Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Έλενα Γώγου'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο Στηβ Στιβακτής και η Έλενα Γώγου υπογράφουν το ελληνικό «Brokeback Mountain» με πρωταγωνιστή τον βοσκό Κωνσταντή σε αναζήτηση του έρωτα. Η Σπαζοραχούλα «δημιουργήθηκε όταν, μιλώντας με τη Γεωργία Ζάχαρη, είπαμε πως “αν το Brokeback Mountain ήταν στημένο στην Ελλάδα, οι πρωταγωνιστές θα ήταν τσοπάνηδες με γίδια αντί για καυμπόηδες». Ε, το πράγμα από κει και πέρα ξέφυγε λίγο και το αποτέλεσμα το κρατάτε στα χέρια σας» διευκρινίζουν ο σεναριογράφος Στηβ Στιβακτής και η σχεδιάστρια Έλενα Γώγου για τη «Σπαζοραχούλα» τους (Εκδόσεις Jemma Press), μια απολαυστική, υπόγεια σαρκαστική και χιουμοριστική περιπέτεια αναζήτησης του έρωτα σε μια εναλλακτική ελληνική ύπαιθρο ή, καλύτερα, σε πολλές Ελλάδες που μπλέκονται η μια στην άλλη δημιουργώντας παρεξηγήσεις αλλά και ελπίδες. Πρωταγωνιστής είναι ο Κωνσταντής, ένας απογοητευμένος τσοπάνος στη Φρυκτωρία που κλαίει τη μοίρα του γιατί συνεχώς τον εγκαταλείπουν τα παλικάρια που περνούν από το χωριό του, επιλέγοντας να σώσουν πριγκίπισσες και να παντρευτούν βασιλοπούλες. Ο Παναής, ο Πραξιτέλης, ο Παντελεήμονας έχουν πληγώσει τον ευαίσθητο Κωνσταντή, που υποφέρει. Κι όμως, οι λεβέντες του χωριού, ο Τασούλης κι ο Νικολής, σφάζονται για πάρτη του. Αυτός όμως θέλει να βρει τον μεγάλο έρωτα που θα τον πάρει μια για πάντα μακριά απ’ το χωριό. Ψάχνει τον τέλειο άντρα, κάποιον για να γυρίσει μαζί του τον κόσμο, που θα τον μαγέψει τόσο που να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Και τότε ακριβώς χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Από το χωριό του στον «σαπέρα κόσμο», γεμάτο εκκλησίες, αρχαίες κολόνες, αγροτόσπιτα και ανεμογεννήτριες, ο Κωνσταντής πέφτει σε ρήγμα και μεταφέρεται στον κόσμο της Σπαζοραχούλας που σφύζει από περιπέτεια, κινδύνους, αλλά και επιλογές. Αυτός, με τη βοήθεια του πανέμορφου Πάρη, του «Παλλακίδου του Ήλιου», πρέπει απλώς να φανεί γενναίος, να ακολουθήσει την καρδιά του και να κάνει τη σωστή επιλογή. Μαζί θα διασχίσουν το φαράγγι του Τσουρουφλή, θα περάσουν τη σπηλιά των ηρώων και τη μονή Ανεμοδαρμένου μέχρι να φτάσουν στη λίμνη Γουργουλήθρα έξω από το δάσος του Πετρόδρακου όπου καταλήγει ο ποταμός Εύμορφος που σκίζει το άντρο των μαγισσών… Οι ανατροπές σ’ αυτήν την ευφυέστατη παρωδία περιπετειώδους ταξιδιού θα είναι συνεχείς και οι εχθροί θα παραμονεύουν πίσω από κάθε δέντρο, κάθε θάμνο, κάθε βράχο. Θα εμφανιστούν όμως και σύμμαχοι για να βοηθήσουν τον Κωνσταντή να βρει τον δρόμο του, να ξεφύγει από τις πλαγιές της Σπαζοραχούλας στις οποίες θα είναι για πάντα Αλλοκοσμίτης και να επιστρέψει στο χωριό του. Και όταν όλα θα φαίνονται χαμένα και η προδοσία θα του πληγώνει την καρδιά, μπορεί να φανεί ο έρωτας, ο αγνός και παντοτινός, εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Η «Σπαζοραχούλα ή το Μάτι της Μέδουσας» είναι γεμάτη ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα με αλληγορικό, αλλά ποτέ ανιαρά διδακτικό περιεχόμενο, για τις πολλές Αθήνες στις οποίες ζούμε και πώς μπορούμε να κινούμαστε από τη μια στην άλλη χωρίς εκπτώσεις και αναστολές στα όνειρά μας μέχρι να βρούμε αυτήν που μας ταιριάζει. Με τα πανέμορφα σχέδια της Γώγου και το τολμηρά ανατρεπτικό χιούμορ του Στιβακτή, το «Brokeback Mountain» ωχριά μπροστά στο βουκολικό τους κωμειδύλλιο. Και μπαίνουν τα θεμέλια για ακόμα περισσότερα ελληνικά και χιουμοριστικά «γουέστερν» απελευθέρωσης. Και το σχετικό link...
  2. Indian

    ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΦΟΙΝΙΚΑ: ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΝΑΝΟΣ

    Η JEMMA κυκλοφόρησε,στα πλαίσια του 2ου Athenscon,ένα καλαίσθητο κόμικ με θέμα τα κλασικά πλέον "Χρονικά του Δρακοφοίνικα",του Γιάννη Ρουμπούλια...! Μέσα από τις σελίδες αυτού του τεύχους απολαμβάνουμε την Dream Team του χώρου,σε πλήρη δράση,καθώς παρελαύνουν πολλοί αξιόλογοι δημιουργοί,τόσο στο σενάριο,όσο και στο σχέδιο...!Στις τελευταίες σελίδες υπάρχουν τα σύντομα βιογραφικά των δημιουργών και κατά πόσο αυτοί συνέβαλαν...! Το αρνητικό είναι ότι το σχέδιο εναλλάσσεται μετά από κάποιον αριθμό σελίδων,μιας κι αναλαμβάνει διαφορετικός σχεδιαστής...!Αυτό δεν γίνεται πχ στην αρχή κάποιου κεφαλαίου αλλά ξαφνικά...!Όλες οι σελίδες είναι όμορφα σχεδιασμένες,αλλά αυτή η μεγάλη ποικιλία νομίζω ότι μπερδεύει και δεν δίνει τόσο καλό αισθητικό αποτέλεσμα...! Η έκδοση της JEMMA,γι'άλλη μία φορά είναι εξαιρετική...!
  3. Τα χρώματα της Ίριδας: Οι Έλληνες κομίστες δηλώνουν... παρούσες Η Βάλια Σκουρτσή γράφει για τους Έλληνες κομίστες που δηλώνουν δημιουργικά τη διαφορετικότητά τους Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν κάθε μήνα, κάπου, κάποιος διοργανώνει ένα φεστιβάλ αυτό-εκδόσεων κόμικς. Συνήθως νέα παιδιά, αλλά και μερικοί παλιοί, με ευλάβεια, ταγμένοι στον χώρο του underground, βγαίνουν στη γύρα να πουλήσουν τα λίγα αντίτυπα της ιστορίας που χώρεσε όλο το ταλέντο και τις ανησυχίες τους και που ελπίζουν ότι θα γίνει το διαβατήριό τους για τη μυθική χώρα όπου οι καλλιτέχνες ζουν από τη δουλειά τους. Οι περισσότεροι αναλώνονται στο να φτιάξουν έναν σούπερμαν πιο σούπερ απ' τον Σούπερμαν ή ένα σύμπαν σαν αυτό των βιντεοπαιχνιδιών που τους έχει ολοκληρωτικά απορροφήσει από τα παιδικά τους χρόνια. Λίγοι είναι αυτοί που δοκιμάζουν κάτι διαφορετικό, που προσπαθούν μέσα από τα κόμικς τους να πλησιάσουν τον εαυτό τους και να εξερευνήσουν τις αποκλειστικά δικές τους λέξεις, φόρμες και χρώματα. Κι ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τολμούν να δηλώσουν, μέσα από αυτά, τη διαφορετικότητά τους. Μεγάλωσα την εποχή του unisex. Τη δεκαετία του '70 οι ήρωές μου, μουσικοί, ζωγράφοι, διανοούμενοι, φορούσαν συχνά ρούχα του αντίθετου φύλου. Αρκετοί από αυτούς δήλωναν ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους και άλλοι απλά, στο πλαίσιο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, δοκίμαζαν ανερυθρίαστα τους τότε απαγορευμένους καρπούς. Γι' αυτό και όταν, στα τέλη της δεκαετίας, πήγαμε με τον Ανταίο τον Χρυσοστομίδη ως συντάκτες του «Θούριου» να πάρουμε συνέντευξη από την ομάδα που μόλις ξεκινούσε να εκδίδει το «Αμφί» δεν περίμενα να συναντήσω «σωσίες» του Σταύρου Παράβα και του Χρόνη Εξαρχάκου. Η διαφορετική σεξουαλικότητα ήταν μέρος της διαφορετικότητας, ένας ακόμα σταθμός στο μόνο της ζωής της γενιάς του '60 ταξίδι, το ταξίδι της αυτοεξερεύνησης. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, για την ελληνική κοινωνία είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι άνθρωποι που αρνούνται το φύλο με το οποίο γεννήθηκαν δεν γίνονται αποδεκτοί στην καθημερινότητά μας, όσο κι αν προσπαθεί ο νομοθέτης να τους εντάξει σ' αυτήν. Δίνουμε το πρώτο βραβείο στη φαντασμαγορία του αναδυόμενου φοίνικα της Κοντσίτα, αλλά παράλληλα οδηγούμε, με μεγάλες δόσεις χλευασμού, στη μιζέρια του περιθωρίου το Τζέισον-Αντιγόνη. Κάποιοι προσθέτουν μια πινελιά αλητείας στο δημόσιο πορτρέτο τους, δηλώνοντας ότι έχουν συνευρεθεί σεξουαλικά με άτομα του ίδιου φύλου κι άλλοι δεν αφήνουν να φανεί η σεξουαλική τους ταυτότητα παρά μόνο μετά τον θάνατό τους. Ευτυχώς, στον μικρόκοσμο των ελληνικών κόμικς η κατάσταση είναι διαφορετική. Τρανς, γκέι και λεσβίες συμμετέχουν ενεργά στη σκηνή, χωρίς κανείς να τους κοιτάει με μισό μάτι. Τολμούν να εκτίθενται, δημοσιεύοντας στιγμές από την προσωπική τους ζωή, και φέρουν στο στήθος ως παράσημο τη διαφορετικότητά τους. Θα τα βρείτε δύσκολα, γιατί ακόμα δεν έχουν αποκτήσει τη θέση τους στα κομιξάδικα και στα βιβλιοπωλεία της χώρας, όμως αξίζει να τα ψάξετε. Μαλάκα Λεσβίες! Η Σμαράγδα, γνωστή στον χώρο ως Σμαρ, περπάταγε μια μέρα με την κοπέλα της στον δρόμο, όταν εκείνη γύρισε και τη φίλησε. Ένας πιτσιρικάς που τις είδε φώναξε «μαλάκα, λεσβίες!». Αυτή η κουβέντα χάρισε τίτλο και υπόσταση σε αυτό που χρόνια πολλά τριβέλιζε το μυαλό της. Κάθισε κι έφτιαξε μια σειρά από γελοιογραφίες με τραγελαφικά επεισόδια που είχε ζήσει, ούσα λεσβία, στην Ελλάδα. Η Σμαράγδα ζωγράφιζε κόμικς από την εποχή του σχολείου. Είχε μια παρέα κοριτσιών που έφτιαχναν εναλλάξ ιστορίες με τους εαυτούς τους και τις αντάλλαζαν για να γελάνε. Με μια άλλη κοριτσοπαρέα αργότερα είχε εκδώσει ένα φανζίν με ταξιδιωτικά κόμικς. Το «Μαλάκα Λεσβίες!» ήταν η ευκαιρία της να απαντήσει με χιούμορ και αυτοσαρκασμό σε όλα αυτά τα ανεκδιήγητα ομοφοβικά και σεξιστικά σχόλια που εκτόξευαν άγνωστοι και φίλοι περιχαρακωμένοι πίσω από τη στερεοτυπική αντίληψη της κοινωνίας. Το πρώτο τεύχος πήγε καλά, αγκαλιάστηκε εξίσου από γκέι και στρέιτ, και τώρα η Σμαρ έχει ήδη έτοιμο το πέμπτο. Τα τέρατα στη ντουλάπα Όταν ο Στηβ Στιβακτής ήταν ακόμα κορίτσι, πολύ μικρό, στα γόνατα της γιαγιάς του, εκείνη του έμαθε να ζωγραφίζει μαργαρίτες. Δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και, όταν ήρθε η ώρα των Πανελλαδικών, διάλεξε να σπουδάσει κόμικ, εικονογράφηση και δημιουργική γραφή. Εδώ και δέκα χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση βιβλίων για παιδιά και εκπαιδευτικούς, όμως αυτό που του δίνει περισσότερη χαρά είναι να αυτοεκδίδει και να ταξιδεύει από φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Τα πρώτα queer κόμικς του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Antivirus». Από τότε έχει εκδώσει πολλά με τίτλους ευρηματικούς («Ιδιοτρόπιο», «Σκιτσούχτρα», «Σαχλοπαίγνια», «Λάθος στο Πρακτορείο Νάνων») και μεγάλες δόσεις καυστικού χιούμορ. Προσωπικά, το αγαπημένο μου είναι το πολιτικά ανορθόδοξο «Τα τέρατα στη ντουλάπα». Πηγή: www.lifo.gr Τα τέρατα στη ντουλάπα Όταν ο Στηβ Στιβακτής ήταν ακόμα κορίτσι, πολύ μικρό, στα γόνατα της γιαγιάς του, εκείνη του έμαθε να ζωγραφίζει μαργαρίτες. Δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει και, όταν ήρθε η ώρα των Πανελλαδικών, διάλεξε να σπουδάσει κόμικ, εικονογράφηση και δημιουργική γραφή. Εδώ και δέκα χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση βιβλίων για παιδιά και εκπαιδευτικούς, όμως αυτό που του δίνει περισσότερη χαρά είναι να αυτοεκδίδει και να ταξιδεύει από φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Τα πρώτα queer κόμικς του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Antivirus». Από τότε έχει εκδώσει πολλά με τίτλους ευρηματικούς («Ιδιοτρόπιο», «Σκιτσούχτρα», «Σαχλοπαίγνια», «Λάθος στο Πρακτορείο Νάνων») και μεγάλες δόσεις καυστικού χιούμορ. Προσωπικά, το αγαπημένο μου είναι το πολιτικά ανορθόδοξο «Τα τέρατα στη ντουλάπα». Ο Ποέας Ο Δημήτρης από την Αμοργό έπαιζε φανατικά παιχνίδια στο κομπιούτερ του και είχε διαλέξει για το άβατάρ του το όνομα Φιλοκτήτης. Ψάχνοντας την ιστορία του Φιλοκτήτη ανακάλυψε τον πατέρα του, τον Ποίαντα ‒στα αγγλικά Poeas‒, και υιοθέτησε το εύηχο όνομα με τις πολλές ερμηνείες για να υπογράφει τις αυτοεκδόσεις του. Γράφτηκε σε μια σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, αλλά την παράτησε μετά το πρώτο εξάμηνο γιατί του έκαιγε τον ελεύθερο χρόνο του. Ετών 20, πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του κόμικ και το πρώτο του sketchbook. Το δεύτερο είναι γεμάτο σχέδια γυμνών ανδρών και γκέι ζευγαριών. Από τα μοντέλα, άλλοι είναι φίλοι του κι άλλους τους ανακάλυψε ψαρεύοντας εικόνες στο Διαδίκτυο. Τίτλος του άλμπουμ: «Πλήττω». Πηγή: www.lifo.gr Ο Ποέας Ο Δημήτρης από την Αμοργό έπαιζε φανατικά παιχνίδια στο κομπιούτερ του και είχε διαλέξει για το άβατάρ του το όνομα Φιλοκτήτης. Ψάχνοντας την ιστορία του Φιλοκτήτη ανακάλυψε τον πατέρα του, τον Ποίαντα ‒στα αγγλικά Poeas‒, και υιοθέτησε το εύηχο όνομα με τις πολλές ερμηνείες για να υπογράφει τις αυτοεκδόσεις του. Γράφτηκε σε μια σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, αλλά την παράτησε μετά το πρώτο εξάμηνο γιατί του έκαιγε τον ελεύθερο χρόνο του. Ετών 20, πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του κόμικ και το πρώτο του sketchbook. Το δεύτερο είναι γεμάτο σχέδια γυμνών ανδρών και γκέι ζευγαριών. Από τα μοντέλα, άλλοι είναι φίλοι του κι άλλους τους ανακάλυψε ψαρεύοντας εικόνες στο Διαδίκτυο. Τίτλος του άλμπουμ: «Πλήττω». Γιορτή αίματος Η Έλενα Γώγου από την Πάτρα, μηχανολόγος στο επάγγελμα, αρέσκεται να φτιάχνει ιστορίες με νεκροζώντανους και βαμπίρ. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει δύο κόμικς με πολύ αίμα και περιπέτεια. Και τα δύο έχουν τη γεύση κλασικών παραμυθιών με happy end, μόνο που στο τέλος ο πρίγκιπας βρίσκει τον πρίγκιπα των ονείρων του και η δέσποινα, τη δέσποινά της. Στο πρώτο, το «Undead», οι δύο πρωταγωνίστριες κλείνουν την ιστορία με ένα παθιασμένο φιλί γεμάτο υποσχέσεις και στο δεύτερο, το «Bloodfest: Bad Blood», που χρηματοδοτήθηκε μέσω καμπάνιας στο Διαδίκτυο, οι δύο αρσενικοί ήρωές της, ένας κυνηγός βαμπίρ κι ένα βαμπίρ που δεν φοβάται το φως, καταλήγουν στο κρεβάτι. Ο αυτοδημιούργητος κύριος Σάξον Ο κύριος Σάξον ήταν κάποτε η Έλλη Μόκα. Εικονογραφούσε παιδικά βιβλία και συμμετείχε ενεργά στο site και τις εκδηλώσεις της ομάδας Comicdom που οργανώνει κάθε χρόνο το γνωστό φεστιβάλ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Σήμερα δηλώνει τρανς σκιτσογράφος από τον Πειραιά που πνίγει τον πόνο του σε αγγλικές παμπ. Έχει φτιάξει αρκετά κόμικς στο παρελθόν, αλλά τον τελευταίο καιρό ασχολείται κυρίως με το χρωματισμό κόμικς σελίδων και με τη δημιουργία διαφημιστικού υλικού για ΛΟΑΤΚΙ ομάδες. Πηγή: lifo.gr
  4. Θρηνωδός

    BLOODFEST: BAD BLOOD

    Τιμή: 10.40 € Το Bloodfest: Bad Blood αποτελεί την δεύτερη προσπάθεια της Έλενας Γώγου στον χώρο των κόμικς. Μετά το τρίτευχο Undead που πρωτοεμφανίστηκε στο Comicdom του 2015, τον περασμένο Φεβρούαριο ξεκίνησε καμπάνια συλλογής χρημάτων στην πλατφόρμα Indiegogo για να μπορέσει να τυπώσει το ήδη ολοκληρωμένο webcomic της "Bloodfest: Bad Blood" το οποίο ανέβαζε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Tapas από τις 3/6/2016 μέχρι 16/12/2017. Το κόμικ είναι αγγλόφωνο, έγχρωμο στις 74 σελίδες. Στην τυπωμένη έκδοση των 92 σελίδων, πέρα από την ιστορία περιέχονται κάποια extra με προσχέδια χαρακτήρων, storyboards, την διαδικασία δημιουργίας μιας σελίδας από την αρχή μέχρι το τέλος κ.α. Εδώ το topic για την καμπάνια στο φόρουμ. Το κόμικ μας τοποθετεί σε ένα κελί μαζί με τον Nate, ένα υβρίδιο ανθρώπου-βρικόλακα που κρατά τα πλεονεκτήματα και των δύο και τα μειονεκτήματα κανενός, και δύο κυνηγών βρυκολάκων, του Bernard και της Dani. Αν και αρχικά είναι καχύποπτοι οι μεν για τον δε, αναγκάζονται να συνεργαστούν για να μπορέσουν να αποδράσουν από αυτή τη "φυλακή" που ανήκει στην Vampire Mob ονόματι Brotherhood, την μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση βρικολάκων στον πλανήτη. Κατά την διάρκεια της απόδρασης έρχονται αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών και δυσκολίας εχθρούς, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν και το κατάλληλο exposition για να σε εισάγουν στην ιστορία η οποία φαίνεται πως θα συνεχιστεί σε δεύτερο τεύχος κάποια στιγμή. Ξεκάθαρες επιρροές από Blade, όπως έχει πει και η ίδια. Δεν ξετρελάθηκα. Πολυφορεμένο είδος οι βρικόλακες, θεματολογία που αποτελεί την εύκολη λύση όταν θέλεις να κάνεις τρόμο γρήγορα και εγγυημένα. Το θέμα είναι πως εν έτι 2018 πρέπει να παραδώσεις κάτι πραγματικά καλό ώστε να το κάνεις να διαφέρει από τα άπειρα μέτρια έργα εκεί έξω με δαγκανιάριδες. Δεν μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο καταφέρνει να ξεχωρίσει. Θα 'λεγα καλύτερο από τον μέσο όρο των ελληνικών αυτοεκδόσεων σίγουρα, μεγάλο και με μια κάποια αρχή/μέση/τέλος, αλλά δεν συγκινεί. Το σκίτσο φαίνεται υποσχόμενο αλλά θέλει μπόλικη δουλειά ακόμα, ειδικά στα συμπληρωματικά περιβάλλοντα.
  5. Συνέντευξη στον κόσμο των κόμικς Πότε ασπρόμαυρος και πότε πολύχρωμος, μα πάντα μαγικός και συναρπαστικός, ο κόσμος των κόμικς έχει όσα χρειάζεται ώστε να χαθείς μέσα του. Όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο, είτε από την πλευρά του δημιουργού είτε του αναγνώστη, το γνωρίζουν ήδη, όπως και γνωρίζουν ότι τα κόμικς δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά- κάτι που αποτελεί κοινή παρανόηση των μεγαλύτερων ηλικιών. Ιστορίες που κινούνται μέσα σε φανταστικά κυρίως σύμπαντα, με καλοδουλεμένους χαρακτήρες, δράση, μυστήριο αλλά και χιούμορ: μια εύκολη διέξοδος από την δική μας πραγματικότητα, που μερικές φορές είναι αναγκαία για τον καθένα. Ποιοι βρίσκονται όμως πίσω από τις εικονογραφημένες σελίδες και τι έχει συμβεί μέχρι να φτάσει ένα κόμικ στα χέρια μας; Μαζί μου έχω σήμερα την Έλενα Γώγου και το Διονύση Φάκο, δύο νέους εκκολαπτόμενους comic artists, οι οποίοι θα μας πουν παραπάνω για το θέμα και θα μας φωτίσουν, μέσα από τις εμπειρίες τους, τον φανταστικό κόσμο των κόμικς. Η Έλενα και ο Διονύσης έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και παραμένουν στην Πάτρα. Μοιράζονται φυσικά την ίδια αγάπη για τη ζωγραφική, με την οποία να ασχολούνται από μικρή ηλικία, για να φτάσουν σήμερα να δημιουργούν δικά τους έργα, ο καθένας με το απόλυτα προσωπικό του στυλ. Παιδιά καλησπέρα! Χαίρομαι πολύ που δεχτήκατε να παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη στο citycampus. Ας ξεκινήσουμε με τα τετριμμένα, πείτε μου πρώτα λίγα λόγια για εσάς. Ποιοι είναι ο Διονύσης και η Έλενα, εκτός από comic artists; Δ.Φ: Καλησπέρα. Είμαι ο Διονύσης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Σπούδασα στην Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας και πλέον εργάζομαι σαν καθηγητής εικαστικών σε δημοτικό σχολείο. Ε.Γ: Γειά! Είμαι η Έλενα. Σπουδάζω στο τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών στην Πάτρα και στον ελεύθερο χρόνο μου ζωγραφίζω κόμικς. Μερικές δουλειές μου είναι ένα τρίτευχο αυτόεκδιδόμενο κόμικ με τίτλο “Undead”, ένα webcomic με τίτλο “Bloodfest” και μια ολιγοσέλιδη συμμετοχή στο άλμπουμ «Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Νηφάλιος Νάνος». Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη ζωγραφική και πώς μπήκε το κόμικ στη ζωή σας; Δ.Φ: Θα ακουστεί κλισέ αλλά απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με ενα μολύβι στο χέρι. Ανέκαθεν ζωγράφιζα και σταδιακά αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα. Κόμικς διάβαζα απο μικρή ηλικία. Στο δημοτικό. Μια μέρα πήγα στο περίπτερο και είδα στο stand κόμικς. Πήρα να διαβάσω απο περιέργεια ενα και αμέσως ερωτεύτηκα. Ε.Γ: Η ζωγραφική και τα κόμικς πάντα μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Όταν ήμουν μικρή διάβαζα W.I.T.C.H. και ζωγράφιζα κόμικς με τους αγαπημένους μου ήρωες από ταινίες, βιβλία κ.τ.λ., αργότερα άρχισα να διαβάζω Marvel και αγάπησα τους X-Men και ακόμη πιο μετά ανακάλυψα ότι μπορώ να διαβάσω εκατοντάδες webcomics στο ίντερνετ. Αυτό που με έπεισε να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τα κόμικς, όμως, ήταν η πρώτη συμμετοχή μου στις αυτοεκδόσεις του Comicdom. Πώς έχουν εξελιχθεί ο τρόπος που σχεδιάζετε και τα θέματα με τα οποία ασχολείστε από τη στιγμή που ξεκινήσατε; Δ.Φ: Αν εννοείς το τεχνικό ζήτημα για μένα δεν έχει αλλάξει κάτι. Είμαι παραδοσιακός. Μολύβι, πενάκι και χαρτί. Δεν είμαι φίλος του ψηφιακού. Η τεχνική μου φυσικά έχει αλλάξει. Έπαιξαν ρόλο οι σπουδές μου βέβαια. Η Καλών Τεχνών μπορεί να μην έχει τμήμα κόμικς αλλα μαθαίνοντας ελεύθερο σχέδιο γίνεσαι καλύτερος σε οτι έχει να κάνει με σκίτσο. Ε.Γ: Η τεχνοτροπία μου συνεχώς αλλάζει καθώς συνεχώς μαθαίνω καινούρια πράγματα. Επίσης επηρεάζεται αρκετά από τα ενδιαφέροντα μου και τους καλλιτέχνες που θαυμάζω κάθε περίοδο. Η θεματολογία μου, από την άλλη, νομίζω παραμένει ίδια. Δράση, φαντασία και ρόμανς! Πότε και πώς αποφασίσατε να φτιάξετε το πρώτο σας κόμικ; Ποια είναι η υπόθεσή του; Δ.Φ: Το «London» σαν ιδέα μου ήρθε τελείως ξαφνικά. Είμαι φαν των κλασσικών ασπρόμαυρων ταινιών τρόμου. Ένα βράδυ έφαγα φλασιά και άρχισα να το αναπτύσσω σιγά σιγά στο μυαλό μου. Αρχικά το ξεκίνησα σαν εξάσκηση αλλά εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο οπότε είπα να το κυνηγήσω και για έκδοση. Αν όλα πάνε καλά θα είναι ιστορία σε 3 μέρη. Ε.Γ: Το πρώτο μου ολοκληρωμένο κόμικ είναι το “Undead”. Ξεκίνησα να δουλεύω την ιστορία το 2014. Το έγραψα, το σχεδίασα, το τύπωσα και το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε αισίως στις αυτοεκδόσεις του Comicdom το 2015. Πριν δύο εβδομάδες κυκλοφόρησε το τρίτο και τελευταίο τεύχος! Η υπόθεση στην αρχή ήταν απλή: ζόμπι επιτίθενται στην Πάτρα! Στην πορεία όμως πήρε μια… φανταστική τροπή. Δεν θα σας τίποτα άλλο σε περίπτωση που θέλετε να το διαβάσετε! Με ποιον τρόπο προωθείτε τη δουλειά σας; Δ.Φ: Ίντερνετ. Είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος στην εποχή μας. Υπάρχουν σχετικά σαιτ που ασχολούνται με την προώθηση της τέχνης γενικότερα. Φυσικά μια σελίδα στο Facebook βοηθάει επίσης. Προσωπικά στάθηκα τυχερός γιατί έχω εκδότη ο οποίος αναλαμβάνει τα παραδοσιακά μέσα. Εφημερίδες, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις σε περιοδικά κλπ. Είναι πιό άμεσο σε τοπικό επίπεδο. Ε.Γ: Μέσω των social media και σε comic conventions. Γνωρίζω ότι κατά καιρούς συμμετέχετε σε διάφορα φεστιβάλ κόμικς, όπως π.χ. στο πρόσφατο ComicDom που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Ποιες οι εμπειρίες σας από εκεί; Δ.Φ: Προσωπικά τον τελευταίο χρόνο συμμετείχα σαν καλλιτέχνης στα φεστιβάλ αυτά. Είναι πολύ ωραία αν και κουραστική εμπειρία. Παρουσιάζεις το κόμικ σου σε κοινό που ασχολείται αποκλειστικά με αυτό. Φυσικά γνωρίζεις καλλιτέχνες που θαυμάζεις από το ίντερνετ αλλά δεν είχες την ευκαιρία να δεις από κοντά. Ανταλλάσετε υλικό, κανονίζετε πιθανές συνεργασίες, αλληλοπροωθείστε κλπ. Σίγουρα βοηθάει στην προώθηση της δουλειάς διότι τα φεστιβάλ αυτά είναι αφιερωμένα σχεδόν αποκλειστικά στα κόμικς, αλλά και την ποπ κουλτούρα γενικότερα. Ε.Γ: Νομίζω ότι το Comicdom είναι ιδανικό για νέους καλλιτέχνες γιατί μπορείς να προωθήσεις τη δουλειά σου και να γνωρίσεις άλλους Έλληνες καλλιτέχνες, επαγγελματίες και μη. Ειδικά αν μένεις σε κάποια μικρή πόλη όπου δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για κόμικς είναι καλό να συμμετέχεις σε τέτοια φεστιβάλ. Υπάρχει τρόπος στην Ελλάδα του σήμερα να ασχοληθεί κανείς επαγγελματικά αποκλειστικά με τα κόμικς; Τι προκλήσεις έχετε να αντιμετωπίσετε; Δ.Φ: Και ναι και οχι. Μπορείς να ασχοληθείς επαγγελματικά με το κόμικ στην Ελλάδα αλλα θα πρέπει να συνεργάζεσαι με εταιρεία του εξωτερικού. Το καλό με το κόμικ είναι οτι μπορείς να μένεις οπουδήποτε στον πλανήτη και να εργάζεσαι σε όποια εταιρεία θες. Η συνεργασία γίνεται μέσω ίντερνετ. Μπορέις πχ να μένεις Πάτρα και να δουλεύεις για εταιρεία του Καναδά. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες εταιρείες στην Ελλάδα όμως. Μόνο σαν χόμπι μπορείς να το κανεις διαφορετικά. Ε.Γ: Είμαι ερασιτέχνης, οπότε δεν έχω προσωπική εμπειρία. Ωστόσο υπάρχουν όντως αρκετοί Έλληνες καλλιτέχνες που μένουν στην Ελλάδα αλλά δουλεύουν για εταιρείες του εξωτερικού. Ποια τα συναισθήματα σας κατά τη διάρκεια δημιουργίας και μετά την ολοκλήρωση ενός κόμικ; Δ.Φ: Άγχος, απογοήτευση, τάσεις αυτοκτονίας, χαρά κλπ. Η φάση της δημιουργίας είναι κουραστική και αγχωτική για μένα. Η ολοκλήρωση είναι κάτι μαγικό. Δημιουργείς κάτι δικό σου. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου. Μετά βέβαια έρχεται η ώρα να εκτεθείς στο κοινό. Μεγάλο βάσανο αυτό. Ε.Γ: Νομίζω πως όσο είσαι ερασιτέχνης και ζωγραφίζεις ό,τι σου αρέσει, η όλη διαδικασία είναι αρκετά διασκεδαστική. Καμία φορά υπάρχει μονοτονία και άγχος. Αλλά η ικανοποίηση είναι τεράστια όταν ο κόσμος απολαμβάνει το δημιούργημά σου. Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης για τους χαρακτήρες ή/και τις ιστορίες σας γενικά; Δ.Φ: Για μένα είναι τα πάντα. Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Ειδικότερα μπορώ να πω τα χόμπι μου. Τα βιβλία, οι ταινίες, τα βιντεοπαιχνίδια και φυσικά τα κόμικς που διαβάζω με επηρεάζουν. Για το London συγκεκριμένα είναι οι παλιές ταινίες τρόμου της Universal και η κλασσική λογοτεχνία τρόμου. Δράκουλας, Φρανκενσταιν κλπ. Ε.Γ: Ταινίες, σειρές, βιβλία, παιχνίδια, κόμικς, ιστορίες και χαρακτήρες που θα ήθελα να δω μέσα σε όλα αυτά αλλά σπανίζουν. Και φυσικά οι απλοί άνθρωποι που βλέπω γύρω μου. Πόσο εύκολο είναι να συνεργαστείτε μ’ έναν σεναριογράφο ώστε να αποτυπωθούν οι χαρακτήρες όπως τους φαντάζεται εκείνος χωρίς να αλλάξετε το προσωπικό σας στυλ; Δ.Φ: Προσωπικά δεν μου έχει τύχει. Το σενάριο το γράφω εγώ οπότε είναι πιο εύκολο. Απο εμπειρίες φίλων ξέρω οτι δεν είναι δύσκολο. Υπάρχει ελευθερία και κατανόηση απο τις 2 πλευρές. Υπάρχουν σεναριογράφοι που αφήνουν τον σχεδιαστή τελείως ελεύθερο. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Ε.Γ: Όσες φορές έχει χρειαστεί να συνεργαστώ με έναν σεναριογράφο δεν είχα πρόβλημα. Αν υπάρχει επικοινωνία και συνέπεια είναι όλα μια χαρά! Μου αρέσει όμως να έχω ελευθερία στον σχεδιασμό των χαρακτήρων και της ιστορίας, γι’ αυτό μερικές φορές προτιμώ να γράφω εγώ το σενάριο. Τι έχετε να πείτε σε αυτούς που συγκαταλέγουν τα κόμικς στα «παιδικά» αναγνώσματα; Δ.Φ: Θα τους έλεγα να διαβάσουν το κόμικ μου. Μπορεί αρχικά να ξεκίνησαν σαν παιδικά αναγνώσματα αλλα πλεόν υπάρχουν κόμικς για όλες τις ηλικίες και τα γούστα. Υπάρχουν κόμικς τρόμου, ρομαντικά, πολιτικά, φαντασίας κλπ. Οπως ακριβώς συμβαίνει με τις ταινίες, τα βιβλία, τα παιχνίδια κοκ. Ε.Γ: Αυτοί χάνουν! Τι στοιχεία θεωρείτε ότι πρέπει να διαθέτει ένα κόμικ για να θεωρείται καλό; Δ.Φ: Καλό σενάριο και έναν σχεδιαστή που να μπορεί να εικονογραφήσει. Το σχέδιο δεν χρειάζεται να είναι εντυπωσιακό η λεπτομερές αρκεί να μπορεί να διηγηθεί σωστά την ιστορία. Το λεγόμενο storytelling. Όσο εντυπωσιακά σκίτσα και να κάνεις, αν δεν μπορείς να αποδώσεις σωστά το σενάριο και ο αναγνώστης δεν μπορεί να καταλάβει τι βλέπει, έχεις χάσει το παιχνίδι. Ιδανικά μιλώντας θα πρέπει ο αναγνώστης να καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην κάθε σελίδα χωρίς να χρειαστεί καν να διαβάσει τα λόγια. Ε.Γ: Συμφωνώ με τον Διονύση. Επίσης πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ταιριάζει το στυλ του σχεδιαστή με το ύφος της ιστορίας. Σε άλλες ιστορίες ταιριάζει ο ρεαλισμός και σε άλλες ένα πιο απλό και αφαιρετικό στυλ. Σε περίπτωση που θέλετε να πάρετε μια γεύση της δουλειάς του Διονύση και της Έλενας και μένετε στη Θεσσαλονίκη, θα έχετε την ευκαιρία να τους γνωρίσετε στο Thessaloniki Comic Convention, που θα πραγματοποιηθεί 5-7 Μαΐου 2017 (Λιμάνι Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Γ’). Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε τις σελίδες τους στο facebook: Διονύσης Φάκος Έλενα Γώγου citycampus.gr
  6. The_Sandman

    UNDEAD

    Η πιο ευχάριστη έκπληξη του φετινού Comicdom! Παραλίγο να το χάσω, αλλά ας είναι καλά ο Βασιλιάς μας Η Έλενα Γώγου είναι έτοιμη! Αν μέσω των φανζίν οι δημιουργοί κάνουν το αγροτικό τους προκειμένου να δουν στην πράξη πώς φτιάχνονται τα κόμικς αλλά και την ανταπόκριση του κόσμου για την δουλειά τους, η Έλενα δεν το χρειάζεται. Πραγματικά απορώ πώς αυτό το κόμικ δεν κυκλοφόρησε "κανονικά" μέσω κάποιου εκδότη. Ελπίζω από άποψη και όχι επειδή δεν ενδιαφέρθηκε κανένας. Η ιστορία λίγο πολύ η γνωστή: ασχολείται με μια ομάδα ανθρώπων όταν (επιτέλους) ξέσπασε επιδημία ζόμπι. Αυτό που κάνει όμως ξεχωριστό αυτό το τευχάκι είναι... τα πάντα! Φυσικοί διάλογοι, καλοστρωμένη ροή, εξαιρετικό σχέδιο, ωραίο στήσιμο! Θες κι άλλα; Πάρε και δυο σελίδες να το διαπιστώσεις και μόνος σου. Καλή συνέχεια εύχομαι και ελπίζω να μη πρέπει να περιμένουμε μέχρι του χρόνου για να δούμε την συνέχεια! Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα την Kabuki & leonidio.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.