Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Άρης Μαλανδράκης'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Bonadrug

    ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΘΡΥΛΟΙ

    Έκδοση της Ars Longa του 1987 που συνοδευόταν από μια κασέτα με τίτλο "Ραδιοφωνικοί Θρύλοι". Περιλαμβάνει κείμενα των Πλατή και Μαλανδράκη για : 1) το περιοδικό Μάσκα: Το γλυκό δάγκωμα της αράχνης 2) το περιοδικό Ταμ Ταμ: 20 έτη πριν την αθρόα εισβολή τηλεφωνικών συσκευών 3) το περιοδικό Γκαούρ Ταρζάν: Το σατανικό ξέσπαμα του Νίκου Β. Ρούτσου 4) το περιοδικό Υπεράνθρωπος : Ο Πρώτος Έλληνας που είδε τη Νέα Υόρκη από ψηλά 5) τον ραδιοφωνικό ντετέκτιβ Τζων Γκρηκ 6) την Κατερίνα, το κορίτσι φάντασμα (Από το Μικρό Ήρωα)
  2. Στο τεύχος # 360 του Έψιλον της Ελευθεροτυπίας,που κυκλοφόρησε την 01/03/1998,βρίσκουμε ένα αφιέρωμα στον Ντούσαν Ρέλιτς,έναν Γιουγκοσλάβο σχεδιαστή κόμικς και γελοιογράφο,ο οποίος ήρθε σαν πρόσφυγας στην Ελλάδα...!Την επιμέλεια αυτού του αφιερώματος επιμελήθηκε ο Άρης Μαλανδράκης,ενώ οι φωτογραφίες είναι του Χρ.Λιάτση...! Και σε μεμονωμένο αρχείο της μορφής cbr...! ΝΤΟΥΣΑΝ ΡΕΛΙΤΣ - ΤΑ ΣΚΙΤΣΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ Μαλανδράκης Άρης,Ελευθεροτυπία - Έψιλον,01031998.cbr Καλή σας ανάγνωση...!
  3. Στο τεύχος # 361 του περιοδικού Έψιλον της Ελευθεροτυπίας,που κυκλοφόρησε στις 08/03/1998,έχουμε ένα άρθρο σχετικό με τον κόσμο της Ένατης Τέχνης...! Ο Άρης Μαλανδράκης ρωτάει μερικούς από τους ανθρώπους του χώρου για το ποιες είναι οι αγαπημένες τους ηρωίδες κόμικς...!Τα άτομα που ερωτήθηκαν είναι ο Ανδρέας Ζαφειράτος,ο Δημήτρης Βανέλλης,ο αείμνηστος Γιάννης Καλαϊτζής,ο Γιώργος Μπότσος,o Κώστας και Δημήτρης Βιτάλης και η Σοφία Μιλάσεβιτς...! Όσοι έχετε την περιέργεια να μάθετε τις προτιμήσεις τους,μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω...! Κι όσοι θέλετε να το κατεβάζετε σαν μεμονωμένο αρχείο,ζήλεψα από τον GCF και το έκανα κι εγώ σε cbr μορφή...! ΗΡΩΙΔΕΣ ΚΟΜΙΞ Μαλανδράκης Άρης,Ελευθεροτυπία - Έψιλον,08031998.cbr Να επισημάνω ότι η δεύτερη σελίδα του άρθρου είναι ουσιαστικά η πρώτη και πρέπει να μπήκε κατά λάθος στο στήσιμο του περιοδικού...!Εγώ τις έβαλα με την σειρά που έχουν δημοσιευθεί...! Καλή σας ανάγνωση...!
  4. Στο τεύχος # 340,του περιοδικού Έψιλον της Ελευθεροτυπίας που κυκλοφόρησε στις 12/10/97,υπάρχει ένα αφιέρωμα στον μεγάλο σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι,ο οποίος μαθαίνουμε ότι πριν τον κατακτήσει η Έβδομη Τέχνη είχε κι άλλα ταλέντα...! Το άρθρο φέρει την υπογραφή του Άρη Μαλανδράκη,με φωτογραφικό υλικό επίσης από το αρχείο του ίδιου...! Καλή ανάγνωση...!
  5. Συνέντευξη του δημιουργού του κόμικ "Καμμένα Βούρλα" στον Άρη Μαλανδράκη για το protagon.gr «Καμμένα Βούρλα» Δύο υπερήλικες (και χούφταλα να τους πεις, μέσα είσαι) συζητούν για το μέλλον τους. Ο ψηλός, Αρίστος στο όνομα, που είναι πιο πραγματιστής. λέει ότι τα φάγανε τα ψωμιά τους. Το έτερον ήμισυ (ήμισυ κυριολεκτικό, αφού είναι κοντός) που λέγεται Διαμαντής, αθεράπευτα αισιόδοξος και πάσχοντας από… παλιμπαιδισμό, έχει αντίθετη άποψη: «Δεν ξέρω τι έφαγες εσύ, μπορεί να τρως γρήγορα. Εγώ έχω όλη τη ζωή μπροστά μου!». Για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση του φίλου του: «Για να έχεις εσύ όλη τη ζωή μπροστά σου πρέπει να κάνεις μεταβολή!». Καλώς ήλθατε στα ΚΑΠΗ των κόμικς, ή μάλλον στα «Καμμένα Βούρλα». Ένα άλμπουμ που κυκλοφορεί από την Jemma Press με την υποστήριξη της So Comic. Το υπογράφει ο Θανάσης Πετρόπουλος, που επιχειρεί με το κόμικς αυτό να πιάσει το νήμα –και το νόημα- της ζωής από το τέλος. Οι γηραλέοι πρωταγωνιστές του αποτελούν δύο απολαυστικούς πρεσβευτές της τρίτης ηλικίας, αποδεικνύοντας πως η ζωή δεν αρχίζει, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, από τα σαράντα, αλλά από τα προ πολλού περασμένα –ήντα. Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο που το αφιερώνεις, όπως γράφεις, «στον παππού και τη γιαγιά που όλοι κρύβουμε μέσα μας»; «Τα “Καμμένα Βούρλα”' είναι ένα βιβλίο που προέκυψε κυρίως από την επιθυμία μου να μιλήσω για θέματα με τα οποία έχω εμμονή σε όλη μου τη ζωή -τη φιλία, τα αιώνια παιδιά, τον χρόνο και το πέρασμά του, τη νεότητα, τη φθορά, τα γηρατειά και τον θάνατο, την εναλλαγή ευτυχίας και δυστυχίας, το πόσο κοντά είναι το γέλιο και το δάκρυ. Πάντα είχα μια εμμονή και αδυναμία για το παρελθόν, τα παλαιά αντικείμενα, τους ηλικιωμένους ανθρώπους και το πώς τους έχει φερθεί ο χρόνος. Οι φίλοι μου με φωνάζουν “παππού” από τότε που τελειώσαμε το σχολείο μέχρι και σήμερα - κάτι θα ξέρουν. Τα “Καμμένα Βούρλα” είναι μια ιστορία για τη φιλία μέσα στον χρόνο και για το τι αποφασίζουμε να κάνουμε με αυτό το λίγο χρόνο που μας έχει δοθεί». Σε πολλά από τα μονοσέλιδα επεισόδια του βιβλίου παρουσιάζεις τους δύο πρωταγωνιστές να συνομιλούν, ή να σωπαίνουν, έχοντας στραμμένη την πλάτη στον αναγνώστη. Σηματοδοτεί κάτι αυτή η επιλογή; «Το βιβλίο αυτό είναι οι εμμονές μου φιλτραρισμένες μέσα από την αγάπη μου για τα κόμικς και το σινεμά -την ιστορία αυτή την αντιμετώπισα περισσότερο σαν μια ταινία, σαν ένα στόριμπορντ. Έχω λοιπόν μια αδυναμία γι’ αυτά τα καρέ όπου οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται “πλάτη” στον αναγνώστη, γιατί έχουν μια δύναμη κινηματογραφική. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι “κρυμμένες” και αυτό, πιστεύω, φορτίζει συναισθηματικά,. Επικεντρώνει την προσοχή σε αυτά που λέγονται, ή στη σιωπή και σε όσα δε λέγονται. Επίσης η οπτική αυτή δίνει την αίσθηση του “μπροστά”, του ορίζοντα που σχετίζεται με την “αναχώρηση” για κάτι καλό ή για κάτι κακό. Σίγουρα για κάτι καινούριο». Τελικά, θα μπορούσαν τα «Καμμένα Βούρλα» να αποτελούν ένα χιουμοριστικό… φροντιστήριο για τα -αναπόδραστα- επερχόμενα στη ζωή του καθενός μας; «Το ελάχιστο που ελπίζω είναι να μπορούν να αποτελέσουν μια πηγή χαμόγελου -πικρού ή γλυκού- για τον οποιονδήποτε αναγνώστη. Σίγουρα αποτελούν ένα τέτοιο φροντιστήριο για μένα τον ίδιο. Γράφοντας και σχεδιάζοντας τα “Καμμένα Βούρλα” έκανα έναν χρόνο ψυχοθεραπείας για τα χρόνια που -αν είμαι τυχερός- θα έρθουν και για μένα. Ελπίζω να έχω την τύχη να αξιοποιήσω τον χρόνο που μου δόθηκε και να βρίσκονται δίπλα μου τόσο καλοί φίλοι ως το τέλος». Πηγή
  6. Αρθράκι του Άρη Μαλανδράκη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία για τον παραλογοτεχνικό περιοδικό τύπο κατα τη διάρκεια της Κατοχής. Αναφορές σε έντυπα της εποχής με ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μεταφέρονται δια στόματος Δημήτριου Χάνου. "Ερχόταν τρέχοντας κάποιος υπάλληλος του εκδότη, με μια σφραγίδα στο χέρι. Τα περιοδικά είχαν τυπωμένη τιμή 20.000 δραχμές. Φθάνοντας στο πρακτορείο, είχαν πάει στις 30.000. Πριν σταλούν στα περίπτερα είχαν ανέβει στις 40.000. Ο Τιμάριθμος έτρεχε, το ίδιο και ο υπάλληλος με τη σφραγίδα που άλλαζε συνεχώς τιμή!"
  7. 50 χρονών κι ούτε μια σκουριά 13 Απριλίου 2013, Άρης Μαλανδράκης (protagon.gr) Πριν από 50 χρόνια, τα μέταλλα στα αμερικανικά κόμικς εμπλουτίστηκαν με ένα ακόμα υλικό. Μετά τον Σούπερμαν, ήδη γνωστό ως «Ανθρωπος από Ατσάλι» (The Man from Steel), ήλθε ο Αντονι (Τόνι) Σταρκ που έμελλε να κατακτήσει τη δόξα ως «Σιδερένιος Ανθρωπος» (Iron Man). Δημιούργημα του σεναριογράφου Σταν Λι για την Marvel, ντεμπουτάρισε το 1963 στο περιοδικό Tales of Suspence. Εκατομμυριούχος, εφευρετικό μυαλό και άσος στον τομέα των χάι-τεκ οπλικών συστημάτων, ο ήρωας αυτός βασίστηκε σε ένα υπαρκτό πρόσωπο: τον επίσης εκατομμυριούχο, επίσης εφευρετικό, και επίσης άσο (στην Αεροναυτική αυτός) Χάουαρντ Χιούζ (1905-1976). Οι ομοιότητές τους ήταν πολλές. Ο Ιπτάμενος Κροίσος (στο Aviator του Σκορτσέζε) υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους. Το ίδιο και ο Τόνι Σταρκ, τον οποίο η Φορμπς έχει κατατάξει στους πλουσιότερους της Λίστας των Φανταστικών Χαρακτήρων που συντάσσει ετησίως. Ο Χάουαρντ Χιούζ υπέφερε, προς το τέλος της ζωής του, από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και χρόνιους πόνους. Ο Τόνι Σταρκ είχε άλλου είδους διαταραχές - και τους ίδιους χρόνιους πόνους. Σύμφωνα με τον Τζέρι Κόνγουεϊ, έναν από τους σεναριογράφους της σειράς, «πρόκειται για έναν χαρακτήρα άτρωτο εξωτερικά, χάρη στη στολή του, που όμως μέσα της βρίσκεται ένα ευάλωτο άτομο». Η εποποιία του ήρωα ξεκίνησε όταν, εκτελώντας μια μυστική κυβερνητική αποστολή, φθάνει στο Βιετνάμ (παράλληλα με τη στρατιωτική εμπλοκή της Αμερικής στην περιοχή). Εκεί είχε την ατυχία να πατήσει μια νάρκη και, βαριά πληγωμένος, να συλληφθεί από τους Βιετκόνγκ που τον υποχρέωσαν να δουλέψει για αυτούς κατασκευάζοντας ένα υπέρ-όπλο. Αξιοποιώντας τις γνώσεις του, ο Τόνι Σταρκ έφτιαξε κρυφά μια ανίκητη αρματωσιά, χρήσιμη σε πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, προστάτευε το τραυματισμένο από θραύσματα σώμα και υποβοηθούσε την καρδιά του με τη βοήθεια μιας γεννήτριας. Εξωτερικά η στολή ήταν εξοπλισμένη με διάφορα αμυντικά και επιθετικά συστήματα: εκτόξευση ακτίνων λέιζερ από τις παλάμες των γαντιών, εκπομπή ηλεκτρομαγνητικών παλμών, προωθητήρες που τον εκτόξευαν με μεγάλη ταχύτητα στο χώρο (και στον χρόνο), προβολή πεδίου ενεργειακής προστασίας κ.ά. Χάρη σε αυτή τη στολή-πανοπλία κατάφερε τελικά να αποδράσει, επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη και αντιμετωπίζοντας νέες προκλήσεις και κινδύνους. Παράλληλα, άλλαξε δραστικά η στολή του. Την αρχική μεταλλική… κονσέρβα αντικατέστησε η φανταχτερή κοκκινοκίτρινη μεταλλική επένδυση που φορά μέχρι σήμερα. Στη διάρκεια των 50 χρόνων ζωής γνώρισε την επιτυχία όχι μόνο στα κόμικς, αλλά και στην οθόνη. Αρχικά στη μικρή, με τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων. Και πιο πρόσφατα, στη μεγάλη οθόνη, με τρεις -μέχρι στιγμής- ταινίες. Η τελευταία (Iron Man 3), επετειακή για τα 50χρονα του ήρωα, βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 25 Απριλίου και πρωταγωνιστεί -ξανά- ο... συνήθης Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ. Τον περασμένο μήνα, με τη συμπλήρωση μισού αιώνα εκδοτικής ζωής, ο Σιδεράνθρωπος έσβησε 50 κεράκια στην τούρτα γενεθλίων που του ετοίμασε η Marvel. Φορώντας -πάντα- την ίδια προστατευτική στολή. Εχοντας τα ίδια, χρόνια, προβλήματα υγείας. Και με την ευχή… «σιδερένιος» να τον συνοδεύει στις επόμενες περιπέτειές του.
  8. Μνήμη Λάζαρου Ζήκου του Άρη Μαλανδράκη ~ 15/09/2011 Πώς να διαχειριστείς δημοσιογραφικά την είδηση ενός θανάτου, όταν ο άνθρωπος που «έφυγε» ήταν ένας καλός φίλος; Την ημέρα που μου τηλεφώνησε η Εύη Τζούδα για να μου πει, με λυγμούς, ότι ο Λάζαρος πέθανε, με χτύπησε κεραυνός. Ο Λάζαρος; Πώς, πότε, γιατί; Μόλις πριν λίγο καιρό τα λέγαμε στο τηλέφωνο και του είχα υποσχεθεί ότι θα περάσω από το σπίτι-εργαστήρι του να του αφήσω κάποια κουκλάκια που είχα βρει, για να τα εντάξει όπως μόνο αυτός ήξερε, στα μικρά ονειρικά σύμπαντα που κατασκεύαζε. Ο Λάζαρος Ζήκος. Μια sui generis περίπτωση καλλιτέχνη, που ανακύκλυε το "περιττό" και πρόσφερε στα "άχρηστα" μια δεύτερη ευκαιρία ζωής -μεγαλειώδη ευκαιρία, όπως απέδειξε με τη δουλειά του. Χαρτόνια, σκίτσα, καλώδια, βίδες και σύρματα, κολάζ με αποκόμματα σελίδων από περιοδικά και εφημερίδες «συνωθούνται» στα κάδρα του, παράγοντας συναισθήματα, συνειρμούς, σκέψεις, ενίοτε και συμπεράσματα. Και τι δεν έκανε ο Λάζαρος στα 57 χρόνια της γόνιμης ζωής του: ζωγράφιζε, σχεδίαζε κόμικς, δημιουργούσε αντικείμενα τέχνης, εικονογραφούσε βιβλία, φιλοτεχνούσε εξώφυλλα, συνέλεγε και εξέδιδε φανζίν αξιοποιώντας δεόντως τα φωτοτυπικά μηχανήματα. Μα, πάνω απ' όλα, χάριζε στους ανθρώπους που τον γνώριζαν το χιούμορ και την καλή του καρδιά. Ο Λάζαρος Ζήκος δημοσίευσε το πρώτο κόμικς του στο περιοδικό Panderma του «αιρετικού» Λεωνίδα Χρηστάκη. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, ξεκινώντας από την Κολούμπρα που εισηγήθηκε τα «ενήλικα κόμικς» στο ελληνικό κοινό. Ακολούθησαν το Χαρακίρι, η Ανοιχτή Πόλη, το Ιδεοδρόμιο, το Έψιλον της Ελευθεροτυπίας και -κυρίως- η Βαβέλ όπου, εκτός από συνεργάτης, είχε εργαστεί στο περιοδικό, είχε υπάρξει μέλος της συντονιστικής επιτροπής σε πολλά φεστιβάλ που διοργανώθηκαν στο Γκάζι, εκθέτοντας παράλληλα τα έργα του. Οχι μόνο εκεί, αλλά και σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Οι εικαστικές συνθέσεις και τα τρισδιάστατα κάδρα του πάντα τραβούσαν το μάτι και κέρδιζαν την προσοχή, αφήνοντας στο θεατή το δικαίωμα στην παραγωγή του νοήματος. Όλα ήταν ανοιχτά στις σημάνσεις, κάτι που επιδίωκε σκόπιμα και ο ίδιος. Συχνά, όταν του έλεγες τι σου προκαλούσε κάπoιο έργο του, άκουγε με την προσοχή και το ενδιαφέρον ενός «αδαούς», που (ξανα)μάθαινε από εσένα αυτά που έλεγε το έργο του. Ο Λάζαρος μάς άφησε ξαφνικά, απροετοίμαστους σε αυτόν τον άδικο επίλογο της ζωής του. Μου πήρε λίγο χρόνο να το αποδεχθώ και ακόμα περισσότερο να γράψω το αποχαιρετιστήριό του. Ο Λάζαρος έφυγε, αλλά υπάρχουν τα έργα του να τον θυμίζουν. Για να εκπέμπουν τη δημιουργική του πνοή και για να αφηγούνται τις παράξενες όσο και γοητευτικές ιστορίες του...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.