Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'στελλα στεργιου'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. 100 χρόνια από τη γέννηση της Άλκης Ζέη Ένα τρυφερό και άγριο ταξίδι ενηλικίωσης που είναι καταχωνιασμένο στις σελίδες του “Κοντά στις Ράγιες” της πολυδιαβασμένης Άλκης Ζέη γίνεται η αφορμή για μια δεύτερη συνεργασία αλλά και φιλία – συγκατοίκηση. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση της συγγραφέως, οι δημιουργοί κόμικς Γεωργία Ζάχαρη και Στέλλα Στεργίου διασκευάζουν ως graphic novel το πολυαγαπημένο μυθιστόρημα, σεβόμενες την ατμόσφαιρα και το πνεύμα του πρωτοτύπου κι έρχονται να το συστήσουν ξανά στις νεότερες γενιές. Το “Μολύβι μελάνι” συναντά τις δύο δημιουργούς λίγες μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κι ανοίγει κουβέντα μαζί τους. Οι δημιουργοί κόμικς Γεωργία Ζάχαρη (αριστερά) και Στέλλα Στεργίου μιλούν στο “Μολύβι μελάνι” με αφορμή το νέο τους graphic novel. Δύο χρόνια μετά “Το καπλάνι της βιτρίνας”, ξανασυναντιέστε στο “Κοντά στις Ράγιες” και μάλιστα στην επέτειο 100 χρόνων από τη γέννηση της Άλκης Ζέη. Πείτε μας για την απόφασή σας να διασκευάσετε και πάλι την αγαπημένη συγγραφέα. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο μας προσέγγισαν το φθινόπωρο του 2022 με την πρόταση να διασκευάσουμε όποιο βιβλίο της Άλκης Ζέη θέλαμε, με αφορμή τα επερχόμενα εκατοστά της γενέθλια. “Όποιο, όποιο θέλουμε;” είπαμε εμείς. “Όποιο θέλετε”, μας είπαν. Οι “Ράγιες” ήταν η ξεκάθαρη επιλογή μας, ξεκινώντας από την πολύ αστεία και χαρακτηριστική φωνή της πρωταγωνίστριας, που είναι πανέξυπνη αλλά και πολύ μοναχοπαίδι, συνεχίζοντας με τους πολύ ενδιαφέροντες δεύτερους χαρακτήρες, και καταλήγοντας, αρκετά δραματικά, στο έντονο πολιτικό στοιχείο. Η Σάσα, η μικρή πρωταγωνίστρια, το Κουκούτσι για τον πατέρα της, περιμένει να μεγαλώσει η κοτσίδα της για να μάθει τον κόσμο. Εσείς τι μάθατε από τη Σάσα ή τους υπόλοιπους χαρακτήρες; Ξαναδιαβάζοντας το “Κοντά στις Ράγιες”, κάποια πράγματα που δεν είχαμε δώσει τόση σημασία άρχισαν να παίρνουν σημαντική θέση στην ιστορία μας. Καθώς στήναμε τη διασκευή, συνειδητοποιήσαμε ότι ένα από αυτά είναι η φιλία των κοριτσιών στο σχολείο. Και ίσως να έγινε πιο δυνατό αυτό το στοιχείο γιατί καθώς δουλεύαμε είχαμε κι εμείς τη στήριξη των δικών μας φιλενάδων! Ξαναγνωριστήκαμε με την αυθόρμητη Σάσα, μάθαμε από τη φροντίδα της Μάσας, την υποστηρικτικότητα της Λίντας, τη γενναιοδωρία της Έλας και τη τρυφερότητα της Κάτιας γιατί είχαμε κι εμείς τις δικές μας Μάσες και Λίντες και Έλες και Κάτιες δίπλα μας. Πώς ένας μυθιστορηματικός κόσμος μετατρέπεται σε κόμικ; Κάνατε έρευνα, πώς εργαστήκατε; Για αρχή, ξαναδιαβάσαμε αρκετές φορές το ίδιο το βιβλίο, προσπαθώντας να αποσπάσουμε όσο περισσότερες λεπτομέρειες για τον κόσμο του μπορούσαμε. Ήμασταν επίσης τυχερές, γιατί το “Κοντά στις Ράγιες” είναι με τη σειρά του μεταφορά ενός άλλου βιβλίου, του “Ο δρόμος που ξανοίγεται μπροστά”, της σοβιετικής συγγραφέα Αλεξάνδρα Μπρουστέιν. Ενώ στο “Κοντά στις Ράγιες” δεν μαθαίνουμε το όνομα της πόλης όπου μεγαλώνει η Σάσα, στο βιβλίο της Μπρουστέιν ξέρουμε πως αυτή η πόλη είναι το Βίλνιους. Η διαδικασία της έρευνας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, καθώς ήταν ένα μέρος πολύ πιο μακρινό χωρικά και χρονικά από τη Σάμο του ‘36. H φωτογραφία χρησιμοποιούνταν ήδη ευρέως τότε, ενώ υπάρχουν και οι φανταστικές πριν την ώρα τους έγχρωμες φωτογραφίες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από τον Σεργκέι Προκούντιν-Γκόρσκι, που ήταν μια από τις πρώτες μας κατευθύνσεις στην αναζήτηση. Με την παρότρυνση μιας φίλης, ανοιχτήκαμε προς τις γκραβούρες και εικονογραφήσεις και άλλων ρωσικών μυθιστορημάτων, και από εκεί προχωρήσαμε και σε διεθνείς πίνακες ζωγραφικής. Για να αποκτήσει ζωή ο κόσμος που στήναμε, χρειαζόμασταν και αναφορές που έχουν να κάνουν περισσότερο με την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα, και όχι μόνο την ιστορική ακρίβεια. Για μας, μια σταθερή τέτοια αναφορά είναι οι ταινίες του studio Ghibli. Φυσικά, κάναμε και λαθάκια. Ένα απ’ αυτά το ανακαλύψαμε βλέποντας στο ντοκιμαντέρ “Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης” ενσταντανέ της οικογένειας της Ζέη από τη ζωή τους στην ΕΣΣΔ: όλα τους τα ρούχα είναι ΠΟΛΥ πιο βαριά από αυτά που ζωγραφίσαμε. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνεργάζεστε ταυτόχρονα σε κείμενο και σχέδιο; Ποιο το “μυστικό” στη δική σας περίπτωση; Η επικοινωνία! Δουλέψαμε εντατικά μαζί και για ένα διάστημα γίναμε και… συγκάτοικοι, οπότε μάθαμε η μία την άλλη και από την καλή και από την ανάποδη. Μάθαμε τα αγαπημένα σνακς, τα κουσούρια, το ένα τραγούδι που μπαίνει σε λούπα για να συγκεντρωθείς. Μέσα σε όλα αυτά μάθαμε και να επικοινωνούμε καλύτερα μεταξύ μας. Όχι μόνο στο επίπεδο δουλειάς, δίνοντας συμβουλές ή διορθώνοντας σχέδια, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, ενθαρρύνοντας και στηρίζοντας η μία την άλλη μέσα σε όλο αυτό το τρελό κλίμα που ζήσαμε εντατικά για επτά μήνες. Και “Το Καπλάνι της Βιτρίνας” και το “Κοντά στις Ράγιες” μας άφησαν όχι μόνο καλύτερες επαγγελματίες, αλλά και καλύτερες φίλες. Ένα από τα προσχέδια των δημιουργών κατά τη νέα τους συνεργασία. Ολοένα και περισσότερο συναντάμε διασκευές κλασικών βιβλίων σε κόμικ. Η επανασύνθεση του βιβλίου αποτελεί ένα νέο ανάγνωσμα για τον αναγνώστη του; Ναι! Τα βιβλία της Άλκης Ζέη είναι πάρα πολύ πολιτικά και σε ένα βαθμό βίαια. Αυτά τα στοιχεία, ένας αναγνώστης ανάλογα και με τις προσλαμβάνουσες που έχει από το περιβάλλον του, μπορεί να μην τα καταλάβει. Με το κόμικ, όμως, δεν μπορεί να τα αποφύγει. Έχει μπροστά του την εικόνα του αστυνομικού που ζητάει εριστικά τα χαρτιά για έλεγχο, τον κοζάκο που επιτίθεται στην πορεία, και μπορεί να κάνει συνδέσεις άμεσα με όσα γίνονται γύρω του σε πραγματικό χρόνο. Αλλά ακόμα και με την εικόνα που μπορεί να φαίνεται περιοριστική, υπάρχει ένα επιπλέον περιθώριο στο πώς μπορεί να μεταφράσει ένας αναγνώστης τα καρέ και τη σκηνοθεσία που επιλέξαμε που δεν είναι απαραίτητα και ο λόγος που κάναμε αυτές τις επιλογές στα πλάνα μας και να δώσει μία καινούρια ανάλυση στο πρωτότυπο έργο. ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ ΤΖΟΑΝΝΑΣ ΠΟΥΠΑΚΗ Πηγή: https://www.haniotika-nea.gr/klasika-anagnosmata-xanasystinontai-meso-tis-9is-technis/
  2. Σάκης Σερέφας και Στέλλα Στεργίου ενώνουν τη δημιουργική τους φαντασία και μας ξανασυστήνουν τον μεγάλο παραμυθά της αρχαιότητας Αίσωπο μέσα από πέντε διαχρονικούς μύθους του. Από τα πιο ανθεκτικά στον χρόνο αναγνώσματα με τα οποία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές είναι οι μύθοι του Αισώπου. Του μεγάλου αυτού παραμυθά της αρχαιότητας από τη Φρυγία που άκμασε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα και θεωρείται ο κορυφαίος της διδακτικής μυθολογίας, ενός είδους αυτοτελών μικρών μύθων με πρωταγωνιστές κυρίως ζώα. Στον Αίσωπο οφείλεται ο ανθρωπομορφισμός που έχει αποδοθεί διαχρονικά σε πολλά ζώα, καθώς οι μύθοι του έχουν έναν ηθικοδιδακτικό και αλληγορικό χαρακτήρα και προσβλέπουν στην αποφυγή, εκ μέρους των ανθρώπων, παραστρατημάτων και κακοτοπιών, που προέρχονται, μεταξύ άλλων, από την πλεονεξία, το ψέμα και την αλαζονεία. Οι αισώπειοι μύθοι έχουν γραφτεί ξανά και ξανά ανά τους αιώνες – και ουκ ολίγες φορές έχουν εικονογραφηθεί – πάντα διατηρώντας ως επιμύθιο το αυστηρό διδακτικό τους ύφος. Πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε όμως τον αρχαίο παραμυθά στις μέρες μας, μεταβάλλοντας τα εξωτερικά γνωρίσματα των μύθων του και κρατώντας τον πυρήνα των διδαγμάτων του χωρίς το ενοχλητικό, στην εποχή μας, κούνημα του δαχτύλου; Την απάντηση δίνει με τον καλύτερο τρόπο το νέο κόμικ του Σάκη Σερέφα «Ο ψεύταρος βοσκός Μητς Μπόι και άλλες ιστορίες» από τις εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση Στέλλας Στεργίου. Ο Σάκης Σερέφας ειδικεύεται εδώ και χρόνια στο να γράφει ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και βιβλία για νέους αναγνώστες, έχοντας λάβει στο παρελθόν βραβεία για βιβλία του όπως «Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου», «Μια τρύπα στο νερό» και «Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω». Τη Στέλλα Στεργίου βεβαίως, η οποία τώρα κάνει καριέρα στην εικονογράφηση και τη δημιουργία κόμικς στο Βέλγιο, την ξέρουμε από το ντεμπούτο της με τον «Μικρό Πρίγκιπα» (εκδόσεις Polaris, 2017) και από άλλες συνεργασίες και συμμετοχές της σε εκθέσεις. Αυτό που καταφέρνει ο συγγραφέας στον «Ψεύταρο βοσκό» είναι να φέρει τους μύθους αυτούς σε γείωση με τη δική μας εποχή, κάνοντας χρήση σύγχρονων μέσων και παραστάσεων (όπως για παράδειγμα ο απατηλός κόσμος των σμάρτφοουν και των κοινωνικών δικτύων, η ματαιοδοξία των λάικς και η Γιουροβίζιον) χρησιμοποιώντας ένα χιούμορ ευφυές και καυστικό που φλερτάρει με τον σουρεαλισμό. Το βιβλίο διαρθρώνεται από πέντε διασκευασμένες ιστορίες οι οποίες αντιστοιχούν σε πέντε αντίστοιχους μύθους του Αισώπου. Στην πρώτη, με τον τίτλο «Δυο φίλοι, μια αρκούδα και μια επιχείρηση που έκλεισε πριν καν ανοίξει», ο κλονισμός μιας φιλίας μετά την επίθεση μιας αρκούδας στο δάσος, εμπόδισε μια για πάντα τη δημιουργία μιας start-up εταιρείας που θα πούλαγε… εξοχή στους πελάτες της. Στη δεύτερη ιστορία («Ο ψεύταρος βοσκός Μητς Μπόι και κάτι μακαρόνια που παραλίγο να βράσουν»), η οποία δίνει εν μέρει τον τίτλο της στο βιβλίο, η φάρσα του νεαρού βοσκού που φώναζε ψεύτικα στους συγχωριανούς του για τον λύκο στήθηκε προς άγραν λάικς στα σόσιαλ μίντια. Η «Τραγωδία με δύο τράγους κι ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο» διεκτραγωδεί με... πινελιές manga την επική μάχη δύο τράγων για το ποιος θα διασχίσει πρώτος το γεφύρι. Στη συνέχεια βλέπουμε ένα μικροσκοπικό ποντίκι να ανταποδίδει στο λιοντάρι τη χάρη να μην το κάνει μια μπουκιά, με το να το γλιτώνει από την καταναγκαστική συμμετοχή του στη Γιουροβίζιον. Ενώ μια λιχούδω αλεπού, σε παραλλαγή του πασίγνωστου μύθου της αλεπούς με τα σταφύλια, καθώς δεν φτάνει τα τσαμπιά τα... κάνει κρεμαστάρια – η διαφορά με τον μύθο είναι ότι για πρώτη φορά διαβάζουμε και την απάντηση των σταφυλιών προς την αλεπού! Πέντε σπαρταριστές ιστορίες με ευρηματική ρίμα στους διαλόγους και τις λεζάντες αφήγησης, με μια πρωτότυπη διαδραστική δομή όπου ο αναγνώστης και η αναγνώστρια καλούνται να συμπληρώσουν γραπτώς πιθανές ή εναλλακτικές ατάκες και εκδοχές, γινόμενοι/ες μέτοχοι-συνδιαμορφωτές/τριες της κάθε ιστορίας. Όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσαν να γίνουν εφικτά χωρίς τον εξαιρετικά δυναμικό σχεδιασμό των σελίδων και των καρέ από τη Στέλλα Στεργίου, η οποία με την εικονογραφική της τολμηρότητα και τις έντονες χρωματικές παλέτες της, κάνει τα σκίτσα της να αποπνέουν έναν νεανικό και εύθυμο «αέρα» ελευθερίας, «εκτοξεύοντας» την αφήγηση σε μυθικά ύψη. Και το σχετικό link...
  3. germanicus

    ΤΟ ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ

    Το γνωστό παιδικό (?) μυθιστόρημα που έγραψε η Άλκη Ζέη ούσα εξόριστη στη Μόσχα το 1963, διασκευασμένο από τις Γεωργία Ζάχαρη και Στέλλα Στεργίου. Ευ.Πο. - Λυ.Πο. Τα πρωτοσυνάντησα σε ένα ανθολόγιο στο σχολείο. Να ήταν Δημοτικό? Να ήταν Γυμνάσιο? Δεν θυμάμαι. Σίγουρα στη Μεταπολίτευση όμως αφού γεννήθηκα το 1972. Το απόσπασμα με εντυπωσίασε πάρα πολύ και έτσι είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο. Ένα υπέροχο μαγικό βιβλίο που πάντα νόμιζα ότι λάμβανε χώρα στην Ικαρία (λαμβάνει χώρα στη Σάμο). Με μάγεψε. Με σημάδεψε. Μου γνώρισε για πρώτη φορά την ΕΟΝ και κάτι άλλο για τον Μεταξά πέρα από το Όχι. Με έκανε να θέλω πάντα να ζήσω ένα χειμώνα σε ένα νησί. Με έκανε ως φοιτητής να γράψω μια ολιγοσέλιδη ιστορία για το υποχρεωτικό πανεπιστημιακό μάθημα της έκθεσης στην ΟΥΖΑ την τρίτη φορά που αναγκάστηκα να το πάρω, γιατί κόπηκα τις 2 άλλες, όταν και έπεσα σε καθηγητή που μας έβαζε αρκετά ελεύθερο θέμα και μπορούσα να γράψω για αυτά που εγώ ήθελα και όχι αυτά που άλλοι νόμιζαν ότι θα έπρεπε να γράψω (οπότε και πήρα Α σοκάροντας τον academic advisor μου ). Ίσως και να μου γνώρισε το Πα Βου Γα Δι Κε Ζω Νη. Άμα ξέρετε για τι μιλάω, είστε τυχεροί Άμα δεν ξέρετε... Well. Και να μην έχετε κάνει το εμβόλιο, δεν πειράζει Ως εκ τούτου, παρόλο που δεν είναι τόσο του γούστου μου το σχέδιο των 2 δημιουργών, το τσίμπησα αβλεπί. Στις πρώτες σελίδες είχα μεν θέμα με το σχέδιο, αλλά προχωρούσα ακάθεκτος. Μέχρι που κατάλαβα ότι το σχέδιο ήταν εξ'επί τούτου παιδικό. Διότι απευθύνεται το κόμικ σε παιδιά? Δεν το νομίζω. Διότι είναι βασισμένο σε παιδικό μυθιστόρημα? ... Ποιο παιδικό μυθιστόρημα? Στα 50 μου, μου είναι οφθαλμοφανέστατο ότι είναι ένα πολιτικότατο κείμενο Τι πολιτικότατο? Ξύλινο και στρατευμένο? Δεν θα άντεχα 10η σελίδα άμα ήταν έτσι. Πολιτικό, γλυκό και ανθρωπιστικό όπως ο Κόρτο, όπως τα σκίτσα του Στάθη (Σταυρόπουλου (μαμημένη επικαιρότητα που πρέπει να κάθομαι να βάζω και επώνυμο ενώ θα έπρεπε να λέω Στάθης και όλοι να καταλαβαίνουν για ποιον μιλάω...)) Στο μέτρο που αφορά εμένα λοιπόν είναι εξ'επι τούτου παιδικό γιατί εγώ το διάβασα παιδί. Και με φέρνει έτσι σε επαφή με το παρελθόν μου και με συναισθήματα που έχω κάπου μέσα μου And I am thankful for that. Το τι ήθελαν να κάνουν οι καλλιτέχνες, well. Ας το πούνε όταν τις ρωτήσουν 150+ σελίδες και τις ρούφηξα Το Καπλάνι είχε γυριστεί και σε σειρά το 1990. Την έχει το Ertflix. Πολλάκις θέλησα να την δω. Ελληνική τηλεόραση όμως... Και δη του τότε. Ή δεν βλέπεται αντικειμενικά πλέον, ή είναι τόσες οι προκαταλήψεις μου που δεν μπορώ να τις περάσω ούτε καν για το Καπλάνι. Τι είναι ένα Καπλάνι? Κάτι σε μια βιτρίνα και όπως είπα και πριν δεν χρειάζεται να κάνετε το εμβόλιο άμα δεν ξέρετε Σημάδι? Όταν πήγα να το αγοράσω, το μόνο αντίτυπο που είχαν ήταν αυτό στη βιτρίνα Δεν με χάλασε Ευ.Πο. Πολύ Ευ.Πο. Τόσο που πήρα την κουμπάρα μου και της είπα ότι άμα έχει κάποιο 10χρονο-12χρονο στον κύκλο της, να του το πάρει δώρο Άμα και εσείς είχατε αγαπήσει το μυθιστόρημα, μη διστάσετε χιλιοστό να πάρετε το κόμικ. Αξίζει και με το παραπάνω υγ και μια σελίδα με το σχέδιο όπως την αλίευσα από το φβ της Ζαχάρη. την βάζω καθαρά για τυπικούς λόγους "τάξης". Όπως προείπα, άμα σας άρεσε το μυθιστόρημα, χτυπήστε το άφοβα. εδιτ. κάτι ακόμα όσον αφορά το "παιδικό" σχέδιο. Το ντεκουπάζ και η ροή είναι εξαιρετικότατα ποιο παιδικό λοιπόν?
  4. Ο Σπύρος Γιαννακόπουλος είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Και η Στέλλα Στεργίου μια σπουδαία σχεδιάστρια και δημιουργός κόμικς. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους στο «Δάσος» είναι ένα πανέξυπνο παραμύθι που αμφισβητεί τα κλισέ και θέτει κρίσιμα ερωτήματα. Για τα παραμύθια και ιδιαίτερα για τις μεταφορές τους, τις προσαρμογές τους και τις ελεύθερες αποδόσεις τους σε κόμικς έχουμε γράψει πολλά. Και θα συνεχίσουμε να γράφουμε όταν υπάρχουν αφορμές. Είτε το νέο έργο ακολουθεί τη συνταγή και τον τίτλο του πρωτότυπου είτε αποτελεί τη σύνθεση και τον συνδυασμό διαφορετικών συστατικών που πηγάζουν από περισσότερα του ενός και διαφορετικά πρωτότυπα έργα. Οι πιο ενδιαφέρουσες τέτοιες περιπτώσεις είναι οι παρωδίες και τα παστίς που χωρίς να έχουν πρόθεση να προσβάλουν τα πρωτότυπα, όπως συχνά αλλά εσφαλμένα πιστεύεται, ανανεώνουν το ενδιαφέρον για αυτά σε νέα συμφραζόμενα και νέες συνθήκες και δημιουργούν συναρπαστικά υβρίδια πολυεπίπεδων θεματικών και δυνητικών αναγνωστικών και οπτικών εμπειριών. Στον κόσμο του animation, μιας τέχνης που οι εκπρόσωποί της έχουν προβεί τις τελευταίες δεκαετίες σε πολύ ρηξικέλευθες απόπειρες εκσυγχρονισμού και ανανέωσης παραδοσιακών παραμυθιών, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «Σρεκ» που συνδύαζε στοιχεία από πολλά και διαφορετικά παραδοσιακά παραμύθια σε ένα ενιαίο εντυπωσιακό αποτέλεσμα με κεντρικό πρόσωπο έναν θηριώδη αλλά αγαθό άτυχο δονκιχοτικό τυχοδιώκτη, ο οποίος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εξ ανάγκης μοναδικό σύμμαχό του που δεν είναι άλλος από έναν χιουμορίστα γάιδαρο. Στο «Charming», τρεις διάσημες και στερεοτυπικές ηρωίδες των κλασικών παραμυθιών, η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη και η Ωραία Κοιμωμένη, συμπρωταγωνιστούν και ανταγωνίζονται για τα μάτια και το βασίλειο ενός καρδιοκατακτητή πρίγκιπα. Σε πιο ενήλικους ρυθμούς κινήθηκε η τηλεοπτική σειρά «Disenchantment» του Matt Groening («Simpsons», «Futurama» κ.ά.) με πρωταγωνίστρια μια αλκοολική πριγκίπισσα συνοδευόμενη από ένα τρομαγμένο ξωτικό και έναν αμοραλιστή διαβολάκο σε διαρκή κόντρα με την εξουσία του βασιλιά-πατέρα της. Αντίστοιχα, αρκετές είναι και οι παρωδίες των κλασικών παραμυθιών σε κόμικς με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πολυβραβευμένο «Fables» του Bill Willingham με δεκάδες χαρακτήρες όπως η Χιονάτη, η Κοκκινοσκουφίτσα, η Σταχτοπούτα κι ο Κακός Λύκος, σε απρόβλεπτους ρόλους στη σύγχρονη εποχή, το σκοτεινό «Πινόκιο» του Winshluss που πατάει πάνω στην κλασική πλοκή αλλά την εμπλουτίζει με ενήλικα ζητήματα όπως η παιδική εκμετάλλευση, το σεξ και ο φασισμός, το «Alice in Sunderland» του Bryan Talbot, μια πολιτική κριτική της σύγχρονης Αγγλίας κ.ά. Σε αυτό το κλίμα και αυτή την τάση είναι ενταγμένο το «Στο Δάσος» (εκδόσεις Πατάκη), σε σενάριο του Σπύρου Γιαννακόπουλου και σχέδια της Στέλλας Στεργίου, μια πολύ επιτυχημένη προσπάθεια φιλοτέχνησης ενός σύγχρονου παραμυθιού που μπορεί να διαβαστεί από ενήλικους αναγνώστες αλλά και από μικρότερους, οι οποίοι είναι σίγουρο ότι θα θέτουν ερωτήματα και θα έχουν γόνιμες απορίες προς εξήγηση. Ο Γιαννακόπουλος άλλωστε είναι ένας έμπειρος και βραβευμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος με πολλά βιβλία παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας στο ενεργητικό του μέχρι σήμερα («Ο Τρύφωνας από τη Δρακολανδία», «Το Κορίτσι με το Ξύλινο Σπαθί», «Πορτοκαλάδα με Ανθρακικό», «Ο Μασκοφόρος Εκδικητής», «Νάνσι», «Αλλόκοσμος Επισκέπτης», «Το Αγόρι που Πετάει», «Ο Μονόκερος» σε εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια) και με θητεία στην περί των κόμικς αρθρογραφία που γνωρίζει καλά τα μυστικά των παραμυθιών, ιδιαίτερα των χιουμοριστικών εκδοχών τους, ενώ η μόλις 28χρονη Στεργίου αποτελεί μια ξεχωριστή εκπρόσωπο της νέα γενιάς δημιουργών κόμικς που έχει λάβει μέρος σε σημαντικά ομαδικά εγχειρήματα («Βάλ’ τους Χ», «The Walking Dead Art» κ.ά.) και πριν από λίγα χρόνια έδωσε έναν υπέροχο «Μικρό Πρίγκιπα» εικονοποιώντας τρυφερά τη γνωστή ιστορία του Σεντ Εξιπερί. «Στο Δάσος» η ιστορία τους ξεκινά με ένα φαινομενικό κλισέ των παραμυθιών: με μια μοχθηρή μάγισσα που υπόσχεται πολλά για να ικανοποιήσει τα σκοτεινά της σχέδια. Γρήγορα όμως τα κλισέ καταρρίπτονται καθώς ουσιαστικός πρωταγωνιστής γίνεται ο Τζακ, ένα μικρό αγόρι που ενώ θα έπρεπε να ζει μια ανέμελη και ξέγνοιαστη ζωή, να βοηθά τους γονείς του στις δουλειές του σπιτιού, να αρμέγει την αγελάδα και να ταΐζει τα γουρουνάκια και τις κοτούλες, αυτός χάθηκε στο αφιλόξενο δάσος και τώρα πασχίζει να βγει ζωντανός από μια μεγάλη περιπέτεια ενάντια στα στοιχεία της φύσης, τις άγριες αρκούδες, τα ορμητικά ποτάμια, τα γιγάντια έντομα και τα ανθρωποφάγα τέρατα. Και σαν μην του έφταναν τα προβλήματά του, ξάφνου εμφανίζεται μια πολυλογού και απογοητευμένη κόκκινη βατραχίνα (αντίθετα με τον παραδοσιακό αρσενικό πράσινο βάτραχο) που του ζητάει να την αγαπήσει και να τη φιλήσει ώστε να ξαναγίνει πριγκίπισσα. Από τέτοιες μικρές λεπτομέρειες όπως το φύλο και το χρώμα της βατραχίνας αλλά και από τους απολαυστικούς διαλόγους γεμάτους εσκεμμένους αναχρονισμούς, που προσαρμόζουν το περιβάλλον του παραμυθιού και τα στερεότυπα αντίστοιχων αφηγήσεων στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, διαστρέφεται πλήρως το αναμενόμενο και η ιστορία αποκτά απρόβλεπτη τροπή. «Η μάγισσα μου είπε ότι το φίλτρο ήταν αντιγηραντικό και την πίστεψα και το ήπια όλο μονορούφι. Στην αρχή δεν ένιωσα κάτι. Και ύστερα ήταν λες και ο κόσμος γύρω μου άρχισε να μεγαλώνει. Όμως στην πραγματικότητα ήμουν εγώ αυτή που μίκραινε. Ήμουν πια βατραχίνα» αφηγείται το κόκκινο αμφίβιο στον Τζακ και αυτός αποφασίζει να τη συνοδεύσει στο επικίνδυνο ταξίδι προς αναζήτηση του ιππότη της. Ο ιππότης όμως έχει πέσει κι αυτός θύμα της μάγισσας και η κατάσταση περιπλέκεται όταν στην υπόθεση παρεμβαίνουν και οι νάνοι, που δεν είναι εφτά αλλά αμέτρητοι. Και ο γίγαντας Γκοργκ. Και ο στρατός των σκελετών. Και «Στο Δάσος» επικρατεί χάος, καθώς από πουθενά δεν φαίνεται μια αχτίδα ελπίδας όπως στα παραμύθια για τα μικρά παιδιά. Ούτε κάποιος γενναίος πρίγκιπας που με το σπαθί του θα νικήσει τους κακούς, θα παντρευτεί την ξανθομαλλούσα αλλά ασθενική και ανυπεράσπιστη βασιλοπούλα και θα ταξιδέψει μαζί της πάνω στο άσπρο του άτι, ούτε κάποιος καλός μάγος που θα λύσει τα ξόρκια, ούτε μια ιπτάμενη ροζ νεράιδα που θα δώσει τις συμβουλές της. Το Δάσος του Γιαννακόπουλου και της Στεργίου είναι πολυδαίδαλο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα δάση των παραμυθιών. Έχει μάχες βγαλμένες από το «Game of Thrones» μαζί με οικογενειακά καβγαδάκια μεταξύ ανθρωποφάγων και συνάμα αξιολύπητων τεράτων, έχει μοντάζ του Αϊζενστάιν στις επικές σκηνές που οι στρατοί διασταυρώνονται και δέντρα που μιλάνε από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», έχει γλυκύτητα και αγριότητα που η μία υπονομεύει την άλλη υπενθυμίζοντας διαρκώς ότι πρόκειται για ένα διαφορετικό παραμύθι και όχι για κάποιο που έχεις ξαναδιαβάσει. Κι έχει όμορφα σχέδια που επίσης ανατρέπουν τα κλισέ του παραμυθιού καθώς η απώλεια του προβλέψιμου μανιχαϊσμού επικουρείται και από αυτά. Οι χαρακτήρες δεν εντάσσονται εύκολα σε καμιά κλίμακα καλού-κακού όχι μόνο λόγω του περιεχομένου των πράξεών τους, αλλά και λόγω της μορφής τους με αποκορύφωμα τον νεαρό ιππότη, που περισσότερο θυμίζει έναν μπερδεμένο ροκ σταρ με υπαρξιακά προβλήματα παρά έναν γενναίο πολεμιστή, και τη μεταμορφωμένη πριγκίπισσα η οποία απέχει σημαντικά από τις πάλλευκες κορασίδες των παραμυθιών με τα ροζ φουστανάκια και τα απαστράπτοντα στέμματα, που περιτριγυρίζονται από υπηρέτριες και γκουβερνάντες θρηνώντας για την απώλεια των μεγαλείων και των ιπποτών από τα παράθυρα των πύργων τους το ηλιοβασίλεμα υπό τους ήχους γλυκερών τραγουδιών. Για αυτή την απώλεια πανηγυρίζουν ο Σπύρος Γιαννακόπουλος και η Στέλλα Στεργίου με το «Στο Δάσος». Ένα σύγχρονο παραμύθι για να έχει ενδιαφέρον και να αφορά το σήμερα οφείλει να προσπερνά ή μάλλον να υπερβαίνει τα κλισέ, αφού προηγουμένως τα έχει κατανοήσει σε βάθος, να τα παρωδεί και ενδεχομένως να τα σατιρίζει. Μια τέτοια θεώρηση δεν υποτιμά τα κλασικά παραμύθια που θα διατηρούν πάντα την αξία τους όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες τροποποιήσεις κι αν υποστούν, υπενθυμίζει όμως ότι οι αξίες δεν παραμένουν αναλλοίωτες στον χώρο και τον χρόνο. Η προσκόλληση στην υπεραπλούστευση και στα στερεότυπα υποτιμά τη νοημοσύνη των παιδιών και σίγουρα των αναγνωστών μεγαλύτερων ηλικιών. Τα σύγχρονα παραμύθια – και το «Στο Δάσος» είναι σίγουρα ένα από αυτά – θα κατακτούν και θα διατηρούν πάντα το δικαίωμα να ανατρέπουν τα στερεότυπα και να δηλώνουν ότι σε έναν μη παραμυθένιο κόσμο δεν μπορούν να υπάρχουν παραμυθένια παραμύθια. Και το σχετικό link...
  5. GreekComicFan

    Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

    Μετά από δύο διασκευές σε κόμικ της ιστορίας του μικρού πρίγκιπα που μας ήρθαν από το εξωτερικό, ήρθε η ώρα να το δούμε και από Ελληνίδα δημιουργό. Οι εκδόσεις Polaris συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με τις επιλογές τους, εκδίδοντας μια διασκευή του γνωστού βιβλίο του Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί από την Στέλλα Στεργίου. Αφαιρετικό και παραβολικό σεναριακά, χαριτωμένα παράξενο σχεδιαστικά, το άλμπουμ είναι σαφές πως απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και όχι σε κυνικούς ενήλικες, αν και σαφώς μπορεί και να τους κερδίσει και αυτούς και να τους κάνει και για λίγο ξανά παιδιά, μιας και το σενάριο επιφυλλάσει ένα έξτρα εύρος για τους μεγάλους υπενθυμίζοντας τους αλήθειες που είχαν ξεχάσει, αποδομώντας τις συμβάσεις που είχαν αποδεχτεί. Η έκδοση για άλλη μια φορά σε έκδοση της Polaris, αναφέρει τον Γιώργο Γούση ως Καλλιτεχνικό επιμελητή εικονογράφησης, ότι και αν σημαίνει αυτό. Δείγμα από το άλμπουμ, παρμένο από το σάιτ του εκδότη. MikrosPrigkipasPolaris.pdf Το άλμπουμ υπάρχει διαθέσιμο και στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ, προσφορά της δημιουργού, και με αφιέρωση. Βιογραφικά Η διασκευή σε κόμικς από τον Joann Sfar Σειρά 6 τευχών από τις εκδόσεις Γράμματα.
  6. Όταν η «Ορέστεια» του Αισχύλου γίνεται κόμικ Η έκθεση «Oresteia Reversed» συγκεντρώνει 23 σύγχρονους καλλιτέχνες. Καλλιτέχνες από τον χώρο των κόμικς, καλλιτέχνες με αφετηρία τις εικαστικές τέχνες, επανεξετάζουν έννοιες όπως το Δίκαιο, η Δικαιοσύνη, η Πόλις, ο Πολίτης, η Αυτοδικία, η Νέμεσις, η Ύβρις, η Δημοκρατία, η Ισονομία και Ισοτιμία, η Προσωπική και Συλλογική Ευθύνη. Η έκθεση κόμικς «Oresteia Reversed» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από την Τρίτη 10 έως την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, συγκεντρώνει 23 σύγχρονους καλλιτέχνες οι οποίοι δημιουργούν πρωτότυπες ιστορίες από την τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια, με έμφαση στις Ευμενίδες. «Οι συμμετέχοντες δημιουργοί πειραματίζονται με χρώματα, έντονες φωτοσκιάσεις, ρεαλιστικό και υπερρεαλιστικό σχέδιο, αποδομούν την τραγωδία και εντοπίζουν σε αυτή διαχρονικά ζητήματα, τα οποία μεταφέρουν στο σήμερα και στο φανταστικό μέλλον μέσα από τις δικές τους ιστορίες. Οι νέες ιστορίες καθρεφτίζουν σε συχνές περιπτώσεις το σύγχρονο Ορέστη και υπενθυμίζουν ότι οι ίδιοι προβληματισμοί παραμένουν αέναοι μέσα στη κοινωνία και σε πολλές περιπτώσεις τη δομούν» σημειώνει η ιστορικός τέχνης Νικόλ Λεβέντη. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ρενέ Αγγελίδου (Fokshee), Δήμητρα Αδαμοπούλου, Δημήτρης Αναστασίου, Θωμάς Βαλιανάτος, BLEΣΣΕD, Γιάννης Γαλαίος, Γεωργία Ζάχαρη, Αυγή Κανάκη, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Θωμάς Κεφάλας, Kristanz, Δέσποινα Μανώλαρου, Γιώργος Μικάλεφ, Mekl, Μάριος Μπόρας, No Budget Epics, Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου (Poisoner), Βαγγέλης Παππάς, Νίκος Τσουκνίδας - Μαρία Καραζάνου, Στέλλα Στεργίου, Νίκος Τσουκνίδας, Ρομπέρτα Γιαϊτζόγλου Watkinson. Info Εγκαίνια: Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου στις 19:30. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά και Σαββατοκύριακα 18:00-22:00. Είσοδος Ελεύθερη Επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή, Εικαστικός, Καλλιτεχνική Σύμβουλος του Προγράμματος. Η έκθεση αποτελεί μέρος των δράσεων του ερευνητικού και καλλιτεχνικού προγράμματος Μεγάλες Αφηγήσεις - Η Επιστροφή το οποίο διερευνά τη συνάντηση της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας με τις Πολιτικές Επιστήμες. --- Πηγή
  7. Στέλλα Στεργίου. Μια ταλαντούχα εικονογράφος συναντά τον Μικρό Πρίγκιπα Η Στέλλα Στεργίου γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται ως εικονογράφος και δημιουργός κόμικ. Παράλληλα ολκληρώνει τις σπουδές της στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. Ταξιδεύει με το γαλάζειο της ποδήλατο και όπου ξαποσταίνει ξεκινά να σχεδιάζει. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς εικονογράφησης και αρχιτεκτονικής. Δουλειά της έχει εκδοθεί στο συλλογικό κόμικ Pizza Pepperoni (εκδόσεις 9η Διάσταση) και στο περιοδικό ΤΣΟΦΛΙ (εκδόσεις Ρενιέρη/Comicon-Shop) ενώ αναμένεται η έκδοση της ποιητικής συλλογής του Νίκου Κιχεμ (εκδόσεις Κουκούτσι) όπου φιλοξενούνται εικονογραφήσεις της. Το πρώτο της graphic novel, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris το 2017. Μια νέα καλλιτέχνης μέσα στον χώρο του βιβλίου, σε καιρούς δύσκολους και για τις εκδόσεις. Περιγράψτε μας τις εμπειρίες σας, τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα από αυτού του είδους τη δημιουργία. Η δημιουργία ενός βιβλίου είναι για εμένα πρωτίστως έκφραση. Όλα ξεκίνησαν σε μικρή ηλικία, καθώς ξεχώριζα από τα βιβλία των αδερφών μου εκείνα με τις πιο ενδιαφέρουσες εικονογραφήσεις και στη συνέχεια τις αντέγραφα με μολύβια, ξυλομπογιές και μαρκαδόρους. Έτσι σιγά σιγά άρχισα να αποκτώ την ικανότητα να ζωντανεύω τις εικόνες της φαντασίας μου. Αντίστοιχα φαντάζομαι και εύχομαι κάποιο παιδί να εμπνευστεί βλέποντας κάποιο βιβλίο με σχέδια μου και μέσα από αυτό να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες. Αναμφισβήτητα οι καιροί είναι δύσκολοι και βρίσκομαι ακόμα στο ξεκίνημα μου. Αυτό όμως δεν με αποθαρρύνει διότι, όπως έμαθα από τη σχολή αρχιτεκτονικής, τα περιορισμένα μέσα είναι ο δρόμος για την εύρεση δημιουργικών λύσεων. Νιώθω τυχερή και είμαι ευγνώμων που τα πρώτα μου βήματα βρίσκονται μέσα σε έναν εκδοτικό οίκο ο οποίος αγαπά το βιβλίο και σέβεται τους δημιουργούς του. Επίσης έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με ανθρώπους που συμβουλεύουν, το οποίο βοηθά στη δική μου εξέλιξη. Τολμηρό το εγχείρημα να αποδώσετε τον Μικρό Πρίγκιπα, ένα έργο που είναι αποτυπωμένο μέσα μας με τα σχέδια του συγγραφέα, ενώ αποσπάσματα του κειμένου έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από ρομαντικά μηνύματα των ηλεκτρικών social media μέχρι και διαφημιστικές εταιρείες. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτήν την απόφαση. Η ιδέα της μεταφοράς του Μικρού Πρίγκιπα σε κόμικ ανήκει στους ανθρώπους των εκδόσεων Polaris. Η πρόθεση τους ήταν να αποδοθεί η κλασική ιστορία του Exupery με έναν καινούριο, ξεχωριστό τρόπο. Αυτό επετεύχθη με το μέσο των κόμικ διότι προσφέρει ποικιλομορφία και καινούριες οπτικές ακόμα και σε ένα τόσο κλασικό δημιούργημα όπως ο Μικρός Πρίγκιπας διότι ο κάθε δημιουργός μπορεί και προσφέρει νέες ιδέες μέσα από τα βιώματά του. Ειδικότερα για μένα ως νέα δημιουργό, ο Μικρός Πρίγκιπας κατέχει ξεχωριστή θέση στη κάρδια μου και προσπάθησα να αποδώσω το αίσθημα αυτό με εικόνες. Έχω διαβάσει το βιβλίο αρκετές φορές και σε διαφορετικές ηλικίες και κάθε φορά ανακάλυπτα μέσα στις λέξεις του καινούριες πτυχές, νέες ιδέες και φρέσκα νοήματα. Σκοπός μου λοιπόν ήταν να αποδώσω μέσα από εικόνες την προσωπική μου πτυχή και οπτική για το Μικρό Πρίγκιπα. Η αλήθεια είναι πως καθ’όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του κόμικ προσπαθούσα να μη σκέφτομαι το πόσο εμβληματική είναι η συγκεκριμένη ιστορία. Αναλογιζόμουν τα συναισθήματα που ο Μικρός Πρίγκιπας μου προσέφερε κατά την ανάγνωσή του. Αυτό προσπάθησα να αποδώσω. Γιατί όπως λέει και η φίλη μας η αλεπού, «μονάχα με την καρδιά βλέπεις καθαρά, το ουσιώδες είναι αόρατο στα μάτια». Θα θέλαμε να μας παρουσιάσετε μερικά από τα έργα σας και να μας μιλήσετε γι’ αυτά. Τα σκίτσα μου αποτυπώνουν στιγμιότυπα καθημερινών ανθρώπων. Από ένα ρούχο που μου έκανε εντύπωση, κάποιο πρόσωπο ή κάποιο συμβάν που μου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη, τα κρατάω σαν ένα δικό μου προσωπικό ημερολόγιο. Είναι η αίσθηση της στιγμής που θέλω να αποτυπώσω σε όλες τις εικονογραφήσεις μου. Άνθρωποι τυλιγμένοι σε σκέψεις και συναισθήματα που κατακλύζονται από λουλούδια και όνειρα, ή απλώς μία κοπέλα που αιωρείται πάνω από το έδαφος ή μία ιππότης που στέκει δυνατά πάνω σε αυτό έτοιμη για μάχη. Ετοιμάζετε κάποιο νέο έργο τώρα; Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτόν τον καιρό συνεχίζω τη δημιουργική συνεργασία μου με τις εκδόσεις Polaris. Το τελικό αποτέλεσμα θα το δείτε σύντομα. Όσο για το μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και παράλληλα να συνδυάσω αρχιτεκτονικά στοιχεία (που είναι και ο κύριος τομέας σπουδών μου) μέσα στα κόμικ μου. Το βέβαιο είναι η αγάπη και η ανάγκη μου να συνεχίσω να λέω ιστορίες μέσω των σχεδίων μου. Πού μπορούμε να σας συναντήσουμε; Θα με συναντήσετε πιθανότατα σε κάποιο παγκάκι ή σε κάποιο σταθμό μετρό να σκιτσάρω τα πάντα γύρω μου. Στον ψηφιακό χώρο μπορείτε να με βρείτε στις εξής διευθύνσεις http://starchaserstella.daportfolio.com/ https://www.facebook.com/StarChaserStella/ Πηγή
  8. Ο Μικρός Πρίγκιπας (σε κόμικ): Το παραμύθι για όλες τις γενιές Το παραμύθι «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν Ντε Σεντ-Εξιπερί είναι ίσως ένα από το πιο διάσημο παραμύθι των τελευταίων 70 χρόνων. Δημοσιευμένο στην καρδιά του πολέμου (1943) από έναν μαχόμενο πιλόγο, βρήκε γρήγορα φανατικό κοινό που υποδέχθηκε με συγκινητικά απλό μήνυμα του για τα μικρά πράγματα στην ζωή που την γεμίζουν ομορφιά και αξία. Ειδικά μέσα στην δίνη του πολέμου, αλλά των δύσκολων μεταπολεμικών χρόνων, η ζεστή παρουσία του και η αγάπη για το λουλούδι του, έδωσε σε πολλά παιδιά μια διέξοδο. Ο Μικρός Πρίγκηπας, σαν ιστορία, ποτέ δεν έφυγε από την επικαιρότητα. Τυπώθηκε πολλές φορές, έγινε θεατρικό έργο, animated ταινία και, φυσικά, κόμικ. Μια τέτοια διασκευή παρουσιάζει και η Στέλλα Στεργίου (εκδόσεις Polaris) και κατάφερε να μας κερδίσει με την πολύ ανθρώπινη προσέγγιση του σχεδίου της και την κατανόηση του κειμένου. Το ίδιο το παραμύθι, σαν συνειρμικός, αφαιρετικός λόγος με καταγωγή από λογικά συστήματα πριν τον ορθολογισμό, έχει συχνά την τάση να μεταπηδά από θέμα σε θέμα, από οπτική γωνία σε οπτική γωνία. Η Στεργίου, κατανοώντας πολύ καλά τις συγγένειες των δύο αυτών μεταμοντέρνων λόγων, του παραμυθιού και του κόμικ, καταφέρνει και κινηματογραφεί την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα με εξαιρετικό τρόπο. Δίνει μεγάλη προσοχή στα θέματα του ρυθμού και της προσαρμογής του λόγου-σεναρίου προκειμένου το παραμύθι να μην χάσει την ονειρική, μεταχρονική του αφήγηση, αλλά ούτε να κρέμεται έωλο στον κόσμο του συμβολισμού. Στερεωμένο στο εδώ και το τώρα, αλλά με βλέμμα που κοιτάει μπροστά (και, ενίοτε, πίσω) η σωματικοποιημένη διασκευή της καταφέρνει και παίρνει τα καλύτερα στοιχεία και των δύο. Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί η πολύ θετική απόδοση σε χρώμα και σχέδιο, τόσο των ηρώων όσο και της ατμόσφαιρας. Με κατα κύριο λόγω κυρτές, καμπυλόγραμμες απεικονίσεις που τονίζουν το συμβολικό τους χαρακτήρα, οι θαυμαστοί πλανήτες με τους παράξενους, ιδιόρυθμους κατοίκους του Ντε Σεντ-Εξιπερί παίρνουν ζωή μπροστά μας. Επιπρόσθετα, οι μεστοί και συγχρόνως ζωηροί χρωματικοί συνδυασμοί της Στεργίου αγκαλιάζουν το σχέδιο και του δίνουν την απαραίτητη ζεστασιά που πρέπει να έχει ένα τόσο αγαπημένο παραμύθι. Σε κάθε περίπτωση ο Μικρός Πρίγκιπας της Στεργίου είναι μια πολύ καλή επιλογή για να γνωριστείτε με το κείμενο του Εξιπερί ή, αν το έχετε διαβάσει, να δείτε πως επηρεάζει ακόμα τους νέους δημιουργούς. Η διασκευή αυτή σε κόμικ εγκολπώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα και τα αποδίδει στο σήμερα, χωρίς να χάνει ούτε δράμι από το μαγικό μελάνι που έκανε την ιστορία του πρίγκιπα και του τριαντάφυλλου του τόσο αγαπημένη. Πηγή
  9. Ένα πάντα επίκαιρο παραμύθι Τι καινούργιο μπορεί να προσφέρει ακόμη μία έκδοση του «Μικρού Πρίγκιπα»; Εχουν υπάρξει μέχρι τώρα αμέτρητες μεταφράσεις, προσαρμογές, κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, εικονογραφημένες εκδοχές, σειρές κινουμένων σχεδίων κ.λπ. Σε ποιους απευθύνεται; Και ποιους αφορά; Μια απάντηση μπορεί να είναι: «Μα, τους νέους αναγνώστες που δεν έχουν ακόμη προλάβει να διαβάσουν το βιβλίο!» Σωστά. Για τους ήδη γνώστες του, ωστόσο, που κατά συντριπτική πλειονότητα διατηρούν το βιβλίο σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης τους, το «brand name» που λέγεται Μικρός Πρίγκιπας, για να γίνει ελκυστικό, πρέπει να προσφερθεί με νέο περιτύλιγμα, με νέο τρόπο. Ο «Μικρός Πρίγκιπας» σε κόμικς (εκδόσεις Polaris) της εικοσιπεντάχρονης Στέλλας Στεργίου διαθέτει αυτό το πλεονέκτημα. Είναι βασισμένος στο αριστούργημα του Γάλλου συγγραφέα και πιλότου εμπορικών και πολεμικών αεροσκαφών Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί (1900-1944), αλλά μέσω των κόμικς το οπτικοποιεί προσφέροντας στους αναγνώστες του μια μοναδική εμπειρία γνωριμίας και οπτικής εξοικείωσης με λογοτεχνικά πρόσωπα και πράγματα όπως τα φαντάστηκε μια σύγχρονη δημιουργός. Επιπλέον, δεν αποτελεί ακόμα μια μετάφραση ενός γνωστού έργου. Αποτελεί τη μεταγραφή του έργου σε μια άλλη μορφή τέχνης. Κάτι που υποχρεώνει τη δημιουργό του νέου έργου να επιλέξει ποια από τα αποσπάσματα του πρωτοτύπου θα κρατήσει και ποια θα προσπεράσει. Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, αποτελεί μια προσωπική ματιά απέναντι σε πασίγνωστες περιγραφές και σκηνές που δημιουργούνταν μέσω του λόγου και τώρα αποκτούν το ορατό τους ανάλογο. Ο Μικρός Πρίγκιπας προσφέρεται, άλλωστε, για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για ένα βιβλίο-ύμνο στα μικρά και απλά πράγματα που κάνουν πιο όμορφες τις ζωές των ανθρώπων και ταυτόχρονα για μια αλληλουχία πιθανών συμβολισμών, μεταφορών και αλληγοριών γύρω από την ύπαρξη. Κατά βάση είναι ένα θλιβερό βιβλίο για τη μοναξιά, τα χαμένα όνειρα, την αναζήτηση σκοπού, για την οδύνη που προκαλεί η συνειδητοποίηση της κατάστασής σου και της αδυναμίας σου να ερμηνεύσεις τον κόσμο με τη λογική όταν απουσιάζει η καρδιά. Ο Μικρός Πρίγκιπας γίνεται η φωνή της συνείδησης και της αθωότητας ενός αλλοτριωμένου ανθρώπου. Ενας πρίγκιπας που θα εξαφανιστεί τόσο απότομα όσο απρόσμενα εμφανίστηκε έχοντας προηγουμένως δώσει νόημα στη ζωή ενός αυταπατώμενου μεσήλικα. Και πώς οπτικοποιούνται όλα αυτά; Εδώ έγκειται η ιδιαιτερότητα του έργου της Στεργίου. Ακόμα κι αν ξέρεις και έχεις διαβάσει την ιστορία, οι εικόνες είναι συναρπαστικές. Ενα γκριζόμαυρο αεροπλάνο βυθισμένο στη χρυσοκόκκινη άμμο μιας ερήμου, ένας ροζ μικροσκοπικός πλανήτης, ουρανοί που αλλάζουν χρώματα, μια τρομακτική στην όψη αλεπού που όταν μιλά (; ) διαψεύδει κάθε φόβο, ένα πηγάδι στη μέση του πουθενά, τα βήματα στην άμμο ως θνησιγενή αποτυπώματα ενός σύντομου περάσματος. Και πάνω απ’ όλα οι εκφράσεις του Μικρού Πρίγκιπα: χαρά, λύπη, έκπληξη, απορία, θυμός, σε αντίστιξη με τον ανέκφραστο πιλότο που ανακαλύπτει σταδιακά το νόημα της ζωής (του; ) μέχρι να αισθανθεί και αυτός την εγκατάλειψη, έχοντας πρώτα βιώσει την εμπειρία της φιλίας. Της συμφιλίωσης με τον απωθημένο εαυτό του, τον κρυμμένο κάτω από το βάρος των συμβάσεων, των υποχωρήσεων, των απορρίψεων. Η Στεργίου επιτυγχάνει ιδιαίτερα σε αυτόν τον τομέα, στην απόδοση δηλαδή της παραισθητικής διάστασης του έργου. Κι αυτό γιατί μια από τις ερμηνείες του «Μικρού Πρίγκιπα» είναι ότι αποτελεί τη δημοσιοποίηση ενός ονείρου που εν τη εξελίξει του ακροβατεί μεταξύ ουτοπίας και εφιάλτη. Ο Εξιπερί και η Στεργίου δεν παίρνουν θέση και δεν δίνουν απαντήσεις αναφορικά με την κατάληξη αυτού του μοναχικού ταξιδιού στον ονειρικό κόσμο. Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ερώτηση «ποιος ήταν ο Μικρός Πρίγκιπας;» δεν θα απαντηθεί ποτέ. Ο πιλότος θα θυμάται πάντα όλα όσα σκέφτεται στον σπαρακτικό επίλογο του πρωτοτύπου, που ευφυώς η Στεργίου συμπτύσσει σε μια φράση του Μικρού Πρίγκιπα: «Τώρα άφησέ με. Θέλω να κάνω ένα βήμα μόνος μου» και σε μια εικόνα παρμένη από την «ερασιτεχνική» εικονογραφία του Εξιπερί: τον Μικρό Πρίγκιπα να κλείνει τα μάτια και να (μην) ατενίζει την αχανή έρημο που απλώνεται μπροστά του με το μοναχικό αστέρι στον ουρανό. Η επιλογή των εκδόσεων Polaris, μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Ερωτόκριτου» από τους Παπαμάρκο, Ράγκο και Γούση, να εμπιστευτούν σε μια νέα δημιουργό την εικονοποίηση ενός εμβληματικού κλασικού έργου και τη μεταφορά του σε κόμικς ήταν ιδιαίτερα τολμηρή. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται γενναία και απολύτως ορθή. Πηγή
  10. Έχουν υπάρξει αμέτρητες παρωδίες, τροποποιήσεις και προσαρμογές των κλασικών παραμυθιών σε κόμικς τα τελευταία χρόνια. Καμία όμως με επίκεντρο μια πίτσα πεπερόνι. Στη σπονδυλωτή «Πίτσα Πεπερόνι» ο Σταύρος Κιουτσιούκης και έξι δημιουργοί κόμικς αποκαθιστούν την «αδικία». Ιδιαίτερα παραγωγικός, δεξιοτέχνης χιουμορίστας και πολύ καλός σχεδιαστής, ο Σταύρος Κιουτσιούκης («Yellow Boy», «Νικολέτ», «Τα Κασκώλ στον Κινηματογράφο» κ.ά.) συνηθίζει να υπογράφει ο ίδιος τόσο τα σενάρια όσο και τα σκίτσα των κόμικς του. Πριν από λίγο καιρό ωστόσο, στη γλυκύτατη, λυρική και νοσταλγική «Τσαλακωμένη Ουρά» επέλεξε να κρατήσει μόνο τον έναν ρόλο, αυτόν του σεναριογράφου, και να συνεργαστεί με την Έφη Θεοδωροπούλου στο σχέδιο. Και τώρα επιλέγει να πράξει και πάλι το ίδιο, συμπράττοντας με έξι γυναίκες δημιουργούς που φιλοτεχνούν τη σπονδυλωτή «Pizza Peperoni» (εκδόσεις Ένατη Διάσταση). «Το καλό με τα παραμύθια είναι πως δεν τρώγονται… Γιατί τότε σίγουρα δεν θα άρεσαν σε όλους, ενώ πολύ σύντομα θα εμφανιζόταν και κάποια δυσανεξία. Έτσι θα κυκλοφορούσαν παραμύθια Prince Free και τα σούπερ μάρκετ θα τα πουλούσαν στο ράφι με τα βιολογικά. Τα παραμύθια είναι για να λέγονται! Και αυτά τα έξι κορίτσια ξέρουν να τα λένε καλύτερα από μένα, αφού τα ζήσανε από μέσα… Από τους πύργους τους ντε!» λέει ο ίδιος προλογίζοντας το βιβλίο του. Σοφία Σπυρλιάδου Και όσο κι αν ακούγεται παραπλανητικός ο τίτλος, η «Pizza Peperoni» είναι μια συλλογή έξι σύντομων κόμικς παραμυθιών. Ή μάλλον είναι συνειδητά και επιτηδευμένα παραπλανητικός ο τίτλος ώστε να υπονομεύσει αυτοσαρκαστικά το περιεχόμενο των έξι παραμυθιών. Που δεν είναι ακριβώς παραμύθια με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Είναι, συγγραφική αδεία, παρωδιακού τύπου προσαρμογές γνωστών παραμυθιών του παρελθόντος στην αστική σύγχρονη παράνοια και στη σκληρή κι απρόβλεπτη καθημερινότητα έξι νέων γυναικών. «Το πρωινό ξύπνημα είναι μια βλακεία. Είναι το πιο μισητό πράγμα στον κόσμο μετά τα φασολάκια… Κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε να ξυπνάμε ούτε να τρώμε φασολάκια. Ξέρω μάλιστα κι ένα κορίτσι που τα κατάφερε μια χαρά!» είναι η εισαγωγή στην Ωραία Κοιμωμένη που σχεδιάζει η Σιαδώρα Παπαθεοδώρου. Η Σοφία Σπυρλιάδου φιλοτεχνεί μια πρωτότυπη Χιονάτη που για να αλλάξει γεύση από το δηλητηριασμένο μήλο παραγγέλνει μια πίτσα πεπερόνι, ενώ η Κοκκινοσκουφίτσα της Αλεξίας Λουγιάκη παίζει καθημερινά τη ζωή της κορόνα-γράμματα δουλεύοντας ως κούριερ στη ζούγκλα της πόλης. Επικίνδυνα μέσα στο ίδιο της το σπίτι ζει και η Γουέντυ της Στέλλας Στεργίου σε αντίθεση με την Πριγκίπισσα (και το Μπιζέλι) της Χριστίνας Ανθηροπούλου που ως φοιτήτρια γραφιστικής από τα Δυτικά Προάστια το σκάει από το δικό της σπίτι, για να ανοίξει πατισερί στο Τολέδο. Πιο τραγικός χαρακτήρας όμως είναι το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα της Έφης Θεοδωροπούλου σε αναζήτηση ATM για να πληρώσει -τι άλλο;- μια πίτσα πεπερόνι. Και το σχετικό link...
  11. GeoTrou

    PIZZA PEPERONI

    Πόσα χρόνια κοιμήθηκε η Ωραία Κοιμωμένη; Τι δηλητήριο είχε το μήλο που δάγκωσε η Χιονάτη; Χόρτασε ο Λύκος με τη γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας; Πόσο ψηλά πέταξε η Γουέντυ και τα αδέλφια της; Πόσο μεγάλο ήταν το μπιζέλι στο οποίο κοιμήθηκε η πριγκιποπούλα; Τι ψιλά είχε πάνω του το κοριτσάκι με τα σπίρτα; Και κυρίως, πώς στο καλό συνδέονται όλα αυτά με ένα κομμάτι πίτσα πεπερόνι που μιλάει; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντάει αυτή η ανθολογία που κυκλοφόρησε στο Comicdom Con του 2017 από την Ένατη Διάσταση. Η ιδέα και το σενάριο ανήκει στον Σταύρο Κιουτσιούκη και οι Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Σοφία Σπυρλιάδου, Αλεξία Λουγιάκη, Στέλλα Στεργίου, Χριστίνα Ανθηροπούλου και Έφη Θεοδωροπούλου αναλαμβάνουν την εικονογράφηση κάθε ιστορίας. Τα παραμύθια, όλα κλασικά και γνωστά, είναι πειραγμένα. Άλλα μένουν πιο «πιστά» στο πρωτότυπο, όπως Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα, ενώ άλλα, σαν την ιστορία με τον Πήτερ Παν, ξεφεύγουν παντελώς. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικά φρέσκο και διασκεδαστικό κόμικ. Σίγουρα κάποιες ιστορίες ξεχωρίζουν, αλλά όλες βρίσκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο, μάλλον λόγω του ίδιου σεναριογράφου. Βέβαια, υπάρχει και μεγάλο ενδιαφέρον από σχεδιαστικής πλευράς, καθώς βλέπουμε έξι διαφορετικά στυλ. Αν σας αρέσουν τα παραμύθια και η πίτσα, νομίζω πρέπει να το τιμήσετε. Αν όχι, νομίζω έχετε πρόβλημα.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.