Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Κομμούνα'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Γυναίκες που έγραψαν Ιστορία Η «Κόκκινη Παρθένα» Louise Michel που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην παρισινή Κομμούνα του 1871 είναι το κεντρικό πρόσωπο στο «The Red Virgin» and the «Vision of Utopia» Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Αυτή είναι ακαδημαϊκός με επιστημονικό αντικείμενο τη σχέση φύλου και γλώσσας. Αυτός είναι ένας από τους πιο διάσημους Βρετανούς δημιουργούς κόμικς. Είναι ζευγάρι σχεδόν μισό αιώνα. Μόλις πρόσφατα ένωσαν τις καριέρες τους για να αφηγηθούν ιστορίες με σπουδαίες γυναίκες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. H Mary Talbot και ο Bryan Talbot έχουν κυκλοφορήσει τρία βιβλία τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Και είναι όλα εξαιρετικά Δραστήριος και παραγωγικός, εξέχων εκπρόσωπος της νέας βρετανικής σκηνής, ο εξηνταπεντάχρονος σήμερα Bryan Talbot έχει μια καριέρα ζηλευτή και διανθισμένη με κόμικς ποικίλων ειδών. Εχει συνεργαστεί με σεναριογράφους όπως ο Neil Gaiman, ο Pat Mills, o John Wagner, ο Alan Grant, έχει υπογράψει τα σχέδια σε εμβληματικά έργα όπως τα «Judge Dredd», «Slaine», «Hellblazer», «Fables», «Sandman», «Batman: Dark Legends» κ.ά. και έχει αποσπάσει δεκάδες βραβεία σε πολλές χώρες του κόσμου. Από τα πιο γνωστά έργα που έχει δημιουργήσει σε δικά του σενάρια είναι το «The Adventures of Luther Arkwright», μια δυστοπία πολιτικής φαντασίας που είχε ως σίκουελ το «Heart of Empire», το «The Tale of One Bad Rat», μια αλληγορική ιστορία για την παιδική κακοποίηση, η σειρά «Grandville», ένα steampunk θρίλερ σε μια εναλλακτική εκδοχή της μπελ επόκ με πρωταγωνιστές ανθρωπόμορφα ζώα, και το «Alice in Sunderland», ένα ονειρικό και ψυχεδελικό προσκύνημα στην επαρχιακή αγγλική πόλη με όχημα την ιστορία της και την ιστορία των κόμικς. Η σύζυγός του, Mary Talbot, ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική διαδρομή. Πανεπιστημιακός και φεμινίστρια με κύριο αντικείμενό της την αλληλεπίδραση γλώσσας και φύλου έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων με τίτλους όπως: «Ο λόγος των μέσων: αναπαράσταση και αλληλεπίδραση», «Γλώσσα, διακειμενικότητα και υποκειμενικότητα: απόψεις για την κατασκευή της καταναλωτικής θηλυκότητας» κ.ά. Οι δυο τους ξεκίνησαν να συνεργάζονται επαγγελματικά το 2014, έπειτα από 42 χρόνια κοινής ζωής. Και το έκαναν εντοπίζοντας τα κοινά ενδιαφέροντά τους και παρουσιάζοντάς τα σε ένα υπέροχο αποτέλεσμα: σε τρία (μέχρι στιγμής) κόμικς με σημαντικές γυναίκες πρωταγωνίστριες (όλα από τις εκδόσεις Dark Horse). Η πρώτη κοινή τους δουλειά ήταν το «Dotter of Her Father’s Eyes» (2012), ένα βιβλίο-υβρίδιο μεταξύ βιογραφίας της Lucia Joyce, κόρης του μεγάλου μοντερνιστή Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις και αυτοβιογραφίας της ίδιας της συγγραφέως του, κόρης ακαδημαϊκού με ειδικότητα στο έργο του Τζόις, μέσω των αναμνήσεων από τα παιδικά και νεανικά της χρόνια. Οι μαχητικές διαδηλώσεις των Σουφραζέτων και οι αγώνες, μεταξύ άλλων, για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών αποδίδονται ιδανικά στο Sally Heathcote - Sufragette Το επόμενο βιβλίο τους, όμως, με τίτλο «Sally Heathcote – Suffragette» (2014) απογείωσε τη συνεργασία τους, τόσο θεματικά όσο και εικαστικά. Στις 160 σελίδες του, άλλοτε ασπρόμαυρες, άλλοτε δίχρωμες και άλλοτε έγχρωμες, ανάλογα με τις σεναριακές απαιτήσεις και με τη σχεδιαστική συμβολή της Kate Charlesworth, φιλοτεχνείται η ζωή μιας υπηρέτριας στην εδουαρδιανή Αγγλία των αρχών του εικοστού αιώνα και η σταδιακή συνειδητοποίηση της ταξικής και κοινωνικής θέσης της αλλά, πάνω απ’ όλα, η ανάγκη της για χειραφέτηση όταν αντιλαμβάνεται τις διακρίσεις που υφίσταται λόγω του φύλου της. Με επίκεντρο τη ζωή της τολμηρής Sally, παρουσιάζεται η προϊούσα αγανάκτηση των γυναικών, η οργάνωσή τους στο κίνημα των σουφραζετών, οι διαδηλώσεις και οι μαχητικές κινητοποιήσεις τους, οι απεργίες πείνας, αλλά και η καταστολή εναντίον τους, η κρατική βία, η εχθρική στάση μεγάλου μέρους του ανδρικού πληθυσμού. Και μπορεί να είναι φανταστικό πρόσωπο η πρωταγωνίστρια του βιβλίου αλλά τα περιστατικά που καταγράφονται και περιγράφονται προέκυψαν μετά από πολυετή έρευνα της Talbot και είναι απολύτως ακριβή και πραγματικά, όπως τεκμηριώνεται και στο πλούσιο χρονολόγιο που παρατίθεται. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του βιβλίου και την αποδοχή από κοινό και κριτικούς, οι Talbot δεν επαναπαύτηκαν. Προχώρησαν στην επόμενη συνεργασία τους και πριν από λίγους μήνες παρουσίασαν το «The Red Virgin and the Vision of Utopia».Το ψευδώνυμο του τίτλου αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο που δεν είναι άλλο από την εμβληματική Louise Michel, την Κόκκινη Παρθένα της Μονμάρτρης, αναρχική, φεμινίστρια, οραματίστρια, δασκάλα και ποιήτρια, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Γαλλίας των τελών του δέκατου ένατου αιώνα και κυρίως στην εξέγερση που οδήγησε στα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας του 1871. Μπορεί η Κομμούνα να μην είχε αίσιο τέλος, καθώς η λαϊκή επανάσταση πνίγηκε στο αίμα από τα γαλλικά στρατεύματα, αλλά το όραμα της κοινωνικής επανάστασης έμεινε ζωντανό. Γι’ αυτό και στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, οι Talbot παραθέτουν τα απολύτως ταιριαστά αποφθέγματα του Οσκαρ Ουάιλντ («Ενας παγκόσμιος χάρτης που δεν περιλαμβάνει την Ουτοπία δεν αξίζει ούτε μια ματιά») και του Σάμιουελ Μπέκετ («Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα»). Οχυρωμένη στη Μονμάρτη οι εξεγερμένοι της Κομμούνας περίμεναν τον στρατό για την τελική μάχη. Την έχασαν αλλά με ψηλά το κεφάλι Η Michel πασχίζει για την Ουτοπία με όλα της τα μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικά εχθρικό και εν μέσω του γαλλοπρωσικού πολέμου που δεν προοιωνίζεται κάτι θετικό. Αλλά επειδή ο πολιτικός βολονταρισμός και η πίστη στα ιδανικά χωρίς εκπτώσεις κάποιες φορές ανταμείβονται, ο αγώνας της ανυποχώρητης επαναστάτριας ευοδώνεται. Και φυσικά δεν είναι ατομικός αλλά συλλογικός. Στα οδοφράγματα, οι λαϊκές πολιτοφυλακές πέτυχαν τη χειραφέτησή τους και οι αμεσοδημοκρατικές διεργασίες υπερίσχυσαν του φόβου. Το όνειρο έζησε μόλις δύο μήνες και έσβησε με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και πολλούς εκτοπισμένους. Οι σκηνές των μαχών και των εκτελέσεων που φιλοτεχνεί ο Talbot είναι ανατριχιαστικές και σκληρές. Και το επιτυγχάνει μεταξύ άλλων σε μια κατεξοχήν ασπρόμαυρη εικονογράφηση, με την περιορισμένη και επιλεκτική χρήση του κόκκινου χρώματος, που δεν εφαρμόζεται για να τονίσει το αίμα που ρέει αλλά τις κόκκινες σημαίες και τα κόκκινα μαντίλια των εξεγερμένων, όπως και τα κόκκινα μέρη των στολών του τακτικού στρατού. Η Louise Michel δεν πέθανε σε μάχη. Συνελήφθη, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Νέα Καληδονία, εκεί όπου βίωσε ένα ακόμη ουτοπικό «όραμα» αντικρίζοντας τον τροπικό, φυσικό παράδεισο. Με την αμνηστία του 1880 επέστρεψε στη Γαλλία («Ζήτω η Κομμούνα», «Ζήτω η κοινωνική επανάσταση», «Ζήτω η ανθρωπότητα» πανηγυρίζουν τα πλήθη που την υποδέχονται) και παρέμεινε συνεπής στις ιδέες της δίνοντας διαλέξεις και παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο με όλες τις δυνάμεις της, αλλά και μπαινοβγαίνοντας στη φυλακή για αυτές ακριβώς τις ιδέες μέχρι τον θάνατό της στις 22 Ιανουαρίου του 1905. Την ίδια μέρα που βάφτηκε στο αίμα η εξέγερση των εργατών, λες και είχαν πάρει τη σκυτάλη από την Κόκκινη Παρθένα, ενάντια στην τσαρική καταπίεση στην Αγία Πετρούπολη. Μια σκυτάλη που δίνεται ξανά και ξανά για εξεγέρσεις που μπορεί να αποτυγχάνουν αλλά κάτι αφήνουν. Μέχρι την επόμενη. Και μέχρι το επόμενο βιβλίο της Mary και του Bryan Talbot για μια εξέγερση που ίσως ακόμα δεν μπορούμε να φανταστούμε. -------------------- Τον περασμένο Δεκέμβριο συμμετείχα σε ένα συνέδριο κόμικς στο Μπράιτον της Αγγλίας. Ανάμεσα στους επίσημους καλεσμένους βρισκόταν και το ζεύγος Talbot. Μετά την ομιλία του Bryan τον πλησίασα δειλά. Είχαμε γνωριστεί πριν από χρόνια όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα καλεσμένος της Jemma Press. Δεν ήμουν σίγουρος αν με θυμάται. Μόλις με είδε, έλαμψε το πρόσωπό του. Σταμάτησε να υπογράφει τα βιβλία του, σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει δυνατά σε όλους: «Αυτός εδώ είναι Ελληνας. Από τη χώρα που έχει κυκλοφορήσει την καλύτερη και πιο πολυτελή έκδοση του "Luther Arkwright" στον κόσμο. Από την Ελλάδα. Από τον Λευτέρη…». Και πράγματι, η ελληνική έκδοση του «The Adventures of Luther Arkwright» (εκδ. Jemma Press) είναι μοναδική παγκοσμίως. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει επίσης και το «Grandville» από τις ίδιες εκδόσεις. Ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσουν και τα τρία βιβλία της συνεργασίας του Bryan με τη Mary Talbot. Πηγή
  2. Η πολύ ενδιαφέρουσα κριτική για το έργο των Ταρντί και Βωτρέν Η Κραυγή του Λαού, Ιατορίες από την Παρισινή Κομμούνα. Ευχαριστώ πολύ, για μια ακόμα φορά, τον crc, που έκανε το σκανάρισμα.
  3. Kabuki

    Ο ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ

    ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΚΙΤΣΩΝ: Εύη Κώτσου ΧΡΩΜΑ: Μονόχρωμο, σε μπλε, μοβ, κοκκινο, καφέ, πράσινο κλπ. ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Κάπου στη δεκαετία του 80, μάλλον αρχές (υποθέτω, δεν αναφέρεται) Ο καταληψίας είναι η ιστορία του κινήματος των καταλήψεων στη δυτική Γερμανία στα 70ς-80ς όπως την είδαν κι έζησαν οι δημιουργοί του συγκεκριμένου κόμικ. Με πολύ καλό σκίτσο στο μεγαλύτερο μέρος του, αποτυπώνει με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ζωντάνια ένα κομμάτι βιωμένης ιστορίας. Από τον επίλογο της έκδοσης: Εδώ, στο τέλος αυτής της έκδοσης με σκίτσα, που αποδίδουν όλη τη δημιουργικότητα του γερμανικού κινήματος των καταλήψεων, θα θέλαμε να πούμε δυο λόγια για τους στόχους αυτής της έκδοσης: Ο πρώτος ήταν να δοθεί μέσα από τα σκίτσα ένα ιστορικό του κινήματος των καταλήψεων στη Γερμανία και ειδικότερα στο Βερολίνο, ένα ιστορικό που ξεκινά τόσο από την ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ του κινήματος, όσο και από τις πραγματικές ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, το ζήτημα της κατοικίας. Κι αυτή είναι η αξία του κόμικ. Ο δεύτερος ήταν η χρησιμοποίηση του σκίτσου, πέρα από εκεί που μέχρι τώρα έχει περιοριστεί στη χώρα μας, είτε δηλαδή τα μικυ-μαους και τις πορνοϊστορίες ή τα καουμπόικα, ΄'η ακόμα και την πρώτη δειλή εμφάνιση των κόμικς περιοδικών ποιότητας που όμως δεν πιάνουν παρα πολύ λίγο μια άμεση πολιτική επικαιρότητα. Το κόμικ είναι μια μορφή έκφρασης πολύ πλατειά διαδεδομένη, άμεση και το κίνημα θα πρεπε να τη μεταχειρίζεται όσο γίνεται πιο συχνά. Τέλος, αυτή η σελίδα στο γερμανικό πρωτότυπο κατέληγε με μια έκκληση συμπαράστασης στην καμπάνια για την απελευθέρωση κρατουμένων από τις καταλήψεις και γι αυτό μπαίνει και το σύνθημα Amnestie - Αμνηστία. Κάποιες ενδεικτικές σελίδες:
  4. Melandros

    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΛΥΚΟΣ

    Το πρώτο βιβλίο του Soloup ( )... Μία έκδοση πάνω σε μιά ιδέα του Μπορίς Βιάν το οποίο το αφιερώνει (στην εισαγωγή...) στον "Νικόλα Άσιμο και στην γλυκιά Έλλη"... Μια πολύ έξυπνη και αστεία ιστορία με το πολύ ωραίο και πλούσιο σχέδιο του Soloup.. Η ιστορία τώρα είναι το ανάποδο απο αυτό που ξέραμε μέχρι τώρα... Ένας λύκος (με συνήθειες ανθρώπου...), ο οποίος δαγκώνεται απο έναν άνθρωπο και γίνεται ανθρωπόλυκος... Κυκλοφορεί στον πολιτισμό με φάτσα ανθρώπου περνάει ότι περνάει και παίρνει για τα καλά μια γεύση απο την τρέλα της κοινωνίας μας.... Αλλά προσοχή, η ώρα περνάει όμως.. και όπως και με τους λυκάνθρωπους έτσι και με τους ανθρωπόλυκους επανέρχονται στη αρχική τους μορφή.......
  5. vaios

    Η ΖΩΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΗ...

    Το βιβλίο περιλαμβάνει πικρά σατιρικά σκίτσα ,έντονου προβληματισμού, του Μοσχοβίτη καλλιτέχνη Βιατσεσλάβ Συσσόϊεφ για τη ζωή στη Ρωσία, την πληροφόρηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, σε μια ρεαλιστική περιγραφή της «χαρούμενης και καλύτερης ζωής», που διακήρυττε ο Στάλιν σε μία ομιλία του το 1936. Από την ομιλία αυτή βγήκε και ο τίτλος του βιβλίου. Ο σκιτσογράφος είναι εξ ίσου δηκτικός και για τα συμβαίνοντα έξω από τη Ρωσία στο δυτικό κόσμο. Στην πατρίδα του όμως διώχθηκε και καταδικάστηκε. Ο ίδιος εκδοτικός οίκος εξέδωσε και την εικονογραφημένη ιστορία των καταλήψεων σπιτιών στη Δυτική Γερμανία με τίτλο:Ο ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ vaios/20-4-2009
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.