Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Δώρο του Καίσαρα'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Εδώ και κοντά 3 χρόνια, ο γνωστός γλωσσολόγος Νίκος Σαραντάκος (wiki) αναρτεί στο ιστολόγιο του άρθρα γύρω από διάφορα κόμικ του Αστερίξ Ας τα παραθέσουμε εδώθε Έχουν προηγηθεί άρθρα για τους Βρετανούς, τους χαρακτήρες, την Κατοικία των θεών, τον Μάγο/Μάντη, τους Ελβετούς, τον Αγώνα των Αρχηγών, τον Αστερίξ στην Κορσική, τον Αστερίξ Λεγεωνάριο και το Οβελίξ και σια. Εδώ έχουμε ένα για το Δώρο του Καίσαρα. Το άρθρο φυσικά είναι για όσους το έχουν διαβάσει Για όλους δλδ, αφού όσοι δεν το έχουν διαβάσει, άκουσαν τις προτροπές μου στα προηγούμενα και έκαναν μπάνιο σε υδροχλωρικό οξύ Αιωνία τους η μνήμη Καλή ανάγνωση αυτό το ψιλοσυννεφιασμένο Κυριακάτικο πρωινό ==== Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς. Όπως έχω πει, με μια δόση υπερβολής βέβαια, οι 24 τόμοι του Αστερίξ (εννοώ την κοινή δημιουργία του Ρενέ Γκοσινί και του Αλμπέρ Ουντερζό) είναι μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Γαλλίας στον παγκόσμιο πολιτισμό μεταπολεμικά. Τουλάχιστον η γενιά μου, που γνώρισε τον Αστερίξ στα φοιτητικά της χρόνια, τον αγάπησε σχεδόν ομόθυμα -και η ανταπόκρισή σας σε αυτές τις δημοσιεύσεις ήταν πολύ θετική, οπότε είχα πει ότι θα αρχίσω να παρουσιάζω στο ιστολόγιο, έναν προς έναν, τους 24 τόμους του Αστερίξ, κάτι που, με μια συχνότητα έναν τόμο κάθε δίμηνο (και εφόσον δεν κάνω παρασπονδίες, όπως τον Αύγουστο), θα μας πάρει τέσσερα χρόνια. Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 2014, με μια παρουσίαση της περιπέτειας Αστερίξ στους Βρετανούς και μετά με μια γενική παρουσίαση των πρωταγωνιστών του κόμικς. Τον Δεκέμβριο είχαμε τη δεύτερη περιπέτεια, την Κατοικία των θεών, τον Φλεβάρη 2015 είδαμε τον Μάγο (ή Μάντη) ενώ στα τέλη Απριλίου παρουσίασα τον «Αστερίξ στη χώρα των Ελβετών». Τέλη Ιουνίου παρουσιάστηκε Ο αγώνας των αρχηγών, η πέμπτη περιπέτεια της σειράς, αλλά στα τέλη Αυγούστου δεν είχαμε περιπέτεια για τεχνικούς λόγους. O κύκλος συνεχίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου με τον Αστερίξ στην Κορσική και η τελευταία δημοσίευση για το 2015 ήταν την παραμονή των Χριστουγέννων με τον Αστερίξ Λεγεωνάριο. Το 2016 ξεκίνησε με την περιπέτεια Οβελίξ και σία τον Φλεβάρη, και σήμερα θα παρουσιάσουμε την ένατη περιπέτεια της σειράς, ίσως λίγο νωρίτερα από το συνηθισμένο, αφού συνήθως η αστεριξολογική δημοσίευση γίνεται στο τελευταίο δεκαήμερο των ζυγών μηνών. Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που (νομίζω πως) βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο. Εγώ έχω γαλουχηθεί με τις μεταφράσεις του Ψαρόπουλου, και ομολογώ πως τις βρίσκω καλύτερες, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τις έχω συνηθίσει. Από την άλλη, ο δεύτερος μεταφραστής βρίσκεται σε δύσκολη θέση, διότι ίσως αισθάνεται αναγκασμένος να αποφύγει τα λογοπαικτικά ευρήματα του πρώτου. Ένα σταθερό χαρακτηριστικό των παρουσιάσεων που κάνω εδώ είναι η σύγκριση των δύο ελληνικών μεταφράσεων, Ψαρόπουλου και Μαμούθ. Η κυρία Ιρένε Μαραντέι, που έχει κάνει τις μεταφράσεις της σειράς Μαμούθ, μάς έκανε την τιμή να σχολιάσει εδώ και να επισημάνει ότι δεν προσπάθησε να αποφύγει τις μεταφραστικές επιλογές του Αργύρη Χιόνη, όπως είχα υποθέσει. Την περιπέτεια, όπως εκδόθηκε από τον Ψαρόπουλο, τη σκανάρισε ο φίλος μας ο Γ. (νομίζω, αν κάνω λάθος ας διαμαρτυρηθεί ο Καίσαρας). Την ανέβασα σε έναν ιστότοπο φιλοξενίας, απ’ όπου μπορείτε να την κατεβάσετε ή να τη διαβάσετε ονλάιν. (**Προσθήκη: Με ενημέρωσαν ότι λείπουν οι δύο τελευταίες σελίδες! Τις σκανάρισα πρόχειρα από το δικό μου τεύχος και τις ανέβασα εδώ: σελίδα 47, σελίδα 48. Χίλια συγνώμη!) Το Δώρο του Καίσαρα είναι η 21η από τις 24 περιπέτειες του Αστερίξ από το δίδυμο Γκοσινί-Ουντερζό. Παρουσιάστηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Μοντ το 1974 (η πρώτη περιπέτεια που δεν προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πιλότ) και τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε σε αυτοτελή τόμο. Είναι μια από τις «καθιστικές» περιπέτειες -δηλαδή δεν έχουμε κάποιο ταξίδι των ηρώων μας σε μακρινό μέρος. Η δράση εκτυλίσσεται στο χωριό και γύρω από αυτό, με εξαίρεση το προοίμιο της ιστορίας. Είναι επίσης μια από τις λίγες περιπέτειες όπου οι Ρωμαίοι δεν σχεδιάζουν κάτι εναντίον του ανυπόταχτου γαλατικού χωριού. Η υπόθεση της περιπέτειας: Στο προοίμιο, ένας μεθύστακας λεγεωνάριος, το βράδυ πριν από την αποστράτευσή του, βρίζει σε μια ταβέρνα της Ρώμης τον Καίσαρα. Ο Καίσαρας το μαθαίνει και καθώς την άλλη μέρα πρόκειται να διανείμει τα απολυτήρια μαζί με έναν τίτλο ιδιοκτησίας στους λεγεωνάριους που συμπλήρωσαν εικοσαετή υπηρεσία, αποφασίζει να του κάνει μια φάρσα: αντί για κάποια χωράφια στη νότια Γαλατία, του χαρίζει το ανυπόταχτο γαλατικό χωριό! Ο μεθύστακας όμως πουλάει τον τίτλο του σε έναν Γαλάτη ταβερνιάρη, τον Ορθοπεδίξ, ο οποίος παρατάει το καπηλειό του και καταφθάνει οικογενειακώς στο γαλατικό χωριό -όπου βέβαια μαθαίνει πως η υπογραφή του Καίσαρα δεν αξίζει τίποτα και επιπλέον έχει να ακούει τη γκρίνια της γυναίκας του και της κόρης του. Ομοιοπαθής, ο Μοναρχίξ τον λυπάται και του προτείνει να μείνουν στο χωριό, σε ένα άδειο σπίτι πλάι στον ψαρά Καταλφαβητίξ και να ανοίξουν εκεί ταβέρνα. Έτσι γίνεται, αλλά στα εγκαίνια ξεσπάει φοβερός καβγάς ανάμεσα στη σύζυγο του ταβερνιάρη και στη Μπονεμίνα/Μιμίνα, τη γυναίκα του αρχηγού -και η ταβερνιάρισσα, που ήθελε να φύγουν, τώρα αλλάζει γνώμη και θέλει να μείνει και να αναδείξει τον άντρα της σε αρχηγό του χωριού ώστε να εκδικηθεί την προσβολή που της έγινε. Πράγματι, το χωριό μπαίνει σε εκλογικό πυρετό. Οι δυο αντίπαλοι προσπαθούν να αποσπάσουν ψήφους με κάθε μέσο: ο ταβερνιάρης αγοράζει ψάρια για να πάρει την ψήφο του ψαρά, οπότε ο αρχηγός αγοράζει αμόνια από τον σιδερά, που εχει κόντρα με τον ψαρά. Στους δύο μονομάχους προστίθεται και ο Γεροκανονίξ που διεκδικεί επίσης την ψήφο των συγχωριανών του. Θυμωμένος, ο Πανοραμίξ ο μάγος τηρεί αυστηρή ουδετερότητα, κλείνεται στην καλύβα του και δεν δίνει σε κανέναν το μαγικό φίλτρο. Τότε καταφθάνει ο μεθύστακας πρώην λεγεωνάριος, που έχει μετανιώσει για την αγοραπωλησία και ζητάει πίσω το «χωριό του». Τον διώχνουν, οπότε αυτός πηγαίνει σε ένα από τα ρωμαϊκά στρατόπεδα και απαιτεί από τον εκατόνταρχο να τον δικαιώσει. Οι Ρωμαίοι έχουν παραλάβει καταπέλτες, πολιορκητικούς κριούς και άλλες επίφοβες πολεμικές μηχανές, και αιφνιδιάζουν τους Γαλάτες που άλλωστε είναι απορροφημένοι με ένα… ντιμπέιτ ανάμεσα στον Μοναρχίξ και τον Ορθοπεδίξ. Ωστόσο, ο Πανοραμίξ ειδοποιείται, το φίλτρο γρήγορα φτιάχνεται, οι Ρωμαίοι τρώνε το συνηθισμένο ξύλο και όλοι συμφιλιώνονται. Ο Ορθοπεδίξ αποφασίζει να γυρίσει στη Λουτέτσια και η περιπέτεια κλείνει με το καθιερωμένο τσιμπούσι. Τα ονόματα των ηρώων: Ο μεθύστακας λεγεωνάριος με την χοντρή κόκκινη μύτη λέγεται… Roméomontaigus, που είναι το όνομα του σεξπιρικού Ρωμαίου (της Ιουλιέτας). Ο Χιόνης το αποδίδει Καραβάνιους, ενώ η Μαραντέι στην έκδοση του Μαμούθ το κρατάει: Ρομεομοντέγους. Ένας άλλος λεγεωνάριος, φίλος του, λέγεται Claudius Bouilleurdecrus. Bouilleur de crus είναι ο αγρότης που έχει δικαίωμα να αποστάζει την παραγωγή του για την προσωπική του κατανάλωση, Ο Χιόνης αποδίδει Νερόβραστους και η Μαραντέι Βραζεικαιχύνετους. Παίρνει ένα χωραφάκι στη Νίκαια, όπου θα πάει να καλλιεργεί λαχανικά (faire pousser des salades, λογοπαίγνιο με τη salade Niçoise, τη νισουάζ, που χάνεται αναγκαστικά στη μετάφραση). Ο λεγεωνάριος είναι καρικατούρα του Υβ Μοντάν. Ο ταβερνιάρης λέγεται, όπως είπαμε, Orthopédix, που και οι δυο μεταφραστές το αποδίδουν φυσικά Ορθοπεδίξ (ας μην ανοίξουμε σήμερα το θέμα της ορθογραφίας της λέξης!). Ο Ορθοπεδίξ είναι ζωγραφισμένος με πρότυπο τον παλιό ηθοποιό Αντρέ Αλέρμ (1877-1960, αριστερά). Πάνω τον βλέπουμε να μπαίνει στο χωριό θριαμβευτής, συνοδευόμενος απο γυναίκα και κόρη. Μόλις δουν τη βούλα του Καίσαρα, θα τα κάνουν απάνω τους, λέει (ils trembleront dans leurs braies. Braies είναι οι βράκες, τα γαλατικά παντελόνια. Η λέξη βράκα και το βρακί από εκεί προέρχονται, μέσω λατινικών). Η γυναίκα του, που διαρκώς του γκρινιάζει, λέγεται Angine (που είναι ο πονόλαιμος το συνάχι): Κινίνα την αποδίδει ο Χιόνης, Λαρυγγίνα η Μαραντέι. Η κόρη του, που βαριέται στο χωριό, λέγεται περιέργως Coriza, που είναι κι αυτό ένα είδος καταρροής, η κόρυζα. Το χαϊδευτικό της, Ζαζά. Πάμε τώρα στα λογοπαίγνια και σε άλλες ατάκες. Στην αρχή-αρχή της περιπέτειας, ο μεθύστακας τραγουδάει ένα φανταρίστικο τραγούδι: En revenant de permission, j’ai rencontré un enterrement par Jupiter qu’j’étais content, c’était celui de mon centurion! Η Μαραντέι: Γυρίζω από την άδεια μου και πετυχαίνω μια κηδεία Ω τι χαρά να ήταν του εκατόνταρχού μου μα τον Δία! Πιο πετυχημένα, θαρρώ ο Χιόνης: Γυρνώντας από άδεια συνάντησα κηδεία Ήταν του εκατόνταρχου, θεοί τι ευτυχία! Πιο ρυθμικό. Είχε γίνει σλόγκαν στα φοιτητικά μου χρόνια στην παρέα μου. Όπως και σε άλλες περιπέτειες, ο Μοναρχίξ έχει προβλήματα με τους βαστάζους του. Πόσες φορές θα το πω ότι δεν φταρνίζονται όταν με μεταφέρουν; λέει αγανακτισμένος ο αρχηγός. Και ο συναχωμένος βαστάζος απαντάει με ένα ωραίο λογοπαίγνιο που η ελληνική έκδοση το επαυξάνει. Il exagère. Un jour, je vais le laisser tomber, λέει. Laisser tomber, κατά λέξη, σημαίνει «αφήνω να πέσει» αλλά σημαίνει και «παρατάω». Και οι δυο Έλληνες μεταφραστές όμως επαύξησαν το λογοπαίγνιο, αφού πρόσθεσαν το «Είναι αβάσταχτος» αντί για το κατά λέξη «Υπερβάλλει». Μπράβο τους. Η περιπέτεια κυκλοφόρησε το 1974 το οποίο, αν δεν θυμάστε, ήταν έτος κρίσιμων προεδρικών εκλογών για τη Γαλλία, όταν ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν νίκησε με πολύ μικρή διαφορά τον Φρανσουά Μιτεράν, κοινό υποψήφιο της Αριστεράς. Το άλμπουμ του Αστερίξ δημοσιεύτηκε λίγους μήνες μετά τις εκλογές. Οπότε, οι εκλογές στο γαλατικό χωριό ήταν εντελώς επίκαιρες, και συνέβαλαν στην εμπορική επιτυχία του άλμπουμ. Ο Μοναρχίξ στέλνει τον βάρδο να σφυγμομετρήσει τις διαθέσεις των συγχωριανών τους ενόψει των εκλογών που θα γίνουν για ανάδειξη νέου αρχηγού, αυτός επιστρέφοντας του λέει ότι μάλλον αδιαφορούν, και πάνω στη συζήτηση ο αρχηγός τον ρωτάει αν θα τον ψηφίσει. Εδώ γίνεται λογοπαίγνιο με τη λέξη voix, η οποία στα γαλλικά σημαίνει και «φωνή» αλλά και «ψήφος». Ο Μοναρχίξ ρωτάει για τη voix/ψήφο και ο βάρδος απαντάει για τη voix/φωνή. Η Μαραντέι μεταφράζει κατά λέξη, («Εσύ είσαι σαν τους άλλους, δεν αγαπάς τη φωνή μου»). Ο Χιόνης διατηρεί απόηχο του λογοπαιγνίου («…την ψήφο μου θα την πάρει όποιος αγαπάει τη φωνή μου»). Ο καημένος ο Μοναρχίξ δηλώνει ότι λατρεύει τη φωνή του βάρδου, κι έτσι αναγκάζεται να υποστεί επίδειξη των νέων τραγουδιών του. Κι όταν του λέει να πάψει, ο βάρδος γίνεται ορκισμένος αντίπαλός του. Το τραγούδι του Κακοφωνίξ, όπως λέει και η υποσημείωση, έφτασε ως τις μέρες μας με αλλαγμένα λόγια -πράγματι, τραγουδιέται στον σκοπό του When the saints go marching in. Στην απόδοση των στίχων φαίνεται και η διαφορετική μεταφραστική φιλοσοφία των δύο μεταφραστών του Αστερίξ στα ελληνικά. Ο Χιόνης φροντίζει να δώσει κάτι που να τραγουδιέται στον ιδιο σκοπό, κι ας είναι περίπου άσχετο με το γαλλικό. Έτσι μεταφράζει: Ω μουσακά, ω μουσακά, μουσακαδάκι με κιμά. Αντίθετα, η Μαραντέι μεταφράζει σχεδόν κατά λέξη και δίνει κάτι που δεν τραγουδιέται: Ω αγριογουρουνάκια, ω αγριογουρουνάκια, ω αγριογουρουνάκια, μου φέρνετε μεράκια. Ανάμεσα στους δυο μονομάχους γίνεται και ντιμπέιτ, με συντονιστή τον Κακοφωνίξ, που βέβαια κάθε άλλο παρά ουδέτερος είναι. Το ντιμπέιτ ανάμεσα στους δυο γύρους των γαλλικών προεδρικών εκλογών είχε διεξαχθεί για πρώτη φορά το 1974, τον Μάιο, οπότε ήταν εξαιρετικά επίκαιρη η αναφορά στο κόμικς. «Θα ήθελα να ξέρω αν ο διαιτητής μας είναι πραγματικά αμερόληπτος», λέει ο Μοναρχίξ. «Λυπάμαι, αλλά τελείωσε ο χρόνος σας», του απαντάει ο κλεψυδροκράτορας βάρδος! Θα μπορούσα να πω κι άλλα, αλλά μάλλον σας έχω κουράσει, οπότε θα κλείσω με την καλύτερη κατά τη γνώμη μου ατάκα από το άλμπουμ, που κι αυτή είχε γίνει παροιμιώδης στα φοιτητικά μου χρόνια, και μάλιστα σε πολλές παρέες. Ο Γκοσινί σατιρίζει την ξενοφοβία των Γάλλων, βάζοντας τους κατοίκους του γαλατικού χωριού να δυσανασχετούν για την εγκατάσταση των «ξένων». Και λέει o Γεροκανονίξ, στη μετάφραση του Χιόνη, που τη βρίσκω πιο πετυχημένη: «Εμένα, με ξέρεις, δεν έχω τίποτα εναντίον των ξένων. Μερικοί απ’ τους καλύτερους φίλους μου είναι ξένοι. Αλλά αυτοί οι ξένοι δεν είναι από εδώ»!! Θεϊκή ατάκα, που πολύ είχαμε διασκεδάσει τότε, και την επαναλαμβάναμε γελώντας με τον παραλογισμό της τοποθέτησης -τότε, το 1980 περίπου. Ποιος να τόλεγε, πως τέτοια και χειρότερα ακούμε στις μέρες μας, όχι από τον Γεροκανονίξ αλλά από γνωστούς και συναδέλφους…. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Ραντεβού σε δύο μήνες περίπου με τον επόμενο Αστερίξ! ===
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.