Λένα

Αδιάφορη για εσάς τους άρρενες... Αλλά είναι αλήθεια αυτό που λες, ήδη έχουν κοπεί πιο αξιόλογα κοριτσίστικα περιοδικά, όπως το Τίνκερμπελ και το Γουίτς ( ). Και πραγματικά είναι αξιοπερίεργο πώς ένα τέτοιο περιοδικό συνεχίζει να κυκλοφορεί έπειτα από τόσα πολλά χρόνια, ενώ συνήθως τα κοριτσίστικα περιοδικά κόμικς διακόπτουν την κυκλοφορία τους έπειτα από ελάχιστα τεύχη. Να συμπληρώσω ότι πλέον 9\10 ιστορίες (αν όχι όλες, γιατί δεν διαθέτω όλα τα τεύχη) είναι αναδημοσιεύσεις από προηγούμενα...

Καλά, ακόμη δεν το έχεις διαβάσει;;; Είσαι απαράδεκτος, το ξέρεις;;;

Συγχαρητήρια!!!

Δεν έχω ιδέα, στο έντυπο είχε πάντως τα μέιλ τους: hiatusmanga@hotmail.com infinitydivider@hotmail.com (Six Winged Angel) rurouni_gio@hotmail.com (Gio) οπότε μπορείς να τους ρωτήσεις ο ίδιος.

Περίεργη επιλογή Λώλος για Κόναν, αλλά όπως είπε και ένας προλαλήσας Με μια ματιά που έριξα στα σχέδια, μου άρεσε πολύ! Κανονικά δεν ασχολούμαι με Κόναν, αλλά αυτό θα το διάβαζα!

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Τσούκης

Ποτέ μην αποκλείεις τίποτα

Δεν το πιστεύω ότι δεν έχω γράψει εδώ πέρα! Το κόμικ μου άρεσε πάρα πολύ! Είναι γλυκά απερίγραπτο και προσωπικά το θεωρώ ένα από τα καλύτερα του Τσούκη(δυστυχώς δεν έχω διαβάσει όλα τα δικά του). Νομίζω το 6,7 στα δέκα το αδικεί (αλήθεια, πάντα είχα την απορία από που προκύπτει αυτή η ακρίβεια δεκαδικού στις βαθμολογήσεις του Ο ). Εγώ του βάζω άπειρο στα 10 και πάω να το ξαναδιαβάσω αυθωρεί!

Είναι πολύ λυπηρό οι δημιουργοί να ζητούν feedback, αλλά όταν ακούν πράγματα που δεν τους αρέσουν, να κακοχαρακτηρίζουν και να επιτίθενται. Νομίζω δεν χρειάζεται να είσαι ο Φρανκ Μίλλερ για να έχεις το δικαίωμα να εκφέρεις άποψη. Ούτε θεωρώ την άποψή μου προσβλητική για κανέναν. Αν κάποιος την εξέλαβε έτσι, ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Figolfin, δεν έχουμε γνωριστεί, δεν με γνωρίζεις και δεν μπορείς να κρίνεις τι και πόση εμπειρία έχω στα κόμικς. Όχι ότι έχει σημασία, αλλά να ξεκαθαρίσω ότι δεν αντιμετωπίζω κανέναν δημιουργό περισσότερο αυστηρά από όσο εαυτό μου. Κι επειδή θεωρώ ότι όποιος δημιουργός εκδίδει κάτι επαγγελματικά, θέλει να κάνει κάτι σοβαρό, το αντιμετωπίζω κι εγώ με την σειρά μου με σοβαρότητα. Ίσως να εκφράστηκα με λάθος λέξεις και να φάνηκα κακεντρεχής και υπερβολική. Ξαναζητώ συγγνώμη. Κι επειδή δεν θέλω να το κουράσω, σε αυτό το θέμα δεν έχω πρόθεση να ξαναγράψω, εκτός από όταν ξαναδιαβάσω το κόμικ και εάν αλλάξει η άποψή μου γι αυτό. Δεν χαρακτηρίζομαι από αδιαλλαξία και σίγουρα μπορεί να κάνω και λάθος. Επίσης, αν ο οποιοσδήποτε θέλει να πει κάτι για μένα, αρνητικό, θετικό, ουδέτερο, υπάρχει τοπικάκι με τα σχέδιά μου. Εκεί προσβάλτε με και βρίστε με όσο θέλετε. Είστε πραγματικά καλοδεχούμενοι να το κάνετε και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Είναι κρίμα να καταλήξει αυτό το θρεντ σε άσχετα μονοπάτια. Ζητώ συγγνώμη και πάλι σε όσους θεωρούν ότι προσβλήθηκαν από τα γραφόμενά μου.

Πες το ανωμαλία, αλλά εμένα μου αρέσει την ιστορία να την κατανοώ διαβάζοντας το ίδιο το κόμικ, όχι να μου την εξηγούν οι δημιουργοί, ο εκδότης, εισαγωγικά κειμενάκια και δενξερωγωτιαλλο... Και δεν μ ενδιαφέρει να έχει κάποιος δομήσει ένα ολόκληρο σύμπαν με τις δικές του ιδιαιτερότητες, αν δεν μπορεί να το παρουσιάσει στην τελική. Αν είναι με δύο σελίδες κείμενο στην αρχή να καταλαβαίνεις περισσότερα από 40 σελίδες κόμικς, καλύτερα να γράψεις μια νουβέλα, να κοτσάρεις και τις εικονογραφησούλες σου και να σαι άρχοντας. Το κόμικ είναι ένα πολύ δύσκολο μέσο, και παρατηρώ ότι οι δημιουργοί δεν έχουν γνώση ούτε σεναριογραφίας ούτε εικονογράφησης για ΚΟΜΙΚΣ. Λυπάμαι που το λέω, αλλά, αν συνεχίσουν έτσι, δεν έχουν καμία προοπτική. Προφανώς δεν θέλω να μειώσω τους συγκεκριμένους δημιουργούς, απλώς εκφέρω άποψη και ίσως συμβουλή προς όλους τους επίδοξους δημιουργούς. Υ.Γ. Ναι, η κριτική μου είναι σκληρή κι ανάλγητη. Μα ακριβώς για αυτό είναι κακό ανάγνωσμα, δεν αναφερόμουν σε οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του. Και βεβαίως, δεν είναι δύσκολο ανάγνωσμα από επιλογή. Και το σχέδιο έχει πολλή λεπτομέρια χωρίς να έχει βάση. Εξαρτάται ποια ήταν η αρχική εμπειρία Σκέφτομαι να το ξαναπροσπαθήσω κάποια στιγμή πάντως...

Έτυχε και πήγα στο δεύτερο. Ο Ηλίας και ο Χρήστος είπαν πάρα πολύ σημαντικά και ενδιαφέροντα πράγματα για την δημιουργία ενός κόμικ, εστιάζοντας κυρίως στον παραγνωρισμένο εν Ελλάδι τομέα του σεναρίου, αλλά και της συνεργασίας σεναριογράφου-σκιτσογράφου. Αν μη τι άλλο ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον το ξετύλιγμα της δημιουργίας ενός κόμικ που έχεις διαβάσει και απολαύσει. Αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο προτείνω σε όσους ενδιαφέρονται να το παρακολουθήσουν... Προσωπικά με ενδιέφερε και το θέατρο από χαρτί λόγω ειδικότητας, αλλά είναι μόνο για παιδάκια!!!

Μία νέα προσέγγιση στο χρώμα! Πώς σας φαίνεται; (Παραθέτω και την πρώτη για να είναι πιο εύκολη η σύγκριση) Όταν θα έχω περισσότερο χρόνο θα φτιάξω και ένα καλό σκίτσο με τους χαρακτήρες.

Μου φαίνεται πρέπει ν αυξήσεις τις ώρες που δουλεύεις στον πάγκο... Έχεις δρομάκο ακόμα μπροστά σου, στο τελευταίο σκίτσο κάτι γίνεται...

Μου αρέσει ο τρόπος που το έθεσες!

Στα μονοκίνι.

Στο... σιδέρωμα; Μάλλον έχουμε διαφορετική άποψη για την έννοια του όρου καλλιτέχνης. Ο δημιουργός τέχνης ως υπηρέτης του κοινού (δεν χρησιμοποιώ την λέξη υπηρέτης αρνητικά) είναι όντως καλλιτέχνης; Θα έλεγα ότι σε κάποιες περιπτώσεις ναι, σε άλλες όχι. Το κοινό είναι πάντα πάνω από τον καλλιτέχνη και ορίζει τι είναι καλό και τι όχι; Έχω κάποιες ενστάσεις ως προς αυτό. Αυτό είναι κάτι που το ορίζουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και οι κριτικοί. Το κοινό απλώς επιλέγει τι από αυτά θα αποδεχθεί και θα καταναλώσει. Ακόμη, μιλάς για το κοινό σαν να ήταν κάτι το εντελώς ομοιογενές. Όμως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια αισθητικά κριτήρια. Και ποιες είναι οι ανάγκες του κοινού; Είναι συγκεκριμένες και κοινές για όλους τους ανθρώπους; Μάλλον όχι. Άρα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένα γενικό κοινό που διαιρείται σε υποκατηγορίες με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά. Ο καλλιτέχνης λοιπόν σε ποια από αυτές τις ομάδες ωφείλει να απευθυνθεί; Σε μία, σε περισσότερες, σε όλες; Αν απευθύνεται σε μία ομάδα και σε μία άλλη όχι, είναι καλός ή κακός δημιουργός τέχνης; Αν δεν αρέσει στην πλειονότητα αλλά αρέσει στην μειονότητα του κοινού είναι κακός δημιουργός; Αν ο ίδιος ο δημιουργός είναι και αποδέκτης του έργου (δηλαδή κοινό) και βρίσκει ότι αυτό το έργο τέχνης τον ικανοποιεί αισθητικά και καλύπτει τις ανάγκες του, είναι καλός ή κακός δημιουργός; Είναι καλλιτέχνης ο δημιουργός που απευθύνεται στον εαυτό του; Και ναι, αντικειμενικά δεν υπάρχει κακόγουστο κοινό. Υποκειμενικά όμως ναι. Αποκλείεται να μην έχεις σκεφτεί ποτέ για κάποιον ότι ντύνεται κακόγουστα, εκφράζεται κακόγουστα, καταναλώνει κακόγουστα αγαθά και τέχνη, δηλαδή ζει και δρα με τρόπο μη αποδεκτό από τις αισθητικές σου καταγραφές και προτιμήσεις.

Το ψήνω να πάω!!! Πάρα πολύ καλό, μπράβο στα παιδιά του κόμικντομ για την ιδέα και την πραγματοποίησή της!

Καλό! Το δεύτερο σώμα είναι λίγο δυσανάλογο, δεν βρίσκεις; (Ἀλλη φορά βάλε μια υπογραφη και από κάτω το σκιτσάκι...)

Βασικά προτείνω να αναφέρουμε όσα ξεφεύγουν σε γενικές γραμμές από την πεπατημένη, όσα δεν ανταποκρίνονται στην γενική αντίληψή μας για τα κόμικς, όχι αποκλειστικά όσα είναι εντελώς καινοτόμα και πρωτότυπα. Δεν χρειάζεται να είναι το αριστούργημα ή η κουλαμάρα που δεν έχουμε ξαναδεί. Το LYNCH χρησιμοποιεί μια όχι τόσο συνηθισμένη τεχνική χρωματισμού, όχι όμως και εντελώς ασυνήθιστη. Δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο, ούτε εντελώς τυποποιημένο και διεκδικεί μια προσωπική αισθητική. Νομίζω ότι εν τέλει αυτό είναι και το ζητούμενο του θέματος. (Όχι; ) Οι ακουαρέλλες είναι το πιο συνηθισμένο μέσο μη ψηφιακού χρωματισμού στα κόμικς, οπότε μάλλον όχι, εκτός κι αν τις χρησιμοποιεί άκρως ζωγραφικά. Η χρήση φωτογραφιών για το φόντο, αυτούσιες ή μερικώς επεξεργασμένες, είναι συνήθης τεχνική στα μάνγκα, οπότε μάλλον όχι. Η χρήση φωτογραφικής αναφοράς στα κόμικς είναι ο κανόνας παρά η εξαίρεση.

Το ρουμπίνι του Αβδούλ Ρατζ (Ellery Queen, ΠΑΠΥΡΟΣ ΓΡΑΦΙΚΑΙ ΤΕΧΝΑΙ ΑΕ, 2007) Σελ. 20 Πάντοτε το έλεγα ότι η μόρφωση θα σημάνει την καταστροφή της χώρας αυτής, είπε. Ο κόσμος άλλοτε διάβαζε μόνο τις σελίδες των σπορ και τα κόμικς, πού και πού έριχνε και καμιά ματιά και στις αγγελίες και με την υπόλοιπη εφημερίδα τύλιγε τρόφιμα. Και τώρα συναντώ ανθρώπους που κάθονται και διαβάζουν τις κριτικές.

Να ρωτήσω κάτι (για να καταλάβω και το θέμα, όχι τίποτε άλλο); Όταν αναφέρεσαι σε τεχνοτροπία, εννοείς μόνο υλικά και τεχνικές που δεν συνηθίζονται στα κόμικ (π.χ. κολάζ, φωτογραφία, λάδια, κάρβουνο), εννοείς διαφορετικό χειρισμό των συνηθισμένων υλικών, εννοείς διαφορετική τεχνική στην αφήγηση, εννοείς όλα αυτά μαζί (κι ακόμη περισσότερα);

Νομίζω μπορεί να θεωρηθεί κόμικ. Αλλά κάντε το ό,τι θέλετε. Όσο για τα πέντε ευρώ... ξέρεις πόσο χρεώνουν στα φωτοτυπάδικα της γειτονιάς (γιατί σε τέτοιο υποθέτω το τύπωσε) τις έγχρωμες εκτυπώσεις; Πάντως τα λεφτά μου δεν τα κλαψα.

Είναι αυτό που λέει ο τίτλος: Βιβλίο δραστηριοτήτων, που απευθύνεται κυρίως σε παιδικό κοινό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα και από κάποιον ενήλικα. Το βιβλίο παρουσιάζει με εικόνες, μικρά κόμικς και δημιουργικές ασκήσεις τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εργαστούμε για την δημιουργία ενός κόμικ.

Το εξώφυλλο του τεύχους 94.