Μετάβαση στο περιεχόμενο

Aldark

Members
  • Περιεχόμενο

    150
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Κερδισμένες ημέρες

    1

Όλα όσα δημοσιεύθηκαν από Aldark

  1. θαύμασα το χώρο που έχεις ειδικά για τα κλασικά και το ΚΟΜΙΞ που είναι στη σειρά. Και τα Μίκυ Μάους σε εξαίσια τοποθέτηση! Πιθανά να χουμε συναντηθεί σε κάποιον άλλο χώρο, γνώριμο το όνομα, σε κάθε περίπτωση θεσπέσια συλλογή (και ξανά φοβεροί χώροι για να την φιλοξενήσουν)
  2. Δεν τα γιόρτασαν ούτε οι ίδιοι φαντάζομαι... Το Μίκυ Μάους κλαίει ακόμα που δεν κοντεύει τα 3000 τεύχη. Αλλά σε κάθε περίπτωση, 7 χρόνια από την αναγέννηση. Κοντεύει 10ετία λοιπόν ε; Κοίτα να δεις!
  3. έχω μπερδευτεί λίγο με τις ερωτήσεις του πολλ και ποιον παίρναμε ακριβώς (τον...Τερζόπουλο;) εγώ πάντως είμαι μεγάλος φαν των εκδόσεων Τερζόπουλου και λυπάμαι όπως έχω πει και αλλού που έκλεισε σε σημείο ρετρολαγνίας, το χω γενικά αυτό σαν άνθρωπος, αλλά ειδικά τα ντισνεϋκά του Τερζόπουλου είναι κάτι σαν παράθυρο σε χρυσές δεκαετίες που είτε προηγούνται λίγο της γέννησής μου είτε ταυτίζονται με τα πρώτα μου χρόνια μέχρι την ενηλικίωση όπου σημαδιακά στα 17 μου έκλεισε η εκδοτική. Nevermind, ας πάμε στο δια ταύτα η πρώτη ερώτηση δεν έχει το αγαπημένο μου περιοδικό ως επιλογή. ΚΟΜΙΞ! Εκεί ήταν το ζουμί. Βεβαίως αγαπούσα το Μίκυ Μάους και το εκτιμώ πιο πολύ τον τελευταίο καιρό. Όλα τα τσιμπούσα, αλλά με ευλάβεια μόνο το ΚΟΜΙΞ. Ήμουν ικανοποιημένος παρότι το ΚΟΜΙΞ κυρίως έπεφτε, αλλά εκεί ο πήχης ήταν πολύ ψηλά εξαρχής. Γενικά ήμουν ικανοποιημένος, τώρα οι Καθημερινές Εκδόσεις έχουν μεγάλα μειονεκτήματα. Τα περισσότερα τα συνοψίζει ο Φάντομ Ντακ στα βίντεό του και τα έχω πει σε κάποιο άλλο θέμα. Είναι λίγο-πολύ γνωστά Τέλος, ναι ήμουν εκεί όταν ήταν στα ντουζένια του ο ΔΟΛ και ο Τερζόπουλος (ΠΑΣΟΚ εποχές και encore 2004-2009) και έπειτα συνεχίζω να συλλέγω τεύχη από εκείνες τις περιόδους, κάπως σαν τον @archon και σαν τον Ας Κέτσαμ, gotta catch 'em all
  4. Aldark

    MANIFESTO

    Πανέμορφη "ιστορία" από τον Ηλία Κυριαζή, το απέκτησα πριν λίγα χρόνια υπογεγγραμένο από τον ίδιο μετά από ολιγόλεπτη συζήτηση. Ένα πραγματικά ρεαλιστικό παραμύθι που δίνει και μία πολύ ωραία coming of age ιστορία, αρκετά meta φυσικά, αφού ο ίδιος ο ήρωας είναι δημιουργός κόμικς! Αυτή η αίσθηση της δεκαετίας του 2000 είναι που με κερδίζει πάνω από όλα, όντας τέκνο εκείνων των χρόνων, πάντα αγαπώ μία καλή ιστορία που αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο. Διάβαζα από το 9 κάποιες από τις ιστορίες αυτές λοιπόν, αλλά δεν μπορούσα να συλλάβω λόγω ηλικίας το concept και τι πραγματικά πραγματεύεται (όπως δυστυχώς συνέβαινε με τους περισσότερους τίτλους του εν λόγω περιοδικού, που δυστυχώς αν και τους είχα όλους μάλλον τους έχασα σε κάποια μετακόμιση; μπορεί και να βρίσκονται στο υπόγειο). Ο τίτλος είναι πράγματι κλασικός και ακόμα και σε όσους φτάσαμε αυτή την ηλικία μία δεκαπενταετία μετά από το 2005, νομίζω πως μπορούμε να ταυτιστούμε με πολλά από τα themes που παρουσιάζονται, για τη φιλία, τον έρωτα, τις σχέσεις γενικότερα και το κυνήγι του ονείρου, να βρούμε αυτό που αγαπάμε και να καταπιαστούμε με αυτό. 6 χρόνια πριν τα 30 (ή μάλλον 5 πλέον!) βρίσκω τον εαυτό μου σε ίδια σημεία και σταυροδρόμια με τον Βίκτωρα και κατά συνέπεια τον Ηλία Κυριαζή και τόσους άλλους. Και ο καμβάς μας είναι ίδιος, ένα urban τοπίο που αλλάζει, αλλά αλλάζει όντως; Ή όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν; Με εντυπωσίασε το γεγονός πως ο συγγραφέας αποκύρηξε το έργο σε κάποια φάση, αλλά η αγάπη του κόσμου για αυτό τον οδήγησε στο να το αγκαλιάσει εκ νέου και να το γνωρίσει ξανά. Ανυπομονώ λοιπόν να διαβάσω και άλλες φορές στο πέρασμα του χρόνου, με νέα οπτική ματιά!
  5. Δίχως να διαβάσω όλο το τεύχος, ήρθα απλώς για να σχολιάσω πόσο υπέροχο ήταν το Αντίο Ντόναλντ. Σε συγκινούν τέτοιες ιστορίες και σε βάζουν σε σκέψη. Και οι υπόλοιπες ιστορίες μοιάζουν πολύ τσίλικες γενικότερα, μέχρι και το 17ο εκατομμύριο λίγο που το κοίταξα κάτι λέει
  6. Συγχαρητήρια για το έργο σας και το μεράκι σας. Μακάρι να μπορούσε μία τέτοια προσπάθεια να έχει επίσημο χαρακτήρα και τη στήριξη του επίσημου οίκου που εκπροσωπεί την Ντίσνεϋ στη χώρα μας. Η αξιοποίησή της και η ευκαιρία σε άτομα που γνωρίζουν και αγαπούν το αντικείμενο θα ήταν ένα δώρο και για το αναγνωστικό κοινό και για μελλοντικούς φίλους που τώρα ανακαλύπτουν τον Μπαρκς και τον Ρόσα και έπειτα και για τον ίδιο τον εκδότη. Απλά βήματα, με μεγάλη όμως ουσία!
  7. Έφτασε αυτή η ιερή στιγμή, να μοιραστώ και εγώ τη συλλογή μου, σε θαμώνες άλλων κομικσο-κοινοτήτων στο διαδίκτυο ίσως και να θυμίσει κάτι από τα παλιά (ή όχι και τόσο παλιά) , αν και οι συλλογές, είναι συχνά ζωντανοί οργανισμοί και φαντάζομαι θα ισχύει για πολλούς αυτό, μεγαλώνουν μαζί μας. Έτσι και η παρούσα, αλλάζει, μεγαλώνει και αναζητά νέο ζωτικό χώρο συχνά, θέτοντας αυτό το ευχάριστο πρόβλημα...πού θα μπουν όλα αυτά; Το μέλλον όμως κρύβει εκπλήξεις! Ας εκκινήσουμε όμως: Το πιο φρέσκο ράφι, απέκτησε δική του υπόσταση πρόσφατα και μάλιστα πριν λίγο καιρό είχε ένα κενό ανάμεσα στον...Μαρξ και κάποιες αυτοεκδόσεις/ πιο indie κυκλοφορίες. Προσωρινά φιλοξενούνται εκεί τα Editor's Choice της Καθημερινής, τα νέα Μίκυ Μάους και ένα ΓΙΓΑΣ μαζί με μία πλειάδα από άλλες εκδόσεις, με δεσπόζουσα βέβαια το εκπληκτικό Bone του Jeff Smith και το αγαπημένο Manifesto, βιογραφίες και άλλα...χμ πως τον λένε αυτόν τον όρο εμπορικά...graphic novels . Στο επόμενο έχουμε αυτά που φαίνονται...και αυτά που δε φαίνονται. Άπαντα Μπαρκς, Σκάρπα και λίγο Ρόσα (δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ με τον 4ο,5ο,6ο τόμο) μαζί με τους Επίγονους, σε δύο σειρές (και σύντομα ο Σκάρπα θα μετακομίσει αναγκαστικά...) άχαρο ραφάκι, αλλά όχι ασήμαντο, Λούκυ Λουκ, Game of Thrones (1ο Βιβλίο μάλλον του Το τραγούδι της φωτιάς και του Πάγου σε...graphic γκουχ novel) και η θρυλική DISNEY ΠΑΡΕΛΑΣΗ Ιστορικό ράφι, χρυσό ράφι, περνάει τη φάση του τελευταία γιατί γίνονται μετακομίσεις και αλλαγές, αλλά ο πυρήνας του (τα μεγάλα Σήριαλ και ο Βίος, μαζί με τα τεράστια Μίκυ Μάους) παραμένει αναλοίωτος επί μία 15ετία σχεδόν, ενώ όλα τα υπόλοιπα άλλαξαν θέση και όχι μόνο. Ιαπωνικές εκδόσεις, καμία νομίζω ολοκληρωμένη, σκόρπια αρχικά τεύχη κυρίως , αλλά την περάσαμε και αυτή τη φάση και θα την ξαναπεράσουμε Φαίνονται όλα; Έχουν διπλοπαρκάρει εδώ τα Κλασικά και ο Ντόναλντ. Μεγάλα Μίκυ, Αλμανάκο, Νέες περιπέτειες του Φάντομ, συμπληρώνουν από πίσω την παρέα. Αυτό το ράφι προβλέπεται να γεμίσει πολύ σύντομα, και...Χιούστον θα έχουμε πρόβλημα. Γαλλική γωνία, με πολύ Αστερίξ φυσικά και έπειτα Μαρβελικές εκδόσεις, κάποια σκόρπια πράγματα και βέβαια τον Περτουίλαμπι (για τους Ντισνεϋκούς θα δείτε και τα πρώτα τεύχη της Β' Περιόδου από συγκεκριμένους τίτλους) Αυτό, μάλλον είναι το αγαπημένο μου ράφι και το πιο προσεγμένο, μεγαλώνει σιγά σιγά και αυτό, φιλοδοξεί να έχει όλα τα τεύχη του ΚΟΜΙΞ όπως φαίνεται, κρύβεται επίσης η μισή πίσω σειρά. ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ και ΚΟΜΙΞ παίζει εδώ. για το τέλος, τα Μίκυ Μάους. Βρίσκεται υπό συνεχή ανανέωση το συγκεκριμένο σημείο και έτσι είναι λίγο ατημέλητο προς το παρόν. Και γενικότερα, πολλά μπορεί να αλλάξουν. Εξάλλου, είναι ακόμα η αρχή ! Σημείωση: Πολλούς Ντισνεϋκούς τίτλους κυρίως πριν το 2000, τους είχα στα χέρια μου αλλά σχεδόν όλοι επιστράφηκαν στον αδελφό μου, ο οποίος και τα μάζευε μικρός και βρέθηκαν στο υπόγειο και διαβάστηκαν ένας προς ένας και από εμένα. Τώρα κι εκείνος σε κούτες τα έχει ακόμα, αλλά τα έχει κοντά του. Ας ελπίσουμε η παράδοση να συνεχιστεί στην επόμενη γενιά, τα ανίψια μου λοιπόν! Έχω κρατήσει όμηρο κάποια τεύχη του βέβαια, αλλά φιλοδοξώ να καλύψω και όσα δεν μπορούν να βρίσκονται στη προσωπική μου συλλογή γιατί λογικό να τα θέλει ο ίδιος .
  8. Ξαπλωμένος στον καναπέ ή στο κρεβάτι, ωστόσο το μπαλκόνι ή και η ξαπλώστρα είναι δεύτερη κρυφή επιλογή και μικρότερος μου άρεσε να διαβάζω και με το φαγητό μου, αν έτρωγα μόνος, αλλά αυτό σταμάτησε για να μη λερώνω το κόμικς ή για δυστυχώς λόγω κινητού αργότερα.
  9. Η εκμετάλευση που λέγεται ΚΟΜΙΞ είναι τεράστια, ωστόσο παλεύεται αν κινηθείς στρατηγικά, μακάρι να είχα ένα δικό μου μπάτζετ έτοιμο ώστε να το τρέξω πιο γρήγορα γιατί ανά καιρούς παρουσιάζονται διάφορες ευκαιρίες. Δουλεύω σιγά σιγά πιο εντατικά σε αυτό, και τελευταία επεκτείνομαι και σε άλλα περιοδικά της Ντίσνεϋ, αλλά και αυτά όπως και το πρότζεκτ ΚΟΜΙΞ είναι πρότζεκτ που δε θα με ικανοποιούσε αν ολοκληρώνονταν με τη μία, είναι ωραίο να το χτίζω, κάτι που κάνω από τα 10 μου έτη στην ουσία. Οι τιμές του Μικρού Μοναστηρακίου ήταν απαράδεκτες δεν τόλμησα καν να ρωτήσω πόσο θα πούλαγε το 3ο ή το 4ο τεύχος, δεν ξέρω ποια μου έδειξε. Όλα στην ώρα τους και στην τιμή τους. Εγώ πήρα το 299, απλά το πήρα σε τιμή που κρίνω πως δεν ήταν απαραίτητο και εν τέλει ούτε σε ποιότητα αψεγάδιαστη (είχε κάτι κλασικά μαυράκια που κάνει το κόμιξ στο εξώφυλλο) , αλλά μου είχε κολλήσει να το βρω και έτσι δεν το λογάριασα τόσο. Καλώς ή κακώς, it's history πλέον. Θα ισοφαρίσω στο μέλλον κάπως. Η λογική μου γενικότερα κινείται προς τα εκεί όσον αφορά το να βγαίνω χωρίς να αγοράσω κάτι, αλλά καταλαβαίνω τις ενστάσεις. Σίγουρα όπου εμπλέκονται τα κόμικς απλώς ε με πιάνει και το δαιμόνιο να πάρουμε έστω ένα καλούδι. Ίσως πρέπει να αλλάξω τακτική βεβαίως και να κινούμαι λίγο πιο "έξυπνα" ; Συγχαρητήρια τέλος για τη συμπλήρωση των τευχών και την απόκτηση του 1ου, και στα δικά μας οι...ελεύθεροι εύχομαι . Λάτρεψα την τακτική σου με την απαίτηση για καλή ποιότητα, και πολύ ωραία που το έπαιξες έτσι με τον Θαδδαίο. Νομίζω ειδικότερα πως ότι έχω πάρει από εκεί είναι σαν να βγήκε από τα γραφεία του Τερζόπουλου κι ας κυκλοφόρησε όταν ακόμα ήμουν μπόμπιρας ή και πιο πριν.
  10. Πέρασα από τον συγκεκριμένο στον Πειραιά της προάλλες, καθώς βρέθηκα για μία δουλειά εκεί και λέω "άραγε παίζει τίποτα εδώ;". Ε και έπαιζε το συγκεκριμένο πολύ κοντά κιόλας και στις "δουλειές" και στον ηλεκτρικό. Ενώ είχε πολλά πράγματα και σε καλή κατάσταση, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν μπήκα καν στον κόπο να ελέγξω, οι τιμές ήταν μάλλον εκτός πραγματικότητας. Παρόλα αυτά επειδή υπήρξε κάποια διάδραση, δε μου αρέσει να φεύγω με άδεια χέρια και βρήκα και κάτι που με ενδιέφερε (σε εξωπραγματική τιμή..κλαίω λίγο αλλά το έψαχνα καιρό και καμιά φορά όλους μπορεί να μας κυριέψει μία ορμή να κάνουμε και κάτι έτσι λίγο πιο απερίσκεπτο , το αγόρασα πάνω από τα διπλάσια λεφτά που θεωρητικά θα ζητούσε κάποιος, αλλά ας είναι), αγόρασα 2-3 τευχάκια απλά και μόνο για να στηρίξω. Αυτός βέβαια δε με...στήριξε (πολιτική του μαγαζιού φυσικά, το καταλαβαίνω πλήρως, αλλά και πάλι...γιατί;) και έκανε μία ελάχιστη έκπτωση. Έχω δει αλλού όμως πως ψιλο-είναι ανοιχτός σε παζάρια, αλλά μάλλον he's in it για large προτάσεις που περιέχουν σπάνια και ακριβά κομμάτι κυρίως. Ένας συμπαθής κύριος που πιστεύω θα βρίσκεται και εδώ κοντά μας, με σταμάτησε βγαίνοντας και απορρημένος με ρώτησε γιατί προχώρησα σε τούτες τις (ταπεινές μεν) αγορές και πως καλύτερα να επισκέπτομαι "συγκεκριμένα" σημεία στο κέντρο αντ'αυτού του καταστήματος. Long Story short, καμιά φορά σε τέτοια καταστήματα δύσκολα συζητάς και συννενοείσαι, σε διάφορους τομείς, αλλά εντάξει τυπική ευγένεια και βλέποντας και κάνοντας. Ο καθένας θα έχει τους τρόπους του, τις μεθόδους του και βέβαια το budget του! Να προσθέσω και για κάτι που αναφέρεται πιο πάνω, στο Μοναστηράκι όντως βρίσκεις ελάχιστα (σπάνια) πράγματα σήμερα, κάτι που με παραξενεύει. Φαίνεται πως οι περισσότερες κινήσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας είναι προς Πανεπιστήμιο και άνω πλέον θα συμπλήρωνα.
  11. Πρώτο τεύχος Μίκυ Μάους (Β' Περιόδου) που αγοράζω μετά από αποχή...6,5+ ετών, οπότε η βαθμολόγηση "Πολύ Καλό" βασίζεται κυρίως στο ότι με κατάφερε να το αποκτήσω και με ταξίδεψε όπως παλιά, αλλά με σημερινό πρόσωπο! Η πρώτη ιστορία βέβαια ήταν του ύπνου θα έλεγα (ή εγώ ήμουν πριν τον ύπνο), με κύριο πρωταγωνιστή τον μουσικό που με γέμισε μελαγχολία και συμπόνια και βέβαια την Τζένη οπότε δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Παρόλα αυτά, τούτα τα ιταλικά διαμαντάκια μπορούνε κάλλιστα να μεταφερθούν και σε χαζορωμαντικές κομεντί της γειτονικής χώρας που θα έβλεπα, οπότε αυτό το στοιχείο αλλά και τα plot twists στο τέλος προσφέρουν ένα μπόνους στην ιστορία. Δε θα την αναζητήσω ξανά σύντομα, αλλά είχε το ενδιαφέρον της ως άνοιγμα του τεύχους και προχωρούσε λίγο παραπέρα από το κλασικό σύμπαν της Λιμνούπολης και τους ήρωές της, ανοίγοντας λίγο χώρο για να ειπωθούν παράπλευρες ιστορίες με διαφορετικά πρόσωπα. Ίσως απλώς δεν ήμουν έτοιμος για το εναλλακτικό της ύφος. Το Spooky Zone (μάλλον λάθος μου) αν και ήταν η πνοή αλλαγής που με έκανε να επανέλθω, δεν το διάβασα! Οπότε επιφυλάσσομαι το επόμενο διάστημα να δώσω μία γνώμη κι εγώ, γιατί βλέπω έχει μεράκι και κερδίζει πολύ κόσμο. Η ιστορία με την πίτσα μάλλον ήταν η αγαπημένη μου. Καθημερινή τρέλα, σε σύγχρονο setting, Ντόναλντ και Φέθρυ να λύνουν και να δένουν και απ'την άλλη Σκρουτζ και Ρόμπαξ. Τα ονόματα μιλάνε από μόνα τους, αλλά ναι η ιστορία έβγαζε γέλιο. Τέλος, ο νεαρός Donald Duck με ξενίζει απ'τη μία ως κόνσεπτ, απ'την άλλη μου είναι οικείος ως συνέχεια του Τζούνιορ (και του μικρού Ντόναλντ που κλωτσάει τον Σκρουτζ κατά Ρόσα στο 11ο επεισόδιο του Βίου) και προεφηβική εκδοχή του Ντόναλντ του "σήμερα", σε μία εποχή που πήγε σχολείο και γνώρισε τον Μίκυ και τα άλλα παιδιά. Έτσι η φάση δουλεύει για το head cannon μου, αλλά ας μη γελιόμαστε είναι ένα είδους reboot ή alternate universe που ξεφεύγει μάλιστα κι απ'τα ιταλικά πεπραγμένα και πάει σε κολλεγιοταινίες. Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, αλλά η ιστορία (με τον πολύ μη πιασάρικο τίτλο για να μπει και στη ράχη...) έχει διδακτικό μήνυμα και τα πιτσιρίκια αυτά έχουν ψυχή! οκ +1 στην ιστορία λοιπόν χαχαχαχα
  12. τα σχόλιά σας είναι πραγματικά ευλογία για εμένα, οπότε θα καταχραστώ λίγο ακόμα χώρο από το θέμα του θείου Σκρουτζ και του θείου...Ντον για να απαντήσω σε αυτά (και να και ο λόγος που μάλλον χρειαζόταν ένα ξεχωριστό θέμα για το κανάλι, but we'll get to that in a while χεχε) Ευχαριστώ πάρα πολύ, το συγκεκριμένο κανάλι είναι πολύ φρέσκο και φαντάζομαι ότι ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ δεν είναι και το πιο mainstream "θέμα", οπότε μου φαίνονται λογικά τα νούμερα αυτά, δεδομένου ότι δεν έχω προχωρήσει σε πολλές θεματικές ακόμα, και είχα μείνει και 2-3 μήνες ανενεργός λόγω διάφορων άλλων υποχρεώσεων . Ευελπιστώ να είναι ένα μακροχρόνιο project, και εν τέλει επειδή καμιά φορά το κυνήγι των views αποδεικνύεται εξοντωτικό, ας είναι και ένα for-the-love project το ευχαριστώ είναι επίσης λίγο εδώ, καθώς i'm very humbled ! Πράγματι, η συγκεκριμένη σειρά αφορά το Βίο και μόνο το Βίο, αλλά το κανάλι θα πιάσει και άλλα (πέραν του WandaVision, που πρέπει να το ολοκληρώσω μες στο καλοκαίρι) ντισνεϋκά, κομικσικά και τηλεοπτικά θέματα, οπότε νομίζω πως ένα ξεχωριστό θέμα στο Ντίσνεϋ κλαμπ (χέυ και το wandavision της Ντίσνεϋ είναι ) θα ήταν πολύ καλύτερο, οπότε θα ξανακάνω λογικά και εκεί κάτι, και θα παρουσιάσω όλο το κανάλι. Είναι μεγάλη μου χαρά να έρχομαι στο YouTube μετά από μία μακρόχρονη διαδρομή (ουφ, περιαυτολογία vol100 ) με τα ποδοσφαιρικά βίντεο, που απέκτησαν απήχηση από το πουθενά, και μεταξύ άλλων κι εκείνα τα βιντεάκια που διακωμωδούσαν το drama (τι εποχές ;p ) και να ασχοληθώ με κάτι που δεν πολυ-υπήρχε παραδόξως στη χώρα και "είχα ανάγκη" κι εγώ τόσο πολύ, βίντεο για Ντίσνεϋ (και όχι μόνο) Κόμικς! (Εδώ πρέπει να πω ένα ακόμα ευχαριστώ στον @PhantomDuck γιατί άνοιξε έναν δρόμο και κατά συνέπεια ένα μονοπάτι και στο νου μου, ότι ξέρεις τι; αυτό μπορεί να δουλέψει! και βέβαια και τους υπόλοιπους που έχουν κάνει τα πρώτα βήματα με πολύ όμορφες δουλειές) και να μιλήσουμε αυτή τη φορά για τα ίδια τα κόμικς, για την καρδιά τους, για το τι κρύβεται πίσω από τα "πρόσωπα" και τις "εκφράσεις" κάποιων φαινομενικά απλών σκίτσων, τι υπάρχει πίσω από τις ατάκες και τις περιπέτειες. Και έτσι ξεκίνησα με τον Βίο, που προσφέρει απλόχερα πολλά μηνύματα και αποτελεί και κυριολεκτικά...διατριβή του συγγραφέα!
  13. Μεγαλειώδης σειρά που σε καθηλώνει και σε βάζει μέσα στο μυαλό και τις επιλογές των χαρακτήρων! Πολύ πιο αργό από το Breaking Bad αλλά με στοιχεία που σου υπενθημίζουν ότι είναι ο ίδιος κόσμος πάντοτε, το Better Call Saul είναι ένα ταξίδι για τους πρωταγωνιστές που και πάλι...σιγά σιγά they are breaking bad ή και breaking good...ή ψάχνουν έναν τρόπο τουλάχιστον να αλλάξουν τα πράγματα! Σε κάθε περίπτωση, αναμένουμε την 6η σαιζόν με ανυπομονησία για να δούμε και το τέλος και που οδηγούν (χεχε) όλα αυτά
  14. Βλέποντας πως εδώ είναι ένα "σπίτι" για να μοιραστούμε τη δουλειά μας πάνω στα "Ντισνεϋκά", παρουσιάζω και εγώ με χαρά την καινούρια μου προσπάθεια στο χώρο του YouTube και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη παρά μία συζήτηση (μονόλογος μάλλον, χεχε) και μία ανάλυση/σχολιασμός αλλά και κυριολεκτικά εμβάθυνση πάνω στο έργο του Ντον Ρόσα, Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ! Έτσι, στο φρέσκο κανάλι που άνοιξα πριν λίγους μήνες, καταπιάνομαι με κάθε επεισόδιο/κεφάλαιο ξεχωριστά και ταυτόχρονα παρουσιάζεται και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ξεφυλίσουμε "παρέα" κάθε κεφάλαιο! Τα βίντεο βρίσκονται σε αυτή εδώ την Playlist : και η σειρά φυσικά είναι on-going! Σκοπεύω να καλύψω εν ολίγοις όλο τον τόμο και ύστερα...ίσως να ταξιδέψουμε και πέρα από αυτόν! (το παρόν ποστ δημοσιεύτηκε ως ξεχωριστό θέμα στο "club" Disney, ωστόσο μεταφέρθηκε -πιθανά ορθά- εδώ)
  15. για να δούμε, μου φάνηκε πολύ πρόμισινγκ ιδέα, δεν ξέρω πόσο κοινό υπάρχει και βέβαια δυστυχώς τα πρόπερτις της ντίσνεϋ δεν μπορούν να αξιοποιηθούν δυστυχώς από τον καθένα αλλά σε κάθε περίπτωση το εγχείρημα είναι όμορφο! Καλή επιτυχία και αναμένουμε τη συνέχεια
  16. Aldark

    ASTERIX

    Πρώτο ποστ μου λογικά εδώ, καλώς σας βρήκα! Επιτέλους μετά από αναζήτηση και μη (ελέω εγκλεισμού), μπόρεσα να βρω την Κόρη του Βερσινζετορίξ πρόσφατα και να διαβάσω το νέο τεύχος. Αν αγνοούσα ότι ανακυκλώνονται πολλές ιδέες και σκηνικά από παλαιότερα τεύχη, θα το έκρινα ως μία εξαιρετική προσπάθεια. Δυστυχώς όμως είδα πολλούς "φόρους τιμής" και σεναριακές ανακυκλώσεις από τους Νορμανδούς, στους Ισπανούς, στο Γιο του Αστερίξ αλλά και την Γαλέρα του Οβελίξ. Θα ομολογήσω πως λάτρεψα το σχέδιο και βέβαια γέλασα αρκετά. Αν δεν διάβαζα σχόλια στο ίντερνετ (και εδώ) για τις αδυναμίες του Φερύ, νομίζω πως θα έλεγα ότι είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ τους. Ωστόσο λίγες αναλύσεις που διάβασα με επηρέασαν καλώς ή κακώς για να καταλάβω πόσο αδύναμος στέκεται σεναριακά. Το χειρότερο βέβαια εδώ δεν είναι ότι μπλέχτηκε σεναριακά ή ότι η Αδρεναλίνη και οι γιοι του Αυτοματίξ και Αλφαβητίξ δεν έχουν ακριβώς μία προσωπικότητα. Αντίθετα αυτοί οι χαρακτήρες αναπτύσονται πολύ τίμια ως έφηβοι και έχουν και αιχμηρές ατάκες που δεν με κούρασαν, ίσως γιατί έπιασα τον παλμό του συγγραφέα. Το χειρότερο σε αυτό το άλμπουμ είναι η υποβάθμιση του Οβελίξ πιστεύω που απλά περιορίζεται στο να φωνάζει όλη την ώρα αν είναι χονδρός σαν μία τελείως μονοδιάστατη φιγούρα, φάντασμα του παλιού του εαυτού, ένας αιώνιος έφηβος μεν, αλλά κολλημένος δε. Ο Αστερίξ επίσης χάνεται και ακόμα και οι Πειρατές (ωραίο που παίζουν περισσότερο!) λάμπουν περισσότερο θα έλεγα, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχουν προβλήματα, αλλά το σενάριο νομίζω ήταν απ'τα πιο ενδιαφέροντα απ'τις ως τώρα "νέες" προσπάθειες. Προσωπικά βέβαια, αγαπώ τις ιστορίες που διαδραματίζονται στο χωριό περισσότερο από εκείνες που οι ήρωές μας ταξιδεύουν σε κάποιο άλλο μέρος, αλλά πιστεύω επίσης πως οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που παίρνουν και αναπτύσσουν ένα άλλο theme. Οι Δάφνες του Καίσαρα, Οβελίξ και Σία, Η διχόνοια, η Κατοικία των Θεών, ο Μάντης, η Χύτρα, η Ασπίδα της Αρβέρνης. Όλες αυτές οι θρυλικές ιστορίες είναι στα πέριξ και δε βασίζονται απλώς σε ένα ταξίδι, έναν άλλο λαό και ένα απλό κυνήγι με τους Ρωμαίους. Αλλά φέρουν την υπογραφή του Γκοσινί, ο οποίος δεν νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με κανέναν. Ήταν εργοστάσιο παραγωγής και πηγή αστείρευτου χιούμορ αλλά και φοβερών ιδεών που είχαν ψυχή να μιλήσουν ταυτόχρονα σε όλες τις ηλικίες. Οπότε όποιος και να μπει στην εξίσωση θα βγει χαμένος... Αλλά σε κάθε περίπτωση, αναμένω και το μέλλον του Αστερίξ για να δούμε τι μπορεί να πει ένας Φερύ ή κάποιος άλλος. Για το επόμενο 39ο τεύχος δεν ενθουσιάζομαι από τα teaser καθόλου. Η Κόρη του Βερσινζετορίξ ήταν μία εξαιρετική ιδέα και την περίμενα με ανυπομονεσία (βαρύ το όνομα του ξέρειςποιου, σε προϊδεάζει για ωραία πράγματα) και η εκτέλεση ήταν ψιλό-οκ...
  17. Πολύ όμορφη προσπάθεια! Δυστυχώς πατώντας το λινκ ή μπαίνοντας στο σάιτ δεν μπορώ να βρω το τεύχος! Κάνω κάτι λάθος; χεχε
  18. Εκδόσεις Καθημερινής...μεγάλο κεφάλαιο πλέον. Η σχέση μου με τις εκδόσεις Καθημερινής είναι μίσους και πάθους. Ίσως και τον περισσότερων. Μου δίνεται η ευκαιρία σε αυτό το θέμα να γράψω μερικές γραμμές για το τι ακριβώς πιστεύω για τις εκδόσεις της Καθημερινής, και αφού μετά από καιρό αποφάσισα να αρχίσω να αγοράζω τον τίτλο που από ότι φαίνεται (και ορθώς) αποτελεί την ναυαρχίδα και το αγαπημένο παιδί της εκδοτικής, το Μίκυ Μάους. Μέχρι να δω ότι εμφανίστηκαν δύο νέες σειρές σε συνέχειες, το Spooky Zone και το Young Donald Duck και αυτό χάρη στο βίντεο του @PhantomDuck δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να στηρίξω τις νέες ελληνικές εκδόσεις Ντίσνεϋ, πέραν φυσικά από (νομίζω όλα πλην του τεύχος 00, κάπως έτσι το λένε) τα Editor's Choice τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί εξαφανίστηκαν (οκ, πωλήσεις...;) , 1-2 τομάκια της Κλασικής Βιβλιοθήκης Disney και σαφώς κάθε τόμο από τη Μεγάλη Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς (προτιμώ αυτό το όνομα, γιατί προφανώς είναι σωστό) και τα Άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα. Η εμπειρία μου λοιπόν ως το 2021, περιορίζεται σε αυτές τις σπέσιαλ εκδόσεις κατά κύριο λόγο (ας προσθέσουμε στο μιξ και τα "πρώτα" τεύχη του Μίκυ Μάους και του ΚΟΜΙΞ). Το μεγαλύτερό μου θέμα και παράγοντας για να μην παραμείνω ενεργός αναγνώστης και κατ'επέκταση εβδομαδιαίος/μηνιαίος αγοραστής πέραν του ότι ήδη από το 2012 περίπου ως μαθητής Λυκείου είχα αλλάξει λίγο συνήθειες, ήταν η κλασική γκρίνια...(ή ίσως και όχι) ότι σταμάτησε η αρίθμηση των τευχών! Το γεγονός αυτό, ακόμα και σήμερα με ενοχλεί πάρα πολύ και αυτό είναι το πρώτο φάουλ της Καθημερινής με το καλημέρα. Ξέρω πως δεν είμαι μονάχος σε αυτό, αλλά επικοινωνώντας λίγο με fellow Ντισνεϋκούς/κομικσόφιλους αλλά και επαγγελματίες (πωλητές παλαιών τευχών δηλαδή, και συγκεκριμένα ένας συγκεκριμένος ) είδα πρόσφατα τον αντίλογο: Για ένα νέο παιδί που θα ξεκινήσει τώρα να διαβάζει και να συλλέγει, το να δει ότι έχει χάσει ας πούμε 2700 τεύχη Μίκυ Μάους ή 380 τεύχη του ΚΟΜΙΞ θα ήταν πολύ βαρύ, (θα δανειστώ μία αγγλική λέξη...)θα ήταν overwhelming ! Μπορεί να τον απωθούσε η ιδέα να μπει στον κόπο να μαζέψει τεύχη της εν λόγω σειράς, μιας και δεν πρόκειται ποτέ να την είχε όλη. Ίσως και να έχει βάση αυτό, εξαρτάται από τον άνθρωπο. Το σίγουρο είναι ότι εμένα προσωπικά ως έναν ενήλικο πλέον αναγνώστη το 2014, όπου μεγάλωσα με τα τεύχη των 90s και των 80s από τη συλλογή του αδελφού μου και της θείας μου, και στη συνέχεια με τη δική μου συλλογή από το 2006 ως και το 2013, η απώλεια της συνέχειας αυτής, του legacy των 2461 τευχών Μίκυ Μάους, του legacy που άφησε μετά από μισό αιώνα η Ν. Ακτίνα (με όλα της τα στραβά) με απώθησε τελείως από το να στηρίξω τη νέα εκδοτική. Αυτό ίσως είναι όμως απλά ένας πρόλογος και μία περιγραφή των σκέψεών μου που κυρίως σχετίζεται με το πόσο με ξένισε το κλείσιμο μίας εκδοτικής...καθεστώς. Η περίοδος της κρίσης δεν ήταν ευχάριστη και αν η οικογένεια μου δεν επλήγη οικονομικά όσο άλλες για τους χ λόγους, οι επιπτώσεις ήταν μυριάδες και η απότομη αλλαγή σε διάφορα πράγματα που είχα συνηθίσει ως παιδί σε μία, κατά γενική ομολογία, χρυσή εποχή ευμάρειας για όλους, που συνοδευόταν και από μία κάποια αισιοδοξία (για όσους μεγάλωσαν μέσα 90-τέλη 2000 νομίζω κάτι τέτοιο θα ισχύει more or less, αυτό έχω αφουγκραστεί), μαζί με την εφηβεία που ήλθε εκεί το 2010, με έκανε σιγά σιγά να βλέπω πιο νοσταλγικά και ρομαντικά κάθετι που συνδέεται με το παρελθόν. Έτσι ότι συνδέεται με εκείνα τα χρόνια πριν την απότομη πτώση της οικονομικοκοινωνικοηθικής κρίσης και του αλαλούμ που ζήσαμε και ζούμε, αγγίζει μία ευαίσθητη χορδή. Η Ν. Ακτίνα λοιπόν μαζί με την αρίθμηση, την αισθητική και τα τεύχη της, αποτελεί ένα κομμάτι εκείνης της εποχής και για εμένα και πλέον καθώς μπαίνουμε στην περίοδο των Καθημερινών Εκδόσεων γίνομαι πιο ψυχρός και αποφασίζω να μην ασχοληθώ καθόλου μαζί τους πέραν των όσων ανέφερα, αλλά να επικεντρωθώ στη συλλογή μου από τεύχη ΚΟΜΙΞ της...Α' περιόδου. Άρα, η ουσία δεν είναι στην αρίθμηση, αλλά στη νοσταλγία, θα έπρεπε να βγουν οι παρωπίδες κάποια στιγμή και να κοιτάξω μπροστά, αν όχι για εμένα, γιατί κάποιοι εκεί έξω που πονάνε ή θα πονέσουν (νέα παιδιά, πιο νέα από εμένα) βλέπουν το αύριο στις Ντισνεϋκές εκδόσεις και δε μένουν στο 2008 ή στο 1995 ή στο 1983 κ.ο.κ... Και οι παρωπίδες θα βγαίνανε συχνά πυκνά για τις μη εβδομαδιαίες/μηνιαίες εκδόσεις, γιατί τα Άπαντα του Σκάρπα ας πούμε δεν συνδέονταν καθόλου με τα παιδικά μου χρόνια και ήταν μία καινοτομία (αφού ολοκληρώθηκε και ο Μπαρκς, με ελάχιστο κόστος, και ας πούμε αξιοπρεπή προσπάθεια (ας μην επεκταθούμε στο τι πήγε στραβά εκεί, ας πάμε κατευθείαν στην αποψή μου για τα άπαντα του Σκάρπα που τα λέει όλα). Τα Άπαντα του Σκάρπα, πάλι δεν έχουν αρίθμηση! Αυτό κάνει την ταξινόμησή τους ήδη από τα πρώτα 10 για να μην πω 4 τεύχη έναν τεράστιο μπελά. (Όσα θα πω τα έχει ήδη υπογραμμίσει ο Φάντομ (που θα τον επικαλεστώ για δεύτερη φορά εδώ) αλλά αυτή είναι και μένα η γνώμη μου για τις εκδόσεις). Με τα τομάκια να πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο και κάποτε αισίως να ολοκληρωθούν ξεπερνώντας τα 100, το να μην έχουν έναν αριθμό στην ράχη τα κάνει ένα χαοτικό πράγμα που δεν θα ξέρεις που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Κάθε φορά άμα βγάλω ένα από τη θέση του στη βιβλιοθήκη για να το επιστρέψω πρέπει να μπαίνω στην Komix Wiki (thanks guys) για να ελέγξω ποιο είναι. Απερίγραπτη κατάσταση. Ο μόνος τρόπος να τα ξεχωρίσεις βασικά, αφού ούτε ημερομηνίες έχουν (όπως της βιβλιοθήκης Μπαρκς) είναι...ότι άλλαξε το ύψος και το πλάτος τους! Άλλη ευφάνταστη καινοτομία αυτή...Η συλλογή μας λοιπόν εδώ αποτελείται από τους πρώτους χοντρούς ψηλούς τόμους, οι επόμενοι ξαφνικά πήγαν στα Μέντι Πρίνου και μετά κόντυναν κιόλας. Ευτυχώς φαίνεται να παγιώνεται η έκδοση στο κοντό σχήμα αλλά και πάλι, η κατάσταση, βάζοντας στην εξίσωση και το χαρτί που δεν είναι και της καλύτερης ποιότητας, αλλά και το χειρότερο από όλα πως δεν υπάρχουν περιεχόμενα, δίνει μία κάκιστη εντύπωση για την εκδοτική. Αυτή είναι η μεγαλύτερη εμπειρία μου λοιπόν με τις Καθημερινές Εκδόσεις και είναι κάκιστη. Σαφώς, οι άνθρωποι που επιμελούνται τις ιστορίες και τις ιταλικές μεταφράσεις είναι μάστορες και χαίρομαι. Πάντα θα ήθελα να τους γνωρίσω και εξακολουθώ να βλέπω πως γίνεται τίμια δουλειά. Δεν έχω κάτσει (και δε θα μπορούσα κιόλας εύκολα) να συγκρίνω τη μετάφραση και τη φρασεολογία συγκριτικά με της Ν.Ακτίνας, αλλά σίγουρα γίνεται όμορφη δουλειά. Αλλά τεχνικά, υπάρχει τσαπατσουλιά. Επιστροφή στο σήμερα, όπου και αποφάσισα παράλληλα με την ανάπτυξη της συλλογής μου από Μίκυ Μάους (κάτι που δεν έκανα, δεν είχε μπει το μικρόβιο να αρχίσω να τα μαζεύω σαν το Κόμιξ, είχα όσα είχα και ήμουν χαρούμενος για αυτά) να ρίξω μια ματιά στο ΝΕΟ Μίκυ Μάους! Έτσι βρήκα μπροστά μου πριν ένα μήνα περίπου 3-4 τεύχη μαζεμένα και άρχισα να τα μελετώ! Ευκαιρία να δω το αύριο κι εγώ, ας είναι, τεύχος 358, i'm in, ας γράψουμε μία νεά ιστορία. Υπάρχει ακόμα ζωή στο αγαπημένο είδος... Και όντως υπάρχει. Το Νέο Μίκυ Μάους είναι όμορφο. Είναι πολύ λιττό βέβαια για τα γούστα μου, δεν γράφει ούτε τίτλο ιστορίας αυτόν τον καιρό στο εξώφυλλο (και το σχέδιο σε αυτό είναι συνήθως αδιάφορο) και βέβαια μέσα...λείπουν πράγματα. Εντάξει, στον καιρό του ίντερνετ ίσως και ανέκδοτα, έξτρα γνώσεις, έξτρα αφιερώματα και σπαζοκεφαλιές να περιττεύουν, αλλά εμένα μου άρεσαν πάρα πολύ τέτοιες στήλες στο παλιό Μίκυ Μάους και σε άλλα περιοδικά. Μάλιστα ήταν και soft spot μου για κάποιο λόγο. Τέλος πάντων, η ουσία είναι νέες ιστορίες και αυτές τις βρήκα. Το Spooky Zone δεν το έχω διαβάσει καθόλου, αλλά ακούω καλά σχόλια. Δεν το κοίταξα γιατί δεν ήμουν στο μουντ, αλλά ίσως αξίζει. Βέβαια μου κακοφαίνεται που ο τίτλος είναι στα Αγγλικά και δεν τον ονομάσαν αλλιώς. Αλλά και πάλι η εποχή με προλαβαίνει και οι ξένοι τίτλοι και τα brands πουλάνε πιο πολύ από το να ονομαζόταν η σειρά "Ζώνη του Λυκόφωτος ή Παράξενη Ζώνη). Καμιά φορά μάλλον κρίνοντας από το μακροσκελές αυτό ποστ και όχι μόνο σκέφτομαι ότι...boomerιάζω με τα κολλήματα αυτά, αλλά απλά δε μου κάθονται κάποια πράγματα, i'll get over it :p. Το Young Donald Duck (προφανώς ας προσπεράσουμε το απίστευτα άχαρο όνομα και στα αγγλικά και στα...ελληνικά (γιατί όχι ΝΕΑΡΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ή ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ πάει Κολλέγιο;)) είχε την πλάκα του σαν ιστορία, είναι προσεγμένο σχεδιαστηκά και νομίζω θα αρέσει στο ηλικιακό target group και ίσως και σε κανέναν Αμερικάνο γιατί έχει όλους τους γνωστούς ήρωες μαζί, σε rebooted βέβαια έκδοση. Είνα ωραίο που έρχεται στη χώρα μας εν τέλει, να ένας φρέσκος αέρας ανανέωσης που με προσέλκυσε τελικά και εμένα. Έπειτα έχουμε τις νέες ιστορίες από τα Ιταλικά Στούντιο, λογικά από Τοπολίνο μεριά και εδώ είναι τίμιες οι προσπάθειες της εκδοτικής και γενικότερα έχουμε ένα πολύ φρέσκο περιοδικό, που μου άρεσε και πατάει στέρεα στο 2021! Είναι η φυσική συνέχεια του παραδοσιακού και μέγιστου Μίκυ Μάους και αυτό με έκανε να χαμογελάσω μετά από 7 χρόνια αποχής. Δεν έχω προσπαθήσει να κοιτάξω το αγαπημένο μου...ΚΟΜΙΞ γιατί όσα ακούω με αποτρέπουν. Αν και βλέπω πως η κίνηση να βάλουν τα άπαντα Ρόσα που δημιουργούσε γκρίνια εδώ και χρόνια, δεν ήταν κακή ιδέα εκ των υστέρων, αλλά αυτά για να μη γεμίζω κι άλλες γραμμές εδώ θα τα πούμε σε ένα άλλο θέμα (του ΚΟΜΙΞ ), τώρα με τις επανακυκλοφορίες Μπαρκς και την έλλειψη άρθρων, θυμίζει λίγο κάτι από ΚΛΑΣΣΙΚΑ... Και δεν είναι κακό θα έλεγα, απλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε καν το ΚΟΜΙΞ με Ούνα και γενικά ευτελίζει τον τίτλο απλώς. Το Ντόναλντ και το Σούπερ Μίκυ επίσης δεν τα έχω κοιτάξει καθόλου, αλλά ευελπιστώ να επιτελούν το έργο τους ως χαλαρά κόμικς για τα παιδιά και όσους θέλουν να χαλαρώσουν. Αυτά πάνω κάτω για τις εκδόσεις Καθημερινής, νομίζω πως έγραψα πάρα πολλά, το κείμενο αυτό λειτούργησε ως ψυχανάλυση σε ένα σημείο, για να χωνέψω πως οι εποχές κύλησαν και πως αν από τη μία έχω certain feelings για την Καθημερινή και τα media της (γκουχ γκουχ) και απ'την άλλη νοσταλγώ πολύ τα παιδικά μου χρόνια και όσα μου χάρισε η Νέα Ακτίνα, η ουσία είναι στις ιστορίες και στους ήρωες αυτούς και στο να μάθουν και νεότερες γενιές ότι ξέρεις τι; στο περίπτερο υπάρχει ένας μαγικός κόσμος με τον Ντόναλντ, τον Μίκυ, τον Σκρουτζ, τα ανιψάκια, τη Μίννι και έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο! Αυτό είναι πιο σημαντικό από κάθε κριτική ενός νοσταλγού...Σαφώς, όποιος επιμελείται τις εκδόσεις αυτές πρέπει να δώσει βάση λίγο στο να ανεβάσει όπως μπορεί την ποιότητα. Δεν καταλαβαίνω πόσο μεγάλο έξοδο θα ήταν να υπάρχουν περιεχόμενα στη ράχη έστω στη Βιβλιοθήκη Σκάρπα ή ένας αριθμός. Πολλά πράγματα πρέπει να γίνονται υποπτεύομαι βέβαια στρατηγικά. Γιατί αν γίνονται λόγω έλλειψης καθοδήγησης και στρατηγικής, είναι λίγο τρομακτικό...
  19. Πέρασε το Πάσχα , και υποθέτω δεν είχαμε ούτε νέο , έτσι; Αααχ ρε Μαμούθκόμιξ...
  20. Με X-Men και F4 πίσω στη μαμά Μάρβελ θα δούμε ΠΑΠΑΔΕΣ κυριολεκτικά. Δυστυχώς ειδικά για τους Εξ-Μεν δεν υπάρχει καν φως στο τούνελ αφού το franchise πάει καλά (και εσχάτως επεκτείνεται , βλ. Ντέντπουλ) , αλλά μετά την τεράστια αποτυχία του Φαντάστικ 4 , τουλάχιστον η οικογένεια Ρηντ μπορεί να γυρίσει σπίτι. Όσο πάντως συμβαίνουν αυτά , και στο σύμπαν των κόμιξ , υπάρχει μια απομώνοση μεταλλαγμένων και τεσσάρων φανταστικών κτλπ... (Ωραίο θέμα και ωραία περιγραφή φίλε Dio! )
  21. Το παρατήρησα κι εγώ στο φβ ότι η Μαμούθ επανήλθε στην ενεργό δράση , τέλεια νέα , θα ψαχτώ μπας και στηρίξω κι εγώ αυτή την προσπάθεια ανασύνταξης!
  22. Κι εγώ θα ήθελα αφισούλα , αλλά νταξ , πολύ ζήτησαν οπότε θα κάνω πίσω Πέρα απ'τις αφίσες , υπέροχο που προωθούνται έτσι περιπέτειες του Αστερίξ και πάλι , μακάρι να είναι καλό και το "άλμπουμ" , πότε να το περιμένουμε κι από δω;
  23. Aldark

    ΚΟΜΙΞ

    ναι εκεί ήμουν.. πρώτη φορά μου φερε τέτοια κούτα , είχε πολύ "μικρά" νούμερα , 1-2-4-8 κτλπ . Ήταν σε ζελατίνα πάντως , οπότε δεν γνωρίζω περί τίνος επρόκειτο. Nevermind ^^
  24. Aldark

    ASTERIX

    Tι έγινε; Σκάει;;; Επιτέλους!
  25. Τρελλλάααθηκα πάλι, πήγα να πάρω Μίκυ Μάους και Φάντομ , αλλά είχα μόνο 3,5 ευρώ πάνω μου οπότε επειδή πίστευα πως το Φάντομ θα κάνει 2,5+ δεν είχα ελπίδες να πάρω και το Μίκυ...Τελικά έκανε 1,90 και αυτό , σε μεγάλο σχήμα και έξτρα περιεχόμενο , καταχάρηκα! Βέβαια δε μου φτανε το ρευστό για να πάρω και τα 2 αλλά nevermind , tommorow is another day!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.