Search the Community

Τιμή καταλόγου: 7,50 ευρώ Η εκδοτική επιστροφή του Αρκά στα στριπάκια που τον έκαναν αγαπητό - σε αντίθεση με τα πρόσφατα εκδοτικά του εγχειρήματα, τα οποία προκάλεσαν πλήθος αντιδράσεων. Εδώ έχουμε μια μάλλον ξεχασμένη σειρά, με την έννοια ότι άργησε πολύ να κυκλοφορήσει σε αυτόνομο άλμπουμ. Είχε ξεκινήσει να δημοσιεύεται στο περιοδικό Μετρό, μετακόμισε στην εφημερίδα Έθνος της Κυριακής, τώρα δεν ξέρω εάν δημοσιεύεται κάπου μετά τη μετακόμιση του Αρκά στο Πρώτο Θέμα. Η σειρά ασχολείται με τα υπαρξιακά και όχι μόνο προβλήματα μιας παρέας μπαρόβιων, που τα πίνουν και φιλοσοφούν με βασικό πρωταγωνιστικό δίδυμο τον μπάρμαν Ισίδωρο και τον μπαρόβιο Μίλτο, με τον πρώτο να γίνεται διαρκώς στόχος των πειραγμάτων του δεύτερου. Τυπική συνταγή Αρκά λοιπόν, με το βασικό δίδυμο να το πλαισιώνουν διάφοροι άλλοι τύποι, που προσδίδουν επιπλέον χιουμοριστικές πινελιές. Σίγουρα δεν είναι από τις καλύτερες δουλειές του, εμένα προσωπικά τα περισσότερα αστεία μου φάνηκαν κάπως πολυκαιρισμένα, αλλά από την άλλη σίγουρα το προτιμώ σε σχέση με τις περισσότερες πρόσφατες δουλειές του, ίσως γιατί η όλη σύλληψη και εκτέλεση μου φαίνεται πολύ πιο γνώριμη και προσφιλής. Πιστεύω ότι οι οπαδοί του σκιτσογράφου, θα το ευχαριστηθούν.

Φάε το Κερασάκι! Σκαν στο πιο ξεχασμένο και ενδιαφέρον κόμικ του Αρκά Ήταν σίγουρα κάμποσα χρόνια πριν, τον προηγούμενο αιώνα ίσως, σε ένα παλιό φεστιβάλ της Βαβέλ στο Γκάζι. Στο οποίο έπαιζαν οι Mode Plagal και διάφοροι άλλοι εξαιρετικοί – τα άγχη λίγα, εγώ πιτσιρίκος, η εποχή διαφορετική και ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα. Ένα από τα θεματικά περίπτερα του φεστιβάλ φιλοξενούσε μια συλλογή για τις δύο δεκαετίες του Αρκά. Παρουσιάζοντας μεταξύ άλλων και και τις σειρές που είχε επιμεληθεί ο ίδιος αλλά που δεν γνώρισαν ποτέ την αναγνώριση που είχαν, φερειπείν, οι «Χαμηλές Πτήσεις» ή ο κόκκορας, ή ο πολυβραβευμένος Ισοβίτης του. Κι ήταν αυτό, για τότε που το ίντερνετ έκανε ακόμα θόρυβο στα ηχεία πριν συνδεθείς, που facebook και μπλογκς μια άγνωστη λέξη, μια αποκάλυψη. Ήταν η πρώτη φορά που είχα δει την σειρά «Φάε το κερασάκι». Μόλις 8 σελίδες σε ένα μικρής ζωής περιοδικό πληροφορικής των 80s, το MICROMAD. Που θα επιβιώσει μόλις 3 χρόνια πριν καν μπουν τα 90ς, πριν το PIXEL αποκτήσει την απόλυτη ηγεμονία στο χώρο, για να δώσει και αυτό με τη σειρά του τη σκυτάλη στο PC-Master, στο RAM και στην έκρηξη των δεκάδων εκδόσεων που θα ακολουθήσει το δεύτερο μισό της δεκαετίας των 90s. Εκείνη λοιπόν την αθώα εποχή που το PC δεν έχει ακόμα καν μπει στο «ελληνικό νοικοκυριό», ο πρωτοπόρος Αρκάς που δημοσίευε ήδη τον ψυχαναγκαστικό του Κόκκορα σε εκδόσεις αποκλειστικά για κομικς όπως το ΠαραΠέντε, θα κάνει ένα στριπ για να σαρκαστεί την κουλτούρα του gaming. Από μέσα, κυριολεκτικά. Ακολουθώντας τον αριστουργηματικό αφηγηματικό τρόπο που έχουν τα περισσότερα στριπ του και που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του – το «Φάε το κερασάκι» στήνει ολόκληρο το χιούμορ γύρω από το δίπολο δυο χαρακτήρων, παγιδευμένων και μόνων σε μια καταναγκαστική, θεατρική, μοιραία πραγματικότητα που δεν μπορούν να αποφύγουν. Και που όμως ενώ ο ένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του σαν αναπόφευκτο και συμφιλιώνεται επαρκώς με αυτόν χωρίς ερωτήματα, ο άλλος ταλανίζεται για πάντα, υπαρξιακά, θεμελιακά. Όπως ο Παντελής και το Λιοντάρι, ο Κόκκορας και το Γουρούνι, ο Ισοβίτης και ο Μοντεχρήστος, ο Χλέμπουρας και η Αρκούδα, ο Φιλόσοφος και ο Βάρβαρος του «Μετά την καταστροφή», η Λουκρητία και ο Καστράτος, ο «Κακός Λύκος» και ο Λαγός, όπως κάθε στριπ που έχει κάνει ποτέ, ο Αρκάς διαλέγει για το «Φάε το κερασάκι» το καλύτερο υπαρξιακό περιβάλλον για να χτίσει την ίδια πάντα Ντοστογιεφσκική, Καφκική, αρχετυπική υπαρξιακή αντιπαράθεση. Ένας κάτι σαν δράκος, συμφιλιωμένος και ακομπλεξάριστος με την ύπαρξη του σαν δράκος, κυνηγάει για πάντα έναν ιππότη, τσακωμένο με το ρόλο του, αγχωμένο με την ύπαρξη του, μαλωμένο με το μάταιο του κόσμου. Να σώσει την πριγκίπισσα, να αποφύγει το Τέρας, να γίνει Ήρωας. Αλλά γιατί; Γιατί; Ποιό είναι το νόημα; Αν το δει κάποιος λίγο πιο προσεκτικά, το «Φάε το κερασάκι» αποτελεί ίσως την πιο απολαυστική, σίγουρα την αγαπημένη μου, σαρκαστική τοποθέτηση πάνω στο αρχαϊκό αφηγηματικό μοτίβο του Damsel in Distress – άλατις, της Δεσποσύνης εν Κινδύνω. Μια κάποια παρθένος δεσποσύνη, άβουλη και ακίνητη, απροστάτευτη, εγκλωβισμένη στα τείχη της αβεβαιότητας, εκτεθειμένη στους υποτιθέμενους κινδύνους της ζωής, αναμένει τον Ιππότη της – να επιτελέσει το ρόλο του, να νικήσει το Δράκο, να της προσφέρει την ζεστή προστασία της αγκαλιάς του. Κι όλα αυτά στα αγεωμέτρητα τείχη ενός πλανήτη με κερασάκια, ξίφη, επίπεδα, στους βαρυτικούς κανόνες ενός σύμπαντος από πιξελς, στο σκοτεινό φανταστικό και μακρινό διάστημα που ζει ο Σουπερ Μάριο, ο Πακμαν και κάθε πρωτόλειο αρχέτυπο της μυθοπλασίας των video games. Που μοιάζει να μας έρχεται αιώνες μπροστά στο διαστημικό μακρινό μέλλον, αλλά που στην ουσία κρύβεται πίσω, στο εποικοδόμημα των ψυχών των δημιουργών του, στις αρχές, τις αντιλήψεις, στα αστεία κλισέ. Μιας θηλυκής ύπαρξης που περιμένει ένα σωτήρα, ενός Ήρωα που το επιτελεί. Αυτά όλα έρχεται ο Αρκάς να τα τελειώσει ιδιοφυώς. Κι αν μαγευτήκατε και ψάχνετε περισσότερα, δείτε κι αυτό, κι αν όχι απολαύστε τα 8 μοναδικά στριπς του «Φάε το κερασάκι». Κλικ για ανάλυση, ξέρετε τώρα. Πηγή Το άρθρο περιλαμβάνει και σκαναρίσματα των αρχικών 8 στριπ του κόμικ, τα οποία υπάρχουν σκαναρισμένα και στο φόρουμ. Κατά ειρωνικό τρόπο, το έργο κυκλοφόρησε με προσθήκες ακυκλοφόρητων στριπ λιγότερο από ένα μήνα μετά την ανάρτηση του άρθρου.

Αρκάς: η θλιβερή κατάπτωση μιας μεγαλοφυΐας Συντάκτης: Γιώργος Μαρτινίδης*, Ιπποκράτης Ταυλάριος** «Φεβρουάριος» προς «Ιούνιο»: «Θεούλη μου, εκτός από ιδρώτα μυρίζει και σκουπίδια» ή «Γιατί σε λένε κουτσοφλέβαρο;» «Γιατί μπερδεύουν το πι με το κάπα…». Εάν κανείς σου έλεγε πριν μερικά χρόνια ότι αυτά είναι στριπ του Αρκά θα αρνιόσουν να το πιστέψεις. Όσοι περάσαμε δεκαετίες θαυμάζοντας το πάλαι ποτέ υψιπετές χιούμορ του Αρκά, γινόμαστε πλέον θεατές μιας συνεχούς δοσολογικής χορήγησης μεμονωμένων αποσπασματικών σκίτσων, προς τέρψιν ενός αδηφάγου διαδικτυακού κοινού, το οποίο παραδόξως ο ίδιος ο σκιτσογράφος συχνά-πυκνά ειρωνεύεται. Τις αριστουργηματικές πρώτες του σειρές Κόκκορας, Show Business, Ισοβίτης και Χαμηλές Πτήσεις (συν μερικά ακόμη υπέροχα μονότομα), από τα μέσα του ενενήντα διαδέχτηκαν τα επίσης καλά αλλά συγκριτικά κατώτερα Καστράτο, η Ζωή Μετά και οι Συνομήλικοι. Ενώ από το 2010 και έπειτα εκδίδει τα μέτρια έως απογοητευτικά Επικίνδυνα Νερά, Μαλλί με Μαλλί και άλλα μικρά άλμπουμ. Ήταν το 2015, όταν ο ήδη καταξιωμένος Αρκάς, ο οποίος είχε εμφανιστεί στα social media λίγο νωρίτερα και είχε αρχίσει να προωθεί τα σκίτσα του από εκεί, έγινε ξαφνικά στόχος έντονης κριτικής από τους αναγνώστες του. Ο λόγος ήταν ότι ο σκιτσογράφος, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια καλλιτεχνικού έργου, στράφηκε προς ένα πολιτικό χιούμορ, ή μάλλον «κομματικό», επιτιθέμενος στην τότε «ελπιδοφόρα» νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο το διάστημα, μάλιστα, ο Αρκάς, ίσως σοκαρισμένος από την αμφίδρομη φύση της επικοινωνίας στα social media, έκλεισε το προφίλ του, υποδυόμενος το θύμα bullying. Όμως επανήλθε δριμύτερος σύντομα. Και, από τα τέλη του 2015 και έπειτα οι πολιτικές του τοποθετήσεις άρχισαν να χαίρουν μεγαλύτερης αποδοχής καθώς η απογοήτευση από τις πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επεκτεινόταν στην κοινωνία. Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι όμως, γιατί ο Αρκάς αποφάσισε ξαφνικά να στραφεί από ένα βαθύ, διαχρονικό και οικουμενικό χιούμορ που προβληματίζεται για την ζωή και την τέχνη, στην εφήμερη στοχευμένη κριτική προς μια συγκεκριμένη κυβέρνηση. Οι διαχειριστές της επίσημης σελίδας του Αρκά στο facebook έχουν δηλώσει ότι πλέον ο πολιτικός αμοραλισμός έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που ο σκιτσογράφος δεν μπορούσε να αφήσει την κατάσταση ασχολίαστη. Σαφώς και υπάρχει πολιτικός αμοραλισμός στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, ωστόσο φαίνεται αδιανόητο πως ένας άνθρωπος που μεσουρανούσε δημιουργικά κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990 και έχει βιώσει το σκάνδαλο των πάμπερς, το «Τσοβόλα δωσ’ τα όλα», τα ζεϊμπέκικα του Άκη, τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο να απολαμβάνει στριπτίζ στα μπουζούκια, τα πρωτοσέλιδα της Αυριανής με την ημίγυμνη Μιμή και την γενικότερη επικρατούσα προκλητική πολιτική σήψη των εποχών αυτών ανακαλύπτει τώρα ξαφνικά τον πολιτικό αμοραλισμό… Βέβαια, η σελίδα έχει δηλώσει επίσης ότι «ο Αρκάς πάντα έκανε πολιτικό χιούμορ», αλλά με εξαίρεση κάποια καρέ στον Ισοβίτη και κάποια αδημοσίευτα, που καυτηριάζουν τις εκλογές και τους πολιτικούς αορίστως, το έργο του δεν είχε καμία άμεση αναφορά σε συγκεκριμένες κυβερνήσεις, γεγονότα και πρόσωπα ως το 2015. Πλέον ο Αρκάς μεταμορφώθηκε από μια καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα εφάμιλλη του Τσαρλς Σουλτς σε έναν απλό στρατευμένο γελοιογράφο. Άραγε πώς θα φαινόταν εάν ο Σουλτς είχε περάσει τα γηρατειά του παρατώντας τον Τσάρλι Μπράουν και φτιάχνοντας φτηνά προπαγανδιστικά σκίτσα υπέρ του Μπους του πρεσβύτερου; Άλλη μία δήλωση της σελίδας ήταν ότι το πολιτικό χιούμορ του Αρκά θα μπορούσε να αναφέρεται σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ισχυρισμός που αυτοαναιρείται πανηγυρικά όταν στα σκίτσα του φωτογραφίζεται σαφώς ο Αλέξης Τσίπρας, ως γελαστός νέος με κακά αγγλικά, όταν εμφανίζεται ξεκάθαρα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με το κόκκινο σακίδιο πλάτης του, όταν στηρίζει ανοικτά την ανατροπή της κυβέρνησης στην Βενεζουέλα, και όταν επιπλέον με κάποια σκίτσα του (σε καμία περίπτωση χιουμοριστικά) προωθεί το αμφιλεγόμενο κίνημα «Παραιτηθείτε». Πέρα από την υποκρισία αυτών των αντιφάσεων, πάντως, η επιλογή του Αρκά να κάνει ξαφνικά έντονα πολιτικό σκίτσο δεν έχει από μόνη της κάτι το μεμπτό. Ένα μεγάλο μέρος των παλιών αναγνωστών του που προέρχεται από τον χώρο της αριστεράς φαίνεται να εκλαμβάνει την πλήρη ταύτιση της πολιτικής θέσης του Αρκά με αυτήν της Νέας Δημοκρατίας ως κάποιου είδους «ξεπούλημα», αλλά θα έπρεπε να είναι προφανές ότι ο σκιτσογράφος έχει κάθε δικαίωμα να σχολιάσει την πολιτική κατάσταση και να επιλέξει την στάση του. Ωστόσο, η τόσο λυσσαλέα επίθεση εναντίον της κυβέρνησης, αλλά και η δηλητηριώδης ειρωνεία κατά του «ηλίθιου λαού» από έναν καλλιτέχνη που φαινόταν τόσο ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος από τέτοιες μεροληπτικές μικρότητες, πραγματικά εκπλήσσει. Ενώ υπάρχουν πολλές αιτίες για να κριτικάρει κανείς έλλογα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα επιχειρήματα της πολιτικής κριτικής του Αρκά αντανακλούν πλήρως αυτά των ΜΜΕ που πρόσκεινται στην τωρινή αντιπολίτευση. Επιχειρήματα εξαιρετικά απλοϊκά, διχαστικά και σαθρά. Ενδεχομένως, όπως μια μεγάλη μερίδα κόσμου, να έχει επηρεαστεί κι αυτός από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ και να ζει υπό τον τεχνητό φόβο μιας χρεοκοπίας ή μιας σταλινικής εκκαθάρισης των αστών. Ως αποτέλεσμα, τα πολιτικά του σκίτσα δίνουν την αίσθηση ότι φαντασιώνεται τον εαυτό του ως άλλο Σολτζενίτσιν, που τον διώκει ως αντιφρονούντα το κομμουνιστικό καθεστώς. Αυτό που προβληματίζει είναι το γεγονός ότι η κριτική του στην τωρινή κυβέρνηση, δεν γίνεται με το λεπτό και πνευματώδες χιούμορ στο οποίο μας είχε συνηθίσει αλλά περισσότερο με λογική φτηνού μακαρθισμού, επικεντρωνόμενη σε μία επίθεση χονδροειδούς προπαγάνδας, συχνά μέσω ενός μισάνθρωπου «Προφήτη» που κηρύττει με χυδαίους όρους όπως «ψεύτες» «κλέφτες» «ζώα» «σαλτιμπάγκοι» κ.α. Δυστυχώς, η στροφή του Αρκά στο πολιτικό σχόλιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το θλιβερό γεγονός ότι το χιούμορ του είχε πάρει την κάτω βόλτα πολύ πριν ασχοληθεί με την πολιτική, και με τον σχολιασμό ασήμαντων σημείων της επικαιρότητας. Εάν ο Αρκάς αποφάσιζε να κάνει πολιτικό χιούμορ νωρίτερα στην καριέρα του πιθανόν να ήταν εξίσου ευφυές και αστείο με το υπόλοιπο παλαιότερο έργο του, ενώ τώρα είναι εξίσου αφελές και κρύο με τις καινούργιες του δημιουργίες. Πλέον, έφτασε να δημοσιεύει στον κίτρινο τύπο, το απελπιστικότερο μέχρι στιγμής έργο, τον «Φεβρουάριο και τους Έντεκα Μήνες» που, βασιζόμενο σε αστεία σεφερλίδικου τύπου με απλές παραφράσεις λέξεων, πέη, δυσοσμίες, ιδρωτίλες κ.α., έχει το επίπεδο φτηνής επιθεώρησης ή αμερικάνικης εφηβικής κωμωδίας. Από την υψιπετή κριτική της τέχνης του Show Business, έως τα απίθανα παιδαριώδη-βλακώδη «αστεία» του Φεβρουαρίου που σου παγώνουν το αίμα, φαίνεται ότι έχουν επέλθει τα πέτρινα χρόνια στο χιούμορ του Αρκά, ο οποίος μάλλον δείχνει απλώς να παίζει παίγνια δημοσιότητας, και να βιοπορίζεται… Εδώ πλέον δεν δημιουργούνται χαρακτήρες, ούτε πλοκή, ούτε ηθοπλασία. Μεμονωμένα, εύπεπτα, προς τέρψιν γρήγορων φεισμπουκικών αναγνώσεων, με συχνά ακαλαίσθητες επεκτάσεις των αστείων εκ μέρους των σχολιαστών. Λείπει πλέον το παράδοξο, το ανατρεπτικό, το εκρηκτικό. Δεν θα είναι υπερβολή αν λέγαμε ότι λείπει το ποιοτικό… Όσο τα τεχνικά μέσα που έχει στην διάθεσή του ο σκιτσογράφος βελτιώνονται, και η ευκολία δημιουργίας των σκίτσων και η συχνότητα με την οποία βγαίνουν αυξάνει, τόσο η ποιότητα του χιούμορ του χειροτερεύει. Παρόλα αυτά, θα ήταν άδικο να είμαστε τόσο απαιτητικοί από τον Αρκά. Μόνο ένα από τα κορυφαία δημιουργήματά του θα ήταν αρκετό για να τον καταστήσει κορυφαίο σκιτσογράφο, οπότε, δεδομένου ότι έχει βγάλει τόσα αριστουργήματα, θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε να κρατηθεί εσαεί στο ίδιο επίπεδο. Ωστόσο, ακριβώς αυτό το υψηλό επίπεδο του έργου του, όπως το γνωρίζαμε, είναι που μας κάνει να απογοητευόμαστε με την τεράστια απόστασή που έχει από τα καινούργια σκίτσα που βλέπουμε να αναρτά. Ευχόμαστε στον Αρκά να πάρει τον χρόνο του, να αφήνει να ωριμάζουν οι δημιουργίες του, και να μη γίνεται πλέον έρμαιο του αδηφάγου διαδικτυακού χρόνου και των πολιτικών εμμονών του. *Ο Γιώργος Μαρτινίδης είναι συγγραφέας, ψυχολόγος και διδακτορικός ερευνητής στο πεδίο της περιφερειακής και αστικής ανάπτυξης. **Ο Ιπποκράτης Ταυλάριος είναι φωτογράφος ειδικευμένος στην ασπρόμαυρη καλλιτεχνική φωτογραφία, μαθηματικός και θεολόγος. Πηγή

Ένα γράμμα πικρίας στον αγαπημένο μου Αρκά Αγαπημένε μου Αρκά, Δεν ξέρω πως σε λένε, ποιος είσαι και από που κρατάει η σκούφια σου. Δεν ξέρω καν αν είσαι ένας ή αν είστε πολλοί. Ποτέ δεν με ένοιαξε για να είμαι ειλικρινής. Δεν το έψαξα γιατί δεν είχε καμία σημασία να μάθω το πραγματικό σου πρόσωπο. Ήσουν για μένα, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, ένας ήρωας της παιδικής μου ηλικίας. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξοδεύει όλο του το χαρτζιλίκι για να αγοράσει τα καινούρια σου βιβλιαράκια, αλλά και όταν είχες καιρό να βγάλεις καινούρια, έβρισκα να αγοράσω ένα παλιό που δεν είχα. Σε θαύμαζα και μεγάλωσα μαζί σου. Μεγάλωσα με τις κοινωνικές ανησυχίες του «Ισοβίτη», που μέσα από τη μιζέρια του καταδείκνυε τα στραβά τόσο στο σωφρονιστικό σύστημα, όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Μεγάλωσα με τις «Χαμηλές Πτήσεις» και το αυθάδες σπουργίτι που βρισκόταν σε μία μόνιμη εφηβεία γεμάτη ειρωνεία και κόντρες με τον μπαμπά του, τον οποίο όμως κατά βάθος αγαπούσε πολύ, όπως όλα τα παιδιά στην εφηβεία άλλωστε. Μεγάλωσα με τις υπαρξιακές σου αναζητήσεις στη «Ζωή Μετά», και ανακάλυψα το πετυχημένο σόκιν χιούμορ σου μέσα από τον κυνικό σεξισμό της Λουκρητίας. Αγόραζα την εφημερίδα που παρουσίαζες τα σκίτσα σου, είτε αυτή λεγόταν Ελευθεροτυπία, είτε Έθνος, για να παίρνω συχνά πυκνά μια δόση από την πιο πετυχημένη σάτιρα που γράφτηκε ποτέ σε αυτή τη χώρα. Ταυτίστηκα απίστευτα με τον τρόπο προσέγγισής σου, συμφώνησα άπειρες φορές μαζί σου, αγανάκτησα όταν είδα πολλάκις πως η φωνή της λογικής μέσα στην ελληνική τρέλα βρισκόταν σε μισή σελίδα μιας κυριακάτικης εφημερίδας. Μα πάνω απ'όλα, αυτό που θαύμαζα σε εσένα ήταν ένα πράγμα. Η αδιαπραγμάτευτη, αδέσμευτη και αχρωμάτιστη κατεύθυνση της σάτιρας σου. Αυτό εδώ και λίγες μέρες σταμάτησε να ισχύει και επίσημα. Είχα αρχίσει να παρατηρώ το ύφος των δημοσιεύσεών σου τους τελευταίους μήνες, αλλά το θεώρησα μία καλοπροαίρετη κριτική στην κυβέρνηση, και πίστεψα πως η κριτική και η σάτιρα θα ήταν ίδια, όποια κι αν ήταν η κυβέρνηση. Γιατί έτσι σε είχα μάθει. Με πρόδωσες Αρκά, και μένα και εκατομμύρια υποστηρικτές σου σε αυτή τη χώρα. Με τρομερή απογοήτευση είδα πως δημοσίευσες στην προσωπική σου σελίδα στο Facebook μια εικόνα, με έναν εκ των πρωταγωνιστών σου να μονολογεί: «Το ξέρω ότι η συγκέντρωση δεν θα έχει αποτέλεσμα! Ξέρω ότι δεν θα έχει καν κόσμο! Αλλά θα πάω έστω κι αν είμαι μόνος μου! Γιατί πρέπει να καταλάβουν ότι εμείς οι μόνοι μας υπάρχουμε και είμαστε πολλοί!» Γνώριζα φυσικά πως την επομένη αυτής της δημοσίευσης ήταν η συγκέντρωση στο Σύνταγμα της κίνησης «Παραιτηθείτε». Παρόλο που δηλώνει ανεξάρτητη, είναι τοις πάσι γνωστό πως αυτή η κίνηση έχει την αμέριστη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας (προφανώς). Και πλέον έχει και τη δική σου. Πήρες θέση Αρκά. Εσύ δεν έπαιρνες ποτέ θέση. Υποστήριξες μία ομάδα έναντι μιας άλλης. Σταμάτησες να είσαι απλός παρατηρητής και έγινες παίκτης. Χρησιμοποίησες τους 761.000 υποστηρικτές σου για να προωθήσεις μία πολιτική εκδήλωση συγκεκριμένου κομματικού χρωματισμού. Την ίδια μέρα «ανέβασες» άλλες τρεις εικόνες, υποστηρίζοντας και προωθώντας την διαδήλωση της επομένης. Κάλεσες τον κόσμο να στηρίξει τους «Παραιτηθείτε» και έχασες αυτό που σε χαρακτήριζε ως τον πιο άξιο εκφραστή της σύγχρονης ελληνικής σάτιρας. Την αντικειμενικότητα σου. Μην με παρεξηγείς, δεν έχει να κάνει με το ποια διαδήλωση στήριξες. Όποια και αν ήταν θα έλεγα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Εγώ από τον ηθοπλάστη της εφηβείας μου περίμενα περισσότερα, και σίγουρα όχι αυτό. Και αν αναρωτιέσαι γιατί το κάνω τόσο μεγάλο θέμα, αν σου φαίνεται ότι μάλλον το δραματοποιώ κάπως, σκέψου πόσοι Έλληνες σε διαβάζουν και πόσους επηρεάζεις. Σκέψου ότι η σελίδα σου στα κοινωνικά δίκτυα είναι από τις πιο πολυπληθείς πανελλαδικά, αν όχι η πολυπληθέστερη. Εγώ αγαπητέ Αρκά δεν θέλησα ποτέ να πάρεις θέση. Γιατί αυτό θα χαλούσε όλη την εικόνα που είχα για σένα, όπως και τελικά τη χάλασε. Ήθελα πάντα, να σχολιάζεις τους πάντες και τα πάντα, όποιον θεωρείς εσύ ότι χρίζει καυτηριασμού, χωρίς να επιλέγεις στρατόπεδα. Αυτή σου η τακτική και το ήθος άλλωστε σε έφεραν εδώ που είσαι σήμερα. Εν αντιθέσει με άλλους, στρατευμένους σάτυρους κομμάτων που σήμερα κυβερνάνε τη χώρα, οι οποίοι έχασαν το όποιο κοινωνικό έρεισμα είχαν αποκτήσει στον Έλληνα πολίτη, κάνοντας φτηνή προπαγάνδα υπέρ των κομματικών τους συνεργατών. Δεν θα ήθελα να έχεις μια τέτοια κατάληξη Αρκά. Σε αφήνω Αρκά, με την ελπίδα να αλλάξεις πάλι πορεία και να επιστρέψεις σε αυτό που σε έκανε τον Αρκά των Ελλήνων. Το εύχομαι όχι μόνο για εσένα, αλλά και εγωιστικά βλέποντας το, για μένα, για να ξαναβρώ την καλή συντροφιά των βιβλίων σου και των σκίτσων σου, από την οποία εξαιτίας σου, από σήμερα αποφάσισα να ξεκόψω. Φιλικά, Ένας πρώην θαυμαστής σου Πηγή

Τρεις σημειώσεις πίσω (ή μπροστά) από την πολιτική στροφή του Αρκά και τα σκίτσα υπέρ των 'Παραιτηθείτε'. ο θέμα με τον Αρκά είναι το εξής: ήταν ένα αόρατο πρόσωπο αποδεκτό από όλους. Η σάτιρά του δεν πείραζε κανέναν. Ίσα ίσα, που ενθάρρυνε τον κόσμο να νιώθει ευφορία, να γελάει, να απομένει ενεός με μία εντυπωσιακή σκέψη. Το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ ποιος είναι- και είναι πολύ πιθανό να μη μάθει όσο βρίσκεται εν ζωή- έπαιξε αναμφισβήτητα το ρόλο του. Το ορατό πρόσωπο τίθεται απευθείας σε κριτική. Σημείωση πρώτη: ο Αρκάς έκανε πάντα πολιτική σάτιρα. Πολιτική κίνηση είναι να σατιρίζεις τις καταστάσεις στις φυλακές, τον έμφυλο ρατσισμό, την ερωτική τάση. Πολιτική κίνηση δεν είναι απλώς να βάζεις κάτω τι έκανε ένας υπουργός ή ένας πρωθυπουργός, ποιοι είναι οι φόροι και αν υπέκυψε μία κυβέρνηση στα αιτήματα των δανειστών. Παραδείγματος χάρη, η τωρινή κυβέρνηση έχει αποτύχει ολοσχερώς πολιτικά, όχι μόνο επειδή δεν έκανε καμία υπόσχεση πραγματικότητα, όχι μόνο επειδή βρίσκεται υπόλογη επειδή δεν άκουσε το λαϊκό πρόσταγμα πριν από δύο χρόνια, δηλαδή στις 5 Ιουλίου 2015, αλλά διότι οι δρόμοι της Αθήνας κλείνουν και οι ΜΑΤατζήδες δέρνουν πολίτες. Αν μη τι άλλο, μετά το κίνημα των Αγανακτισμένων, στο οποίο τα όργανα της τάξης πετούσαν χημικά ακόμα και στους σταθμούς του μετρό, αυτό που θα έπρεπε να περιφρουρήσει η περίφημη Αριστερά είναι η προσωπική ελευθερία στους δρόμους της πόλης. Με την Ηρώδου Αττικού κλειστή και τους διαδηλωτές γενικώς να κινδυνεύουν, η εποχή που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πήγαινε με τρόλεϊ στη δουλειά μοιάζει με μακρινό αστείο. Ο Αρκάς, λοιπόν, έκανε πολιτική σάτιρα ανέκαθεν. Αυτό που δεν συνεπάγεται η πολιτική σάτιρα είναι να αφορά ξεκάθαρα στην πολιτική σκηνή του τόπου. Δεν ήταν όλη η δουλειά του πολιτική σάτιρα, αλλά από καιρού εις καιρόν άφηνε τα σημάδια του. Το Θηρία Ενήμερα, παραδείγματος χάρη, ήταν πολιτική σάτιρα. Τον τελευταίο καιρό, παρ’ όλα αυτά, τέθηκε απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαιτέρως με τους Παραιτηθείτε. Και τα τρία σκίτσα του, αν τα δει κάποιος από καλλιτεχνικής άποψης, είναι εξαιρετικά επιτυχημένα, ωστόσο αυτό που ακόμα και οι φανατικοί αναγνώστες του δεν ανέμεναν ήταν να τεθεί ολοφάνερα κατά κάποιου, οποιουδήποτε. Η διαφορά του με την πολιτική σάτιρα είναι ότι για πρώτη φορά παίρνει ουσιαστικά το μέρος κάποιου άλλο. Πριν από δύο χρόνια, όταν γινόταν το δημοψήφισμα, ο Αρκάς έδειξε, μπορεί να πει κάποιος, ότι τον ενδιέφερε το 'Ναι', παρ’ όλα αυτά δεν υπήρχε αντίπαλο δέος το οποίο να φαίνεται πως υποστηρίζει, όπως τώρα, που αναφέρθηκε σε κανονικούς ανθρώπους που επιχείρησαν να κάνουν διαδήλωση, δηλαδή έναν έστω και πολύ προσωρινό μηχανισμό. Και επειδή με τη μορφή που της έχει δώσει η κυβέρνησή της αυτή μοιάζει να είναι η μόνη Αριστερά, χάνοντας την ουσία της και το αίσθημα περί δικαίου, ήταν πολύ λογικό ότι η κίνηση του Αρκά θα περνούσε από το μικροσκόπιο και ο ίδιος θα δεχόταν κριτική. Άλλωστε, αν δεν διαφεύγει από το μυαλό κάτι, τα πρώτα σατιρικά σκίτσα που αφορούσαν στην πολιτική σκηνή τους σύγχρονους καιρούς έγιναν κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος, τα οποία τότε, σε ένα λαό που όδευε προς το διχασμό, είχαν φέρει και τα πρώτα σχόλια. Σημείωση δεύτερη: ένα από τα κλασικά ρητά, που χρησιμοποιείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κυρίως για να αναδείξει την ανθρώπινη φύση, αναφέρει, "αλίμονο στο νέο που δεν είναι αριστερός και στο γέρο που δεν είναι δεξιός". Τώρα, αυτό είναι άσχετο με ό,τι λες πως είσαι. Η Αριστερά είναι ένα κομμάτι στο οποίο ο υποστηρικτής πρέπει να δείχνει συνεχώς ότι τηρεί τις αξιακές συνιστώσες του. Αν παρατηρηθεί αυστηρά, ο αριστερός είναι ολικής απασχόλησης: αν κάνει οικογένεια είναι ασφαλές να κοιτάζει το συμφέρον της, ωστόσο επ’ ουδενί πρέπει να επωφελείται εις βάρος άλλων ανθρώπων, να ψάχνει παραθυράκια στους νόμους ή να βάζει μέσο για να πετύχει ένα στόχο. Αυτομάτως, τέτοιες πράξεις τον καθιστούν κάτι άλλο. Ωστόσο, ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει επιζητεί τη σταθερότητα. Οι εναλλαγές στο zeitgeist τον ενοχλούν, διότι απειλούν τις συνήθειές του, που είναι μείζονος σημασίας να τηρούνται. Δεν αποδέχεται την τάση της νεότητας να ζητήσει ολοκληρωτική μεταστροφή σε μία κατάσταση, διότι τότε νιώθει χαμένος και πραγματικά φοβισμένος για το τι θα του φέρει η επόμενη μέρα. Όσο ο άνθρωπος προχωρά, τόσο νιώθει ότι αυτό που συμβαίνει, ακόμα και αν δεν είναι το καλύτερο δυνατόν, είναι το βολικό. Αν όντως διαθέτει υλικά αγαθά, δε, δεν προτιμά την αλλαγή του. Τέτοιες απόψεις παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος, το οποίο προσέφερε ένταση που εδώ και πολλά χρόνια είχε να ζήσει ο τόπος, φυσικά με τη βοήθεια της εικονικής πραγματικότητας και της ευρυζωνικότητας. Ο Αρκάς, που ξεκίνησε την καριέρα του με τον Κόκορα στη Βαβέλ το 1981, συμπληρώνει, αν δεν έχει συμπληρώσει, ήδη 36 χρόνια στο κουρμπέτι. Και ενώ μέχρι τώρα κατάφερε και δεν υπήρξε αναχρονιστικός, αυτήν τη στιγμή έχει μεγαλώσει αρκετά ώστε να υπερασπίζεται τουλάχιστον τα καλά και συμφέροντα. Τα οποία τίθενται εν κινδύνω με την κυβέρνηση, που, με τη σειρά της, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να τη βρεις πουθενά. Η αντίστασή της είναι από ελάχιστη ως μηδαμινή, η παράδοσή της, από εύκολη ως ολοκληρωτική. Οπότε ό,τι και να διακινδυνεύσεις να πεις, εκπλήσσεσαι από το πόσο εύκολα καταστρατηγεί, όχι μόνο τις ηθικές αξίες της κατάστασης που υποτίθεται ότι πρεσβεύει αλλά, ακόμα και εκείνων των πραγμάτων που θα έπρεπε να κάνει ως ελάχιστα. Και αν εδώ πρόκειται για μνημείο ανικανότητας, τότε ακόμα και ο Αρκάς, που έχει βαρεθεί τις αλλαγές, στρέφει σε διαφορετική θέα το πρόσωπό του, ακόμα και αν αυτή δείχνει ό,τι αποκαλούμε 'φιλελέδες', ένα φρέσκο κίνημα το οποίο επίσης δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Σημείωση τρίτη: μπορεί οι απόψεις μας, ως επί το πλείστον, να είναι παγιωμένες, ωστόσο όσο πιο γρήγορα τις λαμβάνουμε τόσο πιο μεγάλη είναι η αμφιβολία για τη δυναμική εκείνου που ξεχνάμε. Και αφού μάς έχει δοθεί το βήμα να σχολιάζουμε, τότε δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι για κάθε γνώμη που παραθέτουμε με βιασύνη υπάρχει μία αλήθεια που αφήνουμε πίσω μας. Αν παραδείγματος χάρη χωρίς κόστος καταφερθούμε εναντίον του Αρκά για τη σαφή υποστήριξη, πια, λησμονούμε ότι πρόκειται για ένα μέρος της κουλτούρας μας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ένα μυαλό που δούλεψε και συνεχίζει να δουλεύει ασταμάτητα, παράγοντας έργο πολυσέλιδο και αποσπασματικό, για να παρέχει στον αναγνώστη τόσο μία στη συντριπτική πλειοψηφία της πρωτότυπη ματιά στα γεγονότα και στις σχέσεις όσο και χώρο ώστε να μετατρέψει ο ίδιος τη θέαση που έχει για την πραγματικότητα και τη ζωή, αν όχι να την αλλάξει, να την παραλλάξει ανεπαίσθητα σίγουρα. Αυτή η προσφορά, που γίνεται με καλαισθησία και σαρκασμό, στον όχι αμελητέο κόσμο του σκίτσου, πρέπει να συνοδεύεται από ευγνωμοσύνη για τις φορές που γελάσαμε αλλά και θαυμάσαμε το μυαλό πίσω από τους ήρωες, τον εγγαστρίμυθο που οδηγεί σε παιγνιώδη, ταχυδακτυλουργικά, συμπεράσματα. Πράγματι, ίσως να προκαλεί δυσφορία το γεγονός ότι τα τελευταία σκίτσα του δείχνουν ροπή, αλλά πέρα από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, σε αντίθεση με τον τραγουδοποιό, φερ’ ειπείν, που δεν υποχρεούται να λέει τη γνώμη του για την πολιτική, ο Αρκάς ζει από αυτό και η δημοσιογραφία ανέκαθεν είναι μία κατάσταση που αποσκοπεί στο εμπόριο, όπως όλες οι καταστάσεις, από την πώληση υφασμάτων έως και το γάμο και από την απεργία των σκουπιδιάρηδων έως τη συγγενική σχέση, ακόμα και την πλέον κοντινή. Ο αναγνώστης, που αύθις υπάρχει και ως κριτικός, μπορεί μόνο να υποθέτει για ποιο λόγο έγινε αυτή η μεταστροφή: ασχέτως αν παραθέσει το συμπέρασμά του με βεβαιότητα, η έλλειψη απόδειξης καθιστά αυτό το συμπέρασμα χοϊκή υπόθεση. Ο Αρκάς μπορεί να δεσμεύθηκε να ενεργεί με γνώμονα μία γραμμή, μπορεί να διάλεξε το χρόνο να αναδείξει την πολιτική πεποίθησή του ή μπορεί να έχει απλώς μεγαλώσει και να επιζητεί μία σταθερότητα, απορρίπτοντας, λόγω της παραξενιάς του ίδιου του χαρακτήρα του, παραξενιάς που είναι ένας κοινός γνώμονας όσο περνούν τα χρόνια, τον όποιο άλλο τρόπο. Εμείς, το βέβαιο είναι ότι, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, καθότι πρόκειται για πρόσωπο (ή ακόμα και πρόσωπα) το οποίο δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει. Όποια εγγύηση γίνεται να δοθεί είναι ότι όσον αφορά την αιχμηρή γραφίδα του, η συνέχεια θα είναι συναρπαστική. Πηγη

Εναν Αρκά στα μέτρα μας Στους επικριτές του Αρκά επειδή σατιρίζει την κυβέρνηση προστέθηκε εσχάτως και η Ελενα Ακρίτα, η οποία με άρθρο της στα «Νέα» τοποθέτησε αυθαίρετα τον εαυτό της σε μία, κατά τη γνώμη της, μεγάλη ομάδα που υποθέτει ότι έχει μαζικά προδοθεί. Αλλά ο Αρκάς κανέναν δεν πρόδωσε, γιατί σε κανέναν δεν ανήκει Οσο μοναχική είναι η δημιουργία ενός σκίτσου, άλλο τόσο μοναχική είναι και η ανάγνωσή του. Αλλους μπορεί να ερεθίσει άλλους όχι, το σίγουρο όμως είναι ότι αυτό δεν είναι μια συλλογική διαδικασία, μια ομαδική ομοιόμορφη αντίδραση και ένα σταθερό μικρό σύμπαν που υποδέχεται το πόνημα σαν να μπορούσε να το προδιαγράψει. Η ποικιλία της αποδοχής διαχέεται μέσα στην ποικιλία της έμπνευσης και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να παραμένει ελεύθερος ο σκιτσογράφος από τον καταναγκασμό της προσμονής κάποιου κοινού. Το ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι ο σκιτσογράφος δεν οφείλει καμιά εξήγηση για την έμπνευσή του, γιατί ο ίδιος δεν ανήκει σε κανέναν. Ο θαυμασμός στη δουλειά ενός δημιουργού δεν στοιχειοθετεί για λογαριασμό σου δικαιώματα για το μέλλον –είναι το ίδιο ελεύθερος με σένα να αλλάξει απόψεις, τεχνοτροπία, εποχή, στυλ. Είναι τελείως ελεύθερος να φτιάξει κάτι που είσαι το ίδιο ελεύθερος να μη σου αρέσει. Ο αναγνώστης είναι παντοδύναμος, δεν σου φτάνει; Η κυρία Ακρίτα αυθαιρέτως τοποθετεί τον εαυτό της σε μία, κατά τη γνώμη της, μεγάλη ομάδα που υποθέτει ότι έχει μαζικά προδοθεί από τα πράγματα που φτιάχνει ο Αρκάς αυτήν την εποχή. Αυτό ως υπόθεση πάσχει γιατί φαντάζομαι το ερέθισμά της είναι το προσωπικό της γούστο και ίσως κάποιων φίλων της που το συζήτησε. Και μάλλον όχι μόνο γούστο αλλά και πολιτική οπτική. Σαν να ήταν υποχρεωμένος ο δημιουργός να αποτελεί μονίμως την αναφορά κάποιου συλλογικού υποκειμένου και να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση να μην το διαψεύσει. Οι σημαντικοί σκιτσογράφοι όμως δεν συνομιλούν με κανένα κοινό, απλώς υπάρχουν και εργάζονται –αν συμβεί το αντίθετο εγκλωβίζονται στην εικόνα που έχουν άλλοι για αυτούς και αυτοαναιρούνται. Για αυτό αδίκως παραθέτει η αρθρογράφος όλην τη βιβλιογραφία του Αρκά που κατέχει, δίκην αποδείξεως εννόμου συμφέροντός της να διαμαρτυρηθεί. Τη δική της εποχή περιγράφει όχι τη δική του. Το σκίτσο δεν είναι μαζική σάτιρα σαν την επιθεώρηση, τις σατιρικές εκπομπές της τηλεόρασης ή τα stand up comedies, όπου οι άνθρωποι γελούν ή παγώνουν όλοι μαζί και ο καλλιτέχνης καταρχήν θέλει να αποσπάσει τη συλλογική αποδοχή. Το σκίτσο είναι χάρτινο καραβάκι που ταξιδεύει μόνο του, ερήμην του δημιουργού του, με τη δύσκολη αποστολή να αποσπάσει βλέμματα που αντιλαμβάνονται το κλείσιμο του ματιού και χείλη που ίσως γελάσουν – ο αναγνώστης το βλέπει μόνος του, γελά, δυσαρεστείται, αδιαφορεί αλλά σίγουρα δεν το μοιράζεται, απλώς γιατί δεν μοιράζεται η στιγμή. Και το σκίτσο είναι το στοίχημα της μαγικής στιγμής, την επόμενη στιγμή που θα το δει κάποιος άλλος ο δικός σου αιφνιδιασμός έχει φύγει. Δεν αιφνιδιάζεστε όλοι μαζί, για αυτό δεν γελάτε ή θυμώνετε ή παραμένετε απαθείς όλοι μαζί, για αυτό δεν ανήκετε σε καμία ομάδα που δοξάζει ή απαξιώνει ένα δημιουργό συλλογικά. Επομένως κανείς δεν σας προδίδει και ασφαλώς δεν σας ανήκει –όπως εσείς δεν δίνετε λογαριασμό γιατί αλλάζετε ιδέες έτσι και ο σκιτσογράφος δεν έχει να απολογηθεί για τη μάχη της καθημερινής του ιδέας. Ασφαλώς κάποια στιγμή ενώνεις τις τελίτσες, τα εκατοντάδες, χιλιάδες σκίτσα ενός δημιουργού, και φτιάχνεις νοερά το διάγραμμά του. Καλός ή κακός, συμφωνώ ή διαφωνώ. Και αυτό δική σου απόφασή είναι όμως, όχι δική του. Εκείνος θα παραμείνει ένας μοναχικός καβαλάρης της επικαιρότητας που θα στέλνει τα αινιγματικά, υπαινικτικά του σινιάλα σε αγνώστους, σαν σήματα μορς μέσα στη νύχτα, και τα μισά θα του επιστρέφουν λάθος. Πάει πολύ να πρέπει να απαντά τι διαβάζει ο ασύρματος του καθενός. Αν τον λαμβάνουν πολλοί ή λίγοι, αυτό είναι το μέτρο της δύναμής του. Πηγή Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το άρθρο είναι απάντηση σε αυτό

Τιμή καταλόγου: 13€ Πιστοί στο πνεύμα της επιτομοποίησης όλων των άλμπουμ του Αρκά, το 2013 οι εκδόσεις γράμματα έβγαλαν το Επείγοντα Περιστατικά, το οποίο συλλέγει τα δύο θεατρικά του, το Εχθροί Εξ Αίματος και Βιολογικός Μετανάστης. Οπότε δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω από αυτά που θα βρείτε στις ξεχωριστές παρουσιάσεις. Ευχαριστούμε τον Μενίγ Πουαγό για την παραχώρηση του αντίτυπου του για το σκανάρισμα.

ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΤΑ ΣΚΙΤΣΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ETHNOS.GR Γιατί ο Αρκάς έφυγε από το Facebook Η εικόνα ενός ανθρώπου των σπηλαίων που γράφει στον υπολογιστή του και μονολογεί «WiFi παντού. Αυτό θα πει εξέλιξη» ήταν το καυστικό σχόλιο του Αρκά για την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά πολλών χρηστών των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης και ταυτόχρονα το τελευταίο καινούργιο σκίτσο που έδωσε για δημοσίευση στo επίσημο προφίλ του στο Facebook. Ορισμένα από τα σκίτσα του Αρκά στο Facebook, με εμφανή τον σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας που προκάλεσε -ακριβώς γι' αυτό τον λόγο- επιθέσεις εις βάρος του, φαινόμενο που παρατηρήθηκε ιδιαίτερα πέρυσι το καλοκαίρι. Από εδώ και στο εξής ο σπουδαίος κομίστας θα δημοσιεύει ηλεκτρονικά τα καινούργια σκίτσα του μόνο στο ethnos.gr, με το οποίο έχει συνεργασία ετών, και φυσικά θα τα παρουσιάζει στα άλμπουμ του, τα οποία θα συνεχίσουν να εκδίδονται. Στα τρία χρόνια που λειτουργεί το προφίλ του, ο Αρκάς βρέθηκε αντιμέτωπος με το χάος και την ανομία του Ιντερνετ, δίνοντας πολλές μάχες. Τα έβαλε με τους ανώνυμους «τζιχαντιστές του Διαδικτύου» οι οποίοι σκορπούν μίσος σε κάθε άποψη που είναι διαφορετική από τη δική τους, με έμμισθα τρολ σε διατεταγμένη υπηρεσία, με ανθρώπους που τον κατηγόρησαν ή τον χλεύασαν επειδή τα σκίτσα του έγιναν περισσότερο πολιτικά. Αυτές οι μάχες φαίνεται ότι επηρέασαν πολύ τον Αρκά, έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων, με τόση... αδιαφορία για τη δημοσιότητα που κανείς δεν ξέρει το παραμικρό για την ταυτότητά του. Οταν διαπίστωσε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει και τους υποκλοπείς του Facebook που έπαιρναν χωρίς άδεια τα σκίτσα του και δημιουργούσαν σελίδες με το όνομα «Αρκάς», το ποτήρι ξεχείλισε. «Η σελίδα δεν πρόκειται να ανεβάσει ξανά καινούργια σκίτσα, όσο υπάρχουν σελίδες σαν κι αυτή που εκμεταλλεύονται το όνομα του Αρκά και αναδημοσιεύουν αυθαίρετα ό,τι ανεβάζουμε χωρίς να αναφέρουν καν την πηγή» έγραψαν οι διαχειριστές της Arkas-The Original Page το περασμένο Σάββατο, αναφερόμενοι σε μια σελίδα που άλλαξε πλέον το όνομά της σε «Αρκάς - Σελίδα Φίλων του Αρκά» και από την περασμένη Κυριακή αναφέρει ξεκάθαρα ότι είναι ανεπίσημη. «Δεν έχει νόημα» Η συνεργασία ετών του Αρκά με το ethnos.gr θα προσφέρει τη δυνατότητα στους επισκέπτες του site να συνεχίσουν να απολαμβάνουν ηλεκτρονικά τα σκίτσα του. «Σ’ αυτήν τη σελίδα ο Αρκάς ανεβάζει παλιά, αλλά και καινούργια, αδημοσίευτα σκίτσα από τα οποία δεν προσπορίζεται κανένα κέρδος. Δηλώσαμε ότι δεν έχει νόημα να ανεβαίνουν καινούργια σκίτσα όσο υπάρχουν ψευδεπίγραφες σελίδες που τα καρπώνονται. Η συγκεκριμένη δεν είναι η μόνη, αλλά είναι η πιο προκλητική. Εχει τον τίτλο ‘Αρκάς’ ώστε να βγαίνει στις μηχανές αναζήτησης, κάνει όλα τα καινούργια σκίτσα copy- paste και όχι share που είναι το νόμιμο και μαζεύει likes που είναι πιθανόν κάποια στιγμή να τα εξαργυρώσει. Το χειρότερο είναι πως παραπλανά χρήστες που πιστεύουν ότι αυτή η σελίδα αντιπροσωπεύει τον Αρκά κι έτσι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να περάσει απόψεις στο όνομα του Αρκά. Ολα αυτά είναι απολύτως παράνομα» ανέφεραν οι διαχειριστές της επίσημης σελίδας σε άλλη ανάρτησή τους. Αυτή ήταν η πιο πρόσφατη περιπέτεια του Αρκά στον κόσμο του Facebook. Πριν από περίπου δύο μήνες, ο σκιτσογράφος δέχθηκε τα βέλη του ιντερνετικού όχλου, ο οποίος τον κατηγόρησε ως «ναζί» και «οπαδό της ευγονικής». Αιτία ήταν ένα σκίτσο του με πρωταγωνιστή τον «Προφήτη». Σε αυτό, ο γενειοφόρος ήρωας του Αρκά λέει στους πιστούς «κάντε αυτό που πρέπει αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές» και στην ερώτηση «δηλαδή, τι να κάνουμε;» απαντά «στείρωση». Η αντίδραση και τα υβριστικά σχόλια ήταν τόσο έντονα που ανάγκασαν τον Αρκά να αποσύρει το σκίτσο από την επίσημη σελίδα του και τους διαχειριστές της να προχωρήσουν στις -τελικά- απαραίτητες διευκρινίσεις για το περιεχόμενό του. «Αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές κάντε στείρωση, δηλαδή η μόνη πιθανότητα να μη σας καταριούνται οι επόμενες γενιές είναι να μην υπάρξουν επόμενες γενιές. Δεν υπάρχει πιο άχαρο πράγμα από το να εξηγείς ένα αστείο (και ειδικά ένα αστείο του Αρκά που έχει τόσες συνδηλώσεις ώστε οποιαδήποτε εξήγηση το καταστρέφει). Ομως αυτό το σκίτσο δέχτηκε πολλές αναφορές και αρνητικά σχόλια, ακόμα και κατηγορίες από τον έρποντα κρετινισμό του Διαδικτύου για ευγονική (!!!) και ναζισμό (!!!), γι' αυτό θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε αυτό το σχόλιο» έγραψαν. Ακόμα και αυτό το περιστατικό, πάντως, ωχριά μπροστά στο ανελέητο διαδικτυακό bullying που υπέστη ο Αρκάς πέρυσι το καλοκαίρι εξαιτίας των σκίτσων του. Στην πιο φορτισμένη πολιτικά περίοδο των τελευταίων δεκαετιών, στην οποία κάθε διαδικτυακή διαφωνία μετατρεπόταν σε χρόνο μηδέν σε χυδαίο υβρεολόγιο, τα πολιτικά σκίτσα του Αρκά προκάλεσαν όχι μόνο εκτός ορίων διαδικτυακές επιθέσεις αλλά και σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση. Από τα σκίτσα εκείνων των ημερών, δύο ήταν αυτά που προκάλεσαν τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Στο πρώτο έγραφε «Εχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα» και στο δεύτερο «Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να αποτρέψει μια καταστροφή η οποία δεν θα ερχόταν αν δεν κυβερνούσε». Υβρεις και σοκ Οταν δημοσιεύτηκαν, η σελίδα του στο Facebook κατακλύστηκε από δεκάδες υβριστικά μηνύματα. Ο Αρκάς, άνθρωπος χαμηλών τόνων που δεν αρέσκεται στις αντιπαραθέσεις, σοκαρίστηκε τόσο πολύ από αυτά που διάβασε που πήρε την απόφαση να κλείσει οριστικά τη σελίδα. Το σχόλιο των διαχειριστών της σελίδας ήταν το εξής: «Στο κλίμα της πολιτικής βαρβαρότητας κάποιοι παρεξήγησαν κάποιες αναρτήσεις και έκαναν κακοήθη σχόλια. Εφτασαν σε σημείο να υπαινιχθούν ότι ο Αρκάς χρηματίζεται από συγκεκριμένα κέντρα για τα σκίτσα που αναρτήσαμε. Δεν συμφωνούμε με την απόφαση του Αρκά, αλλά καταλαβαίνουμε απόλυτα έναν άνθρωπο που σε όλη του τη ζωή απέφυγε τη δημοσιότητα, να διασύρεται από ανεγκέφαλους επειδή, χωρίς κανένα κέρδος, έδωσε την άδεια να δημοσιεύονται σκίτσα του στο Facebook» έγραψαν οι διαχειριστές της σελίδας. Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο, την ενεργοποίησε ξανά με ένα πικρό σκίτσο στο οποίο ένας άνδρας λέει ότι «σε αυτή τη χώρα είναι επικίνδυνο να είσαι με τους άλλους... όποιοι κι αν είναι αυτοί» και ένα νέο status update που έγραφε «επαναφέρουμε τη λειτουργία της σελίδας, γιατί η διακοπή της πήρε υπερβολικές διαστάσεις και γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης απ’ όλες τις πλευρές. Ζούμε σε άγριους, τρελούς και επικίνδυνους καιρούς...». Και μπορεί στο Facebook ο Αρκάς να σφυροκοπήθηκε άγρια, αλλά η κοινωνία στάθηκε στο πλευρό του. Οι αναφορές για το περιστατιalpha;, κό στο Twitter ξεπέρασαν τις 15.000, ενώ κορυφαίοι συνάδελφοί του όπως ο Ανδρέας Πετρουλάκης και ο Δημήτρης Χαντζόπουλος τον υποστήριξαν με σκίτσα τους. Το θέμα απέκτησε και πολιτικές προεκτάσεις. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες έστρεφαν τα βέλη τους ενάντια στα ανώνυμα τάγματα του Διαδικτύου, ενώ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης τόνισε ότι «η σάτιρα κρίνει τα πάντα και δεν χρειάζεται κατήγορους ή προστάτες». Η αναφορά στους «ηλίθιους του Ιντερνετ» έμοιαζε με προαναγγελία της αποχώρησης του δημοφιλούς σκιτσογράφου από το Facebook. ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ svogiatzakis@pegasus.gr Πηγή. ---------------------- Υ.Γ. Για αρχειακούς σκοπούς να αναφέρω πως στη έντυπη έκδοση, ο τίτλος του άρθρου ήταν Το Χάος στο Διαδίκτυο Έδιωξε τον Αρκά από το Facebook. Είχε έναν υπότιτλο που έλεγε Όταν το Χιούμορ Έρχεται Αντιμέτωπο με την Ασυδοσία, επίσης.

Γιατί είναι πραγματικά απογοητευτική η συνεργασία του Αρκά με το «Πρώτο Θέμα» Ακόμα χειρότερη η απάντηση του που μας εγκαλεί αν δε μας άρεσε ο τρόπος που επέλεξε για να βγάζει «τα προς το ζην» Από την Κυριακή που μας έρχεται τα νέα σκίτσα του Αρκά θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα του Θέμου Αναστασιάδη. Πολλοί αντέδρασαν αρνητικά, κι αυτός απάντησε ARKAS -The Original Page on Sunday Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι χρήστες των social media που διαβάζουν, κοινοποιούν, και χρησιμοποιούν με κάθε τρόπο τα σκίτσα του Αρκά ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, του κάνουν κριτική για το έντυπο από το οποίο βγάζει τα προς το ζην! 3.7K 236 41 Εκτιμώ από παιδί μέχρι και σήμερα τη δουλειά του και τον έχω υπερασπιστεί αρκετές φορές (πιο πρόσφατα όταν είχε κατηγορηθεί για χιτλερικές διαθέσεις και κάποιοι έλεγαν πως «Ο Αρκάς επιτίθεται συλλήβδην σε ένα λαό και ζητά στείρωση. Αυτό είναι φασισμός»). Αλλά δεν θα κρύψω ότι απογοητεύτηκα και για τη νέα συνεργασία του και για την απάντηση στους επικριτές του. Καταρχάς δέχομαι πως είναι απολύτως θεμιτή η συνεργασία οποιουδήποτε με οποιοδήποτε έντυπο. Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχω το δικαίωμα να απογοητευτώ. Κρίνω κυρίως αρνητικά τη μεταπήδησή του Αρκά εκεί, γιατί έτσι δίνει πυρομαχικά στους αντιπάλους του και μοιάζει να επιβεβαιώνει όσους θεωρούν ότι είναι πλέον πλήρως κομματικοποιημένος. Νιώθω λίγο χαζός που τόσες φορές τον υπερασπιζόμουν απορρίπτοντας τις θεωρίες ότι «τα παίρνει πχ. απ' τη ΝΔ». Και νιώθω χαζός όχι γιατί τώρα πιστεύω πως οι θεωρίες είναι αληθινές -αντιθέτως, πιστεύω πως δεν είναι και πως αν είχε κάτι να κρύψει ο Αρκάς θα το έκρυβε πετυχημένα, όπως κρύβει την ταυτότητά του εδώ και δεκαετίες, δεν θα πήγαινε να καρφωθεί μόνος του- αλλά γιατί μόνος του αποδυναμώνει τη φωνή και την αξιοπιστία του. Είναι δυνατόν να μη σκέφτηκε πως όσοι υποψιάζονταν ότι κάποιο λάκκο είχε η φάβα με τα αντικυβερνητικά του σκίτσα τώρα θα ένιωσαν τρομερά δικαιωμένοι; Δεν τον πειράζει που κάνει κακό στο brand του; Το να μπορεί πιθανότατα να συνεργαστεί με όποιον θέλει, και να επιλέγει μια εφημερίδα που θεωρείται σχεδόν σκουπίδι από κάποιους είναι σαφώς δικαίωμά του - εξάλλου μέχρι πρόσφατα συνεργαζόταν με το Έθνος του Μπόμπολα και κανείς δεν τον χλεύαζε γι' αυτό. Όμως βρήκα μάλλον ενοχλητική και την απάντηση, η οποία όχι απλά δεν μπαίνει έστω και λίγο στην ουσία των αντιδράσεων, αλλά με αφοριστικό και ειρωνικό τρόπο -με τον τρόπο που οι διαχειριστές της σελίδας στο Facebook (ή μήπως είναι ο ίδιος που τα γράφει) απαντούν εδώ και καιρό και συχνότατα φέρνουν τον αναγνώστη σε αμηχανία. Καταρχάς θεωρεί πως όλοι όσοι έκριναν αρνητικά τη μεταπήδησή του στο Πρώτο Θέμα είμαστε τζαμπατζήδες που βλέπουμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ -το τονίζει αυτό με κεφαλαία- τη δουλειά του και έχουμε το θράσος να κρίνουμε το έντυπο απ' το οποίο βγάζει το ψωμάκι του. Κι όμως, πολλοί από εμάς έχουμε αγοράσει δεκάδες βιβλία του Αρκά, και συνεχίζουμε να αγοράζουμε. Το ότι επιλέγει να ανεβάζει ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ σκίτσα του στο Facebook δε σημαίνει ότι θα είναι ΟΚ άμα κλείσει ντιλ και με το Μακελειό του Στέφανου Χίου και πως θα πρέπει να μας ειρωνευτεί αν πούμε κάτι. Και επιπλέον μου χτύπησε άσχημα το «του κάνουν κριτική για το έντυπο από το οποίο βγάζει τα προς το ζην!» γιατί πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω πως χρειάζεται τόσο απεγνωσμένα τα λεφτά του Θέμου ή ότι δεν θα έβγαζε τα προς το ζην από ένα λιγότερο αμφιλεγόμενο και περισσότερο στο στυλ του μέσο. Το λάθος του Αρκά για μένα είναι επικοινωνιακό (και δεν έχει καν σχέση με το αν στ' αλήθεια είναι κακό ή καλό το Θέμα). Στεναχωριόμουν τόσο καιρό που τον βρίζουν και στεναχωρήθηκα με την πλήρη απαξίωση και τις αντιδράσεις των φανς του στη σελίδα του. Αν όντως ήταν το τελευταίο καταφύγιο το Θέμα για να μην πεινάσει, απόλυτα κατανοητό, αλλιώς θα μπορούσε να είχε αποφύγει ίσως αυτόν τον άδικο διασυρμό πηγαίνοντας σε μια πιο low profile εφημερίδα. Σε μια εποχή που ο Αρκάς κατηγορείται για πληρωμένη αντιπολίτευση, χτυπάει άσχημα να πηγαίνει σε εφημερίδα που θεωρείται πως κάνει πληρωμένη αντιπολίτευση. Όπως και αν κατηγορούνταν ότι έκανε πληρωμένη διαφήμιση στον Τσίπρα και ενώ το αρνιόταν πήγαινε ξαφνικά στην Αυγή. Θεωρώ πως δεν αποδεικνύεται απολύτως τίποτα απ' τη μεταγραφή του στο Πρώτο Θέμα - θεωρώ σαχλαμάρες τα περί πληρωμένων σκίτσων, όμως δεν κλείνει καθόλου τα στόματα που τον κατηγορούσαν (αντιθέτως) κι αυτό ήταν για μένα κρίμα. Θα μου πεις, αυτοί που τον κατηγορούν είναι "χαμένες υποθέσεις" έτσι κι αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση δικαίωμά του να κάνει ό,τι θέλει, όπως δικαίωμα και των φανς να απογοητευόμαστε (ή μη). Σε αντίθεση με άλλους που τον αποκήρυξαν τις τελευταίες μέρες πάντως, εγώ συνεχίζω να τον αγαπώ και να τον θαυμάζω. Εξάλλου πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια είναι ίσως και καλύτερος από ποτέ. Μακάρι όμως τουλάχιστον στο παρθενικό του σκίτσο για το Πρώτο Θέμα να σχεδιάσει τον Θέμο Αναστασιάδη στη μπανιέρα... Πηγή Την είδηση μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Παρακαλώ, σχολιάστε με ψυχραιμία

Ούτε μήνας δεν έκλεισε από τα ΠΟΛΥ ΜΑΥΡΑ και τώρα έχουμε την επόμενη δόση Αρκά με λίγο πιο σκαμπρόζικο περιεχόμενο, για να δικαιολογηθεί και ο τίτλος. Ένα δείγμα από το Ίντερνετ. Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα κυκλοφορήσει το νέο αλμπουμάκι και τι τίτλο θα έχει. Αυτό ήταν το 11ο σε 18 περίπου μήνες. Ονομαστική τιμή: 5 ευρώ.

Παρουσιάσεις: Τα Μαύρα Τα Πολύ Μαύρα Τα Ροζ Μαύρα Τα Κατάμαυρα

Φαινόμενο «Αρκάς»: Ο άνθρωπος – μυστήριο που κρύβεται πίσω από το μύθο Εσείς ξέρετε ποιος είναι ο αγαπημένος μας Αρκάς; Αν έφτιαχνε κόμμα θα «χτυπούσε» έως και αυτοδυναμία στις εκλογές. Εάν εμφανιζόταν για να δώσει μια διάλεξη, η αμοιβή του Γιάνη Βαρουφάκη για μία ολόκληρη τέτοια δεν θα αρκούσε για ένα δικό του δεκάλεπτο. Υπάρχει άραγε εν ζωή Έλληνας που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί μαζί του στο υποθετικό ερώτημα «ποιος είναι πιο δημοφιλής»; Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες. Το brand του ψευδωνύμου του έχει γίνει ανάρπαστο σε μπλουζάκια, ρολόγια και τσάντες. Και όμως ελάχιστοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τον έχουν γνωρίσει δια ζώσης. Ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, καθώς το μυστήριο με την ταυτότητα του κοντεύει τη συμπλήρωση 40 χρόνων. Από το 1981 που ο Αρκάς έκανε πρεμιέρα με τον «Κόκορα» στο περιοδικό «Βαβέλ», μόνο φήμες ή «ενδείξεις» απειλούν την ανωνυμία του κορυφαίου κομίστα. Η δαιμόνια πένα του έχτισε το μύθο, το «τρικ» της αφάνειας τον σφυρηλάτησε. Θα ήταν εξίσου μεγάλη η επιτυχία του αν ο Αρκάς ήταν ένα δημόσιο πρόσωπο; Αν ήταν οικείος τηλεοπτικά, αν έδινε συνεντεύξεις και εξέφραζε άποψη στο δημόσιο λόγο; Προφανώς όχι, το μυστηριώδες και πρωτοφανές που διέπουν την (αδιαφανή) υπόσταση του απηχεί ένα μεγάλο κομμάτι της γοητείας του. Συμπληρώνοντας το παζλ της τεράστιας απήχησης των χαρακτήρων του. Μοιάζει με προιόν ευφάνταστου σεναρίου ότι αυτή η τόσο προβεβλημένη φυσιογνωμία, που έχει ανάγει το best-seller σε ρουτίνα για οτιδήποτε έχει εκδώσει, κυκλοφορεί, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ανάμεσα μας. Σε μια εποχή καταιγιστικής ροής πληροφορίας, που θεωρητικά ουδέν μένει κρυφό υπό τον ήλιο του διαδικτύου, οι βιογραφικές πληροφορίες είναι ελάχιστες για τον άνθρωπο που δημιούργησε τη δική του σχολή χιούμορ. Όλως παραδόξως το internet κρατά το «στόμα» του ερμητικά κλειστό, ενώ ούτε η δημοσιογραφική, άπληστη, τάση να ξεσκεπάζει τα πάντα τον «αγγίζουν». Για φωτογραφία του φυσικά ούτε λόγος, ενώ την ίδια ώρα ελάχιστοι μπορούν να ισχυριστούν ότι τον γνωρίζουν προσωπικά. Από το 1982 κιόλας, όταν μέσα από τη «Βαβέλ» ήταν γνωστός σε λίγους και «καλούς», το αναγνωστικό κοινό αξίωσε να μάθει την ταυτότητα του. Ο Αρκάς υιοθέτησε τότε το στίγμα που θα τον συνόδευε για πάντα. «Πολλοί αναγνώστες μας ζήτησαν επίμονα μια παρουσίαση του Αρκά, πιστεύοντας πως μετά από ένα χρόνο και ένα μήνα ζωής στις σελίδες της Βαβέλ είναι καιρός να γίνουν οι συστάσεις. Εμείς πιστεύουμε πως το αίτημα είναι λογικό και δίκαιο. Όμως ο Αρκάς είναι τύπος εξαιρετικά συνεσταλμένος για να δεχτεί οποιαδήποτε προβολή του. Χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή για να υπερνικήσουμε αυτή την έμφυτη σεμνότητά του και ιδού το αποτέλεσμα», ανέφερε η ανακοίνωση του περιοδικού, συνοδευόμενη από μια φωτογραφία ενός γενειοφόρου άνδρα, που είχε στον ώμο του το διάσημο κόκορα. Αυτό που θεωρείται βέβαιο για τον Αρκά είναι ότι κατάγεται από την Αρκαδία, κατά τα άλλα οι φήμες δίνουν και παίρνουν. Ένα από τα πιθανά ονόματα που έχει αναφερθεί είναι το Άρης Καστρινός, εξού και το «ΑΡ-ΚΑΣ», ενώ κάποια – λίγα – κόμικ του φέρουν την υπογραφή «Γεράσιμος Σπανοδημήτρης». Τόσο αυτό όμως όσο και το επικρατέστερο «Αντώνης Ευδαίμων» θεωρούνται ψευδώνυμα. Με το δεύτερο υπογράφεται κείμενό που αποδόθηκε σε αυτόν εν έτει 1984, στη «Βαβέλ», κάτι που επιβεβαιώθηκε ένα χρόνο αργότερα, καθώς το χρησιμοποιεί στην εικονογράφηση του διηγήματος «Ένα παιδί και ο σκύλος του». Το εν λόγω κείμενο ήταν μια απάντηση στο σπουδαίο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη και στην επιστολή που είχε αυτός δημοσιεύσει στη «Βαβέλ», με αφορμή την πρώτη απόπειρα του (μετέπειτα διάσημου σκηνοθέτη και δημιουργού της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας) Δημήτρη Παπαϊωάννου στον κόσμο των κόμικ. Ο «Αντώνης Ευδαίμων» είχε διαφωνήσει με κάποιες από τις απόψεις του μεγάλου εικαστικού περί κόμικ, χαρακτηρίζοντας τα «μια καινούργια, εντελώς αυτόνομη τέχνη». Σα να είχε ψυχανεμιστεί την επανάσταση που οι δικοί του «ήρωες» θα ενσάρκωναν στην ελληνική σκιτσογραφία, ανέφερε τότε στον επίλογο τα εξής: «Τα κόμικ έχουν προ πολλού αποδείξει ότι δεν είναι ο φτωχός συγγενής των άλλων τεχνών. Είναι μια ρωμαλέα αυτοδύναμη τέχνη με τεράστιες εκφραστικές ικανότητες…» Αυτές οι τεράστιες εκφραστικές ικανότητες, που εκδηλώθηκαν μέσα από τον Ισοβίτη, τον Καστράτο, το θρυλικό σπουργίτι και τόσες άλλες εμβληματικές μορφές της φαντασίας του, μεγάλωσαν γενιές και γενιές, αναδεικνύοντας το αισθητήριο του δικού του χιούμορ του σε μέτρο σύγκρισης για μια ολόκληρη χώρα. Τα ευφυολογήματα του έγιναν πρότυπο για κάθε επίδοξο κυνικό ευθυμολόγο, καθώς οι κυκλοφορίες των συλλογών του έσπαγαν η μία μετά την άλλη τα ταμεία. Κάποιοι απ’ αυτούς που μπορούν να καυχηθούν ότι τον γνωρίζουν προσωπικά είναι ο συγγραφέας Πέτρος Χατζόπουλος (κατά κόσμον Αύγουστος Κορτώ), ο πρώην εκδότης της «Βαβέλ» και ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου «Παρά Πέντε» Γιώργος Μπαζίνας και η εκδότρια Άννα Πατάκη. Στενοί φίλοι του είναι ο συγγραφέας και φίλος του Πέτρος Μαρτινίδης (ο οποίος έχει γράψει μάλιστα δύο βιβλία για το έργο του) και ο Βαγγέλης Τρικεριώτης, εκδότης και ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου «Πρωτοπορία». Εστω και αν γνωρίζεται προσωπικά με τους εκδότες με τους οποίους κλείνει συμφωνίες για την έκδοση ενός βιβλίου, όπως έχει διαβεβαιώσει ο κ. Μαρτινίδης, κανείς ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό να δώσει έστω μία πληροφορία για την ταυτότητα του. Η επιθυμία του έχει γίνει σε αξιοθαύμαστο βαθμό σεβαστή από το περιβάλλον δράσης του και έτσι τα στεγανά παρέμειναν ανθεκτικά. Υπάρχει όμως μία, χαμένη στο βάθος του χρόνου αναφορά, που μπορεί να κρύβει τη λύση του μυστηρίου… Ένας από τους φίλους του Αρκά ήταν και ο αείμνηστος Σάκης Μπουλάς, όπως ο ίδιος αποκάλυψε σε τηλεοπτική συνέντευξη του στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Ερωτηθείς τότε για ποια πράγματα είναι περήφανος, υπέδειξε μεταξύ άλλων: «Ένα απ’ αυτά είναι και το ότι γνωρίζω τον Αρκά. Και μάλιστα ο Αντώνης είχε κάνει και ένα σκίτσο προσωπικά για μένα, πάνω σε χαρτοπετσέτα, στην ταβέρνα που ήμασταν». Ο «Αντώνης» λοιπόν… Λίγοι το είδαν, ακόμη λιγότεροι το θυμούνται. Ειπώθηκε όμως και ήταν αυθόρμητο πάνω στην εκφορά του λόγου. Που σημαίνει ότι το ένα σκέλος από το «Αντώνης Ευδαίμων» ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αν δεν έμοιαζε τόσο πολύ το δεύτερο με προϊόν φαντασίας, μοιραία δεν θα είχαμε καμία αμφιβολία για το αν έχουμε να κάνουμε με ψευδώνυμο ή όνομα! Ένα περιστατικό που καταδεικνύει πόσο πρόσεχε και προσέχει ο Αρκάς να μην εκτεθεί έστω σε ελάχιστη δημοσιότητα, είναι μια εμπειρία που είχε o συγγραφέας του βιβλίου «Παρθένος με Καρκίνο» και μεγάλος θαυμαστής του Κώστας Σεμερτζάκης. Συνέβη σε ένα Kannabishop, που πουλούσε τα γνωστά μπλουζάκια με λογότυπο χαρακτήρων του Αρκά. Έτυχε να βρίσκεται εκεί ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας και στην ερώτηση του κ. Σεμερτζάκη αν γνωρίζει τον κομίστα, απάντησε ότι «πρόκειται για έναν εξαιρετικό, αλλά δύσκολο άνθρωπο, που δεν θέλει να ξέρει κανείς ποιος είναι». Διηγήθηκε μάλιστα και ένα περιστατικό, όταν είχαν πάει παρέα στο κατάστημα που θα τύπωνε τις στάμπες στα t-shirt. Εμφανίστηκε ο ίδιος ο Αρκάς, αλλά ως βοηθός του… εαυτού του. Κατά την επιλογή των χρωμάτων, ο ιδιοκτήτης των Kannabishop διαφώνησε ευγενικά με την πρόταση του ανθρώπου που έφτιαχνε τις στάμπες. «Έχω την αίσθηση πως στον κύριο Αρκά δεν θα άρεσε αυτό το χρώμα», είπε και με την απάντηση που έλαβε αναγκάστηκε να δαγκωθεί για να μην ξεσπάσει σε γέλια: «Να πεις του Αρκά ότι είναι μαλ…ας!» Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καταγεγγραμένο προηγούμενο για το φαινόμενο της «ανωνυμίας», φυσικά ωστόσο δεν είναι πρωτόγνωρο σε παγκόσμιο επίπεδο. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Πορτογάλου ποιητή και συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα, ο οποίος κυκλοφορούσε τα έργα του με διάφορα ψευδώνυμα. Ο κόσμος τον θαύμαζε χωρίς να ξέρει ποιος είναι και μόνο μετά θάνατον προβλήθηκε, δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του και γνώρισε το κοινό ποιος ήταν. «Υπάρχει μία διάθεση να μην ανακατεύεται πολύ με τον κόσμο. Φαντάζομαι ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν θα στριμωχνόταν σε ένα λεωφορείο, δεν θα «πατιόταν» σε μία ουρά για να βγάλει εισιτήρια για μια καλή παράσταση ή κάτι τέτοιο. Προτιμάει να κρατάει μία απόσταση, να μην τον αναγνωρίζουν στο δρόμο ή να μην τον αναγνωρίζουν ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Πρόκειται για μία πιο φιλοσοφική στάση ζωής», έχει πει για αυτόν ο κ. Μαρτινίδης. Μερικές από τις ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που έχουν δημοσιευτεί για τη ζωή του Αρκά συνθέτουν έναν εξαιρετικά πολυτάλαντο άνθρωπο. Σύμφωνα με αυτές σπούδασε αρχιτεκτονική και Ιστορία της τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε ως σκηνογράφος στα θέατρα «Στοά» και «Τέχνης Κάρολου Κουν» και παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, πραγματοποιώντας το 1980 μια ατομική έκθεση με την επωνυμία «Ώρα». Το 1996 έγραψε το λιμπρέτο της όπερας «Το ταγκό των σκουπιδιών», που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ είναι και δημιουργός παραστάσεων, έχοντας ανεβάσει στο θέατρο τρία δικά του έργα! Πρόκειται για το «Εχθροί εξ αίματος» (2007), το «Βιολογικός μετανάστης» (2011) και το «Επείγοντα Περιστατικά» (2013). Είναι αυτοδίδακτος στη σκιτσογραφία και το 1980 αυτοπροτάθηκε για να φιλοξενηθούν τα σκίτσα του στη «Βαβέλ», όπως έχει αναφέρει ο Γιώργος Μπαζίνας. Έχει αποκαλύψει μάλιστα ότι το πρώτο έντυπο στο οποίο απευθύνθηκε ο Αρκάς αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του! «Πριν έρθει σε εμάς είχε κάνει μια απόπειρα επαφής με μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό της εποχής κι εκείνη τον απέρριψαν πανηγυρικώς ως μη συμβατό με τα χρηστά ήθη και τη σεμνοτυφία των αναγνωστών τους! Ο εκδότης της θρυλικής «Βαβέλ» χαρακτηρίζει τη δουλειά του Αρκά «εκτός αποδεκτών πλαισίων της εποχής, ελευθερόστομη και αλογόκριτη στην έμπνευσή της», και τον ίδιο «εξ’ αρχής ολοκληρωμένο, πρωτότυπο και εφευρετικό δημιουργό, τόσο στην τεχνική, όσο και στο διαβρωτικό του χιούμορ». Σε ότι αφορά τη γνωριμία τους, εξηγεί ότι από τότε είχε το χούι να μένει ανεπιφανής. «Ήταν ιδιαίτερα σεμνός, δεν εμφανίστηκε ποτέ ο ίδιος, παρά έστειλε τη δουλειά του με μια φίλη του να μας τη δείξει. Τον γνώρισα όταν εξέφρασα την εκτίμησή μου για τη δουλειά του και ζήτησα την άμεση δημοσίευση των έργων του». Τις φήμες περί των σπουδών του επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς ο Πέτρος Μαρτινίδης, με ένα σημείωμα στο επίσημο site του σκιτσογράφου (www.arkas.gr). Γραφεί λοιπόν με το «μανδύα» των εικασιών: «Μπορεί να ‘χει σπουδές θεατρολόγου (εάν λάβουμε υπ’ όψιν τις καταιγιστικές ατάκες των διαλόγων τους), ή σπουδές αρχιτέκτονα (επειδή, ακριβώς, τίποτε στο έργο του δεν προϊδεάζει για κάτι τέτοιο). Απίθανο, τέλος, φαίνεται να ‘ναι παντρεμένος, αφού οι ήρωές του προβληματίζονται περί το σεξ χωρίς ποτέ να σχολιάζουν την έγγαμη εκδοχή του». Πέτρος Μαρτινίδης Ύστερα από 1614 λέξεις πιθανολογίας και απόπειρας αποκρυπτογράφησης πληροφοριών, το ερώτημα που προκύπτει μοιραία είναι το εξής: έχει πραγματικά σημασία να μάθουμε ποιος κρύβεται πίσω από το μύθο με την επιγραφή «Αρκάς»; Ή μήπως είναι πιο σημαντικό να ανακαλύψουμε πιο… ζώο ξυπνούν μέσα μας οι ήρωες του; Σε ποιους από τους διαλόγους του αναγνωρίζουμε κάτι δικό μας – κρυμμένες η μη πτυχές του χαρακτήρα μας; Το λόγο δηλαδή για τον οποίο έχει «γράψει» στο θυμικό μας ανεξίτηλα ο πιο σουρεάλ δημιουργός της νιότης μας (και βάλε…). Πηγή

Τιμή: 14 ευρώ Ένα πρόσφατο και ενδιαφέρον βιβλίο σχετικά με τα κόμικς, που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα. Η συγγραφέας (την οποία έχω την ευχαρίστηση να γνωρίζω [έστω και λίγο] και προσωπικά, χωρίς να ξέρω ότι τα κόμικς περιλαμβάνονται στα άμεσα ενδιαφέροντά της), καθηγήτρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στο νομό Κορινθίας και κάτοχος μεταπτυχιακού στη Δημιουργική Γραφή, ασχολείται με το πώς οι μικροί σε ηλικία ήρωες του Quino, του Charles Sculz και του Αρκά (Μαφάλντα, Τσάρλι Μπράουν και Σπουργίτι αντίστοιχα) αμφισβητούν τον κόσμο των μεγάλων. Το βιβλίο χωρίζεται σε έξι ενότητες. Στην πρώτη ("Εικονογραφήματα") παρουσιάζεται μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας των κόμικς, αλλά και της εκδοτικής παρουσίας τους στην Ελλάδα και γίνεται αναφορά στο χιούμορ μέσω των κόμικς, αλλά και στους μηχανισμούς του χιούμορ γενικότερα (αυτό το κομμάτι ήταν το πιο ενδιαφέρον για εμένα και θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχε περισσότερη ανάπτυξη, τη στιγμή μάλιστα που γίνεται αναφορά σε βιβλία που δεν κυκλοφορούν στα ελληνικά και είναι και πολύ δυσεύρετα), καθώς και στη σχέση μεταξύ κόμικς και εκπαίδευσης αφενός και κόμικς και λογοκρισίας αφετέρου) Στη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ενότητα η συγγραφέας παρουσιάζει τα Peanuts, τη Μαφάλντα και τις Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά αντίστοιχα, δίνοντας ένα σύντομο ιστορικό των εκδόσεων και αρκετά διεξοδική παρουσίαση των κύριων και δευτερευόντων χαρακτήρων κάθε σειράς. Στην πέμπτη ενότητα η συγγραφέας επιχειρεί μια σύγκριση των τριών σειρών, όσο αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά, στη γλώσσα, στο περιβάλλον, στη θεματολογία και στους χαρακτήρες. Τέλος, στην έκτη ενότητα επιχειρείται η σύνδεση και η ερμηνεία της αμφισβήτησης μέσω του αιτήματος για αγάπη και αποδοχή (άλλη μια ενότητα, που πιστεύω ότι θα ήθελε λίγο περισσότερη ανάπτυξη) Το βιβλίο κλείνει με ένα κόμικ που έφτιαξε η ίδια η συγγραφέας, τη "Μνημόνικα". Νομίζω ότι ο τίτλος και μόνο σας προδιαθέτει για το περιεχόμενο, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να σκανάρω έστω και μια σελίδα για να πάρετε μια γεύση, επειδή θα καταστραφεί το βιβλίο. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα βιβλίο, που ενώ δεν μας λέει κάτι πραγματικά ρηξικέλευθο, διαβάζεται ευχάριστα και απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τα κόμικς ή τα θεωρούν υποδεέστερη μορφή τέχνης. Η συγγραφέας προσπαθεί με απλά και κατανοητά επιχειρήματα να δείξει ότι αυτό δεν ισχύει και ότι τα κόμικς μπορούν να προσφέρουν τροφή για σκέψη και ειδικά αφορμές για αμφισβήτηση και σύγκρουση με τον κόσμο των μεγάλων και την καθεστηκυία τάξη (κάτι, που προφανώς, είναι και το κεντρικό θέμα του βιβλίου). Αξίζει να επισημανθεί, ότι υπάρχουν αρκετές αναφορές στο βιβλίο του Scott McCloud "Κατανοώντας τα κόμικς", και στο βιβλίο του Soloup "Τα ελληνικά κόμικς" ενώ η συγγραφέας αντλεί συστηματικά πληροφορίες και θεωρίες από το έργο του Μαρτινίδη (κυρίως από το Κόμικς: Τέχνη και Τεχνικές της Εικονογράφησης, αλλά και από άλλα), κάτι που καθίσταται εμφανές από τις πολλές παραπομπές στα βιβλία του - εξάλλου υπάρχουν και προσωπικές ευχαριστίες προς το Μαρτινίδη στις αρχικές σελίδες του βιβλίου. Ευτυχώς, όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συγγραφέας έχει μελετήσει αρκετά πράγματα, τα έχει κατανοήσει και τα έχει ενσωματώσει εποικοδομητικά στο βιβλίο της. Και, ναι, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο αξίζει οπωσδήποτε μια ανάγνωση, εύχομαι να πάει καλά και ευελπιστώ σε μια δεύτερη, πιο εμπλουτισμένη έκδοση στο μέλλον.

Σειρα μου να ποσταρω τα διπλα μου τευχη + αυτα που δεν με ενδιαφερουν πλεον. Προτιμουνται προτασεις Θεσσαλονικη χερι με χερι αλλα αν καποιος εκτος Θεσσαλονικη θελει κατι μπορει να μου στειλει μηνυμα και θα βρουμε κατι. Οι αναζητησεις μου. Ειναι σχετικα λιγα αλλα θα προσθετω και αλλα σιγα-σιγα. Οι καταστασεις ειναι 6,5-8 εκτος αν αναγραφεται κατι διαφορετικο, ζητηστε και φωτογραφιες. ΝΕΑ ΑΚΤΙΝΑ/ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ -Τα μεγαλα σηριαλ: 2 Φθονος και Απληστια (Κατασταση 5) 5 Οι νομοι των παπιων 25 Στα Αδυτα της Οργανωσης Π.Α.Π.Ι -Κοσμος Disney: Κωδικας ντα Μικυ -Ντοναλντ 125 -Ντοναλντ Β' 1 (το εξωφυλλο και το οπισθωφυλλο εχουν μεγαλα σημαδια νερου, κατα τ αλλα το μεσα ειναι σε καλη κατασταση, ζητηστε φωτογραφιες) -Κομιξ Β' 1 (υπογεγραμμενο απο mottura)(ταλαιπωρημενο εξωτερικα) -Οι Νεες Περιπετειες του Φαντομ Ντακ #18 ΜΑΜΟΥΘ: -Λουκυ Λουκ (2014): 3,4,5,6,7 (Κατασταση 10) ANUBIS: -Ultimate Spider-Man 57 DC: -JLA/Hitman 1,2 (of 2) (Κατασταση 10) Marvel Marvel TV: Galactus Real Story (Κατασταση 9) True Believers: Spider-Woman (επανατυπωνει αυτο το τευχος)(Κατασταση 9.2+) Utimate X-Men 18 (Κατασταση 9+) Silk vol.1 #2 (2nd Print) Invincible Iron-Man Vol.2 #7 (Κατασταση 9) Πρωτη εμφανιση Riri Williams aka Ironheart, πρωταγωνιστρια του vol.3 του Invincible Iron-Man. Deadpool vol.4 #6 (κατασταση 9+) Πρωτη εμφανιση Deadpool 2099 ΑΛΛΑ: -Μικρος Ηρως (2014): Τομοι 1,2 -Spectacular Spider-Man(Ελληνικο): 12,13,15,17,20 (Καποια εχουν μικρα σκισιματα) -Αρκας (Ενθετο με το Εθνος) Χαμηλες Πτησεις:Τιμα τον πατερα σου Η Ζωη μετα: Ενα θανατο τον εχουμε Η Ζωη μετα: Δουλεια δεν ειχε ο διαβολος Ξυπνας μεσα μου το ζωο: Αταιριαστοι ερωτες Elysium Online (Κατασταση 10) (κερδηθηκε σε διαγωνισμο αλλα το εχω ηδη).

Από το 2013,μέχρι και εφέτος,η παράδοση δεν έχει σπάσει...!Έτσι έχουμε και πάλι μαζί μας το καλαίσθητο ημερολόγιο του 2017,με τα κόμικς του αξεπέραστου Αρκά...! Το τομάκι κινείται στα ίδια επίπεδα με αυτά των προηγούμενων ετών,είναι σκληρόδετο και με ελαφρώς "κατσαρές" σελίδες στο εσωτερικό του...! Στην αρχή υπάρχουν σελίδες με αλφαβητικό και μηνιαίο εορτολόγιο,ακολουθεί το πλάνο του 2017 και 2018,για να ξεκινήσουν έπειτα οι σελίδες με τις ημέρες κάθε μήνα...!Το ημερολόγιο κλείνει με σελίδες τηλεφωνικού καταλόγου και χώρο για σημειώσεις...! Οι γελοιογραφίες που επιλέχθηκαν είναι από τους εξής τίτλους : Ιανουάριος :Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Φεβρουάριος : ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ Μάρτιος : ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ Απρίλιος : ΟΙ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΙ Μάιος : ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ Ιούνιος : ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΕΡΑ Ιούλιος : ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Αύγουστος : ΜΑΛΛΙ ΜΕ ΜΑΛΛΙ Σεπτέμβριος : ΖΩΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ Οκτώβριος : Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ Νοέμβριος : ΤΑ ΜΑΥΡΑ Δεκέμβριος : ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ!.. Και του χρόνου...! Αφιέρωμα στον Αρκά

Κριτική του Μαρτινίδη για τον Προφήτη του Αρκά. Υπενθυμίζω ότι με αφορμή τις επικρίσεις για μια συγκεκριμένη γελοιογραφία, ο Αρκάς απέσυρε τα σκίτσα του από τα social media. Μπορείτε να διαβάσετε ένα εξαιρετικό άρθρο εδώ και ένα ακόμα εδώ.

Μια ημιτελής σειρά το Αρκα η οποία δημοσιεύτηκε στην βραχύβια Γ΄ περίοδο του ΜΕΤΡΟ. Δυστυχώς διαθέτω μόνο το πρώτο τεύχος, οπότε δεν γνωρίζω αν υπήρχε και στα επτά τεύχη του περιοδικού. Ενδεικτική σάρωση από το 1ο τεύχος

Ο Αρκάς και η προπαγάνδα Την δουλειά του Αρκά την ξέρω από την εποχή του Κόκορα και της Βαβέλ. Και είναι αξιοσημείωτο ότι στα 34 χρόνια που μεσολάβησαν η δουλειά του ελάχιστα έχει διαφοροποιηθεί. Δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο, είτε αυτός είναι κοτέτσι, είτε σύρματα που κάθονται τα πουλιά, είτε ένα Τσίρκο (που είναι η αγαπημένη μου σειρά) με αφεντικίνα την Θέκλα, τη γυναίκα με τα μουστάκια, σταμπιλάρει το σκίτσο του και το προχωράει όσο αντέχει δουλεύοντας στις ατάκες. Οι οποίες έχουν κοινωνικό ή σεξουαλικό χαρακτήρα. Με την ευρεία έννοια πολιτικές αλλά ποτέ κομματικές. Ο Αρκάς ακουμπάει στην επικαιρότητα αλλά δεν βασίζεται σε αυτήν όπως ο Πετρουλάκης ή ο Χαντζόπουλος. Επίσης φτιάχνει φιγούρες αλλά χωρίς να σχεδιάζει υπαρκτά πρόσωπα. Είναι δημιουργός strip και όχι σεναρίων της μίας ή περισσοτέρων σελίδων. Το να πάρεις ένα βιβλίο του Αρκά και να το διαβάσεις με την μία έχει τόσο νόημα όσο να πάρεις ένα μπουκάλι με maraschino cherries και να τα φας μονοκοπανιά. Σχεδιάζει strips. Και τα strips, από τα «Peanuts» μέχρι το «Wizard of OZ», δημιουργήθηκαν για να διαβάζονται με την εφημερίδα, ένα την ημέρα. O «Iσοβίτης» με τον «Μοντεχρήστο» Για δεκαετίες ο Αρκάς δημιουργούσε ευτυχισμένος στη Neverland, της ανεξαρτήτως ηλικίας εφηβικής αμφισβήτησης, που η κριτική αφορά σκέψεις και θεσμούς και όχι κόμματα και πρόσωπα. Η εμφυλιοπολεμική κατάσταση στην Ελλάδα αφαίρεσε από τον Αρκά το δικαίωμα της ουδετερότητας. Πραγματικά ή φανταστικά πολιτικά μηνύματα στα σκίτσα του επικροτούνταν ή κριτικάρονταν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κούναγε σκίτσο του Αρκά στην Βουλή. Το τρολολιστάν του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε δράση στέλνοντας το μήνυμα στον Αρκά ότι καλό είναι να μην γέρνει δεξιά. Οπως ο Τσάρλι Τσάπλιν στους «Μοντέρνους Καιρούς» που επειδή κρατούσε μια σημαία βρέθηκε επικεφαλής διαδήλωσης, ο Αρκάς σχεδιάζοντας τον «Προφήτη» γινόταν ο ηγέτης των φιλελέ και «Μένουμε Ευρώπη». Ο «Προφήτης» του Αρκά Ο Αρκάς όμως δεν είχε καμία διάθεση να παίξει τον ρόλο του ήρωα κατά λάθος. Μέτρα ελήφθησαν άμεσα. Οι διαχειριστές της σελίδας του ανακοίνωσαν «Πλαστογραφούνται συνεχώς σκίτσα του στο Διαδίκτυο και χρησιμοποιούνται από δεξιούς, αριστερούς και φασίστες για προπαγάνδα». «Τα γνήσια σκίτσα του Αρκά, οι γνήσιοι φίλοι της δουλειάς του θα τα βρίσκουν εκεί που τα έβρισκαν 35 χρόνια τώρα: στα βιβλία του», προσέθεσε ο διαχειριστής της σελίδας. Τουλάχιστον δεξιοί, αριστεροί και φασίστες από εδώ και εμπρός για να κάνουν την προπαγάνδα τους θα πρέπει να αγοράσουν το βιβλίο. Και αν δεν ισχύει το δόγμα «όλοι ίδιοι είναι» -και δεξιοί, αριστεροί και φασίστες αγοράσουν ένα βιβλίο και το μοιραστούν-, θα πρέπει να αγοράσουν όχι ένα, αλλά τρία. Πηγή Το τι έχει προηγηθεί, σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Και το τι έχει προηγηθεί και από αυτό, νομίζω ότι συνοψίζεται καλύτερα σε αυτό το άρθρο.

Πόλεμος για το σκίτσο του Αρκά Τον κατηγορούν για χιτλερικές διαθέσεις - Τι απαντά μέσω της σελίδας του Ο κυνισμός του μισάνθρωπου Προφήτη κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει Ο Προφήτης του Αρκά είναι ένας σούπερ καυστικός ήρωας. Μισάνθρωπος και απορριπτικός. Αν πας να τον ρωτήσεις κάτι σίγουρα θα φας κράξιμο. Ο κυνισμός του είναι παροιμιώδης. Είναι απαισιόδοξος, κατηγορεί τους ανθρώπους για τα πάντα, προφητεύει κακά μαντάτα, δε μασάει τα λόγια του. Kάποιος που έχει έρθει σε επαφή με το ύφος, τον κυνισμό και την αθυροστομία του συγκεκριμένου χάρτινου ήρωα προφανώς και δεν θα σοκαριστεί με το πολυσυζητημένο σκίτσο που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τις τελευταίες μέρες. «Ο Αρκάς επιτίθεται συλλήβδην σε ένα λαό και ζητά στείρωση. Αυτό είναι φασισμός» Οι αντιδράσεις, που συνεχίζονται, παίρνουν ως δεδομένο ότι δεν πρόκειται για έναν απ' τους εκατοντάδες χάρτινους ήρωες του Αρκά που έχει συγκεκριμένη κοσμοθεωρία, χιούμορ και λογική, αλλά για τον ίδιο τον Αρκά που βγήκε και είπε κυριολεκτικά και σοβαρά ότι πρέπει να αφανιστούμε όλοι (!). Πολλοί λυπήθηκαν για την «κατάντια» του γελοιογράφου: Τσοπανοχίπστερ @giopso Σε μία γωνιά κάποιου κελιού, ο Ισοβιτης του Αρκα παρακαλάει να τον εκτελέσουν για να γλιτώσει την ξεφτιλα του δημιουργού του... 2:13 PM - 21 Aug 2016 195 195 Retweets 199 199 likes Εddie @N0nServ1am Ο ανθρωπιστής Αρκάς (aka γλείφτης Κουλη) βρήκε τη φταίει για τα χάλια της χώρας. Ο λαός που πρεπει να κανει στείρωση 11:13 AM - 21 Aug 2016 54 54 Retweets 60 60 likes Πολλές συγκρίσεις έγιναν με τον Λαζόπουλο («εσείς που γκρινιάζατε όταν ο Λαζόπουλος είπε για τους ανάπηρους τώρα δε λέτε τίποτα»), μόνο που ο Λαζόπουλος χωρίς καν προσπάθεια να κάνει χιούμορ, σε τηλεοπτικό του κήρυγμα είχε πει, εννοώντας το κυριολεκτικά σαν να ήταν ψυχίατρος ότι όταν μένεις καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα το μυαλό σου αποκτά έμμονες ιδέες (καταστροφής στην περίπτωση του στόχου του). Το χιούμορ των ηρώων του Αρκά είναι γεμάτο έξυπνα (ενίοτε και εξυπνακίστικα) παιχνίδια με τις λέξεις και τις έννοιες, και δεν βλέπω κάτι διαφορετικό σ' αυτό το σκίτσο. Ο ίδιος -μέσω της σελίδας του στο Facebook- ένιωσε την ανάγκη να διευκρινίσει τι σήμαινε το αστείο, γράφοντας: «Αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές κάντε στείρωση», δηλαδή η μόνη πιθανότητα να μην σας καταριούνται οι επόμενες γενιές είναι να μην υπάρξουν επόμενες γενιές. Δεν υπάρχει πιο άχαρο πράγμα από το να εξηγείς ένα αστείο (και ειδικά ένα αστείο του Αρκά που έχει τόσες συνδηλώσεις ώστε οποιαδήποτε εξήγηση το καταστρέφει). Όμως αυτό το σκίτσο δέχτηκε πολλές αναφορές και αρνητικά σχόλια, ακόμα και κατηγορίες από τον έρποντα κρετινισμό του Διαδικτύου για ευγονική(!!!) και ναζισμό(!!!), γι' αυτό θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε αυτό το σχόλιο. 3.9K 154 377 Προσβλήθηκαν επίσης κάποιοι που κατηγορούν τον Αρκά πως κάνει κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και δεν μπορώ να μη βρω ομοιότητες με το κράξιμο που έφαγε ο Πύρρος Δήμας πρόσφατα απ' την Αυγή, δήθεν επειδή αγωνιζόταν μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα ο λόγος ήταν πως είχε υποστηρίξει άλλο κόμμα. Πολλοί περιμένουν στη γωνία τα δημόσια πρόσωπαγια να τα κατηγορήσουν για το έργο τους, ενώ στην πραγματικότητα τα κατηγορούν για τις πολιτικές τους απόψεις. Κι όπως έγραψα πρόσφατα με αφορμή την Άλκη Ζέη, αυτό δεν το κάνουν φυσικά μόνο οι φιλοκυβερνητικοί, αλλά και οι αντικυβερνητικοί (που κράζουν πχ. την Χαρούλα Αλεξίου ή την Τσανακλίδου επειδή στήριξαν το ΣΥΡΙΖΑ). Αν ο Αρκάς ή ο κάθε Αρκάς υποστηρίξει ποτέ ότι πραγματικά πρέπει να στειρωθούμε όλοι (και ο ίδιος και τα παιδιά του) θα αξίζει όλο το κράξιμο του κόσμου - και θα είναι επικίνδυνος. Τυχαίνει να μη συνέβη αυτό. Ο χιουμοριστικός, μισάνθρωπος Προφήτης του δεν ενοχλεί επειδή θέλει να μας στειρώσει, αλλά επειδή απλά δε μας χαρίζεται. Πηγή Μια ακόμα άποψη για το θέμα. Και άλλη μία. (Δεν τα ποστάρω ως ξεχωριστά άρθρα, επειδή είναι πολύ σύντομα και τα θεωρώ περισσότερο ως σχόλια) ΥΓ "Ο Προφήτης" αναμένεται να κυκλοφορήσει ως άλμπουμ (υποθέτω της Μικρής Σειράς) προσεχώς.

Ο "νέος" Αρκάς ενοχλεί μιας και "ζει" σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Πόσο δίκαιη είναι τελικά η κριτική που δέχεται; Ο καθένας μπορεί να σε κρίνει όπως και θα κριθεί. Πώς όμως μπορεί κανείς να σε κρίνει αν δεν σε ξέρει προσωπικά; Θα βασιστεί στο έργο που παράγεις, πόσω μάλλον αν είσαι δημόσιο πρόσωπο ή άτομο που εν γένει εκθέτει δημιουργίες του προσπαθώντας να βιοποριστεί από αυτές. Αν επίσης οι δημιουργίες αυτές είναι επιφορτισμένες με σημειολογικά μηνύματα και νοήματα κοινωνικοπολιτικής φύσης, τότε η κριτική είναι δεδομένη και σίγουρα, απαραίτητη. Το ίδιο ισχύει ακόμη και για αυτό εδώ το κείμενο. Κάθε γραπτό, κάθε σκίτσο, περνάει από το φίλτρο του αναγνώστη, του αποδέκτη και σχολιάζεται. Με σχόλια κακόβουλα, καλοπροαίρετα, επιδεικτικά ή χιουμοριστικά. Είναι το νομοτελειακό επακόλουθο αυτό, του να παίρνει κανείς θέση για τα τεκταινόμενα της εποχής, και ουδείς μπορεί να γλιτώσει από τον άγραφο κανόνα. Ακόμη κι αν είναι ο Αρκάς. Ένας άνθρωπος γνωστός για την πένα του αλλά παντελώς άγνωστος ως προς τη φυσιογνωμία του. Κανείς δεν τον ξέρει, ή μάλλον ελάχιστοι, αλλά όλοι τον αναγνωρίζουν από τις μορφές που πρωταγωνιστούν στα καρέ του, εδώ και δεκαετίες. Προσωπικά, τον Αρκά τον έμαθα στα εφηβικά μου χρόνια, μέσα από σκόρπια άλμπουμ που έβρισκα σε ράφια γονιών και θείων, ξαδέρφων και φίλων. Τον έμαθα μέσα από το επαναστατικό σπουργίτι και τον παραδοσιακό πατέρα του, μέσα από τον συμβιβασμένο Καστράτο και την ατίθαση Λουκρητία, μέσα από το freak show του που αγκάλιαζε τη διαφορετικότητα, μέσα από τον Παντελή και το λιοντάρι του και φυσικά μέσα από τις σελίδες του Ισοβίτη. Οι δουλειές του Αρκά που γνώρισα ήταν πάντα ανατρεπτικές, πήγαιναν πάντα κόντρα σε δομές και συστήματα και έδιναν "φωνή" σε κάθε έναν που ήθελε να κλείσει το μάτι στην αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης. Η κριτική που δέχεται το τελευταίο διάστημα ο Αρκάς, δεν με εκπλήσσει. Και εξηγούμαι. Δεν με εκπλήσσει για τους τρεις παρακάτω λόγους: Α. Για πρώτη φορά ο Αρκάς αποφάσισε ξεκάθαρα και απροκάλυπτα, χωρίς αλληγορίες και παραβολές να πάρει πολιτική θέση. Χωρίς να κατονομάζει πρόσωπα, αλλά φωτογραφίζοντας καταστάσεις. Στο παρελθόν έκανε το ίδιο, όμως με άλλο τρόπο, πιο έμμεσο. Η απόφαση είναι προσωπική του και θα έπρεπε να έχει γίνει σεβαστή. Παρόλα αυτά, ο ίδιος έχει επιλέξει να θέσει στην εξίσωση μια νέα συνθήκη που μας οδηγεί στη δεύτερη διαπίστωση που λίγο πολύ, δικαιολογεί τα δεκάδες σχόλια συμπαράστασης ή αμφισβήτησης. Β. Ο Αρκάς για πρώτη φορά στα χρονικά επιλέγει να αναρτήσει τη δουλειά του δωρεάν στο διαδίκτυο. Τα σκίτσα του κυκλοφορούν ελεύθερα, όποιος θέλει τα αναδημοσιεύει, όποιος θέλει τα παίρνει και τα καπηλεύεται. Αυτό από τη μια σημαίνει πως θα δεχθούν την επίθεση της ανώνυμης μάζας που στα social media είναι πάντοτε σκληρή, και αφετέρου, ο σκιτσογράφος και η δημιουργική του ομάδα θα έπρεπε να γνωρίζουν πως το να χαθεί ο έλεγχος στα αχαρτογράφητα νερά του διαδικτύου, είναι κάτι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο. Μέχρι πρότινος τον Αρκά τον "αγόραζε" όποιος ενδιαφερόταν να έρθει σε επαφή με τη δουλειά του, μέσα από τα βιβλία του, τις συλλογές και τις εφημερίδες στις οποίες φιλοξενούνταν οι ήρωες του. Σήμερα, οι ήρωες αυτοί βρίσκονται παντού. Και ο Αρκάς κατηγορείται για "αντισυριζαϊσμό", για "αντι-αριστερή" ρητορική και για λαϊκισμό. Γ. Όπως είπαμε παραπάνω, πράγματι, ο Αρκάς προσπαθεί να πάρει θέση ανοιχτά και σε ανοιχτό πεδίο δια μέσω των διαχειριστών της σελίδας του στο Facebook, που όπως φαίνεται ακολουθούν τις "οδηγίες" του, καθώς το page είναι επίσημο. Οι συνέπειες ήταν κάτι που διαφαινόταν άπαξ και πήρε την απόφαση αυτή, αποκλείεται να μην ήταν έτοιμος για αυτές ή έστω υποψιασμένος. Άρα είναι 1000% υπεύθυνη απόφαση ενός μπαρουτοκαπνισμένου ανθρώπου. Η χρονική συγκυρία που το κάνει αφορά πράγματι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και γίνεται με τρόπο διαφορετικό, χωρίς σενάριο και χωρίς πολλούς πρωταγωνιστές παρά μονάχα με έναν talking head που είναι είτε ένας Προφήτης, είτε ένας παρουσιαστής (Θηρία Ενήμερα), είτε κάποιος ανώνυμος πολίτης που καυτηριάζουν τα κακώς κείμενα της μεσοαστικής μας κοινωνίας και του πολιτικού πεδίου. Είναι η πρώτη φορά, λένε κάποιοι, που ο Αρκάς κάνει τόσο ξεκάθαρη και "δεξιόστροφη" πολιτική κριτική. Διαφωνώ. Το Θηρία Ενήμερα πρωτοεμφανίστηκε το 2014 στο Facebook, άρα μπορούμε να μιλάμε για μια δράση που έχει να κάνει με τουλάχιστον δύο χρόνια τώρα σε καθημερινή σχεδόν περιοδικότητα. Από την άλλη, στο προσωπικό μου αρχείο εντόπισα τα παρακάτω. Καρέ που έχουν όλα δημοσιευθεί τον καιρό των διακυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Περισσότερο θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω "αναρχικά", αντισυμβατικά και ανατρεπτικά. Και επίσης, ακόμη και τα νεώτερα σχέδια του αποδοκιμάζουν το κοινοβούλιο στο σύνολο του, ξεκινώντας από το "κεφάλι" που ασκεί αυτή την περίοδο τη διακυβέρνηση της χώρας. Παλαιότερα σκίτσα του που θίγουν την πολιτική, τη θρησκεία και τα στερεότυπα: Από εκεί και πέρα, το γιατί ο Αρκάς αποφάσισε να "πολιτικοποιηθεί" στο Facebook περαιτέρω τους τελευταίους μήνες προσπαθώντας να ακολουθήσει πιο έντονα την πορεία που είχε τηρήσει ο τεράστιος Quino σε όλη την καριέρα του, ουδείς το ξέρει. Στον Προφήτη ο Αρκάς ρίχνει τα βέλη του στον ΣΥΡΙΖΑ για τις υποσχέσεις του και στον λαό για την ευπιστία του. Στην πραγματικότητα κατακεραυνώνει τον όχλο "που του φταίνε πάντα οι άλλοι" αλλά ο ίδιος, είναι μονίμως αθώος και άμοιρος πολιτικών ευθυνών. Θα ήθελε να κυβερνά ή ΝΔ ή θα ήθελε έναν Τσίπρα που θα έφευγε από την Ε.Ε.; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια και κατ΄εμέ, αυτός ήταν και ο στόχος του Αρκά. Να κάνει χιούμορ και να φέρει τον αναγνώστη προ των προσωπικών του ευθυνών, θέτοντας ερωτήματα. Εν κατακλείδι, η απόφαση του δημιουργού για "πολιτική κλιμάκωση" στο διαδίκτυο είναι κτήμα του, και δικαίωμα του. Όπως και έχουν δικαίωμα όσοι το επιθυμούν, να τον κρίνουν. Ας μην κρίνουμε όμως άκριτα και χωρίς να έχουμε δει το ιστορικό του καθενός. Το να κατηγορεί για παράδειγμα κανείς τον Αρκά για ρατσισμό, είναι το λιγότερο, ανεδαφικό, ή μάλλον θυμίζει την κριτική που είχε δεχθεί ο Μπένι Χιλ από εκείνους που τον στοχοποιούσαν για σεξισμό (ναι, ο ίδιος διαμαρτυρόταν για την παρερμηνεία της σάτιρας του). Και τέλος, ας μην περιμένουμε από τον κάθε Αρκά και τον κάθε σκιτσογράφο να προτείνει λύσεις για τα αδιέξοδα της χώρας. Δεν είναι αυτή η θέση του, ούτε ο ρόλος του άλλωστε. Πηγή Παρόμοια άρθρα: 22/08 , 24/08

Πώς γίνεται να κατηγορείς τον Αρκά; Και μάλιστα για φασισμό; Είναι δυνατόν να μην έχεις καταλάβει το ύφος του; Είναι ένας απ' τους πιο γνωστούς και πολυπαιγμένους γελοιογράφους της χώρας. Και πώς μπορείς να τον ταυτίζεις με κόμματα; «Κάντε αυτό που πρέπει αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές!» λέει ο Προφήτης. «Δηλαδή, τι να κάνουμε;» αναρωτιέται το πλήθος. «Στείρωση!» τους απαντά. Το τελευταίο σκίτσο του Αρκά προκάλεσε ένα μικρό πανικό στα social media, με σχόλια που τον κατηγορούν ακόμα και για ευγονική και φασισμό. Μέχρι και ο ίδιος αναγκάστηκε ν’ απολογηθεί στη σελίδα του στο facebook, επεξηγώντας στην ουσία το αστείο: «Αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές κάντε στείρωση, δηλαδή η μόνη πιθανότητα να μην σας καταριούνται οι επόμενες γενιές είναι να μην υπάρξουν επόμενες γενιές». Δηλαδή, η κάθε γενιά Ελλήνων τα πάει απ’ το κακό στο χειρότερο (συμπληρώνω εγώ). Τί το σοκαριστικό σ’ αυτή τη διαπίστωση; Είναι πραγματικά περίεργο αυτό που συμβαίνει με τον Αρκά. Καταρχάς, είναι απορίας άξιο το ότι κάποιοι εντόπισαν ευγονική και φασισμό (!) σ’ ένα εμφανώς χιουμοριστικό σκίτσο. Μιλάμε ότι οι άνθρωποι έκαναν την τρίχα τριχιά, όχι αστεία. Πραγματικά απορώ, πώς γίνεται να κατηγορείς τον Αρκά για φασισμό; Είναι δυνατόν να μην έχεις καταλάβει το ύφος του; Είναι ένας απ’ τους πιο γνωστούς και πολυπαιγμένους γελοιογράφους της χώρας. Ανακυκλώνεται τόσο πολύ (εγώ τον λέω η Μποφίλιου της γελοιογραφίας), που πρέπει να είσαι εντελώς άσχετος για να μην έχεις καταλάβει τί ρόλο βαράει. Κοινωνική σάτιρα κάνει, με μια λάιτ δόση πολιτικής. Με την ίδια λογική, απορώ και πώς κάποιοι σπεύδουν να τον ταυτίσουν με κόμματα και ιδεολογίες και θεωρούν ότι επιτίθεται στην κυβέρνηση. Πώς διάολο κάνουν αυτό τον συνειρμό; Επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε κάποτε ένα σκίτσο του στη Βουλή; Μου φαίνεται πολύ ανόητο να ταυτίσεις έναν γελοιογράφο μ’ ένα κόμμα επειδή ο αρχηγός αυτού του κόμματος χρησιμοποίησε ένα σκίτσο. Το πιο βασικό όμως είναι ότι ακόμα κι αν κάποιες φορές ο Αρκάς σχολιάζει πολιτικές συμπεριφορές και καταστάσεις, το κάνει γενικά. Δεν μιλάει ποτέ με ονόματα, δεν στοχεύει σε πρόσωπα, δεν θα πει ποτέ: ο Κατρούγκαλος έτσι, ο Πολάκης αλλιώς. Ο Αρκάς χτυπάει την πολιτική μας συμπεριφορά και την κοινωνία μας γενικά. Αποτυπώνει τη βλακεία μας. Μιλάει για τα κακά και τα στραβά μας, και τα σχολιάζει εύστοχα μεν, γενικά δε. Γι’ αυτό μου φαίνεται άτοπο να τον κατηγορείς για αντι-συριζαισμό, όπως τον έχουν κατηγορήσει κάποιοι επειδή, ας πούμε, έβγαλε ένα σκίτσο που σατιρίζει μια πολιτική επιλογή ή συμπεριφορά. Παρόμοια σκίτσα έχει βγάλει και τη δεκαετία του 1990 και το 2000. Έτσι κι αλλιώς, σαν γελοιογράφος ο Αρκάς κινείται πάντα στο ίδιο ύφος: κοινότοπες αλήθειες διατυπωμένες με χιούμορ. Πιστεύω λοιπόν ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβαίνει αυτό που λέει ο σοφός λαός: όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Ο σοφός λαός τώρα μυγιάστηκε με τον Αρκά. Θα του περάσει. ΥΓ. «Μιλάς συνεχώς για συμφορές και βάσανα. Μόνο αυτά βλέπεις στο μέλλον;» ρωτάνε τον Προφήτη. «Όχι, αλλά δεν θέλω να σας τρομάξω» τους απαντά. Αμα έχεις τη μύγα, θα πεις ότι ο Αρκάς το έγραψε για τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Θα μπορούσε όμως να το είχε γράψει και για την κυβέρνηση Σαμαρά. Για την κυβέρνηση Παπανδρέου. Και για την κυβέρνηση της Μικρασιατικής καταστροφής. Πηγή Το θέμα ξεκινάει από εδώ.

"Τί έχει πάθει ο Αρκάς;", αποδομώντας έναν θρύλο Σου φαίνεται ότι ο Αρκάς είναι το ίδιο «εύστοχος» όπως παλιότερα; Προσωπικά δεν το πιστεύω – και αυτό το λέω με σοβαρότητα, δεν κάνω πλάκα... Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω διαβάσει στη ζωή μου Αρκά. Όχι ό,τι δικό του έπεσε από ένα γύρισμα της τύχης στα χέρια μου, αλλά επί τούτου. Έχω να σου διηγηθώ πολλές ιστορίες με περιπέτειές μου μέχρι να μπορέσω να βρω και ρουφήξω τα σκίτσα και τις ατάκες του. Είμαι ένας γκρούπι, ένας φαν κι άλλες πολλές ελληνικές λέξεις που μπορούν να δηλώσουν πως όσα χρόνια σκιτσάρει οτιδήποτε, θα το διαβάσω με τη λαχτάρα που μπορεί να έχει κάποιος που κρατά στα χέρια του το εγχειρίδιο για το πώς θα ζήσει πολλά χρόνια με γέλιο. Το τελευταίο, όμως, διάστημα -κι ενώ συνεχίζω να αναζητώ με την ίδια θέρμη τα σκίτσα του- διαπιστώνω ότι γελάω λιγότερο με αυτά. Το γέλιο είναι αβίαστο -πλάκα μου κάνεις;- αλλά δεν είναι το ίδιο όπως παλιά, είναι -ποιοτικώς- λιγότερο. Δεν φταίει το ότι έχω μεγαλώσει, δεν οφείλεται στο ότι τα προβλήματα της ζωής μού έχουν αφαιρέσει κάθε ικμάδα διάθεσης για χιούμορ: Το πρόβλημα είναι ότι ο Αρκάς, πιθανώς, δεν πια ο ίδιος. Παλιότερα, αν διάβαζα αυτές τις σειρές γραμμένες από άλλο χέρι, θα νευρίαζα πολύ – ίσως και να έκανα στον συγγραφέα μήνυση επί εξυβρίσει τιμής. Τώρα, όμως, δεν θα μπορούσα. Βλέπω καθημερινά αυτά που ποστάρονται στο “ARKAS -The Original Page” στο Facebook και διακρίνω μια κόπωση στις νέες ατάκες του, ενώ τα παλιότερά του, που αναδημοσιεύονται, δυστυχώς μού υπενθυμίζουν ποιος ήταν κάποτε ο Αρκάς και οι παραγωγές του. Μου τονίζουν ότι άλλον Αρκά αγάπησα από εκείνον του τελευταίου χρόνου. Διαβάζοντας τις παλαιότερες εμπνεύσεις του δεν μπορείς να μην κάνεις σύγκριση του παλιού χιούμορ με το σημερινό, δεν είναι δυνατόν να μην καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα: Με τα τωρινά θα γελάσεις και θα περάσεις καλά, αλλά τα παλιότερα αστεία του θα τα θυμάσαι για μια ζωή, έμειναν κλασικά, για πάντα μέσα σου. Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να χρησιμοποιείς, υποσυνείδητα, μια αστεία ατάκα και κατά πόσο θυμάσαι τι νέο δημοσιεύτηκε, χθες, στη σελίδα του; Δεν μπορώ να ξέρω πού οφείλεται αυτό. Είναι ύβρις και μόνο να σκεφτεί κάποιος πως ο Αρκάς ίσως θα πρέπει να κάνει ένα διάλειμμα και να επιστρέψει ακμαίος έπειτα από λίγο καιρό. Προσωπικά δεν θα το ήθελα, έχω εσωτερική ανάγκη να τον διαβάζω, δεν θα πάψω ποτέ να τον θαυμάζω και να τον εκτιμώ ως ό,τι πιο έξυπνο έχει γεννήσει η ίδια η Τέχνη. Ναι, φρονώ πως αυτό που κάνει ο Αρκάς ανήκει, πια, στην Τέχνη, στην πιο γελαστή της μορφή. Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο πως ο πήχης τού γέλιου έχει τεθεί ήδη πολύ ψηλά από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Περιμένω, λοιπόν, με περίσσια χαρά να επιστρέψει στον παλιό, καλό δρόμο της έμπνευσης που με έκανε να κλαίω από τα γέλια. Για την ακρίβεια, χρειάζομαι οφθαλμίατρο: Δεν βλέπω την ώρα να διαβάσω ξανά τον Αρκά που λάτρεψα – και δεν ξέρω ποια θα είναι, θα σε γελάσω... Πηγή

Παιδιά, συγγνώμη, αλλά δεν έχει νόημα να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια συνέχεια. Κοιτάξτε εδώ, λίγο πολύ ισχύουν τα αυτά. Ήδη ετοιμάζεται και νέο αλμπουμάκι με τίτλο "Τα Μαύρα" Ονομαστική Τιμή: 6 ευρώ ΥΓ: Όγδοο άλμπουμ από τον Αρκά μέσα σε ένα χρόνο.

5 μήνες μετά από τα Μαύρα αποδεικνύεται ότι ο Yoshimitsu είχε προβλέψει σωστά και έχουμε δεύτερο αλμπουμάκι του Αρκά με παρεμφερές θέμα. Ο Αρκάς κυκλοφορεί ένα αλμπουμάκι κάθε δύο μήνες πλέον. Δέκατο σε ενάμιση χρόνο. Δύο δείγματα από το διαδίκτυο: Προφανώς ετοιμάζεται κι άλλο.... Ονομαστική τιμή: 5,00

Συνεχίζοντας τις αρπαχ... εχμ, την όμορφη παράδοση, το Έθνος κυκλοφορεί ένα ακόμη ετήσιο ημερολόγιο με πρωταγωνιστές τους ήρωες του Αρκά. Είναι το τρίτο κατά σειρά μετά τα αντίστοιχα των ετών 2013 και του 2014, παραμένοντας στο ίδιο ακριβώς ύφος, μέγεθος και ποιότητα με τα προηγούμενα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή την φορά μπορεί να μην έχουμε τις γνωστές απειλές ότι θα καταστραφεί ο κόσμος όπως στα τέλη του 2012, αλλά ευτυχώς η Ελληνική πολιτική σκηνή φρόντισε να μην απομακρυνθούμε από τα γνωστά προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές εν μέσω γιορτών, έτσι ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ελαφρώς το αίσθημα ότι ο κόσμος μεν ασφαλής αλλά η Ελλάδα επιτέλους μπορεί να αφουγκραστεί τις φωνές των απανταχού κινδυνολόγων και να οδεύσει προς την καταστροφή, λυτρώνοντας μας από αυτό το αιώνιο ερώτημα πότε και πως θα έρθει το τέλος. Θα μου πεις τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ημερολόγιο; Καμία ή μήπως το περιεχόμενο του έρχεται να σας αλαφρώσει την ψυχή από τα προβλήματα και την ανασφάλεια με μία καθημερινή δόση γέλιου; Τι περιμένετε λοιπόν, ανοίξτε το ημερολόγιο και ξεφυλλίστε τις σελίδες του για να φτιάξετε το κέφι σας. Παραθέτω λοιπόν την πρώτη επίσημη ανακοίνωση, που μας προετοίμαζε για την καθημερινή ανάταση της διάθεσης μας γιατί κάποιοι είτε δεν έχουν πεισθεί ακόμη, είτε πάλι δεν με άκουσαν και για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα κάνουν παρέα στον κόκκορα λόγω των ψυχολογικών τους προβλημάτων επειδή έχασαν αυτό το μοναδικό ημερολόγιο. Kαλά μην φοβάστε τόσο πολύ, λογικά ως ορίζει η παράδοση σύντομα θα βρεθεί στα περίπτερα ως αυτόνομη κυκλοφορία με εκτιμώμενη τιμή περί τα 4,90€ (5,90€ την πρόπερσι και 4,90€ πέρυσι). Λοιπόν, επειδή δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα και επειδή κάθε τι που λέω παραμένει διαχρονικό και κλασικό, ενώ όπως έλεγαν και οι αρχαίοι εμού (δικοί μου ρε) πρόγονοι, η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως... παρότι λοιπόν το είπα και ενημέρωσα το κοινό του παρόντος διαδικτυακού τόπου (και όχι τοπίου), μερικοί είμαι σίγουρος πάλι είχαν το θράσος να το ξεχάσουν και να μην το πάρουν τελικά. Ως ορίζει λοιπόν η παράδοση, η καλύτερη τιμωρία είναι να σας χτυπάνε για μία ακόμη φορά εκεί που πονάτε και ποιος είναι ο καλύτερος σε αυτό; ΕΓΩ και πως θα γίνει αυτό; Μα κλασικά τρίβοντας σας στην μούρη ξανά και ξανά το νέο υπέρτατο απόκτημα του νέου έτους (που ως συνήθως αποκτήθηκε βέβαια στο τέλος του προηγούμενου αλλά ας το βάλουμε στην άκρη αυτό). Που ακριβώς είναι η μούρη σας; Εδώ απέναντι από την οθόνη του υπολογιστή/ταμπλέτας/smartphone/smartTV/εκτυπωμένηςσελίδαςάχρηστεαντιοικολόγε/κλπ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (XA!!! ΦΑΤΗΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ): Ένα - για μία ακόμη φορά - εξαιρετικής ποιότητας και - για μία ακόμη φορά - (σχεδόν) μοναδικής αισθητικής, ΚΑΡΑ-συλλεκτικό (λέμε τώρα) έγχρωμο, σκληρόδετο άλμπουμ - ημερολόγιο με τις αγαπημένες μας φιγούρες του Αρκά. Η διαφήμιση δεν αναφέρει πόσες σελίδες είναι και σιγά μην τις μετρούσα δηλαδή, αλλά θα βάλω χοντρικά 216 όπως τις άλλες χρονιές να είμαι μέσα (άμα κάποιος τρελός κάτσει και τις μετρήσει και τις βρει λιγότερες ή περισσότερες ενημερώνει... βρέθηκε κάποιος; ωραία - τέλεια... να βοηθήσω και εγώ; 24, 58, 125, 198, 167, 208, 98, 36, ουπς σε μπέρδεψα; Σόρυ, πάμε πάλι από την αρχή; ) Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι και έχει τις γνωστές χρήσιμες για τους περισσότερους πληροφορίες όπως: - Προσωπικά στοιχεία (στην περίπτωση που ακόμη δεν θυμάστε ποιος είστε και όχι δεν είστε ο Μέγας Ναπολέων - ούτε ο Μέγας Αλέξανδρος) - Αλφαβητικό Ημερολόγιο (εορτών βάση ονομάτων σε μία κάποια σειρά λέει, αλλά δεν είμαι σίγουρος τι εννοεί... ) - Μηνιαίο Ημερολόγιο (για να βλέπετε ποιος γιορτάζει κάθε μέρα, ώστε να συνεχίσετε για μία ακόμη χρονιά την αποφυγή επαφής μαζί του αυτή την μέρα... και όχι μόνο) Αναλυτικά το ημερολόγιο χωρίζεται σε σειρά ανά μήνα ως εξής: ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΛΛΙ ΜΕ ΜΑΛΛΙ (2014) ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ (1992) ΜΑΡΤΙΟΣ - ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΕΡΑ (2011) ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΚΑΣΤΡΑΤΟ (1996) ΜΑΪΟΣ - ΙΣΟΒΙΤΗΣ (Ο) (1989) ΙΟΥΝΙΟΣ - SHOW BUSINESS (1983) ΙΟΥΛΙΟΣ - ΖΩΗ ΜΕΤΑ (Η) (2000) ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ!.. (1986) ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΙ (ΟΙ) (2009) ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΚΟΚΚΟΡΑΣ (Ο) (1982) ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΚΑΣΤΡΑΤΟ (1996) ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ - ΖΩΗ ΜΕΤΑ (Η) (2000) - Δισέλιδο πλάνο για το έτος 2015 (για να δείτε με μια ματιά τα τριήμερα και τις αργίες που φέτος προσωπικά αδιαφορώ αν είναι βολικές ή όχι) - Δισέλιδο πλάνο για το έτος 2016 (για να δούμε πως θα μας κάτσουν οι αργίες το επόμενο έτος, αν δεν έχει έρθει η καταστροφή ακόμη) - Το ημερολόγιο σε σχεδόν τεσσάρων με πέντε ημερών (αν είναι ΣΚ) ανά δισέλιδο. Σε κάθε σελίδα χοντρικά έχει μία έγχρωμη σε πρώτο φόντο παράσταση ή καρεδάκια από τους ήρωες του Αρκά. Φέτος για να περιορίσουν όσο μπορούν τους βέβηλους που θα θελήσουν να γράψουν σε αυτό, πρωτοτυπούν και πολλές φορές τα σχέδια του δημιουργού πιάνουν όλη την μέρα ή σχεδόν και την σελίδα, μην αφήνοντας σας πολλά περιθώρια από το να αγοράσετε άλλο ημερολόγιο για να γράφετε τελικά αυτά που θα θέλατε να γράψετε σε αυτό αλλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!!! - Στο τέλος του μετά την ολοκλήρωση του σωτήριου αυτού έτους έχει επιπλέον: - Τηλεφωνικό κατάλογο (14 σελίδες) - Ενννέα σελίδες για Σημειώσεις. Βρε μπας και έχει περισσότερες σελίδες το φετινό; Ποιος τις μετρούσε; Α, ναι εσύ... κάτσε να σε βοηθήσω μία: 24, 58, 125, 198, 167, 208, 98, 36, ουπς σε μπέρδεψα; Σόρυ, πάμε πάλι από την αρχή; Λοιπόν ας βάλω και τα τυπικά για όσους κατάφεραν και έφτασαν μέχρι εδώ ως μία μικρή επιβράβευση του κουράγιου σας. Η ημερομηνία κυκλοφορίας ήταν η 28η Δεκεμβρίου 2014. Εκδότης η ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΘΝΟΣ Α.Ε., τιμή 4,25€ για το ημερολόγιο το οποίο συνοδευόταν από μεγάλου μεγέθους παπιε ντε κωλ. Είπαμε ότι είναι έγχρωμο και σκληρόδετο, έχει 216 σελίδες (υποθέτω, δεν βάζω τίποτα δικό μου στην φωτιά) και ότι είναι διαστάσεων 14,5 x 21,0 x 1,5 (ράχη) εκατοστά και βάρους 345 γραμμαρίων (αυτά τα έκανα copy/paste από το παλιό ημερολόγιο, είναι πρωί και βαριέμαι αφάνταστα να τα επιβεβαιώσω). Φέτος κάπου πρέπει λογικά να έχει και το νούμερο του διαβόλου αλλά από πέρυσι το κρύβουν καλά και δεν μπορώ να το βρω, καθώς κάτω από το μαλλί μου δεν μπορώ να ψάξω δεν βάζω λοιπόν ISBN άμα το βρει κανείς εδώ είμαστε (ψάξε - ψάξε δεν θα το βρεις... ). Τέλος κλείνοντας δεν μπορώ να κρύψω από εσάς την μοναδική αγάπη που μου τρέφει ο Αρκάς, άλλωστε τόσα σπίτια έχω βοηθήσει τον άνθρωπο να χτίσει...