CitizenX

Όταν έφυγα από Θεσσαλονίκη είχαν περισσέψει κάποια κομμάτια (όχι πολλά). Τα άφησα στην έκθεση και πιθανότατα θα διατίθενται μέχρι το τέλος της (αν δεν τα μαζέψει νωρίτερα ο Σταύρος). Κάντε μια βόλτα από την έκθεση και πιθανότατα να τα πετύχετε ή στείλτε κάποιον φίλο. Όσον αφορά το περιεχόμενο: Εδώ και δυο-τρία χρόνια (ίσως και περισσότερο) ο Σταύρος είχε ψιλο έτοιμο το υλικό για το Yellow Boy IV αλλά κάπου είχε στερέψει από ιδέες/μπουχτίσει με τον χαρακτήρα και δεν ήθελε να το κυκλοφορήσει. Κάπου εκεί του πρότεινα να φτιάξει μια τσόντα με υπόθεση μπας και βγάλουμε κανένα φράγκο. Και προέκυψε ο Δεξιοτέχνης. Μετά ξεκίνησε η συνεργασία με το socomic.gr και κάποιο από το υλικό ξαναδουλεύτηκε και μπήκε εκεί, αφήνοντας απ' έξω αυτά τα 22 στριπ. Όταν τα διάβασα αναρωτήθηκα και εγώ γιατί δεν μπήκαν στα άλμπουμ γιατί ήταν όντως αστεία. Όταν τα μελέτησα όμως πιο προσεκτικά, διαπίστωσα πως ο Yellow Boy έχει περισσότερο ρόλο κομπάρσου απ'όσο θα έπρεπε (τεχνικό πρόβλημα δηλαδή) και τα στριπ είναι πολύ πιο ωμά και σκληρά απ'ότι συνήθως (πρόβλημα περιεχομένου/έλειψη σωστής εστίασης στο θέμα). Ένα από τα στοιχεία που κατ'εμέ καθιστούν το Yellow Boy μια επιτυχημένη σειρά στριπ, είναι το γεγονός ότι ο Σταύρος χειρίζεται ένα πολύ δύσκολο θέμα (αυτό του άρρωστου παιδιού) με πολύ ευαισθησία και σωστές ισορροπίες. Τα στρίπ αυτά, όντας πιο σκληρά, έγερναν την πλάστιγκα προς την καφρίλα και θα έκαναν κάποιον να αισθανθεί ιδιαίτερα άβολα, αν δεν γνώριζε γενικότερα τη σειρά και τον Σταύρο. Ακόμα και όταν πουλάμε το βιβλίο στις εκθέσεις, μια λάθος λέξη σε έναν υποψήφιο αγοραστή μπορεί να κάνει κάποιον να νιώσει αποστροφή λόγω θέματος, μιας και ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ζόρια τραβάει ο καθένας. Γι'αυτόν τον λόγο, τις περισσότερες φορές βάζω τους επισκέπτες να το διαβάζουν πριν το αγοράσουν. Αυτός νομίζω είναι και ο λόγος που αυτό το υλικό έμεινε απ'έξω, αν και για να είμαι ειλικρινής δεν πρόλαβα να το συζητήζω διεξοδικά με τον Σταύρο.

Νομίζω πως το μόνο καινούριο πλην του Yellow Boy IV και του Yellow Boy-Θέλεις να Πεθάνω; ήταν το Μικρή Ιερουσαλήμ από τις εκδόσεις Jemma Press. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος γιατί, μιας και δεν είχα την τύχη να βρεθώ στο Athen's Con, για μένα ήταν πολλά τα καινούρια.

What the F*CK!!! Σάββατο, 28 Νοεμβρίου. Στις 21:00. + Μόλις 99 αντίτυπα!!!

Και ενώ οι εργασίες για τα εγκαίνια της 14η Έκθεση Κόμικς και Παιχνιδιών Στρατηγικής στη Θεσσαλονίκη είναι πυρετώδεις, ας ανεβάσω το δελτίου τύπου της νέας έκδοσης που ετοιμάσαμε. Να σημειώσω απλά πως η φετινή εκδήλωση έχει επετειακό χαρακτήρα για την Ένατη Διάσταση και γι'αυτό είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι. Για τον ίδιο λόγo, να ενημερώσω πως έχουν ανέβει διάφορα κειμενάκια στο enatidiastasi.blogspot.gr που αφορούν το παρόν, παρελθόν και το μέλλον της εκδοτικής μας. Δελτίο Τύπου Yellow Boy IV - Το Κουρέλι...Τραγουδάει Ακόμη Σχέδιο-Σενάριο: Σταύρος Κιουτσιούκης Η ζωή φαίνεται να κάνει κύκλους για τον χλωμό πιτσιρικά και για μια ακόμη φορά, περνά την πύλη του νοσοκομείου. Το σκηνικό οικείο και συνάμα εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο: Κυνικές νοσοκόμες, άνοστο φαγητό και ιατρικό προσωπικό αμφιλεγόμενης επιστημονικής κατάρτισης και ηθικής, σκιαγραφούν την καθημερινότητα του. Οι παρτίδες Τρίβιαλ με τον Θάνατο φαντάζουν χαλαρωτικές αλλά μάλλον οι σχέσεις τους συσφίγγονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Παρόλα αυτά, αντέχει ακόμη! Με αφορμή την επέτειο των δέκα χρόνων από την έναρξη της σειράς, ο Σταύρος Κιουτσιούκης επιστρέφει στις αλλόκοτες περιπέτειες του ξεχωριστού αυτού «ήρωα», σ’ένα επετειακό και- για πρώτη φόρα- έγχρωμο άλμπουμ. Βαθιά συναισθηματικός, ενίοτε μελαγχολικός αλλά πάντα με άφθονο μαύρο χιούμορ, παρουσιάζει μια σειρά από αστεία και γεμάτα ειρωνεία comic strips, που ακολουθούν τα χνάρια των μεγάλων σατιρικών δημιουργών της ευρωπαϊκής κόμικς σκηνής. Το Yellow Boy IV: Το Κουρέλι …Τραγουδάει Ακόμη, περιλαμβάνει τα comic strips που παρουσιάστηκαν στο socomic.gr το χρονικό διάστημα 2014-2015 και θα κυκλοφορήσει στις 26 Νοεμβρίου, στα εγκαίνια της 14ης Έκθεσης Κόμικς και Παιχνιδιών Στρατηγικής με τίτλο «Παράξενες Μέρες», στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης. Στα πλαίσια της έκθεσης, θα διατίθεται και η αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση Θέλεις να Πεθάνω; / 22 Ακυκλοφόρητα Στριπ με τον Yellow Boy, με τιράζ μόλις 99 αντίτυπα. 1η Έκδοση: Νοέμβριος 2015 Είδος: comic strip/χιούμορ Διαστάσεις: 11,5 x 16 Αριθμός σελίδων: 72/ Έγχρωμο Τιμή: 3,99 ευρώ ISBN: 978-618-5115-08-1 Το Yellow Boy IV: Το Κουρέλι …Τραγουδάει Ακόμη κυκλοφορεί με την υποστήριξη της ΙΟΝ Σοκοφρέτα και socomic.gr

Τα σχόλια για την ποιότητα της έκδοσης και τα σχόλια σχετικά με την έκδοση του Τερζό, το 2004, μου κίνησαν την περιέργεια καθώς δεν θυμόμουν την παλιά έκδοση ως "κακής ποιότητας". Να σημειώσω ότι δεν αγόρασα ξανά τον νέο τόμο καθώς δεν περιείχε κάποιο επιπλέον υλικό ούτε και ξεχώρισε για την ποιότητα του. Τον ξεφύλισα προσεκτικά όμως, συνέκρινα τις δύο εκδόσεις και ιδού τα συμπεράσματα μου: Ο νέος τόμος έχει το πλεονέκτημα του μεγαλύτερου format και του πιο "ζεστού" στο μάτι εξωφύλλου. Αλλά ο παλιός τόμος είναι συνολικά καλύτερος ποιοτικά. Και αυτό επειδή η ποιότητα του χαρτιού που επιλέχθηκε για την επανέκδοση "αποροφά" μέρος του χρώματος και το τελικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο "λαμπερό", στοιχείο σημαντικό για την ποιότητα μιας έκδοσης. Συνολικά η όλη αισθητική του καινούριου Σπλας, είναι παρόμοια με αυτή των σκανδιναβικών εκδόσεων (τέτοιο είδος χαρτιού έχω συναντήσει σε πολλές νορβηγικές εκδόσεις). Αντίθετα, η έκδοση του Τερζό χρησιμοποιεί το είδος του χαρτιού που χρησιμοποιούσε κατά κόρον η Vertigo εκείνη την εποχή (πέρα από την παρόμοια υφή, όσοι αρέσκεστε στο να μυρίζετε τα κόμικς σας, θα διαπιστώσετε ότι έχουν μια σχεδόν όμοια μυρωδιά). Δεν είναι φοβερής ποιότητας αλλά επέτρεπε στα χρώματα να "γράφουν" καλύτερα. Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τον μέσο αναγνώστη αλλά μιας που εμείς εδώ τη βρίσκουμε ψυρίζοντας τα πράγματα είπα να καταθέσω τη γνώμη μου. Εν ολίγοις, προτιμώ την έκδοση του Τερζόπουλου.

Πλάκα κάνεις! Θα ορκιζόμουν ότι είσαι εσύ!

Και αυτό είναι το τελικό και επίσημο δελτίο τύπου με όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε και το οποίο οριστικοποιήθηκε σήμερα. Κάποιες από τις πληροφορίες που αναφέρθηκαν παραπάνω έχουν αναθεωρηθεί. Ότι αλλαγές υπάρξουν από εδώ και στο εξής, θα είναι αλλαγές τις τελευταίας στιγμής. Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε από κοντά! ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 14η Έκθεση Κόμικς & Επιτραπέζιων Παιχνιδιών στη Θεσσαλονίκη 26 - 29 Νοεμβρίου 2015 ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ / Jours Étranges! Οι εκδόσεις Ένατη Διάσταση, ο Ε.Σ.Φ.Ι.Π.Σ. (Ελληνικός Σύλλογος Φίλων Ιστορίας και Παιχνιδιών Στρατηγικής) και η ομάδα ανεξάρτητων δημιουργών κόμικς Inkorrekt, σε συνεργασία με τoν ιστοτόπο Comic-N-Play, το εργαστήριο ελευθέρων σπουδών COMINK, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και με την υποστήριξη της «Φοιτητικής Εβδομάδας» του Α.Π.Θ. και του Ι.Ε.Κ. ΔΕΛΤΑ, διοργανώνουν από την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου έως και την Κυριακή 29 Νοεμβρίου, την έκθεση κόμικς και επιτραπέζιων παιχνιδιών με τίτλο "ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ". Η έκθεση, όπως και τις τέσσερις προηγούμενες χρονιές, θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα Αλλατίνη-Ντασώ του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης (Λεωφ. Στρατού 2Α) και αποτελεί τη συνέχεια ενός επιτυχούς θεσμού στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας, που ξεκίνησε πριν από δεκαπέντε χρόνια. Φέτος, θα παρουσιαστούν τα πρωτότυπα έργα περισσοτέρων από 45 Ελλήνων δημιουργών κόμικς- ερασιτεχνών, πρωτοεμφανιζόμενων, επαγγελματιών αλλά και σπουδαστών του εργαστηρίου ελευθέρων σπουδών Comink- τα οποία θα περιλαμβάνονται και στον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης, την επιμέλεια και διάθεση του οποίου έχει αναλάβει, για μία ακόμη χρονιά, η μη κερδοσκοπική εκδοτική εταιρία Ένατη Διάσταση. Οι επισκέπτες θα μπορούν, επίσης, να δουν από κοντά την διαδραστική μακέτα-παιχνίδι που ετοίμασε ο σύλλογος Ε.Σ.Φ.Ι.Π.Σ., ειδικά για την φετινή διοργάνωση, με θέμα: Το Μακεδονικό Μέτωπο - 1915, με αφορμή την εκατονταετηρίδα από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της εκθέσεως, θα στηθούν και πολλά ακόμα επιτραπέζια παιχνίδια επίδειξης και συμμετοχής, όπως και παιχνίδια ρόλων, με ελεύθερη συμμετοχή για τους επισκέπτες και απευθυνόμενα προς όλες τις ηλικίες. Οι επιδείξεις αυτές θα γίνονται από ομάδες που ειδικεύονται στην «τέχνη» του gaming. Στη φετινή διοργάνωση τον ρόλο αυτό ανέλαβαν οι Requiem for Greece και Go.roleplay initiative, η ομάδα Dragon Tale από τις Σέρρες, η εταιρεία Gamecraft, η Ελληνική Ομοσπονδία Stratego Hellas (παρουσία του πρωταθλητή και προέδρου της Σταύρου Σεκερτζή), καθώς και η επιχείρηση Playhouse , αλλά και οι εταιρείες σχεδίασης επιτραπέζιων παιχνιδιών Alcyon Creative και Purple Games. Από το απόγευμα της Πέμπτης 26 Νοεμβρίου μέχρι και το βράδυ της Κυριακής 29 Νοεμβρίου (ωράριο λειτουργίας: 10.00 π.μ. - 22.00 μ.μ.) θα λειτουργεί bazaar εκδοτικών οίκων και εξειδικευμένων στα κόμικς καταστημάτων, με ενδιαφέρουσες νέες εκδόσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προσφορές και ευκαιρίες για τους επισκέπτες. Στο φετινό bazaar συμμετέχουν οι εκδόσεις Jemma Press, Web Comics, Ένατη Διάσταση και Add Art καθώς και η Λέσχη Φίλων Κόμικς, αλλά και τα εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία Comicstrip και Cosmic Realms. Συμμετέχουν επίσης τα καταστήματα Anime House, Ε-fantasy, Otakustore.gr, Blitz, Digital Fantasy, Angrynerd.gr και Ηobby Games, με έξυπνα επιτραπέζια παιχνίδια, παιχνίδια με κάρτες, συλλεκτικά είδη, είδη δώρων και κατασκευές. ----------------------------------------------------- Η φετινή διοργάνωση θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει διακεκριμένους Έλληνες και ξένους δημιουργούς οι οποίοι θα παρουσιάσουν το έργο τους σε ειδικές εκδηλώσεις. Αναλυτικά: Παρασκευή 27 Νοεμβρίου ---20.20 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • David Prudhomme (Γαλλία) • Πέτρος Χριστούλιας (Ελλάδα) Με αφορμή την επανέκδοση στη χώρα μας του βραβευμένου άλμπουμ Ρεμπέτικο: Το Κακό Βοτάνι (εκδόσεις Γνώση) του David Prudhomme και τη βράβευση του άλμπουμ Γυρνώ σαν Νυχτερίδα (εκδόσεις Jemma Press) του Πέτρου Χριστούλια, οι δύο δημιουργοί θα μιλήσουν για το ρεμπέτικο και την ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του 1930 και τον τρόπο με τον οποίο αυτά προσεγγίστηκαν στα κόμικς τους. Σάββατο 28 Νοεμβρίου ---17.00 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • Wilfried Ploderer (Αυστρία) O αυστριακός καλλιτέχνης του φωτορεαλισμού, θα κάνει επίδειξη χρήσης διαφόρων υλικών ζωγραφικής της εταιρείας κατασκευής υλικών σχεδίου CRETACOLOR. Την διερμηνεία της παρουσίασης θα αναλάβει ο καθηγητής γερμανικής γλώσσας Γιάννης Αντωνάκης, με την υποστήριξη των φροντιστηρίων ξένων Γλωσσών Galileo Galilei. ---18.45 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • Μarko (Γαλλία) • Τάσος Ζαφειριάδης (Ελλάδα) • Πέτρος Χριστούλιας (Ελλάδα) Με αφορμή τα εκατό χρόνια από την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου και τον τρόπο με τον οποίο αυτός προσεγγίστηκε στα κόμικς τους, ο Marko θα παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό την τριλογία του με τίτλο Les Godillots (εκδόσεις Bamboo), ενώ οι Πέτρος Χριστούλιας και Τάσος Ζαφειριάδης θα μιλήσουν για το άλμπουμ τους Χαρακώματα: Ιστορίες από την Οδό Γάγγραινας (εκδόσεις Jemma Press). Συντονίζει ο Πέτρος Μαρτινίδης (συγγραφέας, αρθογράφος, καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτονικής Α.Π.Θ.) ---20.00 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • Aβραάμ Κάουα (Ελλάδα) • Βαγγέλης Ματζίρης (Ελλάδα) Ο συγγραφέας Αβραάμ Κάουα, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό της Θεσσαλονίκης το graphic novel Δημοκρατία (εκδόσεις Ίκαρος) που δημιούργησε με τους Αλέκο Παπαδάτο και Annie Di Donna και το οποίο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ταυτόχρονα, θα γίνει και η πρώτη παρουσίαση της νέας δουλειάς που συνυπογράφει με τον εικονογράφο Βαγγέλη Ματζίρη, με τίτλο Übermensch (εκδόσεις Jemma Press). Συντονίζει ο Πάνος Κρητικός (εκπαιδευτικός, εκδότης). ---21.00 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • Σταύρος Κιουτσιούκης (Ελλάδα) Με αφορμή τη δεκαετή εκδοτική παρουσία του παράξενου «ήρωα» του Σταύρου Κιουτσιούκη, ο δημιουργός θα παρουσιάσει το νέο του μίνι άλμπουμ με τίτλο Yellow Boy 4: To Κουρέλι Τραγουδάει Ακόμα (εκδόσεις Ένατη Διάσταση ). Συντονίζει ο Nίκος Δαλαμπύρας (ραδιοφωνικός παραγωγός, φιλόλογος, εκδότης). Κυριακή 29 Νοεμβρίου ---18.00 μ.μ. – Αίθουσα Νehama--- ● Νικόλας Στεφαδούρος / Stef. (Eλλάδα) Ο διαβόητος Μισέλ, πρωταγωνιστής της σειράς Ο.Μ.G. Zombie! επιστρέφει μαζί με μια ορδή φανατικών και αιμοδιψών νεκροζώντανων, για την παρουσίαση του δεύτερου τόμου των περιπετειών του από τις εκδόσεις Webcomics. ---19.30 μ.μ. - Αίθουσα Nehama--- • Εlettra Stamboulis (Ιταλία) • Angelo Mennillo (Ιταλία) Στην πρώτη πανελλήνια παρουσίαση του έργου τους, οι δυο δημιουργοί θα μιλήσουν για το άλμπουμ τους Μικρή Ιερουσαλήμ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Jemma Press. Συντονίζουν οι επιμελητές της μετάφρασης του έργου στην ελληνική γλώσσα Γιάννης Μιχαηλίδης (φιλόλογος, αρθογράφος) και Κωνσταντίνα Γερ. Ευαγγέλου (πρόεδρος Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ) ----------------------------------- Οι εκδηλώσεις της φετινής διοργάνωσης πλαισιώνονται και με ομιλίες και εργαστήρια που συνεχίζονται ακόμα και μετά την λήξη του πρώτου «φεστιβαλικού» τετραημέρου. Πιο συγκεκριμένα: Παρασκευή 27 Νοεμβρίου ---18.00 μ.μ. – Αίθουσα Nehama--- O ερευνητής και συλλέκτης comics Θοδωρής Παπαδόπουλος θα κάνει μια εισήγηση για τον χώρο των αμερικανικών υπερηρωικών κόμικς δίνοντας συμβουλές, παραδείγματα και οδηγίες για το πώς μπορεί να αρχίσει κανείς το «ταξίδι» του στον συγκεκριμένο μαγικό, αλλά και συνάμα αχανή κόσμο. ---21.30 μ.μ. – Αίθουσα Nehama--- Η ομάδα Requiem For Greece, με τον συντονισμό και τη συμμετοχή των αφηγητών του Thessaloniki by Night, θα εισηγηθεί μιας παρουσίασης σχετικής με την μυθοπλασία του παιχνιδιού Vampire και την γενικότερη φύση των L.A.R.P. παιχνιδιών. Τρίτη 1 Δεκεμβρίου ---20.00 μ.μ. - Aίθουσα Nehama--- Ο συγγραφέας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Προϊστάμενος του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης Αντώνης Σατραζάνης παρουσιάζει τα έργα του Οι τρείς Γάλλοι Αρχιστράτηγοι της Στρατιάς της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη και Η Γαλλική Στρατιά στην Θεσσαλονίκη, Το ειρηνικό της έργο στη Μακεδονία (1915-1918) που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις University Studio Press. Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου ---19.00 μ.μ. - Αίθουσα Νehama--- H βραβευμένη Ελληνίδα cosplayer Ηοro Von Kaida θα δείξει στους θαυμαστές του χώρου του cosplay όλα όσα αυτοί χρειάζονται για να κατασκευάσουν τη δική τους πανοπλία και να την κάνουν να φαίνεται αληθινή. Επίσης, δε θα μπορούσαν να λείπουν από το εργαστήριο της και λίγα… όπλα! --------------------------------- Παράλληλα έχει προγραμματιστεί και μια σειρά προβολών με ενδιαφέροντα θέματα για όλες τις ηλικίες. Αναλυτικά: Δευτέρα 30 Νοεμβρίου ---20.00 μ.μ. – Αίθουσα Νehama--- Ο Γιάννης Ζαχόπουλος και το AZA Video Cinema Club θα μας παρουσιάσουν μια επιλογή των καλύτερων φετινών ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους του 8ου Τ.Ι.S.F.F. (oι προβολές έγιναν στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 50α ΔΗΜΗΤΡΙΑ). Μαζί του οι διακεκριμένοι δημιουργοί κινουμένων σχεδίων Steve Woods (βραβείο BAFTA) και Marko. Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, Τετάρτη 2η Δεκεμβρίου, Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου --- 21.00 μ.μ. – Αίθουσα Νehama--- Προβολή επιλεγμένων ξένων κινηματογραφικών ταινιών με θέμα τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την επιμέλεια του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και του συλλόγου E.Σ.Φ.Ι.Π.Σ. Επίσης: Μουσικές βραδιές χαλάρωσης και ευκαιρίας για γνωριμία μεταξύ των φιλοξενούμενων δημιουργών, αλλά και των επιχειρηματιών, συλλόγων και επισκεπτών της φετινής διοργάνωσης ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ, θα προσφέρουν τα καφέ-μπαρ Bolivar (Πλ. Ναβαρίνου 3), U-Fleku (Βαΐου 2, Λαδάδικα) και “Wonderwall-The Roof ’n Roll Hall” (Αιγύπτου 16Α, Λαδάδικα). Η φετινή διοργάνωση θα κλείσει πανηγυρικά με αποχαιρετιστήριο party με δωρεάν είσοδο, μουσικές επιλογές από γνωστούς d.j. της Θεσσαλονίκης και κληρώσεις πολυάριθμων δώρων, την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου στις 21.00 μ.μ. στην Γκαλερί Αλλατίνι-Ντασώ του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης. Mεγάλος δωροθέτης της φετινής εκδήλωσης είναι η επιχείρηση εισαγωγής και εμπορίας παιχνιδιών AS Company, ενώ στις κληρώσεις δώρων της φετινής διοργάνωσης συμμετέχουν και οι επιχειρήσεις Jemma Press, Πρωτοπορία και Τ.G.I. Friday’s καθώς και τα καταστήματα Fantom Toys, Ε-Fantasy, Πάρε-Δώσε, Πινόκιο, Άγνωστη Καντάθ, Habanera-Cocktail Bar Restaurant, Hobby Games και Anime House. Την όλη διοργάνωση θα πλαισιώνει και φέτος πλήθος εργαστηρίων, με την συμμετοχή των δημιουργών David Prudhomme (Γαλλία-σχεδιασμός κόμικς), Marko (Γαλλία-σχεδιασμός κόμικς), Βαγγέλη Ματζίρη (γλυπτική φιγούρας), Αλέξανδρου Παπαγιάγκου (σχεδιασμός manga), Πέτρου Φωτιάδη/Dirty Brushes (βάψιμο μινιατούρας), Mανώλη Φραγγίδη (σχεδιασμός κόμικς) και Geo Kuromi (Ελλάδα-στολές cosplay), που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες, με ελεύθερη είσοδο. Αναλυτικό πρόγραμμα τους, όπως και οι φόρμες για τις αιτήσεις συμμετοχών στα εργαστήρια αυτά θα βρίσκονται αναρτημένα στον ιστότοπο της διοργάνωσης: www.comic-n-play.gr Τα σχολεία θα ενημερωθούν με ξεχωριστό έγγραφο για τα εργαστήρια και το περιεχόμενό τους, όπως και για τις δηλώσεις συμμετοχής. Τα εργαστήρια αυτά θα λειτουργήσουν μόνο για τα σχολεία από την Δευτέρα 23 Νοεμβρίου μέχρι και την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου, σε δύο πρωινές και δύο απογευματινές βάρδιες. Τα αναλώσιμα των εργαστηρίων είναι ευγενική χορηγία του καταστήματος ειδών καλλιτεχνίας και hobby Art Time (πεζόδρομος Γ. Σταύρου 3&5). Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους συνεργάτες της εκδήλωσης θα βρείτε στους παρακάτω ιστότοπους: Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών Comink: http://www.comink.gr/ Ομάδα Inkorrekt: http://inkorrekt-comics.blogspot.gr/ Ένατη Διάσταση: http://enatidiastasi.blogspot.gr/ Ελληνικός Σύλλογος Επιτραπέζιων Παιχνιδιών Στρατηγικής: www.esfips.com Φοιτητική Εβδομάδα: https://www.auth.gr/student-week Ι.Ε.Κ. ΔΕΛΤΑ: http://www.delta-iek.gr/ Για άλλη μία φορά, επίσημος χορηγός επικοινωνίας θα είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός 1055 ROCK (FM 105,5 ) της Θεσσαλονίκης. Επίσης, χορηγοί επικοινωνίας της εκδήλωσης είναι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί FM 102, 9.58 FM και FM100, οι τηλεοπτικοί σταθμοί ΤV5 MONDE, ΤV 100, η ΕΡΤ 3, τα περιοδικά Biscotto, I.Q. Magazine και Frog city guide, καθώς και τα διαδικτυακά κανάλια KoiPlay, Bit Bite αλλά και ο ιστοτόπος www.inthessaloniki.com. http://www.1055rock.gr/ http://www.biscotto.gr/home/index.html http://webtv.ert.gr/ http://www.fm100.gr/ https://www.facebook.com/koiplay https://www.facebook.com/bitbiteGR http://www.mycampus.gr/ http://www.inthessaloniki.com/el/ http://www.tv5monde.com/ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΦΕΤΙΝΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ: www.comic-n-play.gr Πληροφορίες: Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης: τηλ. 2310 821 231, www.ift.gr Ωράριο λειτουργίας: 10.00 π.μ. - 22.00 μ.μ. Εγκαίνια: Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015, ώρα 20.00 μ.μ. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη!

Γιώργο, αν δεν έχει ο Βασίλης πρόβλημα, εμένα με ενδιαφέρουν τα ΠαραΠέντε #35,39, 53, 55 και 56

Έχω το Frankenstein του Crepax στην πρωτότυπη ιταλική του έκδοση. Χμμμμμμμμμ. Αν δεν κάνω λάθος ήταν το τελευταίο του άλμπουμ, είχε σοβαρότατα προβλήματα όρασης προς το τέλος και γενικότερα το άλμπουμ αυτό δεν είναι φτιαγμένο από τον Crepax που αγάπησα. Δεν μου είχε αφήσει καλές εντυπώσεις σαν άλμπουμ. Κατά τα άλλα, είναι από τους δημιουργούς που λατρεύω.

Πρόκειται για μια απλή και χαριτωμένη ιστορία και την βρήκα και αρκετά πρωτότυπη. Είναι τίμιο στην προσέγγιση του και διαβάζεται ευχάριστα.

Το υλικό που παρουσιάζεται εδώ, αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ Scenes de la Vie de Banlieue, που κυκλοφόρησε έγχρωμο στη Γαλλία το 1977 (και συγκεντρώνει υλικό από το Pilote). Εξαιρετικό υλικό, επί τη ευκαιρία...

Μιας και γίνεται συζήτηση- και χαίρομαι που το Σιμμιόττο αρέσει στα μέλη του φόρουμ- παραθέτω ένα κείμενο (δυστυχώς στα αγγλικά), όπως δημοσιεύτηκε στη συλλογή δοκιμίων Aspects of Representation -Studies on Art and Technology: New Technologies in Contemporary Cultural Expression από το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το 2008. Μεταξύ των κόμικς που αναλύονται είναι και το Σιμμιόττο. Όποιος έχει την υπομονή να διαβάσει το κείμενο... Υ.Γ. Η επενέκδοση της Μαμούθ ξεχωρίζει από την ποίοτητα της. Έχει πιο ιλουστρέ και πιο λεπτό χαρτί (απ'ότι έμαθα ο τύπος χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε για την αρχική έκδοση δεν κυκλοφορεί πλέον στην τυπογραφική πιάτσα) και το σημαντικότερο, η εκτύπωση είναι ψηφιακή ενώ η αρχική ήταν offset. Panos Kritikos Illustrating a Corrupted World: Shades of political corruption in mainstream comics In the history of sequential art, there is a milestone moment that could be described as the “age of maturity” for the comics medium, marking the passage from the “comic” or “funny” books to the domain of a new art form. This turning point varies according to each country and its particular “comics scene”. In Europe, the thematic transaction to more mature subjects and illustrating techniques coincides with the tempestuous events of 1968 in France and their aftermath all over the continent. This set the stage for political and social relevance in comics – something which had only been implied up to that point. Every time that milestone moment occurs, comics grow up and race toward adulthood. They begin to record social and political reality, they criticize and comment on current affairs and they gradually shape a new generation of “concerned” audiences. In their attempt to criticize the corruption of the authoritarian powers of their age and to condemn the hypocrisy and conservatism of previous decades, these comics emphasize matters of ethics that, for many years, constituted a taboo for a narrative form based on a readership of minors. The underground artistic movement in Europe and the United States gave birth to a core of artists who embraced the new trends and became the flag bearers of this new approach. Through the artistic underground, free artistic and political expression became the norm, helped immeasurably by the fact that comics flew under the cultural radar thanks to the limited copies of the comic books produced and the even more limited access to wider audiences due to problematic distribution. Consequently, the tolerance of the censorship authorities was higher, avoiding open conflicts: the limited number of readers did not constitute a threat, neither to the comic book industry nor to the ethical codes and norms of society. However, once the spark was lit, it was a matter of time before a fire broke out. The eventual maturity of the readers, in combination with the constantly changing and developing needs of the market, gradually led to the “invasion” of social criticism in the mainstream comic book scene, setting new standards for comics, both as an art form and as a marketing product. Of course, the industry never ignored the potential of the medium as a means for transmitting views on life and political ideas. In times of crisis, mainstream comics were often used by the big publishing houses for reasons of propaganda, promoting controversial information and transforming an apparently innocent form of entertainment for younger audiences into a conscience former. The case of the Norse thunder god Thor fighting the Latin American and Russian communists in the ’60s (Journey Into Mystery #84 and #87, Marvel Comics) or the representation of the Iranian government in the United Nations by the evil Joker in the ’80s (Batman #429, DC Comics) are characteristic examples of the propagandistic role that comic books may play, and so is the more recent example of the collective reactions of the heroes of Marvel and DC comics to the events that followed 9/11. Through time, illustrated narrative fiction has moved from the realm of mere entertainment to the domain of politics, continuously balancing on the tightrope between art and brainwashing. In Europe, comics for mature readers became strongly political during the ’70s, adopting an almost limitless satirical and critical attitude, which was supported by the new magazines that flourished at the period and were embraced by a very wide and varied readership. The story of Simmiotto, published serially in the Italian Alter magazine, in 1975, is a representative example of the revolutionary spirit in ’70s comics. Cleverly written by Silverio Pisu and impressively drawn by Milo Manara, the series records episodes from the life of an ape made of stone, adapted for the European comic book market straight from Chinese tradition. Simmiotto made his first appearance in the western world in a novel by Wu Ch’eng-en, a writer whose historical existence is questioned. The book actually consisted of a variety of Chinese myths and its first seven chapters were chosen by the two creators for adaptation to the form of a comic book story. Approaching the story as a commentary on human nature and a reflection of the new social reality imposed by the authorities and the conditions of the period, Manara and Pisu created a sequence of events that form multiple levels of reading and touch upon metaphysical, political, social and ethical matters. In the Italian language, “Simmiotto” stands both for the word “ape” and the expression “naughty child”. Although born through immaculate conception (in order for his exceptional and charismatic nature to be justified) and despite the messianic role he acquires in the progression of the story, Simmiotto actually stands for the everyman, in the way the term is used in literature since the Middle Ages. Simmiotto represents the human who realizes his inner power and potentiality and starts his own progress to godhood. In contradiction to literary and mystical tradition, Simmioto’s main opponent in this task does not prove to be his own problematic personality, but the established religious and political authorities which pursue the preservation of their power and the desensitizing of the masses. However, to their misfortune, Simmiotto calls himself “conscious of the emptiness” (his desensitized existence) and becomes dedicated to reclaiming the privileges that should accompany his spiritual enlightenment and his social position, as the king of those who dared to change the world (at some point in the story, Simmiotto is actually proclaimed king of the hippies’ movement). Thus, he collides with the merciless, plump and perverse “Emperor of the World”, who, corrupted by the continuous exercise of power, seeks to control the revolutionary spirit of Simmiotto, initially through the granting of privileges and, once this approach fails, through violence. Engaged in war with the “Emperor”, Simmiotto comes into open conflict with the three forms of power that constitute the essence of the organization structure of the world: the politicians, the military and the clergy. Having experienced the “search for the divine” through religion, he is led into a spiritual dead end, as he soon realizes that everything offered and acquired through religious tactics and devotion has an exchange value only in an immaterial, posthumous existence, and that the role of the clergy is limited to the control of the masses of believers and the creation of spiritual shepherds. In the story, the reader witnesses this realization in the words of the high priest of the temple visited by Simmiotto, who rushes “to give a name” to the newcomer. Taken in good faith, this could be the first stage in the initiation process of an apprentice, who tries to be released from the binding elements of his earthly identity. However, the reader cannot ignore the allusion to the Old Testament episode in which Adam, under divine order, names every animal in the Garden of Eden in an attempt to acknowledge his superiority over them. The rule is clearly set: Once you name something, you own it, you have power over it. Similarly, the political forces of the Emperor, addicted to the generous delivery of virtual privileges and meaningless positions of power, try to bribe Simmiotto by offering him the “Ministry of the Immortal Inspector of the Imperial Stables”. This is of course, a standard tactic of deception, for experienced politicians who know how to apply to the vanity of the masses and especially to those imprudent enough to demand such meaningless positions and to claim them. However, their failure to buy off Simmiotto does not leave the establishment much of a choice, and violence appears to be the only solution. With armed forces at his disposal and with the soldiers enthusiastically on his side, the Emperor sets himself against Simmiotto’s frenzy for power and tries to keep the balance. However, a fragile and short-lived peace is imposed only after the intervention of Er-Lang’s Nazi forces (fascism being an annoying but always useful tool to those in power) and the assistance of TV propaganda – a secret weapon, recently introduced to armed warfare. In the end, Simmiotto is defeated by Buddha himself and balance is restored through divine intervention. Apparently, the revolutionary spirit of the ’70s became controllable by traditional means. The old-fashioned but always powerful “divine plan”, which demands from every human to be aware of his social position, in combination to Simmiotto’s personal weakness and failure restored the norms and sealed the fate of Manara and Pisu’s protagonist. The two creators record a world of change and conflict, but the end of the story seems rather pessimistic. The “ideal” world the generation of ’68 fought for is soon leveled by imperialism, while traditional authoritarian forces, though outdated and slothful, manage to preserve power, to manipulate and repress every effort to subvert the existing status quo. The ’80s brought innovating and radical changes in European economy and its social structure. On the one hand, communist countries remained loyal to their cultural and economical isolation, while, on the other hand, the social and financial polarization, imposed by conservative European governments, enlarged the discrimination gap between those who have and those who have not. The cover of the third issue of the Hellblazer series reflects the anxiety of the era: In an underprivileged neighborhood in London, the star of the series, streetwise occultist John Constantine, passes by a graffiti on a wall warning the reader that “voting Tories can damage your health” while, below it, an altered poster from Margaret Thatcher’s election campaign portrays the “iron lady” with fangs and the Number of the Beast (666) curved on her forehead. The symbolism is clear, humorous and a firm condemnation of the conservative income policy of “Thatcherite Britain”: it portrays it as a vampire that “sucks the blood of the people” and, at the same time, evokes biblical connotations, alluding to the overthrowing of world order by the forces of evil, as described in The Apocalypse of St John the Divine. “The end of days” is here and we live it! Actually, the clever concept of this cover is more than a simple marketing trick or a glib political statement. The two British creators of this particular issue, Jamie Delano (writer) and John Ridgway (artist), feeling free to express their political beliefs (as their comics are published by DC Comics, an American company in the U.S.), insert these biblical allusions in order to offer a satirical, “cheesy” and uncensored description of the British Elections of ’87, where the conservatives claimed control of the country for the third consecutive time. In the story, John Constantine comes face to face with a group of real demons who live in the slums of London disguised as yuppies. The demons, led by Mammon, “the arch demon of profit”, tempted by the endless possibilities of financial and political climbing the new era offers, are determined to “seize the day” and become regulators of the British economy. As one of them states: “Politically, the time is right. The haves are so terrified of becoming have-nots that it’s dog eat dog up there”. Thus, London is transformed into the financial department of Hell, an impression strengthened by the preference the demons show for slum neighborhoods (which differ little from Hell), as they remain undeveloped and abandoned by the state. In contradiction to Manara and Pisu’s Simmiotto, the ruling class in Hellblazer is not represented by the traditional forms of authority but by an impersonal, faceless financial elite with dark purposes and even darker methods of action. Government corruption is so deep that it reaches – and entices – Hell. As the reader may see in the pages of Hellblazer, this hell may be very real and symbolically reflected back to our world. Constantine faces the demons and in his own unique way manages to trick them and send them back to the bottomless pits. However, he fails to do the same with the “demons” of the material plane. In the last page of the story, he finds himself tied and hanging from the ceiling, watching the conservatives win another election on TV. Incapable of any reaction, as helpless and impotent as the average British citizens of that time, he mumbles: “Like I said, there’s more than one road to Hell”. If Delano and Ridgway’s Hellblazer records the pessimistic attitude toward the 80’s newly formed reality, Neil Gaiman and Mike Allred, in their 1993 revival of a long-forgotten DC character from the ’70s, (in #54 of Gaiman’s series The Sandman), chooses a rather optimistic approach and creates an interesting “what if?” of a story. Prez Rickard, at the age of 18, becomes the youngest president of the U.S. and the protagonist of the Prez series, one of the strangest and most uncompromising comic book series DC ever published (lasting a mere 4 issues in 1974). Gaiman’s approach to the character is based on the idea “what if the United States of America were finally led by the perfect president?” Prez Rickard is young, handsome, cultured and, above all, willing and capable of solving every problem that scourges American society. He is the “golden boy” (a fitting characterization that is also the title of Gaiman’s and Allred’s story), a new Messiah who came to save and heal not only the new continent but the rest of the world as well. Gaiman, indeed, gives a biblical proportion to his story, and alluding to Prez as an archetypal savior similar to Jesus Christ. Prez worthily gains the presidency and for eight years everything in the country works properly. Up to the point his service ends… Gaiman’s story is not dominated by an aggressive or revolutionary spirit but by an optimistic attitude. The corrupted status quo of political authority is represented here through the enigmatic figure of Boss Smiley, who controls politics and economics and is hidden behind every controversial political act. He is portrayed as an elegantly dressed gentleman whose head is substituted by the famous “smile face” sign. This self-proclaimed lord of the world becomes the arch-nemesis of the young president. Prez refuses Smiley’s invitation to rule the world together and keeps him at a distance so as to avoid any possible negative influence. The pure and uncorrupted Prez wins the battle against Boss Smiley and everything he represents and raises himself to a messianic level of existence. However, the roots of evil appear to be much deeper and time becomes its most powerful ally. Gaiman’s optimism loses the battle with time and becomes nothing more than a beautiful memory by the end of Prez’s second presidential term. Prez is retired peacefully and things become normal again. Those who succeeded him are neither good nor bad and definitely do not have the “gift” to awaken people from their political lethargy. There is no more “golden boy” in America. Gaiman’s critical approach is not turned against traditional forms of authority but mainly against the placidity of the average modern citizen. Citizens of the ’90s are familiar with political corruption, they do not trust the system and they are sure that those in power are able to twist and manipulate circumstances. This form of corruption is impersonal or hidden behind a mask of fake economic growth and false prosperity. People of the ’90s are either unwilling or unable to react. The citizens of America in Gaiman’s and Allred’s story were looking forward to a “golden boy” who would activate their instincts and lead them to salvation. But once the “revolution” started, no one was willing to proceed. Prez became the symbol of a perfect world that never came and the political conflict reaches metaphysical proportions: Good versus Evil. At the end of the story, Boss Smiley is comfortably sitting at his throne and everything becomes clear. Politics, idealism, corruption are all one, part of the same world, the two sides of a coin. Smiley is both God and Devil, the perfect representative of a new era where religious boundaries collapse and values become extinct. In this world everything is business. The new millennium is marked by the cataclysmic events that followed 9/11 and by the return to the “traditional values” of political corruption. The 21st century did not introduce a brave new world of delight and futuristic miracles but re-activated and re-introduced the “ghosts” of the past. Totalitarianism in economics and politics, xenophobia, racial and religious intolerance are a few of the plagues which dominated the previous century and return to haunt the generations of the new one. Phobias of the past are reflected to the psychology of the future, as can be seen in the Blacksad series, by Diaz Canales and Juanjo Guarnido. Setting their story at the ’50s and using as a protagonist a detective right out of noir pulp fiction, the two creators, both directly and indirectly, record aspects of the political corruption of recent history, balancing their stories between social satire, political criticism and noir adventure. Both their albums Âme Rouge (Crimson Soul, 2005) and Nation Arctique (Arctic Nation, 2003) combine the plot of a crime novel with a direct condemnation of McCarthyism. The thematic return of Canales and Guarnido, in two 48 page albums, to the red and atomic “threats”, racism the policies that have marked the fate of western world is not just a coincidence. As they have chosen to portray each character in their stories with the respective face of the animal which best applies to their personality, they analogously compare the political corruption of the past to its modern representation. For the creators of Blacksad albums, history works in circles. Senator Gayo’s political statements about the communist threat and the sanctity of the nation, in the pages of Âme Rouge, do not really differ from modern, similar opinions uttered by politicians like George Bush Jr. or Silvio Berlusconi; neither does the Arctic Circle group’s fascist obsession with racial purity differ from the ideology of the extreme right-wing parties of today. Although we do not live in the ’50s, we are completely familiar with the particular policies and ideology. And the tragedy is that this familiarity does not derive from our excellent knowledge of history but from our actual experience of these phenomena, which are re-introduced to the political scene of the 21st century. In general, the comics industry avoids politics and definitely does not support specific political positions. Above all, it is entertainment. However, it is used, from time to time, as a medium which controls social opinion and it is often proved a very powerful shaper of conscience. The ambiguity in reading a comic book story is clearly a matter of perception, both of the reader and the artist. And art can be very political, irrespectively of times or social reality. Bibliography Canales, Diaz, and Juanjo Guarnido, Blacksad (tome 3): Âme Rouge, Dargaud, 2005 Canales, Diaz, and Juanjo Guarnido, Blacksad (tome 2): Nation Arctique, Dargaud, 2003. Delano, Jamie, and John Ridgway, “Going for It”, Hellblazer #3, DC Comics, 1988 Gaiman, Neil, and Mike Allred, “The Golden Boy”, The Sandman # 54, DC/Vertigo 1993. Lee, Stan, and Jack Kirby, “Prisoner of the Reds”, Journey into Mystery with: The Mighty Thor #87, Marvel Comics, 1962. Lee, Stan, and Jack Kirby, “The Mighty Thor versus The Executioner”, Journey into Mystery with: The Mighty Thor #84, Marvel Comics, 1962. Pisu, Silverio, and Milo Manara, Lo Scimmiotto, Milano Libri / Rizzoli, 1991. Plowright, Frank (editor), The Slings & Arrows Comic Guide (2nd Edition), Sling & Arrows Ltd, 2003. Sabin, Roger, Comics, Comix &Graphic Novels, Phaidon Press Limited, 1996. Starlin, Jim, and Jim Aparo, “A Death in the Family: part four”, Batman #429, DC Comics, 1989. Straczynski, Michael J., and John Romita Jr, The Amazing Spider-Man #36 (vol.2), Marvel Comics, 2001.

Το παραπάνω κείμενο του Θοδωρή με καλύπτει και εμένα. Είχαμε μια καλή συνεργασία που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ελπίζω να επαναληφθεί. Δυστυχώς, οι καιροί είναι δύσκολοι... Όπου όμως υπάρχει μεράκι και όρεξη για δουλειά κάτι όμορφο γεννιέται. Ανεξαρτήτως συνθηκών... Υ.Γ. Μην τον πιστεύετετε όμως όταν γράφει ότι τον βασανίσαμε και τον πιέσαμε και τον αναγκάσαμε να μας υπακούσει. Όλα αυτά βρίσκονταν στα ψιλά γράμματα του συμβολαίου. Απλά σταμάτησε στην παράγραφο που περιέγραφε τα κότερα και τις γκρούπις και δεν διάβασε παρακάτω...

Η ιστορία του Μάρτιν Μίστερι που ξεκινά σ'αυτό το τεύχος (Επιχείρηση Κιβωτός) έχει δημοσιευθεί στα τεύχη της Μαμούθ. Η μεθεπόμενη ιστορία θα είναι, λογικά, αδημοσίευτη...

Χαίρομαι που σου άρεσε Το Σκορποχώρι, φίλε Dimious. Είναι ένα από τα βιβλία των εκδόσεων μας από το οποίο έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος για το τελικό αποτέλεσμα. Ήμουν και εγώ της άποψης αρχικά ότι τα στριπ του The Very Closed Circle θα άξιζαν να αποτυπωθούν σε μια ομώνυμη, συγκεντρωτική έκδοση αλλά αυτό το εγχείρημα είχε πολλές δυσκολίες. Έτσι, καταλήξαμε στην τμηματική έκδοση του υλικού. Η αρχή έγινε με τα Βυζιά του Σταύρου Κιουτσιούκη και συνεχίσαμε με Το Σκορποχώρι. Το μέλλον θα δείξει αν θα υπάρξει συνέχεια...

Πολύ όμορφο κόμικ και με άψογο storytelling. Το στήσιμο των σελίδων είναι πολύ πιο έξυπνο και ενδιαφέρον απ'ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Νομίζω πως απόλαυσα περισσότερο τον τρόπο αφήγησης από την ίδια την αφήγηση. Να το διάβάσετε!

Επειδή έχουν βγει τα φτυάρια... Το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν είναι η καλύτερη δουλειά του Varenne αν και είναι από τις πιο γνωστές του. Προσωπικά το βρήκα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και το απόλαυσα όταν το διάβαζα αλλά μέχρι εκεί. Μου έφερε στο μυαλό την αισθητική και την ατμόσφαιρα των ταινιών του Ιταλού σκηνοθέτη Tinto Brass και νομίζω πως σε αυτό το κοινό αποσκοπούσε. Στο εικαστικό του κομμάτι όμως, το άλμπουμ είναι υπέροχο. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται ο Varenne το ασπρόμαυρο σκίτσο και ο τρόπος με τον οποίο εικονογραφεί το ντεκόρ των ιστοριών του (ιδιαίτερα τα κτίρια). Περισσότερο εικαστικός και λιγότερο αφηγηματικός, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια άμεσα αναγνωρίσιμη σχεδιαστική γραμμή. Σεναριακά καταπιάνεται με την εικονογράφηση των ερωτικών παθών των μεγαλοαστών της δεκαετίας του '80 και τον αχαλίνωτο ερωτισμό που κρύβεται πίσω από την ψευδο-ηθική των "μεγάλων σαλονιών". Γενικά, τοποθετείται από τους μελετητές των κόμικς στην ομάδα εκείνη των δημιουργών (μεταξύ άλλων Pichard, Crepax, Baldazzini, Manara) που θεωρείται ότι έδωσε μια νέα διάσταση στον ερωτισμό στα κόμικς και ακροβάτησαν ευφυώς μεταξύ ερωτισμού, τέχνης και πορνογραφίας. Η πιο πρόσφατη αναφορά που διάβασα για τον Varenne ήταν στο πολύ καλό βιβλίο Comics: A Global History (1968 to the Present) των Dan Mazur και Alexander Danner, η προσέγγιση των οποίων συμφωνεί σε πάρα πολλά με τη δική μου. Πάντως, προσωπικά μου άρεσε περισσότερο το άλλο άλμπουμ του δημιουργού που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τίτλο Τρελά Πάθη (Εκδόσεις του Ρόδου).

Αχ αυτοί οι περίεργοι, μεταμοντέρνοι δημιουργοί! Κανείς δεν τους καταλαβαίνει...

Να σημειώσω και εγώ πως η Ένατη Διάσταση δεν θα μπορούσε να λείψει από μια τέτοια εκδήλωση. Οπότε ανακοινώνουμε και επισήμως ότι θα είμαστε εκεί (για την ακρίβεια ο Νίκος Δαλαμπύρας γιατί εγώ δυστυχώς δεν... ) και θα χαρούμε πολύ να σας δούμε και από το περίπτερο μας. ΄Έχουμε προγραμματίσει και κάποια signings και συγκεκριμένα: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/5: -19.00 - 20.00 μ.μ. - Φώτης Παπαστεφάνου και Θοδωρής Παπαδόπουλος (ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ) ΣΑΒΒΑΤΟ 9/5: - 7.00-18.00 μ.μ. - Δημήτρης Λαγός (ΝΕΚΡΑ ΟΝΕΙΡΑ) -18.00-19.00 μ.μ. - Τάσος Ζαφειριάδης (ΤΟ ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ -19.00-20.00 μ.μ. - Φώτης Παπαστεφάνου και Θοδωρής Παπαδόπουλος (ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ) -20.00-21.00 μ.μ. - Σταύρος Κιουτσιούκης (Ο ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΗΣ) ΚΥΡΙΑΚΗ 10/5: -17.00-18.00 μ.μ. - Δημήτρης Λαγός (ΝΕΚΡΑ ΟΝΕΙΡΑ) -18.00-19.00 μ.μ. - Φώτης Παπαστεφάνου και Θοδωρής Παπαδόπουλος (ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ) Φαίνεται ότι θα είναι ένα πολύ όμορφο τριήμερο...

Επειδή διαβάζω πολλά αμερικανικά κόμικς αυτή την περίοδο, σκέφτηκα φέτος ν'ακολουθήσουμε τον αμερικανικό τρόπο τιμολόγησης. Ξέρεις ξενόφερτες συνήθειες, ξενομανία κτλ... . Ευχαριστούμε πολύ πάντως για την υποστήριξη. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σημαντικά για εμάς είναι έστω και τα τρία ευρώ που "καταθέτει" κάποιος στον πάγκο μας σε αυτές τις εκδηλώσεις από το υστέρημα του, για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Γι'αυτό και φροντίζουμε να περιποιούμαστε τις εκδόσεις μας όσο περισσότερο μπορούμε και αντέχει η τσέπη μας. Εκτιμούμε την υποστήριξη σας πολύ περισσότερο απ'όσο, ενδεχομένως, να δείχνουμε.

A! Τέλεια! Και ότι μπήκα για να φτιάξω ένα τόπικ γι'αυτό. Πάλευα μέχρι αργά χθες με τα δελτία τύπου και είπα να αναβάλω την ανάρτηση εδώ για σήμερα. Λοιπόν, μια που ο Θοδωρής μπήκε στον κόπο,να ενημερώσω και εγώ απλά ότι σας περιμένουμε στο περίπτερο μας για να σας δείξουμε τα νέα μας βιβλία και να τα πούμε γενικότερα. Οι δημιουργοί μας επίσης θα χαρούν πολύ να σας δουν και να ακούσουν την απόψη σας για τη δουλειά τους. Εννοείται πως πολύ φιλικές τιμές θα παίζουν καθ'όλη τη διάρκεια του τριημέρου για όσους ενδιαφερθούν να καταθέσουν τον οβολό τους. Όπως βλέπετε από τα δελτία τύπου (και ελπίζουμε και από κοντά) ετοιμάσαμε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες εκδόσεις για διάφορα γούστα τις οποίες αξίζει να δείτε (και φυσικά, αν αποφασίσετε να μην αποκτήσετε, να διαβάσετε αργότερα στη βιβλιοθήκη της Λέσχης). Είμαστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά για ένα πολύ όμορφο τριήμερο. Ελπίζω να τα πούμε απο κοντά.

Προσέξατε φαντάζομαι πως αντί για 82 σελίδες είχε 68...;

Το πρόβλημα που σημειώνετε παραπάνω είναι το κλασσικό πρόβλημα των ανθολογιών αλλά δεν μπορεί να αλλάξει από τη στιγμή που έχει να κάνει με την ίδια τη φύση της έκδοσης. Προσωπικά, προτιμώ το Μάρτιν Μύστερι από τον Λοχαγό Μαρκ αλλά αυτό είναι θέμα γούστου. Για 'μένα το πρόβλημα βρίσκεται αλλού και έχει να κάνει με την ίδια την ποιότητα της έκδοσης. Το γεγονός ότι το υλικό είναι παλιό και δύσκολα προκαλεί το ενδιαφέρον νέων αναγνωστών είναι κάτι που μπορώ να παραβλέψω και που σε προσωπικό επίπεδο με αγγίζει λίγο. Μ'ενοχλεί όμως απίστευτα η εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα του χαρτιού και της εκτύπωσης. Κατανοώ του οικονομικούς λόγους αυτής της επιλογής αλλά υπενθυμίζω ότι βρισκόμαστε στο 2015 και έχουμε ένα περιοδικό με ποιότητα εκτύπωσης χειρότερη από αυτή της δεκαετίας του 1980. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η προσθήκη χρώματος στις σελίδες περισσότερο ανέδειξε την κακή ποιότητα εκτύπωσης παρά βελτίωσε τη συνολική εικόνα του περιοδικού. Με την μικρή εμπειρία που έχω στον χώρο τον εκδόσεων θεωρώ πως υπάρχουν οικονομικές λύσεις για το πρόβλημα αρκεί να υπάρχει ενδιαφέρον. Και ενώ χαίρομαι για την επικείμενη κυκλοφορία του νέου περιοδικού και για το γεγονός ότι θα διαβάζουμε σε σταθερή βάση κλασσικά ιταλικά κόμικς,προβληματίζομαι για την ποιότητα του. Εκτιμώ ότι οι εκδότες οφείλουν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι δεν αρκεί να έχει κάποιος καλό υλικό να παρουσιάσει. Οφείλει να το παρουσιάσει και αξιοπρεπώς. Γιατί εγώ που γνωρίζω τους χαρακτήρες και εκτιμώ την ποιότητα αυτών των σειρών θα το αγοράσω ακόμη και σε αυτή την κακή ποιότητα εκτύπωσης. Ο νέος αναγνώστης όμως δύσκολα θα ενδιαφερθεί. Εκτός και αν τους ενδιαφέρουν μόνο οι αναγνώστες των 30+. Πάντως υπάρχει μέση οδός που μπορεί να ακολουθηθεί και καλό θα ήταν να αξιολογήσουν με μεγαλύτερο επαγγελματισμό την κατάσταση. Πάντως, σε γενικές γραμμές διακρίνω από την πλευρά τους καλή διάθεση και αυτό είναι σημαντικό...

"Ο Bolland εχει απιστευτο χερι, αλλα δεν ειναι και ο πιο κοινωνικος ανθρωπος στον κοσμο κι αυτο του δημιοργει προβληματα στην δουλεια του. Το 2005 είχε ερθει στην Ελλαδα για μια διαλεξη στο Πανεπιστημιο Αιγαιου μαζι με τον Bryan Talbot και τον Jeff Smith. Ο Smith και ο Talbot εκαναν ενα πολυ ζεστο και φιλικο signing session στο Jemma Καλλιθεας, ο Bolland ομως δεν εμφανιστηκε πουθενα. Και στη Μυτιληνη που εγινε η διαλεξη αρνηθηκε να υπογραψει κομικς ή να δωσει συνεντευξεις περα απο την διαλεξη. Δεν ξερω τι ρολο ειχε στην καθυστερηση της εκδοσης, αλλα γενικα οπου υπαρχουν προβληματα και ακουω το ονομα του υποθετω τα χειροτερα. Τρομερο χερι παντως, οπως ειπα και στην αρχη... Edited by bouzikak, 28 October 2007 - 06:31 PM. " Όσο και αν φαίνεται παράξενο τώρα είδα αυτό το σχόλιο και θα ήθελα να απαντήσω έστω και με κάποια χρόνια καθυστέρηση. Ο Bolland ήρθε στη Μυτιλήνη του 2005 ως καλεσμένος στα πλαίσια του 2ου (διεθνούς εκείνη τη χρονιά) Συνεδρίου για τα κόμικς που διοργάνωσε η ομάδα Iconotopia σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Απ'όσο θυμάμαι, ο Bolland δεν συμμετείχε στο signing στο Jemma Books and Comics μαζί με τους Smith και Talbot γιατί δεν βόλευε η πτήση του. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ήταν πολύ φιλικός και έκανε κανονικά signing (έχω τη Morgana Le Fey σχεδιασμένη στο εσώφυλλο του 5ου τεύχους της ελληνικής έκδοσης ως απόδειξη) απλά λόγω δικής μας απειρίας δεν είχαμε φροντίσει να οργανώσουμε σωστά το θέμα του signing και η όλη φάση έγινε χωρίς την απαιτούμενη οργάνωση και προβολή. Σε γενικές γραμμές μου έδωσε την εικόνα ενός ευγενικού αλλά κλειστού ατόμου ο οποίος προτίμησε (μαζί με τον Talbot και τη σύζυγο του) να χρησιμοποιήσει τον χρόνο του στη Μυτιλήνη και για διακοπές και γι'αυτό ήταν σχετικά περιορισμένες οι εμφανίσεις του στους χώρους του συνεδρίου. Όσον αφορά το θέμα της καθυστέρησης της ολοκλήρωση του Camelot 3000, θα δεχόμουν το ενδεχόμενο να οφείλεται σε εκείνον καθώς βλέποντας τον να σχεδιάζει μπροστά μου κατάλαβα ότι είναι από τους δημιουργούς που χρειάζονται χρόνο για να σκιτσάρουν και γι'αυτό τον λόγο δουλεύει κυρίως ως σχεδιαστής εξωφύλλων. Τέλος να σημειώσω ότι είχα την ευτυχία να βάλω τις πρωτότυπες σελίδες που είχε φέρει για την έκθεση που πλαισίωσε το Συνέδριο, στα κάδρα τους (θυμάμαι ότι μεταξύ άλλων είχε και Dredd και Camelot 3000) και από κοντά είναι υπέροχες (ναι, οκ, ξυπνά ο fanboy μέσα μου). Σε γενικές γραμμές εκείνο το συνέδριο στο σύνολο του ήταν μια ιδιαίτερα ξεχωριστή εμπειρία.

Να το διαβάσετε! Είναι πολύ καλό!