Tom Prentice

Καλά, μιλάς για την πιο αγαπημένη μου ιστορία με τον Φάντομ ever. Ειδιά με τα σουρεάλ συννεφάκια έλιωνα κα λιώνω στο γέλιο. Τι να πρωτοθυμηθώ? Την κυτταρίτιδα του Κύρου? Τον Ντόναλντ να φωνάζει: "Αααχ! Είπα ΑΑΑΑΧΧΧ!!!" Τους μεταμφιεσμένους: "Γιώργο? Εσύ είσαι βρε παλιοκόριτσο?" Το ΚΛ83 ήταν και το πρώτο μου τεύχος των κλασικών. Και παίζει να είναι και η μοναδική εμφάνιση αυτής της ιστορίας. Και μου άρεσαν και οι 2 άλλες ιστορίες, ο πρωταθλητής του Κασταν Σίτυ με το Μίκυ να το παίζει κάτι μεταξύ Μπρους Λη και Βαν Νταμ και την Τηλεορασόπληκτη Μάγισσα με τη Φούρκα, τον Σκρουτζ και την οδοντόκρεμα μα Φου Θου (για να βγάζουν δόντια και οι φαφούτηδες ) Δε θυμάμαι αν είχε και κάποια άλλη ιστορία το τεύχος.

Μια εποχή δημοσίευσε κάποιες ιστορίες του Ιντιάνα Τζοουνς και το Μπλεκ (κάπου 1988-1989, θα το ψάξω και θα σας πω). Τις ιστορίες όμως που αναφέρονται εδώ δεν τις έχω διαβάσει ποτέ, οπότε δεν μπορώ να πω αν είναι οι ίδιες. Το οπισθόφυλλο όμως που παραθέτει ο bonadrug με τον Indy θαμμένο ως το κεφάλι και τα καβούρια (!) το θυμάμαι σαν καρέ ιστορίας στο Μπλεκ. Μπορεί να διαφωτίσει κανείς?

Thank you Valt!

Τώρα ή από χαζομάρα ή από στραβομάρα δεν μπορώ να βρω γιατί δεν μπορώ να ανοίξω θέμα στις προσφορές, αν και κοιτάω στους σχετικούς κανόνες. Ου γαρ έρχεται μόνον... Μπορεί να με διαφωτίσει κάποιος;

Σε κάποιο άλλο forum πριν καιρό κάποιος είχε ρωτήσει σχετικά με ένα παλιό επιτραπέζιο "Ο Θησαυρός του Ναού" και μάλιστα ανέφερε πως σε κάποιο σημείο υπήρχε το όνομα Don Lawrence. Τότε το είχα θεωρήσει σύμπτωση και δεν έψαξα σχετικά, άλλωστε δεν είχα καταλάβει πού αναγραφόταν το όνομα. Κι όμως το καινούριο μου Storm είχε σχετικό άρθρο... Curse of the Idol (O Θησαυρός του Ναού) - 1992 Επιτραπέζιο παιχνίδι για 2 έως 4 παίκτες, 8 ετών και άνω, διάρκειας περίπου 60'. Σκοπός του παιχνιδιού να βρεις το ματωμένο διαμάντι, αφού πρώτα βρεις το σπαθί και με αυτό φτάσεις στο ναό. Σχεδιαστής του παιχνιδιού για την ΜΒ ήταν ο γνωστός Don Lawrence, ο οποίος έκανε ένα φανταστικό τρισδιάστατο ταμπλώ. Δεν έχασε μάλιστα και την ευκαιρία να βάλει και ιερογλυφικά με το όνομά του σε ένα σημείο! Η συνεργασία του όμως με την ΜΒ ήταν γεμάτη προβλήματα. Ο Don έκανε κακό υπολογισμό του χρόνου που χρειαζόταν με αποτέλεσμα να καθυστερήσει αρκετά την προετοιμασία της "Επιστροφής το Κόκκινου Πρίγκηπα". Η ΜΒ συγκεκριμένα τον υποχρέωσε επανειλημμένα να αλλάξει τα σχέδιά του. Έτσι ο Lawrence αναγκάστηκε να αρνηθεί τελικά το σχεδιασμό του κουτιού αφού οι καθυστερήσεις ήταν τέτοιες, τόσο για τον Storm όσο και για άλλες υποχρεώσεις, ώστε η ιστορία του "πρίγκηπα" να δημοσιευτεί σε 2 συνέχειες από το Ολλανδικό περιοδικό Sjors en Sjimmie. Μια πανοραμική φωτογραφία του παιχνιδιού (και το άρθρο) στην εισαγωγή του Storm 19/20 από τις εκδόσεις ΤΟΤΗ (Συγγνώμη για τη θαμπάδα, θα μου χαλάσει το κομικ μου!!!) Το τέλος του παιχνιδιού με τις εγκοπές του σπαθιού: το κουτί (αχ και να σχεδίαζε ο Lawrence...) και η λεπτομέρεια πάνω στο ταμπλώ όπου ο Don "χάραξε" το όνομά του. Πηγές: -STORM 19/20: Le Retour du Prince Rouge / La Machine Van Neumann, ed. TOTH 2009 -www.boardgamegeek.com -www.retromaniax.gr

Εγώ νομίζω ότι ήταν ψιλομέτρια, εκμεταλλευόταν ακριβώς τους καμμένους με τη σειρά. Ναι, τα έχω όλα

Όντως πολύ καλή σειρά. Και με την ευκαιρία της παρουσίασης ευκαιρία να δω μπας και παίζουν άλλα τεύχη στα αγγλικά στο ebay.

Αυτό το κόμικ δε μου άρεσε ποτέ γιατί μου φαινόταν τελείως ασύνδετο, με μερικά αστεία του βέβαια ξεκαρδιστικά, αλλά πάντα κάπου... χαμένο. Αντίθετα η "Οδός Τρέλας 13" του ιδίου μου είχε φανεί τέλεια! Τώρα που το σκέφτομαι συνειδητοποιώ ότι η Οδός τρέλας δε χρειαζόταν κάποια σύνδεση ιστοριών, ήταν ουσιαστικά συραμμένα αστεία και γι' αυτό και διασκεδαστικά. Ίσως ο Ibanez να είναι "μηχανή" παραγωγής gag αλλά στην ενσώμάτωσή τους σε ιστορία κάπου χάνει.

Καλά όλες οι ιστορίες είχαν ίδιο σεναριγράφο? Το στυλ είναι πολύ διαφορετικό από τη μία στην άλλη!

Δε γίνεται να κάνουμε ένα γκάλοπ για την πιο αγαπημένη ιστορία του Λούκυ? Εγώ πάντως ψηφίζω "Τηγανίτες για τους Ντάλτον" (κι ας είναι τραγική η μετάφραση του τίτλου (Tortillas pour les Dalton). Κουάντο σε κομεάκι?

Σε ότι αφορά το φαινόμενο ΚΟΜΙΞ έχω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς: Θα μου επιτρέψετε να πω ότι από το πρώτο τεύχος η εκδοτική προσπάθεια ήταν υπερεκτιμημένη και υπερτιμημένη. Οκ, η ιστορία ήταν καταπληκτική, με μικρές εξαιρέσεις τα πρώτα 100 τεύχη είχαν εξαιρετικές ιστορίες. Όμως το τεύχος ήταν πανάκριβο, στην αρχή ούτε καν ιλλουστρασιόν (αν και δεν το πολυσυμπαθώ γυαλίζει κάτω από την κ@$%^^λάμπα!) και αισθανόμουν ότι η "πίεση" να γίνει συλλεκτικό ερχόταν από τον ίδιο τον Τερζόπουλο. Θα συμφωνήσω απόλυτα με φίλο που είπε ότι ίδιες ιστορίες υπήρχαν στο Μεγάλο Μίκυ, χωρίς ποτέ αυτό να χαρακτηριστεί συλλεκτικό λόγω Barks. Ήδη το 2ο τεύχος, ο πασίγνωστος "Χρυσός Γίγας" είχε αυξήσει απότομα την τιμή αγοράς του από τις εκδόσεις, ένα περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του, σε αντίθεση με το 1ο τεύχος το οποίο παρέμενε σε λογικά επίπεδα. Ε, κάτι τέτοιο δε θα παρέσυρε τους αναγνώστες να το αγοράσουν ετεροχρονισμένα, αφού έβλεπαν την τιμή να ανεβαίνει μήνα με το μήνα? Επίσης στην αρχή υπήρχαν κάποιες τραγικές μεταφράσεις. Οι ιστορίες όπως συναντώνταν σε άλλες εκδόσεις της εταιρείας είχαν καλύτερη δουλειά. Εννοείται ότι σχετική μου επιστολή τότε δε δημοσιεύτηκε. Θυμάμαι συγκεκριμένα στο "ΜακΝτακ της Αραβίας το τελευταίο καρέ ήταν ΑΚΥΡΟ. Κάτι άλλο που με εκνεύριζε αφάνταστα ήταν η αυτο-αναγωγή των ανθρώπων που δόυλευαν εκεί σε "ηρωικό πλήρωμα του Κόμιξ" σε κάθε άρθρο. "Το ηρωικό πλήρωμα του Κόμιξ έκανε αυτό, το ηρωικό πλήρωμα του Κόμιξ έκανε το άλλο". Δηλαδή πού ήταν ο ηρωισμός? Μια ιστορία επέλεγαν και δημοσίευαν, κάποια ελάχιστα σχόλια, η στάμπα συλλεκτικό και πάρτο! Και πούλαγε σα ζεστή τυρόπιτα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, από τεύχος των 2-3 κλασικών ιστοριών έχει αναδειχθεί σε φαινόμενο, πολυπεριοδικό, πάρτο θα ανέβει η τιμή του και δε συμμαζεύεται.Εγώ που από την 1η εκατοντάδα μου λείπουν 14 τεύχη (κι όλα μετά το 20ο) μετά το 144 σταμάτησα, γιατί ΒΑΡΕΘΗΚΑ! Κοιτάξτε τώρα τραγικές οι θήκες του ΚΟΜΙΞ! Απίθανο! Χάρτινα κουτιά. Άσε που η κάθετη θέση σκοτώνει τέτοια τεύχη. Συγγνώμη για τη μαυρίλα, δεν αντιλέγω ότι η συγκεκριμένη έκδοση έχει ταυτίστεί με αναμνήσεις και όμορφες ιστορίες, θεωρώ όμως ότι κάποια στιγμή έπρεπε να κλείσει, να σταματήσει τελείως κι ο Τερζόπουλος να περάσει σε κάτι διαφορετικό. Ίσως κάτι που θα είναι αφιερώματα θεματικά (π.χ. o Barks και το διάστημα, O Rosa και το χρηματοκιβώτιο του Σκρουτζ), κάποιες φωτογραφίες, κάποιες ελαιογραφίες και μια - δυο ιστορίες. Και καμιά αναδημοσίευση να γίνει, δεν έγινε τίποτα. Το κοινό του Κόμιξ μεγάλωσε, διαβάζει τα παλιά του τεύχη πια. Καιρός να διαβάσει κάτι καινούριο.

Εξαιρετικό αφιέρωμα! Μπράβο Ramirez! Δυστυχώς ξέρω τον Bolland μόνο από το Camelot. Ποτέ δεν είναι αργά όμως να τον ανακαλύψω κι αλλού.

Έβαλα στο ψαχτήρι προηγούμενη δεκαετία πριν ποστάρω - Sorry! Είναι περασμένο στα 90's. Πάντως έχω την εντύπωση ότι ήταν κάπου '87-'89 η έκδοση.

Συμφωνώ 100% ότι η λογοκρισία είναι έγκλημα. Ο δημιουργός όμως γνώριζε ότι σε κάποια άλλη χώρα δημοσιεύεται το έργο του χωρίς έστω ένα σήμα 16+ ή κάποια σχετική ενημέρωση? Μήπως τότε θα ήταν κι αυτός αντίθετος? Στην περίπτωση πάντως του Camelot 3000 δε νομίζω ότι ήταν θέμα σελίδων. Το κόμικ είχε μόνο 6 τεύχη κι η εταιρεία έβγαλε κανονικά 10 storm κι 9 (ή 10?)Ερίκ Καστέλ. Αν θυμάστε έβγαιναν ταυτόγχρονα. Νομίζω ότι το θέμα του λεσβιακού ζευγαριού μπήκε στο ζύγι της σοβαρότητας. Ένα φιλί αν θυμάστε δε λογοκριθηκε. Κι η αναφορά στο τέλος ότι οι δυο τους κατέληξαν μαζί ήταν σκόπιμη. Το καρέ στο κρεββάτι όμως θεωρώ ότι ήταν hardcore και για την εποχή και για το κοινό που διάβαζε (όλη η τάξη στο δημοτικό διάβαζε camelot). Τα καρέ με το Λάνσελοτ και την Γκουινεβίρ - θα γελάσετε ίσως - αλλά νομίζω ότι κόπηκαν στο ...μέτρημα. Έκοψαν το λεσβιακό και πήρε η μπάλλα και το υπόλοιπο. Δεν υπάρχει κάποια λογική - σιγά μη δίναμε πιτσιρίκια σημασία αν το παιδί του Αρθούρου το κράταγε με το Λάνσελοτ. Να μη σας πω ότι είναι πολύ πιο χρηστό από ότι το κολασμένο καρέ της Γκουινεβίρ στο επεισόδιο Προδοσία Πάντως θα ήθελα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να βρίσκαμε κάποιον από την εταιρεία να μας έλεγε μερικά πράγματα. Πώς έκαναν την επιλογή των ιστοριών, πώς και γιατί λογοκρίθηκαν κλπ.

Pavlo!!! Έλα, καλά κρατάει η μνήμη μου, λίγο έξω έπεσα!!!

Έχω να το ξεφυλλίσω περί τα 6 χρόνια κι ακόμα θυμάμαι τα πρώτα καρέ κι ανατριχιάζω: "Ο Τ.Σ. Έλιοττ είπε ότι ο κόσμος θα τελειώσει με έναν ψίθυρο ή έναν κρότο. Ο Τομ Πρέντις θα παρακαλούσε για ένα ψίθυρο" Όταν το βγάλω από την αποθήκη μου θα γράψω το κανονικό απόσπασμα, να δω πώς τα πάει το μνημονικό μου. Εκτός κι αν το έχει κάποιος άλλος εύκαιρο.

Θα σας απογοητεύσω, αλλά όταν μπήκαν στην αποθήκη έπαψαν να αυξάνονται δραματικά. Άντε να έχουν αποκτηθεί άλλα 100 το πολύ. Πάντως κάποια θέλω να τα δώσω κιόλας - άλλα πάλι να τα ψάξω να τα συμπληρώσω. Κάποια στιγμή άλλωστε - όπως όλοι οι συλλέκτες όποιο κι αν είναι το αντικείμενό τους - αγόρασα και διάφορα, έτσι για να τα έχω. comicsking λυπάμαι, υποτάσσομαι μόνο στον Αρθούρο Πέντραγκον!

Κορυφαίο κόμικ. Αξεπέραστη φαντασία τόσο σε σχέδιο όσο και σε κείμενο. Δε μου αρέσει ωστόσο το πόσο πολύ κάποιες φορές διαφοροποιούνται τα πρόσωπα από καρέ σε καρέ. Μάλλον στην προσπάθεια του Lawrence να αλλάζει εκφράσεις στους ήρωές του. Το πρώτο τεύχος που αγόρασα ήταν το 9 - "Ο ύπνος του θανάτου" κι είχα πάθει πλάκα. Το έχω ακόμα. Σιγά σιγά βρήκα κάποια από διάφορα πρακτορεία/παλαιοπωλεία κ' άλλα από ebay στα γαλλικά. Καλά, θυμάμαι το 7 το βρήκα στο Μοναστηράκι από κάποιον ταλαίπωρο που είχε φέρει ένα σωρό κόμικς πάνω σε μια κουβέρτα στο πεζοδρόμιο. Αυτή τη στιγμή έχω έως το 14 (τα 8,10-14 στα γαλλικά). Όταν θα έχουμε πάλι λεφτά θα πάρω κ' τα υπόλοιπα.

Πάντως Valtasar πέρναγαν αρκετά ποντιακά ανέκδοτα μέσα από τα κείμενα. Τουλάχιστον στο ένα που έχω εγώ.

Το τελευταίο τεύχος της Στρουμφπαρέας δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ. Την αγόραζα τακτικά και το τελευταίο απλά δε βγήκε ποτέ. Όταν κυκλοφόρησε ο τόμος που λέτε, αγόρασα τον τελευταίο με την ελπίδα να βρω το τεύχος αλλά πάλι έλειπε!!! Κι όχι τίποτα άλλο, είχα μείνει με την αγωνία για τη φοβερή ιστορία με το προϊστορικό πουλί! Τελικά τη βρήκα σκαναρισμένη σε κάποιο βελγικό φορουμ. Παρεπιπτόντως ο Πράκτορας 212 ήταν κορυφαίος!

Οι ιστορίες των Τον-Τιφ είχαν βγει και στην "Αστραπή" με τίτλο "Τρίχας και Γλόμπος". Ήταν πραγματικά πολύ καλές. Όσο για τον Πίκο και τα Κόκκινα Ταξί, αν πέσει στα χέρια σας διαβάστε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, είναι ξεκαρδιστικό. Για τη Νατάσα, ήθελα να πω ότι είναι ένα κόμικ που άφηνε διάφορα υπονοούμενα, λιγάκι πονηρά. Ευκαιρία έψαχναν οι Βέλγοι, βγάζουν μια παραλλαγή ονόματι "Nathalie, La Petite Hotesse" - Ναταλί, η μικρή αεροσυνοδός. Εννοείται αυστηρώς ακατάλληλο, όλοι οι ήρωες ίδιοι. Αυτή λοιπόν η έκδοση - παραδόξως πώς - κυκλοφόρησε στα ελληνικά τη δεκαετία του 80! Το τεύχος το πέτυχα πιτσιρικάς στο πρακτορείο εφημερίδων αθηναϊκού τύπου στον Πύργο Ηλείας. Εννοείται ότι δεν έπαιζε να το αγοράσω και να το εμφανίσω σπίτι. Το διάβασα ολόκληρο μέσα στο πρακτορείο!!! Προ τριετίας έκανα μια έρευνα στο βελγικό ebay και το αγόρασα έτσι τιμής ένεκεν.

Οι απόψεις διίστανται. Ακόμα κι οι δικές μου! Το πρώτο τεύχος που διάβασα ήταν το "Διπλό Μυστήριο". Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω. Ήδη από τη δεύτερη σελίδα. Το "Βίβα Ζαμπάμπα" το βρήκα αφάνταστα κουραστικό. Μετά ο "Βασιλιάς των Ναλλών" έτσι κι έτσι, με την "Άμμο της Τρέλας" ξαναγέλαγα. Νομίζω ότι το πρόβλημα αυτού του κόμικ είναι τα εξωπραγματικά μεγάλα συννεφάκια διαλόγων. Και κουραστικό γίνεται και πάνω στην ανάγνωση κάποιο αστείο χάνεις. Κατά τα άλλα και το σκίτσο πολύ καλό κι αστείο και τα σενάρια πολύ ευφάνταστα.

Ή έχω στραβωθεί και δεν τη βλέπω την επιλογή ή δεν αλλάζει και δε μ'αρέσει

Σας ευχαριστώ όλους!!! Μόνο την προσφώνηση "Μάγε" δεν κατάλαβα! Έχει να κάνει με το όνομα? Εγω το βασιλιά μου βοηθάω!!! Να σου πω την αλήθεια, μιας και πλέον μένω μόνος μου, λέω να κάνω το παλιό μου δωμάτιο (στους γονείς μου) κομιξοθήκη!