Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Ηλίας Κυριαζής'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Οι Έλληνες δημιουργοί κόμικς και εικονογράφοι γυμνοί O Ηλίας Κυριαζής που τιμήθηκε για την συνολική δουλειά του στο φετινό Comicdom – μπορείς να διαβάσεις περισσότερα γι’ αυτόν εδώ – όταν δεν φτιάχνει κόμικς, ασχολείται μεταξύ άλλων και με ένα side-project που λέγεται Artists in The Nude. Το Artists in the Nude είναι ένα μπλογκ στο tumblr που κάθε βδομάδα ζητάει από περισσότερο και λιγότερο γνωστούς κομιξάδες και εικονογράφους να απεικονίσουν τους εαυτούς τους όπως τους γέννησε η μητέρα τους. Η ιδέα είναι πολύ απλή και έξυπνη και θυμίζει ανάλογα tumblr του εξωτερικού. Τα σχέδια που συναντάει κάνεις, συνήθως είναι χιουμοριστικά ενώ σε ορισμένα οργιάζει η φαντασία των δημιουργών τους. Ζητήσαμε από τον Ηλία να μας πει λίγα λόγια για το πρωτότυπο αυτό πρότζεκτ και το κατά πόσο οι καλλιτέχνες είναι ανοικτοί σε τέτοιες προτάσεις. Τι είναι το artists in the nude; 'Ενα tumblr όπου δημιουργοί κόμικς, εικονογράφοι και λοιποί καλλιτέχνες καλούνται να σχεδιάσουν τον εαυτό τους γυμνό. Όπως αντιλαμβάνονται οι ίδιοι αυτό τον όρο. Πώς το σκέφτηκες; Γιατί γυμνοί; Oι αυτοπροσωπογραφίες καλλιτεχνών δεν είναι κάποια καινούργια ιδέα, ούτε τα γυμνά. Με ενδιέφερε καιρό το θέμα και με ενδιέφερε και πως θα το αντιμετώπιζαν οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Αυτό είναι για μένα και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του project, να βλέπω πως ο κάθε καλλιτέχνης επέλεξε να αντιμετωπίσει το θέμα. Νομίζω οτι βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα έτσι, όχι μόνο για τους συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά και γενικότερα για τη σχέση που έχουμε με το σώμα μας. Πόσοι καλλιτέχνες έχουν λάβει μέρος μέχρι τώρα; Αυτή τη στιγμή μετράμε περίπου 65 άτομα. Το site ανανεώνεται δυο φορές τη βδομάδα, με μια αντρική και μια γυναικεία συμμετοχή. Είναι πρόθυμοι να το κάνουν; Οι περισσότεροι ναι. Κάποιοι αρνούνται γιατί δε νιώθουν άνετα με το θέμα, κάποιοι επειδή φοβούνται ότι θα τους δημιουργήσει πρόβλημα σε άλλο τομέα της ζωής τους (επαγγελματικό, οικογενειακό...) και κάποιοι απλά δεν ενδιαφέρονται (γιατί μην ξεχνάμε ότι μιλάμε ως επί το πλείστον για επαγγελματίες καλλιτέχνες και η συγκεκριμένη δουλειά δυστυχώς δεν πληρώνεται). Ποια είναι τα αγαπημένα σου από αυτά που σου έχουν στείλει μέχρι στιγμής; Και το πιο αστείο που σου έχουν στείλει; Δε θέλω να πω. Το βρίσκω άκομψο ως διοργανωτής του project να κρίνω τις δουλειές αυτών που ο ίδιος κάλεσα να λάβουν μέρος. Τι feedback έχει; Από Likes και Views καλά πάει. Και συχνά προκύπτουν και ενδιαφέρουσες συζητήσεις με αφορμή συγκεκριμένων κομματιών. Το έχει βρει κάποιος προσβλητικό; Αν το έχει βρει το κράτησε για τον εαυτό του. Αδυνατώ να μπω στο μυαλό κάποιου που θα το θεωρούσε ως concept "προσβλητικό". Τι προσδοκίες έχεις; Θα μου άρεσε μέσα από αυτό το tumblr να γνωρίσει ο κόσμος καλλιτέχνες που δεν ήξερε και να γνωρίσει καλύτερα αυτούς που ήξερε. http://artistsinthenude.tumblr.com Το άρθρο με την είδηση (γραμμένο από τη Μαρία Παππά) βρίσκεται εδώ. Όποιος/α θέλει να δει τα σκίτσα μπορεί να μεταβεί στις σελίδες των συνδέσμων με δική του/της ευθύνη. Δεν υπάρχει λόγος να γεμίσει η σελίδα spoilers.
  2. The_Sandman

    ILIAS KYRIAZIS ARTWORK 2015

    Συλλογή με δημοσιευμένες αλλά και αδημοσίευτες δουλειές του Ηλία Κυριαζή στην αρχική τους μορφή, μόνο με μολύβια και μελάνια, που κυκλοφόρησε σε 100 αριθμημένα αντίτυπα στο Comicdom Con 2015.
  3. Cosplay, bazaar, πάνελς, προβολές, καλεσμένοι: Ξεχωρίσαμε 10 μεγάλα highlights από το φετινό Comicdom Con Athens που θα διεξαχθεί το ερχόμενο τριήμερο στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Θα είμαστε και πάλι εκεί. Στο κτίριο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης στην οδό Μασσαλίας, να βολτάρουμε ανάμεσα στους πάγκους των εκδοτικών και στα περίπτερα των καταστημάτων, ζητώντας υπογραφές και σχέδια από τους αγαπημένους μας δημιουργούς, χαζεύοντας τις απίστευτες στολές των cosplayers, και απολαμβάνοντας αυτή τη συγκέντρωση ανθρώπων που τους ενώνει η αγάπη για τα κόμικς, για το φανταστικό, το sci-fi ή όλα μαζί. Το τριήμερο του Comicdom Con είναι must είτε αγαπάς τα κόμικς, είτε έχεις μια χαλαρή σχέση μαζί τους, είτε είσαι απλά περίεργος για την κουλτούρα που κινεί τη σημερινή βιομηχανία διασκέδασης. Θα το απολαύσεις αν είσαι φαν, θα ανακαλύψεις πράγματα αν είσαι απλός περαστικός. Κοιτώντας το πλούσιο για μια ακόμα φορά πρόγραμμα του Con, ξεχωρίσαμε 10 highlights, αλλά περισσότερο ως αρχή. Μπορείς να το ψάξεις κι εσύ, ή εναλλακτικά απλώς να εμφανιστείς εκεί, από την Παρασκευή 24 Απριλίου ως την Κυριακή 26, για να βρεις από μόνος σου τι σε ενδιαφέρει. Cosplay extravaganza Φέτος το Cosplay κρατά περίοπτη θέση και διευρυμένη παρουσία στο πρόγραμμα του Con. Υπάρχει ας πούμε μια φωτογραφική έκθεση από έναν φωτογράφο ο οποίος εδώ και 5 χρόνια φωτογραφίζει cosplay και είναι ο επίσημος φωτογράφος του αντίστοιχου Comicdom event, όπως και άλλων διεθνών αντίστοιχων εκδηλώσεων. Όλη η Ελληνική cosplay σκηνή σε ένα μέρος! (Κάθε μέρα) Σε ένα εξειδικευμένο πάνελ, τρεις cosplayers θα μοιραστούν tips και εμπειρίες για όποιον θέλει να ασχοληθεί περισσότερο με αυτό το χόμπι (Κυριακή, 15.00), το οποίο θα κορυφωθεί με το παραδοσιακό πλέον διαγωνισμό cosplay, την τρομερή αυτή στιγμή όπου οφείλεις να βρίσκεσαι στον χώρο της Ένωσης, για να βιώσεις την απίστευτη εμπειρία του να είσαι περιτριγυρισμένος από χαρακτήρες του Naruto και του Game of Thrones (Σάββατο, 19.30) Οι 'άλλοι' υπερήρωες Δεν είναι όλοι σαν τον Κάπτεν Αμέρικα ή σαν τον Σούπερμαν (πριν σκοτεινιάσει) να σώζουν ζωάκια και να σταματάνε ληστείες. Κάποιοι υπερήρωες δεν είναι ακριβώς ήρωες. Από ακραία παραδείγματα τύπου Punisher μέχρι meta ενήλικους χιουμορίστες τύπου Deadpool, αυτό είναι ένα πάνελ αφιερωμένο στους εναλλακτικούς υπερήρωες-- οι οποιοι είναι θέμα χρόνου μέχρι να αρχίσουν κι αυτοί να κατακτούν τη μεγάλη οθόνη, με τον Deadpool ήδη καθ'οδόν. (Κυριακή 15.30) Great American Comics! Δεν είναι γνώμη αυτή, είναι ο τίτλος της έκθεσης. Και είναι great όνομα και πράμα, καθώς για μια ακόμα φορά το Comicdom συνεργάζεται με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο, φέρνοντας στην αίθουσα εκθέσεων της Ένωσης πρωτότυπες σελίδες μερικών εκ των σπουδαιότερων και διασημότερων αμερικάνικων κόμικς όλου του 20ου αιώνα, από κάθε είδος. Από Άρτσι μέχρι Ντένις ο Τρομερός κι από το Σέργιο Αραγόνες μέχρι Τζουλς Φάιφερ, η έκθεση αυτή είναι μεγάλο must-see. (Όλες τις μέρες) Panel καλεσμένων καλλιτεχνών Στους καλεσμένους μεταξύ άλλων βρίσκουμε τον Πίτερ Σνέιμπεργκ (βετεράνο των κόμικς της Vertigo όπως το "The Books of Magic"), τον Ούλισες Φαρίνας (σχεδιαστή των "Transformers") και τον σχεδιαστή Ντέκλαν Σάλβεϊ (που δουλεύει στο "Moon Knight" με τον πολύ Γουόρεν Έλις). Οι καλεσμένοι θα απαντήσουν τις ερωτήσεις του κοινού και ύστερα θα υπογράψουν κόμικς. Το πάντα απαραίτητο signing event του Con. (Σάββατο 13.00) Σπύρος Ορνεράκης Masterclass Ένας από τους διασημότερους Έλληνες καρτουνίστες, ο Σπύρος Ορνεράκης ίδρυσε το ομώνυμο κέντρο εφαρμοσμένων τεχνών ενώ έχει διακριθεί ως πολιτικός γελοιογράφος έχοντας παράλληλα δουλέψει ως εικονογράφος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος και καλλιτεχνικός διευθυντής. Ο Ορνεράκης θα παρουσιάσει την εμπειρία και τις τεχνικές του μέσω live δημιουργίας, σε ένα masterclass ανοιχτό στο κοινό. (Παρασκευή 17.30) Τα εναλλακτικά εξώφυλλα, live! 10 καλλιτέχνες, από τους καλεσμένους της διοργάνωσης μέχρι Έλληνες καταξιωμένους δημιουργούς, θα αναλάβουν για 2 ώρες να σχεδιάσουν ζωντανά, τα δικά τους variant εξώφυλλα τευχών, λαμβάνοντας ουσιαστικά λευκή... οκ, όχι επιταγή, αλλά λευκό εξώφυλλο. Κάποιο από τα μοναδικά συλλεκτικά τεύχη που θα προκύψουν μπορεί και να γίνει δικό σου. (Κυριακή, 18.00) Ατομική έκθεση Ηλία Κυριαζή Ένας από τους πιο διάσημους Έλληνες κομίστες, ο οποίος φέτος εκτός από τη σειρά Secret Identities που σχεδιάζει για την Image, έρχεται στο Comicdom με την επετειακή, πολυτελή έκδοση Manifesto (του κόμικ που τον έκανε γνωστό), παρουσιάζει στους επισκέπτες του Con αυθεντικές σελίδες από τις δουλειές και τα έργα του. (Όλες τις μέρες) Surviving the Woods! Ο Μιχάλης Διαλυνάς, ένας ακόμα Έλληνας δημιουργός που δημιουργεί κόμικς στην Αμερική, γιορτάζει το φινάλε της πρώτης χρονιάς της σειράς The Woods, την οποία συνυπογράφει. Πρωτότυπες σελίδες, τα πρώτα 12 τεύχη, κι ένα μικρό preview της συνέχειας, παρουσία του ίδιου του Διαλυνά. (Παρασκευή 13.00, Σάββατο 12.45) Ελληνικά Βραβεία Κόμικς Ο κλασικός ετήσιος θεσμός που βραβεύει τα σημαντικότερα κόμικς της Ελληνικής σκηνής, φέτος μετακινείται Παρασκευή αλλά σημαντικότερα, παύει να λέγεται Comicdom Awards (όπως λεγόταν τόσα χρόνια) και μετονομάζεται σε κάτι πιο ευρύ, δίνοντας το στίγμα πως αφορά όλους όσοι ασχολούνται με τα κόμικς. Την τελετή θα παρουσιάσει ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, ένας από τους stand-up comedians που πρέπει να γνωρίζεις. (Παρασκευή 21.00) Και φυσικά, Το bazaar! Και ο χώρος των φανζίν! Οι δύο πιο μεγάλες παραδόσεις της διοργάνωσης, δηλαδή οι χώροι με τα περίπτερα των εκδοτικών όπου μπορείς να βρεις από καταστήματα κόμικς μέχρι καλλιτέχνες που υπογράφουν τα έργα τους, και ο χώρος των φανζίν, όπου νέοι και ανεξάρτητοι δημιουργοί φέρνουν τις δουλειές τους, που δε θα μπορείς να βρεις αλλού. Το πέρασμα είναι απαραίτητο. Κι αν έχεις λίγη διάθεση, πάρε μερικά, ακόμα και στην τύχη. Θα βρεις σίγουρα κάτι ωραίο κι ενδιαφέρον. * Το Comicdom Con Athens διεξάγεται στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση (Μασσαλίας 22), στις 24, 25 και 26 Απριλίου. Και το σχετικό link...
  4. O Ηλίας Κυριαζής μισεί τα κομπλιμέντα για τη δουλειά του (όταν δεν συνοδεύονται από πρόταση) Ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Comicdom είναι από τους λίγους Έλληνες κομίστες με διεθνή καριέρα. «Μια ζωή σχεδιάζω, από πιτσιρικάς» λέει ο Ηλίας Κυριαζής καθισμένος οκλαδόν μπροστά στις κούτες που περιέχουν τη νέα έκδοση του Μανιφέστο, έτοιμες να μεταφερθούν στον χώρο του Comicdom. «Από πολύ νωρίς θυμάμαι να κάνω κόμικς, στο δημοτικό» λέει. «Διπλώνοντας μια σελίδα Α4 στα δύο και συρράπτοντας τα φύλλα, έφτιαχνα μικρές περιπετειούλες. Πέρα από το σχέδιο, με είχε τραβήξει πολύ και η αφήγηση της εικόνας». Ο γάτος του, ο Ben Grimm, που ήταν άφαντος για 20 λεπτά, κάνει την εμφάνισή του επιφυλακτικά και βολτάρει στον χώρο. «Έχει ονοματεπώνυμο, τον βάφτισα από τον ήρωα του κόμικ, που είχαν ίδια χρώματα», εξηγεί ο Ηλίας, «αλλά στην πορεία τα μάτια του από γαλάζια έγιναν κίτρινα, του έμεινε μόνο η κόκκινη γούνα». Ο Ηλίας ασχολείται επαγγελματικά με τα κόμικς από το 2001, από τότε που 20άρης έστειλε μια μονοσέλιδη ιστορία με τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο στον πρώτο διαγωνισμό του «9» της «Ελευθεροτυπίας». «Δεν περίμενα να γίνει και κάτι» θυμάται. «Δούλευα σε ένα στούντιο και κάναμε storyboard για διαφημίσεις. Είχα κερδίσει χωρίς να το περιμένω, αλλά το πλάνο ήταν ότι έτσι κι αλλιώς θα πήγαινα να τους ζητήσω δουλειά. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο να βρω τι να κάνω. Τα πρώτα χρόνια ήταν μια διαδικασία εκμάθησης. Σε συνδυασμό με όλη την έπαρση που έχεις στα 20 όταν βγάζεις τη δουλειά σου προς τα έξω και ακούς και δυο καλά λόγια, είχε αρκετό ζόρι. Μου έλεγαν πράγματα για τα κόμικς, εγώ θεωρούσα ότι τα πάντα στα δικά μου ήταν τέλεια, οπότε κάθε υποχώρηση ήταν επίπονη. Η πρώτη μου δουλειά, μια σειρά σε σενάριο του Λέανδρου, λεγόταν Σε Βλέπω και ήταν μια παρωδία του "Big Brother". Έκανα αυτό για 3-4 μήνες και μετά άρχισα να το παλεύω μόνος μου. Δοκίμασα να κάνω δικά μου σενάρια». «Το σενάριο είναι πιο δύσκολο για σένα από το σχέδιο;». «Το σχέδιο έχει εξαντλητική δουλειά, αλλά το διασκεδάζω περισσότερο από το σενάριο. Μου αρέσει να δουλεύω στις δικές μου ιστορίες, αλλά είναι φάσεις που κοιτάζω το χαρτί με τις ώρες και κάνω τα πάντα πριν καθίσω να γράψω δυο αράδες. Μου αρέσει πάρα πολύ, όμως, να στήνω τις ιστορίες. Έχοντας την κεντρική ιδέα, τον σκελετό, μου αρέσει να σκηνοθετώ: ποια σκηνή θα πάει μπρος και ποια μετά, πόσο θα κρατήσει και πού θα κόψω τα καρέ, απολαμβάνω όλο αυτό το κομμάτι του στησίματος ενός κόμικ». Η πρώτη μεγάλη επιτυχία μέσω του «9» ήρθε λίγο αργότερα, με το Μανιφέστο, τις ιστορίες καθημερινότητας ενός 20χρονου, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από το 2003 μέχρι το 2008 και σήμερα είναι μια μοναδική καταγραφή της γενιάς των '00s που πρόλαβε να ζήσει τις τελευταίες ανέμελες μέρες πριν χτυπήσει η κρίση. «Απ' όσα έκανα εγώ στο "9", ήταν αυτό που έμεινε ως "η επιτυχία". Έκανα τον πρώτο τόμο, μετά τον σταμάτησα γιατί ήθελα να δοκιμάσω κι άλλα πράγματα, αλλά κατέληξα να ξαναγυρνάω σε αυτό και για πάρα πολύ καιρό ήμουν αυτός που έκανε το Μανιφέστο. Στις παρέες των φίλων μου ήταν αυτό που με χαρακτήριζε. Ολοκληρώθηκε σε κάποια φάση, όταν εγώ άρχισα να στρέφω το μάτι μου στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια μετά είχα μια πολύ παράξενη σχέση μαζί του. Σκεφτόμουν, ok, το έκανα, αλλά τώρα πρέπει να στραφεί η προσοχή σας στα καινούργια πράγματα που κάνω, τα οποία είναι και καλύτερα, είναι πιο δουλεμένα, πιο επαγγελματικά, πιο προχωρημένα. Προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να δημιουργήσω μια απόσταση από το Μανιφέστο. Το Μανιφέστο ήταν κάτι που έγινε στην "Ελευθεροτυπία", που είχε μεγάλη διανομή και τεράστιο κοινό, το οποίο μετά ήταν πολύ δύσκολο να το μαζέψεις με κάποια αυτοέκδοση ή με τη δουλειά σου, που θα υπάρχει μόνο στα κομιξάδικα. Μου φαινόταν πια και παλιό σε τεχνικό επίπεδο. Στην πορεία άρχισα να συμφιλιώνομαι με τα πράγματα που είχα κάνει μικρός – ξέφυγα και από τη διαδικασία να ανταγωνίζομαι το Μανιφέστο λες και το είχε κάνει κάποιος άλλος. Συμφιλιώθηκα με αυτό, ένιωσα πιο άνετος και πιο ασφαλής με τις δουλειές που έκανα τώρα, οπότε έφυγε αυτή η κόντρα με τον παρελθοντικό εαυτό μου. Όταν ξαναγυρνάω σε αυτό, το βλέπω πια με πολλή αγάπη, γιατί είναι τα '20s μου, κάποιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου». Πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να μαζέψει όλο το υλικό που έχει σχέση με το Μανιφέστο και να το κυκλοφορήσει σε μια πολυτελή έκδοση με όλο το υλικό που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ σε τόμο. Μάλιστα, σχεδίασε μια νέα ιστορία που δείχνει τι απέγιναν οι ήρωες μετά το τέλος του δεύτερου τόμου (ο πρώτος τόμος είχε κυκλοφορήσει το 2004 και ο δεύτερος το 2009). «Αν σήμερα ξεκινούσα να κάνω έναν σύγχρονο Βίκτωρα, θα είχε πάρα πολλές διαφορές. Και δεν ξέρω αν θα ένιωθα άνετα να κάνω κάτι τόσο εξομολογητικό όσο ήταν το Μανιφέστο σε πολλά σημεία του. Όταν το ξαναδιάβαζα πρόσφατα για να μπω στη διαδικασία να κάνω αυτό τον τόμο, ήταν φορές που αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατόν να λέω τόσο χύμα κάποια πράγματα. Δεν θα το έκανα ποτέ τώρα». Το Μανιφέστο είναι μια δουλειά που αγαπήθηκε πολύ από το ελληνικό κοινό και ο Βίκτωρας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες κόμικς των τελευταίων 10 χρόνων. Στο ενδιάμεσο και μετά το Μανιφέστο κυκλοφόρησαν αρκετές δουλειές του. Ο Ηλίας είναι από τους λίγους Έλληνες δημιουργούς που έχουν κυκλοφορίες σε αξιόλογους εκδοτικούς του εξωτερικού και πολλές διεθνείς συνεργασίες. «Ψαχνόμουν από το Ίντερνετ και μετά πήγα στο San Diego Comic Con για να δω τι παίζει, έκανα ανοίγματα στέλνοντας δουλειές σε διαγωνισμούς της DC και της Dark Horse, μου κάτσανε δυο-τρεις καλές πρώτες δουλειές κι έκανα μία μίνι σειρά, κάτι που ήταν μεγάλο πράγμα για μένα» λέει. «Προσπαθώ κάθε χρόνο να πηγαίνω σε κάποιο convention του εξωτερικού – όχι ότι κλείνεις δουλειές στα conventions, αλλά γνωρίζεις κόσμο, μαζεύεις business cards, κάνεις επαφές και μετά, σε συνδυασμό με το Ίντερνετ, σπρώχνεις τη δουλειά σου. Υπήρχαν χρόνια που μου κάθονταν καλά και άλλα που ήθελα να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Έδειχνα δουλειές και δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Τώρα είμαι καλά». Το βιογραφικό του περιέχει το Melody, ένα webcomic στη Zuda της DC, μετά τη νίκη του στον διαγωνισμό της εταιρείας. «Η πρώτη δουλειά στην Αμερική σε δικό μου σενάριο. Δεν εκτιμάς ποτέ αυτό που έχεις. Τότε θεωρούσα ότι με το που έκανα αυτό το πράγμα είχα μπει στην DC comics και σε λίγο θα έκανα τον Batman. Στα μετέπειτα χρόνια, που είχε δυσκολέψει η κατάσταση, πολλές φορές σκεφτόμουν "γαμώτο, να 'χα τώρα κάτι σαν το Melody"». Ακολούθησε το Falling for Lionheart στην IDW, το πρώτο του graphic novel στην Αμερική, και το περσινό Elysium Online που βγήκε μέσω crowd funding και σάρωσε τα βραβεία στο περσινό Comicdom. Ο Ηλίας ζει στη Νέα Σμύρνη, αλλά και στη Νέα Υόρκη να ζούσε οι προοπτικές δεν θα άλλαζαν. «Μόνιμα περνάει από το μυαλό μου να φύγω για έξω, αλλά πάντα το αναβάλλω, γιατί κατά βάθος μου αρέσει εδώ» λέει. «Το Ίντερνετ λειτουργεί μια χαρά. Και στη Νέα Υόρκη να ζούσα, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα δούλευα, γιατί δεν υπάρχει μια πόλη που να είναι το Χόλιγουντ των κόμικς». Μιλάει για την πρώτη φορά που ταξίδεψε στην Αμερική, μια συγκλονιστική εμπειρία που τον έχει σημαδέψει. «Αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξαναπιάσω ποτέ, γιατί ήταν η μόνη φορά που δεν είχα προσδοκίες. Ήθελα να δείξω τη δουλειά μου, αλλά πήγαινα ως φαν και απλώς το απολάμβανα. Όλα τα υπόλοιπα ταξίδια –και όσο περισσότερο περνούσαν τα χρόνια– είχαν το άγχος να έχω κάποιο αποτέλεσμα. Στο πρώτο δεν είχα ακόμα μάθει να έχω αυτή την επιφύλαξη που απέκτησα με τα καλά λόγια. Μου έλεγαν "Wow! Τι ωραία δουλειά" και σκεφτόμουν "τελείωσε, αυτό ήταν!". Στα κατοπινά χρόνια κατέληξα να μισώ όσο τίποτε άλλο τα κομπλιμέντα για τη δουλειά μου που δεν συνοδεύονται από πρόταση». «Αν δεν σχεδιάσω, δεν πάει καλά η μέρα μου. Άλλος κόσμος έχει αναμνήσεις, εμείς έχουμε σελίδες. Όλη η μέρα μου περιστρέφεται γύρω από το σχέδιο. Χαζολογώ στο Ίντερνετ και μπορεί να δω καμιά σειρά. Αν είμαι τυχερός, θα βγω από το σπίτι μια-δυο φορές την εβδομάδα να δω κανέναν άνθρωπο, για να μην ξεχνάω τα ελληνικά και μιλάω μόνο γατίσια. Δεν έχω όρεξη για socializing, λίγο-πολύ έχω καταλήξει με ποιους ανθρώπους θέλω να συναναστρέφομαι και προσπαθώ να περνώ λίγο και ποιοτικό χρόνο μαζί τους». «Στην Ελλάδα δεν πουλάει το κόμικ. Στο crowd funding, παρόλο που σε στηρίζει ο κόσμος, τα περισσότερα αντίτυπα έχουν προαγοραστεί. Με το που τελειώνει η καμπάνια, είναι προδιαγεγραμμένο το πώς πήγε. Καλύπτεις τις παραγγελίες. Εξαντλείται το στοκ, δεν μιλάς για μεγάλα νούμερα. Οι κανονικές εκδόσεις έχουν το τιράζ που κάποτε ονομάζαμε limited edition. Έχουν γίνει πια όλα συλλεκτικά. Είναι πολλοί δημιουργοί που κάνουν συνεργασίες με το εξωτερικό. Και οι υπόλοιποι έχουν το βλέμμα τους στο εξωτερικό. Έχει δεχτεί το πλήγμα η αγορά, αλλά, από την άλλη, αυτό που βλέπω ως δημιουργός, όταν πηγαίνω σε διοργανώσεις όπως τo Comicdom, είναι ότι έχει ανέβει πάρα πολύ το επίπεδο. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί που σκάσανε από το "9" εκείνη την εποχή είναι τώρα 10 χρόνια καλύτεροι. Υπάρχει υψηλό επίπεδο παντού. Είναι κρίμα, λες "δεν μπορούσαμε να έχουμε την ποιότητα της δουλειάς του τώρα με την εμπορικότητα του τότε;". Το έξω που όλοι κυνηγούσαν από προσωπική φιλοδοξία έχει γίνει πια λύση ανάγκης. Ανταγωνιζόμαστε με καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο, οπότε είναι απαραίτητο να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά». Ο Ηλίας Κυριαζής είναι ο τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Comicdom Con Athens 2015, έχει επιμεληθεί το επίσημο εικαστικό του και θα έχει προσωπική έκθεση το τριήμερο. Πηγή
  5. Ion

    Secret Identities # 1 Signing [ 28/2/2015 @ Jemma ]

    Secret Identities # 1 Signing "Γιορτάστε μαζί μας το ξεκίνημα της νέας υπερηρωικής σειράς της Image Comics : SECRET IDENTITIES! O co-creator και σχεδιαστής, Ηλίας Κυριαζής, θα βρίσκεται το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου (12:00 - 16:00) στο κατάστημα Jemma Press να υπογράψει αντίτυπα του πρώτου τεύχους και να μιλήσει με τους αναγνώστες για τα μυστικά της σειράς." FB Event
  6. Artists in the nude Εικονογράφοι και κομιξάδες ζωγραφίζουν τον εαυτό τους. Γυμνό. Για όσους παρακολουθούν τα κόμιξ ο Ηλίας Κυριαζής δεν χρειάζεται συστάσεις. Σχεδιάζει κόμικς επαγγελματικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Η πιο γνωστή του δουλειά είναι το Manifesto που κυκλοφόρησε από το περιοδικό «9» της Ελευθεροτυπίας. Τα τελευταία χρόνια δουλεύει για την αμερικάνικη αγορά το νέο του κόμικ, «Secret Identities», που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο από την Image Comics. Tο Artists In The Nude είναι ένα tumblr όπου καλλιτέχνες των κόμικς και της εικονογράφησης καλούνται να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους γυμνό. Ανανεώνεται δύο φορές την εβδομάδα - συνήθως με ένα αντρικό ή ένα γυναικείο σχέδιο. «Το site το ξεκίνησα και το τρέχω εγώ. Δεν είναι βέβαια καμία καινούρια ιδέα οι γυμνές αυτοπροσωπογραφίες. Αλλά εμένα με έψηνε να το κάνω και σκέφτηκα ότι ίσως θα ενδιαφέρει φίλους και συναδέλφους, μη γδύνομαι μόνος μου», λέει ο Ηλίας Κυριαζής. «Μου φάνηκε ότι θα ήταν ωραίο να οργανωθεί με τη μορφή ενός tumblr. O στόχος είναι να δημιουργηθεί μια πολύ όμορφη online gallery. To πως επιλέγει ο καθένας ή η καθεμία να απεικονίσει τη γύμνια του, φανερώνει πολλά για τον κάθε καλλιτέχνη. Περισσότερα από το κορμί που θα βλέπαμε σε μια φωτογραφία με ένα γυμνό σώμα. Και μιας και μιλάμε για μεγάλο αριθμό συμμετοχών ίσως μπορέσουμε σε κάποιο σημείο να αρχίσουμε να βγάζουμε και γενικότερα συμπεράσματα για το πως βλέπουμε το σώμα μας», λέει. «Οι καλλιτέχνες δεν παίρνουν οδηγίες, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Να πλησιάσουν το θέμα όπως θέλουν οι ίδιοι. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Προς το παρόν οι καλλιτέχνες προσκαλούνται ένας-ένας για να φροντίσουμε να έχουμε το επίπεδο που θέλουμε. Αλλά κακό δεν κάνει όποιος ή όποια ενδιαφέρεται να μου το πει στο Facebook», λέει. http://artistsinthenude.tumblr.com/ http://www.iliaskyriazis.com/ πηγή
  7. 06/07/14 Καρέ - καρέ Έλληνες δημιουργοί κόμικς εκτός συνόρων Πάντα παραπονιόμαστε για το ότι οι Ελληνες καλλιτέχνες δεν γίνονται ευρύτερα γνωστοί στο εξωτερικό. Οι συνωμοσιολόγοι καταγγέλλουν μια παγκόσμια ανθελληνική πλεκτάνη, ενώ οι μεμψίμοιροι κατηγορούν τους καλλιτέχνες ως ανεπαρκείς και τεμπέληδες. Οι καλλιτέχνες των κόμικς με την αυξανόμενη παρουσία τους στη διεθνή σκηνή τούς. Η διεθνής καριέρα είναι γεγονός για μια πλειάδα Ελλήνων δημιουργών κόμικς της νεότερης γενιάς που συνεργάζονται πλέον με σημαντικούς εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού και δημοσιεύουν τα έργα τους σε μια παγκόσμια αγορά. Οι νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν την εξ αποστάσεως εργασία, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο και τον επαγγελματισμό πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών, άνοιξαν τις πόρτες. Από τους πλέον επώνυμους καλλιτέχνες στις ΗΠΑ είναι ο πολυβραβευμένος Μιχάλης Διαλυνάς, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε διάφορους τίτλους όπως The Woods, μια τρομακτική ιστορία γύρω από την εξαφάνιση ενός ολόκληρου σχολείου, Amala’s Blade κ.ά. Ο Ηλίας Κυριαζής, που σάρωσε τα φετινά βραβεία Comicdom, έχει επίσης πολλές δημοσιεύσεις σε τίτλους όπως Galaxy Quest: Global Warning, Ghostbusters, Vampirella, Falling from Lionheart κ.ά. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να εμπιστευτούν οι Αμερικανοί εκδότες τους Έλληνες που προέρχονται από μια χώρα με όχι και τόσο μεγάλη παράδοση στα κόμικς; «Δεν έχει να κάνει με το από πού είμαστε. Κανέναν εργοδότη στα αμερικάνικα κόμικς δεν τον νοιάζει αν είσαι Ελληνας ή όχι. Ετσι κι αλλιώς, είναι τεράστιο το ποσοστό των καλλιτεχνών που ενώ η δουλειά τους εκδίδεται στις ΗΠΑ, αυτοί δεν ζουν εκεί ούτε κατάγονται από τις ΗΠΑ. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή η δουλειά σου, όχι λόγω της “ελληνικότητάς” της, έννοια που δεν υφίσταται όταν μιλάμε για σχέδιο, δεν υπάρχει “ελληνική γραμμή”, αλλά επειδή ανταγωνίζεσαι με τους καλύτερους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Ηλίας Κυριαζής. Σε παρόμοιο μήκος κύματος ο Βασίλης Γκογκτζιλάς, που έχει δημοσιεύσει το The Adventures of Augusta Wind, τα Mr. Universe και Misery City σε σενάρια του Κώστα Ζαχόπουλου κ.ά., μας εξηγεί πώς ξεκίνησε η συνεργασία του με αμερικανικούς εκδοτικούς οίκους: «Με την πρώτη μου επίσκεψη σε κάποιο convention στις ΗΠΑ το 2006 η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική και άρχισαν οι πρώτες εκδόσεις. Νομίζω πως ήμουν τυχερός, μέσα σ’ όλη αυτή την πληθώρα των καλλιτεχνών, να φτάσω να βλέπω τη δουλειά μου τυπωμένη και να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που εκτιμώ βαθιά. Παίζουν ρόλο βέβαια και άλλοι παράγοντες, όσο και να θέλουμε να το εκλογικεύσουμε η ζωή είναι ένα περίεργο μυστήριο. Το ότι τα πράγματα έρχονται πολλές φορές όπως τα ονειρευόμαστε καλό είναι να το αποδεχόμαστε ως έχει! Και φυσικά να το χαιρόμαστε!». Ο Γιάννης Ρουμπούλιας, με τους πολλούς φανατικούς οπαδούς στην Ελλάδα, έχει δημοσιεύσει τη διαστημική περιπέτεια Deadly Harvest, το υπερηρωικό Zipper Vs Dominatrix: The Slave Trade και το The Steam Engines of Oz ως συνέχεια του μύθου του Μάγου του Οζ. «Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι Ελληνας, Αμερικανός ή κάποιας άλλης εθνικότητας. Αν ο καλλιτέχνης είναι εργατικός, συνεργάσιμος και πάνω από όλα δημιουργικός, τότε φυσικά και θα τον εμπιστευτούν. Οχι μόνο ως επαγγελματία αλλά και ως άνθρωπο, αν οι εργοδότες είναι σωστοί» τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Ρουμπούλιας. Και άλλοι Ελληνες δημιουργοί, όμως, δημοσιεύουν δουλειές τους και εκτός συνόρων. Ο Βασίλης Λώλος (The Last Call, The Pirates of Coney Island, Conan the Barbarian, Akaneiro κ.ά.), ο Νίκος Κούτσης, που ασχολείται κυρίως με το coloring (50 Girls 50, Mirabilis κ.ά.), ο Σπύρος Βερύκιος με το μοναδικό εικαστικό στιλ (περιοδικό Heavy Metal), o Χρήστος Μαρτίνης (The Fang σε σενάριο του Κώστα Ζαχόπουλου), η Βάλια Καπάνταη (White Knuckle, Kindred Spirit κ.ά.), ο Κωστής Κυριακάκης (Flight), o Σπύρος Δερβενιώτης (Ugh), o Γιάννης Μυλωνογιάννης (Prophet, Spera κ.ά.). Το κίνητρο; «Ούτε η αμοιβή ούτε η δημοσιότητα. Οποιος προσπαθεί να μπει στον χώρο για κάποιο από αυτά θα απογοητευτεί. Οποιος ασχοληθεί με τα κόμικς αλλά και την τέχνη γενικότερα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μεγάλες δυσκολίες. Οι χαρές που θα πάρει είναι κυρίως σε άλλο, ίσως καθαρά πνευματικό επίπεδο. Θέλει μεγάλη αφοσίωση. Μεγάλη επένδυση χρόνου. Και πολύ μεράκι. Φυσικά κανένα από αυτά δεν μετριέται σε χρήμα, δόξα και επιτυχία» επισημαίνει ο Βασίλης Γκογκτζιλάς. «Οι αμοιβές είναι σίγουρα καλύτερες από τον ελληνικό εκδοτικό χώρο. Οσο περισσότερο δουλεύει κάποιος καλλιτέχνης και αποκτά φήμη, μπορεί να κάνει καλύτερες συμφωνίες στο μέλλον, με καλύτερη αμοιβή» συμπληρώνει ο Γιάννης Ρουμπούλιας. Και ο Ηλίας Κυριαζής τονίζει: «Στην Ελλάδα απολαμβάνουμε το «πρώτος στο χωριό» αλλά αυτό δεν έχει σχέση με μια βιομηχανία όπως η αμερικάνικη. Οι συνθήκες; Δουλειά! Στα ελληνικά κόμικς καθόμαστε, κάνουμε διακοπές. Και οι αμοιβές; Πληρώνεσαι. Δεν είναι αυτό αρκετό; Τέλος, τη δημοσιότητα ελπίζω να τη βρούμε στο μέλλον. Αν και καταλαβαίνεις ότι το “αποτυχημένο” indie κομιξάκι στις ΗΠΑ πουλάει όσα αντίτυπα η σούπερ επιτυχία στην Ελλάδα. Αλλά εδώ είναι πιο μικρή η κοινότητα και φαίνεται περισσότερο. Και δεν έχεις να ανταγωνιστείς και τον Batman…».
  8. Ο Ηλίας Κυριαζής σάς αγαπάει Δημοκίδης Άρης, lifo.gr, 31/03/2014 Ένας απ' τους αγαπημένους μου κομίστες, μιλά στο LIFO.gr για τους αγαπημένους τους Έλληνες κομίστες, τη δουλειά του, και τον υπερήρωα που ζηλεύει Δεν θυμάμαι αν δουλειά του είδα πρώτα στο "9", ή στο "10%", πάντως το Μανιφέστο, η σειρά που δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας, ήταν το πιο ωραίο ενήλικο κόμικ που έχω δει ποτέ μου: Σύγχρονο, έξυπνο, με ήρωες ζωγραφισμένους με τρόπο ελκυστικό κι όχι τερατώδη ή υπερβολικό ή αφαιρετικό - με τέλεια υπόθεση. Τον παρακολουθώ από τότε και ποτέ δεν με απογοητεύει. Ο Κυριαζής (του οποίου το tumblr λέγεται Ilias Kyriazis loves you, εξ ου και ο τίτλος μου) μου έδωσε συνέντευξη, αλλά και μου επέτρεψε να βάλω τις 8 πρώτες σελίδες απ' το comic book του MELODY που κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά. Ο Κυριαζής (του οποίου το tumblr λέγεται Ilias Kyriazis loves you, εξ ου και ο τίτλος μου) μου έδωσε συνέντευξη, αλλά και μου επέτρεψε να βάλω τις 8 πρώτες σελίδες απ' το comic book του MELODY που κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά. Όταν ήσουν μικρός ποια κόμικς σου άρεσαν; Μεγάλωσα σ’ένα σπίτι γεμάτο κόμικς και τα καταβρόχθιζα πολύ πριν μάθω να διαβάζω. Μίκυ Μάους, Αστερίξ, τα γνωστά. Αν και θυμάμαι να έχω ένα soft spot τον Ιζνογκούντ. Το χαρακτηρισμό Μ’ ΑΡΕΣΑΝ - μ’αρέσαν όμως οφείλω να τον δώσω στα πρώτα κόμικς που έβγαινα μόνος μου να τ’ αγοράσω: στα X-men που πρωτοκυκλοφορούσαν τότε στα ελληνικά. Το μπουμ που έκαναν στο προεφηβικό μου εγκέφαλο δεν περιγράφεται! Και από εκεί σουπερήρωες γενικότερα, και μετά αυθεντικές αμερικάνικες εκδόσεις, και μετά Vertigo, και μετά ανεξάρτητα αμερικάνικα και πάει ο Ηλίας. Πώς αποφάσισες να γίνεις κομίστας; Από παιδάκι, που λες, μ’ αρέσαν πολύ τα λεφτά. Γι’αυτό όσο και να αγαπούσα τα κόμικς (που τα λάτρευα) δεν πέρναγε καν από το μυαλό μου να το κάνω επάγγελμα. Μιλάμε και για τα '90ς που ήταν επιστημονική φαντασία να δουλεύει κάποιος ως «κομίστας» στην Ελλάδα, δεν υπήρχε καν η λέξη. Ζωγράφιζα κόμικς, τα έβαζα στο συρτάρι, σπούδαζα στο «όποιο ΤΕΙ έτυχε να μπω από αυτά που είχαν σχέδιο», και όταν χρειάστηκε να πιάσω δουλειά ξεκίνησα σ’ ένα γραφείο που κάναμε στόρυμπορντς και κινούμενα σχέδια για διαφημιστικά. Και μισούσα την κάθε στιγμή. Ατελείωτες ώρες σ’ένα δωμάτιο να ζωγραφίζω εκατοντάδες «τύπους με κουστούμι να μιλάνε στο κινητό» και κοπέλες να γλύφουν πέη. Που ναι, αντί για πέος ζωγραφίζαμε το παγωτό που διαφημίζαμε αλλά ποιον κοροϊδεύουμε; Το ενδεχόμενο να το κάνω αυτό «καριέρα» με κατέθλιβε όσο τίποτα άλλο. Όταν λοιπόν το «9», το τότε ένθετο κόμικς της Ελευθεροτυπίας άρχισε αναζητά νέους συνεργάτες χώθηκα. Έδωσα στον εαυτό μου δυο χρόνια διορία στα κόμικς «να δοκιμάσουμε και βλέπουμε». Από τη στιγμή που γνώρισα άτομα που είχαν διαβάσει και τους άρεσε η δουλειά μου το θέμα είχε λήξει όμως. Δώδεκα χρόνια μετά -και συγνώμη στο νεαρό εαυτό μου, μπορεί στη διαφήμιση να έβγαζα περισσότερα- δε θα άλλαζα το να δουλεύω στα κόμικς με τίποτα άλλο στον κόσμο. Από πού αντλείς την έμπνευσή σου; Δεν ξέρω αν κανείς έχει απαντήσει ποτέ ικανοποιητικά αυτή την ερώτηση. Υπάρχουν και οι ιδέες που έρχονται από το πουθενά στο κεφάλι σου, υπάρχουν κι αυτές στις οποίες καταλήγεις ρωτώντας μια σειρά «τι θα γινόταν αν…;» Τα τελευταία χρόνια νομίζω πηγή έμπνευσης για μένα αποτελεί η τεχνολογία και το ίντερνετ. Χωρίς όμως ποτέ να πηγαίνω σε λημέρια «σκληρής» επιστημονικής φαντασίας. Τι ετοιμάζεις τώρα; Αυτό τον καιρό δημοσιεύεται σε συνέχειες το κομικ μου Twin Army στο socomic.gr. Όταν ολοκληρωθει το πρώτο τεύχος θα ανέβει και στα αγγλικά στο site μου http://iliaskyriazis.com/. Είναι μια ιστορία δράσης / φαντασίας που είχα πολύ καιρό στο κεφάλι μου. Σφαίρες, πλοκάμια και πολύ μυστήριο για το τι γίνεται τελικά. 'Όσο λιγότερα πω τόσο καλύτερα για τον αναγνώστη. Δοκίμασα και κάτι καινούργιο για μένα αυτή τη φορά. Αντί να αρχίσω να πλησιάζω εκδότες είπα να ολοκληρώσω το πρώτο επεισόδιο, τον "πιλότο" αν θες, και να το ανεβάσω δωρεάν στο ίντερνετ. Και θα δούμε από κει και πέρα. Πέρα από αυτό, στο φετινό Comicdom Con Athens θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορα στα Ελληνίκα και για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, από τις εκδόσεις Giganto, το κόμικ μου Melody. Πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου δουλειές. Το είχα κάνει για το διαδικτυακό τμήμα της DC κόμικς πριν από λίγα χρόνια. Είχε κερδίσει το διαγωνισμό DC/ Zuda και η ηρωίδα ήταν υποψήφια για "καλύτερος χαρακτήρας" στα βραβεία Lulu. Η ιστορία έχει να κάνει με τη μουσική για το "καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών" που απο τους Θεούς καταλήγει σε ανθρώπινα χέρια. Αυτά της νεαρής Μελ. Η μουσική όμως μόνο και -από λάθος- όχι οι στίχοι. Οπότε πολλοί και διάφοροι προσπαθούν πάση θυσία να αποκτήσουν τη μελωδία και να κολλήσουν απο δίπλα τους στίχους που εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Από παπάδες που θέλουν να φτιάξουν τον απόλυτο θρησκευτικό ύμνο μέχρι διαφημιστές που ψάχνουν για το πιο πιασάρικο τζιγκλάκι... όλοι τους πεθαίνουν γι' αυτό που έχει η Μελ. Παράλληλα θα ξεκινήσω δουλειά σε μια σειρά για την Image και όπου να 'ναι θα κυκλοφορήσει το graphic novel Grave Surprise που σχεδίασα για τη Dynamite διασκευάζοντας ένα βιβλίο της Charlaine Harris (του True Blood)... Αλλά για αυτά τα δύο project δεν μπορώ να πω περισσότερα πρίν γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου Έλληνας κομίστας όλων των εποχών; Χμ… με ρωτάς για «όλων των εποχών» αλλά οι αγαπημένοι μου Έλληνες δημιουργοί είναι όλοι τους άτομα που δουλεύουν σήμερα. Ξεχωρίζω πρώτα απ’όλα τον Μιχάλη Διαλυνά που είναι στο δρόμο του για superstardom. O Δημήτρης Κάσδαγλης είναι συγκλονιστικός σχεδιαστής αν και κάνει ελάχιστα κόμιξ, ο Τόμεκ είναι πάρα πολύ καλός, ο Τάσος Παπαϊωάννου που φέρνει και μια αισθητική που δε συναντάμε συχνά στον κομιξοχώρο εδώ… Tasmar, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Γιώργος Καμπάδαης, Γιώργος Γούσης, Γαβριήλ Παγώνης, Παν Παν - και αφήνω έξω πολλούς! Ναι, ξέρω, μου ζήτησες ένα όνομα και σου δίνω εκατό αλλά ξέρεις πόσο ταλέντο υπάρχει εκεί έξω; Σίγουρα δυσανάλογο των εκδοτικών ευκαιριών που υπάρχουν στη χώρα. Γι’αυτό και όλοι κοιτάνε προς το εξωτερικό. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου υπερήρωας; Στους καλλιτέχνες σου έδωσα καμιά δεκαριά, να σου δώσω εδώ με τη σειρά τους 100 αγαπημένους μου από Μarvel και τους 30 από DC; Οκ, αν θέλεις κανονική απάντηση: Αλλάζει συχνά αλλά αυτό τον καιρό θα σου έλεγα τον Daredevil γιατί έχει τη γαμάτη υπερδύναμη να έχει πολύ ταλαντούχους δημιουργούς να δουλεύουν στις ιστορίες του. Και τέλος, αν μπορούσες να περάσεις μια μέρα μέσα στο σύμπαν ενός απ' τα κόμικς που έχεις δημιουργήσει, σε ποιο θα έμπαινες και πώς θα περνούσες τη μέρα σου; Έχεις δει πόσα post-apocalyptic κόμικς έχω κάνει; Μακριά! Να τρέχουμε για τη ζωή μας στα καλά καθούμενα; Καλύτερα στις σελίδες του Crossover Cartoons (αν και τυπικά δεν είναι κόμικ) να είμαι ζωγραφισμένος cute και πολύχρωμος και να περνώ τη μέρα μου ανταλλάσοντας αστεία με τους pop culture ήρωες μου. Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή
  9. Ναι, οι περισσότεροι, όταν ακούσουν την λέξη «κόμικ» σκέφτονται τον θείο Σκρουτζ να κοιτάζει την τυχερή δεκάρα του με καρδούλες αντί για κόρες ματιών. Κι όμως, σε μια χώρα που η γιαγιά Ντακ έχει περισσότερους fans από τον Batman, ξεπηδούν συνεχώς νέα ταλέντα που κραδαίνουν το πενάκι και κρατούν την τέχνη του κόμικ ζωντανή σε όλες της τις σύγχρονες μορφές. Σίγουρα η «Βαβέλ» και το «9» της Ελευθεροτυπίας έκαναν σημαντική δουλειά, αναδεικνύοντας τα νέα ικανά χέρια των Ελλήνων σχεδιαστών κόμικ. Κι ακόμη και μετά τους τίτλους τέλους τους πριν από λίγα χρόνια, ένας μικρόκοσμος εκδοτικής δραστηριότητας συνεχίζει να μας χαρίζει την ευκαιρία να χανόμαστε στις εικονογραφήσεις, στα σκίτσα, στα graphic novels και τα διαδικτυακά κόμικ των παραπάνω. Ή μήπως αυτός ο ελληνικός μικρόκοσμος δεν είναι αρκετός; Οι πλέον ταλαντούχοι της νέας γενιάς σχεδιαστών κόμικ απαντούν στις ερωτήσεις μας. Ο Γιώργος Γούσης , με το ευαίσθητο, μελαγχολικό του σχεδιαστικό ύφος και τις νότες από παλιά Ελλάδα, o Ηλίας Κυριαζής , με την έντονη δραστηριότητα στην εκδοτική και καλλιτεχνική "ιστορία" του ελληνικού κόμικ και ο Τάσος Ζαφειριάδης , με την απολαυστική ροπή στο σουρεαλιστικό χιούμορ και το «παρεϊστικο» σενάριο, έχουν κάτι να μας πουν (και να μας σχεδιάσουν). *Κόμικ από τον τόπο σου Στην ερώτησή μας αν έχει μέλλον ο χώρος του κόμικ στην Ελλάδα, και κυρίως αν έχει παρόν, ο Γιώργος Γούσης είναι σαφής και αποστομωτικός: «Δεν υπάρχει "χώρος" στην Ελλάδα, επομένως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το παρόν του, πόσο μάλλον για το μέλλον του. Αυτό θα συνέβαινε αν υπήρχε μια "βιομηχανία" που παράγει συνεχώς κόμικ και αναγνώστες που τα αγοράζουν. Προς το παρόν, υπάρχουν πέντε - δέκα ανεξάρτητοι άνθρωποι με μεράκι για τα κόμικ που εκδίδουν ό,τι, όπως και όπου μπορούν και μερικές εκατοντάδες αναγνωστών που αν τα βρουν θα τα αγοράσουν και αυτό είναι όλο», αναφέρει. Μπορεί όπως μας λέει τα περιοδικά τύπου Βαβέλ και 9 να κράτησαν συσπειρωμένους αναγνώστες και δημιουργούς, κάτι που βοήθησε στην άνθιση της «σύντομης ιστορίας», αλλά σιγά-σιγά, αυτό το «πρώτο βήμα» πρέπει να περάσει στο επόμενο επίπεδο. «Όλο αυτό οφείλει να αλλάξει σιγά σιγά μορφή αν θέλει να επιβιώσει. Το διαδικτυακό κόμικ έχει δυναμική όπως επίσης και ο λίγο πιο δύσκολος χώρος για τα δεδομένα της Ελλάδος, του graphic novel. Αν υπήρχαν όλα αυτά μαζί, τα περιοδικά με τα κόμικ, τα διαδικτυακά κόμικ, τα graphic novel αλλά και τα "λαϊκά κόμικ" - τα κόμικ περιπτέρου - τότε αυτό θα σήμαινε πως υπάρχει και κοινό να καταναλώσει όλα αυτά, άρα βιομηχανία, άρα "χώρος"» , επισημαίνει ο Γιώργος Γούσης. Ο Τάσος Ζαφειριάδης συμφωνεί: «Στην Ελλάδα, ενώ υπήρχε μία σχετική άνθηση την τελευταία δεκαετία, τα πράγματα είναι όλο και χειρότερα. Ένας Έλληνας δημιουργός δεν μπορεί να βασιστεί οικονομικά μόνο στα κόμικς». Οι λόγοι είναι κατά την γνώμη του αφενός η γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας και αφετέρου το ούτως ή άλλως μικρό αγοραστικό κοινό. «Μικρό και ετερόκλητο σίγουρα όσον αφορά τα γούστα», σημειώνει. Την ίδια στιγμή στο εξωτερικό, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ιαπωνία, ανεξαρτήτως καταγωγής, μπορείς να τα καταφέρεις να μπεις στον χώρο εφόσον έχεις τα εχέγγυα, όπως παρατηρεί ο Γιώργος Γούσης . "Στην Ελλάδα όλοι ξέρουμε πως είναι τα πράγματα", αναφέρει ο Ηλίας Κυριαζής . "Γίνονται προσπάθειες αλλά ήδη τα '00s μας φαίνονται χρυσές εποχές. Και στο εξωτερικό δύσκολα είναι αλλά δεν υπάρχει συγκριση. Εγώ προσπαθώ όσο μπορώ να επικεντρώνω τις προσπάθειες μου προς τα έξω", μας λέει, αναφέροντας πως θα μιλήσει για αυτό το θέμα αναλυτικά σε σχετικό πάνελ στο Comicdom της Αθήνας τον Μάρτιο . Ο Γιώργος Γούσης, χωρίς να μασάει τα λόγια του, μας μιλά για το μέγεθος αλλά και την «εκπαίδευση» του ελληνικού κοινού: «Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω για την μειονότητα των Ελλήνων που πραγματικά διαβάζει κόμικ. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν περί τίνος πρόκειται, δεν ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάς, θα φαντάζονται μάλλον γελοιογραφίες», λέει και συμπληρώνει πως, ενώ σίγουρα οι νεότερες γενιές διαβάζουν περισσότερο, δεν υπάρχει τρόπος να «μετρηθεί» κάτι τέτοιο. «Απλώς το υποψιαζόμαστε από τις αντιδράσεις των γύρω μας που και αυτοί όμως είναι πολύ λίγοι και συνήθως ανήκουν στον καλλιτεχνικό χώρο. Ακόμη και αυτοί όμως δεν διαβάζουν ακόμα κόμικ από συνήθεια αλλά από περιέργεια. Δεν είναι στην κουλτούρα τους και είναι λογικό. Ελπίζουμε πως σιγά σιγά ίσως αλλάξει και εδώ αυτό». Ο Ηλίας Κυριαζής συμφωνεί για το μέγεθος του κοινού στην χώρα μας, αλλά θέτει και μια επιπλέον παράμετρο: "Αυτό που για μένα δε βγάζει κανένα νόημα είναι ότι ή είσαι "αναγνώστης κόμικς" ή όχι. Το θεωρό εντελώς ηλίθιο. Ναι, υπάρχουν λάτρεις του σινεμά και βιβλιοφάγοι και κόσμος που ψάχνεται πολύ με τη μουσική, αλλά δεν αυτό δεν σημαίνει οτι ο υπόλοιπος πληθυσμός αγνοεί και απέχει από αυτές τις τέχνες. Δε χρειάζεται να "διαβάζει κόμικς" κάποιος για να απολαύσει ένα κόμικ", παρατηρεί . *Γεννιέσαι ή γίνεσαι; Διδάσκεται η τέχνη του κόμικ ή πρόκειται καθαρά για την εξάσκηση ενός ταλέντου που έχεις μέσα σου; Ο Τάσος Ζαφειριάδης , που παρακολούθησε μαθήματα σε εργαστήρι καλών τεχνών της Θεσσαλονίκης, εξηγεί: «Η ικανότητα αφήγησης είναι σε κάποιο βαθμό έμφυτη, όπως κάποιοι διηγούνται καλά ένα ανέκδοτο, ενώ άλλοι όχι. Οι σχετικές σπουδές μπορούν να θέσουν σε θεωρητικές βάσεις ό,τι έμφυτο, και να το βελτιώσουν». Όπως λέει, αν δεν είχε παρακολουθήσει μαθήματα, ίσως να μην είχε ασχοληθεί με το κόμικ σε τέτοιο βαθμό ή να του έπαιρνε πολύ περισσότερο χρόνο να κάνει όσα κατάφερε ως τώρα. "Δεν είναι κάτι μαγικό", λέει από την πλευρά του ο Ηλίας Κυριαζής . "Είναι επιμονή και δουλειά και αγάπη για το αντικείμενο. Προσωπικά δε σπούδασα σε κάποια σχολή αλλά το ψάχνω και μαθαίνω και εξασκούμαι από πολύ μικρός. Καμία σχολή δε θα σε κάνει κομίστα άμα δεν το παλέψεις μόνος σου, όπως και κανένα έμφυτο ταλέντο". «Ακόμα, ο δημιουργικός διάλογος με ομότεχνους έχει πολλή σημασία. Και η ευρύτητα των διαβασμάτων αυξάνει τα εκφραστικά σου μέσα, όπως και η εξάσκηση», συμπληρώνει ο Τάσος Ζαφειριάδης . Ο Γιώργος Γούσης, ο οποίος σπούδασε Γραφιστική, απ’ την πλευρά του είναι κατηγορηματικός όταν τον ρωτάμε αν γεννιέται ή γίνεται κανείς κομίστας: "Γίνεσαι. Το να έχεις από μικρός την τάση να παίζεις κιθάρα, να τραγουδάς ή να ζωγραφίζεις δεν είναι ταλέντο. Είναι απλώς μια ικανότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν από μια. Από εδώ και πέρα, το αν τελικά θα γίνεις κακός, μέτριος ή σπουδαίος αφηγητής έχει να κάνει 2% με την ικανότητα σου και 98% με όλα τα υπόλοιπα", όπως την εξάσκηση στο να αφηγείσαι με συνδυασμό λόγου και εικόνας και κυρίως το προσωπικό μεράκι, μας λέει. *Το αυγό και η κότα Ή με άλλα λόγια, το σενάριο έκανε το σχέδιο , ή το σχέδιο προηγείται ιεραρχικά του σεναρίου στα κόμικ; «Κανένα δεν είναι σημαντικότερο από το άλλο. Πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία. Επειδή όμως συνήθως το σενάριο προηγείται της απεικόνισης, ο κάθε σχεδιαστής οφείλει να προσαρμόζει το εικαστικό μέρος στην εκάστοτε ιστορία, στον εκάστοτε κόσμο. Δηλαδή να δημιουργεί ατμόσφαιρα, χωρίς βέβαια να χάνει την αναγνωρισιμότητα του», πιστεύει ο Γιώργος Γούσης . Άλλωστε, όπως αναφέρει και ο Ηλίας Κυριαζής , "τα κόμικς είναι και τα δύο αυτά τα πράγματα μαζί, δεν έχει νόημα να προσπαθείς να τα ξεχωρίσεις και να βαφτίσεις το ένα "πιο σημαντικό" από το άλλο. Το καλό σχέδιο δεν είναι αυτό που είναι το πιο αισθητικά ελκυστικό, είναι αυτό που σε βάζει μέσα στην ιστορία". Στην ένατη τέχνη όμως δεν είναι μόνο το σχέδιο ή το σενάριο που παίζουν σημαντικό ρόλο. «Είναι και η σκηνοθεσία, ο αριθμός των καρέ, το μέγεθος της σελίδας, ο τρόπος σύνταξης των καρέ στη σελίδα.. Όλα αυτά είναι αφηγηματικά εργαλεία που σου δίνουν την δυνατότητα να ελέγχεις τον ρυθμό, τον χρόνο, το σασπένς, την ένταση», λέει ο Γιώργος Γούσης , θυμίζοντάς μας πως όλα αυτά συντελούν στην καλή αφήγηση μιας ιστορίας. Άλλωστε, «όλες οι ιστορίες έχουν ειπωθεί. Υπάρχουν υπέροχες ιστορίες που μπορείς να καταστρέψεις αν δεν τις αφηγηθείς σωστά και κοινές, φαινομενικά ασήμαντες ιστορίες που μπορείς να αναδείξεις σε κάτι φρέσκο, κάτι νέο αν τις αφηγηθείς με ωραίο ή πρωτότυπο τρόπο». *Επιρροές και εμπνεύσεις Ένας κομίστας βρίσκεται μπροστά σε tabula rasa. Από πού ξεκινά για να δημιουργήσει το κόμικ; Ο Τάσος Ζαφειριάδης μοιράζεται μαζί μας την λίστα των «μουσών» του: «Πράγματα που ακούω ή βλέπω γύρω μου, κουβέντες με φίλους, αλλά και βιβλία, ταινίες, μουσική, ποίηση. Όνειρα μερικές φορές, σε εκείνη την ώρα λίγο πριν ή λίγο μετά τον ερχομό του ύπνου. Φράσεις που παρακούω από λάθος και ερμηνεύω αλλιώς. Παλιές σημειώσεις που βλέπω μετά από χρόνια. Η συνεργασία στο σενάριο, το ομαδικό brainstorming. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω». Ο Ηλίας Κυριαζής παίρνει την σκυτάλη: "Από τη ζωή, από την τέχνη... Δεν ξέρεις ποτέ από που θα σου έρθει μια καλή ιδέα. Όσο πιο πολλές εμπειρίες έχεις τόσο καλύτερα. Πολλές φορές βοηθά παρατηρώντας πράγματα και καταστάσεις να σκέφτεσαι "τι θα γινόταν αν...;" Για τον Γιώργο Γούση , έμπνευση είναι «οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση. Οτιδήποτε με συγκινεί, με κάνει να το σκέφτομαι». Και αναπόφευκτα, η κουβέντα έρχεται στους συναδέλφους τους που τους επηρέασαν: «Υπάρχουν αυτοί που με τη δουλειά τους μου έδειξαν πιο δρόμο να πάρω και αυτοί που μου έδειξαν πιο δρόμο να αποφύγω. Και οι δύο περιπτώσεις εξίσου σημαντικές για μένα. Ας πούμε πως επηρεάζομαι πιο εύκολα από τους Αμερικάνους σχεδιαστές του 30' και τους χαράκτες αλλά γενικότερα έχω κλέψει λεπτομέρειες από πάρα πολλούς σχεδιαστές, όλων των ειδών και τάσεων», μας εκμυστηρεύεται ο νεαρός σχεδιαστής για το κράμα του ιδιαίτερου στιλ του. Επιπλέον, κατά την γνώμη του, το αφηγηματικό στιλ επηρεάζεται όχι μόνο από κομίστες αλλά από κάθε είδους καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ποιητές, σκηνοθέτες. «Ίσως λιγότερο από τους μουσικούς λόγω της αποχής του ήχου από τα κόμικ, αλλά δεν είναι απίθανο να συμβαίνει και αυτό. Γνωρίζω κομίστες που επηρεάζονται έντονα από τα μουσικά τους ακούσματα και αυτό παίρνει θέση στο έργο τους. Με την ίδια λογική, δεν παρακολουθώ με - θετικό ή αρνητικό- ενδιαφέρον μόνο τους συναδέλφους μου. Παρακολουθώ όσους περισσότερους μπορώ». «Αυτοί, τους οποίους αναγνωρίζω πιο πολύ στο δικό μου σχέδιο, είναι οι Lewis Trondheim, Max Andersson, Reiser, Chris Ware. Αλλά έχω «μάθει» πολλά και από άλλους, οι οποίοι δεν είναι ίσως τόσο αντιληπτοί, όπως ο Hugo Pratt, ο Franquin ή ο Don Rosa», μας λέει για το δικό του ύφος ο Τάσος Ζαφειριάδης και συνεχίζει την μεγάλη και ενδιαφέρουσα λίστα του: «Από Έλληνες δημιουργούς παρακολουθώ πολλούς: όλους στο The Very Closed Circle, τους Γιώργο Τσούκη, Τάσο Μαραγκό, Χρήστο Σταμπουλή, Πέτρο Χριστούλια, Θανάση Πέτρου, Μιχάλη Διαλυνά, Γιώργο Γούση, Evan, Γιώργο Τραγάκη, Ζένια, Αλέκο Παπαδάτο, Γιάννη Μυλωνογιάννη και πολλούς ακόμη». *Σε σελίδες και στα… σκαριά Αν δεν σας έχει δημιουργηθεί η περιέργεια να «διαβάσετε» τις δημιουργίες της νέας γενιάς του ελληνικού κόμικ, λέτε ψέματα. Συνεχίστε να διαβάζετε, γιατί ακολουθούν οι τελευταίες δουλειές των δημιουργών που μας άνοιξαν τα χαρτιά τους, καθώς και τα σχέδιά τους (στην κυριολεξία) για το μέλλον. Ο Ηλίας Κυριαζής πρόσφατα κυκλοφόρησε το μινικόμικ The Dragon And The Ghost , που όπως μας λέει "το χάρηκα γιατί είναι ό,τι πιο σκοτεινό έχω γράψει. 'Ενας redneck δράκος, ένα ομιλόν άγαλμα και μια απομονωμένη καμπίνα στο δάσος. Και αλυσίδες. Το χρησιμοποιήσα για να ανοίξω και το online store μου όπου διατίθεται αποκλειστικά" . Αυτό τον καιρό δημοσιεύεται σε συνέχειες στο socomic.gr το κόμικ του " It's My Party ". Ένας τύπος μυστηριωδώς ξαναζεί όλα τα πάρτυ της ζωής του, συγχρόνως. Κάθε Δευτέρα ανεβαίνει νέα σελίδα και θα ολοκληρωθεί σε 14 επεισόδια. Περισσότερα δείγματα της δουλειάς του μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα του . Όταν τον ρωτάμε πώς θα φανταζόταν εικονογραφημένο το Μνημόνιο, η απάντησή του είναι... αυτή . Τέλος, μας ενημερώνει πως σκοπεύει να μοιραστεί τα πολύ αγαπημένα του illustrations με τους χαρακτήρες από Marvel και DC που του αρέσουν περισσότερο, τα οποία μπορείτε να δείτε εδώ . "Σκέφτομαι να τυπώσω λίγα αντίτυπα με αφορμή το Comicdom Con. Αν κάποιος θέλει κάποιο ας μου γράψει στο iliaskrzs@yahoo.gr" , μας λέει. Ο Γιώργος Γούσης , από την ανάδειξή του από το «9» της Ελευθεροτυπίας μέχρι σήμερα, έχει συμπληρώσει τέσσερα (και κάτι) αναγνωριστικά αλλά και άκρως ενδιαφέροντα χρόνια δημιουργίας, με ένα corpus από σχέδια, εικονογραφήσεις για τον περιοδικό τύπο, ιστορίες που έφτασαν μέχρι και τα πιεστήρια αμερικανικών εκδόσεων, τα οποία συγκεντρώθηκαν σε μία καλαίσθητη έκδοση υπό τον τίτλο « Αθώες Εποχές » (εκδόσεις ΚΨΜ). Περισσότερα έργα του μπορείτε να δείτε στο blog του . Όσο για τον επόμενο κύκλο δημιουργίας του; «Αυτή την περίοδο ετοιμάζω μαζί με τον συνεργάτη μου στο σενάριο Γιάννη Ράγκο, ένα demo για μια μεγάλη ιστορία κόμικ που θέλω να φτιάξω. Μόλις ολοκληρωθεί ο φάκελος με την παρουσίασή του εγχειρήματος, θα τον προτείνουμε σε εκδότες τους εξωτερικού και του εσωτερικού για να δούμε αν μπορεί κάποιος να μας βοηθήσει στην υλοποίηση του. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 1909 έως το 1930», μας αποκαλύπτει. Εμείς τολμάμε να τον ρωτήσουμε ποιο βιβλίο θα ήθελε να μετατρέψει σε κόμικ , αλλά και πώς θα φανταζόταν εικονογραφημένο… το Μνημόνιο . «Το βιβλίο Counter-Clock World (Ο Αντίστροφος Κόσμος) του Φίλιπ Ντίκ», μας απαντά στο πρώτο σκέλος, και όσο για το μνημόνιο, θα ήταν «βαρετό διότι δεν καταπιάνεται με κανένα από τα ουσιαστικά προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, για την ακρίβεια αδιαφορεί παντελώς γι' αυτήν και τα προβλήματα της». Ο Τάσος Ζαφειριάδης , επίσης «παιδί» του περιοδικού «9», τον τελευταίο χρόνο μαζί με τον «Εγγαστρίμυθό» μας Λουκά Τσουκνίδα γράφουν την ιστορία « Δεν είναι αυτό που νομίζεις », τα δύο πρώτα τεύχη της οποίας κυκλοφορούν από την Jemma Press σε σχέδιο Παναγιώτη Πανταζή (aka Pan Pan). Πρόκειται για τις περιπέτειες μιας αθηναϊκής παρέας, που έχει την υπερδύναμη να την βολεύει ο σουρεαλισμός της καθημερινότητας (μάθετε περισσότερα σε παλιότερο δημοσίευμα του in2life ). link
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.