Μετάβαση στο περιεχόμενο

Aldark

Members
  • Περιεχόμενο

    150
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Κερδισμένες ημέρες

    1

Όλα όσα δημοσιεύθηκαν από Aldark

  1. Κι αν με ξένισε αρχικά η μεταφορά επί μονίμου βάσεως σε εξωτερικό χώρο και δη στην Τεχνόπολη, it...makes sense! Όντως στην Κλαυθμώνος δε χωράγαμε πραγματικά και ίσως δε χωράγαμε και στην Ελληνοαμερική Ένωση φορές φορές. Δυστυχώς θα είναι ένα event που λογικά θα χάσω προσωπικά λόγω...ανειλλημένων στρατιωτικών υποχρεώσεων, έχω απορία πως θα είναι στο χώρο αυτό σίγουρα, αλλά σίγουρα θα υπάρχει "άνεση".
  2. Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά, το πρότζεκτ της καραντίνας με τούτα και με εκείνα δεν ολοκληρώθηκε. Δε θέλω να περιαυτολογώ όμως με αυτά, είμαστε εδώ για το Βίο και την Πολιτεία, αλλά καθώς το ορίτζιναλ θέμα για τα βίντεο αυτά μεταφέρθηκε σε αυτό το θέμα τότε, συνεχίζω και σας ευχαριστώ για τη "φιλοξενία", σαν γραπτές εκθέσεις είναι εξάλλου, όπως τις αποτυπώνω ον δε σποτ στην κάμερα αντί να τις...πληκτρολογώ! Με χαρά λοιπόν ξανάπιασα τον τόμο και περιηγήθηκα στην Αυστραλιανή ήπειρο και το όνειρο! Ίσως το Ζ' Επεισόδιο να μην είναι παρά μία σκέψη, ένα φαντασιακό παιχνίδι του μυαλού, μία αλληγορία αν το θέλετε! Σε κάθε περίπτωση ο θείος Ντον δεν παίρνει την εύκολη οδό εδώ, δεν πάει να μας δείξει καουμποϊλίκια με τους Ντάλτον (θα το κάνει, αλλά μετά και εκτός του σκληροπυρηνικού έργου του, σαν...περιφερειακό) αλλά πάει στην άλλη άκρη του κόσμου για να μας ξεναγήσει σε αρχέγονες ιστορίες και άλλες κουλτούρες, με άλλη πανίδα και τελικά στη στιγμή της μεγάλης απόφασης! Το επόμενο κεφάλαιο είναι η κορυφή του όρους για το νεαρό Σκρουτζ. Στα 30 του πλέον θα κατορθώσει αυτό για το οποίο δουλεύει από μικρό παπάκι.
  3. Χάρηκα πάρα πολύ που σας άρεσε τούτη η ιστορία! Δυστυχώς εγώ δεν είχα την ίδια εμπειρία, ίσως περίμενα κάτι περισσότερο θυμούμενος εκείνα τα τευχάκια του 2006 και 2008 με Μουντιάλ και Γιούρο, αλλά κι εγώ δεν είμαι 10 και 12 χρονών και ο Βασιλιάς των Γκολπόστ είναι μία εντελώς άλλη εμπειρία. Το Σλαμ Ντακ όταν το είχα διαβάσει με είχε συνεπάρει, αυτό όχι και τόσο καλώς ή κακώς αλλά πράγματι έχει πάρα πολλά μηνύματα, έχει όντως πιο ενήλικο μοτίβο σαν σκέψη αλλά και ροή, είναι πιο αργό, αφήνει τις σκέψεις να καθήσουν. Ίσως γι'αυτό και δεν με τρέλανε, αλλά σίγουρα το διάβασα απνευστί και μου άφησε κάτι. Τέλειωσε λίγο απότομα θα έλεγα και επίσης πράγματι ο Σκρουτζ σε κάτι τέτοιες ιστορίες είναι απαράδεκτος. Μάλλον ο villain της υπόθεσης. Πιο πολύ χρησιμοποιείται βέβαια σαν κινητήριος μοχλός για την πλοκή αλλά και για προσωποποίηση του μεγαλοκαρχαρία της βιομηχανίας του θεάματος. Μου άρεσαν αυτά τα σχόλια για τα ριάλιτυ. Δίνει όντως αρκετά μηνύματα για τη σύγχρονη κοινωνία, το συναγωνισμό, τον αθλητισμό, τη διαχείριση της επιτυχίας, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τη ματαιοδοξία.
  4. απολαυστικότατο και με άπλετο χιούμορ που σε σημεία γίνεται μπλακ! Ο Περικλής Κουλιφέτης έχει πολλά να προσφέρει και το έργο του αυτό σε μία πολύ καλά επιμελημένη έκδοση (παρά το μικροσκοπικό μέγεθος) το αποδεικνύει. Ταυτίστηκα σε πολλά σημεία με όσα διαβάζουμε στους Έγκλειστους και απαλύνει ο πόνος της κατάστασης που ζήσαμε τόσο μέσα από τις ατάκες του Αγαθοκλή που ζει μόνιμα σε κλουβί και έχει τα δίκια του, αλλά και μέσα απ'την ανθρώπινη ματιά του Στάθη
  5. Πάντα ήθελα να πάω στο Μαγικό Κόσμο αφού είχα και μία επικοινωνία μέσω FB όπου μου έστειλαν κάποια τευχάκια ΚΟΜΙΞ εν μέσω καραντίνας ή λίγο πριν και επιτέλους σε μία απ'τις επισκέψεις μου Θεσσαλονίκη επισκέφτηκα το μαγαζί και τσίμπησα και τρίγωνο Ελλενίδης από τον παραλιακό δρόμο κάτω απ'την Όλγας. Όχι μία αλλά 2 φορές φέτος! Κι έτσι γνώρισα και τον κ. Τριαντάφυλλο και την οικογένεια. Αυτό που θέλω να πω εδώ, πέραν του ό,τι κάναμε ωραίες σύντομες κουβέντες και διάνθησα τη συλλογή μου (δυστυχώς τη δεύτερη φορά που πήγα δεν τα είχα υπολογίσει καλά και ήταν το COMIC CON παράλληλα οπότε κι είχαν φύγει για το συνεδριακό κέντρο τα "καλά" . Δεν έβγαινε με το συμπιεσμένο πρόγραμμα της εκδρομής να πάω και εκεί και να τριγυρίσω, αλλά nevermind), είναι πως για να είναι βιώσιμη η επιχείρηση είναι ένα υπερ-μίνιμάρκετ που έχει πραγματοποιήσει και το όνειρο να πωλεί κόμικς στο δικό τους χώρο δίχως να κλέβουν την παράσταση εκ πρώτης και να αφαιρούν από τη χρηστικότητα του για το ευρύ κοινό ενώ ταυτόχρονα άπαξ και φτάσεις στη γωνία τους τότε σου τραβάνε όλο το βλέμμα και είναι σαν να ταξιδεύεις αλλού. Το βρίσκω φανταστικό και καμαρώνω τη δουλειά και το μεράκι. Πολλά μπράβο. Και μιας και είμαι εδώ και αναπολώ από τις Αθήνες το Μαγικό Κόσμο, μέχρι να επιστρέψω πάνω, πρέπει να ρίξω ένα μήνυμα μπας και σταλεί τίποτα καλό!
  6. απίστευτο, γύρισα στο θέμα μετά από καιρό όπου μόλις στα τελευταία ποστς σχολιάζαμε το Μικρό Μοναστηράκι και βλέπω πως έκλεισε. Με στενοχώρησε γιατί πέραν των δικών μας κόμικς, είχε πολλά άλλα πράγματα. Κρίμα να κλείνει ένα μαγαζί και αναρωτιέμαι που να αρμενίζουν τα τεύχη που είχε. Τι επιλογές υπάρχουν γενικότερα στην Αττική πια, σχεδόν εν έτει 2023 για παλαιά κόμικς πέραν των γνωστών αγνώστων στο κέντρο; Η Ασκληπιού 17 μονοπωλεί τη φάση ή υπάρχουν και άλλα κρυμμένα διαμάντια που εγώ αγνοώ;
  7. Ξεκίνησα μες στην καραντίνα του 21 (τη μεγάλη την καλή ) να αγοράζω το περιοδικό και ενώ ποτέ μου δεν ήμουν τακτικός αναγνώστης ούτε του παλιού Τερζοπουλιακού και ιστορικού Μίκυ Μάους (ως παιδί και έφηβος τότε συνήθιζα να ανήκω στη 2η κατηγορία του εν λόγω πολλ). Ο λόγος που ξαφνικά μπήκα στο χωρό με την τωρινή έκδοση είναι πως ήθελα να είμαι up-to-date με το τι παίζει γιατί έχουν έλθει διάφορα καινοτόμα προτζεκτάκια (όπως ο Young Donald ή η Ιστορία και Δόξα ή και κάτι άλλα που χουν βγει από την παγκόσμια εκδοτική με ιταλική τεχνοτροπία κτλ) αλλά και να τσεκάρω τι βγαίνει στο τοπολίνο. Κι έτσι μιας και άρχισα να μαζεύω και τα παλιά Μικυ Μάους ξαφνικά όπου βρω, αποφάσισα να τα μαζεύω όλα και τα παλιά και τα νέα κι όπου βγει. Είναι ωραίο που κάθε βδομάδα προμηθεύομαι το νέο τεύχος, δεν το χα κάνει ποτέ στη ζωή μου, ήμουν των μηνιαίων άνθρωπος, οπότε it's a date και έχει πλάκα σαν σπορ. Και στηρίζω την πιο τακτική και σοβαρή (με κάθε της ατέλεια...που είναι αρκετές) έκδοση ελληνικών Ντίσνεύ στην Ελλάδα. Ωστόσο ο χώρος έχει αρχίσει να τελειώνει και δυσκολεύομαι αρκετά στο να διαβάζω τα τεύχη κι έτσι μετά και το πέρας των καραντινών που είπαμε στην αρχή, σταμάτησα να διαβάζω κι απλά τα συλλέγω. Αλλά όπως λέω πάντα, καλύτερα να έχεις τους θησαυρούς και ας τους διαβάσεις σε 10 χρόνια, παρά να μην τους έχεις καν...
  8. εντυπωσιάστηκα απ'το τομάκι! Δεν είμαι φαν της ιστορίας και δόξας, μάλλον λόγω της μύησης μου στον κόσμο αυτό κατευθείαν απ'το Ρόσα και έτσι έχω αλλεργία σε ότι ξεφεύγει απ'το δόγμα, αλλά μιλάμε για μάστερφουλ ιστορία απ'τον Ιταλό Μπαρκς (ας μου επιτραπεί) κι εδώ έγινε πολύ καλή δουλειά και στο χρώμα και στα αφιερώματα που έχουμε μάλιστα και τις αναφορές στις ελληνικές εκδόσεις. Κάποιοι δουλεύουν κι απλά σε κάνει να πεινάς και για έξτρα τόμους...Μόνο 4 και αυτοί σπασμένοι στα 2 (!) είναι αποκαρδιωτικοί.
  9. Aldark

    ΠΕΙΝΑ Η ΑΠΗΝΗΣ

    Κυκλοφόρησε τώρα στα κοντά και το δεύτερο μέρος, όμως δεν έχω μπορέσει ακόμα να το διαβάσω. Θα ρίξω και μια επανάληψη στο πρώτο για να έχω πιο φρέσκια τη σύνδεση. Δηλώνω φαν της Δήμητρας εδώ και μια δεκαετία (και κάτι παραπάνω πλέον) αφού μας είχε δώσει από νωρίς μία γερή πρώτη εικόνα του ταλέντου της. Το σχέδιο σκίζει φυσικά όπως και το σέττινγκ. Ξεχωρίζουν τα χρώματα για την απαλότητά τους θα έλεγα. Μπερδεύτηκα επίσης λίγο σεναριακά είναι η αλήθεια, ωστόσο ανέμενα με ανυπομονησία το σήκουελ και χήαρ ιτ ιζ. Εξαιρετική η πρωταγωνίστρια και ο δυναμισμός της.
  10. Aldark

    Comicdom CON Athens 2022

    Με μεγάλη χαρά επιστρέψαμε στο θεσμό που ακούει στο όνομα Comicdom CON και όπως πάντοτε το ταξίδι παραμένει μία καθαρά καθαρκτική και βαθιά προσωπική εμπειρία, μία περιπλάνηση που κρατώ στην ψυχή και στο ντουλάπι των αναμνήσεων, όπως ακριβώς και την επανασύνδεση με παλιούς γνώριμους ύστερα από τη στρεσσογόνα κατάσταση της αποστασιοποίησης και έπειτα την πρώτη επαφή με κάποιους άλλους και μη εξαιρετέους (όπως με τον πολυτάλαντο Περικλή Κουλιφέτη και τον Mr. Phat Comicz Βαγγέλη Χατζηδάκη). Δεν μπόρεσα βέβαια να πετύχω τον εκπληκτικό Meliss για να υπογράψει το δικό του Omnibus του ΤΕΖΑ το οποίο μου είχε προαναγγείλει σαφώς πριν λίγους μήνες , αλλά κάπου θα ανταμώσουμε στο προσεχές μέλλον. Ωστόσο ανταλλάξαμε δύο κουβέντες με τους legends Ακίνδυνο Γκίκα και Αργύρη Παυλίδη και αυτό είναι άλλο ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Κάπου εκεί αντίκρυσα και το νέο Αστερίξ που δεν είχα πάρει χαμπάρι πως βγήκε κιόλας στα Ελληνικά, οπότε έσπευσα να το προμηθευτώ. Ο κόσμος ήταν πολύς ακόμα και την Κυριακή που κάναμε λασπόλουτρο και αγκάλιασε ένα ακόμα Con (πιο απελευθερωμένα από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο). Είναι πάντοτε τιμή να βρίσκομαι κάπου εκεί, στο πλήθος. Άντε και εις τα επόμενα!
  11. Aldark

    Thor: Love Αnd Thunder (2022)

    Έχει σβήσει το μεγάλο μου χάυπ για ότι φέρει τον υπότιτλο MCU δυστυχώς εδώ και ένα χρόνο...Σαν να τέλειωσε ένα πολύ όμορφο κεφάλαιο της ζωής μου με το Endgame. Απόλαυσα το Λόκι λόγω Χίντλεστον και ως εκεί. Κουράστηκα; Ή κουράστηκαν; Ή κούρασαν; Δεν ξέρω. Δεν πειράζει. Το Spiderman είχε όλη μου την προσοχή και προσμονή, αλλά ειδικά μετά από πολύ σκέψη νιώθω μία μικρή απογοήτευση. Το Ragnarok το αγάπησα πιο πολύ από κάθε ταινία, οπότε ανυπομονούσα για αυτό από όταν το ανακοίνωσαν αλλά δεν τρελάθηκα με το τρέηλερ. Ωστόσο με τον Bale μέσα και με πιο σλόου ρυθμούς, ένα ταξίδι εσωτερικής γαλήνης και ανακάλυψης του Θωρ του Χέμσγουορθ, είμαι ικανοποιημένος. Το τρέηλερ όμως μου θύμισε πως το ταξίδι του μέλιτος και η εφηβική/μεταεφηβική μου μαρβελοταινιομανία έχει περάσει ανεπιστρεπτί και απλά είμαστε σε ένα παρατεταμένο ανκόρ... Εύχομαι να με εκπλήξει θετικά η ταινία ως μεμονωμένο έργο (και βλέπουμε). Πάντως τον Χρήστο τον Χεμσγούρθιο χαίρομαι να τον βλέπω να παίζει το ρόλο. Τη Ναταλία την Πόρτοπουλου αντίθετα όχι και τόσο (δεν ξέρω γιατί εξελληνίζω τα ονόματα, it's just fun).
  12. φίλε μου, έψαχνα τον τελευταίο καιρό να βρω που υπάρχει η ιστορία με τον Τρωικό Πόλεμο και ω θαύμα, ξαφνικά εμφανίζεται εδώ μία αναφορά σε αυτή, σε ευχαριστώ. Επί του τεύχους 397 τώρα, οι Γέφυρες του Κουάκμπεργκ ήταν μία φανταστική ιστορία που κλέβει την παράσταση σε μεγάλο βαθμό από το τεύχος και πραγματικά ανεβάζουν κατακόρυφα την ποιότητα του τεύχους και ίσως και της έκδοσης. Ο Χιονάνθρωπος και το χαμένο κόμιξ μαζί με τον Παντάξιο προσθέτουν μία ανάλαφρη νότα, ενώ τώρα η κεντρική ιστορία, είναι λίγο παράξενη. Απ'τη μία έχει ενδιαφέρον το κόνσεπτ με τον Σκρουτζ που παγιδεύτηκε στο ίδιο του το θησαυροφυλάκιο το οποίο έπεσε στα έγκατα της γης αφήνοντας τη Λιμνούπολη κενή, απ'την άλλη είναι πολύ επαναλαμβανόμενη θα έλεγα και η ίδια αλλά και θυμίζει πολύ έντονα πράγματα που έχει πει ο Ρόσα αλλά και ο Μπαρκς και τα έχουμε δει. Δε χωράει και πολύ πλοτ τουιστ όταν ξέρεις πως στο τέλος θα επανέλθει στη θέση του και Μουργόλυκοι, Μάτζικα θα ηττηθούν για ν-οστή φορά. Παρόλαυτα το ταξίδι έχει σημασία και όχι ο προορισμός και μπορώ να απολαύσω μία τέτοια ιστορία σε συνέχειες πάντοτε. Τη σκηνή την κλέβει ο Κύρος γενικά, πολύ δυνατός. Ντόναλντ και Φέθρυ καταντάνε κουραστικοί σε ένα σημείο, απλά τρέχουν γύρω γύρω. Θα τοποθετηθώ μόλις διαβάσω και το 4ο μέρος στο αντίστοιχο θέμα, αλλά ήθελα μέρες να γράψω κάτι πάνω στην ιστορία σα σύνολο. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα είναι το κόνσεπτ, τι γνώμη έχει ο λαός της Λιμνούπολης για τον πλουτοκράτορα ηγέτη του και δη για το σύμβολο της πόλης....
  13. Aldark

    ΤΕΖΑ OMNIBUS

    Συνάντησα τον Meliss τον περασμένο Σεπτέμβριο και γνώρισα το Τέζα (αν δεν το γνώριζα ήδη από κάπου κάπως κάποτε) και με πληροφόρησε ό,τι σύντομα θα βγουν τα άπαντα, μιας και ήθελα να πάρω απ'την αρχή το πράγμα, αλλά δεν μπορούσα γιατί το πρώτο είχε εξαντληθεί. Με χαρά λοιπόν αναμένω να το αποκτήσω, γιατί μου φάνηκε πολύ ευφάνταστο ως σύλληψη και πραγματικά γελούσες πχ με το Τέζα Λοβ το οποίο και διάβασα προσφάτως.
  14. Πολύ ενδιαφέρον, αν όντως το κατόρθωσε. Θα σταθώ στην αίσθηση της πληρότητας έναντι της απόλαυσης, η οποία μπορεί να μας πιάνει όλους όσους έχουμε αποφασίσει να ασχοληθούμε με τη συλλογή και συχνά είναι πάνω απ'τις δυνάμεις μας. Και αυτό το κουέστ που επιδίωξε ο κύριος Wolk είναι απίστευτο οπότε και αμέσως το βιβλίο αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον, ευχαριστούμε για την κοινοποίηση του άρθρου λοιπόν Νικόλα
  15. Καλή χρονιά και σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου! Έχω πολλά να πω συνήθως για τις ιστορίες, αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνω πάντοτε να τις διαβάσω on time γι'αυτό και συγκεντρώνω ό,τι με κεντρίζει για να σχολιάσω σε επόμενο χρόνο χαχα. Το να βλέπουμε το σύμπαν του Ρόζα/Ρόσα να είναι επιτέλους κάνον είναι ένα παιδικό όνειρο γενικά που στα πρώτα χρόνια που μελετούσα τις ιστορίες Disney (πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 2000) δεν το συναντούσαμε...και μάλιστα οι Ιταλοί συνήθως ακολουθούσαν την ιστορία του Ρότα όπου ο Ντόναλντ πέφτει από ένα αυγό και υιοθετείται από τα αδέλφια Σκρουτζ και Ελβίρα οι οποίοι συστήνονται μόνιμα ως...θείοι. Οι πιο πρόσφατες ιστορίες που βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα έχουν υιοθετήσει λοιπόν -επιτέλους- το μύθο του Ρόσα διακρίνω, ο οποίος είναι αναπτυγμένος, βραβευμένος και στρωτός και δεν φοβάται να πει πως οι ηρωές του άμα λάχει συνάπτουν ερωτικές σχέσεις και κάνουν παιδιά σαν αληθινά έμφυλα όντα που είναι και δεν φέρνει τα παιδιά...ο πελαργός και όλοι είναι ορφανοί με αμέτρητους ανύπαντρους θείους!
  16. Η καλύτερη περίοδος για να διαβάσεις κόμικς, ειδικά όταν ήμουν μικρός οι Σπέσιαλ Εκδόσεις ήταν ανεπανάληπτες, είτε ήταν το ΚΟΜΙΞ είτε το 2πλο χορταστικό Μίκυ Μάους. Αξέχαστες εποχές (ωχ γέρασα απότομα έτσι όπως το έγραψα, αλλά είναι αλήθεια). Φέτος ειδικά που είχα τα χείριστα χριστούγεννα ελέω της κοβιντοκατατάστασης που μου χτύπησε την πόρτα για τα καλά απομονωνοντάς με χειρότερα κι από πέρισυ, χρειάστηκα πολύ ενέργεια από εκείνα τα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας -όχι και τόσο παλιά δα...- Παρότι πολλές φορές έχω νιώσει πως θα με κοροϊδέψει...Πραγματικά it's just business, δε νομίζω να νοιάζει κανένας. Δεν ξέρει καν αν τα διαβάζω βασικά. Μπορεί να χω παιδιά ή ανίψια ή οτιδήποτε ή πολυ-απλά (όπως κάνω) να τα βάζω στο ράφι κατά κύριο λόγο μέχρι να προλάβω να τα διαβάσω κάποτε χαχαχχα. Πάμε στην Νέα χριστουγεννιάτικη ιστορία της Τζίκε που ήθελα να σχολιάσω. Πρωτ'απ'όλα το theme της ιστορίας είναι εξαιρετικό, ειδικά στην καραντινοποιημένη και αποστασιοποιημένη από τις κοινωνικές συναναστροφές κοινωνία που ζούμε τον τελευταίο καιρό, πραγματικά ήταν βάλσαμο να διαβάζεις κάτι τέτοιο για τη σημασία του να είμαστε όλοι μαζί. Ελπίζω και ξέρω πως πολλά παιδιά θα τα παρακίνησε και θα τα έβαλε να σκεφτούν, γιατί αλίμονο, μαθαίνουν να ζουν αναγκαστικά σε απάνθρωπες συνθήκες φοβάμαι. Πέραν τούτου, λάτρεψα και έπαθα πλάκα με την τήρηση του μύθου του Rosa, την τοποθέτηση του Σκρουτζ επί ιταλικού εδάφους πάνω στα γεγονότα και τα πρόσωπα του Βίου και της Πολιτείας και χάρηκα πάρα πολύ που αυτό πλέον θεωρείται όλο και περισσότερο CANON! Δεν το πίστευα πραγματικά ότι έβλεπα τον Φέργκους, τη Χνουδάτη και τα κορίτσια (αλλά και το θείο Ιάκωβο!) σε ιστορία της Τζίκε! Όλα αυτά μαζί, με το κλασικό παραμύθι του Ντίκενς, την τεχνολογία του Κύρου και λίγη χριστουγεννιάτικη μαγεία + το σκίτσο της αξεπέραστης μεγάλης κυρίας της Ιταλικής Ντισνεϋκής σχολής, κάναν μία κατά τ'άλλα χαλαρή ιστορία να ναι κάτι παραπάνω.
  17. ήμουν ενθουσιασμένος αλλά και βιαστικός στο προηγούμενο μου ποστ! Την Ούγγρικη Ραψωδία, πραγματικά με τέτοια προσφορά δε θα την έχανα κι έτσι την έχω παραγγείλει από Πολιτεία χάρη στο Link, thank you for that! Αναφερόμουν στην έκδοση της JEMMA PRESS : No Pasaram ότι δεν κατάλαβα που μπορώ να τη βρω, μιας και στο ίντερνετ δεν υπάρχει πολύ πληροφορία πέραν τούτου: https://www.politeianet.gr/books/9781561632619-giardino-vittorio-nbm-max-friedman-v1-no-pasaran-1561632619-21718
  18. @ germanicus απίστευτα σχέδια, ένα κόσμημα! Αυτό κυκλοφορεί; δεν μπορώ να το βρω, στην πολιτεία πχ λέει ότι εξαντλήθηκε. Το σχέδιο του φαίνεται φοβερό, θα ήθελα πραγματικά να αποκτήσω έστω την Ούγγρικη Ραψωδία! Μου άνοιξε ένα παράθυρο μόλις... Ταυτόχρονα, είδα πως κυκλοφόρησε το ΤΕΖΑ Omnibus, που μου είχε πει ο Meliss το σεπτέμβριο πως θα έβγαινε και όντως συνέβη, θα σπεύσω να το αποκτήσω
  19. Επάνερχομαι σε αυτό το περασμένο τεύχος, μιας και δεν προλαβαίνω να διαβάζω τα τεύχη του Μίκυ Μάους την ώρα που κυκλοφορούν, αλλά το Μυστηριώδες Κουτί με τράβηξε εξαρχής να του δώσω σημασία. Το reading ethic μου είναι πολύ κακό ορισμένες φορές, αλλά επιτέλους το κατάφερα. Θα ήθελα να σχολιάσω μία τεράστια τσαπατσουλιά που μου χτυπάει στο μάτι και με μπερδεύει (πόσο μάλλον έναν πιο κάζουαλ αναγνώστη): ναι μεν η ιστορία όλη είναι σε ένα τεύχος και όχι σπασμένη σε 10 τεύχη (ανά κεφάλαιο/μέρος) και καλύτερα για μένα (παρότι μαρκετινίστικα είναι ψιλο-λάθος) αλλά ταυτόχρονα ενώ στο τέλος των κεφαλαίων λέει ΤΕΛΟΣ 5ου μέρους πχ, στην αρχή των κεφαλαίων δεν γράφει 6ο Μέρος! Φαουλάκι, αλλά έχουμε μάθει στα λίγα πλέον και το περνάμε στα ψιλά... Επί της ουσίας όμως, η ιστορία καταλαβαίνω γιατί μπορεί να ξενίσει κάποιους, δεν ξέρω αν είναι σχολή Ζίκε η φάση αυτή, σίγουρα θυμίζει Μεγάλο Σπλας και Χαμένοι στον Πύργο η ιστορία και είναι ωραία δομημένο το σενάριο και ο σουρεαλισμός "πώς βρεθήκαμε εδώ και τι κάνουμε εδώ;". Το χιούμορ μπορεί να κουράσει σε ένα βαθμό και γίνονται και κοιλιές, αλλά δε σε εγκαταλείπει ποτέ το σασπένς και το ονειρικόν του πράγματος. Επειδή όπως αναφέρθηκε και εδώ, αν θες μία πιο κλάσικ ιστορία με αρχή μέση και τέλος υπάρχει άπειρο υπόβαθρο, τέτοιες φρέσκιες ιδέες μου φαίνονται εξαιρετική ευκαιρία για να εμβαθύνουμε στους γνωστούς αγαπημένους χαρακτήρες και να δούμε πως θα ανταποκρίνονταν σε μία τέτοια απίστευτη ιστορία. Ο Φέθρυ και ο Πιγκουίνος κλέβουν την παράσταση όπως και ο Ντόναλντ όταν παίρνει το αυτοκίνητο (highlight: η ατακάρα "παιδιά εγώ έχω τη λύση για όλα τα προβλήματά μας! Μπείτε μέσα και θα σας βγάλω έξω από εδώ με τη νέα ΛΑΜΠΟΥΓΚΑΤΙΝΙ ΜΟΥ!" που με έλιωσε χαχαχα). Το ότι ο Κύρος είναι κλασικά η λύση του μυστηρίου (κλασική τεχνική, βλέπε Φραγκίσκος το φραγκόσυκο στα τελευταία τεύχη της "δικής μας" Φρουτοπίας) αποτελεί κλισεδιά μεν, αλλά δεν υπήρχε κι άλλος τρόπος να υπάρξει μία εξήγηση. Το σχέδιο δεν είναι καλό, αλλά ταιριάζει, έχει το ύφος του. Γενικότερα έχουμε μία εξαιρετική ιστορία θα έλεγα, που ξεφεύγει από τα κλασικά, φέρενει αναπάντεχους χαρακτήρες σε νέους ρόλους ανακατεύοντας λίγο την τράπουλα, δεν ξεφεύγει από πολλά κλισέ και βασίζεται κυρίως σε ράντομ ατάκες. Αν δε σου αρέσει το χιούμορ και η ραντομιά σίγουρα μαζί με το αρκετά messy σχέδιο θα την αποφύγεις την ιστορία. Εγώ την απόλαυσα και εκτιμώ και που είναι μέσα σε ένα τεύχος σαν τομάκι για το καλοκαίρι ουσιαστικά, αντάμα με τις άλλες δύο (καλοκαιρινότατες) ιστορίες, μυστηρίου και περιπέτειας ! Αν παλεύανε λίγο το μάρκετινγκ θα έκανε κάποιο πάταγο...αλλά απλά ο 15υγουστος είναι άλλη μία μέρα του χρόνου
  20. ακριβώς αυτό ερχόμουν να προσθέσω, έχει τύχει να ρωτήσω σε μαγαζί αν φέρνουν το Μίκυ Μάους και μου έχουν πει είτε "δε φέρνουν πια" είτε "α, βγαίνουν ακόμα;; Δεν μου φέρνουν" κ.τ.λ.. Είναι σύνηθες και δείγμα του μονοπωλιακού καθεστώτος της ΑΡΓΟΣ που ελέγχει όπως θέλει τον τύπο ανά την χώρα και παίζει σκιώδες παιχνίδι. Δεν αντιμετωπίζουν μόνο τα αγαπημένα μας κόμικς πρόβλημα. Μέσα στο γενικευμένο κλίμα της κρίσης του τύπου και την κυριαρχία της τεχνολογίας και οι εφημερίδες προφανώς είναι "πεσμένες". Έτσι στην επαρχία είναι πολύ πιθανό μία εφημερίδα να μη φτάνει καν στο τοπικό κατάστημα! Κάποιος αθώα θα πει "ε, άμα δεν την παίρνει κανείς, γιατί να υπάρχει έξοδο τέτοιου είδους και να πηγαίνει ως εκεί για να την επιστρέφει πίσω ο τοπικός καταστηματάρχης;". Το καταλαβαίνω, αλλά νομίζω πως δημιουργείται έλειμμα δημοκρατίας ειδικά όταν μιλάμε για εφημερίδες και ολόκληρα χωριά που οι κάτοικοί τους ενημερώνονται αποκλειστικά από πολύ συγκεκριμένα media. Οπότε και τα Ντισνεϋκά και όχι μόνο κόμικς περνούν ακόμα και στις μεγάλες πόλεις αυτές τις δυσκολίες. Παρόλαυτα έχει να κάνει με το κατάστημα. Σε κάποια περίπτερα/mini market/ψιλικατζίδικα/κιόσκια σε ψιλο-κεντρικά σημεία ή με μεγάλη πελατεία, βρίσκεις άφθονα τεύχη!
  21. Μισό χρόνο σχεδόν μετά το τελευταίο αφιέρωμά στο Βίο και την Πολιτεία, επιτέλους επιστρέφουμε με το ΣΤ' επεισόδιο και την πρώτη (ιστορικά) συνάντηση του Σκρουτζ και του Χρυσοκούκη! Ίσως θα πρέπει να κάνω εκ νέου ένα ξεχωριστό θρεντ, αλλά εφόσον προς το παρόν τα βίντεο μου αφορούν το Βίο και την Πολιτεία και στέκονται ως αναλύσεις κάθε επιμέρους κεφαλαίου (του background τους, των χαρακτήρων και των γεγονότων που εκτυλίσονται σε αυτά) παραμένουμε εδώ. Οπότε ευχαριστώ και πάλι για τη "φιλοξενία", ιδού το φρέσκο επεισόδιο:
  22. επειδή δεν προλαβαίνω να διαβάζω τα τεύχη όταν βγαίνουν, το εξώφυλλο και το TIME MACHINE (MIS)ADVENTURES με κέντρισε και έψαχνα αρκετή ώρα να καταλάβω που είναι το τάημ μασίν μισαντβέντσουρ μεχρι να δω πως είναι η τελευταία ιστορία
  23. Το τμήμα μάρκετινγκ είναι για τα πανυγήρια για πολλοστή φορά, πρώτα έμαθα από εδώ και το Facebook ότι υπάρχει και μετά εμφανίστηκε διαφήμιση από την εκδοτική. Έσπευσα να το αποκτήσω γιατί φυσικά και είναι big news να έχουμε ξανά μία σπέσιαλ έκδοση, αλλά επειδή είναι νωρίς για το χριστουγεννιάτικο αίσθημα, θα το διαβάσω το Δεκέμβριο. Το χαρτί απαράδεκτο, αλλά δεν περιμένεις κάτι άλλο και απλά το βλέπω ως cute στοιχείο. Το σκίτσο μοιάζει καλό και οι ιστορίες πρωτότυπες και θεμάτικ, οπότε δεν έχω να παραπονεθώ και πολύ. Άλλο ένα θετικό είναι πως διατηρούν το μέγεθος του τομιδίου και έτσι στέκεται δίπλα στο αγαπημένο Slam Duck αλλά και τον Ντόναλντ και του δράκους
  24. Η καθυστέρηση της κυκλοφορίας των τόμων είχε ως αποτέλεσμα να είναι 7 φέτος και όχι 9 λοιπόν. Αρκετά απογοητευτικό, όχι για άλλο λόγο, απλώς θα τελειώσει το 2030 και αν η ιστορία. Απ'την άλλη, με τις εκδόσεις αυτές που έχουμε, λες και ένα ευχαριστώ και δεν πρέπει να περιμένεις και τίποτα. Αν μη τι άλλο το ότι βγαίνουν έστω και έτσι με μικρός κόστος είναι κάτι θετικό. Δεν πρέπει να επαναπαύεται κανείς στη μετριότητα, αλλά κλασικά, τα Ντισνεϋκά έχουν καταλήξει (ελέω κοινού ιδιοκτήτη) να λειτουργούν σαν τον Παναθηναϊκό. Μαγαζί γωνία, που υπάρχει για να θυμίζει παλιά μεγαλεία και να βγάζει ένα μίνιμουμ κέρδος. Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα ενδιαφέρον ταξίδι και φέτος, ανυπομονώ για την Ιστορία και Δόξα της Δυναστείας των Ντακ, μιας και έχω να το διαβάσω πάνω από 10 χρόνια αφού δεν είναι στην κατοχή μου κανένας τόμος!
  25. και θα έλεγα πως τα έχεις όλα! Δυστυχώς αυτή η μάστιγα του χώρου δεν σταματά ποτέ πάντα θες κι άλλο
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.