andreas dretakis

Και αυτό τι σας λέει.? Kamikazee - Mundo ng Komiks

Ταχτοποιημένα με πολύ αγάπη..!!!! Μπράβο.!

Την σειρά αυτή την έβγαζε σαν δώρο το περιοδικό "TiVo" Κυκλοφόρησαν στο σύνολο 34 τεύχη και η σειρά ολοκληρώθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. Τα πρώτα 28 τεύχη (31 Μαρτίου 2006 μέχρι 6 Οκτωβρίου 2006) ήταν Κόμικς. Ενώ το No. 29 (13 Οκτωβρίου) μέχρι το 34 (17 Νοεμβρίου) (οι "τριδυμουλες") είχαν μονο μερική εικονογράφηση. Όλα τα τεύχη είχαν πάντα μια αφίσα στην μέση. Μερικές εσωτερικές σελίδες για να πάρετε μια μικρή γεύση.

Γερμανοs ειναι ο ssotos...?

Έχω και εγώ το τεύχος 1 Σταχτοπούτα Απρίλιο-Μάϊο 2006 το τεύχος 2 ΠΙΝΟΚΙΟ Ιούνιο-Ιούλιο 2006 το τεύχος 5 Η ΤΟΣΟΔΟΥΛΑ Σεπτέμβριο-Οκτώβριο 2006 Που σίγουρα είναι μηνιαία τεύχη Ενώ τα τεύχη με το (TIVO)κυκλοφόρησαν "εβδομαδιαία" από τις 24 νοεμβρίου 2006 μέχρι τις 18 μαΐου 2007 σε 26 τεύχη

Συγχαρητήρια Straken !!!

Την καημένη την παπια.! ΟΥYYΣT αγριάνθρωπε. Εγώ αν ήμουνα θα την έβανα "Mασκοτ"

Πολύ σημαντικό και χρήσιμο, και οποιος μπορεί ας βοηθήσει.!!

AAAAAAA ok, Ευχαριστώ φιλε Νίκο.!!!!!!!

Και κάποιες καρφίτσες.!!!

Εμένα μου έχει σταλθεί και στα ε-μαιλ Πάντως ένιωσα την ανάγκη να σας το πω..

ΠΡΟΣΟΧΗ.... Μην ανοιξει κανεις εσωτερικο μηνυμα ..... hallo i have a surprise for u ακομη κι αν φαινεται οτι το εχει στειλει φιλος !! ΙΟΣ !!!!

Bela Lugosi: ζωντανός στη μνήμη μας Εκατόν είκοσι οχτώ χρόνια συμπληρώθηκαν πρόσφατα από τη γέννηση του πρώτου κινηματογραφικού Δράκουλα, του Μπέλα Φέρεντς Μπλάσκο, ο οποίος έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο Μπέλα Λουγκόζι. Ο Μπέλα Λουγκόζι γεννήθηκε στο Λούγκος των Καρπαθίων και ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας σαιξπηρικούς ρόλους στο θέατρο, στον τόπο καταγωγής του, την Ουγγαρία. Παράλληλα είναι ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που συμμετέχει σε βωβά φιλμ. Κατά τη διάρκεια του Ά Παγκοσμίου Πολέμου υπηρετεί ως λοχαγός στον αυστοουγγρικό στρατό. Μετά το τέλος της Ουγγρικής Επανάστασης εγκαταλείπει την Ουγγαρία και μετά από ένα σύντομο διάστημα στη Γερμανία φτάνει το 1920, ως οικονομικός μετανάστης, στις Η.Π.Α. Εφτά χρόνια μετά την εγκατάστασή του εκεί, ο Μπέλα Λουγκόζι ενσαρκώνει στο Μπρόντγουει της Νέας Υόρκης το ρόλο του Δράκουλα, του κεντρικού χαρακτήρα ενός μυθιστορήματος του Μπράμ Στόκερ. Το κοινό δείχνει τεράστια ανταπόκριση στη θεατρική παράσταση, παρόλο που οι κριτικοί δεν φαίνεται να το επιδοκιμάζουν. Η μεγάλη θεατρική επιτυχία συμπληρώνεται από την κινηματογραφική απόδοση του μυθιστορήματος το 1931, σε σκηνοθεσία Τόντ Μπράουνινγκ με τίτλο "Dracula" όπου το πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο Λουγκόζι. Παράλληλα με την ομιλούσα ταινία, γυρίζεται στα στούντιο της Γιουνιβέρσαλ και η βωβή εκδοχή της ταινίας για τις αίθουσες που δεν έχουν αποκτήσει ακόμη ηχητικό εξοπλισμό. Η αποδοχή του κοινού είναι ανέλπιστη. Φοιτητές του πανεπιστημίου Γέιλ εμφανίζονται κρατώντας νυχτερίδες ενώ γίνονται μεταμεσονύχτιες προβολές. Ο Δράκουλας αποτέλεσε αγαπημένο θέμα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Από το 1931 και μετά γυρίζονται πάνω από 160 ταινίες ενώ πολλοί είναι οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν το ομώνυμο ρόλο όπως ο Κλάους Κίνσκι, ο Γκάρι Όλντμαν και ο Κρίστοφερ Λι, ο οποίος μέσα σε 20 χρόνια, από το 1958 έως το 1978, παίζει σε 11 ταινίες. Η πιο πρόσφατη -κωμική εκδοχή του Δράκουλα- είναι η ταινία του Μέλ Μπρούκς "Δράκουλας, νεκρός και μ' αρέσει" με πρωταγωνιστή τον Λέσλι Νίλσεν. Η πρώτη ταινία με το Λουγκόζι, όμως, αποτελεί αναμφισβήτητα την καλύτερη στα μάτια του κοινού. http://www.youtube.com/watch?v=5N5-UzUxBss&feature=player_embedded Ο ίδιος ο Λουγκόζι φαίνεται ότι ταυτίστηκε με τον ήρωα του Μπράμ Στόκερ καθώς συμμετείχε σε αρκετές ταινίες τρόμου και μυστηρίου όπως το White Zombie (1932), Island of Lost Souls (1932), The Black Cat (1934), Mark of the Vampire (1935), The Raven (1935), Son of Frankenstein (1939), Frankenstein Meets the Wolf Man (1943), The Body Snatcher (1945). Πεθαίνει στις 16 Αυγούστου 1956 από καρδιακό επεισόδιο στο σπίτι του στο Λος Άντζελες και κηδεύεται με τη μπέρτα του "Δράκουλα", του ρόλου που τον καθιέρωσε. Πηγή: TVXS

Δεκαεπτά χρόνια από το θάνατο του «μάγου» Federico Fellini Σαν σήμερα, το 1993, άφησε την τελευταία του πνοή ο Federico Fellini, ένας από τους σπουδαιότερους Ιταλούς σκηνοθέτες κινηματογράφου, αφήνοντας πίσω του έργα όπως τα Amarcord (1976), Σατυρικόν (1971), La Dolce Vita (1962) και 8½ (1964). Κατά τη διάρκεια της ζωής του έλαβε, μεταξύ άλλων, τέσσερις φορές το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας ενώ λίγο πριν τον θάνατό του, το 1993, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε το Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Ο Federico Fellini ξεκίνησε καριέρα σκιτσογράφου προτού ακόμα τελειώσει το λύκειο, και έδειχνε μεγάλη αγάπη για την ανάγνωση κυρίως για τα κόμικς. Λάτρευε το τσίρκο, το κόσμο του οποίου γνώρισε από πιτσιρίκος από το Grand Guignol, το τσίρκο με τον Pierino τον Κλόουν , αλλά και μέσα από τον κινηματογράφο. Μια από τις αγαπημένες του ταινίες άλλωστε ήταν «Το Τσίρκο» του Charlie Chaplin. Σε ηλικία έξι ετών είδε την πρώτη του ταινία, «Maciste all’Inferno» του Guido Brignone, η οποία ήταν βασισμένη στην «Κόλαση» του Dante Alighieri και στην οποία θα κάνει αναφορές ολόκληρη τη ζωή του. Σε ηλικία 19 ετών μετακόμισε στη Ρώμη όπου, μεταξύ άλλων, έγραφε σκετς για καλλιτέχνες του music hall. Εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης, για να ικανοποιήσει τους γονείς του, όμως σύμφωνα με τον βιογράφο του Hollis Alpert «δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι παρακολούθησε ποτέ κάποιο μάθημα». Σύντομα έγινε μέλος της συντακτικής ομάδας του ισχυρού δεκαπενθήμερου χιουμοριστικού περιοδικού Marc’Aurelio, σημειώνοντας επιτυχία με την στήλη του «Θα ακούσετε αυτό που έχω να πω;». Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1942, ενώ ήρθε σε επαφή με συγγραφείς, μαφιόζους, σεναριογράφους κ.α., γνωριμίες που στο μέλλον θα συνεισφέραν στην καριέρα του στον κινηματογράφο. Την εποχή που ο Μουσολίνι κήρυσσε τον πόλεμο κατά της Γαλλίας και της Αγγλίας, ο 20χρονος Federico ανακάλυπτε τα έργα του Φράντς Κάφκα, του Νικολάι Γκογκόλ, του John Steinbeck και του William Faulkner, παράλληλα με τις γαλλικές ταινίες των Marcel Carné, René Clair και Julien Duvivier. Το 1941 δημοσιεύει το 74 σελίδων βιβλιαράκι με τις Περιπέτειες του Pasqualino. Τον Νοέμβριο του 1942 ο Fellini εστάλη στην κατεχόμενη από τη φασιστική Ιταλία Λιβύη, για να εργαστεί πάνω στο σενάριο του I cavalieri del deserto, το οποίο σκηνοθετούσαν οι Osvaldo Valenti και Gino Talamo, κάτι που ο Fellini δέχτηκε πρόθυμα. Όταν η Τρίπολη βρέθηκε υπό πολιορκία, ξέφυγε με τους συνεργάτες του επιβιβαζόμενος σε γερμανικό στρατιωτικό αεροσκάφος με προορισμό τη Σικελία. Μετά την επιστροφή του, ξέρει πια ότι δεν θέλει πλέον να είναι απλά σεναριογράφος, αλλά ένας κινηματογραφιστής. http://www.youtube.com/watch?v=UKQdzDQqJ_U&feature=player_embedded Το 1942, επίσης, γνωρίζεται με την ηθοποιό και ιδιαίτερα γνωστή στην μουσική κωμωδία Giulietta Masina, με την οποία παντρεύεται το 1943. Έζησαν μαζί για τα επόμενα 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του. Λίγους μήνες μετά το γάμο, η Giulietta έπεσε από μια σκάλα και ως αποτέλεσμα έχασε το έμβρυο που κυοφορούσε. Το 1944 γέννησε ένα γιο, τον Pierfederico, αλλά το βρέφος πέθανε μετά από τρεις μήνες από εγκεφαλίτιδα, μια τραγωδία που άφησε βαθιά σημάδια στο ζευγάρι. Η Masina χαρακτηρίστηκε «θηλυκός Σαρλό» μέσα από την Τζελσομίνα της στη «La Strada», την «Le notti di Cabiria» και αργότερα την «Giulietta degli spiriti». Με τη λήξη του πολέμου ανοίγει με τον Enrico De Seta το μαγαζί «The Funny Face Shop» όπου πωλούσαν καρικατούρες αμερικανών στρατιωτών, για να επιβιώσουν στην μεταπολεμική περίοδο. O Fellini υπέγραφε τις καρικατούρες με το ψευδώνυμο Fellas. Ο γνωστός ήδη σκηνοθέτης Roberto Rossellini συνάντησε τον Fellini εκεί και του πρότεινε να συνεισφέρει στο σενάριο της ταινίας που ετοίμαζε. Το 1947, ο Fellini και ο Sergio Amidei έλαβαν την πρώτη τους υποψηφιότητα για το σενάριο του «Rome, Open City» του Roberto Rossellini. Το 1948 γνωρίστηκε με τον νεαρό ηθοποιό του θεάτρου, Marcello Mastroianni, ο οποιος έπαιζε εκείνη την εποχή μαζί με την σύζυγο του Fellini, Giulietta Masina. Συνεργάζεται με τον Rossellini και τον Alberto Lattuada. Το 1950 συνσκηνοθετεί με τον Lattuada την ταινία Luci del varietà, ενώ το 1952 βγαίνει η πρώτη ολοδική του σε σκηνοθεσία ταινία «Lo sceicco bianco». http://www.youtube.com/watch?v=_99e25pmd5c&feature=player_embedded Ακολούθησαν οι ταινίες: I vitelloni (1953), La strada (1954), Il bidone (1955), Le notti di Cabiria (1957), La dolce vita (1950), 8½ (1963), Giulietta degli spiriti (1965), Satyricon (1969), Roma (1972), Amarcord (1973), La città delle donne (1980), Ginger e Fred (1986), και άλλες ενώ έκανε και αρκετές παραγωγές για την τηλεόραση. Η τελευταία ταινία του ήταν η La voce della luna (1990), στην οποία ο πρωταγωνιστής Roberto Benigni συνομιλεί με το φεγγάρι. http://www.youtube.com/watch?v=CYzRL9YIswQ&feature=player_embedded «Tί είναι μια ταινία αρχικά; Μια υποψία, μια υπόθεση αφήγησης, σκιές ιδεών, ακαθόριστα συναισθήματα. Και όμως, σ' εκείνο το πρώτο ανεπαίσθητο άγγιγμα, η ταινία μοιάζει ήδη να είναι ο εαυτός της, ολοκληρωμένη ζωτική, πάναγνη. O πειρασμός να την αφήσεις έτσι, σ' αυτήν την άσπιλη διάσταση είναι πολύ μεγάλος. Ολα θα ήταν πιο απλά, και ποιος ξέρει, ίσως και πιο σωστά. Όμως όχι, η φιλοδοξία, η ανία, η κλίση, οι συμφωνίες, οι ρήτρες των συμβολαίων, σε υποχρεώνουν να τη γυρίσεις. Και να λοιπόν, η τελετουργία αρχίζει...» είπε ο ίδιος ο Federico Fellini. Το 1993 ο μάγος του ιταλικού κινηματογράφου που μετέφερε το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης με έναν ονειρικό τρόπο, έφυγε από τη ζωή για να τον ακολουθήσει μετά από πέντε μήνες και η σύζυγός του, Giulietta Masina. Όταν, το 1980, ο σκηνοθέτης ρωτήθηκε ποια είναι η γνώμη του για το θάνατο, απάντησε ότι το μοιραίο γι' αυτόν είναι σαν μια ταινία στα σπάργανα και δεν τον φοβίζει. Στην δε ερώτηση για το τι είναι μια ταινία, απάντησε: «Tί είναι μια ταινία αρχικά; Μια υποψία, μια υπόθεση αφήγησης, σκιές ιδεών, ακαθόριστα συναισθήματα. Και όμως, σ' εκείνο το πρώτο ανεπαίσθητο άγγιγμα, η ταινία μοιάζει ήδη να είναι ο εαυτός της, ολοκληρωμένη ζωτική, πάναγνη. O πειρασμός να την αφήσεις έτσι, σ' αυτήν την άσπιλη διάσταση είναι πολύ μεγάλος. Ολα θα ήταν πιο απλά, και ποιος ξέρει, ίσως και πιο σωστά. Όμως όχι, η φιλοδοξία, η ανία, η κλίση, οι συμφωνίες, οι ρήτρες των συμβολαίων, σε υποχρεώνουν να τη γυρίσεις. Και να λοιπόν, η τελετουργία αρχίζει...». Το έργο του του χάρισε δεκάδες βραβεία σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού εκτός από τα πέντε Όσκαρ, έχει λάβει και το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και για τρεις χρονιές τιμήθηκε με το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Βραβεία για τη συμμετοχή τους στα έργα τους έλαβαν και πολλοί από τους συνεργάτες του, μεταξύ των οποίων και οι Nino Rota, ο οποίος «έντυνε» μουσικά τα έργα του, Anna Magniani, Marcello Mastroianni κ.α. «Νομίζω πως η τηλεόραση έχει προδώσει το νόημα του δημοκρατικού λόγου, προσθέτοντας εικονικό χάος στη σύγχυση φωνών. Τι ρόλο έχει η σιωπή σε όλο αυτό το θόρυβο;» Federico Fellini Πηγή: TVXS

TOΠ... ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.!!!

Να και κάποιες Τράπουλες.

Εσένα περιμέναμε τόση ώρα φιλε Παύλο.! Και να που επιτέλους το έβαλες.!

Ελληνικό κόμικ σαρώνει τα διεθνή βραβεία Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010 Για νέα διάκριση έχει βάλει πλώρη το «Logicomix». Χθες ανακοινώθηκε ότι το εικονογραφημένο μυθιστόρημα των Απόστολου Δοξιάδη και Χρίστου Χ. Παπαδημητρίου, σε εικονογράφηση του Αλέκου Παπαδάτου και της Ανι ντι Ντόνα , φιγουράρει στη βραχεία λίστα για το βραβείο Ρalmares του Φεστιβάλ Κόμικς της Ανγκουλέμ στη Γαλλία ως καλύτερο graphic novel της χρονιάς. Μετά λοιπόν τη διεθνή επιτυχία, την αναγνώριση, τα βραβεία στην Ελλάδα, αλλά και το βραβείο καλύτερου ξένου κόμικς στο Φεστιβάλ Κόμικς στο Τρεβίζο της Ιταλίας, τώρα το «Logicomix» διεκδικεί και τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διάκριση στον χώρο των κόμικς. Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=363322&dt=27%2F10%2F2010#ixzz13YTa4smU

Έχω κάποια τευχακια με σύμβολο τον Aετό 1980, ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΑΚΗΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ -Κ.ΤΣΑΛΔΑΡΗ 49 Και κάποια άλλα τευχακια με σύμβολο τον Aετό (( Μάλλον μετά το 2002 γιατί αναγράφεται η τιμή 2,90 ευρώ)) Εκδοση ΕΝΤΥΠΟ Α.Ε. Υπευθυνος συμφωνα με τον νομο Παναγιωτης Αργυροπουλος Ιοκαστης 40-42 Τ.Κ. 104 44 Αθηνα τηλ. 210 51.34.730 Ίσος αυτό μπορεί να βοηθήσει σε κάτι. Και εδώ το No. 4 και έχει 90 σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα. Είναι μια ιστορία ανεξήγητου και επιστημονικής φαντασίας Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

AAAAA,,Αυτά εννοείς. Ναι αμεεε.! Έχω και από αυτά..

OK. Νίκο. Ας πούμε τότες 999,999%%%%

Γεια σου x_for_xepeta.!! Tάσενμπουχ θα πει βιβλίο τσέπης, και ναι έχω παρα πολλά. Υποθέτω πως εννοείς τα LUSTIGES TASCHENBUCH του WALD DISNEY...Ναι,και αυτά τα έχω, και σχεδόν όλη την σειρά.

Νίκο...Πάντως με το Ζακουλα στα Γερμανικά είμαι απόλυτα σίγουρος. Έχω μια μεγάλη συλλογή και θεωρώ τον εαυτόν μου αρκετά καλο γνωστη ( για τα Γερμανικά κόμικς ) και θα το ήξερα. Y.Γ. Αν κάποια στιγμή χρειαστούν κάποιες πληροφορίες, πιστεύω ότι τις περισσότερες φορες μπορώ να βοηθήσω.!