτος αφιερωμένη στα κόμικς και στην Το σύστημα των δημόσιων και των σχολικών βιβλιοθηκών στις ΗΠΑ είναι αρκετά περίπλοκο και φυσικά δεν θυμίζει σε τίποτα το (σχεδόν ανύπαρκτο) ελληνικό. Σε κάθε Πολιτεία, την επιλογή, προμήθεια, τοποθέτηση και δανεισμό βιβλίων διέπουν διαφορετικοί κανονισμοί. Ωστόσο, σχεδόν στο σύνολο της χώρας παρατηρούνται κάθε χρόνο προβλήματα που σχετίζονται με αποκλεισμούς, απαγορεύσεις και αποσύρσεις βιβλίων, κοντολογίς με τη λογοκρισία. Από το 1982, θορυβημένοι από το διογκούμενο κύμα λογοκριτικών παρεμβάσεων στη λειτουργία των βιβλιοθηκών, μια σειρά από οργανισμοί αποφάσισαν να συνεργαστούν για να επιστήσουν την προσοχή του κοινού και να υπεραμυνθούν των δικαιωμάτων των συγγραφέων και των εκδοτών στην κυκλοφορία βιβλίων μα, πάνω απ’ όλα, των αναγνωστών στην ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε βιβλίο. Υπό την καθοδήγηση της ακτιβίστριας απέναντι στη λογοκρισία, Judith Krug (1940 – 2009), o Οργανισμός Αμερικανικών Βιβλιοθηκών, ο Οργανισμός Αμερικανών Βιβλιοπωλών, το Αμερικανικό Ιδρυμα Βιβλιοπωλών για την Ελευθερία της Εκφρασης, η Αμερικανική Εταιρεία Δημοσιογράφων και Συγγραφέων, ο Οργανισμός Αμερικανών Εκδοτών, ο Εθνικός Οργανισμός Κολεγιακών Καταστημάτων και το Κέντρο για το βιβλίο της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου θέσπισαν την τελευταία εβδομάδα κάθε Σεπτεμβρίου ως «Εβδομάδα Απαγορευμένων Βιβλίων» («Banned Books Week») διοργανώνοντας εκατοντάδες εκδηλώσεις ενημέρωσης σε ολόκληρη τη χώρα σε έναν δύσκολο αγώνα ενάντια στις απαγορεύσεις κάθε είδους. Φέτος, τριακοστή τρίτη χρονιά του θεσμού, η Εβδομάδα Απαγορευμένων Βιβλίων (21 – 27 Σεπτεμβρίου) ήταν αφιερωμένη στα κόμικς και τα graphic novels, ίσως ένα από τα πιο ευαίσθητα και ευάλωτα είδη απέναντι στη «βιβλιοφοβία» και τον αναχρονιστικό αναγνωστικό συντηρητισμό. Η Banned Books Week πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με έναν αντίστοιχο οργανισμό του χώρου των κόμικς, το Ιδρυμα για τη Νομική Υπεράσπιση των Κόμικς (Comic Book Legal Defense Fund – CBLDF) που εδώ και δεκαετίες προασπίζεται τα δικαιώματα των δημιουργών κόμικς, των εκδοτών, των βιβλιοπωλών και των αναγνωστών και έχει δώσει μέχρι σήμερα δεκάδες μάχες, δικαστικές και εξωδικαστικές, για την ελευθερία στην επιλογή και την ανάγνωση κόμικς. Οπως αναφέρει το CBLDF στο μήνυμά του για τη φετινή διοργάνωση της Εβδομάδας Απαγορευμένων Βιβλίων «κάθε χρόνο υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να αφαιρέσουν από τους αναγνώστες τη δύναμη να αποφασίζουν ποια βιβλία είναι κατάλληλα για αυτούς και τα παιδιά τους, φέρνοντας αιτήματα για απομάκρυνση βιβλίων από τις βιβλιοθήκες. Τα κόμικς, τα graphic novels και τα μάνγκα συχνά γίνονται στόχος και ορισμένες φορές απαγορεύονται». Ποιος είναι όμως ο λόγος για τον οποίο τα κόμικς δέχονται τόσο συχνά, δυσανάλογα σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία, τις επιθέσεις συντηρητικών κύκλων, της εκκλησίας, φονταμενταλιστικών χριστιανικών οργανώσεων, ενώσεων για την υπεράσπιση οικογενειακών και ηθικών αξιών, μεμεμονωμένων «ενοχλημένων» κ.λπ.; Το CBLDF απαντά ότι «η απαγόρευση βιβλίων δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα βιβλία συχνά απαγορεύονται επειδή περιέχουν «ενήλικο περιεχόμενο», «ακατάλληλη γλώσσα», «σεξουαλικές σκηνές και γυμνότητα» ή δεν είναι «κατάλληλα» για ορισμένες ηλικίες. Τα κόμικς είναι ευάλωτα στις επιθέσεις με μοναδικό τρόπο επειδή το μέσο ξεχωρίζει λόγω της δύναμης των στατικών εικόνων αλλά και επειδή κουβαλά το παρατεταμένο στίγμα του «ευτελούς αξίας» λόγου. Κάποιες απαγορεύσεις ενάντια στα κόμικς προκύπτουν επειδή μια μεμονωμένη σελίδα τους ή ένα ξεχωριστό καρέ τους κρίνονται αποκομμένα από τα συμφραζόμενά τους ενώ άλλες φορές γίνονται στόχοι επιθέσεων λόγω της εσφαλμένης θεώρησης ότι όλα τα κόμικς απευθύνονται σε παιδιά». Φυσικά το CBLDF, του οποίου εξέχοντα και δραστήρια ηγετικά στελέχη αποτελούν σημαντικές προσωπικότητες των κόμικς όπως ο σεναριογράφος Neil Gaiman, ο σχεδιαστής Jim Lee, ο θεωρητικός Paul Gravett, οι δημιουργοί Jeff Smith και Frank Miller, οι εκδότες Denis Kitchen και Mike Richardson και εκατοντάδες άλλοι, αναγνωρίζει ότι δεν είναι όλα τα κόμικς κατάλληλα για κάθε ηλικία, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απαγορεύσεις και λογοκριτικές επεμβάσεις κανενός τύπου. Αντιθέτως, με τη βοήθεια του οργανισμού «Δικαίωμα των Παιδιών στην Ανάγνωση» («Kids Right to Read»), προωθεί τη συνεργασία των γονέων με τους δημιουργούς και τους βιβλιοθηκονόμους ώστε να μπορούν να επιλέξουν τα κατάλληλα βιβλία για τα παιδιά τους χωρίς αποκλεισμούς και προτρέπει τους ενήλικους να διαβάζουν κόμικς μαζί με τους ανήλικους ώστε να εξηγούν, να ερμηνεύουν, να ωθούν τα παιδιά στην κριτική σκέψη και να αποτιμούν τα βιβλία στο σύνολό τους και όχι με βάση κάποιες μεμονωμένες εικόνες ή λέξεις. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του CBLDF τα τελευταία χρόνια και τις πολλές καμπάνιες ενημέρωσης, τις ομιλίες, τις εκδόσεις, τους δικαστικούς αγώνες, τις εκδηλώσεις, τα κρούσματα λογοκρισίας δεν μειώνονται. Μάλλον αυξάνονται και αφορούν όχι μόνο κόμικς που το περιεχόμενό τους θα μπορούσε (αδικαιολόγητα) να «ενοχλήσει» αλλά και κόμικς «υπεράνω πάσης υποψίας» για κάθε ευφάνταστη αιτία. Τη δική του ερμηνεία δίνει ο πρόεδρος του CBLDF, Larry Marder, με τη βαθιά του πίστη στο συμπέρασμα του Marcel Duchamp σύμφωνα με το οποίο «ο θεατής δημιουργεί την εικόνα». Αν ο θεατής έχει βρόμικο μυαλό θα δει βρόμικα σχέδια, αν έχει βρόμικες σκέψεις θα διαβάσει βρόμικα κείμενα. Το έργο τέχνης δεν είναι ποτέ βρόμικο. Το βρομίζουν ορισμένοι θεατές και αναγνώστες του. Και, το χειρότερο, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους για τη δική τους βρομιά. ………………………………………… «Απαγορευμένα» βιβλία Ενα από τα θύματα της λογοκρισίας σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ, κατηγορούμενος για την πολιτική του οπτική, για ρατσισμό και βία και για σκηνές όπου οι χαρακτήρες καπνίζουν είναι ο Jeff Smith, δημιουργός του Bone που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Μιλώντας στο βρετανικό Guardian, o Smith δήλωσε: «Θα είμαι ειλικρινής, είχα δυο ταυτόχρονες αντιδράσεις όταν έμαθα ότι τα βιβλία μου βρίσκονται στη λίστα με το Top-10 των απαγορεύσεων. Κατ' αρχάς, ότι δέχομαι επίθεση χωρίς να γνωρίζω το γιατί. Και έπειτα μου ήρθε η σκέψη: Ε, δεν είναι και ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Πολλοί από τους ήρωές μου βρίσκονται στην ίδια λίστα, ο Μαρκ Τουέιν, ο Μέλβιλ, ο Μπράντμπερι, ο Στάινμπεκ, ο Βόνεγκατ˙ συγγραφείς που γράφουν όπως θα ήθελα να γράφω κι εγώ». Το εν μέρει αυτοβιογραφικό Blankets του Craig Thompson αποσύρθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από μια βιβλιοθήκη του Μιζούρι επειδή υπήρξαν καταγγελίες ότι θα μετατρέψει τις βιβλιοθήκες σε πορνογραφικά κέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αφορά έναν εφηβικό έρωτα και επιτίθεται σφοδρά στη θρησκευτική τύφλωση και την Εκκλησία. Το επίσης αυτοβιογραφικό «Θανατάδικο» της Alison Bechdel αντιμετώπισε προβλήματα σε περιοχές όπως η Νότια Καρολίνα, η Γιούτα και το Μιζούρι λόγω «γυμνότητας». Ενα κολέγιο απειλήθηκε από την Πολιτεία ότι θα χάσει τη χρηματοδότησή του αν δεν αποσύρει το βιβλίο και ένα πανεπιστήμιο (!) δέχτηκε οργανωμένες επιθέσεις επειδή δάνειζε το βιβλίο σε φοιτητές. Ακόμα και το βραβευμένο με Πούλιτζερ Maus του Art Spiegelman αντιμετώπισε προβλήματα στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας έπειτα από διαμαρτυρίες για ρατσιστικές εικόνες που στην προκειμένη περίπτωση αφορούσαν την απεικόνιση των Πολωνών ως γουρουνιών. Αν και παγκόσμιο best-seller, το αυτοβιογραφικό «Περσέπολις» της Marjane Satrapi απειλήθηκε να αποβληθεί από όλα τα δημόσια σχολεία του Σικάγου λόγω των σκηνών με βασανιστήρια στο θεοκρατικό ιρανικό καθεστώς και τη βία που ασκούνταν εναντίον πολιτικών κρατουμένων. Θύμα της λογοκρισίας έχει πέσει και ο «γκουρού» των κόμικς Alan Moore. Οι Watchmen, το βιβλίο που άλλαξε την εξέλιξη των υπερηρωικών κόμικς, κατηγορήθηκε στη Βιρτζίνια και σε άλλες περιοχές. Ο ίδιος ο Moore έχει δηλώσει, αναφερόμενος ειρωνικά στους γονείς που δεν αρκούνται στο να απαγορεύουν στα παιδιά τους να διαβάσουν κάποιο βιβλίο αλλά επιδιώκουν να επιβάλουν την απαγόρευση σε όλους τους άλλους ότι «δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη στο όνομα όλων των υπόλοιπων γονέων που δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον στο τι διαβάζουν τα παιδιά τους και τα εκπαιδεύουν στο να ελέγχουν μόνα τους τις αναγνωστικές τους συνήθειες».
  4. 24/08/14 Ο ψυχίατρος που «ξεσκέπασε» τα κόμικς Το 1954 οι Αμερικανοί πληροφορήθηκαν ότι η ανάγνωση ενός, μη εγκεκριμένου από τις αρχές, κόμικς είναι αρκετή για να μετατρέψει ένα παιδί σε αιμοσταγή εγκληματία, σε κλέφτη, σε δολοφόνο. Και το πίστεψαν. Υπεύθυνος ήταν ένας ψυχίατρος. Που σήμερα λοιδορείται όσο λίγοι, αλλά τότε έγινε ο λαϊκός ήρωας που ξεσκέπασε τα κόμικς…. Κείμενα: Γιάννης Κουκουλάς Πριν από ακριβώς εξήντα χρόνια κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ ένα βιβλίο που έμελλε να αλλάξει την ιστορία των κόμικς. Το «The Seduction of the Innocent» (Η Αποπλάνηση των Αθώων) του Γερμανοαμερικανού ψυχιάτρου Fredrick Wertham ήταν μια στρατευμένη, υποτίθεται διεξοδική, έρευνα για τις βλαβερές συνέπειες των κόμικς στα παιδιά. Λίγο-πολύ ο Wertham, με παραποιημένα στοιχεία και αυθαίρετα συμπεράσματα, κατηγορούσε τα κόμικς ως υπεύθυνα σχεδόν για κάθε περίπτωση παιδικής και νεανικής παραβατικότητας. Με την αμερικανική κοινή γνώμη να παρακολουθεί θορυβημένη τα αντιεπιστημονικά παραληρήματα του Wertham, ενεργοποιήθηκαν διάφοροι αμερικανικοί κρατικοί οργανισμοί με σκοπό να προστατεύσουν τα παιδιά από τον επικίνδυνο δρόμο στον οποίο τα οδηγούσαν τα κόμικς. Ως αντίδραση αυτοπροστασίας και κατ’ επέκταση αυτολογοκρισίας, οι Αμερικανοί εκδότες θέσπισαν την Comics Code Authority, που προέβη σε μια σειρά αυστηρών συστάσεων προς όσους εμπλέκονταν με τη δημιουργία, την έκδοση και την πώληση των κόμικς. Για πολλά χρόνια, τα κόμικς έγιναν άνευρα, ο φόβος και ο τρόμος έδωσαν τη θέση τους σε παιδικά αναγνώσματα, το σεξ αντικαταστάθηκε από γλυκερά ρομάντζα, οι γυναικείοι χαρακτήρες φόρεσαν μακριές φούστες και φαρδιά πουλόβερ, οι αστυνομικοί κέρδιζαν κάθε μάχη. Ολα αυτά, όμως, είναι αρκετά γνωστά. Λιγότερο γνωστές είναι οι προσπάθειες των τελευταίων, ειδικότερα, ετών να επανέλθει στην επιφάνεια το έργο του Wertham. Οχι, όμως, για να εξυμνηθεί, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: για να λοιδορηθεί ώστε να μην επαναληφθεί και να μη βρει ποτέ ξανά ευήκοα ώτα μια τόσο ισοπεδωτική και ψευδοεπιστημονική απόπειρα εύρεσης εξιλαστήριων θυμάτων. Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί εσχάτως με θέμα τους αυτό το κυνήγι μαγισσών με θύματα τους δημιουργούς και τους εκδότες κόμικς, με σημαντικότερο ίσως το «The Ten-Cent Plague» του David Hajdu με υπότιτλο «Ο Μεγάλος τρόμος από τα κόμικς και πώς άλλαξε την Αμερική». Ο Haidju καταγράφει όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στον λογοκριτικό εξαναγκασμό αλλά ταυτόχρονα μεταφέρει και τις αρκετές αντισυστημικές κινήσεις καλλιτεχνών που ξεγλίστρησαν από το ζοφερό αυτό κλίμα. Από την άλλη, πολλές είναι οι παρωδίες κόμικς αλλά και οι εκθέσεις, συζητήσεις, συνέδρια που καταπιάνονται με τη σκοτεινή αυτή εποχή για να ερευνήσουν και να καυτηριάσουν τη μαζική υστερία ενάντια στα κόμικς. Μια εποχή που μπορεί να φαίνεται πια τόσο μακρινή αλλά οι καταστάσεις που τη χαρακτήρισαν δεν επιτρέπουν τον εφησυχασμό.
  5. mr-d

    Σε δίκη ο σκιτσογράφος Plantu

    ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ Σε δίκη ο σκιτσογράφος Plantu Ενώπιον του δικαστηρίου καλείται να παρουσιαστεί ο διάσημος σκιτσογράφος της εφημερίδας "Le Monde", Plantu, έπειτα από καταγγελία μιας καθολικής οργάνωσης για ένα σκίτσο του που δείχνει τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ' να παρενοχλεί σεξουαλικά ένα παιδί. Η εισαγγελία του Παρισιού ζήτησε στις 8 Φεβρουαρίου την παραπομπή στο πλημμελειοδικείο του σκιτσογράφου και του Ερίκ Φοτορινό, του πρώην διευθυντή του Monde Magazine, που δημοσίευσε το αμφιλεγόμενο σκίτσο τον Απρίλιο του 2010. Με τίτλο "Παιδεραστία: ο Πάπας παίρνει θέση", το σκίτσο έχει δημοσιευθεί από τις 22 Μαρτίου 2010 στον ιστότοπο του σκιτσογράφου (www.plantu.net). Η καταγγελία έγινε από τη Γενική Συμμαχία κατά του Ρατσισμού και υπέρ του Σεβασμού της Γαλλικής και της Χριστιανικής Ταυτότητας (AGRIF) για "πρόκληση διακρίσεων, μίσους ή βίας εναντίον ενός ατόμου ή μιας ομάδας ανθρώπων εξαιτίας της καταγωγής τους ή της συμμετοχής ή της μη συμμετοχής τους σε μία εθνότητα, μία φυλή ή μία θρησκεία". ethnos.gr
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.