Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο Bob Layton, ο δημιουργός που καθόρισε τον Iron Man όπως τον ξέρουμε, βρέθηκε στην Αθήνα, απ’ όπου και ξεκίνησε την πρώτη του παγκόσμια περιοδεία. Γεννημένος το 1953, έμαθε να διαβάζει μέσα από τις σελίδες των αγαπημένων του κόμικς, με τη βοήθεια της μεγαλύτερης αδερφής του Sue. Σύντομα πέρασε στην «άλλη πλευρά», από φανατικός αναγνώστης, εκδίδοντας αυτοεκδόσεις σε συνεργασία με νεαρούς θαυμαστές της 9ης Τέχνης οι οποίοι εξελίχθηκαν, όπως και ο ίδιος, σε σημαντικά ονόματα του χώρου: ο Roger Stern, ο Roger Slifer, ο John Byrne και πολλοί ακόμα. Το βιογραφικό του είναι τόσο πλήρες σε συνεργασίες και ήρωες, εκδοτικά εγχειρήματα όπως η Valiant Comics και, εσχάτως, κινηματογραφικές παραγωγές. Σε μεγάλο βαθμό υπαίτιος για τη δημιουργία τού Marvel Cinematic Universe, ο Bob Layton έθεσε τις βάσεις για τον σημερινό Iron Man. Ανήμερα της επετείου 15 ετών από την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel, μιλήσαμε για κόμικς, κινηματογράφο, υπερήρωες και επιστημονική φαντασία στο πλαίσιο εκδήλωσης signing του AthensCon στο κατάστημα Limited Edition Comics. ● Οι καλλιτεχνικές επιρροές στο έργο σου είναι πολυάριθμες. Ποιες θα ξεχώριζες; Έμαθα να διαβάζω μέσω των κόμικς. Παρ’ όλο που καταλάβαινα την πλοκή από τις εικόνες λόγω καλής σκηνοθεσίας, ζητούσα βοήθεια από τη μεγαλύτερη αδερφή μου για να μάθω τι έγραφαν τα μπαλόνια. Όλως παραδόξως, ο πρώτος καλλιτέχνης που αγάπησα ήταν ο Wally Wood – γι’ αυτό και αργότερα μαθήτευσα στο πλάι του. Ο μέντοράς μου όμως ήταν σε όλη μου τη ζωή ο Dick Giordano, γνωστός για τη δουλειά του στην ένδοξη περίοδο της DC, εποπτεύοντας έργα όπως το «Watchmen» και ο «Σκοτεινός Ιππότης» του Frank Miller. Έδωσε χώρο τόσο στην καλλιτεχνική όσο και στην επιχειρηματική πλευρά μου, με πίστεψε, ήταν ο πατέρας που δεν γνώρισα. Ως συγγραφέας πάλι επηρεάστηκα από τους μεγάλους της επιστημονικής φαντασίας: Edgar Rice Burroughs, Robert E. Howard και κυρίως Arthur C. Clarke. Από νωρίς αγάπησα τις ιστορίες που αναζητούν έμπνευση και τεκμηρίωση στην πραγματική επιστήμη, κάτι που μετέφερα και στο έργο μου, ιδίως στον Iron Man. Ήθελα τα τεχνολογικά ευρήματα που πλαισιώνουν την κεντρική ιστορία να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αληθοφανή. Εξίσου χαραγμένες μου έμειναν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας της περιόδου ’50-’70, όπως οι «Όταν η Γη σταματήσει» και «Ο άνθρωπος που ζάρωνε». Εκείνη την εποχή η επιστημονική φαντασία στηριζόταν περισσότερο στους χαρακτήρες ελλείψει των θεαματικών οπτικών εφέ που υπάρχουν σήμερα. Το «Alien» για παράδειγμα δε θα μας ενδιέφερε το ίδιο χωρίς τη Ρίπλεϊ – το συναισθηματικό της ταξίδι είναι πολύ πιο ουσιαστικό από το διαστημικό. Ο κινηματογραφικός Iron Man συχνά αντλεί έμπνευση από τα κόμικς του Layton, όπως τη χαρακτηριστική σκηνή στο τεύχος #118. ● Συνεργάστηκες με την Marvel σε μία πολύ δημιουργική και ανατρεπτική περίοδο της εταιρείας. Ξεκίνησα τη συνεργασία με την Marvel σε μία καταπληκτική περίοδο, κατά την οποία έλαβε χώρα μια αλλαγή φρουράς. Ο Kirby και ο Ditko και όλοι όσοι προκαλούσαν μαγικό άνεμο με το έργο τους, ήταν ακόμη εκεί. Την ίδια στιγμή εκεί ήταν και νεαροί αλήτες όπως εγώ, ο John Romita Jr., ο John Byrne, ο Chris Claremont, ο Walt Simonson και ο Frank Miller! Όλα αυτά τα ονόματα που σήμερα είναι μέρος της ιστορίας της Marvel. Αλλά τότε μόλις ξεκινούσαμε. Και αυτό που κάναμε, δίχως να το γνωρίζουμε, ήταν η αναμόρφωση της Marvel Comics για την επόμενη γενιά. Είχαμε τη δυνατότητα να εισάγουμε τις ευαισθησίες μας, επειδή πιστεύω πως όσο προχωρούσαμε θέλαμε πιο ώριμο υλικό. Γι’ αυτόν τον λόγο πήραμε τα εύσημα απίστευτων ιστοριών όπως ο «Daredevil» του Frank Miller ή το δικό μου «Demon In A Bottle», καθώς αντανακλούσαμε τη μερίδα του κοινού που μετασχηματιζόταν από μικρά παιδιά σε νεαρούς ενήλικες. Γι’ αυτό απαιτούσαν πιο σύνθετες ιστορίες. Ήταν απίθανες στιγμές. ● Πριν περάσουμε στον Iron Man, θα ήθελα να σε ρωτήσω με ποιον άλλο ήρωα απολαμβάνεις να δουλεύεις. Από όλους όσους έχω δουλέψει, θα διάλεγα τον Ηρακλή της Marvel – κι αυτό όχι γιατί βρίσκομαι στην Ελλάδα! Η σειρά κόμικς που φιλοτέχνησα με τον συγκεκριμένο ήρωα, με τίτλο «Prince Of Power», είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα μου για την εταιρεία. Και έβγαζαν μόνο τέσσερα κάθε μερικά χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Έχω μια έντονη κωμική πλευρά, θέλω να πιστεύω πως έχω καλή αίσθηση του χιούμορ. Ο Ηρακλής μου επέτρεπε να το εκδηλώσω αυτό στο χαρτί. Ο Iron Man ήταν σοβαρός, ο Daredevil ήταν σοβαρός, όλοι ήταν σοβαροί κι εγώ ήθελα να μπορώ να σαχλαμαρίζω. Ήταν αμέσως μετά το «Star Wars» και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω διαγαλαξιακά στοιχεία και στις ιστορίες της Marvel. Έτσι πέταξα τον Ηρακλή σε αυτό. Στην Γη είναι Θεός. Είναι ανίκητος και τα σχετικά. Αλλά στο διάστημα, είναι απλά ένα μικροσκοπικό πλάσμα. Απομυθοποιείται. Στην ιστορία μου τον στέλνω εξορία στο διάστημα, βρίσκει μερικούς συντρόφους στην πορεία και μπλέκει σε πολλά ευτράπελα. Αλλά πίνει, κυνηγάει κορίτσια, κάνει σαν μπούφος. Οι αναγνώστες μέχρι και σήμερα λατρεύουν αυτές τις ιστορίες. Ακόμη και τότε, όπως είπα, μου ζήτησαν μία σειρά περιορισμένου μήκους, η οποία έγινε τόσο δημοφιλής που δύο χρόνια μετά μου ζήτησαν και δεύτερη. Και μετά ζήτησαν και ένα γκράφικ νόβελ! Και μερικά χρόνια αργότερα, μετά από μία προσωρινή απόσυρσή μου, βρήκα τον χρόνο να καταπιαστώ και με την τελευταία ιστορία που έγραψα με τον ήρωα. Με λίγα λόγια, πάντοτε λάτρευα την ανεμελιά του. Και μου δίνει τη δυνατότητα να μην εξηγώ τίποτα, γιατί είναι μαγεία, σε συνδυασμό με λίγη επιστήμη. ● Σε πρόσφατη ταινία του Marvel Cinematic Universe υπήρχαν υπόνοιες για συμμετοχή του Ηρακλή σε επόμενη ταινία. Ο Brett Goldstein από το Ted Lasso να παίζει τον Ηρακλή; Όταν οι φαν μου είδαν τη σκηνή, έλαβα αμέτρητα email – και δεν είχα ιδέα! Όλοι ελπίζουν ότι θα μεταφέρουν τις ιστορίες μου, ειδικά εφόσον το «Guardians of the Galaxy» τελείωσε, επομένως δεν υπάρχει κάποια άλλη τύπου «διαστημική σαπουνόπερα». Αν κάνουν τον «Ηρακλή» μου, θα είναι φοβερό. Θα χάσω το μυαλό μου, γιατί είναι ακόμη πιο αστείο και χαζό από τους «Guardians». Βέβαια, ο James Gunn έκανε τρομερή δουλειά με τους ήρωες, το ‘πιασε. Διηγήθηκε μία έντονα περιπετειώδη ιστορία, αλλά σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε έβαζε κάτι αστείο. Κι αυτόν τον τόνο έχει και ο «Ηρακλής» μου – γι’ αυτό ελπίζω ότι η Marvel θα επιλέξει να συνεχίσει το ίδιο μοτίβο, συνεχίζοντας να επενδύει σε διαστημικές κωμωδίες τέτοιου τύπου. Αλλά ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι εμφανίστηκε ο Ηρακλής. Εύχομαι να το κάνουν. ● Θεωρείσαι ένας από τους δημιουργούς που αναδιαμόρφωσε ριζικά τον Iron Man, δίνοντας φρέσκια πνοή σε έναν ήρωα που σήμερα αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες ολόκληρου του «μαρβελικού» σύμπαντος. Όταν κάποιος τίτλος της Marvel δεν είχε επιτυχία ανέθεταν σε νέα ταλέντα, όπως ήμασταν τότε εμείς, τα υπόλοιπα τεύχη μέχρι το οριστικό κλείσιμο. Αυτό συνέβη και με τον «Iron Man», πριν αναλάβουμε από τύχη και ένστικτο εγώ και ο David Michelinie με την απόλυτη ελευθερία να αλλάξουμε ό,τι θέλαμε δεδομένου του μειωμένου ενδιαφέροντος. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Όδευε για κλείσιμο και κατέληξε στην κορυφαία δεκάδα. Η καριέρα μας απογειώθηκε. Πρακτικά εμπνεύστηκα την εκδοχή τού Tony Stark που ενσάρκωσε ο Robert Downey Jr. Το στιλ του εξυπνάκια ροκ σταρ. Ακόμα εισήγαγα πραγματική επιστήμη στις ιστορίες, προσδίδοντάς τους την αληθοφάνεια που έλειπε – ακόμα και στη σχεδιαστική αποτύπωση της πανοπλίας του. Ήθελα να τον σκέφτομαι σαν έναν σύγχρονο Βασιλιά Αρθούρο. Οι «Stark Industries» ήταν η αυτοκρατορία του, το βασίλειό του. Οι Avengers ήταν οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Ήθελα να είναι ένας βασανισμένος βασιλιάς, γι’ αυτό εισήγαγα το πρόβλημα του αλκοολισμού, δίνοντας περισσότερο βάθος στον ήρωα. Το «Demon In A Bottle» μνημονεύεται μέχρι και σήμερα ως σημείο καμπής για τον υπερήρωα που πλέον κοσμεί το πάνθεον των ηρώων τής Marvel. Μέχρι τότε τον παρουσίαζαν με προβλήματα καρδιάς, ωστόσο τη δεκαετία του ’70 η μεταμόσχευση καρδιάς ήταν διαδεδομένη στην ιατρική πρακτική, επομένως δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο – ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να λύσει ένα σχετικά απλό πρόβλημα υγείας; ● Πώς αποτυπώνεται η επιστημονική φαντασία στο έργο σου; Είμαι ένας από τους ελάχιστους δημιουργούς κόμικς που είχαν τακτική συνδρομή στο «Scientific American». Και το διαβάζω από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο. Πάντοτε με κατέπλησσε ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν όλα τα πράγματα στην επιστήμη. Γι’ αυτό ήθελα τουλάχιστον η πανοπλία να φαίνεται πιστευτή. Δεν ήταν ελαστική, δεν ήταν ύφασμα ή κάτι τέτοιο, ήταν μεταλλική, άρα έπρεπε να έχει τις αντίστοιχες ιδιότητες. Μια αλυσόπλεκτη πανοπλία σε μικροσκοπικά μέρη τα οποία ενώνονται μεταξύ τους από ένα μαγνητικό πεδίο, βασικά στοιχεία κυβερνητικής. Καθώς η κίνηση απαιτούσε ελαστικότητα στα χέρια για παράδειγμα, μικρά μαγνητικά πεδία στο σημείο θα χαλάρωναν για να λυγίσουν και να κινηθούν ανάλογα. Έπρεπε να επεξεργαστώ όλες τις πληροφορίες για να καταστήσω την πανοπλία του Iron Man επιστημονικά τεκμηριωμένη, στο βαθμό που θα έπειθε τον αναγνώστη. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν μόνο δύο πραγματικά καλοί τρόποι να φτιάξεις έναν υπερήρωα: η επιστήμη και η μαγεία. Όλα τα υπόλοιπα είναι αηδίες. Αν σε δαγκώσει ένας ραδιενεργός νεροβούβαλος, δε θα γίνεις ο «Νεροβούβαλος Μαν». Κι ακόμη κι αν γίνεις, πώς ξέρεις ότι έχεις δυνάμεις νεροβούβαλου; Θα χτυπήσεις μετωπικά με το κεφάλι σου ένα διερχόμενο αυτοκίνητο για να διαπιστώσεις αν δουλεύουν; Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα στην προέλευση των δυνάμεων των υπερηρώων, γιατί διαφορετικά δε θα έβγαζαν νόημα. Αλλά για μένα, το κλειδί είναι στην επιστήμη και στη μαγεία, όταν ειδικά αντιμετωπίζεις την τελευταία ως επιστήμη την οποία απλώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τα εργαλεία του σήμερα. ● Συμμετείχες καθοριστικά και στην παραγωγή των ταινιών. Κατά κύριο λόγο συμμετείχε το έργο μου. Αποτέλεσε τη βάση για τη σύγχρονη εκδοχή του ήρωα. Στις ιστορίες που φιλοτέχνησα με τον David καθιερώσαμε τη σχέση του με τον Μπρους Μπάνερ, η ιδέα των «Armor Wars» οδήγησε στη δημιουργία τού «Civil War», εμφανίστηκαν ήρωες όπως ο War Machine. Όχι τυχαία, ο επικεφαλής των Marvel Studios, ονόματι David Maisel, ήταν μεγάλος θαυμαστής μου και χωρίς να το γνωρίζω εμπνεύστηκε από τη δουλειά μου καθώς οραματιζόταν την κινηματογραφική μεταφορά του ήρωα, η οποία και έθεσε τις βάσεις για το μεγαλειώδες κινηματογραφικό εγχείρημα που ακολούθησε. Μερικές σκηνές μεταφέρθηκαν ατόφιες, καθώς εξ αρχής είχαν ένα κινηματογραφικό ύφος. Ναι, συμμετείχα στα γυρίσματα των πρώτων δύο ταινιών και απόλαυσα κάθε στιγμή πηγαίου ενθουσιασμού που εισέπραττα απ’ όλους. Ο Robert Downey Jr. ερχόταν κάθε τόσο με τεύχη μου για υπογραφές. Αντίστοιχα συμμετείχα και στις παραγωγές τού «Ant-Man», ακόμη ενός ήρωα που απολάμβανα να σχεδιάζω, χωρίς να μπορώ ποτέ να φανταστώ ότι ένας συνήθως δευτερεύων χαρακτήρας θα κατέληγε σήμερα ένα παγκόσμιο κινηματογραφικό φαινόμενο. ● Τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος έχει κεντρίσει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον σου ως μέσο αφήγησης ιστοριών. Η αλήθεια είναι ότι ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο με το οποίο έχω βαθιά σχέση. Είχα την τύχη να δω πολλούς από τους χάρτινους ήρωες με τους οποίους δούλεψα να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη. Δεν θα ξεχάσω την εποχή που οι μόνες νέες ταινίες που προβάλλονταν στον κινηματογράφο, ακριβώς πριν από την πανδημία, βασίστηκαν σε παλαιότερες δουλειές μου: «Birds of Prey» και «Bloodshot». Το αστείο είναι ότι καμία από τις δύο δεν μου άρεσε παρά την εμπορική τους επιτυχία. Έχω στα σκαριά διάφορες εντελώς πρωτότυπες κινηματογραφικές παραγωγές, η πρώτη εκ των οποίων θα είναι η ταινία «Helix», ένα έργο επιστημονικής φαντασίας πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και το σχετικό link...

Οι υπερήρωες των Βαλκανίων: Από την Τουρκάλα γενίτσαρο, στον SuperSerb και τον Shqiponja της Αλβανίας Superman και Batman μην πλησιάζετε. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε, και έχουμε τους δικούς μας υπερήρωες να καθαρίζουν όταν έρχονται τα δύσκολα Κωστής Χριστοδούλου Ελάχιστες είναι οι χώρες της Ευρώπης που δεν έχουν τον δικό τους υπερήρωα όπως φαίνεται και από την πολύ καλή δουλειά που έκανε το europeisnotdead. Όπου δεν κυριαρχεί το χιούμορ όπως γίνεται στην Ισπανία, την Φινλανδία και την Βουλγαρία το αποτέλεσμα είναι συνήθως μία φτηνή αντιγραφή των ηρώων της Marvel και της DC Comics. Εδώ οι Έλληνες κάνουμε πάλι την διαφορά καθώς είχαμε υπερήρωες όταν οι υπόλοιποι λαοί δεν είχαν ακόμη ήρωες. Ο λόγος φυσικά για τον Ηρακλή και τους υπόλοιπους μυθικούς ήρωες που μεγάλωσαν εκατοντάδες γενιές όχι μόνο στην Ελλάδα, πριν ανακαλυφθούν οι νεόκοποι υπερήρωες. Παντοδύναμος και πανέξυπνος, ο γιος του Δία και την Αλκμήνης, κατάφερνε να υπερνικά κάθε εμπόδιο και μυθικό τέρας έβρισκε μπροστά του. Καθώς εκείνη την εποχή κανένας δεν έβγαζε λεφτά από τους Άθλους του Ηρακλή ο υπερήρωας αφού έκανε τον κύκλο του στην Γη, πέθανε αλλά έκανε σίρκουελ καθώς αποθεώθηκε (κοινώς έγινε θεός) και συνέχισε μία πιο ήρεμη καριέρα στον Όλυμπο. Μετά τον Ηρακλή η δεύτερη πιο διάσημη υπερήρωας των Βαλκανίων είναι η Τουρκάλα Janissary (σ.σ. γενίτσαρος). Το πραγματικό της όνομα είναι Selma Tolon και εργάζονταν ως γιατρός στην Ερυθρά Ημισέληνο. Κατά την διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού στο σημείο που προσέτρεξε θα πέσει σε μία τρύπα που προξένησε ο σεισμός και θα βρεθεί δίπλα στο μαγικό γιαταγάνι του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς και σε ένα βιβλίο με ξόρκια που θα της δώσει τεράστια δύναμη, αντοχή, την δυνατότητα να πετάει και άλλα μυστικά όπλα για να υπηρετεί το καλό. Η Janissary έκανε διεθνή καριέρα ως guest δίπλα σε άλλους υπερήρωες όπως η Wonder Woman. Ο Αλβανός υπερήρωας, ο Shqiponja (σ.σ. Αλβανονίντζα) με την κατακόκκινη φόρμα και τον δικέφαλο αετό στο στήθος γεννήθηκε το 1997 και κατατρόπωνε - φυσικά - τους Σέρβους. Είναι δημιούργημα του σκιτσογράφου Sorosh τα χρόνια που ο τελευταίος σπούδαζε στην Πρίστινα. Ο Shqiponja γνώρισε δεύτερη καριέρα τα τελευταία χρόνια από το πενάκι του Gani Sanduri ο οποίος τον έβγαλε από τις εθνικιστικές διαμάχες και τον έβαλε να πολεμάει με την μαφία των ναρκωτικών. Πριν γίνει Bosman, o Βόσνιος υπερήρωας ήταν ένα αγόρι που ονομάζονταν Μίρσαντ και ήταν γιος στρατηγού του στρατού της Γιουγκοσλαβίας. Με την έναρξη του πολέμου απέκτησε υπερδυνάμεις και έγινε ο Bosman o μαχητής για την δικαιοσύνη και όπως αναφέρει ένας blogger που αναλύει τα βαλκανικά κόμικς την περίοδο του πολέμου "μίας δικαιοσύνης που απαιτεί να σκοτώνονται Σέρβοι". Ο SuperSerb των Σέρβων μπορεί να μην είχε καταγράψει κάποια περιπέτεια στον ιστορικό του αλλά αποτελεί την καλύτερη απάντηση- παρωδία στην ανάπτυξη εθνικιστικών υπερηρώων στην ταραχώδη περίοδο της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας. "Πιο γρήγορος απο την κοινή λογική. Ισχυρότερος από την πεθερά. Πιο έξυπνος από μία ξανθιά. Ναι, είναι ο SuperSerb" αναφέρει η αφίσα του που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Άλλο Super Hero και άλλο Super Spiro. Ο Βούλγαρος υπερήρωας που από το παρουσιαστικό του λες ότι "δεν το 'χει", κοιμάται την μέρα για να προστατεύει την Σόφια τα βράδια. Η βουλγάρικη μαφία τα έχει βρει σκούρα από αυτή την καρικατούρα υπερήρωα που έχει δημιουργήσει ο Nedelcho Bogdanov. Δείγμα της δουλειάς του υπάρχει και στα αγγλικά. Πηγή ΥΓ Ακολουθήστε τα λινκ του άρθρου.