Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Indian

    HATSHEPSUT

    Η Ειρήνη Σπαντιδάκη με την παρούσα αυτοέκδοσή της θέλει να κάνει γνωστό στους αναγνώστες της την ταραχώδη ζωή της Χατσεπσούτ. Όλα ξεκινούν στον μεγαλοπρεπή ναό Ντέιρ ελ Μπάχρι, όπου είναι ημέρα τελετής. Συγκεκριμένα πρόκειται να έλθουν εις γάμου κοινωνία η βασίλισσα με τον Φαραώ Τούθμωσι II, ο οποίος τύγχανε να είναι κι ετεροθαλής αδελφός της. Όταν, όμως, ο Φαραώ κάνει εξώγαμο παιδί και μάλιστα αγόρι, η Χατσεπσούτ αντιλαμβάνεται ότι η κόρη της, Νεφερούρε, χάνει τα πρωτεία για την βασιλεία. Έτσι εξυφαίνει ένα σατανικό σχέδιο για να στρέψει τα γεγονότα και τις καταστάσεις υπέρ της. Αν κι άλλα διαβάζουμε για τον βίο της πρωταγωνίστριας, εντούτοις, η Σπαντιδάκη δημιούργησε ένα κόμικ, που από την μία έχει ιστορικό ενδιαφέρον, καθώς πείθει τον αναγνώστη να εμβαθύνει στην ζωή της Χατσεπσούτ κι αφετέρου εξυφαίνει μία πλοκή με μυστήριο, βία, ανατροπές, αλλά και στοιχεία μεταφυσικού. Θα έμενα απόλυτα ικανοποιημένος, λοιπόν, αν το σενάριο είχε μεγαλύτερη και πιο αργή ροή και φυσικά ήταν περισσότερο σε έκταση. Οι 16 μόλις σελίδες, συμπεριλαμβανομένες και των εξώφυλλων, αναγκάζουν την πλοκή να βιαστεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός αποτρεπτικό για την απολαυστική ανάγνωση. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που λέει κάτι ωραίο, αλλά το λέει με άγουρο, βιαστικό κι απότομο τρόπο. Θα το διάβαζα 100% σε μία μορφή graphic novel. Προτείνεται σε όλους όσοι αρέσκονται σε ιστορικά μυστήρια και βασιλικές πλεκτάνες, οι οποίοι δεν σηκώνουν το λάβαρο της ιστορικής ακρίβειας και ούτε περιμένουν μεγάλη διάρκεια. Οι υπόλοιποι ας το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Ο εικαστικός τομέας είναι ιδιαίτερος, καθώς μοιάζει με ένα είδος κολάζ. Το σχέδιο “παίζει” με τις σκιές, αλλά διακρίνω μία ανισορροπία στον ρεαλισμό των καρέ. Κάποια τα βρήκα εντελώς επίπεδα κι άτονα κι άλλα αρκετά τίμια και με βάθος. Παρόλα αυτά, έχουμε μία όμορφη απόδοση των τοπίων και του εσωτερικού του παλατιού. Ο χρωματισμός μού άρεσε αρκετά. Υπάρχει μία μεγάλη παλέτα γήινων χρωμάτων, αλλά και του μπλε του νυχτερινού ουρανού (σαν αυτό που βλέπουμε στο εξώφυλλο), το οποίο κυριολεκτικά το απόλαυσα! Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά το χαρτί της είναι γυαλιστερό μεν, φθηνό δε. Παρόλα αυτά έχουμε μία ικανοποιητική απόδοση των χρωμάτων στην εκτύπωση. Δυστυχώς το εξώφυλλο έχει το ίδιο πάχος με το εσωτερικό και σε συνδυασμό με τις μεγάλες διαστάσεις, καθιστούν το έντυπο επιρρεπές στα τσαλακώματα. Συνοδευτικό υλικό ή κάποια άλλη πληροφορία δεν υπάρχει. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  2. Indian

    THEY CALL HER JACK

    Όχι πολλά χρόνια από τώρα μεταφερόμαστε στην καυτή έρημο, όπου η Jack, μία γυναίκα που φέρεται να έχει τσαγανό και μεγάλη σκληραγώγηση, κατευθύνεται, εξουθενωμένη, προς την κοντινή πόλη, για να πάρει προμήθειες. Σε αυτό της το ταξίδι θα συναντήσει διάφορες προκλήσεις, όπως πολλούς “πειρατές” που θέλουν να την εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως. Δεν γνωρίζουν, όμως, που έχουν μπλέξει! Έτσι ξεκινάει, λοιπόν, η ιστορία της Jack, όπως μας την διηγείται ο Kon Kun, για τους φίλους Γιάννης Κωνσταντινίδης, στην πρώτη αυτοέκδοσή του που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 09/07/2021 στα πλαίσια του φεστιβάλ Comics n' Beer Kypseli Fest. Σεναριακά έχουμε να κάνουμε με ένα χρονικό και τοπικό πλαίσιο, ίδιο με εκείνο των ταινιών “Mad Max”, ενώ η βασική πρωταγωνίστρια είναι γαλουχημένη με μία δυναμική προσωπικότητα. Ο Kon Kun φαίνεται ότι έχει δημιουργήσει έναν χαρακτήρα σταθερό και στιβαρό κι όχι έναν διάττοντα αστέρα που θα περάσει και θα χαθεί. Η πλοκή βάζει τον αναγνώστη ακαριαία στην δράση και την ένταση κι ενώ αυτό ίσως να το χαρακτηρίζαμε καλό (για ν’ αποφύγουμε μία ενδεχόμενη “κοιλιά”), εντούτοις δεν παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κεντρικό χαρακτήρα, την εποχή και τις συνθήκες που επικρατούν. Φαντάζομαι ότι θα γίνει κάποιο revealing στην συνέχεια, αλλά καλό θα ήταν να έχουμε κάτι και στο πρώτο τεύχος. Προσωπικά, λοιπόν, θα ήθελα λίγη περισσότερη φροντίδα στην αφήγηση για να ενταθεί η αγωνία και η προσμονή για τα μετέπειτα γεγονότα. Κάτι που δεν μου άρεσε και πρέπει να το αναφέρω είναι ότι στους διαλόγους υπάρχουν πολλές βωμολοχίες, πολλές φορές δυσανάλογες με το κείμενο. Παραδέχομαι ότι μιλάμε για μία περίεργη εποχή, όπου τα πάντα έχουν καταλυθεί, αλλά νομίζω ότι ο δημιουργός έχει την ικανότητα να περιγράψει αυτές τις ζοφερές σκηνές και καταστάσεις με λιγότερες βρισιές. Και μιας κι αναφέραμε το πρώτο τεύχος, να πούμε ότι καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές το “They call her Jack” έχει κυκλοφορήσει τρία τεύχη, τα οποία είναι τα εξής: 1. “Welcome to the human race” 2. “Bad moon rising” 3. “Mojave Red” Και κάπου εδώ να πούμε ότι το δεύτερο τεύχος κυκλοφόρησε 15/04/2022 στα πλαίσια του ComicDom, ενώ το τρίτο τον Μάρτιο του 2023 πάλι στο ComicDom. Εν κατακλείδι, αν και διάβασα μόνο το πρώτο τεύχος, το συγκεκριμένο κόμικ μού κέντρισε το ενδιαφέρον και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω και την συνέχεια των περιπετειών της Jack. Προτείνεται στους λάτρεις των δυστοπικών σεναρίων και είμαι σίγουρος ότι δεν θα μετανιώσουν για την επιλογή τους. Πολύ ικανοποιημένος έμεινα κι από τον εικαστικό τομέα. Έχουμε ένα σχέδιο ζωντανό κι άρτια περιγραφικό, που δίνει περισσότερη έμφαση στους χαρακτήρες και τις σκηνές δράσης, παρά στα τοπία. Η απόδοση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, το ίδιο και η απόδοση της βίας. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα στην αισθητική και την ιδιοσυγκρασία της πλοκής. Γενικά, λοιπόν, και σε αυτόν τον τομέα έχουμε μία πολύ τίμια προσπάθεια. Εκδοτικά έχουμε ένα μεσαίο (προς μικρό) έντυπο το οποίο φέρει καλής εκτύπωσης και ποιότητας, ματ χαρτί στο εσωτερικό και λίγο πιο παχύ χαρτί στο εξώφυλλο. Αρκετά καλή δουλειά για φανζίν. Συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε, εκτός από μερικούς λογαριασμούς του δημιουργού στα social medias. Οι εσωτερικές σελίδες είναι δανεισμένες από τον λογαριασμό του δημιουργού στο Facebook. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Οι λογαριασμοί του δημιουργού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
  3. Indian

    ΠΕΧΡΑ

    Βαδίζουμε προς το τέλος του καλοκαιριού του 2021 όταν κυκλοφορεί ένα περιοδικό που φέρει τον περίεργο τίτλο ΠΕΧΡΑ κι ένα ακόμα πιο περίεργο περιεχόμενο. Μπροστάρης αυτής της προσπάθειας είναι ο Φώτης Τσελεπατιώτης. Το εν λόγω περιοδικό αποτελεί μία ανθολογία με κόμικς που δημιούργησαν νέοι καλλιτέχνες στον χώρο, τα οποία σίγουρα προορίζονται για αναγνωστικό κοινό άνω των 18 ετών, όπως δικαιολογημένα μας προειδοποιεί και το εξώφυλλο. Ο χαρακτήρας που επιχειρεί να κρατήσει το περιοδικό είναι αυτός του λεγόμενου underground. Γι’ αυτόν τον λόγο τα κόμικς που περιέχονται είναι σκοτεινά, σουρεαλιστικά, ενώ και το χιούμορ τους είναι κάπως εξεζητημένο και σίγουρα όχι για όλους. Η θεματολογία ποικίλει, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της αντλείται από την καθημερινότητα και βγάζει την αναμενόμενη υπερβολή, προκειμένου μέσα από την σάτιρα να πραγματοποιηθεί η ζητούμενη διακωμώδηση. Οι ιστορίες εκτείνονται από δύο μέχρι τέσσερις σελίδες, ενώ υπάρχουν και γελοιογραφικά καρέ της μίας σελίδας. Προσωπικά δεν δηλώνω φίλος της συγκεκριμένης σκηνής, αλλά δεν μπορώ να μην καλωσορίσω αυτή την προσπάθεια, η οποία φαίνεται να έχει βρει το κοινό της, αν αναλογιστούμε ότι σε δύσκολες εποχές, όπως αυτές που διανύουμε και χωρίς κάποιο σημαντικό εκδοτικό μπουστάρισμα, κατάφερε (μέχρι στιγμής) να κυκλοφορήσει τέσσερα τεύχη. Ελπίζω, λοιπόν, να συνεχίσει να είναι καλοτάξιδη και να διασκεδάζει τους θαυμαστές της. Το σχέδιο, στην προσπάθειά του να είναι κωμικό, μου έβγαλε μία θλίψη. Ο λόγος που το εξέλαβα με αυτόν τον τρόπο στηρίζεται στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με κάπως άτσαλα και πολλές φορές παραφορτωμένα καρέ, στα οποία επικρατεί το μαύρο χρώμα και το μελάνωμα είναι πέραν του δέοντος βαρύ. Όλο αυτό κούρασε κάπως τα μάτια μου. Ομολογώ, όμως, ότι υπήρχαν και καρέ (ιδίως εκείνα που εκτείνονται σε μία σελίδα) που τα βρήκα καλαίσθητα κι ας περιγράφουν μία ιδέα κάπως… αντισυμβατική! Εκδοτικά το κάθε τεύχος στέκεται επάξια και σίγουρα βάζει κάτω πολλά από τα φανζίν που φιγουράρουν στα διάφορα conventions. Διαθέτει μεγαλούτσικο σχήμα και η υφή του χαρτιού είναι ματ σε όλα τα σημεία της, ενώ το δέσιμο έχει πραγματοποιηθεί με καρφίτσα. Από το χαρτί στο εσωτερικό δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά το πάχος του εξώφυλλου θα το ήθελα λίγο πιο ενισχυμένο. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση των τευχών #03, 04.
  4. tik

    ΣΚΙΤΣΟΥΧΤΡΑ OMNIBUS

    Φέτος κυκλοφόρησε το αναθεωρημένο, έγχρωμο όμνιμπους της Σκιτσούχτρας. Περιέχει σχεδόν ότι έχει εκδοθεί από Σκιτσούχτρα, μερικά νέα στριπάκια, ενώ, όπως λέει ο δημιουργός, πολλά στριπ ξανασχεδιάστηκαν εξ ολοκλήρου.
  5. Indian

    ΣΤΕΛΙΟΣ & ΡΕΝΟΣ: Ο ΜΠΟΥΚΙ ΧΑΘΗΚΕ

    Έναν χρόνο μετά την πρώτη μας συνάντηση με τους δύο φίλους, ο Στέλιος κι ο Ρένος επιστρέφουν με μία ακόμα περιπέτειά τους, αυτή την φορά με πρωταγωνιστή τον Μπούκι, έναν συμπαθέστατο σκυλάκο, ο οποίος χάθηκε! Όλα ξεκινούν όταν ο καλοσυνάτος και λίγο αφελής Στέλιος φέρνει στο σπίτι τον Μπούκι, έναν σκύλο που βρήκε στον δρόμο. Ο Ρένος, γνωστός τζόρας, γίνεται πυρ και μανία με την άφιξη αυτή κι ο λόγος είναι ότι αφενός δεν θα μπορούν να τον συντηρήσουν κι αφετέρου ότι θα βρουν μπελά από την σπιτονοικοκυρά τους, της οποίας, σημειωτέον, της χρωστάνε δύο ενοίκια! Βγαίνοντας, λοιπόν, έξω από το σπίτι, ο Ρένος πέφτει επάνω σε μία αφίσα που φέρει την φωτογραφία του Μπούκι κι ο ιδιοκτήτης του υπόσχεται να δώσει 2000€ σε εκείνον που θα τον φέρει πίσω! :wow: Χωρίς να χάσει καιρό, επιστρέφει στο σπίτι, παίρνει τον Στέλιο και τον Μπούκι και… η περιπέτεια μόλις άρχισε. Όποιος διάβασε την προηγούμενη ιστορία των δύο φίλων, εύκολα θα καταλάβει το σεναριακό μοτίβο που προσπαθεί να εδραιώσει ο δημιουργός. Ο Στέλιος κι ο Ρένος, στην προσπάθειά τους να εξοικονομήσουν μερικά χρήματα που θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν, μπλέκουν σε τραγικές καταστάσεις, αλλά με γνώμονα πάντα την τιμιότητα και τον αλτρουισμό τους, επιλέγουν τον δύσκολο, αλλά σωστό δρόμο! Η πλοκή κυλάει χωρίς καμία κοιλιά, αλλά ούτε και βιασύνη, είναι κλιμακούμενη και θα λέγαμε ότι έχει και τις ανατροπές της. Δίνεται το στίγμα των προβλημάτων της κοινωνίας μας, ουσιαστικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες και ψευτοεπαναστατισμούς. Και πάλι ο αφελής και βλοσυρός Αστυφύλακας, που είχαμε δει και στην προηγούμενη ιστορία, διαδραματίζει κομβικό κι άκρως χιουμοριστικό ρόλο (ιδίως στο φινάλε) και είναι αυτός που κουβαλά στις πλάτες του το περισσότερο κωμικό στοιχείο του κόμικ. Το φινάλε το βρήκα εξαιρετικά δίκαιο και δίνει τον σωστό τόνο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας πολίτης με κοινωνικές ευαισθησίες κι ένας σωστός άνθρωπος! Συμπερασματικά κι αυτή η ιστορία ήταν του γούστου μου και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. Όσοι έχετε διαβάσει τους “Τσαντάκηδες” και σας άρεσε, τότε η ανάγνωση αυτής της ιστορίας αποτελεί μονόδρομο για εσάς. Όσοι πάλι δεν είχατε την τύχη να γνωρίσετε τον Στέλιο και τον Ρένο, τότε… καλό θα είναι να το κάνετε. Ο εικαστικός τομέας έχει το ίδιο στυλ με την προηγούμενη ιστορία. Το σχέδιο είναι καρικατουρίστικο, δίνει σημασία στην λεπτομέρεια και η απόδοση των χαρακτήρων και των τοπίων είναι άψογη. Επίσης, μου άρεσε πολύ και η πλαστικότητα που δίνεται στις κινήσεις. Οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου ταιριάζουν τέλεια με το σχέδιο και το μελάνωμα (κι εδώ) είναι πανέμορφο! Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι παχύ, πολύ απαλό στην υφή και τα καρέ είναι καλοτυπωμένα. Προσωπικά εξακολουθώ κι εδώ να προτιμώ λίγο πιο παχύ το χαρτί του εξώφυλλου, καθώς με αυτό το πάχος είναι επιρρεπές στα τσαλακώματα. Συνοδευτικό υλικό, εκτός από τα social media του δημιουργού και λίγες πληροφορίες για την επιμέλεια του κόμικ, δεν υπάρχει. Βιογραφικό σημείωμα του δημιουργού Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram
  6. Indian

    ΤΟ ΚΑΣΕΡΙ

    Ο Γιώργος Τσαρδανίδης, γνωστός για το κόμικ του “Μία χούφτα γης”, κυκλοφορεί το 2023 ακόμα μία προσωπική του δημιουργία που ακούει στο… νόστιμο όνομα “Το Κασέρι”. Ουσιαστικά πρόκειται για μία ανθολογία σύντομων ιστοριών, που κυμαίνονται από δύο έως τέσσερις σελίδες, κι έχουν σαν κύριο θέμα τον άνθρωπο και την πορεία του στην ζωή. Οι ιστορίες αυτές έχουν τους εξής τίτλους: Άτιτλη Το μύδι Η λίστα Ζωή; Το ανθρώπινο θαύμα Πτήση Το δέντρο της σκόνης Ο ρόλος της ζωής μου Το νερό Παλάτι ήταν! Κάθε ιστορία έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές, το δικό της ύφος και φυσικά τοποθετούνται σε διαφορετικά τοπικά και χρονικά πλαίσια. Η αλήθεια είναι ότι η θεματολογία όλων των σεναρίων είναι αρκετά βαριά, αλληγορική και δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, από την στιγμή που αναζητώ ευκολότερο “εύπεπτα” κι αισιόδοξα σενάρια. Παραδέχομαι, πάντως, ότι δίνουν άπειρη τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Από τις ιστορίες, αυτή που ξεχώρισα ήταν “Το ανθρώπινο θαύμα”, που αποτελεί μία σάτιρα της μοίρας του ανθρώπινου γένους στο βάθος των αιώνων, υπό το βλέμμα του Παντοδύναμου Θεού. Εν κατακλείδι, το παρόν πόνημα προτείνεται στους προσκείμενους της δουλειάς του δημιουργού και φυσικά σε περισσότερο “ψαγμένα” άτομα από εμένα. Άτομα που θα καταλάβουν γιατί το κόμικ λέγεται “Το Κασέρι”, μιας κι εγώ δεν κατάφερα να το καταλάβω! Ο εικαστικός τομέας χαρακτηρίζεται από έναν μεγάλο πλουραλισμό σχεδιαστικών και χρωματικών τεχνοτροπιών, μία ανομοιογένεια που διαχωρίζει ακόμα περισσότερο τις ιστορίες μεταξύ τους και κάνει την όλη δουλειά να φαίνεται σαν portfolio για τον δημιουργό. Όλα τα καρέ, πάντως, είναι αρκετά αφηρημένα, λίγο φλου, ενώ και τα χρώματα είναι (στις περισσότερες ιστορίες) παστέλ. Λογικό είναι, λοιπόν, να μην είναι και τα πλέον ευχάριστα στο μάτι. Η έκδοση έχει μεσαίο, προς μικρό μέγεθος και οι σελίδες της είναι πιασμένες με καρφίτσα. Το χαρτί, από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό είναι γυαλιστερό, παχύ και με τίμια εκτύπωση των χρωμάτων. Το εξώφυλλο είναι εξίσου παχύ, αλλά εδώ έχουμε μία ματ υφή. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει δια της απουσίας του! Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Η επίσημη ιστοσελίδα του δημιουργού Οι δουλειές του δημιουργού Περισσότερο οπτικό υλικό από το κόμικ
  7. Indian

    ΣΤΕΛΙΟΣ & ΡΕΝΟΣ: ΤΣΑΝΤΑΚΗΔΕΣ

    Ο Ιάκωβος Βάης συστήνει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2022, το κόμικ του με τίτλο “Στέλιος & Ρένος: Τσαντάκηδες”. Ο λόγος για τον Στέλιο (έναν καλοσυνάτο, πολλές φορές αφελή τύπο) και τον Ρένο (ο οποίος είναι μονίμως εκνευρισμένος με τις καταστάσεις, αλλά στο τέλος υποκύπτει στο… καλό), δύο νέους ανθρώπους, που ζουν στην Αθήνα και βασανίζονται από τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής (ανεργία, απρόσωπη κοινωνία, επιθετικοί συνάνθρωποι), αλλά παρόλα αυτά διατηρούν τις αξίες και την τιμιότητά τους. Σε αυτή την ιστορία, οι δύο φίλοι βρίσκονται, κατά σατανική τύχη (ή μάλλον ατυχία), να κρατούν την τσάντα μιας ηλικιωμένης κυρίας, γεμάτη με χρήματα και με όλους τους περίοικους που ήταν μπροστά στο περιστατικό να τους κατηγορούν για κλοπή και να τους παίρνουν στο κυνήγι! Μάταια εκείνοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι… δεν είναι ελέφαντες, ενώ και η Αστυνομία δεν φαίνεται να έχει και τα τιμιότερα αισθητήρια, όταν ζήτησαν την συνδρομή της. Αν και γρήγορο, το σενάριο με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Μέσα από την πλοκή και την εναλλαγή των σκηνών ξεδιπλώνεται μία όμορφη ιστορία έμπρακτης φιλίας κι εξυψώνεται το μεγαλείο της τιμιότητας. Κι όλα αυτά την ώρα που τόσο το κράτος, όσο και η κοινωνία γενικότερα αποστρέφουν το πρόσωπό τους στο σωστό και το έντιμο. Ο Βάης κάνει την αυστηρή κριτική του για τα κακώς κείμενα της πολιτείας, άλλες φορές μιλάει με ρεαλισμό κι άλλες λίγο υπερβολικά, αλλά ποτέ κουνώντας το δάχτυλο, αλλά με μία φανερή διάθεση για κωμική σάτιρα και πλάκα. Ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές του σύμπαντος του Στέλιου και του Ρένου είναι κι ο χοιρόμορφος Αστυνομικός, με την κουτοπονηριά, την αυστηρότητα, αλλά και την… ανικανότητά του! Το φινάλε της ιστορίας το βρήκα δίκαιο και δίνει μία μεγάλη ελπίδα στην κοινωνία, ότι υπάρχουν ακόμα αλτρουιστές κι ότι δεν χάθηκαν όλα. Εν κατακλείδι, μέσα στην πλειοψηφία των μελαγχολικών, των επαναστατικών-αναρχικών και των πρόχειρων αυτοεκδόσεων, η συγκεκριμένη αποτελεί ένα όμορφο φωτεινό παράδειγμα καυστικής σάτιρας, αλλά και χιούμορ. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους και προσωπικά θα ψάξω περισσότερο το έργο του δημιουργού. Ο εικαστικός τομέας αποτελεί κι αυτός μία κατηγορία μόνος του. Το κάθε καρέ διέπεται από ολοζώντανες λεπτομέρειες και το μοτίβο που επικρατεί είναι αυτό της καρικατούρας. Το μεγάλο μέγεθος του τεύχους επιτρέπει στο σχέδιο να αναπνέει και να αναδεικνύει καλύτερα το συνολικό αποτέλεσμα. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι εδώ είναι το πλέον ενδεδειγμένο και μάλιστα απογειώνεται με το πανέμορφο μελάνωμα! :respect: Τόσο στο σενάριο, όσο και στο σχέδιο, λοιπόν, είναι φανερό ότι έχει εκπονηθεί ουσιαστική καλλιτεχνική δουλειά με μεράκι! Η έκδοση, όπως ανέφερα και πιο πάνω, έχει μεγάλο μέγεθος, κατάλληλο για το συγκεκριμένο σχέδιο και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το ματ χαρτί, από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό, έχει καλή και καθαρή εκτύπωση, ενώ κι από το πάχος του δεν έχω παράπονο. Ίσως, όμως, να ήθελα λίγο πιο παχύ το εξώφυλλο. Συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε, εκτός από τους προσωπικούς λογαριασμούς του δημιουργού στα γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο λογαριασμός τους δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός τους δημιουργού στο Instagram
  8. fotdim

    ΦΙΛΝΤΙΣΕΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

    Ένα κόμικ 15 σελίδων όπου μια γιαγιά αφηγείται δύο ιστορίες από παλαιότερους χρόνους του Βυζαντίου σε έναν τροβαδούρο για να μπορέσει να γράψει κάποιο τραγούδι. Αφήνει κάποια υπόνοια για συνέχεια... Στην τελευταία σελίδα υπάρχουν Σχολιασμοί και επεξηγήσεις από τον δημιουργό (κάτι που εμένα μου άρεσε) Ένα κόμικ που μου έκανε κλικ παρά το πιο παιδικό του σχέδιο και γι αυτό αποκτήθηκε από το Comicdom.
  9. nikolas12

    ΛΕΣΧΗ ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΩΝ ΜΚΟ

    Σύνοψη (από το σάιτ του Solaris): Μια ανθολογία με ιστορίες των ενήλικων μαθητών του Νικόλα Στεφαδούρου αλλά και του ίδιου. Σχολιασμός έκδοσης: Μία ακόμα αυτοέκδοση που κυκλοφόρησε στο Comicdom πριν δύο μήνες, η οποία αν και ολιγοσέλιδη, περίπου 40 σελίδες, περιέχει μικρές ιστορίες ή σχέδια έξι διαφορετικών Ελλήνων δημιουργών. Ανθολογία λοιπόν με διάφορες ιστορίες, οι οποίες έχουν σαν βάση το χιούμορ και ως ένα βαθμό το στοιχείο του τρόμου, των φαντασμάτων και των στοιχειωμένων σπιτιών. Το χιούμορ επίσης είναι εξαιρετικό στο οπισθόφυλλο με τις δηλώσεις διαφόρων γνωστών προσωπικοτήτων σχετικά με την έκδοση καθώς και ένα φανταστικό Scan Me κάτω δεξιά που με έκανε να γελάσω πολύ. 1. Boom Shaka Laka Δύο σχέδια του Πάνου Ανδροβιτσανέα σχετικά με το μπάσκετ, ομολογουμένως αρκετά όμορφα. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/panagos_undo/ 2. Not Another Horror Story Μια τρομακτική και συγχρόνως σουρεαλιστική ιστορία της Θεοδοσίας Βασιλείου που εμπλέκει από κλόουν μέχρι μαυροφορεμένους τύπους και τους οποίους συναντά μια οικογένεια. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/theodosia_vasileiou/ 3. Το Στοιχη-ωμένο Σπίτι Εδώ ο Φάνης Μόσχας εμπλέκει το χιούμορ και το σύγχρονο τρόπο ζωής με ένα στοιχειωμένο σπίτι στο οποίο μετακομίζει μια οικογένεια. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/fns.mosjas/ 4. The Rebetikon Όλο και πιο συχνά διαβάζουμε ιστορίες για το ρεμπέτικο τραγούδι και ο Γιώργος Παπαηλίου δίνει τη δική του κωμική-σοβαρή νότα σε όλο αυτό. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/george_papailiou/ 5. The History of Rock Προφανώς δεν είναι για την ιστορία της ροκ μουσικής, εδώ λοιπόν ο Νικόλας Στεφαδούρος, από τους πιο αναγνωρίσιμους και δουλευταράδες σχεδιαστές της ελληνικής σκηνής κατά τη γνώμη μου, φτιάχνει μια τετρασέλιδη χιουμοριστική ιστορία σχετικά με την ιστορία του Rock, μιας πέτρας που ένα μυρμήγκι προσπαθεί να μετακινήσει. Instagram του δημιουργού: https://www.instagram.com/stef000/ 6. Real Ghosts Η αγαπημένη μου ιστορία προσωπικά από αυτές που διάβασα σε αυτήν την αυτοεκδοσούλα. Με σχέδιο που κινείται στο ζωντανό live ενός Youtuber σε ένα τρομακτικό μέρος με την Κόννυ Τσιχλογιάννη να χτίζει φανταστικά μια πολύ ωραία ανατροπή στο τέλος. Instagram της δημιουργού: https://www.instagram.com/konnyart/ Όλες οι ιστορίες είναι συμπαθείς και με όμορφο σχέδιο και κάθε μία έχει κάτι να δώσει. Μπορείτε να βρείτε το τεύχος απ' όσο γράφει στη σελίδα του Νικόλα Στεφαδούρου στο Solaris. Ευχαριστούμε τον @ nikos99 για την παροχή του τεύχους #01 και τον @ fotdim για το τεύχος #02.
  10. Indian

    MINIMUM EFFORT

    Το Minimum Effort αποτελεί μία δημιουργία του Στηβ Στιβακτή, γνωστού μας από την Σκιτσούχτρα, την Σπαζοραχούλα και το Εσμέ. Πριν περάσουν στο χαρτί, αυτά τα μεμονωμένα στριπάκια κυκλοφορούσαν κάθε μήνα στην σελίδα του στο Patreon. Όταν, λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι ωρίμασαν οι καιροί, ο Στηβ, συγκέντρωσε την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των στριπ (όπως αναφέρει ο ίδιος μόνο λίγα έμειναν εκτός, λόγω του ότι δεν του άρεσαν ιδιαίτερα ή ότι δεν ήταν συμβατά με το φορμάτ του τεύχους) και τον Σεπτέμβριο του 2021 τα εξέδωσε σε ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι. Η συγκεκριμένη δουλειά ουσιαστικά πρόκειται για ένα άτυπο ημερολόγιο του δημιουργού, από τις ημέρες του εγκλεισμού και της πανδημίας γενικότερα. Ξεκινάει από τον Μάιο του 2019, περνά από το 2020 και καταλήγει στο 2021. Μαζί του σε αυτό το ταξίδι είναι οι φίλοι του και πρώτη από όλους (και καλύτερη) είναι η Ρενέ, η χαριτωμένη σκυλίτσα του, με την οποία έχουν ζήσει πολλές ευτράπελες, χαριτωμένες και συγκινητικές καταστάσεις. Ο Στηβ περιγράφει σκηνές από την καθημερινότητά του, καθώς επίσης παραθέτει σκέψεις του τόσο για την κοινωνία, όσο και πιο προσωπικές. Πάντα με κέφι και διάθεση για αυτοσαρκασμό, αλλά και με οξυμένη την αίσθηση του προβληματισμού. Διαβάζοντας πρόσφατα το “Δεν είναι τίποτα: Ένα κομιξοημερολόγιο”, εντόπισα πολλές ομοιότητες όσον αφορά την δομή των δύο κόμικς. Έτσι μπορώ να πω ότι το αίσθημα της έκπληξης λόγω πρωτοτυπίας… πήγε περίπατο. :P Γενικά, πάντως, την βρήκα μία καλή δουλειά, που φέρνει τον δημιουργό πιο κοντά στο κοινό του, γεγονός ευχάριστο. Προτείνεται, λοιπόν, πρωτίστως σε αυτούς. Από το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι έμεινα με ανοιχτό το στόμα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι επιτελεί στο ακέραιο την δουλειά του. Έχει λεπτομέρειες και βοηθάει τα μέγιστα να γίνει και οπτικά κατανοητή η ιδέα του κάθε στριπ. Αν θα έπρεπε να το χαρακτηρίσω, θα έλεγα ότι μοιάζει περισσότερο με πρόχειρο γελοιογραφικό σκίτσο. Το ασπρόμαυρο χρώμα, από την στιγμή που έχουμε μονοσέλιδα στριπάκια κι όχι ένα σενάριο με αρχή, μέση και τέλος, πιστεύω ότι είναι το ιδανικό. Η έκδοση, αν και μιλάμε για φανζίν, είναι πολυσέλιδη, με το χαρτί στο εσωτερικό να είναι απλό ματ, αλλά ικανοποιητικού πάχους. Χρώμα βρίσκουμε μόνο στα εξώφυλλα, τα οποία θα τα ήθελα λίγο πιο παχιά για να αποφεύγονται τα τσαλακώματα. Σαν συνοδευτικό υλικό θα πρέπει να συμπεριλάβουμε μία σελίδα, στο τέλος του κόμικ, στην οποία ο Στηβ δίνει πληροφορίες για την γέννηση του Minimum Effort, καθώς επίσης παραθέτει και τις ευχαριστίες του σε εκείνους που στήριξαν την δημιουργία του. Τέλος, να πούμε ότι το κόμικ διατίθεται δωρεάν στους υποστηρικτές του Στηβ στο Patreon. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Twitter Συνέντευξη του δημιουργού στην Lifo
  11. GeorgeTheSuper

    AMONG THE GODS

    Η πεζή καθημερινότητα μιας αρχαιολόγου ανατρέπεται, καθώς ένας παλιός γνώριμος την καλεί. Οι εξειδικευμένες της γνώσεις, σχετικές με την Ελληνική αρχαιότητα ίσως κριθούν απαραίτητες για την αναγνώριση ενός ευρήματος, το οποίο μοιάζει να αψηφά το ίδιο το παρελθόν του. Ίσως ακόμη και το μέλλον του. Τιμή τεύχους: 3€ Η ανθρώπινη φύση του μυστηριώδους ευρήματος είναι πλέον γνωστή στους ερευνητές μας, το πρόσωπο του μυστηριωδούς ταξιδιώτη αποκαλύφθηκε. Στο δεύτερο μέρος, ο άγνωστος ξένος τους αφηγείται μια ιστορία. Μια ιστορία που τους ανοίγει ένα παράθυρο σε κάποιο μέλλον πιο απειλητικό και αφιλόξενο απ' όσο ποτέ θα περίμεναν. Τιμή τεύχους: 4€ (μπορεί να έχω κάνει και λάθος στην τιμή πάντως κάπου εκεί κυμαινόταν) Όπως με ενημέρωσε ο δημιουργός στο Comidom Con Athens 2015 σύντομα (μπορεί και στο Comic Con Θεσσαλονίκης) θα κυκλοφορήσει και το 3ο τεύχος που είναι σχεδόν έτοιμο, ενώ σκέφτεται να το ολοκληρώσει σε 5 τεύχη. Εξώφυλλο τεύχους 3 από το facebook του δημιουργού: Η εικονογράφηση είναι αρκετά υποσχόμενη. Ωστόσο, για μένα η πλοκή κάνει αυτή την αυτοέκδοση ξεχωριστή. Η ποιότητα του είναι αρκετά καλή αν και νομίζω χρειαζόταν λίγο πιο σκληρό εξώφυλλο για να αποφεύγονται οι πολλές γρατσουνιές. Παρόλα αυτά, το προτείνω ανεπιφύλακτα... Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον leonidio.
  12. Dredd

    MONSIEUR CHARLATAN

    Η πρώτη δουλειά της Αγγελικής Σαλαμαλίκη μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1930. Ο ομώνυμος πρωταγωνιστής, Γάλλος διάσημος ντετέκτιβ στο παρελθόν, έχει επιστρέψει στο Παρίσι κατεστραμμένος, τόσο οικονομικά λόγω του Κραχ του 1929, όσο και συναισθηματικά επειδή τον έχει αφήσει η γυναίκα του. Μαζί του και πάντα στου πλάι του, μια δημοσιογράφος-φίλη με την οποία μοιράζονται ένα ένοχο μυστικό. Ένα πρόσωπο από το παρελθόν του Charlatan κάνει την εμφάνιση του στο Παρίσι και......... Το Monsieur Charlatan ξεκίνησε ως web-comic, και με τη βοήθεια του indiegogo και της kickstarter πλατφόρμας του, κατάφερε να φτάσει και στην έντυπη μορφή του, μαζεύοντας μάλιστα πάνω από €7.000! Το βιβλίο είναι μεγάλου μεγέθους,γερό, με μαλακό εξώφυλλο, και το χαρτί είναι illustration, βαρύ και ανθεκτικό. Γενικά, η ποιότητα έκδοσης είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και οι 220 σελίδες του, μαζί με το μέγεθος και την ποιότητα του χαρτιού, κάνουν τα €15,00 μια πολύ καλή τιμή. Το γεγονός ότι ξεκίνησε την πορεία του ως web-comic γίνεται εμφανές στα πρώτα κεφάλαια οπότε και η δράση "πετάει" από καρέ σε καρέ, χωρίς ιδιαίτερη σύνδεση μεταξύ τους. Στην πορεία όμως ομαλοποιείται και αποκτά έναν κανονικό ρυθμό. Η ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά είναι ωραία δοσμένη και 1-2 twists είναι έξυπνα και ωραία τοποθετημένα στην ροή της ιστορίας. Το σχέδιο είναι "καρτουνέ", αλλά καλοδουλεμένο και όχι πρόχειρο και οι χρωματισμοί είναι άλλοτε φωτεινοί και άλλοτε μουντοί, πάντοτε όμως ταιριαστοί. Δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους διαλόγους, αλλά στη δράση και στα γρήγορα εναλλασσόμενα και εντυπωσιακά καρέ. Σαν γενική αίσθηση, θα το κατατάξω στα κόμικ που εγώ αποκαλώ "κινηματογραφικά". Κόμικς δηλαδή στα οποία οι σελίδες γυρίζουν πάρα πολύ γρήγορα, διαβάζονται πάρα πολύ γρήγορα (το διάβασα ολόκληρο σε μισή ώρα) αλλά και δυστυχώς ξεχνιούνται εξίσου γρήγορα. Ίσως είναι άδικο γιατί, ειδικά στο σχέδιο, η Σαλαμαλίκη έχει κάνει καλή δουλειά και σίγουρα δεν "ξεπέταγε" τις σελίδες της. Τα περισσότερα καρέ έχουν ωραίες λεπτομέρειες και έχουν πολύ γούστο και καλαισθησία. Για ελληνική δουλειά την θεωρώ πάρα πολύ καλή και θα πρότεινα σε όλους να τη διαβάσουν. Δεν θα τους αλλάξει τον κόσμο, αλλά θα περάσουν καλά. Του δίνω ένα 7/10 Υ.Γ. Δεν υπάρχει δυνατότητα να scanαρω εξώφυλλα, παρακαλώ να μεριμνήσει κάποιος άλλος.
  13. GeoTrou

    ΓΙΑΓΙΑ ΛΟΥCΗ

    Στον τρίτο όροφο μένει η γιαγιά Λούση. Μην κάνετε το λάθος, όμως, να την περάσετε για μια καλοπροαίρετη γριούλα. Η γιαγιά Λούση είναι ο ίδιος ο Εωσφόρος. Το λέει και τ' όνομά της εξάλλου... Το φανζίν αυτό των Τάσου Καραγιαννίδη (σενάριο) και Χρήστου Πίττα (σχέδιο) έκανε την εμφάνισή του στο Comicdom Con '19. Απλή αλλά «πρωτότυπη» έκδοση, καθώς οι συνδετήρες έχουν μπει στο πάνω μέρος, οι σελίδες δηλαδή γυρίζουν στον κάθετο άξονα. Στο εσωτερικό, διαβάζουμε αρκετά αστεία στριπάκια, με σχέδιο πιο προσεγμένο απ' όσο φαίνεται αρχικά. Για του λόγου το αληθές, η πρώτη σελίδα: Γενικά μια ωραία αυτοέκδοση που προτείνω σε όσους παρακολουθούν τη σκηνή των αυτοεκδόσεων. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Lord Makro & nikos99.
  14. Indian

    ΠΕΙΝΑ Η ΑΠΗΝΗΣ

    Πρόκειται για μία δουλειά, επιμελημένη από την Δήμητρα Νικολαΐδη, η οποία μας έρχεται με την μορφή αυτοέκδοσης. Το χρονικό πλαίσιο του σεναρίου είναι ο Μεσαίωνας κι ο τόπος είναι ένα παραμυθένιο βασίλειο, στο οποίο όλοι είναι ευτυχισμένοι και δεν λείπει τίποτα από κανέναν. Αυτή την ησυχία κι ευημερία, θα ταράξει ένας αιμοβόρος δαίμονας, ο οποίος προκαλεί πολλές καταστροφές. Ένα πριγκιπόπουλο, λοιπόν, αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει σε μία μάχη σώμα με σώμα, αλλά δυστυχώς ηττάται… Ο δαίμονας, τότε “γλυκαίνεται” στο βασιλικό αίμα και τους ανακοινώνει πως αν δεν τον ταΐζουν, κάθε τόσο, ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, θα καταστρέψει ολόκληρο το βασίλειο! Η μακάβρια συμφωνία κλείνει, οι άρχοντες κλειδώνονται στο παλάτι για να μην βλέπουν το τέλος των απογόνων τους και οι υφάντρες πλέκουν το πέπλο για την θυσία. Μία από αυτές τις υφάντρες, η Μελυσίνη, θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, αποζητώντας διακαώς να ξεφύγει από τα δεσμά της και να ελευθερωθεί από αυτή της την υποχρέωση. Ο δρόμος της, λοιπόν, θα την οδηγήσει στο παλιό παλάτι, εκεί όπου κείτεται το σκήνωμα του πρώτου πρίγκιπα που θυσιάστηκε… Ομολογώ ότι οι πρώτες σελίδες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να μου εξάψουν το ενδιαφέρον. Η Νικολαΐδη έχει καταθέσει μεγάλα ποσά φαντασίας κι έχει “χτίσει” μία όμορφη υπόθεση, που μπαίνει κατευθείαν στο ζητούμενο, χωρίς να χρονοτριβεί, αλλά ούτε και να βιάζεται. Εύσημα θα πρέπει να δώσουμε στον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας, τον οποίο θα τον χαρακτηρίζαμε “σφιχτοδεμένο” και με δυναμική προσωπικότητα, ένα γεγονός σπάνιο για τον ρόλο της γυναίκας, χαμηλής τάξης, σε τέτοιους καιρούς… Δυστυχώς έχω παράπονα από την διαχείριση της πλοκής, από την μέση και μετά. Ένιωσα ότι δημιουργείται μία “κοιλιά” και σε αρκετά σημεία η σκηνοθεσία και οι εναλλαγές των σκηνών με μπέρδεψαν. Το παραμύθι μπλέκεται άτσαλα με το μεταφυσικό στοιχείο και βγάζουν ένα αποτέλεσμα, σίγουρα όχι κατάλληλο των προσδοκιών που είχα χτίσει διαβάζοντας την αρχή. Παραδέχομαι, πάντως, ότι η πλοκή περιέχει το απαραίτητο μυστήριο, που αφήνει θετικές υποσχέσεις για την συνέχεια. Βλέπετε, μιλάμε για το Α’ μέρος. Εν κατακλείδι, προτείνεται στους φανατικούς παρόμοιας θεματολογίας ιστοριών. Σχεδιαστικά μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Τα καρέ αποτυπώνονται καθαρά, χωρίς όμως, να στερούνται του ρεαλιστικού στοιχείου, με περισσότερη μαεστρία να έχει κατατεθεί στην απόδοση των χαρακτήρων, οι οποίοι εμφανίζουν φυσικές κινήσεις και περιγράφουν άψογα μία ευρεία γκάμα συναισθημάτων. Ικανοποιημένος δηλώνω κι από τον χρωματισμό. Αν και θα τον ήθελα έναν τόνο πιο φωτεινό (όπου χρειάζεται), εντούτοις έχουμε μία παλέτα, που αποτελείται από “γλυκά” χρώματα που δένουν όμορφα με το σχέδιο. Η έκδοση είναι μικροκαμωμένη, αλλά έχει πολυτέλεια. Η κόλληση στην ράχη φαίνεται να είναι στιβαρή, ενώ το γυαλιστερό χαρτί αποτυπώνει τέλεια το σχέδιο. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, εκτός από τους λογαριασμούς της δημιουργού στα social media. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την παραχώρηση του κόμικ.
  15. Indian

    ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

    Ο Παναγιώτης Λιάκος, άφησε για λίγο την ακαδημαϊκή καριέρα του διδάκτορα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κι εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή της Ένατης Τέχνης, με την προσωπική του δουλειά που ακούει στο όνομα “Νεκρικοί Διάλογοι”. Το εν λόγω πόνημα, το οποίο κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2021 υπό την μορφή αυτοέκδοσης, είναι γελοιογραφικού και συνάμα μακάβριου χαρακτήρα, που προσωπικά μου έφερε στο μυαλό τα “Μαύρα” του βετεράνου Αρκά. Στο τιμόνι ή μάλλον στο πηδάλιο του πρωταγωνιστή βρίσκεται ο Χάρος, ο οποίος με την βάρκα του διασχίζει αιώνια τον Αχέροντα πηγαίνοντας τις ψυχές των νεκρών μέχρι τις πύλες του Κάτω Κόσμου. Ο αναγνώστης, λοιπόν, θα γνωρίσει επτά από αυτές τις χαμένες ψυχές, ανθρώπων με ιδιαίτερο χαρακτήρα, που επιβεβαιώνουν το δημώδες ρητό που λέει ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Αυτές οι ψυχές, λοιπόν, ανήκουν στα εξής άτομα: ● Σμαράγδα Σελφάκη: Μία κοπέλα κολλημένη με τις selfies και τα social media. ● Χάρης Σαμπρέλας: Ένας τύπος κολλημένος με το σώμα του, την γυμναστική και την χρήση αναβολικών. ● Νεοκλής Ταριφίδης: Ένας παλαίμαχος οδηγός ταξί, ο οποίος φερόταν εντελώς αντιεπαγγελματικά και παράνομα. ● Χρυσή Ακάματου: Μία πλούσια κληρονόμος που δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή της και το μόνο που κάνει καλά είναι να δίνει διαταγές στους υφισταμένους της. ● Μάνος Κουβάς: Ένας αμετανόητος και εθισμένος στον τζόγο παίκτης, που δεν δίστασε να παίξει (και να χάσει) ακόμα και το πατρικό του σπίτι. ● Μιλτιάδης Β. Λαδωμένος: Δήμαρχος ενός μικρού χωριού, που προέρχεται από τζάκι και με μεγάλη ικανότητα στην οικειοποίηση των χρημάτων των ψηφοφόρων του. ● Σεβαστή Μπουρλοτιέρη: Μία γριά, μέλος μίας αίρεσης, που σκοπό έχει τον προσηλυτισμό για την απόσπαση χρημάτων από τους ανυποψίαστους κι αφελείς πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, μετά τον θάνατό τους, βρίσκονται (ένας κάθε φορά) στην βάρκα του μεταφορέα των ψυχών και του κάνουν τον βίο αβίωτο στην κυριολεξία. Από αυτήν τους την συνάντηση, δημιουργούνται έξυπνοι διάλογοι, που συχνά (αλλά όχι πάντα) καταλήγουν σε χιουμοριστικές κι άκρως καυστικές ατάκες, με τον Χάρο να επιστρατεύει ατάκες από την “Θεία Κωμωδία” του Δάντη. Η πρώτη απόπειρα στα κόμικς του κ. Λιάκου, λοιπόν, νομίζω ότι αποκτά θετικό πρόσημο. Έχουμε να κάνουμε με μία συμπαθητική δουλειά, που μπορεί να μην κάνει τον αναγνώστη να πιάνει την κοιλιά του από τα γέλια, διαθέτει όμως χαριτωμένο σενάριο, με έξυπνες ατάκες και χαρακτήρες με ρεαλιστικά στοιχεία… δυστυχώς. Ο δημιουργός είναι απόλυτα λογικό ότι δεν διαθέτει την εμπειρία του Αρκά, αλλά δεν νομίζω ότι το επιζητεί κιόλας. Εύχομαι, πάντως, να διαβάσω κι άλλες δουλειές του. Προτείνεται σε όλους εκείνους που αρέσκονται να διαβάζουν παρόμοιες δουλειές και είμαι σίγουρος ότι δεν θ’ απογοητευτούν. Το σχέδιο, το οποίο είναι του ίδιου, θα το χαρακτηρίζαμε διεκπεραιωτικό και δίνει περισσότερο βήμα για ν΄ αναδειχθεί το κωμικό μέρος του σεναρίου. Ο δημιουργός μάς εξομολογείται ότι τα καρέ έχουν φτιαχτεί με την χρήση λογισμικού ανοιχτού κώδικα. Χαρακτηρίζονται από στατικότητα κι απλοϊκή αποτύπωση των χαρακτήρων και των backgrounds. Γενικά δεν ήταν άσχημο, αλλά σίγουρα το κόμικ δεν θα γίνει γνωστό από αυτό. Το χρώμα είναι κι αυτό κάπως μονότονο και μουντό, αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα έτσι θα έπρεπε να ήταν, αφού έχει να διαχειριστεί μία τέτοια θεματολογία. Η έκδοση, αν και πρόκειται για φανζίν, είναι αρκετά τίμια και με εξαιρετική ποιότητα χαρτιού. Οι σελίδες έχουν ιδανικό πάχος, ενώ και το εξώφυλλο είναι ό,τι πρέπει, με αποτέλεσμα το έντυπο να έχει ένα αξιόλογο βάρος. Μετά το πέρας του κύριου κόμικ, το τεύχος αφιερώνει μερικές ακόμα σελίδες με extras από τις περιπέτειες του Χάρου. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ σαν συνοδευτικό υλικό συγκαταλέγεται μία σύντομη (αλλά αξιοσημείωτη) βιογραφία του δημιουργού, καθώς και δύο λόγια από εκείνον για το έργο του. Ο κ. Λιάκος ενημερώνει ότι ο τίτλος, αλλά και η θεματολογία που επέλεξε είναι εμπνευσμένα από τους “Νεκρικούς Διαλόγους” του Λουκιανού. Επίσης, δίνει τις ευχαριστίες του στην Δήμητρα Αδαμοπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.
  16. GeoTrou

    ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ

    Ονομαστική τιμή: 0,80€ Το κόμικ αυτό είναι πολύ κούτσικο, οπότε δεν έχει νόημα να πω κάτι για την υπόθεση. Θα περιοριστώ χαρακτηρίζοντάς το «ένα sci-fi Ο Μεγαλέξαντρος και ο Κατηραμένος Όφις, χωρίς τον Καραγκιόζη». Ο φίλτατος Χρήστος Μακροζαχόπουλος (κατά φόρουμ Lord Makro), μας δίνει μια δικιά του παρωδία του σύμπαντος του Star Wars, σε ένα φανζίν τσέπης, απλό μεν διασκεδαστικότατο δε. Δεν κυκλοφόρησε ποτέ, αλλά λίγοι μόνο εκλεκτοί δέχτηκαν επίσκεψη από τον Master Yoda που τους χάρισε το τευχάκι. Οι κοινοί θνητοί, μπορείτε να ρωτήσετε τον δημιουργό για το πώς μπορείτε να το προμηθευτείτε. May the force be with you! Α, και όπως ενημερωνόμαστε από το οπισθόφυλλο, θα υπάρξει και κάποιου είδους συνέχεια, καθώς αυτό είναι το πρώτο μέρος της σειράς Τα Μικρά Μεγάλα Αριστουργήματα. Ξανά may the force be with you! http://www.snowtroopers.ca/forum/Smileys/wader/yoda.gif Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους germanicus, Retroplaymo και Indian.
  17. Indian

    GODZILLA VS KIM JONG-UN

    Ο Φώτης Τσελεπατιώτης, όπως μπορούμε να δούμε κι από τις δουλειές του “Πέχρα” και “Τζόνυ Τέσλα μπιγκίνς”, εξελίσσεται σε έναν πολυγραφότατο κομίστα, με εξειδίκευση στην σάτιρα. Το 2022, λοιπόν, ήταν η σειρά της Άπω Ανατολής να περάσει από την καυτή του πένα κι αυτό συνοψίστηκε στο πόνημά του που φέρει τον τίτλο “Godzilla vs Kim Jong-Un”. Ο Επιμενίδης, ένας ελεγκτής εισιτηρίων με εύφημο μνεία, κερδίζει ένα πακέτο διακοπών σε όποια χώρα θέλει. Αποφασίζει, λοιπόν, να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο του κορμί στην μαγευτική Βόρεια Κορέα, η οποία δεν το απογοήτεψε ποτέ… στο στοίχημα! Πηγαίνοντας εκεί γνωρίζεται με το… ιδιαίτερο καθεστώς που επικρατεί κι έτσι το περίεργο κούρεμά του θα τον στείλει στην φυλακή για… 8 ολόκληρα χρόνια! Η μοίρα, όμως, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη κι έτσι ο φίλος μας γνωρίζεται με τον δικτάτορα ηγέτη της χώρας, τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον μαθαίνει Ελληνικά και γίνονται στενοί φίλοι. Όταν, λοιπόν ο Κιμ αποφασίζει να εισβάλει στην Ιαπωνία με σκοπό να την κατακτήσει, θα πάρει μαζί του και τον Επιμενίδη. Και κάπως έτσι αρχίζουν όλα! Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία όμορφη δουλειά, η οποία στηρίζεται στην σάτιρα κι έχει χροιά από την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Βόρεια Κορέα. Το σενάριο μπορεί να μοιάζει “τρελούτσικο”, παρόλα αυτά έχει συνοχή και το ενδιαφέρον είναι ότι παίρνει ένα στοιχείο που βρίσκεται κατά την διάρκεια της πλοκής και το χρησιμοποιεί εύστοχα στο φινάλε. Όμορφο plot twist, που δεν το βλέπουμε συχνά σε κόμικς που χρησιμοποιούν τέτοιου είδους θεματολογία. Το χιουμοριστικό στοιχείο είναι πανταχού παρόν τόσο στο κείμενο όσο και στο σχέδιο. Παραδέχομαι ότι δεν είναι σε όλη την διάρκεια εύστοχο, αλλά συνολικά δεν με απογοήτευσε. Εν κατακλείδι πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά, χαρακτηριστική του τομέα της, που την διάβασα ευχάριστα και πολλές ήταν οι φορές που έπιασα τον εαυτό μου με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Προτείνεται στους λάτρεις τις σάτιρας, που αναζητούν μία γρήγορη, αλλά όχι άσκοπη και χωρίς νόημα, ανάγνωση. Όσοι έχουν εμπειρία από τις προηγούμενες δουλειές του Φώτης, εύκολα θα καταλάβουν ότι το σχέδιο είναι το χαρακτηριστικό του. Τα καρέ, τολμώ να πω ότι είναι κάπως παραφορτωμένα, δεν αναπνέουν καλά και ίσως σε αυτό να ευθύνεται και το μικρό μέγεθος της έκδοσης. Παρόλα αυτά δεν στέκεται πολύ κουραστικό για τα μάτια, ενώ παράλληλα βρίσκουμε πολλές λεπτομέρειες, άκρως κωμικές, που μου έφεραν στο μυαλό την σχεδιαστική νοοτροπία του Benito Jacovitti, στον θρυλικό “Κοκομπίλ”. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι ταιριάζει στην περίπτωση, ενώ ευχαριστημένος έμεινα κι από το μελάνωμα. Η έκδοση είναι μικροκαμωμένη και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει καλή υφή κι όμορφη εκτύπωση, ενώ και το πάχος του είναι ικανοποιητικό. Όσον αφορά το πάχος, μακάρι να μπορούσα να πω κάτι αντίστοιχο και για το εξώφυλλο, το οποίο είναι εξαιρετικά λεπτό. (emoji μούτρων) Συνοδευτικό υλικό, πέρα από τους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που μπορούμε να βρούμε τον δημιουργό, δεν υπάρχει. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός της Zombiecake Comix στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  18. Η γνωστή στο κοινό από τις δημιουργίες της “Μαλάκα λεσβίες!” και “Τα κρουασανάκια δεν είναι τα ίδια”, Σμαρ επιστρέφει με ένα ακόμα έργο της, το οποίο το αποκαλεί “Μάλλον δεν είναι τίποτα: ένα κομιξοημερολόγιο”. Ουσιαστικά πρόκειται για την δεύτερη παρόμοια προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα είδος ημερολογίου που να περιγράφει στιγμές από την καθημερινότητα που θέλει να μοιραστεί με το κοινό της, η οποία ήρθε μετά από τρία χρόνια. Η δομή του συγκεκριμένου φανζίν, λοιπόν, αποτελείται από μονοσέλιδα υπαρκτά γεγονότα (γι’ αυτό δεν τολμώ να τα αποκαλέσω στριπάκια), τα οποία ήρθαν στην ζωή της δημιουργού την περίοδο από το 2018 και μετέπειτα. Σε κάθε σελίδα αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία ή τουλάχιστον ο μήνας και το έτος, όπου έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα. Πρωταγωνιστές σε όλο αυτό, στέκονται όχι μόνο οι φίλοι και οι γνωστοί της, αλλά επίσης οι… σκέψεις και τα συναισθήματά της. Προσωπικά την βρήκα μία αξιόλογη και πρωτότυπη ιδέα, η οποία υλοποιήθηκε με σωστό τρόπο. Από εκεί και πέρα, όμως δεν μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο κόμικ με κράτησε δυνατά στις σελίδες του. Το διάβασα και νομίζω ότι θα το ξεχάσω σύντομα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι αδυνατώ να ταυτιστώ με τις συγκινήσεις που προσφέρουν οι στιγμές που περιγράφονται γιατί απλά δεν συμμετέχω σε αυτές, καθώς επίσης βρήκα τις περιγραφές κάπως άτονες. Επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν μπορώ να πω ότι βρήκα ικανοποιητικό κωμικό στοιχείο στα καρέ. Εν κατακλείδι, προτείνεται στους θαυμαστές της δημιουργού, αλλά και σε εκείνους που θα θελήσουν να διαβάσουν κάτι γρήγορο, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή. Οι υπόλοιποι διαβάστε το με δική σας ευθύνη. Το σχέδιο διαθέτει ποικιλομορφία. Παρατηρούμε ότι σε πολλές σελίδες το στυλ αλλάζει κι άλλες φορές γίνεται λεπτομερές και καθαρό, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι ασταθές και κάπως πρόχειρο. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι είναι το ενδεικτικότερο για το συγκεκριμένο κόμικ, λόγω της λιτής θεματολογίας του. Το βρήκα αρκετά καλό. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος αλλά είναι αρκετά προσεγμένη. Η κόλληση στην ράχη είναι στιβαρή, ενώ οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν ματ υφή κι ενισχυμένο πάχος. Αξιοπρεπές είναι και το εξώφυλλο, το οποίο αποτελεί το μοναδικό σημείο του εντύπου που έχει χρώμα. Στο συνοδευτικό υλικό, βρίσκουμε ένα σύντομο εισαγωγικό σημείωμα της δημιουργού, πλαισιωμένο κι από τις ευχαριστίες της. Μετά το πέρας του… κομιξοημερολογίου, βρίσκουμε δύο σελίδες με guest art. Τα εξτραδάκια τελειώνουν με μία γρήγορη βιογραφία της Σμαρ, καθώς και τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η επίσημη σελίδα της δημιουργού Το portfolio της δημιουργού Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  19. Indian

    ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΝΟΤΟΥΡΝΟ

    Με την νέα του αυτοέκδοση, η οποία κυκλοφόρησε το 2022, ο Περικλής Κουλιφέτης αποπειράται να μας βγάλει σεργιάνι πίσω στο 1929 και συγκεκριμένα στα καταγώγια και τα ρεμπετάδικα του Πειραιά της εποχής. Η όμορφη Ρίτα, το αηδόνι του τραγουδιού, όπως την αποκαλούσαν οι θαμώνες, τραγουδάει στην ταβέρνα του Νικόλα για τους μάγκες του λιμανιού. Κάθε βράδυ, σε ένα τραπέζι, ήσυχος, τα πίνει ο Μπάμπης, μία παλιά της σχέση, που όμως εκείνος δεν την έχει ξεπεράσει ακόμα. Εκείνο το μοιραίο βράδυ, λοιπόν, το κατώφλι της ταβέρνας το περνά κι ο Μανώλης, ο οποίος μόλις έχει αποφυλακισθεί και είναι το αγόρι της Ρίτας. Τα αίματα δεν αργούν να ανάψουν, λοιπόν. Ο Μανώλης, στέκεται μπροστά από το τραπέζι του Μπάμπη και τον ρωτά, γεμάτος νταηλίκι, αν τον πρόδωσε αυτός στους… σταυρωτήδες, τους αστυνομικούς. Ο Μπάμπης αντιδρά σχετικά ψύχραιμα στην αρχή, αλλά το κακό δεν αργεί να γίνει. Οι δύο τους θα έρθουν σε σύγκρουση, τα μαχαίρια θα τραβηχτούν και η μοίρα θα έχει τον τελευταίο λόγο… Ο Περικλής, λοιπόν, επινοεί ένα κόμικ, το οποίο στηρίζεται σε μία και μοναδική σκηνή δράσης, ενώ το τοπικό πλαίσιο δεν είναι άλλο από μία ταβέρνα. Αν νομίζει κάποιος, όμως, ότι αυτό είναι λίγο για να υπάρξει μία πλήρης αφήγηση, πλανάται. Μέσα στις ελάχιστες σελίδες έχουμε μία καλογραμμένη πλοκή χωρίς να κάνει κάποια “κοιλιά”, οι χαρακτήρες προλαβαίνουν να στηθούν κι ο καθένας έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, ενώ παράλληλα ο δημιουργός πετυχαίνει αξιόλογα την ατμόσφαιρα της εποχής και του τόπου, μία ατμόσφαιρα που φέρνει λίγο στο “Ρεμπέτικο – Το κακό βοτάνι” και το “Τετράς: Η ξακουστή του Πειραιώς”. Και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο Περικλής μάς τρατάρει κι ένα πανέξυπνο plot twist στα τελευταία δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, το οποίο κλείνει την ιστορία με τραγικό, αλλά υποδειγματικό τρόπο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα κόμικ που σίγουρα θα το ήθελα περισσότερο σε έκταση και σε λεπτομέρειες, αν κι έτσι καταφέρνει να κάνει την δουλειά του απόλυτα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε εκείνους που αρέσκονται σε αυτή την εποχή κι έχουν αυτές τις μουσικές προτιμήσεις, χωρίς βέβαια να αποκλείονται οι υπόλοιποι αναγνώστες, οι οποίοι θεωρούν αυτή την εποχή κι αυτή την στάση ζωής, σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας. Φτάνοντας στην ανάλυση του εικαστικού τομέα, αυτό που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι παρατίθεται ένα σχέδιο που έχει πολλές ομοιότητες τεχνικά με τους “Έγκλειστους”. Διαθέτει λεπτομέρειες και μία καλή αποτύπωση του χώρου, αλλά πιστεύω ότι χωλαίνει αρκετά στην απόδοση των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν στο χαρτί εξαιρετικά λεπτοκαμωμένοι και με τεράστια κεφάλια. Επίσης και τα χαρακτηριστικά των προσώπων είναι αρκετά άγρια και δεν αποτυπώνουν τον ρεαλισμό που θα έπρεπε να υπάρχει, λόγω του συγκεκριμένου σεναρίου. Στον αντίποδα, έχουμε ένα τίμιο κι άκρως εύστοχο ασπρόμαυρο χρώμα, με ένα εξίσου πολύ καλό μελάνωμα. Συμπερασματικά, λοιπόν, το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό, πάντα σε σχέση με το σενάριο. Η έκδοση έχει μέτριο μέγεθος και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά καλοτυπωμένο, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και τίμιο πάχος. Στο έξτρα υλικό μπορούμε να συμπεριλάβουμε έναν επίλογο (μάλλον) από τον δημιουργό, καθώς και σημειώσεις για το κόμικ. Τέλος βρίσκουμε μία σελίδα με μία σύντομη βιογραφία του δημιουργού, ενώ υπάρχουν και προσχέδια των πρωταγωνιστών στο πίσω μέρος του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  20. Indian

    ΠΑΜΕ ΤΑΜΕΙΟ

    Η αλήθεια είναι ότι με μία πρώτη, φευγαλέα ματιά (και χωρίς να δω καλά το εξώφυλλο που μαρτυρά περίπου το σενάριο), νόμιζα ότι το παρόν κόμικ απευθύνεται σε ανθρώπους που ποντάρουν σε αθλητικά στοιχήματα. Τελικά, έπεσα έξω! Το “Πάμε ταμείο” αποτελεί μία συλλογή από μονοσέλιδα στριπάκια, έμπνευσης του κομίστα Αλέξανδρου Κατσίκα, που κυκλοφόρησε το 2021, τα οποία περιγράφουν με χιούμορ και υπερβολή τις ευτράπελες καταστάσεις που διαδραματίζονται σε κάθε σούπερ μάρκετ ανάμεσα στους ανυπόμονους κι απαιτητικούς πελάτες και τους κακοπληρωμένους (τις περισσότερες φορές) υπαλλήλους. Προσωπικά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κόμικ στηρίζεται επάνω σε μία έξυπνη ιδέα, η οποία προσφέρεται για σάτιρα και που όλοι έχουμε ζήσει κάποιες από τις καταστάσεις που περιγράφονται. Το χιούμορ, όμως δυστυχώς, το βρήκα κάπως απλοϊκό κι άγουρο και πιστεύω ότι ήθελε λίγη περισσότερη δουλειά και φροντίδα. Αυτό, βέβαια, αποτελεί δική μου άποψη, καθώς ο κάθε αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει την δική του γνώμη. Ο εικαστικός τομέας αποτελείται από ένα σχέδιο που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε πρόχειρο, αλλά όχι άσχημο. Αποτελεί ένα στυλ, που ενισχύει το κωμικό στοιχείο που θέλει να περάσει το σενάριο. Μου άρεσε, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Πάντως, το βρήκα καλύτερο από το σενάριο. Το ασπρόμαυρο χρώμα, από την στιγμή που λείπουν οι λεπτομέρειες κι έχουμε να κάνουμε με σατιρικά στριπ, είναι το πλέον κατάλληλο για την περίσταση. Η έκδοση έχει μικρό σχήμα και είναι δεμένη με καρφίτσα. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ, το ίδιο και το χαρτί στο εσωτερικό, το οποίο είναι ματ. Γενικά, πρόκειται για μία έκδοση που μαρτυρά ότι πρόκειται για φανζίν. Στο συνοδευτικό υλικό συγκαταλέγεται μία σύντομη επαγγελματική βιογραφία του δημιουργού (που την βρίσκουμε στην εσωτερική μεριά του εξώφυλλου), καθώς και μία σελίδα με ευχαριστίες στο τέλος του κόμικ. Ο λογαριασμός του Αλέξανδρου Κατσίκα στο Facebook
  21. Indian

    PIGINGS

    Το “Pigings” είναι μία σειρά κόμικ που κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή για πρώτη φορά το 2020 κι αποτελεί δημιουργία του Δημήτρη Σάρλου (σενάριο) και του DegPhilip (σχέδιο). Η ιστορία ξεκινάει με τον πρίγκιπα Έρικ και το πλήρωμά του, οι οποίοι πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά, προκειμένου να βρουν το πετράδι του Φένριρ, με σκοπό να το δωρίσουν στον βασιλιά Βιλς Βιν. Αυτή τους η αναζήτηση θα αποβεί τρομερά επικίνδυνη, καθώς όλοι τους θα έρθουν αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις, οι οποίες θα δοκιμάσουν τις αντοχές και την πίστη τους. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο κόσμος του “Pigings” είναι βγαλμένος από το λεγόμενο “Sword & Sorcery”, καθώς πρωταγωνιστές, εκτός από τους βασικούς, αποτελούν φλογοβόλοι δράκοι, μάγισσες και δυνατά ξόρκια. Επίσης, έχει υιοθετηθεί το στυλ της Σκανδιναβικής ιστορίας και πιο συγκεκριμένα, των Βίκινκγκς. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, δημιουργείται μία όμορφη περιπέτεια, η οποία αριθμεί (τουλάχιστον όσο γράφονται αυτές οι γραμμές) δύο τεύχη, τα οποία, μπορεί να πατούν επάνω στην ίδια βασική ιδέα, δεν έχουν, όμως, τους ίδιους πρωταγωνιστές, κάτι που με παραξενεύει. Κι έπεται συνέχεια… Προσωπικά, μου άρεσε η συγκεκριμένη σειρά κι έχω την περιέργεια να διαβάσω και την συνέχεια. Μέχρι στιγμής έχει στηθεί ένας ολοκληρωμένος κόσμος, με όμορφες λεπτομέρειες, που αξίζει να αναπτυχθεί περεταίρω. Το παράπονό μου, πάντως, είναι οι λίγες σελίδες που έχει το κάθε τεύχος, με αποτέλεσμα η… δόση του κόμικ κάθε φορά να έρχεται με το σταγονόμετρο. Προτείνεται σε εκείνους που αρέσκονται σε τέτοιου είδους σύμπαντα και θέλουν να στηρίξουν μία ελληνική προσπάθεια. Σχεδιαστικά έχουμε, επίσης, να κάνουμε με μία τίμια δουλειά, που προσφέρει ατμοσφαιρικά καρέ και βάζει τον αναγνώστη στο κατάλληλο mood. Παράλληλα, όμως, καταφέρνει να βγάζει και μία παιδικότητα, που μου άρεσε, αλλά θεωρώ ότι υποβαθμίζει, κάπως, την ιδέα που επιχειρεί να περάσει το σενάριο. Κάτι που σε εμένα “κλότσησε” είναι το γεγονός ότι στα καρέ φαίνεται (και μάλιστα σε μερικά σημεία είναι έντονα διακριτό) η αρχική σχεδίαση με μολύβι. Δεν ξέρω αν είναι σχεδιαστικό μοτίβο ή αν απλά ο καλλιτέχνης αμέλησε να το σβήσει, αλλά με έκανε να αναρωτηθώ. Για τον χρωματισμό έχει επιλεγεί μία παλέτα γλυκών και γήινων χρωμάτων, χαμηλής φωτεινότητας, που μου άρεσε και κάνει το κόμικ να διαβάζεται ευχάριστα. Η έκδοση είναι μικρή σε ανάστημα και με εξαίρεση το, αξιόλογης ποιότητας, χαρτί, δεν διαθέτει κάτι που θα την έκανε αξιομνημόνευτη ποιοτικά. Πάντως, μιας και μιλάμε για φανζίν δεν θα έπρεπε να έχουμε παράπονο. Κάποιο υλικό που να την συνοδεύει δεν υπάρχει. Κάτι αξιοπερίεργο που οφείλουμε να αναφέρουμε είναι ότι στην ταυτότητα και των δύο τευχών που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής αναφέρεται ότι το κόμικ έχει τίτλο “Pigingins”! Κλείνοντας, να πούμε ότι ο σεναριογράφος, εκτός από την δημιουργία σεναρίων, πραγματοποιεί και μεταγλωττίσεις για διάφορα δημοφιλή κινούμενα σχέδια. Παρακάτω παραθέτουμε ένα δείγμα τις δουλειάς του από τις νέες “Παπιοπεριπέτειες”… Καθώς και μία συνέντευξη που έδωσε στην εκπομπή “Discovering Credits”, από το “Spoiler Alert”.
  22. Indian

    ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΧΑΡΤΙ

    Το “Έξω απ’ το χαρτί” αποτελεί την πρώτη απόπειρα της Κατερίνας Μποτίνη να δημιουργήσει ένα κόμικ, το οποίο (σύμφωνα με τα γραφόμενα εκείνης) της πήρε πέντε ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθεί! Ο λόγος αυτής της μεγάλης καθυστέρησης είναι ότι η δημιουργός αφιέρωνε χρόνο σε αυτό μόνο τα καλοκαίρια. Πρωταγωνιστές στο κόμικ είναι έξι χαρακτήρες, οι οποίοι νομίζουν ότι ζουν φυσιολογικές ζωές και είναι κύριοι του εαυτού τους, όταν κάνει την εμφάνισή της η φωνή της ίδιας της δημιουργού, η οποία τους επαναφέρει στην σκληρή πραγματικότητα. Έτσι, οι αναγνώστες διαβάζουν με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις τους και το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται την αλήθεια! Αυτό, πάνω-κάτω, είναι το concept του σεναρίου, το οποίο παραδέχομαι ότι έχει μία πρωτότυπη πλοκή, καθώς υπάρχει μία διαδραστική επαφή του καλλιτέχνη με τα χάρτινα δημιουργήματά του. Χωρίζεται σε κεφάλαια, τα οποία μοιάζουν διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όταν γνωρίσουμε τους ήρωες, στην πορεία βλέπουμε ότι οι ζωές τους αρχίζουν να σχετίζονται μεταξύ τους. Μέσα στις πλοκές υπάρχουν στιγμές συγκίνησης, αλλά ως επί το πλείστον αυτό που επικρατεί είναι το κωμικό στοιχείο, το οποίο όμως δεν αγγίζει μεγάλα επίπεδα. Οι χαρακτήρες έχουν τις δικές τους δυνατές προσωπικότητες, ο κάθε ένας είναι διαφορετικός κι αντιλαμβάνεται το χέρι της δημιουργού με το δικό του ταμπεραμέντο. Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε και το γεγονός ότι οι ιστορίες περιέχουν στοιχεία από την κοινωνική ζωή. Από την στιγμή, λοιπόν, που πρόκειται για μία άτυπη ανθολογία, λογικό είναι να μην είναι όλες οι ιστορίες της ίδιας δυναμικής. Παρόλα αυτά τις βρήκα όλες συμπαθείς και τις προτείνω στο κοινό, με προτεραιότητα στους fans της Κατερίνας. Ο εικαστικός τομέας αποτελεί κι αυτός με την σειρά του ένα είδος ανθολογίας, μιας κι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βλέπουμε διαφορετικά σχεδιαστικά στυλ, απόρροια του καλλιτεχνικού χαρακτήρα της δημιουργού, στην πορεία όλων αυτών των ετών που χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το κόμικ. Το χρώμα που επικρατεί είναι το άσπρο και το μαύρο, με καλές σκιάσεις, σωστά μελανώματα κι επιμονή στην λεπτομέρεια. Μικρό παράπονο είναι στην απόδοση των χαρακτήρων, αλλά και στον τρόπο που παρατίθενται τα καρέ στην κάθε σελίδα. Νομίζω ότι η Κατερίνα το παρακάνει, βάζοντας (και σε αυτό το κόμικ) πολλά καρέ, με αποτέλεσμα το σχέδιο να βγαίνει μικρότερο και κατά συνέπεια να μην αναδεικνύει όσο θα έπρεπε τις λεπτομέρειες. Αρκετές φορές μάλιστα παραδέχομαι ότι το βρήκα λίγο κουραστικό για τα μάτια… Είπα πριν ότι το χρώμα που επικρατεί είναι στις αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου κι αυτό γιατί υπάρχουν κι ελάχιστες σελίδες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, που είναι έγχρωμες. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος και οι σελίδες της σχηματίζουν ράχη. Το χαρτί από το οποίο συνθέτεται το εσωτερικό είναι καλής ποιότητας, γυαλιστερό και με σωστό πάχος, ενώ το ίδιο καλής… πάστας είναι και το εξώφυλλο. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να συμπεριλάβουμε μία περίληψη του κόμικ που θα βρούμε πριν ξεκινήσουν οι ιστορίες. Μετά το πέρας του κόμικ, βρίσκουμε μία σελίδα με ευχαριστίες της δημιουργού, καθώς επίσης και μία σελίδα που αποτελεί μία σύντομη επαγγελματική βιογραφία της. Το κόμικ θα κλείσει με μία σελίδα που αποτελεί ένα είδος disclaimer. Η δημιουργός συνόδευε το κόμικ της με μία πανέμορφη κάρτα - αυτοκόλλητο. Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση, να αναφέρουμε ότι το παρόν κόμικ κυκλοφορεί και στην Αγγλική γλώσσα, με τίτλο “Out of the paper”. Ο λογαριασμός της δημιουργού στο Facebook Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  23. Indian

    BURN THE WITCH

    Η Κατερίνα Μποτίνη, γνωστή από το “Take it slowww”, ανανεώνει ακόμα μία φορά την παρουσία της με το αναγνωστικό κοινό με το έργο της “Burn the witch”. Το σύντομο αυτό κόμικ, το οποίο είδε την έξοδο από το τυπογραφείο τον Σεπτέμβριο του 2022, περιγράφει την ζωή μία μοναχικής γυναίκας, η οποία βρίσκει και δίνει την αγάπη της στις γάτες. Αυτή της η συμπεριφορά, όπως συμβαίνει πάντα ( ) γίνεται η αφορμή να δημιουργηθούν διάφοροι μύθοι κι ανυπόστατα ψεύδη γύρω από το άτομό της κι ο κόσμος να της φερθεί με καταφρόνηση, αλλά και… φόβο. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς σε τόσες λίγες σελίδες η Κατερίνα καταφέρνει να ξεδιπλώσει άρτια μία αξιόλογη πλοκή, η οποία περικλείει και καυτηριάζει όλα τα συμπαγή στερεότυπα που υφίστανται (δυστυχώς) ακόμα και στις ημέρες μας. Η πρωταγωνίστρια, αν και δεν μιλάει πολύ, παρόλα αυτά η σιωπή της λέει πολλά κι ο τρόπος που το κάνει είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, το παρόν κόμικ έχει κοινωνικές προεκτάσεις, ενώ στο φινάλε, δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά έχω την εντύπωση ότι βούρκωσα. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με μία πανέμορφη προσπάθεια, που βλέπει στα μάτια την κοινωνία και προτείνεται στα ανοιχτά μυαλά και μόνο σε αυτά. Κι από τον εικαστικό τομέα δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο, αν και είναι σίγουρο ότι υπερκαλύπτεται από το σενάριο. Το σχέδιο μοιάζει κάπως “σκιτσοειδές”, αλλά διαθέτει τις απαραίτητες λεπτομέρειες που χρειάζονται για την οπτικοποίηση του σεναρίου, ενώ το δυνατότερο στοιχείο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το χρώμα, που μπορεί να είναι κάπως μουντό, παρόλα αυτά όμως είναι ολοζώντανο. Ίσως σε αυτό να συμβάλλει και η άψογη εκτύπωση. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας, αλλά παραδέχομαι ότι έχει δώσει μεγάλη φροντίδα στην επιλογή του χαρτιού, το οποίο είναι γυαλιστερό κι αποτυπώνει στην εντέλεια το σχέδιο (όπως προ έγραψα). :respect: Όσον αφορά το πάχος, αυτό είναι τίμιο, αν συνυπολογίσουμε τον αριθμό των σελίδων και το δέσιμό τους. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τους λογαριασμούς της δημιουργού στα social media, που τους βρίσκουμε στην τελευταία σελίδα του κόμικ. Ο λογαριασμός της δημιουργού στο Facebook Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  24. Indian

    ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ

    Ο Πανάγος Γερακάκης, ο δημιουργός του Ψυχαλάστρα, τον Σεπτέμβριο του 2021 φέρνει σε επαφή με το κοινό του ακόμα μία δουλειά, υπό τον τίτλο ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Το συγκεκριμένο κόμικ αποτελείται από στριπάκια που το καθένα εκτείνεται σε μία σελίδα και στηρίζουν το σενάριό τους από την πρόσφατη πανδημία που βίωσε (κυρίως) η χώρα μας με τον COVID-19. Ο Πανάγος, ορμώμενος από την κρατική διαχείριση αυτής της πανδημίας, κριτικάρει και σατιρίζει με δυναμισμό και νεύρο τα κακώς κείμενα και ίσως με αυτόν τον τρόπο, εκτός από την επιδίωξη του χιούμορ, να θέλει να τονίσει τα λάθη και τις παραλήψεις που (πιθανώς) και να έγιναν. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι κάπως αγοραία, δεν χαϊδεύει, σε καμία περίπτωση, αυτιά, ενώ στο στόχαστρό του, έχουν μπει δύο από τους βασικούς πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, ο Πρωθυπουργός κι ο Λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας. Προσωπικά μου άρεσε η προσέγγιση αυτή, αλλά ομολογώ ότι υπήρχαν κι αρκετές στιγμές που αισθάνθηκα λίγο άβολα. Ο λόγος ήταν πρωτίστως η φρασεολογία, αλλά και η υπερβολή που υπάρχει σε αρκετά από τα στριπάκια. Παραδέχομαι, πάντως, ότι μιλάμε για μία δουλειά που δεν μασάει τα λόγια της και συμπορεύεται με το δημόσιο αίσθημα που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια. Προτείνεται σε άτομα της ίδιας ιδεολογίας ή και ουδέτερης πολιτικής άποψης. Οι υπόλοιποι, καλύτερα να μην το αγγίξουν καν! Το σχέδιο εστιάζει σε λιτά καρέ, που όμως περιλαμβάνουν όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες, ενώ παράλληλα αφήνουν το σενάριο να παίξει το παιχνίδι του ανενόχλητο. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι παρατηρούμε ένα συνεχόμενο zoom-out και, σε συνδυασμό με τα πολλά καρέ που συνήθως έχει η κάθε σελίδα, έχουμε σώματα σχετικά μικροκαμωμένα και δυσανάλογα. Χρωματικά υπάρχει μία εναλλαγή από μία γήινη παλέτα σε παλ χροιά. Πρωτότυπη και ξεκούραστη στο μάτι. Η έκδοση έχει μέτριο προς μικρό μέγεθος και είναι δεμένη με κόλληση στην ράχη. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει πολύ καλή υφή κι εκτύπωση, ενώ το εξώφυλλο είναι χαρτονένιο και σχετικά λεπτό. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο μερικά στοιχεία επικοινωνίας με τον δημιουργό. Τέλος, να αναφέρουμε ότι μερικά από τα στριπάκια που περιέχονται στο συγκεκριμένο έντυπο, έχουν δημοσιευτεί και ηλεκτρονικά στην σειρά Το διάγγελμα του Σαββάτου. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Θα παρακαλούσα να κρατήσουμε την παρουσίαση μακριά από πολιτικά σχόλια. Οποιοδήποτε τέτοιο σχόλιο θα διαγράφεται.
  25. Indian

    ΤΖΟΝΥ ΤΕΣΛΑ ΜΠΙΓΚΙΝΣ

    Ο Φώτης Τσελεπατιώτης, γνωστός από την σειρά φανζίν που κυκλοφόρησε μετέπειτα με τον τίτλο ΠΕΧΡΑ, μας χάρισε το 2019 ακόμα μία δημιουργία του, που ονομάζεται ΤΖΟΝΥ ΤΕΣΛΑ ΜΠΙΓΚΙΝΣ. Το συγκεκριμένο κόμικ αφηγείται τις περιπέτειες του υπερήρωα Τζόνυ Τέσλα και του πιστού (τις περισσότερες φορές ) βοηθού του, του Πούσικατ-Μπόι. Ο Τζόνυ, ένα ορφανό παιδί το οποίο υιοθέτησε ένας μεγάλος επιστήμονας και του έδωσε το επώνυμό του, έγινε μέρος ενός πειράματος κι από τότε μετατράπηκε σε μία ανεξάντλητη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, ικανή να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρη την Νότια Τσουπίλα, την πόλη του. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, ο φίλος μας αποφάσισε να γίνει ο υπερασπιστής της περιοχής του από κάθε κακόβουλο εισβολέα του αχανούς διαστήματος. Σε αυτόν τον αγώνα έχει σύμμαχο τον Πούσικατ-Μπόι, έναν γάτο, ο οποίος δαγκώθηκε από έναν ραδιενεργό άνθρωπο κι απέκτησε πρωτόγνωρες δυνάμεις για αιλουροειδές! Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, περιγράφονται αρκετές διαμάχες και μονομαχίες των πρωταγωνιστών με διάφορους αδίστακτους villains που φέρουν (κι αυτοί) ευφάνταστες υπερδυνάμεις, οι οποίες μπορεί να μην προκαλούν ρίγος στους αναγνώστες, σίγουρα, όμως, προκαλούν χαμόγελα! Αν και ξεκίνησα κάπως μουδιασμένος την ανάγνωση αυτού του κόμικς, μιας και είχα διαβάσει πρώτα την ΠΕΧΡΑ, που δεν μου άφησε και την καλύτερη επίγευση, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα ευχάριστα. Ο Φώτης χτίζει ένα τίμιο σύμπαν κι εκεί εντάσσει δύο αξιόλογες μορφές του υπερηρωικού-χιουμοριστικού χώρου, στις οποίες μάλιστα δίνει ρεαλιστικά χαρακτηριστικά, δεν τις παραθέτει απλά για να ξεκινήσει την δράση, αλλά αποδεικνύει ότι έχει δουλέψει αρκετά με αυτές πριν τις τοποθετήσει στην… αρένα. Όσον αφορά την δράση, αυτή είναι γεμάτη και συνδυάζεται άψογα με το κωμικό στοιχείο και τις αγοραίες συμπεριφορές. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αυτοέκδοση που με κάλυψε και πιστεύω ότι πέτυχε τον σκοπό της, που ήταν να διασκεδάσει και να σατιρίσει τον κόσμο της Marvel και της DC. Πιστεύω, λοιπόν, ότι αξίζει να διαβαστεί από τους φίλους του είδους, αλλά κι εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι ανάλαφρο, αλλά και με συνοχή. Σε μία πρώτη ανάγνωση, αυτό που συνειδητοποιούμε από τον εικαστικό τομέα είναι τα πυκνοσχεδιασμένα καρέ που ίσως να σταθούν η αφορμή να κουράσουν το μάτι. Σε μία δεύτερη (και πιο προσεκτική) ανάγνωση αυτό που προσωπικά μου έμεινε είναι η επιμονή του δημιουργού στην λεπτομέρεια, ιδίως στην απόδοση των villains. Οι αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου εδώ νομίζω ότι δουλεύουν τέλεια, την ίδια ώρα που και το μελάνωμα είναι πολύ όμορφο. Προσωπικά, λοιπόν, θα ήθελα να δω το σχέδιο του Φώτη και σε κάποιο περισσότερο “σοβαρό” κόμικ. Νομίζω ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Όσον αφορά την ποιότητα η έκδοση έχει όλα α στοιχεία για να χαρακτηριστεί ένα μέτριο φανζινάκι. Το χαρτί στο εξώφυλλο μπορεί να έχει πανέμορφα χρώματα, αλλά είναι λεπτό σαν τσιγαρόχαρτό, ενώ οι εσωτερικές σελίδες είναι ματ κι εξίσου λεπτές. Τουλάχιστον η εκτύπωση είναι ικανοποιητική. Το δέσιμο των 36 σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Facebook Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Ο λογαριασμός της Zombiecake Comix στο Instagram Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.