Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ΒΑΛΙΑ ΚΑΠΑΔΑΗ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια 22 Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς που συμμετέχουν στην 7η διοργάνωση «The Comic Con». Το έργο της σκιτσογράφου Βαρβάρας Μουρατίδου για την Ανω Πόλη. Τι ευτυχής συγκυρία! Δύο από τις μεγαλύτερες φεστιβαλικές διοργανώσεις της Θεσσαλονίκης συμπίπτουν τόσο σε ημερομηνίες όσο και στον ίδιο χώρο. Η γιορτή του βιβλίου και η κουλτούρα των κόμικς στην πιο «υπερ-ηρωική» διοργάνωση της ένατης τέχνης, επιστρέφουν ταυτόχρονα και δυναμικά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Σχεδιασμένο πάνω στα αμερικανικά πρότυπα αλλά προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα το «Thessaloniki Comic Con» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φεστιβάλ. Από την πρώτη διοργάνωση του 2015 στις αποθήκες του Λιμανιού κέρδισε την εμπιστοσύνη σχεδιαστών και κοινού και έγινε θεσμός, όπως αναφέρει στην «Κ» ο Λεόντιος Παπαδόπουλος, ένας εκ των συνδιοργανωτών του φεστιβάλ. Ακόμη και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύεται μικρό για να καλύψει τον συναρπαστικό δημιουργικό κόσμο των κόμικς. Εκεί πάντως θα συναντηθούν και φέτος 200 επιδραστικοί καλλιτέχνες και σεναριογράφοι, Έλληνες και ξένοι, για να ξετυλίξουν το πλούσιο πρόγραμμα με αφιερώματα, εκθέσεις, εργαστήρια, καλλιτεχνικές δράσεις και τις νέες τάσεις στον χώρο. Ειδική εκδήλωση και έκθεση για τον Λούκυ Λουκ θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ κόμικς. Από τη γιορτή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το δημιουργικό δυναμικό της ελληνικής σκηνής κόμικς με σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων και νεότερα ταλέντα δίπλα στους γνώριμους Αργύρη Παυλίδη, που έχει δανείσει τη φωνή του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ήρωες κινουμένων σχεδίων, και Τάσο Αποστολίδη με τις γνωστές «Κωμωδίες του Αριστοφάνη» που συμπληρώνουν φέτος σαράντα χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας. Την παράσταση ωστόσο κλέβει η φρέσκια πινελιά Ελλήνων καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από τη Θεσσαλονίκη για να μας την προσφέρουν εικονογραφημένη με διαφορετική οπτική σε μια πρωτότυπη ομαδική έκθεση. «Η ιδέα ξεκίνησε από τις προηγούμενες διοργανώσεις όταν ζητούσαμε από τους ξένους σχεδιαστές κόμικς να σχεδιάσουν με το δικό τους πενάκι τη Θεσσαλονίκη», εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος. «Περισσότερα από 50 σχέδιά τους με τους φανταστικούς γνώριμους ήρωες έχουν δημοσιευθεί έως σήμερα στο συλλεκτικό περιοδικό μας, το έντυπο κάθε διοργάνωσης. Είναι η προίκα του Thessaloniki Comic Con», σημειώνει. Φέτος αποφάσισαν να στραφούν σε καταξιωμένους Έλληνες κομίστες για να αποτυπώσουν τη Θεσσαλονίκη είτε ως κάτοικοι είτε ως επισκέπτες. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Είκοσι δύο σχεδιαστές κόμικς και illustrators μας «ξεναγούν» σε γνωστές και άγνωστες γωνιές της Θεσσαλονίκης και μας συστήνουν μνημεία και αξιοθέατα με την προσωπική πινελιά του καθενός. O σχεδιαστής Γιώργος Καλτσούδας και τα «πλάσματα» της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνουν το Σιντριβάνι. Ορισμένοι εικονογράφοι, αντλώντας στοιχεία από την ιστορία της πόλης, παντρεύουν το παρελθόν με το παρόν αναδεικνύοντας το αρχιτεκτονικό της παλίμψηστο. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που υπογράφουν σχέδια μεγάλων διαστάσεων είναι οι Γιώργος Δεστέφανος, Έφη Θεοδωροπούλου, Γιώργος Καλτσούδας, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Ειρήνη Σκούρα, Βούλα Χατζοπούλου κ.ά. Αποτελεί το επίκεντρο της φετινής εικονογραφικής γιορτής με συνδιοργανωτή τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Οι λάτρεις των κόμικς, μικροί και μεγάλοι, από σήμερα Παρασκευή έως και την Κυριακή θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν κάποιον από τους αγαπημένους τους ήρωες μέσα από τους cosplayers αλλά και τους δημιουργούς των Λούκυ Λουκ, του Μίκυ Μάους, του Μικρού Ήρωα, του κόσμου του Αστερίξ κ.ά. Μεταξύ άλλων θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη ο Casty (κατά κόσμον Andrea Castellan), ο Ιταλός σεναριογράφος ιστοριών της Disney, ο Γάλλος σκιτσογράφος και σεναριογράφος Hervé Darmenton που υπογράφει τις νέες ιστορίες του μοναχικού καουμπόι Λούκυ Λουκ μετά τον θάνατο του θρυλικού Morris, ο Brian Azzarello που έχει γράψει ιστορίες των Μπάτμαν και Σούπερμαν, η Michela Frare, εικονογράφος της Disney Pixar και σχεδιάστρια του νέου κόμικ του Ντόναλντ Ντακ, ο Βρετανός συγγραφέας ιστοριών κόμικς παιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων Simon Furman που έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία των Transformers και πολλοί άλλοι. «H Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια τους», Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», 5-7 Μαΐου. Και το σχετικό link...
  2. Όταν η «Ορέστεια» του Αισχύλου γίνεται κόμικ Η έκθεση «Oresteia Reversed» συγκεντρώνει 23 σύγχρονους καλλιτέχνες. Καλλιτέχνες από τον χώρο των κόμικς, καλλιτέχνες με αφετηρία τις εικαστικές τέχνες, επανεξετάζουν έννοιες όπως το Δίκαιο, η Δικαιοσύνη, η Πόλις, ο Πολίτης, η Αυτοδικία, η Νέμεσις, η Ύβρις, η Δημοκρατία, η Ισονομία και Ισοτιμία, η Προσωπική και Συλλογική Ευθύνη. Η έκθεση κόμικς «Oresteia Reversed» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από την Τρίτη 10 έως την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, συγκεντρώνει 23 σύγχρονους καλλιτέχνες οι οποίοι δημιουργούν πρωτότυπες ιστορίες από την τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια, με έμφαση στις Ευμενίδες. «Οι συμμετέχοντες δημιουργοί πειραματίζονται με χρώματα, έντονες φωτοσκιάσεις, ρεαλιστικό και υπερρεαλιστικό σχέδιο, αποδομούν την τραγωδία και εντοπίζουν σε αυτή διαχρονικά ζητήματα, τα οποία μεταφέρουν στο σήμερα και στο φανταστικό μέλλον μέσα από τις δικές τους ιστορίες. Οι νέες ιστορίες καθρεφτίζουν σε συχνές περιπτώσεις το σύγχρονο Ορέστη και υπενθυμίζουν ότι οι ίδιοι προβληματισμοί παραμένουν αέναοι μέσα στη κοινωνία και σε πολλές περιπτώσεις τη δομούν» σημειώνει η ιστορικός τέχνης Νικόλ Λεβέντη. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ρενέ Αγγελίδου (Fokshee), Δήμητρα Αδαμοπούλου, Δημήτρης Αναστασίου, Θωμάς Βαλιανάτος, BLEΣΣΕD, Γιάννης Γαλαίος, Γεωργία Ζάχαρη, Αυγή Κανάκη, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Θωμάς Κεφάλας, Kristanz, Δέσποινα Μανώλαρου, Γιώργος Μικάλεφ, Mekl, Μάριος Μπόρας, No Budget Epics, Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου (Poisoner), Βαγγέλης Παππάς, Νίκος Τσουκνίδας - Μαρία Καραζάνου, Στέλλα Στεργίου, Νίκος Τσουκνίδας, Ρομπέρτα Γιαϊτζόγλου Watkinson. Info Εγκαίνια: Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου στις 19:30. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά και Σαββατοκύριακα 18:00-22:00. Είσοδος Ελεύθερη Επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή, Εικαστικός, Καλλιτεχνική Σύμβουλος του Προγράμματος. Η έκθεση αποτελεί μέρος των δράσεων του ερευνητικού και καλλιτεχνικού προγράμματος Μεγάλες Αφηγήσεις - Η Επιστροφή το οποίο διερευνά τη συνάντηση της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας με τις Πολιτικές Επιστήμες. --- Πηγή
  3. germanicus

    SOMEWHAT DAMAGED

    Φανζινάκι του 2013. Χωρίς λόγια. Όπως λέει στην εσωτερική σελίδα "Δύο κομίστες, η Βάλια Καπάδαη και ο Παύλος Παυλίδης εικονογράφησαν μια ιστορία με δύο αρχές, αλλά ένα τέλος, με τον τίτλο "Somewhat Damaged". Η έκθεση φιλοξενήθηκε στο Bartesera από τις 17/12/2012 - 12/01/2013" Τι εννοεί ο ποιητής? Η ιστορία της Βάλιας ξεκινά από την πρώτη σελίδα. Η ιστορία του Παύλου ξεκινά από την τελευταία σελίδα. Στο κεντρικό δισέλιδο οι ιστορίες συναντιόνται και τελειώνει η αφήγηση Απλό? Εάν όχι, ψάξτε το για να δείτε Δείγμα από τη δουλειά της Βάλιας Δείγμα από τη δουλειά του Παύλου Όταν έρχεται η ώρα του Comicdom, από ένα τραπέζι παίρνω πάντα τα πάντα. Από αυτό της Καπάδαη. (καλά... 2... γουστάρω και τις καφρίλες από τον Κάμπο ) Είμαι τρελός φαν των χρωμάτων της (πάντα) και του σχεδίου της (όταν έχει κέφια). Εδώ είχε κέφια. Η δουλειά της συναντάται όμορφα με αυτή του Παυλίδη και το όλο κουμπώνει εξαιρετικά. Ο μόνος λόγος που δεν παίρνει 8/10 είναι το όλο μέγεθος. Δεν μπορώ να δώσω ελαφρά τη καρδία 8άρι σε κάτι με τόσες λίγες σελίδες. Από την άλλη, δεν χρειαζόταν παραπάνω σελίδες... Οπότε. Δεν είναι μια ωραία μεγάλη σοκολάτα, πλούσια σε γεύση. Είναι ένα Βελγικό σοκολατάκι. Από αυτά που πωλούνται ένα-ένα διότι οι περισσότεροι δεν έχουμε τα λεφτά για να αγοράσουμε ολόκληρο κουτί Δεν είναι Godiva. Είναι Chocopologie Εν ολίγοις (για τους μπετόστοκους): Εξαιρετικό φανζινάκι
  4. germanicus

    IASIS

    Αγγλόφωνο (με πινελιές γαλλικών) φανζινάκι που έβγαλε η κολλεκτίβα LarLarLar Comics (φουβου), ήτοι Μιχαηλίδης, Παυλίδης + Καπάδαη εάν καταλαβαίνω καλά, για τους σκοπούς μιας έκθεσης κόμικ στη Μάλτα (πάλι εάν καταλαβαίνω καλά ) Στα χρώματα και στο λέττερινγκ η Βάλια αλμπουμάκι στο φβ με ενσταντάντε από τη δημιουργία. Από εκεί αλιεύω την μπροστινή εσωτερική σελίδα που λέει 2 λογάκια για την υπόθεση. Η οποία λαμβάνει χώρα κάπου στη Νορμανδία ίσως? Σε ένα απροσδιόριστο δουκάτο τέλος πάντων, μετά την επιστροφή του Λεοντόκαρδου από την Γ' Σταυροφορία. Ξεκίνησε με υποσχέσεις για κάτι πραγματικά εξαιρετικό. Δεν το κατόρθωσε. Δυστυχώς. Τα χρώματα της Βάλιας πάντως είναι απίστευτα όπως πάντα
  5. «Ο Πιρού θέλει βαρκάδα… Αλλά δεν ξέρει από ανέμους, λέει. Δεν ξέρει από τιμόνι. Δεν ξέρει, λέει, από κουπί, ούτε από μηχανή και δυσανασχετεί. Στο τέλος ξαπλάρει. Και τα αφήνει όλα στον καπετάνιο». Κι ο καπετάνιος είναι, βέβαια, ένα σκιάχτρο, ένα ξύλινο ξόανο με σκισμένα ρούχα. Ο κύριος Πιρού έχασε… Οπως χάνει συνέχεια σε κάθε σελίδα, σε κάθε ιστορία, σε κάθε περιπέτεια. Οπως έχανε πάντα και όπως θα χάνει πάντα, δειλός και φοβισμένος μαζί με τους ομοίους του, τους ατέλειωτους Πιρού αυτού του καφκικού κόσμου που κάνουν την ηλιοθεραπεία τους μέσα σε γυάλινη μπάλα πιστεύοντας ότι επαναστάτησαν την ίδια στιγμή που γίνονται οικτρό θέαμα για τους απέξω που με τη σειρά τους είναι το κωμικοτραγικό θέαμα των ακόμα πιο έξω και πάει λέγοντας. Ο «Πιρού» είναι το νέο μίνι άλμπουμ του Παύλου Παυλίδη (σενάριο, σχέδιο) και της Βάλιας Καπάδαη (χρώμα, λέτερινγκ) με πρωταγωνιστή τον αυτάρκη, μέσα στην άγνοιά του και βυθισμένο βαθιά στον καναπέ του, σύγχρονο πολίτη της εποχής της Κρίσης.
  6. Λαβκραφτικό τσοντάκι που υποψιάζομαι πως προοριζόταν για Πινειάδα, βγήκε όμως τέσσερις σελίδες παραπάνω και πήγε για ξεχωριστή κυκλοφορία. Και πολύ καλά έκανε
  7. kwtsos

    ΠΙΡΟΥ

    Το κομικ του Παυλου Παυλιδη (σεναριο) και της Βαλιας Καπαδαη (σχεδιο,χρωματισμος) εχει ως πρωταγωνιστη τον Πιρου σε μια σειρα απο αλληγορικα μονοσελιδα στριπακια με αναφορες στην κριση. Οι ιστοριες παρουσιαζουν στιγμες απο την ζωη του πρωταγωνιστη ο οποιος μπροστα στις δυσκολιες και τους κινδυνους επιμενει να εθελοτυφλει ή να ονειροπολει. Το σχεδιο και ο χρωματισμος ειναι πολυ ταιριαστα και δενουν με το κλιμα των ιστοριων. Τα επεισοδια του κομικ δημοσιευθηκαν για πρωτη φορα στο socomic.gr το 2014 και σαν εντυπο μπορουσε κανεις να το προμηθευτει στο comicdom con 2016. Απο τις πιο αξιολογες αυτοεκδοσεις που επαιζαν φετος στο κομικντομ Αφιερωμα στην Βάλια Καπάδαη Αφιερωμα στον Παύλο Παυλίδη
  8. Εικονογραφημένες ιστορίες από την άγνωστη ελληνική μυθολογία Το Νέκυια και μια πρωτότυπη προσέγγιση των ελληνικών μύθων. Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης είναι μεταφραστής, συγγραφέας και αφηγητής με προηγούμενη θητεία ως δημοσιογράφος και φωτογράφος. Αρθρογραφούσε στο περιοδικό «9» της Ελευθεροτυπίας από το 2001 μέχρι το 2007. Από το 2003 μέχρι το 2006 έβγαζε το φανζίν Mangaijin μαζί με τον Γιάννη Δαλκίδη. Το 2005 έγινε μέλος της ομάδας COMICDOM, αρθρογραφώντας στο site και συμμετέχοντας στη διοργάνωση του Comicdom Con Athens μέχρι σήμερα. Το 2014-2015 συνεργάστηκε με τη Μαρία Κουλουμπαρίτση στην αυτοέκδοση του comic Botch!. Από το 2014 συνεργάζεται με τη Βάλια Καπάδαη σε μια σειρά αυτοεκδόσεων γύρω από την ελληνική μυθολογία (Νέκυια, Μυθρύλοι). Ως μεταφραστής έχει μεταφράσει βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ιστορίας και λογοτεχνίας από τα αγγλικά και τα γαλλικά, μεταξύ των οποίων Οι Περιπέτειες του Νεαρού Σέρλοκ Χολμς, του Andy Lane και Ο Ιππότης των Επτά Βασιλείων, του George R.R. Martin. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και της Στέγης Προφορικότητας και Παράδοσης «Μυθολόγιο». Το blog του είναι το andymichaelides.wordpress.com. «Για την πλειοψηφία των δημιουργών που βρίσκονται σήμερα στις ηλικίες μεταξύ 25 και 45, η μυθολογία είναι κάτι με το οποίο ήρθαν σε επαφή στο Δημοτικό, στα πλαίσια του κακοποιημένου μαθήματος της ιστορίας» λέει . «Αντίστοιχα, ο Όμηρος, που αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες πύλες εισόδου στην ελληνική φανταστική παράδοση, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το στεγνά, αποστειρωμένα μαθήματα των αρχαίων ελληνικών του Γυμνασίου. Με την εξαίρεση του εκάστοτε εμπνευσμένου δασκάλου, το υλικό αυτό τείνει να συνδέεται με τις στιγμές ανίας στων μαθητικών μας χρόνων. Από την άλλη, επειδή ο αρχαίος κόσμος στην Ελλάδα συχνά φορτώνεται με τουριστικά, κοινωνικά και – το χειρότερο απ’ όλα – πολιτικά πρόσημα, για πολλά χρόνια υπήρχε (και σε ένα βαθμό ακόμα υπάρχει) ενδοιασμός να ασχοληθεί κανείς με τη μυθολογία και τη λαογραφική παράδοση, έξω από το αυστηρά ακαδημαϊκό, προς αποφυγήν τυχών τάδε ή δείνα χαρακτηρισμών. Τέλος, και αυτό ίσως είναι το βασικότερο πρόβλημά μας (ως κράτος και ως κοινωνία, που συχνά ασυναίσθητα περνάει και στο άτομο), υπάρχει αυτή η απίστευτη τάση «αγιοποίησης» της παράδοσής μας, στη συνήθη λογική του «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες», η οποία οδηγεί σε μια νευρωτική άρνηση αξιοποίησης του απτού, όσο και πνευματικού υλικού, προτιμώντας να τα διατηρούμε σε ένα είδος νοητικής φορμόλης, «μην τύχει και γίνουμε ρεζίλι». Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο έχουμε αρνηθεί επανειλημμένα προτάσεις από διεθνούς απήχησης παραγωγές να γυριστούν σειρές και ταινίες σε ελληνικό έδαφος. Αν υποθέσουμε πως κάθε δημιουργός αντιμετωπίζει με κάποια σοβαρότητα το πνευματικό παιδί του – προτιμώ το «μεράκι», διότι η υπέρμετρη σοβαρότητα ενίοτε γίνεται ανασταλτικός παράγοντας – το θέμα έπειτα είναι πόση δουλειά είναι διατεθειμένος να ρίξει, διαβάζοντας, συζητώντας και ανακαλύπτοντας εκ νέου τον φαντασιακό πλούτο της παράδοσής του. Έπειτα καλείται να πάρει τα στοιχεία που του κεντρίζουν το ενδιαφέρον και να κατασκευάσει το δικό του αφήγημα, ισορροπώντας μεταξύ του «αυτό έχει ξαναγίνει» και του «αυτό δε βγάζει νόημα». Οι ιστορίες που λέει η ανθρωπότητα δεν έχουν αλλάξει από την εποχή των Βαβυλωνίων, όμως η ίδια ιστορία μπορεί να παρουσιαστεί με τόσους διαφορετικούς τρόπους, όσος ο αριθμός των ανθρώπων (τουλάχιστον). Ακολούθως, δεδομένου του πλαισίου που ανέφερα παραπάνω, έρχεται η αναγκαία προσπάθεια να πείσεις το κοινό να σε πάρει στα σοβαρά, ένα κοινό δε το οποίο έχει στη διάθεσή του μια υπερπληθώρα φανταστικού υλικού από το εξωτερικό, στο οποίο είναι πιο συνηθισμένοι. Τέλος, αν μιλάμε για το κατά πόσο μπορεί να γίνει «σοβαρή δουλειά» υπό τη βιοποριστική έννοια, δεν νομίζω πως αυτή τη στιγμή υπάρχει Έλληνας δημιουργός του φανταστικού που ζει αποκλειστικά από τα δημιουργήματά του. Το φανταστικό έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει τόσο μακριά όσο φτάνει ο νους. Είναι ελεύθερο από τους περιορισμούς ενός αληθοφανούς, «υλικού» κόσμου και με κάποιο τρόπο πιστεύω πως ενεργεί πάνω στα αρχέγονα αισθήματα του φόβου και του θαύματος, με τρόπο που δεν το κάνει κανένα άλλο είδος – προκαλεί μια πηγαία συγκίνηση που δεν αφορά τον άνθρωπο ως άτομο, αλλά ως οντότητα, ως ύπαρξη. Επίσης, μπορεί τα βιώματα να είναι πιο εύκολα στην προσέγγιση και την απόδοση, με βάση το κοινό σημείο αναφοράς μεταξύ δημιουργού και αναγνώστη (σύγχρονοι δυτικοί άνθρωποι με σύγχρονα προβλήματα και ανησυχίες), αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως κάποιος είναι διατεθειμένος «να βγάλει τα άπλυτά του στο χαρτί» και κάποιος άλλος ν’ ασχοληθεί με αυτά, παρά την ηδονοβλεπτική κοινωνία στην οποία ζούμε. Οι φανταστικές ιστορίες πάντα έχουν κάτι από τα βιώματα του δημιουργού ενσωματωμένο μέσα, ακόμη κι αν πρόκειται απλά για μια αντίληψη. Αντί όμως να βάλει τον εαυτό του στο προσκήνιο, γίνεται οδηγός του αναγνώστη σε ένα φανταστικό τοπίο, όπου οι δυο τους έχουν τη δυνατότητα κατά κάποιο τρόπο να συνομιλήσουν – και η ομορφιά είναι πως πιθανότατα δεν αντιλαμβάνονται αυτό το φανταστικό τοπίο με τον ίδιο τρόπο. Η σκηνή του φανταστικού στην Ελλάδα είναι μεν μικρή, αλλά πολύ αφοσιωμένη κι ενθουσιώδης – ο ασφαλής λιμένας μας. Υπό αυτή την έννοια, έχει ανταπόκριση. Το στοίχημα όμως είναι πάντα να κερδίσουμε εκείνους που δεν βρίσκονται εντός αυτής της σκηνής, να κάνουμε το φανταστικό κάτι που αφορά τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και φυσικά να κάνουμε το περίφημο άνοιγμα προς το εξωτερικό. Σε τελική ανάλυση, νομίζω πως μια καλή ιστορία πάντα βρίσκει ανταπόκριση, αρκεί να καταφέρεις να τη διαδώσεις. Η σχέση μου με το φανταστικό ξεκινάει από την οικογένειά μου. Παππούδες και γιαγιάδες που μ’ έβαζαν να κολυμπάω σε μια πληθώρα ιστοριών, φανταστικών και μη, ο πατέρας μου που μου διάβαζε και μου έλεγε ιστορίες από τη μυθολογία και το δικό του ευφάνταστο νου, η μητέρα μου που μου έλεγε (και ακόμα μου λέει) τις οικογενειακές ιστορίες, γεμάτες με προγόνους που μοιάζουν βγαλμένοι από μυθιστορήματα. Νομίζω όμως πως το κρίσιμο σταυροδρόμι ήταν εκείνη η μέρα, όταν σε ηλικία εννέα ετών ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου το Hobbit, στη μετάφραση του Κέδρου του 1978. Εγώ είμαι το παιδί που σ’ εκείνο το σταυροδρόμι κάθισε και το διάβασε. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ένας άλλος Ανδρέας του έριξε μια ματιά και το άφησε παράμερα – αυτός δεν ξέρω τι απέγινε. Η σχέση μου με το φανταστικό σήμερα, πέρα από τα βιβλία, τις μεταφράσεις και τα comics, έχει ακόμη μια πτυχή – αυτήν της προφορικής αφήγησης. Είτε πρόκειται για μύθους, θρύλους και παραδόσεις, ελληνικές ή μη, είτε για ιστορίες που γράφω ο ίδιος, σε κάθε ευκαιρία τις αφηγούμαι σε κοινό. Είμαι μάλιστα ιδρυτικό μέλος ενός συνεταιρισμού αφηγητών (Στέγη Προφορικότητας και Παράδοσης «Μυθολόγιο»), όπου συμμετέχουν καλλιτέχνες, επιστήμονες, παιδαγωγοί και συγγραφείς, με κοινό σημείο την προφορική αφήγηση. Με τη Βάλια Καπάδαη δουλεύουμε σε μια σειρά από projects που έχουν ως βάση την ελληνική (και όχι μόνο) μυθολογία, κυρίως δε τις άγνωστες και παραμελημένες πτυχές της. Στη Νέκυια, ένας νεαρός, απογοητευμένος αρχαιολόγος ακολουθεί τα χνάρια ενός γρίφου κι αυτά τον οδηγούν να πέσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέσα στα ομηρικά έπη. Εκεί συναντά πάμπολλους μυθολογικούς χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν συνήθως συγκεκριμένες συμπεριφορές, όμως δεδομένου πως ο ίδιος είναι ένας σύγχρονος άνθρωπος με εκτενείς μυθολογικές γνώσεις, η αλληλεπίδραση μαζί τους είναι πολύ διαφορετική από αυτή ενός Οδυσσέα ή ενός Αχιλλέα. Χρησιμοποιούμε δε στοιχεία από διάφορες πηγές (μυθολογικές, λατινικές και άλλες), προκειμένου να παρουσιάσουμε μια πιο σφαιρική προσέγγιση στους διάφορους μύθους. Η τελευταία δουλειά του Ανδρέα Μιχαηλίδη σε συνεργασία με την Βάλια Καπάδαη είναι το Νέκυια. Το άλλο μας project, οι Μυθρύλοι, είναι συγκεκριμένα, εν πολλοίς άγνωστα περιστατικά από την ελληνική μυθολογία (και εν καιρώ από τη λαϊκή παράδοση), τα οποία φτιάχνουμε σε μεμονωμένα επεισόδια πριν τα ανθολογήσουμε για έκδοση». Πηγή
  9. Βασιλεύς των κόμικς

    ΝΕΚΥΙΑ

    Ο Δημήτρης Λαζάρου είναι αρχαιολόγος και αισθάνεται ότι δεν έχει κάνει τίποτα στην ζωή του.Οταν έρχεται η ευκαιρία θα κάνει παρόμοιο ταξίδι με αυτό του Οδυσσέα στον Αδη για να βρει απαντήσεις στα ερωτηματά του. Βασισμένο στην ραψωδιά κ΄ της Οδύσσειας όπου ο Οδυσσέας ταξιδεύει στον Αδη για να βρει την ψυχή του Τειρεσία για να του πάρει χρησμό για το πως θα γυρίσει στην πατρίδα.Αυτό το ταξίδι οι Αλεξανδρινοι γραμματικοί το ονόμασαν νέκυια ο Α. Μιχαηλίδης έμπνέεται απο αυτό το γεγονός και μεταφέρει στην σημερινή εποχή ένα παρόμοιο ταξίδι ενός νέου που γίνεται για διαφορετικούς αλλά συνάμα και όμοιους λόγους. Το τεύχος που κυκλοφόρησε στην εκδήλωση <<Με πενάκι και σκαπάνη>> είναι ένα πρίκουελ του πρώτου τεύχους που θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο,ενώ έχει ήδη έτοιμα σεναριογραφημμένα τα τρία τεύχη –κάπου στις 60 σελίδες-αν πάνε καλά θα υπάρχει και συνέχεια πέραν των 3 τευχών.Το παρόν τευχάκι έχει μεταφραστει και στα Αγγλικά για δειγματισμό στις ξένες αγορες.Ηδη σε συνέδριο στη Σερβία έχει παρουσιαστει. Η ιστορία φαίνεται ενδιαφέρον και απο πλοκή τα πάει καλά όσο για το σχέδιο δεν χρειάζεται να πω πολλά παρά ένα όνομα: Βάλια Καπάδαη. Με αφορμή το φεστιβάλ ο Ανδρέας και η Βάλια απο τα μέσα Απριλίου δημιουργησαν αυτό το κόμιξ επνευσμένο απο την αρχαία μυθολογία μας που αξίζει την προσοχή των απανταχού κομιξάκηδων.Καλή επιτυχία.
  10. The_Sandman

    NEKYIA

    Promo έκδοση του ΝΕΚΥΙΑ στα αγγλικά, με αφορμή το Βαλκανικό Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών 2014 (fb). Για την παρουσίαση της ελληνικής (promo) έκδοσης, εδώ
  11. Τρεις διαφορετικοί μεταξύ τους δημιουργοί που συμμετέχουν στο φετινό φεστιβάλ κόμιξ Comicdom Con με αυτοεκδόσεις (fanzines), συστήνονται και παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Γιώργος Μουνδρούκας Τι ηλικία έχεις, πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες, με τι έχεις ασχοληθεί ως τώρα (πέρα από τα κόμιξ); Είμαι 22 χρονών, γεννήθηκα στη Σπάρτη και μεγάλωσα στο Μυστρά, ένα χωριό λίγο έξω από τη Σπάρτη. Πέρα από τα κόμιξ, τα καλοκαίρια συνήθως δουλεύω στο εστιατόριο των γονιών μου, που βρίσκεται στο ίδιο μέρος. Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις; Ξεκίνησα να σχεδιάζω από το Γυμνάσιο αν θυμάμαι καλά. Έκανα χαρακτήρες κυρίως, τους έδινα ονόματα, ένα back story στον καθένα και σιγά-σιγά, χωρίς να το πολυσκέφτομαι, άρχισα να κάνω κόμιξ με αυτούς. Τι έχεις κάνει ως τώρα; Στο Comicdom Con έχω βγάλει ένα μικρό sketchbook (twisted sketchbook), την πρώτη μου αυτοέκδοση. Επίσης θα έχω άλλο ένα κόμικ που ήταν στο περσινό φεστιβάλ, το The Abominates, που κάναμε μαζί με έναν συμφοιτητή μου από τη σχολή ΟΡΝΕΡΑΚΗ, τον Γιάννη Ερμίδη. Αν όλα πάνε καλά, μάλλον θα κάνουμε και το δεύτερο μέρος, το The Abominates part 2! Επιρροές; Το στυλ των εικόνων που φτιάχνω θα έλεγα ότι είναι επηρεασμένο περισσότερο από τα αμερικάνικα κόμιξ ενώ υπάρχει μια δόση από underground. Υπάρχουν Έλληνες ή ξένοι κομίστες που σε έχουν επηρεάσει; Από Έλληνες δημιουργούς έχω επηρεαστεί από τους Michael Dialynas και Vasilis Lolos ενώ οι Greg Capullo, Sheldon Vella, Joe Sinnott και Simon Bisley ήταν οι ξένοι που κοιτάω έντονα τη δουλειά τους. Τι θα παρουσιάσεις στο φετινό Comicdom Con; Έχω φτιάξει αρκετά πράγματα. Πρώτο και κυριότερο το τεύχος 00SCRIFT, ένα horror-gore δεκασέλιδο κόμικ, μερικά αυτοκόλλητα (Pineiada Bibles, Crazy Monsters) και ένα mini artbook τη συλλογή από σκίτσα που έχω κάνει για μια electro pop μπάντα, τους Bella Fuzz. Τι σε έκανε να προχωρήσεις στην αυτοέκδοση, αντί να ακολουθήσεις έναν άλλο δρόμο; Ίσως γιατί είναι ένας εύκολος δρόμος – σχεδόν ο καθένας μπορεί να κάνει αυτοεκδόσεις και να πουλήσει το κόμικ του σε ένα convention. Αλλά δεν παύει να είναι μια μοναδική εμπειρία. Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί έχεις επιλέξει να εκφράζεσαι μέσα από τα κόμιξ; Τα κόμιξ είναι σαν μικρόβιο. Αν κολλήσεις, κόλλησες. Και αυτό ισχύει στο να τα συλλέγεις και στο να τα σχεδιάζεις. Πιστεύω ότι είναι μια από τις πιο απολαυστικές και εθιστικές μορφές τέχνης. Βάλια Καπάδαη Πες μας δυο λόγια για ‘σένα. Φύτρωσα το 1979 και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι, ενώ πριν από 13 χρόνια μεταφυτεύτηκα στη Νέα Ιωνία. Εδώ και 10 χρόνια, δουλεύω στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εξασκώντας –κατά κάποιο τρόπο- τη γραφιστική, την οποία σπούδασα. Πότε ξεκίνησες να ζωγραφίζεις κόμιξ; Το πρώτο ολοκληρωμένο και πολυσέλιδο κόμικ που θυμάμαι καθαρά να φτιάχνω, ήταν στην Τετάρτη δημοτικού, στην ταράτσα του σπιτιού μου, με την τότε κολλητή μου φίλη, την Τσέρι. Το είχαμε φτιάξει σε δύο αντίτυπα, η τύχη των οποίων – δυστυχώς – αγνοείται. Τι έχεις κάνει ως τώρα; Έχω εκδώσει τρία «επίσημα» (μέσω εκδοτών) ελληνικά κόμικ από τις εκδόσεις A.R.Sobati, Φωτόραμα και ComicdomPress και άλλα τρία από τη Markosia. Έχω συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίες και έχω αυτοεκδόσει αρκετά δικά μου. Στο άμεσο μέλλον, έχω αναλάβει να σχεδιάσω μία ακόμη ιστορία, σε σενάριο του Richard McAuliffe και άλλα δύο τα οποία θα χρωματίσω, όλα για τη Markosia, συν δύο ακόμη συμμετοχές σε ανθολογίες. Πώς θα περιέγραφες το στυλ σου; Μου είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω εγώ η ίδια το σχέδιό μου. Γενικά πάντως προτιμώ να σχεδιάζω στο χέρι και μετά να επεξεργάζομαι τα σκίτσα μου στον υπολογιστή και η θεματολογία που με τραβάει περισσότερο συνήθως είναι ο εύθραυστος ανθρώπινος ψυχισμός και τα όνειρα. Στα έργα σου κυριαρχεί το μωβ χρώμα. Έχεις σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό; Υποσυνείδητα ίσως; Είναι γεγονός πως το μωβ είναι από τ’ αγαπημένα μου· το θεωρώ πολύ εκφραστικό χρώμα. Ιδιαίτερα σε συνδυασμό με θερμά χρώματα και ώχρες, είναι σίγουρα από τις αγαπημένες μου επιλογές, χωρίς όμως να περιορίζομαι σ’ αυτό. Υπάρχουν Έλληνες ή ξένοι δημιουργοί που σε έχουν επηρεάσει; Είναι πάρα πολλοί και δεν είναι απαραίτητα μόνο από τον χώρο των κόμικ. Πιστεύω ότι τα πάντα μπορούν να σε επηρεάσουν και κάθε ερέθισμα που λαμβάνεις – θετικό ή αρνητικό – είναι ικανό να πυροδοτήσει τη φαντασία σου. Μία από τις μεγαλύτερές μου επιρροές, άλλωστε, είναι η μουσική και ελπίζω κάποτε να καταφέρω να συνδυάσω αυτές τις δύο μεγάλες μου αγάπες σ’ ε ένα κόμικ. Στο φετινό Comicdom Con τι θα παρουσιάσεις; Λόγω έλλειψης και κάκιστης διαχείρισης χρόνου, θα αυτοεκδόσω μόνο ένα πολύ μικρό (σε αριθμό σελίδων, αλλά και αντιτύπων) έντυπο. Ονομάζεται No more Ghosts και αν όλα πάνε καλά, κάποια στιγμή ελπίζω να το εξελίξω και να το επανεκδώσω με περισσότερο υλικό και σελίδες. Πραγματεύεται την κατάθλιψη, η οποία μου προκλήθηκε κυρίως επειδή δε μπορούσα να ζωγραφίσω για σχεδόν ένα χρόνο. Τι σε έκανε να προχωρήσεις στην αυτοέκδοση, αντί να ακολουθήσεις έναν άλλο δρόμο; Πέρα από τη γενικότερη οικονομική κρίση και τον κάπως περιορισμένο αριθμό εκδοτών κόμικ, γενικά ευχαριστιέμαι πολύ τη διαδικασία της αυτοέκδοσης. Ίσως και λόγω της γραφιστικής μου ιδιότητας, μου αρέσει να έχω τον έλεγχο από την αρχή μέχρι το τέλος. Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί έχεις επιλέξει να εκφράζεσαι μέσα από τα κόμιξ; Όσο κλισέ κι αν ακουστεί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπιανα ένα μολύβι (αλλά όχι απαραίτητα και χαρτί – τόσοι τοίχοι χαμένοι να πάνε και μουτζούρωνα. Νομίζω τελικά ότι είναι περισσότερο το αυτονόητο, παρά επιλογή. Ειλικρινά πάντως το «γιατί» δε με απασχολεί και πολύ. Το μόνο που εύχομαι, είναι να έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω να το κάνω, τουλάχιστον για όσο εξακολουθεί να με εκφράζει και να με κάνει χαρού Γιάννης Μαράκης Τι ηλικία έχεις, πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες, με τι έχεις ασχοληθεί ως τώρα (πέρα από την ποίηση); Είμαι λίγο πριν τα 29, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο Κρήτης. Εκτός από ποιήματα γράφω στίχους για τραγούδια, που έχουν μελοποιήσει κατά καιρούς διάφοροι φίλοι, και κάποιες ακόμα μικρές ιστορίες και σενάρια για μικρού μήκους ταινίες. Πότε ξεκίνησες να γράφεις; Βασικά άρχισα να γράφω στίχους για τραγούδια. Το πρώτο θυμάμαι το έγραψα στα τελειώματα της Β’ λυκείου. Το πρώτο ποίημα το έγραψα την άνοιξη του ‘07 στο Βόλο. Από ποιους στιχουργούς/ποιητές θα έλεγες πως έχεις επηρεαστεί; Η πρώτη μεγάλη επιρροή από ποιητές ήταν σίγουρα ο Λόρκα. Από Έλληνες, ο Τίτος Πατρίκιος και ο Μίλτος Σαχτούρης. Επειδή όπως προείπα άρχισα γράφοντας τραγούδια, μεγάλη επιρροή ήταν ένας από τους κορυφαίους έλληνες στιχουργούς, ο Οδυσσέας Ιωάννου. Τι θα παρουσιάσεις στο φετινό Comicdom; Είμαστε δύο και θα διαφέρουμε κάπως από τους υπόλοιπους, με την έννοια ότι δεν κάνουμε κόμιξ. Η δουλειά μας λέγεται Αδέξιος Τεχνίτης. Είναι ένα κράμα από ποιήματα και τετράστιχα που έχω γράψει με την καλλιτεχνική επιμέλεια και τα κολλάζ του καλού μου φίλου Νίκου Τρευλόπουλου (vT4d). Πώς δουλέψατε; Με το Νίκο κάναμε παρέα από το Βόλο όπου σπουδάζαμε. Ήξερε ότι γράφω και τι περιεχόμενο έχουν αυτά που γράφω. Ο ίδιος ασχολείται με zine και την συγκεκριμένη τεχνική του κολλάζ, οπότε μου πρότεινε να παντρέψουμε το υλικό που είχαμε κι έτσι οι εικόνες του και τα ποιήματα μου έγιναν ένα. Τι σε έκανε να προχωρήσεις στην αυτοέκδοση, αντί να ακολουθήσεις έναν άλλο δρόμο; Γενικά επειδή στο παρελθόν είχα πολλές φορές προσπαθήσει να εκδώσω ποιήματα μου, ήξερα πόσο δύσκολο είναι το όλο εγχείρημα. Προτιμήσαμε να το κάνουμε μόνοι μας, φτιάχνοντας την PaspartouSelfpublishing, ώστε να διαχειριζόμαστε οι ίδιοι το που θέλουμε να κινηθεί το βιβλίο αλλά και το πώς. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως, στην εποχή του διαδικτύου, όσοι προχωρούν σε αυτοεκδόσεις έχουν ναρκισσιστικά κυρίως κίνητρα; Όχι, καθόλου. Καταρχάς έχεις να κάνεις με κάτι χειροπιαστό. Όσο και να προχωρήσει το διαδίκτυο, πάντα θα θες να πιάνεις στα χέρια σου αυτό που θες να διαβάσεις. Το κοιτάς, το ξεφυλλίζεις, το ξαναπιάνεις, έχει άλλη αίσθηση το όλο πράμα όταν είναι «ζωντανό». Εξάλλου όποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει και στο internet. Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια από την PaspartouSelfpublishing; Ναι. Καταρχάς μαζί με τον Αδέξιο Τεχνίτη, στο Comicdom, θα κυκλοφορήσουν Οι Λιμπερτίνοι, σε επιμέλεια πάλι Νίκου Τρευλόπουλου και κείμενα από τον Πάνο «Θηβαίο» Γιαννιώτη. Σύντομα ο Νίκος θα κυκλοφορήσει και το Πίεση Καμπίνας, το οποίο είναι αποκλειστικά δική του δουλειά. Τέλος, ήδη δουλεύουμε και ένα 2ο τεύχος, κάτι σαν συνέχεια του Αδέξιου Τεχνίτη. To Comicdom Con Athens 2014 θα πραγματοποιηθεί στις 4, 5 και 6 Απριλίου. Περισσότερα στο www.comicdom-con.gr. πηγή: popaganda.gr
  12. valium

    DREAM CATCHER

    Πριν από δύο περίπου εβδομάδες και για να έχω κάτι καινούριο στο Τhought Bubble Festival, ετοίμασα ένα καινούριο μικρό κόμικ (σε μόνο 100 αντίτυπα)!! DreamCatcher - A fairytale "A young girl, named 'Eboni Sky', chases an escaped nightmare. They both fall from the sky one night like shooting stars; the nightmare is a human-shaped form of light, wily and dangerous and edges bleeding into our reality, jumping from mind to mind, causing havoc inside the head's of young children. Eboni, a Dreamcatcher, is in relentless pursuit, using objects and help from the children's heads in her hunt to stop the nightmare and send it back to its home on the dark side of the moon." Επειδή δε μου αρέσει να μιλάω για τα δικά μου κόμικ, παραθέτω τα όσα έχουν πει άλλοι για το "DreamCatcher": "[DreamCatcher] Reads like the Beowulf poet time-travelled to the 21st century, mainlined some Freud and Dr. Seuss, and sat down to write a new epic." Mike Carey (Lucifer, Hellblazer, X-Men, Crossing Midnight, The Unwritten) --- "This somnambulistic fairy-tale Is beautifully brought to life. Mo and Valia's DREAMCATCHER is a lush moonlit delight." Lee Grice (www.smallpressbigmouth.blogspot.com) --- "AWESOME-CREAM-TASTIC!" Jennie Gyllblad (Clockwork Watch, Skal, Bayou Arcana) --- "Miss Kapadai draws like a dream and colours like a dream, abilities that make her more than perfectly suited for this wisp of a story, a story that comes and goes as quickly and as logically as a dream. One of my favourite artists up-coming, she gives swirling, wonderful life to the streets of Bristol, where, I can assure you, there is none." Reggie Chamberlain-King (www.thequietus.com / www.thestuffedowl.co.uk) --- "DreamCatcher is what every fairytale should be...it's simply magical" Row Bird (Heart of War) Αν ενδιαφέρεστε να αποκτήσετε ένα αντίτυπο (δεν έχουν μείνει πολλά), μπορείτε να μου στείλετε PM ή να το παραγγείλετε από εδώ http://valiumcomics.bigcartel.com/ Τη λατρεύω αυτή την ιστοριούλα και ανυπομονώ να ακούσω τα σχόλιά σας !!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.