Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Αρκας'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο Αρκάς ποτέ δεν ήταν αστείος. Αυτά περί καλύτερου σκιτσογράφου, προσωπικά τα ακούω λίγο βερεσέ, όταν δίπλα του ψηλώνει το ιστορικό βάρος του Μποστ, του Αρχέλαου και του Καλαϊτζή, ανθρώπων δηλαδή που αντιλαμβανόντουσαν το σκίτσο σαν μια ουσιώδης πολιτική παρέμβαση ενάντια σε κάθε εξουσία και όχι σαν δούρειο ίππο για την κατασκευή μιας αυτάρεσκης περσόνας. Από τότε δε που αποφάσισε να αντικαταστήσει στα σκίτσα του τα ζώα με ανθρώπους, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο άβολα. Προφανώς και η φάση αυτή ντύνεται με το "τυράκι", του "βγάζω τη γλώσσα σε κάθε τι που θεωρείται πολιτικά ορθό", όμως κάποιος πρέπει να ενημερώσει τον σκιτσογράφο που φαίνεται να είχε στόχο ζωής, να τον μάθει και να τον αγκαλιάσει, το οργισμένο κοινό της τελευταίας 4ετίας, ότι ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η αισχρότητα απευθύνονται πρώτα στον δημιουργό και έπειτα στους χειροκροτητές του. Έχοντας αλλάξει συκώτι από τα γέλια, με το σκίτσο ζευγαριού στο κρεβάτι και τη γυναίκα να εξομολογείται ότι δεν της αρέσει το στοματικό σεξ, για να πάρει απάντηση από τον σύντροφο της ότι μόνο μαζί του τα κάνει αυτά, μιας και πριν από εκείνον το σαγόνι της είχε χτυπήσει περισσότερα μπαλάκια κι απ’ την ρακέτα του Φέντερερ, η έμπνευση χτυπάει κόκκινο με αστεία για χοντρούς ανθρώπους και όποια έκπληξη, για γυναίκες. Σκόπιμα αποφεύγω να αναφερθώ στις πολιτικές τοποθετήσεις των σκίτσων του κυρίου Αρκά, μιας και νομίζω οι προθέσεις του είναι ξεκάθαρες, βρίσκοντας επιτέλους μετά από τόση περιπλάνηση το κατάλληλο κοινό για να εκφραστούν. Θα πάρω όμως σαν αφορμή την τελευταία δημιουργία του, που απεικονίζει μια γυναίκα με βάρος μάλλον όχι αποδεκτό στην αισθητική του σκιτσογράφου, πάνω σε μια ζυγαριά που δείχνει το άπειρο. Τίτλος της επαναστατικής αυτής προσέγγισης, δεν θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικός από τον: "Χοντρά Αστεία". Πριν σας αποκαλύψω ότι θεωρώ τον κύριο Αρκά χοντροφοβικό και παντελώς αγκιστρωμένο στα όσα η πατριαρχία καπηλεύεται υπό της εξουσίας της, βάζοντας το πάχος σε εξέχουσα θέση στη διάκριση των γυναικών, θα αναφερθώ στην Ουρανία Μιχαλολιάκου. Θα αναφερθώ σε μια γυναίκα που η παρουσία της μου γεννά βαθιά θλίψη που καλύπτεται από οργή και θα προτιμούσα να μη γνώριζα ποτέ την ύπαρξη της. Θα αναφερθώ στην Ουρανία Μιχαλολιάκου, μέλος ναζιστικής οργάνωσης, κόρη ενός ανθρώπου που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δημόσια σφαγή ενός άλλου ανθρώπου. Το να σχολιάζεις τη γυναίκα αυτή για το βάρος της, δεν σε κάνει περισσότερο αριστερό και σίγουρα όχι αστείο. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να ανοίγεις το δικό της οπλοστάσιο και να χρησιμοποιείς τα όπλα της, εκτοξεύοντας σεξισμό και μισογυνισμό. Το γεγονός ότι η Μιχαλολιάκου μπορεί να ενδιαφέρεται επιλεκτικά για τις διακρίσεις και προφανώς για εκείνες που νιώθει ότι τη θίγουν, εμάς δεν μας αφορά. Εμείς έχουμε ταχθεί στο να πολεμάμε όλες τις διακρίσεις και εκείνους που τις συντηρούν. Με τα δικά μας όπλα, με τις δικές μας ιδέες, αποδεικνύοντας ότι δεν είμαστε ίδιοι σε όλα τα επίπεδα, ότι δεν συγκλίνουμε πουθενά. Αποδεικνύοντας σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο ότι με τον ρατσισμό και τον φασισμό είμαστε πάντα σε πόλεμο. Προφανώς το να είσαι χοντροφοβικός είναι καλύτερο από το να είσαι φασίστας όπως η Μιχαλολιάκου, όμως εδώ δεν κάνουμε διαγωνισμό. Επανερχόμενη στο σκίτσο του Αρκά και τις σκέψεις που έκανα χαζεύοντας το, μπορώ να ανακαλέσω όπως όλοι μας, κάμποσες συμπεριφορές που αποδεικνύουν ότι η χοντροφοβία είναι μια μορφή ρατσισμού, που η κοινωνία μας δείχνει εντυπωσιακή ανοχή. Μεγαλώνοντας στο δίπολο της "χοντρής" και της "μουνάρας", μας φορέθηκαν δύο έννοιες που μοιάζει φυσιολογικό να διαχωρίζει τις γυναίκες όχι βάση των ταλέντων ή της προσωπικότητας τους, αλλά με κριτήριο τον αριθμό μιας ζυγαριάς. Αφού λοιπόν εκτιμηθεί η αξία μας, βάση του πόσο αρέσουμε στους άντρες, κάπως πρέπει να μας γίνει κατανοητό ότι γεννηθήκαμε για να χωράμε στα στάνταρ της ματιάς τους. Οι "εμφανίσιμες" δεν έχουν άλλη αξίας εκτός αυτής του σεξουαλικού αντικειμένου, ενώ οι "μη εμφανίσιμες", δεν είναι όμορφες, άρα δεν αξίζουν τίποτα. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πατριαρχικής κοινωνίας, είναι η γυναικεία αυτοεκτίμηση, η οποία πρέπει να πραγματοποιεί μόνιμα "χαμηλές πτήσεις". Με τον τρόπο αυτό, οι γυναίκες θα χρωστάνε πάντα στην αντίληψη ότι υπάρχουν για να τις αποδέχονται οι άντρες. Τι θα γίνει άραγε αν οι "γεματούλες" αποκτήσουν αυτοπεποίθηση; Ποιος ο ρόλος των αντρών μετά και που θα τραβιέται η γραμμή μεταξύ του "έμπαινα" και "δεν έμπαινα"; Η χοντροφοβία, δικαιολογείται τις περισσότερες φορές ως θέμα "αισθητικής" στις γυναίκες, μιας και κυριαρχεί η αντίληψη ότι υπάρχουν για την αισθητική ικανοποίηση των άλλων. Έτσι, βρίσκουν ρούχα που τις "κολακεύουν" και που κρύβουν τις ατέλειες, χωρίς να είναι πάντα ξεκάθαρο αν τους αρέσουν και νιώθουν άνετα σε αυτά. Ο Αρκάς, με τους χιλιάδες θαυμαστές, θα μπορούσε να εξαργυρώσει τη δημοφιλία του με έναν τρόπο που δεν θα χρειαζόταν να του υπενθυμίσουμε ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα και ότι η ευθύνη του δυστυχώς δεν ισορροπεί με τη φθηνή διαχείριση που κάνει. Καμιά φορά βλέπεις, δεν αρκούν τα καλοξυσμένα μολύβια και τα καινούργια στυλό, για ένα αξιόλογο σκίτσο. Χρειάζεται πνευματική υπέρβαση και ανθρωποκεντρική ματιά, χρειάζεται κάτι που σίγουρα δεν έχει και που ποντάρω στο ότι δεν είχε και ποτέ... Και το σχετικό link...
  2. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

    Το σημειωματάριο του Αυγούστου μάς έρχεται ντυμένο στα κατάλευκα κι αποχαιρετά, ημερολογιακά, το καλοκαίρι. Το τομάκι κυκλοφόρησε στις 28/07/19, την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου, από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα και, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έχει να επιδείξει καμία διαφοροποίηση από τα προηγούμενα, εκτός βέβαια από το χρώμα που επικρατεί. Κι εδώ, μετά από μερικές σελίδες με το εορτολόγιο, τις παγκόσμιες ημέρες που έχουν καθιερωθεί αυτόν τον μήνα και το συνοπτικό ημερολόγιο του 2019 και 2020, ο αναγνώστης θα βρει δύο ενότητες. Η πρώτη έχει τις ημέρες του μήνα (μαζί με τα χιουμοριστικά σκίτσα του Αρκά) και η δεύτερη είναι η ενότητα για τις σημειώσεις. Τα σκίτσα που έχουν επιλεγεί είναι, ως επί το πλείστον, δανεισμένα από τα ζώα του και από τους μήνες. Υπάρχουν βέβαια και μερικά από τον Ναπολέοντα και την Ασημίνα, ενώ δεν λείπουν (ελάχιστα ευτυχώς) και σκίτσα πολιτικού περιεχομένου. Ας βάλουμε ενδεικτικά και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  3. Η κοινωνία της Ελλάδας, σχεδόν σε κάθε ιστορική στιγμή κι ανεξαρτήτως του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης, είχε μέσα στους κόλπους της ενσωματωμένη μια σοβαρή δικλίδα ασφαλείας που λειτουργούσε αφενός ως βαλβίδα εκτόνωσης κι αφετέρου ως καταδείκτης σφαλμάτων όταν η ρότα τής χώρας ξέφευγε από τη λογική κι έπαυε να υπηρετεί την ίδια την κοινωνία. Η δικλίδα αυτή λειτούργησε (και λειτουργεί) άλλοτε κάνοντας χρήση λογικών επιχειρημάτων κι άλλοτε της σάτιρας η οποία, αν και φαινομενικά απευθύνεται στον κοινωνικό ιστό, στόχευε (και στοχεύει) πάντα στην καρδιά της πολιτικής και των κέντρων λήψης των αποφάσεων. Θα μπορούσαμε λοιπόν να ισχυριστούμε πως για τον τόπο μας τούτη η ιστορία έχει ξεκινήσει από μακριά, μια πορεία από τον Σωκράτη, τον Διογένη και τον Αριστοφάνη που φτάνει στον Καστοριάδη, στον Λιαντίντη αλλά και στον Αρκά. Ουδόλως βεβαίως επιθυμούμε ή είναι στις προθέσεις μας να συγκρίνουμε τους ανωτέρω ως ιστορικά μεγέθη, δεν μπορούμε όμως να μη σημειώσουμε την επίδραση στην κοινωνία που άσκησε καθένας από αυτούς στο χρόνο του ή που ασκεί ακόμα στις μέρες μας. Ευρισκόμενοι μέσα σε μια δύσκολη ιστορική συγκυρία για την Ελλάδα, με μνημόνια που ήλθαν και παρήλθαν(;) αφήνοντας πίσω τους μια πληγωμένη κοινωνία, ένας άνθρωπος που με τη δεικτική του σκέψη πάντοτε ενσωμάτωνε την πολιτική μέσα στα υπέροχα σκίτσα του, αποφάσισε με το μελάνι του να ασκήσει κριτική στον πολιτικό σχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Να ασκήσει κριτική στο κόμμα που έχει αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία χρόνια στρέφοντας μάλιστα την πένα του πολλάκις (όχι Πολάκης) κατά του πρωθυπουργού, έχοντας μάλιστα γράψει πως «δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός», έστω κι αν δηλώνει πως «[…]Τα σκίτσα αυτά δεν έχουν πολιτικό πρόσημο, γιατί η αντίθεσή του με την απερχόμενη κυβέρνηση ήταν αισθητικής, ηθικής και εν τέλει πολιτισμικής φύσεως[…]» (σ.σ. Τα ανωτέρω αποσπάσματα έχουν την πηγή τους στην επίσημη σελίδα του Αρκά στο Facebook). Μπροστά σ’ αυτό το πραγματικό γεγονός διαπιστώσαμε πως υπήρξαν τριών ειδών αντιδράσεις.Ορισμένοι θεώρησαν πως οι αιχμές του Αρκά είναι κατευθυνόμενες από κάποια (απροσδιόριστα) κέντρα εξουσίας για να πλήξουν το ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό προσωπικά, ευνοώντας έτσι άλλους κομματικούς σχηματισμούς. Έσπευσαν μάλιστα να δημιουργήσουν ως αντίβαρο ένα κακέκτυπο (τον Αρακά) μην κατανοώντας βεβαίως με την κοντόφθαλμη αντίληψή τους πως η κριτική, όσο αιχμηρή κι αν είναι, είναι πάντοτε θεμιτή για κάθε σοβαρό άνθρωπο, πολύ δε περισσότερο για κάθε σοβαρό πολιτικό. Κάποιοι άλλοι πάλι θεώρησαν πως ορθώς ασκεί κριτική γιατί κατά την άποψή τους η παρούσα κυβέρνηση δεν κάνει σωστά τη δουλειά της. Κι αυτοί όμως δεν κατανόησαν πως ο Αρκάς, έχοντας δημόσιο λόγο, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να βρεθεί στη θέση της αντιπολίτευσης γιατί απλούστατα δεν είναι αυτός ο θεσμικός του ρόλος. Είναι τα κόμματα τής αντιπολίτευσης που πρέπει να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση, η δουλειά του σκιτσογράφου είναι να επισημαίνει αυτό που ενοχλεί την αισθητική και την κοινωνική του αντίληψη ως πολίτη. Κι αυτό ακριβώς έκανε και κάνει. Υπήρξαν και υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι άλλοι πολίτες που βυθισμένοι στο νήδυμο κοινωνικό τους ύπνο… απλώς αδιαφορούν! Ο Αρκάς, κατά τη γνώμη μας, δεν ενεργεί με κομματικά κριτήρια, αν και ο ίδιος είναι βέβαιο πως έχει διαμορφωμένες πολιτικές πεποιθήσεις όπως όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες. Ενεργεί όπως η ″ενοχλητική” μύγα που επιβάλλει εγρήγορση και συνάμα, μέσα από τη φαινομενική άγνοια ή την τεχνηέντως κεκαλυμμένη πονηριά των ηρώων του, κάνει διαπιστώσεις και διατυπώσεις εξόχως εύστοχες για την κοινωνία και τους αναγνώστες του. Φιλτράροντας γεγονότα, εξελίξεις, δηλώσεις αλλά και αποφάσεις, έρχεται να καυτηριάσει λάθη αλλά και τακτικές. Βλέπει το ρου της ιστορικής εξέλιξης από διαφορετική οπτική γωνία σε σχέση με τους αποφασίζοντες κι αυτό ακριβώς είναι το σημείο που κάνει τη διαφορά. Άλλη οπτική γωνία είναι σχεδόν βέβαιο πως σημαίνει και άλλη αντίληψη των πραγμάτων, γεγονός που από μόνο του συμβάλει όχι απλώς στον έλεγχο όσων έχουν την αρμοδιότητα να αποφασίζουν αλλά κυρίως στον δημιουργικό πλουραλισμό κατά το σχεδιασμό του μέλλοντος. Είναι πολύ εύκολο να συμφωνήσει κανείς μαζί του αλλά το ίδιο εύκολο είναι και να διαφωνήσει. Τούτο όμως είναι εν πολλοίς επιδερμικό, το σημαντικό και το ουσιώδες δεν είναι αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τον σκιτσογράφο αλλά το γεγονός πως και ο ίδιος, ως κριτής της κυβέρνησης, πρέπει να κριθεί στη βάση του δικού του σκεπτικού που λέει, όπως αναφέραμε πιο πάνω, πως «κανένας έντιμος άνθρωπος δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός». Στο σημείο αυτό λοιπόν είναι σημαντικό και κρίσιμο να τονίσουμε την ευθύνη του αναγνώστη ως αντικειμενικού κριτή του Αρκά. Εύλογο λοιπόν είναι το ερώτημα: Η επίμονη επιμονή του κατά της κυβέρνησης είναι μια στάση αλαζονείας και υπεροψίας, όπως αυτή που μας διακρίνει ως Έλληνες («αν ήμουν πρωθυπουργός για μια μέρα…») ή είναι μια ειλικρινής στάση διαφοροποίησης απέναντι σε μια σοβαρή παθογένεια που πρέπει να διορθωθεί και να αλλάξει; Δεν είναι υπερβολή η πεποίθησή μας πως ακόμα και το να καταλήξει κανείς να κάνει την ερώτηση της προηγούμενης πρότασης είναι μια μεγάλη επιτυχία του Αρκά. Διότι εκκίνησε σκέψεις που ζητούν απαντήσεις επιτακτικά, κι αυτό από μόνο του καταδεικνύει αλλά και αποδεικνύει πως κάνει πάρα πολύ καλά τη δουλειά του! Γράφει στην επίσημη σελίδα του ο σκιτσογράφος: «ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΕΩΣ: Ο Αρκάς δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ πολιτικός γελοιογράφος». Αν και σχεδόν κάθε μας ενέργεια έχει πολιτικές προεκτάσεις και θα μπορούσε εύκολα κανείς να υποθέσει πως η δήλωση του Αρκά δεν έχει μεγάλη δόση αλήθειας μέσα της, η συγκεκριμένη περίπτωση διαφέρει. Διαφέρει γιατί οι σκιτσογράφοι ενώ βρίσκονται ενσωματωμένοι μέσα στην κοινωνία, έχουν την ικανότητα να αποστασιοποιούνται από αυτή και να την γδύνουν κυριολεκτικά από κάθε τι τεχνηέντως κατασκευασμένο που κρύβει την αλήθεια από τα μάτια των πολιτών. Η ικανότητά τους να βλέπουν την πολιτική τόσο στοιχειωδώς απλά, απομονώνοντας τους καταλύτες που πραγματοποιούν τις (χημικές) πολιτικές αντιδράσεις οι οποίες αλλοιώνουν τελικά το φαίνεσθαι και την επιδερμίδα της, είναι μοναδική. Αν είχαμε λοιπόν τη δυνατότητα να στείλουμε ένα μήνυμα στη ”Διαχείριση”, αυτό δε θα ήταν άλλο από τούτο: Τη στιγμή που έκλεισε ο κύκλος και το σπουργίτι έγινε τελικά ίδιο με τον πατέρα του ακολουθώντας την πορεία της ζωής και της ιστορίας στις Χαμηλές πτήσεις, διαπιστώσαμε με συγκίνηση το αυτονόητο, πως όποιος ζει μέσα στην κοινωνία είναι πιθανόν να γίνει, θέλοντας και μη, καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή της. Απόρροια της εξέλιξης αυτής είναι πως ο πολίτης αδυνατεί από ένα σημείο και μετά να βλέπει τα κακώς κείμενα (ή απλώς να τα δικαιολογεί) αδιαφορώντας μπροστά στο μεγαλείο της επανάστασης. Της μικρής εκείνης καθημερινής επανάστασης που κάνει τις μέρες μας καλύτερες. Ο Αρκάς, και κάθε Άρκας, οφείλει να βρίσκεται εκτός αυτού του κύκλου για να θυμίζει σε εμάς τους υπόλοιπους πως ακόμα και οι κύκλοι, ακόμα και αυτά τα «τέλεια» σχήματα, πρέπει κάποτε να διαρρηγνύονται! Η επανάσταση της καθημερινότητας και του ιδανικού ονείρου δεν χαρίζεται, κι αν το ξεχνάμε, δυο γραμμές, δυο εμπνευσμένες λέξεις και λίγα χρώματα στο χαρτί από την πένα του σκιτσογράφου αρκούν για να μας το θυμίσουν. Αρκ(άς)ούν επαρκώς! Και το σχετικό link...
  4. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ

    Ο Απρίλιος μάς αποχαιρετά σε λίγες ημέρες και η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, πιστή στο ραντεβού της, μας κάνει δώρο με την Κυριακάτικη έκδοσή της που κυκλοφόρησε εκτάκτως το Μ. Σάββατο 27/04/19, το Σημειωματάριο του Αρκά για τον μήνα Μάιο. Εκείνοι που έχουν ήδη προμηθευτεί τα προηγούμενα σημειωματάρια, δεν θα εκπλαγούν με την έκδοση αυτή, καθώς είναι ίδια κι απαράλλαχτη στο στήσιμό της με τις προηγούμενες. Η μοναδική της διαφορά είναι στο χρώμα, που αυτή την φορά είναι σε μωβάκι. Τα στριπάκια που περιέχονται είναι αλιευμένα από διάφορους τίτλους του βετεράνου δημιουργού, όπως οι "Μήνες", "Χαμηλές Πτήσεις", "Τα Μαύρα", "Τα Ζώα", αλλά και μερικά γελοιογραφικά πολιτικά στριπάκια που έχει κατά καιρούς αναρτήσει στο Facebook. Ας βάλουμε και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  5. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ

    Ήρθε η τελευταία Κυριακή του Ιουνίου και είναι ώρα η εφημερίδα Πρώτο Θέμα να κυκλοφορήσει το ημερολόγιο-σημειωματάριο του επόμενου μήνα. Το σημειωματάριο του Ιουλίου είναι σε μπλε χρώμα (εκείνοι που κατηγορούν τον Αρκά για το στρατευμένο του σκίτσο ίσως να κάνουν συνειρμούς ), ενώ πλέον δεν μπορούμε να πούμε και πάρα πολλά για την έκδοση. Είναι ίδια κι απαράλλακτη με τις προηγούμενες. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία σούπερ ανθεκτική κατασκευή που αποτελείται από σκληρό χαρτί και γερό δέσιμο. Επίσης υπάρχει λάστιχο για να μένει το σημειωματάριο κλειστό, ενώ περιέχεται και υφασμάτινος σελιδοδείκτης. Το ημερολόγιο χωρίζεται σε δύο ενότητες. Η πρώτη είναι το κλασικό μηνιαίο ημερολόγιο, ενώ στο δεύτερο μέρος υπάρχουν αρκετές σελίδες που προσφέρονται για σημειώσεις. Πρωταγωνιστές σε αυτό το τομάκι είναι "Οι μήνες" (όπως και σε κάθε έκδοση), ενώ την μερίδα του λέοντος έχουν τα σκίτσα από την σειρά "Επικίνδυνα Νερά". Καλή επιλογή, κατά την ταπεινή μου άποψη, λόγω της καλοκαιρινής αύρας που προσφέρει ο συγκεκριμένος μήνας. Υπάρχουν βέβαια και σκίτσα από άλλες σειρές, αλλά καλύπτουν λίγες σελίδες. Ας παραθέσουμε και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Ραντεβού στο τέλος του μήνα. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  6. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ

    Λίγο πριν μπει ο Ιούνιος και κατά συνέπεια το καλοκαίρι, η εφημερίδα Πρώτο Θέμα στις 25 Μαΐου κυκλοφόρησε το πέμπτο κατά σειρά σημειωματάριο-μηνιαίο ημερολόγιο με παλιά και νέα σκίτσα του Αρκά. Η έκδοση είναι σε κίτρινο χρώμα που θυμίζει έντονα τον ήλιο του καλοκαιριού ( ), είναι σκληρόδετη, ενώ περιέχει εκτός από υφασμάτινο σελιδοδείκτη κι ένα λαστιχάκι για να εμποδίζει το σημειωματάριο να ανοίγει σε ανεπιθύμητες στιγμές. Κατά τα άλλα όσοι είχατε τουλάχιστον ένα σημειωματάριο προηγούμενου μήνα, δεν θα εκπλαγείτε με κάτι νέο. Κι αυτή η έκδοση είναι χωρισμένη σε δύο μέρη (το ημερολόγιο κι ο χώρος για σημειώσεις), ενώ δεν λείπουν και τα υπόλοιπα εξτραδακια όπως το εορτολόγιο, το συνοπτικό ημερολόγιο του έτους, οι παγκόσμιες ημέρες του μήνα κ.ά.. Κι εδώ έχουμε μία ποικιλία από παλιές αλλά και νέες δουλειές του βετεράνου δημιουργού, με έμφαση ίσως στο “Μαλλιά Κουβάρια”. Εντύπωση κάνει η διακριτική παρουσία (απουσία θα έλεγα) των πολιτικοποιημένων σκίτσων του, γεγονός που με χαροποίησε. Κουράστηκα με αυτές τις διαμάχες. Επιγραμματικά να πούμε ότι τα υπόλοιπα σκίτσα ενδεικτικά προέρχονται από τις “Χαμηλές Πτήσεις”, τους “Συνομηλίκους”, τους “Μήνες” και τις “Μέρες”. Και δύο σελίδες από το εσωτερικό Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  7. ramirez

    ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

    Κυκλοφόρησε λοιπόν ως ένθετο της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα" το παρόν αλμπουμάκι και παραδόξως είναι καλό. Μακριά από τις ταγμένες πολιτικά γελοιογραφίες του, o Αρκάς εδώ βρίσκει ένα θέμα -τον επικείμενο κατακλυσμό- και "επενδύει" πάνω του θυμίζοντάς μας τον εμπνευσμένο σκιτσογράφο παρελθόντων ετών. Μακάρι να του ξαναέρθει ανάλογη επιφώτηση και να μας χαρίσει περισσότερα αναλόγου έμπνευσης βιβλιαράκια και στο μέλλον...
  8. GreekComicFan

    ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ

    7 μήνες μετά την κυκλοφορία του σε μεγάλο μέγεθος από εφημερίδα, το Ναι σε Όλα κυκλοφόρησε και σε μικρό τομάκι από τις εκδόσεις γράμματα, για όσους το ήθελαν πιο φροντισμένο. Δεν έχει κάτι άλλο να ειπωθεί.
  9. albertus magnus

    ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ

    Κυκλοφόρησε σαν ένθετο της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα" το παρόν άλμπουμ του Αρκά με εκτενή πολιτικό σχολιασμό και ειδικότερα ασκώντας κριτική στην παρούσα κυβέρνηση (κάτι που διαφημίστηκε με αρκετά δηκτικό τρόπο από την εφημερίδα κιόλας) αν και βέβαια αρκετά από τα αστεία είναι διαχρονικά και πιάνουν όλες τις κυβερνήσεις. Σε μεγάλο μέγεθος όπως και το "Περιμένοντας την Βροχή", με όλες τις σελίδες ιλουστρασιόν θα έχει και συνέχεια την επόμενη Κυριακή με το άλμπουμ "Καθαρή Έξοδος".
  10. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

    Ο Απρίλιος έρχεται σίγα-σιγά και η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, κυκλοφόρησε στις 31/03 το Σημειωματάριο του Αρκά, που μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί και σαν ημερολόγιο τού τέταρτου μήνα του χρόνου. Η έκδοση κυμαίνεται ακριβώς στα ίδια επίπεδα με τις προηγούμενες, με την μόνη διαφορά ότι εδώ επικρατεί το πορτοκαλί χρώμα. Και πάλι έχουμε να κάνουμε με μία προσεγμένη δουλειά, σε ποιότητα υλικών. Για όσους δεν έχουν ξεφυλλίσει τα προηγούμενα σημειωματάρια, να πούμε ότι περιέχονται οι ημέρες του μήνα, που όμως πολλές εξ αυτών καταλαμβάνονται από τις γελοιογραφίες του Αρκά και γίνεται δύσκολη η οποιαδήποτε εγγραφή (αν βέβαια κάποιος ήθελε να γράψει επάνω ), ενώ στο τέλος θα βρούμε αρκετές σελίδες κατάλληλες για σημειώσεις. Σε ό,τι αφορά τον βετεράνο δημιουργό, να πούμε ότι έχει γίνει επιλογή από στριπάκια διαφόρων τίτλων του, όπως "Συνομήλικοι", "Ζωή Μετά", "Ισοβίτης", "Ξυπνάς μέσα μου το ζώο", "Τα μαύρα", κ.ά., αλλά (λόγω και της θεματολογίας) επικρατούν οι "Μήνες". Και φυσικά, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι όλα στο ίδιο επίπεδο χιούμορ. Και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  11. Σύμφωνα με έναν αστικό μύθο, ο «Αρκάς» έγραψε τον εξαιρετικό Ισοβίτη κατά τη θητεία του στο στρατό. Είναι ένας από τους πολλούς που συνοδεύουν τον σκιτσογράφο καθώς η επιλογή του να κρατάει την ταυτότητα του μυστική όλα αυτά τα χρόνια προσέφερε κατά καιρούς διάφορα ευφάνταστα σενάρια. Άλλωστε φρόντιζε πάντα να μιλάει με τη δουλειά του χαρίζοντας άφθονο γέλιο και ατάκες που ανακυκλώνονταν ανάμεσα στις παρέες. Αυτό που διαχώριζε πάντα τον Αρκά από τους υπόλοιπους γελοιογράφους ήταν ο χιούμορ του, σε μια χώρα που παραδοσιακά η σάτιρα είναι χοντροκομμένη, η δική του σφραγίδα είχε κάτι το υπαινικτικό και παιγνιώδες, ένα φλέγμα περισσότερο αγγλοσαξονικό που φάνταζε κάπως παράταιρο στην ελληνική πραγματικότητα. Ανατρεπτικός, αιρετικός και πολέμιος της πολιτικής ορθότητας «τσάκιζε» με την πένα του τα στερεότυπα, σόκαρε δίχως να καταφεύγει σε τετριμμένες χυδαιότητες, αγκάλιαζε τα πλατιά στρώματα χωρίς ελιτίστικες εμμονές. Πάνω από όλα παρέμενε αστράτευτος και απολιτικός όπως άλλωστε επέβαλε η ίδια η τέχνη και το ταλέντο του, κινούμενος πάνω από σκοπιμότητες, κουτάκια και εντολοδόχους. Η εικόνα του «φαντομά» που σπέρνει τα ζιζάνια και εξαφανίζεται στα σκοτάδια μέχρι να επανεμφανιστεί δριμύτερος και ακόμα πιο ανελέητος φάνταζε εξόχως ρομαντική. Στη συνείδηση των πιο παλιών, αποτελούσε τον τελευταίο που θα μεταπηδούσε σε κάποιο πολιτικό στρατόπεδο - έστω και αν τον μετέφεραν σηκωτό - την πιο απίθανη περίπτωση ταύτισης και στράτευσης πίσω από έμμισθους τσανακογλείφτες και αυλοκόλακες της τελευταίας σελίδας. Όχι μόνο για να μην απογοητεύσει το πολυάριθμο κοινό του, αλλά πολύ περισσότερο σεβόμενος την ίδια την κληρονομιά του. Η μεταστροφή του «Αρκά» συνοδεύτηκε από σενάρια συνωμοσίας και ακόμα περισσότερους αστικούς μύθους. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον πεθάνουν δυσκολευόμενοι να αποδεχτούν τον καινούργιο μανδύα του. Την αδικαιολόγητη και αδιανόητη προσκόλληση του σε συμφέροντα και πολιτικές συντεχνίες. Σε μια από τις ελάχιστες παρεμβάσεις του ο ίδιος επιχείρησε να δικαιολογηθεί με το πρόσχημα πως αποτελεί χρέος όλων να διωχθεί αυτή η «απεχθής και διεφθαρμένη κυβέρνηση». Μπορεί και να έχεις δίκαιο αγαπητέ Αρκά. Όμως που ήταν η πένα σου όταν ο τωρινός Π.τ.Δ. διόριζε εξακόσιους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους; Ρητορικό το ερώτημα. Πρωτίστως ο Αρκάς δεν απογοήτευσε το κοινό του, αλλά τους ίδιους τους ήρωες του, από τον Μοντεχρήστο μέχρι τη Λουκρητία, τους έκλεισε στο κουτάκι των παιδικών του αναμνήσεων αναγνωρίζοντας στην ετεροχρονισμένη ενηλικίωση του τον κόσμο των «μεγάλων», τον κυνισμό της βολής, τη σάτιρα ως κραυγαλέο άρμα χειραγώγησης και άκοπου πλουτισμού. Ο Αρκάς μετά τον Ισοβίτη, απολαμβάνει μια δεύτερη στρατιωτική θητεία, μόνο που αυτή τη φορά το χακί δεν αποτελεί αναγκαία περιβολή, αλλά συνειδητή επιλογή. Και δυστυχώς, δεν του πάει καθόλου… Και το σχετικό link...
  12. Τον τελευταίο καιρό ο Αρκάς δημοσιεύει κάθε μέρα σκίτσα του που αναφέρονται στα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού. Τα social media έχουν λατρέψει αυτά τα ευφυέστατα σκίτσα και οι χρήστες τους τα κοινοποιούν κατά χιλιάδες, σε βαθμό που δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο κύμα κατακραυγής της κυβέρνησης. Το παράδοξο είναι ότι ενώ ο Αρκάς δεν αναφέρει ποτέ όνομα πρωθυπουργού, όλοι καταλαβαίνουν άμεσα ποιος πρωθυπουργός έχει αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσωποποιούν εύκολα τον ήρωα των σκίτσων. Και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση πόσο εύκολα γίνεται αυτή η προσωποποίηση, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (και πρώην ΑΝΕΛ) έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που δεν έχουν ξανά υπάρξει ταυτόχρονα και σε αυτήν την ένταση σε καμία ελληνική κυβέρνηση μεταπολιτευτικά. Σε πρόσφατο σκίτσο του ο Αρκάς αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά του ήρωά του πρωθυπουργού: Παραμύθι, Παραπληροφόρηση, Πόλωση, Προπαγάνδα, Παροχολογία και Πούλημα των στενών συνεργατών του. Ακόμα και κάποιος φανατικός υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να μην προσωποποιήσει αυτόματα τον ήρωα του σκίτσου στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού, όσο κι αν προσπαθήσει να παρακάμψει προσωρινά τη λογική του. Είναι βέβαιο ότι πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά τα διέθεταν και παλαιότεροι πρωθυπουργοί, αλλά ποτέ όλα ταυτόχρονα και στο μέγιστο βαθμό. Στη εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάσταση, της παγκόσμιας ψηφιακής μεταμόρφωσης, της καινοτομίας και του διαδικτύου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει το συνώνυμο της προσκόλλησης στο παρελθόν, του κρατισμού, του λαϊκισμού, του τυχοδιωκτισμού, της πολιτικής δολοπλοκίας, της αντίστασης στη δημιουργικότητα και την αξιοσύνη. Η μιζέρια κι η παρακμή έχουν αποκτήσει πρόσωπο και αυτό φάνηκε καθαρά σε όσους παραβρέθηκαν στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Όσα κυβερνητικά στελέχη συμμετείχαν ως ομιλητές σε πάνελ του Φόρουμ ξεχώριζαν σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα. Σε ένα περιβάλλον υγιούς διαλόγου, ανταλλαγής ιδεών και προβληματισμών, όπου συναντούσες τα φωτεινότερα μυαλά, τους σημαντικότερους επιστήμονες, διανοούμενους και επιχειρηματίες της Ελλάδας (και του εξωτερικού), όπου έλαβαν χώρα σημαντικές συζητήσεις για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος αλλά και του πλανήτη ολόκληρου, η τραγική ανεπάρκεια κι αμηχανία των κυβερνόντων ξεχώριζε από χιλιόμετρα. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και από την παρουσία στο Φόρουμ των δύο αντίπαλων ”εν δυνάμει” πρωθυπουργών, Τσίπρα και Μητσοτάκη και από την υποδοχή που τους επιφύλαξαν οι παρόντες στο Φόρουμ. Είναι πασιφανές ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέχει παρασάγγας από την εικόνα του πρωθυπουργού των σκίτσων του Αρκά, όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να τους ταυτίσει. Και είναι αυτός που θα έχει τη νωπή εντολή και τη μοναδική ευκαιρία να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό αμέσως μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Διότι το πολιτικό σκηνικό το καθορίζει πάντα ο νικητής και ποτέ ο ηττημένος. Γι’ αυτό και οι προσπάθειες του νυν πρωθυπουργού για “προοδευτικά μέτωπα” και ”γέφυρες” είναι καταδικασμένες να αποτύχουν εν τη γενέσει τους. Η κριτική που ασκεί ο Αρκάς στην κυβέρνηση μέσω των σκίτσων του έχει τεράστια απήχηση στους χρήστες των κοινωνικών δικτύων και μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την περαιτέρω κατάρρευση της ήδη πληγωμένης δημοφιλίας της. Η δύναμη της τέχνης και των σκίτσων του είναι ίσως πολύ πιο ισχυρή και αποτελεσματική από όλα τα επιχειρήματα μαζί, σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Αρκάς υποστηρίζει την αντιπολίτευση, απλά όπως ο ίδιος έγραψε στον λογαριασμό του στο Facebook: “Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ’ αυτήν την κυβέρνηση, τόσο ώστε να τον αναγκάσουν να σχολιάζει αυτό που πάντα σιχαινόταν: την κεντρική πολιτική σκηνή. Απέναντι σ’ αυτή την αθλιότητα κανένας έντιμος άνθρωπος δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός”. Την ίδια κριτική θα υποστεί και η επόμενη κυβέρνηση αν κυβερνήσει με το ίδιο θράσος, ασυνέπεια κι αλαζονεία σαν της σημερινής. Άλλωστε, το πεδίο στο οποίο θα κληθεί να λειτουργήσει είναι ήδη ναρκοθετημένο και οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει πολλές. Αν δεν καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα αρκετά σύντομα, δεν θα έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή της και τα σατιρικά σκίτσα του Αρκά θα είναι μάλλον περιττά. Και σε αυτήν την περίπτωση δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια κι αν θα μπορεί ο Αρκάς να δημοσιεύει τα σκίτσα του ελεύθερα… Και το σχετικό link...
  13. GreekComicFan

    ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

    Πρόκειται για το ίδιο άλμπουμ που είχε βγει σε μεγάλο σχήμα τον Ιανουάριο του 2018, από το Πρώτο Θέμα. Σε εκείνη την έκδοση είχε φανεί περιττό το μεγάλο μέγεθος, και ήταν φανερό πως θα φαινόταν καλύτερα ήταν να βγει σε μικρό. Τώρα που βγήκε, δυστυχώς δεν έγινε με σωστό τρόπο. Αντί να εκμεταλλευτούν το φορμά, πήραν την μεγάλη έκδοση, μαζί με τα τεράστια λευκά κενά που είχε και απλά τα σμικρύνανε, μαζί με τα τεράστια λευκά κενά. Έτσι έχουμε δύο εκδόσεις με διαφορετικό μέγεθος, που αποτυγχάνουν και οι δύο να παρουσιάσουν το περιεχόμενο στην καλύτερη δυνατή μορφή. Το ίδιο το άλμπουμ, παραμένει η πιο ενδιαφέρουσα έκδοση του Αρκά εδώ και χρόνια, αν και σαφώς απέχει από τον καλύτερο εαυτό του. Ευχαριστούμε τον @Μενίγ Πουαγώ για την παραχώρηση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.
  14. Κάθε νέο σκίτσο προκαλεί (εκτός από χιλιάδες βέβαια likes) και... κατάρες στα social media, με την αιτίαση του «έμμισθου κονδυλοφόρου». Δεν είναι όμως λιγάκι αυθαίρετο ένα τέτοιο συμπέρασμα; Για δύο γενιές (και βάλε) το ακρωνύμιο ΑΡΚΑΣ υπήρξε σύμβολο της ευρηματικότητας, της τέχνης του ευφυολογήματος, του βιτριολικού χιούμορ και της πολυπλοκότητας έκφρασης, μέσω των «ηρώων» του. Από τον καθηλωτικό κυνισμό του μικρού σπουργίτη έως την παροιμιώδη αφέλεια του (ερωτοχτυπημένου με μια προβατίνα) καλού λύκου. Η δημοφιλία του κορυφαίου κομίστα ξεπέρασε τα στενά ελληνικά όρια, μέσω της μετάφρασης και κυκλοφορίας των έργων του σε εννέα διαφορετικές γλώσσες. Η τεράστια απήχηση των χαρακτήρων του, οι οποίοι έγιναν μπλουζάκια, τσάντες, ρολόγια, ακόμα και τατουάζ, έγκειται στους περίτεχνους και ακραίους συμβολισμούς τους. Αν όλοι μαζί δημιουργούσαν μια μικρή κοινωνία, θα έβρισκες εκεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Βολεμένους, «θύματα», εξυπνάκηδες, ευσυνείδητους, λαμόγια. Καθένας (μας) έχει εντοπίσει μια πτυχή του χαρακτήρα του ή ακόμα… χειρότερα ένα ζώο που ξύπνησε μέσα του, στα σκίτσα του Αρκά. Το χιούμορ είναι η βιτρίνα. Από πίσω υπάρχει μια ολόκληρη φιλοσοφία, η απόπειρα καταγραφής ενός κοντράστ κοινωνικών συμπεριφορών. Από εκείνες τις ένδοξες μέρες έως τη σειρά «τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού», υπάρχει ασφαλώς μια απόσταση. Η οπτική ματιά είναι πλέον στοχευμένη και ομολογουμένως όχι εξίσου εμπνευσμένη. Για τους νυν επικριτές του κομίστα αυτή η απόσταση είναι χαοτική και εδράζεται σε μια ανάγκη αμιγώς μισθοφορική. Κάθε νέο σκίτσο προκαλεί (εκτός από χιλιάδες βέβαια likes) και θύελλα αντιδράσεων στα social media, με τις απαραίτητες συνοδευτικές κατηγορίες του «έμμισθου κονδυλοφόρου». Για όσους εξύμνησαν το επίπεδο της τέχνης του, η εικόνα με τα κάδρα του Τσε και του Πινόκιο στο δωμάτιο του εκκολαπτόμενου πρωθυπουργού, μοιάζει «ξένη» με την πένα του. Ομοίως και αυτή με τον τύπο ανάμεσα στους Μάο και Στάλιν, που εκφράζει τη στήριξη του στον Μαδούρο. Δεν είναι μόνο ότι με το πολιτικό σχόλιο έχει αλλοιωθεί η ταυτότητα του δημιουργού όπως τον μυθοποιήσαμε, αλλά και ότι το επίπεδο της σάτιρας «αγγίζει» σε αρκετές περιπτώσεις τα όρια του λαϊκισμού. Αυτό όμως που δικαιούμαστε να κρίνουμε όλοι οι υπόλοιποι είναι το αποτέλεσμα και όχι το κίνητρο. Για το αισθητικό του πράγματος ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του, για το λόγο όμως που επέλεξε να γυρίσει σελίδα και να πολιτικοποιήσει την έκφραση του, οι ισχυρισμοί περί «κομματόσκυλου», «φιλελέ» κ.λ.π. είναι τόσο αντικειμενικοί, όσο και… ανιδιοτελής η στήριξη των στελεχών των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Αν ο Αρκάς είχε ως επίκεντρο της κριτικής του τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι τον πρωθυπουργό, η συντριπτική πλειονότητα των επικριτών του θα εξακολουθούσε κατά πάσα βεβαιότητα να… θαυμάζει την οξυδέρκεια των σχολίων του. Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν. Αν ο Αρκάς είναι νεοφιλελεύθερος και δεξιός, γιατί τόσα χρόνια δεν στηλίτευσε στα σκίτσα του τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ; Μήπως δεν είχε πεδίο δόξης λαμπρό να το κάνει; Το σενάριο να ανήκει ιδεολογικά στην (πάλαι ποτέ) Αριστέρα και να αντιδρά τώρα ως ένας εξαπατημένος του «ΟΧΙ» μοιάζει πιο λογικό. Άλλωστε, ιστορικά και κοινωνικά οι πιο δριμείς επικριτές καταλήγουν να είναι αυτοί που αισθάνονται «προδομένοι». Έχω την αίσθηση ότι μια τέτοια διάθεση «φωτογράφισε» ο ίδιος μέσω της σελίδας του στο Facebook, όταν πριν από περίπου ένα χρόνο εκδηλώθηκαν οι πρώτες «φιλοκυβερνητικές» αντιδράσεις, με αφορμή τη σειρά σκίτσων του «Προφήτη». «Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ’ αυτήν την κυβέρνηση, τόσο ώστε να τον αναγκάσουν να σχολιάσει αυτό που πάντα σιχαινόταν: την κεντρική πολιτική σκηνή». Αν πράγματι πρόκειται περί αυτού, ναι, μπορούμε να κρίνουμε τη ρότα που πήρε η τέχνη του, οφείλουμε όμως να σεβαστούμε, χωρίς υστερίες και ακρότητες, το δικαίωμα του να εκφράσει τις απόψεις του, με τρόπο που μόνο ο ίδιος ξέρει να κάνει. Και το σχετικό link...
  15. Το μεγαλείο ενός γελοιογράφου Τις καταγέλαστες καρικατούρες που έπλασε ο Αριστοφάνης στον Σωκράτη και τον Ευριπίδη, υποθέτω ότι κανείς σήμερα δεν τις αποδέχεται ως αξιόπιστες, ως αντιπροσωπευτικές των ανθρώπων που γίνονται στόχος της σάτιράς του. Κι όμως, οι "Νεφέλες" και οι "Βάτραχοι" θεωρούνται ομόφωνα αριστουργήματα του θεάτρου. Κι αυτό παρότι η αριστοφανική κωμωδία σίγουρα έπαιξε ρόλο στην δικαστική καταδίκη αργότερα του Σωκράτη, ασφαλώς συνετέλεσε στο κλίμα εις βάρος του που τον οδήγησε στο κώνειο. Το ίδιο ισχύει με πλήθος πορτρέτων λογοτεχνικών. Ούτε ο "προδότης" Βαρνακιώτης του Κάλβου ούτε ο "υπερόπτης" Μαλακάσης του Καρυωτάκη αποδίδουν την πραγματικότητα, όταν μάλιστα δεν την διαστρέφουν και ολότελα. Παρ' όλα αυτά, η φήμη των δύο ποιητών δεν υπέστη βλάβη, ούτε τα επίδικα ποιήματα απωθήθηκαν από τον λογοτεχνικό μας κανόνα. Γιατί; Προφανώς λόγω του χρόνου που παρήλθε. Κανείς μας δεν γνώρισε βέβαια προσωπικά τον Σωκράτη ή τον Ευριπίδη, οι υποθέσεις Βαρνακιώτη και Μαλακάση είναι ίσκιοι απόμακροι του παρελθόντος, σήμερα δεν μας αφορούν παρά μόνο φιλολογικά. Και δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τα πάθη που ανακινούσαν την εποχή τους. Το αντίθετο συμβαίνει με την τωρινή, την εντελώς επίκαιρη σάτιρα. Για όποιον δεν συμμερίζεται την γνώμη του Αρκά για τον βίο και την πολιτεία του Τσίπρα, για όποιον μάλιστα τυχαίνει να πρόσκειται στον σατιριζόμενο ή έστω να τον συμπαθεί, η βιαιότητα των επιθέσεων του γελοιογράφου στον πολιτικό είναι σκανδαλώδης. Ένας τέτοιος δεν μπορεί να παραδεχτεί τη μεγαλοφυΐα του Αρκά πόσο μάλλον να αναγνωρίσει την εκπληκτική ευστοχία ειδικά των σκίτσων του που καταπιάνονται με τον Τσίπρα. Όμως και αυτός ακόμα, εντελώς άθελά του, στο τέλος υποκλίνεται και στα δυο. Από πού φαίνεται; Μα από τις οργίλες αντιδράσεις, από τις απελπισμένες καταγγελίες ότι ο καλλιτέχνης από κάπου "τα πιάνει", από τα λυπημένα σχόλια για την "κατάντια του", κ.ο.κ., κ.ο.κ. Απόπειρες άμυνας είναι όλα αυτά, απόπειρες όμως αμήχανες, απρόσφορες, φτωχές, που σκορπούν σαν το φύλλο στον άνεμο στο επόμενο σκίτσο. Αν ο Αρκάς είχε "ξεπέσει", αν είχε χάσει "το χιούμορ του", αν είχε γίνει όντως "τόσο φτηνός" και "πουλημένος" όσο του καταλογίζουν, η δουλειά του δεν θα ενδιέφερε κανέναν. Συμβαίνει όμως το αντίθετο, ποτέ δεν ήταν πιο καίριος, πιο δυνατός, πιο επίκαιρος όσο τώρα - εξού και όλη αυτή η λατρεία και το μίσος που ξεσηκώνει. Γιατί ο καλύτερος Αρκάς είναι αυτός των τελευταίων χρόνων. Αυτός που έχει παρατήσει το αριστοκρατικό χιούμορ ή την συμπαθητική ηθογραφία και έχει πιάσει το μαστίγιο. Εννοείται ότι δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αρέσει σε όλους, αλίμονο. Αλλά αυτό είναι το γνώρισμα του μεγάλου σατιρικού, ότι δημιουργεί έχθρες. Η σάτιρα στο υψηλότερο επίπεδό της δεν προκαλεί γέλιο. Είναι σαρωτική, πιάνεται από ένα κουσούρι και το διογκώνει ανελέητα, καταφέρνει να κλείσει σε μια ατάκα, μια πινελιά μια ολόκληρη εποχή, έναν ολόκληρο τόπο. Προκαλεί οργή, θυμηδία, αγανάκτηση, πόνο. Αντλεί από όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα και ένστικτα, και από το μίσος ακόμη: ας σκεφτεί κανείς τον Αρχίλοχο της Νεοφύλης, τον Σολωμό της “Γυναίκας της Ζάκυθος”, τον Παλαμά των “Σατιρικών Γυμνασμάτων”. Σε τέτοιο ύψος αναρριχάται τις καλύτερες στιγμές του ο Αρκάς. Μόνο οι μεγάλοι το μπορούν αυτό, να διχάζουν τα πνεύματα, να ξεσηκώνουν τα πάθη, να στρέφουν εναντίον τους ώς και πρώην θαυμαστές, να συνεπαίρνουν τα πριν άσχετα πλήθη. Και το μπορούν όχι επειδή είναι τάχα "παραταξιακοί", "τσιράκια της μιας πλευράς", όπως τους τα σούρνουν. Αλλά επειδή είναι τόσο ισχυροί και ανεξάρτητοι πνευματικά και ηθικά ώστε να αντέχουν και στα δυο - και στα ζήτω των οπαδών και στα γιούχα των αντιπάλων. Πηγή
  16. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

    Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου (στις 24/02) η εφημερίδα Πρώτο Θέμα κυκλοφόρησε το σημειωματάριο του Αρκά για τον μήνα Μάρτιο. Το εν λόγω σημειωματάριο είναι στα πρότυπα του αντίστοιχου του Φεβρουαρίου, με την μόνη διαφορά ότι είναι σε πράσινο χρώμα. Η ποιότητα της έκδοσης είναι και πάλι πολύ καλή κι ανθεκτική, πράγμα καλό για εκείνους που θα θελήσουν να το χρησιμοποιήσουν σαν ημερολόγιο-σημειωματάριο. Στο εσωτερικό περιέχονται οι ημέρες του μήνα, ενώ στο τέλος θα βρούμε αρκετές σελίδες για σημειώσεις. Το αρνητικό είναι ότι σε αρκετές ημέρες η γελοιογραφία του Αρκά μπαίνει φαρδιά πλατιά με αποτέλεσμα να καθίσταται δύσκολο το γράψιμο κάποιας σημείωσης. Όσον αφορά το κωμικό κομμάτι, έχει γίνει επιλογή με αποκριάτικα στριπάκια (ως επί το πλείστον), αλλά κι από άλλα άσχετα (Χάρος, Χαμηλές Πτήσεις, Ζώα, Συνομήλικοι κ.ά.). Το χιούμορ που βγαίνει δεν είναι το ίδιο σε όλα τα στριπ, αλλά υπάρχουν μερικά που με έκαναν και γέλασα. Ας παραθέσουμε και μία σελίδα που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  17. Το γέλιο είναι εξασφαλισμένο για κάθε ημέρα της νέας χρονιάς. Το ημερολόγιο του Αρκά για το 2019 είναι πιο αστείο και πιο καυστικό από ποτέ. Όλοι οι αγαπημένοι ήρωες, σε μεγάλη φόρμα, παρελαύνουν σε 200 σπαρταριστά σκίτσα! Πιστός στο ετήσιο ραντεβού με τους θαυμαστές του αστείρευτου χιούμορ του, ο Αρκάς παρουσιάζει το καθιερωμένο ημερολόγιο για την καινούργια χρονιά. Σε αποκλειστική συνεργασία με το Πρώτο ΘΕΜΑ ο κορυφαίος Έλληνας δημιουργός κόμικ υποδέχεται το 2019 με ένα πολυτελές, σκληρόδετο ημερολόγιο. Το οποίο λειτουργεί σαν ένα κανονικό άλμπουμ -και μάλιστα «best of»: Το Σπουργίτι, ο Προφήτης, ο Καρχαρίας, το ζευγάρι των αιωνόβιων, και ο πιο βαριεστημένος σκύλος του κόσμου από τους Συνομηλίκους, μαζί με ένα πλήθος αγαπημένων ηρώων από το πάνθεον του Αρκά χαρίζουν απλόχερα το γέλιο, κυριολεκτικά σε κάθε σελίδα του Ημερολογίου 2019. Η σάτιρα του μεγάλου κομίστα επιφυλάσσει... θερμή υποδοχή στο νέο έτος, ως εκλογική χρονιά. Και -κουίζ: ποιος είναι σύμφωνα με τον Αρκά ο μήνας των εκλογών; Θα το μάθετε ξεφυλλίζοντας το μοναδικό και ανεπανάληπτο, συλλεκτικό Ημερολόγιο του Αρκά για το 2019. Και το βίντεο ΠΗΓΗ
  18. Αρκάς: Η Ζωή Μετά το Χιούμορ Η Λίνα Ρόκου αναζητά τον κομίστα που μας «μεγάλωσε γερά παιδιά». Και πια βρίσκει έναν κουρασμένο δημιουργό, παγιδευμένο στην ευκολία που χάρισε την υπογραφή του στη βαρετή πολιτική αντιπαράθεση. Το 2000 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς που γινόταν τότε στο Γκάζι είχα βρεθεί σε μια μεγάλη αίθουσα που ήταν αφιερωμένη στον Αρκά, με αφορμή τα είκοσι χρόνια παρουσίας του. Θυμάμαι που η αίθουσα είχε πολύ κόσμο –ο Αρκάς τότε βρισκόταν στο αποκορύφωμα της αναγνώρισης μετά την θριαμβικά παραγωγική δεκαετία του ’90-, ότι το πλήθος διάβαζε σιωπηλά τα μεγάλα στριπ που ήταν αναρτημένα στους τοίχους, με τον Κόκορα, τον Ισοβίτη, τη Θέκλα και το μόνο που άκουγες ήταν δυνατά γέλια. Και θυμάμαι ότι ήταν μια στιγμή σχεδόν ευδαιμονική, να νιώθεις ότι σε συνδέει κοινή αίσθηση χιούμορ με παντελώς άγνωστους σου ανθρώπους και ταυτόχρονα ευγνωμοσύνη προς τον δημιουργό που με το πενάκι και τις λέξεις του δημιουργεί ένα αόρατο νήμα, ένα προστατευτικό κουκούλι προσφέροντας γέλιο, ανακουφιστικό αλλά κι ενίοτε γλυκόπικρο. Γιατί αυτό ήταν το γέλιο που προκαλούσε ο Αρκάς. Τότε. 2019 κι αναρωτιέμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασα με καινούριο σκίτσο του Αρκά. Δεν θυμάμαι. Κι όπως φαίνεται δεν είμαι η μόνη. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να πιάσω το αστείο σε ό,τι παρουσιάζει, κι όσο περνάει ο καιρός όλο και δυσκολεύομαι. Τα πρώτα πυρά εναντίον του ξεκίνησαν όταν ο Αρκάς άρχισε να παίρνει ξεκάθαρη πολιτική στάση, αντιπολιτευτική την τελευταία τετραετία. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι ενοχλήθηκαν: «Μα τώρα τον έπιασε για πρώτη φορά ο πόνος να σχολιάσει την πολιτική επικαιρότητα;». Δεν έχουν δίκιο. Ο κάθε δημιουργός, ειδικά ο κάθε σατιρικός δημιουργός, έχει το απόλυτο δικαίωμα να διαλέγει ποιο θα είναι κάθε φορά το αντικείμενο της σάτιρας του. Και ποιο το timing της. Ο Αρκάς, για τους δικούς του λόγους, διάλεξε να είναι το κυβερνών κόμμα κι αυτή η τετραετία η αφορμή και η στιγμή για να γίνει απροκάλυπτα πολιτικός. Το θέμα είναι ότι ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (πια σκέτο ΣΥΡΙΖΑ) έχει δώσει πάμπολλες αφορμές για ανελέητο τρολάρισμα αλλά και για σαρκαστικό σχολιασμό των κινήσεων της ο Αρκάς δεν κινείται προς καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Με έναν υπεραπλουστευτικό λαϊκίστικο λόγο στρέφεται κακόγουστα, και καθόλου ευφάνταστα, όχι εναντίον της κυβέρνησης αλλά εναντίον του κοινοβουλευτισμού. Κι όχι με αντίλογο αναρχικό και πικρό, αλλά με έναν συντηρητικό, σχεδόν φοβικό, λόγο. Όμως εμένα δε με ενδιαφέρει η πολιτική του τοποθέτηση. Ο πρώτος Αρκάς που διάβασα ήταν ο Ισοβίτης. Είχε κάτι αληθινά μαύρο αυτή η ιστορία ενός ανθρώπου που δεν ήταν απλά φυλακισμένος, αλλά φυλακισμένος εφ’ όρου ζωής, και η μοναδική του παρέα ήταν ένα κυνικό ποντίκι που δεν έμοιαζε να αντιλαμβάνεται την τραγικότητα της κατάστασης του φίλου του, ή ακριβώς επειδή την αντιλαμβανόταν κυλιόταν πάνω της με όλη τη βρωμιά του όπως ακριβώς κυλιόταν πάνω της αργότερα το Γουρούνι, που δεν αντιλαμβανόταν το υπαρξιακό αδιέξοδο του Κόκορα. Δεν ήταν όλα τα αστεία του Αρκά «σοφιστικέ», ούτε είχαν αναγκαστικά υπόβαθρο κάποια ουσιαστικότερη αναζήτηση. Ο Αρκάς έκανε και πλάκα πιο χοντροκομμένη, το είχε αποδείξει στο Ξυπνάς μέσα μου το Ζώο ή στον Καστράτο του με τη σεξουαλική απελπισία της Λουκρητίας. Όμως, όταν τα διάβαζες, ένιωθες ότι ο δημιουργός ήταν ξεκάθαρα με το μέρος της που ακόμη και στα χερούλια των τηγανιών έβλεπε έναν δονητή ή στον βασιλικό της γλάστρας έβρισκε αφορμή για να τριφτεί ερωτικά. Όταν διαβάζαμε τη Λουκρητία νιώθαμε την ασφυξία της μέσα στο αποστειρωμένο, κλινικό, ασέξουαλ περιβάλλον της. Το χιούμορ του Αρκά, εκείνη την περίοδο, δεν είχε, ευτυχώς, τίποτα το πολιτικά ορθό, έβαζε στο στόχαστρο του τις οικογενειακές σχέσεις με τις Χαμηλές Πτήσεις, το θάνατο με το Η Ζωή Μετά. Και γι’ αυτό δεν μπορώ να εκλάβω παρά ως φτηνή δικαιολογία το παρακάτω σκίτσο με το οποίο απάντησε, σχετικά πρόσφατα, σε όσους του ασκούν όψιμη κριτική… Συγγνώμη αλλά για μένα το πρόβλημα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο Αρκάς έχασε την αίσθηση του χιούμορ μπαίνοντας σε εύκολα, προβλέψιμα, βαρετά ως κι ανόητα μονοπάτια, αποφεύγοντας κάθε τι που μπορεί να προκαλέσει όχι μια επανάσταση –ας είμαστε ρεαλιστές ποτέ δεν το έφτανε ως εκεί –αλλά μια έστω αμυδρή κινητοποίηση των φαιών κυττάρων. Πώς φτάσαμε από την έξαλλη και όλο ζωή Λουκρητία που δεν σεβόταν τη γριά αφεντικίνα της κι έριχνε τολμηρά υπονοούμενα για τον νεκρό άντρα της στην γελοιογραφία που ο σύζυγος συγκρίνει το σαγόνι της γυναίκας του με ρακέτα του τένις επειδή αρνείται να του κάνει πίπα; Σίγουρα όχι από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως ακόμη και τώρα, παρότι ο Αρκάς έχει δώσει αρκετά παρόμοια δείγματα το τελευταίο διάστημα δεν μπορώ να νιώθω μέσα στο κεφάλι μου «φασαρία» με κάθε του καινούριο ατόπημα. Ατόπημα για μένα φυσικά, η σελίδα του Αρκά έχει (τώρα που γράφω) 915.910 likes. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς, σε social media όρους, ότι το κοινό του έχει στρέψει την πλάτη. Όμως νιώθω ότι το πιο δραστήριο τωρινό κοινό του Αρκά είναι κατά κύριο λόγο αυτό που τον ανακάλυψε τα τελευταία χρόνια στο Facebook (είτε του ασκούν κριτική, είτε υιοθετούν το λόγο του), ενώ οι φίλοι από την εποχή των πρώτων άλμπουμ μάλλον έχουν ξεμείνει αδρανείς στη σελίδα παρά τον παρακολουθούν στ’ αλήθεια. Εκτός κι αν έχουν γεράσει κι αυτοί, δεν εννοώ ηλικιακά. Δεν είναι τυχαίο που πολλές φορές ακούω ή διαβάζω την άποψη «Δεν είναι ο Αρκάς που τα σχεδιάζει πια. Έχει ομάδα που το κάνει γι’ αυτόν». Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «δεν ζει καν», δίνοντας στον θρύλο του Αρκά –που ούτως ή άλλως είχε καλλιεργηθεί λόγω του ότι ποτέ δεν μάθαμε την ταυτότητα του- σχεδόν Presley-κές διαστάσεις και μας κάνει να τον φανταζόμαστε να βρίσκεται στο τροπικό νησί που ονειρευόταν ο Κόκορας παρέα με όλους τους παλιούς του ήρωες. Ακόμη πάντως κι αυτή η άποψη «αποκλείεται να είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχει σκιτσάρει εκείνα “τα παλιά” κι αυτά “τα καινούρια”» δείχνει πόσο κι εμείς δεν έχουμε αποδεχθεί ότι οι άνθρωποι γίνεται με τα χρόνια συχνά πυκνά να παρουσιάζουν μια στάση και μια συμπεριφορά που θεωρούμε (εμείς γι’ αυτούς) ότι δεν τους αρμόζει καθόλου. Ο Παναγιώτης Μένεγος είχε καταθέσει εδώ μια παρόμοια νοσταλγία για τον Τζιμάκο αλλοτινών εποχών, μαζί με τον προβληματισμό του για τις απόψεις στα τελευταία χρόνια του. Ξέρω ανθρώπους που έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά όταν ο Μίκης πήρε μέρος στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό πέρσι τον χειμώνα, βλέποντας το αριστερό είδωλο των νεανικών τους χρόνων να απευθύνεται και να συντάσσεται με χρυσαυγίτες. Ο Αρκάς δεν είναι Πανούσης και σίγουρα δεν είναι Μίκης. Ποτέ δεν έφτασε σε τόσο υψηλό βάθρο. Όμως υπήρχε η εποχή που νιώθαμε εκείνη την ευδαιμονία ενός ιερόσυλου, τουλάχιστον στο πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας, σαρκασμού ενώ γελούσαμε τόσοι άγνωστοι παρέα σε μια μεγάλη αίθουσα ενός φεστιβάλ κόμικ. Τώρα μένουμε παγωμένοι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μας να αναρωτιόμαστε πόσο ασφυκτικά φυλακισμένος θα ένιωθε ο Ισοβίτης του μπροστά σε αυτό το σκίτσο: Πηγή
  19. Μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο άλπμουμ του Αρκά από τη σειρά Ναπολέων και Ασημίνα με τίτλο "Αχώριστοι Εχθροί". Σπαρταριστός Αρκάς όπως πάντα σε αυτό το δεύτερο αλμπουμάκι της σειράς "Ναπολέων και Ασημίνα" που κατά τη γνώμη μου σε μερικά χρόνια θα γίνει κλασικό όπως έγινε "Ο Ισοβίτης" ή ο "Κόκκορας". Εν αναμονή λοιπόν και του τρίτου άλμπουμ πάρτε μία γέυση: Μπορούν δυο άνθρωποι που μισούνται να παραμένουν μαζί για μια ολόκληρη ζωή; Μπορούν! Ο Ναπολέων και η Ασημίνα, το αιωνόβιο ζευγάρι του Αρκά, είναι η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό. Τα δυο γερόντια έχουν περάσει προ πολλού από τον μήνα του μέλιτος στις δεκαετίες του όξους και της χολής. Τα γλυκόλογα της μνηστείας τα έχουν διαδεχτεί τα θανατηφόρα σχόλια και η δηλητηριώδης γκρίνια του μίσους και της αποστροφής. Κι όμως, τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να τους χωρίσει. Ευτυχώς για μας! Γιατί σ’ αυτή την άχαρη και εχθρική συμβίωση οφείλουμε μια σειρά από τις πιο πικρές, αλλά και πιο σπαρταριστές ατάκες του Αρκά.
  20. Indian

    ΑΡΚΑΣ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

    Μετά το καθιερωμένο Ημερολόγιο του Αρκά, που κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 2018, το Πρώτο Θέμα φαίνεται ότι δεν θα το επανακυκλοφορήσει, όπως το συνηθίζει. Αντί γι'αυτό, δημιούργησε ένα μηνιαίο ημερολόγιο, το οποίο περιέχει και χώρο για σημειώσεις, πλαισιωμένο με στριπάκια των πρωταγωνιστών του αγαπημένου μας Αρκά. Στις 27 Ιανουαρίου 2019 κυκλοφόρησε το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου (που ξεκινάει την σειρά, μιας και δεν έχει κυκλοφορήσει του Ιανουαρίου) κι όπως μας ενημερώσει η εφημερίδα θα κυκλοφορεί ένα τέτοιο σημειωματάριο-ημερολόγιο κάθε μήνα. Εξωτερικά το τομάκι είναι σκληρόδετο, με υφασμάτινο σελιδοδείκτη, ενώ έχει κι ενσωματωμένο λάστιχο στα πρότυπα των νέων σημειωματάριων που κυκλοφορούν στην αγορά. Ας δούμε λίγο το εσωτερικό του. Με ένα πρώτο ξεφύλλισμα θα βρούμε τις κλασικές πρώτες σελίδες με τον τίτλο, για να συνεχίσουμε με την σελίδα στην οποία μπορούμε να βάλουμε τα προσωπικά μας στοιχεία. Στην συνέχεια θα βρούμε το εορτολόγιο του Φεβρουαρίου. Κι έπειτα τις Παγκόσμιες Ημέρες που έχουν καθιερωθεί τον μήνα αυτό. Ακολουθεί ένα συνοπτικό ημερολόγιο του 2019 και του 2020, για να συνεχίσουμε με ένα (σαν) συνοπτικό ημερολόγιο του Φεβρουαρίου. Έπειτα, υπάρχει το αναλυτικό ημερολόγιο που έχει μία ημέρα ανά δύο σελίδες και φυσικά είναι διανθισμένο με τα σχέδια του Αρκά, στα πρότυπα του κλασικού ημερολογίου που δίνεται τα τελευταία χρόνια. Μόλις τελειώσει, θα βρεθούμε στο τμήμα του σημειωματάριου... ...όπου υπάρχουν κενές σελίδες με παράλληλες, οριζόντιες γραμμές. Όσον αφορά την θεματολογία των σκίτσων, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο. Η επιλογή έχει γίνει από μία μεγάλη γκάμα των τίτλων που έχει κυκλοφορήσει ο δημιουργός. Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Αυγούστου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά
  21. Σελίδα από το τρίτο άλμπουμ της σειράς Επικίνδυνα Νερά του Αρκά.
  22. leonidio

    ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ

    Τιμή καταλόγου: 7,50 Η νέα εκδοτική προσπάθεια του, προφανώς, ακούραστου Αρκά έχει ως πρωταγωνιστή το γνωστό και συμπαθή (: ) σκύλο Ζαχαρία από τους Συνομήλικους. Το άλμπουμ περιέχει κάποια στριπάκια, που μάλλον δεν χώρεσαν στους Συνομήλικους, και αρκετές γελοιογραφίες με το Ζαχαρία να σχολιάζει κάποιες από τις πτυχές της καθημερινότητας. Διαβάζοντας το άλμπουμ, μου φάνηκε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά από τους Συνομήλικους μέχρι το σημερινό Αρκά. Σε γενικές γραμμές, δεν βρήκα το άλμπουμ αστείο, ούτε καν τόσο κυνικό όσο περίμενα. Ακόμα κι έτσι βέβαια, υπάρχουν μερικές καλές στιγμές, αφού, όπως φαίνεται το χιούμορ του Αρκά δεν έχει εξαντληθεί ακόμα. Περιμένω να διαβάσω και άλλες απόψεις από όσους το διαβάσουν. Ορίστε ένα μικρό δείγμα από το Ίντερνετ:
  23. Ένα (θα έλεγα) ομοφοβικό σκίτσο του Αρκά, παλιότερο, ανέβηκε στη σελίδα του όλως τυχαίως την ημέρα του Athens Pride. Και προφανώς ήταν τέτοια η αντίδραση του κόσμου που ανάγκασε τον Αρκά να βγάλει μία ανακοίνωση, επιεικώς, για κλάματα: «Το σκίτσο με το πολύχρωμο σκάκι του Αρκά είναι παλιό, περιλαμβάνεται στο βιβλίο ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το gay pride. Το ότι ανέβηκε ξανά χθες είναι τυχαίο, αλλά απέδειξε για άλλη μια φόρα το πώς μπορεί σκόπιμα να παρερμηνευτεί οτιδήποτε στα σόσιαλ μήντια προκειμένου να συκοφαντηθεί οποιαδήποτε φωνή κριτικάρει την κυβέρνηση» έγραψαν οι διαχειριστές της σελίδας του στο Facebook. Το «ανέβηκε ξανά χθες είναι τυχαίο» το αφήνω στην κρίση σας, δεν θα το σχολιάσω. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνδέεται ένα ομοφοβικό σκίτσο με τη συκοφάντηση «οποιαδήποτε φωνής κριτικάρει την κυβέρνηση»; Αλλά έστω και παρερμηνεύτηκε το σκίτσο και δεν είναι ομοφοβικό, πώς μπαίνει στο κάδρο η κυβέρνηση; Για το Athens Pride μιλάμε και την επιλογή του Αρκά να δημοσιεύσει την ημέρα διεξαγωγής του το συγκεκριμένο σκίτσο. Ξέχασα, τυχαία έγινε... Ποιος μπλέκει τα πολιτικά σε αυτό; Εκτός από την ανακοίνωση (για γέλια) του Αρκά ανέβηκε σήμερα και το παρακάτω σκίτσο. Δέχεται εμμέσως και ο ίδιος, αν καταλαβαίνω καλά, πως το (παλιότερο) σκίτσο του είναι ομοφοβικό. Σωστά; Και δείχνει πως δεν κατάλαβε τίποτε... Και το σχετικό link...
  24. Νέα σειρά από τον Αρκά με πρωταγωνιστες ένα υπερήλικο ζευγάρι γεμάτο μουρμούρα που θυμίζει λίγο τα παλιά του. Περισσότερα στην γνωστή σελίδα του στο Facebook.
  25. Retroplaymo

    ΑΡΚΑΣ μέσα στα ΓΡΙΦΟΣ και ΚΟΥΙΖ

    Τα περιοδικά Γρίφος και Κουίζ, φιλοξένησαν αντίστοιχα τις "Χαμηλές Πτήσεις" και το "Η Ζωή μετά" του Αρκά, στο εσωτερικό μέρος των εξώφυλλων τους. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στην Gallery, εδώ και εδώ.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.