Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ταρζάν'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Dr Paingiver

    ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ

    Μετά την ρήξη της συνεργασίας του Νίκου Ρούτσου με την Άγκυρα και την διακοπή της Α' έκδοσης του Γκαούρ Ταρζάν, ο Νίκος Ρούτσος προχωρά μόνος του στην επανακυκλοφορία του τόσο επιτυχημένου αυτού τίτλου. Το πρώτο τεύχος της Β' περιόδου, κυκλοφόρησε στις 16/10/1951 και όπως ήταν αναμενόμενο, συνάντησε και αυτό την μεγάλη αποδοχή του αναγνωστικού κοινού και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο Νίκος Ρούτσος συνέχισε να δουλεύει πάνω στην ίδια συνταγή (δεν είχε λόγους άλλωστε να την αλλάξει) με μαεστρία γράφοντας συνέχεια νέες ιστορίες. Εδώ μιά λίστα κυκλοφορίας της Β' έκδοσης. Δεν ξέρω πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν τελικά σε αυτή την περίοδο, αφού η λίστα αυτή δημοσιεύεται μόλις στο 8ο τεύχος. Παραθέτω στην σελίδα των εξωφύλλων, τα οκτώ πρώτα εξώφυλλα της περιόδου, σε μέτρια ποιότητα σκαναρίσματος, δεδομένου ότι προέρχονται από τόμο. Ακολούθησε η εκ νέου συνεργασία του Νίκου Ρούτσου με την "Άγκυρα" και η Γ' έκδοση το 1958. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Valtasar, trelele & Σκρουτζ μακ Ντακ.
  2. Με πολλές φιλοδοξίες και υποσχέσεις για το μέλλον, το νέο διμηνιαίο περιοδικό «Μπλεκ» θυμίζει στους παλαιότερους και συστήνει στους νεότερους αναγνώστες μια πλειάδα εμβληματικών ηρωικών χαρακτήρων των κόμικς. Τη δεκαετία του 1970, χωρίς κινητά, βιντεοπαιχνίδια, DVD και με την τηλεόραση σε πρωτόγονο επίπεδο, τα παιδικά περιοδικά κόμικς στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτά που απευθύνονταν στα αγόρια, γνώρισαν μέρες δόξας. Ήρωες κάθε είδους, αινιγματικοί τυχοδιώκτες, γενναίοι πολεμιστές, ατρόμητοι ταξιδιώτες στον χρόνο και τον χώρο συντρόφευσαν τους πιτσιρικάδες στην πορεία τους προς την εφηβεία και την ενηλικίωση. Περιοδικά όπως το «Αγόρι», το «Μπλεκ», το «Τρουένο» και το «Ζαγκόρ», άλλα εβδομαδιαία και άλλα μηνιαία, έφτασαν να πουλάνε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και να διαβάζονται από το σύνολο σχεδόν του αγορίστικου πληθυσμού. Τη δεκαετία του 1980 όμως, τα παιδιά σιγά σιγά μεγάλωσαν, οι διέξοδοι για ψυχαγωγία και διασκέδαση πολλαπλασιάστηκαν και ο περιοδικός Τύπος για παιδιά άρχισε να φθίνει. Τα περισσότερα περιοδικά είδαν τις πωλήσεις τους να κατρακυλάνε και εν τέλει έκλεισαν. Οι ήρωες όμως δεν ξεχάστηκαν από όσους τους γνώρισαν τότε. Το περιοδικό «Μπλεκ» των εκδόσεων Μικρός Ήρως του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, με αρχισυντάκτη τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει μια νέα σχέση των αναγνωστών, μεγαλύτερων και μικρότερων σε ηλικία, με τους ήρωες αυτούς, παρουσιάζοντας παλαιότερες και νεότερες ιστορίες. Απόσπασμα από τη σειρά «Στορμ» των Don Lawrence και Martin Lodewijk Αν και διμηνιαίο, το «Μπλεκ» είναι ιδιαίτερα χορταστικό (164 έγχρωμες σελίδες) και όπως διευκρινίζει το editorial του πρώτου τεύχους, θα είναι προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού: «Ο "Μπλεκ" θα είναι πια ένα πολυθεματικό περιοδικό, με αρκετές (πάνω από δέκα) ιστορίες κόμικς, κατά βάση αυτοτελείς, με ήρωες που έχετε διαβάσει στο παρελθόν αλλά και νέους από τον χώρο της 9ης Τέχνης, αφιερώματα, μια Pop αλλά και μια ρετρό γωνιά, συνεντεύξεις από σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και κόμικς αυτών, γελοιογραφίες και πολλές εκπλήξεις. Το σημαντικότερο είναι όμως ότι θα αποπνέει μια καινούργια, ανανεωμένη και πιο μοντέρνα αισθητική, σε μεγαλύτερο σχήμα και πολυτελές χαρτί… και όπως αναφέρει και το νέο μας μότο, θα περιλαμβάνει τα καλύτερα κόμικς από τους κορυφαίους δημιουργούς της 9ης Τέχνης. Η ιστορία συνεχίζεται…». Στο πρώτο τεύχος περιλαμβάνονται ιστορίες με τον Μπλεκ, τον Κόρτο Μαλτέζε, τον Φάντομ, τον Δικαστή Ντρεντ, τον Ταρζάν, τον Στορμ, τον Γιορ, το Παιδί Πάνθηρα κ.ά., ενώ στα θετικά της έκδοσης είναι ότι σε κάθε ιστορία αναφέρονται τα ονόματα των δημιουργών της (σεναριογράφου και σχεδιαστή), η ημερομηνία πρώτης δημοσίευσής της και το έντυπο στο οποίο δημοσιεύτηκε. Οι Σπύρος Ορνεράκης, Ελένη Αργύρη, Νίκος Κούτσης και Βαγγέλης Σαΐτης εκπροσωπούν την Ελλάδα σε μια πλούσια έκδοση που συνοδεύεται από νέα και ειδήσεις γύρω από τα κόμικς, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αφιέρωμα στον συνδημιουργό του Αστερίξ, Rene Goscinny, συνέντευξη της Patrizia Zanotti, διαχειρίστριας των δικαιωμάτων του Hugo Pratt, συνέντευξη του εικονογράφου και δημιουργού κόμικς Νίκου Κούτση κ.ά. Η συνταγή του «Μπλεκ», δηλαδή μιας ανθολογίας κόμικς διαφορετικών δημιουργών με διαφορετικά στιλ που πωλείται φτηνά και όχι μόνο σε εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στις ευρωπαϊκές χώρες κατά το παρελθόν. Σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η συνταγή έπαψε να εφαρμόζεται καθώς επικράτησαν τα άλμπουμ των μεμονωμένων δημιουργών, με εκτενέστερες ιστορίες και πολύ ακριβότερη τιμή. Το «Μπλεκ», επιλέγοντας ιστορίες με πρωταγωνιστές, δημοφιλείς χαρακτήρες από τα παλιά που παραμένουν όμως ζωντανοί στις μνήμες, επιχειρεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Στοχεύοντας σε ένα κοινό που διάβαζε κάποτε μανιωδώς κόμικς και ελπίζοντας ότι θα προσεγγίσει και νέους αναγνώστες, παρά τη δυσμενή κατάσταση στον χώρο του ψυχαγωγικού περιοδικού Τύπου, έχει πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Από το «Καρέ Καρέ» ευχόμαστε κάθε επιτυχία! Και το σχετικό link...
  3. Προσφατα βρεθηκε ενα απόκκομα εφημεριδας μεσα σε κάποιο παλιο λογοτεχνικό βιβλιο που εσπευσα να αγορασω.. Σκανάρω το απόκκομα αυτο που αφορα μια εβδομαδιαία εφημεριδα της Ελληνοαμερικανικης ομογένειας ονόματι ¨Ατλαντίς". Προφανως τα τυπογραφεία τους εδρευαν στην Ελλάδα.Η ημερομηνία κυκλοφορίας του εντύπου είναι η Κυριακή 11.09.66.. Το ενδιαφέρον κομμάτι στο απόκκομα αυτο εγκειται στο σημειο που δημοσιεύεται "Ταρζαν" με τιτλοφορημένη ιστορία "ο Ταρζαν κινδυνεύει" Μηπως εχουμε υπ οψιν κατι σχετικο σχετικα με το εντυπο και με την συγκεκριμένη ιστορία που δημοσιεύθηκε;;
  4. trelele

    Ο ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ

    Αυτή την στιγμή δεν έχω το βιβλίο του Κάσση για να το συμβουλευτώ, οπότε όποιος μπορεί ας κάνει μια πληρέστερη παρουσίαση. Έτσι κι αλλιώς, μου ήταν άγνωστος ο συγκεκριμένος τίτλος. Το τεύχος 5 του οποίου το εξώφυλλο παραθέτω εδώ είναι του 1983 και το τεύχος 6 ειναι του 1986 (και τα δύο αναγράφουν μέσα ότι πρόκειται για δεύτερη έκδοση, οπότε ίσως η πρώτη να ήταν παλαιότερα). Ο συγγραφέας ειναι ο Γ. Τσουκαλάς (έγραψε και τον ΕΛΛΗΝΑ ΤΑΡΖΑΝ, για τον οποίο υπάρχει ήδη παρουσίαση και τα τομάκια κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Γάτος Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του τόμου 4 και τις πληροφορίες τον quess.
  5. Στις 29 Οκτωβρίου του 1929, γνωστή και ως «Μαύρη Τρίτη», κατέρρευσε το χρηματιστήριο της Wall Street. Οι ΗΠΑ εισήλθαν σε μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής ύφεσης και έντονης κοινωνικής κρίσης. Και στα κόμικς άρχισαν να ξεπηδούν οι ήρωες – σωτήρες ο ένας μετά τον άλλον. Μέχρι τις αρχές του 1929, η συντριπτική πλειονότητα των κόμικς που παράγονταν και δημοσιεύονταν στις ΗΠΑ είχαν το χιούμορ στο επίκεντρο των ιστοριών τους. Κυριαρχούσαν οι ηθογραφίες, οι οικογενειακές κωμωδίες, τα funny animals, οι σαπουνόπερες, τα μελοδραματικά θέματα κ.λπ. Αλλά ήταν ιστορίες που εξελίσσονταν σε αυτόν εδώ τον κόσμο, με πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες που ήταν κυρίως γκαφατζήδες και θύματα των καταστάσεων, κάθε άλλο από ήρωες με τετράγωνα πηγούνια και φουσκωμένα μπράτσα. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Η χρηματιστηριακή κατάρρευση που έμεινε στην Ιστορία ως το Μεγάλο Κραχ είχε δραματικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία και στις ζωές των ανθρώπων. Ξεκίνησε μια μακρά περίοδος ύφεσης και αβεβαιότητας, γνωστή ως η «Μεγάλη Κρίση» (The Great Depression). Στα αγγλικά, όμως, η λέξη «depression» εκτός από οικονομική κρίση, σημαίνει και κατάθλιψη. Εκατοντάδες δημιουργοί κόμικς, επιχειρώντας να προσφέρουν μια διέξοδο, μια διαφυγή από το καταθλιπτικό περιβάλλον, επινόησαν μια σειρά ηρώων που πρόσφεραν στους αναγνώστες μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς και ελπίδας. Περιγράφοντας την κατάσταση, ο Brian Walker στο έξοχο βιβλίο του «The Comics Before 1945» αναφέρει: «Στα μέσα του 1932, η συνολική αξία των μετοχών της Wall Street ήταν μόλις το 11% αυτής του 1929. Στα τρία πρώτα χρόνια της Κρίσης, τα ωρομίσθια μειώθηκαν κατά 60%, ογδόντα έξι χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, πέντε χιλιάδες τράπεζες ανέστειλαν τις εργασίες τους, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 50% και οι άνεργοι ανέρχονταν στα δεκαπέντε εκατομμύρια[…] Η Μεγάλη Κρίση προκάλεσε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Πρώην τραπεζίτες πουλούσαν μήλα στις γωνιές των δρόμων και συνωστίζονταν σε ουρές για λίγο ψωμί». Οι άστεγοι και όσοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα στεγαστικά δάνεια που είχαν πάρει κατά το παρελθόν συγκεντρώθηκαν σε αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις στις παρυφές των μητροπολιτικών κέντρων, οι γάμοι και οι γεννήσεις μειώθηκαν δραματικά ενώ τα εγκλήματα και οι αυτοκτονίες έσπασαν κάθε ρεκόρ. Στο κλίμα αυτό, τα κόμικς ανταποκρίθηκαν με ηρωισμούς από πρώιμους vigilante που, προϊόντος του χρόνου, γίνονταν όλο και πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι, πιο μυώδεις, αλλά και πιο τυχοδιώκτες, πιο περίπλοκοι ως χαρακτήρες και με ευρύτερο πεδίο δράσης. Όλοι τους, άλλωστε, δημοσιεύονταν σε εφημερίδες και απευθύνονταν στο ευρύ κοινό που αδυνατούσε να έχει πρόσβαση σε κάθε άλλη μορφή ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Οι εφημερίδες της εποχής έπαιξαν και αυτό τον ρόλο: της διαφυγής των αναγνωστών μέσω της φαντασίας. Ήδη από τις αρχές του 1929 είχαν εμφανιστεί στις σελίδες των κόμικς τρεις ηρωικές φιγούρες: o Ταρζάν, ως αγαθός άγριος στις ζούγκλες της Αφρικής, ο Μπακ Ρότζερς που ήταν ο πρώτος διαστημικός ταξιδευτής σε έναν μελλοντικό κόσμο με εξωγήινους, ρομπότ και αποκρουστικά τέρατα, και ένας αντιήρωας, ο στραβομούτσουνος και κακότροπος ναυτικός Ποπάι. Ο τελευταίος, μάλιστα, με την έλευσή του στη σειρά κόμικς «The Thimble Theater» του Elzie Segar παραγκώνισε σταδιακά το υπόλοιπο πρωταγωνιστικό καστ που αποτελούνταν από τα μέλη της οικογένειας της Όλιβ Όϊλ και κέρδισε με τις γροθιές του τον πρώτο ρόλο αλλά και τον τίτλο της σειράς που μετονομάστηκε σε «Ποπάι». Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τη σειρά «Wash Tubbs» του Roy Crane που αν και είχε ξεκινήσει το 1924 με πρωταγωνιστή έναν γκαφατζή υπάλληλο οπωροπωλείου με τη μορφή του κωμικού του βωβού κινηματογράφου Χάρολντ Λόιντ, από το 1929 άλλαξε πρωταγωνιστή και τίτλο. Ο αφελής και αστείος Wash Tubbs έδωσε τη θέση του σε έναν γοητευτικό και μάτσο ναυτικό με το «βαρύ» όνομα «Captain Easy» και έγινε κομπάρσος. Από μια ηθογραφία αστείων καταστάσεων, η σειρά μετατράπηκε σε μια ξέφρενη περιπέτεια αχαλίνωτης δράσης στα πέρατα της Γης. Ο ασκός του Αιόλου είχε πια ανοίξει και από μέσα του ξεπηδούσαν όλο και πιο ευφάνταστοι ήρωες με όλο και πιο μεγάλες ικανότητες και δυνάμεις. Κάποιοι ήταν μεσαιωνικοί ιππότες σε περιπέτειες με βασιλιάδες, ξίφη και σπαθιά όπως ο «Πρίγκιπας Βάλιαντ» του Hal Foster και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φλας Γκόρντον» του Alex Raymond ταξίδεψαν στο διάστημα για να σώσουν τους καταπιεσμένους όλου του σύμπαντος από μοχθηρούς εξωγήινους βασιλιάδες. Κάποιοι όπως ο «Jungle Jim» του ίδιου δημιουργού πήραν μέρος σε εξωτικές περιπέτειες σε απάτητες ζούγκλες και κάποιοι άλλοι όπως ο «Φάντομ» των Lee Falk και Ray Moore, φόρεσαν ολόσωμες φόρμες και κολάν, προσθέτοντας μέσω της μυστικής ταυτότητάς τους και το απαραίτητο φανταστικό στοιχείο. Ο ερωτισμός και οι υπαινικτικές αναφορές στη σεξουαλικότητα και τις ακατανίκητες ορμές των ηρώων – που έμοιαζαν όλο και περισσότερο στους σύγχρονούς τους χολιγουντιανούς αστέρες - αλλά και στην έλξη που ασκούσαν σε πανέμορφες και κατάξανθες τολμηρές γυναίκες – δηλητήριο ήρθε με σειρές όπως το «Terry and the Pirates» του αριστοτέχνη του σχεδίου, Milton Caniff που περιέγραφε τον εαυτό του ως ο «Μάρκο Πόλο της πολυθρόνας» καθώς δεν είχε επισκεφτεί ποτέ, κανέναν από τους τόπους που απεικονίζονταν στις ιστορίες του αν και τα κατάφερνε με αξιοζήλευτη ακρίβεια μέσω φωτογραφιών, εικονογραφήσεων, ρεπορτάζ, κινηματογραφικών ταινιών, βιβλίων γεωγραφίας, ιστορίας κ.λ.π. Εξωθώντας στα άκρα την επινοητικότητά τους και την ανάγκη για ακόμα περισσότερους και διαφορετικούς ήρωες, αρκετοί δημιουργοί φιλοτέχνησαν αλλόκοτους χαρακτήρες. Ο «Μαντρέικ ο Μάγος» των Lee Falk και Phil Davis ήταν μια τέτοια περίπτωση. Με το σμόκιν του, το ημίψηλο καπέλο του και το μπαστούνι του, εφάρμοσε την τέχνη της ταχυδακτυλουργίας και τα “μαγικά” του κόλπα σε μέρη μακρινά αλλά και στις πόλεις των ΗΠΑ απέναντι σε κακοποιούς και εγκληματίες. Οι πιλότοι και οι αεροπόροι ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία που προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο της πρώτης υπερατλαντικής πτήσης από τον Τσαρλς Λίντμπεργκ το 1927. Κύριοι εκπρόσωποι, ο «Tim Tyler» της ομώνυμης σειράς του Lyman Young, ο «Tailspin Tommy» των Glenn Chaffin και Hal Foster, ο «Smilin Jack» του Zack Mosley, και η «Connie», μια από τις πρώτες γυναίκες ηρωίδες, του Frank Godwin. Εκτός από το διάστημα, τους αιθέρες, τις ζούγκλες και τις θάλασσες, ένα μεγάλο μέρος των ηρωικών περιπετειών της εποχής εξελίχθηκαν και στην Άγρια Δύση με πιο διάσημο και τολμηρό καουμπόι τον «Red Ryder» του Fred Harmon. Όλοι αυτοί οι, μέχρι πρότινος αλλόκοτοι για τα έως τότε συνηθισμένα στην μαζική κουλτούρα, χαρακτήρες αντί να ξενίζουν το κοινό, προσέλκυαν ολοένα και περισσότερους αναγνώστες. Η κυκλοφορία των εφημερίδων στις ΗΠΑ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έφτανε ορισμένες φορές τα σαράντα εκατομμύρια σε πωλήσεις. Και ένα από τα βασικά θέματα ήταν τα εγκλήματα, οι ληστείες, η μαφία, οι κακοποιοί που λυμαίνονταν τις γειτονιές. Δράση απέναντί τους, ανέλαβαν οι αστυνομικοί και οι ντετέκτιβ των κόμικς. Σε αυτούς αλλά και στα υπόλοιπα κόμικς ηρωισμών και περιπέτειας της δεκαετίας μετά το Κραχ και πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα αναφερθούμε στο επόμενο τεύχος. Και το σχετικό link...
  6. Bonadrug

    Ταρζάν [?, Sansimera.gr, ?]

    Μυθιστορηματικός ήρωας, που γεννήθηκε από τη πένα του αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Λι Μπάροους (1875 - 1950). Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1912 στο τεύχος Οκτωβρίου του περιοδικού All Story, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστός από τον κινηματογράφο και τον ολυμπιονίκη της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ, που τον ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη. Σύμφωνα με τον Μπάροους, ο Ταρζάν ήταν γιος του βρετανού λόρδου και της λαίδης Γκρέιστοκ, που αιχμαλωτίστηκαν από πειρατές σ' ένα ταξίδι τους στη Δυτική Αφρική. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μωρό και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Μανγκάνι, μια φυλή γοριλλών. Του έδωσαν το όνομα Ταρζάν, που στη γλώσσα τους σημαίνει λευκός άνθρωπος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τζον Κλέιτον, λόρδος του Γκρέιστοκ. Ως νεαρός, ο Ταρζάν γνώρισε την Τζέιν Πόρτερ και την οικογένειά της, που είχαν μια ανάλογη περιπέτεια με αυτή των γονιών του. Η καρδιά του σκίρτησε για τη νεαρή αμερικανίδα και όταν αυτή επέστρεψε στην πατρίδα της, ο Ταρζάν άφησε τη ζούγκλα για να αναζητήσει την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Παντρεύτηκαν και έζησαν για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε και ο μοναχογιός τους Κόρακ. Ο Ταρζάν, απογοητευμένος από την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου, αναζήτησε το νόημα της ζωής, επιστρέφοντας με την οικογένειά του στη ζούγκλα. Ο πρώτος κινηματογραφικός Ταρζάν, Έλμο Λίνκολν Ο Μπάροους προίκισε τον ήρωά του με ασυνήθιστες ικανότητες για έναν κανονικό άνθρωπο. Ο Ταρζάν μπορούσε να σκαρφαλώνει και να στέκεται στα δέντρα, όπως ένας πίθηκος. Με αισθήσεις εξαιρετικές, μπορούσε να μυρίσει τις τροφές από απόσταση ενός μιλίου και να ακούσει και τον παραμικρότερο ήχο από τα δύο μίλια. Η δύναμή του, η ταχύτητά του, τα αντανακλαστικά του και οι κολυμβητικές του ικανότητες ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτές του μέσου ανθρώπου.Αντιμετώπιζε με επιτυχία γορίλες, ρινόκερους, κροκόδειλους, δεινόσαυρους και άλλα μεγάλα ζώα, ενώ λύγιζε με επιτυχία σίδερα και σήκωνε μεγάλα φορτία με το ένα χέρι. Γνώριζε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος και η συνεννόηση με τα ζώα ήταν παχνιδάκι γι' αυτόν. Μπορούσε να γιάνει μόνος τις πληγές του, που άλλους ανθρώπους θα τους είχαν στείλει στον τάφο. Τελικά, έγινε αθάνατος, χάρη στο ματζούνι που του έδωσε ένας μάγος. Ο Μπάροους έπλασε ένα σχεδόν αψεγάδιαστο ήρωα. Ο Ταρζάν εμφανισιακά ήταν αθλητικός, ψηλός, όμορφος, ηλιοκαμμένος, με γκρι μάτια. Συναισθηματικά ήταν θαρραλέος, σταθερός και πιστός στη σύντροφό του. Διακρινόταν για την εξυπνάδα και το ηθικό του υπόβαθρο, ενώ σε κάθε περίσταση ήταν προστάτης των αδυνάτων. Η φιλοσοφία του μονοδιάστατη: επιστροφή στη φύση. Φορούσε ένα απλό ρούχο από δέρμα πεθαμένου ζώου, που κάλυπτε μόνο τα γεννητικά του όργανα και ήταν ζωσμένος μ' ένα μαχαίρι. Του αρκούσε ένα κλαδί δένδρου για να κοιμηθεί, ενώ έτρωγε ωμό κρέας από ζώα που σκότωνε ο ίδιος. Αν και ήταν ικανός να ζήσει σε μία πολιτισμένη κοινωνία, αυτός προτιμούσε να «αφαιρεί το ισχνό επίχρισμα του πολιτισμού», όπως έγραφε ο Μπάροους. Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ ως Ταρζάν Ο Ταρζάν, όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους λογοτεχνικούς ήρωες. Εκτός από τις δεκάδες ιστορίες που έγραψε ο Μπάροους και μετά τον θάνατό του άλλοι συγγραφείς με την άδεια του ιδρύματος Μπάροους, ο Ταρζάν έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, τα κόμικς, ενώ έχει παρουσιαστεί σε βιντεοπαιγνίδια και βιου-μάστερ.Η κριτική αποδοχή δεν συμβάδισε με τη μεγάλη του επιτυχία. Οι κριτικοί δεν συγχώρησαν στον Ταρζάν ότι προερχόταν από τον χώρο της «φτηνής λογοτεχνίας» (pulp fiction), της λεγόμενης και παραλογοτεχνίας. Επιπλέον, ο συγγραφέας του κατηγορήθηκε ότι αναπαρήγαγε στα πρώτα του βιβλία σεξιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα για τις γυναίκες και τους μαύρους. Μόνο όταν ο Μπάροους μετακινήθηκε στο Χόλιγουντ έγινε πιο φιλελεύθερος και στα τελευταία βιβλία του Ταρζάν σατίρισε τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Στον κινηματογράφο, ο Ταρζάν έκανε την εμφάνισή του στις 27 Ιανουαρίου 1918, όταν ο σκηνοθέτης Σκοτ Σίντνεϊ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το πρώτο βιβλίο του Μπάροους «Ο Ταρζάν των πιθήκων» (εκδόσεις «Λιβάνη»), με πρωταγωνιστή τον Έλμο Λίνκολν. Μέχρι σήμερα έχουν γυριστεί άλλες 87 ταινίες με ήρωα τον Ταρζάν, που δόξασε και σχεδόν ταυτίστηκε μαζί του ο αμερικανός ολυμπιονίκης της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ τη δεκαετία του '30. Σχετικά...Ο αρσενικός χιμπαντζής με το όνομα Τσίτα, που συνοδεύει τον Ταρζάν στις κινηματογραφικές του περιπέτειες, δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίου του Μπάροους. Οι ιστορίες του Ταρζάν ήταν απαγορευμένες στη Ναζιστική Γερμανία ως δείγμα εκφυλιστικής τέχνης. Η πόλη της Καλιφόρνιας, όπου εγκαταστάθηκε ο Μπάροους, ονομάστηκε προς τιμήν του Ταρζάνα. Παρότι το κοπιράιτ των πρώτων βιβλίων του έχει λήξει, το όνομα Ταρζάν είναι κατοχυρωμένο ως εμπορικό σήμα. Ο Ταρζάν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στο Ισραήλ και τις Αραβικές χώρες, σε πειρατικές εκδόσεις γραμμένες από ντόπιους συγγραφείς, τις δεκαετίες '50 και '60. Στο Ισραήλ κυνηγούσε Άραβες και στις αραβικές χώρες Ισραηλινούς. Υπήρξε και ο έλληνας Ταρζάν, ο Γκαούρ-Ταρζάν, δημιούργημα του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου (1904 - 1981). Ταρζανιά, στη νεοελληνική αργκό σημαίνει ριψοκίνδυνη ενέργεια. «Ταρζάν», θρυλική ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις στον Τυμφρηστό. Πήρε το όνομά της από ένα μοναχικό γέροντα της περιοχής, που όλοι τον γνώριζαν ως Ταρζάν και ήταν φίλος των οδηγών. Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/395#ixzz2dBHGzi41
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.