pomakos

ταπεινή μου άποψη είναι πως η έκθεση καλό θα ήταν να έχει μια κοινή θεματική, έστω και προσχηματική, που να είχε καταλήξει σε δισέλιδα, τρισέλιδα κόμικς, ώστε να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ των έργων. Γιατί τελικά στην έκθεση είδαμε πολύ ωραίες σχεδιαστικά δουλειές, αλλά δεν διαβάσαμε παρά ελάχιστες ολοκληρωμένες ιστορίες.

πολύ καλό άρθρο-συνέντευξη!

πάρα πολύ ωραίο το δείγμα που είχαν κάνει!

Μερικά σχόλια σχετικά με τις απόψεις-σκέψεις του geokon, εκφράζεις τις απόψεις σου και πολύ καλά κάνεις, για διάφορα θέματα με γενικεύσεις και παραδοχές, χωρίς να διακρίνω από ποια θέση μιλάς εσύ ο ίδιος. Στο ζήτημα περίπτερα vs βιβλιοπωλεία, σχολίασα ήδη το πρόβλημα με τα περίπτερα. Το επαναλαμβάνω χρειάζεται τεράστιο τιράζ. Επίσης, αν αρχίσει ένας εκδότης να κυκλοφορεί τεύχη των 24 σελίδων στα περίπτερα, αυτομάτως χάνει όλα τα βιβλιοπωλεία, γιατί κανείς βιβλιοπώλης δεν θα θεωρήσει πως αυτό το τεύχος έχει θέση στις προθήκες του, αφού είναι περιοδικό και όχι βιβλίο. Το θέλουμε αυτό; Προσωπικά όχι. Υπάρχουν τρεις γενικές τάσεις στην παγκόσμια αγορά. Η πρώτη των αμερικανών, την οποία εσύ πρεσβεύεις, αφορά φτηνά, έγχρωμα, μικρού μεγέθους τεύχη στα περίπτερα ή στα κομικσομάγαζα, η δεύτερη των γιαπωνέζων έχει κυρίως φτηνές ασπρόμαυρες εκδόσεις τεράστιου μεγέθους σε αριθμό σελίδων, δεν ξέρω που πουλάνε τις εκδόσεις τους οι γιαπωνέζοι (αν έχουν περίπτερα ή ειδικά καταστήματα) και τέλος η τάση της γαλλοβελγικής σχολής η οποία αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τα κόμικς περισσότερο ως τέχνη θα έλεγα, οπότε οι εκδόσεις πωλούνται στα ειδικά καταστήματα και σε όλα τα βιβλιοπωλεία, σε μεγάλο μέγεθος, με σκληρό εξώφυλλο και στη συντριπτική τους πλειονότητα έγχρωμα. Προσπερνάω το ίντερνετ. Στην Ελλάδα περάσαμε από τη φάση του περιπτέρου (Αγόρι, Μπλεκ, Κράνος κ.τ.λ.) στα ενήλικα κόμικς (Βαβέλ, Παραπέντε), στον ημερήσιο τύπο («9») και πατάμε πλέον με το ένα πόδι στην ευρωπαϊκή άποψη, ενώ το άλλο μετεωρίζεται μεταξύ μικρής έκδοσης-αυτοέκδοσης. Κανείς δεν έχει μία ασφαλή λύση για εξασφαλισμένες πωλήσεις, τα αμερικανικά κόμικς πάνε κατά διαόλου και στις ΗΠΑ και γενικώς, τα γιαπωνέζικα, δεν ξέρω τι πωλήσεις κάνουν στην Ιαπωνία, φαντάζομαι μεγάλες, αλλά στην Ευρώπη μετά από μια μακρά περίοδο τρελών πωλήσεων υποχωρούν πολύ. Οι Γάλλοι εκδότες επιμένουν στη δική τους εκδοτική στρατηγική, πάρα πολλοί τίτλοι με τα γνωστά εκδοτικά πρότυπά τους, με σαφή ύφεση στις πωλήσεις. Η Ελλάδα είναι μια μικρή πληθυσμιακά χώρα, οπότε το αναγνωστικό κοινό θα είναι πάντα περιορισμένο, και το κοινό των κόμικς είναι μετρημένα κουκιά ακόμα και από τους βιβλιόφιλους κάποιοι τα απεχθάνονται μετά βδελυγμίας. Πώς εννοείς τη διάδοση των κόμικς, πέρα από εκδηλώσεις σε βιβλιοπωλεία ή αλλού, στο κόμικντομ και σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Θα αναφέρω, αν και ήθελα να το αποφύγω, ένα προσωπικό παράδειγμα, το «Παραρλάμα» έγινε αντικείμενο εισήγησης σε φιλολογική ημερίδα από λέκτορα της Φιλοσοφικής του Ηρακλείου, αντίστοιχα «Το Πτώμα» ήταν αντικείμενο εισήγησης σε παγκόσμιο συνέδριο σχετικά με κόμικς στο Εδιμβούργο. Αυτά είναι ή δεν είναι διάδοση των ελληνικών κόμικς; Θα ήταν πριν από μια δεκαπενταετία αδιανόητο να έχει συμβεί; Ναι, θα ήταν. Πλέον όμως μοιάζει φυσιολογικό κάποιοι πανεπιστημιακοί να ασχολούνται με τα κόμικς που φτιάχνουμε. Θίγεις το ζήτημα δημιουργίας-έκδοσης. Ο δημιουργός προτείνει, ο εκδότης κρίνει και αν θεωρήσει ότι του αρέσει και ότι αξίζει εμπορικά θα την εκδώσει. Σηκώνει πολύ μπλα-μπλα αυτή η σχέση, αλλά δεν έχω χρόνο να επεκταθώ. Το πρόβλημα των πωλήσεων στον τύπο είναι γενικό. Υπάρχει παραπάνω ένα δείγμα πωλήσεων προ 7ετίας. Σήμερα όλος ο ημερήσιος τύπος πουλάει μετά βίας 100.000 φύλλα, όσα πουλούσαν σχεδόν μόνα τους τα "Νεα". Δεν επεκτείνομαι και εδώ. Αν πάμε να δούμε τι πουλάει στο χώρο του βιβλίου εδώ και κάποια χρόνια στην Ελλάδα, θα διαπιστώσουμε ότι οι εκδόσεις «Ψυχογιός» ζουν και βασιλεύουν ακόμη και μέσα στην περίοδο κρίσης έχοντας ναυαρχίδες, όπως η Λένα Μαντά. Οπότε τι να κάνουμε για να διευρύνουμε το κοινό των κόμικς; Να αρχίσουμε να γράφουμε αισθηματικά-γυναικεία soft πορνό για να μας διαβάζει το αναγνωστικό κοινό της κάθε Μαντά; Ε, όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω…

Ωραία η συζήτηση που καλά κρατάει εδώ και 6 σελίδες, έχουν θιγεί πάρα πολλά και διαφορετικά θέματα και είπα να γράψω το κάτιτίς μου. Δεν πολυκαταλαβαίνω για ποιο λόγο απασχολεί κάποιους το ζήτημα αν είναι ή δεν είναι τα ελληνικά κόμικς στα περίπτερα. Χάθηκαν τα εξειδικευμένα καταστήματα; (υπάρχουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, δυστυχώς ή ευτυχώς γύρω στα 6,5 εκατομμύρια από το 10 πάνω-κάτω που είμαστε όλοι οι Έλληνες, ζουν στις δύο μεγαλουπόλεις, οπότε αν κάποιος ζει στην Καβίλη του Έβρου δύσκολα θα έχει πρόσβαση σ' αυτά, αλλά και στα περίπτερα να ήταν τα κόμικς, νομίζω πως ο περιπτεράς της Καβίλης δεν θα ζητούσε από τον εφημεριδοπώλη του να τον προμηθεύσει). Τα κόμικς έχουν παρουσίαση σε όλα τα βιβλιοπωλεία (κάτι που επίσης παλαιότερα δεν ήταν καθόλου δεδομένο), από τα πιο μεγάλα μέχρι τα συνοικιακά! Μόνο η περιοχή της Αττικής μέχρι πριν λίγα χρόνια είχε 4.500 (!!!) περίπτερα, βάλτε και λογαριάστε πόσα ήταν σε όλη την επικράτεια. Άρα αν ένας εκδότης, αφού είχε περάσει τις σκοπέλους των εφημεριδοπωλών που μπορούσανί να τον χαντακώσουν, να τον θάψουν κτλ., κτλ., θα έπρεπε να κάνει ένα τιράζ μεγαλύτερο από 6.000 για να πάει σε ένα μεγάλο αριθμό περιπτέρων. Ε, είναι λίγο μεγάλο, δεν βρίσκετε; Με τις εκδόσεις και τις πωλήσεις όχι μόνο των κόμικς, ισχύει το εξής: όσο μεγαλύτερο είναι το τιράζ, έχεις σαφώς μεγαλύτερη παρουσία στους πάγκους και στις προθήκες, οπότε αυξάνονται οι πιθανότητες να πουλήσεις περισσότερο, αλλά αυτομάτως αυξάνονται πάρα πολύ και τα έξοδα (εκτύπωση, βιβλιοδεσία, διανομή κτλ.). Τον Αρκά τον βρίσκει κανείς παντού, φυσικά και είναι καταπληκτικός και μοναδικός και υπερπαραγωγικός εδω και πάνω από 25 χρόνια, αλλά τα βιβλία του τα βλέπεις σε όλα τα αεροδρόμια, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, τα κτελ, τα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία. Δεν ξέρω αν το "Κρακ", για παράδειγμα, είχε τόσο έντονη παρουσία τι θα έκανε από πωλήσεις. Όσο για την άνθηση των ελληνικών κόμικς, νομίζω πως βρίσκονται στην καλύτερη τους περίοδο. Υπάρχουν πολλοί εκδότες, ή έστω αρκετοί οι οποίοι είναι δραστήριοι (φυσικά άλλοι έχουν μεγαλύτερη και σταθερότερη παρουσία, άλλοι χάθηκαν, άλλοι επιμένουν, εμφανίζονται καινούργιοι βλ. Polaris που έβγαλε το κόμικς "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" σε άψογη έκδοση!), υπάρχουν πλέον πάρα πολλοί καλοί δημιουργοί που είναι πολύ παραγωγικοί και κάποιοι συνεργάζονται με το εξωτερικό, εννοείται πως η δουλειά κάποιων δεν μας αρέσει, δεν μας λέει τίποτα το σενάριο, το σχέδιο είναι μέτριο, αλλά το ίδιο δεν ισχύει φαντάζεστε στη Γαλλία που βγαίνουν 4.500 τίτλοι το χρόνο, όλα αρέσουν σε όλους; Όχι φυσικά, λογικό δεν είναι. Και εδώ έχουμε κλάψει τα λεφτά μας για μερικά κόμικς που αγοράσαμε, αλλά το ίδιο ισχύει και για πολλά ξένα. Όσο για το κόλλημα με τα υπερηρωικά, όσοι τα διαβάζετε μετά μανίας, άποψή μου, καλώς ή κακώς, είναι πως εσάς καλό θα σας έκανε να ψάξετε να εμπλουτίσετε λίγο περισσότερο τα αναγνώσματά σας, παρά να προσπαθήσετε να πείσετε τους δημιουργούς να ταιριάξουν στα γούστα σας. Άλλωστε οι υπερήρωες δεν είναι η "πεπατημένη"; Γιατί τι άλλο πέρα από το "μπάτμαν αυτή η αδελφή", δηλαδή μια σάτυρα των υπερηρώων, θα μπορούσε να κάνει ένας Έλληνας; Αφού τα διαβάζετε από τους πρωτομάστορες της αντίπερα όχθης, γιατί θέλετε να γίνουμε και 'μεις τα τσιράκια τους;

Ιδού και η πρόσκληση για όσους ενδιαφέρονται.

ΖUT!!! Μου λείπουν τρία τεύχη... (41, 51, 62)

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.comics&id=24616 μία παρουσίαση του βιβλίου από τον Άρη Μαλανδράκη Το θέμα συνεχίζεται ΕΔΩ.

Πρόκειται για μία έκδοση με πορτρέτα ηθοποιών, που ξεκίνησα να κάνω χωρίς κάποιο λόγο και κάποιο σκοπό, τελικά μαζεύτηκαν καμπόσα και κυκλοφορούν πλέον σε βιβλίο (διαστάσεις 28Χ20 εκ., σελ. 64) Θα το βρείτε στο Comicdom

Δεν νομίζω ότι μπορείς να τις βρεις πουθενά, είχαν φύγει όλες στο comicdom. Κι εγώ ένα αντίτυπο από καθεμιά έχω.

Τις είχαμε κυκλοφορήσει στο comicdom ήταν 4

Τρισμέγιστη παράλειψή μου μπορείτε να το βρείτε και στη JEMMA

Μπορείτε να το βρείτε πλέον στο Solaris και στο βιβλιοπωλείο "Φαρφουλάς" στη Μαυρομιχάλη. Κάποια στιγμή, ελπίζω να βρω χρόνο () να το πάω και στη Λέσχη

Παίρνεις μια πενσούλα, γραπώνεις τη μύτη και την τραβάς, η μύτη έχει μήκος πάνω κάτω δύο εκατοστά, εναλλακτικά, αν δεν έχεις εύκαιρη μια πένσα, δαγκώνεις την άκρη της μύτης και την τραβάς βγαίνει πολύ εύκολα

μετά το κάνεις greyscale et voila...

Όπως ανέφερα και παραπάνω, στο photoshop υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτάσεις στο ίδιο αποτέλεσμα. Με βάση αυτό που ανέφερα (levels, eyedropper) το αποτέλεσμα στην εικόνα σου είναι αυτό:

Στο photoshop μπορείς να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικές κινήσεις π.χ. μπορείς από τα levels με το σταγονόμετρο που είναι χρωματισμένο άσπρο να τσεκάρεις πάνω στο χρώμα που θέλεις να σβηστεί ή να "αχνίσει", έτσι αυτό θα γίνει το πιο φωτεινό σημείο της εικόνας, οπότε θα γίνει μάλλον λευκό, στη συνέχεια πας και πειράζεις λίγο τα levels ψάχνοντας ούτως ώστε να ξαναγίνουν τα μολύβια όπως ήταν αρχικά, γιατί πολύ πιθανό να επηρεάστηκαν λίγο από την προηγούμενη επιλογή. Είναι περασμένη η ώρα και μπορεί να γράφω μπαρουφολογίες, τέλος πάντων... στο φινάλε ανέβασε εδώ την εικόνα, μπας και μπορώ να σε βοηθήσω λίγο περισσότερο.

Στη σειρά 16/22 (που βγαίνει από τις διαστάσεις του τεύχους) οι Γάλλοι κυκλοφόρησαν πολλά άλμπουμ όχι μόνο τον Κάρτλαντ. Στην Ελλάδα όμως βγήκε μόνο ο πρώτος τόμος του Τζόναθαν και μετά πάπαλα...

Aυτή η σειρά είχε πρωτοκυκλοφορήσει πολύ παλιότερα στην Ελλάδα, κάτι σαν '83-'84. Ήταν ακριβώς η παρακάτω έκδοση σε μικρό σχήμα, http://images-01.del...549/481_001.jpg βγήκε το πρώτο, ενθουσιασμένος τότε το είχα πάρει από την έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια...

Όταν πας να βάλεις χρώμα σε ένα layer που είναι σε multiply και από κάτω δεν είναι λευκό τότε θα βγαίνει ένας τυχαίος, ανεξέλεγκτος συνδυασμός, γιατί το χρώμα στο multiply μόουδ θα συνδυάζει τα χρώματα των δύο layer. Είναι καλύτερα το σχέδιό σου να είναι τελείως λευκό και μαύρο (ή ό,τι άλλο θέλεις αντί για μαύρο), αλλά χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε άλλο χρώμα. Δεν είναι κάποιο πρόβλημα του photoshop ή δικό σου πρόβλημα, απλώς η επιλογή multiply, δηλαδή η διαφάνεια, επιτρέπει να φαίνεται οτιδήποτε υπάρχει σε layer από κάτω. Μπορείς να δοκιμάσεις και το ανάποδο να είναι πρώτο το λέιερ με το σχέδιό σου σε multiply mode και από κάτω να έχεις ένα layer σε normal mode και εκεί να βάζεις το χρώμα.

Μικρή λεπτομέρεια, για όσους φαντάζονταν ένα δεύτερο comicdom. Ο Δήμος απαγορεύει το στήσιμο πάγκων και την πώληση περιοδικών, βιβλίων, φανζίν κτλ. στο χώρο.

μ' αρέσει η ακρίβεια στη βαθμολογία!!! Να 'σαι καλά!

αφού έφτιαξε το post ο sandman (ευχαριστώ!) να κοτσάρω κι εγώ την αφίσα

ΠΟΝΤΙΚΙ ART ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες Καβάφης - Καρυωτάκης - Καρκαβίτσας -Νικολαΐδης - Ροδοκανάκης - Παπαδιαμάντης - Θανάσης Πέτρου & Δημήτρης Βανέλλης Εκδόσεις: Τόπος Σελ.: 79 Όταν το καλό εξελίσσεται σε καλύτερο, όλοι έχουν λόγο να χαίρονται. Πριν από έναν χρόνο κυκλοφόρησε σε μορφή graphic novel το «Παραρλάμα και άλλες ιστορίες» του Δημοσθένη Βουτυρά. Το εγχείρημα ήταν τόσο επιτυχές, που μας ξάφνιασε. Σπάνια μια ιδέα μετατρέπεται σε απτό αποτέλεσμα με τόση επιτυχία. ωστόσο, η συνέχεια υπήρξε περισσότερο εντυπωσι­ακή. Υπό τη διεύθυνση του Άρη Μαραγκόπουλου, οι εκδόσεις Τόπος σε καιρούς χαλεπούς ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν, πριν από όλα, δυο σημαντικούς δημιουργούς: τον σεναριογράφο κόμικς Δημήτρη Βανέλλη και τον εικονογράφο Θανάση Πέτρου. Η επανεμφάνιση των παραπάνω συντελεστών με ένα νέο βιβλίο που περιέχει έργα των Καβάφη, Καρυωτάκη, Καρκαβίτσα, του Κύπριου συγγραφέα Νικολαΐδη και των Ροδοκανάκη και Παπαδιαμάντη, έρχεται σαν μια καλή είδηση για τους φίλους του graphic novel αλλά και ευρύτερα για όλους εκείνους τους αναγνώστες που ζητούν κάτι δια­φορετικό από την εγχώρια εκδοτική δραστηριότητα. Τα κείμενα που επιλέχτηκαν τα συνδέει η «φανταστική» τους διάσταση, με δυο λόγια έλκουν τη γραφή τους από τη λεγόμενη φανταστική λογοτεχνία. Αν και στη χώρα μας αυτό το λογοτεχνικό είδος υπηρετήθηκε περισσότερο ακούσια παρά συνειδητά, τα χαρακτηρι­στικά «δείγματα» που παρατίθενται δεν υπολείπονται σε έμπνευση και αξία από τα αντίστοιχά τους «πρωτότυπα». Οι επιλεγμένες ιστορίες υπηρετηθήκαν μέσω του λόγου με ζηλευτή ακρίβεια και οικονομία που δεν διαταράσσει την αφηγηματική δομή και την παράθεση της δράσης και της εξέλιξης των ιστοριών. Ο Βανέλλης με μαεστρία ισορροπεί το κείμενό του, το οποίο υπη­ρετεί από τη μια τη λογοτεχνική αξία το υ πρωτότυπο υ και από την άλλη τη σεναριακή εκδοχή του. Ο έτερος συντελεστής, ο εικονογράφος Θανάσης Πέτρου, εκτός του ότι αποτυπώνει με πιστότητα, έμπνευση και φαντασία τις διάφορες εποχές των κειμένων - τόπους, οικο­δομήματα, εσωτερικούς χώρους, ενδυμασίες -, κατα­φέρνει να παρακολουθεί την ένταση των εκφράσεων των ηρώων αποδίδοντας την εσωτερικότητά τους με ενάργεια και διεισδυτικότητα. Ξενοφών Μπρουντζάκης

Κρίμα που θα λείπεις, Τρύφωνα. Σ' ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια!